Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 02:20
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 02:36

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Pomiar światła realizowany przez czujnik w aparacie fotograficznym, określany jako wielosegmentowy, to także pomiar

A. ważony centralnie

B. matrycowy

C. całkowity

D. pomiar punktowy

Centralnie ważony pomiar polega na tym, że aparat skupia się na centralnej części kadru, co może prowadzić do nieprawidłowych ocen oświetlenia, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. W przypadku integralnego pomiaru, który uwzględnia wszystkie źródła światła, także pozostaje ryzyko, że nie uwzględni on lokalnych różnic w oświetleniu, co skutkuje niedokładnością w ekspozycji. Pomiar punktowy, z kolei, który analizuje bardzo wąski obszar kadru, może być przydatny w niektórych specyficznych sytuacjach, ale jego ograniczenia sprawiają, że często nie oddaje pełnego obrazu sceny. Używanie tych metod bez zrozumienia kontekstu, w jakim się znajdujemy, może prowadzić do błędów w ekspozycji, co jest szczególnie problematyczne podczas pracy w zmiennych warunkach oświetleniowych. Typowe pomyłki myślowe obejmują założenie, że pomiar centralny zawsze zapewni najlepsze rezultaty, co jest nieprawidłowe w sytuacjach, gdy w kadrze występuje znaczne zróżnicowanie jasności. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne metody pomiaru, jest kluczowe dla uzyskania optymalnych efektów w fotografii.

Pytanie 2

Aby naświetlić próbki materiału wrażliwego na światło i ocenić jego światłoczułość, należy zastosować

A. termostat

B. densytometr

C. sensytometr

D. pehametr

Sensytometr to ciekawe urządzenie, które mierzy, jak bardzo materiały, takie jak filmy fotograficzne, reagują na światło. Działa to w ten sposób, że naświetlamy próbki światłem o znanej intensywności i długości fali, a potem analizujemy, co się dzieje z materiałem. To ważne, bo dzięki temu możemy ocenić, jak dobrze materiał działa, co ma znaczenie w różnych zastosowaniach. Myślę, że w laboratoriach fotograficznych sensytometr byłby naprawdę przydatny. Umożliwia on dostosowanie czułości materiału do konkretnego usage. Dzięki niemu można uzyskać lepszą jakość zdjęć i oszczędzać materiały, bo precyzyjniej dobieramy ich właściwości. Na przykład, można lepiej dobrać czasy naświetlania w zależności od tego, jaki materiał jest używany, co pozwala na uzyskanie świetnych efektów wizualnych.

Pytanie 3

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane zdjęcie o wymiarach 10 × 15 cm, aby jego wydruk w rozdzielczości 300 dpi miał format 20 × 30 cm?

A. 150 spi

B. 300 spi

C. 600 spi

D. 1200 spi

Aby uzyskać obraz o wymiarach 20 × 30 cm przy rozdzielczości 300 dpi, musimy zrozumieć, jakie są wymagania dotyczące rozdzielczości przy skanowaniu. Rozdzielczość skanera, wyrażana w spi (sample per inch), określa, ile punktów obrazu jest rejestrowanych na cal. Przy obliczeniach musimy wziąć pod uwagę, że 300 dpi oznacza, iż na każdym calu rozmiaru wydruku powinno znaleźć się 300 punktów. W przypadku formatu 20 × 30 cm, co odpowiada 7.87 × 11.81 cali, całkowita liczba pikseli wymagana do uzyskania odpowiedniej jakości wydruku wynosi 2362 × 3543 pikseli. Z tego wynika, że przy skanowaniu z rozdzielczością 600 spi uzyskujemy wystarczającą ilość szczegółów, aby obraz po wydrukowaniu nie stracił na jakości. W praktyce skanowanie z wyższą rozdzielczością, jak 600 spi, jest zalecane przy archiwizacji zdjęć, ponieważ pozwala na zachowanie większej ilości detali, co jest szczególnie istotne w przypadku późniejszego przetwarzania lub powiększania obrazu. Tego rodzaju praktyka jest zgodna ze standardami branżowymi, które sugerują zachowanie wysokiej rozdzielczości dla materiałów archiwalnych.

Pytanie 4

Planowanie zdjęć krajobrazowych na barwnym materiale przy użyciu obiektywu ultraszerokokątnego wymaga wziąć pod uwagę filtr do przyciemnienia nieba

A. połówkowy czerwony

B. polaryzacyjny

C. połówkowy szary

D. połówkowy pomarańczowy

Filtr połówkowy szary jest kluczowym narzędziem w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy chcemy uzyskać zrównoważoną ekspozycję między jasnym niebem a ciemniejszym horyzontem. Działa on poprzez stopniowe przyciemnienie górnej części kadru, co pozwala na zredukowanie nadmiaru światła pochodzącego z nieba. Stosując ten filtr, fotograf może uzyskać lepszą równowagę tonalną, co przekłada się na bardziej efektowne zdjęcia, w których niebo nie jest prześwietlone, a szczegóły krajobrazu są odpowiednio uwydatnione. Praktycznym zastosowaniem tego filtra jest jego użycie podczas fotografowania o wschodzie lub zachodzie słońca, kiedy to niebo jest szczególnie jasne w porównaniu do ciemniejszych elementów krajobrazu. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie testów z różnymi ustawieniami filtra, aby znaleźć optymalne ustawienia dla konkretnego ujęcia, co może znacząco zwiększyć jakość uzyskanych zdjęć. Ponadto, stosowanie filtrów połówkowych jest zalecane w kontekście zachowania zakresu tonalnego w zdjęciach, co jest istotne w obróbce cyfrowej, gdyż pozwala na łatwiejsze dostosowanie kolorów i kontrastu.

Pytanie 5

Aby pozbyć się smug z powierzchni filtra zamontowanego na obiektywie, należy zastosować

A. bibułki optycznej

B. pędzelka

C. chusteczki bawełnianej

D. chusteczki papierowej

Użycie chusteczki papierowej do czyszczenia obiektywu może wydawać się praktyczne, jednak może prowadzić do poważnych uszkodzeń. Chusteczki papierowe często zawierają drobne włókna, które mogą zarysować delikatną powierzchnię soczewki, co jest nieodwracalne i wpływa na jakość zdjęć. Zastosowanie pędzelka również nie jest rekomendowane, ponieważ pędzelki mogą zbierać zanieczyszczenia i piasek z powierzchni, a następnie je rozcierać po obiektywie, co prowadzi do zarysowań. W wielu przypadkach pędzelki nie są wystarczająco delikatne, żeby skutecznie usunąć kurz czy smugi, stąd nie spełnią oczekiwań w kontekście konserwacji optyki. Chusteczki bawełniane, mimo że są bardziej miękkie, również mogą pozostawiać włókna na powierzchni soczewki, co jest niewskazane. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że każdy materiał, który jest miękki, nadaje się do czyszczenia optyki. W rzeczywistości, wybór nieodpowiednich materiałów do czyszczenia może prowadzić do pogorszenia jakość obrazu oraz uszkodzenia sprzętu. Dlatego, aby uniknąć tych problemów, zawsze należy wybierać akcesoria dedykowane do czyszczenia optyki, co podkreślają standardy branżowe oraz rekomendacje producentów.

Pytanie 6

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego na fotografii, lampę trzeba ustawić

A. z góry nad obiektem

B. za obiektem

C. z przodu obiektu

D. z boku obiektu

Umieszczenie lampy za przedmiotem jest kluczowym elementem uzyskania efektu oświetlenia konturowego, który polega na podkreśleniu kształtów i faktur obiektów poprzez kontrast pomiędzy jasnością a cieniem. W tej technice światło pada na tylną część obiektu, co tworzy efekt halo, który nadaje głębi i trójwymiarowości. Przykładowo, w fotografii portretowej, umiejscowienie lampy za modelem może uwydatnić rysy twarzy, tworząc dramatyczne i estetyczne wrażenie. Dobrą praktyką jest także użycie filtrów lub dyfuzorów, aby łagodzić ostre krawędzie cienia, co pozwoli uzyskać bardziej naturalny efekt. W kontekście oświetlenia studyjnego, techniki te są powszechnie stosowane w celu uzyskania profesjonalnych rezultatów, a ich znajomość jest niezbędna dla fotografów oraz filmowców, którzy pragną tworzyć dynamiczne i angażujące obrazy.

Pytanie 7

W fotografii reklamowej produktów szklanych najczęściej stosuje się oświetlenie

A. przednie z dodatkiem dolnego

B. dolne z dodatkiem górnego

C. tylne z dodatkiem bocznego

D. górne z dodatkiem przedniego

W fotografii reklamowej produktów szklanych, oświetlenie tylne z dodatkiem bocznego jest kluczowym elementem, który pozwala na uzyskanie efektownego i atrakcyjnego wyglądu. Tylne oświetlenie tworzy głębię oraz podkreśla przezroczystość szkła, co jest niezbędne w przypadku tego typu produktów. Dzięki zastosowaniu dodatkowego bocznego światła, można uzyskać interesujące refleksy oraz cienie, co sprawia, że produkt staje się bardziej trójwymiarowy i przyciąga wzrok. Przykładem może być fotografia butelek, gdzie tylne światło podkreśla ich kontury, natomiast boczne światło akcentuje detale, takie jak etykiety czy tekstura szkła. W praktyce, dobrą praktyką jest również kontrolowanie intensywności oraz kierunku świateł, aby uniknąć prześwietleń i zapewnić równomierne oświetlenie. W branży reklamowej, stosowanie tego typu oświetlenia jest zgodne z ogólnymi standardami, które podkreślają znaczenie jakości i estetyki w prezentacji produktów.

Pytanie 8

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, konieczne jest zastosowanie

A. powiększalnika

B. skanera płaskiego

C. kopiarki stykowej

D. plotera laserowego

Kopiarka stykowa jest idealnym urządzeniem do uzyskiwania srebrnej kopii pozytywowej z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, ponieważ jej konstrukcja pozwala na bezpośrednie nałożenie negatywu na materiał światłoczuły. W tej technice światło przechodzi przez negatyw, co umożliwia uzyskanie dokładnej reprodukcji obrazu na materiale, takiego jak papier fotograficzny. Przykładowo, w tradycyjnym procesie fotografii analogowej, kopiarki stykowe są wykorzystywane w darkroomach, gdzie zachowanie szczegółów i kontrastu obrazu jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku. Użycie tej metody również zapewnia, że nie występują żadne zniekształcenia, które mogłyby wynikać z użycia innych urządzeń, takich jak skanery czy plotery, które mogą wprowadzać błędy w odwzorowaniu. Dobra praktyka wskazuje, że dla zachowania jakości archiwalnych negatywów, kopiowanie za pomocą kopiarki stykowej jest preferowane, ponieważ proces ten nie wymaga przetwarzania cyfrowego, które mogłoby wpłynąć na jakość finalnego obrazu.

Pytanie 9

Jakim środkiem można oczyścić przednią soczewkę obiektywu, jeśli jest zabrudzona kroplą smaru?

A. roztworu soli kuchennej

B. sprężonego powietrza

C. pędzelka

D. roztworu alkoholu izopropylowego

Roztwór alkoholu izopropylowego jest najskuteczniejszym środkiem do czyszczenia przednich soczewek obiektywów, ponieważ doskonale rozpuszcza tłuszcze oraz smary, nie pozostawiając resztek. Alkohol izopropylowy ma właściwości odtłuszczające, dzięki czemu skutecznie usuwa plamy, nie uszkadzając przy tym delikatnych powłok optycznych. Użycie roztworu alkoholu izopropylowego powinno być jednak przeprowadzane z zachowaniem ostrożności; zaleca się użycie specjalnych ściereczek z mikrofibry, ponieważ są one miękkie i nie rysują powierzchni soczewki. Warto również pamiętać, aby nie stosować czystego alkoholu, lecz jego rozcieńczoną wersję, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia powłok optycznych. W przypadku mocniejszych zabrudzeń zaleca się najpierw usunięcie większej ilości zanieczyszczeń przy pomocy sprężonego powietrza, a następnie przystąpienie do czyszczenia za pomocą alkoholu. Użycie odpowiednich metod czyszczenia obiektywów jest zgodne z praktykami branżowymi, co zapewnia długotrwałe użytkowanie sprzętu fotograficznego.

Pytanie 10

Kiedy wykonujemy fotografie w pomieszczeniach, w jakim celu stosuje się odbicie światła od sufitu za pomocą lampy błyskowej?

A. aby wyrównać kontrast oświetlenia naturalnego.

B. by przyciemnić cienie w obiektach znajdujących się we wnętrzu.

C. w celu modyfikacji temperatury barwowej dostępnych źródeł światła.

D. żeby zwiększyć kontrast oświetlenia fotografowanej sceny.

Wybierając inne odpowiedzi, można spotkać się z nieporozumieniami dotyczącymi podstawowych zasad oświetlenia w fotografii. Pierwsza odpowiedź sugeruje, że odbijanie światła ma na celu zmianę temperatury barwowej zastanych źródeł światła. W rzeczywistości, temperatura barwowa jest określona przez źródła światła i ich charakterystykę, a nie przez techniki odbicia światła. Odbicie nie zmienia fizycznych właściwości światła, a jedynie jego kierunek oraz intensywność. Kolejna odpowiedź dotycząca przyciemnienia cieni jest myląca; odbicie światła od sufitu zazwyczaj ma na celu zmiękczenie cieni, a nie ich przyciemnienie. Przyciemnienie cieni mogłoby prowadzić do niekorzystnych efektów, takich jak zmniejszenie detali w cieniach czy nadmierne kontrasty, co jest niepożądane w wielu sytuacjach. Zwiększenie kontrastu oświetlenia fotografowanej sceny to kolejny błąd w myśleniu, ponieważ odbicie światła od sufitu ma na celu wyrównanie i zmiękczenie ogólnego oświetlenia, a nie jego zwiększenie. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć, które oddają naturę i atmosferę wnętrza, dlatego stosowanie lamp błyskowych w sposób przemyślany i zgodny z powyższymi zasadami jest niezwykle istotne w praktyce fotograficznej.

Pytanie 11

Aby zrealizować w programie Adobe Photoshop kompozycję fotograficzną z wielu obrazów, należy zastosować

A. style warstw oraz tryby mieszania

B. filtry artystyczne i warstwy dopasowujące

C. narzędzia selekcji, kopiowania oraz maski warstw

D. narzędzia do korekcji oraz grupy warstw

Wybór innych narzędzi, jak style warstwy i tryby mieszania warstw, nie jest najodpowiedniejszy w kontekście tworzenia fotomontaży, ponieważ te funkcje głównie służą do modyfikacji wyglądu już istniejących warstw, a nie do efektywnego łączenia różnych obrazów. Style warstwy, takie jak cień, blask czy gradient, mogą być używane do nadawania warstwom efektów estetycznych, ale nie pozwalają na precyzyjne selekcjonowanie i łączenie elementów z różnych źródeł. Podobnie, tryby mieszania warstw zajmują się interakcją między warstwami, co jest przydatne do osiągania określonych efektów wizualnych, jednak nie stanowią podstawowego narzędzia do budowy fotomontażu. Z drugiej strony, filtry artystyczne i warstwy dopasowania, choć mogą wspierać proces twórczy, skupiają się głównie na edytowaniu i stylizacji jednego obrazu, a nie na łączeniu wielu elementów w jedną spójną kompozycję. Użytkownik może myśleć, że te narzędzia są wystarczające, jednak ignorując znaczenie narzędzi selekcji i maski, traci możliwość precyzyjnego kontrolowania, co zostanie połączone i jak to będzie wyglądać w końcowej wersji fotomontażu. To często prowadzi do frustracji, gdyż końcowy efekt nie odpowiada zamierzonym celom artystycznym.

Pytanie 12

Jak szybko zaznaczyć jednolitą kolorystycznie część obrazu w programie Adobe Photoshop?

A. różdżkę.

B. zaznaczenie magnetyczne.

C. zaznaczenie wielokątne.

D. lasso.

Zastosowanie narzędzi takich jak lasso, zaznaczenie wielokątne czy zaznaczenie magnetyczne w kontekście szybkiego zaznaczenia jednolitego kolorystycznie obiektu jest niewłaściwe z kilku powodów. Lasso to narzędzie, które wymaga manualnej kontroli przy zaznaczaniu, co czyni je bardziej czasochłonnym i mniej precyzyjnym, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z dużymi obszarami o jednolitej kolorystyce. Zaznaczenie wielokątne, z kolei, również polega na ręcznym wyznaczaniu granic zaznaczenia, co nie jest optymalne, gdy celem jest błyskawiczne uchwycenie kolorystycznych obiektów. Zaznaczenie magnetyczne, choć ułatwia zaznaczanie poprzez 'przyciąganie' do krawędzi obiektów, również wymaga znacznego wysiłku manualnego i może być mało skuteczne w przypadku obiektów o prostych kształtach i jednolitych kolorach. W praktyce, błędne wykorzystanie tych narzędzi prowadzi do nieefektywności i frustracji, ponieważ nie spełniają one wymagania szybkiego zaznaczania obiektów o jednorodnej kolorystyce. Warto zwrócić uwagę, że efektywna praca z grafiką wymaga znajomości odpowiednich narzędzi i ich właściwego zastosowania. Dlatego kluczowe jest, aby podczas pracy z programem Photoshop mieć świadomość, które narzędzie najlepiej odpowiada na konkretne potrzeby i wymagania projektu.

Pytanie 13

Przy tworzeniu planu sesji zdjęciowej do fotografowania w technice wysokiego klucza, co należy wziąć pod uwagę?

A. ciemne tło, oświetlenie skierowane

B. jasne tło, oświetlenie rozproszone

C. jasne tło, oświetlenie skierowane

D. ciemne tło, oświetlenie rozproszone

Fotografia w technice wysokiego klucza charakteryzuje się jasnymi, dobrze oświetlonymi obrazami, w których dominują jasne tony. Wybór jasnego tła jest kluczowy, ponieważ pomaga w uzyskaniu efektu lekkości i przestronności, który jest istotny w tej technice. Oświetlenie rozproszone, które można osiągnąć na przykład poprzez użycie softboxów lub parasoli, pozwala na uzyskanie delikatnych cieni oraz równomierne oświetlenie obiektu. Dzięki temu, przejrzystość i detale w zdjęciach są lepiej widoczne, co jest szczególnie ważne w fotografii portretowej czy produktowej. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia ślubna, gdzie ważne jest uchwycenie radosnych chwil w jasnej i przyjemnej atmosferze. Wybierając oświetlenie i tło, zawsze należy pamiętać o harmonii między nimi, co pozwoli na uzyskanie estetycznych i profesjonalnych efektów. W praktyce, technika ta jest powszechnie wykorzystywana w komercyjnej fotografii, na przykład w reklamach, gdzie jasność obrazu przyciąga uwagę potencjalnych klientów.

Pytanie 14

Efekt vintageu na fotografii cyfrowej można uzyskać stosując

A. krzywe tonalne z podniesieniem punktów w cieniach

B. maksymalne wyostrzenie krawędzi obiektów

C. zwiększenie nasycenia wszystkich kolorów o 50%

D. obniżenie temperatury barwowej do 2000K

Zwiększenie nasycenia wszystkich kolorów o 50% to podejście, które może wprowadzić zupełnie inny efekt niż vintage. Zwiększenie nasycenia powoduje, że kolory stają się intensywniejsze i bardziej żywe, co jest przeciwieństwem estetyki vintage, która dąży do uzyskania delikatnych, wyblakłych tonów. W kontekście efektu retro, nasycenie powinno być często obniżone, aby uzyskać bardziej stonowany wygląd. Obniżenie temperatury barwowej do 2000K również nie jest właściwym sposobem na osiągnięcie vintage; w rzeczywistości tak niska temperatura barwowa prowadzi do uzyskania bardzo ciepłych, pomarańczowych tonów, które mogą sprawić, że zdjęcie stanie się nienaturalne i przesadzone. Z kolei maksymalne wyostrzenie krawędzi obiektów również jest rozbieżne z duchem vintage, ponieważ stare fotografie zazwyczaj charakteryzują się mniejszą ostrością i większym zmiękczeniem detali. W efekcie, kierując się tymi błędnymi koncepcjami, łatwo jest uzyskać efekt, który zamiast przywoływać wspomnienia z przeszłości, tworzy wrażenie nowoczesności, co przeczy zamysłowi vintage. W fotografii, kluczowe jest zrozumienie, jakie techniki są odpowiednie dla danego stylu oraz jak manipulować różnymi parametrami, aby uzyskać zamierzony efekt wizualny.

Pytanie 15

Gdy histogram wskazuje na dużą ilość pikseli zgromadzonych blisko prawej krawędzi, co to sugeruje o zdjęciu?

A. jest zbyt jasne

B. nie jest w ogóle nienaświetlone

C. jest zbyt ciemne

D. jest równomiernie naświetlone

Odpowiedź, że zdjęcie jest zbyt jasne, jest poprawna, ponieważ histogram, który pokazuje dużą liczbę pikseli blisko prawej krawędzi, wskazuje na nadmierne naświetlenie. W świetle technicznym oznacza to, że wiele wartości tonów w obrazie zbliża się do maksymalnej jasności (255 w systemie RGB), co skutkuje utratą szczegółów w jasnych partiach zdjęcia. W praktyce fotograficznej, zbyt jasne zdjęcia mogą prowadzić do efektu prześwietlenia, gdzie detale w jasnych obszarach stają się niewidoczne, co jest szczególnie istotne w przypadku zdjęć krajobrazów lub portretów z dużą ilością światła. Aby uzyskać zrównoważone naświetlenie, warto stosować techniki takie jak bracketing ekspozycji, które polegają na wykonaniu kilku zdjęć z różnymi ustawieniami naświetlenia. Pozwala to na późniejsze wybranie najlepszego ujęcia lub na stworzenie zdjęcia HDR (High Dynamic Range), które łączy różne naświetlenia w celu uzyskania lepszego zakresu tonalnego. Dobrą praktyką jest również kalibracja monitorów oraz używanie histogramów do oceny naświetlenia podczas procesu edycji zdjęć.

Pytanie 16

W celu zrobienia zdjęcia pokazującego 3/4 postaci ludzkiej w kadrze do kolan użyto planu

A. średni

B. totalny

C. amerykański

D. pełny

Odpowiedź 'amerykański' to strzał w dziesiątkę. Ten plan, znany też jako plan do kolan, pokazuje postać od stóp do głowy, ale tak, że widzimy ją od kolan w górę. Takie ujęcie często zobaczymy w filmach albo w portretach, bo świetnie oddaje emocje i dynamikę. Gdy postać wchodzi do sceny lub ma interakcję z otoczeniem, to właśnie ten plan robi robotę. Trzeba umieć dobrze kadrować i znać zasady kompozycji, na przykład regułę trzecich, żeby ujęcia były estetyczne i harmonijne. Dla filmowców i fotografów plan amerykański to absolutna podstawa, którą warto znać.

Pytanie 17

Jakie z wymienionych wartości odpowiadają ekspozycji ISO 100,1/125 s, f16?

A. ISO 100, l/30s, f16

B. ISO 100, l/60s, f16

C. ISO 200, l/250s, f16

D. ISO 200, l/500s, f16

Odpowiedź ISO 200, 1/250 s, f16 jest poprawna, ponieważ zmiana wartości ISO oraz czasu naświetlania, przy stałym ustawieniu przysłony f16, umożliwia uzyskanie tej samej ekspozycji. Zwiększenie ISO z 100 do 200 oznacza podwojenie czułości matrycy, co pozwala na uzyskanie jaśniejszego obrazu. Aby zrekompensować tę zmianę i utrzymać prawidłową ekspozycję, musimy skrócić czas naświetlania. Zmiana z 1/125 s na 1/250 s to dokładnie pół kroku, co zgadza się ze zwiększeniem ISO o jeden stopień. Takie przeliczenia są kluczowe w fotografii, zwłaszcza w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać odpowiednią ekspozycję przy zmieniających się warunkach oświetleniowych. Przykładowo, w warunkach dobrego oświetlenia, wyższe ISO może być zastosowane z krótszym czasem naświetlania, co pozwala na uchwycenie ruchu bez rozmycia obrazu. W praktyce, fotografowie często muszą balansować pomiędzy ISO, czasem naświetlania i przysłoną, aby uzyskać zamierzony efekt bez utraty jakości zdjęcia.

Pytanie 18

Dla zapewnienia poprawnych kolorów na zdjęciach wykonywanych przy oświetleniu jarzeniowym należy w aparacie cyfrowym ustawić balans bieli na temperaturę barwową około

A. 7500-8000 K

B. 4000-4500 K

C. 5500-6000 K

D. 2700-3000 K

Wybór temperatury barwowej na poziomie 2700-3000 K, 5500-6000 K lub 7500-8000 K w kontekście oświetlenia jarzeniowego prowadzi do poważnych błędów w reprodukcji kolorów. Świetlo jarzeniowe ma określoną charakterystykę spektralną, a jego temperatura barwowa oscyluje w granicach 4000-4500 K, co oznacza, że ustawienie balansu bieli poniżej tej wartości, jak 2700-3000 K, może skutkować przesunięciem kolorów w stronę ciepłych odcieni, co w przypadku zdjęć w biurze czy innych przestrzeniach oświetlonych jarzeniówkami może skutkować nienaturalnym wyglądem skóry lub otoczenia. Z drugiej strony, ustawienie balansu bieli na poziomie 5500-6000 K, typowym dla światła dziennego, również nie jest wskazane, ponieważ może powodować 'wypranie' kolorów, przez co obraz stanie się mniej wyrazisty. Wybór temperatury 7500-8000 K, zwykle zarezerwowanej dla światła sztucznego o chłodniejszym odcieniu, również jest niewłaściwy, gdyż może prowadzić do niebieskiego zabarwienia, co jest całkowicie nieodpowiednie w kontekście jarzeniowym. Niezrozumienie tych podstawowych zasad balansu bieli może prowadzić do chaosu w postprodukcji, gdzie konieczne staje się intensywne korygowanie kolorów, co nie tylko jest czasochłonne, ale również może obniżyć jakość końcowego obrazu.

Pytanie 19

Które z narzędzi w Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do miejscowej korekcji cieni i świateł?

A. Color Picker (Próbnik koloru)

B. Magic Wand (Różdżka)

C. Crop Tool (Kadrowanie)

D. Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie)

Narzędzie Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie) w Adobe Photoshop jest doskonałym wyborem do miejscowej korekcji cieni i świateł, ponieważ pozwala na precyzyjne manipulowanie jasnością i kontrastem wybranych obszarów obrazu. Umożliwia to artystyczne podejście do retuszu zdjęć, gdzie można podkreślić detale w cieniach lub wyeksponować jaśniejsze fragmenty bez wpływu na całe zdjęcie. Na przykład, jeśli chcemy uwydatnić rysy twarzy modela, używamy narzędzia Rozjaśnianie na wybranych partiach, a następnie narzędzia Ściemnianie w miejscach, gdzie chcemy dodać głębi. Warto pamiętać, że przez nadmierne rozjaśnianie lub ściemnianie można uzyskać niepożądane efekty, dlatego ważne jest, aby zawsze pracować na warstwach i dostosowywać intensywność efektu. Zastosowanie tych narzędzi w odpowiednich proporcjach i z umiarem to klucz do uzyskania naturalnych i efektownych rezultatów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obróbce zdjęć.

Pytanie 20

Aby odtworzyć obraz przeznaczony do dużych powiększeń, należy użyć czarno-białego materiału negatywowego o czułości

A. 100 ISO

B. 25 ISO

C. 200 ISO

D. 400 ISO

Wybór materiału negatywowego o wyższej czułości, takiego jak 100 ISO, 200 ISO czy 400 ISO, wiąże się z kilkoma istotnymi ograniczeniami, które wpływają na jakość obrazu. Filmy o wyższej czułości są bardziej wrażliwe na światło, co prowadzi do większego ziarna. W praktyce oznacza to, że przy dużych powiększeniach, szczegóły mogą być mniej wyraźne, a obraz może być narażony na szumy, które zniekształcają odwzorowanie rzeczywistości. W kontekście technik reprodukcji obrazów, jak skanowanie czy drukowanie, wysoka czułość jest niekorzystna, gdyż może prowadzić do utraty istotnych detali oraz wprowadzać artefakty, które są szczególnie widoczne przy przybliżeniu. Ponadto, w fotografii artystycznej czy dokumentacyjnej, istotne jest zachowanie dynamiki tonalnej, co jest łatwiejsze do osiągnięcia przy niższej czułości. Producenci materiałów fotograficznych, tacy jak Kodak czy Fujifilm, zalecają stosowanie niskoczułych filmów w sytuacjach, gdy priorytetem jest jakość obrazu oraz szczegółowość. Wybierając film o zbyt wysokiej czułości, można nieświadomie skompromitować jakość końcowego obrazu, co jest wynikiem niepełnego zrozumienia technicznych właściwości materiałów negatywowych.

Pytanie 21

Trójpodział kadru w fotografii to podział

A. pozwalający na wyznaczenie mocnych elementów w obrazie.

B. zdjęcia na trzy części.

C. na plany ogólny, średni i zbliżony.

D. na plany pierwszy, drugi oraz trzeci.

Trójpodział kadru fotograficznego to zasada kompozycji, która polega na podzieleniu obrazu na dziewięć równych części, tworząc siatkę z dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Te linie oraz ich przecięcia są nazywane mocnymi punktami, a ich wykorzystanie w kadrze pozwala na bardziej zrównoważoną i interesującą kompozycję. Użycie trójpodziału nie tylko przyciąga wzrok widza do kluczowych elementów fotografii, ale również nadaje całości harmonijnego wyglądu. W praktyce fotograficznej, można na przykład umieścić główny obiekt w jednym z mocnych punktów, co sprawi, że zdjęcie będzie bardziej dynamiczne. Ta zasada jest często stosowana w różnych dziedzinach sztuki wizualnej i filmowej, gdzie kompozycja odgrywa kluczową rolę w odbiorze wizualnym. Dobrze skonstruowana kompozycja według trójpodziału pozwala na stworzenie zdjęć, które są nie tylko estetyczne, ale również przekazują zamierzony przekaz artystyczny.

Pytanie 22

"Trójkąt ekspozycji" w fotografii odnosi się do relacji między

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, intensywnością oświetlenia

C. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, obiektywem, czułością sensora obrazu

Odpowiedź wskazująca na zależność między czasem naświetlania, liczbą przysłony a czułością detektora obrazu jest prawidłowa, ponieważ te trzy elementy tworzą trójkąt ekspozycji, który jest fundamentem technik fotograficznych. Czas naświetlania określa, jak długo matryca lub film jest wystawiony na działanie światła, co wpływa na ruch obiektów w kadrze. Liczba przysłony, oznaczająca wielkość otworu w obiektywie, kontroluje ilość światła wpadającego do aparatu oraz głębię ostrości, co jest kluczowe dla kompozycji zdjęcia. Czułość detektora obrazu, wyrażana w jednostkach ISO, odnosi się do zdolności aparatu do rejestrowania obrazu w różnych warunkach oświetleniowych. Zrozumienie interakcji tych trzech parametrów pozwala fotografowi na kreatywne zarządzanie ekspozycją i uzyskiwanie zamierzonych efektów wizualnych. Na przykład, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na krótszy czas naświetlania, co zminimalizuje ryzyko poruszenia zdjęcia, podczas gdy odpowiednie ustawienie przysłony może pomóc w uzyskaniu pożądanej głębi ostrości.

Pytanie 23

Kiedy planujesz robić zdjęcia z widokiem na odległe obiekty, co powinieneś przygotować?

A. soczewkę Fresnela

B. obiektyw szerokokątny

C. mieszek

D. teleobiektyw

Teleobiektyw to kluczowy element w fotografii umożliwiający rejestrowanie oddalonych obiektów z wysoką jakością i szczegółowością. Jego największą zaletą jest zdolność do zbliżania odległych elementów sceny bez utraty ostrości, co jest niezbędne w fotografii przyrodniczej, sportowej czy krajobrazowej. Teleobiektywy charakteryzują się długą ogniskową, co pozwala na kompresję perspektywy oraz uzyskanie efektu zamknięcia tła. Dzięki nim można uchwycić szczegóły, które byłyby niewidoczne przy użyciu standardowego obiektywu. W praktyce, fotografując dziką faunę, teleobiektyw pozwala na bezpieczne oddalenie od zwierząt, minimalizując stres dla nich oraz zapewniając lepsze kadry. Korzystając z teleobiektywu, warto również zwrócić uwagę na stabilizację obrazu, aby uniknąć rozmyć spowodowanych drganiami aparatu. Ponadto, teleobiektywy są często stosowane w fotografii portretowej, gdzie umożliwiają uzyskanie przyjemnego efektu rozmycia tła (bokeh).

Pytanie 24

W jakim formacie powinien być zapisany zeskanowany obraz, aby mógł być poddany dalszej obróbce?

A. JPEG

B. TIFF

C. RAW

D. PDF

Wybierając inne formaty, można napotkać liczne ograniczenia, które czynią je nieodpowiednimi do dalszej obróbki skanowanych obrazów. JPEG, chociaż popularny ze względu na korzystną kompresję, jest formatem stratnym. Oznacza to, że podczas zapisu plików w tym formacie dochodzi do utraty danych, co może znacząco wpłynąć na jakość obrazu, zwłaszcza w przypadku wielokrotnej edycji. Kompresja stosowana w JPEG może prowadzić do pojawienia się artefaktów, co czyni go mało użytecznym w profesjonalnych zastosowaniach, gdzie każda jakość detalu ma znaczenie. PDF, choć przydatny do dokumentacji i prezentacji, nie jest idealnym formatem do przechowywania obrazów do edycji, ponieważ może ograniczać dostęp do oryginalnych danych graficznych, a także nie zapewnia optymalnej jakości kolorów. Natomiast RAW, mimo że jest formatem bezstratnym, zazwyczaj wymaga specjalistycznego oprogramowania do obróbki i nie jest powszechnie używany w przypadkach skanowania dokumentów. Użycie niewłaściwego formatu może prowadzić do problemów z jakością, utratą szczegółów oraz ograniczonymi możliwościami edycyjnymi, co stanowi istotne błędne podejście w kontekście efektywnej obróbki skanowanych materiałów.

Pytanie 25

Najnowszym trendem w dziedzinie nośników pamięci do profesjonalnych aparatów fotograficznych jest

A. wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym

B. transmisja bezprzewodowa obrazów bezpośrednio do chmury

C. powrót do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność

D. zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe

Wybór powrotu do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność, a także pomysły na wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym lub transmisję bezprzewodową obrazów do chmury, są nieaktualne w kontekście profesjonalnych zastosowań fotograficznych. Karty SD, mimo że są szeroko stosowane i tańsze, mają ograniczenia prędkości zapisu, które mogą być niewystarczające dla profesjonalistów pracujących z wysokiej jakości materiałem. W praktyce, przy pracy z plikami RAW, ich transfer może być zbyt wolny, co prowadzi do frustracji w trakcie sesji zdjęciowych. W przypadku pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym, choć teoretycznie mogłoby to poprawić prędkość, to w rzeczywistości takie rozwiązanie jest zbyt skomplikowane i kosztowne, aby stać się powszechne. Co więcej, pamięć RAM nie jest projektowana do długoterminowego przechowywania danych, co czyni ją nieodpowiednią do użycia w fotografii. Z kolei transmisja bezprzewodowa obrazów do chmury, choć wygodna, wiąże się z problemami z opóźnieniami, prędkością transferu i wymaga stałego dostępu do internetu, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy liczy się każda sekunda. Te wszystkie aspekty wskazują, że trendy są ukierunkowane na zwiększenie wydajności i niezawodności, co najlepiej realizuje zapis na dyskach SSD za pomocą PCIe.

Pytanie 26

Który z elementów aparatu fotograficznego pozwala na odsłonięcie, a następnie ponowne zasłonięcie materiału światłoczułego lub przetwornika optoelektronicznego w celu uzyskania odpowiedniej ekspozycji?

A. Migawka

B. Matówka

C. Samowyzwalacz

D. Przesłona

Migawka jest kluczowym elementem aparatu fotograficznego, który odpowiada za kontrolowanie czasu, przez jaki materiał światłoczuły lub przetwornik optoelektroniczny jest wystawiony na działanie światła. Jej główną funkcją jest odsłanianie i zasłanianie matrycy podczas wykonywania zdjęcia, co bezpośrednio wpływa na ekspozycję obrazu. Dzięki regulacji czasu otwarcia migawki, fotograf może decydować o tym, jak dużo światła dostanie się do aparatu. Przykładowo, w jasnych warunkach oświetleniowych zaleca się użycie krótszych czasów otwarcia migawki, aby uniknąć prześwietlenia zdjęcia. W praktyce, migawki mogą mieć różne mechanizmy działania, takie jak migawki centralne, które otwierają się jednocześnie w całej klatce, oraz migawki szczelinowe, które przesuwają się przez matrycę. Wiedza na temat funkcji migawki jest niezbędna dla każdego fotografa, aby skutecznie kontrolować ekspozycję oraz uzyskać zamierzony efekt artystyczny w swoich zdjęciach.

Pytanie 27

Który z formatów pozwala na zapisanie przetworzonego zdjęcia z zachowaniem warstw, a jednocześnie umożliwia otwieranie obrazu w różnych programach graficznych oraz przeglądarkach?

A. TIFF

B. BMP

C. PSD

D. JPG

Format TIFF (Tagged Image File Format) to wybór, który umożliwia zapisanie obrobionego zdjęcia z zachowaniem warstw, co jest kluczowe w pracy z grafiką rastrową. TIFF obsługuje różne tryby kompresji, w tym bezstratną, co pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu podczas edycji oraz przechowywania plików. Jest to istotne, gdyż w procesie edycyjnym, jak również w przypadku archiwizacji zdjęć, zachowanie szczegółów i warstw pozwala na ich późniejsze wielokrotne modyfikacje bez utraty jakości. Na przykład, w profesjonalnym środowisku graficznym, projektanci często korzystają z TIFF, aby współpracować w zespołach, gdzie różne osoby mogą edytować różne warstwy obrazu. Co więcej, pliki TIFF są szeroko wspierane przez wiele aplikacji graficznych, jak Adobe Photoshop, GIMP czy CorelDRAW, co czyni je uniwersalnym formatem do wymiany i archiwizacji obrazów. Dla tych, którzy pracują nad projektami wymagającymi wysokiej rozdzielczości oraz elastyczności w edytowaniu, TIFF stanowi najlepszą opcję.

Pytanie 28

Fotografia podlega ochronie prawnej jako dzieło osobiste, gdy

A. stanowi rezultat twórczej działalności z cechą oryginalności, samodzielności artystycznej

B. ukazuje dzieła sztuki

C. ukazuje dokumentację

D. przedstawia wierne odwzorowanie wyglądu oryginału

Fotografia ma swoje prawa autorskie, gdy jest efektem pracy twórczej, gdzie widać tę inwencję i samodzielność artysty. Czyli autor zdjęcia powinien wnieść coś od siebie, jakąś swoją kreatywność. Na przykład, zdjęcia artystyczne to nie tylko suche rejestrowanie rzeczywistości, ale też interpretacja tego, co widzi artysta. Fajnie zauważyć, że ochrona nie dotyczy tylko techniki robienia zdjęć, ale również tego, jak autor podchodzi do kompozycji, światła czy kolorów. Niezależnie od tego, czy to pejzaż, portret, czy coś abstrakcyjnego, kluczowe jest, żeby zdjęcie miało tę twórczą nutę. Z danych międzynarodowych, jak Konwencja Berneńska, wynika, że zdjęcia muszą mieć swoje cechy, by być chronione prawem autorskim.

Pytanie 29

W jakim celu stosuje się technikę HDR w fotografii?

A. Aby zwiększyć intensywność kolorów

B. Aby uzyskać większy zakres dynamiczny obrazu

C. Aby zmniejszyć ilość szumów w obrazie

D. Aby uzyskać efekt rozmycia ruchu

W fotografii technika HDR nie jest stosowana do zmniejszania ilości szumów. Szumy to zakłócenia w obrazie, które są bardziej związane z czułością ISO i jakością przetwornika. Aby zmniejszyć ilość szumów, stosuje się techniki takie jak redukcja szumów w postprodukcji lub używanie niższych wartości ISO. Natomiast zwiększenie intensywności kolorów można osiągnąć poprzez regulację nasycenia lub kontrastu w edycji zdjęć, ale nie jest to główny cel HDR. HDR może wprawdzie wpływać na postrzeganie kolorów poprzez lepsze oddanie detali, ale nie jest to jego podstawowe zastosowanie. Co do uzyskiwania efektu rozmycia ruchu, to jest to technika związana z długim czasem naświetlania, nie z HDR. Rozmycie ruchu jest używane do kreatywnego przedstawienia ruchu w fotografii, np. przy fotografowaniu płynącej wody czy poruszających się ludzi. Każda z tych technik ma swoje miejsce w fotografii i jest używana do osiągania konkretnych efektów, ale nie są one związane z zastosowaniem HDR.

Pytanie 30

Metoda przechowywania zdjęć w archiwum z zachowaniem standardu 3-2-1 oznacza

A. posiadanie 3 kopii danych, na 2 różnych nośnikach, z czego 1 poza miejscem pracy

B. przechowywanie przez 3 lata, w 2 kopiach, z 1 aktualizacją rocznie

C. zastosowanie 3 formatów plików, 2 różnych nośników i 1 systemu katalogowania

D. kompresję danych do 3 formatów, z 2 kopiami zapasowymi i 1 wersją roboczą

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnym zrozumieniu istoty metody 3-2-1. Zastosowanie trzech formatów plików, dwóch różnych nośników i jednego systemu katalogowania nie ma nic wspólnego z zapewnieniem bezpieczeństwa danych. Kluczowym aspektem metody 3-2-1 jest bowiem nie różnorodność formatów, lecz liczba kopii i ich lokalizacja. Również kompresja danych do trzech formatów z dwiema kopiami zapasowymi i jedną wersją roboczą nie odpowiada na problem zabezpieczenia danych przed utratą. W tym przypadku koncentrujemy się na ilości przechowywanych danych, a nie na ich formie czy dostępności. Przechowywanie danych przez trzy lata w dwóch kopiach z jedną aktualizacją rocznie to pomysł, który nie odnosi się do zasadności regularnych kopii zapasowych. Dbanie o dane powinno być procesem ciągłym, a nie ograniczonym do jednego okresu. Przyjmuje się, że dane powinny być regularnie archiwizowane i zabezpieczane w różnych lokalizacjach, aby dostosować się do zmieniających się potrzeb i zagrożeń. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że nie chodzi o różnorodność, ale o bezpieczeństwo i dostępność danych, co jest podstawą metody 3-2-1.

Pytanie 31

Niedostateczne naświetlenie materiału negatywowego może być spowodowane zbyt

A. dużym otworem przysłony

B. niską czułością filmu

C. długim czasem ekspozycji

D. długim czasem naświetlania

Niska czułość filmu, oznaczana jako ISO, jest kluczowym czynnikiem wpływającym na zdolność filmu do rejestrowania światła. Im niższa wartość ISO, tym mniej czuły jest materiał fotograficzny na światło, co w praktyce oznacza, że potrzebuje on dłuższego czasu naświetlania lub mocniejszego źródła światła, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Przykładowo, film o czułości ISO 100 wymaga jaśniejszego oświetlenia lub dłuższego czasu naświetlania niż film o czułości ISO 400. W fotografii, dobierając film, warto kierować się warunkami oświetleniowymi; w słabszym świetle należy wybierać filmy o wyższej czułości. Przy planowaniu sesji zdjęciowych, szczególnie w zmiennych warunkach oświetleniowych, istotne jest, aby zrozumieć, jak czułość filmu wpływa na końcowy efekt. W praktyce, niedoświetlenie może prowadzić do zbyt ciemnych i mało szczegółowych zdjęć, co jest niepożądane w większości sytuacji fotograficznych.

Pytanie 32

Jakie promieniowanie o kolorze jest przepuszczane przez filtr purpurowy?

A. zielonej

B. zielonej i niebieskiej

C. niebieskiej i czerwonej

D. zielonej i czerwonej

Filtr purpurowy to urządzenie, które przepuszcza promieniowanie o określonych długościach fal, blokując pozostałe. W przypadku filtra purpurowego, przepuszcza on promieniowanie w zakresie długości fal odpowiadających barwom niebieskiej i czerwonej. Oznacza to, że światło o tych długościach fal przenika przez filtr, podczas gdy inne kolory, takie jak zieleń, są blokowane. Praktycznie, takie filtry są szeroko stosowane w fotografii oraz w technologii przetwarzania obrazu, gdzie istotne jest uchwycenie określonych barw dla uzyskania pożądanego efektu wizualnego. W fotografii, zastosowanie filtra purpurowego może zwiększyć nasycenie niebieskich i czerwonych tonów, co jest szczególnie przydatne w krajobrazie oraz portretach, gdzie te kolory mogą być kluczowe dla estetyki obrazu. Takie praktyki są zgodne z zasadami kolorymetrii, która jest nauką zajmującą się pomiarem i opisem koloru, oraz z metodami kalibracji kolorów w procesach produkcji graficznej.

Pytanie 33

Jakie jest najniższe wymaganie dotyczące rozmiaru obrazu cyfrowego przeznaczonego do druku w formacie 10 x 10 cm z rozdzielczością 300 dpi?

A. 0,5 Mpx

B. 1,0 Mpx

C. 2,0 Mpx

D. 1,5 Mpx

Fajnie, że próbujesz, ale wiele osób myli, co to znaczy rozdzielczość i jak to się ma do wielkości pliku graficznego. To może prowadzić do błędnych wniosków na temat tego, ile pikseli tak naprawdę potrzebujemy do druku. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 0,5 Mpx, 1,0 Mpx czy 2,0 Mpx nie biorą pod uwagę, jak ważna jest rozdzielczość dpi, jeśli chodzi o jakość druku. Rozdzielczość 300 dpi to standard, co oznacza, że żeby uzyskać fajny, wyraźny obraz na wydruku, liczba pikseli na cal musi być odpowiednia. W przypadku 10 x 10 cm, to wychodzi jakieś 1,5 Mpx, a to jest znacznie więcej niż 0,5 Mpx czy 1,0 Mpx, a 2,0 Mpx też tu nie wystarczy, żeby było dobrze. Ludzie często mają problem z tym, jak postrzegać wymagania przy druku, co może się skończyć drobnymi wpadkami przy projektach. Dlatego trzeba zrozumieć, że wielkość pliku musi być odpowiednia do rozdzielczości, by osiągnąć ładne i wyraźne obrazy w druku.

Pytanie 34

Najpopularniejszym obecnie formatem zdjęć 360° dla mediów społecznościowych jest

A. format HEIF z kompresją adaptacyjną

B. format stereoskopowy w proporcjach 4:3

C. format równoprostokątny zgodny ze standardami meta-tagów

D. format zwykłego wideo w proporcjach 16:9

Jeśli chodzi o formaty zdjęć 360°, niektóre z proponowanych odpowiedzi mogą wydawać się atrakcyjne, ale niestety nie spełniają one wymagań współczesnych mediów społecznościowych. Na przykład, format zwykłego wideo w proporcjach 16:9 jest powszechnie stosowany w filmach i prezentacjach, ale nie jest odpowiedni dla zdjęć 360°. Zdjęcia tego typu wymagają specjalnej struktury, aby mogły być wyświetlane w formacie panoramicznym, co oznacza, że tradycyjne proporcje wideo są niewystarczające. Podobnie, format stereoskopowy w proporcjach 4:3, który jest często używany w filmach 3D, nie jest odpowiedni dla zdjęć 360°, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej perspektywy przestrzennej, która jest kluczowa w interaktywnych doświadczeniach. Z kolei format HEIF z kompresją adaptacyjną, mimo że może oferować lepszą jakość obrazu, nie jest standardem dla mediów społecznościowych w kontekście zdjęć 360°. Użytkownicy często mylą różne typy formatów, co prowadzi do nieporozumień i niewłaściwego przygotowania treści. Dlatego tak istotne jest zrozumienie różnic między tymi formatami oraz ich zastosowaniem w praktyce. Przygotowując zdjęcia 360° do publikacji, kluczowym jest, aby stosować się do branżowych standardów, co zwiększa szansę na efektywne dotarcie do odbiorców i zapewnia lepsze doświadczenia wizualne.

Pytanie 35

Tryb pracy ciągłego autofokusa (AI Servo/AF-C) jest najbardziej przydatny przy fotografowaniu

A. statycznych martwych natur

B. krajobrazów przy świetle naturalnym

C. szybko poruszających się obiektów sportowych

D. portretów w studio

Fotografując statyczne martwe natury, nie ma potrzeby używania trybu ciągłego autofokusa, ponieważ obiekty są w nieruchomej pozycji. W takiej sytuacji wystarczy tryb jednorazowego autofokusa, by skupić się na detalach, kompozycji i świetle. Podobnie jest z portretami w studio, gdzie model zazwyczaj nie wykonuje gwałtownych ruchów. Użycie AF-C w takich przypadkach może prowadzić do niepotrzebnych zawirowań w ostrości, co odbije się na jakości zdjęcia. W przypadku krajobrazów przy świetle naturalnym również nie zachodzi potrzeba śledzenia ruchu. Krajobrazy to statyczne sceny, w których istotniejsze jest ustawienie przysłony, czasu naświetlania i balansu bieli, a nie dynamiczne śledzenie obiektów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że tryb AF-C sprawdzi się w każdej sytuacji, ale w rzeczywistości jego zastosowanie ma sens głównie w kontekście dynamicznych scen. Warto przy tym zwrócić uwagę na to, że niektóre aparaty oferują różne tryby autofokusa, co pozwala na dopasowanie do specyfiki danej fotografii. Właściwe zrozumienie, kiedy i jak korzystać z różnych trybów autofokusa, jest kluczowe dla poprawy umiejętności fotograficznych i uzyskania lepszych rezultatów.

Pytanie 36

Reakcja przedstawiona zgodnie z równaniem: AgBr + Na₂S₂O₃→ Na[AgS₂O₃] + NaBr, odnosi się do procesu

A. płukania

B. wywoływania

C. utrwalania

D. naświetlania

Odpowiedź 'utrwalania' jest w porządku, bo dotyczy stabilizacji obrazu fotograficznego. W fotografii utrwalanie to istotny krok, który ma na celu zablokowanie reakcji chemicznych w emulsji po naświetleniu. Ta reakcja AgBr + Na2S2O3 → Na[AgS2O3] + NaBr pokazuje, jak siarczan sodu (Na2S2O3) działa jak utrwalacz, usuwając nadmiar bromku srebra, który nie był naświetlony. Dzięki temu obraz staje się trwały i nie ulega dalszym zmianom pod wpływem światła, co jest naprawdę ważne w praktyce fotograficznej. Z mojego doświadczenia, skuteczne utrwalanie wymaga odpowiedniego czasu i temperatury, bo w przeciwnym razie mogą się pojawić problemy, jak zbyt jasne lub ciemne zdjęcia. Warto pamiętać, że stosowanie właściwych chemikaliów i technik jest kluczowe, aby zapewnić, że obraz będzie stabilny.

Pytanie 37

Aby poprawić ostrość detali obrazu w programie Adobe Photoshop, jakie polecenie należy wybrać?

A. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi

B. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca

C. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy

D. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie

Odpowiedź 'Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca' jest poprawna, ponieważ jest to jedno z najskuteczniejszych narzędzi w Adobe Photoshop do wyostrzania detali obrazu. Maska wyostrzająca działa na zasadzie podkreślenia krawędzi poprzez zwiększenie kontrastu w miejscach, gdzie zachodzi zmiana kolorów, co pozwala na wydobycie szczegółów, które mogą być zamazane lub nieostre. Jest to technika szeroko stosowana w edycji zdjęć, zwłaszcza gdy przygotowujemy obrazy do druku lub publikacji internetowej, gdzie ostrość jest kluczowa. Przykładem zastosowania może być poprawa wyrazistości portretów, gdzie istotne jest uwydatnienie oczu i detali na skórze, co nadaje zdjęciu profesjonalny wygląd. W branży fotograficznej i graficznej, stosowanie maski wyostrzającej zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak praca na kopii oryginalnego obrazu, pozwala na nieniszczące edytowanie zdjęć, co jest standardem w profesjonalnym workflow.

Pytanie 38

Jaką część padającego światła odbija powierzchnia szarej karty?

A. 3%

B. 30%

C. 18%

D. 90%

Odpowiedzi 3%, 90% oraz 30% są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki właściwości odbicia światła przez szare karty. Przy 3% odbicia mamy do czynienia z powierzchnią o bardzo niskiej refleksyjności, co nie jest charakterystyczne dla standardowych narzędzi używanych w fotografii. Tego typu powierzchnie mogą prowadzić do niedoszacowania ilości światła, co w praktyce skutkuje niedoświetlonymi zdjęciami i utratą detali w ciemnych obszarach. Odpowiedź 90% wskazuje na błędne przekonanie, że szare karty są bliskie odbicia światła od powierzchni białych, co jest mylące. Tego typu odbicie mogłoby sugerować, że karta działa jak lusterko, co jest absolutnie nieprawdziwe, gdyż celem jej użycia jest oddanie neutralnej wartości kolorystycznej, a nie maksymalne odbicie światła. Odpowiedź 30% również zniekształca rzeczywistość, ponieważ odbicie na poziomie 30% może być mylone z innymi powierzchniami, które są stosowane w różnych zastosowaniach, ale nie spełniają roli standardu kalibracji w fotografii. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, że szara karta odbija 18% padającego światła, co czyni ją kluczowym narzędziem w zachowaniu prawidłowej ekspozycji i balansu kolorystycznego.

Pytanie 39

Co oznacza skrót TTL w fotografii?

A. Through The Lens (pomiar przez obiektyw)

B. True Tone Light (światło prawdziwego tonu)

C. Total Time Limit (całkowity limit czasu)

D. Tonal Transfer Level (poziom transferu tonalnego)

Wybór odpowiedzi, która nie jest związana z terminem TTL, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych terminów w fotografii. Na przykład, Total Time Limit (TTL) odnosi się raczej do ograniczenia czasowego, co jest zupełnie innym zagadnieniem, które nie ma zastosowania w kontekście pomiaru światła czy ekspozycji w fotografii. Kluczowa różnica polega na tym, że TTL koncentruje się na precyzyjnym pomiarze świata, a nie na narzucaniu ram czasowych. Podobnie, True Tone Light sugeruje, że chodzi o tonalność światła, co również nie ma związku z rzeczywistym działaniem pomiaru przez obiektyw. Z kolei Tonal Transfer Level to termin, który może być mylony z procesami edycji tonalnej, ale nie odnosi się bezpośrednio do pomiaru światła w momencie robienia zdjęcia. Takie błędne koncepcje często wynikają z niezrozumienia podstawowych różnic między technologią pomiarową a innymi aspektami związanymi z fotografią. Aby unikać takich pomyłek, warto zagłębić się w podstawy działania aparatów oraz systemów pomiarowych, co pozwoli na lepsze zrozumienie ich zastosowania i funkcji.

Pytanie 40

Jaki błąd popełniono przy kadrowaniu zdjęcia?

A. Linia horyzontu.

B. Kadr prosty.

C. Obramowanie.

D. Kadr centralny.

Poprawna odpowiedź to linia horyzontu. W fotografii, linia horyzontu odgrywa kluczową rolę w kompozycji, ponieważ wpływa na percepcję równowagi i stabilności zdjęcia. Prawidłowo umiejscowiona, linia ta powinna być równoległa do krawędzi kadru, co pozwala widzowi łatwiej zrozumieć przestrzeń przedstawioną w kadrze. Pochylenie linii horyzontu, jak w przypadku przedstawionego zdjęcia, może tworzyć niepożądane wrażenie niestabilności, co często prowadzi do dezorientacji odbiorcy. Przykładowo, w przypadku zdjęć krajobrazowych, takie pochylone horyzonty mogą odwracać uwagę od głównych elementów kompozycji, a także zaburzać odczucia estetyczne. Aby poprawić swoje umiejętności kadrowania, warto ćwiczyć ustawianie horyzontu w różnych scenariuszach, pamiętając o regularnym sprawdzaniu poziomu aparatu, szczególnie przy używaniu statywów. Wykorzystywanie poziomicy lub funkcji poziomu w aparacie cyfrowym może znacznie pomóc w utrzymaniu horyzontu w odpowiedniej pozycji, co jest uznawane za standard w profesjonalnej fotografii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej