Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 20:57
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 21:28

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Proces przygotowania formy drukarskiej offsetowej, który polega na bezpośrednim przenoszeniu obrazu z komputera na płytę offsetową, to technologia oznaczana symbolami

A. RIP

B. CtP

C. DTP

D. CtF

Odpowiedź 'CtP' (Computer to Plate) jest poprawna, ponieważ oznacza technologię, w której obraz jest bezpośrednio przenoszony z komputera na płytę offsetową, eliminując etap pośredni, jakim jest tradycyjne naświetlanie filmu. W procesie tym stosowane są specjalne urządzenia, które umożliwiają bezpośrednie naświetlanie płyty światłoczułej przy użyciu danych cyfrowych. Przykładem zastosowania CtP jest produkcja wysokiej jakości druku offsetowego, gdzie kluczowe są precyzja i powtarzalność, co jest niezbędne w branży poligraficznej. Wybór technologii CtP staje się standardem w nowoczesnych drukarniach, pozwalając na zwiększenie wydajności produkcji oraz redukcję kosztów związanych z pośrednimi etapami. Dodatkowo, CtP wpływa na ekologię procesu produkcji, zmniejszając zużycie chemikaliów i materiałów eksploatacyjnych. Warto zaznaczyć, że wdrożenie technologii CtP wymaga znajomości oprogramowania do przygotowania danych oraz sprzętu do naświetlania, co staje się niezbędnym krokiem w rozwijającej się dziedzinie druku.

Pytanie 2

Jaką kwotę należy zapłacić za złamanie jednego arkusza w formacie A1 na składkę 32-stronicową, jeśli cena za złamanie wynosi 1 grosz?

A. 3 gr

B. 5 gr

C. 6 gr

D. 4 gr

Koszt złamania arkusza formatu A1 w składkę 32-stronicową wynosi 4 grosze. Aby dojść do tej liczby, należy zrozumieć, że złamanie 1 arkusza A1 w składkę oznacza podział go na mniejsze jednostki, z których każda będzie miała określoną ilość stron. W przypadku 32-stronicowej publikacji, arkusz A1 jest złamany na 8 części, a każde złamanie kosztuje 1 grosz. Dlatego łączny koszt złamania 1 arkusza wyniesie 4 grosze. W praktyce, znajomość kosztów złamania jest kluczowa dla planowania budżetu projektów drukarskich oraz dla efektywnego zarządzania zasobami. W branży poligraficznej standardowo stosuje się ceny za złamanie w oparciu o pojedyncze jednostki, co pozwala na dokładne oszacowanie wydatków. Wiedza na ten temat jest niezbędna przy projektowaniu materiałów reklamowych, broszur czy książek, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów mają bezpośredni wpływ na rentowność projektu.

Pytanie 3

Ile separacji kolorystycznych trzeba wykonać, aby na maszynie formatu BI wydrukować broszurę 32-stronicową w formacie B5 w technice wielobarwnej (CMYK), przy użyciu dodatkowego koloru Pantone na pierwszej stronie oraz lakieru wybiórczego na drugiej stronie?

A. 4

B. 10

C. 6

D. 8

Rozważając odpowiedzi 6, 8 i 4, warto zauważyć, że błędne podejścia do obliczeń separacji barwnych często wynikają z niedostatecznego zrozumienia procesu druku i specyfiki używanych kolorów. Niektóre z tych odpowiedzi mogą zakładać, że każda strona wymaga tylko podstawowych separacji CMYK, co jest mylące w kontekście obecności dodatkowych kolorów i wykończeń. Na przykład, wprawdzie w druku CMYK zwykle wystarczą cztery separacje, ale w przypadku, gdy wykorzystujemy kolor Pantone, należy dodać kolejną separację na ten kolor. Osoby, które odpowiedziały 6, mogły pomyśleć, że proces lakierowania wybiórczego nie wymaga dodatkowych separacji, co jest błędne. Lakierowanie wybiórcze jest istotnym elementem, który także powinien być uwzględniony, ponieważ dodaje on wykończenie, które powinno być realizowane na odrębnej separacji. Odpowiedzi 8 i 4 również pomijają konieczność precyzyjnego obliczenia liczby separacji związanych z poszczególnymi stronami broszury, co jest kluczowe w profesjonalnym druku. Wiele osób może również mylić koncepcję drukowania z liczbą stron, nie biorąc pod uwagę specyfiki lokalnych procesów produkcji oraz norm branżowych. Dlatego tak istotne jest, aby rozumieć pełny zakres wymagań związanych z projektem druku, aby uniknąć błędnych założeń dotyczących liczby potrzebnych separacji.

Pytanie 4

Jaką kwotę należy uiścić za stworzenie logo dla przedsiębiorstwa, jeśli stawka za godzinę pracy grafika komputerowego wynosi 30 zł, a on realizuje projekt przez 2 dni po 8 godzin na dobę?

A. 480 zł

B. 780 zł

C. 680 zł

D. 580 zł

Poprawna odpowiedź wynika z obliczeń opartych na stawce godzinowej grafika komputerowego oraz ilości godzin pracy. Grafik pracuje przez 2 dni, wykonując 8 godzin dziennie, co daje łącznie 16 godzin pracy. Przy stawce 30 zł za godzinę, całkowity koszt zaprojektowania logo wynosi: 16 godzin x 30 zł/godzina = 480 zł. Tego typu wycena jest standardową praktyką w branży kreatywnej, gdzie stawki godzinowe są powszechnie stosowane. Warto zwrócić uwagę, że przy takich zleceniach, ważne jest również uwzględnienie dodatkowych kosztów, takich jak ewentualne poprawki czy konsultacje z klientem, co może wpłynąć na ostateczną cenę projektu. Dobrą praktyką jest także przedstawienie klientowi dokładnego harmonogramu prac oraz planu, co pozwala na transparentność i lepsze zrozumienie kosztów związanych z projektem. Podsumowując, poprawne obliczenia oraz świadomość standardów rynkowych są kluczowe w pracy grafika komputerowego.

Pytanie 5

Który z podanych programów jest przeznaczony do tworzenia wielostronicowych publikacji tekstowo-graficznych?

A. Painter

B. Audacity

C. Puzzle Flow

D. Adobe InDesign

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie stworzone do projektowania i składu wielostronicowych publikacji graficzno-tekstowych, takich jak książki, magazyny, broszury i ulotki. Jako standard w branży wydawniczej, InDesign umożliwia precyzyjne zarządzanie układem graficznym oraz tekstowym, co jest niezbędne w przypadku złożonych projektów. Program oferuje szeroką gamę narzędzi, takich jak możliwość pracy z stylami tekstu, zaawansowane opcje typograficzne oraz wsparcie dla elementów interaktywnych, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem dla wydawców i projektantów. Przykładowo, można łatwo tworzyć szablony, które pozwalają na spójne prezentowanie treści w różnych publikacjach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie projektowania graficznego. Warto również zwrócić uwagę na integrację InDesigna z innymi programami Adobe, co zwiększa jego funkcjonalność i pozwala na efektywne zarządzanie projektami. Alternatywnie, InDesign wspiera eksport do różnych formatów, w tym PDF, co jest kluczowe dla publikacji cyfrowych oraz druku.

Pytanie 6

Podczas skanowania w skali 1:1, jaka powinna być rozdzielczość skanowania dla oryginałów z kodami kreskowymi?

A. 300 ppi

B. 1200 ppi

C. 220 ppi

D. 600 ppi

Zrozumienie wymagań dotyczących rozdzielczości skanowania jest kluczowe dla skutecznego odwzorowania obrazów, w tym kodów kreskowych. Wybór rozdzielczości 220 ppi, 300 ppi lub 600 ppi jako odpowiedzi sugeruje mylne przekonanie, że niższe wartości mogą być wystarczające dla zachowania jakości skanów. Przykładowo, rozdzielczość 220 ppi jest zbyt niska dla precyzyjnych aplikacji, ponieważ nie jest w stanie uchwycić detali, które mogą być istotne dla poprawnego odczytu kodu kreskowego. To prowadzi do ryzyka, że kody mogą być źle odczytane lub w ogóle nieodczytane, co ma negatywne konsekwencje w procesach logistycznych czy sprzedaży. Z kolei rozdzielczość 300 ppi, choć bardziej adekwatna niż 220 ppi, również może nie być wystarczająca w przypadku skanowania z bliska lub przy dużej gęstości kodów. Użytkownicy często mylnie zakładają, że wystarczy 'zwykła' rozdzielczość, ignorując fakt, że detale, takie jak drobne cząstki lub uszkodzenia na skanowanych obiektach, mogą wpłynąć na jakość końcowego obrazu. Natomiast 600 ppi, mimo że już lepsza, w wielu przypadkach również nie spełni wymagań w branży, gdzie często stosuje się wyższe rozdzielczości. Standardy branżowe jednoznacznie wskazują, że dla najlepszej jakości skanu zaleca się użycie 1200 ppi, szczególnie w kontekście skanowania małych elementów, gdzie każdy detal jest istotny. Wybór właściwej rozdzielczości jest procesem, który wymaga analizy konkretnego zastosowania, co jest często pomijane przez osoby nieposiadające doświadczenia w tej dziedzinie.

Pytanie 7

Garmond to wielkość pisma wyrażona w punktach

A. 12 punktów typograficznych

B. 5 punktów typograficznych

C. 16 punktów typograficznych

D. 10 punktów typograficznych

Garmond to czcionka, która ma rozmiar 10 punktów typograficznych. To w typografii ważna zasada, bo wielkość tekstu wpływa na to, jak go się czyta i jak wygląda. Garmond to elegancki typ pisma, stworzony w renesansie przez Claude'a Garamonda. Zazwyczaj używa się go w książkach, broszurach czy plakatach, bo świetnie łączy estetykę z funkcjonalnością. W literaturze, gdzie ważna jest zarówno ładność tekstu, jak i jego czytelność, Garmond w 10 punktach to prawdziwy strzał w dziesiątkę. Musisz pamiętać, że dobór rozmiaru czcionki powinien być dostosowany do tego, gdzie tekst jest wyświetlany. Właśnie dlatego znajomość różnych czcionek, także Garmond, jest super istotna dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem i typografią.

Pytanie 8

Jakie podłoże dysponuje odpowiednimi właściwościami do zrealizowania wielobarwnej teczki reklamowej?

A. Papier powlekany 120 g/m2

B. Karton jednostronnie powlekany 300 g/m2

C. Papier metalizowany 80 g/m2

D. Tektura introligatorska 1200 g/m2

Karton jednostronnie powlekany 300 g/m2 to właściwy wybór do produkcji wielobarwnej teczki reklamowej ze względu na swoje właściwości techniczne oraz estetyczne. Tego rodzaju karton charakteryzuje się wysoką gramaturą, co zapewnia solidność i trwałość gotowego produktu. Powłoka jednostronna umożliwia uzyskanie wysokiej jakości druku, co jest kluczowe dla efektownego przedstawienia kolorów oraz detali graficznych. Dzięki temu, teczki reklamowe wykonane z tego materiału wyróżniają się atrakcyjnym wyglądem, co zwiększa ich wartość marketingową. W praktyce, karton jednostronnie powlekany jest często wykorzystywany do produkcji różnorodnych materiałów promocyjnych, takich jak foldery, ulotki czy opakowania premium. Warto również zauważyć, że standardy druku offsetowego, które są powszechnie stosowane w produkcji materiałów reklamowych, wymagają odpowiednich parametrów papieru, takich jak gramatura i powierzchnia, co karton 300 g/m2 spełnia. W kontekście ekologii, wybór odpowiednich materiałów do druku jest istotny, dlatego warto rozważyć karton pochodzący z recyklingu lub surowców odnawialnych, co podnosi wartość produktów ekologicznych.

Pytanie 9

Którego modelu kolorów powinno się używać w materiałach przeznaczonych do druku offsetowego?

A. HSB

B. RGB

C. LAB

D. CMYK

Model barw CMYK jest standardem stosowanym w druku offsetowym, co wynika z jego zdolności do oddawania rzeczywistych kolorów przy pomocy czterech podstawowych atramentów: cyjanowego (C), magentowego (M), żółtego (Y) oraz czarnego (K). Druk offsetowy, który jest jedną z najpopularniejszych metod produkcji materiałów drukowanych, polega na nanoszeniu atramentu na papier w procesie, który wymaga precyzyjnej kontroli kolorów. Użycie modelu CMYK zapewnia, że kolory będą wyglądały tak, jak zaplanowano w projektach graficznych. Na przykład, przy projektowaniu broszur czy plakatów, ważne jest, aby kolory na papierze były spójne z tymi widocznymi na ekranie, dlatego przekształcanie modeli RGB do CMYK podczas przygotowywania plików do druku jest kluczowe. Warto także zaznaczyć, że różne programy graficzne, takie jak Adobe Photoshop czy Illustrator, umożliwiają konwersję kolorów i dobieranie ich w modelu CMYK, co jest niezbędnym krokiem w przygotowaniach do druku.

Pytanie 10

Skład materiałów do druku offsetowego z uwzględnieniem wszystkich znaków typograficznych powinien być zrealizowany w oprogramowaniu

A. Photoshop

B. Print.NET

C. Fireworks

D. InDesign

InDesign to super program do składu publikacji. W branży graficznej i poligraficznej jest naprawdę popularny. Dzięki niemu można łatwo ogarniać układ stron, typografię czy znaki drukarskie – to wszystko jest mega istotne, zwłaszcza przy druku offsetowym. Obsługuje różne formaty plików, a do tego pozwala precyzyjnie ustawić marginesy, kolumny i inne elementy graficzne. Na przykład, jak projektujesz magazyn, to InDesign pozwala stworzyć szablon, który można wykorzystać na wszystkich stronach. Dzięki temu wszystko wygląda spójnie. No i nie zapominajmy o tym, że możesz eksportować pliki w PDF, co jest standardem w tym świecie. A te funkcje preflight i pakietów? To świetna sprawa, bo pomagają wyeliminować błędy przed wysłaniem do druku, co jest niezbędne w profesjonalnej roboty. Więc jak chodzi o skład publikacji do druku offsetowego, to InDesign to strzał w dziesiątkę i naprawdę warto go używać.

Pytanie 11

Jakie aplikacje są wykorzystywane do stworzenia wektorowego logo w systemie identyfikacji wizualnej przedsiębiorstwa?

A. CorelDraw, Premiere

B. Inkscape, CorelDraw

C. Illustrator, AfterEffects

D. Inkscape, Lightroom

Odpowiedź 'Inkscape, CorelDraw' jest poprawna, ponieważ oba programy są powszechnie używane do tworzenia wektorowych projektów graficznych, w tym logo. Inkscape to darmowy i otwartoźródłowy edytor grafiki wektorowej, który oferuje wiele zaawansowanych narzędzi do rysowania kształtów, manipulacji obiektami i tworzenia efektów typograficznych. Dzięki obsłudze formatów SVG, Inkscape jest idealny do projektowania logo, które można skalować bez utraty jakości. CorelDraw to z kolei profesjonalne oprogramowanie, które również skupia się na grafice wektorowej i jest szeroko stosowane w przemyśle graficznym. Użytkownicy cenią CorelDraw za intuicyjny interfejs i potężne narzędzia do edycji wektorowej, co czyni go preferowanym wyborem dla projektantów zajmujących się identyfikacją wizualną firm. W praktyce, obydwa programy umożliwiają tworzenie logo, które są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, takimi jak łatwość reprodukcji w różnych mediach oraz wysoka jakość wizualna.

Pytanie 12

Podczas tworzenia tekstu w postaci dialogu, co należy umieścić na początku wiersza?

A. wykrzyknik

B. wielokropek

C. dywiz

D. pauzę

Prawidłowa odpowiedź to 'pauza', ponieważ w przypadku dialogu w literaturze, gdy rozpoczynamy nową wypowiedź, używamy pauzy, aby wskazać na zmianę mówcy lub nową myśl. Pauza jest kluczowym elementem w transkrypcji dialogu, który pozwala na oddzielenie poszczególnych wypowiedzi, a także nadaje tekstowi naturalny rytm. W praktyce oznacza to, że po imieniu mówcy (jeśli jest podane) i przed jego wypowiedzią używamy pauzy, co jest zgodne z zasadami typograficznymi. Spójrzmy na przykład: "Ania powiedziała: — Cześć, jak się masz?". Widzimy tutaj zastosowanie pauzy dla jasności i płynności dialogu. Używanie pauzy jest nie tylko zgodne z zasadami gramatycznymi, ale również wspiera zrozumienie tekstu przez czytelników, umożliwiając im łatwiejsze śledzenie wypowiedzi. Dobra praktyka literacka wymaga, aby dialog był przemyślany i klarowny, a więc zastosowanie pauzy w tym kontekście jest niezbędne.

Pytanie 13

Ile separacji kolorów trzeba przygotować do stworzenia offsetowych form drukarskich dla druku w kolorystyce 2+2?

A. 4 separacje

B. 3 separacje

C. 8 separacji

D. 1 separację

Druk offsetowy w kolorystyce 2+2 oznacza, że na każdej stronie będą wykorzystywane dwie separacje kolorów na przód i dwie na tył. W praktyce oznacza to, że dla każdej strony przygotowujemy oddzielne separacje, które są następnie używane do nałożenia kolorów na papier. W tym przypadku mówimy o separacjach w standardzie CMYK, gdzie K oznacza czarny, a kolory C (cyjan), M (magenta), Y (żółty) są wykorzystywane do uzyskania pełnej palety barw. Przy pracy na drukarkach offsetowych, dobrym zwyczajem jest również stosowanie separacji, które pozwalają na precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali w druku. Zastosowanie 4 separacji w przypadku drukowania 2+2 jest także zgodne z praktykami branżowymi, które zalecają przygotowanie osobnych form dla każdego koloru, co z kolei poprawia jakość i dokładność druku. Warto pamiętać, że przygotowanie odpowiednich separacji jest kluczowym etapem w procesie prepress, który wpływa na ostateczny efekt wizualny. Dobrze wykonane separacje to krok w kierunku uzyskania profesjonalnych efektów w druku offsetowym.

Pytanie 14

Który z formatów plików umożliwia skalowanie obiektów w logo wektorowym bez utraty jakości detali oraz bez pojawiania się pikseli?

A. JPG

B. BMP

C. AI

D. PSD

Format pliku AI, który jest natywnym formatem aplikacji Adobe Illustrator, służy do tworzenia i edytowania grafiki wektorowej. Grafika wektorowa opiera się na matematycznych równaniach, co pozwala na nieskończone skalowanie obiektów bez utraty jakości. Oznacza to, że niezależnie od tego, jak bardzo powiększysz lub pomniejszysz logo, detale pozostaną wyraźne i ostre. W przeciwieństwie do formatów rastrowych, takich jak JPG, które składają się z pikseli, AI pozwala na zachowanie czystości krawędzi i szczegółów. Przykładowo, jeśli projektujesz logo lub grafikę, która ma być używana w różnych rozmiarach, od wizytówek po banery, zapisanie pracy w formacie AI gwarantuje, że niezależnie od rozmiaru, logo będzie wyglądać profesjonalnie i estetycznie. W branży graficznej standardem jest używanie grafik wektorowych do logo, ikon czy ilustracji, co podkreśla znaczenie tego formatu w codziennej pracy projektantów.

Pytanie 15

Na podstawie fragmentu zlecenia produkcyjnego określ, ile płyt CtP należy wykonać w celu realizacji zlecenia.

ZLECENIODAWCA	PPHU ZIBI S.A. OPOCZNO
TYTUŁ/NAZWA	PLAKAT jednostronny
NAKŁAD NETTO GOTOWEGO WYROBU	2 000
DATA PRZYJĘCIA	05.06.2015
DATA I MIEJSCE ODBIORU	10.08.2015 – wysyłka do klienta
PRZYGOTOWALNIA
LICZBA PŁYT	?
DRUK
MASZYNA	Heidelberg Speedmaster CD 102-4
PAPIER	papier 200 g/m², B1 jednostronnie powlekany
FORMAT DRUKU	B1
ILOŚĆ UŻYTKÓW	2
FORMAT UŻYTKÓW	A2
KOLORYSTYKA	4 + 0
NAKŁAD ARKUSZY NETTO	1 000
NAKŁAD ARKUSZY BRUTTO	1 080

A. 2 szt

B. 4 szt

C. 8 szt

D. 1 szt

Wybranie odpowiedzi, która nie wskazuje czterech płyt CtP, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad druku offsetowego. Wiele osób może błędnie zakładać, że do druku jednostronnego wystarczy mniej niż cztery płyty, co prowadzi do wyboru takich opcji jak 1, 2 czy 8 sztuk. Tego typu myślenie często wynika z niepełnego zrozumienia procesu druku. Na przykład, może się wydawać, że wystarczy jedna płyta do wydrukowania całego projektu, jednak w rzeczywistości każdy kolor wymaga oddzielnej płyty, aby uzyskać właściwe nasycenie i odwzorowanie barw. W przypadku zlecenia, które obejmuje kolory CMYK, pominięcie któregokolwiek z nich skutkuje niepełnym odwzorowaniem kolorów, co jest nie do zaakceptowania w profesjonalnym druku. Inne odpowiedzi, takie jak 2 czy 8, również są nietrafione, ponieważ nie respektują podstawowych zasad dotyczących liczby kolorów w druku offsetowym. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieefektywności produkcji oraz dodatkowych kosztów związanych z ponownym przygotowaniem płyt. Przykładem może być sytuacja, w której projektant decyduje się na nietypowe kolory, co wymagałoby dodatkowych płyt, a nie uwzględnienie tego w początkowym zleceniu może prowadzić do poważnych opóźnień i problemów z jakością druku.

Pytanie 16

Jaką rozdzielczością powinien być zeskanowany wielobarwny oryginał, jeśli ma zostać powiększony dwukrotnie w trakcie drukowania?

A. 300 dpi

B. 600 dpi

C. 2 400 dpi

D. 1 200 dpi

Aby uzyskać odpowiednią jakość wydruku po powiększeniu grafiki 2-krotnie, oryginał powinien być zeskanowany z rozdzielczością 600 dpi. Rozdzielczość w dpi (dots per inch) odnosi się do liczby punktów, które mogą być wydrukowane w jednym calu. W przypadku powiększenia o 2 razy, jakość obrazu jest kluczowa, aby uniknąć pikselizacji i utraty detali. Jeśli oryginalny obraz zostałby zeskanowany w 300 dpi, po powiększeniu jego efektywna rozdzielczość zmniejszyłaby się do 150 dpi, co nie spełnia standardów jakości dla druku, zwłaszcza dla materiałów wielobarwnych. Przykłady zastosowania tej zasady można zauważyć w druku fotograficznym, gdzie zeskanowanie w wyższej rozdzielczości zapewnia lepsze odwzorowanie kolorów i szczegółów. W praktyce, wiele profesjonalnych drukarni zaleca skanowanie obrazów do druku w rozdzielczości co najmniej 600 dpi dla materiałów wymagających wysokiej jakości, takich jak plakaty, broszury czy książki. Takie podejście pozwala na zachowanie ostrości i szczegółowości, nawet po powiększeniu, co jest kluczowe w branży poligraficznej.

Pytanie 17

Jakiego formatu używa się jako podstawowego w programie Adobe Photoshop?

A. PSD

B. DOC

C. A1

D. PDF

Odpowiedź 'PSD' jest prawidłowa, ponieważ PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików używanym przez program Adobe Photoshop do zapisywania projektów graficznych. Format ten obsługuje wiele warstw, efektów, masek oraz ustawień specyficznych dla Photoshopa, co czyni go idealnym dla procesu edycji i retuszu zdjęć. Przykładem zastosowania formatu PSD jest praca nad skomplikowanymi projektami graficznymi, gdzie każda warstwa może być edytowana niezależnie, umożliwiając projektantom podejmowanie poprawek w dowolnym momencie. Ponadto, format PSD zachowuje pełną jakość obrazu oraz metadane, co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku projektowania graficznego. Warto również zaznaczyć, że wiele innych programów graficznych oraz aplikacji ma możliwość otwierania plików PSD, co czyni ten format istotnym w branży kreatywnej. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z natywnego formatu programu zapewnia najwyższą jakość i elastyczność w pracy twórczej.

Pytanie 18

Aby stworzyć ulotkę według projektu wydawniczego, sformatować tekst publikacji oraz umieścić w niej elementy graficzne, należy przeprowadzić

A. złamywanie

B. łamanie

C. kaszerowanie

D. rastrowanie

Wybór odpowiedzi 'rastrowanie' odzwierciedla powszechne nieporozumienie dotyczące procesów związanych z grafiką i przygotowaniem materiałów do druku. Rastrowanie to proces konwersji obrazów wektorowych na bitmapy, przy czym kluczowym celem jest uzyskanie obrazów, które mogą być wyświetlane na ekranie lub drukowane. Nie ma jednak bezpośredniego związku z układaniem tekstu lub organizowaniem elementów wizualnych w publikacji. Typowym błędem jest mylenie rastrowania z łamaniem, co prowadzi do nieprawidłowego zrozumienia procesu projektowania. Złamywanie, podobnie jak kaszerowanie, to terminy, które również nie mają zastosowania w kontekście projektowania ulotek. Złamywanie odnosi się do procesu produkcji papierowych materiałów, które są nacinane i składane, a kaszerowanie to technika pokrywania elementów graficznych folią, co ma na celu poprawę ich wyglądu lub trwałości, ale nie dotyczy rozmieszczenia treści. Te terminy mogą być mylone z łamaniem, ponieważ wszystkie odnoszą się do pracy w branży graficznej, ale ich funkcjonalności są zupełnie różne. Ważne jest, aby zrozumieć, że łamanie to kluczowy etap w procesie projektowania, który wpływa na końcowy wygląd i funkcjonalność publikacji, podczas gdy inne wymienione opcje nie mają bezpośredniego wpływu na układ treści.

Pytanie 19

Aby przekształcić fonty na obiekty wektorowe, konieczne jest

A. wstawienie kodu formatowania

B. użycie tekstu zastępczego

C. dopasowanie tekstu do ścieżki

D. zamiana na krzywe

Zamiana fontów na krzywe jest kluczowym procesem w przekształcaniu tekstu do formatu wektorowego, co zapewnia, że wyświetlanie i drukowanie projektu będą niezależne od posiadanych na urządzeniu czcionek. W praktyce, kiedy projekt graficzny zawiera tekst, który ma być użyty w różnych środowiskach, konwersja do krzywych eliminuje ryzyko, że czcionka używana w projekcie nie będzie dostępna na urządzeniu docelowym, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowego wyświetlania lub zniekształcenia tekstu. W branży projektowania graficznego jest to standardowa praktyka, szczególnie przed przesłaniem plików do druku. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, funkcja 'Zamień na krzywe' (Convert to Curves) nie tylko zabezpiecza wygląd tekstu, ale także pozwala na dalszą edycję kształtów liter jako obiektów wektorowych, co poszerza możliwości kreatywne projektanta. Warto także zaznaczyć, że przekształcone krzywe zajmują więcej miejsca w pliku, dlatego przy dużych projektach należy zachować ostrożność.

Pytanie 20

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m2?

A. 95 kg

B. 35 kg

C. 70 kg

D. 50 kg

W przypadku błędnych odpowiedzi, jak 35 kg, 50 kg oraz 95 kg, można zauważyć, że wynik ten jest efektem nieprawidłowych obliczeń lub założenia. Na przykład, odpowiedź 35 kg mogła wynikać z błędnego przeliczenia masy jednego arkusza, gdzie mogło być przyjęte niewłaściwe założenie dotyczące gramatury lub wymiarów. W przypadku 50 kg, błędne obliczenie mogło polegać na niewłaściwym pomnożeniu liczby arkuszy lub użyciu innej jednostki miary. Natomiast odpowiedź 95 kg sugeruje, że osoba odpowiadająca mogła nie uwzględnić rzeczywistej gramatury papieru lub pomylić jednostki. W branży poligraficznej i produkcyjnej niezwykle ważne jest, aby w każdym etapie obliczeń używać poprawnych wartości oraz jednostek, co pozwala uniknąć poważnych problemów związanych z kosztami materiałów i logistyką. Dlatego kluczowe jest rozumienie podstawowych pojęć związanych z gramaturą papieru oraz umiejętność obliczania masy w kontekście wymiarów. Niezrozumienie tych zagadnień może prowadzić do poważnych błędów w produkcji oraz w procesach związanych z transportem i magazynowaniem.

Pytanie 21

Jaki program można wykorzystać do wstępnej analizy poprawności przygotowania pliku PDF zgodnego ze standardem drukarskim?

A. Adobe Acrobat

B. Corel Draw

C. Impozycjoner

D. Adobe InDesign

Wybór niewłaściwego programu do oceny plików PDF w kontekście przygotowania do druku może prowadzić do poważnych problemów i nieporozumień. Corel Draw to oprogramowanie głównie wykorzystywane do tworzenia grafiki wektorowej i projektowania, a nie do weryfikacji plików PDF pod kątem norm drukarskich. Umożliwia wprawdzie eksport do formatu PDF, jednak nie oferuje zaawansowanych narzędzi do inspekcji dokumentów pod kątem zgodności z wymaganiami branżowymi. Podobnie, InDesign, chociaż jest potężnym narzędziem do składu i DTP, nie jest dedykowane do weryfikacji plików PDF jako takich. Program ten koncentruje się na tworzeniu projektów, a nie na ich późniejszej ocenie w kontekście druku. Impozycjoner może być używany do przygotowania plików do druku, ale jego głównym zadaniem jest układanie stron w odpowiedniej kolejności, a nie ich ocena. To podejście może prowadzić do błędnych wniosków, gdy użytkownicy zakładają, że oprogramowanie do składu i projektowania również może spełniać funkcje weryfikacyjne. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że narzędzia te mają różne cele i funkcje, więc stosowanie odpowiedniego programu do oceny plików PDF o standardzie drukarskim, jak Adobe Acrobat, jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości końcowego produktu.

Pytanie 22

Które oprogramowanie Adobe jest dedykowane do przygotowywania publikacji wielostronicowych?

A. Photoshop

B. Animate

C. Premiere

D. InDesign

Adobe InDesign to naprawdę świetny program do tworzenia publikacji wielostronicowych. Jest uznawany za numer jeden w tej dziedzinie. Dzięki jego funkcjom możesz łatwo projektować skomplikowane układy, co przydaje się przy gazetach, książkach czy broszurach. Wspiera różne style tekstu i typografię, więc wszystko wygląda estetycznie i spójnie. Możesz też importować grafiki z Photoshop i Illustratora, co daje ci dużą kontrolę nad projektem. W praktyce, jak np. projektujesz jakąś publikację, masz opcję automatycznego numerowania stron albo tworzenia indeksów, co jest mega wygodne. Użytkownicy, którzy ogarnęli InDesign, mogą naprawdę wykorzystać jego potencjał do robienia ładnych i funkcjonalnych projektów. Myślę, że to narzędzie jest idealne dla profesjonalnych grafików i wydawców.

Pytanie 23

Jak nazywa się typ rastra, w którym wszystkie punkty mają tę samą wielkość, natomiast różni się odległość między nimi?

A. Hybrydowy

B. Stochastyczny

C. Amplitudowy

D. Autotypijny

Wybór odpowiedzi, które są nieprawidłowe, wynika z pewnych nieporozumień dotyczących definicji rastrów i ich właściwości. Rastr stochastyczny, który jest poprawną odpowiedzią, różni się od rastra amplitudowego, który wiąże się z analizą sygnałów w kontekście ich amplitudy oraz częstotliwości, a nie z rozmieszczeniem punktów. Z kolei rastr autotypijny dotyczy głównie sposobu reprodukcji, a nie samego rozmieszczenia punktów. Jego celem jest uzyskanie jak najwierniejszej reprodukcji wzoru oryginalnego, co nie jest związane z losowym umiejscowieniem. Zastosowanie rastra hybrydowego wskazuje na integrację różnych typów rastrów, co w tym kontekście nie odnosi się do zróżnicowanej odległości między punktami. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych właściwości rastrów ze względu na ich użycie w różnych dziedzinach. Na przykład, stochastyczność nie dotyczy jedynie losowości, ale także rozkładu punktów, co jest kluczowe w analizie obrazów, podczas gdy inne odpowiedzi koncentrują się na aspektach, które nie mają bezpośredniego związku z omawianym zagadnieniem. Zrozumienie różnic między tymi typami rastrów oraz ich właściwych zastosowań jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji i stosowania technologii związanych z obrazowaniem, co wskazuje na potrzebę głębszej znajomości tematu.

Pytanie 24

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700× 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m²?

A. 50 kg

B. 70 kg

C. 95 kg

D. 35 kg

Jeżeli Twoja odpowiedź nie wskazuje na 70 kg, to można podejrzewać, że coś poszło nie tak z obliczeniami lub interpretacją gramatury papieru. Na przykład, jeśli ktoś wybiera 50 kg, to może myśli, że masa jednego arkusza to mniej niż 70 g, a to prowadzi do błędnych wyników. Czasem pomijane jest też właściwe obliczenie powierzchni i gramatury, co jest mega istotne dla prawidłowych wyników. Z kolei odpowiedzi na poziomie 95 kg mogą wyjść z pomyłki w obliczeniach albo złego zrozumienia liczby arkuszy, co sugeruje dodawanie zbyt wielu arkuszy. Pamiętaj też, że masa papieru zawsze zależy od jego wymiarów i gramatury, a błędy w tych wartościach mogą dawać naprawdę duże różnice w wynikach. Często ludzie zapominają o konwersji jednostek, jak z gramów na kilogramy. Kluczowe jest, żeby umieć dobrze obliczyć masę papieru, a do tego potrzebne są właściwe jednostki oraz zrozumienie, jak gramatura wpływa na całkowitą masę. Weryfikowanie obliczeń to ważna sprawa, bo błędy mogą prowadzić do bałaganu w produkcji.

Pytanie 25

Ile arkuszy papieru powinno zostać przygotowanych jako technologiczny naddatek w wysokości 10 procent, zakładając, że całkowity nakład wynosi 20 000 arkuszy?

A. 2 000 szt.

B. 1 000 szt.

C. 100 szt.

D. 200 szt.

Odpowiedź to 2 000 arkuszy papieru, co oznacza, że mamy 10-procentowy naddatek technologiczny przy nakładzie 20 000 arkuszy. Żeby to policzyć, wystarczy pomnożyć 20 000 przez 0,10, co daje nam właśnie 2 000 arkuszy. Ten naddatek jest super istotny w produkcji, szczególnie w drukarstwie, bo uwzględnia różne straty, które mogą się zdarzyć podczas realizacji zlecenia. Często zdarzają się błędy w druku, czy uszkodzenia papieru, albo obcięcia, które nie wyjdą idealnie. Dlatego właśnie naddatek pozwala lepiej zarządzać zasobami i mieć pewność, że na końcu nie zabraknie nam materiałów, żeby dokończyć projekt. W druku standardowo naddatek wynosi od 5% do 15%, w zależności od tego, co się produkuje. Jak mamy większe nakłady, powyżej 10 000 arkuszy, to warto pomyśleć o wyższych naddatkach, żeby uniknąć przestojów.

Pytanie 26

W magazynie drukarni znajduje się 70 kg papieru w formacie B1 (700 x 1 000 mm) o gramaturze 100 g/m². Ile arkuszy formatu B1 posiada drukarnia?

A. 1 400 arkuszy

B. 1 600 arkuszy

C. 1 200 arkuszy

D. 1 000 arkuszy

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z błędnych obliczeń lub niepełnego zrozumienia zasady dotyczącej przeliczeń masy i powierzchni papieru. Na przykład odpowiedzi sugerujące 1 200 lub 1 400 arkuszy mogą wynikać z błędnego oszacowania masy pojedynczego arkusza. Jeśli ktoś pomyliłby gramaturę lub powierzchnię arkusza, mogłoby to prowadzić do znacznie większej liczby obliczonych arkuszy. Dodatkowo, zrozumienie jednostek masy i powierzchni jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe przeliczenie z gramów na kilogramy lub pomylenie jednostek m² i g/m² może skutkować znacznymi różnicami w wyniku. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, należy stosować podejście systematyczne przy obliczeniach oraz dokładnie weryfikować każdą wartość. W branży poligraficznej, gdzie precyzja ma ogromne znaczenie, błędne obliczenia mogą prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji oraz opóźnień w realizacji zleceń. Zrozumienie zasad obliczeń i jednostek miary jest zatem fundamentem dla każdego, kto pracuje w tej dziedzinie.

Pytanie 27

Pocztówka w formacie A6, zakładając, że wszystkie spady wynoszą 3 mm, ma wymiar brutto

A. 105 x 148 mm

B. 111 x 54 mm

C. 105 x 154 mm

D. 108 x 148 mm

Wybór innych wymiarów może wynikać z nieporozumień odnośnie do standardów formatów papieru i spadów. Na przykład odpowiedź 108 x 148 mm, choć wydaje się większa, nie bierze pod uwagę spadu, przez co końcowe wymiary mogą być całkiem inne. Myślę, że taka odpowiedź może być mylona z A6, ale w praktyce to nie jest poprawny wymiar. Z kolei 105 x 154 mm to błąd, bo dodaje za dużo długości i nie pasuje do A6 po dodaniu spadu. Odpowiedź 111 x 54 mm to już totalna pomyłka, bo nie ma takiego formatu w A6, a jeden wymiar jest zbyt krótki. Typowe błędy, które mogą do tego prowadzić, to niepełne zrozumienie spadów czy mylenie wymiarów brutto z netto. W poligrafii kluczowe jest, żeby dobrze znać wymagania formatów, by nie mieć później problemów w druku i w projekcie.

Pytanie 28

W jaka sposób powinny być ułożone karty tytułowe w publikacji, która zawiera czwórkę tytułową?

A. Przedtytułowa, przytytułowa, tytułowa, redakcyjna

B. Redakcyjna, przedtytułowa, tytułowa, przytytułowa

C. Przytytułowa, przedtytułowa, redakcyjna, tytułowa

D. Tytułowa, redakcyjna, przedtytułowa, przytytułowa

Kolejność ułożenia kart tytułowych w publikacji z czwórką tytułową jest kluczowym elementem w kontekście standardów edytorskich. Przedtytułowa karta stanowi wprowadzenie do tematu publikacji, zazwyczaj zawierając informacje takie jak tytuł pracy, autor oraz miejsce publikacji. Następnie karta przytytułowa, która może zawierać dodatkowe informacje o autorach lub sponsorach publikacji, następuje po stronie tytułowej, na której znajduje się główny tytuł oraz informacje o wydawcy. Ostatnią częścią jest karta redakcyjna, która może zawierać informacje o redaktorach, recenzentach lub innych osobach związanych z przygotowaniem publikacji. Stosowanie tej kolejności jest zgodne z zasadami dobrych praktyk edytorskich, które zapewniają przejrzystość i dostępność informacji dla czytelników. Przykładem mogą być prace naukowe, w których odpowiednia prezentacja kart tytułowych jest nie tylko normą, ale również czynnikiem wpływającym na odbiór pracy przez społeczność akademicką.

Pytanie 29

Jak możemy sklasyfikować procesy poligraficzne?

A. procesy przygotowawcze, introligatorskie oraz wykańczające

B. procesy przygotowawcze, wydruk oraz procesy introligatorskie

C. produkcję form drukowych, wydruk oraz pakowanie

D. wydruk i procesy introligatorskie oraz uszlachetniające

W procesach poligraficznych mamy do czynienia z trzema głównymi etapami: przygotowaniem, drukowaniem i introligatorstwem. Na samym początku, w etapie przygotowawczym, zbieramy wszystkie materiały i technologie, które będą nam potrzebne do druku. To tutaj przygotowujemy matryce, wybieramy papier, a też ustawiamy kolory, by wszystko było zgodne. Używamy też standardów jak ISO 12647, żeby kolory były takie same w różnych mediach. Potem przychodzi czas na drukowanie - to już najbardziej ekscytujący moment, bo wtedy nasze pomysły zamieniają się w rzeczywistość przy użyciu różnych technik, takich jak offset czy cyfrowa. Na końcu mamy procesy introligatorskie, czyli obróbkę końcową: cięcie, składanie, klejenie i oprawa, które mają ogromny wpływ na to, jak finalny produkt wygląda i działa. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie tych trzech etapów jest mega ważne, jeśli chcemy dobrze zarządzać cały procesem i zapewnić, że nasze produkty będą miały wysoką jakość.

Pytanie 30

Redukcja przestrzeni między dwiema literami w układzie tekstu publikacji określana jest jako

A. kerningiem

B. podkreślaniem

C. justowaniem

D. interlinią

W typografii takie rzeczy jak akcentowanie, interlinia czy justowanie to inne sprawy, które dotyczą układu tekstu, ale nie mają nic wspólnego z kerningiem, który zajmuje się odległością między literami. Akcentowanie to po prostu wyróżnianie niektórych części tekstu, żeby były bardziej widoczne, co w komunikacji wizualnej rzeczywiście ma sens, ale nie wpływa na to, jak blisko są litery. Interlinia, czyli odstęp między wierszami, jest ważna dla czytelności tekstu, ale nie ma tutaj nic do rzeczy. A justowanie to technika wyrównywania tekstu, żeby równo wyglądał. Ludzie często mylą te pojęcia, bo nie do końca rozumieją podstawowe zasady typografii. Dlatego warto wiedzieć, czym jest kerning i jak go stosować, bo to wpływa na to, jak ostatecznie będzie wyglądać nasza grafika.

Pytanie 31

Jakie urządzenie kontrolne powinno być użyte w procesie produkcji wyrobów poligraficznych, aby sprawdzać gęstość optyczną wydruków?

A. Kalibrator

B. Densytometr

C. Skalibrowany monitor

D. Proofer cyfrowy

Kalibrator, proofer cyfrowy oraz skalibrowany monitor są często mylone z densytometrem, jednak pełnią one inne funkcje w procesie produkcji poligraficznej. Kalibrator służy przede wszystkim do regulacji i kalibracji urządzeń, co ma na celu zapewnienie ich prawidłowego działania, ale nie jest narzędziem do pomiaru gęstości optycznej. Proofer cyfrowy to urządzenie, które generuje próbne wydruki, umożliwiając ocenę kolorystyczną i jakościową przed właściwym drukiem. Choć jest to ważny krok w procesie produkcji, nie dokonuje pomiarów gęstości optycznej. Z kolei skalibrowany monitor, mimo że jest niezbędny do oceny kolorów w procesie projektowania, także nie jest narzędziem do bezpośredniego pomiaru gęstości optycznej. Te podejścia są częstymi źródłami nieporozumień, które mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących jakości druku. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że urządzenia te mogą zastąpić densytometr w pomiarach gęstości optycznej. W rzeczywistości gęstość optyczna jest ściśle powiązana z jakością wydruku i jej precyzyjne pomiary są niezbędne do spełnienia norm jakościowych, takich jak ISO 12647-2. Używanie niewłaściwych narzędzi do tych pomiarów może prowadzić do niezgodności w produkcie końcowym oraz przekroczenia standardów jakości, co w dłuższym czasie negatywnie wpływa na reputację producenta w branży.

Pytanie 32

Interlinia oznacza przestrzeń między sąsiadującymi

A. łamami

B. kolumnami

C. wyrazami

D. wierszami

Pojęcie interlinii jest często mylone z innymi terminami typograficznymi, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład, nie jest to odległość pomiędzy kolumnami, gdyż kolumny dotyczą organizacji tekstu w układzie wielokolumnowym, a ich szerokość i odstępy są niezależne od interlinii. Przypisanie interlinii do wyrazów również jest błędne; interlinia dotyczy relacji pomiędzy wierszami, a nie pomiędzy poszczególnymi wyrazami w obrębie jednego wiersza. Zrozumienie znaczenia interlinii jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście projektowania dokumentów, gdzie odpowiednia odległość między wierszami wpływa na percepcję tekstu przez czytelnika. Z kolei odniesienie interlinii do łamów również jest niepoprawne. Łam to termin używany w kontekście dzielenia tekstu na mniejsze części, na przykład podczas jego formatowania w gazetach lub książkach, a nie bezpośrednio w odniesieniu do odległości między wierszami. Błędne podejścia często wynikają z braku znajomości terminologii typograficznej i niewłaściwej interpretacji ról poszczególnych elementów w dokumencie. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że interlinia to specyficzna koncepcja związana z układem tekstu, która ma kluczowe znaczenie dla jego czytelności i estetyki.

Pytanie 33

Jaki program pozwala na automatyczną impozycję?

A. Blender

B. Impozycjoner

C. IrfanView

D. Adobe Illustrator

Impozycjoner to taki program, który naprawdę ułatwia życie, jeśli chodzi o przygotowywanie dokumentów do druku. On zajmuje się tym, żeby odpowiednio poukładać strony na arkuszu drukarskim, tak żeby po złożeniu i przycięciu wszystko wyglądało jak należy. Dzięki różnym szablonom i opcjom, można dostosować impozycję do konkretnego projektu, co przyspiesza pracę w drukarniach. Na przykład, kiedy pracujesz nad książką, to impozycjoner automatycznie układa strony w dobrej kolejności, więc nie musisz się martwić, że coś źle ułożysz ręcznie. W branży mówi się, że warto korzystać z takich narzędzi jak Impozycjoner, bo to pomaga trzymać się norm druku, a przy okazji oszczędza czas i kasę. Co więcej, nowoczesne systemy impozycyjne często współpracują z innymi programami graficznymi, co jeszcze bardziej zwiększa ich możliwości.

Pytanie 34

Czym są elementy, które bezpośrednio pozwalają na modyfikację kształtu obiektów wektorowych?

A. warstwy, grupy ścieżek

B. wypełnienia, grupy ścieżek

C. obrys, ścieżki przycinania

D. punkty kontrolne, ścieżki

Punkty kontrolne oraz ścieżki to kluczowe elementy w grafice wektorowej, które umożliwiają bezpośrednią manipulację kształtem obiektów. Punkty kontrolne są to specyficzne punkty na krawędziach obiektu, które służą do modyfikacji jego kształtu, dzięki czemu można łatwo tworzyć bardziej złożone formy. Ścieżki natomiast to linie, które łączą te punkty kontrolne, definiując granice obiektu. Przykładem zastosowania jest program Adobe Illustrator, w którym poprzez przesuwanie punktów kontrolnych można dynamicznie zmieniać kształt obiektu, co jest istotne w projektowaniu grafiki, ilustracji czy logotypów. Zrozumienie tych elementów jest niezbędne dla każdego grafika, ponieważ pozwala na efektywne dostosowanie projektów do wymagań klientów oraz zmieniających się trendów wizualnych. Warto również zaznaczyć, że standardy takie jak SVG (Scalable Vector Graphics) opierają się na tych podstawowych zasadach, umożliwiając tworzenie elastycznych i skalowalnych grafik, które są niezwykle ważne w web designie i aplikacjach mobilnych.

Pytanie 35

Próbne odbitki barwne (proof kontraktowy) wykonuje się, między innymi, aby

A. ocenić liniaturę rastra

B. realizować adjustacje publikacji

C. sprawdzić rozmieszczenie stron na arkuszu drukarskim

D. sporządzić wzór kolorystyczny dla drukarza

Barwna odbitka próbna, znana jako proof kontraktowy, jest kluczowym elementem w procesie przygotowania materiałów do druku. Jej głównym celem jest przygotowanie wzoru barwnego dla drukarza, co pozwala na weryfikację i potwierdzenie, że kolory użyte w projekcie odpowiadają oczekiwaniom klienta oraz standardom branżowym. Przykładowo, przed rozpoczęciem masowej produkcji, drukarze korzystają z próbnych odbitek, aby upewnić się, że wszystkie kolory są odwzorowane zgodnie z wymaganiami, oraz aby zidentyfikować ewentualne problemy, takie jak błędy w przestrzeni kolorów czy niewłaściwe ustawienia maszyny. Dobrą praktyką jest stosowanie międzynarodowych standardów, takich jak ISO 12647, które definiują wymagania dotyczące jakości druku, w tym kolory, co pozwala na uzyskanie spójnych wyników niezależnie od zastosowanego sprzętu. Proofy kontraktowe mogą również pomóc w komunikacji między projektantem a drukarzem, co jest istotne dla zachowania wysokiej jakości i zadowolenia klienta.

Pytanie 36

Jak długo potrwa oraz ile będzie kosztować wykonanie 5 banerów o wymiarach 6 x 15 m, jeśli ploter drukuje z prędkością 30 m²/h, a cena druku 1 m² wynosi 12 zł?

A. 15 h, 5 400 zł

B. 15 h, 1 080 zł

C. 3 h, 5 400 zł

D. 3 h, 1 080 zł

Aby obliczyć czas oraz koszt wykonania 5 banerów o wymiarach 6 x 15 m, należy najpierw ustalić całkowitą powierzchnię banerów. Powierzchnia jednego banera wynosi 6 m * 15 m = 90 m², zatem 5 banerów to 5 * 90 m² = 450 m². Ploter drukuje z prędkością 30 m²/h, co oznacza, że czas potrzebny do wydrukowania 450 m² wynosi 450 m² / 30 m²/h = 15 h. Koszt zadruku 1 m² wynosi 12 zł, więc koszt całkowity drukowania 450 m² to 450 m² * 12 zł/m² = 5400 zł. Taka analiza jest przydatna w kontekście planowania kosztów i czasu realizacji projektów w branży reklamy oraz druku wielkoformatowego. Zrozumienie tych podstawowych obliczeń pozwala na efektywne zarządzanie budżetem oraz czasem realizacji zleceń, co jest niezbędne w profesjonalnej praktyce.

Pytanie 37

Liczba wskazująca porządek stron w publikacji to

A. sygnatura

B. ligatura

C. pagina

D. interlinia

Wybór odpowiedzi innych niż 'pagina' wskazuje na niepełne zrozumienie terminologii związanej z publikacjami oraz ich strukturą. Interlinia odnosi się do odstępu między wierszami tekstu, co ma wpływ na jego czytelność, ale nie ma związku z numeracją stron. Użycie zbyt małej lub zbyt dużej interlinii może utrudniać czytanie, ale nie zmienia sposobu porządkowania stron w publikacji. Ligatura to termin dotyczący typografii, oznaczający połączenie dwóch lub więcej liter w jedną jednostkę graficzną, co również nie ma związku z numeracją stron. Ligatury są używane w celu poprawy estetyki tekstu, ale nie pełnią funkcji numeracyjnej. Sygnatura z kolei to termin, który odnosi się do oznaczeń na arkuszach papieru, służących do identyfikacji, szczególnie w kontekście druku i składu, co również nie dotyczy bezpośrednio paginacji. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie terminów związanych z formatowaniem tekstu z funkcjonalnościami zarządzania strukturą dokumentu. Każdy z wymienionych terminów ma swoje specyficzne zastosowanie w dziedzinie edytorstwa i typografii, jednak żaden z nich nie spełnia funkcji numeracji stron, co czyni odpowiedź 'pagina' jedyną właściwą w kontekście tego pytania.

Pytanie 38

Jakie równanie wykorzystuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. liczba punktów = 3/8 x ilość milimetrów

B. liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów

C. liczba punktów = 3/9 x ilość milimetrów

D. liczba punktów = 9/3 x ilość milimetrów

Odpowiedzi, które podają nieprawidłowe zależności, opierają się na błędnym zrozumieniu konwersji między jednostkami miary. Można zauważyć, że każda z tych odpowiedzi zawiera błędny stosunek, co prowadzi do niepoprawnych przeliczeń. Przykładowo, odpowiedź "liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów" sugeruje, że jeden punkt odpowiada znacznie większej wartości w milimetrach niż to jest w rzeczywistości. To prowadzi do znacznych nieścisłości w wymiarach typograficznych, które są kluczowe w projektach graficznych. W rzeczywistości, takie mylenie jednostek może skutkować nieodpowiednią wielkością czcionki, co z kolei wpływa na czytelność tekstu. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że jednostki miary są całkowicie wymienne bez uwzględnienia ich rzeczywistych proporcji. Tego rodzaju pomyłki mogą się pojawić, gdy projektanci nie mają wystarczającej wiedzy o standardach typograficznych, co może prowadzić do nieefektywnej pracy lub konieczności poprawek w drukowanych materiałach. Aby uniknąć tych problemów, ważne jest, aby projektanci byli świadomi właściwych konwersji i potrafili stosować je w praktyce, co zwiększa jakość i profesjonalizm ich pracy.

Pytanie 39

Przygotowano 500 wydruków w formacie B1 do foliowania. Jaką powierzchnię folii należy zarezerwować na jednostronne pokrycie tych wydruków?

A. 50 m2

B. 20 m2

C. 1 000 m2

D. 350 m2

Odpowiedzi 50 m2, 1 000 m2 oraz 20 m2 opierają się na błędnych założeniach dotyczących wymiarów i obliczeń. Przy odpowiedzi 50 m2, można zauważyć, że osoba odpowiadająca myli się w rozumieniu wymiarów formatu B1. Powierzchnia jednostkowa wydruku została zaniżona, co prowadzi do drastycznego niedoszacowania całkowitej powierzchni folii potrzebnej do pokrycia 500 wydruków. Przy 1 000 m2 odpowiedź ta opiera się na założeniu, że każdy wydruk zajmuje znacznie większą powierzchnię, co jest niezgodne z rzeczywistością, ponieważ nie uwzględnia prawidłowych wymiarów formatu B1 i efektywności wykorzystania materiału. Odpowiedź 20 m2 jest skrajnym przykładem niedoszacowania, które może wynikać z błędnego przeliczenia jednostek lub nieznajomości standardowych formatów papieru. W kontekście branży poligraficznej, kluczowe jest zrozumienie, jak ważne jest precyzyjne obliczanie potrzebnych materiałów. Niewłaściwe oszacowania mogą prowadzić do nieefektywności w produkcji, zwiększonych kosztów oraz problemów z terminowością realizacji zleceń. Zrozumienie koncepcji takich jak powierzchnia jednostkowa oraz umiejętność pracy z formatami papieru są niezbędne dla każdego specjalisty w tej dziedzinie, aby uniknąć typowych błędów myślowych oraz osiągnąć satysfakcjonujące wyniki w pracy.

Pytanie 40

Który format grafiki rastrowej nie obsługuje przezroczystości tła?

A. TIFF

B. PNG

C. PSD

D. JPG

Format JPG, czyli Joint Photographic Experts Group, to dość popularny sposób na kompresję zdjęć i grafik. Ale ma swoje ograniczenia, na przykład nie obsługuje przezroczystości tła. Każdy piksel w JPG musi mieć przypisany kolor, co znaczy, że nie ma miejsca na przezroczystość. Dlatego JPG świetnie nadaje się do zdjęć, gdzie ważne są ładne gradacje kolorów, ale jeśli chodzi o logotypy czy inne elementy, które wymagają przezroczystości, lepiej wybrać PNG albo PSD. Te formaty mają wsparcie dla kanałów alfa, co pozwala na zachowanie przezroczystości. Używanie JPG tam, gdzie przezroczystość jest istotna, może prowadzić do białych brzegów obiektów, co po prostu psuje wygląd projektu. Moim zdaniem, warto to mieć na uwadze przy tworzeniu grafik.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej