Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 26 marca 2025 07:47
Data zakończenia: 26 marca 2025 07:59

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiego rodzaju dodatek krawiecki powinno się zastosować do reperacji nogawek przetartych na końcu w męskich spodniach wełnianych?

A. Pliskę skośną

B. Lamówkę

C. Wkład klejowy

D. Taśmę tkaną

Słuchaj, niektóre z tych dodatków krawieckich, które zaproponowałeś, to niezbyt trafny wybór do naprawy nogawek w wełnianych spodniach. Lamówka, mimo że ma swoje zastosowanie przy wykończeniach, nie da wystarczającej odporności na rozdarcia w miejscach, gdzie spodnie się zużywają. Chociaż jest ładna, to nie pomoże w wzmocnieniu nogawki tak, aby materiał się nie strzępił. Wkład klejowy? Można go używać, ale głównie do stabilizacji, a nie do naprawy tkanin wierzchnich, gdzie elastyczność jest ważna. Może sprawić, że materiał stanie się zbyt sztywny, a to nie jest najlepsze dla spodni. Pliska skośna z kolei, choć jest świetna do dekoracji, też nie ma właściwości wzmacniających jak taśma tkana. Często ludzie mylą te dodatki, sądząc, że każdy z nich działa w ten sam sposób, co jest błędem. Każdy typ dodatku ma swoje specyficzne cechy i powinno się je dobierać do konkretnego zadania. Taśma tkana zdecydowanie rządzi w tej kwestii.

Pytanie 2

Dostosowanie bluzki do figury na wysokości talii będzie wymagało dodania zaszewek

A. od boku z przodu

B. barkowych z tyłu

C. od linii ramion z przodu

D. pionowych z przodu i z tyłu

Podsumowując, dobrze wskazałeś, że wprowadzenie pionowych zaszewek z przodu i z tyłu bluzki jest konieczne. Zaszewki mają za zadanie dopasować odzież do sylwetki, szczególnie w talii, co sprawia, że całość lepiej się prezentuje. Z własnego doświadczenia wiem, że dobry krój to podstawa, żeby bluzka nie była zbyt luźna ani zbyt ciasna. Dzięki zaszewkom łatwiej jest skorygować nadmiar materiału i nadać bluzce ładny kształt, co szczególnie widać, gdy masz na sobie coś, co ma podkreślać sylwetkę. Warto też pamiętać, że zaszewki robi się nie tylko z przodu, ale i z tyłu – to naprawdę poprawia linię pleców i komfort noszenia. Kiedy je robisz, dobrze jest kierować się indywidualnymi wymiarami, bo to wpływa na jakość i profesjonalizm wykonania odzieży.

Pytanie 3

W procesie modelowania formy przodu bluzki podstawowej, konstrukcyjną zaszewkę piersiową można umiejscowić w dowolnym punkcie na liniach konturowych, co zależy od

A. zdobień i detali

B. szkicu bluzki

C. charakterystyki materiału

D. modelu, fasonu bluzki

Przeniesienie zaszewki piersiowej w bluzce to ważna decyzja, bo to, jak bluzka będzie wyglądać i leżeć, zależy od fasonu. Na przykład, jeśli bluzka jest luźniejsza, to zaszewka może być gdzie indziej niż w bluzce dopasowanej, która ma za zadanie lepiej podkreślić biust. Zaszewka nie tylko sprawia, że materiał lepiej się układa, ale też wpływa na to, jak komfortowo coś się nosi. Moim zdaniem, dobrze dobrana zaszewka to klucz do ładnego kroju, który będzie fajnie wyglądać w różnych sytuacjach. Dlatego warto mieć na uwadze, że jak zmienia się model bluzki, to czasem trzeba też przesunąć zaszewkę, żeby wszystko wyglądało w porządku.

Pytanie 4

Pomiar krawiecki "łuk długości przodu do piersi" powinien być realizowany w kierunku pionowym od punktu

A. szyjnego bocznego, przez punkt karkowy do punktu brodawkowego

B. rylcowego, przez punkt szyjny przedni do chrząstki tarczykowej

C. karkowego, przez punkt szyjny boczny do punktu brodawkowego

D. karkowego, przez brodawkę piersiową do punktu podpiersiowego

Inne odpowiedzi na to pytanie niestety są błędne i nie biorą pod uwagę ważnych punktów anatomicznych, które są istotne przy krawiectwie. Pierwsza błędna opcja mówi o pomiarze od punktu rylcowego przez szyjny przedni do chrząstki tarczykowej. Rylcowy punkt to nie jest dobry wybór, bo to nie jest naturalny punkt na ciele do takiego pomiaru. Chrząstka tarczykowa też nie ma znaczenia w kontekście odzieżowym, a to może dać niezbyt dobre dopasowanie. Kolejna nieprawidłowa odpowiedź zaczyna pomiar od punktu szyjnego bocznego przez karkowy do brodawki piersiowej. Znowu, zaczynasz od złego punktu, więc efekty mogą być kiepskie. Ostatnia odpowiedź, która mówi o pomiarze od karkowego do brodawki piersiowej w kierunku podpiersiowym, też nie jest prawidłowa, bo to zmienia proporcje i estetykę odzieży. Podsumowując, te błędy wskazują na brak znajomości podstawowych zasad pomiarów krawieckich i anatomicznych punktów, a to jest mega ważne, żeby osiągnąć dobre wyniki w szyciu.

Pytanie 5

Jaką metodę klejenia należy zastosować do połączenia przodu męskiej marynarki wykonanej z tkaniny zasadniczej z klejowym wkładem laminującym?

A. Wielkopowierzchniowego klejenia

B. Wkładów sztywnikowych

C. Tymczasowych złączy klejowych

D. Małych wklejek

Wielkopowierzchniowe klejenie jest techniką, która doskonale sprawdza się w przypadku łączenia tkanin z klejowymi wkładami laminującymi, szczególnie w kontekście odzieży męskiej, takiej jak marynarki. Ta metoda zapewnia równomierne pokrycie klejem na dużej powierzchni, co pozwala na uzyskanie silnego i trwałego połączenia, które jest kluczowe w przypadku elementów odzieży narażonych na różne obciążenia mechaniczne. Przykładem zastosowania wielkopowierzchniowego klejenia może być produkcja marynarek, gdzie połączenie przodu z tkaniną zasadniczą oraz wkładem laminującym wymaga nie tylko estetyki, ale także funkcjonalności, co można osiągnąć dzięki precyzyjnemu rozprowadzaniu kleju. Zgodnie z praktykami przemysłowymi, często stosuje się specjalistyczne urządzenia do aplikacji kleju, które zapewniają odpowiednią grubość powłoki oraz optymalne warunki do łączenia materiałów. Dodatkowo, należy uwzględnić właściwości używanych tkanin i klejów, aby uzyskać najlepsze rezultaty.

Pytanie 6

Jednym z powodów powstawania marszczeń na szwach, które mogą wystąpić podczas szycia maszyną szwalniczą, jest

A. niewłaściwie dobrana igła

B. źle dobrane nici

C. nierównomierne przesuwanie tkaniny

D. wyłączony mechanizm posuwu materiału

Czasami wydaje się, że wybór nici, wyłączenie posuwu materiału czy dobór igły to najważniejsze rzeczy w szyciu, ale to nie do końca tak. Nici są ważne, ale nawet najlepsze z nich nie dadzą nam dobrego efektu, jeśli materiał nie jest dobrze prowadzony. Nici o złej grubości mogą wprowadzać problemy, ale to raczej zbyt naciągnięte lub zbyt luźne nici są prawdziwym problemem przy marszczeniu szwów. Jak wyłączymy posuw, to maszyna nie będzie działać jak należy, ale w kontekście marszczenia różnice w posuwie będą jeszcze bardziej dokuczliwe. Dobór igły ma znaczenie, ale to rzadko jest przyczyną marszczenia. Myśląc o szyciu, nie możemy skupiać się tylko na jednym elemencie, musimy zobaczyć całość działania maszyny. Dobry krawiec powinien umieć zrozumieć problemy jako część większego systemu, bo to jest klucz do osiągnięcia profesjonalnych efektów.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Aby wydłużyć za krótki rękaw bluzki wizytowej, jakie wykończenie dołu rękawa można zastosować?

A. falbankę

B. ściąg dziergany

C. lamówkę

D. obręb

Falbanka to efektowny i praktyczny sposób na wydłużenie rękawa bluzki wizytowej. Wykorzystując falbankę, możemy nie tylko dodać modny akcent do odzieży, ale także skutecznie zwiększyć długość rękawa. Falbanka może być szyta na brzegu rękawa, co pozwala na stworzenie efektu warstwowego, a także na maskowanie ewentualnych niedoskonałości. Tego typu wykończenie jest szczególnie popularne w odzieży damskiej, gdzie estetyka i detale są kluczowe. W praktyce, falbanki można tworzyć na różne sposoby – od prostych, jednolitych materiałów po bardziej złożone konstrukcje z koronkami czy aplikacjami. Warto również pamiętać, że przy szyciu falbanek należy stosować odpowiednią długość szwu, aby uzyskać pożądany efekt marszczenia, co także wpisuje się w standardy krawieckie. Przykładem zastosowania falbanki w rękawie może być bluzka koktajlowa, w której falbanka na zakończeniu rękawa tworzy elegancki i kobiecy wygląd, idealny na różne okazje.

Pytanie 9

Który z pomiarów krawieckich przeprowadza się na kobiecej sylwetce od siódmego kręgu szyi w kierunku osi pionowej?

A. RvRv

B. PcPl

C. RvNv

D. SySvXpTp

Wybór innych opcji pomiarowych, jak RvRv, RvNv i PcPl, może być mylący w kontekście krawiectwa. Na przykład, pomiar RvRv odnosi się do obwodu ramion, ale nie mówi nic o tym, jak odległość od siódmego kręgu szyi w dół. Chociaż ten pomiar jest ważny, to nie dotyczy kluczowych długości sylwetki. Pomiar RvNv, który dotyczy obwodu bioder, w ogóle nie pasuje do pytania o pomiar od szyi, a to pokazuje, jak ważne jest, żeby wiedzieć, jakie pomiary są najważniejsze. PcPl, czyli obwód klatki piersiowej, też nie jest w porządku, bo skupia się na obwodzie, a nie na długości. Często ludzie wybierają te opcje, bo nie znają systematyki pomiarów krawieckich. W projektowaniu ubrań kluczowe jest zrozumienie, które pomiary są istotne dla dobrego dopasowania. Ignorowanie specyfiki pomiarów w pionie może prowadzić do kiepskich fasonów, które będą niewygodne i zawiodą klientki.

Pytanie 10

Jakie zasady przy układzie kroju powinien zastosować krojczy w zakładzie miarowym podczas przygotowywania do rozkroju aksamitu?

A. Formy ułożyć w dwóch kierunkach z uwzględnieniem kierunku nitki osnowy

B. Formy ułożyć w dwóch kierunkach bez uwzględnienia dodatków na szwy i podwinięcia

C. Formy ułożyć w jednym kierunku z uwzględnieniem dodatków na szwy i podwinięcia

D. Formy ułożyć w jednym kierunku bez uwzględnienia kierunku nitki prostej

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na kilku fundamentalnych błędach, które mogą prowadzić do niekorzystnych efektów w procesie krojenia. Ułożenie form w dwóch kierunkach bez uwzględnienia dodatków na szwy i podwinięcia prowadzi do poważnych problemów w efekcie końcowym. Po pierwsze, brak dodatków na szwy może skutkować niemożnością prawidłowego zszycia elementów, co prowadzi do osłabienia konstrukcji odzieży i jej nieestetycznego wyglądu. Ponadto, układanie form w dwóch kierunkach nie uwzględnia specyfiki tkaniny, jaką jest aksamit, gdzie ułożenie włókien ma kluczowe znaczenie dla finalnego efektu. W przypadku niewłaściwego ułożenia form, odzież może tracić na jakości, a także wykazywać różnice w kolorze i fakturze w zależności od kierunku, w którym światło pada na materiał. Kolejnym błędem jest ignorowanie kierunku nitki prostej, co jest krytyczne dla zachowania stabilności i formy odzieży podczas noszenia. Tkaniny takie jak aksamit, ze względu na swoje właściwości, mają tendencję do rozciągania się w różnych kierunkach, co w efekcie prowadzi do deformacji. Zrozumienie zasad kroju i układu form jest niezbędne dla wszystkich krojczych, aby móc produkować odzież wysokiej jakości, zgodną z oczekiwaniami klientów i standardami branżowymi.

Pytanie 11

Jak powinno się przygotować odzież do przeróbki w przypadku wydłużenia dziecięcych spodni przy użyciu mankietów z innego materiału?

A. Rozpruć szwy boczne

B. Wypruć szwy wykończeniowe nogawek i rozpruć szwy boczne

C. Wypruć szwy wykończeniowe nogawek

D. Rozpruć szwy boczne i szwy w kroku

Rozprucie szwów bocznych czy siedzeniowych nie jest najlepszym podejściem w sytuacji, gdy celem jest przedłużenie spodni poprzez dodanie mankietów. Te szwy są istotne dla zachowania struktury spodni i ich kształtu. Ich usunięcie mogłoby prowadzić do deformacji spodni, co jest niepożądane, szczególnie w odzieży dziecięcej, gdzie dopasowanie jest kluczowe. Wydaje się, że niektóre odpowiedzi zakładają, iż rozprucie tych szwów jest konieczne do modyfikacji długości nogawek, co jest błędnym założeniem. Dodatkowo, wyprucie szwów obrębiających nogawek, zamiast ich całkowitego rozprucia, pozwala na dokładniejsze wprowadzenie nowego materiału, co jest zgodne z dobrymi praktykami krawieckimi. Warto również zauważyć, że niewłaściwe podejście do przeróbek może prowadzić do osłabienia konstrukcji odzieży, co w dłuższej perspektywie negatywnie wpłynie na jej żywotność i estetykę. Kluczowe jest przestrzeganie zasad dotyczących przeróbek, które chronią zarówno jakość wykonania, jak i zadowolenie klienta.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Aby stworzyć formę spódnicy z klinów, konieczne jest zmierzenie długości spódnicy oraz wzięcie pod uwagę wymiary oznaczone symbolami:

A. ZWo, opx, ot

B. ZKo, ot, obt

C. ZWo, ot, obt

D. ZUo, ot, obt

Wybór niewłaściwych oznaczeń, jak ZUo, ZKo, czy ZWo z innymi uzupełnieniami, wynika z niepełnego zrozumienia podstawowych zasad konstrukcji odzieży. ZUo nie odnosi się do żadnego standardowego wymiaru w kontekście odzieżowym, co może prowadzić do błędnych pomiarów i źle dopasowanej odzieży. Podobnie, ZKo sugeruje inny rodzaj pomiaru, który nie ma zastosowania w przypadku spódnic z klinów. W praktyce, dobra znajomość odpowiednich oznaczeń i wymiarów to klucz do sukcesu. Często projektanci, którzy ignorują te zasady, kończą z produktami, które nie spełniają oczekiwań klientów, co w dłuższej perspektywie wpływa na ich reputację. Poprawne wymiary, takie jak ZWo, ot i obt, umożliwiają stworzenie odzieży, która jest zarówno funkcjonalna, jak i estetyczna. Bez znajomości i stosowania prawidłowych oznaczeń, ryzyko popełnienia błędów w pomiarach wzrasta, co prowadzi do odzieży, która nie pasuje lub nie wygląda dobrze na sylwetce. Dlatego tak ważne jest, aby każdy projektant odzieży miał solidne zrozumienie tych podstawowych wymiarów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz standardami jakości.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Technika polegająca na łączeniu niewielkich elementów z użyciem wkładu klejowego w celu zapewnienia usztywnienia oraz stabilizacji kształtów nazywana jest

A. małymi wklejkami

B. połączeniami tymczasowymi

C. wkładami konstrukcyjnymi klejowymi

D. wkładami sztywnymi

Wybór innych odpowiedzi, takich jak klejowe wkłady konstrukcyjne, tymczasowe połączenia, czy wkłady sztywnikowe, może prowadzić do nieporozumień dotyczących zastosowań oraz właściwości materiałów w produkcji odzieży. Klejowe wkłady konstrukcyjne mogą sugerować zastosowanie większych elementów stabilizujących, które nie są tak precyzyjne jak małe wklejki. Ta technika ma na celu głównie lokalne usztywnienie, co jest kluczowe dla detali w odzieży. Z kolei tymczasowe połączenia dotyczą metod, które nie oferują trwałego rozwiązania, co jest istotnym błędem w kontekście zadań wymagających długotrwałej stabilności. Wkłady sztywnikowe mogą być mylnie postrzegane jako alternatywa dla małych wklejek, jednak są to zazwyczaj większe elementy, które mają inne przeznaczenie. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi technikami jest kluczowe dla prawidłowego wyboru materiałów oraz metod obróbczych, co może wpłynąć na ogólną jakość i trwałość wyrobów odzieżowych. Dlatego ważne jest, aby mieć na uwadze, że małe wklejki są właściwym rozwiązaniem dla precyzyjnych, lokalnych usztywnień, w przeciwieństwie do pozostałych wymienionych odpowiedzi, które często nie spełniają tych wymagań.

Pytanie 19

System taśmowy o charakterze sekcyjnym wyróżnia się między innymi liniowym rozmieszczeniem stanowisk pracy oraz

A. brakiem miejsc kontroli międzyoperacyjnej

B. zasilaniem stanowisk kompletem wykrojów jednej sztuki wyrobu

C. zasilaniem stanowisk paczkami z jednorodnymi wykrojami

D. wielokierunkowym rozmieszczeniem stanowisk pracy

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że brakuje w nich kluczowych konceptów związanych z organizacją pracy w systemach taśmowo-sekcyjnych. Zaczynając od braku stanowisk kontroli międzyoperacyjnej, należy podkreślić, że każda sekcja systemu taśmowego powinna być monitorowana w celu zapewnienia jakości oraz identyfikacji potencjalnych problemów już na wczesnym etapie produkcji. Ignorowanie kontroli międzyoperacyjnej prowadzi do kumulacji błędów, co może wpływać na końcowy produkt i zadowolenie klienta. Ponadto, zasilanie stanowisk paczkami z jednorodnymi wykrojami sugeruje, że proces produkcji opiera się na powtarzalnych, jednorodnych operacjach, co jest sprzeczne z ideą systemu taśmowo-sekcyjnego, który z zasady powinien być elastyczny i dostosowywany do różnych zadań. Zasilanie stanowisk kompletem wykrojów jednej sztuki wyrobu również nie jest zgodne z tym podejściem, gdyż system taśmowo-sekcyjny opiera się na produkcji masowej, gdzie efektywność osiąga się poprzez optymalizację procesów dla większych ilości. Te nieprawidłowe założenia mogą wynikać z błędnego zrozumienia zasad organizacji pracy oraz podstawowych różnic między różnymi systemami produkcyjnymi. Kluczowe jest, aby w procesie edukacji zrozumieć, że każdy system ma swoje specyficzne cechy i zasady, które powinny być przestrzegane dla efektywnego działania.

Pytanie 20

Zleceniodawczyni poprosiła o uszycie płaszcza wełnianego z materiałów dostępnych w punkcie usługowym. Do wykonania produktu zużyto 1,80 m wełny w cenie 100,00 zł za 1 m oraz 1,5 m podszewki w cenie 8,00 zł za 1 m. Jakie będą koszty tkaniny oraz podszewki niezbędne do realizacji tego zlecenia?

A. 188,00 zł

B. 208,00 zł

C. 108,00 zł

D. 192,00 zł

Gdy podchodzimy do obliczenia kosztów materiałów na uszycie płaszcza, ważne jest, aby zrozumieć, jak dokładnie przeprowadzić te kalkulacje. Często pojawiają się błędy związane z pomijaniem kluczowych elementów wyceny lub niewłaściwym zrozumieniem jednostek miary. Na przykład, mogą występować nieporozumienia związane z ceną za metr materiału, co prowadzi do błędnych wyników. Osoby, które wybierają opcje odpowiadające na pytania bez dokładnego przeliczenia, mogą nie zauważyć, że nie uwzględniają wszystkich elementów składających się na całkowity koszt. Często nie biorą pod uwagę, że suma kosztów tkaniny i podszewki powinna być obliczona oddzielnie, a następnie zsumowana, a to jest kluczowe dla prawidłowego oszacowania wydatków. Niezrozumienie zasady mnożenia metrażu przez cenę jednostkową dla każdego materiału może prowadzić do zaniżenia lub zawyżenia kosztów, co jest poważnym błędem w branży tekstylnej. W celu uniknięcia takich pomyłek, warto korzystać z programów do zarządzania kosztami lub arkuszy kalkulacyjnych, które automatyzują tego typu obliczenia. Dobrą praktyką jest także regularne szkolenie personelu w zakresie podstawowych umiejętności analizy kosztów, co przekłada się na lepsze zarządzanie budżetem oraz efektywnością operacyjną. Przykładowo, przy pracy nad większymi zamówieniami, dokładne obliczenia są niezbędne do zapewnienia rentowności całego projektu.

Pytanie 21

Jakie informacje, między innymi, powinny być zawarte w szablonie podstawowym elementu odzieżowego?

A. Szerokości szwów oraz podwinięć, punkty montażowe, lokalizacja linii środka elementu

B. Podstawowe linie konstrukcyjne, rodzaj tkaniny, kierunek nitki osnowy

C. Wielkość oraz rodzaj ubrania, kierunek nitki prostej, szerokość materiału

D. Krawędzie i narożniki narażone na uszkodzenia, fason odzieżowy, nazwa elementu wyrobu

Patrząc na inne odpowiedzi, można dostrzec, że mają one kilka elementów ważnych przy projektowaniu odzieży, ale nie są one kluczowe dla podstawowego szablonu. Linie konstrukcyjne, rodzaj materiału czy kierunek nitki osnowy są ważne, ale nie wchodzą w szczegóły montażu i wykończenia. Szerokość tkaniny i kierunek nitki prostej są fajne, ale trzeba je uwzględnić w dokumentacji, w kontekście specyfikacji. Więcej wynika z odniesienia do wymagań dotyczących szwów i ich wykończeń. Co więcej, omawianie krawędzi i naroży, które mogą się uszkodzić, oraz fasonu odzieży jest ważne, ale bardziej w kontekście ogólnych zasad jakości, a nie szczegółowego szablonu. Kluczowe jest to, żeby nie przeoczyć znaczenia precyzyjnych instrukcji montażowych, bo to naprawdę wpływa na jakość końcowego produktu. Warto zrozumieć, które informacje są kluczowe na etapie projektowania, a które można dodać później, co jest istotne dla całego procesu produkcji odzieży.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Proces zaprasowania realizuje się w trakcie obróbki parowo-cieplnej materiałów oraz wyrobów odzieżowych w celu

A. zmniejszenia grubości elementu odzieżowego

B. wygładzenia powierzchni tkanin

C. utrwalenia położenia przewiniętego na jedną stronę szwu lub krawędzi elementu

D. rozłożenia oraz utrwalenia szwów

Wybór opcji dotyczącej wygładzenia powierzchni materiałów nie oddaje pełni funkcji zaprasowania. Choć wygładzenie szwów i krawędzi rzeczywiście może być jednym z efektów ubocznych tego procesu, nie jest to jego główny cel. W praktyce, kiedy skupiamy się wyłącznie na wygładzaniu, zaniedbujemy kluczowy aspekt, jakim jest utrwalenie formy szwu. Dodatkowo, opcja dotycząca zmniejszenia grubości elementu odzieży sugeruje błędne zrozumienie procesów krawieckich. Zaprasowanie nie wpływa na grubość materiałów, a jego celem nie jest ich redukcja, lecz stabilizacja krawędzi. Wybór opcji wskazującej na rozłożenie i utrwalenie szwów również mija się z celem. Owszem, zaprasowanie może przyczynić się do ich lepszej prezentacji, jednak nie jest to równoznaczne z trwałym utrwaleniem. Kluczowym błędem jest więc mylenie skutków wizualnych z fundamentalnymi funkcjami technologicznymi jakie pełni proces zaprasowania. Warto pamiętać, że w branży odzieżowej, zasady dobrego krawiectwa opierają się na precyzyjnych technikach, które są zgodne z normami jakości, a ich ignorowanie prowadzi do obniżenia jakości finalnych produktów.

Pytanie 26

Czynniki, które mają wpływ na użytkowe cechy tkanin, to:

A. higroskopijność, przepuszczalność powietrza, właściwości cieplne

B. śliskość, strzępienie, właściwości termiczne

C. oporność na ścieranie, wytrzymałość na rozciąganie

D. trwałość wymiarów, oporność na gniecenie, oporność na zmechacenia

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że trwałość wymiarów, odporność na zagniecenia oraz odporność na zmechacenia to cechy, które mają znaczenie, jednak nie odnoszą się bezpośrednio do użytkowości tkanin w kontekście komfortu. Trwałość wymiarów dotyczy stabilności tkaniny pod wpływem użytkowania i prania, co jest istotne, ale nie wpływa na bezpośrednią funkcjonalność i komfort noszenia. Odporność na zagniecenia jest istotna w przypadku odzieży formalnej, jednak nie jest kluczowym czynnikiem wpływającym na codzienny komfort użytkownika. W przypadku odporności na ścieranie i wytrzymałości na rozciąganie, choć są one ważne w kontekście trwałości odzieży roboczej, to nie odnoszą się bezpośrednio do doświadczeń użytkowych, takich jak odczucie ciepła czy wilgotności. Śliskość, strzępienie się oraz właściwości termiczne mogą wpływać na użytkowanie tkanin, lecz sama śliskość nie zawsze jest pożądana, a strzępienie się jest defektem, który należy unikać w produkcji. Właściwości takie jak higroskopijność i przewodnictwo cieplne mają bezpośrednie przełożenie na komfort w różnych warunkach atmosferycznych, co czyni je bardziej istotnymi w praktycznym zastosowaniu tkanin w odzieży. Dlatego ważne jest, aby przy ocenie tkanin skupić się na tych cechach, które bezpośrednio wpływają na komfort i użyteczność w codziennym życiu.

Pytanie 27

Jakie narzędzie wykorzystuje się do przymocowywania wkładów usztywniająco-wzmacniających od wewnętrznej strony tkaniny?

A. ryglówka

B. pikówka

C. szczepiarka

D. podszywarka

Ryglówka jest narzędziem, które służy do łączenia różnych elementów materiału poprzez przeszycie, jednak jej zastosowanie nie obejmuje mocowania wkładów usztywniająco-wzmacniających. W praktyce, ryglówka jest często używana w procesie wykańczania krawędzi materiałów, a także do tworzenia trwałych szwów w miejscach, gdzie wymagana jest dodatkowa wytrzymałość. W przypadku wkładów, ich stabilność wymaga bardziej precyzyjnego podejścia, jakim jest pikówka. Ponadto, szczepiarka jest narzędziem stosowanym do łączenia elementów za pomocą specjalnych igieł, które nie są przeznaczone do mocowania wkładów usztywniająco-wzmacniających, a jej użycie w tym kontekście może prowadzić do osłabienia struktury materiału. Z kolei podszywarka, będąca dodatkowym materiałem stosowanym do wzmocnienia lub wykończenia projektów, również nie spełnia funkcji mocowania wkładów. Użycie niewłaściwych narzędzi lub technik może prowadzić do uszkodzenia materiału, a także obniżyć jakość i wygląd finalnego wyrobu. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego narzędzia w procesie produkcji jest niezbędny dla osiągnięcia wysokiej jakości i trwałości produktów. Dlatego ważne jest, aby stosować pikówkę, która została zaprojektowana z myślą o specyficznych potrzebach związanych z mocowaniem wkładów.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Jaką apreturę wykorzystuje się w procesie wykończenia materiałów przeznaczonych na odzież z włókien lnianych?

A. Przeciwkurczliwą

B. Przeciwgniotliwą

C. Brudnospieralną

D. Usztywniającą

Apretura brudnospieralna, chociaż może wydawać się atrakcyjną opcją, nie jest odpowiednia do tkanin lnianych przeznaczonych na odzież. Jej głównym celem jest ochrona materiałów przed zabrudzeniem, co w przypadku lnu, który sam w sobie jest materiałem naturalnym, nie jest kluczowym aspektem. W rzeczywistości, lniane włókna są znane z wysokiej chłonności, co oznacza, że mogą łatwo wchłaniać różne substancje, a ochrona przed zabrudzeniem nie zniweluje ich naturalnych właściwości. Ponadto, apretura przeciwkurczliwa, która jest stosowana, aby zminimalizować skurcz tkanin podczas prania, także nie spełnia roli, jaką odgrywa apretura przeciwgniotliwa. Tkaniny lniane mogą ulegać skurczeniu, ale ich gniotliwość jest znacznie bardziej istotnym czynnikiem przy projektowaniu odzieży. Usztywniająca apretura z kolei nadaje tkaninom większą sztywność, co może być korzystne w niektórych stylach odzieżowych, jednak dla lnianych materiałów, które mają być elastyczne i przewiewne, nie jest to odpowiedni wybór. W praktyce, stosowanie niewłaściwych apretur może prowadzić do niekorzystnych efektów wizualnych i funkcjonalnych, dlatego ważne jest, aby stosować rozwiązania zgodne z właściwościami i przeznaczeniem materiału.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Jakie narzędzie powinno być użyte do przymocowania kieszeni klinowych w spodniach?

A. dziurkarkę

B. fastrygówkę

C. ryglówkę

D. pikówkę

Wybór innej metody mocowania kieszeni klinowych w spodniach, takiej jak pikówka, dziurkarka czy fastrygówka, może prowadzić do niepożądanych efektów, które negatywnie wpłyną na funkcjonalność i estetykę odzieży. Pikówka, choć jest używana do szycia, bardziej nadaje się do łączenia warstw tkanin w miejscach, gdzie nie są narażone na intensywne obciążenia. W przypadku kieszeni, które są często używane, pikówka nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości na naprężenia. Dziurkarka, z kolei, jest narzędziem przeznaczonym do wycinania otworów w tkaninach, co nie ma zastosowania przy ich mocowaniu. Zastosowanie dziurkarki w tym kontekście mogłoby prowadzić do osłabienia struktury tkaniny i w konsekwencji do jej uszkodzenia. Fastrygówka jest techniką używaną do tymczasowego mocowania tkanin, co oznacza, że nie jest odpowiednia do trwałego mocowania kieszeni. Fastrygi mogą się łatwo rozluźniać i nie zapewniają stabilności, co jest kluczowe w przypadku kieszeni, które muszą wytrzymać różne obciążenia. Decyzja o wyborze niewłaściwej techniki mocowania często wynika z braku zrozumienia ich właściwości i przeznaczenia, co prowadzi do frustracji w użytkowaniu odzieży i zwiększonych kosztów związanych z naprawami.

Pytanie 33

Jaką metodę stopniowania powinno się wykorzystać do stworzenia szablonów spódnicy podstawowej w rozmiarach 164/64/88 oraz 164/72/96 na podstawie wzoru tej spódnicy w rozmiarze 164/68/92?

A. Grupową

B. Proporcjonalno-obliczeniową według obwodów przy stałym wzroście

C. Proporcjonalno-obliczeniową według wzrostów przy stałym obwodzie

D. Promieniową

Wybór metody promieniowej jest niewłaściwy w kontekście sporządzania szablonów spódnicy, ponieważ ta metoda koncentruje się na zmianach promieniowych w kształcie odzieży bez uwzględniania różnic w obwodach. Technika ta jest bardziej odpowiednia do projektowania elementów odzieży o bardziej złożonych kształtach, takich jak kołnierze czy rękawy, gdzie zmiany w rozmiarze są bardziej dynamiczne i nieproporcjonalne. W przypadku stopniowania szablonów spódnicy, aby dostosować je do różnych obwodów w talii i biodrach, niezbędne jest wykorzystanie podejścia zakładającego proporcjonalne zmiany obwodów, co pozwala na uzyskanie lepszego dopasowania. Metoda proporcjonalno-obliczeniowa według wzrostów przy stałym obwodzie także nie jest odpowiednia, ponieważ nie odpowiada na potrzebę dostosowania obwodów, co jest kluczowe dla komfortu noszenia. Użycie podejścia grupowego również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż skupia się na tworzeniu odzieży dla grupy ludzi z określonymi średnimi wymiarami, co nie uwzględnia indywidualnych różnic i wymagań. Powszechny błąd to zakładanie, że zmiany w wymiarach wzrostu wystarczą do odpowiedniego dopasowania, podczas gdy obwody odgrywają kluczową rolę w ergonomii odzieży. Dlatego istotne jest zastosowanie metodologii odpowiedniej do konkretnego kontekstu, co pozwoli uniknąć problemów z niedopasowaniem i dyskomfortem noszenia.

Pytanie 34

Jakim symbolem określa się głębokość krocza?

A. TvUv

B. ZUo

C. TvHv

D. ZTv

Symbol TvUv oznacza głębokość krocza w kontekście projektowania odzieży oraz w przemyśle tekstylnym. Głębokość krocza jest kluczowym wymiarem, który wpływa na dopasowanie spodni oraz innych elementów odzieży dolnej. Pomiar ten wykonuje się od wewnętrznej strony nogawki, zaczynając od miejsca, gdzie nogawka łączy się z ciałem, do punktu, gdzie nogawka ma kończyć się na wysokości stopy. Użycie oznaczenia TvUv w dokumentacji technicznej jest zgodne z międzynarodowymi standardami, które promują spójność i jednoznaczność w komunikacji między projektantami, producentami a klientami. Przykładowo, w przemyśle odzieżowym, poprawne oznaczanie wymiarów, w tym głębokości krocza, ma kluczowe znaczenie dla jakości i komfortu noszenia odzieży. Brak precyzji w tych wymiarach może prowadzić do poważnych problemów z dopasowaniem, co skutkuje nietrafionymi zamówieniami i niezadowoleniem klientów. Dlatego też, znajomość i umiejętność prawidłowego stosowania takich symboli jak TvUv jest niezbędna dla profesjonalistów z branży tekstylnej i mody.

Pytanie 35

Aby przyszyć sztruksowe łatki na wysokości łokci w obu rękawach dziecięcej bluzy przy użyciu maszyny do szycia zygzakowego, trzeba:

A. rozpruć rękawy, przyszyć łaty, zszyć rękawy

B. rozpruć rękaw, przyszyć łatę, zszyć rękaw

C. wypruć rękaw, przyszyć łatę, wszyć rękaw

D. wypruć rękawy, przyszyć łaty, wszyć rękawy

Podejście do naszywania łat bez rozprucia rękawów jest niewłaściwe z kilku powodów. Przede wszystkim, rozprucie rękawów jest kluczowe, aby móc precyzyjnie umieścić łatę na uszkodzonej części materiału. Naszywanie łat bez wcześniejszego rozprucia może prowadzić do nieprawidłowego umiejscowienia, co z kolei wpływa na estetykę oraz funkcjonalność odzieży. Ponadto, błędne podejścia, takie jak wyprucie rękawów, nie uwzględniają konieczności ponownego wszycia, co w praktyce oznacza, że element odzieży nie zostanie naprawiony w sposób trwały. Stąd również podejście, w którym zszycie rękawów po naszyciu łat jest pomijane, nie zapewnia odpowiedniego zabezpieczenia, a co za tym idzie, może prowadzić do powrotu uszkodzeń. Kolejnym typowym błędem myślowym jest zbagatelizowanie roli maszyny stębnowej zygzakowej w kontekście elastyczności szwu, co jest szczególnie istotne w przypadku odzieży narażonej na intensywne użytkowanie. W praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również koniecznością ponownych napraw, co zwiększa koszty oraz czas poświęcony na naprawę odzieży. Warto pamiętać, że standardy szycia nakładają szczególne wymagania na wykonanie poprawek, co należy uwzględnić w każdym etapie procesu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Jakie materiały używa się do uszycia worków kieszeniowych w spodniach jeansowych?

A. rękawówkę

B. włókniteks

C. kieszeniówkę

D. kolanówkę

Rękawówka to materiał używany w odzieży, ale nie jest on przeznaczony do produkcji worków kieszeniowych. Stosowanie rękawówki w tym kontekście jest mylne, ponieważ jest to zazwyczaj tkanina o niższej wytrzymałości, co nie spełnia wymogów dotyczących kieszeni spodni jeansowych, które muszą radzić sobie z codziennym użytkowaniem. Włókniteks jest bardziej ogólnym terminem odnoszącym się do materiałów włóknistych, które również nie nadają się do produkcji kieszeni, jako że nie oferują odpowiedniej trwałości ani estetyki. Z kolei kolanówka to rodzaj materiału stosowanego wzmocnień w okolicy kolan, co ma na celu zwiększenie wytrzymałości spodni podczas intensywnego użytkowania. Mylenie tych terminów może prowadzić do poważnych błędów w produkcji odzieży, ponieważ niewłaściwie dobrany materiał może skutkować szybkim zużyciem, a tym samym niezadowoleniem klientów. Zrozumienie różnicy między tymi materiałami oraz ich przeznaczeniem jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem czy szyciem odzieży, aby móc dostarczyć produkty najwyższej jakości, zgodne z wymaganiami rynkowymi oraz oczekiwaniami użytkowników.

Pytanie 38

Jaką czynność powinien zrealizować krawiec w pracowni krawieckiej po umiejscowieniu szablonów na materiale?

A. Oznaczyć linie środkowe elementów

B. Obrysować kontury szablonów na tkaninie

C. Naciągnąć materiał

D. Oznaczyć rozmiary dodatków na szwy i podwinięcia

Oznaczenie linii środka elementów, oznaczenie wielkości dodatków na szwy i podwinięcia oraz naciągnięcie tkaniny to ważne czynności w procesie szycia, ale powinny one być wykonane w odpowiedniej kolejności i kontekście. Oznaczenie linii środka jest przydatne do zachowania symetrii, jednak bez wcześniejszego obrysowania konturów szablonów, te oznaczenia mogą okazać się bezcelowe, ponieważ nie będą miały na czym się opierać. Oznaczanie dodatków na szwy i podwinięcia jest również istotne, ale jeśli nie mamy jeszcze zdefiniowanych konturów, trudno będzie określić, jak duże powinny one być. Naciąganie tkaniny jest często konieczne, aby uniknąć rozciągania materiału podczas szycia, ale nie jest pierwszym krokiem po ułożeniu szablonów. W rzeczywistości, najpierw należy obrysować kontury szablonów, aby mieć wyraźne odniesienie dla wszystkich kolejnych działań. W krawiectwie kluczowe jest, aby każdy krok był dokładnie zaplanowany i wykonywany w logicznej kolejności, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości wykonania. W praktyce brak obrysowania szablonów skutkuje potencjalnymi pomyłkami i niedopasowaniem elementów, co może prowadzić do frustracji i marnotrawienia materiału. Dlatego kluczowym jest, aby zrozumieć, że każdy krok w procesie ma swoje miejsce i znaczenie w kontekście całej produkcji odzieży.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

W przypadku jednej pary spodni wykonanych ze sztruksu wykorzystuje się zestaw szablonów

A. jednokierunkowy pojedynczy

B. jednokierunkowy łączony

C. dwukierunkowy łączony

D. dwukierunkowy pojedynczy

Odpowiedzi takie jak "dwukierunkowy pojedynczy", "jednokierunkowy łączony" oraz "dwukierunkowy łączony" nie są poprawne, ponieważ nie odpowiadają rzeczywistym praktykom stosowanym w produkcji spodni ze sztruksu. Układ dwukierunkowy sugeruje, że szablony są rozmieszczone w dwóch kierunkach, co może prowadzić do niejednorodności w strukturze materiału i wpływać na estetykę oraz trwałość odzieży. Taki układ jest mniej efektywny, gdyż może generować większe straty materiałowe, co jest sprzeczne z zasadami racjonalnego wykorzystania surowców. Poza tym, w kontekście układów łączonych, koncepcja ta wprowadza elementy, które mogą powodować problemy z dokładnością szycia oraz dopasowaniem. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich błędnych wniosków, obejmują mylenie zastosowania różnych układów szablonów, co może wynikać z braku wiedzy na temat technologii produkcji odzieży. Właściwe stosowanie układów szablonów w produkcji zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości wyrobów odzieżowych, a nieprawidłowe rozumienie tych układów prowadzi do nieoptymalnych rezultatów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej