Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik logistyk
  • Kwalifikacja: SPL.01 - Obsługa magazynów
  • Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 02:21
  • Data zakończenia: 31 maja 2025 02:34

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaki model biznesowy opiera się na wymianie informacji pomiędzy firmą a klientem?

A. B2B
B. B2C
C. C2C
D. B2G
W kontekście modeli biznesowych, odpowiedzi B2G (business-to-government), C2C (consumer-to-consumer) oraz B2B (business-to-business) różnią się w zakresie przepływu informacji i interakcji pomiędzy stronami. Model B2G koncentruje się na relacjach między przedsiębiorstwami a instytucjami rządowymi, gdzie kluczowe są regulacje, przetargi oraz współpraca w zakresie projektów publicznych. Interakcje w tym modelu są często sformalizowane i regulowane przepisami, co ogranicza swobodny przepływ informacji do niewielkiej skali, koncentrując się na danych, które są istotne dla realizacji projektów publicznych. Z kolei model C2C opiera się na transakcjach pomiędzy konsumentami, co sprawia, że przepływ informacji jest bardziej chaotyczny i nieformalny. Typowe platformy takie jak aukcje internetowe czy serwisy ogłoszeniowe nie wymagają bezpośredniej interakcji z przedsiębiorstwami, co osłabia ich rolę w budowaniu strukturyzowanej komunikacji. Model B2B natomiast koncentruje się na współpracy między przedsiębiorstwami, co często wiąże się z długoterminowymi umowami i negocjacjami. W praktyce, informacja w modelu B2B jest często ograniczona do aspektów technicznych i operacyjnych, co może prowadzić do zniekształcenia percepcji roli konsumenta w całym procesie. Zrozumienie różnic między tymi modelami jest kluczowe dla skutecznego prowadzenia działalności gospodarczej oraz dostosowywania strategii marketingowych do specyficznych grup odbiorców.

Pytanie 2

MRP I odnosi się do planowania

A. wymagań dystrybucyjnych
B. zapotrzebowania na magazynowanie
C. potrzeb związanych z transportem
D. zapotrzebowania materiałowego
MRP I, czyli Material Requirements Planning I, odnosi się do procesów planowania zapotrzebowania materiałowego w przedsiębiorstwie. Głównym celem MRP I jest zapewnienie, że odpowiednie materiały są dostępne w odpowiednim czasie, aby zaspokoić potrzeby produkcyjne i minimalizować koszty związane z nadmiernym zapasami. W praktyce oznacza to, że system MRP wykorzystuje dane dotyczące prognozowania popytu, harmonogramy produkcji oraz informacje o zapasach, aby dokładnie określić, jakie materiały i w jakich ilościach są potrzebne. Na przykład, w branży produkcyjnej, MRP I może pomóc w zorganizowaniu dostaw komponentów do montażu, co z kolei wpływa na terminowość realizacji zamówień klientów. Standardy takie jak ISO 9001 podkreślają znaczenie efektywnego zarządzania materiałami w kontekście zapewnienia jakości i efektywności procesów produkcyjnych. Wiedza o MRP I jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się zarządzaniem łańcuchem dostaw, ponieważ pozwala na identyfikację i eliminację wąskich gardeł w procesach produkcyjnych.

Pytanie 3

Jakim skrótem określa się system informatyczny wykorzystywany do zarządzania w dystrybucji?

A. SEM (Strategic Enterprise Managment)
B. WMS (Warehouse Management System)
C. CRM (Customer Relationship Management)
D. SCM (Supply Chain Managment)
SCM, czyli Supply Chain Management, odnosi się do zarządzania całym łańcuchem dostaw, obejmującym wszystkie etapy, od pozyskiwania surowców po dostarczenie gotowych produktów do klienta. W kontekście systemów informatycznych, SCM wspiera planowanie, monitorowanie i optymalizację procesów związanych z logistyką i dystrybucją. Przykłady zastosowania SCM obejmują automatyzację zamówień, zarządzanie zapasami oraz prognozowanie popytu. Dobre praktyki w SCM obejmują współpracę z dostawcami, integrację systemów i zastosowanie narzędzi do analizy danych, co pozwala na podejmowanie lepszych decyzji. Standardy branżowe, takie jak APICS, promują zintegrowane podejście do zarządzania łańcuchem dostaw, co zwiększa efektywność operacyjną i redukuje koszty. Wdrożenie systemu SCM przynosi korzyści w postaci zwiększonej przejrzystości procesów, lepszej reakcji na zmiany rynkowe oraz podniesienia poziomu obsługi klienta.

Pytanie 4

Jak określamy pojemność statku handlowego?

A. masą
B. tonażem
C. toną
D. objętością
Tonaż to miara pojemności statku handlowego, która odnosi się do zdolności ładunkowej jednostki. Jest to kluczowy parametr w żegludze, ponieważ określa, ile towaru może być przewożone na danym statku. Tonaż jest obliczany na podstawie pojemności kadłuba statku, przy czym uwzględnia się zarówno objętość przestrzeni ładunkowej, jak i inne czynniki techniczne. W praktyce, tonaż statku wpływa na jego klasyfikację w rejestrach morskich, a także na koszty transportu i ubezpieczenia. Istnieją różne metody obliczania tonażu, takie jak tonaż brutto (GT) i tonaż neto (NT), które są stosowane w różnych kontekstach, na przykład przy ustalaniu opłat portowych. Zrozumienie pojęcia tonażu jest niezbędne dla profesjonalistów w branży transportu morskiego, gdyż odgrywa kluczową rolę w planowaniu logistyki ładunków oraz optymalizacji operacji transportowych.

Pytanie 5

System ERP w informatyce odnosi się do planowania

A. struktury sprzedaży
B. zasobów przedsiębiorstwa
C. rozliczeń wynagrodzeń
D. poziomu zatrudnienia
Niepoprawne odpowiedzi dotyczą aspektów, które nie są kluczowe w kontekście systemów ERP. Na przykład, poziom zatrudnienia jest często zarządzany poprzez systemy HR, które mogą być zintegrowane z ERP, ale nie jest to główny obszar, na którym koncentrują się systemy ERP. Rozliczenia wynagrodzeń również są ważne, ale są częścią szerszego zarządzania zasobami ludzkimi, a nie bezpośrednio związane z planowaniem zasobów przedsiębiorstwa. W zakresie struktury sprzedaży, podczas gdy systemy ERP mogą wspierać zarządzanie relacjami z klientami (CRM) i procesami sprzedaży, to jednak nie są one dedykowane do planowania w kontekście całościowych zasobów przedsiębiorstwa. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji systemu ERP z innymi, wyspecjalizowanymi systemami, co prowadzi do niedostatecznego zrozumienia ich roli w organizacji. W praktyce, aby właściwie zrozumieć, jak system ERP przekształca zasoby przedsiębiorstwa, kluczowe jest zauważenie, że jego głównym celem jest integracja i koordynacja procesów, a nie wąskie zarządzanie poszczególnymi obszarami działalności.

Pytanie 6

Sklep detaliczny nabył towar w hurtowni, która na swój koszt i odpowiedzialność zobowiązała się dostarczyć go do magazynu kupującego. Jaką formułę zastosował dostawca?

A. Loco magazyn odbiorcy
B. Franco magazyn odbiorcy
C. Loco magazyn dostawcy
D. Franco magazyn dostawcy
Wybór nieprawidłowej formuły, takiej jak 'Loco magazyn dostawcy' lub 'Franco magazyn dostawcy', prowadzi do błędnego zrozumienia odpowiedzialności za koszty transportu i ryzyko w transakcjach handlowych. 'Loco magazyn dostawcy' oznacza, że nabywca ponosi wszelkie koszty i ryzyko związane z transportem, co jest przeciwieństwem sytuacji opisanej w pytaniu. Wybierając tę opcję, można wprowadzić w błąd, zakładając, że dostawca ma obowiązek dostarczenia towarów na własny koszt, co jest niezgodne z definicją tego terminu. Z kolei 'Franco magazyn dostawcy' oznacza, że sprzedający pokrywa koszty transportu do magazynu dostawcy, a nie do nabywcy. To oznaczenie jest używane w przypadku, gdy dostawca organizuje transport do siebie, co nie odpowiada sytuacji opisanego pytania. Decydując się na tę odpowiedź, można pomylić miejsce dostawy, co jest kluczowym elementem umowy sprzedaży. Typowym błędem myślowym jest nieprawidłowe przypisanie odpowiedzialności za transport do sprzedawcy, co prowadzi do zamieszania w zakresie kosztów i ryzyka. W kontekście Incoterms, zrozumienie tych różnic jest fundamentalne dla poprawnego wypełniania obowiązków w procesie handlowym.

Pytanie 7

Zobowiązanie odbiorcy do nabycia wskazanych przez niego produktów lub usług po ustalonej cenie oraz według określonych warunków dostawy i płatności stanowi

A. zapytaniem ofertowym
B. ofertą
C. zamówieniem
D. listem przewozowym
Zamówienie to formalne zobowiązanie odbiorcy do zakupu określonych dóbr lub usług, które zawiera szczegółowe informacje dotyczące ceny, warunków dostawy oraz płatności. W praktyce, zamówienia są kluczowym elementem procesu zakupowego w każdej organizacji. Na przykład, w kontekście zakupów biurowych, pracownik działu zakupów może złożyć zamówienie na artykuły biurowe, wskazując konkretne produkty, ich ilości oraz negocjowaną cenę. Zamówienie staje się prawnie wiążącym dokumentem, gdy dostawca je potwierdzi. W branży e-commerce, zamówienia są również istotnym elementem, gdzie klienci składają zamówienia online, a systemy informatyczne automatycznie generują potwierdzenia. Kluczowym standardem w zarządzaniu zamówieniami jest stosowanie systemu ERP, który pozwala na monitorowanie całego procesu zakupowego, od złożenia zamówienia po dostawę i rozliczenie. Dobrze zarządzane zamówienia przyczyniają się do efektywności operacyjnej, minimalizacji błędów i poprawy relacji z dostawcami.

Pytanie 8

Akronim, który oznacza system informatyczny wspierający zarządzanie stanami magazynowymi, to

A. CRM
B. WMS
C. ECR
D. SCM
WMS, czyli Warehouse Management System, odnosi się do systemów informatycznych, które wspierają zarządzanie magazynami oraz zapasami. Te systemy umożliwiają efektywne monitorowanie i kontrolowanie ruchów towarów wewnątrz magazynów, co jest kluczowe dla optymalizacji operacji logistycznych. Dzięki WMS można zautomatyzować wiele procesów, takich jak odbiór towarów, składowanie, kompletacja zamówień oraz wysyłka. Przykłady praktycznych zastosowań WMS obejmują integrację z systemami ERP (Enterprise Resource Planning) oraz obsługę skanowania kodów kreskowych, co zwiększa dokładność i szybkość operacji. Dobre praktyki w implementacji WMS obejmują również regularne aktualizacje systemu oraz szkolenie personelu, co przyczynia się do wzrostu efektywności i zadowolenia klientów. Systemy te są szeroko stosowane w branży e-commerce, gdzie zarządzanie dużymi ilościami produktów jest kluczowe dla utrzymania konkurencyjności.

Pytanie 9

Jakie dane zawiera kod kreskowy EAN-8?

A. organizacji GS1, indywidualny kod towaru, numer producenta
B. organizacji GS1, numer identyfikacyjny firmy oraz cyfra kontrolna
C. organizacji GS1, indywidualny kod towaru, cyfra kontrolna
D. numer producenta, indywidualny kod towaru oraz cyfra kontrolna
Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że kluczowym zagadnieniem jest zrozumienie struktury kodu EAN-8 oraz roli organizacji GS1. W pierwszej z niepoprawnych odpowiedzi pojawia się stwierdzenie dotyczące producenta, co jest mylne, ponieważ w kodzie EAN-8 nie ma bezpośrednich informacji identyfikujących konkretnego producenta, a jedynie kod identyfikujący produkt. Kolejna błędna odpowiedź sugeruje, że EAN-8 zawiera indywidualny numer towaru, co może wprowadzać w błąd, gdyż numer ten jest w rzeczywistości reprezentowany jako część większego kodu, a nie jako odrębny element. Ponadto, obecność cyfry kontrolnej jest istotna, lecz nie powinna być mylona z innymi danymi. Warto zaznaczyć, że błędne myślenie o kodach kreskowych często wynika z niepełnego zrozumienia ich funkcji w systemie identyfikacji towarów. Standardy GS1 zostały zaprojektowane, aby uprościć i zautomatyzować procesy logistyczne, a niepoprawne interpretacje mogą prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu zapasami oraz dystrybucją produktów. Zrozumienie tych standardów jest kluczowe dla każdego profesjonalisty w dziedzinie logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw, ponieważ pozwala na skuteczne wdrażanie systemów automatyzacji i poprawę wydajności operacyjnej.

Pytanie 10

Odczytywanie informacji z znacznika RFID następuje, gdy oznaczony ładunek przechodzi przez

A. czytnik kodów
B. tag RFID
C. bramkę RFID
D. bramkę bezpieczeństwa
Tag RFID jest elementem systemu RFID, który zawiera informacje identyfikacyjne i jest aktywowany przez czytnik, jednak nie jest to urządzenie, które bezpośrednio odczytuje informacje. Tag działa na zasadzie reakcji na sygnały wysyłane przez bramki lub czytniki, ale nie jest samodzielnym urządzeniem wykrywającym. Bramki bezpieczeństwa, z drugiej strony, mają zupełnie inny cel. Służą głównie do ochrony mienia i zapobiegania kradzieżom, a ich działanie opiera się na monitorowaniu fizycznych obiektów, a nie na odczytywaniu informacji z tagów RFID. W kontekście odczytu zawartości informacyjnej, bramka bezpieczeństwa nie ma zastosowania, ponieważ nie komunikuje się z tagami. Czytnik kodów, chociaż może wydawać się podobny, również nie jest odpowiedni w kontekście technologii RFID, gdyż działa na podstawie skanowania kodów kreskowych i wymaga widoczności kodu, co jest sprzeczne z zasadą działania RFID, gdzie komunikacja odbywa się za pomocą fal radiowych. Właściwe zrozumienie różnic między tymi urządzeniami jest kluczowe dla efektywnego wdrażania technologii RFID w różnych zastosowaniach, a nieprawidłowe przypisanie ról do tych urządzeń może prowadzić do nieefektywności operacyjnych oraz kosztów związanych z błędną implementacją.

Pytanie 11

Na podstawie analizy wymagań sieci dystrybucji można stwierdzić, że:
- początkowy zapas sieci sprzedaży wynosił Zk = 2 250 szt.,
- sprzedano Z = 1 550 szt.,
- przyjęte dostawy osiągnęły łącznie D = 250 szt. Zapas dostępny wynosi zatem

A. 950 szt.
B. 250 szt.
C. 100 szt.
D. 700 szt.
Aby obliczyć zapas dysponowany w sieci dystrybucji, należy uwzględnić zarówno zapas początkowy, sprzedane jednostki, jak i dostawy. Wyliczenie przeprowadza się za pomocą wzoru: Zapas dysponowany = Zapas początkowy + Dostawy - Sprzedaż. W podanym przypadku, mamy: Zapas dysponowany = 2250 + 250 - 1550 = 950 szt. Taka kalkulacja jest fundamentalna w zarządzaniu łańcuchem dostaw, ponieważ pozwala na bieżąco monitorować stan magazynu i podejmować decyzje dotyczące uzupełnienia zapasów. W praktyce, zrozumienie dynamiki zapasów jest kluczowe dla efektywności operacyjnej. Na przykład, wiedząc, że zapas dysponowany wynosi 950 sztuk, manager ds. logistyki może odpowiednio zaplanować przyszłe zamówienia, aby uniknąć braków i niepotrzebnych kosztów związanych z nadmiernym magazynowaniem. Dobrym standardem jest regularne analizowanie zapasów w kontekście sprzedaży i prognozowania, co pozwala na optymalizację zarządzania zapasami oraz poprawę zadowolenia klientów przez zapewnienie dostępności produktów.

Pytanie 12

Przedstawiony na rysunku znak umieszczony na opakowaniu transportowym oznacza, że nie należy

Ilustracja do pytania
A. chwytać ładunku bezpośrednio.
B. piętrzyć ładunku.
C. przewracać ładunku.
D. podnosić ładunku wózkiem.
Ten symbol, który widzisz na rysunku, to międzynarodowy znak ostrzegawczy. Wskazuje on, że nie wolno piętrzyć ładunków. To bardzo ważna informacja, zwłaszcza w transporcie i logistyce. Oznaczenie to ma na celu ochronę towarów, które mogą być łatwo uszkodzone. Na przykład, jeśli położymy coś delikatnego, jak szkło czy elektronikę, pod sporym ciężarem, to może się to skończyć zniszczeniem. Nawet w transporcie drogowym, morskim czy lotniczym, takie oznaczenia są zgodne z międzynarodowymi normami, jak ISO 780. Dlatego wszyscy, którzy zajmują się załadunkiem i rozładunkiem, muszą znać te znaki i stosować się do nich, żeby uniknąć problemów z towarami.

Pytanie 13

W zarządzaniu magazynem koszty zmienne są

A. niezależne od liczby zapasów dostarczonych do firmy
B. zależne od ilości przechowywanych zapasów
C. zależne od liczby środków trwałych w magazynie
D. niezależne od liczby przechowywanych towarów
Koszty zmienne w zarządzaniu magazynem są ściśle związane z ilością przechowywanych zapasów, co oznacza, że rosną one proporcjonalnie do wzrostu tej ilości. Przykładem kosztów zmiennych mogą być wydatki na energię elektryczną, wynajem miejsca magazynowego czy też koszty związane z obsługą logistyczną. W praktyce, im więcej towarów znajduje się w magazynie, tym więcej energii potrzeba do ich utrzymania oraz więcej pracy ze strony pracowników magazynowych. Jest to zgodne z zasadami zarządzania operacyjnego, które podkreślają znaczenie monitorowania kosztów w zależności od poziomu zapasów. Dobre praktyki branżowe, takie jak Just-in-Time (JIT), również sugerują minimalizację zapasów, co skutkuje redukcją kosztów zmiennych, umożliwiając tym samym lepsze zarządzanie płynnością finansową przedsiębiorstwa. W związku z tym, umiejętność analizowania i prognozowania kosztów zmiennych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania magazynem oraz optymalizacji działań operacyjnych.

Pytanie 14

Wiaty pełniące funkcję magazynów półotwartych są wykorzystywane do przechowywania na przykład

A. mąki, cukru i węgla
B. rur PCV i rur ocynkowanych
C. piasku i żwiru
D. narzędzi precyzyjnych oraz okuć metalowych
Wybór innych materiałów do składowania w wiaty, takich jak narzędzia precyzyjne, mąka, cukier czy piasek i żwir, nie jest uzasadniony z powodów technicznych oraz praktycznych. Narzędzia precyzyjne wymagają szczególnej ochrony przed wilgocią i kurzem, co sprawia, że ich składowanie w wiaty, które są otwarte na czynniki atmosferyczne, może prowadzić do ich uszkodzenia. Dobre praktyki w zarządzaniu narzędziami precyzyjnymi sugerują stosowanie zamkniętych pomieszczeń, które zapewniają stabilne warunki przechowywania, co eliminuje ryzyko korozji i zanieczyszczenia. Mąka i cukier, będące produktami spożywczymi, także wymagają szczególnej ochrony, aby zapewnić ich jakość i trwałość. Przechowywanie tych substancji w wiaty mogłoby prowadzić do ich kontaktu z wilgocią oraz zanieczyszczeniami, co jest sprzeczne z normami bezpieczeństwa żywności. Z kolei piasek i żwir, mimo iż są materiałami budowlanymi, są zazwyczaj składowane w hurtowniach budowlanych w większych i bardziej zabezpieczonych przestrzeniach, gdzie łatwo można kontrolować ich jakość oraz ilość. Wnioskując, wykorzystanie wiat do składowania materiałów, które wymagają szczególnej ochrony lub są narażone na zanieczyszczenie, jest nieodpowiednie i niezgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 15

Gospodarkę opakowaniami (a także ich odpadami) w krajach Unii Europejskiej porządkuje Dyrektywa Rady 94/62/WE. Dyrektywa nie obejmuje

Do celów niniejszej dyrektywy:

1) „Opakowania" oznaczają wszystkie wyroby wykonane z jakichkolwiek materiałów, przeznaczone do przechowywania, ochrony, przewozu, dostarczania i prezentacji wszelkich towarów, od surowców do produktów przetworzonych, od producenta do użytkownika lub konsumenta.

Wyroby „niezwrotne" przeznaczone do tych samych celów uważa się również za opakowania.

„Opakowania" obejmują wyłącznie:

a) opakowania handlowe lub opakowania podstawowe tj. mające stanowić towar jednostkowy, sprzedawany użytkownikowi końcowemu lub konsumentowi w miejscu zakupu;

b) opakowania zbiorcze lub opakowania drugorzędne tj. stanowiące w miejscu zakupu zestaw określonej liczby towarów jednostkowych, niezależnie od tego czy są one sprzedawane w takiej postaci użytkownikowi końcowemu czy konsumentowi, czy też służą zaopatrywaniu punktów sprzedaży; można je zdjąć ze sprzedawanego produktu bez naruszania jego cech;

c) opakowania transportowe lub opakowania trzeciorzędne tj. mające ułatwić przenoszenie i transport pewnej liczby towarów jednostkowych lub opakowań zbiorczych, zapobiegając powstaniu uszkodzeń przy przenoszeniu i transporcie. Opakowanie transportowe nie obejmuje kontenerów do transportu drogowego, kolejowego, wodnego i lotniczego;

A. opakowań transportowych, służących do transportu produktów w opakowaniach jednostkowych lub zbiorczych.
B. opakowań jednostkowych, służących do przekazywania produktu użytkownikowi w miejscu zakupu.
C. opakowań jakimi są kontenery, do transportu drogowego, kolejowego, wodnego i lotniczego.
D. opakowań zbiorczych, zawierających wielokrotność opakowań jednostkowych produktów.
Odpowiedź dotycząca kontenerów do transportu drogowego, kolejowego, wodnego i lotniczego jest prawidłowa, ponieważ Dyrektywa Rady 94/62/WE wyraźnie definiuje zakres opakowań, które są objęte regulacjami. Opakowania transportowe, takie jak opakowania zbiorcze i jednostkowe, są objęte dyrektywą, ale kontenery, które są używane do transportu różnorodnych towarów na dużą skalę, nie są uwzględnione w tych przepisach. Przykładem są kontenery ISO, które są standardowymi jednostkami transportowymi używanymi w międzynarodowym transporcie drogowym i morskim. Użycie tych kontenerów pozwala na efektywne i bezpieczne przemieszczanie dużych ilości towarów, co jest kluczowe w logistyce globalnej. Zgodność z regulacjami unijnymi, które mają na celu zminimalizowanie wpływu opakowań na środowisko, jest istotna dla przedsiębiorstw produkcyjnych i transportowych. Dobre praktyki obejmują również stosowanie materiałów opakowaniowych, które są łatwe do recyklingu, co jest zgodne z celami strategii gospodarki o obiegu zamkniętym.

Pytanie 16

Zespół firm współdziałających w procesie dostarczania towarów od dostawców do licznych odbiorców określa się mianem

A. kanału dystrybucji
B. ogniwa dystrybucji
C. sieci dystrybucji
D. punktu dystrybucji
Sieć dystrybucji to struktura, która obejmuje szereg przedsiębiorstw i podmiotów współpracujących w celu efektywnego dostarczania towarów od producentów do końcowych odbiorców. W ramach sieci dystrybucji koordynowane są działania związane z transportem, magazynowaniem, a także zarządzaniem informacjami, co pozwala na optymalizację całego procesu dostaw. Przykładami zastosowania sieci dystrybucji są systemy logistyczne dużych detalistów, takich jak Amazon, które wykorzystują rozbudowaną sieć centrów dystrybucji oraz partnerów transportowych, aby szybko i efektywnie zaspokajać potrzeby klientów. Sieć dystrybucji jest kluczowym elementem strategii supply chain management, która dąży do minimalizacji kosztów przy jednoczesnym zwiększeniu satysfakcji klientów. Dobre praktyki w zakresie budowania sieci dystrybucji obejmują analizę lokalizacji magazynów, wybór odpowiednich partnerów transportowych oraz wykorzystanie technologii informacyjnej do monitorowania i optymalizacji procesów.

Pytanie 17

Tabela zawiera wyniki z przeprowadzonej przez przedsiębiorstwo analizy rynku dostawców. Oceny przedsiębiorstw dokonano według przyjętych kryteriów. Ustal liczbę punktów przyznanych każdemu z nich.

Kryterium ocenyOcena ogólna – ważona / w pkt/
Dostawca IDostawca II
Cena3532
Jakość3317
Terminy dostaw1518
Dodatkowe usługi1711

A. dostawca I - wsk. 72 dostawca II - wsk. 87.
B. dostawca I - wsk. 82 dostawca II - wsk. 78.
C. dostawca I - wsk. 100 dostawca II - wsk. 82.
D. dostawca I - wsk. 100 dostawca II - wsk. 100.
Wielu uczestników testu może źle interpretować wyniki analizy dostawców, co prowadzi do różnych pomyłek w przypisywaniu punktów. Często błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego sumowania wartości lub z niezrozumienia, jak różne kryteria powinny być ważone. Na przykład, w odpowiedziach wskazujących 100 punktów dla dostawcy I, użytkownicy mogą pomylić się, zakładając, że wszyscy dostawcy zasługują na maksymalną ocenę, co jest mało realistyczne. To podejście nie uwzględnia różnic w jakości usług lub produktów oraz nie bierze pod uwagę negatywnych aspektów, które mogą wpływać na końcową ocenę. Ważne jest, aby pamiętać, że ocena dostawcy powinna być oparta na obiektywnych kryteriach, które dokładnie odzwierciedlają ich rzeczywistą wydajność. W praktyce, każdy błąd w przypisaniu punktów może wynikać również z braku zrozumienia koncepcji ważenia kryteriów w ocenie, co jest istotnym elementem w procesie podejmowania decyzji. Uczestnicy powinni być świadomi, że przeszłe wyniki mogą nie odzwierciedlać aktualnej sytuacji na rynku, dlatego regularna aktualizacja kryteriów oceny i ich wag jest kluczowa dla uzyskania rzetelnych danych.

Pytanie 18

Czy inwentaryzacja pośrednia uproszczona nie jest realizowana poprzez

A. oszacowanie
B. ocenę specjalistów
C. porównanie
D. ważenie
Zastosowanie niewłaściwych metod w inwentaryzacji pośredniej uproszczonej może prowadzić do błędnych ocen stanu zapasów. Szacowanie jest często mylone z ważeniem, jednak w rzeczywistości jest to proces bazujący na analizie danych, który nie wymaga bezpośredniego pomiaru masy. Ważenie, jako technika, jest używana przede wszystkim w inwentaryzacji fizycznej, gdzie dokładność pomiaru wagi jest kluczowa dla ustalenia rzeczywistego stanu zapasów. Porównywanie, na przykład, wyników inwentaryzacji z wcześniejszymi danymi, jest uznaną praktyką, która pomaga w identyfikacji trendów i anomalii, co czyni tę metodę niezastąpioną w zarządzaniu stanami magazynowymi. Z kolei ocena ekspertów, choć również wartościowa, wymaga subiektywnej analizy, co może wprowadzać ryzyko błędnych ocen. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że metody te są wymienne, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania zapasami. Użycie niewłaściwej metody inwentaryzacji może skutkować nieprawidłową oceną wartości zapasów, co w konsekwencji wpływa na decyzje finansowe firmy oraz jej zdolność do odpowiedniego reagowania na zmiany popytu. Właściwe zrozumienie tych metod jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zapasami i minimalizowania ryzyka. Warto zapoznać się z najlepszymi praktykami i standardami branżowymi, aby uniknąć tych pułapek w przyszłości.

Pytanie 19

W zestawie Z analizy XYZ znajduje się gama

A. o średnich wielkościach wydania
B. zużywana równomiernie, w dużych ilościach
C. wydawana sporadycznie, jednostkowo
D. wydawana w dużych ilościach
Niektóre odpowiedzi sugerują, że asortyment w grupie Z jest wydawany równomiernie, w dużych ilościach lub o średniej wielkości wydań, co jest niezgodne z definicją tej grupy w kontekście analizy zapasów. Wydań równomiernych i w dużych ilościach często związane są z produktami o wysokim popycie, co jest sprzeczne z naturą asortymentu zaliczanego do grupy Z, który charakteryzuje się niską rotacją. Tego typu myślenie odbiega od standardów analizy asortymentowej, które wskazują, że produkty o dużych wydaniach powinny być klasyfikowane w grupach A lub B, gdzie zarządzanie nimi wymaga innej strategii. Przyjmowanie, że asortyment ma średnią wielkość wydań, również nie oddaje w pełni charakterystyki grupy Z, ponieważ produkty te są często rzadko używane, co wymaga od menedżerów logistyki szczególnego podejścia do zarządzania zapasami. Niekiedy błędne wnioski mogą wynikać z niepełnego zrozumienia koncepcji rotacji zapasów oraz ich wpływu na efektywność kosztową. Dla skutecznego zarządzania zapasami w przedsiębiorstwie niezbędne jest zrozumienie, jak różne grupy produktów wpływają na całkowite koszty oraz strategię zaopatrzenia, co w przypadku grupy Z wymaga diametralnie innego podejścia niż w przypadku produktów o wysokiej rotacji.

Pytanie 20

Część rachunkowości, której celem jest analiza oraz dostarczanie informacji zarządowi firmy dotyczących organizacji pracy i wykonywania zadań gospodarczych, określamy mianem rachunkowości

A. zarządczą
B. bankową
C. podatkową
D. finansową
Rachunkowość finansowa koncentruje się na rejestrowaniu i raportowaniu informacji finansowych zgodnie z obowiązującymi standardami, takimi jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). Głównym celem rachunkowości finansowej jest dostarczenie zewnętrznym interesariuszom, takim jak inwestorzy, wierzyciele czy organy podatkowe, rzetelnych informacji na temat sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W przeciwieństwie do rachunkowości zarządzającej, która skupia się na przyszłych decyzjach, rachunkowość finansowa ma charakter retrospektywny i jest bardziej ukierunkowana na zgodność oraz transparentność. W przypadku rachunkowości bankowej, skupia się ona na specyficznych wymaganiach instytucji finansowych, takich jak raportowanie aktywów i pasywów, a nie na zarządzaniu wewnętrznymi procesami przedsiębiorstwa. Rachunkowość podatkowa natomiast dotyczy obliczania zobowiązań podatkowych i nie ma na celu dostarczania informacji operacyjnych dla kierownictwa. Często może dojść do pomylenia tych dwóch dziedzin, ponieważ zarówno rachunkowość finansowa, jak i podatkowa, dostarczają istotnych informacji, ale ich głównym celem nie jest wspieranie decyzji zarządu w zakresie organizacji pracy i realizacji zadań gospodarczych. W praktyce, mylenie tych pojęć może prowadzić do nieefektywnego zarządzania, gdyż brak odpowiednich informacji dostosowanych do potrzeb wewnętrznych przedsiębiorstwa może skutkować błędnymi decyzjami strategicznymi.

Pytanie 21

W jakich procesach technologicznych udział człowieka, ze względu na wysiłek fizyczny, jest najmniejszy?

A. Ręcznych, gdzie wykonawca za pomocą swojej siły, przy użyciu prostego narzędzia, zmienia obrabiany obiekt.
B. Maszynowo-automatycznych, gdzie rola człowieka ogranicza się do nadzorowania i regulacji pracy.
C. Maszynowo-ręcznych, gdzie wykonawca działa na obiekcie pracy przy pomocy roboczej części maszyny.
D. Maszynowo-półautomatycznych, gdzie działalność wykonawcy sprowadza się do działań pomocniczych.
Odpowiedź maszynowo-automatycznych procesów technologicznych jest poprawna, ponieważ w takich systemach zaangażowanie człowieka ogranicza się do nadzoru i regulacji pracy maszyn, co znacząco minimalizuje wysiłek fizyczny. W praktyce oznacza to, że ludzie nie muszą wykonywać ciężkiej pracy fizycznej, a ich rola skupia się na monitorowaniu parametrów pracy urządzeń, takich jak prędkość, temperatura czy ciśnienie. Przykładem mogą być linie produkcyjne w przemyśle motoryzacyjnym, gdzie roboty zajmują się montażem, a pracownicy kontrolują i dokonują korekt w razie potrzeby. W standardach przemysłowych, takich jak ISO 9001, podkreśla się znaczenie optymalizacji procesów produkcyjnych i minimalizacji błędów ludzkich, co odnosi się do idei automatyzacji. Dzięki tej technologii poprawia się efektywność produkcji oraz bezpieczeństwo pracowników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 22

Jakie kryterium przy wyborze dostawcy powinno być kluczowe dla firmy, aby sprostać wymaganiom klienta w zakresie dostosowania terminu i metody dostawy, ilości partii oraz rodzaju towaru?

A. Elastyczność dostaw.
B. Częstotliwość dostaw.
C. Wielkość dostaw.
D. Kompletność dostaw.
Wybór dostawcy oparty na kryteriach takich jak wielkość dostaw, częstotliwość dostaw czy kompletność dostaw może prowadzić do mylnych wniosków. Wiele przedsiębiorstw może skoncentrować się na wielkości dostaw, zakładając, że większe zamówienia zawsze przekładają się na lepsze warunki współpracy. Jednak w praktyce, zbyt duże zamówienia mogą prowadzić do problemów z magazynowaniem, a także do sytuacji, w której przedsiębiorstwo nie jest w stanie elastycznie reagować na zmieniające się wymagania rynku. Częstotliwość dostaw, choć również istotna, nie zawsze jest najważniejszym czynnikiem; zbyt częste dostawy mogą generować dodatkowe koszty logistyczne. Kompletność dostaw również nie jest wystarczającym kryterium, ponieważ nawet pełne dostawy mogą nie zaspokajać zmieniających się potrzeb klientów, jeśli nie są odpowiednio dopasowane do ich wymagań. Zatem, koncentrowanie się na tych aspektach może prowadzić do zaniedbania kluczowego elementu, jakim jest elastyczność, co jest niezbędne dla długoterminowego sukcesu w zmieniającym się otoczeniu rynkowym.

Pytanie 23

Jaką metodę wydawania towarów należy zastosować, jeżeli pierwsze w kolejności mają być wydawane towary, które najpóźniej dotarły?

A. FEFO
B. FIFO
C. HIFO
D. LIFO
Metoda LIFO (Last In, First Out) polega na tym, że towary, które przybyły najpóźniej, są wydawane jako pierwsze. Takie podejście jest szczególnie przydatne w branżach, gdzie wartość towarów szybko się zmienia lub w przypadku produktów, które mogą się łatwo zestarzeć lub zdezaktualizować. Przykładem zastosowania LIFO mogą być magazyny z elektroniką, gdzie nowoczesne modele zastępują starsze, a zatem logiczne jest, aby najnowsze urządzenia były wydawane jako pierwsze. Ta metoda pomaga również w zachowaniu aktualności oferty produktowej i minimalizowaniu strat związanych z przestarzałym asortymentem. Warto zauważyć, że LIFO nie jest powszechnie stosowana w obrocie artykułami spożywczymi, gdzie preferuje się podejście FIFO (First In, First Out), ale w kontekście innych branż LIFO staje się kluczowym elementem strategii zarządzania zapasami. Stosowanie LIFO jest zgodne z wieloma standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie optymalizacji procesów magazynowania i dystrybucji w celu zwiększenia efektywności operacyjnej.

Pytanie 24

LIFO oznacza zasadę wydawania z magazynu towarów, które

A. zostały przyjęte jako ostatnie
B. zostały przyjęte jako pierwsze
C. zostały już częściowo wydane
D. posiadają określoną datę ważności
LIFO, czyli 'Last In, First Out', to zasada zarządzania zapasami, która oznacza, że towary, które zostały dostarczone jako ostatnie, są wydawane jako pierwsze. Takie podejście jest szczególnie przydatne w branżach, gdzie produkty mogą ulegać szybkiemu przeterminowaniu, jak w przypadku żywności lub chemikaliów. Stosując metodę LIFO, przedsiębiorstwa mogą minimalizować straty związane z przestarzałymi lub przeterminowanymi zapasami. Przykładem zastosowania LIFO może być magazynowanie świeżych owoców, gdzie nowe partie są umieszczane na górze stosu, a te starsze są używane najpierw. LIFO jest także zgodne z zasadami rachunkowości zapasów, które mogą wpływać na sprawozdania finansowe przedsiębiorstw. Warto również zauważyć, że ta metoda jest często wykorzystywana w systemach ERP, które zarządzają procesami magazynowymi. W kontekście standardów, LIFO jest zgodne z zasadami FIFO (First In, First Out), które są przeciwieństwem LIFO, ale wybór odpowiedniej strategii zarządzania zapasami powinien opierać się na analizie specyfiki branży oraz wymagań dotyczących rotacji zapasów.

Pytanie 25

Akt administracyjny wydany przez ministra odpowiedzialnego za transport lub wskazany w ustawie organ lokalny, który pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze transportu drogowego, to

A. certyfikat
B. licencja
C. umowa
D. zezwolenie
No i odpowiedź 'licencja' to strzał w dziesiątkę! Licencja to taki ważny dokument, który wydaje administracja publiczna, żeby umożliwić firmom zajmowanie się transportem drogowym. Ciekawe, że wszystko to regulują przepisy, a w szczególności Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Aby zdobyć licencję, firma musi spełnić pewne warunki, takie jak mieć środki finansowe i odpowiednie pojazdy. Przykładowo, przewoźnicy muszą mieć licencję, żeby przewozić ludzi lub towar, bo to jest istotne dla bezpieczeństwa i zgodności z obowiązującymi normami. W praktyce, licencja to nie tylko legalność, ale też budowanie zaufania wśród klientów i instytucji kontrolujących. Jak dla mnie, to licencjonowanie jest kluczowe w branży transportowej, bo dba o interesy społeczeństwa oraz jakość świadczonych usług.

Pytanie 26

Jakie dokumenty są wykorzystywane w zarządzaniu magazynem?

A. Pz i Wz
B. Rw i Kp
C. Wz i Kp
D. Mm i Rk
Odpowiedź 'Pz i Wz' jest poprawna, ponieważ dokumenty te są kluczowymi elementami w gospodarce magazynowej. Pz, czyli 'Przyjęcie Zewnętrzne', jest dokumentem, który odnotowuje przyjęcie towaru do magazynu. To ważny krok w procesie zarządzania zapasami, ponieważ umożliwia kontrolę stanu magazynu oraz identyfikację przyczyn ewentualnych różnic między stanem faktycznym a ewidencją. Z kolei Wz, czyli 'Wydanie Zewnętrzne', dokumentuje wydanie towarów z magazynu, co jest kluczowe dla prawidłowego przepływu materiałów w przedsiębiorstwie. Oba dokumenty są niezwykle ważne w kontekście obiegu dokumentacji, zarządzania zapasami oraz audytów wewnętrznych. Dobrą praktyką jest, aby każda operacja magazynowa była dokładnie udokumentowana, co pozwala na zachowanie przejrzystości i rzetelności danych. W kontekście standardów, można odwołać się do ISO 9001, które podkreśla znaczenie dokumentacji i zarządzania procesami w organizacji.

Pytanie 27

Pracownik magazynu otrzymał listę pozycji asortymentowych oraz ilości towarów do pobrania, a także pick by light w celu

A. kompletowania zamówienia
B. konfekcjonowania zamówienia
C. ułożenia jednostek ładunkowych
D. przyjęcia i rozmieszczenia towaru
Wybór odpowiedzi dotyczącej konfekcjonowania zamówienia jest błędny, ponieważ konfekcjonowanie odnosi się do procesu pakowania i przygotowywania towarów do wysyłki, a nie bezpośrednio do ich zbierania z magazynu. Często mylone jest pojęcie kompletacji z konfekcjonowaniem, co prowadzi do nieporozumień związanych z tym, jakie czynności są realizowane w danym etapie procesów magazynowych. Podobnie, odpowiedzi sugerujące przyjęcie i rozmieszczenie towaru, czy ułożenie jednostek ładunkowych, pomijają kluczowe różnice pomiędzy tymi procesami a kompletowaniem zamówienia. Przyjęcie towaru to proces związany z weryfikacją i rejestracją produktów przybywających do magazynu, co nie ma związku z ich zbieraniem na potrzeby zamówień. Ułożenie jednostek ładunkowych natomiast dotyczy optymalizacji przestrzeni magazynowej i organizacji towarów, a nie ich wydawania. Ważne jest, aby w kontekście zarządzania magazynem rozróżniać poszczególne etapy, ponieważ każdy z nich wiąże się z innymi procedurami i standardami operacyjnymi, co ma istotne znaczenie dla efektywności całego procesu logistycznego. Zrozumienie tych różnic pozwala na lepsze zarządzanie zapasami oraz zwiększa efektywność operacyjną, a także zadowolenie klientów.

Pytanie 28

Pierwsze trzy cyfry w kodzie EAN-13

A. określają identyfikator producenta
B. określają kraj lub region, w którym dany produkt został wytworzony
C. służą jako oznaczenie dla indywidualnych potrzeb producenta
D. określają kod wyrobu
Pierwsze trzy cyfry kodu kreskowego EAN-13 odgrywają kluczową rolę w identyfikacji kraju lub regionu, w którym dany produkt został wyprodukowany. W systemie EAN, który jest szeroko stosowany w handlu detalicznym, te cyfry są częścią tzw. prefiksu krajowego. Prefiksy te przypisywane są przez organizację GS1, odpowiedzialną za standardy kodów kreskowych. Przykładowo, prefiksy zaczynające się na 590 wskazują na Polskę, podczas gdy 400-440 identyfikuje Niemcy. Taka struktura umożliwia szybkie i efektywne zarządzanie towarami oraz ich pochodzeniem. W praktyce, znajomość tych prefiksów jest istotna zarówno dla producentów, jak i detalistów, ponieważ pozwala na łatwiejsze śledzenie i zarządzanie łańcuchem dostaw oraz zapewnia konsumentom lepsze informacje o pochodzeniu produktu. Dodatkowo, zrozumienie struktury kodu EAN-13 jest kluczowe, aby zapewnić zgodność z międzynarodowymi standardami handlowymi, co ma istotne znaczenie w erze globalizacji.

Pytanie 29

W tabeli przedstawiono opisy zarządzania zapasami grup asortymentów. Który opis dotyczy klasyfikacji XYZ?

Opis A.Opis B.
Szybka reakcja na potrzeby konsumenta oraz maksymalna redukcja kosztów w całym łańcuchu dostaw.Poziom utrzymania zapasów tworzą grupy: pierwsza I - największe zużycie, grupa II - średnie zużycie, grupa III - sporadyczne zużywane
Opis C.
Udział wielkości sprzedawanych grup asortymentowych w I kwartale 2009 przedstawiał się następująco: grupa I – 80%, grupa II – 15%, grupa III – 5%
Opis D.
Planowanie potrzeb materiałowych na podstawie prognozowanego popytu.

A. C.
B. D.
C. A.
D. B.
Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad klasyfikacji zapasów. Na przykład, odpowiedzi dotyczące klasyfikacji ABC mogą wydawać się zbliżone, jednak ta klasyfikacja opiera się na wartości towarów, a nie na ich częstotliwości zużycia. W klasyfikacji ABC towary są dzielone na kategorie w zależności od ich wartości, co nie uwzględnia zmienności w zużyciu. Typowym błędem jest mylenie wartości z częstotliwością, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o tym, które produkty wymagają większej uwagi. Można również zwrócić uwagę na pomijanie kontekstu, w jakim zapasy są używane. Każda z metod klasyfikacji zapasów ma swoje zastosowania, jednak niewłaściwe ich użycie może prowadzić do znacznych strat finansowych, np. poprzez nadmierne lub niedostateczne utrzymywanie zapasów. Kluczowe jest zrozumienie, że klasyfikacja XYZ jest skoncentrowana na analizie zarówno wartości, jak i zużycia, co czyni ją bardziej kompleksowym narzędziem w zarządzaniu zapasami. W przypadku błędnych odpowiedzi warto dokładnie przeanalizować, jakie cechy i wskaźniki zostały wzięte pod uwagę przy wyborze odpowiedzi.

Pytanie 30

Korzystając z informacji zawartych w tabeli, wskaż maksymalną temperaturę przechowywania mięsa jagnięcego.

Warunki przechowywania wybranych rodzajów mięsa
wg wytycznych Międzynarodowego Instytutu Chłodnictwa
ProduktTemperatura
[°C]
Wilgotność względna
[%]
Czas
przechowywania
Wołowina-1,5 ÷ -1,090 ÷ 959 tygodni
Mięso jagnięce-1,0 ÷ 090 ÷ 9510 ÷ 15 dni
Wieprzowina-1,5 ÷ 090 ÷ 951 ÷ 2 tygodnie
Bekon wędzony-3,0 ÷ -1,080 ÷ 901 miesiąc

A. -3,0°C
B. 0°C
C. -1,0°C
D. -1,5°C
Maksymalna temperatura przechowywania mięsa jagnięcego wynosi 0°C, co jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami przechowywania produktów mięsnych. Przechowywanie mięsa w tej temperaturze pozwala na minimalizację rozwoju bakterii i utrzymanie jakości produktu. W praktyce oznacza to, że mięso jagnięce powinno być przechowywane w lodówkach ustawionych na poziomie 0°C, aby zapewnić jego świeżość i bezpieczeństwo. Należy również pamiętać, że w przypadku mięsa, każde powyższe 0°C może prowadzić do zwiększonego rozwoju mikroorganizmów. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie tych norm, zwłaszcza w kontekście przetwórstwa mięsnego i gastronomii. Warto zaznaczyć, że zgodnie z regulacjami unijnymi oraz krajowymi, mięso powinno być transportowane i przechowywane w temperaturach dostosowanych do jego rodzaju, aby zminimalizować ryzyko chorób przenoszonych przez żywność.

Pytanie 31

Który z dokumentów zawiera informacje takie jak: nazwa firmy, numer dokumentu, data jego sporządzenia, magazyn, z którego towar został wydany, dział, do którego towar jest przekazywany, nazwa, ilość, cena jednostkowa oraz wartość towaru, podpis osoby, która sporządziła dokument, a także podpisy osoby wydającej oraz przyjmującej zapas?

A. WZ
B. RW
C. PZ
D. ZW
Dokumenty takie jak PZ, WZ i ZW pełnią różne funkcje w zarządzaniu gospodarką magazynową, ale żaden z nich nie zawiera wszystkich wymaganych informacji jak dokument RW. PZ, czyli 'Przyjęcie Zewnętrzne', jest używane do rejestrowania przyjęcia towarów do magazynu, jednak nie zawiera szczegółowych danych o rozchodzie. Z kolei WZ, 'Wydanie Zewnętrzne', dokumentuje wydanie towaru, ale nie rejestruje podpisów osób odpowiedzialnych ani nie precyzuje działu przyjmującego. Natomiast ZW, 'Zwrot Wewnętrzny', dotyczy dokumentacji zwrotów towarów do magazynu, a nie ich wydania. Rozpoznawanie tych dokumentów i ich funkcji jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zapasami. Typowym błędem jest mylenie dokumentacji przyjęć i wydania towarów, co prowadzi do problemów w bilansowaniu stanów magazynowych i do błędnego obiegu dokumentów. Zrozumienie specyfiki każdego z tych dokumentów oraz ich zastosowania w praktyce jest niezbędne, aby uniknąć nieporozumień i błędów w procesach logistycznych. Dlatego ważne jest, aby każdy pracownik odpowiedzialny za gospodarkę magazynową był dobrze zaznajomiony z różnicami między nimi i ich zastosowaniem w codziennej pracy.

Pytanie 32

Na którym rysunku jest przedstawione wnętrze magazynu wielokondygnacyjnego?

Ilustracja do pytania
A. Na rysunku 3.
B. Na rysunku 1.
C. Na rysunku 4.
D. Na rysunku 2.
Rysunek 3 przedstawia wnętrze magazynu wielokondygnacyjnego, co można zidentyfikować po charakterystycznych regałach magazynowych umieszczonych na różnych poziomach. W magazynach tego typu kluczowe jest efektywne wykorzystywanie przestrzeni, co pozwala na maksymalizację pojemności i organizacji towarów. Przykładem zastosowania takiej konstrukcji jest system składowania, który umożliwia łatwy dostęp do różnych poziomów regałów, często z użyciem wózków widłowych lub systemów automatyzacji. W praktyce, magazyny wielokondygnacyjne są projektowane zgodnie z normami bezpieczeństwa i ergonomii, co zapewnia nie tylko efektywność operacyjną, ale też bezpieczeństwo pracowników. To ważne, aby podczas projektowania i eksploatacji takich obiektów brać pod uwagę przepisy dotyczące nośności, wentylacji oraz przeciwwskazań dotyczących składowania niektórych materiałów. Właściwe zaplanowanie przestrzeni obniża koszty operacyjne oraz podnosi jakość zarządzania zapasami, co jest kluczowe w nowoczesnej logistyce.

Pytanie 33

Jaki system informatyczny jest używany do zarządzania obiegiem zapasów w magazynach?

A. SCM
B. CRM
C. WMS
D. DRP
DRP, czyli Distribution Requirements Planning, to system, którego celem jest planowanie potrzeb dystrybucyjnych, a nie bezpośrednie zarządzanie zapasami w magazynie. Choć DRP może wspierać procesy logistyczne, jego głównym zadaniem jest optymalizacja łańcucha dostaw poprzez prognozowanie zapotrzebowania na produkty w różnych lokalizacjach, co nie jest tożsame z zarządzaniem stanem zapasów na poziomie magazynu. SCM, czyli Supply Chain Management, to z kolei szersze podejście do zarządzania całym łańcuchem dostaw, obejmujące strategie dostaw, produkcję oraz transport, ale nie koncentruje się wyłącznie na operacjach magazynowych. CRM, czyli Customer Relationship Management, dotyczy natomiast zarządzania relacjami z klientami i nie ma żadnego związku z operacjami magazynowymi. Wybór niewłaściwego systemu może prowadzić do nieefektywności, zwiększenia kosztów i opóźnień w realizacji zamówień. Kluczowym błędem jest mylenie funkcji i zastosowań tych systemów, co pokazuje brak zrozumienia ich specyfiki oraz roli w procesach logistycznych. Właściwe zrozumienie różnic między tymi systemami oraz ich zastosowania w praktyce jest niezbędne dla skutecznego zarządzania operacjami logistycznymi.

Pytanie 34

Sieć powiązań pomiędzy producentem, hurtownikiem, detalistą i klientem określamy mianem łańcucha

A. dostaw
B. zapasów
C. produktu
D. klienta
Poprawna odpowiedź "dostaw" odnosi się do kluczowego elementu w systemie logistycznym, jakim jest łańcuch dostaw, który obejmuje wszystkie etapy od produkcji do dostarczenia finalnego produktu do klienta. Łańcuch dostaw to złożona sieć, w której przedsiębiorstwa, takie jak producenci, hurtownicy, detaliści i klienci, współpracują w celu zapewnienia efektywnego przepływu towarów i informacji. Przykładem zastosowania może być firma zajmująca się sprzedażą detaliczną, która koordynuje dostawy od różnych producentów, optymalizując stany magazynowe i minimalizując koszty transportu. W kontekście dobrych praktyk, zarządzanie łańcuchem dostaw powinno opierać się na zasadach takich jak Just in Time (JIT), co pozwala na redukcję zapasów i zwiększenie elastyczności w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby rynku. Ponadto, efektywne zarządzanie łańcuchem dostaw przyczynia się do poprawy relacji z klientami, co jest kluczowe dla osiągnięcia przewagi konkurencyjnej na współczesnym rynku.

Pytanie 35

Jaki jest stopień wykorzystania potencjału produkcyjnego firmy, jeśli całkowita zdolność produkcji wynosi 25 000 ton, a ilość zleceń do zrealizowania osiąga 20 000 ton?

A. 80%
B. 25%
C. 100%
D. 125%
Wykorzystanie zasobów produkcyjnych przedsiębiorstwa można obliczyć, dzieląc ilość przyjętych zleceń przez całkowitą zdolność produkcyjną, a następnie mnożąc przez 100%. W tym przypadku mamy 20 000 ton zleceń przy całkowitej zdolności 25 000 ton. Wzór wygląda następująco: (20 000 / 25 000) * 100% = 80%. Oznacza to, że przedsiębiorstwo wykorzystuje 80% swoich możliwości produkcyjnych. Taka analiza jest kluczowa dla efektywnego zarządzania produkcją, ponieważ pozwala na identyfikację niewykorzystanych zasobów oraz optymalizację procesów produkcyjnych. W praktyce, utrzymywanie wysokiego wskaźnika wykorzystania zasobów sprzyja redukcji kosztów stałych i zwiększa rentowność, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu produkcją. Firmy często dążą do maksymalizacji tego wskaźnika, aby uzyskać przewagę konkurencyjną oraz lepiej planować przyszłe inwestycje w rozwój i modernizację.

Pytanie 36

Przedstawione w tabeli stawki taryfowe mają charakter

Odległość
w km
Strefa 1Strefa 2Strefa 3
w zł
1190195205
2220230242
3250265279
4280300316
5310335353

A. stały.
B. degresywny.
C. malejący.
D. progresywny.
Stawki taryfowe nie są progresywne, co oznacza, że nie rosną w zależności od ilości przejechanych kilometrów w sposób, który charakteryzuje ten typ taryfy. Progresywne stawki oznaczają, że im więcej kilometrów pokonujemy, tym wyższa stawka za każdy dodatkowy kilometr, co może prowadzić do sytuacji, w której klienci płacą znacznie więcej za dłuższe trasy. W przypadku stawek degresywnych, z kolei, początkowe stawki są wyższe, a następnie maleją w miarę pokonywania kolejnych kilometrów, co także nie ma miejsca w omawianym przykładzie. Malejące stawki funkcjonują podobnie do degresywnych, jednak w tym przypadku zmniejszająca się stawka dotyczy ogólnych kosztów w miarę wydłużania trasy. Posiadanie takich taryf mogłoby prowadzić do nieprzewidywalności kosztów dla użytkowników, co jest sprzeczne z zasadą przejrzystości w ustalaniu cen. Użytkownicy często mylą te pojęcia z powodu nieprecyzyjnych wyjaśnień dotyczących taryf lub niewłaściwego zrozumienia funkcjonowania systemów taryfowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że stawki taryfowe mogą przybierać różnorodne formy, ale w tym przypadku mamy do czynienia z taryfą stałą, która zapewnia bezpieczeństwo finansowe i przewidywalność kosztów dla klientów.

Pytanie 37

Koszt produkcji jednej gry planszowej wynosi 5,00 zł. Producent ustalił jednostkową cenę sprzedaży netto na poziomie kosztu produkcji powiększonego o 30% zysk. Jaką kwotę brutto będzie miała faktura za sprzedaż 1 500 gier planszowych, jeśli obowiązuje 23% stawka VAT?

A. 11 992,50 zł
B. 9 750,00 zł
C. 7 507,50 zł
D. 6 457,50 zł
Aby obliczyć kwotę brutto za sprzedane 1 500 gier planszowych, należy najpierw ustalić jednostkowy koszt sprzedaży netto. Koszt wytworzenia jednej gry wynosi 5,00 zł, a producent dodaje 30% narzut zysku. Obliczamy to: 5,00 zł + (30% z 5,00 zł) = 5,00 zł + 1,50 zł = 6,50 zł. To jest cena netto za jedną grę. Następnie, aby obliczyć całkowity przychód netto ze sprzedaży 1 500 gier, mnożymy jednostkową cenę netto przez ilość sprzedanych gier: 6,50 zł * 1 500 = 9 750,00 zł. Teraz, aby uzyskać kwotę brutto, dodajemy VAT. Stawka VAT wynosi 23%, więc obliczamy: 9 750,00 zł * 23% = 2 242,50 zł. Finalna kwota brutto to 9 750,00 zł + 2 242,50 zł = 11 992,50 zł. W praktyce, znajomość obliczania cen brutto i netto jest kluczowa nie tylko dla sprzedawców, ale również dla księgowych, aby prawidłowo wystawiać faktury i obliczać zobowiązania podatkowe.

Pytanie 38

Strategia selektywnej dystrybucji jest wykorzystywana podczas sprzedaży towarów

A. za pośrednictwem jednego dystrybutora
B. w pewnych wybranych lokalizacjach
C. na obszarze wybranych krajów poprzez wejście na rynek
D. w każdym dostępnym punkcie sprzedaży
Rozważając inne podejścia do dystrybucji, niektórzy mogą mylić dystrybucję selektywną z dystrybucją ekskluzywną, w której produkty są dostępne tylko u jednego pośrednika. Ta strategia, chociaż również ogranicza liczbę punktów sprzedaży, nie odpowiada na potrzeby konsumentów, którzy poszukują różnorodności i łatwego dostępu do produktów. Ponadto, dystrybucja we wszystkich punktach handlowych, co sugeruje jedna z odpowiedzi, jest zupełnie sprzeczna z ideą selektywności. To podejście, często stosowane w kontekście produktów masowych, prowadzi do rozmycia wizerunku marki oraz osłabienia jej wartości, co jest niepożądane w przypadku produktów premium. Ostatnia odpowiedź, dotycząca penetracji rynku na wybranych rynkach krajowych, mylnie zakłada, że selektywność dotyczy jedynie geograficznego zasięgu, podczas gdy kluczem do strategii selektywnej jest dobór odpowiednich punktów sprzedaży w oparciu o strategię marketingową oraz docelową grupę klientów. Takie podejście zbyt często prowadzi do pomijania fundamentalnych zasad dotyczących zarządzania marką oraz dostosowywania oferty do specyficznych potrzeb rynkowych.

Pytanie 39

Co oznacza skrót odnoszący się do efektywnej obsługi klienta?

A. CMR
B. CRM
C. ECR
D. ERP
Czasami wybór niepoprawnej odpowiedzi w temacie efektywnej obsługi klienta bierze się z niezbyt jasnego rozumienia terminów związanych z zarządzaniem relacjami z klientami. CRM (Customer Relationship Management) to strategia i technologie pomagające firmom zarządzać interakcjami z klientami. Mimo że CRM poprawia relacje, to nie chodzi tu o bezpośrednią obsługę, tylko bardziej o organizację i analizę danych klientów. Podobnie, ERP (Enterprise Resource Planning) zajmuje się wewnętrznymi procesami firmy, jak finanse czy produkcja, a nie bezpośrednią interakcją z klientem. A CMR (Customer Managed Relationship) to koncepcja, w której to klienci mają wpływ na relacje z firmą i tu może być małe zamieszanie co do efektywnej obsługi. Ważne jest, żeby zrozumieć te różnice, bo wybierając niewłaściwe terminy, można łatwo popełnić błąd w strategii obsługi klienta. Musimy pamiętać, że dobra obsługa klienta wymaga zintegrowanego podejścia skupionego na ich satysfakcji i zaangażowaniu, co nie zawsze jest możliwe, gdy używa się niewłaściwych narzędzi. Dobrze jest patrzeć na realne potrzeby klientów i dostosowywać procedury tak, aby zwiększyć ich zadowolenie.

Pytanie 40

Zabieg polegający na pozyskiwaniu z odpadów substancji lub materiałów i ich ponownym wykorzystaniu nosi nazwę

A. sortowaniem
B. spalaniem
C. zniszczeniem
D. recyklingiem
Spalanie, choć może być postrzegane jako forma utylizacji odpadów, nie jest procesem recyklingu. Proces ten polega na przekształcaniu odpadów w energię, co często prowadzi do emisji gazów cieplarnianych oraz innych zanieczyszczeń, negatywnie wpływających na zdrowie ludzi oraz środowisko. Sortowanie, z drugiej strony, to kluczowy etap w procesie recyklingu, ale samo w sobie nie oznacza odzyskiwania materiałów. To tylko wstęp do efektywnego recyklingu, który wymaga dalszych działań, takich jak przetwarzanie czy ponowne wykorzystanie. Zniszczenie odpadów, w kontekście ich utylizacji, oznacza ich całkowite zniszczenie, co nie sprzyja idei zrównoważonego rozwoju. Z perspektywy gospodarki obiegu zamkniętego, podejście to prowadzi do marnotrawienia cennych surowców, które mogłyby zostać ponownie użyte. Warto zrozumieć, że skuteczne zarządzanie odpadami wymaga kompleksowego podejścia obejmującego zarówno profilaktykę, jak i recykling. Często pojawiającym się błędem jest mylenie procesów utylizacji z recyklingiem, co może prowadzić do nieefektywnego gospodarowania odpadami oraz utraty cennych zasobów, które można by odzyskać i ponownie wykorzystać.