Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 19:54
Data zakończenia: 21 maja 2025 20:14

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiego koloru taśmy ostrzegawczej używa się do oznaczania gazociągu zakopanego w ziemi?

A. żółtym

B. czerwono-białym

C. czarno-żółtym

D. czerwonym

Taśma ostrzegawcza w kolorze żółtym jest standardowym i uznawanym oznakowaniem dla gazociągów. Żółty kolor jest powszechnie stosowany w branży gazowniczej do wskazywania obecności instalacji gazowych, co pomaga w unikaniu niebezpieczeństw związanych z ich przypadkowym uszkodzeniem. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN ISO 7010, odpowiednie oznakowanie jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pracowników oraz osób postronnych. Użycie żółtej taśmy ostrzegawczej nie tylko sygnalizuje obecność gazociągu, ale również informuje o potencjalnych zagrożeniach, jakie mogą wynikać z jego naruszenia. W praktyce, w sytuacjach budowlanych, pracownicy powinni być świadomi lokalizacji taśmy żółtej, co redukuje ryzyko wypadków i zwiększa bezpieczeństwo przy wykopach czy pracach ziemnych. Przykładami zastosowania są tereny, gdzie planowane są prace ziemne, takie jak wykopy pod fundamenty, gdzie oznakowanie gazociągu jest kluczowe dla ochrony zdrowia i życia ludzi oraz zapobiegania uszkodzeniom infrastruktury.

Pytanie 2

W przypadku prowadzenia prac naprawczych na sieci gazowej w obrębie wykopu, jaka powinna być minimalna odległość balustrad ochronnych od krawędzi tego wykopu?

A. 3,0 m

B. 1,5 m

C. 2,0 m

D. 1,0 m

Minimalna odległość balustrad zabezpieczających od krawędzi wykopu wynosząca 1,0 m jest zgodna z obowiązującymi normami bezpieczeństwa pracy w budownictwie, które mają na celu ochronę pracowników przed upadkiem. W przypadku wykopów związanych z naprawą sieci gazowej, kluczowe jest zapewnienie właściwego bezpieczeństwa, aby uniknąć potencjalnych wypadków, takich jak osunięcie się ziemi czy niekontrolowane zjawiska związane z gazem. Przykładowo, przestrzeganie tej odległości pozwala na swobodne poruszanie się pracowników wokół wykopu, a także na stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej. Zgodnie z normą PN-EN 13374, balustrady powinny być umieszczone w odpowiedniej odległości, aby skutecznie chronić przed niebezpieczeństwem. Stosowanie 1,0 m jako normy zapewnia odpowiedni margines bezpieczeństwa, co jest istotne w kontekście ochrony zdrowia i życia pracowników. W praktyce, zastosowanie tej odległości jest kluczowe przy planowaniu i realizacji prac budowlanych, szczególnie w miejscach o podwyższonym ryzyku.

Pytanie 3

Gazociąg wykonany z polietylenu, którego ciśnienie MOP wynosi 0,5 MPa, powinien być poddany próbie wytrzymałości i szczelności pneumatycznej pod ciśnieniem

A. 1,50 MPa

B. 0,21 MPa

C. 0,75 MPa

D. 0,30 MPa

Gazociąg polietylenowy z maksymalnym ciśnieniem roboczym 0,5 MPa powinien przechodzić próby ciśnieniowe. W sumie, to ważne, żeby sprawdzić jego wytrzymałość i szczelność. Normy mówią, że musimy zrobić próbę pod ciśnieniem 1,5 razy wyższym niż MOP, więc w tym przypadku ustalamy to na 0,75 MPa. Wiesz, takie testy są naprawdę istotne dla bezpieczeństwa systemów gazowych. Niekiedy stosuje się je w gazociągach instalowanych w domach czy w przemyśle. Jak gazociąg jest nieszczelny, to może być poważna sprawa. Warto też znać standardy, jak PN-EN 12007-1 czy PN-EN 1555, bo one dokładnie określają, jak powinny być budowane i testowane te instalacje, żeby było bezpiecznie.

Pytanie 4

Po zakończeniu instalacji gazociągu powinien on być poddany próbie szczelności z użyciem powietrza.

A. gazem ziemnym

B. powietrzem

C. wodą

D. gazem płynnym

Pneumatyczna próba szczelności gazociągów przeprowadzana powietrzem jest standardową praktyką w branży gazowniczej. Powód, dla którego używa się powietrza, wynika z jego dostępności oraz mniejszych kosztów w porównaniu do innych substancji. Podczas próby szczelności gazociągu powietrze jest wprowadzane do systemu pod ciśnieniem, co pozwala na wykrycie ewentualnych nieszczelności. W przypadku wystąpienia przecieków, ciśnienie maleje, co daje jasny sygnał o problemie. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 1594 oraz PN-EN 1473, podkreślają znaczenie przeprowadzania prób szczelności przed oddaniem gazociągu do eksploatacji. Praktyczne zastosowanie tej metody jest nieocenione, ponieważ zapewnia bezpieczeństwo użytkowników oraz minimalizuje ryzyko wybuchów gazów, co jest kluczowe w pracy z substancjami łatwopalnymi.

Pytanie 5

Czujnik temperatury na zewnątrz, który reguluje działanie węzła ciepłowniczego, powinien być montowany na ścianie od strony

A. północnej lub północno-wschodniej

B. zachodniej lub północno-zachodniej

C. południowej lub południowo-wschodniej

D. zachodniej lub południowo-zachodniej

Umiejscowienie czujnika temperatury zewnętrznej w innych miejscach, takich jak strony zachodnia lub południowa, prowadzi do niewłaściwych pomiarów, które mogą wpływać na wydajność systemu grzewczego. Czujniki umieszczone na ścianie zachodniej mogą być narażone na intensywne promieniowanie słoneczne w godzinach popołudniowych, co skutkuje nadmiernym wzrostem temperatury odczytywanej przez czujnik. To z kolei może prowadzić do przedwczesnego wyłączenia systemu grzewczego lub obniżenia jego wydajności w nocy, kiedy rzeczywista temperatura na zewnątrz wzrasta. Umieszczenie czujnika na stronie południowej również jest niewłaściwe, gdyż w wielu klimatach taka lokalizacja będzie poddawana największemu nasłonecznieniu, co zwiększa ryzyko zafałszowania wyników. W rezultacie, można pomyśleć, że temperatura zewnętrzna jest wyższa, co wpływa na błędne decyzje dotyczące potrzeb cieplnych budynku. W praktyce, takie błędy prowadzą do zwiększenia kosztów ogrzewania oraz mogą powodować niekomfortowe warunki wewnętrzne. Zrozumienie, dlaczego czujniki powinny być umieszczone w odpowiednich miejscach, jest kluczowe dla osiągnięcia efektywności energetycznej i komfortu w budynkach.

Pytanie 6

Do zadań ochrony aktywnej rur stalowych w sieciach gazowych należy ochrona przed wpływem

A. promieniowania UV

B. prądów błądzących

C. naporu gruntowego

D. warunków atmosferycznych

Zabezpieczenie przewodów stalowych w sieciach gazowych przed prądami błądzącymi jest kluczowym aspektem ochrony czynnej, gdyż te prądy mogą powodować korozję, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzeń infrastruktury i wycieków gazu. Prądy błądzące to niekontrolowane prądy elektryczne, które mogą występować w pobliżu przewodów metalowych, na przykład w wyniku niewłaściwego uziemienia lub działania innych instalacji elektrycznych. Zastosowanie odpowiednich systemów ochrony, takich jak katodowa ochrona przeciwkorrozyjna, stanowi standard w branży i pozwala na wydłużenie żywotności instalacji, zmniejszając ryzyko awarii. Na przykład, w projektach budowlanych i inżynieryjnych stosuje się różne metody monitorowania prądów błądzących oraz techniki ich neutralizacji, co jest zgodne z normami, takimi jak PN-EN 50082-1. W praktyce, skuteczne zabezpieczenie przed prądami błądzącymi nie tylko chroni infrastrukturę, ale również zwiększa bezpieczeństwo osób eksploatujących sieć gazową.

Pytanie 7

Główna kontrola szczelności systemu gazowego jest realizowana po

A. zamknięciu zaworów odcinających

B. zaślepieniu końcówek instalacji

C. zamknięciu zaworów w przewodach poziomych

D. przeprowadzeniu zabezpieczenia przed korozją

Zamknięcie kurków odcinających, wykonanie zabezpieczenia antykorozyjnego oraz zamknięcie kurków na przewodach poziomych nie są właściwymi metodami do przeprowadzenia głównej próby szczelności instalacji gazowej. Zamknięcie kurków odcinających, choć może wydawać się logicznym krokiem, nie zapewnia w rzeczywistości, że instalacja jest szczelna. Kurki mogą być nieszczelne w swoim zamknięciu, co prowadzi do błędnych wniosków na temat stanu całej instalacji. Wykonanie zabezpieczenia antykorozyjnego, chociaż ważne z perspektywy długoterminowej ochrony instalacji, nie ma wpływu na same testy szczelności, które powinny być przeprowadzane w pierwszej kolejności. Z kolei zamykanie kurek na przewodach poziomych, podobnie jak pierwsza koncepcja, nie eliminuje ryzyka nieszczelności w innych miejscach instalacji. W takim przypadku niemożliwe jest wykrycie potencjalnych nieszczelności, co może prowadzić do poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do jakiejkolwiek próby szczelności, wykonać zaślepienie końcówek, co umożliwia efektywne sprawdzenie całej instalacji w zamkniętym obiegu. Ignorowanie tego kroku może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji, dlatego warto znać zasady i procedury związane z testowaniem szczelności instalacji gazowych, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz bezpieczeństwo użytkowników.

Pytanie 8

W trakcie montowania kurka kulowego na stalowym przewodzie gazowym, jakie uszczelnienie powinno być zastosowane w połączeniu gwintowanym?

A. taśmy polietylenowej i pasty uszczelniającej

B. pakuł oraz pasty uszczelniającej

C. pakuł oraz pianki uszczelniającej

D. taśmy denso i pianki uszczelniającej

Prawidłowa odpowiedź to użycie pakuł oraz pasty uszczelniającej do uszczelnienia połączenia gwintowanego podczas montażu kurka kulowego na przewodzie gazowym ze stali czarnej. Pakule, będące włóknem lnianym, doskonale wypełniają szczeliny gwintów, co zapobiega wyciekom gazu. Dodatkowo, użycie pasty uszczelniającej wzmacnia to połączenie, zwiększając szczelność i odporność na działanie wysokich ciśnień. W praktyce zaleca się, aby przed nałożeniem pakuł na gwinty, dokładnie oczyścić gwinty z zanieczyszczeń i rdzy, co zapewnia lepsze przyleganie materiałów uszczelniających. Taki sposób uszczelniania jest zgodny z normami branżowymi i dobrą praktyką, minimalizując ryzyko awarii oraz wycieków gazu, co ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa instalacji gazowych. Ponadto, pamiętać należy o regularnej konserwacji i kontrolach instalacji, aby zapewnić ich pełną sprawność przez cały okres użytkowania.

Pytanie 9

W instalacji wodociągowej do łączenia ocynkowanych rur stalowych wykorzystuje się połączenia

A. gwintowane

B. zaciskane

C. lutowane

D. spawane

Połączenia gwintowane są powszechnie stosowane do łączenia rur stalowych ocynkowanych w instalacjach wodociągowych, ponieważ zapewniają one odpowiednią szczelność oraz wytrzymałość mechaniczną. Wykorzystanie gwintów do łączenia rur pozwala na łatwe i szybkie montowanie oraz demontowanie instalacji, co jest szczególnie istotne w przypadku konserwacji systemów wodociągowych. W praktyce, rury gwintowane są często łączone z użyciem uszczelek, co dodatkowo poprawia ich szczelność i zapobiega wyciekom. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 10255, rury stalowe ocynkowane powinny być łączone w sposób, który gwarantuje ich długotrwałość i odporność na korozję, a połączenia gwintowane są jedną z najczęściej zalecanych metod w tego typu zastosowaniach. Dodatkowo, prawidłowe wykonanie gwintów i używanie odpowiednich narzędzi montażowych wpływa na zachowanie integralności instalacji.

Pytanie 10

W celu zminimalizowania ryzyka rozwoju bakterii Legionella, okresowa dezynfekcja termiczna instalacji ciepłej wody powinna być realizowana w temperaturze

A. 45÷50°C

B. 55÷65°C

C. 70÷75°C

D. 90÷100°C

Odpowiedzi 55÷65°C, 45÷50°C i 90÷100°C są niewłaściwe w kontekście skutecznej dezynfekcji termicznej wody ciepłej w celu eliminacji bakterii Legionella. Zakres 55÷65°C jest zbyt niski, aby zapewnić skuteczną eliminację tych bakterii, które mogą przetrwać w tych temperaturach, co czyni ten zakres niewłaściwym. Zgodnie z wytycznymi sanepidu, aby skutecznie zabić Legionellę, woda musi osiągnąć temperaturę co najmniej 60°C przez określony czas. Z kolei zakres 45÷50°C nie tylko nie eliminuje bakterii, ale także sprzyja ich rozwojowi, gdyż stanowi idealne środowisko do ich namnażania. W wielu przypadkach pominięcie wymogu odpowiedniej temperatury wody prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych, a także wpływa na nieefektywność układów wodociągowych. Natomiast temperatura 90÷100°C, mimo że jest wystarczająco wysoka do zabicia bakterii, nie jest praktyczna w kontekście eksploatacji systemów wodnych. Tak wysokie temperatury mogą prowadzić do uszkodzenia materiałów systemu, a także powodować problemy z bezpieczeństwem dla użytkowników, takie jak oparzenia. W związku z tym kluczowe jest stosowanie się do norm i praktyk, które wskazują na wysoką, aczkolwiek nieprzesadzoną, temperaturę dezynfekcji, aby osiągnąć równowagę między skutecznością a bezpieczeństwem użytkowania instalacji wodnych.

Pytanie 11

Nie jest dopuszczalne prowadzenie przewodów gazowych

A. pod sufitem

B. pod podłogą betonową

C. na ścianie

D. w kanale zbiorczym instalacyjnym

Prowadzenie przewodów gazowych pod podłogą betonową jest zabronione z powodów bezpieczeństwa. Gaz, będąc substancją łatwopalną, może w przypadku nieszczelności przewodów gromadzić się w zamkniętej przestrzeni, co stwarza ryzyko eksplozji oraz pożaru. Zgodnie z normami budowlanymi oraz wytycznymi ochrony przeciwpożarowej, przewody gazowe powinny być prowadzone w sposób umożliwiający ich łatwą kontrolę i ewentualny dostęp w przypadku awarii. Przykładowo, instalacje gazowe powinny być zamontowane w kanałach wentylacyjnych lub na powierzchni, gdzie możliwe jest ich regularne sprawdzanie. Ponadto, stosowanie odpowiednich materiałów oraz technologii instalacyjnych, takich jak rury o wysokiej odporności na korozję i uszczelki, jest kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa instalacji gazowej. Warto również zwrócić uwagę na lokalne przepisy oraz normy, które mogą mieć dodatkowe wymagania dotyczące prowadzenia instalacji gazowych w budynkach.

Pytanie 12

Gdzie powinny być umieszczane elementy odwadniające w rurociągach sieci ciepłowniczej?

A. w najwyższych miejscach sieci, z wylotem skierowanym w górę

B. w najwyższych miejscach sieci, z wylotem skierowanym w dół

C. w najniższych miejscach sieci, z wylotem skierowanym w górę

D. w najniższych miejscach sieci, z wylotem skierowanym w dół

Umiejscowienie elementów odwadniających w najwyższych punktach sieci ciepłowniczej, z wylotem skierowanym do dołu, jest koncepcją, która nie uwzględnia fundamentalnych zasad fizyki cieczy i dynamiki przepływu. W takich punktach, woda kondensacyjna, która powstaje w wyniku różnicy temperatur, nie ma możliwości skutecznego odpływu, co prowadzi do jej gromadzenia się. Gromadzenie wody w rurociągach może skutkować nie tylko korozją elementów metalowych, ale również zmniejszeniem przepływu ciepła oraz powstawaniem blokad, które mogą prowadzić do awarii całego systemu. Skierowanie wylotu do dołu w najwyższych punktach spowodowałoby, że woda miałaby tendencję do gromadzenia się w instalacji, co jest sprzeczne z założeniami prawidłowego projektowania systemów ciepłowniczych. Ponadto, umiejscowienie elementów odwadniających w najniższych punktach sieci jest oparte na dobrych praktykach oraz standardach, które wskazują na konieczność skutecznego odprowadzania skroplin. Podobne błędne koncepcje mogą wynikać z niepełnego zrozumienia roli grawitacji w przepływie cieczy, co może prowadzić do podejmowania niewłaściwych decyzji projektowych.

Pytanie 13

Na diagramach instalacji wodociągowej rury zimnej wody użytkowej powinny być przedstawione linią

A. punkową

B. ciągłą

C. kreskową

D. zygzakiem

Odpowiedź "ciągłą" jest prawidłowa, ponieważ w schematach instalacji wodociągowej przewody zimnej wody użytkowej oznacza się linią ciągłą zgodnie z obowiązującymi normami oraz praktykami branżowymi. Takie oznaczenie jest powszechnie stosowane, gdyż ułatwia ono identyfikację i zrozumienie schematu przez inżynierów, projektantów oraz wykonawców. Przykładem zastosowania linii ciągłej jest projektowanie systemów wodociągowych w budynkach użyteczności publicznej, gdzie jasne oznaczenie elementów instalacji wpływa na bezpieczeństwo i efektywność eksploatacji. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normą PN-EN 806, stosowanie odpowiednich symboli oraz oznaczeń w schematach instalacji jest kluczowe dla jednoznaczności i klarowności przekazu projektowego. Oprócz tego, na schematach instalacji sanitarnych, linie ciągłe są również używane do przedstawiania innych typów przewodów, co dodatkowo podkreśla ich uniwersalność i znaczenie w inżynierii budowlanej.

Pytanie 14

Dwóch robotników ułożyło 50 m rurociągu ciśnieniowego PE, łącząc go metodą zgrzewania czołowego w czasie 32 godzin. Jeśli stawka godzinowa jednego robotnika wynosi 10 zł, to całkowity koszt pracy zespołu wyniósł

A. 320zł

B. 640zł

C. 500zł

D. 400zł

Całkowity koszt pracy zespołu robotników to 640 zł. Jak do tego doszliśmy? W zespole było dwóch robotników, a razem pracowali przez 32 godziny. Żeby wyliczyć koszt pracy, najpierw musimy policzyć roboczogodziny. W naszym przypadku to 2 robotników razy 32 godziny, co daje nam 64 roboczogodziny. Potem mnożymy to przez stawkę godzinową, czyli 64 roboczogodziny razy 10 zł, co daje nam 640 zł. To, co wyliczyliśmy, jest ważne, nie tylko w budownictwie, ale też w projektach, gdzie dokładne koszty są naprawdę istotne. Jak dobrze wiemy, planowanie budżetu i przewidywanie wydatków w projektach budowlanych wymaga rzetelnego kalkulowania kosztów robocizny, by później nie było niespodzianek.

Pytanie 15

Rewizja, znana także jako czyszczak, jest umieszczana w

A. najwyższym odcinku pionu wodociągowego

B. najwyższym odcinku pionu kanalizacyjnego

C. najniższym odcinku pionu wodociągowego

D. najniższym odcinku pionu kanalizacyjnego

Montaż rewizji w najniższej części pionu wodociągowego to w sumie kiepski pomysł z kilku powodów. Piony wodociągowe mają zupełnie inne zadanie - transportują wodę pitną, a dostęp do czyszczenia nie jest tam tak istotny jak w instalacjach kanalizacyjnych. Wstawienie rewizji w pionie wodociągowym nie ma sensu i raczej się nie sprawdzi, bo chodzi głównie o utrzymanie jakości wody, a nie o usuwanie osadów. Dodatkowo, w górnych częściach pionu wodociągowego zbiera się powietrze, co może prowadzić do problemów z działaniem systemu, na przykład do kawitacji, a to może uszkodzić instalację. Dlatego zarządzanie wodą w takich systemach wymaga innych rozwiązań, jak odpowiednie filtrowanie, w zgodzie z normami jakości wody, na przykład PN-EN 1717. Wstawiając rewizję w pionie kanalizacyjnym, można uniknąć kłopotów z zatykańciem rur, co często wynika z błędów w używaniu lub nagromadzenia zanieczyszczeń. Widać więc, jak ważne jest, żeby wiedzieć, jak działają poszczególne elementy instalacji i jak je prawidłowo rozmieścić.

Pytanie 16

W jakich miejscach w systemie wodociągowym instaluje się zawory antyskażeniowe?

A. Na każdym odgałęzieniu z poziomu

B. Przed każdą baterią, za zaworem odcinającym

C. Przed każdym zaworem czerpalnym

D. Na przyłączu, które znajduje się za wodomierzem

Zawory antyskażeniowe montuje się na przyłączu za wodomierzem, aby chronić sieć wodociągową przed ewentualnym zanieczyszczeniem wody pitnej. Ich głównym celem jest zapobieganie cofaniu się zanieczyszczonej wody do systemu wodociągowego. W praktyce, umiejscowienie zaworu za wodomierzem gwarantuje, że wszelkie zanieczyszczenia, które mogą wystąpić w instalacjach wewnętrznych lub urządzeniach, nie przedostaną się do publicznej sieci wodociągowej. Stosowanie zaworów antyskażeniowych jest zgodne z normami sanitarnymi i budowlanymi, które wymagają zabezpieczenia systemów przed skażeniem. Dobrym przykładem zastosowania takich zaworów jest w przypadku podłączeń do zbiorników z wodą deszczową czy instalacji nawadniających, gdzie ryzyko zanieczyszczenia jest znacznie wyższe. Wprowadzenie zaworów antyskażeniowych to nie tylko kwestia zgodności z przepisami, ale również istotna praktyka mająca na celu zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego użytkowników wody pitnej.

Pytanie 17

Naczynie wzbiorcze otwarte powinno być instalowane w systemie c.o.

A. pod grzejnikiem położonym najwyżej

B. na najbardziej oddalonym pionie instalacji

C. w sąsiedztwie kotła, na przewodzie powrotnym

D. w najwyżej usytuowanej części instalacji

Naczynie wzbiorcze otwarte w instalacji c.o. powinno być montowane w najwyższym punkcie systemu, ponieważ umożliwia to skuteczne odprowadzanie powietrza, które gromadzi się w instalacji. Powietrze, jako gaz lżejszy od cieczy, unosi się ku górze, a naczynie wzbiorcze w najwyższym punkcie działa jak zbiornik, w którym mogą gromadzić się pęcherzyki powietrza. W ten sposób zapobiega się tworzeniu się w instalacji miejsc, w których mogłoby dojść do zatorów, co z kolei wpływa na efektywność całego systemu grzewczego. Skuteczne działanie naczynia wzbiorczego jest szczególnie ważne w systemach ogrzewania, w których wykorzystywane są grzejniki, ponieważ pozwala to na utrzymanie stabilnej temperatury oraz ciśnienia w instalacji. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, by naczynie było odpowiednio zaizolowane, co ogranicza straty ciepła. Ponadto, należy zwrócić uwagę na odpowiednie ukształtowanie instalacji oraz jej odpowiednią średnicę, co również wpływa na efektywność działania naczynia wzbiorczego.

Pytanie 18

Wskaż właściwy sposób wykonania zgrzewania elektrooporowego po prostopadłym przycięciu rury do jej osi zgodnie z technologią.

A. Wsunięcie końca rury przygotowanego do zgrzewania do kształtki, usunięcie utlenionej warstwy PE z rury, oznaczenie na końcu rury głębokości wsunięcia do kształtki, przeprowadzenie procesu zgrzewania

B. Oznaczenie na końcu rury głębokości wsunięcia do kształtki, wsunięcie końca rury przygotowanego do zgrzewania do kształtki, usunięcie utlenionej warstwy PE z rury, przeprowadzenie procesu zgrzewania

C. Oznaczenie na końcu rury głębokości wsunięcia do kształtki, usunięcie utlenionej warstwy PE z rury, wsunięcie końca rury przygotowanego do zgrzewania do kształtki, przeprowadzenie procesu zgrzewania

D. Przeprowadzenie procesu zgrzewania, oznaczenie na końcu rury głębokości wsunięcia do kształtki, usunięcie utlenionej warstwy PE z rury, wsunięcie końca rury przygotowanego do zgrzewania do kształtki

Zgrzewanie elektrooporowe to technika łączenia elementów z tworzyw sztucznych, w tym przypadku rur PE, poprzez zastosowanie ciepła generowanego przez oporność elektryczną. Poprawny proces rozpoczyna się od zaznaczenia na końcu rury głębokości wsunięcia do kształtki, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego połączenia. Następnie należy usunąć utlenioną warstwę PE z powierzchni rury, ponieważ zanieczyszczenia i utlenienia mogą negatywnie wpłynąć na jakość zgrzewu, prowadząc do osłabienia połączenia. Kolejnym krokiem jest wsunięcie przygotowanego końca rury do kształtki, co sprawia, że elementy są gotowe do zgrzewania. Ostatnim etapem jest przeprowadzenie zgrzewania, które powinno być realizowane zgodnie z zaleceniami producenta, aby uzyskać optymalne parametry i wytrzymałość połączenia. Przykłady zastosowań tej metody obejmują budowę systemów wodociągowych oraz gazowych, gdzie niezawodność zgrzewu jest kluczowa dla bezpieczeństwa i funkcjonalności instalacji. Znajomość procedur i dobrych praktyk jest niezbędna dla każdej osoby pracującej w branży instalacyjnej.

Pytanie 19

Jak długo trwa test szczelności instalacji ogrzewania podłogowego?

A. 12 godzin

B. 3 godziny

C. 24 godziny

D. 6 godzin

Próba szczelności instalacji grzewczej podłogowej powinna trwać co najmniej 24 godziny, aby zapewnić dokładne i wiarygodne wyniki. Proces ten polega na wprowadzeniu ciśnienia do systemu i monitorowaniu jego spadku przez określony czas. Dłuższy okres testowania pozwala na wykrycie nawet najmniejszych nieszczelności, które mogą wpłynąć na efektywność działania instalacji grzewczej. Przykładowo, w przypadku zastosowania wodnego ogrzewania podłogowego, ważne jest, aby nie tylko sprawdzić szczelność rur, ale także połączeń z zaworami i innymi elementami. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 12828, test szczelności powinien być przeprowadzany przed oddaniem instalacji do użytku. Regularne przeprowadzanie takich testów przyczynia się do utrzymania systemu w dobrym stanie, co z kolei przekłada się na oszczędności w eksploatacji oraz zwiększenie komfortu użytkowników. Warto również zaznaczyć, że prawidłowo przeprowadzona próba szczelności może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów jeszcze przed uruchomieniem systemu, co jest kluczowe dla późniejszej niezawodności i sprawności instalacji.

Pytanie 20

Najwyższa temperatura wody używanej do wykonywania testu szczelności sieci wodociągowej nie powinna być większa niż

A. 5°C

B. 0°C

C. 20°C

D. 10°C

Maksymalna temperatura wody wykorzystywanej do przeprowadzania próby szczelności sieci wodociągowej nie powinna przekraczać 20°C, ponieważ wyższe temperatury mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników testów. Woda o temperaturze przekraczającej 20°C może wpływać na elastyczność materiałów, z których wykonane są rury, oraz na ich właściwości mechaniczne. Przykładem może być zmiana naprężeń w materiałach polimerowych, co prowadzi do ich osłabienia i potencjalnych nieszczelności. Przy temperaturach powyżej zalecanych wartości istnieje również ryzyko, że niektóre metody wykrywania nieszczelności, takie jak próba ciśnieniowa, staną się mniej skuteczne. W związku z tym standardy branżowe, takie jak PN-EN 806, zalecają stosowanie wody o temperaturze do 20°C, aby zapewnić rzetelność wyników oraz bezpieczeństwo eksploatacji sieci wodociągowej. Zachowanie tych parametrów jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości dostarczanych usług wodociągowych oraz minimalizacji ryzyka awarii. Praktyczne zastosowanie tych wytycznych zapewnia nie tylko zgodność z normami, ale również długotrwałą niezawodność infrastruktury wodociągowej.

Pytanie 21

Od czego należy zacząć regulację parowej, niskoprężnej instalacji ogrzewania centralnego?

A. grzejników o najniższej mocy cieplnej

B. pionów z największym obciążeniem cieplnym

C. pionów usytuowanych najdalej od źródła ciepła

D. grzejników znajdujących się najbliżej źródła ciepła

Regulacja instalacji centralnego ogrzewania jest kluczowym procesem, który ma na celu zapewnienie optymalnego komfortu cieplnego w pomieszczeniach. Jednakże, nieprawidłowe podejście do tego procesu może prowadzić do znacznych problemów. Rozpoczynanie regulacji od pionów położonych najdalej od źródła ciepła, chociaż teoretycznie może wydawać się sensowne, w praktyce prowadzi do długotrwałego procesu regulacji, który nie przynosi oczekiwanych efektów. Piony oddalone od źródła ciepła mogą nie odbierać wystarczającej ilości ciepła, co skutkuje nierównomiernym rozkładem temperatury w instalacji. Ponadto, regulując najpierw piony o największym obciążeniu cieplnym, można napotkać trudności w osiągnięciu zadowalającej efektywności cieplnej, gdyż te elementy mogą wymagać znacznej ilości ciepła, co niekoniecznie przełoży się na poprawę komfortu w pozostałych pomieszczeniach. Inną pułapką jest regulacja grzejników o najmniejszej mocy cieplnej, co może prowadzić do sytuacji, w której istotniejsze źródła ciepła nie są odpowiednio ustalone, a w efekcie pojawią się problemy z nadmiernym przegrzewaniem niektórych pomieszczeń. Błędem w myśleniu może być także nieuwzględnienie wpływu lokalizacji poszczególnych grzejników na ich wydajność. Właściwa regulacja wymaga zrozumienia dynamiki przepływu ciepła oraz odpowiedniego podejścia do każdego elementu instalacji, co w końcu prowadzi do optymalizacji całego systemu grzewczego.

Pytanie 22

Główna próba szczelności instalacji gazowej jest realizowana

A. z zastosowanym zabezpieczeniem antykorozyjnym

B. z zaślepionymi końcówkami

C. z zamkniętymi zaworami

D. z podłączonymi urządzeniami gazowymi

Odpowiedzi, które mają zamknięte kurki, jakieś zabezpieczenia antykorozyjne czy podłączone odbiorniki gazu, to nie do końca dobra sprawa, jeśli chodzi o główną próbę szczelności. Zamykanie kurek sprawia, że nie wszystkie części instalacji są testowane, więc nieszczelności mogą zostać przeoczone. Jak kurki są otwarte, to gaz może swobodnie przepływać, co w trakcie testu nie jest najlepszym pomysłem, bo może popsuć wyniki. Antykorozyjne zabezpieczenia są ważne, żeby instalacja była trwała, ale nie mają wpływu na szczelność. Powinny być stosowane przy budowie, ale to nie to samo, co przeprowadzenie próby szczelności. A podłączone odbiorniki gazu w czasie testu mogą sprawiać, że ciśnienie będzie zmienne, co z kolei wpływa na wyniki testu. Takie błędy w przeprowadzaniu prób mogą prowadzić do ryzykownych sytuacji z wyciekami gazu, bo bez dokładnych badań nie ma co liczyć na bezpieczeństwo instalacji.

Pytanie 23

W instalacji gazowej, jak należy łączyć kurek gazowy mosiężny z rurą stalową czarną?

A. gwintowania

B. zgrzewania

C. spawania

D. lutu twardego

Spawanie jest procesem, w którym elementy są łączone za pomocą wysokotemperaturowego stopienia materiałów, co w przypadku rur stalowych czarnych może być teoretycznie możliwe. Niemniej jednak, spawanie nie jest zalecane dla mosiądzu używanego w instalacjach gazowych, ponieważ może to prowadzić do osłabienia materiału i potencjalnych wycieków. Technika zgrzewania polega na łączeniu materiałów za pomocą wysokiej temperatury oraz ciśnienia, co również nie jest odpowiednia dla zastosowań w instalacjach gazowych, gdzie wymagana jest wysoka szczelność połączeń oraz możliwość ich demontażu. Lut twardy to metoda, która zmienia strukturę materiału i wiąże dwa elementy poprzez stopienie lutowia, jednak nie jest to technika zalecana do łączenia mosiądzu z rurami stalowymi, gdyż może generować problemy z trwałością połączenia. W kontekście instalacji gazowych kluczowe jest, aby połączenia były łatwe do serwisowania oraz zapewniały bezpieczeństwo, dlatego gwintowanie pozostaje najlepszym rozwiązaniem. Błędem jest zatem mylenie różnych metod łączenia w kontekście ich zastosowania w instalacjach gazowych, co może prowadzić do poważnych konsekwencji dla bezpieczeństwa użytkowników.

Pytanie 24

Zawory pływakowe w systemie wodociągowym powinny być instalowane

A. w spłuczkach zbiornikowych

B. na bateriach wannowych

C. w dolnej części pionów

D. na odgałęzieniach

Zawory pływakowe w instalacjach wodociągowych pełnią kluczową rolę w utrzymaniu odpowiedniego poziomu wody w zbiornikach, takich jak spłuczki zbiornikowe. Montaż zaworu pływakowego w spłuczkach zbiornikowych jest standardową praktyką, ponieważ zapewnia automatyczne napełnianie zbiornika po spuszczeniu wody. Gdy poziom wody opada, pływak opada i otwiera zawór, co pozwala na napełnienie zbiornika do określonego poziomu. Dzięki temu nie dochodzi do przepełnienia ani do sytuacji, w której zbiornik byłby pusty. Ta metoda montażu jest zgodna z normami dotyczącymi instalacji wodociągowych, które zalecają stosowanie zaworów pływakowych w miejscach, gdzie automatyczne sterowanie poziomem wody jest wymagane. Dodatkowo, dzięki właściwemu ustawieniu i konserwacji zaworów pływakowych, można znacząco zwiększyć żywotność całej instalacji oraz zminimalizować ryzyko awarii, co jest istotne w kontekście oszczędności wody oraz kosztów eksploatacyjnych.

Pytanie 25

Jak należy podłączyć kuchnię gazową do instalacji gazowej zasilanej gazem ziemnym?

A. atestowany przewód elastyczny z szybkozłączem

B. zawór zwrotny

C. wąż do gazu propan-butan

D. reduktor

Atestowany przewód elastyczny z szybkozłączem jest kluczowym elementem podłączenia kuchni gazowej do instalacji gazowej zasilanej gazem ziemnym. Tego rodzaju przewody są projektowane z myślą o wysokim poziomie bezpieczeństwa, a ich atestacja potwierdza zgodność z normami i standardami branżowymi, takimi jak PN-EN 14800 czy PN-EN 559. Przewody te charakteryzują się elastycznością, co ułatwia instalację w małych i trudnodostępnych przestrzeniach. Szybkozłącze zapewnia łatwy i szybki montaż oraz demontaż, co jest istotne w kontekście serwisowania urządzeń gazowych. W praktyce, zastosowanie atestowanego przewodu elastycznego minimalizuje ryzyko wycieku gazu, co jest niezwykle ważne dla bezpieczeństwa użytkowników. Warto również pamiętać o regularnych przeglądach i kontrolach stanu technicznego wszystkich elementów instalacji gazowej, aby zapewnić jej prawidłowe i bezpieczne działanie.

Pytanie 26

Jakie wody gruntowe z uwagi na wysoki poziom zanieczyszczenia związkami organicznymi nie są wykorzystywane przez wodociągi?

A. Zaskórne

B. Wgłębne

C. Głębinowe

D. Gruntowe

Wody wgłębne to termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście klasyfikacji wód podziemnych. Zazwyczaj odnosi się do wód znajdujących się w głębszych warstwach geologicznych, jednak przy odpowiednich warunkach mogą one być mniej zanieczyszczone. Z tego powodu są mniej ryzykowne w kontekście ich ujmowania na potrzeby wodociągów. Z kolei wody gruntowe, chociaż mogą być także zanieczyszczone, są często wykorzystywane w lokalnych ujęciach i przy odpowiednim uzdatnianiu mogą spełniać normy jakości wody do picia. Wody głębinowe, położone jeszcze głębiej, zazwyczaj cechują się znacznie lepszą jakością z uwagi na naturalne procesy filtracji, przez jakie przechodzą. Typowe błędy myślowe w tym kontekście polegają na myleniu terminów i niezrozumieniu różnic w jakości wód w różnych warstwach geologicznych. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że wody zaskórne mają zazwyczaj wyższy stopień zanieczyszczenia, co sprawia, że ich użycie w systemie wodociągowym jest niepraktyczne i potencjalnie niebezpieczne.

Pytanie 27

Którą rurą wydostaje się na zewnątrz powietrze, które przechodzi z instalacji c.o. do otwartego naczynia wzbiorczego?

A. Sygnalizacyjną

B. Cyrkulacyjną

C. Odpowietrzającą

D. Wzbiorczą

Wybranie innej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie w zakresie funkcji i zastosowania poszczególnych rur w systemach centralnego ogrzewania. Rura sygnalizacyjna, choć może mieć zastosowanie w pewnych aspektach monitorowania systemu, nie jest przeznaczona do odprowadzania powietrza. Jej funkcja jest bardziej związana z przekazywaniem informacji o stanie systemu, a nie z jego fizycznym działaniem. Rura cyrkulacyjna również nie ma na celu odpowietrzania; jej głównym zadaniem jest umożliwienie cyrkulacji wody w obiegu grzewczym, co jest kluczowe dla efektywności ogrzewania, ale nie dla eliminacji powietrza. Ponadto, wybór rury wzbiorczej w tym kontekście również jest błędny, ponieważ ta rura służy do transportu wody z naczynia wzbiorczego do systemu, a nie do usuwania powietrza. Powszechnym błędem myślowym, który prowadzi do takich nieprawidłowych odpowiedzi, jest mylenie funkcji różnych elementów instalacji c.o. oraz brak zrozumienia, jak kluczowe jest odpowiednie odpowietrzanie dla prawidłowego funkcjonowania całego systemu. Dlatego też, znajomość funkcji rur i ich właściwego zastosowania jest niezbędna dla zapewnienia sprawności instalacji grzewczych.

Pytanie 28

W systemach ciepłowniczych najwyższą niezawodnością charakteryzują się wydłużki

A. tłokowe

B. dławicowe

C. u-kształtowe faliste

D. u-kształtowe gładkie

Wydłużki u-kształtowe faliste, dławicowe czy tłokowe to nie jest najlepszy wybór, jeśli chodzi o niezawodność sieci ciepłowniczych. Wydłużki faliste, mimo że są elastyczne, mają nierówną powierzchnię wewnętrzną, więc mogą zwiększać opory przepływu i gromadzenie się osadów. To sprawia, że są bardziej podatne na uszkodzenia. Wydłużki dławicowe, chociaż czasem używane, mają ryzyko wycieków z powodu skomplikowanego złącza, które nie zawsze dobrze trzyma. Z kolei wydłużki tłokowe to już w ogóle rzadkość w ciepłownictwie, bo mają swoje ograniczenia konstrukcyjne, które mogą wpływać na efektywność przepływu i są trudniejsze w montażu. Często ludzie ignorują kluczowe parametry hydrauliczne i nie zwracają uwagi na wytrzymałość materiałów, co skutkuje krótszą żywotnością całej sieci.

Pytanie 29

Który z rodzajów grzejników nie jest klasyfikowany jako oddający ciepło poprzez konwekcję?

A. Ożebrowany stalowy

B. Członowy aluminiowy

C. Promiennikowy gazowy

D. Gładki rurowy

Promiennikowy gazowy grzejnik nie należy do grupy urządzeń oddających ciepło przez konwekcję, ponieważ jego działanie opiera się na promieniowaniu ciepła. W przeciwieństwie do grzejników konwekcyjnych, które ogrzewają powietrze wokół siebie, grzejniki promiennikowe emitują promieniowanie podczerwone, które bezpośrednio ogrzewa obiekty i osoby w swoim zasięgu. To sprawia, że są one szczególnie efektywne w przestrzeniach, gdzie nie ma potrzeby podnoszenia temperatury całego powietrza w pomieszczeniu. Przykładowo, w halach produkcyjnych czy na zewnątrz, gdzie potrzebne jest szybkie i lokalne ogrzewanie, grzejniki promiennikowe sprawdzają się doskonale. Warto również zauważyć, że ich efektywność energetyczna oraz komfort cieplny mogą być wyższe niż w przypadku tradycyjnych grzejników konwekcyjnych, co czyni je atrakcyjnym rozwiązaniem w kontekście zrównoważonego rozwoju i oszczędności energii.

Pytanie 30

Na podstawie danych z tabeli określ spadek kanału w sieci kanalizacji rozdzielczej o średnicy 0,25 m.

Dopuszczalne minimalne spadki kanałów w sieci kanalizacji rozdzielczej
Średnica kanału [m]	0,20	0,25	0,30	0,40	0,50
Spadek kanału [%]	3,3	2,5	2,0	1,2	1,0

A. 1,4%

B. 1,8%

C. 2,9%

D. 2,5%

Z danych w tabeli wynika, że minimalny spadek dla kanału o średnicy 0,25 m w systemie kanalizacji rozdzielczej powinien wynosić 2,5%. To naprawdę ważne, bo dobry spadek pozwala na swobodny odpływ ścieków. Bez tego, mogą się one zbierać i tworzyć zatory, co nie jest fajne. W praktyce, taki spadek wpływa na to, jak skutecznie woda jest odprowadzana, co ma ogromne znaczenie dla ochrony środowiska i zarządzania wodami deszczowymi. W branży budowlanej wszystko musi być zgodne ze standardami, a złamanie tych zasad może prowadzić do drogich napraw. Ciekawostka: dla innych średnic kanałów te wartości spadków mogą być różne, więc zawsze dobrze jest sprawdzić odpowiednie normy. Zastosowanie 2,5% to dobry przykład na to, jak dbać o jakość infrastruktury sanitarnej.

Pytanie 31

Jak nazywają się wody, które powstają z par wodnych uwalnianych z chłodzącej się magmy w głębi ziemi?

A. Zaskórne

B. Głębinowe

C. Wgłębne

D. Gruntowe

Odpowiedzi "Zaskórne", "Gruntowe" i "Wgłębne" są niepoprawne, ponieważ nie oddają one specyfiki wód pochodzących z głębi ziemi. Wody zaskórne odnoszą się do wód znajdujących się w górnych warstwach gleby, które są łatwiej dostępne i często wykorzystywane w rolnictwie oraz w codziennym użytkowaniu. Z kolei wody gruntowe to te, które występują w warstwie wodonośnej, czyli w strefie nasycenia, gdzie przestrzenie porowe w glebie są wypełnione wodą. Wody gruntowe są źródłem wody pitnej, a ich jakość może być znacznie wpływana przez działalność ludzką oraz zanieczyszczenia. W kontekście wód wgłębnych, termin ten nie jest standardowo używany w naukach geologicznych, co prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości, wody wgłębne mogłyby sugerować wody występujące na dużych głębokościach, ale nie są one definicją stosowaną w literaturze geologicznej. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie różnych typów wód, co prowadzi do niejasności w ich klasyfikacji i zrozumieniu ich właściwości. Ważne jest, aby dokładnie rozumieć terminologię, ponieważ wpływa ona na podejmowanie decyzji dotyczących zarządzania zasobami wodnymi oraz ochrony środowiska.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju wentylację można zastosować w mieszkaniach z kominkami?

A. Grawitacyjna nawiewno-wywiewna

B. Grawitacyjna wywiewna

C. Mechaniczna nawiewno-wywiewna, wytwarzająca podciśnienie

D. Mechaniczna wywiewna

Wentylacja grawitacyjna nawiewno-wywiewna jest odpowiednia dla mieszkań wyposażonych w kominki, ponieważ umożliwia równocześnie doprowadzanie świeżego powietrza oraz odprowadzanie zużytego powietrza. W systemie tym wykorzystuje się różnicę temperatur oraz ciśnień, co sprawia, że ciepłe powietrze unosi się ku górze, a zimne opada. Dzięki temu, przy odpowiednim projektowaniu, wentylacja grawitacyjna może skutecznie wspierać działanie kominków, zapewniając im niezbędne powietrze do spalania. W praktyce, aby system wentylacyjny działał prawidłowo, należy zapewnić odpowiednie otwory wentylacyjne w pomieszczeniach, które są od siebie oddzielone oraz zewnętrzny dostęp do powietrza. Przykładami zastosowania tego typu wentylacji są domy jednorodzinne, w których kominki są powszechnie stosowane, a ich prawidłowe funkcjonowanie jest uzależnione od dobrej wentylacji. Normy budowlane, takie jak PN-EN 13384, podkreślają znaczenie dostarczania odpowiedniej ilości powietrza do kominków, co sprawia, że wentylacja grawitacyjna nawiewno-wywiewna jest preferowaną metodą w takich instalacjach.

Pytanie 33

Do odnawialnych źródeł energii należy

A. biogaz

B. ciężki olej opałowy

C. gaz ziemny

D. lekki olej opałowy

Biogaz jest odnawialnym źródłem energii, które powstaje w wyniku procesów fermentacji beztlenowej materii organicznej, takiej jak odpady rolnicze, odpady żywnościowe czy osady ściekowe. Jego produkcja odbywa się w biogazowniach, gdzie surowce są przetwarzane w kontrolowanych warunkach, co pozwala na efektywne wykorzystanie biomasy. Biogaz składa się głównie z metanu i dwutlenku węgla, a jego wykorzystanie może przebiegać na różne sposoby, między innymi do produkcji energii elektrycznej i cieplnej, a także jako paliwo do silników spalinowych. W praktyce, biogaz może być zastosowany w instalacjach kogeneracyjnych, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi w zakresie zrównoważonego rozwoju i efektywności energetycznej. Dodatkowo, biogaz przyczynia się do redukcji emisji gazów cieplarnianych, co jest istotne w kontekście walki ze zmianami klimatycznymi. Warto zaznaczyć, że biogaz jest nie tylko źródłem energii, ale również sposobem na zagospodarowanie odpadów, co wpisuje się w zasady gospodarki o obiegu zamkniętym.

Pytanie 34

Nadziemne instalacje ciepłownicze są montowane

A. w wykopach

B. na uchwytach i wspornikach

C. na estakadach

D. w kanałach ciepłowniczych

Odpowiedź 'na estakadach' jest prawidłowa, ponieważ nadziemne sieci ciepłownicze są projektowane i instalowane w taki sposób, aby zminimalizować wpływ na otaczające środowisko oraz zredukować ryzyko uszkodzeń. Estakady, będące konstrukcjami podtrzymującymi, pozwalają na umieszczenie rur w powietrzu, co znacznie ułatwia dostęp do nich w przypadku konserwacji i napraw. Ponadto, estakady eliminują ryzyko zakłóceń w ruchu drogowym oraz obiektach znajdujących się na poziomie gruntu. Przykładem zastosowania estakad są miejskie systemy ciepłownicze, które w wielu miastach świata są realizowane w taki sposób, by zintegrować je z istniejącą infrastrukturą. W szczególności w obszarach o dużym zagęszczeniu zabudowy, estakady pozwalają na efektywne zarządzanie przestrzenią oraz utrzymanie ciągłości dostaw ciepła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej i inżynieryjnej.

Pytanie 35

Jakie urządzenia gazowe klasy A, które czerpią powietrze z otoczenia i odprowadzają spaliny do tego samego pomieszczenia, można wymienić?

A. podgrzewacz przepływowy

B. kuchenkę gazową

C. kocioł atmosferyczny

D. kocioł z otwartą komorą spalania

Kuchenki gazowe, jako urządzenia gazowe typu A, charakteryzują się tym, że pobierają powietrze z pomieszczenia i odprowadzają spaliny do tego samego pomieszczenia, w którym są zainstalowane. Tego typu urządzenia są powszechnie stosowane w gospodarstwach domowych, gdzie zapewniają efektywne gotowanie i podgrzewanie potraw. W przypadku kuchenek gazowych, ich konstrukcja pozwala na bezpośrednie połączenie z instalacją gazową oraz wentylacją pomieszczenia, co powinno być zgodne z normami bezpieczeństwa. Przy eksploatacji kuchenek gazowych istotne jest zapewnienie odpowiedniej wentylacji w kuchni, aby uniknąć gromadzenia się szkodliwych spalin. Dobra praktyka to regularne przeglądy instalacji gazowej oraz dbanie o czystość palników, co wpływa na efektywność spalania. Kuchenki gazowe są więc nie tylko funkcjonalne, ale także wymagają odpowiednich działań dla zapewnienia bezpieczeństwa.

Pytanie 36

Gdzie w systemie c.o. grawitacyjnym umieszcza się otwarte naczynie wzbiorcze?

A. W najwyższym miejscu systemu

B. W pobliżu kotła, na rurze powrotnej

C. Pod najw wyżej umieszczonym grzejnikiem

D. Na najbardziej oddalonym pionie systemu

Otwórzenie naczynie wzbiorcze w instalacji centralnego ogrzewania grawitacyjnego powinno być umieszczone w najwyższym punkcie systemu, co ma kluczowe znaczenie dla jego prawidłowego funkcjonowania. Wysokość naczynia wpływa na grawitacyjny obieg wody, umożliwiając efektywne usuwanie nadmiaru wody i zapobieganie jej wymianie w systemie. Umiejscowienie naczynia w najwyższym punkcie pozwala na swobodne odprowadzanie powietrza z instalacji, co jest niezbędne dla utrzymania jej sprawności. Przykładem zastosowania tej zasady jest typowa konstrukcja systemu grzewczego w domach jednorodzinnych, gdzie zainstalowane naczynie wzbiorcze, umieszczone na poddaszu, gwarantuje odpowiedni poziom wody oraz swobodny dostęp do powietrza, co zapobiega zjawisku kawitacji. Dobre praktyki w projektowaniu instalacji C.O. wskazują, że wysokość naczynia powinna być z góry określona, a jego pojemność dostosowana do wielkości instalacji, co pozwala uniknąć problemów związanych z nieefektywnym obiegiem wody oraz nadmiernym ciśnieniem. Przestrzeganie tych norm jest kluczowe dla zapewnienia nieprzerwanej i efektywnej pracy systemu grzewczego.

Pytanie 37

Na głębokości, która umożliwia ułożenie warstwy przykrywającej o grubości 40 cm, można instalować sieci ciepłownicze z rur

A. preizolowanych

B. tworzywowych

C. miedzianych

D. stalowych

Sieci ciepłownicze wykonane z rur preizolowanych są odpowiednim rozwiązaniem do układania na głębokości, która zapewnia warstwę przykrywającą o grubości 40 cm. Rury preizolowane składają się z zewnętrznej warstwy ochronnej, izolacji termicznej oraz rury transportowej, co pozwala na minimalizację strat ciepła oraz zwiększenie efektywności energetycznej systemu. Ponadto, dzięki ich konstrukcji, rury te są odporne na działanie czynników atmosferycznych, co czyni je idealnym wyborem do podziemnych instalacji. W praktyce stosuje się je w systemach ogrzewania miejskiego, gdzie niskie temperatury oraz zmienne warunki gruntowe mogą wpływać na wydajność. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 253, preizolowane rury ciepłownicze zapewniają nie tylko efektywność, ale również długowieczność instalacji. Przykładem zastosowania mogą być miejskie sieci ciepłownicze w dużych aglomeracjach, które wymagają efektywnego transportu ciepła na znaczne odległości.

Pytanie 38

Jaką rolę w systemie kanalizacyjnym pełni funkcja zamknięcia wodnego?

A. osadnik

B. odsadzka

C. rewizja

D. syfon

Syfon pełni kluczową funkcję w instalacji kanalizacyjnej, stanowiąc efektywne zabezpieczenie przed nieprzyjemnymi zapachami oraz insektami. Działa on na zasadzie utrzymywania stałego poziomu wody, co tworzy barierę, która zapobiega przedostawaniu się gazów kanalizacyjnych do pomieszczeń. Przykładem zastosowania syfonu jest umiejscowienie go pod zlewem kuchennym bądź umywalką, gdzie zbiera on nieczystości oraz osady, jednocześnie zapewniając odpowiednią wentylację. Istotne jest, aby syfon był regularnie czyszczony, ponieważ zatykanie się może prowadzić do problemów z odpływem. W projektowaniu instalacji kanalizacyjnych standardy techniczne, takie jak PN-EN 12056, regulują wymagania dotyczące syfonów, ich średnic oraz materiałów, z których są wykonane, co ma na celu zapewnienie ich trwałości i funkcjonalności przez długie lata. Dobrze zaprojektowany syfon jest niezbędny, aby system kanalizacyjny działał prawidłowo i skutecznie.

Pytanie 39

Jakie powinno być ciśnienie próbne podczas testów szczelności instalacji wody zimnej w porównaniu do ciśnienia roboczego?

A. 20%

B. 50%

C. 40%

D. 30%

Wymagane ciśnienie próbne podczas przeprowadzania badań szczelności instalacji wody zimnej powinno wynosić 50% więcej niż ciśnienie robocze. Taki standard oparty jest na normach branżowych, takich jak PN-EN 806, które określają zasady projektowania i wykonywania instalacji wodociągowych. Zwiększenie ciśnienia próbnego o 50% ma na celu zapewnienie odpowiedniego marginesu bezpieczeństwa w trakcie testów, co pozwala na wykrycie nawet najmniejszych nieszczelności. Przykładowo, jeśli ciśnienie robocze instalacji wynosi 3 bar, to ciśnienie próbne powinno wynosić 4,5 bara. W praktyce, takie podejście pomaga w identyfikacji potencjalnych miejsc awarii, co jest kluczowe dla długoterminowego funkcjonowania systemu wodociągowego. Odpowiednie przeprowadzenie testów ciśnieniowych jest istotne nie tylko dla bezpieczeństwa użytkowników, ale także dla zachowania efektywności energetycznej systemu. Właściwie przeprowadzone badania pozwalają na wczesne wykrywanie nieszczelności, co z kolei przekłada się na mniejsze straty wody oraz zmniejszenie kosztów eksploatacji.

Pytanie 40

W systemie wentylacyjnym elastyczny rękaw, który ogranicza przenoszenie hałasu przez kanały do pomieszczeń, powinien być zainstalowany pomiędzy

A. wentylatorem a głównym przewodem wentylacyjnym

B. głównym poziomem a pionami

C. odgałęzieniami a uzbrojeniem

D. pionem wentylacyjnym a odgałęzieniami

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na brak zrozumienia, gdzie rzeczywiście występuje największe przenoszenie hałasu w systemach wentylacyjnych. Odpowiedź sugerująca montaż rękawa elastycznego między głównym poziomem a pionami nie uwzględnia faktu, że hałas generowany przez wentylator jest przekazywany głównie przez elementy bezpośrednio z nim związane, a nie przez piony. Piony wentylacyjne służą do transportu powietrza, ale nie są głównym źródłem hałasu. Z kolei montaż rękawa między pionem wentylacyjnym a odgałęzieniami również nie jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ hałas z wentylatora nie zostałby w ten sposób zredukowany. Dodatkowo, odpowiedź wskazująca na montaż rękawa między wentylatorem a głównym przewodem jest przyjęta jako prawidłowa, ponieważ to właśnie ten odcinek wymaga największej ochrony przed przenoszeniem dźwięku. Wreszcie, montaż rękawa między odgałęzieniami a uzbrojeniem nie ma sensu, gdyż to uzbrojenie, a nie wentylator, powoduje minimalny hałas, a elastyczne elementy nie są tu konieczne. Podsumowując, kluczowym błędem jest niewłaściwe zrozumienie dynamiki akustycznej w systemach wentylacyjnych, co prowadzi do wyboru niewłaściwych miejsc do montażu rękawów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej