Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 23:06
  • Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:16

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Adresy IPv6 nie zawierają adresu typu

A. unicast
B. multicast
C. anycast
D. broadcast
Adresy typu broadcast nie są częścią standardu IPv6, co czyni tę odpowiedź poprawną. W protokole IPv6 zastąpiono broadcast innymi mechanizmami komunikacyjnymi, takimi jak multicast i anycast. W przeciwieństwie do adresów unicast, które kierują pakiet do jednego konkretnego odbiorcy, adresy multicast pozwalają na jednoczesne dostarczenie pakietu do wielu odbiorców, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach strumieniowych i przesyłaniu danych do grupy użytkowników. Anycast natomiast umożliwia przesyłanie pakietów do najbliższego członka grupy, co jest efektywne w kontekście rozproszonego zarządzania ruchem sieciowym. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania nowoczesnych sieci i optymalizacji ich wydajności. Znajomość standardów IETF i praktyk przemysłowych pozwala na skuteczne wykorzystanie tych typów adresacji w zastosowaniach takich jak VoIP, wideokonferencje czy dostarczanie treści multimedialnych.
Pytanie 2

W systemach operacyjnych Windows konto użytkownika z najwyższymi uprawnieniami domyślnymi przypisane jest do grupy

A. administratorzy
B. użytkownicy zaawansowani
C. operatorzy kopii zapasowych
D. goście
Konto użytkownika z grupy administratorzy w systemach operacyjnych Windows ma najwyższe uprawnienia domyślne, co oznacza, że może wprowadzać zmiany w systemie, instalować oprogramowanie oraz modyfikować ustawienia zabezpieczeń. Administratorzy mogą również zarządzać innymi kontami użytkowników, co czyni ich kluczowymi w kontekście zarządzania systemem. Przykładowo, administratorzy mogą tworzyć nowe konta, nadawać i odbierać uprawnienia, a także uzyskiwać dostęp do plików i folderów systemowych, które są niedostępne dla standardowych użytkowników. Z perspektywy praktycznej, rola administratora jest niezbędna w organizacjach, gdzie wymagane jest utrzymanie bezpieczeństwa i integralności danych. W kontekście standardów branżowych, dobrym przykładem jest wdrożenie zasady minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy powinni mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania ich zadań, a uprawnienia administratorów powinny być przydzielane z rozwagą i tylko w razie potrzeby.
Pytanie 3

Kabel skrętkowy, w którym każda para przewodów ma oddzielne ekranowanie folią, a wszystkie przewody są umieszczone w ekranie z folii, jest oznaczany symbolem

A. F/UTP
B. S/FTP
C. F/FTP
D. S/UTP
Odpowiedź F/FTP odnosi się do kabla, który składa się z pojedynczych par przewodów, gdzie każda para jest chroniona przez osobny ekran foliowy, a cały kabel jest dodatkowo osłonięty ekranem foliowym. Tego typu konstrukcja pozwala na znaczne zmniejszenie zakłóceń elektromagnetycznych, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających wysokiej wydajności oraz niezawodności przesyłu sygnałów, takich jak sieci komputerowe czy systemy telekomunikacyjne. W praktyce, kable F/FTP są często stosowane w środowiskach biurowych oraz w instalacjach, gdzie istnieje ryzyko występowania zakłóceń od innych urządzeń elektronicznych. Zgodnie ze standardem ISO/IEC 11801, który definiuje wymagania dotyczące kabli dla różnych aplikacji sieciowych, użycie ekranowanych kabli jest zalecane w przypadku instalacji w trudnych warunkach elektromagnetycznych. Przykładami zastosowania kabli F/FTP mogą być podłączenia w sieciach lokalnych (LAN), gdzie stabilność i jakość przesyłu danych jest priorytetem.
Pytanie 4

Aby zrealizować ręczną konfigurację interfejsu sieciowego w systemie LINUX, należy wykorzystać komendę

A. ipconfig
B. ifconfig
C. eth0
D. route add
Odpowiedź 'ifconfig' jest poprawna, ponieważ jest to klasyczne polecenie używane w systemach Linux do konfigurowania i zarządzania interfejsami sieciowymi. Umożliwia ono nie tylko wyświetlenie szczegółowych informacji o aktualnych ustawieniach interfejsów, takich jak adres IP, maska podsieci czy stan interfejsu, ale także pozwala na zmianę tych ustawień. Przykładem użycia może być wydanie polecenia 'ifconfig eth0 192.168.1.10 netmask 255.255.255.0 up', które ustawia adres IP dla interfejsu eth0. Pomimo że 'ifconfig' był standardowym narzędziem przez wiele lat, od czasu wprowadzenia narzędzia 'ip' w pakiecie iproute2, zaleca się używanie polecenia 'ip' do zarządzania interfejsami sieciowymi. Niemniej jednak, 'ifconfig' pozostaje w użyciu w wielu systemach oraz w starszych instrukcjach i dokumentacjach, co czyni go istotnym elementem wiedzy o administracji sieciami w systemach Linux.
Pytanie 5

Do ilu sieci należą komputery o adresach IPv4 przedstawionych w tabeli?

NazwaAdres IPMaska
Komputer 110.11.161.10255.248.0.0
Komputer 210.12.161.11255.248.0.0
Komputer 310.13.163.10255.248.0.0
Komputer 410.14.163.11255.248.0.0

A. Dwóch.
B. Czterech.
C. Jednej.
D. Trzech.
Wybór odpowiedzi wskazującej na więcej niż jedną sieć opiera się na nieporozumieniu związanym z pojęciem podsieci i zastosowaniem masek sieciowych. Wiele osób może błędnie zakładać, że różne adresy IP automatycznie sugerują obecność różnych sieci. W rzeczywistości to właśnie maska sieciowa określa, które bity adresu IP są używane do identyfikacji sieci, a które do identyfikacji poszczególnych hostów. Jeśli adresy IP mają tę samą maskę, oznacza to, że mogą należeć do tej samej sieci. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że różne adresy IP muszą oznaczać różne sieci, co jest niezgodne z zasadami działania protokołu IP. Zrozumienie działania maski sieciowej oraz sposobu, w jaki różne bity adresu IP są przypisywane do sieci i hostów, jest kluczowe dla właściwego zarządzania i projektowania sieci. W praktyce, projektanci sieci muszą uwzględniać te zasady, aby unikać większych problemów z komunikacją i zarządzaniem ruchem w przyszłości. Wybierając właściwe wartości masek, można efektywniej zarządzać adresowaniem IP i optymalizować działanie sieci, co jest zgodne ze standardami branżowymi.
Pytanie 6

Jakie polecenie w systemie Windows należy wykorzystać do obserwacji listy aktywnych połączeń karty sieciowej w komputerze?

A. Ipconfig
B. Telnet
C. Netstat
D. Ping
Wybór poleceń takich jak Ping, Telnet czy Ipconfig do monitorowania aktywnych połączeń sieciowych jest nietrafiony, ponieważ każde z nich spełnia inną funkcję w kontekście zarządzania siecią. Ping jest narzędziem służącym do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedzi. Jego zastosowanie ogranicza się do sprawdzenia, czy dany adres IP jest osiągalny, a nie do analizy aktywnych połączeń. Telnet, z kolei, jest protokołem oraz klientem umożliwiającym zdalne łączenie się z innymi systemami w celu zarządzania nimi, ale nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach czy portach. Zastosowanie Telnetu do monitorowania połączeń może prowadzić do niepełnych danych i błędnych wniosków na temat stanu sieci. Ipconfig jest narzędziem, które pozwala na wyświetlenie bieżących ustawień IP i konfiguracji urządzeń sieciowych w systemie. Choć jest przydatne w kontekście rozwiązywania problemów z konfiguracją sieci, nie dostarcza informacji o aktywnych połączeniach, które są kluczowe dla monitorowania bezpieczeństwa. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że te polecenia mogą zastąpić funkcjonalność Netstat, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania zasobami sieciowymi oraz podejmowania niewłaściwych decyzji w zakresie bezpieczeństwa.
Pytanie 7

Zadaniem serwera jest rozgłaszanie drukarek w obrębie sieci, kolejka zadań do wydruku oraz przydzielanie uprawnień do korzystania z drukarek?

A. FTP
B. wydruku
C. plików
D. DHCP
Odpowiedź 'wydruku' jest poprawna, ponieważ serwer wydruku pełni kluczową rolę w zarządzaniu drukowaniem w sieci. Serwer ten koordynuje dostęp do drukarek, zarządza kolejkami zadań wydruku oraz przydziela prawa dostępu użytkownikom. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik wysyła dokument do drukowania, serwer wydruku odbiera ten sygnał, umieszcza zadanie w kolejce i decyduje, która drukarka powinna je zrealizować. Dzięki temu użytkownicy mogą współdzielić zasoby drukarskie w sposób efektywny i zorganizowany. W standardach branżowych, takich jak IPP (Internet Printing Protocol), serwery drukujące wykorzystują nowoczesne podejścia do zarządzania drukowaniem, co umożliwia zdalne drukowanie oraz monitorowanie stanu urządzeń. Dodatkowo, serwery te mogą integrować się z systemami zarządzania dokumentami, co pozwala na pełniejsze wykorzystanie funkcji takich jak skanowanie i archiwizacja. Prawidłowe skonfigurowanie serwera wydruku jest zatem kluczowe dla efektywności operacji biurowych i oszczędności kosztów.
Pytanie 8

W której części edytora lokalnych zasad grupy w systemie Windows można ustawić politykę haseł?

A. Konfiguracja użytkownika / Szablony administracyjne
B. Konfiguracja użytkownika / Ustawienia systemu Windows
C. Konfiguracja komputera / Ustawienia systemu Windows
D. Konfiguracja komputera / Szablony administracyjne
Odpowiedź "Konfiguracja komputera / Ustawienia systemu Windows" jest poprawna, ponieważ w tej sekcji edytora lokalnych zasad grupy można skonfigurować politykę haseł, która jest kluczowym elementem zabezpieczeń systemu Windows. Polityka haseł pozwala administratorom na definiowanie wymagań dotyczących złożoności haseł, minimalnej długości, maksymalnego czasu użytkowania oraz wymuszania zmiany hasła. Przykładem zastosowania tej polityki jest wymóg stosowania haseł składających się z co najmniej ośmiu znaków, zawierających wielkie i małe litery oraz cyfry, co znacznie podnosi poziom bezpieczeństwa. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, silne polityki haseł są niezbędne do ochrony przed atakami typu brute force oraz innymi formami nieautoryzowanego dostępu. Dodatkowo, polityki te powinny być regularnie przeglądane i aktualizowane, aby dostosować się do zmieniających się zagrożeń w cyberprzestrzeni.
Pytanie 9

Po zainstalowaniu roli usług domenowych Active Directory na serwerze Windows, możliwe jest

A. automatyczne przypisywanie adresów IP komputerom w sieci
B. centralne zarządzanie użytkownikami oraz komputerami
C. współdzielenie plików znajdujących się na serwerze
D. udostępnienie użytkownikom witryny internetowej
Centralne zarządzanie użytkownikami i komputerami jest kluczową funkcjonalnością roli usług domenowych Active Directory (AD DS) na serwerach Windows. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć, modyfikować i usuwać konta użytkowników oraz urządzeń w zorganizowany sposób, co znacząco ułatwia zarządzanie dużymi środowiskami IT. W praktyce, AD DS pozwala na wdrażanie polityk bezpieczeństwa i grupowych, co umożliwia określenie, jakie zasoby i aplikacje są dostępne dla poszczególnych użytkowników oraz grup. Na przykład, administrator może przydzielić dostęp do określonej aplikacji tylko pracownikom działu finansowego. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi usługami Microsoft, takimi jak Exchange czy SharePoint, AD DS wspiera efektywne zarządzanie infrastrukturą IT w organizacji, umożliwiając centralizację procesów uwierzytelniania i autoryzacji. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania tożsamością i dostępem, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej w środowiskach korporacyjnych.
Pytanie 10

Wykonanie komendy ```net use Z:\M92.168.20.2\data /delete``` spowoduje

A. przyłączenie zasobów z hosta 192.168.20.2 do dysku Z:
B. odłączenie zasobów z hosta 192.168.20.2 od dysku Z
C. odłączenie folderu data od dysku Z:
D. przyłączenie folderu data do dysku Z.
Wykonanie polecenia 'net use Z: \\192.168.20.2\data /delete' skutkuje odłączeniem katalogu 'data' od dysku Z:. To polecenie jest używane w systemach Windows do zarządzania połączeniami z udziałami sieciowymi. Odłączenie zasobu sieciowego oznacza, że dostęp do danych przechowywanych na tym udziale nie będzie już możliwy z poziomu litery dysku Z:. Tego typu operacje są szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik przestaje korzystać z danego zasobu, a także w kontekście zarządzania bezpieczeństwem i porządkiem w systemie plików. Przykładowo, jeśli użytkownik kończy pracę z danymi znajdującymi się na zdalnym serwerze, zaleca się odłączenie połączenia, aby uniknąć nieautoryzowanego dostępu. Warto również pamiętać, że zgodnie z dobrymi praktykami, systemy Windows umożliwiają zarządzanie połączeniami sieciowymi z poziomu wiersza poleceń, co może być istotne w kontekście zautomatyzowanych skryptów administracyjnych."
Pytanie 11

Sieć o adresie IP 172.16.224.0/20 została podzielona na cztery podsieci z maską 22-bitową. Który z poniższych adresów nie należy do żadnej z tych podsieci?

A. 172.16.232.0
B. 172.16.228.0
C. 172.16.240.0
D. 172.16.236.0
Adres 172.16.240.0 nie jest adresem jednej z podsieci stworzonych z sieci 172.16.224.0/20. Przy podziale na cztery podsieci z maską /22, każda z podsieci ma 1024 adresy (2^(32-22)), co daje 1022 dostępne adresy hostów. Pierwsza podsieć zaczyna się od 172.16.224.0 i kończy na 172.16.227.255, druga od 172.16.228.0 do 172.16.231.255, trzecia od 172.16.232.0 do 172.16.235.255, a czwarta od 172.16.236.0 do 172.16.239.255. Adres 172.16.240.0 wykracza poza zakres ostatniej podsieci. Zrozumienie podziału sieci IP w kontekście CIDR (Classless Inter-Domain Routing) jest kluczowe dla efektywnego zarządzania adresami IP w dużych środowiskach sieciowych. W praktyce, narzędzia takie jak kalkulatory CIDR ułatwiają obliczenia i wizualizację podsieci, co jest nieocenione w codziennych zadaniach administratorów sieci.
Pytanie 12

Czy po zainstalowaniu roli Hyper-V na serwerze Windows można

A. upraszczanie i automatyzowanie zarządzania kluczami licencji zbiorczych
B. centralne zarządzanie oraz wsparcie dla rozproszonych aplikacji biznesowych
C. szybkie zdalne wdrażanie systemów operacyjnych Windows na komputerach w sieci
D. tworzenie maszyn wirtualnych oraz ich zasobów i zarządzanie nimi
Błędne odpowiedzi odzwierciedlają różne koncepcje, które nie są bezpośrednio związane z funkcjonalnościami Hyper-V. Zautomatyzowanie i uproszczenie zarządzania kluczami licencji zbiorczych to obszar, który dotyczy bardziej zarządzania licencjami oprogramowania niż wirtualizacji. Ta odpowiedź myli funkcje Hyper-V z systemami zarządzania licencjami, które nie są wbudowane w Hyper-V. Centralne zarządzanie i obsługa rozproszonych aplikacji biznesowych mogą być realizowane w środowiskach wirtualnych, ale Hyper-V sam w sobie nie jest narzędziem do centralnego zarządzania aplikacjami. To wymaga dodatkowych rozwiązań, takich jak systemy zarządzania aplikacjami lub orkiestracja. Wreszcie, szybkie zdalne wdrażanie systemów operacyjnych Windows na komputerach w sieci odnosi się do mechanizmów takich jak Windows Deployment Services czy System Center Configuration Manager, które nie są bezpośrednio powiązane z Hyper-V. Użytkownicy mogą myśleć, że Hyper-V obsługuje te funkcje, ponieważ maszyny wirtualne mogą być używane do testowania i wdrażania, jednak kluczowe jest to, że Hyper-V skupia się na wirtualizacji, a nie na zarządzaniu licencjami czy wdrażaniu systemów operacyjnych w sieci. W praktyce, zamiast stosować Hyper-V jako uniwersalne rozwiązanie, lepiej jest skorzystać z wyspecjalizowanych narzędzi do konkretnych zadań.
Pytanie 13

Użytkownik korzysta z polecenia ipconfig /all w systemie Windows. Jaką informację uzyska po jego wykonaniu?

A. Informacje dotyczące wersji i stanu sterownika karty graficznej zainstalowanej w systemie.
B. Dane o aktualnym wykorzystaniu miejsca na wszystkich partycjach dysku twardego.
C. Listę aktywnych połączeń TCP wraz z numerami portów i adresami zdalnymi.
D. Szczegółową konfigurację wszystkich interfejsów sieciowych, w tym adresy IP, maski podsieci, bramy domyślne, adresy serwerów DNS oraz fizyczne adresy MAC.
Polecenie ipconfig /all w systemie Windows służy do wyświetlania szczegółowych informacji o wszystkich interfejsach sieciowych zainstalowanych w komputerze. Wynik tego polecenia to nie tylko podstawowy adres IP czy maska podsieci, ale także takie dane jak: adresy fizyczne MAC poszczególnych kart, adresy bram domyślnych, serwerów DNS i WINS, status DHCP, a nawet identyfikatory poszczególnych interfejsów. Dzięki temu narzędziu administrator może w prosty sposób zweryfikować, jak skonfigurowane są poszczególne karty sieciowe, czy komputer korzysta z DHCP, czy adresy przydzielone są statycznie, a także czy nie występują konflikty adresów. Praktycznie – przy rozwiązywaniu problemów z siecią lokalną, właśnie ipconfig /all jest jednym z pierwszych poleceń, po jakie sięga technik czy administrator. Moim zdaniem, każdy, kto chce efektywnie zarządzać sieciami komputerowymi i rozumieć ich działanie, powinien znać szczegóły wyjścia tego polecenia na pamięć. W branży IT to jedna z absolutnych podstaw, a jednocześnie narzędzie, które nie raz potrafi zaoszczędzić godziny żmudnego szukania błędów konfiguracyjnych. Standardy branżowe wręcz zalecają korzystanie z tego polecenia przy każdej diagnozie sieciowej.
Pytanie 14

Najbardziej efektywnym sposobem dodania skrótu do danego programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie jest

A. pobranie aktualizacji Windows
B. mapowanie dysku
C. użycie zasad grupy
D. ponowna instalacja programu
Użycie zasad grupy, czyli Group Policy, to świetna metoda na dodanie skrótu do programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie. Dzięki narzędziu GPO, administratorzy mogą w łatwy sposób zarządzać ustawieniami komputerów i użytkowników w sieci. Na przykład, można stworzyć GPO, które automatycznie doda skrót do aplikacji na pulpicie dla wszystkich w danej jednostce organizacyjnej. To naprawdę ułatwia życie, bo zautomatyzowanie tego procesu zmniejsza ryzyko błędów i sprawia, że wszyscy mają spójne środowisko pracy. No i warto zauważyć, że zasady grupy są zgodne z tym, co najlepiej się praktykuje w zarządzaniu IT, bo pozwalają efektywnie wdrażać polityki bezpieczeństwa i standaryzować konfiguracje w organizacji. A to wszystko jest kluczowe, żeby utrzymać porządek w infrastrukturze IT i zadbać o bezpieczeństwo.
Pytanie 15

Termin hypervisor odnosi się do

A. wbudowanego konta administratora w systemie Linux
B. oprogramowania kluczowego do zarządzania procesami wirtualizacji
C. głównego katalogu plików w systemie Linux
D. wbudowanego konta administratora w wirtualnym systemie
Hypervisor, znany również jako monitor wirtualizacji, to kluczowy element technologii wirtualizacji, który pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. Jego główną rolą jest zarządzanie i alokacja zasobów sprzętowych, takich jak procesory, pamięć RAM, a także przestrzeń dyskowa, pomiędzy różnymi maszynami wirtualnymi. Przykłady zastosowania hypervisorów obejmują centra danych, gdzie umożliwiają one efektywne wykorzystanie sprzętu, co prowadzi do oszczędności kosztów oraz zwiększenia elastyczności operacyjnej. Hypervisory mogą działać w trybie typu 1 (bare-metal), gdzie instalowane są bezpośrednio na sprzęcie, lub w trybie typu 2 (hosted), gdzie działają jako aplikacje na istniejącym systemie operacyjnym. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie hypervisorów jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i optymalizacji zasobów w środowiskach IT.
Pytanie 16

Kable światłowodowe nie są często używane w lokalnych sieciach komputerowych z powodu

A. niski poziom odporności na zakłócenia elektromagnetyczne.
B. niskiej wydajności.
C. znaczących strat sygnału podczas transmisji.
D. wysokich kosztów elementów pośredniczących w transmisji.
Kable światłowodowe są efektywnym medium transmisyjnym, wykorzystującym zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia światła do przesyłania danych. Choć charakteryzują się dużą przepustowością i niskimi stratami sygnału na długich dystansach, ich powszechne zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest ograniczone przez wysokie koszty związane z elementami pośredniczącymi w transmisji, takimi jak przełączniki i konwertery. Elementy te są niezbędne do integrowania technologii światłowodowej z istniejącymi infrastrukturami sieciowymi, które często opierają się na kablach miedzianych. W praktyce oznacza to, że organizacje, które pragną zainwestować w sieci światłowodowe, muszą być przygotowane na znaczne wydatki na sprzęt oraz jego instalację. Z drugiej strony, standardy takie jak IEEE 802.3 zdefiniowały wymagania techniczne dla transmisji w sieciach Ethernet, co przyczyniło się do rozwoju technologii światłowodowej, ale nadal pozostaje to kosztowną inwestycją dla wielu lokalnych sieci komputerowych.
Pytanie 17

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi sprzętowy identyfikator karty sieciowej Ethernet w warstwie modelu OSI

A. drugiej o długości 32 bitów
B. trzeciej o długości 32 bitów
C. trzeciej o długości 48 bitów
D. drugiej o długości 48 bitów
System modelu OSI dzieli architekturę komunikacyjną na siedem warstw, a adres MAC jest ściśle związany z warstwą drugą, czyli warstwą łącza danych. Odpowiedzi wskazujące, że adres MAC ma długość 32 bitów, są błędne, ponieważ standardowy format adresu MAC wynosi 48 bitów. Przyczyną tego błędu może być mylenie adresu MAC z innymi identyfikatorami w sieci, takimi jak adresy IP, które w wersji IPv4 mają długość 32 bitów. Warto zauważyć, że adresy MAC są konstrukcją sprzętową, co oznacza, że są przypisywane przez producentów urządzeń i są unikalne dla każdego interfejsu sieciowego. Oprócz tego, niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z braku znajomości standardów IEEE, które określają format i zasady przydzielania adresów MAC. Ważne jest, aby zrozumieć rolę adresów MAC w kontekście bezpieczeństwa sieci, ponieważ nieautoryzowane urządzenia mogą próbować podszywać się pod legalne, wykorzystując fałszywe adresy. Dlatego znajomość właściwego formatu adresu MAC oraz jego zastosowania w praktyce jest kluczowa dla każdej osoby zajmującej się administracją sieci.
Pytanie 18

Umowa użytkownika w systemie Windows Serwer, która po wylogowaniu nie zachowuje zmian na serwerze oraz komputerze stacjonarnym i jest usuwana na zakończenie każdej sesji, to umowa

A. mobilny
B. obowiązkowy
C. lokalny
D. tymczasowy
Profil tymczasowy to taki typ konta w Windows Server, który powstaje automatycznie, jak się logujesz, a potem znika po wylogowaniu. To ważne, bo wszystko, co zrobisz podczas sesji, nie zostaje zapisane ani na serwerze, ani na komputerze. Takie rozwiązanie jest mega przydatne w miejscach, gdzie użytkownicy korzystają z systemu tylko przez chwilę, jak w szkołach czy firmach z wspólnymi komputerami. Dzięki tym profilom można zmniejszyć ryzyko, że ktoś nieuprawniony dostanie się do danych, a poza tym, pozostawia się czyste środowisko dla następnych użytkowników. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że korzystanie z profilów tymczasowych jakby przyspiesza logowanie, bo nie obciążają one systemu zbędnymi danymi, co jest naprawdę fajne.
Pytanie 19

Który z poniższych adresów jest adresem prywatnym zgodnym z dokumentem RFC 1918?

A. 171.0.0.1
B. 172.32.0.1
C. 172.16.0.1
D. 172.0.0.1
Adres 172.16.0.1 jest poprawnym adresem prywatnym, definiowanym przez dokument RFC 1918, który ustanawia zakresy adresów IP przeznaczonych do użytku w sieciach lokalnych. Adresy prywatne nie są routowane w Internecie, co oznacza, że mogą być używane w sieciach wewnętrznych bez obawy o kolizje z adresami publicznymi. Zakres adresów prywatnych dla klasy B obejmuje 172.16.0.0 do 172.31.255.255, zatem 172.16.0.1 znajduje się w tym zakresie. Przykładowo, firmy często wykorzystują te adresy do budowy sieci lokalnych (LAN), co pozwala urządzeniom w sieci na komunikację bez potrzeby posiadania publicznego adresu IP. W praktyce, urządzenia takie jak routery lokalne przydzielają adresy prywatne w ramach sieci, a następnie wykorzystują translację adresów sieciowych (NAT) do komunikacji z Internetem, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność przydziału adresów.
Pytanie 20

Aby aktywować FTP na systemie Windows, konieczne jest zainstalowanie roli

A. serwera Plików
B. serwera DNS
C. serwera sieci Web (IIS)
D. serwera DHCP
Wybór innych ról, takich jak serwer DHCP, serwer Plików czy serwer DNS, jest błędny, ponieważ każda z tych ról pełni zupełnie inną funkcję w infrastrukturze sieciowej. Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) odpowiada za przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci, co jest kluczowe dla komunikacji, ale nie ma nic wspólnego z transferem plików. Serwer Plików może umożliwiać przechowywanie i udostępnianie plików w sieci, jednak nie obsługuje on bezpośrednio protokołu FTP, co jest istotne, gdyż FTP wymaga dedykowanego serwera do zarządzania połączeniami i transferem. Serwer DNS (Domain Name System) jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co jest niezbędne do lokalizacji zasobów w internecie, ale również nie ma związku z protokołem FTP. Wybierając nieodpowiednie odpowiedzi, można wpaść w pułapkę myślową, gdzie mylimy różne usługi i ich funkcje. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że FTP wymaga specyficznej infrastruktury, która została zaprojektowana do obsługi tego protokołu, a to oferuje jedynie rola serwera sieci Web (IIS), co czyni ją niezbędną w kontekście uruchamiania usług FTP.
Pytanie 21

Błąd 404, który wyświetla się w przeglądarce internetowej, oznacza

A. przekroczony czas oczekiwania na połączenie z serwerem
B. błąd w autoryzacji użytkownika
C. nieobecność żądanego dokumentu na serwerze
D. niewłaściwe uprawnienia do dostępu do żądanego dokumentu
Błąd 404, znany jako "Not Found", oznacza, że serwer nie może odnaleźć żądanego zasobu, co w praktyce oznacza, że dokument, do którego próbuje uzyskać dostęp użytkownik, nie istnieje na serwerze. Może to być spowodowane wieloma czynnikami, takimi jak zmiana lokalizacji pliku, usunięcie go, bądź błędnie wprowadzony adres URL. W przypadku, gdy użytkownik napotyka błąd 404, powinien sprawdzić, czy adres strony został poprawnie wpisany, a także czy nie zawiera literówek lub zbędnych znaków. W kontekście dobrych praktyk, administratorzy stron internetowych powinni wdrażać osobne strony błędu 404, które informują użytkowników o zaistniałym problemie i oferują alternatywne linki do innych części witryny, co poprawia doświadczenie użytkownika. Ponadto, monitorowanie występowania błędów 404 w narzędziach do analizy ruchu, takich jak Google Analytics, może pomóc w identyfikacji usuniętych lub przeniesionych treści, co jest kluczowe dla utrzymania integralności witryny.
Pytanie 22

Interfejs graficzny Menedżera usług IIS (Internet Information Services) w systemie Windows służy do ustawiania konfiguracji serwera

A. DNS
B. WWW
C. terminali
D. wydruku
Menedżer usług IIS (Internet Information Services) to kluczowe narzędzie do zarządzania serwerami WWW w systemie Windows. Umożliwia nie tylko konfigurację, ale także monitorowanie i optymalizację wydajności aplikacji webowych. Dzięki interfejsowi graficznemu, użytkownicy mogą łatwo tworzyć i zarządzać witrynami internetowymi, a także ustawiać różne protokoły, takie jak HTTP czy HTTPS. IIS wspiera wiele technologii, w tym ASP.NET, co pozwala na rozwijanie dynamicznych aplikacji internetowych. Przykładem praktycznego zastosowania IIS jest uruchamianie serwisów e-commerce, które wymagają stabilnego i bezpiecznego serwera do obsługi transakcji online. Dobrze skonfigurowany IIS według najlepszych praktyk zapewnia szybkie ładowanie stron, co jest niezbędne w kontekście SEO oraz doświadczenia użytkowników. Umożliwia także zarządzanie certyfikatami SSL, co jest kluczowe dla zabezpieczenia danych przesyłanych przez użytkowników.
Pytanie 23

Jakie jest standardowe port do przesyłania poleceń (command) serwera FTP?

A. 21
B. 25
C. 110
D. 20
Port 21 to ten standardowy port, z którego korzysta FTP, czyli protokół do przesyłania plików. Służy on do nawiązywania połączeń oraz wymiany poleceń między klientem a serwerem. FTP jest super popularny, czy to przy małych transferach między znajomymi, czy w dużych firmach. Według dokumentacji, port 21 jest określony w dokumencie RFC 959 jako port, na którym wszystko się zaczyna. Żeby przesyłać pliki, musisz najpierw połączyć się z serwerem na tym porcie, żeby się autoryzować i uzyskać dostęp do plików. Gdy już połączenie jest nawiązane przez port 21, prawdziwe dane lecą na innym porcie, zazwyczaj 20, bo to port do przesyłania danych. Dobrze jest to wiedzieć, bo to pomaga przy ustawianiu zapór ogniowych i serwerów FTP, co jest ważne dla bezpieczeństwa transferów.
Pytanie 24

Administrator systemu Windows Server zamierza zorganizować użytkowników sieci w różnorodne grupy, które będą miały zróżnicowane uprawnienia do zasobów w sieci oraz na serwerze. Najlepiej osiągnie to poprzez zainstalowanie roli

A. serwera DHCP
B. usługi domenowe AD
C. serwera DNS
D. usługi wdrażania systemu Windows
Usługi domenowe Active Directory (AD) to kluczowy element infrastruktury zarządzania użytkownikami i zasobami w systemie Windows Server. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć i zarządzać różnymi grupami użytkowników, co pozwala na efektywne przydzielanie uprawnień do zasobów w sieci. Przykładowo, można skonfigurować grupy dla różnych działów w firmie, takich jak sprzedaż, marketing czy IT, co umożliwia wdrażanie polityk bezpieczeństwa oraz kontroli dostępu do plików i aplikacji. Standardy branżowe, takie jak model RBAC (Role-Based Access Control), opierają się na zasadzie, że użytkownicy powinni mieć dostęp tylko do zasobów, które są im niezbędne do wykonywania swoich zadań. Implementacja AD wspiera ten model, co jest zgodne z praktykami zarządzania bezpieczeństwem w organizacjach. Ponadto, AD pozwala na scentralizowane zarządzanie użytkownikami, co upraszcza procesy administracyjne i zwiększa bezpieczeństwo systemu.
Pytanie 25

Który standard protokołu IEEE 802.3 powinien być użyty w środowisku z zakłóceniami elektromagnetycznymi, gdy dystans między punktem dystrybucji a punktem abonenckim wynosi 200 m?

A. 100Base–T
B. 1000Base–TX
C. 100Base–FX
D. 10Base2
Wybór 1000Base-TX, 100Base-T oraz 10Base2 jako standardów do zastosowania w środowisku z silnymi zakłóceniami elektromagnetycznymi jest niewłaściwy z kilku kluczowych powodów. 1000Base-TX, mimo że obsługuje prędkości do 1 Gb/s, korzysta z miedzi, co czyni go podatnym na zakłócenia elektromagnetyczne, szczególnie na dłuższych dystansach. W przypadku instalacji na 200 m w otoczeniu o dużych zakłóceniach, jakość sygnału może ulec pogorszeniu, co prowadzi do problemów z niezawodnością połączenia. 100Base-T również oparty jest na skrętce miedzianej i oferuje jedynie prędkość do 100 Mb/s, co w obliczu zakłóceń nie jest wystarczające do efektywnego przesyłania danych. 10Base2, z kolei, jest technologią opartą na koncentrycznej, cienkiej miedzi, która ma ograniczony zasięg do 200 m i nie jest w stanie wykrywać i eliminować zakłóceń, co czyni ją nieodpowiednią dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Warto zauważyć, że wybierając standardy sieciowe, należy kierować się nie tylko prędkością, ale także odpornością na zakłócenia oraz możliwościami transmisyjnymi, co pojawia się w przypadku światłowodów. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do wyboru niewłaściwych technologii, a tym samym do nieefektywnego funkcjonowania sieci.
Pytanie 26

Oblicz całkowity koszt kabla UTP Cat 6, który posłuży do połączenia 5 punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym, wiedząc, że średnia odległość między punktem abonenckim a punktem dystrybucyjnym wynosi 8 m, a cena brutto 1 m kabla to 1 zł. W obliczeniach należy uwzględnić dodatkowe 2 m kabla na każdy punkt abonencki.

A. 32 zł
B. 45 zł
C. 50 zł
D. 40 zł
Koszt brutto kabla UTP Cat 6 dla pięciu punktów abonenckich można obliczyć, stosując się do określonych kroków. Najpierw obliczamy długość kabla potrzebną do połączenia punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym. Dla każdego z pięciu punktów abonenckich mamy średnią odległość 8 m. W związku z tym, całkowita długość kabla wynosi 5 punktów x 8 m = 40 m. Następnie dodajemy zapas 2 m dla każdego punktu abonenckiego, co daje dodatkowe 5 punktów x 2 m = 10 m. Sumując te wartości, otrzymujemy całkowitą długość kabla wynoszącą 40 m + 10 m = 50 m. Cena za 1 m kabla wynosi 1 zł, więc koszt brutto 50 m kabla to 50 zł. Takie podejście uwzględnia nieprzewidziane okoliczności, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie instalacji kablowych, gdzie zawsze warto mieć zapas materiałów, aby zminimalizować ryzyko błędów podczas montażu.
Pytanie 27

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3
B. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3
C. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń
D. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń
Udostępnienie folderu C:\instrukcje grupie Serwisanci jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na skoncentrowanie kontroli dostępu na niewielkiej grupie użytkowników, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Taka praktyka zapewnia, że tylko upoważnieni użytkownicy mają dostęp do niezbędnych zasobów, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Ograniczenie dostępu do konkretnego folderu zamiast całego dysku C: minimalizuje potencjalne zagrożenia związane z bezpieczeństwem danych, umożliwiając jednocześnie łatwe zarządzanie uprawnieniami. W kontekście zarządzania systemem, unikanie ograniczeń w liczbie równoczesnych połączeń może przyspieszyć dostęp do folderu, co jest korzystne w przypadku, gdy trzech użytkowników jednocześnie potrzebuje dostępu do tych samych instrukcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami w sieci, gdzie kluczowe znaczenie ma efektywne zarządzanie dostępem i bezpieczeństwem.
Pytanie 28

Czy okablowanie strukturalne można zakwalifikować jako część infrastruktury?

A. pasywnej
B. dalekosiężnej
C. terenowej
D. czynnej
Okablowanie strukturalne jest częścią tzw. infrastruktury pasywnej. Chodzi o te wszystkie fizyczne elementy sieci, które nie potrzebują aktywnego zarządzania, by przechodziły przez nie dane. Mamy tu kable, gniazda, złącza i szafy rackowe – to jak fundament dla całej infrastruktury sieciowej. Dzięki temu urządzenia aktywne, jak switche i routery, mogą ze sobą łatwo komunikować. Na przykład w biurach czy różnych publicznych budynkach dobrze zaprojektowane okablowanie zgodnie z normami ANSI/TIA-568 przyczynia się do wysokiej jakości sygnału oraz zmniejsza zakłócenia. Warto też pamiętać, że dobre projektowanie okablowania bierze pod uwagę przyszłe potrzeby, bo świat technologii zmienia się szybko. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność, ale i umożliwia łatwą integrację nowych technologii w przyszłości, co czyni je naprawdę ważnym elementem każdej nowoczesnej sieci IT.
Pytanie 29

Jaką metodę należy zastosować, aby chronić dane przesyłane w sieci przed działaniem sniffera?

A. Szyfrowanie danych w sieci
B. Skanowanie za pomocą programu antywirusowego
C. Wykorzystanie antydialera
D. Zmiana hasła konta użytkownika
Szyfrowanie danych w sieci to kluczowy proces, który znacząco zwiększa bezpieczeństwo przesyłanych informacji. Sniffer to narzędzie służące do podsłuchiwania ruchu w sieci, co oznacza, że atakujący może przechwytywać dane takie jak hasła, numery kart kredytowych czy inne wrażliwe informacje. Szyfrowanie danych sprawia, że nawet jeśli te dane zostaną przechwycone, będą nieczytelne dla osób trzecich. Przykładem szyfrowania jest protokół HTTPS, który jest szeroko stosowany w Internecie do zabezpieczania komunikacji między przeglądarką a serwerem. Dzięki zastosowaniu szyfrowania, dane są kodowane za pomocą algorytmów takich jak AES czy RSA, co sprawia, że tylko uprawnione osoby z odpowiednim kluczem mogą je odczytać. Wdrożenie szyfrowania w transmitowanych danych jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają zabezpieczanie wszystkich wrażliwych informacji w celu ochrony prywatności i integralności danych.
Pytanie 30

Jakie polecenie w systemach operacyjnych Linux służy do prezentacji konfiguracji sieciowych interfejsów?

A. ifconfig
B. ping
C. ipconfig
D. tracert
Polecenie 'ifconfig' jest klasycznym narzędziem używanym w systemach operacyjnych Linux do wyświetlania oraz konfigurowania interfejsów sieciowych. Umożliwia ono administratorom systemów monitorowanie oraz zarządzanie parametrami sieciowymi, takimi jak adres IP, maska podsieci, status interfejsu, a także inne istotne informacje. Przykładowo, używając polecenia 'ifconfig', można sprawdzić, które interfejsy sieciowe są aktywne oraz jakie mają przypisane adresy IP. Dodatkowo, 'ifconfig' pozwala na dokonywanie zmian w konfiguracji interfejsów, co jest niezwykle przydatne w sytuacjach, gdy konieczne jest przypisanie nowego adresu IP lub aktywacja/dezaktywacja interfejsu. Warto również wspomnieć, że 'ifconfig' jest częścią standardowych narzędzi sieciowych w wielu dystrybucjach Linuxa, a jego znajomość jest wręcz niezbędna dla każdego administratora systemów. Choć 'ifconfig' pozostaje w użyciu, warto zauważyć, że nowoczesne systemy operacyjne promują bardziej zaawansowane narzędzie o nazwie 'ip', które oferuje rozszerzone funkcjonalności i lepsze wsparcie dla nowoczesnych protokołów sieciowych."
Pytanie 31

Który z programów został przedstawiony poniżej?

To najnowsza wersja klienta działającego na różnych platformach, cenionego na całym świecie przez użytkowników, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego utworzenie połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie przy użyciu kluczy, a także certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a w wersji dla Windows dodatkowo oferującego karty.

A. Ethereal
B. OpenVPN
C. Putty
D. TightVNC
OpenVPN to otwartoźródłowy program, który umożliwia tworzenie wirtualnych sieci prywatnych (VPN) i cieszy się dużym uznaniem wśród użytkowników na całym świecie. Jego najnowsza wersja zapewnia wsparcie dla wielu platform, co oznacza, że można go używać na różnych systemach operacyjnych, takich jak Windows, macOS, Linux, iOS oraz Android. OpenVPN obsługuje różne metody uwierzytelniania, w tym uwierzytelnianie za pomocą kluczy publicznych, certyfikatów oraz standardowych nazw użytkowników i haseł. Dzięki temu użytkownicy mogą dostosowywać swoje połączenia do własnych potrzeb związanych z bezpieczeństwem. Kluczowe jest również to, że OpenVPN wspiera różne protokoły szyfrowania, co pozwala na zabezpieczenie przesyłanych danych przed nieautoryzowanym dostępem. Przykładowe zastosowanie OpenVPN obejmuje zdalny dostęp do zasobów firmowych, co pozwala pracownikom na bezpieczną pracę z domu. Standardy bezpieczeństwa, takie jak AES-256-GCM, są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co czyni OpenVPN odpowiednim wyborem dla organizacji dbających o ochronę danych.
Pytanie 32

Jakie znaczenie ma zapis /26 w adresie IPv4 192.168.0.0/26?

A. Liczba bitów o wartości 0 w masce
B. Liczba bitów o wartości 1 w masce
C. Liczba bitów o wartości 1 w adresie
D. Liczba bitów o wartości 0 w adresie
Ta odpowiedź jest jak najbardziej trafna, bo zapis /26 oznacza, że w masce podsieci adresu IPv4 192.168.0.0 mamy 26 bitów o wartości 1. W skrócie, maska podsieci jest bardzo ważna, bo pozwala nam określić, która część adresu to sieć, a która to urządzenia. Kiedy mamy maskę /26, to pierwsze 26 bitów to właśnie bity maski, a zostałe 6 bitów (32 minus 26) możemy użyć do adresowania hostów. To w praktyce znaczy, że w takiej podsieci możemy mieć maks 64 adresy IP, z czego 62 będą dostępne dla urządzeń, bo musimy usunąć adres sieci i adres rozgłoszeniowy. Taka maska przydałaby się w małej sieci biurowej, gdzie nie ma więcej niż 62 urządzenia, więc zarządzanie adresami IP jest łatwiejsze. Dobrze jest pamiętać, że odpowiednie wykorzystanie maski podsieci może znacznie poprawić ruch w sieci oraz efektywność wykorzystania zasobów.
Pytanie 33

Który z poniższych adresów IPv4 jest adresem bezklasowym?

A. 192.168.0.1/24
B. 202.168.0.1/25
C. 162.16.0.1/16
D. 11.0.0.1/8
Adres IPv4 202.168.0.1/25 jest przykładem adresu bezklasowego (CIDR - Classless Inter-Domain Routing), co oznacza, że nie jest on przypisany do konkretnej klasy adresowej, jak A, B czy C. Dzięki zastosowaniu notacji CIDR, możliwe jest elastyczne przydzielanie adresów IP, co pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni adresowej. W tym przypadku, maska /25 oznacza, że 25 bitów jest używanych do identyfikacji sieci, co pozostawia 7 bitów dla identyfikacji hostów. Dzięki temu w sieci można zaadresować do 128 urządzeń, co jest korzystne w średnich organizacjach. Użycie adresów bezklasowych jest zgodne z nowoczesnymi standardami sieciowymi i pozwala na lepsze zarządzanie adresacją oraz optymalizację routingu. Ponadto, stosowanie CIDR z ograniczeniem do specyficznych prefiksów umożliwia bardziej wyrafinowane zarządzanie ruchem w Internecie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 34

Jednostką przenikania zdalnego FEXT, dotyczącego okablowania strukturalnego, jest

A. Ω
B. V
C. dB
D. s
Wybór jednostki dla przeniku zdalnego FEXT jako Ω (om), V (wolt) lub s (sekunda) jest nieprawidłowy, ponieważ każda z tych jednostek odnosi się do zupełnie innych właściwości fizycznych, które nie mają bezpośredniego związku z zakłóceniami sygnałów w systemach okablowania. Om jest jednostką oporu elektrycznego, która odnosi się do zdolności materiałów do opierania się przepływowi prądu. W kontekście okablowania strukturalnego opór ma znaczenie, ale nie jest bezpośrednio związany z pomiarem przeniku FEXT. Volt jest jednostką napięcia i również nie odnosi się do analizy zakłóceń, które zachodzą w torach kablowych. Napięcie jest ważnym parametrem w obwodach elektrycznych, ale jego pomiar nie dostarcza informacji o przenikaniu sygnałów między torami, ani o ich zakłóceniach. Z kolei sekunda jako jednostka czasu służy do pomiaru zdarzeń w czasie, takich jak czas trwania sygnału, co również nie jest właściwe w kontekście oceny przeniku zdalnego. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do tych niepoprawnych odpowiedzi, często polegają na myleniu jednostek miary i ich zastosowań w różnych kontekstach. Właściwe zrozumienie znaczenia i zastosowania jednostki dB w kontekście FEXT pozwala na lepszą interpretację wyników pomiarów oraz skuteczniejsze projektowanie i eksploatację systemów okablowania strukturalnego, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości komunikacji w sieciach. Znajomość standardów branżowych, takich jak ANSI/TIA-568, może również pomóc w uniknięciu tych błędów.
Pytanie 35

Jakie polecenie w systemie Windows pokazuje tablicę routingu hosta?

A. ipconfig /release
B. netstat - r
C. ipconfig /renew
D. netstat -n
Wybierając 'ipconfig /renew', użytkownik wprowadza polecenie, które odnawia adres IP przypisany do interfejsu sieciowego za pośrednictwem protokołu DHCP. Choć jest to istotne w kontekście dynamicznego zarządzania adresami IP, nie ma to związku z wyświetlaniem tabeli routingu, gdyż to narzędzie nie dostarcza informacji o trasach, a jedynie odświeża adres IP. Z kolei 'netstat -n' to polecenie, które wyświetla aktywne połączenia sieciowe oraz ich stany, ale nie obejmuje tabeli routingu. Użytkownik może myśleć, że poprzez monitorowanie połączeń uzyska informacje o trasach, co jest błędne, ponieważ informacje te dotyczą jedynie aktualnych sesji komunikacyjnych. Ostatecznie, 'ipconfig /release' również nie dotyczy tabeli routingu, ponieważ jego funkcją jest zwolnienie aktualnie przypisanego adresu IP. Często mylone jest pojęcie zarządzania IP z zarządzaniem trasami, co prowadzi do nieporozumień. Użytkownicy powinni zrozumieć, że polecenia związane z konfiguracją DHCP różnią się od tych, które dotyczą analizy i zarządzania trasami w sieci. W kontekście zarządzania siecią, ważne jest właściwe rozróżnianie funkcji poszczególnych poleceń, aby efektywnie diagnozować i optymalizować działanie sieci.
Pytanie 36

Usługi wspierające utrzymanie odpowiedniej kondycji oraz poziomu bezpieczeństwa sieci kontrolowanej przez Serwer Windows to

A. Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego
B. Usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory
C. Usługi certyfikatów Active Directory
D. Usługi wdrażania systemu Windows
Usługi certyfikatów Active Directory, mimo że są istotne w kontekście zarządzania tożsamością i poświadczeniami, nie są bezpośrednio związane z zapewnieniem kondycji i poziomu zabezpieczeń sieci. Certyfikaty są wykorzystywane do szyfrowania danych oraz uwierzytelniania, co ma swoje zastosowanie w ochronie komunikacji, jednak nie odpowiadają za zarządzanie dostępem do zasobów sieciowych w sposób, w jaki czyni to NPAS. Usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory również pełnią funkcję związana z autoryzacją użytkowników, ale koncentrują się bardziej na zarządzaniu uprawnieniami do danych i zasobów, a więc nie są odpowiednie do zapewnienia bezpieczeństwa samej struktury sieci. Usługi wdrażania systemu Windows są natomiast związane z instalacją i konfiguracją systemu operacyjnego, co również nie wpływa na dynamikę zarządzania dostępem do sieci. Zrozumienie różnic między tymi usługami jest kluczowe, ponieważ wiele osób myli je, zakładając, że wszystkie mają podobne funkcje w zakresie bezpieczeństwa. W rzeczywistości, każda z tych usług ma swoje specyficzne zastosowania, a ich skuteczne współdziałanie jest niezbędne w kompleksowym podejściu do zarządzania infrastrukturą IT.
Pytanie 37

W trakcie konfiguracji serwera DHCP administrator przypisał zbyt małą pulę adresów IP. Jakie mogą być skutki tej sytuacji w sieci lokalnej?

A. Serwer DHCP automatycznie powiększy zakres adresów IP
B. Nowe urządzenia nie otrzymają adresu IP i nie połączą się z siecią
C. Urządzenia będą otrzymywać adresy IPv6 zamiast IPv4
D. Każde urządzenie otrzyma dwa różne adresy IP
Jeśli serwer DHCP ma zbyt małą pulę adresów IP, nowe urządzenia próbujące dołączyć do sieci nie otrzymają wolnego adresu IP. W efekcie nie będą mogły poprawnie komunikować się w ramach tej sieci lokalnej, bo tylko urządzenia z przydzielonym ważnym adresem IP mogą korzystać z usług sieciowych. To bardzo powszechny problem w środowiskach firmowych, gdzie liczba urządzeń dynamicznie rośnie, a administrator zapomni powiększyć zakres. Z mojego doświadczenia wynika, że objawia się to np. błędami przy próbie połączenia Wi-Fi, komunikatami o braku adresu IP albo automatycznym ustawianiem przez urządzenie adresu z zakresu APIPA (169.254.x.x), co jest jasnym sygnałem, że DHCP nie przydzielił adresu. Standardy, takie jak RFC 2131, jasno określają, że serwer DHCP nie może przydzielić więcej adresów, niż jest dostępnych w puli. Dobrą praktyką jest monitorowanie liczby dzierżaw i odpowiednie planowanie zakresu adresów, tak aby zapewnić zapas na nowe urządzenia oraz rezerwować adresy dla ważnych zasobów sieciowych. W przypadku przekroczenia limitu pula wymaga powiększenia lub lepszego zarządzania adresacją (np. przez wydłużenie czasu dzierżawy lub segmentację sieci). To podstawa stabilnej pracy każdej sieci lokalnej, zarówno w małych biurach, jak i w dużych firmach.
Pytanie 38

Jakie urządzenie pozwala na stworzenie grupy komputerów, które są do niego podłączone i operują w sieci z identycznym adresem IPv4, w taki sposób, aby komunikacja między komputerami miała miejsce jedynie w obrębie tej grupy?

A. Konwerter mediów
B. Przełącznik zarządzalny
C. Punkt dostępu
D. Ruter z WiFi
Przełącznik zarządzalny (ang. managed switch) to urządzenie, które umożliwia tworzenie segmentów sieciowych, co pozwala na wydzielenie grup komputerów pracujących w tej samej sieci lokalnej (LAN), które mogą komunikować się ze sobą bezpośrednio. W przeciwieństwie do przełączników niezarządzalnych, przełączniki zarządzalne oferują szereg zaawansowanych funkcji, takich jak VLAN (Virtual Local Area Network), które umożliwiają izolację grupy w obrębie tej samej fizycznej infrastruktury. Dzięki tym funkcjom, administratorzy sieci mogą zarządzać ruchem danych oraz zwiększyć bezpieczeństwo poprzez ograniczenie komunikacji do wybranych urządzeń. Przykładem zastosowania może być środowisko biurowe, gdzie różne departamenty są odseparowane w swoich VLAN-ach, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu do danych. Standardami, które często są stosowane w kontekście przełączników zarządzalnych, są IEEE 802.1Q dla VLAN oraz SNMP (Simple Network Management Protocol) do zarządzania siecią. Te praktyki są kluczowe w nowoczesnych infrastrukturach IT, gdzie zarządzanie ruchem i bezpieczeństwo danych są priorytetami.
Pytanie 39

Jakie polecenie służy do analizy statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych w systemach operacyjnych rodziny Windows?

A. tracert
B. route
C. ping
D. netstat
Użycie poleceń takich jak 'tracert', 'route' czy 'ping' w kontekście sprawdzania statystyk protokołów TCP/IP oraz aktualnych połączeń sieciowych może prowadzić do mylnych wniosków. 'Tracert' służy do śledzenia trasy pakietów do określonego hosta, co pozwala zidentyfikować punkty w sieci, przez które przechodzi ruch. Choć przydatne w diagnostyce trasowania, nie dostarcza informacji o stanie bieżących połączeń lub ich statystykach. Z kolei polecenie 'route' jest używane do zarządzania tablicą routingu w systemie, co także nie odnosi się do bezpośredniego monitorowania aktywnych połączeń. Pomocne w określaniu, jak pakiety są kierowane w sieci, ale nie dostarcza informacji o ich bieżącym stanie ani o tym, które aplikacje korzystają z tych połączeń. 'Ping' to narzędzie diagnostyczne, które sprawdza dostępność hosta w sieci, mierząc czas odpowiedzi, ale nie dostarcza informacji o aktywnych połączeniach ani o szczegółach protokołów. Błędne wybory mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcjonalności każdego z tych poleceń, co skutkuje mylnym przekonaniem, że oferują one podobne możliwości do 'netstat'. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i monitorowania sieci.
Pytanie 40

W systemie Windows narzędzie do zarządzania skryptami wiersza poleceń, które pozwala na przeglądanie lub zmianę konfiguracji sieciowej komputera, który jest włączony, to

A. nslookup
B. netstat
C. ipconfig
D. netsh
No, więc 'netsh' to naprawdę super narzędzie do ogarniania konfiguracji sieci w Windowsie. Dzięki niemu możesz nie tylko zobaczyć, jak wyglądają twoje parametry sieciowe, ale też je zmienić. W praktyce można tam ogarnąć ustawienia IP, DNS czy zaporę systemową. Na przykład, jak chcesz ustawić statyczny adres IP albo zmienić coś w DHCP, to właśnie netsh będzie najlepszym wyborem. Ciekawostka – administratorzy mogą nawet pisać skrypty, żeby zautomatyzować te procesy. To jest mega przydatne w zarządzaniu infrastrukturą IT. A jak coś nie działa w sieci, to często korzysta się z netsh do resetowania TCP/IP, co czasami naprawdę potrafi załatwić sprawę. W skrócie, znajomość netsh to must-have dla każdego, kto boryka się z administracją Windowsa.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej