Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 19:28
  • Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 19:42

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W pokarmie dla zwierząt, ilość włókna surowego powinna być ograniczana dla

A. koni
B. bydła
C. owiec
D. świń
Włókno surowe to ważny składnik w diecie różnych zwierząt gospodarskich, ale z tym ograniczeniem to nie jest tak prosto, zwłaszcza z bydłem, końmi czy owcami. Te zwierzęta, jako przeżuwacze czy roślinożercy, mają o wiele lepszą zdolność do trawienia włókna. Na przykład bydło używa fermentacji w żwaczu, co pomaga mu dobrze przetwarzać pasze bogate w włókno, jak siano czy kiszonki. Konie, które są stworzone do jedzenia większych ilości błonnika, też potrzebują tego włókna, żeby ich układ pokarmowy dobrze działał i nie było problemów, jak kolka. A owce są również przeżuwaczami, więc dla nich włókno surowe to klucz do dobrego trawienia. Często ludzie błędnie myślą, że wszystkie zwierzęta potrzebują tego samego jedzenia, ale to nie tak. Każda grupa zwierząt ma inne wymagania, co wynika z ich budowy i fizjologii. Dlatego przy planowaniu diety trzeba uważać na specyfikę danego gatunku, żeby wszystko działało jak należy.
Pytanie 2

Wskaź, który rodzaj ptaków ma samice składające największe jaja?

A. Kaczki
B. Indyki
C. Kury
D. Gęsi
Gęsi są ptakami, których samice znoszą największe jaja w porównaniu do innych wymienionych gatunków, takich jak kury, kaczki i indyki. Jaja gęsi charakteryzują się dużą wielkością, średnio ważą od 150 do 200 gramów, co czyni je znacząco większymi od jaj kurzych, które ważą przeciętnie od 50 do 70 gramów. Zastosowanie jaj gęsich w kulinariach jest szerokie; dzięki swojej wielkości i bogatemu smakowi, są one często wykorzystywane w ekskluzywnych potrawach oraz wypiekach. W kontekście hodowli, gęsi dostarczają nie tylko większe jaja, ale również wyższej jakości mięso, co jest ważne dla producentów i konsumentów. Ponadto, gęsi są znane z ich roli w ekosystemach, mogą pomagać w kontrolowaniu chwastów i insektów, co wpisuje się w praktyki zrównoważonego rolnictwa. Zrozumienie różnic w wielkości jaj między gatunkami ptaków jest istotne w kontekście ich hodowli oraz wyboru odpowiednich ras do konkretnych celów produkcyjnych.
Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Pasza, która ma działanie wzdymające, to

A. siano łąkowe
B. buraki pastewne
C. zielonka z lucerny
D. otręby pszenne
Otręby pszenne, buraki pastewne oraz siano łąkowe to pasze, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt, jednak nie wykazują one właściwości wzdymających w takim stopniu jak zielonka z lucerny. Otręby pszenne to produkt uboczny przemysłu młynarskiego, bogaty w błonnik, ale z niską zawartością białka i niektórych składników mineralnych. Chociaż mogą wspierać prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego, ich działanie wzdymające jest minimalne, co może prowadzić do błędnych wniosków co do ich zastosowania w dietach wymagających zwiększonej fermentacji. Buraki pastewne są znane ze swojej wysokiej zawartości cukrów i wody, co czyni je doskonałym źródłem energii, ale również nie są one odpowiednie do wywoływania efektu wzdymającego. Ich zastosowanie w diecie zwierząt powinno być ograniczone do 30% dziennego spożycia, aby uniknąć ryzyka wystąpienia zaburzeń metabolicznych. Siano łąkowe, choć dostarcza błonnika, nie jest tak bogate w białko jak zielonka z lucerny, co sprawia, że jego właściwości wzdymające są ograniczone. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że każda pasza roślinna ma podobne właściwości fermentacyjne, co może prowadzić do nieodpowiednich decyzji w zakresie żywienia zwierząt. Właściwe zrozumienie składu chemicznego pasz oraz ich wpływu na procesy trawienne jest istotne dla zapewnienia zdrowia i wydajności zwierząt.
Pytanie 5

Eliminacja gryzoni w środowisku naturalnym zwierząt to

A. deratyzacja
B. dezynfekcja
C. dekornizacja
D. dezynsekcja
Deratyzacja to proces eliminacji gryzoni, który ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz zabezpieczenie mienia przed szkodami powodowanymi przez te zwierzęta. Gryzonie, takie jak szczury i myszy, mogą przenosić groźne choroby, w tym leptospiroza, hantawirusy czy salmonellę, które stanowią poważne zagrożenie dla ludzi i zwierząt. Praktyczne zastosowanie deratyzacji obejmuje nie tylko bezpośrednie działania zmierzające do zlikwidowania gryzoni, ale także prewencję, czyli zapobieganie ich pojawianiu się w określonych miejscach. Standardy branżowe w zakresie deratyzacji zalecają stosowanie odpowiednich pułapek oraz metod chemicznych, które są zgodne z regulacjami ochrony środowiska. Ważne jest, aby wszystkie działania były prowadzone przez wykwalifikowany personel, który posiada wiedzę na temat biologii gryzoni oraz metod ich zwalczania. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie obszarów objętych deratyzacją oraz informowanie użytkowników o podejmowanych działaniach, co zwiększa skuteczność ochrony.
Pytanie 6

Wybierz parametry funkcjonowania systemu udojowego, które będą zgodne z zasadami w zawodzie doju krów?

A. Podciśnienie 52 – 58 kPa, liczba pulsów – 80
B. Podciśnienie 42 – 48 kPa, liczba pulsów – 60
C. Podciśnienie 32 – 38 kPa, liczba pulsów – 40
D. Podciśnienie 20 – 28 kPa, liczba pulsów – 20
Podciśnienie 42 – 48 kPa oraz liczba pulsów 60 to parametry, które zgodnie z aktualnymi standardami w hodowli bydła mlecznego zapewniają optymalne warunki dla zdrowia zwierząt oraz efektywności procesu udojowego. Przestrzeganie tych wartości minimalizuje ryzyko uszkodzenia tkanki sutka, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia krów i jakości mleka. W praktyce, ustawienie podciśnienia w tym zakresie pozwala na skuteczne usuwanie mleka przy jednoczesnym zachowaniu komfortu zwierzęcia. Liczba pulsów na poziomie 60 jest z kolei zgodna z zasadami pulsacji, co wpływa na skuteczność udoju oraz redukcję stresu u zwierząt. Ponadto, te parametry są rekomendowane przez organizacje takie jak International Dairy Federation, które podkreślają znaczenie odpowiednich ustawień w systemie udojowym dla uzyskania maksymalnej wydajności i zdrowia stada. Utrzymanie tych wartości przyczynia się także do długoterminowej opłacalności produkcji mleczarskiej.
Pytanie 7

Tarnik używany jest do pielęgnacji

A. skóry.
B. sierści.
C. wymienia.
D. kopyt.
Tarnik to super narzędzie, które pomaga dbać o kopyta koni. Jego główną rolą jest pozbycie się nadmiaru rogu, co jest ważne dla zdrowia konika. Jak często go używać? Najlepiej co 4-6 tygodni, ale to zależy od tego, jak dużo koń pracuje i w jakich warunkach żyje. Regularne korzystanie z tarnika zapobiega różnym problemom, takim jak rogowacenie kopyt czy infekcje, które mogą doprowadzić do kulawizny, a tego przecież wszyscy chcemy uniknąć. Warto też mieć pojęcie o anatomii kopyta, bo to pomoże nam nie uszkodzić delikatnych struktur. Można też poszerzyć swoją wiedzę o to, jak dobierać odpowiednie narzędzia czy techniki strugania, co na pewno przyda się każdemu, kto zajmuje się końmi.
Pytanie 8

Gdzie występuje kość krucza?

A. u koni
B. u bydła
C. u psów
D. u kur
Wybór innych zwierząt, takich jak konie, psy czy bydło, jako odpowiedzi na pytanie o obecność kości kruczej, jest niepoprawny, ponieważ te gatunki nie mają tej specyficznej struktury w swoim układzie kostnym. Koń, jako ssak kopytny, ma odmienną budowę anatomiczną, w której kluczowe elementy to kości kopytowe, a nie krucze. Podobnie, u psów, które należą do rodziny drapieżników, układ kostny również odbiega od budowy ptaków. Psy mają kości takie jak czaszka, kręgosłup, żebra i kości kończyn, ale brak u nich kości kruczej. W przypadku bydła, które są również ssakami, struktura kostna jest zbudowana z kości dostosowanych do ich specyficznych potrzeb, np. kości miednicy czy kopyt. Tego typu nieścisłości w identyfikacji anatomicznych struktur mogą wynikać z typowych błędów myślowych, takich jak nieprawidłowe generalizowanie cech anatomicznych różnych klas zwierząt. Wiedza na temat budowy anatomicznej i różnorodności gatunkowej jest kluczowa dla zrozumienia ewolucji i adaptacji tych zwierząt do środowisk, w których żyją. W edukacji weterynaryjnej oraz zootechnicznej, precyzyjne rozpoznanie anatomicznych różnic międzygatunkowych jest fundamentem skutecznego leczenia oraz hodowli zwierząt.
Pytanie 9

Częstotliwość rui u owiec wynosi średnio co ile dni?

A. 21 dni
B. 17 dni
C. 10 dni
D. 28 dni
Ruja u owiec to złożony proces biologiczny, który obejmuje szereg zmian hormonalnych, prowadzących do gotowości samicy do zapłodnienia. Odpowiedzi sugerujące, że ruja powtarza się co 10, 21 lub 28 dni, wynikają z niepełnego zrozumienia tego cyklu. W przypadku cyklu 10-dniowego, warto zauważyć, że jest to zbyt krótki okres, by umożliwić właściwe przygotowanie organizmu samicy do zapłodnienia, co może prowadzić do problemów z płodnością. Z kolei 21 dni, choć może wydawać się logiczne, jest często mylone z cyklem owczym w innych gatunkach zwierząt, takich jak bydło, gdzie rzeczywiście cykl ten trwa dłużej. Natomiast 28 dni również przekracza typowy czas ruji u owiec, co może prowadzić do błędnych założeń w zakresie planowania rozrodu. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nieprawidłowych odpowiedzi często związane są z porównywaniem cykli różnych zwierząt bez uwzględnienia specyfiki danego gatunku. Dlatego kluczowe jest posiadanie wiedzy o biologii i cyklu życiowym owiec, co wpływa na prawidłowe zarządzanie hodowlą oraz umożliwia poprawne podejmowanie decyzji związanych z reprodukcją.
Pytanie 10

W dawkach pokarmowych dla krów mlecznych ogranicza się udział pasz zmieniających barwę mleka.<br> Przykładem takich pasz są

A. ziemniaki i buraki pastewne.
B. siano łąkowe i słoma jęczmienna.
C. słoma jęczmienna i sianokiszonka z traw.
D. marchew i buraki ćwikłowe.
Marchew i buraki ćwikłowe to pasze, które mogą zmieniać kolor mleka, co jest ważne w produkcji mlecznej. Mleko krów, które jedzą te pasze, może być żółtawe lub nawet czerwonawe. Zazwyczaj takie zmiany są niepożądane, szczególnie z punktu widzenia marketingu i jakości. Dlatego producenci w praktyce starają się ograniczać ich ilość w diecie krów. Wydaje mi się, że zdrowa dieta krów mlecznych powinna być różnorodna i dostosowana nie tylko do ich potrzeb, ale też oczekiwań rynku. Z tego powodu, lepiej stosować pasze, które nie wpływają na kolor mleka, jak sianokiszonka z traw czy słoma. Dobrze jest też monitorować skład paszy i badać jakość mleka, żeby zapewnić jak najlepsze efekty produkcyjne i spełniać wymagania konsumentów.
Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Żołądek jednokomorowy jest elementem układu pokarmowego

A. krowy oraz owcy
B. królika oraz kozy
C. konia oraz świni
D. kota oraz psa
Żołądek jednokomorowy nie występuje w przypadku krowy i owcy, ponieważ oba te gatunki mają żołądki o bardziej złożonej budowie, składające się z czterech komór. Taki typ żołądka, zwany żołądkiem przeżuwaczy, jest charakterystyczny dla zwierząt roślinożernych, które muszą przetwarzać trudne do strawienia materiały roślinne. Wymaga to odpowiedniego rozdzielenia procesu trawienia na kilka etapów, co poprawia efektywność wykorzystania pożywienia. Niezrozumienie, że krowy i owce są przeżuwaczami, prowadzi do błędnych wniosków na temat ich układu pokarmowego oraz sposobu, w jaki trawią pokarm. Podobnie niepoprawne jest przypisanie żołądka jednokomorowego do kota i psa, które są zwierzętami mięsożernymi, ale ich budowa układu pokarmowego również różni się od struktury typowej dla koni i świń. Koty i psy mają żołądki jednokomorowe, ale ich dieta oraz sposób trawienia są dostosowane do innego rodzaju pokarmu. Kluczowe jest zrozumienie, że rodzaj żołądka ma bezpośredni wpływ na dietę i strategię żywieniową tych zwierząt. Błędy w interpretacji tego zagadnienia mogą prowadzić do niewłaściwego żywienia, co z kolei wpływa na zdrowie i samopoczucie zwierząt.
Pytanie 13

Nie wolno podawać zwierzętom pasz, które zawierają

A. hemicelulozy
B. mykotoksyny
C. ligniny
D. karotenoidy
Mykotoksyny są toksycznymi substancjami wytwarzanymi przez niektóre pleśnie, które mogą zagrażać zdrowiu zwierząt, a nawet ludzi. Ich obecność w paszach dla zwierząt hodowlanych jest absolutnie niedopuszczalna, ponieważ mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak uszkodzenia wątroby, osłabienie układu immunologicznego, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci. W praktyce, hodowcy są zobowiązani do regularnego monitorowania jakości pasz oraz przeprowadzania badań na obecność mykotoksyn, aby zapewnić bezpieczeństwo zwierząt. W Polsce oraz Unii Europejskiej istnieją rygorystyczne normy dotyczące maksymalnych dopuszczalnych poziomów mykotoksyn w paszach, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki w hodowli zwierząt. Przykładem może być stosowanie odpowiednich środków konserwujących oraz monitorowanie warunków przechowywania pasz, co minimalizuje ryzyko rozwoju pleśni i obecności toksycznych metabolitów.
Pytanie 14

Koń, który regularnie połyka powietrze, nazywany jest

A. łykawy
B. narowisty
C. tkający
D. krnąbrny
Odpowiedź 'łykały' jest trafna, bo to określenie używa się dla koni, które nawykowo połyka powietrze. To zjawisko nazywa się aerofagia i niestety może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, jak kolki czy inne kłopoty z układem pokarmowym. Właściciele koni muszą być świadomi tego problemu i umieć go rozpoznać, żeby móc na czas zareagować. Konie, które mają tendencję do połykania powietrza, często pokazują znaki niepokoju, jak kopanie, kręcenie głową czy zmiany w apetycie. Żeby im pomóc, warto dobrze zarządzać ich dietą, unikać stresu oraz stosować różne techniki relaksacyjne. Podawanie mniejszych porcji jedzenia kilka razy dziennie również może wpłynąć na ich samopoczucie. Właśnie dlatego dobrym pomysłem jest rozmowa z weterynarzem lub specjalistą od żywienia, by stworzyć indywidualny plan żywieniowy dla konia, co może naprawdę poprawić jego zdrowie i komfort.
Pytanie 15

Po stracie swojego zwierzęcia rolnik zobowiązany jest do przechowywania jego danych w rejestrze bydła lub świń przez czas

A. 3 lat
B. 4 lat
C. 2 lat
D. 1 roku
Odpowiedź, że rolnik ma obowiązek przechowywać dane o utraconym zwierzęciu przez 3 lata, jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa dotyczącymi prowadzenia rejestru bydła oraz świń. Utrzymanie takiej dokumentacji jest kluczowe z perspektywy bioasekuracji, identyfikowalności zwierząt oraz monitorowania chorób zakaźnych. Przechowywanie danych przez okres 3 lat umożliwia odpowiednim służbom weterynaryjnym oraz instytucjom zajmującym się zdrowiem publicznym analizę i identyfikację potencjalnych ognisk chorób. Przykładowo, w przypadku wystąpienia epidemii, dostępność pełnych informacji na temat historii zwierząt w danym gospodarstwie pozwala na szybsze podjęcie działań prewencyjnych oraz ograniczenie rozprzestrzeniania się choroby. Ponadto, zgodnie z najlepszymi praktykami w zarządzaniu gospodarstwami, prawidłowe prowadzenie dokumentacji nie tylko spełnia wymogi prawne, ale także zwiększa efektywność zarządzania stadem oraz pozwala na lepszą kontrolę nad zdrowiem i dobrostanem zwierząt.
Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

W której rui należy po raz pierwszy przeprowadzić unasiennienie loszki?

A. Pierwszej
B. Czwartej
C. Trzeciej
D. Drugiej
Wybór pierwszej, drugiej lub czwartej rui na unasiennienie loszki jest niepoprawny z kilku zasadniczych powodów. Przede wszystkim, w pierwszej rui, która zazwyczaj występuje dużo wcześniej, loszka nie jest jeszcze w pełni dojrzała płciowo, co oznacza, że jej szanse na skuteczne zapłodnienie są znacznie ograniczone. Wiele hodowli opiera się na źródłach naukowych i doświadczeniu, które pokazują, że młode samice powinny osiągnąć odpowiednią wagę i kondycję fizyczną, aby zminimalizować ryzyko niepowodzeń w reprodukcji. Druga ruja może być również zbyt wczesna, ponieważ organizm loszki może nie wytworzyć jeszcze odpowiednich poziomów hormonów, które są niezbędne do skutecznego zapłodnienia. Dodatkowo, czwarta ruja wydaje się być zbyt późnym momentem, ponieważ opóźnia to czas pierwszego unasiennienia, a co za tym idzie, również czas produkcji prosiąt. Z perspektywy praktyki hodowlanej niewłaściwe podejście do momentu unasiennienia może prowadzić do problemów z cyklem reprodukcyjnym, co z kolei wpływa na efektywność produkcji oraz zdrowie loszek. Dlatego tak istotne jest, aby hodowcy stosowali najlepsze praktyki, polegające na obserwacji oraz analizie cykli rui oraz odpowiednim doborze momentu unasiennienia.
Pytanie 18

Obecność jakiego składnika w pożywieniu wpływa na rozwój przedżołądków u cieląt?

A. białka
B. probiotyków
C. włókna
D. żelaza
Niestety, żelazo nie ma bezpośredniego wpływu na rozwój przedżołądków u cieląt. Choć żelazo jest niezbędnym pierwiastkiem w diecie, który wspiera produkcję hemoglobiny i transport tlenu w organizmie, nie jest kluczowym czynnikiem stymulującym rozwój struktury anatomicznej przedżołądków. Z kolei probiotyki, które są suplementami wspierającymi zdrowie mikroflory jelitowej, również nie stymulują rozwoju przedżołądków w takim stopniu, jak włókno. Probiotyki mogą być pomocne w utrzymaniu równowagi mikrobiologicznej, ale ich wpływ na rozwój samej struktury żwacza czy czepca jest ograniczony. Wreszcie, białko, mimo że jest niezbędne dla wzrostu i regeneracji tkanek, nie jest specyficznie związane z rozwojem przedżołądków. Zbyt częste skupianie się na dostarczaniu białka bez uwzględnienia włókna w diecie cieląt może prowadzić do zaburzeń trawiennych. Dlatego też kluczowe jest zrozumienie, że rozwój układu pokarmowego cieląt wymaga zrównoważonego podejścia do żywienia, w którym włókno odgrywa fundamentalną rolę, podczas gdy inne składniki, takie jak żelazo, białko czy probiotyki, powinny być traktowane jako uzupełnienie diety, a nie jej podstawowy element.
Pytanie 19

Jakiego typu łożysko występuje u przeżuwaczy?

A. Pierścieniowate.
B. Liścieniowate.
C. Rozproszone.
D. Tarczowe.
Jeśli wybierasz inne typy łożysk, jak pierścieniowate, rozproszone czy tarczowe, to może wynikać z braku zrozumienia anatomii i fizjologii przeżuwaczy. Łożyska pierścieniowate to często coś, czego używa się w maszynach, ale nie są one właściwe dla tych zwierząt. Łożyska rozproszone, które nie mają jednego miejsca, gdzie obciążenie się skupia, w ogóle nie pasują do stawów przeżuwaczy, bo tam ważne jest równomierne rozkładanie sił. Z kolei łożyska tarczowe, chociaż mogą wydawać się dobre, nie oddają mechaniki stawów. Wiele osób popełnia błąd myślowy, uogólniając cechy różnych łożysk bez myślenia o ich biologicznym kontekście. Żeby porządnie zrozumieć stawy przeżuwaczy, nie wystarczy znać różne typy łożysk; trzeba zrozumieć także jak ich budowa i funkcja współgrają z potrzebami tych zwierząt. Właściwe zrozumienie tych rzeczy jest kluczowe w weterynarii i hodowli, bo wpływa na zdrowie i żywotność przeżuwaczy.
Pytanie 20

Wybór zwierząt do rozrodu odznaczających się pożądanymi cechami dokonany na podstawie oceny wartości użytkowej to

A. heterozja.
B. selekcja.
C. eksterier.
D. brakowanie.
Selekcja to proces, który polega na wybieraniu osobników do rozrodu, które wykazują pożądane cechy w obrębie danej rasy lub gatunku. W kontekście hodowli zwierząt, selekcja opiera się na ocenie wartości użytkowej, co oznacza, że hodowcy podejmują decyzje na podstawie konkretnych kryteriów, takich jak wydajność produkcyjna, odporność na choroby, temperament czy cechy fizyczne. Dobrym przykładem jest hodowla bydła mlecznego, gdzie selekcjonuje się osobniki o wysokiej wydajności mlecznej, co ma na celu poprawę całej stada. W praktyce selekcja może przybierać różne formy, takie jak selekcja fenotypowa, genotypowa, czy molekularna, a jej celem jest maksymalizacja wartości genetycznej populacji. Standardy w hodowli zwierząt często zalecają stosowanie programów selekcyjnych, które uwzględniają zarówno aspekty genetyczne, jak i środowiskowe, aby zapewnić długoterminowy rozwój i zrównoważony postęp genetyczny.
Pytanie 21

Aby poprawić skład mikroflory jelitowej oraz ograniczyć rozwój patogennych bakterii, do karmy wprowadza się

A. antyoksydanty
B. minerały
C. witaminy
D. probiotyki
Minerały, antyoksydanty oraz witaminy pełnią ważne, ale różne funkcje w organizmach zwierząt. Minerały są niezbędne do wielu procesów metabolicznych, a ich niedobór może prowadzić do różnych schorzeń. Wprowadzenie minerałów do paszy wpływa na ogólny stan zdrowia zwierząt, ale nie ma bezpośredniego wpływu na skład flory bakteryjnej. Antyoksydanty, takie jak witamina E czy selen, pomagają w ochronie komórek przed stresem oksydacyjnym, co jest istotne dla ogólnej kondycji zwierząt, jednak ich rola w modyfikacji flory bakteryjnej jest ograniczona. Witamina, jako kluczowy element diety, wspiera szereg procesów biochemicznych, ale nie wpływa na zachowanie równowagi mikrobiologicznej w przewodzie pokarmowym w sposób, w jaki czynią to probiotyki. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie suplementacji tych składników z poprawą zdrowia jelit, co nie jest poparte dowodami naukowymi. W rzeczywistości, aby skutecznie wspierać florę jelitową i hamować rozwój patogenów, kluczowe jest wprowadzenie probiotyków, które są wyspecjalizowanymi mikroorganizmami zwalczającymi niekorzystne bakterie, a nie tylko dodatkami mineralnymi czy witaminowymi.
Pytanie 22

Kość sitowa należy do kości

A. miednicy
B. nadgarstka
C. przedramienia
D. głowy
Wybór odpowiedzi związanej z miednicą, nadgarstkiem czy przedramieniem wskazuje na brak zrozumienia anatomicznej klasyfikacji kości w ciele ludzkim. Kość sitowa nie ma żadnego związku z tymi obszarami, ponieważ miednica składa się głównie z kości biodrowych, kulszowych i łonowych, które są przystosowane do przenoszenia ciężaru ciała oraz umożliwiają stabilizację w trakcie ruchu. Nadgarstek, zbudowany z ośmiu kości, pełni kluczową rolę w funkcjonowaniu dłoni, umożliwiając ruchy chwytne i precyzyjne, a przedramię składa się z kości promieniowej i łokciowej, które są niezbędne do ruchu w stawie łokciowym i nadgarstkowym. Błędne przypisanie kości sitowej do tych części ciała może wynikać z nieporozumień dotyczących układu kostnego i jego podziału na różne obszary. Ważne jest, aby znać podstawową anatomiczną topografię ciała, aby unikać takich pomyłek. Zrozumienie, jakie kości tworzą konkretne struktury anatomiczne, jest kluczowe w wielu dziedzinach medycyny, w tym w ortopedii, anatomii klinicznej oraz chirurgii, gdzie precyzyjna wiedza jest istotna dla skutecznych działań diagnostycznych i terapeutycznych.
Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Wokół zarodka znajduje się

A. pępowina
B. omocznia
C. kosmówka
D. owodnia
Owodnia to struktura, która bezpośrednio otacza zarodek podczas jego rozwoju w macicy. Powstaje z ektodermy i mezodermy, tworząc przestrzeń wypełnioną płynem owodniowym, który pełni kluczową rolę w ochronie rozwijającego się płodu. Płyn owodniowy chroni przed urazami mechanicznymi, umożliwia swobodne ruchy zarodka oraz reguluje temperaturę. Z perspektywy praktycznej, owodnia jest istotna w kontekście monitorowania stanu zdrowia płodu, a także w badaniach prenatalnych, gdzie analizowanie płynu owodniowego może dostarczyć informacji o potencjalnych problemach zdrowotnych. Dobrze zrozumiana rola owodni w rozwoju prenatalnym jest zgodna z aktualnymi standardami opieki prenatalnej i badaniami naukowymi, które podkreślają jej znaczenie. Ponadto, owodnia jest kluczowym elementem w kontekście porodu i opieki noworodkowej, co czyni jej zrozumienie niezbędnym dla wszelkich specjalistów pracujących w dziedzinie medycyny perinatalnej.
Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Co określa obrót stada?

A. zbiorowisko zwierząt o wspólnych cechach gatunkowych lub użytkowych, tworzące określoną jednostkę produkcyjną
B. zestawienie ilościowych zmian, które zachodzą w stadzie w ustalonym okresie czasu (najczęściej rocznym), mających na celu odnowienie stada
C. procentowy udział różnych grup wiekowych oraz użytkowych poszczególnego gatunku w odniesieniu do całkowitej liczby sztuk w stadzie, przedstawiony w sztukach fizycznych
D. liczbę zwierząt, która przeszła przez określoną grupę w stadzie w danym czasie, zazwyczaj w ciągu roku
Obrót stada to termin odnoszący się do zestawienia zmian liczebności zwierząt w danym stadzie w określonym czasie, co ma kluczowe znaczenie dla zarządzania hodowlą. W praktyce, obrót stada pozwala na monitorowanie przyrostu i spadku liczby zwierząt, co jest istotne dla efektywnego zarządzania zasobami. Na przykład, w hodowli bydła mlecznego, regularne analizowanie obrotu stada umożliwia określenie, które kategorie zwierząt są najbardziej produktywne oraz jakie są potrzeby stada w zakresie żywienia i opieki weterynaryjnej. Dodatkowo, pozwala to na planowanie strategii odnowienia stada, co jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt. Regularne monitorowanie obrotu stada wspiera także decyzje dotyczące sprzedaży lub zakupu nowych zwierząt, co wpływa na efektywność ekonomiczną całej produkcji. Standardy branżowe, takie jak normy welfare, wskazują na konieczność stałego nadzoru nad zdrowiem i kondycją zwierząt, co jest możliwe dzięki analizom obrotu stada. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla każdego hodowcy, który dąży do optymalizacji produkcji i zapewnienia dobrostanu zwierząt.
Pytanie 29

System komputerowy, który obejmuje wszystkie aspekty dotyczące oceny krów mlecznych, to system

A. OBORA
B. CASA
C. DLG
D. SYMLEK
Odpowiedź 'SYMLEK' jest prawidłowa, ponieważ jest to kompleksowy komputerowy system oceny krów mlecznych, który umożliwia gromadzenie, analizowanie i interpretowanie danych związanych z wydajnością mleczną oraz zdrowiem zwierząt. SYMLEK integruje różne aspekty zarządzania hodowlą, takie jak ocena genetyczna, monitorowanie zdrowia, a także zarządzanie żywieniem, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie hodowli i reprodukcji. Użytkownicy systemu mogą korzystać z zaawansowanych narzędzi analitycznych, które pozwalają na identyfikację najlepszych praktyk w zakresie hodowli, co w efekcie prowadzi do zwiększenia wydajności produkcji mleka. Przykładem praktycznego zastosowania SYMLEK jest możliwość monitorowania postępów w hodowli oraz natychmiastowego reagowania na problemy zdrowotne krów, co przekłada się na poprawę ich dobrostanu oraz efektywności produkcyjnej. Warto również zauważyć, że SYMLEK jest zgodny z obowiązującymi standardami branżowymi, takimi jak normy DLG, co dodatkowo potwierdza jego wysoką jakość i użyteczność w praktyce rolniczej.
Pytanie 30

W żywieniu klaczy w okresie laktacji stosowana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Na ile dni wystarczy 15 kg opakowanie mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dawce dziennej?

A. 30 dni.
B. 15 dni.
C. 25 dni.
D. 20 dni.
Odpowiedź 15 dni jest prawidłowa, ponieważ obliczenia są oparte na dokładnych danych dotyczących zapotrzebowania klaczy w okresie laktacji. Klacze w tym okresie wymagają specjalistycznej diety, w tym odpowiedniej dawki minerałów. W przypadku pięciu klaczy, każda z nich potrzebuje 200 g mieszanki mineralnej dziennie, co daje łącznie 1000 g (czyli 1 kg) dziennie dla wszystkich pięciu klaczy. Posiadając 15 kg mieszanki, dzielimy tę wartość przez dzienne zapotrzebowanie. 15 kg to 15000 g, więc 15000 g / 1000 g = 15 dni. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w praktyce hodowlanej, aby zapewnić zdrowie i wydajność zwierząt. Utrzymanie odpowiedniego poziomu witamin i minerałów w diecie klaczy w okresie laktacji jest niezbędne dla ich dobrego stanu zdrowia oraz jakości mleka, co ma bezpośredni wpływ na wzrost i rozwój źrebiąt. Warto zwrócić uwagę na to, że niedobory minerałów mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, dlatego precyzyjne obliczenia są nieocenione w praktyce żywienia zwierząt.
Pytanie 31

Rasa bydła klasyfikowana jako mała rasa mięsna, szybko dojrzewająca i charakteryzująca się szybkim przyrostem masy, bez rogów, o najczęściej czarnej i błyszczącej sierści. Doskonale radzi sobie w trudnych warunkach żywienia i klimatycznych. Jak nazywa się ta rasa?

A. hereford
B. limousine
C. salers
D. aberdeen angus
Aberdeen Angus to rasa bydła, która charakteryzuje się małymi rozmiarami i wysoką jakością mięsa, co czyni ją jedną z najpopularniejszych ras mięsnych na świecie. Rasa ta jest bezrożna, co nie tylko ułatwia hodowlę, ale także zmniejsza ryzyko kontuzji w stadzie. Jej aksamitna, czarna sierść jest nie tylko estetyczna, ale także praktyczna, ponieważ czarne bydło lepiej znosi różne warunki klimatyczne, odbijając promieniowanie słoneczne. Aberdeen Angus dojrzewa wcześnie i rośnie szybko, co jest korzystne dla hodowców, którzy mogą osiągnąć lepsze wyniki ekonomiczne w krótszym czasie. Rasa ta jest również znana z łatwości w utrzymaniu i adaptacji do gorszych warunków żywieniowych, co sprawia, że jest doskonałym wyborem dla hodowców operujących w trudnych warunkach. W praktyce, bydło tej rasy często wykorzystywane jest w produkcji wysokiej jakości wołowiny, docenianej za marmurkowatość oraz soczystość, co wpływa na jej cenę na rynku.
Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Najlepszy efekt uzyskuje się inseminując lochę

A. pod koniec rui, między 38-48 godziną od jej wystąpienia.
B. na początku rui, między 12-14 godziną od jej wystąpienia.
C. w szczytowej fazie rui, między 12-36 godziną od jej wystąpienia.
D. po zakończeniu objawów rui, między 48-72 godziną od jej wystąpienia.
Wskazanie szczytowej fazy rui jako najlepszego momentu do inseminacji lochy jest naprawdę w porządku. To wtedy samice mają najwyższy poziom hormonów, co zdecydowanie zwiększa szanse na zapłodnienie. Jak się to robi? No, najlepiej inseminować od 12 do 36 godzin po wystąpieniu rui, wtedy plemniki są na miejscu, gdy komórki jajowe czekają. Trzeba też pamiętać, żeby robić to w odpowiednich odstępach, by zwiększać szansę na ciążę. Pomocne mogą być technologie monitorujące rui oraz analiza cyklu płciowego loch. Badania pokazują, że podczas tej fazy można uzyskać więcej cieląt na jedną lochę, co z punktu widzenia hodowli jest bardzo korzystne. Nie zapominajmy też o dbaniu o zdrowie lochy, bo to wszystko wpływa na rui i jej powodzenie, więc dobrze jest przestrzegać najlepszych praktyk w zarządzaniu stadem.
Pytanie 34

Przy kryciu naturalnym z ręki

A. możliwie jest określenie terminu krycia i znany jest ojciec zwierząt urodzonych z tego krycia.
B. nie jest znany termin krycia i znany jest ojciec zwierząt urodzonych z tego krycia.
C. możliwie jest określenie terminu krycia i nieznany jest ojciec zwierząt urodzonych z tego krycia.
D. nie jest znany termin krycia i nieznany jest ojciec zwierząt urodzonych z tego krycia.
Odpowiedzi przedstawione w tej grupie błędnie interpretują proces krycia naturalnego z ręki oraz jego konsekwencje dla hodowli zwierząt. Pierwszą nieprawidłowością jest założenie, że nieznany termin krycia i nieznany ojciec zwierząt to standardowa sytuacja. W rzeczywistości, proces krycia naturalnego z ręki ma na celu dokładne monitorowanie zarówno daty, jak i tożsamości ojca. W przypadku braku dokumentacji dotyczącej krycia, hodowcy narażają się na trudności w śledzeniu linii genetycznych, co może prowadzić do problemów ze zdrowiem i jakością przyszłych miotów. Ponadto, niepoprawne jest przypuszczenie, że w sytuacji krycia z ręki termin krycia nie jest znany. Umożliwienie odpowiedniego planowania reprodukcji i oceny wyników hodowlanych opiera się na dokładnej wiedzy o terminach krycia. W praktyce hodowlanej, każda nieścisłość w tych danych może prowadzić do niezamierzonych skojarzeń czy też problemów z identyfikacją genetyczną zwierząt, co jest sprzeczne z zasadami odpowiedzialnej hodowli. Dlatego, kluczowe jest, aby hodowcy przestrzegali standardów rejestracji i przechowywania danych związanych z kryciem, co zapewnia nie tylko ich profesjonalizm, ale również jakość oraz zdrowie hodowanych zwierząt.
Pytanie 35

Świniom podaje się ziemniaki

A. parowane i rozdrobnione.
B. parowane i całe.
C. surowe i rozdrobnione.
D. surowe i całe.
Podawanie świniom parowanych i rozdrobnionych ziemniaków to według mnie naprawdę dobra praktyka w hodowli. Taki sposób obróbki sprawia, że składniki odżywcze są lepiej przyswajalne. Ziemniaki są pełne skrobi, witamin i minerałów, które są super ważne dla zdrowia świń. Parowanie ich pozwala zachować więcej wartości odżywczych niż gotowanie, a do tego zmniejsza ryzyko bakterii, które mogą być w surowych warzywach. Rozdrobnione ziemniaki mają też większą powierzchnię, która jest dostępna dla enzymów trawiennych, co znacznie ułatwia ich przyswajanie. W praktyce można je używać jako dodatek do paszy, co pozytywnie wpływa na wzrost i kondycję zwierząt. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi żywienia trzody, które kładą nacisk na wysoką jakość paszy i zdrowie zwierząt.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Aby wyeliminować zagrożenia w pomieszczeniach inwentarskich, takie jak muchy, meszki czy komary, należy wykonać zabieg

A. dezynfekcji
B. deratyzacji
C. dezynsekcji
D. dezaktywacji
Dezynsekcja to proces eliminacji owadów, takich jak muchy, meszki i komary, które mogą stanowić poważne zagrożenie w pomieszczeniach inwentarskich. Odpowiednie działania w zakresie dezynsekcji są kluczowe dla zapewnienia zdrowia zwierząt, bezpieczeństwa żywności oraz ochrony przed chorobami przenoszonymi przez owady. W praktyce, dezynsekcja może obejmować wykorzystanie środków chemicznych, pułapek oraz metod fizycznych, takich jak wentylacja czy odpowiednie zabezpieczenie pomieszczeń. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) oraz lokalne normy sanitarno-epidemiologiczne, wskazują na konieczność regularnego przeprowadzania dezynsekcji w miejscach, gdzie przebywają zwierzęta lub jest przechowywana żywność. Przykładowo, stosowanie insektycydów musi być zgodne z zaleceniami producenta oraz być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo procesu. Wiedza na temat biologii owadów oraz ich cyklu rozwojowego pozwala na bardziej efektywne planowanie zabiegów dezynsekcyjnych.
Pytanie 38

Jakie urządzenie jest używane do mierzenia prędkości powietrza w budynkach inwentarskich?

A. anemometr
B. luksomierz
C. higrometr
D. manometr
Higrometr, manometr i luksomierz to urządzenia, które z różnych powodów nie są odpowiednie do pomiaru prędkości przepływu powietrza. Higrometr mierzy wilgotność powietrza, co jest istotnym parametrem, jednak nie dostarcza informacji na temat prędkości przepływu powietrza, co jest kluczowe w kontekście budynków inwentarskich. Z kolei manometr to instrument używany do pomiaru ciśnienia gazów lub cieczy, a jego zastosowanie w pomiarach związanych z przepływem powietrza jest ograniczone. Może on wskazywać na różnice ciśnień w systemach wentylacyjnych, co nie jest tym samym, co bezpośredni pomiar prędkości przepływu. Luksomierz natomiast mierzy natężenie oświetlenia, co również nie ma związku z przepływem powietrza. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych rodzajów pomiarów z ich funkcjami. W kontekście zarządzania powietrzem w budynkach inwentarskich, kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych przyrządów ma swoją specyfikę i zastosowanie, ale żaden z wymienionych nie jest przeznaczony do pomiaru prędkości przepływu powietrza, co czyni anemometr jedynym właściwym wyborem.
Pytanie 39

Czynności związane z sztucznym unasiennianiem w ramach świadczenia usług mogą być przeprowadzane przez

A. pracownika stacji inseminacji
B. technika weterynarii
C. lekarza weterynarii
D. zootechnika
Lekarz weterynarii jest jedynym profesjonalistą uprawnionym do przeprowadzania zabiegów sztucznego unasienniania w ramach wykonywania usług, ponieważ posiada odpowiednie wykształcenie oraz licencję do wykonywania tego typu procedur. Sztuczne unasiennianie wymaga nie tylko umiejętności technicznych, ale także znajomości biologii reprodukcji zwierząt, a także umiejętności oceny stanu zdrowia samic i samców, co jest kluczowe dla sukcesu zabiegu. Lekarze weterynarii są także zazwyczaj odpowiedzialni za diagnostykę oraz leczenie potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z reprodukcją. Dobrze przeprowadzone sztuczne unasiennianie ma ogromne znaczenie w hodowli zwierząt gospodarskich, gdyż pozwala na kontrolowanie i poprawę cech genetycznych populacji, minimalizując ryzyko chorób oraz zwiększając wydajność produkcji zwierzęcej. Zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, lekarze weterynarii są zobowiązani do ciągłego doskonalenia swoich umiejętności w tej dziedzinie poprzez regularne uczestnictwo w szkoleniach oraz konferencjach, co dodatkowo podkreśla ich rolę jako ekspertów w zakresie reprodukcji zwierząt.
Pytanie 40

Osoba prowadząca punkt kopulacyjny świń jest zobowiązana do przechowywania kopii świadectwa pokrycia przez czas (liczony od daty pokrycia)

A. dwóch lat
B. roku
C. trzech lat
D. pięciu lat
Odpowiedź "roku" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi hodowli zwierząt, punkty kopulacyjne świń są zobowiązane do przechowywania kopii świadectwa pokrycia przez okres jednego roku od daty przeprowadzenia pokrycia. Taki wymóg ma na celu zapewnienie transparentności i odpowiedzialności w hodowli, co jest kluczowe dla monitorowania zdrowia i wydajności stada. Przykładem praktycznego zastosowania tej zasady jest konieczność weryfikacji pochodzenia potomstwa oraz zachowanie odpowiednich dokumentów w przypadku audytów przeprowadzanych przez organy nadzoru. Dzięki temu można również zapewnić, że wszelkie procedury są zgodne z obowiązującymi normami weterynaryjnymi i zootechnicznymi, co przekłada się na bezpieczeństwo zdrowotne zarówno dla zwierząt, jak i dla konsumentów. Warto również zaznaczyć, że utrzymywanie dokumentacji przez odpowiedni czas jest częścią dobrych praktyk w branży, co potwierdzają odpowiednie standardy oraz regulacje prawne.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej