Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 02:12
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 02:27

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zidentyfikuj najprawdopodobniejszą przyczynę pojawienia się komunikatu "CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup" podczas uruchamiania systemu komputerowego?

A. Wyczyszczona pamięć CMOS.

B. Zniknięty plik konfiguracyjny.

C. Rozładowana bateria podtrzymująca ustawienia BIOS-u

D. Uszkodzona karta graficzna.

Komunikat "CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup" często wskazuje na problemy związane z pamięcią CMOS, która jest odpowiedzialna za przechowywanie ustawień BIOS-u, takich jak data, godzina oraz konfiguracja sprzętowa. Gdy bateria CMOS, najczęściej typu CR2032, jest rozładowana, pamięć ta nie jest w stanie zachować danych po wyłączeniu komputera, co prowadzi do błędów przy uruchamianiu. W praktyce, aby rozwiązać problem, należy wymienić baterię na nową, co jest prostą i standardową procedurą w konserwacji sprzętu komputerowego. Prawidłowe funkcjonowanie baterii CMOS jest kluczowe dla stabilności systemu; bez niej BIOS nie może poprawnie odczytać ustawień, co skutkuje błędami. Zrozumienie tego procesu jest istotne dla każdego użytkownika komputera, szczególnie dla osób zajmujących się serwisowaniem sprzętu, ponieważ pozwala na szybkie diagnozowanie i naprawę problemów sprzętowych, zgodnie z zaleceniami producentów i najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 2

Jak określana jest transmisja w obie strony w sieci Ethernet?

A. Full duplex

B. Half duplex

C. Duosimplex

D. Simplex

Analizując inne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na pojęcie simplex, które oznacza transmisję jednostronną. W tej konfiguracji dane mogą być przesyłane tylko w jednym kierunku, co ogranicza efektywność komunikacji, zwłaszcza w nowoczesnych zastosowaniach, gdzie interaktywność jest kluczowa. Duosimplex to termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście sieci Ethernet i nie posiada uznania w standardach branżowych. Termin ten może wprowadzać w błąd, sugerując, że istnieje forma transmisji, która umożliwia dwukierunkową komunikację, ale w sposób ograniczony. Half duplex to kolejny termin, który odnosi się do transmisji dwukierunkowej, lecz tylko na przemian; urządzenie może wysyłać lub odbierać dane, lecz nie równocześnie. Takie rozwiązanie, choć czasami stosowane w starszych technologiach, nie jest zgodne z wymaganiami nowoczesnych aplikacji, które wymagają pełnej komunikacji w czasie rzeczywistym. Użycie half duplex prowadzi do opóźnień i może być źródłem kolizji w sieci. Rozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i implementacji sieci komputerowych, zwłaszcza w kontekście rosnących wymagań na przepustowość i jakość usług.

Pytanie 3

Jakie narzędzie w systemie Windows Server umożliwia zarządzanie zasadami grupy?

A. Ustawienia systemowe

B. Konsola GPMC

C. Serwer DNS

D. Menedżer procesów

Wybór panelu sterowania jako narzędzia do zarządzania zasadami grupy jest nieprawidłowy, ponieważ panel sterowania skupia się głównie na lokalnych ustawieniach systemowych i konfiguracji komputera, a nie na zarządzaniu politykami w środowisku sieciowym. Jego funkcjonalność jest ograniczona do zarządzania lokalnymi konfiguracjami systemu operacyjnego, co nie odpowiada potrzebom zarządzania w skali całej domeny. Z kolei menedżer zadań jest narzędziem do monitorowania procesów i zarządzania wydajnością systemu, co również nie ma związku z politykami grupowymi. Narzędzie to służy do analizy i zarządzania bieżącymi procesami w systemie, a nie do wdrażania i egzekwowania zasad bezpieczeństwa czy konfiguracji na wielu maszynach jednocześnie. Serwer DNS, mimo że jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej, nie ma nic wspólnego z zarządzaniem zasadami grupy. DNS koncentruje się na rozwiązywaniu nazw i zarządzaniu adresowaniem w sieci, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Wybór nieodpowiednich narzędzi do zarządzania politykami grupowymi może prowadzić do nieefektywności w administracji IT, co podkreśla znaczenie świadomego podejścia do wyboru narzędzi administracyjnych oraz ich odpowiedniego zastosowania w kontekście zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 4

Na ilustracji zaprezentowane jest urządzenie do

A. zaciskania wtyczek RJ-45

B. zaciskania wtyczek BNC

C. instalacji okablowania w gniazdku sieciowym

D. usuwania izolacji z przewodów

Zdejmowanie izolacji z kabli jest jednym z kluczowych etapów przygotowania przewodów do różnego rodzaju połączeń elektrycznych i telekomunikacyjnych. Urządzenie przedstawione na rysunku to typowy przykład narzędzia do zdejmowania izolacji. Tego rodzaju urządzenia są zaprojektowane tak, aby precyzyjnie usuwać zewnętrzną powłokę izolacyjną z przewodów bez uszkadzania ich rdzenia. Dobrze zaprojektowane narzędzie do zdejmowania izolacji posiada regulowane ostrza, które umożliwiają pracę z kablami o różnych średnicach i rodzajach izolacji. W praktyce, stosowanie odpowiedniego narzędzia do zdejmowania izolacji to nie tylko kwestia wygody, ale także bezpieczeństwa oraz jakości połączeń. Precyzyjne zdjęcie izolacji zapobiega uszkodzeniom przewodnika, które mogłyby prowadzić do awarii połączenia lub problemów z przepływem prądu. Zgodnie z dobrymi praktykami, zawsze należy używać narzędzi dedykowanych do konkretnego rodzaju kabli, aby uniknąć niepotrzebnych uszkodzeń i zapewnić trwałość instalacji. W kontekście zawodowym, umiejętność prawidłowego użycia narzędzi do zdejmowania izolacji jest fundamentalna dla techników pracujących w dziedzinie telekomunikacji i elektryki, a także jest kluczowym elementem kompetencji wymaganych na egzaminach zawodowych związanych z tymi branżami.

Pytanie 5

Dokumentacja końcowa dla planowanej sieci LAN powinna między innymi zawierać

A. kosztorys prac instalacyjnych

B. raport pomiarowy torów transmisyjnych

C. wykaz rysunków wykonawczych

D. założenia projektowe sieci lokalnej

Wielu profesjonalistów w dziedzinie IT może błędnie interpretować znaczenie dokumentacji powykonawczej sieci LAN, co prowadzi do pominięcia kluczowych elementów. Na przykład, założenia projektowe sieci lokalnej mogą być istotnym dokumentem, jednak nie odzwierciedlają one powykonawczego aspektu instalacji. Zdefiniowanie założeń projektowych jest etapem wstępnym, zajmującym się planowaniem i nie dostarcza informacji o rzeczywistym stanie zrealizowanej infrastruktury. Podobnie, spis rysunków wykonawczych może być przydatny, jednak nie zastępuje rzeczywistych wyników pomiarowych, które są kluczowe dla potwierdzenia, że sieć działa zgodnie z wymaganiami. Kosztorys robót instalatorskich także nie jest dokumentem kluczowym w kontekście powykonawczym, ponieważ koncentruje się na aspektach finansowych projektu, a nie na jego realizacji. Właściwe podejście do dokumentacji powykonawczej powinno skupiać się na wynikach pomiarowych, które potwierdzają funkcjonalność oraz jakość instalacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Bez dokładnych raportów pomiarowych, ryzykujemy wystąpienie problemów z wydajnością sieci, co może prowadzić do kosztownych przestojów i frustracji użytkowników końcowych.

Pytanie 6

Który adres stacji roboczej należy do klasy C?

A. 232.0.0.1

B. 127.0.0.1

C. 223.0.0.1

D. 172.0.0.1

Adres 223.0.0.1 jest adresem klasy C, co wynika z jego pierwszego oktetu, który mieści się w zakresie od 192 do 223. Adresy klasowe w IPv4 są klasyfikowane na podstawie pierwszego oktetu, a klasy C są przeznaczone dla małych sieci, w których można mieć do 254 hostów. Adresy klasy C są powszechnie stosowane w organizacjach, które potrzebują mniejszych podsieci. Przykładowo, firma z 50 komputerami może przypisać im zakres adresów zaczynający się od 223.0.0.1 do 223.0.0.50, co skutkuje efektywnym zarządzaniem adresacją. Warto również znać, że adresy klasy C korzystają z maski podsieci 255.255.255.0, co pozwala na wydzielenie 256 adresów IP w danej podsieci (z czego 254 są użyteczne dla hostów). Znajomość klas adresowych i ich zastosowania jest istotna w kontekście projektowania sieci oraz ich efektywnego zarządzania, a także w kontekście bezpieczeństwa i optymalizacji ruchu sieciowego.

Pytanie 7

Który z podanych adresów należy do kategorii publicznych?

A. 172.31.0.1

B. 10.0.0.1

C. 192.168.255.1

D. 11.0.0.1

Adresy jak 10.0.0.1, 172.31.0.1 i 192.168.255.1 to przykłady adresów prywatnych. Zdefiniowane w standardzie RFC 1918, używa się ich głównie w lokalnych sieciach i nie są dostępne w Internecie. Na przykład 10.0.0.1 to część bloku 10.0.0.0/8, który jest sporym zasięgiem adresów wykorzystywanym często w różnych firmach. Z kolei 172.31.0.1 należy do zakresu 172.16.0.0/12 i też jest przeznaczony do użycia wewnętrznego. Natomiast adres 192.168.255.1 to część bardzo popularnego zakresu 192.168.0.0/16, który znajdziemy w domowych routerach. Wiele osób myli te adresy z publicznymi, bo wyglądają jak każdy inny adres IP. Typowe jest myślenie, że jak adres wygląda jak IP, to można go używać w Internecie. Tylko, żeby to działało, potrzebna jest technika NAT, która tłumaczy te prywatne adresy na publiczny adres, co umożliwia im komunikację z Internetem. Warto też pamiętać, że używanie adresów prywatnych jest ważne dla efektywnego zarządzania przestrzenią adresową IP, co staje się coraz bardziej kluczowe w dzisiejszych czasach, biorąc pod uwagę rosnącą liczbę urządzeń w sieci.

Pytanie 8

Na ilustracji pokazano wtyczkę taśmy kabel)

A. SAS

B. ATA

C. SATA

D. SCSI

SAS czyli Serial Attached SCSI to standard interfejsu używany w systemach serwerowych i stacjach roboczych. W przeciwieństwie do ATA wykorzystuje on połączenie szeregowe pozwalające na wyższe prędkości transmisji danych i większą niezawodność co czyni go odpowiednim dla zastosowań profesjonalnych i wymagających dużych przepustowości. Złącza SAS są znacznie różne od tradycyjnych złącz ATA co sprawia że pomylenie tych standardów może wynikać z braku znajomości specyfiki zastosowań biznesowych i infrastruktur sieciowych. SCSI to starszy standard interfejsu używany głównie w komputerach klasy serwer i stacjach roboczych. Jego złącza różnią się znacznie od złącz ATA zarówno pod względem wielkości jak i liczby styków. Wybór SCSI zamiast ATA mógłby wynikać z nieświadomości że SCSI to technologia starsza i bardziej skomplikowana a także mniej powszechna w komputerach osobistych co jest kluczowe dla zrozumienia różnic w zastosowaniach. SATA czyli Serial ATA to nowsza wersja standardu ATA która zastąpiła PATA w większości nowych komputerów osobistych. Choć SATA jest zgodna z ATA w kontekście funkcjonalności to używa innych złącz i kabli bazujących na transmisji szeregowej co znacząco różni się od pokazanej na obrazku taśmy ATA. SATA ma wiele zalet w tym większą przepustowość i mniejszy format jednak w kontekście tego pytania wybór SATA zamiast ATA mógłby wynikać z nieznajomości wizualnych różnic między złączami szeregowych i równoległych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w edukacji technicznej i wyborze odpowiednich komponentów do komputerów osobistych i serwerowych.

Pytanie 9

Czym jest odwrotność bezstratnego algorytmu kompresji danych?

A. prekompresja

B. dekompresja

C. archiwizacja

D. pakowanie danych

Dekomresja to proces, w którym dane skompresowane są przywracane do ich oryginalnej postaci. W przypadku bezstratnej kompresji, dekompresja gwarantuje, że otrzymane dane są identyczne z tymi, które zostały pierwotnie skompresowane. W praktyce, dekompresja jest kluczowym elementem w obszarze zarządzania danymi, na przykład w przesyłaniu plików w formatach takich jak ZIP czy GZIP, gdzie po pobraniu pliku użytkownik musi go dekompresować, aby uzyskać dostęp do zawartych danych. W branży IT, standardy kompresji i dekompresji, takie jak DEFLATE, zapewniają efektywność i oszczędność przestrzeni dyskowej. Dobre praktyki branżowe sugerują regularne testowanie narzędzi do kompresji i dekompresji, aby zapewnić integralność danych oraz ich szybki dostęp, co jest szczególnie istotne w kontekście dużych zbiorów danych oraz aplikacji wymagających wysokiej wydajności.

Pytanie 10

Najskuteczniejszym sposobem na wykonanie codziennego archiwizowania pojedynczego pliku o wielkości 4,8 GB, na jednym komputerze bez dostępu do Internetu jest

A. skompresowanie i zapisanie w lokalizacji sieciowej

B. korzystanie z pamięci USB z systemem plików NTFS

C. zapisanie na płycie DVD-5 w formacie ISO

D. korzystanie z pamięci USB z systemem plików FAT32

Wybór opcji polegającej na spakowaniu i przechowywaniu pliku w lokalizacji sieciowej jest nieodpowiedni z uwagi na brak dostępu do sieci w przedstawionym scenariuszu. Nawet gdyby lokalizacja sieciowa była dostępna, archiwizacja w ten sposób nie rozwiązuje problemu przechowywania dużych plików, a także wiąże się z potencjalnym ryzykiem utraty danych w przypadku awarii sieci lub serwera. Nagranie pliku na płytę DVD-5 w standardzie ISO, mimo że dla wielu użytkowników może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, jest niewłaściwą opcją, ponieważ standard DVD-5 obsługuje maksymalny rozmiar pliku wynoszący 4,7 GB. W związku z tym plik 4,8 GB nie zmieści się na takiej płycie, co prowadziłoby do problemów z archiwizacją. Z kolei użycie pamięci USB z systemem plików FAT32 również jest niewłaściwe, ponieważ ten system plików ma ograniczenie dotyczące maksymalnego rozmiaru pojedynczego pliku wynoszącego 4 GB. W przypadku pliku o rozmiarze 4,8 GB użytkownik napotkałby trudności przy próbie zapisu, co może prowadzić do frustracji i strat czasowych. Wybór odpowiedniego systemu plików i nośnika jest kluczowy dla efektywnego zarządzania danymi, a każdy z przedstawionych błędnych rozwiązań nie tylko nie rozwiązuje problemu archiwizacji, ale również naraża użytkownika na ryzyko utraty danych lub problemów technicznych.

Pytanie 11

Jakie urządzenie jest używane do łączenia lokalnej sieci bezprzewodowej z siecią kablową?

A. access point

B. hub

C. modem

D. switch

Punkt dostępu (ang. access point) jest urządzeniem, które umożliwia połączenie klientów bezprzewodowych z siecią przewodową. Działa na zasadzie odbierania sygnałów radiowych od urządzeń mobilnych (smartfonów, tabletów, laptopów) i przekazywania ich do lokalnej sieci komputerowej. Korzysta z różnych standardów, takich jak Wi-Fi 802.11, co zapewnia dużą elastyczność i wydajność w komunikacji. W praktyce, punkty dostępu są często wykorzystywane w biurach, szkołach i miejscach publicznych, gdzie istnieje potrzeba szerokiego zasięgu sieci bezprzewodowej. W przypadku rozbudowy lokalnej sieci, punkty dostępu mogą być stosowane do tworzenia sieci mesh, pozwalając na bezprzewodowe połączenie wielu urządzeń w różnych lokalizacjach. Dobrą praktyką jest stosowanie zabezpieczeń, takich jak WPA3, aby chronić przesyłane dane przed nieautoryzowanym dostępem. Dodatkowo, przy projektowaniu sieci z punktem dostępu, należy uwzględnić aspekty takie jak interferencje radiowe oraz odpowiednie rozmieszczenie urządzeń, by zminimalizować martwe strefy sygnału.

Pytanie 12

Jaki protokół aplikacyjny w modelu TCP/IP pozwala klientowi na nawiązanie bezpiecznego połączenia z firmowym serwerem przez Internet, aby zyskać dostęp do zasobów przedsiębiorstwa?

A. VLAN

B. VPN

C. NAT

D. FYP

Wybór odpowiedzi, która nie jest związana z bezpiecznym połączeniem z serwerem firmowym, może prowadzić do poważnych nieporozumień dotyczących architektury sieciowej. Protokół FYP nie istnieje w standardowych modelach komunikacyjnych i może być mylony z innymi terminami, co prowadzi do nieporozumień. NAT (Network Address Translation) jest techniką, która pozwala na translację adresów IP w ramach sieci, umożliwiając jednoczesne korzystanie z jednego publicznego adresu IP przez wiele urządzeń wewnętrznych. Choć istotna dla zarządzania adresacją, NAT nie oferuje bezpiecznego dostępu do zasobów przez Internet, lecz jedynie ukrywa adresy wewnętrzne. VLAN (Virtual Local Area Network) jest technologią, która segreguje ruch w sieci lokalnej, ale również nie zapewnia zabezpieczenia połączeń przez Internet, co jest kluczowe dla ochrony danych w kontekście pracy zdalnej. Warto zauważyć, że każdy z tych protokołów ma swoje zastosowanie, ale nie odpowiadają one na potrzebę tworzenia bezpiecznego połączenia, które jest kluczowe w kontekście dostępu do zasobów firmowych w sposób zabezpieczony i zdalny. Typowymi błędami myślowymi są mylenie funkcji sieciowych z funkcjami zabezpieczającymi lub nieznajomość podstawowych różnic pomiędzy technologiami, które mają różne cele i zastosowania.

Pytanie 13

Wartość liczby BACA w systemie heksadecymalnym to liczba

A. 1100101010111010(2)

B. 47821(10)

C. 135316(8)

D. 1011101011001010(2)

Odpowiedzi, które podałeś, nie są do końca trafne, bo wynika to z błędnego rozumienia konwersji między systemami. Liczba 47821(10) sugeruje, że źle przeliczyłeś BACA z heksadecymalnego na dziesiętny. Tak, BACA to 47821, ale to nie jest odpowiedź na pytanie o binarną reprezentację. Z kolei 135316(8) to inna historia – to liczba ósemkowa, a nie dziesiętna. Widzisz, często można się pogubić w tych systemach. I jeszcze ta wartość 1100101010111010(2) – ona też nie pasuje do BACA w żadnym z systemów, co jest dość mylące. Kluczowe jest, żeby ogarnąć, jak działa konwersja i pamiętać, że każdy system liczbowy ma swoje zasady. Moim zdaniem, warto poćwiczyć, żeby unikać takich pomyłek – przeglądaj tabele konwersji i korzystaj z narzędzi, które mogą pomóc w pracy.

Pytanie 14

Wskaż symbol umieszczany na urządzeniach elektrycznych, które są przeznaczone do obrotu i sprzedaży na terenie Unii Europejskiej?

A. rys. C

B. rys. A

C. rys. D

D. rys. B

Znak CE to taki ważny znaczek, który można zobaczyć na wielu produktach, które są sprzedawane w Unii Europejskiej. Mówi to, że dany produkt spełnia wszystkie kluczowe wymagania unijnych dyrektyw, które dotyczą bezpieczeństwa zdrowia i ochrony środowiska. Kiedy widzisz znak CE, to znaczy, że producent przeszedł przez wszystkie potrzebne procedury, żeby potwierdzić, że produkt jest zgodny z zasadami jednolitego rynku. Tak naprawdę, producent mówi, że jego produkt spełnia dyrektywy takie jak ta związana z napięciem czy z kompatybilnością elektromagnetyczną. W praktyce to oznacza, że produkt z tym oznaczeniem może być sprzedawany w całej UE bez jakichkolwiek dodatkowych przeszkód. Moim zdaniem, to też pokazuje, że producent bierze odpowiedzialność za bezpieczeństwo swojego produktu. Dla konsumentów znak CE to taka gwarancja, że to, co kupują, jest zgodne z rygorystycznymi normami jakości i bezpieczeństwa, co sprawia, że mogą to używać bez obaw.

Pytanie 15

Czym jest mapowanie dysków?

A. przypisaniem litery dysku do wybranego katalogu sieciowego

B. tworzeniem kont użytkowników i grup

C. przydzieleniem uprawnień do folderu użytkownikom w sieci WAN

D. ustawieniem interfejsów sieciowych

Wybór odpowiedzi, która mówi o konfiguracji interfejsów sieciowych, nie odnosi się bezpośrednio do tematu mapowania dysków. Interfejsy sieciowe to elementy, które umożliwiają komunikację komputerów w sieci, a konfiguracja ich ustawień dotyczy głównie aspektów takich jak adresacja IP, maski podsieci czy bramy domyślnej. Z kolei definiowanie użytkowników i grup użytkowników to zagadnienie związane z zarządzaniem kontami w systemie operacyjnym lub na serwerach, co również nie ma związku z przyporządkowaniem dysków. Należy zauważyć, że każda z tych koncepcji, mimo że ważna w kontekście zarządzania siecią i bezpieczeństwem, skupia się na innej funkcji. Niewłaściwe podejście do mapowania dysków może prowadzić do spadku wydajności lub problemów z dostępem do zasobów, które powinny być zorganizowane w sposób zapewniający efektywność i bezpieczeństwo. Przyznawanie uprawnień do folderów w sieci WAN, chociaż istotne w kontekście szerokiego dostępu, również nie odnosi się do samego procesu mapowania dysków. Użytkownicy mogą często mylić te pojęcia, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowań i implementacji w praktyce. Zrozumienie różnicy między tymi koncepcjami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania infrastrukturą IT oraz dla zapewnienia bezpieczeństwa danych i efektywności operacyjnej w organizacji.

Pytanie 16

Jaką drukarkę powinna nabyć firma, która potrzebuje urządzenia do tworzenia trwałych kodów kreskowych oraz etykiet na folii i tworzywach sztucznych?

A. Mozaikową

B. Termiczną

C. Termotransferową

D. Igłową

Drukarka termotransferowa jest idealnym wyborem do drukowania trwałych kodów kreskowych oraz etykiet na folii i tworzywach sztucznych. Technologia termotransferowa polega na wykorzystaniu taśmy barwiącej, która pod wpływem wysokiej temperatury przenosi pigment na materiał etykiety. Dzięki temu uzyskiwane są wyraźne, trwałe i odporne na działanie różnych czynników zewnętrznych wydruki. W praktycznych zastosowaniach, takie etykiety są często używane w magazynach, logistyce, przemyśle spożywczym oraz farmaceutycznym, gdzie wymagane są wysokie standardy jakości i trwałości. Termotransferowe drukarki są również kompatybilne z różnymi rodzajami materiałów, co czyni je wszechstronnym rozwiązaniem. Dodatkowo, dzięki możliwości regulacji rozdzielczości druku, można uzyskiwać kody kreskowe o różnym poziomie szczegółowości, co jest kluczowe w kontekście skanowania i identyfikacji. Wybór drukarki termotransferowej zapewnia również zgodność z normami branżowymi, co podkreśla jej znaczenie w profesjonalnym użytkowaniu.

Pytanie 17

Na ilustracji zaprezentowano

A. czujnik temperatury

B. tester płyt głównych

C. sondę logiczną

D. impulsator

Tester płyt głównych, znany również jako karta POST, to narzędzie diagnostyczne służące do identyfikacji problemów w komputerze na poziomie płyty głównej. Jest szczególnie użyteczne w przypadku, gdy komputer nie potrafi uruchomić się do systemu operacyjnego, a standardowe metody diagnozy zawiodły. Karta POST jest podłączana do slotu PCI lub PCIE na płycie głównej i przy uruchomieniu systemu wyświetla kody POST (Power-On Self-Test) na wyświetlaczu LED. Te kody reprezentują różne etapy testu uruchamiania, a każda nieprawidłowość jest sygnalizowana określonym kodem. Umożliwia to szybkie zidentyfikowanie problematycznego komponentu lub sekcji płyty głównej. Karty te są zgodne z międzynarodowymi standardami diagnostycznymi i są szeroko stosowane przez techników serwisowych i specjalistów IT. Prawidłowe stosowanie testerów płyt głównych wymaga znajomości specyfikacji BIOS-u oraz umiejętności interpretacji kodów POST, co jest kluczowe dla efektywnego rozwiązywania problemów sprzętowych w komputerach.

Pytanie 18

Program Mozilla Firefox jest udostępniany na zasadach licencji

A. MOLP

B. OEM

C. Liteware

D. GNU MPL

Mozilla Firefox działa na licencji GNU MPL, co oznacza, że jest to tak zwane oprogramowanie open source. Dzięki temu użytkownicy mogą z niego korzystać, zmieniać go i dzielić się swoimi modyfikacjami z innymi. To sprzyja innowacjom i współpracy wśród programistów. Na przykład, każdy może dostosować przeglądarkę do swoich potrzeb, a programiści na całym świecie mogą dodawać nowe funkcje. Licencja GNU MPL wspiera zasady wolnego oprogramowania, więc wszyscy mają szansę przyczynić się do jej rozwoju, ale ważne, by wszelkie zmiany były udostępniane na takich samych zasadach. Dzięki temu mamy większą przejrzystość, bezpieczeństwo i zaufanie do kodu, co jest kluczowe, zwłaszcza w aplikacjach internetowych, które muszą dbać o prywatność i dane użytkowników. Używanie oprogramowania na licencji GNU MPL jest po prostu dobrą praktyką w branży IT, bo pozwala na tworzenie lepszych i bardziej elastycznych rozwiązań.

Pytanie 19

Użycie skrętki kategorii 6 (CAT 6) o długości 20 metrów w sieci LAN wskazuje na jej maksymalną przepustowość wynoszącą

A. 100 Gb/s

B. 100 Mb/s

C. 10 Mb/s

D. 10 Gb/s

Wybór niepoprawnych odpowiedzi jest często wynikiem nieporozumień dotyczących parametrów technicznych skrętek sieciowych. Odpowiedź wskazująca na przepustowość 10 Mb/s jest znacząco zaniżona i nie odpowiada rzeczywistym możliwościom skrętek kategorii 6, które w obecnej chwili są uznawane za standard w nowoczesnych instalacjach LAN. Skrętka CAT 6 jest przeznaczona do pracy w szybkościach znacznie wyższych, co czyni 10 Mb/s przestarzałym standardem, stosowanym głównie w bardzo starych infrastrukturach. Również wybór 100 Mb/s to zaledwie część możliwości CAT 6. Choć taka prędkość jest osiągalna, nie wykorzystuje ona potencjału, który oferuje ten typ kabla. Odpowiedzi wskazujące na 100 Gb/s odnoszą się do bardziej zaawansowanych kategorii kabli, takich jak CAT 6A czy CAT 7, które są przeznaczone do zastosowań w środowiskach wymagających ekstremalnych prędkości oraz większych dystansów. Warto zauważyć, że skrętki CAT 6, przy poprawnej instalacji i odpowiednich warunkach, mogą osiągnąć maksymalną prędkość 10 Gb/s, jednak do długości 55 metrów. Wiedza o specyfikacjach kabli i ich odpowiednim zastosowaniu jest kluczowa w kontekście planowania każdej nowoczesnej sieci, aby uniknąć takich nieporozumień, które mogą prowadzić do obniżenia wydajności systemu sieciowego.

Pytanie 20

Oprogramowanie, które często przerywa działanie przez wyświetlanie komunikatu o konieczności dokonania zapłaty, a które spowoduje zniknięcie tego komunikatu, jest dystrybuowane na podstawie licencji

A. greenware

B. careware

C. nagware

D. crippleware

Careware to oprogramowanie, które prosi użytkowników o wsparcie finansowe na cele charytatywne, zamiast wymagać opłaty za korzystanie z produktu. To podejście nie ma nic wspólnego z nagware, ponieważ nie przerywa działania oprogramowania w celu wymuszenia zapłaty, lecz zachęca do wsparcia społeczności. Greenware odnosi się do aplikacji, które są zaprojektowane z myślą o ochronie środowiska, co również nie jest związane z koncepcją nagware. Crippleware to termin używany dla oprogramowania, które jest celowo ograniczone w funkcjonalności, ale w przeciwieństwie do nagware, nie prosi o płatność, a jedynie oferuje ograniczone funkcje do darmowego użytku. To wprowadza dość dużą konfuzję, ponieważ można pomyśleć, że obie te koncepcje są podobne. W rzeczywistości nagware i crippleware mają różne cele i metody interakcji z użytkownikami. Typowym błędem myślowym jest mylenie formy licencji z metodą monetizacji oprogramowania. Warto zrozumieć, że nagware ma na celu aktywne pozyskanie użytkowników do płatności poprzez ograniczanie dostępu, podczas gdy inne formy, jak np. careware, mogą być bardziej altruistyczne i społecznie odpowiedzialne. To pokazuje, jak różne modele biznesowe mogą wpływać na użytkowanie i postrzeganie oprogramowania.

Pytanie 21

Która z licencji pozwala na darmowe korzystanie z programu, pod warunkiem, że użytkownik zadba o ekologię?

A. OEM

B. Donationware

C. Greenware

D. Adware

Greenware to rodzaj licencji oprogramowania, która pozwala na bezpłatne wykorzystanie programu, pod warunkiem, że użytkownik podejmuje działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego. Ta forma licencji kładzie nacisk na odpowiedzialność ekologiczną, co oznacza, że użytkownicy mogą korzystać z oprogramowania bez ponoszenia kosztów, jeśli angażują się w działania na rzecz zrównoważonego rozwoju, takie jak recykling, oszczędzanie energii czy wsparcie dla inicjatyw ekologicznych. Przykładem może być program, który wymaga, aby użytkownik przesłał dowód na podjęcie działań ekologicznych, zanim uzyska pełen dostęp do funkcji. W praktyce, greenware motywuje użytkowników do świadomości ekologicznej, co jest zgodne z globalnymi trendami w zakresie zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialności korporacyjnej. Warto także zauważyć, że takiego typu licencje wpisują się w ramy filozofii open source, gdzie dostępność i odpowiedzialność społeczna są kluczowe dla promowania innowacji oraz ochrony zasobów naturalnych.

Pytanie 22

GRUB, LILO oraz NTLDR to:

A. wersje podstawowego interfejsu sieciowego

B. oprogramowanie dla dysku sieciowego

C. programy rozruchowe

D. programy do aktualizacji BIOS-u

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że GRUB, LILO i NTLDR są firmware dla dysku sieciowego, jest niepoprawny. Firmware to oprogramowanie umieszczone na sprzęcie, które zapewnia podstawową kontrolę nad urządzeniem. Przykładem może być BIOS lub UEFI, które zarządzają połączeniami z dyskiem, ale nie są odpowiedzialne za rozruch systemu operacyjnego. W odniesieniu do drugiej opcji, aplikacje do aktualizacji BIOS-u są zupełnie inną kategorią oprogramowania, które służy do modyfikacji i poprawy działania samego BIOS-u. Te aplikacje są używane w kontekście naprawy błędów, poprawy wydajności lub dodawania nowych funkcji, ale nie mają nic wspólnego z procesem rozruchu systemów operacyjnych. Trzecia odpowiedź, dotycząca wersji głównego interfejsu sieciowego, również wprowadza w błąd, ponieważ interfejsy sieciowe zajmują się komunikacją w sieci, a nie procesem uruchamiania systemów. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie funkcji różnych komponentów systemu komputerowego oraz brak zrozumienia roli programów rozruchowych w porównaniu do innych elementów oprogramowania. Zrozumienie różnic między tymi kategoriami oprogramowania jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania systemami komputerowymi i uniknięcia zamieszania w kwestiach związanych z uruchamianiem i utrzymywaniem systemów operacyjnych.

Pytanie 23

Urządzenie pokazane na ilustracji służy do

A. rozdziału domen kolizji

B. regeneracji sygnału

C. monitorowania ruchu na porcie LAN

D. dostarczenia zasilania po kablu U/UTP

Urządzenie przedstawione na rysunku to tzw. injector PoE (Power over Ethernet). Jego główną funkcją jest dostarczanie zasilania do urządzeń sieciowych przez standardowy kabel Ethernet typu U/UTP. Technologia PoE jest szeroko stosowana w sieciach komputerowych, umożliwiając jednoczesne przesyłanie danych i energii elektrycznej do urządzeń takich jak punkty dostępowe WiFi kamery IP telefony VoIP czy urządzenia IoT. Standardy PoE definiują maksymalną moc, którą można przesłać kablem, co eliminuje potrzebę dodatkowych zasilaczy i kabli zasilających, upraszczając instalację i obniżając jej koszty. Istnieją różne standardy PoE takie jak 802.3af 802.3at (PoE+) oraz 802.3bt, które określają różne poziomy mocy. Zastosowanie PoE jest nie tylko praktyczne, ale także zwiększa elastyczność w rozmieszczaniu urządzeń sieciowych, ponieważ nie muszą one być zlokalizowane w pobliżu źródła zasilania. Injector PoE jest kluczowym elementem w wielu nowoczesnych infrastrukturach sieciowych, wspierając efektywność i skalowalność.

Pytanie 24

Przydzielanie przestrzeni dyskowej w systemach z rodziny Windows

A. oferują podstawowe funkcje diagnostyczne, defragmentację oraz checkdisk.

B. przydzielają partycje na dyskach.

C. pozwalają na określenie maksymalnej pojemności dyskowej dla kont użytkowników.

D. przydzielają etykietę (np. C) dla konkretnej partycji.

Przydziały dyskowe w systemach rodziny Windows są kluczowym elementem zarządzania pamięcią masową, pozwalając na definiowanie maksymalnej przestrzeni dyskowej dla kont użytkowników. Dzięki tej funkcji, administratorzy systemu mogą kontrolować, ile miejsca na dysku jest przydzielane poszczególnym użytkownikom, co jest szczególnie ważne w środowiskach wieloosobowych i serwerowych. Przykładowo, w organizacjach, gdzie wiele osób korzysta z tych samych zasobów, przydział dyskowy pomaga uniknąć sytuacji przepełnienia dysku przez jednego użytkownika, co mogłoby prowadzić do utraty danych lub spowolnienia systemu. Rekomendowane praktyki zarządzania przestrzenią dyskową obejmują monitorowanie użycia przestrzeni oraz regularne aktualizowanie ograniczeń w miarę potrzeb. Warto także zauważyć, że dobra polityka przydziałów dyskowych wspiera nie tylko organizację miejsca na dysku, ale również bezpieczeństwo danych poprzez ograniczanie możliwości przechowywania nieautoryzowanych plików.

Pytanie 25

Podczas konfiguracji nowego routera, użytkownik został poproszony o skonfigurowanie WPA2. Czego dotyczy to ustawienie?

A. Trasy routingu

B. Bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej

C. Konfiguracji VLAN

D. Przepustowości łącza

WPA2 to skrót od Wi-Fi Protected Access 2 i jest to protokół bezpieczeństwa stosowany w sieciach bezprzewodowych. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie bezpiecznego połączenia pomiędzy urządzeniami a punktem dostępu. WPA2 wykorzystuje zaawansowane szyfrowanie AES (Advanced Encryption Standard), które jest uważane za bardzo bezpieczne. Dzięki temu, że WPA2 chroni dane przesyłane w sieci, istotnie zmniejsza ryzyko przechwycenia informacji przez osoby nieuprawnione. W praktyce oznacza to, że bez odpowiedniego klucza szyfrującego, nieautoryzowane urządzenia nie będą mogły połączyć się z siecią, co jest kluczowe dla ochrony poufności przesyłanych danych. Konfiguracja WPA2 powinna być jednym z pierwszych kroków przy ustawianiu nowego routera, aby zapewnić bezpieczeństwo sieci od samego początku. Dla administratorów sieci, zrozumienie i wdrożenie WPA2 jest częścią podstawowych obowiązków związanych z utrzymaniem i ochroną infrastruktury IT. Moim zdaniem, stosowanie WPA2 to standardowa praktyka w dzisiejszych czasach, szczególnie w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo danych jest priorytetem.

Pytanie 26

Licencja CAL (Client Access License) uprawnia użytkownika do

A. użytkowania programu bez ograniczeń czasowych

B. przenoszenia programu na zewnętrzne nośniki

C. modyfikacji kodu oprogramowania

D. korzystania z usług dostępnych na serwerze

Licencja CAL (Client Access License) to kluczowy element w modelu licencjonowania oprogramowania, który umożliwia użytkownikom dostęp do usług oferowanych przez serwery. Użytkownik posiadający licencję CAL ma prawo korzystać z funkcji, takich jak dostęp do plików, aplikacji oraz usług bazodanowych, które są udostępniane przez serwery. Przykładem może być środowisko Microsoft Windows Server, gdzie użytkownicy muszą posiadać odpowiednie licencje CAL do korzystania z różnych funkcji, takich jak Remote Desktop Services czy usługi plikowe. Dobrą praktyką w branży jest upewnienie się, że liczba zakupionych licencji CAL odpowiada liczbie użytkowników lub urządzeń, które będą korzystać z tych usług, aby uniknąć naruszeń warunków licencji. Warto także wspomnieć, że licencje CAL mogą mieć różne formy, w tym licencje oparte na użytkownikach lub urządzeniach, co pozwala firmom na dostosowanie modelu licencjonowania do ich specyficznych potrzeb operacyjnych.

Pytanie 27

Pierwszym krokiem, który należy podjąć, aby chronić ruter przed nieautoryzowanym dostępem do jego panelu administracyjnego, jest

A. zmiana domyślnej nazwy sieci (SSID) na unikalną

B. aktywacja filtrowania adresów MAC

C. włączenie szyfrowania przy użyciu klucza WEP

D. zmiana loginu i hasła dla wbudowanego konta administratora

Dobra robota z tym pytaniem! Zmiana loginu i hasła dla konta administratora w ruterze to naprawdę ważny krok, żeby nie dać się złapać przez nieproszonych gości. Wiele ruterów przychodzi z domyślnymi hasłami, które wszyscy znają – to jak zostawić klucz pod wycieraczką, serio. Jak zmienisz te dane na coś trudniejszego, utrudniasz życie potencjalnym intruzom. Przykładowe hasło, takie jak `S3cur3P@ssw0rd!`, jest dużo lepsze niż coś prostego jak `admin` czy `123456`. A pamiętaj, żeby od czasu do czasu zmieniać te dane, żeby nie dać nikomu szans. To jest absolutnie kluczowe, żeby twoja sieć była bezpieczna. Wiesz, to nie tylko coś, co się zaleca, ale praktyka, która naprawdę się sprawdza.

Pytanie 28

Jaki jest adres rozgłoszeniowy w sieci mającej adres IPv4 192.168.0.0/20?

A. 192.168.255.254

B. 192.168.15.255

C. 192.168.255.255

D. 192.168.15.254

Wybór innych opcji jako adresów rozgłoszeniowych w podsieci o adresie 192.168.0.0/20 wynika z typowych nieporozumień dotyczących podziału adresów IP oraz zasad tworzenia podsieci. Adres 192.168.255.255 jest adresem rozgłoszeniowym w innej podsieci, co może wprowadzać w błąd, ponieważ adres ten należy do większego bloku adresowego. Natomiast wybór 192.168.255.254 sugeruje, że to również adres, który nie jest właściwy jako adres rozgłoszeniowy, a jest to jeden z adresów hostów w oddzielnej podsieci. Z kolei 192.168.15.254 to adres hosta, a nie rozgłoszeniowy, co wynika z tego, że najwyższy adres w podsieci zawsze jest zarezerwowany na adres rozgłoszeniowy. W przypadku klas adresowych w IPv4, poszczególne adresy i ich klasy mają swoje specyficzne reguły. Dobrą praktyką jest zawsze ustalanie maski podsieci oraz zrozumienie, które adresy są wykorzystywane w danej sieci. Wspomniane odpowiedzi mogą prowadzić do błędów w konfiguracji sieci, co może wpływać na komunikację pomiędzy urządzeniami. Niepoprawne zrozumienie funkcji adresów IP, w tym różnicy między adresami hostów a rozgłoszeniowymi, może skutkować problemami z dostępnością serwisów czy ich odpowiednią segmentacją w sieciach.

Pytanie 29

Która topologia fizyczna umożliwia nadmiarowe połączenia pomiędzy urządzeniami w sieci?

A. Siatki

B. Pierścienia

C. Magistrali

D. Gwiazdy

Topologie gwiazdy, magistrali i pierścienia mają swoje unikalne cechy, które nie zapewniają takiej nadmiarowości jak topologia siatki. W topologii gwiazdy wszystkie urządzenia są podłączone do centralnego punktu, co czyni tę strukturę podatną na awarie tego centralnego elementu. Jeśli centralny switch lub hub ulegnie uszkodzeniu, cała sieć może przestać działać, co jest dużym ryzykiem w środowiskach o wysokich wymaganiach dostępności. Z kolei topologia magistrali polega na podłączeniu urządzeń do jednego wspólnego kabla, co również stwarza ryzyko awarii, ponieważ uszkodzenie kabla prowadzi do przerwania komunikacji wszystkich urządzeń. W topologii pierścienia, w której urządzenia są połączone w zamknięty krąg, pojawienie się awarii jednego z urządzeń może znacząco zakłócić komunikację, chyba że wprowadzono dodatkowe mechanizmy, takie jak redundantne połączenia. Zrozumienie tych nieprawidłowości wymaga analizy zasad projektowania sieci, które promują architekturę odporną na błędy. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze topologii brać pod uwagę nie tylko koszty, ale także wymagania dotyczące ciągłości działania i awaryjności systemu.

Pytanie 30

Jaki typ grupy jest automatycznie przypisany dla nowo tworzonej grupy w kontrolerze domeny systemu Windows Server?

A. Uniwersalny

B. Lokalny w domenie

C. Dystrybucyjny

D. Globalny

Wybór innego zakresu grupy może wydawać się logiczny, jednak przyjrzyjmy się bliżej każdej z opcji. Grupy dystrybucyjne są używane głównie do celów e-mailowych i nie mają możliwości przypisywania uprawnień do zasobów, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście zarządzania dostępem w systemie Windows. Z kolei grupy lokalne w domenie są ograniczone do jednej konkretnej domeny, co oznacza, że ich zastosowanie jest bardzo wąskie i nie umożliwia efektywnego zarządzania użytkownikami w rozproszonej infrastrukturze. Ich użycie może prowadzić do rozproszenia uprawnień w różnych domenach, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami zarządzania. Ostatecznie grupa uniwersalna, choć ma szerszy zasięg niż lokalna, jest bardziej skomplikowana w administracji i nie jest domyślnym wyborem dla nowo tworzonych grup. W praktyce, podejmowanie decyzji o wyborze zakresu grupy powinno opierać się na rozważeniu wymagań dotyczących dostępności i zarządzania, a wybór grupy globalnej stanowi najefektywniejsze rozwiązanie w standardowych scenariuszach użytkowania.

Pytanie 31

Jakie polecenie w systemie Windows służy do analizowania ścieżki, jaką pokonują pakiety w sieci?

A. tracert

B. ipconfig

C. route

D. netstat

Odpowiedź 'tracert' jest poprawna, ponieważ jest to polecenie systemu Windows służące do śledzenia trasy pakietów danych w sieci IP. Działa ono na zasadzie wysyłania pakietów ICMP Echo Request do docelowego adresu IP, a następnie monitorowania odpowiedzi od każdego z pośrednich routerów. Dzięki temu użytkownicy mogą zobaczyć, przez które węzły (routery) przechodzą ich dane, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce problemów z połączeniem. Przykładowo, jeżeli użytkownik doświadcza opóźnień w sieci, polecenie 'tracert' może pomóc zidentyfikować, na którym etapie trasy występują spowolnienia. Jest to zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami, gdzie analiza trasy przesyłania danych pozwala na szybkie lokalizowanie i rozwiązywanie problemów. Dodatkowo, narzędzie 'tracert' wykorzystuje protokół ICMP, który jest standardem w komunikacji sieciowej, co sprawia, że jest to kluczowe narzędzie w arsenale każdego administratora sieci.

Pytanie 32

Jakie liczby należy wprowadzić na klawiaturze telefonu podłączonego do bramki VoIP po wcześniejszym wpisaniu *** w celu ustawienia adresu bramy domyślnej sieci?

A. 03

B. 01

C. 04

D. 02

Wybór błędnych opcji, takich jak 01, 02 lub 03, prowadzi do nieprawidłowej konfiguracji bramki VoIP, ponieważ każda z tych opcji dotyczy innych parametrów. Opcja 01 odnosi się do ustawienia DHCP lub statycznego adresu IP, co jest ważne, ale nie bezpośrednio związane z ustawieniem bramy domyślnej. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wybór tej opcji zaspokoi ich potrzeby związane z komunikacją sieciową, jednak bez skonfigurowanej bramy domyślnej, urządzenie nie będzie mogło skutecznie komunikować się z zewnętrznymi sieciami. Opcja 02 do 05 koncentruje się na różnych aspektach adresacji IP, takich jak statyczny adres IP, maska podsieci, adres bramy i adres serwera DNS, co są istotne, jednak nie są one odpowiednie w kontekście pytania, które dotyczyło bezpośrednio adresu bramy domyślnej. Wybór tych opcji mógłby zmylić użytkowników, którzy nie mają jasnego zrozumienia, że brama domyślna jest osobnym parametrem, który należy ustawić w ramach opcji 04. Tego rodzaju pomyłki mogą skutkować problemami w nawiązywaniu połączenia, dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia konfiguracja bramy domyślnej jest fundamentem dla poprawnego działania sieci lokalnej i dostępu do Internetu.

Pytanie 33

Jaka liczba hostów może być podłączona w sieci o adresie 192.168.1.128/29?

A. 12 hostów

B. 8 hostów

C. 16 hostów

D. 6 hostów

Żeby dobrze zrozumieć liczbę hostów w sieci, trzeba znać zasady adresacji IP i maskowania podsieci. W przypadku 192.168.1.128/29 maksymalnie możesz mieć 8 adresów. Jeśli wybierasz 12, 16 czy nawet 8 hostów, to możesz źle rozumieć, jak się oblicza dostępne adresy. Często zapomina się o tym, że w każdej podsieci musisz zarezerwować jeden adres dla samej sieci, a drugi na rozgłoszenie. Jak wybierasz 8 hostów, to nie pamiętasz, że dwa adresy są zajęte, co tak naprawdę daje ci 6 dostępnych. A jak myślisz, że masz 12 czy 16 hostów, to tak, jakbyś widział więcej adresów, niż w ogóle możesz mieć przy tej masce, co nie jest możliwe. Ważne jest, by wiedzieć, że liczba hostów to 2^(liczba bitów hosta) - 2. To odejmowanie dwóch adresów jest kluczowe. Umiejętność prawidłowego obliczania liczby hostów jest super ważna w pracy sieciowca oraz w projektowaniu sieci, ma to spore znaczenie dla efektywności i bezpieczeństwa.

Pytanie 34

Które urządzenie pomiarowe wykorzystuje się do określenia wartości napięcia w zasilaczu?

A. Woltomierz

B. Watomierz

C. Amperomierz

D. Omomierz

Woltomierz jest specjalistycznym przyrządem pomiarowym zaprojektowanym do mierzenia napięcia elektrycznego. Jego zastosowanie jest kluczowe w elektrotechnice, gdzie ocena wartości napięcia w zasilaczach i obwodach elektrycznych jest niezbędna do zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania. Przykładowo, przy konserwacji i diagnostyce urządzeń elektronicznych w laboratoriach lub warsztatach, woltomierz pozwala na precyzyjne określenie napięcia wejściowego i wyjściowego, co jest istotne dla analizy ich wydajności i bezpieczeństwa. W praktyce, pomiar napięcia z użyciem woltomierza odbywa się poprzez podłączenie jego końcówek do punktów, między którymi chcemy zmierzyć napięcie, co jest zgodne z zasadami BHP oraz standardami branżowymi, takimi jak IEC 61010. Zrozumienie funkcji woltomierza oraz umiejętność jego użycia jest niezbędne dla każdego specjalisty zajmującego się elektrycznością i elektroniką.

Pytanie 35

Redukcja liczby jedynek w masce pozwoli na zaadresowanie

A. większej liczby sieci oraz większej liczby urządzeń

B. mniejszej liczby sieci oraz mniejszej liczby urządzeń

C. większej liczby sieci oraz mniejszej liczby urządzeń

D. mniejszej liczby sieci oraz większej liczby urządzeń

Przyglądając się pozostałym odpowiedziom, można zauważyć, że kluczowym błędem jest mylenie liczby jedynek w masce sieciowej z liczbą zaadresowanych urządzeń. Odpowiedzi sugerujące, że zmniejszenie liczby jedynek prowadzi do mniejszej liczby urządzeń dotyczą nieporozumienia dotyczącego sposobu działania maski sieciowej. W rzeczywistości, im mniej bitów jest zarezerwowanych dla identyfikacji sieci, tym więcej bitów pozostaje dla hostów, co skutkuje większą liczbą adresów IP dostępnych w tej sieci. Koncepcje te są szczególnie istotne w kontekście projektowania sieci i planowania adresacji IP. Kolejnym powszechnym błędem jest zakładanie, że zmniejszenie liczby jedynek w masce sieciowej sprzyja zwiększeniu liczby sieci. W rzeczywistości, większa liczba bitów przeznaczonych dla części hosta prowadzi do mniejszej liczby dostępnych sieci. Na przykład, w przypadku klasycznego podziału na klasy adresów IP, zwiększenie liczby bitów przeznaczonych dla hostów ogranicza liczbę dostępnych podsieci, co jest niezgodne z zasadami projektowania sieci. Dlatego ważne jest, aby podczas tworzenia planu adresacji IP zrozumieć, jak maski sieciowe wpływają na liczby zarówno sieci, jak i hostów, aby uniknąć nieefektywności i problemów z zarządzaniem ruchem danych.

Pytanie 36

Protokół, który pozwala urządzeniom na uzyskanie od serwera informacji konfiguracyjnych, takich jak adres IP bramy sieciowej, to

A. HTTPS

B. DHCP

C. RTP

D. NFS

DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, to protokół sieciowy, który automatycznie przypisuje adresy IP oraz inne istotne dane konfiguracyjne hostom w sieci. Dzięki jego zastosowaniu, administratorzy nie muszą ręcznie konfigurować każdego urządzenia podłączonego do sieci, co znacznie przyspiesza proces integracji nowych urządzeń. DHCP pozwala na dynamiczne przypisywanie adresów IP w oparciu o z góry zdefiniowany zakres adresów oraz polityki zarządzania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami. Protokół ten działa na zasadzie wymiany komunikatów między klientem a serwerem, co pozwala na uzyskanie takich informacji jak adres IP bramy sieciowej, maska podsieci czy serwery DNS. Przykładem zastosowania DHCP jest biuro, gdzie wiele komputerów i urządzeń mobilnych łączy się z siecią, a serwer DHCP automatycznie przydziela im odpowiednie adresy IP, co minimalizuje ryzyko konfliktów adresów oraz błędów w konfiguracji.

Pytanie 37

Aby zintegrować komputer z siecią LAN, należy użyć interfejsu

A. S/PDIF

B. LPT

C. D-SUB

D. RJ-45

Interfejs RJ-45 jest standardem używanym w sieciach Ethernet oraz LAN, który pozwala na fizyczne połączenie komputerów i innych urządzeń sieciowych. Zastosowanie tego interfejsu umożliwia przesyłanie danych z prędkościami typowymi dla sieci lokalnych, wynoszącymi od 10 Mbps do nawet 10 Gbps w przypadku nowoczesnych technologii. Złącze RJ-45 jest odpowiedzialne za łączenie kabli miedzianych typu twisted pair, które są powszechnie stosowane w budowie infrastruktury sieciowej. W codziennych zastosowaniach, RJ-45 znajduje zastosowanie w podłączaniu komputerów do routerów, przełączników oraz punktów dostępowych. W standardzie ANSI/TIA-568 określono kolory przewodów w kablu Ethernet, co zapewnia spójność w instalacjach sieciowych. Warto również zwrócić uwagę na właściwości kabli, takie jak kategorie (np. Cat5e, Cat6), które wpływają na wydajność i przepustowość sieci. Przykładem zastosowania RJ-45 jest sieć biurowa, gdzie wiele komputerów jest podłączonych do switcha, umożliwiając współdzielenie zasobów i dostęp do internetu.

Pytanie 38

Który z protokołów będzie wykorzystany przez administratora do przesyłania plików na serwer?

A. DHCP (Domain Host Configuration Protocol)

B. DNS (DomainName System)

C. HTTP (Hyper Text Transfer Protocol)

D. FTP (File Transfer Protocol)

FTP, czyli File Transfer Protocol, to taki standardowy sposób przesyłania plików między komputerami w sieci. Fajnie sprawdza się, gdy trzeba wrzucać, pobierać lub zarządzać plikami na serwerach. Dzięki FTP transfer plików jest szybki i w miarę bezpieczny, co czyni go istotnym narzędziem dla administratorów. Działa to w systemie klient-serwer, gdzie komputer z klientem FTP łączy się z serwerem, by przesłać pliki. Można go używać do wrzucania aktualizacji oprogramowania, przesyłania danych między serwerami czy ułatwiania zdalnym użytkownikom dostępu do plików. Warto też pamiętać o FTPS lub SFTP, które dodają szyfrowanie, co chroni transfer danych. FTP jest dość powszechny w IT i trzyma się różnych standardów bezpieczeństwa, co jest ważne w codziennej pracy z danymi.

Pytanie 39

W systemie Windows przypadkowo zlikwidowano konto użytkownika, lecz katalog domowy pozostał nietknięty. Czy możliwe jest odzyskanie nieszyfrowanych danych z katalogu domowego tego użytkownika?

A. to osiągalne tylko przy pomocy oprogramowania typu recovery

B. to możliwe za pośrednictwem konta z uprawnieniami administratorskimi

C. to niemożliwe, gdyż zabezpieczenia systemowe uniemożliwiają dostęp do danych

D. to niemożliwe, dane są trwale utracone wraz z kontem

Odzyskanie danych z katalogu domowego użytkownika w systemie Windows jest możliwe, gdy mamy dostęp do konta z uprawnieniami administratorskimi. Konto to daje nam możliwość zmiany ustawień oraz przywracania plików. Katalog domowy użytkownika zawiera wiele istotnych danych, takich jak dokumenty, zdjęcia czy ustawienia aplikacji, które nie są automatycznie usuwane przy usunięciu konta użytkownika. Dzięki uprawnieniom administracyjnym możemy uzyskać dostęp do tych danych, przeglądać zawartość katalogu oraz kopiować pliki na inne konto lub nośnik. W praktyce, administratorzy często wykonują takie operacje, aby zminimalizować utratę danych w przypadku nieprzewidzianych okoliczności. Dobre praktyki sugerują regularne tworzenie kopii zapasowych, aby zabezpieczyć dane przed ewentualnym usunięciem konta lub awarią systemu. Warto również zaznaczyć, że odzyskiwanie danych powinno być przeprowadzane zgodnie z politykami bezpieczeństwa organizacji, aby zapewnić integralność oraz poufność informacji.

Pytanie 40

Termin "PIO Mode" odnosi się do trybu operacyjnego

A. pamięci

B. modemu

C. kanału IDE

D. napędu FDD

Tryb "PIO Mode" to taki sposób pracy, który dotyczy kanału IDE, czyli tego, jak podłącza się dyski twarde i napędy optyczne w komputerach. PIO, czyli Programmed Input/Output, to metoda przesyłania danych, gdzie procesor zajmuje się transferem pomiędzy urządzeniem a pamięcią. Trochę to spowalnia transfer, szczególnie jak przesyłamy duże ilości informacji. Kiedyś PIO było dosyć popularne, ale teraz wolimy używać szybszych rozwiązań, jak DMA, bo one odciążają procesor. W standardach, takich jak ATA/ATAPI, znajdziesz różne tryby dla IDE, a PIO to jeden z nich, który sprawdzi się tam, gdzie nie potrzeba aż takiego wyczynu, a liczy się przede wszystkim prosta realizacja. Warto wiedzieć, jakie są różnice pomiędzy tymi trybami, by móc lepiej ustawić swój sprzęt i system operacyjny.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej