Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik archiwista
  • Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
  • Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 11:03
  • Data zakończenia: 13 maja 2025 11:15

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Kiedy porządkuje się zdjęcia, zaleca się ich klasyfikację według

A. nazwisk autorów
B. formatów
C. tematów
D. dat wykonania
Prawidłowa odpowiedź to grupowanie fotografii według tematów, co jest kluczowym elementem w procesie archiwizacji i organizacji zasobów wizualnych. Tematyczne kategoryzowanie zdjęć umożliwia efektywne zarządzanie kolekcjami i sprawia, że wyszukiwanie oraz późniejsze odnajdywanie konkretnych obrazów staje się znacznie łatwiejsze. Na przykład, w przypadku organizacji zdjęć z różnych wydarzeń, takich jak wakacje, przyjęcia czy uroczystości rodzinne, grupowanie ich według tematu pozwala na szybkie przeszukiwanie kolekcji i dodaje kontekst do zbioru. W praktyce, standardy takie jak Dublin Core czy ISO 14721:2012 (OAIS) podkreślają znaczenie metadanych związanych z tematyką, co jest pomocne nie tylko dla użytkowników, ale również dla przyszłych archiwistów. Prawidłowe grupowanie zdjęć według tematów wspiera również procesy kreatywne, umożliwiając artystom i projektantom łatwy dostęp do inspiracji z przeszłości.
Pytanie 2

Zgodnie z zapisami zawartymi w Zarządzeniu Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych z 2015 roku dotyczącymi digitalizacji zasobów archiwalnych archiwów państwowych, priorytetem w zakresie digitalizacji powinny być objęte materiały archiwalne

A. bez ewidencji w systemie informatycznym
B. objęte roszczeniami w zakresie prawa własności
C. znajdujące się w dobrym stanie fizycznym
D. rzadko udostępniane w ramach działań archiwalnych
Podczas analizy pozostałych odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich wynika z błędnych założeń i rozumienia priorytetów digitalizacji. Materiały archiwalne rzadko udostępniane w ramach działalności archiwalnej, mimo że mogą wydawać się interesujące, nie powinny być priorytetem w procesie digitalizacji. Digitalizacja powinna koncentrować się na zasobach o wysokiej wartości informacyjnej, które są w stanie przyczynić się do szerokiego dostępu do wiedzy historycznej. Odpowiedź dotycząca stanu fizycznego materiałów archiwalnych również jest mylna, ponieważ digitalizacja ma na celu przede wszystkim ochronę delikatnych dokumentów, a niekoniecznie ich fizyczny stan. W przypadku materiałów bez ewidencji w systemie informatycznym, podejście to jest również niewłaściwe. Zorganizowanie archiwów i ich ewidencjonowanie są kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami, a brak ewidencji nie powinien wpływać na decyzję o digitalizacji. W kontekście digitalizacji archiwów, istotne jest zrozumienie, że proces ten powinien być oparty na analizie wartości historycznej i prawnej dokumentów, a nie na subiektywnych przesłankach czy ich fizycznym stanie. Takie zrozumienie jest kluczowe dla właściwego planowania i realizacji projektów digitalizacyjnych w archiwach.
Pytanie 3

Pomoc archiwalna, która zawiera zestawienie streszczeń dokumentów i aktów określonego zespołu lub jego części, ułożone w porządku chronologicznym, tematycznym bądź geograficznym, to

A. repertorium.
B. sumariusz.
C. skorowidz.
D. rewers.
Odpowiedzi "rewers", "skorowidz" oraz "repertorium" nie odpowiadają poprawnie definicji pomocniczej archiwalnej w kontekście zestawienia streszczeń aktów. Rewers jest terminem odnoszącym się do strony odwrotnej dokumentu, co nie ma związku z organizacją i zestawieniem zawartości dokumentów. Skorowidz, choć może być pomocny w nawigacji w dokumentach, odnosi się głównie do alfabetycznego spisu treści lub indeksu, a nie do streszczeń aktów czy ich chronologicznego ułożenia. Repertorium natomiast zazwyczaj oznacza spis aktów, ale w formie zestawienia, które może nie obejmować szczegółowych streszczeń lub podziału tematycznego. Te niepoprawne odpowiedzi często wynikają z mylnego skojarzenia archiwalnych terminów z ich funkcjami, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie klasyfikacji dokumentów. Ważne jest, aby w archiwistyce rozumieć różnice pomiędzy tymi pojęciami, co pozwala na właściwe stosowanie technik zarządzania dokumentacją oraz lepsze zrozumienie, jak efektywnie organizować i udostępniać zbiory archiwalne.
Pytanie 4

Karty katalogowe dla dokumentacji technicznej, które znajdują się w archiwum inwestora, powinny być uporządkowane według

A. budowli, obiektów i branż
B. terminów zakończenia inwestycji
C. nazw przedsiębiorstw realizujących projekt
D. numerów porządkowych z księgi inwentarzowej
Poprawna odpowiedź, czyli układ kart katalogowych według budów, obiektów i branż, jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania dokumentacją techniczną. Taki sposób organizacji umożliwia łatwe i szybkie odnalezienie potrzebnych informacji, co jest kluczowe w procesie inwestycyjnym oraz podczas późniejszych prac konserwacyjnych czy modernizacyjnych. Ułożenie dokumentacji według kategorii budów czy branż pozwala na lepsze zarządzanie całym cyklem życia danego projektu, od etapu planowania, przez realizację, aż po eksploatację. Na przykład, w przypadku obiektów budowlanych, segregacja kart według branż, takich jak budownictwo ogólne, instalacje elektryczne czy sanitarno-hydrauliczne, umożliwia inżynierom i technikom szybkie odnalezienie właściwej dokumentacji w razie potrzeby. Ponadto, zgodność z normami ISO 9001 w zakresie zarządzania jakością dokumentacji podkreśla znaczenie systematyczności i przejrzystości w archiwizacji materiałów technicznych, co przekłada się na efektywność operacyjną całej organizacji.
Pytanie 5

W jakiej sekcji inwentarza powinna być zawarta informacja o aktotwórcy?

A. Dzieje ustrojowe twórcy zespołu
B. Zawartość zespołu
C. Historia zespołu archiwalnego
D. Charakterystyka zespołu archiwalnego
Wybór odpowiedzi wskazujących na inne części inwentarza archiwalnego, takie jak 'Charakterystyka archiwalna zespołu', 'Dzieje zespołu archiwalnego' czy 'Zawartość zespołu', pokazuje pewne nieporozumienia w rozumieniu struktury i funkcji inwentarza. 'Charakterystyka archiwalna zespołu' dotyczy ogólnych cech zbioru dokumentów, takich jak jego forma, typ, czas powstania czy miejsce przechowywania, ale nie odnosi się bezpośrednio do specyfiki aktotwórcy. Z kolei 'Dzieje zespołu archiwalnego' koncentrują się na historii samego zespołu dokumentów, jego przemianach, a nie na kontekście ustrojowym jego twórcy. Ostatnia z odpowiedzi, 'Zawartość zespołu', odnosi się do tego, co dokładnie znajduje się w archiwum, ale również nie uwzględnia wpływu ustroju na działalność aktotwórcy. Analizując te odpowiedzi, można zauważyć typowy błąd myślowy polegający na zbytnim skupieniu się na aspektach formalnych zbioru, a nie na kontekście, w jakim te dokumenty powstały. W archiwistyce, zgodnie z dobrymi praktykami, zrozumienie dziejów ustrojowych aktotwórcy stanowi kluczowy element pracy z dokumentacją archiwalną, gdyż to właśnie te informacje mogą rzucić światło na intencje i kontekst powstawania tychże materiałów.
Pytanie 6

Układ dokumentacji aktowej kategorii A prowadzonej w systemie bezdziennikowym dla akt spraw powinien być

A. zgodny z numerami akcesji
B. alfabetyczny
C. zgodny z numerami spraw
D. chronologiczny
Odpowiedź chronologiczny jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami prowadzenia dokumentacji aktowej w systemie bezdziennikowym, akta spraw powinny być uporządkowane w kolejności chronologicznej. Taki układ ułatwia dostęp do informacji i ich późniejsze przetwarzanie, co jest szczególnie istotne w kontekście prawidłowego zarządzania dokumentacją. Przykładowo, jeżeli dokumenty dotyczące danej sprawy są posegregowane według dat, pracownicy mają możliwość szybkiego zidentyfikowania, kiedy konkretne czynności miały miejsce, co jest istotne w kontekście analizy postępowań oraz monitorowania terminów. Dodatkowo, wprowadzenie układu chronologicznego jest zgodne z dobrą praktyką archiwalną, która zaleca, aby dokumentacja była łatwa do śledzenia w czasie, co ma kluczowe znaczenie podczas audytów czy przygotowywania raportów. Takie podejście zminimalizuje ryzyko pomyłek oraz zapewni lepszą organizację akt, co jest niezbędne w każdej instytucji zarządzającej dokumentacją.
Pytanie 7

Jakie określenie charakteryzuje dane cyfrowe używane do przywracania oryginalnych informacji w przypadku ich utraty lub uszkodzenia?

A. Kopia bezpieczeństwa
B. Wtórnik
C. System elektroniczny
D. Dublet
Kopia bezpieczeństwa to termin odnoszący się do danych cyfrowych, które są tworzone w celu zabezpieczenia oryginalnych danych przed ich utratą lub uszkodzeniem. W praktyce, kopie bezpieczeństwa są niezbędnym elementem strategii zarządzania danymi, szczególnie w kontekście ochrony informacji osobistych i biznesowych. Wiele organizacji stosuje polityki tworzenia kopii zapasowych w regularnych odstępach czasu, co może obejmować codzienne, tygodniowe lub miesięczne tworzenie kopii. Przykładem może być korzystanie z oprogramowania do automatycznego tworzenia kopii zapasowych, które zapisuje dane na zewnętrznych dyskach twardych, w chmurze lub na serwerach dedykowanych. Standardy takie jak ISO 27001 zalecają implementację solidnych procedur tworzenia kopii bezpieczeństwa, aby zapewnić ciągłość działania i minimalizować ryzyko utraty danych. Regularne testowanie przywracania danych z kopii zapasowych jest również kluczowym aspektem tej praktyki, co pozwala upewnić się, że proces ten działa poprawnie w razie potrzeby.
Pytanie 8

Jakie zasady obowiązują przy porządkowaniu elektronicznych akt spraw w jednostce korzystającej z systemu EZD?

A. Regulamin organizacyjny
B. Instrukcję archiwalną
C. Instrukcję obsługi systemu EZD
D. Jednolity rzeczowy wykaz akt
Jednolity rzeczowy wykaz akt (JRWA) jest podstawowym narzędziem w organizacji i klasyfikacji dokumentów w systemie elektronicznego zarządzania dokumentami (EZD). Umożliwia on systematyzację akt wytworzonych w jednostkach organizacyjnych, co jest kluczowe dla zapewnienia efektywności ich archiwizacji i przetwarzania. JRWA określa szczegółowe zasady klasyfikacji dokumentów, co pozwala na ich łatwe wyszukiwanie oraz przetwarzanie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Praktycznym przykładem zastosowania JRWA może być zorganizowanie akt związanych z projektami inwestycyjnymi, gdzie każdy dokument jest przyporządkowany do konkretnej kategorii zgodnie z wytycznymi JRWA. Dobrze skonstruowany JRWA nie tylko ułatwia codzienne zarządzanie dokumentacją, ale również zapewnia zgodność z wymogami archiwalnymi, co jest istotne w kontekście audytów oraz kontroli. Warto zauważyć, że stosowanie JRWA sprzyja również cyfryzacji dokumentów, co pozwala na efektywne zarządzanie informacją oraz jej ochronę. Zastosowanie JRWA jest więc niezbędne dla każdej jednostki wdrażającej system EZD, a jego znajomość i umiejętne zastosowanie stanowią istotny element profesjonalizacji pracy w obszarze zarządzania dokumentacją.
Pytanie 9

Jak nazywa się proces, który prowadzi do zarejestrowania zespołu archiwalnego oraz sporządzenia dla każdej jednostki fizycznej opisu informacyjnego z myślą o udostępnieniu tego zespołu archiwalnego?

A. Selekcja
B. Akcesja
C. Inwentaryzacja
D. Ekstradycja
Inwentaryzacja to naprawdę ważny proces w archiwistyce. To chodzi o to, żeby systematycznie spisać wszystkie zbiory archiwalne i przygotować dla każdej jednostki opis. Dzięki temu wszystko staje się bardziej przejrzyste i łatwo dostępne. Przykład? Weźmy jakieś archiwum w instytucji publicznej. Każdy zespół archiwalny jest dokładnie opisany, co później ułatwia szukanie i korzystanie z nich przez różne osoby. Jak mówimy o archiwizacji, warto pamiętać o międzynarodowych normach, jak ISAD(G), które pomagają w zachowaniu autentyczności i integralności tych zbiorów. To fundamentalne dla każdej instytucji, która gromadzi takie dokumenty. Z mojego doświadczenia, dobrze zorganizowane archiwa mogą naprawdę skuteczniej dokumentować naszą historię, a to przecież nie tylko obowiązek, ale też moralny aspekt.
Pytanie 10

Inwentarz idealny to dokument archiwalny, który zawiera dane o jednostkach archiwalnych.

A. serii, znajdujących się w danym zespole archiwalnym
B. zespołu, mieszczących się w jednym archiwum
C. grup zespołów, obecnych w narodowym zasobie archiwalnym
D. zespołu, rozmieszczonych w różnych archiwach
Zrozumienie roli inwentarza idealnego w archiwistyce wymaga znajomości kontekstu, w jakim funkcjonuje ten dokument. Wybór odpowiedzi, który ogranicza się do jednostek archiwalnych w narodowym zasobie archiwalnym, nie odzwierciedla rzeczywistego charakteru inwentarza idealnego, który powinien obejmować zespoły archiwalne niezależnie od ich lokalizacji. Zespół archiwalny, który jest zidentyfikowany jako lokalny lub krajowy, nie oddaje w pełni złożoności sieci archiwalnej, w której materiały mogą być przechowywane w różnych instytucjach. Odpowiedzi sugerujące ograniczenie do grupy zespołów, serii czy też jednostek archiwalnych w jednym archiwum ukazują błędne założenie, że archiwa działają w wąskim zakresie. W rzeczywistości, wiele archiwów współpracuje ze sobą, a zbiory mogą być dzielone między różne instytucje, co czyni inwentarz idealny ważnym narzędziem dla badaczy i archiwistów. Zastosowanie standardów takich jak ISAD(G) wymaga uwzględnienia różnorodnych kontekstów, w jakich zasoby archiwalne są gromadzone i przechowywane, co podkreśla znaczenie pełnego zrozumienia ich zasięgu oraz struktury w ramach całego systemu archiwalnego.
Pytanie 11

W jakich odstępach czasowych powinien być wykonywany przegląd informatycznych nośników danych?

A. co pięć lat
B. co dziesięć lat
C. co roku
D. co dwa lata
Przegląd informatycznych nośników danych co pięć lat jest zgodny z zaleceniami najlepszych praktyk w zakresie zarządzania danymi. Regularne przeglądy pozwalają na identyfikację nośników, które mogą być uszkodzone lub mają ograniczoną żywotność, co jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości działania systemu informatycznego. Zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak ISO 27001, audyty i przeglądy powinny być wykonywane w określonych odstępach czasowych, co pięć lat to standardowy okres, który pozwala na ocenę stanu nośników oraz wprowadzenie ewentualnych działań naprawczych. Przykładem może być analiza nośników, które przechowują dane krytyczne, takie jak kopie zapasowe systemów operacyjnych czy bazy danych. Niezależnie od tego, czy używamy dysków twardych, SSD czy pamięci flash, ich regularny przegląd pozwala na wcześniejsze wykrycie problemów, co z kolei minimalizuje ryzyko utraty danych. W praktyce, wielu administratorów IT stosuje polityki cyklicznych przeglądów, aby zapewnić wydajność oraz bezpieczeństwo całej infrastruktury informatycznej.
Pytanie 12

Mapy używane w planowaniu przestrzennym powinny być najpierw uporządkowane według jednostek

A. obszarowych
B. tematycznych
C. rzeczowych
D. alfabetycznych
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego kategorii, według których mapy powinny być klasyfikowane w kontekście planowania przestrzennego. Podstawowe odpowiedzi, takie jak 'rzeczowe' czy 'tematyczne', sugerują, że kluczowe są aspekty związane z zawartością mapy, a nie z ich kontekstem obszarowym. Rzeczowe podejście często koncentruje się na poszczególnych elementach, takich jak infrastrukturę czy zasoby naturalne, co w rzeczywistości jest drugorzędne wobec lokalizacji tych elementów. Tematyczne segregowanie map, jak wskazują inne odpowiedzi, zakłada kategoryzację map według ich tematyki, co również nie uwzględnia kluczowego kontekstu, jakim jest obszar, w którym te tematy są realizowane. Segregacja alfabetyczna, chociaż może być logiczna w kontekście organizacyjnym, nie dostarcza praktycznych informacji, które są niezbędne w procesie planowania przestrzennego. Błędne wnioski mogą wynikać z braku zrozumienia, że skuteczne planowanie przestrzenne wymaga nie tylko zrozumienia poszczególnych elementów, ale przede wszystkim ich relacji w kontekście jednostek obszarowych. Prawidłowe podejście do planowania uwzględnia pełny obraz, w tym geograficzne, społeczne i ekonomiczne aspekty obszaru, co jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji na poziomie lokalnym oraz regionalnym.
Pytanie 13

Dokumentacją audiowizualną nie jest przykład

A. nagranie dźwiękowe
B. film
C. polaroid
D. baza danych
Baza danych to w skrócie uporządkowany zbiór danych, który umożliwia ich łatwe przechowywanie i zarządzanie. Jeśli chodzi o dokumentację audiowizualną, to baza danych działa jak narzędzie do katalogowania różnych materiałów, na przykład filmów, nagrań dźwiękowych czy zdjęć. Warto pamiętać, że sama baza danych nie jest dokumentacją, ale raczej platformą, którą używamy do organizowania tych materiałów. W zakładach filmowych na przykład, mogą być wykorzystywane do zarządzania informacjami o filmach, aktorach czy prawach autorskich. Kiedy stosujesz bazy danych zgodnie z normami jak SQL, to naprawdę możesz je efektywnie wykorzystać w różnych aplikacjach. Z mojego doświadczenia, to narzędzie jest mega przydatne w zarządzaniu informacją.
Pytanie 14

Jakie kryterium powinno być użyte do uporządkowania nagrań?

A. Rzeczowe
B. Chronologiczne
C. Strukturalne
D. Alfabetyczne
Wybór kryterium rzeczowego do porządkowania nagrań ma sens, bo pomaga to w zorganizowaniu materiału według ich treści i tematyki. Dzięki temu łatwiej jest znaleźć odpowiednie nagrania w bazie danych czy archiwum multimedialnym. Przykładowo, w szkołach nagrania wykładów można podzielić na tematy takie jak 'matematyka', 'fizyka' czy 'biologia', co na pewno pomoże studentom szybko trafić do materiałów, które ich interesują. W branży takie podejście jest popularne, zwłaszcza w bibliotekach i archiwach, gdzie wszystko jest uporządkowane tematycznie, co ułatwia dostęp do informacji. Oprócz tego standardy, takie jak Dublin Core, są bardzo przydatne, bo definiują metadane i ułatwiają kategoryzowanie zasobów, co jest naprawdę przydatne, gdy mamy do czynienia z dużymi zbiorami nagrań.
Pytanie 15

Jaką jednostkę miary należy użyć do określenia rozmiaru zespołu archiwalnego?

A. metr bieżący
B. kilobajt
C. kilogram
D. metr sześcienny
Metrem bieżącym najlepiej określisz, ile miejsca potrzebujesz na zespół archiwalny. To jednostka długości, która w archiwistyce jest używana do szacowania wielkości dokumentów. Na przykład, jeśli masz 100 teczek, a każda zajmuje 1 metr bieżący, to razem będą potrzebować 100 metrów. Dzięki temu łatwiej zaplanujesz przestrzeń w archiwum. Takie podejście jest zresztą zgodne z tym, co zalecają profesjonaliści w tej branży. Warto dodać, że standardy takie jak ISO 15489 mówią o tym, jak istotne jest dobre zarządzanie przestrzenią dla wszystkich materiałów, które trzymasz.
Pytanie 16

Aby nadać zespołowi zdjęć zamierzony układ, konieczne jest przeprowadzenie

A. skontrum
B. systematyzacji
C. inwentaryzacji
D. scalania
Systematyzacja jest kluczowym etapem w procesie zarządzania dokumentacją fotograficzną, który ma na celu nadanie zdjęciom odpowiedniego układu oraz ułatwienie ich późniejszego wyszukiwania i przechowywania. Proces ten obejmuje segregację, klasyfikację oraz organizację zasobów wizualnych w logiczny system, co sprzyja efektywnemu wykorzystaniu fotografii w różnych kontekstach, takich jak archiwizacja, prezentacja czy publikacja. Na przykład, w przypadku dużych zbiorów zdjęć, takich jak archiwa instytucji kulturalnych czy firm, systematyzacja pozwala na łatwe odszukiwanie konkretnych materiałów w oparciu o różne kryteria, takie jak data wykonania zdjęcia, lokalizacja, tematyka czy autor. W praktyce, dobrym przykładem systematyzacji może być zastosowanie metadanych, które umożliwiają przypisywanie informacji do zdjęć, co znacząco ułatwia ich późniejsze zarządzanie. Dążenie do systematyzacji jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania informacją i dokumentacją, co ma na celu zwiększenie efektywności operacyjnej organizacji oraz poprawę dostępności zasobów.
Pytanie 17

Zespół działań mających na celu zewidencjonowanie zbioru archiwalnego oraz przygotowanie opisu informacyjnego dla każdej jednostki fizycznej, co umożliwia udostępnienie tego zbioru, to

A. ekstradycja
B. akcesja
C. inwentaryzacja
D. selekcja
Inwentaryzacja to kluczowy proces w zarządzaniu archiwami, który obejmuje zewidencjonowanie zbiorów oraz przygotowanie szczegółowego opisu informacyjnego dla każdej jednostki archiwalnej. W praktyce oznacza to, że podczas inwentaryzacji pracownicy archiwum dokonują szczegółowego przeglądu dokumentów, tworzą spisy, a także klasyfikują materiały zgodnie z przyjętymi standardami. Dzięki inwentaryzacji, archiwa są w stanie efektywnie zarządzać swoimi zbiorami, co przekłada się na łatwiejszy dostęp do informacji dla użytkowników. Standardy takie jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją, podkreślają znaczenie systematycznego i dokładnego podejścia do inwentaryzacji. Przykładem zastosowania inwentaryzacji może być wprowadzenie systemów elektronicznych, które umożliwiają archiwistom szybkie aktualizowanie danych oraz udostępnianie ich zainteresowanym stronom. Inwentaryzacja jest zatem fundamentem, na którym opiera się dalsze zarządzanie dokumentami oraz ich udostępnianie.
Pytanie 18

Zasada uwzględnienia relacji między archiwaliami a miejscem ich powstania to zasada

A. akcesji
B. prowieniencji
C. topografii
D. pertynencji
Wybór odpowiedzi dotyczącej prowieniencji, topografii lub akcesji może wynikać z mylenia różnych zasad archiwalnych. Zasada prowieniencji odnosi się do pochodzenia dokumentów oraz ich naturalnego miejsca, co jest istotne, ale nie uwzględnia kontekstu lokalnego. Zasada ta kładzie nacisk na to, by zachować dokumenty w ich oryginalnym stanie i porządku, co jest kluczowe dla ich interpretacji, jednak nie odnosi się bezpośrednio do związku z terytorium. Z kolei zasada topografii koncentruje się na fizycznym rozmieszczeniu dokumentów i ich klasyfikacji według lokalizacji geograficznej, ale również nie uwzględnia kulturowego i historycznego kontekstu, który jest kluczowy dla zrozumienia znaczenia archiwów. Zasada akcesji dotyczy natomiast sposobu, w jaki dokumenty trafiają do archiwum, a tym samym nie odnosi się do poszanowania ich związku z terytorium ich powstania. W praktyce, pomijanie zasady pertynencji może prowadzić do utraty wartości dokumentów oraz ich znaczenia w kontekście lokalnym, co jest niezgodne z dobrymi praktykami archiwalnymi. Dlatego ważne jest, aby archiwiści rozumieli różnice między tymi zasadami, aby właściwie zarządzać zasobami archiwalnymi w sposób, który uwzględnia ich historyczne i kulturowe powiązania z terytorium.
Pytanie 19

Porządkowania jakiego rodzaju dokumentacji archiwalnej dotyczą przedstawione wytyczne?

Fragment wytycznych
(…)
§ 13. 1. (…)
Warstwa magnetyczna taśmy powinna znajdować się na wewnętrznej powierzchni zwoju.
2. Na początku i końcu zwoju należy dokleić niemagnetyczny odcinek taśmy. Długość odcinka początkowego i końcowego powinna wynosić po około 1 metr. Jest on niezbędny dla przesuwu taśmy 19 cm/sek. Powinien mieć na początku zwoju kolor żółty, a na końcu czerwony.
§ 14.1 Zapisaną taśmę magnetofonową przechowuje się w torebce plastikowej oraz w opakowaniu tekturowym (zał. Nr 5). Na grzbiecie opakowania umieszcza się sygnaturę, a na części frontalnej skrócony opis nagrania, na który składają się:
1) nazwa archiwum;
2) tytuł (skrócony);
3) data.
W opakowaniu tekturowym taśmy przechowuje się również kartę ewidencyjną korzystających.
(…)

A. Filmowej.
B. Fonograficznej.
C. Geologicznej.
D. Aktowej.
Wybór innej odpowiedzi może wynikać z mylnego zrozumienia różnych typów dokumentacji archiwalnej. Przykładowo, w dokumentacji filmowej to dotyczy przechowywania materiałów filmowych, które wymagają innego traktowania i często niższych temperatur, by nie ulegały degradacji. Z kolei dokumentacja geologiczna ma do czynienia z próbkami z badań geologicznych, co nie ma nic wspólnego z taśmami magnetycznymi. A dokumentacja aktowa obejmuje przechowywanie dokumentów administracyjnych, jak umowy czy protokoły, co również nie dotyczy nagrań dźwiękowych. Moim zdaniem, typowe błędy myślowe, które prowadzą do złych odpowiedzi, to pomylenie nośników danych i nieznajomość specyfiki różnych rodzajów archiwizacji. Warto przy odpowiedziach na pytania o archiwizację zwrócić uwagę na cechy dokumentów oraz techniki ich przechowywania. Zrozumienie różnic w tych kategoriach jest naprawdę ważne, zwłaszcza dla ludzi zajmujących się archiwizacją czy mediami.
Pytanie 20

Organizacja materiałów archiwalnych w formie elektronicznej polega na przyporządkowaniu do każdego zarejestrowanego dokumentu

A. metadanych
B. algorytmu
C. interfejsów
D. translatorów
Udzielona odpowiedź "metadanych" jest prawidłowa, ponieważ metadane to kluczowe informacje opisujące zawartość, kontekst oraz cechy dokumentów w archiwizacji cyfrowej. Przypisanie metadanych do każdego ewidencjonowanego dokumentu pozwala na ich efektywne zarządzanie, wyszukiwanie i klasyfikację. Dzięki metadanym można szybko zidentyfikować typ dokumentu, datę jego powstania, autora oraz inne istotne informacje. W praktyce, metadane są używane w wielu systemach zarządzania dokumentami (DMS) oraz w archiwizacji, gdzie standardy takie jak Dublin Core czy METS (Metadata Encoding and Transmission Standard) pomagają w organizacji i wymianie danych. Przykładowo, w instytucjach publicznych przypisanie metadanych zgodnych z przepisami prawa umożliwia audyt oraz zachowanie ścieżki dostępu do informacji w przypadku ewentualnych kontroli. Właściwe zarządzanie metadanymi zwiększa również interoperacyjność systemów informatycznych, co jest niezwykle istotne w dobie cyfryzacji i współpracy międzyorganizacyjnej.
Pytanie 21

W jakiej bazie danych przechowuje się informacje o dokumentach na papierze i pergaminie?

A. PRADZIAD
B. SCRINUM
C. SEZAM
D. ELA
PRADZIAD, SEZAM i ELA, mimo że są znanymi systemami w polskiej archiwistyce, nie są dedykowane do gromadzenia danych o dokumentach papierowych i pergaminowych. PRADZIAD to system, który skupia się głównie na ewidencji akt metrykalnych, co oznacza, że jego zastosowanie koncentruje się na rejestracji i archiwizacji danych dotyczących urodzeń, małżeństw i zgonów. Można zauważyć, że pomylenie funkcji PRADZIAD z SCRINUM prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ różne bazy danych mają swoje specyficzne przeznaczenia i nie można ich stosować zamiennie. SEZAM natomiast to system służący do zarządzania informacjami o zbiorach archiwalnych w kontekście dostępu do dokumentów, ale nie jest on skoncentrowany na materiałach papierowych czy pergaminowych. ELA to z kolei system informatyczny używany w kontekście ewidencji materiałów edukacyjnych, co również nie ma związku z archiwizacją tradycyjnych dokumentów. Typowym błędem przy wyborze odpowiedzi jest utożsamianie różnych systemów z ich funkcjami bez zrozumienia ich specyficznych celów i zastosowań. W archiwistyce kluczowe jest rozróżnienie między różnymi bazami danych oraz ich dedykowanymi funkcjami, co pozwala na bardziej efektywne korzystanie z zasobów i informacyjnych narzędzi.
Pytanie 22

Przekształcenie tradycyjnych materiałów audiowizualnych (takich jak zdjęcia, filmy czy nagrania muzyczne) w formę elektroniczną, to

A. skanowanie
B. digitalizacja
C. archiwizacja
D. fotokopiowanie
Digitalizacja to proces, w którym klasyczne materiały audiowizualne, takie jak zdjęcia, filmy i utwory muzyczne, są konwertowane do postaci elektronicznej. Dzięki digitalizacji, te materiały zyskują nowe życie w formacie, który jest bardziej dostępny i łatwiejszy do przechowywania oraz udostępniania. Na przykład, skanowanie zdjęć i negatywów pozwala na ich zachowanie w formacie cyfrowym, co umożliwia ich edytowanie oraz udostępnianie przez internet. W przypadku filmów, konwersja ich do formatu cyfrowego pozwala na ich archiwizację w bazach danych oraz wykorzystanie w różnych aplikacjach multimedialnych. Digitalizacja jest zgodna z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 15489 dotyczący zarządzania dokumentacją oraz najlepszymi praktykami w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego. Oprócz tego, digitalizacja umożliwia poprawę jakości materiałów poprzez zastosowanie technologii takich jak rozdzielczość wyższa niż w oryginale oraz różnorodne techniki naprawy uszkodzeń, co czyni ten proces kluczowym w zakresie archiwizacji i konserwacji.
Pytanie 23

Dokumentacja zarchiwizowana, stworzona przez pojedynczego autora w trakcie realizacji obowiązków merytorycznych i terytorialnych, tworzy zespół

A. złożony
B. Jednolity
C. pasywny
D. aktywny
Odpowiedź "prosty" jest jak najbardziej trafna. Zespół dokumentacji archiwalnej, który tworzony jest przez jednego twórcę w trakcie jego pracy, to typowy przykład zespołu prostego. Zespół prosty to po prostu zbiór dokumentów, które nie są podzielone na jakieś podzespoły i mają prostą strukturę. W praktyce to znaczy, że wszystko robi jedna osoba lub jednostka, co ułatwia utrzymanie porządku i spójności w dokumentach. W archiwistyce, standardy takie jak ISAD(G) czy normy ISO 15489 podkreślają, jak ważne jest określenie kto stworzył dokumenty i w jakim kontekście, żeby móc je dobrze przechowywać i udostępniać. Na przykład, kiedy specjalista pracuje nad projektem i zbiera wszystkie materiały w jedną całość, to właśnie to podejście zwiększa efektywność zarządzania. Moim zdaniem, to bardzo istotna sprawa, żeby mieć dobrze zorganizowane dokumenty.
Pytanie 24

Jakie oznaczenie jednostki miary używa się do wskazania ilości dokumentacji aktowej?

A. min.
B. cm
C. mb.
D. godz.
Odpowiedź "mb." to skrót od "megabajt", który jest jednostką miary stosowaną szczególnie w kontekście ilości danych czy dokumentacji elektronicznej. W przypadku dokumentacji aktowej, określenie jej objętości w megabajtach pozwala na lepsze zrozumienie, ile miejsca zajmują zbiory danych. W praktyce, jednostka ta jest szczególnie przydatna w działach IT, archiwizacji oraz zarządzaniu dokumentami cyfrowymi, gdzie objętość plików ma kluczowe znaczenie dla efektywności przechowywania oraz transferu danych. Ponadto, w kontekście przepisów dotyczących ochrony danych osobowych, często wymagane jest monitorowanie ilości danych przetwarzanych w organizacji, co czyni znajomość jednostek takich jak megabajt istotną dla spełnienia norm prawnych. Warto również zauważyć, że w dobie cyfryzacji, umiejętność oceny objętości dokumentacji w MB jest niezbędna w zarządzaniu projektami IT oraz w analizie efektywności operacyjnej.
Pytanie 25

W opisie inwentarzowym portretu z XIX wieku znajduje się imię i nazwisko osoby, która jest widoczna na zdjęciu, a także

A. publikacje dotyczące biografii
B. informacja o dacie śmierci
C. data i miejsce narodzin
D. funkcja lub zajmowane stanowisko
Poprawna odpowiedź to funkcja lub zajmowane stanowisko, ponieważ w przypadku zdjęć portretowych z XIX wieku, istotnym elementem opisu inwentarzowego jest kontekst społeczny i zawodowy przedstawionej osoby. Informacje te pozwalają nie tylko na identyfikację osoby, ale również na zrozumienie jej roli w danej epoce. Na przykład, portret znanego artysty czy polityka z okresu romantyzmu zyskuje na wartości, gdy wiemy, że osobą na zdjęciu jest istotna figura społeczna. W praktyce, dobrze udokumentowane zdjęcia portretowe zawierają także informacje o działalności zawodowej, co jest standardem w archiwistyce i muzealnictwie. Tego typu opisy ułatwiają badania historyczne, umożliwiając poszerzanie wiedzy na temat epok oraz wpływu danej osoby na otaczający ją świat.
Pytanie 26

Czas przechowywania dokumentacji technicznej w projektach normatywnych (typowe, powtarzalne, unifikacyjne) liczy się od momentu

A. przygotowania dokumentacji projektowej
B. przekazania dokumentacji do archiwum zakładowego
C. oddania obiektu do użycia
D. wycofania projektu z publikacji
Odpowiedź "wycofania projektu z rozpowszechniania" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego oraz normami dotyczącymi zarządzania dokumentacją techniczną, okres przechowywania dokumentacji projektowej dla projektów normatywnych rozpoczyna się w momencie, gdy projekt zostaje wycofany z obiegu. Przykładem takiej sytuacji jest sytuacja, w której projekt nie zostaje zrealizowany lub zostaje zastąpiony innym projektem. W praktyce, dokumentacja techniczna powinna być przechowywana w taki sposób, aby zapewnić możliwość jej odnalezienia i analizy w przyszłości, co jest kluczowe dla zachowania ciągłości informacji oraz umożliwia audyty i przeglądy. Zgodnie z normami ISO 9001, które dotyczą systemów zarządzania jakością, dokumentacja musi być odpowiednio zarządzana przez cały cykl życia projektu, co obejmuje również okres po zakończeniu realizacji, a wycofanie projektu z rozpowszechniania stanowi kluczowy moment w tym procesie, w którym należy podjąć decyzję o dalszym przechowywaniu dokumentów.
Pytanie 27

Jakie dane są kluczowe do stworzenia opisu dokumentacji kartograficznej?

A. "Stary oberek"; Franciszek Golan; skrzypce; nagranie 1952 r
B. Etap: projekt budowlany i wykonawczy
C. Temat: Prezydent Ignacy Mościcki w Juracie w 1937 roku
D. Skala 1:5000
Skala 1:5000 jest kluczowym elementem w dokumentacji kartograficznej, ponieważ określa, w jakiej proporcji rzeczywiste wymiary terenu są przedstawione na mapie. Skala wpływa na szczegółowość i dokładność odwzorowania obiektów geograficznych. W przypadku skali 1:5000, jeden centymetr na mapie odpowiada pięciu tysiącom centymetrów w rzeczywistości, co oznacza, że mapy wykonane w tej skali mogą prezentować szczegóły, takie jak granice działek, drogi czy budynki, z dużą precyzją. W praktyce użycie właściwej skali jest niezbędne dla architektów, urbanistów i geodetów, którzy muszą analizować przestrzeń i planować inwestycje. Standardy takie jak ISO 19110 dotyczące opisu obiektów przestrzennych oraz normy krajowe regulujące tworzenie map wskazują, że skala jest podstawowym parametrem, który powinien być określony w każdej dokumentacji kartograficznej. Zastosowanie odpowiedniej skali zapewnia również, że odbiorca dokumentacji może w sposób efektywny zinterpretować przedstawione dane.
Pytanie 28

Co stanowi zwięzłe podsumowanie dokumentu?

A. indeks
B. regest
C. kapitularz
D. sumariusz
Regest to zwięzłe streszczenie dokumentu, które zazwyczaj zawiera kluczowe informacje dotyczące jego treści, takie jak autor, tytuł, daty, oraz główne tematy. Umożliwia to szybkie zrozumienie zawartości dokumentu bez konieczności jego pełnego przeglądania. W praktyce, regesty są szczególnie pomocne w archiwach, bibliotekach oraz w kontekście badań naukowych, gdzie czasami dostępnych jest wiele dokumentów, a kluczowe jest szybkie odnalezienie istotnych informacji. Stosując regesty, można efektywniej zarządzać informacjami i lepiej organizować prace badawcze. Regesty są zgodne z dobrymi praktykami w archiwistyce i zarządzaniu dokumentacją, gdzie ich wykorzystanie pomaga w systematyzacji zasobów oraz zwiększa ich dostępność. Warto pamiętać, że regest powinien być zgodny z określonymi standardami, takimi jak ISAD(G) w kontekście archiwizacji, które określają, jakie elementy powinien zawierać taki dokument, aby był w pełni użyteczny dla użytkowników.
Pytanie 29

Który z poniższych elementów nie jest częścią procesu digitalizacji archiwaliów?

A. Konwersja pliku cyfrowego na format zgodny z systemem
B. Utworzenie kopii cyfrowej dokumentu
C. Indeksowanie i opisanie dokumentu w systemie
D. Przechowywanie dokumentu w klimatyzowanym pomieszczeniu
Proces digitalizacji archiwaliów nie obejmuje przechowywania dokumentów w klimatyzowanych pomieszczeniach. Tego typu działania dotyczą raczej konserwacji fizycznych archiwaliów, które wymagają odpowiednich warunków przechowywania, aby zachować ich stan jak najdłużej. Klimatyzowane pomieszczenia są więc istotne dla ochrony dokumentów papierowych, ale nie mają bezpośredniego związku z ich digitalizacją. Indeksowanie i opisywanie dokumentów w systemie to kolejny ważny krok w procesie digitalizacji. Dzięki temu można łatwo wyszukiwać i zarządzać cyfrowymi kopiami dokumentów. To działanie jest kluczowe dla organizacji danych i umożliwia użytkownikom szybki dostęp do potrzebnych informacji. Konwersja plików cyfrowych na formaty zgodne z systemami to również część digitalizacji, szczególnie w kontekście integracji z różnymi platformami i oprogramowaniem. Zapewnia to, że pliki mogą być używane w różnych środowiskach, co zwiększa ich dostępność i użyteczność. Niemniej jednak, samo przechowywanie w klimatyzowanym pomieszczeniu nie jest częścią digitalizacji, a bardziej ochrony fizycznych nośników.
Pytanie 30

Jakim terminem nazywa się zbiór uporządkowanych danych, które są logicznie związane z przesyłką, sprawą lub innymi dokumentami, co ułatwia ich odnajdywanie, kontrolowanie, interpretację oraz długotrwałe przechowywanie i zarządzanie?

A. Metadane
B. Kwalifikatory
C. Identyfikatory
D. Formaty
Metadane to zestaw usystematyzowanych informacji opisujących inne dane. W kontekście przesyłek, spraw czy dokumentacji, metadane pełnią kluczową rolę w zarządzaniu informacjami, umożliwiając ich łatwe wyszukiwanie, kontrolę oraz długotrwałe przechowywanie. Przykładami metadanych mogą być informacje takie jak autor dokumentu, data utworzenia, typ pliku czy słowa kluczowe. W praktyce, metadane są wykorzystywane w systemach zarządzania dokumentami, które pozwalają na efektywne klasyfikowanie i organizowanie informacji, co jest niezbędne w wielu branżach, takich jak prawo, finanse czy medycyna. Standardy takie jak Dublin Core czy ISO 19115 definiują podstawowe elementy metadanych, które powinny być stosowane w różnych kontekstach, co z kolei sprzyja interoperacyjności między systemami. Dlatego zrozumienie i umiejętność stosowania metadanych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania informacjami w każdych warunkach.
Pytanie 31

Inwentarz rzeczywisty zespołu zawiera dane

A. o wszystkich jednostkach archiwalnych zespołu, w tym także tych w innych archiwach
B. o wszystkich jednostkach archiwalnych danego zespołu przechowywanych w określonym archiwum
C. o tytule, datach oraz uwagach dotyczących jednostek archiwalnych danego zespołu
D. o treści poszczególnych jednostek archiwalnych
Inwentarz realny zespołu archiwalnego to coś jak spis rzeczy w Twoim pokoju, ale bardziej skomplikowane. Umożliwia nam ogarnięcie dokumentów w archiwum, co jest mega ważne. Odpowiedź, która dotyczy wszystkich archiwalnych jednostek w danym archiwum, jest jak najbardziej trafna, bo inwentarz realny to narzędzie, które pomaga w śledzeniu i ochronie tych zasobów. Działa to świetnie, zwłaszcza przy badaniach genealogicznych lub historycznych, gdy szukamy konkretnych dokumentów. Standardy takie jak ISAD(G) mówią, że musimy dokładnie opisywać jednostki archiwalne, żeby wszystko było jasne i zrozumiałe, a to przecież klucz do skutecznego zarządzania dokumentami w lokalnym archiwum.
Pytanie 32

Do działań związanych z porządkowaniem zbioru archiwalnego nie zalicza się

A. klasyfikacja
B. systematyzacja
C. segregacja
D. reprografia
Reprografia to w sumie proces robienia kopii dokumentów, zarówno tych papierowych, jak i cyfrowych, ale to nie jest to samo co porządkowanie archiwum. Jak dla mnie, porządkowanie archiwum to coś więcej – trzeba tu klasyfikować, segregować i systematyzować dokumenty. Klasyfikacja to przypinanie dokumentów do odpowiednich kategorii, co ułatwia potem ich odnalezienie. Segregacja? To oddzielanie dokumentów według różnych kryteriów, na przykład dat, typów czy znaczenia. A jak już mówimy o systematyzacji, to chodzi o tworzenie logicznego porządku w archiwum, co naprawdę pomaga w zarządzaniu informacjami. Takie standardy jak ISAD(G) pokazują, jak ważne są te etapy dla organizacji i opieki nad zbiorami. Dobrą praktyką jest używanie cyfrowych narzędzi do zarządzania dokumentacją, co łączy te wszystkie procesy i znacznie ułatwia pracę archiwistów.
Pytanie 33

Mapy będące częścią serii wydawniczej powinny być uporządkowane

A. według daty przyjęcia do archiwum
B. na podstawie kryterium zasięgu terytorialnego
C. na podstawie jednostek obszarowych
D. zgodnie z kolejnością ich wydania
Odpowiedź, że mapy stanowiące serię wydawniczą należy uporządkować w kolejności ich wydania, jest prawidłowa, ponieważ taka klasyfikacja pozwala na zachowanie chronologii i kontekstu historycznego. W kontekście archiwizacji i bibliotekoznawstwa, ważne jest, aby dokumenty, w tym mapy, były zorganizowane w sposób umożliwiający łatwe śledzenie ich rozwoju oraz zmian, które mogły zachodzić w czasie. Uporządkowanie według daty wydania umożliwia badaczom i użytkownikom odnalezienie konkretnych map w kontekście ich powstania i związanych z nimi wydarzeń historycznych. Przykładowo, kolekcje map historycznych, które dokumentują rozwój terytorialny czy zmiany polityczne, stają się bardziej zrozumiałe i użyteczne, gdy są uporządkowane chronologicznie. W praktyce, takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania zasobami informacyjnymi, które kładą nacisk na przydatność i dostępność informacji.
Pytanie 34

Dokumentacja, której kopia zapasowa powinna zostać wykonana, to

A. roczny harmonogram działań.
B. raport finansowy przygotowany tylko w jednym egzemplarzu.
C. multimedialna prezentacja zapisana na płycie CD.
D. zdjęcie analogowe stanowiące załącznik do teczki pracowniczej.
Prezentacja multimedialna zapisana na płycie CD jest dokumentem, który powinien być objęty procedurą tworzenia kopii bezpieczeństwa ze względu na swoją unikalność oraz potencjalną wagę informacji, które może zawierać. Kopie zapasowe są kluczowym elementem zarządzania informacją, a ich celem jest ochrona danych przed utratą spowodowaną awarią sprzętu, przypadkowym skasowaniem czy innymi nieprzewidzianymi okolicznościami. W kontekście standardów branżowych, takie jak ISO 27001 dotyczące zarządzania bezpieczeństwem informacji, zazwyczaj rekomenduje się tworzenie kopii zapasowych dla wszystkich istotnych danych. Przykładowo, w organizacjach, które często posługują się materiałami multimedialnymi w procesach szkoleniowych lub marketingowych, zabezpieczenie takich prezentacji może być kluczowe dla kontynuacji działalności i ochrony reputacji. Nie tylko zapewnia to ciągłość działania, ale także spełnia wymogi prawne w zakresie ochrony danych, co jest istotne w wielu branżach.
Pytanie 35

Zespół dokumentów o skomplikowanej strukturze, z powodu istnienia w ramach jednego twórcy kilku niezależnych, najczęściej równorzędnych kancelarii bądź w wyniku przekształcenia dokumentacji innych aktodawców lub w efekcie działania obu tych elementów, to zespół

A. przykładowy
B. złożony
C. typowy
D. szczątkowy
Odpowiedź "złożony" jest prawidłowa, ponieważ zespół archiwalny o układzie powikłanym charakteryzuje się posiadaniem wielu równorzędnych kancelarii lub sukcesji dokumentacji, co prowadzi do złożoności w zarządzaniu i klasyfikacji tych dokumentów. W praktyce, archiwa złożone mogą powstawać w wyniku procesów fuzji instytucji, gdzie różne kancelarie łączą swoje zbiory, co skutkuje skomplikowaną strukturą dokumentacyjną. Dobrym przykładem mogą być archiwa instytucji publicznych, które obsługują wiele działów lub projektów, gdzie każdy wydział generuje swoją dokumentację, tworząc mieszankę materiałów archiwalnych. W takich przypadkach kluczowe jest stosowanie jasnych kryteriów klasyfikacji oraz opracowanie spójnych zasad archiwizacji, aby umożliwić późniejsze wyszukiwanie i dostęp do dokumentów. W standardach archiwalnych, takich jak ISAD(G) (Międzynarodowy standard opisu archiwalnego), podkreśla się znaczenie dokładnego opisu zespołów archiwalnych, co pozwala na ich efektywne zarządzanie i użytkowanie przez badaczy oraz inne zainteresowane strony.
Pytanie 36

W dokumentacji kartograficznej dodatkowa mapa boczna, powiązana z mapą główną i umieszczona w obrębie arkusza mapy, lecz nie będąca samodzielną jednostką archiwalną, określana jest jako

A. karton
B. operat ewidencyjny
C. plan sytuacyjny
D. atlas
Karton to termin używany w kartografii, który odnosi się do mapy bocznej, umieszczonej w obrębie arkusza mapy głównej, ale nie stanowiącej odrębnej jednostki archiwalnej. W praktyce oznacza to, że karton może zawierać dodatkowe informacje, takie jak szczegółowe dane dotyczące terenów, które nie są bezpośrednio przedstawione na mapie głównej, ale są istotne dla jej interpretacji. Przykładem zastosowania kartonu mogą być mapy tematyczne przedstawiające dodatkowe dane, jak na przykład gęstość zaludnienia, które są umieszczane w obrębie mapy głównej, aby dostarczyć użytkownikowi szerszy kontekst. W kontekście standardów kartograficznych, karton odgrywa ważną rolę w zapewnieniu, że mapy są nie tylko informacyjne, ale także użyteczne w różnych zastosowaniach, takich jak planowanie przestrzenne czy zarządzanie zasobami. Dobre praktyki kartograficzne sugerują, aby takie dodatki były jasno oznaczone i opatrzone legendą, co ułatwia ich interpretację przez użytkowników.
Pytanie 37

Mapy, które tworzą serię wydawniczą, powinny być uporządkowane według

A. chronologicznej wydania
B. numerów map w serii
C. tematycznej wydania
D. oznaczeń numerów ewidencyjnych
Odpowiedź "chronologicznej wydania" jest prawidłowa, ponieważ mapy w serii wydawniczej powinny być uporządkowane według daty ich publikacji. Taki sposób organizacji umożliwia użytkownikom śledzenie zmian w danych geograficznych i tematach z biegiem czasu. Na przykład, w atlasie historycznym mapy mogą ilustrować rozwój terytorialny krajów, co jest kluczowe dla zrozumienia przeszłych wydarzeń. Ponadto, czasami wydawcy dołączają do map notatki chronologiczne, które pozwalają badaczom na analizowanie ewolucji danych w kontekście historycznym. Praktyczne zastosowanie tego podejścia w produkcji map obejmuje również zarządzanie zasobami i planowanie przestrzenne, gdzie chronologia wydania map może odzwierciedlać aktualność informacji, co jest istotne dla podejmowania decyzji w zakresie rozwoju urbanistycznego. W związku z tym, uznawanie chronologii wydania jako kluczowego kryterium porządkowania map jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie kartografii i geoinformacji.
Pytanie 38

Czym jest sygnatura archiwalna?

A. Sygnaturą prawną dokumentu, która odnosi się do jego legalności
B. Datą i miejscem powstania dokumentu, które są używane do jego identyfikacji
C. Unikalnym identyfikatorem przypisanym do jednostki archiwalnej
D. Numerem porządkowym w dokumentacji wewnętrznej instytucji
Sygnatura archiwalna to kluczowy element w zarządzaniu dokumentacją archiwalną. Jest to unikalny identyfikator przypisany do konkretnej jednostki archiwalnej, który pozwala na jej jednoznaczną identyfikację w ramach zbiorów archiwalnych. W praktyce oznacza to, że każda jednostka archiwalna, taka jak teczka czy dokument, posiada swoją własną sygnaturę, która umożliwia szybkie i skuteczne odnalezienie jej w zasobach archiwalnych. Sygnatury są szczególnie istotne w dużych archiwach, gdzie liczba przechowywanych dokumentów może być ogromna. Dzięki systemowi sygnatur możliwa jest nie tylko efektywna organizacja pracy archiwistów, ale również szybki dostęp do konkretnych materiałów przez badaczy i inne osoby korzystające z archiwum. Sygnatury archiwalne są często stosowane w połączeniu z dodatkowymi systemami klasyfikacji, które umożliwiają bardziej szczegółowe grupowanie materiałów według tematów, dat czy innych kryteriów. W ten sposób sygnatura archiwalna staje się fundamentalnym narzędziem w profesjonalnym zarządzaniu archiwami, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 39

Dane dotyczące wszystkich jednostek archiwalnych konkretnego zespołu, które są przechowywane w różnych archiwach, figurują w inwentarzu

A. sumarycznym
B. realnym
C. analitycznym
D. idealnym
Wybór odpowiedzi analityczny, realny czy sumaryczny jest błędny z kilku powodów. Inwentarz analityczny koncentruje się na szczegółowym opisie poszczególnych dokumentów i jednostek archiwalnych, co może prowadzić do skomplikowanej struktury informacji, ale nie daje pełnego obrazu zasobów w różnych archiwach. Użytkownik może się łatwo pogubić w tak szczegółowych danych, co nie sprzyja efektywnemu poszukiwaniu informacji. Inwentarz realny, z drugiej strony, z reguły odnosi się do faktycznie istniejących zasobów w danym archiwum, ale nie obejmuje całości jednostek archiwalnych w kontekście danego zespołu. W rezultacie nie daje pełnego obrazu dostępnych materiałów. Odpowiedź sumaryczna podsumowuje informacje, ale nie dostarcza szczegółowych danych, które są kluczowe dla ich zrozumienia i analizy. Zrozumienie różnic między tymi typami inwentarzy jest kluczowe w pracy archiwisty, ponieważ odpowiednie klasyfikowanie i systematyzowanie informacji to fundamenty zarządzania archiwami. W praktyce, korzystanie z inwentarza idealnego ułatwia nie tylko pracę profesjonalistów, ale także współpracę z innymi instytucjami, co zwiększa dostępność i użyteczność zasobów archiwalnych.
Pytanie 40

Dokumentacja kartograficzna nie obejmuje

A. plan miasta
B. atlas nieba
C. mapa turystyczna
D. opis techniczny maszyny do pisania
Odpowiedź "opis techniczny maszyny do pisania" jest prawidłowa, ponieważ nie należy do kategorii dokumentacji kartograficznej. Dokumentacja kartograficzna odnosi się do zbioru materiałów, które przedstawiają różne aspekty geograficzne, takie jak lokalizacje, kształty i relacje przestrzenne. Przykładem dokumentacji kartograficznej mogą być mapy, plany oraz atlasy, które służą do ułatwienia zrozumienia przestrzeni. Mapa turystyczna ilustruje szlaki turystyczne oraz atrakcje, a atlas nieba pokazuje konstelacje i inne obiekty astronomiczne. Z kolei plan miasta precyzyjnie przedstawia ulicę, budynki i infrastrukturę. W przeciwieństwie do tego, opis techniczny maszyny do pisania jest dokumentacją techniczną, dotyczącą urządzenia mechanicznego, a nie geograficznego lub kartograficznego. Tego typu dokumentacja jest kluczowa w obszarze inżynierii i produkcji, gdzie precyzyjne opisy i instrukcje są niezbędne do efektywnego użytkowania i konserwacji maszyn.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej