Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 01:39
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 01:42

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server została dezaktywowana możliwość wymogu dotyczącego złożoności hasła. Z jakiej minimalnej liczby znaków powinno składać się hasło użytkownika?

A. 10 znaków

B. 12 znaków

C. 6 znaków

D. 5 znaków

Hasło użytkownika w systemie Windows Server, gdy opcja wymuszania złożoności haseł jest wyłączona, może składać się z minimum 6 znaków. Warto zauważyć, że chociaż nie ma obligatoryjnych wymagań dotyczących złożoności, to jednak z perspektywy bezpieczeństwa zaleca się stosowanie dłuższych haseł. Dobre praktyki w zakresie tworzenia haseł sugerują, że im dłuższe hasło, tym trudniejsze do złamania. W związku z tym, nawet w sytuacji braku wymogu co do złożoności, użytkownicy powinni dążyć do stosowania haseł o długości przynajmniej 12 znaków, które zawierają kombinacje liter, cyfr oraz znaków specjalnych. Pomaga to w ochronie kont przed atakami brute force oraz innymi formami ataków, które polegają na łamaniu haseł. Warto również pamiętać o regularnej zmianie haseł oraz stosowaniu unikalnych haseł dla różnych systemów i aplikacji, co zwiększa ogólny poziom bezpieczeństwa.

Pytanie 2

Adres MAC (Medium Access Control Address) to sprzętowy identyfikator karty sieciowej Ethernet w warstwie modelu OSI

A. drugiej o długości 32 bitów

B. trzeciej o długości 48 bitów

C. trzeciej o długości 32 bitów

D. drugiej o długości 48 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przypisywanym do interfejsu sieciowego, który działa na drugiej warstwie modelu OSI, czyli na warstwie łącza danych. Ma długość 48 bitów, co pozwala na stworzenie ogromnej liczby unikalnych adresów, zatem w praktyce każdy sprzęt, który łączy się z siecią, ma przypisany własny adres MAC. Adresy MAC są używane w sieciach Ethernet oraz Wi-Fi do identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Przykładowo, gdy komputer próbuje wysłać dane do innego urządzenia w tym samym lokalnym segmencie sieci, wykorzystuje adres MAC odbiorcy do skierowania pakietów danych. Warto również zauważyć, że adresy MAC są podstawą dla protokołów takich jak ARP (Address Resolution Protocol), który służy do mapowania adresów IP na adresy MAC. Dlatego też zrozumienie adresów MAC jest kluczowe dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 3

W systemie Linux komenda usermod -s umożliwia dla danego użytkownika

A. zmianę jego katalogu domowego

B. przypisanie go do innej grupy

C. zablokowanie jego konta

D. zmianę jego powłoki systemowej

Zablokowanie konta użytkownika w systemie Linux realizuje się za pomocą polecenia usermod -L lub passwd -l, które uniemożliwiają logowanie się danemu użytkownikowi. Wybierając te komendy, administrator skutecznie zastrzega konto, co jest przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik nie powinien mieć dostępu do systemu, na przykład w przypadku zwolnienia pracownika. Przypisanie użytkownika do nowej grupy odbywa się przez użycie opcji -G w poleceniu usermod, co pozwala na zarządzanie uprawnieniami i dostępem w systemie. Warto również zauważyć, że zmiana katalogu domowego użytkownika jest realizowana za pomocą opcji -d w tym samym poleceniu, co pozwala na przeniesienie użytkownika w inne miejsce w strukturze systemu plików, co może być użyteczne w różnych scenariuszach administracyjnych, takich jak reorganizacja zasobów. Błędne podejście do interpretacji opcji -s prowadzi do nieporozumień o funkcjonalności tego polecenia, co jest powszechnym błędem wśród osób mniej doświadczonych w administracji systemami Linux. Dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu, w jakim używamy różnych poleceń oraz ich opcji, aby skutecznie i bezpiecznie zarządzać systemem operacyjnym.

Pytanie 4

Domyślny port, na którym działa usługa "Pulpit zdalny", to

A. 3379

B. 3369

C. 3390

D. 3389

Odpowiedzi związane z portami 3369, 3379 oraz 3390 są niepoprawne, ponieważ nie są one związane z domyślnym działaniem protokołu RDP. Port 3369 jest używany przez inne aplikacje i usługi, ale nie ma związku z pulpitem zdalnym. Podobnie, port 3379 również nie jest standardowym portem dla RDP, a jego przypisanie do jakiejkolwiek usługi zdalnego dostępu jest rzadkie i niekonwencjonalne. Port 3390 także nie jest związany z Pulpitem zdalnym, co może prowadzić do mylnych przekonań na temat jego zastosowania w kontekście zdalnego dostępu do systemu. Typowym błędem jest przyjęcie, że porty są uniwersalne i stosują się do różnych protokołów bez uwzględnienia ich specyficznych zastosowań. Zrozumienie, które porty są standardowe dla konkretnych usług, jest kluczowe dla prawidłowej konfiguracji sieci oraz zapewnienia bezpieczeństwa. W praktyce, nieznajomość domyślnych portów i ich przypisania do odpowiednich protokołów może prowadzić do problemów z dostępem oraz do nieautoryzowanego wykorzystywania portów, co powinno być unikane w każdej dobrze zarządzanej infrastrukturze IT.

Pytanie 5

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) funkcjonuje w trybie

A. połączeniowym

B. sekwencyjnym

C. hybrydowym

D. bezpołączeniowym

Wybór trybu bezpołączeniowego sugeruje, że komunikacja odbywa się bez wcześniejszego nawiązywania połączenia, co jest charakterystyczne dla protokołu UDP (User Datagram Protocol). Protokół UDP, w przeciwieństwie do TCP, nie gwarantuje dostarczenia danych ani ich kolejności, co czyni go bardziej odpowiednim w aplikacjach, gdzie szybkość jest ważniejsza od niezawodności, na przykład w transmisji strumieniowej audio czy w grach online. Odpowiedź odwołująca się do trybu hybrydowego jest myląca, ponieważ w kontekście protokołów komunikacyjnych nie istnieje standardowe pojęcie 'trybu hybrydowego'. Koncepcja ta może być rozumiana w kontekście różnych technik łączenia, ale nie w odniesieniu do klasycznych protokołów warstwy transportowej. Z kolei odpowiedź sekwencyjna odnosi się raczej do sposobu przesyłania danych, który jest realizowany przez TCP, jednak nie definiuje ono jego trybu operacyjnego. Protokół TCP nie tylko zapewnia sekwencyjność, lecz także mechanizmy kontroli przepływu i przeciwdziałania przeciążeniom, co jest kluczowe w jego działaniu. Zatem kluczowym błędem jest zrozumienie, że TCP działa w trybie połączeniowym, a pominięcie tego może prowadzić do nieprawidłowych założeń w projektowaniu aplikacji sieciowych.

Pytanie 6

Na ilustracji widoczny jest

A. zastępczy wtyk RJ-45

B. zaślepka kabla światłowodowego

C. terminator BNC

D. zaślepka gniazda RJ-45

Wybór zastępczego wtyku RJ-45 jako odpowiedzi na przedstawione pytanie wskazuje na myślenie w kontekście nowoczesnych sieci przewodowych, gdzie RJ-45 jest standardowym złączem wykorzystywanym w kablach Ethernet. Jednak wtyk RJ-45 nie jest związany z systemami opartymi na kablach koncentrycznych, jak te, które wymagają użycia terminatora BNC. Zaślepka gniazda RJ-45 to element ochronny, mający na celu zabezpieczenie nieużywanych portów przed kurzem i uszkodzeniami, ale nie ma funkcji elektrycznych takich jak terminator. Kolejnym błędem jest identyfikacja elementu jako zaślepki kabla światłowodowego, co wskazuje na niepoprawne przypisanie funkcji terminatora BNC do technologii światłowodowej. Światłowody w ogóle nie wymagają terminatorów w tradycyjnym sensie znanym z kabli koncentrycznych, gdyż sygnał optyczny jest inaczej zarządzany i nie występują w nim takie same zjawiska odbiciowe. Takie zrozumienie funkcji terminatora BNC i jego kontekstu technologicznego jest kluczowe do prawidłowego rozwiązywania problemów związanych z projektowaniem i utrzymaniem sieci opartych na różnych standardach transmisji danych. Rozpoznanie i zrozumienie specyfiki działania elementów sieciowych pozwala uniknąć błędów w konfiguracji i diagnostyce sieci, co jest istotne dla skutecznego zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 7

Dysk z systemem plików FAT32, na którym regularnie przeprowadza się działania usuwania starych plików oraz dodawania nowych plików, doświadcza

A. relokacji

B. kolokacji

C. fragmentacji

D. defragmentacji

Defragmentacja, kolokacja i relokacja to terminy, które są często mylone z fragmentacją, jednak odnoszą się do innych procesów i koncepcji w zarządzaniu danymi na dyskach. Defragmentacja to proces mający na celu zredukowanie fragmentacji poprzez przenoszenie fragmentów plików do sąsiadujących bloków, co przyspiesza dostęp do danych. Choć ten proces jest konieczny w przypadku fragmentacji, nie jest to odpowiedź na pytanie dotyczące przyczyn fragmentacji. Kolokacja zajmuje się umieszczaniem powiązanych danych w bliskiej odległości na dysku, co ma na celu poprawę efektywności operacji odczytu i zapisu, ale nie jest to problem wynikający z działania systemu plików. Relokacja dotyczy przenoszenia danych na inny obszar dysku lub inny nośnik (np. w wyniku uszkodzenia lub pełnego wykorzystania przestrzeni), co również nie odnosi się do zjawiska fragmentacji. Fragmentacja wynika z cyklicznych operacji kasowania i zapisu na dysku, co prowadzi do chaotycznego rozmieszczenia danych, a nie z działań związanych z ich organizacją czy przenoszeniem. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania danymi i optymalizacji wydajności systemu komputerowego.

Pytanie 8

Który adres IPv4 odpowiada adresowi IPv6 ::1?

A. 1.1.1.1

B. 127.0.0.1

C. 128.0.0.1

D. 10.0.0.1

Adres IPv6 ::1 jest tożsamy z adresem IPv4 127.0.0.1, co oznacza, że oba odnoszą się do lokalnego hosta, czyli komputera, na którym jest wykonywana aplikacja lub system. Adres 127.0.0.1 jest standardowym adresem loopback w protokole IPv4, a ::1 pełni tę samą funkcję w protokole IPv6. Gdy próbujesz połączyć się z tym adresem, ruch sieciowy jest kierowany wewnętrznie, co jest użyteczne w testach oprogramowania, diagnozowaniu problemów lub rozwoju aplikacji. Użycie adresu loopback pozwala programistom i administratorom systemów na weryfikację, czy aplikacje działają poprawnie bez potrzeby korzystania z rzeczywistej sieci. Warto również zauważyć, że w praktyce sieciowej warto stosować te adresy do testowania, aby uniknąć niezamierzonych połączeń z innymi urządzeniami w sieci. Standard IETF RFC 4291 definiuje struktury IPv6, a RFC 791 odnosi się do IPv4, zapewniając ramy wiedzy dla tych dwóch protokołów.

Pytanie 9

Jakie są skutki działania poniższego polecenia ```netsh advfirewall firewall add rule name="Open" dir=in action=deny protocol=TCP localport=53```?

A. Blokowanie działania usługi DNS opartej na protokole TCP

B. Wyłączenie reguły o nazwie Open w zaporze sieciowej

C. Zaimportowanie ustawienia zapory sieciowej z katalogu in action

D. Otworzenie portu 53 dla protokołu TCP

To polecenie `netsh advfirewall firewall add rule name="Open" dir=in action=deny protocol=TCP localport=53` naprawdę tworzy regułę w zaporze Windows, która blokuje ruch przychodzący na porcie 53 dla protokołu TCP. Ten port, jak pewnie wiesz, jest standardowo używany do rozwiązywania nazw domen przez DNS. Jak się blokuje ten port na TCP, to znaczy, że żadne zapytania DNS nie mogą być wysyłane ani odbierane przez komputer. To na pewno wpływa na to, jak nasz komputer komunikuje się z serwerami DNS. Kiedy administrator chce zwiększyć bezpieczeństwo sieci, to może chcieć ograniczyć dostęp do DNS z zewnątrz. Uważam, że używanie zapory ogniowej do kontrolowania ruchu jest bardzo ważne, bo to pomaga zabezpieczyć system przed nieautoryzowanym dostępem czy atakami, jak spoofing DNS. Z doświadczenia wiem, że zanim wprowadzimy takie zmiany, warto dobrze zrozumieć, jak to wpłynie na aplikacje korzystające z DNS, czyli na przykład przeglądarki internetowe czy inne usługi sieciowe.

Pytanie 10

Jakim interfejsem można uzyskać transmisję danych o maksymalnej przepustowości 6 Gb/s?

A. USB 3.0

B. SATA 3

C. USB 2.0

D. SATA 2

USB 2.0, USB 3.0 oraz SATA 2 oferują różne prędkości transmisji danych, które są znacznie niższe niż te, które zapewnia SATA 3. USB 2.0 ma maksymalną prędkość do 480 Mb/s, co jest zdecydowanie niewystarczające w porównaniu z wymaganiami nowoczesnych aplikacji, które potrzebują szybkiego transferu danych. Z kolei USB 3.0, mimo że zapewnia znacznie lepszą wydajność z prędkościami do 5 Gb/s, nadal nie osiąga 6 Gb/s, co czyni go mniej wydajnym rozwiązaniem w kontekście intensywnego użytkowania. SATA 2 jako standard oferuje maksymalną przepustowość 3 Gb/s, co również eliminuje go z możliwości uzyskania wymaganej wydajności. Typowe błędy myślowe związane z wyborem tych interfejsów często wynikają z niepełnej znajomości specyfikacji oraz różnic w zastosowaniach. Użytkownicy mogą zakładać, że nowsze wersje USB zastąpią SATA w zastosowaniach pamięci masowej, lecz w praktyce SATA 3 pozostaje preferowanym rozwiązaniem do podłączania dysków twardych i SSD, zwłaszcza w komputerach stacjonarnych i serwerach. Zrozumienie różnic między tymi interfejsami oraz ich zastosowaniem jest kluczowe dla właściwego doboru komponentów w systemach komputerowych oraz ich wydajności.

Pytanie 11

W dwóch sąsiadujących pomieszczeniach pewnej firmy występują znaczne zakłócenia elektromagnetyczne. Aby zapewnić maksymalną przepustowość w istniejącej sieci LAN, jakie medium transmisyjne powinno być użyte?

A. fale elektromagnetyczne w zakresie podczerwieni

B. kabel światłowodowy

C. kabel telefoniczny

D. skrętka nieekranowana

Wybór złego medium transmisyjnego, szczególnie przy dużych zakłóceniach elektromagnetycznych, może być naprawdę problematyczny. Kabel telefoniczny to stare rozwiązanie, które ma kiepską przepustowość w porównaniu do nowoczesnych technologii i jest mocno podatny na zakłócenia. Korzystanie z takiego medium w obszarze z intensywnymi zakłóceniami może prowadzić do poważnych strat danych, co w efekcie wpływa na działanie całej sieci. Skrętka nieekranowana, chociaż lepsza niż kabel telefoniczny, wciąż nie jest wystarczająco odporna na te zakłócenia. W miejscach z dużymi polami elektromagnetycznymi, jak w pobliżu urządzeń przemysłowych, lepiej sprawdzą się skrętki ekranowane, ale i tak nie dadzą jakości światłowodu. Fale elektromagnetyczne w podczerwieni mogą też wyglądać na ciekawy pomysł, ale ich zasięg jest niewielki, a przesyłanie danych takimi metodami to raczej coś dla krótkich dystansów. Więc nie ma co zakładać, że tradycyjne metody sprawdzą się w trudnych warunkach - technologia jasno pokazuje, że w takich miejscach najlepiej wybrać światłowody, żeby mieć pewność stabilności i niezawodności przesyłu.

Pytanie 12

Usługi na serwerze są konfigurowane za pomocą

A. Active Directory

B. role i funkcje

C. kontroler domeny

D. panel sterowania

W kontekście konfiguracji usług na serwerze, istnieją pewne powszechne nieporozumienia dotyczące roli Active Directory, panelu sterowania oraz kontrolera domeny. Active Directory to usługa katalogowa, która zarządza informacjami o zasobach w sieci, takich jak użytkownicy, komputery i grupy. Choć jest kluczowa dla operacji w sieciach opartych na systemach Windows, nie jest bezpośrednio odpowiedzialna za konfigurację usług samego serwera. Z kolei, panel sterowania, to interfejs graficzny używany w różnych systemach operacyjnych do zarządzania ustawieniami i aplikacjami, ale nie jest narzędziem przeznaczonym wyłącznie do konfiguracji serwera ani do przypisywania ról, co sprawia, że jego rola w tym kontekście jest ograniczona. Kontroler domeny to z kolei specyficzny serwer, który zarządza dostępem i bezpieczeństwem w domenie Active Directory, ale również nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za konfigurację usług na serwerze. Kluczowe jest zrozumienie, że konfiguracja usług poprzez przypisanie ról i funkcji jest podstawowym zadaniem administratora systemów, które powinno być realizowane w zgodzie z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak zasada najmniejszych uprawnień i odpowiednie monitorowanie i dokumentacja każdej konfiguracji.

Pytanie 13

Rodzina adapterów stworzonych w technologii Powerline, pozwalająca na wykorzystanie przewodów elektrycznych w obrębie jednego domu lub mieszkania do przesyłania sygnałów sieciowych, nosi nazwę:

A. HomeOutlet

B. InternetOutlet

C. InternetPlug

D. HomePlug

Odpowiedź HomePlug jest poprawna, ponieważ odnosi się do standardu technologii Powerline, który umożliwia przesyłanie sygnału sieciowego przez istniejącą instalację elektryczną w budynkach. HomePlug jest technologią, która pozwala na łatwe rozszerzenie sieci komputerowej w miejscach, gdzie sygnał Wi-Fi jest słaby lub nieosiągalny. Przykłady użycia obejmują podłączenie telewizora smart, konsoli do gier czy komputerów w różnych pomieszczeniach za pomocą adapterów HomePlug, eliminując potrzebę długich kabli Ethernet. Standard ten zapewnia prędkości przesyłu danych sięgające do 2000 Mbps w najnowszych wersjach, co czyni go odpowiednim rozwiązaniem dla aplikacji wymagających wysokiej przepustowości, takich jak strumieniowanie wideo w jakości 4K czy gry online. Dzięki zastosowaniu technologii HomePlug, użytkownicy mogą uzyskać stabilne i szybkie połączenie internetowe w każdym pomieszczeniu, co jest szczególnie cenne w dobie rosnącej liczby urządzeń podłączonych do sieci.

Pytanie 14

Na ilustracji zaprezentowane jest urządzenie, które to

A. router.

B. bramka VoIP.

C. wtórnik.

D. koncentrator.

Router to zaawansowane urządzenie sieciowe pracujące w trzeciej warstwie modelu OSI. Jego główną funkcją jest kierowanie pakietów danych między różnymi sieciami co jest kluczowe dla połączeń internetowych. Routery mogą analizować adresy IP i podejmować decyzje o trasowaniu na podstawie informacji o stanie sieci co czyni je bardziej inteligentnymi niż koncentratory. Wtórnik natomiast to urządzenie stosowane w technice analogowej które wzmacnia sygnał wejściowy nie zmieniając jego fazy ani amplitudy. W kontekście sieci komputerowych wtórnik nie jest używany do przesyłania danych pomiędzy urządzeniami. Bramka VoIP to urządzenie lub oprogramowanie umożliwiające konwersję sygnałów głosowych na dane cyfrowe w celu przesyłania ich przez Internet. Bramka działa na wyższych warstwach modelu OSI i jest kluczowa dla technologii telefonii internetowej. Mylenie tych urządzeń wynika często z braku zrozumienia ich specyficznych funkcji oraz działania w różnych warstwach modelu OSI. Ważne jest aby odróżniać urządzenia na podstawie ich przeznaczenia oraz technologii które wspierają. Koncentrator działa na najniższej warstwie modelu OSI i nie analizuje przesyłanych danych co odróżnia go od bardziej zaawansowanych urządzeń jak routery czy bramki VoIP które realizują funkcje na wyższych poziomach sieciowych.

Pytanie 15

Z jakiego typu pamięci korzysta dysk SSD?

A. pamięć półprzewodnikową flash

B. pamięć ferromagnetyczną

C. pamięć optyczną

D. pamięć bębnową

Wybór odpowiedzi związanej z pamięcią bębnową jest niepoprawny, ponieważ ta technologia opiera się na mechanicznych elementach, które obracają się, aby odczytać i zapisać dane na magnetycznym bębnie. Takie dyski, znane z przestarzałych systemów, są wolniejsze i bardziej podatne na awarie niż nowoczesne rozwiązania. Pamięć ferromagnetyczna, która również pojawia się w zestawieniu, odnosi się do technologii wykorzystywanej w tradycyjnych dyskach twardych, gdzie dane są przechowywane na wirujących talerzach, co wprowadza dodatkowe opóźnienia w dostępie do informacji. Pamięć optyczna, jak płyty CD czy DVD, różni się zasadniczo od pamięci flash, ponieważ wykorzystuje laser do odczytu i zapisu danych, co sprawia, że jest znacznie wolniejsza i mniej elastyczna w zastosowaniach, które wymagają szybkiego dostępu do dużych ilości danych. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można nieświadomie wpłynąć na decyzje technologiczne, prowadząc do wyboru mniej efektywnych i przestarzałych rozwiązań. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami pamięci jest kluczowe w kontekście optymalizacji wydajności systemów komputerowych oraz wyboru odpowiednich narzędzi do przechowywania danych, które spełnią wymagania nowoczesnych aplikacji.

Pytanie 16

Jeśli rozdzielczość myszy wynosi 200dpi, a monitor ma rozdzielczość Full HD, to aby przesunąć kursor wzdłuż ekranu, należy przesuń mysz o

A. około 35 cm

B. około 25cm

C. 480i

D. 1080px

Odpowiedzi, które wskazują na 480i, 1080px czy około 35 cm, wynikają z nieporozumień co do rozdzielczości i jednostek miary. 480i to standard wideo, ale to zupełnie nie odnosi się do przesuwania myszy na ekranie. Jeśli mówimy o przesunięciu kursora, te jednostki nie mają sensu, bo nie mówią o fizycznej odległości, którą musi pokonać myszka. A 1080px to tylko liczba pikseli w pionie, co też nie pomoże w obliczeniach, gdy chodzi o przesunięcie kursora w poziomie. Dlatego takie podejście może prowadzić do pomyłek. No i ta odpowiedź o 35 cm też nie trzyma się kupy, bo przy rozdzielczości 200dpi to powinno być znacznie mniej. Lepiej zrozumieć te podstawy, bo to naprawdę ważne, jak pracujemy z technologią graficzną i urządzeniami wskazującymi.

Pytanie 17

Ile sieci obejmują adresy IPv4 pokazane w tabeli?

Adres IPv4	Maska sieci
10.10.10.10	255.255.0.0
10.10.20.10	255.255.0.0
10.10.20.20	255.255.0.0
10.10.30.30	255.255.0.0
10.20.10.10	255.255.0.0
10.20.20.10	255.255.0.0
10.20.20.30	255.255.0.0

A. 4 sieci

B. 5 sieci

C. 3 sieci

D. 2 sieci

Niewłaściwe zrozumienie podziału adresów IP na sieci może prowadzić do błędnych wniosków. Maska sieciowa pełni kluczową rolę w określaniu które części adresu IP odpowiadają za identyfikację sieci a które za identyfikację hosta wewnątrz tej sieci. W masce 255.255.0.0 pierwszy i drugi oktet adresu określa sieć a reszta identyfikuje hosty. Mylenie tego prowadzi do błędów jak zakładanie że każdy unikalny adres to osobna sieć co nie jest prawdą. Przy masce 255.255.0.0 adresy takie jak 10.10.10.10 i 10.10.20.20 należą do jednej sieci 10.10.0.0 a 10.20.10.10 do sieci 10.20.0.0. Błędne rozumienie może wynikać z niewłaściwego założenia że zmiana w dowolnym oktecie adresu zawsze sygnalizuje inną sieć co jest nieprawidłowe w przypadku gdy maska sieciowa określa które oktety są odpowiedzialne za identyfikację sieciową. Takie nieporozumienia są często spotykane wśród początkujących administratorów sieci co pokazuje jak ważne jest zrozumienie roli maski sieciowej w projektowaniu i zarządzaniu sieciami IP. Dobre praktyki sugerują dokładne analizowanie struktury adresów IP i ich masek co jest podstawą efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi i planowania infrastruktury sieciowej. Edukacja w tym zakresie pozwala na uniknięcie błędów konfiguracyjnych które mogą prowadzić do problemów z dostępnością i bezpieczeństwem sieci. Dlatego też znajomość zasad podziału adresów IP i ich praktyczne zastosowanie są kluczowe w pracy specjalisty sieciowego.

Pytanie 18

Narzędzie służące do przechwytywania oraz ewentualnej analizy ruchu w sieci to

A. keylogger

B. viewer

C. sniffer

D. spyware

Odpowiedzi "viewer", "spyware" oraz "keyloger" są błędne, ponieważ reprezentują różne technologie, które nie są bezpośrednio związane z przechwytywaniem i analizą ruchu sieciowego. Viewer to ogólny termin, który odnosi się do oprogramowania służącego do wyświetlania zawartości plików lub dokumentów, co nie ma nic wspólnego z monitorowaniem ruchu sieciowego. Z kolei spyware to rodzaj złośliwego oprogramowania, które zbiera informacje o użytkowniku bez jego wiedzy, ale jego funkcjonalność nie polega na analizie ruchu sieciowego, lecz na inwigilacji i gromadzeniu danych osobowych. Keyloger to kolejny przykład oprogramowania, które rejestruje naciśnięcia klawiszy na klawiaturze, co również nie jest związane z monitoringiem ruchu w sieci. Luki w zrozumieniu tych terminów mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat technologii związanych z bezpieczeństwem sieci. Wiele osób myli funkcje tych narzędzi, co może skutkować niewłaściwą oceną ryzyka związanego z bezpieczeństwem informacji. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi pojęciami i ich zastosowaniem w kontekście ochrony danych.

Pytanie 19

W drukarce laserowej do utrwalenia wydruku na papierze stosuje się

A. głowice piezoelektryczne

B. taśmy transmisyjne

C. rozgrzane wałki

D. promienie lasera

W drukarkach laserowych do utrwalania obrazu na papierze wykorzystuje się rozgrzane wałki, zwane także wałkami fusingowymi. Proces ten polega na tym, że po nałożeniu tonera na papier, wałki te podgrzewają zarówno toner, jak i papier, co powoduje trwałe związanie cząsteczek tonera z powierzchnią kartki. Temperatura oraz ciśnienie zastosowane podczas tego procesu są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruków, które są odporne na zarysowania i działanie czynników atmosferycznych. Wałki są wykonane z materiałów odpornych na wysokie temperatury, co pozwala na ich długotrwałe użytkowanie. Przykładowo, w niektórych modelach drukarek temperatura wałków fusingowych może wynosić nawet 200°C, co zapewnia efektywność procesu utrwalania. Zastosowanie tego rozwiązania jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży druku, co wpływa na jakość oraz wydajność urządzeń drukujących.

Pytanie 20

Po przeprowadzeniu diagnostyki komputerowej ustalono, że temperatura pracy karty graficznej z wyjściami HDMI oraz D-SUB, zainstalowanej w gnieździe PCI Express komputera stacjonarnego, wynosi 87°C. W związku z tym, serwisant powinien

A. sprawdzić, czy wentylator działa prawidłowo i nie jest zabrudzony

B. zmienić kabel sygnałowy D-SUB na HDMI

C. dodać dodatkowy moduł pamięci RAM, aby zmniejszyć obciążenie karty

D. wymienić dysk twardy na nowy, o porównywalnej pojemności i prędkości obrotowej

Zamiana kabla sygnałowego D-SUB na HDMI nie ma żadnego wpływu na temperaturę pracy karty graficznej. Oba kable służą jedynie do przesyłania sygnału wideo i nie są powiązane z systemem chłodzenia. Wymiana dysku twardego na nowy, o podobnej wielkości i prędkości obrotowej, również jest nieodpowiednia, ponieważ dysk twardy nie ma związku z temperaturą pracy karty graficznej. Niezrozumienie, że różne komponenty w komputerze pełnią odrębne funkcje, może prowadzić do błędnych wniosków i działań. Instalacja dodatkowego modułu pamięci RAM, aby odciążyć kartę, jest kolejnym przykładem nietrafionego podejścia. RAM odpowiada za przechowywanie danych do bieżącej pracy procesora, a nie za kontrolowanie temperatury karty graficznej. W rzeczywistości, niewłaściwe podejście do problemu może prowadzić do dalszych komplikacji, takich jak uszkodzenia sprzętu spowodowane przegrzaniem lub spadkiem wydajności komputera. Zrozumienie zasad działania podzespołów komputerowych oraz ich interakcji jest kluczowe dla skutecznego diagnozowania i rozwiązywania problemów.

Pytanie 21

Na podstawie przedstawionego w tabeli standardu opisu pamięci PC-100 wskaż pamięć, która charakteryzuje się maksymalnym czasem dostępu wynoszącym 6 nanosekund oraz minimalnym opóźnieniem między sygnałami CAS i RAS równym 2 cyklom zegara?

Specyfikacja wzoru: PC 100-abc-def jednolitego sposobu oznaczania pamięci.
a	CL (ang. CAS Latency)	minimalna liczba cykli sygnału taktującego, liczona podczas operacji odczytu, od momentu uaktywnienia sygnału CAS, do momentu pojawienia się danych na wyjściu modułu DIMM (wartość CL wynosi zwykle 2 lub 3);
b	tRCD (ang. RAS to CAS Delay)	minimalne opóźnienie pomiędzy sygnałami RAS i CAS, wyrażone w cyklach zegara systemowego;
c	tRP (ang. RAS Precharge)	czas wyrażony w cyklach zegara taktującego, określający minimalną pauzę pomiędzy kolejnymi komendami, wykonywanymi przez pamięć;
d	tAC	Maksymalny czas dostępu (wyrażony w nanosekundach);
e	SPD Rev	specyfikacja komend SPD (parametr może nie występować w oznaczeniach);
f	Parametr zapasowy	ma wartość 0;

A. PC100-323-70

B. PC100-332-70

C. PC100-333-60

D. PC100-322-60

Rozumienie oznaczeń pamięci takich jak PC100-323-70 czy PC100-332-70 jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji ich specyfikacji technicznych. Oznaczenie to składa się z kilku istotnych parametrów, które określają wydajność pamięci w kontekście konkretnych operacji. W przypadku pamięci PC-100, liczby po oznaczeniu odzwierciedlają opóźnienia w cyklach zegara dla różnych operacji, takich jak CAS Latency (CL), RAS to CAS Delay (tRCD), RAS Precharge Time (tRP), a także maksymalny czas dostępu wyrażony w nanosekundach. Wybór niepoprawnej pamięci, takiej jak PC100-323-70, wynika najczęściej z niezrozumienia różnic między wartościami opóźnień i maksymalnym czasem dostępu. Na przykład, w oznaczeniu PC100-323-70, ostatnia liczba wskazuje na maksymalny czas dostępu równy 7 nanosekund, co nie spełnia kryterium 6 nanosekund podanego w pytaniu. Podobnie, w oznaczeniu PC100-332-70, chociaż czas dostępu również wynosi 7 nanosekund, to opóźnienie tRCD wynosi 3 cykle zegara, a nie 2. Zrozumienie tych parametrów jest niezbędne dla poprawnego działania systemów komputerowych, gdyż bezpośrednio wpływają one na szybkość i stabilność pamięci, a tym samym na ogólną wydajność komputera. Niezrozumienie lub pomylenie tych parametrów może prowadzić do wyboru nieoptymalnych komponentów, co skutkuje obniżoną wydajnością lub niestabilnością systemu.

Pytanie 22

Który instrument służy do pomiaru długości oraz tłumienności przewodów miedzianych?

A. Miernik mocy

B. Reflektometr TDR

C. Omomierz

D. Woltomierz

Omomierz nie jest odpowiednim przyrządem do pomiaru długości i tłumienności przewodów miedzianych, mimo że służy do pomiaru oporu elektrycznego. Jego zastosowanie ogranicza się głównie do określenia wartości oporu w obwodach elektrycznych, co może być użyteczne w diagnostyce uszkodzeń, ale nie dostarcza informacji o długości przewodów ani ich tłumienności. Woltomierz natomiast mierzy napięcie elektryczne, co również nie ma zastosowania w kontekście pomiarów długości kabli ani ich właściwości tłumiących. Miernik mocy, jak sama nazwa wskazuje, służy do pomiaru mocy elektrycznej w obwodach, co również nie ma związku z danymi parametrami przewodów. Zrozumienie, że każdy z tych przyrządów ma swoje specyficzne funkcje, jest kluczowe w pracy z systemami elektrycznymi. Pomylenie ich zastosowań może prowadzić do poważnych błędów w diagnostyce i konserwacji systemów. Dlatego ważne jest, aby przed wyborem odpowiedniego narzędzia dobrze zrozumieć jego funkcjonalność oraz zastosowanie w praktyce, co wpłynie na efektywność pracy oraz bezpieczeństwo całego systemu.

Pytanie 23

Czym zajmuje się usługa DNS?

A. weryfikacja poprawności adresów domenowych

B. przekład adresów IP na nazwy domenowe

C. przekład nazw domenowych na adresy IP

D. weryfikacja poprawności adresów IP

Wybierając odpowiedzi, które sugerują sprawdzanie poprawności adresów IP lub domenowych, można łatwo wpaść w pułapkę nieporozumień dotyczących funkcji usług DNS. Usługa DNS nie zajmuje się weryfikacją poprawności adresów IP – jej rola nie obejmuje analizy, czy dany adres IP jest prawidłowy czy nie. Zamiast tego, DNS odpowiada na zapytania o translację nazw domenowych, co oznacza, że jego celem jest zamiana łatwych do zapamiętania nazw na ich odpowiedniki numeryczne. Istnieje również mylne przekonanie, że DNS może tłumaczyć adresy IP na nazwy domenowe, ale to nie jest jego podstawowa funkcja. Chociaż dostępne są techniki, takie jak reverse DNS lookup, które mogą dostarczyć nazwę domenową z adresu IP, są one mniej powszechne i nie stanowią głównego zadania DNS. Istotne jest więc, aby zrozumieć, że główną odpowiedzialnością DNS jest ułatwienie dostępu do zasobów internetowych poprzez translację nazw, a nie weryfikacja ich poprawności. Takie błędne koncepcje mogą prowadzić do nieporozumień, które w dłuższej perspektywie mogą wpłynąć na skuteczność i bezpieczeństwo zarządzania domenami oraz korzystania z zasobów sieciowych.

Pytanie 24

Podaj polecenie w systemie Linux, które umożliwia określenie aktualnego katalogu użytkownika.

A. cls

B. path

C. mkdir

D. pwd

Odpowiedź 'pwd' (print working directory) jest poprawna, ponieważ jest to polecenie w systemie Linux, które wyświetla bieżący katalog roboczy użytkownika. Umożliwia ono użytkownikowi łatwe zlokalizowanie, w jakim katalogu się znajduje, co jest kluczowe w administracji systemem oraz podczas pracy z plikami i folderami. Na przykład, wykonując polecenie 'pwd' w terminalu, użytkownik otrzyma pełną ścieżkę do katalogu, w którym aktualnie pracuje, co jest niezwykle pomocne w kontekście skryptów lub programowania, gdzie dostęp do odpowiednich katalogów jest często wymagany. Dobre praktyki w zarządzaniu systemem operacyjnym obejmują regularne sprawdzanie bieżącego katalogu roboczego, aby uniknąć nieporozumień związanych z lokalizacją plików. Ponadto, polecenie to jest często używane w połączeniu z innymi komendami, takimi jak 'cd' (zmiana katalogu) i 'ls' (listowanie plików), co czyni je istotnym narzędziem w codziennej pracy w systemach opartych na Unixie.

Pytanie 25

Typ profilu użytkownika w systemie Windows Serwer, który nie zapisuje zmian wprowadzonych na bieżącym pulpicie ani na serwerze, ani na stacji roboczej po wylogowaniu, to profil

A. tymczasowy

B. mobilny

C. zaufany

D. lokalny

Lokalny profil użytkownika to taki, który jest przypisany do konkretnego komputera. Oznacza to, że zmiany, jakie robisz, zostaną zapisane na tym urządzeniu. Jak ktoś używa lokalnych profili, to może być pewien, że jego ustawienia będą dostępne za każdym razem, gdy się zaloguje na tym samym komputerze. Dlatego takie profile często stosuje się w miejscach, gdzie nie trzeba się dzielić komputerami i użytkownicy potrzebują stałego dostępu do swoich ustawień. A mobilny profil pozwala na synchronizację ustawień na różnych komputerach, co jest super dla osób, które często zmieniają miejsce pracy. Profil zaufany w ogóle jest inny, bo ma specjalne uprawnienia i zabezpieczenia, więc nie pasuje do tej sytuacji. Czasem ludzie mylą profile lokalne czy mobilne z tymczasowymi, co prowadzi do pomyłek. Ważne jest, aby zrozumieć, że profile tymczasowe nie są do przechowywania ustawień, co jest kluczową różnicą w porównaniu do lokalnych i mobilnych. Umiejętność rozróżniania tych profili to podstawa, żeby dobrze zarządzać systemami operacyjnymi i zapewnić odpowiednie bezpieczeństwo w organizacji.

Pytanie 26

Jakie polecenie wykorzystano do analizy zaprezentowanej konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Linux?

A. ping

B. ip route

C. ip addr down

D. ifconfig

Polecenie ping, choć użyteczne do diagnozowania łączności sieciowej, nie służy do wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych. Ping jest narzędziem do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedź, co czyni je idealnym narzędziem do sprawdzania, czy dany adres IP jest osiągalny. Z kolei polecenie ip route jest używane do wyświetlania i modyfikowania tabel routingu w systemie. Działa w oparciu o narzędzie ip z pakietu iproute2 i pozwala na zarządzanie trasami sieciowymi, co jest kluczowe do rozwiązywania problemów z routingiem w sieci, ale nie dostarcza informacji o konfiguracji interfejsów jako takich. Natomiast ip addr down to polecenie używane do wyłączania określonego interfejsu sieciowego, co jest przydatne w kontekście zarządzania dostępnością interfejsów, lecz nie wyświetla jego bieżącej konfiguracji. Błędne zrozumienie funkcji tych poleceń może prowadzić do nieprawidłowej diagnozy problemów sieciowych lub błędów w zarządzaniu siecią. Zrozumienie różnicy między narzędziami do diagnozowania problemów z połączeniem a tymi służącymi do zarządzania konfiguracją interfejsów jest kluczowe w profesjonalnym administrowaniu sieciami.

Pytanie 27

Który z standardów implementacji sieci Ethernet określa sieć opartą na kablu koncentrycznym, gdzie długość segmentu nie może przekraczać 185 m?

A. 10Base-5

B. 10Base-2

C. 100Base-T4

D. 100Base-T2

Odpowiedź 10Base-2 jest poprawna, ponieważ ten standard Ethernet definiuje sieć zbudowaną na kablu koncentrycznym, w której długość segmentu nie przekracza 185 metrów. 10Base-2, znany również jako 'Thin Ethernet', wykorzystuje cienki kabel koncentryczny typu RG-58, co czyni go elastycznym wyborem do tworzenia małych lokalnych sieci (LAN). Standard ten pozwala na podłączenie do dziesięciu urządzeń na jednym segmencie, co jest przydatne w kontekstach, gdzie przestrzeń jest ograniczona. Przykładem zastosowania 10Base-2 może być mała sieć biurowa, w której urządzenia są rozmieszczone w bliskiej odległości od siebie. Warto zauważyć, że pomimo swojej prostoty i niskich kosztów, 10Base-2 ma ograniczenia w zakresie prędkości transmisji (do 10 Mbps), co czyni go mniej odpowiednim w porównaniu do nowszych standardów, takich jak 100Base-TX. Niemniej jednak, zrozumienie 10Base-2 jest kluczowe dla historycznego kontekstu rozwoju technologii Ethernet, a jego zasady mogą być przydatne w sytuacjach związanych z konserwacją starszych sieci.

Pytanie 28

W systemie operacyjnym Fedora foldery domowe użytkowników znajdują się w folderze

A. /users

B. /bin

C. /user

D. /home

Katalog domowy użytkowników w systemie operacyjnym Fedora znajduje się w katalogu /home. Jest to standardowa praktyka w wielu dystrybucjach systemu Linux, co umożliwia łatwe zarządzanie danymi użytkowników. Katalogi domowe służą jako osobiste przestrzenie dla użytkowników, gdzie mogą przechowywać swoje pliki, dokumenty oraz konfiguracje aplikacji. Na przykład, po utworzeniu nowego użytkownika w systemie, jego katalog domowy będzie automatycznie tworzony jako /home/nazwa_użytkownika. Dobrą praktyką jest również nadawanie odpowiednich uprawnień do tych katalogów, co zapewnia prywatność i bezpieczeństwo danych użytkowników. Oprócz tego, katalog /home może być konfigurowany na osobnej partycji, co zwiększa bezpieczeństwo danych w przypadku, gdy system operacyjny wymaga reinstalacji. Poznanie struktury katalogów w systemie Linux jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem i optymalizacji codziennych zadań administracyjnych.

Pytanie 29

W dokumentacji przedstawiono typ systemu plików

„Zaawansowany system plików zapewniający wydajność, bezpieczeństwo, niezawodność i zaawansowane funkcje niespotykane w żadnej wersji systemu FAT. Na przykład dzięki standardowemu rejestrowaniu transakcji i technikom odzyskiwania danych system gwarantuje spójność woluminów. W przypadku awarii system wykorzystuje plik dziennika i informacje kontrolne do przywrócenia spójności systemu plików."

A. FAT32

B. EXT4

C. NTFS

D. FAT

Systemy plików takie jak FAT FAT32 i EXT4 mają swoje zastosowania ale różnią się znacząco od NTFS pod względem funkcjonalności i możliwości. FAT i FAT32 są starszymi technologiami które były powszechnie używane w przeszłości. Charakteryzują się prostotą i szeroką kompatybilnością z różnymi systemami operacyjnymi jednak brakuje im wielu zaawansowanych funkcji obecnych w NTFS. Na przykład FAT32 nie obsługuje uprawnień dostępu do plików ani rejestrowania transakcji co czyni go mniej bezpiecznym w przypadku awarii systemu. EXT4 z kolei jest nowoczesnym systemem plików używanym głównie w systemach Linux. Oferuje on wiele zaawansowanych funkcji takich jak duża skalowalność i wydajność jednak w środowiskach opartych na Windows nie jest natywnym wyborem. EXT4 podobnie jak NTFS obsługuje dziennikowanie co poprawia spójność danych po awarii ale różni się strukturą i sposobem zarządzania metadanymi. Decyzja o wyborze systemu plików powinna być oparta na specyficznych potrzebach i środowisku w jakim będzie używany. NTFS ze względu na swoje zaawansowane funkcje jest standardowym wyborem dla systemów Windows zapewniając wysoką ochronę danych i efektywność zarządzania czym się wyróżnia na tle innych wymienionych opcji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zastosowania technologii w praktycznych scenariuszach IT

Pytanie 30

Interfejs SATA 2 (3 Gb/s) gwarantuje prędkość transferu

A. 150 MB/s

B. 750 MB/s

C. 300 MB/s

D. 375 MB/s

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania przepustowości interfejsu SATA 2. Odpowiedź sugerująca 150 MB/s jest znacząco zaniżona, co może wynikać z błędnego przeliczenia jednostek lub zrozumienia maksymalnej przepustowości. W przypadku SATA 2, teoretyczna maksymalna przepustowość wynosi 3 Gb/s, co przekłada się na 375 MB/s, a nie 150 MB/s. Odpowiedź 300 MB/s również jest błędna, ponieważ sugeruje, że istnieje limit wydajności pomiędzy 150 MB/s a 375 MB/s, co jest mylne. Przepustowość SATA 2 wynika z zastosowania technologii, która umożliwia transmitowanie danych w większych blokach, a także z zastosowania zaawansowanych protokołów przesyłania danych. Wreszcie odpowiedź 750 MB/s jest niepoprawna, ponieważ odnosi się do standardu SATA III, który podwaja przepustowość w porównaniu do SATA II. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków mogą obejmować pomylenie wersji interfejsu oraz niewłaściwe przeliczenie jednostek, co podkreśla znaczenie dokładnego zrozumienia specyfikacji technicznych urządzeń oraz ich zastosowań w praktyce.

Pytanie 31

Jakie urządzenie należy wykorzystać do zestawienia komputerów w sieci przewodowej o strukturze gwiazdy?

A. punkt dostępowy

B. przełącznik (switch)

C. regenerator

D. router

Punkt dostępowy, choć istotny w kontekście sieci bezprzewodowych, nie jest odpowiednim urządzeniem do budowy przewodowej sieci w topologii gwiazdy. Działa głównie na poziomie warstwy łącza danych i jest używany do łączenia urządzeń bezprzewodowych z siecią przewodową, co oznacza, że jego zastosowanie ogranicza się do scenariuszy, w których urządzenia korzystają z Wi-Fi. Jeśli mówimy o topologii gwiazdy, punkt dostępowy nie jest w stanie efektywnie zarządzać komunikacją pomiędzy wieloma urządzeniami przewodowymi. Router z kolei, mimo że pełni kluczową rolę w zarządzaniu ruchem między różnymi sieciami, nie jest konieczny w lokalnej sieci przewodowej, gdzie głównym celem jest połączenie komputerów. Router jest zazwyczaj używany do łączenia lokalnej sieci z Internetem, a jego rola w architekturze topologii gwiazdy jest ograniczona. Nieprawidłowym podejściem jest także wskazywanie regeneratora. To urządzenie jest stosowane do wzmacniania sygnału w sieciach, ale nie służy do połączeń pomiędzy urządzeniami w topologii gwiazdy. Regenerator działa na poziomie fizycznym i jest wykorzystywany tam, gdzie sygnał zostaje osłabiony na skutek dużych odległości lub licznych przeszkód. W przypadku budowy sieci przewodowej kluczowe jest zrozumienie, że dla efektywnej i sprawnej komunikacji pomiędzy urządzeniami w topologii gwiazdy niezbędny jest przełącznik, który zarządza tymi połączeniami w sposób inteligentny i zoptymalizowany.

Pytanie 32

Adres IP urządzenia, zapisany jako sekwencja 172.16.0.1, jest przedstawiony w systemie

A. szesnastkowym

B. ósemkowym

C. dwójkowym

D. dziesiętnym

Wybór innych systemów liczbowych jako reprezentacji adresu IP 172.16.0.1 może prowadzić do nieporozumień dotyczących interpretacji danych. System ósemkowy, oparty na liczbach od 0 do 7, nie jest używany do przedstawiania adresów IP, ponieważ jego zakres ogranicza możliwość bezpośredniego odwzorowania wartości oktetów, które mieszczą się w zakresie 0-255. Takie podejście może prowadzić do błędów w konfiguracji i identyfikacji urządzeń w sieci. Z kolei system szesnastkowy, w którym liczby są przedstawiane za pomocą cyfr 0-9 oraz liter A-F, jest stosowany głównie w kontekście reprezentacji danych binarnych w bardziej skondensowanej formie, ale nie jest standardem w adresowaniu IPv4. Użytkownicy mogą pomylić ten system z adresowaniem w protokołach, które używają notacji szesnastkowej do reprezentowania adresów MAC. System dwójkowy, z kolei, chociaż fundamentalny w kontekście działania komputerów, nie jest używany w codziennej pracy związanej z adresowaniem IP, gdyż jego zapis byłby zbyt skomplikowany i mało czytelny. Powszechnym błędem jest mylenie różnych systemów liczbowych, co wynika z braku zrozumienia ich zastosowania. W praktyce, znajomość i umiejętność poprawnej interpretacji adresów IP w systemie dziesiętnym jest kluczowa dla skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 33

Jakie informacje można uzyskać za pomocą programu Wireshark?

A. Połączenia par przewodów.

B. Przerwy w okablowaniu.

C. Zwarcie przewodów.

D. Ruch pakietów sieciowych.

Zarówno zwarcie przewodów, przerwy w okablowaniu, jak i połączenia par przewodów są zagadnieniami związanymi z fizyczną warstwą infrastruktury sieciowej, a nie z analizą danych przesyłanych w sieci. Zwarcie przewodów i przerwy w okablowaniu są problemami, które mogą wystąpić w wyniku uszkodzeń fizycznych, co prowadzi do zakłóceń w przesyłaniu sygnałów. Takie problemy najczęściej wymagają interwencji techników zajmujących się utrzymaniem infrastruktury sieciowej, a nie analizy oprogramowaniem takim jak Wireshark. Połączenia par przewodów, z kolei, dotyczą kwestii technicznych związanych z kategoryzacją i standardami okablowania, jak np. kable kategorii 5e czy 6, które są używane do transmisji danych w sieciach Ethernet. Wireshark nie jest w stanie zdiagnozować tych problemów, ponieważ nie działa na poziomie fizycznym, lecz na poziomie warstwy sieciowej i transportowej modelu OSI. Ruch sieciowy, czyli dane przesyłane pomiędzy różnymi urządzeniami w sieci, może być analizowany tylko po tym, jak sygnały fizyczne zostały poprawnie przesłane, co wymaga jednoczesnego działającego okablowania i urządzeń. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnicę między fizycznymi problemami okablowania a analizą ruchu sieciowego, co pozwala uniknąć mylnych koncepcji dotyczących działania narzędzi takich jak Wireshark.

Pytanie 34

Jakiego typu wkrętak należy użyć do wypięcia dysku twardego mocowanego w laptopie za pomocą podanych śrub?

A. torx

B. philips

C. spanner

D. imbus

Wkrętak spanner, znany również jako klucz do śrub z dwoma otworami, jest stosowany głównie w specjalistycznych aplikacjach przemysłowych, gdzie wymagane są śruby z nietypowym nacięciem, co czyni go nieodpowiednim do standardowych śrub w laptopach. Wkrętak imbus, używany do śrub z łbem sześciokątnym wewnętrznym, jest typowy w konstrukcjach mechanicznych i rowerowych, ale rzadko stosowany w urządzeniach elektronicznych z uwagi na większe wymagania co do przestrzeni montażowej. Wkrętak torx, zaprojektowany z myślą o zwiększeniu momentu obrotowego, charakteryzuje się sześciokątnym nacięciem gwiazdkowym. Choć coraz częściej stosowany w elektronice, nie jest standardem w laptopach do mocowania dysków twardych. Wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do uszkodzenia śruby lub narzędzia, co zwiększa koszty serwisowe i czas naprawy. Typowym błędem jest niedopasowanie narzędzia do nacięcia śruby, co wynika z niewiedzy lub pośpiechu. W kontekście egzaminu zawodowego, znajomość różnorodności i specyfikacji narzędzi ręcznych jest kluczowa dla prawidłowego wykonywania zadań związanych z naprawą i konserwacją urządzeń, a także przestrzegania standardów bezpieczeństwa i jakości pracy. Dlatego edukacja techniczna powinna kłaść nacisk na praktyczne umiejętności identyfikacji i zastosowania właściwych narzędzi w odpowiednich kontekstach montażowych i serwisowych.

Pytanie 35

Który z parametrów należy użyć w poleceniu netstat, aby uzyskać statystyki interfejsu sieciowego dotyczące liczby przesłanych oraz odebranych bajtów i pakietów?

A. -o

B. -n

C. -a

D. -e

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowania parametrów polecenia netstat. Parametr -a, na przykład, jest używany do wyświetlania wszystkich aktywnych połączeń oraz portów, ale nie dostarcza szczegółowych informacji o statystykach interfejsów sieciowych. Użycie tego parametru prowadzi do zbyt ogólnych danych, które mogą nie być pomocne w analizie wydajności poszczególnych interfejsów sieciowych. Z kolei parametr -n służy do wyświetlania adresów IP w postaci numerycznej, co również nie odpowiada na potrzebę analizy statystyk interfejsów. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że informacje w formie numerycznej są bardziej użyteczne, jednak w kontekście wydajności interfejsów bezpośrednie statystyki są kluczowe. Parametr -o, z drugiej strony, jest używany do wyświetlania identyfikatorów procesów (PID) związanych z połączeniami, co także nie ma związku z ilościami przesyłanych bajtów i pakietów. Właściwe zrozumienie tych parametrów jest niezbędne do skutecznego monitorowania i rozwiązywania problemów w sieciach, a niepoprawne interpretacje mogą prowadzić do utraty cennych informacji podczas diagnostyki.

Pytanie 36

Na zamieszczonym zdjęciu widać

A. kartridż

B. taśmę barwiącą

C. tuner

D. tusz

Taśma barwiąca, często stosowana w drukarkach igłowych oraz maszynach do pisania, pełni kluczową rolę w procesie druku. Jest to materiał eksploatacyjny, który przenosi tusz na papier za pomocą igieł drukarki lub uderzeń maszyny do pisania. W odróżnieniu od tuszów i kartridżów używanych w drukarkach atramentowych i laserowych, taśma barwiąca wykorzystuje fizyczny mechanizm transferu tuszu. Typowy przykład zastosowania to drukarki igłowe używane w miejscach, gdzie wymagane są trwałe i wielowarstwowe wydruki, takie jak faktury czy paragony. Przemysłowe standardy dotyczące taśm barwiących obejmują aspekt ich wytrzymałości i wydajności, co jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej jakości druku i minimalizacji kosztów operacyjnych. Przy wybieraniu taśmy barwiącej, warto zwracać uwagę na jej zgodność z urządzeniem oraz na jakość wydruku, jaką zapewnia. Prawidłowe stosowanie taśm barwiących wymaga również znajomości ich montażu oraz regularnej konserwacji sprzętu, co jest dobrym przykładem praktyki zgodnej z zasadami utrzymania technicznego urządzeń biurowych.

Pytanie 37

Wykonanie polecenia net use Z:192.168.20.2data /delete spowoduje?

A. podłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 do dysku Z:

B. rozłączenie katalogu data z dyskiem Z:

C. podłączenie katalogu data do dysku Z:

D. rozłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 od dysku Z:

Niepoprawne koncepcje w odpowiedziach wskazują na niepełne zrozumienie działania komendy 'net use' oraz ogólnych zasad zarządzania zasobami sieciowymi. Przyłączenie zasobów hosta 192.168.20.2 do dysku Z: miałoby miejsce przy użyciu polecenia 'net use Z: \\192.168.20.2\data', jednak nie odnosiłoby się to do jego odłączenia. Odłączenie zasobów, jak sugeruje polecenie z '/delete', oznacza, że zasób, który wcześniej był przypisany do dysku Z:, zostaje usunięty z jego pamięci. Wiele osób myli pojęcia przyłączenia i odłączenia, co prowadzi do błędnych interpretacji działań systemowych. Ważne jest zrozumienie, że /delete w tym kontekście podkreśla eliminację dostępu do konkretnego katalogu, a nie jego przyłączenie. Ponadto, błędne odpowiedzi dotyczące przyłączenia katalogu 'data' do dysku Z: również wykazują nieprawidłowe rozumienie polecenia, które, jak wspomniano wcześniej, jest używane do odłączania, a nie przyłączania. W praktyce, prawidłowe stosowanie komendy 'net use' jest kluczowe dla wydajnego zarządzania zasobami sieciowymi oraz dla zapewnienia, że dostęp do danych jest kontrolowany i bezpieczny.

Pytanie 38

W systemie Windows do przeprowadzania aktualizacji oraz przywracania sterowników sprzętowych należy wykorzystać narzędzie

A. fsmgmt.msc

B. wmimgmt.msc

C. certmgr.msc

D. devmgmt.msc

Devmgmt.msc to narzędzie, które otwiera Menedżera urządzeń w systemie Windows. Jest to kluczowa przystawka do zarządzania sprzętem zainstalowanym w komputerze, umożliwiająca użytkownikom instalację, aktualizację, a także przywracanie sterowników urządzeń. W praktyce, Menedżer urządzeń pozwala na identyfikację problemów ze sprzętem, takich jak nieprawidłowo działające urządzenia czy brakujące sterowniki. Na przykład, jeśli zainstalujesz nową drukarkę, ale nie działa ona poprawnie, możesz użyć devmgmt.msc do zaktualizowania sterownika lub przywrócenia go do wcześniejszej wersji. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie stanu urządzeń oraz aktualizowanie sterowników, aby zapewnić optymalną wydajność sprzętu. W kontekście standardów branżowych, zarządzanie sterownikami z wykorzystaniem Menedżera urządzeń jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi utrzymania systemu operacyjnego, co wpływa na stabilność i bezpieczeństwo całego środowiska komputerowego.

Pytanie 39

Administrator sieci komputerowej pragnie zweryfikować na urządzeniu z systemem Windows, które połączenia są aktualnie ustanawiane oraz na jakich portach komputer prowadzi nasłuch. W tym celu powinien użyć polecenia

A. ping

B. arp

C. netstat

D. tracert

Wybór odpowiedzi innych niż 'netstat' wskazuje na brak zrozumienia funkcji i zastosowania poszczególnych poleceń w administracji systemami operacyjnymi. Polecenie 'arp' służy do wyświetlania lub modyfikacji tablicy ARP, co jest użyteczne w kontekście identyfikacji adresów MAC powiązanych z adresami IP, ale nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach sieciowych ani otwartych portach. Z kolei 'ping' jest narzędziem do diagnozowania dostępności hosta w sieci, mierząc czas odpowiedzi, ale nie pokazuje szczegółów dotyczących aktywnych połączeń ani portów. 'tracert' natomiast umożliwia analizę trasy pakietów do docelowego hosta, co jest przydatne w badaniu opóźnień w sieci, ale również nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach. Te polecenia mają swoje zastosowania w diagnozowaniu problemów sieciowych, jednak nie są odpowiednie do monitorowania aktywnych połączeń i portów na komputerze. Typowym błędem jest mylenie diagnostyki połączeń z innymi aspektami zarządzania siecią, co może prowadzić do niewłaściwego doboru narzędzi w analizie problemów sieciowych.

Pytanie 40

Producent wyświetlacza LCD stwierdził, że spełnia on wymagania klasy II według normy ISO 13406-2. Na podstawie danych przedstawionych w tabeli określ, ile pikseli z defektem typu 3 musi wystąpić na wyświetlaczu o naturalnej rozdzielczości 1280x800 pikseli, aby uznać go za uszkodzony?

Klasa	Maksymalna liczba dopuszczalnych błędów na 1 milion pikseli
Klasa	Typ 1	Typ 2	Typ 3
I	0	0	0
II	2	2	5
III	5	15	50
IV	50	150	500

A. 1 piksel

B. 4 piksele

C. 3 piksele

D. 7 pikseli

Analizując pytanie dotyczące defektów pikseli w matrycach LCD zgodnych z normą ISO 13406-2, należy zrozumieć klasyfikację jakościową, która określa maksymalne dopuszczalne liczby defektów dla każdej klasy jakości. Klasa II, na którą powołuje się pytanie, dopuszcza do 5 defektów typu 3 na milion pikseli, które są subpikselami stale włączonymi lub wyłączonymi. Błędne podejście polega na niedoszacowaniu dopuszczalnej liczby defektów na rozdzielczość 1280x800 pikseli. Przy tej rozdzielczości całkowita liczba pikseli wynosi 1024000, co oznacza, że dopuszczalna liczba defektów typu 3 pozostaje na poziomie do 5 według normy klasy II. Odpowiedzi sugerujące 3 czy 4 defekty wynikają z błędnej interpretacji normy, która jasno definiuje limity na milion pikseli, a nie w mniejszych jednostkach. Kluczowy błąd myślowy polega na mylnym założeniu, że liczba pikseli równoważna jest proporcjonalnym zmniejszeniem liczby dopuszczalnych defektów, co nie jest zgodne z interpretacją norm ISO. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować specyfikacje techniczne i pamiętać, że normy jakościowe są ustalane dla standardowej jednostki miary, jaką jest milion pikseli, co ma bezpośrednie przełożenie na ocenę jakości urządzeń elektronicznych i ich zgodność z międzynarodowymi standardami. To pozwala uniknąć nieporozumień i błędnych ocen w kontekście standardów branżowych i zapewnić wysoką jakość produktów elektronicznych na rynku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej