Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
- Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
- Data rozpoczęcia: 6 kwietnia 2025 12:39
- Data zakończenia: 6 kwietnia 2025 12:54
Egzamin zdany!
Wynik: 27/40 punktów (67,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Instalację nowej sieci kanalizacyjnej należy zacząć od zamontowania
A. pionu kanalizacyjnego
B. przyborów sanitarnych
C. przyłącza kanalizacyjnego
D. przewodu odpływowego
Montaż nowej instalacji kanalizacyjnej powinien rozpocząć się od przyłącza kanalizacyjnego, ponieważ stanowi ono kluczowy element systemu, który łączy budynek z siecią kanalizacyjną. Przyłącze kanalizacyjne umożliwia odprowadzanie ścieków z budynku do zewnętrznego systemu kanalizacyjnego. Zgodnie z normami budowlanymi i branżowymi, przyłącza te muszą być wykonane zgodnie z wytycznymi dotyczącymi średnic rur, spadków oraz materiałów, które zapewniają trwałość i szczelność. Na przykład, w Polsce standardy określają, że średnica rur do odprowadzania ścieków powinna wynosić min. 110 mm. Po poprawnym zamontowaniu przyłącza, można przystąpić do instalacji pionów i urządzeń sanitarnych. Ważne jest, aby przyłącze było odpowiednio usytuowane, aby uniknąć problemów z przepływem i zatorami, co może prowadzić do awarii systemu. W praktyce, dobrze zaplanowane przyłącze kanalizacyjne jest fundamentem bezpiecznego i funkcjonalnego systemu odprowadzania ścieków.
Pytanie 4
Do sztucznych źródeł energii wlicza się
A. brykiet z węgla brunatnego
B. gaz ziemny suchy
C. torf
D. koks
Gaz ziemny suchy, torf, oraz brykiet z węgla brunatnego to materiały, które nie są klasyfikowane jako sztuczne paliwa. Gaz ziemny suchy, będący węglowodorem, jest najczęściej stosowanym paliwem kopalnym, wykorzystywanym głównie w energetyce i ogrzewaniu, ale nie jest tworzony w procesie koksowania, ani nie jest produktem chemicznym uzyskiwanym z węgla. W przeciwieństwie do koksu, gaz ziemny ma inną strukturę chemiczną oraz właściwości energetyczne. Torf jest materiałem organicznym, powstającym z rozkładu roślinności w wilgotnych warunkach, i nie spełnia kryteriów sztucznego paliwa, ponieważ nie jest produktem przetworzenia kopalin. Brykiet z węgla brunatnego, z kolei, jest formą paliwa stałego, ale także nie jest sztucznym paliwem, ponieważ jest naturalnym surowcem, który nie przeszedł procesu koksowania. Rozumienie różnicy między tymi materiałami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania surowcami energetycznymi. W przemyśle energetycznym klasyfikacja paliw opiera się na ich pochodzeniu, procesie produkcji oraz zastosowaniach, co może wpływać na podejmowane decyzje w zakresie wyboru odpowiednich źródeł energii i strategii zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 5
W wodach powierzchniowych mieszczą się wody
A. zaskórne
B. płynące
C. wgłębne
D. gruntowe
Wody powierzchniowe to ogół wód, które znajdują się na powierzchni ziemi. Do tej kategorii zaliczają się rzeki, jeziora, stawy oraz wody w innych zbiornikach, które są bezpośrednio dostępne dla środowiska. Woda płynąca, będąca poprawną odpowiedzią, odnosi się do tych zbiorników, które charakteryzują się ruchem wody, w tym rzekami, które są kluczowe dla ekosystemów lądowych oraz wodnych. Wody płynące mają istotne znaczenie dla transportu substancji odżywczych, regulacji klimatu oraz jako źródło wody pitnej. Przykładowo, rzeka Wisła w Polsce jest przykładem wody płynącej, która odgrywa zarówno rolę ekologiczną, jak i gospodarczą, wpływając na życie lokalnych społeczności. W kontekście zarządzania zasobami wodnymi, istotne jest monitorowanie jakości wód płynących oraz ich stanu, co jest regulowane przez standardy ochrony środowiska, takie jak Ramowa Dyrektywa Wodna Unii Europejskiej, która nakłada obowiązki na państwa członkowskie w zakresie ochrony wód powierzchniowych.
Pytanie 6
W dolnej części pionu kanalizacyjnego, przed jego połączeniem z przewodem odpływowym, powinno się zamontować
A. syfon
B. odsadzkę
C. zasuwę burzową
D. rewizję
Rewizja jest kluczowym elementem w systemie kanalizacyjnym, szczególnie w dolnej części pionu kanalizacyjnego. Jej główną funkcją jest umożliwienie inspekcji oraz ewentualnego czyszczenia przewodów, co jest niezwykle istotne w zapobieganiu zatorom i zapewnieniu prawidłowego przepływu ścieków. W praktyce rewizja wykonana jest najczęściej jako studzienka rewizyjna, która pozwala na dostęp do wnętrza kanalizacji bez konieczności demontażu całego systemu. W przypadku wystąpienia problemów, takich jak nagromadzenie osadów, rewizja ułatwia lokalizację i usunięcie przeszkód, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Zgodnie z normami budowlanymi, rewizje powinny być umiejscowione w odpowiednich odległościach od siebie, co zapewnia optymalny dostęp do systemu. Przykładem zastosowania rewizji może być instalacja w budynkach wielorodzinnych, gdzie regularna konserwacja i inspekcja systemu kanalizacyjnego jest kluczowa dla uniknięcia awarii oraz poprawy trwałości instalacji.
Pytanie 7
Testowanie szczelności instalacji wodnej powinno być wykonane
A. po przeprowadzeniu izolacji cieplnej rur
B. przed zakryciem bruzd
C. po zainstalowaniu armatury zabezpieczającej
D. po zainstalowaniu elementów ceramiki sanitarnej
Przeprowadzenie badań szczelności instalacji wody zimnej po zamontowaniu elementów ceramiki sanitarnej, po wykonaniu izolacji cieplnej rurociągów czy po zamontowaniu armatury zabezpieczającej jest nieodpowiednie z kilku powodów. Po pierwsze, zamontowanie ceramiki sanitarnej czy armatury zabezpieczającej może utrudnić dostęp do instalacji, co w przypadku wykrycia nieszczelności znacznie skomplikuje proces naprawy. Ponadto, kiedy instalacja zostanie już otoczona izolacją cieplną, wszelkie problemy, które wystąpiłyby podczas testu szczelności, mogłyby pozostać niewykryte, co prowadzi do ryzyka wystąpienia przecieków w przyszłości. Wszelkie nieszczelności ujawnione po zakryciu bruzd mogą wymagać kosztownych i czasochłonnych prac demontażowych, aby je naprawić. Te podejścia są typowymi błędami myślowymi, które wynikają z braku zrozumienia praktycznych aspektów przeprowadzania badań szczelności. Kluczowym elementem w budownictwie jest odpowiednie planowanie i dostosowanie procedur do etapu prac, co w tym przypadku oznacza, że badania szczelności należy przeprowadzać przed zakończeniem głównych prac budowlanych, aby zapewnić bezpieczną i efektywną eksploatację systemów hydraulicznych.
Pytanie 8
Gdzie należy umieścić naczynie wzbiorcze zamknięte w instalacji centralnego ogrzewania?
A. Jak najdalej od kotła na rurze bezpieczeństwa
B. Jak najbliżej kotła na rurze wzbiorczej
C. W najwyższym miejscu instalacji na pionie
D. W najwyższym miejscu instalacji na gałązce
Umieszczanie naczynia wzbiorczego w najwyższym punkcie instalacji, zarówno na gałązce, jak i na pionie, jest nieefektywne i może prowadzić do wielu problemów. Naczynie wzbiorcze zamknięte nie ma za zadanie jedynie zbierać nadmiar wody, ale przede wszystkim zarządzać ciśnieniem w systemie. W przypadku umiejscowienia go w najwyższym punkcie, nie tylko utrudniamy jego funkcjonowanie, ale również zwiększamy ryzyko wystąpienia nadciśnienia, co może prowadzić do uszkodzenia elementów instalacji. Przykładami złego praktyki są sytuacje, gdzie naczynie wzbiorcze nie może skutecznie reagować na zmiany ciśnienia, gdyż jest zbyt daleko od kotła. Z kolei umiejscowienie naczynia w najbardziej oddalonym miejscu na rurze bezpieczeństwa jest jeszcze bardziej problematyczne, ponieważ może prowadzić do opóźnienia w reakcji na zmiany ciśnienia, co jest sprzeczne z zasadami sprawnego funkcjonowania instalacji grzewczych. Takie podejścia wynikają często z nieporozumień dotyczących roli naczynia wzbiorczego. Przy projektowaniu instalacji centralnego ogrzewania należy zawsze kierować się zasadą, że naczynie wzbiorcze powinno być blisko kotła, aby zapewnić efektywne zarządzanie systemem i uniknąć niepotrzebnych komplikacji.
Pytanie 9
Modernizację systemu ciepłowniczego przeprowadza zespół składający się z dwóch pracowników i jednego betoniarza. Powierzoną im pracę wykonał w czasie 8 godzin. Jeśli wynagrodzenie robotnika za 1 roboczogodzinę wynosi 10 zł, a betoniarza 15 zł, to całkowity koszt pracy zespołu wyniósł
A. 512 zł
B. 280 zł
C. 200 zł
D. 320 zł
Aby obliczyć koszt pracy brygady, należy uwzględnić zarówno stawki za roboczogodzinę, jak i czas pracy. Brygada składa się z dwóch robotników i jednego betoniarza. Stawka za roboczogodzinę dla robotnika wynosi 10 zł, a dla betoniarza 15 zł. Pracując przez 8 godzin, obliczamy koszty: dla dwóch robotników koszt wynosi 2 x 10 zł x 8 godzin = 160 zł. Koszt pracy betoniarza to 1 x 15 zł x 8 godzin = 120 zł. Sumując te wartości, otrzymujemy całkowity koszt pracy brygady: 160 zł + 120 zł = 280 zł. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w branży budowlanej, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów pracy i materiałów są kluczowe dla efektywności i rentowności projektów budowlanych. Stosowanie się do tych zasad przyczynia się do lepszego zarządzania budżetem i umożliwia odpowiednie planowanie wydatków.
Pytanie 10
W przypadku napełniania instalacji wodociągowej w budynku wielorodzinnym w górnych partiach pionów konieczne jest zainstalowanie
A. zaworu zwrotnego
B. kryzy pomiarowej
C. odpowietrzników
D. odwadniaczy
Odpowietrzniki to naprawdę ważny element w instalacjach wodociągowych, zwłaszcza na najwyższych miejscach w pionach. Dzięki nim nie gromadzi się powietrze w rurach, co jest kluczowe, bo powietrze może psuć cały system. Jak się dostaje do rur, to może zrobić bałagan – przepływ wody się zmniejsza, a czasem nawet całkiem się zatrzymuje. Odpowietrzniki pomagają w tym, żeby to powietrze się usunęło, a przez to woda płynie lepiej. Wiesz, w dużych budynkach, gdzie ciśnienie wody zmienia się na różnych piętrach, dobre odpowietrzniki są konieczne, bo pomagają utrzymać stabilne ciśnienie i eliminują różne hałasy. No i to wszystko ma bardzo duże znaczenie dla komfortu osób, które korzystają z takiej instalacji. Dobrze zainstalowane odpowietrzniki to podstawa, żeby system był trwały i działał tak, jak powinien.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
Jaką minimalną długość powinien mieć pionowy odcinek przewodu spalinowego, łączącego urządzenie typu B z kanałem spalinowym?
A. 22 cm
B. 10 cm
C. 20 cm
D. 12 cm
Wybór nieprawidłowej długości pionowego odcinka przewodu spalinowego może mieć poważne konsekwencje dla bezpieczeństwa i efektywności systemu odprowadzania spalin. Na przykład, długość 20 cm byłaby niewystarczająca, ponieważ nie spełnia wymagań dotyczących odpowiedniego ciągu, co mogłoby skutkować niewłaściwym usuwaniem spalin oraz ich cofnięciem do pomieszczenia. Odpowiedzi takie jak 12 cm czy 10 cm są skrajnie niskie i w praktyce mogłyby prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak zatrucie tlenkiem węgla, co jest wynikiem nieodpowiedniej wentylacji. W przypadku wyboru długości 22 cm, osoba udzielająca odpowiedzi mogłaby pomyśleć, że nieznaczne wydłużenie przewodu nie ma znaczenia, co jest błędnym założeniem. Krótkie odcinki mogą prowadzić do skraplania się spalin, a to z kolei prowadzi do korozji i osadzania się zanieczyszczeń, co znacząco obniży efektywność systemu oraz zwiększy koszty jego eksploatacji. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu instalacji przewodów spalinowych kierować się wytycznymi producentów oraz normami branżowymi, które jasno określają minimalne wymagania. Ignorowanie tych zasad prowadzi nie tylko do problemów technicznych, ale również do narażania użytkowników na niebezpieczeństwo.
Pytanie 13
Do alternatywnych źródeł energii zalicza się
A. gaz propan-butan
B. gaz naturalny
C. biogaz
D. lekki olej grzewczy
Biogaz jest uznawany za niekonwencjonalne źródło energii, ponieważ powstaje z procesu fermentacji beztlenowej materii organicznej, takiej jak odpady rolnicze, odchody zwierzęce czy resztki roślinne. W przeciwieństwie do tradycyjnych paliw kopalnych, biogaz jest odnawialny i może być wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej oraz cieplnej. Przykładowo, w wielu krajach Europy biogazownie, które przetwarzają odpady organiczne, stają się istotnym elementem lokalnych systemów zarządzania odpadami i energią. Światowe standardy, takie jak normy ISO dotyczące biogazowni, promują efektywne wykorzystanie biogazu w celu redukcji emisji gazów cieplarnianych, co jest zgodne z globalnymi celami zrównoważonego rozwoju. Ponadto, biogaz może być także zastosowany jako paliwo do silników gazowych, co zwiększa efektywność wykorzystania energii w transporcie.
Pytanie 14
Do przeprowadzenia instalacji gazowej z rur stalowych czarnych konieczne jest użycie
A. obcinaka krążkowego i palnika acetylenowo-tlenowego
B. zaciskarki hydraulicznej oraz gratownika
C. obcinaka krążkowego oraz lutownicy
D. zaciskarki hydraulicznej oraz ekspandera
Obcinak krążkowy i palnik acetylenowo-tlenowy to podstawowe narzędzia stosowane w instalacjach gazowych z rur stalowych czarnych. Obcinak krążkowy umożliwia precyzyjne cięcie rur stalowych, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich wymiarów i jakości wykonania instalacji. Precyzyjne cięcie zapobiega powstawaniu zadziorów i nierówności, które mogą prowadzić do problemów z uszczelnieniem połączeń. Palnik acetylenowo-tlenowy jest z kolei niezbędny do lutowania, co pozwala na łączenie rur w sposób solidny i trwały. Lutowanie wykonane przy użyciu tego palnika zapewnia dużą odporność na wysokie ciśnienia i temperatury, co jest istotne w kontekście instalacji gazowych, które muszą spełniać rygorystyczne normy bezpieczeństwa. W praktyce, poprawnie zrealizowana instalacja gazowa przy użyciu tych narzędzi znacznie obniża ryzyko awarii i zapewnia bezpieczeństwo użytkowników. Dodatkowo, zgodność z normami budowlanymi oraz zasadami BHP jest kluczowa w tego typu pracach, dlatego profesjonalne podejście do użycia odpowiednich narzędzi i technik jest tak ważne.
Pytanie 15
Który z rodzajów grzejników nie jest klasyfikowany jako oddający ciepło poprzez konwekcję?
A. Ożebrowany stalowy
B. Członowy aluminiowy
C. Gładki rurowy
D. Promiennikowy gazowy
Promiennikowy gazowy grzejnik nie należy do grupy urządzeń oddających ciepło przez konwekcję, ponieważ jego działanie opiera się na promieniowaniu ciepła. W przeciwieństwie do grzejników konwekcyjnych, które ogrzewają powietrze wokół siebie, grzejniki promiennikowe emitują promieniowanie podczerwone, które bezpośrednio ogrzewa obiekty i osoby w swoim zasięgu. To sprawia, że są one szczególnie efektywne w przestrzeniach, gdzie nie ma potrzeby podnoszenia temperatury całego powietrza w pomieszczeniu. Przykładowo, w halach produkcyjnych czy na zewnątrz, gdzie potrzebne jest szybkie i lokalne ogrzewanie, grzejniki promiennikowe sprawdzają się doskonale. Warto również zauważyć, że ich efektywność energetyczna oraz komfort cieplny mogą być wyższe niż w przypadku tradycyjnych grzejników konwekcyjnych, co czyni je atrakcyjnym rozwiązaniem w kontekście zrównoważonego rozwoju i oszczędności energii.
Pytanie 16
Aby zrealizować instalację kanalizacyjną z rur PVC-U, łączoną przy użyciu kielicha oraz gumowej uszczelki, potrzebne będą: szlifierka kątowa do cięcia oraz fazowania, pasta poślizgowa, czarny marker, a także
A. pilnik trójkątny
B. gratownik zewnętrzny
C. gratownik wewnętrzny
D. pilnik płaski
Użycie gratownika zewnętrznego do obróbki końców rur PVC-U może wydawać się logiczne, jednak w praktyce prowadzi to do licznych problemów. Gratownik zewnętrzny jest przeznaczony do usuwania zadziorów i wygładzania krawędzi na zewnętrznej stronie rur, co w przypadku połączeń za pomocą kielicha i uszczelki gumowej jest niewłaściwe. Zastosowanie gratownika zewnętrznego może prowadzić do niedostatecznego przygotowania krawędzi, co w konsekwencji zwiększa ryzyko wycieków. Ponadto, pilnik trójkątny oraz pilnik płaski również nie są narzędziami odpowiednimi do tego zadania. Pilnik trójkątny służy głównie do obróbki krawędzi w narożnikach, co nie ma zastosowania w kontekście rur, a pilnik płaski, choć może być użyty do wygładzania powierzchni, nie jest wystarczająco precyzyjny, aby zapewnić równomierne i gładkie zakończenie rury. Zastosowanie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do problemów z jakościami połączenia, co z kolei może skutkować awariami instalacji. W branży budowlanej i sanitarnej niezwykle ważne są odpowiednie standardy i procedury, które nie tylko określają wymagania dotyczące materiałów, ale także precyzyjnie wskazują na narzędzia, które powinny być używane do prac montażowych, aby zapewnić długotrwałą i bezawaryjną eksploatację systemów. Dlatego tak istotne jest stosowanie gratownika wewnętrznego w tym kontekście.
Pytanie 17
Jaką minimalną średnicę powinno mieć podejście kanalizacyjne do wanny z siedziskiem?
A. ⌀50
B. ⌀40
C. ⌀75
D. ⌀32
Minimalna średnica podejścia kanalizacyjnego do wanny z siedziskiem wynosząca ⌀50 mm jest zgodna z wymaganiami norm budowlanych oraz standardami instalacyjnymi. Taka średnica zapewnia odpowiedni przepływ wody, co jest kluczowe w przypadku urządzeń sanitarnych, które generują duże ilości wody. Ponadto, średnica ta pozwala na skuteczne odprowadzanie ścieków, minimalizując ryzyko zatorów i zapewniając właściwe funkcjonowanie systemu kanalizacyjnego. Na przykład, w wielu nowoczesnych budynkach mieszkalnych oraz użyteczności publicznej, zastosowanie średnicy ⌀50 mm dla podejść do wanien z siedziskiem jest standardem, co przyczynia się do optymalizacji wydajności systemów odpływowych. Warto również zauważyć, że przy projektowaniu systemów kanalizacyjnych należy uwzględniać nie tylko średnice rur, ale także nachylenie oraz długość rur, aby zapewnić odpowiedni przepływ i uniknąć problemów z hydrauliką. Zgodność z normami, takimi jak PN-EN 12056, gwarantuje wysoką jakość i bezpieczeństwo instalacji.
Pytanie 18
Zadziory, które powstają podczas cięcia rury miedzianej wykorzystywanej w instalacjach gazowych, można usunąć przy użyciu piłki do metalu oraz
A. pilnika z nasypem
B. gratownika zewnętrznego
C. ekspandera
D. obcinarki krążkowej
Gratownik zewnętrzny to narzędzie, które jest idealne do usuwania zadziorów powstałych podczas cięcia rur miedzianych. Jego konstrukcja pozwala na precyzyjne usunięcie ostrych krawędzi bez ryzyka uszkodzenia materiału rury. Działanie gratownika polega na ostrym i kontrolowanym szlifowaniu, co skutkuje gładką powierzchnią, co jest kluczowe w kontekście instalacji gazowych, gdzie szczelność połączeń jest niezwykle ważna. Zastosowanie gratownika jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdyż pomaga to unikać potencjalnych wycieków gazu, które mogą wystąpić w przypadku pozostawienia zadziorów. Warto również wspomnieć, że stosowanie gratowników zewnętrznych jest zalecane przez normy branżowe, takie jak PN-EN 1775, które dotyczą instalacji gazowych i ich bezpieczeństwa. W praktyce, aby zapewnić najwyższą jakość połączeń, po użyciu gratownika można dodatkowo sprawdzić gładkość krawędzi za pomocą specjalnych narzędzi pomiarowych.
Pytanie 19
Na jakiej minimalnej głębokości powinna być układana sieć gazowa gazu ziemnego?
A. 0,8m
B. 1,2m
C. 1,6m
D. 0,4m
Wybór innych głębokości niż 0,8m nie jest dobrym pomysłem. Na przykład, 1,2m, 0,4m czy 1,6m to nie te wartości, które powinno się stosować. Gdy rura jest za głęboko, jak 1,2m, to koszty rosną, a wszystko staje się bardziej skomplikowane przy naprawach. Z kolei za płytko, jak 0,4m, to duże ryzyko uszkodzenia, zwłaszcza tam, gdzie jest dużo ruchu lub inne instalacje. Wydaje mi się, że czasem brakuje znajomości lokalnych przepisów, które określają te głębokości. Nie można tego ignorować, bo konsekwencje mogą być poważne - nie tylko finansowe, ale też związane z bezpieczeństwem. Dlatego warto znać te normy, żeby później nie mieć kłopotów.
Pytanie 20
Zanim przystąpimy do robót ziemnych dotyczących naprawy gazociągu, najpierw konieczne jest
A. ustalenie lokalizacji uzbrojenia podziemnego
B. zabezpieczenie obszaru robót przed osobami nieupoważnionymi
C. przeprowadzenie pomiarów stężenia metanu i tlenu
D. oznaczenie terenu prac tablicami informacyjnymi
Ustalenie usytuowania uzbrojenia podziemnego przed przystąpieniem do robót ziemnych jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa i zgodności z obowiązującymi przepisami prawa. Wykrycie i zlokalizowanie istniejących instalacji, takich jak gazociągi, rurociągi wodne, czy linie telekomunikacyjne, pozwala na uniknięcie potencjalnych awarii czy wypadków, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym eksplozji. W praktyce oznacza to, że przed rozpoczęciem robót należy skontaktować się z odpowiednimi służbami, które mogą dostarczyć mapy uzbrojenia podziemnego oraz zweryfikować jego lokalizację na miejscu. W Polsce, zgodnie z Ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane oraz normami PN-EN 1610:2015-04, procedura ta jest nie tylko zalecana, ale również obowiązkowa, co podkreśla jej znaczenie w kontekście bezpieczeństwa publicznego oraz ochrony infrastruktury. Przeprowadzenie odpowiednich analiz i badań w tym zakresie pozwala na optymalizację prac budowlanych oraz minimalizację ryzyka uszkodzenia istniejącej infrastruktury.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
Urządzenia gazowe typu A to takie, które pobierają powietrze
A. z pomieszczenia, w którym się znajdują i odprowadzają spaliny do tego pomieszczenia
B. z pomieszczenia, w którym się znajdują i kierują spaliny do kanału spalinowego
C. z zewnątrz pomieszczenia na zasadzie ciągu naturalnego i kierują spaliny do kanału spalinowego
D. z zewnątrz pomieszczenia i wypuszczają spaliny również na zewnątrz, na podstawie ciągu wytworzonego przez wentylator
W analizie pozostałych odpowiedzi można zauważyć, że każda z nich zawiera błędne założenia dotyczące zasad działania urządzeń gazowych typu A. Pierwsza z odpowiedzi sugeruje, że urządzenia te pobierają powietrze z zewnątrz i wykorzystują wentylator do wydalania spalin, co jest niezgodne z ich charakterystyką. Urządzenia typu A mają na celu wykorzystywanie powietrza z otoczenia, co sprawia, że nie mogą być zależne od wentylacji mechanicznej. Kolejna odpowiedź wskazuje na zewnętrzne źródło powietrza czerpnięte na zasadzie ciągu naturalnego, co jest w konflikcie z definicją typów A, które powinny pobierać powietrze z pomieszczenia. Te urządzenia nie mogą również odprowadzać spalin do kanału spalinowego, co jest typowe dla urządzeń typu B. Ostatnia odpowiedź mylnie podaje, że urządzenia typu A pobierają powietrze z pomieszczenia, jednak sugeruje, że spaliny są odprowadzane do kanału spalinowego, co także odbiega od istoty działania tych urządzeń. W rzeczywistości, w przypadku urządzeń typu A występuje ryzyko zatrucia tlenkiem węgla, dlatego kluczowe jest, aby były one poprawnie wentylowane i w odpowiedni sposób odprowadzały spaliny. W praktyce błędne zrozumienie klasyfikacji i funkcjonowania tych urządzeń może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, dlatego tak ważna jest ich odpowiednia instalacja i eksploatacja zgodna z obowiązującymi normami.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
Jakie połączenie należy zastosować do dwóch odcinków rury PP-R o różnych średnicach?
A. kolano z gwintem męskim
B. złączkę redukcyjną
C. osłonę rurkową
D. kolano ze śrubunkiem
Złączka redukcyjna jest kluczowym elementem stosowanym do łączenia rur o różnych średnicach, co jest niezbędne w instalacjach wodnych i grzewczych. Dzięki niej można zmieniać średnice rur w sposób bezpieczny i efektywny. Złączki redukcyjne, wykonane z materiałów odpornych na korozję, takich jak PP-R, zapewniają trwałe i szczelne połączenia, co jest zgodne z normami budowlanymi. Przykładem zastosowania złączki redukcyjnej może być sytuacja, gdy instalujemy nową rurę o większej średnicy w istniejącej instalacji, gdzie rura ma mniejszą średnicę. W takim przypadku złączka redukcyjna umożliwia płynne połączenie, eliminując ryzyko wycieków i zapewniając równomierny przepływ medium. Warto również wspomnieć, że odpowiednie zastosowanie złączek redukcyjnych przyczynia się do zwiększenia efektywności systemu oraz oszczędności energii, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.
Pytanie 26
Rury wodociągowe PE100 powinny być łączone przez
A. lutowanie
B. zaprasowywanie
C. gwintowanie
D. zgrzewanie
Rury wodociągowe PE100 są materiałem o wysokiej wytrzymałości i elastyczności, co czyni je idealnym do zastosowań w systemach wodociągowych. Łączenie tych rur poprzez zgrzewanie jest najskuteczniejszym i najczęściej stosowanym sposobem, ponieważ zapewnia trwałe i szczelne połączenie. Proces zgrzewania polega na podgrzewaniu końców rur do odpowiedniej temperatury, a następnie ich połączeniu pod ciśnieniem, co prowadzi do wytworzenia jednolitej struktury materiału. Dzięki temu unikamy możliwości wystąpienia nieszczelności, co jest kluczowe w systemach przesyłowych. Zgrzewanie rur PE100 jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 12201, które regulują wymagania dotyczące materiałów stosowanych w systemach wodociągowych. Przykładowe zastosowania obejmują rurociągi do transportu wody pitnej oraz w instalacjach przemysłowych, gdzie trwałość i niezawodność połączeń są niezbędne.
Pytanie 27
W trakcie realizacji prac technologicznych w pomieszczeniach o ryzyku gazowym konieczne jest kontrolowanie stężenia
A. dwutlenku węgla i metanu
B. metanu i tlenu
C. tlenku węgla i tlenu
D. metanu i tlenku węgla
Wybór odpowiedzi związanych z pomiarem stężenia dwutlenku węgla, tlenku węgla czy też tylko metanu może prowadzić do nieprawidłowego postrzegania ryzyka związanego z pracami w pomieszczeniach gazoniebezpiecznych. Dwutlenek węgla, choć może być niebezpieczny w dużych stężeniach, nie jest głównym zagrożeniem w kontekście prac, które w tej sytuacji są rozpatrywane. Tlenek węgla jest gazem toksycznym, ale nie jest bezpośrednio związany z palnością metanu, co czyni go mniej istotnym w kontekście zabezpieczeń przed wybuchami. W praktyce, pomijając pomiar tlenu, który jest niezbędny do podtrzymania życia, można narażać pracowników na niebezpieczeństwo. Niedostateczne zrozumienie konsekwencji niewłaściwego pomiaru stężenia gazów może prowadzić do typowych błędów myślowych, takich jak bagatelizowanie roli monitorowania tlenu w zamkniętych przestrzeniach. W rezultacie, prace te mogą nie tylko zagrażać zdrowiu i życiu pracowników, ale mogą również prowadzić do kosztownych przestojów w produkcji. Utrzymywanie odpowiednich norm i procedur, takich jak te zawarte w dokumentacji BHP, jest kluczowe dla zabezpieczenia operacji w takich środowiskach. Należy pamiętać, że nieprawidłowe identyfikowanie zagrożeń może skutkować tragicznie, dlatego wiedza na temat właściwych gazów do monitorowania jest niezbędna dla każdego specjalisty w tej dziedzinie.
Pytanie 28
Aby zagwarantować grawitacyjny spływ ścieków z urządzeń sanitarnych w kierunku pionu, podejście powinno mieć nachylenie wynoszące co najmniej
A. 1,5%
B. 0,5%
C. 1,0%
D. 2,0%
Odpowiedź 2,0% jest w porządku. To ten spadek, który sprawia, że ścieki skutecznie spływają z naszych urządzeń sanitarnych. Z tych norm budowlanych wynika, że minimum to 2,0%. Taki spadek zmniejsza ryzyko zatykania rur, co jest super ważne, bo nikt nie chce mieć problemów z wodą czy brzydkimi zapachami w łazience. Gdy spojrzymy na rury w mieszkaniach, to widać, że dobrze zaprojektowany spadek naprawdę ma znaczenie, bo jak będzie źle, to woda może stanąć i zacząć śmierdzieć. Dlatego ważne, żeby projektanci pamiętali o tej wartości, gdy układają rury, żeby wszystko działało jak należy przez długi czas.
Pytanie 29
Ile m3 piasku wykorzystano do stworzenia 20 cm warstwy podsypki pod rurę kanalizacyjną PVC 200 o długości 5 m, jeśli rurka została umieszczona w wykopie o szerokości 1,2 m?
A. 6,00 m3
B. 2,40 m3
C. 0,12 m3
D. 1,20 m3
Aby obliczyć ilość piasku potrzebnego do wykonania 20 cm warstwy podsypki pod rurę kanalizacyjną PVC 200, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu. W tym przypadku mamy do czynienia z wykopem o długości 5 m, szerokości 1,2 m i wysokości 0,2 m (20 cm). Obliczamy objętość: V = długość × szerokość × wysokość = 5 m × 1,2 m × 0,2 m = 1,20 m3. Taki sposób obliczeń jest zgodny z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, przy czym obliczenie objętości materiału jest kluczowe do prawidłowego wykonania prac budowlanych oraz zapewnienia odpowiedniej stabilności i funkcjonalności instalacji. W budownictwie ważne jest, aby przy wykonywaniu takich obliczeń stosować się do norm dotyczących jakości materiałów i grubości podsypek, co przekłada się na trwałość i odporność konstrukcji. W praktyce, wiedza na temat właściwego doboru i ilości podsypek ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia długotrwałego funkcjonowania systemów kanalizacyjnych.
Pytanie 30
Zbyt głębokie wprowadzenie rury do kształtki podczas zgrzewania polifuzyjnego może prowadzić do
A. braku osiowości połączenia
B. zmniejszenia wewnętrznego przekroju połączenia
C. nieszczelności połączenia
D. zmniejszenia wytrzymałości połączenia
Zbyt głębokie wsunięcie rury do kształtki podczas zgrzewania polifuzyjnego prowadzi do zmniejszenia wewnętrznego przekroju połączenia z powodu nadmiernego wprowadzenia materiału w strefę zgrzewu. W procesie zgrzewania polifuzyjnego kluczowe jest zachowanie odpowiedniej głębokości wsunięcia, co zapewnia właściwe połączenie i optymalne warunki dla procesu wytwarzania. Przy zbyt dużym wsunięciu materiału może dojść do deformacji wewnętrznego przekroju rury, co prowadzi do zgrubienia ścianki i zmniejszenia przepustowości. W praktyce, zastosowanie standardów takich jak ISO 12176-1, które regulują procedury zgrzewania, pomoże uniknąć tego rodzaju błędów. Przykładowo, w instalacjach wodociągowych, gdzie przepływ wody jest kluczowy, ograniczenie przekroju może prowadzić do zwiększenia oporów hydraulicznych, co negatywnie wpływa na wydajność całego systemu.
Pytanie 31
W instalacji wodociągowej z wykorzystaniem technologii zaprasowywania promieniowego możliwe jest łączenie przewodów wykonanych z rur
A. PVC
B. PP
C. PE-X
D. PB
Odpowiedź PE-X jest prawidłowa, ponieważ rury z polietylenu sieciowanego (PE-X) są jednymi z najczęściej stosowanych materiałów w instalacjach wodociągowych, zwłaszcza w technologii zaprasowywania promieniowego. Rury te charakteryzują się wysoką odpornością na wysokie temperatury oraz ciśnienia, co czyni je idealnymi do zastosowań w systemach grzewczych i wodociągowych. Ponadto, ze względu na elastyczność PE-X, instalacja jest prostsza i szybsza, co przyczynia się do mniejszych kosztów pracy. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 1264, wskazują na możliwość wykorzystania rur PE-X w instalacjach sanitarnych oraz grzewczych. Zaprasowywanie promieniowe pozwala na tworzenie trwałych połączeń, co jest kluczowe w kontekście długoterminowej trwałości systemu. Przykładem zastosowania PE-X mogą być instalacje wodne w budynkach mieszkalnych, gdzie wymagana jest zarówno elastyczność rur, jak i ich odporność na korozję, co jest szczególnie istotne w zmiennych warunkach klimatycznych.
Pytanie 32
W systemie gazowym zawór odcinający, który jest częścią układu sygnalizacyjno-odcinającego dopływ gazu do obiektu, powinien zostać zamontowany
A. na zewnątrz obiektu przed kurkiem głównym
B. na zewnątrz obiektu za kurkiem głównym
C. w obiekcie za filtrem gazu
D. w obiekcie przed filtrem gazu
Montaż zaworu odcinającego w budynku przed filtrem gazu jest niewłaściwym podejściem ze względu na kilka kluczowych aspektów bezpieczeństwa i funkcjonalności instalacji gazowej. Zawór odcinający powinien znajdować się w miejscu, które umożliwia łatwy dostęp w przypadku nagłej potrzeby jego użycia, co jest utrudnione, gdy znajduje się on wewnątrz budynku. Wybór lokalizacji przed filtrem gazu ogranicza możliwości szybkiego działania w sytuacjach awaryjnych, ponieważ użytkownik musiałby najpierw wejść do budynku i dotrzeć do zaworu, co może zająć cenny czas. Z kolei umiejscowienie zaworu za filtrem gazu również stwarza ryzyko, ponieważ jego zamknięcie w sytuacji awaryjnej nie zapobiegnie wyciekom gazu, które mogą wystąpić w przypadku uszkodzenia instalacji wewnętrznej. Ustawienie zaworu na zewnątrz budynku przed kurkiem głównym, chociaż zdaje się być bardziej dostępne, jest również błędne, ponieważ nie zapewnia odpowiedniego zabezpieczenia przed warunkami atmosferycznymi i innymi czynnikami zewnętrznymi, które mogą wpłynąć na jego działanie. Dlatego tak ważne jest, aby zawór odcinający był umiejscowiony w sposób zapewniający maksymalne bezpieczeństwo, zgodny z normami i przepisami, które regulują instalacje gazowe. W praktyce każdy technik i projektant powinien kierować się wytycznymi zawartymi w standardach branżowych, które determinują prawidłowy montaż i lokalizację elementów instalacji gazowej.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
Minimalny czas przeprowadzenia próby szczelności instalacji klimatyzacji z urządzeniem typu Split w budynku mieszkalnym o powierzchni do 80 m2 wynosi
A. 6 godzin
B. 24 godziny
C. 18 godzin
D. 12 godzin
Czas trwania próby szczelności instalacji klimatyzacyjnej z klimatyzatorem typu Split w budynku mieszkalnym o powierzchni do 80 m² wynosi minimum 24 godziny. Przeprowadzenie próby szczelności przez co najmniej 24 godziny jest zgodne z zaleceniami norm branżowych, takich jak PN-EN 378, które wskazują na konieczność pełnego rozprężenia czynnika chłodniczego w instalacji, by dokonać rzetelnej oceny ewentualnych nieszczelności. W praktyce, dłuższy czas próby pozwala na dokładniejsze wykrycie nawet najmniejszych nieszczelności, co jest kluczowe dla późniejszej efektywności energetycznej urządzenia oraz jego trwałości. Właściwe przeprowadzenie próby szczelności nie tylko minimalizuje ryzyko wycieku czynnika chłodniczego, ale także przyczynia się do poprawy wydajności systemu. Przykładowo, w przypadku instalacji, która nie przeszła próby szczelności przez wymagany czas, może wystąpić niskie ciśnienie wewnętrzne, co obniża wydajność chłodzenia oraz zwiększa zużycie energii. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie zaleceń dotyczących prób szczelności.
Pytanie 35
W systemie gazowym połączenie rur miedzianych w technologii z użyciem zacisków powinno być realizowane przy pomocy zaciskarki
A. osiowej akumulatorowej
B. promieniowej elektrycznej
C. osiowej elektrycznej
D. promieniowej ręcznej
Wybór innych typów zaciskarek, takich jak osiowe akumulatorowe, osiowe elektryczne lub promieniowe ręczne, jest niewłaściwy w kontekście instalacji gazowych z rur miedzianych. Zaciskarki osiowe, niezależnie od tego, czy są akumulatorowe, czy elektryczne, są zaprojektowane do innych zastosowań, zazwyczaj do łączenia rur o większej średnicy lub do materiałów, które wymagają innego typu połączeń. Osiowe zaciskarki generują siłę w kierunku osiowym, co może prowadzić do nierównomiernego rozkładu naprężeń w złączach, co w instalacjach gazowych jest nieakceptowalne. Promieniowe ręczne zaciskarki z kolei, mimo że są prostsze w obsłudze, nie gwarantują takiej samej precyzji i powtarzalności, jak modele elektryczne. W przypadku instalacji gazowych, gdzie szczelność połączeń jest krytyczna, użycie narzędzi, które nie spełniają tych wysokich standardów, zwiększa ryzyko powstawania nieszczelności, co może prowadzić do poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa. Dlatego niezbędne jest stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnych z zaleceniami producentów rur i standardami branżowymi, aby zapewnić długotrwałe i bezpieczne połączenia w instalacjach gazowych.
Pytanie 36
Po mechanicznym oczyszczeniu rury, zanim przystąpi się do zgrzewania elektrooporowego, co należy wykonać jako pierwsze?
A. przemyć rurę i złączkę alkoholem
B. złożyć rurę i złączkę
C. zamontować rurę w zaciskach stabilizacyjnych
D. sfrezować czoła rury i złączki
Przemycie rury i złączki alkoholem przed zgrzewaniem elektrooporowym jest kluczowym krokiem, który zapewnia odpowiednią czystość powierzchni styku elementów. Pozbawienie ich zanieczyszczeń, takich jak oleje, smary czy pył, umożliwia uzyskanie mocniejszego i bardziej niezawodnego połączenia. W procesie elektrooporowym, gdy złącze jest podgrzewane prądem elektrycznym, zanieczyszczenia mogą prowadzić do osłabienia spoiny, co w efekcie zwiększa ryzyko awarii instalacji. Zgodnie z normą PN-EN 12007-2, przed przystąpieniem do montażu wszelkich złączek, należy zadbać o ich czystość, co jest również powszechnie uznawane za najlepszą praktykę w branży. Przykładem zastosowania tej metody jest w instalacjach wodociągowych i gazowych, gdzie wszelkie niedociągnięcia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym wycieków czy uszkodzeń konstrukcyjnych. Oprócz alkoholu, stosuje się też przemywanie innymi rozpuszczalnikami, co powinno być zgodne z zaleceniami producenta.
Pytanie 37
Na instalacjach gazowych w obszarach, gdzie może wystąpić ryzyko nieszczelności, montuje się
A. system alarmowy
B. detektory gazu
C. przewód oddechowy
D. sączki węchowe
Sączki węchowe to urządzenia przeznaczone do detekcji nieszczelności w instalacjach gazowych. Działają na zasadzie wykrywania obecności gazu, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa. W przypadku wykrycia nieszczelności, sączki węchowe sygnalizują obecność gazu, co pozwala na szybką reakcję i podjęcie działań naprawczych. Przykładowo, w przemyśle gazowniczym, sączki te są instalowane w newralgicznych punktach, takich jak złącza rur czy zawory, gdzie ryzyko wycieku jest największe. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, zalecają stosowanie takich rozwiązań, aby minimalizować ryzyko wypadków oraz zapewnić wysoką jakość i bezpieczeństwo dostaw gazu. Właściwe umiejscowienie sączków węchowych oraz ich regularna konserwacja są kluczowe dla skutecznego działania systemów detekcji gazu, co w praktyce wskazuje na ich nieocenioną rolę w ochronie zdrowia i życia ludzi oraz mienia.
Pytanie 38
W systemie kanalizacyjnym rewizje (czyściki) powinny być instalowane na
A. prostych odcinkach rur odpływowych, co 10 m
B. pionach, przed przyłączeniem ich do rur odpływowych
C. podejściach, bezpośrednio przed podłączeniem do pionu kanalizacyjnego
D. odgałęzieniach bocznych rur odpływowych co 2 m
Odpowiedź dotycząca montażu czyszczaków (rewizji) w pionach kanalizacyjnych, przed ich włączeniem do przewodów odpływowych, jest zgodna z zasadami projektowania i budowy systemów kanalizacyjnych. Piony pełnią kluczową rolę w odprowadzaniu ścieków z poszczególnych kondygnacji budynku, dlatego dostęp do tych elementów jest niezmiernie ważny. Czyszczaki umieszczone w pionach umożliwiają skuteczne czyszczenie całego systemu, a ich lokalizacja przed włączeniem do przewodów odpływowych pozwala na usunięcie zatorów i osadów, które mogą się gromadzić na odcinkach poziomych. Przykładowo, w budynkach wielorodzinnych, w których użytkownicy korzystają z różnych punktów sanitarnohigienicznych, poprawne umiejscowienie czyszczaków znacznie ułatwia konserwację i zapewnia sprawność systemu. Zgodnie z normą PN-EN 12056, czyszczaki powinny być umieszczane w miejscach, które pozwalają na łatwy dostęp dla służb serwisowych, co jest kluczowe dla utrzymania efektywności instalacji.
Pytanie 39
Jaki zawór powinien być zainstalowany w systemie wodociągowym, aby zabezpieczyć przewody tranzytowe, magistralne i rozdzielcze przed powstawaniem w nich zbyt wysokiego ciśnienia?
A. Bezpieczeństwa
B. Różnicowy
C. Odcinający
D. Zwrotny
Zawór bezpieczeństwa jest kluczowym elementem w sieciach wodociągowych, mającym na celu ochronę przewodów przed nadmiernym ciśnieniem. Działa on na zasadzie automatycznego otwierania się w momencie, gdy ciśnienie w systemie przekroczy ustalony poziom. Dzięki temu zapobiega uszkodzeniom instalacji oraz ewentualnym katastrofom, które mogłyby wyniknąć z nadmiernego ciśnienia. Przykładowo, w systemach przemysłowych oraz w sieciach wodociągowych dużego miasta, zawory bezpieczeństwa są instalowane na głównych magistralach oraz w pobliżu zbiorników ciśnieniowych. Zgodnie z normami ISO i PN, projektowanie instalacji wodociągowych z zastosowaniem zaworów bezpieczeństwa jest nie tylko zalecane, ale wręcz wymagane dla zapewnienia bezpiecznego i efektywnego funkcjonowania systemów. W praktyce, niezawodność tych zaworów jest kluczowa, ponieważ ich awaria może prowadzić do poważnych awarii i strat finansowych. Z tego względu, właściwy dobór i regularna konserwacja zaworów bezpieczeństwa są aspektami, które należy brać pod uwagę w każdym projekcie wodociągowym."
Pytanie 40
Przy realizacji izolacji antykorozyjnej złączy rur stalowych w gazociągu, po starannym ich oczyszczeniu powinno się
A. nałożyć na złącza podkład gruntujący
B. aplikować na złącza kit uszczelniający
C. zastosować na złącza matę termokurczliwą
D. pomalować złącza farbą lateksową
Izolacja antykorozyjna złączy rur stalowych gazociągu wymaga zastosowania odpowiednich metod i materiałów, a nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. Przykładowo, stosowanie kitu uszczelniającego na złączach rur nie spełnia funkcji ochrony przed korozją. Kit uszczelniający jest przeznaczony do wypełniania szczelin i zapewnienia hermetyczności, ale nie oferuje właściwości ochronnych, które są niezbędne w przypadku stali narażonej na działanie wilgoci oraz agresywnych substancji chemicznych. Ponadto, zastosowanie maty termokurczliwej, uznawanej za stosunkowo nowoczesne rozwiązanie, również nie jest odpowiednie w tym kontekście. Mata ta przeznaczona jest przede wszystkim do ochrony mechanicznej i nie ma właściwości antykorozyjnych. Z kolei pomalowanie złączy farbą lateksową, chociaż może zapewnić pewną warstwę ochronną, nie jest wystarczające w kontekście długoterminowej ochrony przed korozją stali. Farby lateksowe nie są zaprojektowane do pracy w trudnych warunkach przemysłowych i nie są odporne na działanie olejów czy chemikaliów, które mogą występować w otoczeniu instalacji gazowych. W kontekście zabezpieczania złączy rur stalowych kluczowe jest stosowanie sprawdzonych systemów ochronnych, które zgodne są z branżowymi normami i zapewniają długotrwałą ochronę przed korozją.