Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 20:33
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 20:45

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie źródło światła należy wybrać do robienia zdjęć studyjnych na materiałach negatywowych przeznaczonych do sztucznego oświetlenia?

A. Błyskowego o temperaturze barwowej 5500 K

B. Halogenowego o temperaturze barwowej 3200 K

C. Długofalowego o temperaturze barwowej 300 K

D. Ciągłego o temperaturze barwowej 4500 K

Długofalowe źródło światła o temperaturze barwowej 300 K jest w rzeczywistości zbyt ciepłe i nieodpowiednie do zastosowań w fotografii studyjnej, zwłaszcza z materiałami negatywowymi zaprojektowanymi do pracy w warunkach sztucznego oświetlenia. Tego typu źródła światła mogą prowadzić do zniekształcenia kolorów na zdjęciach, przez co rezultaty mogą być nieprzewidywalne. Z kolei błyskowe źródło światła o temperaturze 5500 K, mimo że jest standardowym wyborem dla wielu fotografów, nie jest idealne w kontekście zastosowania z filmami przeznaczonymi do 3200 K, co może skutkować problemami z odwzorowaniem kolorów. Ciągłe źródło światła o temperaturze barwowej 4500 K również nie spełnia wymagań dla negatywów przeznaczonych do świata sztucznego, ponieważ nie jest wystarczająco zgodne z charakterystyką tych materiałów. Zrozumienie, że różne temperatury barwowe mają bezpośredni wpływ na rezultaty fotograficzne, jest kluczowe dla każdego fotografa. W praktyce, stosowanie źródeł światła, które są nieodpowiednie dla danego typu materiału, prowadzi do problemów z kolorami, kontrastem i ogólną jakością zdjęć. Profesjonalni fotografowie często muszą eksperymentować z różnymi źródłami światła, aby znaleźć optymalne ustawienia, ale znajomość podstawowych zasad może znacznie przyspieszyć ten proces.

Pytanie 2

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 150 ppi

B. 600 ppi

C. 300 ppi

D. 75 ppi

Odpowiedź 150 ppi jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 dpi, musimy obliczyć minimalną rozdzielczość skanowania zdjęcia w formacie 20 x 30 cm. Obliczenia te opierają się na zasadzie, że rozdzielczość wydruku wyrażona w dpi (dots per inch) musi być zachowana na etapie skanowania. Format 10 x 15 cm odpowiada rozdzielczości 300 dpi, co oznacza, że potrzebujemy 300 punktów na cal, zatem w przypadku wymiary 10 x 15 cm (czyli 4 x 6 cali), skanowane zdjęcie powinno mieć rozdzielczość wynoszącą 1200 x 1800 pikseli. Ponieważ skanowane zdjęcie ma 20 x 30 cm (8 x 12 cali), aby zachować odpowiednią jakość na wydruku, musimy podzielić 1200 przez 8 oraz 1800 przez 12, co daje odpowiednio 150 ppi. W praktyce oznacza to, że przy tej rozdzielczości zdjęcie będzie dobrze odwzorowywać szczegóły i nie straci jakości po zmniejszeniu do pożądanego formatu do druku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie druku. Utrzymanie odpowiednich wartości ppi jest kluczowe w pracy z obrazami, aby uzyskać odpowiednie rezultaty wizualne.

Pytanie 3

Pliki zapisane w formatach przeznaczonych do grafiki rastrowej zawierają dane obrazowe w postaci informacji o

A. krzywych matematycznych

B. krążkach rozproszenia

C. pikselach

D. liniaturach

Koncepcje zawarte w odpowiedziach, które nie odwołują się do pikseli, są zasadniczo mylne w kontekście grafiki rastrowej. Liniatury w kontekście grafiki odnosiłyby się raczej do technologii druku, gdzie linie są używane do tworzenia wzorów, ale nie mają one zastosowania w przechowywaniu danych obrazowych. Krążki rozproszenia to termin, który w rzeczywistości nie istnieje w standardowej terminologii związanej z grafiką komputerową i nie ma związku z przechowywaniem obrazów. Krzywe matematyczne są bardziej związane z grafiką wektorową, gdzie obraz jest skonstruowany z wykorzystaniem równań matematycznych do opisywania kształtów, a nie z pikseli. Grafika wektorowa pozwala na skalowanie bez utraty jakości, co jest przeciwieństwem grafiki rastrowej. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia pojęć lub niewłaściwego zrozumienia podstawowych różnic między tymi dwoma typami grafiki. Zrozumienie, że grafika rastrowa opiera się na pikselach, a grafika wektorowa na krzywych, jest kluczowe dla właściwego wykorzystania obu technologii oraz ich aplikacji w różnych dziedzinach, takich jak projektowanie graficzne, animacja czy ilustracja. Ignorowanie tej różnicy prowadzi do błędnych wniosków i problemów w pracy z obrazami w różnych formatach.

Pytanie 4

Aby uzyskać klasyczną odbitkę halogenosrebrową z pliku graficznego, należy kolejno wykonać:

A. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, kopiowanie negatywu, chemiczną obróbkę papieru fotograficznego

B. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, skanowanie negatywu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną

D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, naświetlenie papieru fotograficznego z pliku graficznego, chemiczną obróbkę materiału

Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na różnych aspektach procesu tworzenia odbitki halogenosrebrowej, co prowadzi do nieporozumień dotyczących właściwej kolejności działań. W przypadku pierwszej opcji, naświetlenie elektronicznego detektora obrazu jest krokiem, który nie wchodzi w skład tradycyjnego procesu odbitki halogenosrebrowej, ponieważ odnosi się do cyfrowego przetwarzania obrazu, a nie bezpośredniego uzyskania odbitki na papierze fotograficznym. Druga odpowiedź, mimo że zawiera właściwy krok naświetlenia papieru fotograficznego, pomija kluczowy proces obróbki chemicznej materiału, co jest niezbędne do stabilizacji obrazu. Trzecia odpowiedź sugeruje skanowanie negatywu, co jest kolejnym krokiem cyfryzacji, a nie bezpośredniego uzyskania klasycznej odbitki. Natomiast czwarta odpowiedź koncentruje się na kopiowaniu negatywu, co również jest praktyką odmienną od uzyskiwania odbitki z pliku graficznego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie procesów cyfrowych z analogowymi oraz niedostateczne zrozumienie roli poszczególnych etapów w przetwarzaniu obrazu. Ważne jest zrozumienie, że każdy krok w tym procesie ma swoje specyficzne miejsce i zadanie, a ich pominięcie lub zły dobór może prowadzić do nieefektywnego lub nieprawidłowego uzyskania końcowego efektu.

Pytanie 5

Podczas tworzenia kompozycji obrazu z wykorzystaniem zasady kontrastu barw, powinno się w projekcie wykorzystać zestawienie kolorów

A. czerwonego i grafitowego

B. czarnego i granatowego

C. czarnego i grafitowego

D. granatowego i żółtego

Zestawienie koloru granatowego i żółtego jest doskonałym przykładem zastosowania zasady kontrastu kolorów w kompozycji obrazu. Granatowy, jako kolor ciemny, tworzy głębię i stabilność, podczas gdy żółty, jako kolor jasny, dodaje energii i przyciąga uwagę. Taki kontrast nie tylko wyróżnia elementy w projekcie, ale również zwiększa czytelność i dynamikę wizualną. W praktyce projektanci często wykorzystują ten kontrast w brandingowych grafikach, plakatach oraz stronach internetowych, aby podkreślić kluczowe informacje. Na przykład, w przypadku logo, granatowy może stanowić tło, a żółty napis przyciąga wzrok, dzięki czemu nazwa marki staje się bardziej zapadająca w pamięć. Zasada kontrastu kolorów jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi dostępności, co sprawia, że tekst jest czytelniejszy dla osób z różnymi wadami wzroku. Warto również zauważyć, że takie zestawienia kolorystyczne są powszechnie stosowane w sztuce, gdzie kontrasty są używane do wyrażania emocji i kierowania uwagi widza na najważniejsze elementy kompozycji.

Pytanie 6

Technika Tethered Shooting w fotografii studyjnej oznacza

A. korzystanie ze statywów z głowicą umożliwiającą precyzyjny ruch w trzech osiach

B. fotografowanie z wykorzystaniem wyzwalaczy czasowych

C. synchronizację wielu lamp studyjnych za pomocą systemu radiowego

D. podłączenie aparatu bezpośrednio do komputera w celu natychmiastowego przesyłania zdjęć

Technika Tethered Shooting to metoda, która umożliwia bezpośrednie połączenie aparatu fotograficznego z komputerem. Dzięki temu, zdjęcia są natychmiastowo przesyłane na komputer, co pozwala na bieżąco podglądanie efektów pracy. Jest to niezwykle przydatne w fotografii studyjnej, gdzie priorytetem jest precyzyjne ustawienie światła i kompozycji. W praktyce, fotograf może na dużym ekranie ocenić jakość zdjęcia, dokonać korekty ustawień, a także łatwo organizować i katalogować zdjęcia w oprogramowaniu takim jak Lightroom czy Capture One. Umożliwia to również współpracę z klientami, którzy mogą na bieżąco obserwować efekty sesji, co zwiększa ich zaangażowanie i satysfakcję. To podejście nie tylko podnosi efektywność pracy, ale również przyspiesza proces postprodukcji, co jest nieocenione w branży, gdzie czas jest często kluczowy.

Pytanie 7

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, konieczne jest zastosowanie

A. plotera laserowego

B. kopiarki stykowej

C. skanera płaskiego

D. powiększalnika

Kopiarka stykowa jest idealnym urządzeniem do uzyskiwania srebrnej kopii pozytywowej z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, ponieważ jej konstrukcja pozwala na bezpośrednie nałożenie negatywu na materiał światłoczuły. W tej technice światło przechodzi przez negatyw, co umożliwia uzyskanie dokładnej reprodukcji obrazu na materiale, takiego jak papier fotograficzny. Przykładowo, w tradycyjnym procesie fotografii analogowej, kopiarki stykowe są wykorzystywane w darkroomach, gdzie zachowanie szczegółów i kontrastu obrazu jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku. Użycie tej metody również zapewnia, że nie występują żadne zniekształcenia, które mogłyby wynikać z użycia innych urządzeń, takich jak skanery czy plotery, które mogą wprowadzać błędy w odwzorowaniu. Dobra praktyka wskazuje, że dla zachowania jakości archiwalnych negatywów, kopiowanie za pomocą kopiarki stykowej jest preferowane, ponieważ proces ten nie wymaga przetwarzania cyfrowego, które mogłoby wpłynąć na jakość finalnego obrazu.

Pytanie 8

Standard metadanych IPTC w fotografii służy do

A. przechowywania ustawień balansu bieli

B. kodowania informacji o parametrach ekspozycji

C. przechowywania informacji o autorze, prawach autorskich i opisie zdjęcia

D. zapisywania danych GPS o miejscu wykonania zdjęcia

Wszystkie pozostałe odpowiedzi sugerują inne zastosowania metadanych w fotografii, które nie są zgodne z definicją standardu IPTC. Na przykład, zapisywanie danych GPS o miejscu wykonania zdjęcia dotyczy metadanych EXIF, które są bardziej odpowiednie dla informacji technicznych, takich jak lokalizacja zdjęcia. Użytkownicy często mylą różne standardy metadanych, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich zastosowania. Kodowanie informacji o parametrach ekspozycji również przynależy do EXIF, a nie IPTC. Użytkownicy mogą myśleć, że IPTC obejmuje te szczegóły, jednak jego głównym celem jest identyfikacja i ochrona praw autorskich oraz opis zdjęcia, a nie techniczne aspekty ekspozycji. Podobnie, przechowywanie ustawień balansu bieli jest także charakterystyczne dla EXIF. Zrozumienie, które standardy odpowiadają za konkretne dane, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania metadanymi w fotografii. Często zdarza się, że fotograficy nie zdają sobie sprawy, jak ważne jest przestrzeganie standardów, co prowadzi do niedoinformowania na temat ochrony własności intelektualnej i możliwości wykorzystania zdjęć w różnych kontekstach. Przykładowo, brak odpowiednich informacji IPTC może skutkować trudnościami w uzyskaniu odpowiednich licencji lub w przypadku sporu dotyczącego praw autorskich.

Pytanie 9

Ilustracja przedstawia ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop o nazwie

A. pędzel historii.

B. artystyczny pędzel historii.

C. pędzel korygujący.

D. punktowy pędzel korygujący.

Ikona przedstawiona na ilustracji jest charakterystyczna dla narzędzia "pędzel historii" w programie Adobe Photoshop. To narzędzie umożliwia artystom i projektantom przywracanie wcześniejszych stanów obrazu w wybranych miejscach, co jest kluczowe w procesie edycji, zwłaszcza podczas skomplikowanych kompozycji. Pędzel historii korzysta z zapisanych punktów stanu obrazu, co pozwala na selektywne przywracanie wcześniejszych modyfikacji, eliminując potrzebę tworzenia wielu warstw. W praktyce, użytkownik może używać tego narzędzia do poprawy detali w obrazie, co jest szczególnie przydatne w retuszu fotografii. Na przykład, jeżeli podczas edycji dodamy efekt, który nie spełnia oczekiwań, możemy łatwo cofnąć go w określonych miejscach, zamiast wracać do całego obrazu. To podejście wspiera najlepsze praktyki w zakresie edycji graficznej, umożliwiając zachowanie elastyczności i kontroli nad finalnym efektem.

Pytanie 10

Aby zapobiec wnikaniu ziarenek piasku do mechanizmu aparatu, należy użyć

A. pędzelka elektrostatycznego

B. filtru neutralnego

C. osłony na korpus aparatu

D. osłony przeciwsłonecznej na obiektyw

Osłona na korpus aparatu to jedna z kluczowych osłon, która chroni wrażliwe elementy wewnętrzne aparatu przed przedostawaniem się zanieczyszczeń, takich jak pył czy piasek. W szczególności, w warunkach terenowych lub podczas fotografowania w trudnych warunkach atmosferycznych, ziarenka piasku mogą łatwo przedostać się do mechanizmu, co może prowadzić do uszkodzeń. Osłona na korpus to dodatkowy element ochronny, który powinien być stosowany, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzeń. Przykładem skuteczności takiej osłony jest jej użycie w fotografii krajobrazowej na plażach lub w okolicach pustynnych, gdzie kurz i piasek są na porządku dziennym. Zastosowanie osłony nie tylko poprawia bezpieczeństwo aparatu, ale również wpływa na jego trwałość, co jest zgodne z dobrą praktyką w ochronie sprzętu fotograficznego. Regularne stosowanie osłony na korpus stanowi istotny element dbania o sprzęt, zwłaszcza w kontekście kosztownej naprawy uszkodzeń mechanicznych.

Pytanie 11

Aby zrealizować zdjęcia w plenerze w zakresie podczerwieni, konieczne jest posiadanie aparatu małoobrazkowego z zestawem obiektywów, statywem oraz odpowiednim filtrem

A. IR i film ortochromatyczny

B. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

C. jasnoczerwony oraz film ortochromatyczny

D. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe

Poprawna odpowiedź to wykorzystanie filtru IR oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe, co jest kluczowe w fotografii podczerwonej. Filtr IR blokuje widzialne światło, pozwalając jedynie na przenikanie promieniowania podczerwonego, które jest niewidoczne dla ludzkiego oka, ale rejestrowane przez odpowiednie urządzenia. Filmy czułe na promieniowanie długofalowe są zaprojektowane specjalnie, aby reagować na długości fal, które są odzwierciedlane w fotografii podczerwonej, co pozwala na uchwycenie unikalnych detali i kontrastów w plenerze. Użycie takiego sprzętu w fotografii przyrodniczej czy krajobrazowej może prowadzić do niezwykle interesujących efektów wizualnych, takich jak jasne, niemal fluorescencyjne liście na ciemnym tle nieba, co wynika z różnicy w odbiciu promieniowania podczerwonego przez różne materiały. Praktyczne przykłady zastosowania obejmują badania ekologiczne, monitorowanie stanu roślinności czy tworzenie artystycznych zdjęć, które podkreślają wyjątkowe cechy natury. Odpowiednia technika i zastosowanie filtrów oraz specjalnych filmów są zgodne z zaleceniami branżowymi dotyczącymi fotografii eksperymentalnej.

Pytanie 12

Aby fotografować duże obiekty z bliskiej odległości lub w wąskich przestrzeniach, konieczne jest wykorzystanie obiektywu

A. standardowego

B. szerokokątnego

C. długoogniskowego

D. lustrzanego

Obiektyw szerokokątny jest idealnym rozwiązaniem do fotografowania dużych przedmiotów z małej odległości, zwłaszcza w ciasnych pomieszczeniach. Dzięki szerszemu kątowi widzenia, który zazwyczaj wynosi od 24 mm do 35 mm w przeliczeniu na pełnoklatkowy format, umożliwia uchwycenie większej części sceny, co jest niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdzie ograniczona przestrzeń nie pozwala na oddalenie się od obiektu. Przykładowo, fotografując wnętrza budynków czy architekturę, obiektyw szerokokątny pozwala na ukazanie całej kompozycji, zamiast jedynie fragmentu. W standardach fotografii architektonicznej i wnętrzarskiej szerokokątne obiektywy są często zalecane, ponieważ eliminują zniekształcenia perspektywy, które mogłyby powstać przy użyciu obiektywu normalnego lub długiego ogniskowania. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy często pozwalają na kreatywne kompozycje, w których można łączyć bliskie detale z szerszym kontekstem otoczenia, co zwiększa dynamikę fotografii.

Pytanie 13

Jaką minimalną odległość przedmiotową (x) w odniesieniu do ogniskowej zastosowanego soczewki (f) powinien mieć aparat fotograficzny względem obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i miał taką samą wielkość?

A. x < f

B. x = 2f

C. x > 2f

D. x = f

Zrozumienie zasad optyki jest kluczowe dla uzyskania poprawnych obrazów fotograficznych. Odpowiedzi sugerujące, że aparat powinien znajdować się w odległości f lub x < f, opierają się na nieprawidłowym rozumieniu, jak ogniskowa wpływa na obraz. Gdy aparat znajduje się w odległości mniejszej niż f, obiekt jest w obszarze bliskim ogniskowej łamiącej promienie, co skutkuje tym, że obraz staje się wirtualny, nieodwrócony i powiększony. Jest to powszechny błąd, zwłaszcza wśród początkujących fotografów, którzy myślą, że bliskość do obiektu może poprawić jakość zdjęcia. Odpowiedź sugerująca odległość większą niż 2f również jest błędna, ponieważ w takim przypadku obraz staje się rzeczywisty, ale mniejszy niż obiekt. Te nieprawidłowe koncepcje mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia z uzyskanych zdjęć. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla efektywnej pracy z różnymi obiektywami oraz w celu osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii, gdzie kontrola nad obrazem jest kluczowa dla sukcesu artystycznego.

Pytanie 14

Które oprogramowanie pozwala na efektywne zarządzanie plikami, ich nagrywanie, wyświetlanie, poszukiwanie, sortowanie, filtrowanie oraz edytowanie metadanych?

A. Corel Photo-Paint

B. Adobe InDesign

C. Adobe Bridge

D. Publisher

Adobe Bridge to naprawdę świetne narzędzie do zarządzania plikami multimedialnymi. Umożliwia trzymanie wszystkich zasobów w porządku. Jest pełne różnych funkcji – można szybko przeszukiwać, sortować i filtrować pliki, co bardzo przyspiesza pracę nad projektami. Na przykład, fotografowie mogą łatwo przeszukiwać zdjęcia według daty lub lokalizacji, co znacznie ułatwia im życie. Co więcej, można edytować metadane, jak opisy czy tagi, dzięki czemu wszystko jest bardziej dostosowane do naszych potrzeb. To ważne, zwłaszcza kiedy mamy do czynienia z dużymi zbiorami. I warto dodać, że Adobe Bridge współpracuje z innymi aplikacjami Adobe, jak Photoshop czy InDesign. Więc mamy wszystko w jednym miejscu, co ułatwia sprawę. Z mojego doświadczenia, korzystanie z tego narzędzia zapewnia lepszą organizację i pozwala zaoszczędzić sporo czasu, co w branży kreatywnej jest bezcenne.

Pytanie 15

Niedostateczne naświetlenie materiału negatywowego może być spowodowane zbyt

A. niską czułością filmu

B. dużym otworem przysłony

C. długim czasem naświetlania

D. długim czasem ekspozycji

Niska czułość filmu, oznaczana jako ISO, jest kluczowym czynnikiem wpływającym na zdolność filmu do rejestrowania światła. Im niższa wartość ISO, tym mniej czuły jest materiał fotograficzny na światło, co w praktyce oznacza, że potrzebuje on dłuższego czasu naświetlania lub mocniejszego źródła światła, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Przykładowo, film o czułości ISO 100 wymaga jaśniejszego oświetlenia lub dłuższego czasu naświetlania niż film o czułości ISO 400. W fotografii, dobierając film, warto kierować się warunkami oświetleniowymi; w słabszym świetle należy wybierać filmy o wyższej czułości. Przy planowaniu sesji zdjęciowych, szczególnie w zmiennych warunkach oświetleniowych, istotne jest, aby zrozumieć, jak czułość filmu wpływa na końcowy efekt. W praktyce, niedoświetlenie może prowadzić do zbyt ciemnych i mało szczegółowych zdjęć, co jest niepożądane w większości sytuacji fotograficznych.

Pytanie 16

Jaki filtr powinien być użyty podczas wykonywania zdjęć szerokich krajobrazów, aby zredukować różnice w jasności pomiędzy częścią nad i pod horyzontem?

A. Konwersyjny

B. Zwielokratniający

C. Polaryzacyjny

D. Połówkowy szary

Filtr połówkowy szary, znany również jako filtr gradacyjny, jest nieocenionym narzędziem w fotografii krajobrazowej, ponieważ pozwala na zrównoważenie różnic w jasności między niebem a ziemią. Przy fotografowaniu rozległych pejzaży, często występuje problem z nadmierną jasnością w górnej części kadru (niebo) i zbyt ciemnymi dolnymi obszarami (ziemia, roślinność). Użycie filtra połówkowego szarego, który ma gradację od przezroczystego do ciemnego, umożliwia redukcję jasności nad obszarem nieba, a jednocześnie pozwala na zachowanie naturalnej ekspozycji dolnej części kadru. Przykładowo, fotografując zachód słońca, można zastosować filtr połówkowy, aby zredukować intensywność światła słonecznego w górnej części kadru, umożliwiając równocześnie uchwycenie detali krajobrazu. Zastosowanie filtra połówkowego szarego staje się standardem w praktyce fotograficznej, pomagając uchwycić bardziej zrównoważone i estetycznie przyjemne ujęcia, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii krajobrazowej.

Pytanie 17

Podczas robienia zdjęć w plenerze ustalone zostały parametry ekspozycji:
— przysłona 5,6
— czas naświetlania 1/125 s Jakie parametry powinny zostać zastosowane w tych samych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać większą głębię ostrości przy zachowaniu prawidłowej ekspozycji?

A. f/16 i 1/125 s

B. f/2 i 1/1000 s

C. f/5,6 i 1/60 s

D. f/8 i 1/60 s

Odpowiedź f/8 i 1/60 s jest prawidłowa, ponieważ zmieniając przysłonę z f/5.6 na f/8, zwiększamy głębię ostrości, co jest kluczowe w fotografii plenerowej, gdy chcemy uchwycić więcej elementów w ostrości. Zmiana przysłony na f/8 oznacza, że otwór przysłony jest mniejszy, co prowadzi do większej głębi ostrości. Przy zachowaniu czasu naświetlania 1/60 s, w porównaniu do 1/125 s, zwiększamy możliwość uchwycenia więcej detali w tle bez wpływu na ekspozycję. W takich warunkach oświetleniowych zmiana przysłony na f/8 wymaga dostosowania czasu naświetlania, aby zrekompensować zmniejszenie ilości światła wpadającego do obiektywu. Warto zaznaczyć, że w fotografii korzystamy z reguły odwrotności, według której zmiana przysłony o jeden krok (np. z f/5.6 na f/8) wymaga zmiany czasu naświetlania o jeden krok w przeciwnym kierunku. Dlatego zastosowanie 1/60 s (wolniejszego czasu naświetlania) jest odpowiednie do uzyskania prawidłowej ekspozycji przy większej głębi ostrości.

Pytanie 18

Proces generowania modeli 3D na podstawie fotografii nazywany jest

A. holografią

B. fotogrametrią

C. fotosyntezą

D. skanowaniem laserowym

W kontekście podanych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, dlaczego inne terminy nie są poprawne w odniesieniu do generowania modeli 3D na podstawie fotografii. Fotosynteza to proces, w którym rośliny przekształcają energię słoneczną w energię chemiczną, co nie ma nic wspólnego z tworzeniem modeli 3D. Jest to koncepcja biologiczna, a nie technologiczna, więc nie może być zastosowana w kontekście fotogrametrii. Holografia z kolei to technika rejestracji i reprodukcji obrazu w trzech wymiarach poprzez użycie interferencji światła. Choć holografia ma swoje zastosowanie w technologii i nauce, nie bazuje na zdjęciach, lecz na zjawiskach optycznych, co czyni ją niewłaściwym terminem w tym przypadku. Z kolei skanowanie laserowe to technika, która wykorzystuje lasery do zbierania danych o otoczeniu w trzech wymiarach, ale jest to inna metoda niż fotogrametria, gdyż opiera się na pomiarze odległości, a nie na analizie zdjęć. Kluczowym błędem w podejściu do tego pytania może być mylenie metod opartych na obrazie z metodami opartymi na pomiarze, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Dobrze jest zrozumieć, że każda z technik ma swoje miejsce w różnych dziedzinach, a fotogrametria jest specyficzna dla analizy zdjęć i przekształcania ich w modele 3D.

Pytanie 19

Jakiego narzędzia w programie graficznym użyjesz do skopiowania części obrazu w celu jego lokalnej rekonstrukcji?

A. Wiader

B. Stempla

C. Gąbki

D. Smużenia

Stempel w programach graficznych, jak Photoshop, jest mega ważny, jeśli chodzi o powielanie różnych części obrazu. Dzięki niemu możemy reanimować zdjęcia, bo działa tak, że bierze teksturę z jednego miejsca i przenosi ją w inne. To świetne do poprawiania fotek, usuwania niedociągnięć czy odbudowywania brakujących fragmentów. Na przykład, można użyć tego narzędzia, żeby wymazać coś, co nam nie pasuje, albo uzupełnić luki w obrazie, co przydaje się zwłaszcza w portretach i krajobrazach. Dobrze jest też bawić się różnymi rozmiarami i twardościami pędzla – wtedy efekty wyglądają bardziej naturalnie. Kiedy korzystasz ze stempla, musisz mieć na uwadze, z jakiego miejsca kopiujesz teksturę oraz umieć dostosować ustawienia, żeby wszystko ze sobą pięknie współgrało. Taka technika może naprawdę poprawić jakość wizualną twojej pracy, pod warunkiem, że przestrzegasz zasad dotyczących etyki w obróbce zdjęć.

Pytanie 20

W trakcie realizacji reprodukcji obrazu, aparat fotograficzny powinien być ustawiony w taki sposób, aby oś optyczna obiektywu była

A. skośna do płaszczyzny oryginału

B. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem

C. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym

D. równoległa do płaszczyzny oryginału

Ustalenie osi optycznej obiektywu aparatu fotograficznego w pozycji prostopadłej do płaszczyzny oryginału, a jednocześnie pokrywającej się z jego środkiem, jest kluczowe dla uzyskania wiernej reprodukcji obrazu. Taki układ minimalizuje zniekształcenia perspektywiczne oraz asymetrię, które mogłyby pojawić się w przypadku innych ustawień. Przykładem zastosowania tej zasady może być reprodukcja dzieła sztuki w muzeum, gdzie ważne jest, aby odwzorować szczegóły kolorystyczne i teksturalne. W praktyce, fotografowie profesjonalni stosują statywy z poziomicą, aby precyzyjnie ustawić aparat, unikając jakichkolwiek błędów, które mogłyby wpłynąć na jakość końcowego obrazu. Dobrą praktyką jest także wykonywanie próbnych zdjęć oraz ich analizy pod kątem odległości, oświetlenia i kąta, co pozwala na optymalizację ustawień przed finalnym ujęciem. Współczesne standardy w fotografii reprodukcyjnej opierają się na takich zasadach, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów.

Pytanie 21

Który typ oświetlenia na planie zdjęciowym powinien zostać skorygowany, aby zredukować intensywność cieni po stronie nieoświetlonej obiektu trójwymiarowego?

A. Wypełniające

B. Tłowe

C. Górne

D. Konturowe

Światło wypełniające jest kluczowym elementem w fotografii, które pomaga zredukować kontrast między oświetloną a nieoświetloną stroną obiektów. Jego podstawowym celem jest zmniejszenie głębokości cieni, co jest istotne w przypadku obiektów przestrzennych, gdzie różnice w oświetleniu mogą wpływać na percepcję kształtu i tekstury. W praktyce, zastosowanie światła wypełniającego polega na skierowaniu go w stronę cieni, co powoduje ich rozjaśnienie i łagodzenie ostrych krawędzi. Przykładowo, w sytuacjach portretowych, dodanie światła wypełniającego z boku lub z przodu modela pozwala na zminimalizowanie cieni pod oczami, co skutkuje bardziej harmonijnym i atrakcyjnym wizerunkiem. Ważne jest, aby pamiętać, że światło wypełniające powinno być mniej intensywne niż światło główne, aby nie zdominować kompozycji. Zastosowanie dyfuzorów lub odbłyśników jest powszechną praktyką, która pozwala na uzyskanie miękkich, naturalnych przejść między światłem a cieniem, co jest zgodne z najlepszymi normami branżowymi.

Pytanie 22

Technika scanography (skanografia) polega na

A. tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego

B. wykonywaniu zdjęć aparatem cyfrowym z funkcją skanowania 3D

C. wykonywaniu wielu zdjęć tego samego obiektu pod różnymi kątami

D. cyfrowej rekonstrukcji starych, uszkodzonych fotografii

Technika skanografii polega na tworzeniu obrazów artystycznych za pomocą skanera płaskiego, co oznacza, że artyści wykorzystują skanery do rejestrowania obiektów w sposób, który pozwala na uzyskanie unikalnych efektów wizualnych. Skanowanie płaskie umożliwia uchwycenie detali i tekstur, które często są niedostrzegalne w tradycyjnej fotografii. Przykładem zastosowania może być skanowanie różnych przedmiotów codziennego użytku, jak kwiaty, liście, czy nawet drobne przedmioty, które następnie są wykorzystywane w dziełach sztuki cyfrowej. Tego typu obrazy mogą być później drukowane, publikowane w Internecie lub używane w projektach graficznych. Warto zaznaczyć, że skanografia, jako forma sztuki, zyskuje na popularności, ponieważ łączy technikę i kreatywność, a także umożliwia artystom eksperymentowanie z nowymi formami wyrazu. Skanowanie płaskie jest także techniką dostępną dla wielu, dzięki powszechnym skanerom, co sprawia, że każdy może spróbować swoich sił w tej formie artystycznej.

Pytanie 23

Aktualnie stosowana metoda zarządzania obrazami 16-bit w programie Adobe Photoshop pozwala na

A. wykorzystanie szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB

B. uzyskanie wyższej rozdzielczości wydruku przy tej samej liczbie pikseli

C. umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD

D. bardziej precyzyjną edycję przejść tonalnych i unikanie posteryzacji

Metoda zarządzania obrazami 16-bit w Adobe Photoshop znacząco zwiększa precyzję kolorów, co jest kluczowe w edycji zdjęć. Dzięki zastosowaniu 16-bitowej głębi kolorów, każdy kanał kolorystyczny (czerwony, zielony, niebieski) może przechowywać 65 536 poziomów jasności, w przeciwieństwie do 8-bitowych obrazów, które mają jedynie 256 poziomów. To oznacza, że przy edytowaniu przejść tonalnych, takich jak gradienty czy cienie, mamy znacznie mniejsze ryzyko wystąpienia posteryzacji, czyli widocznych skoków w odcieniach, co psuje jakość obrazu. W praktyce, podczas retuszu zdjęć krajobrazowych czy portretowych, gdzie subtelne różnice w oświetleniu i kolorze są kluczowe, 16-bitowa głębia pozwala na bardziej naturalne efekty. Profesjonalni fotografowie i graficy często stosują tę technikę, aby zapewnić maksymalną jakość końcową, szczególnie gdy planują wydruk w dużych formatach, gdzie detale stają się jeszcze bardziej widoczne. Warto zwrócić uwagę na to, że nie tylko jakość koloru jest poprawiona, ale również możliwości korekcji obrazu są na znacznie wyższym poziomie, co czyni ten format standardem w branży.

Pytanie 24

Aby zapobiec odblaskom podczas robienia zdjęć obiektów ze szkłem, powinno się użyć filtru

A. połówkowego

B. polaryzacyjnego

C. neutralnego

D. szarego

Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, szczególnie przy pracy z obiektami wykonanymi ze szkła, ponieważ efektywnie redukuje odblaski i poprawia kontrast obrazu. Działa na zasadzie blokowania niektórych kierunków światła, co pozwala na wyeliminowanie refleksów, które mogą zakłócać percepcję detali w fotografowanym obiekcie. Przykładem zastosowania filtra polaryzacyjnego jest fotografowanie szklanych butelek lub okien, gdzie odblaski mogą całkowicie zrujnować ujęcie. Używanie takiego filtra może również przyczynić się do intensyfikacji kolorów, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej. Zgodnie z branżowymi standardami, filtry polaryzacyjne są zalecane do użycia w sytuacjach, gdy światło pada pod kątem prostym do powierzchni szklanych, co maksymalizuje ich efektywność. Dobrą praktyką jest również stosowanie filtrów o wysokiej jakości optycznej, aby uniknąć pogorszenia jakości obrazu. Warto zainwestować w filtr polaryzacyjny, który można obracać, co umożliwia precyzyjne dostosowanie jego działania do konkretnej sceny fotograficznej.

Pytanie 25

W studyjnej fotografii produktowej termin rim light odnosi się do

A. światła umieszczonego za obiektem, podkreślającego jego krawędzie

B. głównego światła padającego od przodu na produkt

C. światła wypełniającego, redukującego cienie

D. światła modelującego fakturę powierzchni produktu

Rim light, czyli światło obrysowe, to technika oświetleniowa, która ma kluczowe znaczenie w studyjnej fotografii produktowej. Jest to światło umieszczone za obiektem, które podkreśla jego krawędzie, nadając mu głębię i trójwymiarowość. Dzięki temu produkt staje się bardziej wyrazisty na tle, co pozwala na lepsze uchwycenie detali oraz faktur. Używając rim light, często można też uzyskać efekt halo, który jest atrakcyjny wizualnie i przyciąga uwagę. W praktyce, aby uzyskać odpowiedni efekt, należy odpowiednio ustawić źródło światła, tak aby nie oświetlało frontalnie produktu, ale jedynie jego krawędzie. Dobre praktyki wskazują, że warto eksperymentować z różnymi kątami i intensywnością światła, by osiągnąć pożądany rezultat. Często stosuje się również reflektory lub dyfuzory, aby światło było bardziej miękkie i mniej ostre, co pozwala na subtelniejsze podkreślenie detali. Wiele profesjonalnych fotografów wykorzystuje tę technikę do tworzenia obrazów, które nie tylko dobrze wyglądają, ale również skutecznie przedstawiają produkt w kontekście marketingowym.

Pytanie 26

Pierścienie pośrednie to akcesoria służące do robienia zdjęć?

A. krajobrazowych

B. portretowych

C. owadów

D. architektur

Pierścienie pośrednie to akcesoria fotograficzne, które skutecznie zwiększają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, co jest szczególnie istotne w przypadku fotografowania owadów. Dzięki zastosowaniu pierścieni pośrednich, możliwe jest uzyskanie efektu makrofotografii, który pozwala na rejestrowanie detali niewidocznych dla ludzkiego oka. W praktyce, fotografowie wykorzystują pierścienie pośrednie, aby zbliżyć się do obiektów, takich jak owady, kwiaty czy inne małe obiekty, co umożliwia uchwycenie ich szczegółów. Użycie pierścieni pośrednich jest zgodne z zasadami makrofotografii, gdzie kluczowe jest odpowiednie oświetlenie i ustawienie ostrości. Warto również zauważyć, że pierścienie pośrednie nie wpływają na jakość optyczną obiektywu, co czyni je ekonomiczną alternatywą dla drogich obiektywów makro. Dodatkowo, w połączeniu z odpowiednim oświetleniem, pozwalają one na uzyskanie niezwykle szczegółowych ujęć, co jest cenione w biologii, entomologii oraz w naukach przyrodniczych.

Pytanie 27

Do drukowania z użyciem pigmentów stosuje się drukarkę

A. sublimacyjną

B. laserową

C. igłową

D. atramentową

Drukarka atramentowa wykorzystuje technikę drukowania opartą na pigmentach lub barwnikach, które są nanoszone na papier w postaci kropli. Pigmenty są stosowane w atramentach, aby uzyskać trwałe i odporne na blaknięcie wydruki, co czyni tę technikę idealną dla zastosowań profesjonalnych, takich jak drukowanie zdjęć czy grafik. Proces ten polega na wykorzystaniu głowic drukujących, które precyzyjnie aplikują atrament na powierzchnię. Wysoka jakość druku, możliwość uzyskania szerokiej gamy kolorów oraz zdolność do drukowania na różnych rodzajach papieru sprawiają, że drukarki atramentowe są powszechnie wykorzystywane w biurach oraz wśród artystów. W branży stosuje się standardy takie jak ISO 11798, które regulują odporność dokumentów na blaknięcie przez światło, co jest istotne dla długoterminowego archiwizowania wydruków. Ostatecznie, drukarki atramentowe z pigmentowymi atramentami są preferowane w przypadku, gdy jakość i trwałość są kluczowe.

Pytanie 28

Gdy liczba przewodnia lampy błyskowej LP=42 przy ISO 100, a wartość przesłony wynosi f/8, z jakiej odległości powinno się oświetlić fotografowany obiekt?

A. 1 m

B. 15 m

C. 5 m

D. 30 m

Poprawna odpowiedź wynika z zastosowania zasady dotyczącej liczby przewodniej lampy błyskowej, która określa, jak daleko możemy oświetlić obiekt przy danym ustawieniu ISO i wartości przysłony. Liczba przewodnia (LP) wynosząca 42 przy ISO 100 oznacza, że przy pełnym otwarciu przysłony (f/1.0) możemy uzyskać oświetlenie na odległość 42 metrów. Jednak przy ustawieniu przysłony f/8, musimy uwzględnić, że każda zmiana wartości przysłony wpływa na ilość światła docierającego do matrycy. Przysłona f/8 zmniejsza ilość światła o 3 stopnie (f/1, 1.4, 2, 2.8, 4, 5.6, 8). Aby obliczyć odległość, musimy podzielić liczbę przewodnią przez wartość przysłony: 42 / 8 = 5.25 m. Ponieważ zaokrąglamy do najbliższej dostępnej opcji, odpowiedzią jest 5 m. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce fotograficznej i pozwalają na poprawne ustawienie parametrów oświetlenia, co jest istotne w różnych sytuacjach, zwłaszcza w fotografii portretowej oraz produktowej.

Pytanie 29

Dla zapewnienia poprawnych kolorów na zdjęciach wykonywanych przy oświetleniu jarzeniowym należy w aparacie cyfrowym ustawić balans bieli na temperaturę barwową około

A. 2700-3000 K

B. 5500-6000 K

C. 7500-8000 K

D. 4000-4500 K

Wybór temperatury barwowej na poziomie 2700-3000 K, 5500-6000 K lub 7500-8000 K w kontekście oświetlenia jarzeniowego prowadzi do poważnych błędów w reprodukcji kolorów. Świetlo jarzeniowe ma określoną charakterystykę spektralną, a jego temperatura barwowa oscyluje w granicach 4000-4500 K, co oznacza, że ustawienie balansu bieli poniżej tej wartości, jak 2700-3000 K, może skutkować przesunięciem kolorów w stronę ciepłych odcieni, co w przypadku zdjęć w biurze czy innych przestrzeniach oświetlonych jarzeniówkami może skutkować nienaturalnym wyglądem skóry lub otoczenia. Z drugiej strony, ustawienie balansu bieli na poziomie 5500-6000 K, typowym dla światła dziennego, również nie jest wskazane, ponieważ może powodować 'wypranie' kolorów, przez co obraz stanie się mniej wyrazisty. Wybór temperatury 7500-8000 K, zwykle zarezerwowanej dla światła sztucznego o chłodniejszym odcieniu, również jest niewłaściwy, gdyż może prowadzić do niebieskiego zabarwienia, co jest całkowicie nieodpowiednie w kontekście jarzeniowym. Niezrozumienie tych podstawowych zasad balansu bieli może prowadzić do chaosu w postprodukcji, gdzie konieczne staje się intensywne korygowanie kolorów, co nie tylko jest czasochłonne, ale również może obniżyć jakość końcowego obrazu.

Pytanie 30

Jak wpłynie podwojenie rozdzielczości skanowania na rozmiar pliku?

A. Zwiększy się ośmiokrotnie

B. Zwiększy się czterokrotnie

C. Zwiększy się dwukrotnie

D. Nie ulegnie zauważalnej zmianie

Zwiększenie rozdzielczości skanowania o dwukrotność wcale nie implikuje, że rozmiar pliku wzrośnie jedynie dwukrotnie. Błędne założenie, że zmiana rozdzielczości wpływa na rozmiar pliku w sposób liniowy, ignoruje podstawowe zasady dotyczące pikseli i ich odpowiedników w wymiarach obrazu. Zwiększenie rozdzielczości skanowania z 100 dpi do 200 dpi oznacza, że każdy wymiar obrazu zostaje pomnożony przez dwa. Z matematycznego punktu widzenia, jeżeli zwiększamy zarówno szerokość, jak i wysokość obrazu, to całkowita liczba pikseli rośnie proporcjonalnie do kwadratu zmiany. To prowadzi do czterokrotnego wzrostu liczby pikseli, a tym samym do czterokrotnego wzrostu wielkości pliku, co jest często mylnie interpretowane. W kontekście standardów jakości skanowania, istotne jest, aby zrozumieć, że wyższa rozdzielczość nie tylko zwiększa rozmiar pliku, ale także poprawia jakość obrazu, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak archiwizacja dokumentów czy digitalizacja dzieł sztuki. Błąd myślowy, polegający na przypisaniu liniowego wzrostu do rozmiaru pliku, może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami i przestrzenią dyskową, dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć zasady dotyczące przetwarzania obrazów cyfrowych.

Pytanie 31

Przetwornik APS-C w porównaniu do pełnoklatkowego (FF) charakteryzuje się

A. mniejszym obszarem rejestrowanego obrazu i współczynnikiem crop 1.5-1.6x

B. lepszym odwzorowaniem kolorów w zakresie czerwieni

C. mniejszą głębią ostrości przy tej samej wartości przysłony

D. większą wartością megapikseli przy tej samej fizycznej wielkości

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ przetworniki APS-C mają mniejszy obszar rejestrowanego obrazu w porównaniu do pełnoklatkowych (FF). Przykładowo, matryca APS-C ma przekątną około 22 mm, podczas gdy pełnoklatkowa ma około 43 mm. To prowadzi do zastosowania tzw. współczynnika crop, który wynosi zazwyczaj od 1.5 do 1.6x. Oznacza to, że obiektywy na aparatach APS-C będą miały „węższy” kąt widzenia, co w praktyce wpływa na efekty pracy z obiektywami szerokokątnymi. Warto to uwzględnić podczas zakupów sprzętu fotograficznego, gdyż może to zmienić nasze podejście do kompozycji zdjęć. W fotografii krajobrazowej i architektonicznej, gdzie szeroki kąt widzenia jest kluczowy, APS-C może okazać się mniej korzystny niż pełnoklatkowy. Dodatkowo, w kontekście portretów, mniejszy obszar matrycy pozwala na uzyskanie większej głębi ostrości przy tej samej przysłonie, co może być pożądane w pewnych stylach fotografii.

Pytanie 32

W fotografii reklamowej produktów szklanych najczęściej stosuje się oświetlenie

A. tylne z dodatkiem bocznego

B. dolne z dodatkiem górnego

C. górne z dodatkiem przedniego

D. przednie z dodatkiem dolnego

W fotografii reklamowej produktów szklanych, oświetlenie tylne z dodatkiem bocznego jest kluczowym elementem, który pozwala na uzyskanie efektownego i atrakcyjnego wyglądu. Tylne oświetlenie tworzy głębię oraz podkreśla przezroczystość szkła, co jest niezbędne w przypadku tego typu produktów. Dzięki zastosowaniu dodatkowego bocznego światła, można uzyskać interesujące refleksy oraz cienie, co sprawia, że produkt staje się bardziej trójwymiarowy i przyciąga wzrok. Przykładem może być fotografia butelek, gdzie tylne światło podkreśla ich kontury, natomiast boczne światło akcentuje detale, takie jak etykiety czy tekstura szkła. W praktyce, dobrą praktyką jest również kontrolowanie intensywności oraz kierunku świateł, aby uniknąć prześwietleń i zapewnić równomierne oświetlenie. W branży reklamowej, stosowanie tego typu oświetlenia jest zgodne z ogólnymi standardami, które podkreślają znaczenie jakości i estetyki w prezentacji produktów.

Pytanie 33

Umieszczenie fotografii dziecka z ceremonii inauguracji roku szkolnego w przedszkolu na witrynie internetowej placówki wymaga zgody

A. opiekuna prawnego dziecka

B. dyrektora przedszkola

C. koleżanek

D. dziecka

Jeśli chodzi o publikację zdjęć dzieci, to ważne, żeby mieć zgodę ich opiekunów. To jest zgodne z przepisami o ochronie danych osobowych, takimi jak RODO. No bo pamiętaj, że dziecko nie ma jeszcze pełnych praw do podejmowania decyzji. Dlatego rodzice muszą dbać o to, aby wizerunek ich pociech był bezpieczny. Zazwyczaj trzeba mieć pisemną zgodę od opiekuna, w której dokładnie opisane jest, jakie zdjęcia będą udostępniane i do czego. Na przykład, na początku roku szkolnego rodzice mogą wypełnić formularz, w którym wyrażają zgodę na publikację zdjęć w materiałach przedszkola. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala na zachowanie prywatności dzieci i buduje zaufanie w instytucjach edukacyjnych.

Pytanie 34

Do wykonania zdjęcia sportowego w hali sportowej najlepiej zastosować

A. standardowy obiektyw o ogniskowej 50 mm

B. obiektyw szerokokątny o ogniskowej 14-24 mm

C. jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm

D. obiektyw typu rybie oko

Jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm to jeden z najlepszych wyborów do fotografii sportowej, zwłaszcza w zamkniętych pomieszczeniach, takich jak hale sportowe. Ogniskowa 70-200 mm pozwala na uchwycenie akcji z odpowiedniej odległości, co jest szczególnie ważne w sportach drużynowych, gdzie zawodnicy mogą poruszać się szybko i zmieniać pozycje. Jasność obiektywu, mierzona w wartościach przysłony, jest kluczowa, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych, które często występują w halach sportowych. Dzięki dużej przysłonie, takiej jak f/2.8, można uzyskać odpowiednią ekspozycję przy niższej wartości ISO, co z kolei minimalizuje szumy w zdjęciach. W praktyce, obiektyw ten pozwala na łatwe uchwycenie detali, takich jak wyraz twarzy zawodników, a także dynamiki ruchu. Dodatkowo, teleobiektywy często charakteryzują się lepszymi właściwościami optycznymi, co skutkuje ostrzejszymi obrazami i lepszymi kontrastami, co jest niezmiernie ważne w fotografii sportowej, aby oddać intensywność rozgrywek.

Pytanie 35

Na której ilustracji przedstawiono modyfikator oświetlenia dający ukierunkowany, wąski strumień światła?

A. Na ilustracji 2.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 3.

Ilustracja 4 przedstawia snoot, który jest specjalistycznym modyfikatorem oświetlenia wykorzystywanym w fotografii i filmowaniu do tworzenia skoncentrowanego, wąskiego strumienia światła. Snooty są często stosowane w portretach i do oświetlania detali, ponieważ ich konstrukcja pozwala na precyzyjne kierowanie światła na wybrane elementy sceny, co może tworzyć interesujące efekty wizualne i dramatyczne cienie. W przeciwieństwie do innych modyfikatorów, takich jak parasole czy softboxy, które rozpraszają światło, snoot skupia je w wąski promień. W praktyce oznacza to, że fotograf może na przykład podświetlić atrybuty modela lub wyodrębnić jeden element ze sceny, nadając tym samym całości bardziej złożoną kompozycję. Użycie snoota jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii studyjnej, gdzie precyzyjne kierowanie światła odgrywa kluczową rolę w uzyskaniu pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 36

Aby osiągnąć efekt modyfikacji odległości ogniskowej, konieczne jest zastosowanie

A. konwentera

B. filtra konwersyjnego

C. monopodu

D. nasadki zwielokrotniającej

Konwentery, zwane także telekonwerterami, to specjalne akcesoria optyczne, które zmieniają ogniskową obiektywu, zwiększając przy tym jego zasięg. Używanie konwentera pozwala na uzyskanie efektu przybliżenia obrazu bez konieczności zmiany obiektywu na dłuższy. Na przykład, zastosowanie 2x konwentera do obiektywu 200 mm skutkuje uzyskaniem ogniskowej 400 mm. Tego rodzaju akcesoria są szczególnie popularne w fotografii przyrodniczej i sportowej, gdzie fotografowie często muszą uchwycić szczegóły z dużych odległości. Warto jednak pamiętać, że użycie konwentera wpływa na przysłonę obiektywu, co może skutkować mniejszą ilością światła docierającą do matrycy oraz zmniejszeniem jakości obrazu. W związku z tym, podczas pracy w trudnych warunkach oświetleniowych, należy zachować ostrożność i być świadomym potencjalnych ograniczeń związanych z zastosowaniem konwentera. Dobrą praktyką jest testowanie różnych ustawień oraz analizowanie rezultatów, aby uzyskać najlepsze efekty fotograficzne.

Pytanie 37

W profesjonalnej fotografii reklamowej termin layered composite oznacza

A. sposób prezentacji portfolio fotograficznego

B. obraz złożony z wielu warstw pochodzących z różnych zdjęć

C. metodę druku wielowarstwowego na różnych materiałach

D. technikę oświetlenia warstwowego dla podkreślenia głębi sceny

Odpowiedzi, które nie odnoszą się do pojęcia 'layered composite', niestety mylą kluczowe aspekty fotografii reklamowej. Technika oświetlenia warstwowego, choć ważna w kontekście fotografii, nie jest tym samym, co tworzenie obrazów złożonych z wielu warstw. Oświetlenie warstwowe polega na używaniu różnych źródeł światła do podkreślenia głębi i detali w jednej scenie, a nie na łączeniu różnych zdjęć w jedną kompozycję. W przypadku druku wielowarstwowego na różnych materiałach, chodzi o proces produkcji, który również nie jest związany z tworzeniem obrazów z różnych zdjęć. Metoda ta odnosi się bardziej do technik wykorzystywanych w grafice drukowanej, gdzie różne materiały i techniki druku są używane do uzyskania określonych efektów wizualnych. Natomiast sposób prezentacji portfolio fotograficznego nie ma nic wspólnego z terminem 'layered composite'. Portfolio jest narzędziem prezentacyjnym, które może zawierać różne prace fotograficzne, ale nie jest techniką tworzenia obrazów. Warto dodać, że takie pomyłki mogą wynikać z braku znajomości terminologii branżowej oraz z niezrozumienia roli, jaką odgrywają różne techniki w procesie twórczym. W fotografii reklamowej kluczowe jest zrozumienie, jak różne elementy współdziałają ze sobą, aby stworzyć atrakcyjną i efektywną wizualnie reklamę.

Pytanie 38

Z jakiego kąta matrycy aparatu cyfrowego należy usunąć zanieczyszczenia, jeśli na wyświetlaczu LCD są one widoczne w lewym górnym rogu?

A. Z lewego górnego.

B. Z prawego dolnego.

C. Z lewego dolnego.

D. Z prawego górnego.

Pytanie dotyczy zrozumienia zasady działania matrycy aparatu cyfrowego oraz sposobu, w jaki zabrudzenia wpływają na jakość obrazu. Odpowiedzi wskazujące na inne narożniki nie uwzględniają kluczowej zasady optyki, która mówi, że każde zanieczyszczenie widoczne na wyświetlaczu jest najczęściej związane z jego położeniem w przestrzeni optycznej. Na przykład, jeśli zabrudzenie jest widoczne w lewym górnym rogu ekranu, to naturalne jest, że jego rzeczywista lokalizacja na obiektywie musi być w przeciwnym rogu, co w tym przypadku jest prawym dolnym. Wybór narożnika, takiego jak lewy dolny lub prawy górny, ignoruje tę zasadę, prowadząc do błędnego wniosku. Warto również zauważyć, że zanieczyszczenia mogą być efektem działań użytkownika, np. nieprawidłowego przechowywania aparatu czy używania go w trudnych warunkach. Aby uniknąć takich problemów, profesjonaliści zalecają stosowanie osłon na obiektyw oraz systematyczne czyszczenie sprzętu. Ignorowanie tych praktyk prowadzi do niepotrzebnych trudności i frustracji w pracy fotografa, a także do obniżenia jakości uzyskiwanych zdjęć.

Pytanie 39

Określ temperaturę barwową źródeł światła użytych na planie zdjęciowym, jeżeli fotograf ustawił balans bieli aparatu na światło słoneczne?

A. 2800 K

B. 5500 K

C. 3200 K

D. 2000 K

Temperatura barwowa 5500 K to taki standard, który najlepiej oddaje światło słoneczne w ciągu dnia. Dzięki temu, jak ustawisz balans bieli w aparacie, kolory na zdjęciach będą wyglądały bardzo naturalnie. To jest naprawdę ważne, bo kto by chciał mieć jakieś dziwne odcienie na zdjęciach? Używając 5500 K, neutralizujesz te niechciane kolory, które mogą się pojawić przy różnych źródłach światła, jak żarówki czy świetlówki. Fotografowie chętnie korzystają z tego ustawienia na zewnątrz, zwłaszcza w słoneczne dni, bo kolory są wtedy żywe i piękne. Jak już na przykład pracujesz w studiu i masz różne źródła światła, to też łatwiej jest to wszystko zgrać, bo niektóre lampy, jak LED czy błyskowe, mają swoją temperaturę barwową. Odpowiednie ustawienie balansu bieli daje spójność kolorystyczną w serii zdjęć, co jest mega ważne, gdy robisz coś profesjonalnego.

Pytanie 40

Fotografia przedstawiająca jasny obiekt na jasnym tle została zrobiona techniką

A. izohelii

B. low key

C. high-key

D. cyjanotypii

Odpowiedź 'high-key' jest poprawna, ponieważ technika ta charakteryzuje się wykorzystaniem jasnego oświetlenia, które skutkuje dominacją jasnych tonów w obrazie. W fotografii high-key dąży się do minimalizacji kontrastów, co sprawia, że obiekt wyróżnia się na jasnym tle. Tego rodzaju kompozycje są często stosowane w portretach, reklamach oraz fotografii produktowej, gdzie celem jest uzyskanie lekkości i pozytywnego nastroju. Przykładem zastosowania techniki high-key mogą być sesje zdjęciowe dla dzieci, w których delikatne, jasne tła i oświetlenie podkreślają urok i radość. Należy pamiętać, że w tym stylu kluczowe jest odpowiednie ustawienie świateł, aby uzyskać pożądany efekt bez nadmiernej refleksji czy prześwietlenia. W branży fotograficznej technika ta jest uznawana za standard w tworzeniu estetycznych, przyjaznych dla oka obrazów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej