Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik bezpieczeństwa i higieny pracy
  • Kwalifikacja: BPO.01 - Zarządzanie bezpieczeństwem w środowisku pracy
  • Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 09:36
  • Data zakończenia: 10 czerwca 2025 09:56

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Po zakończeniu procesów technologicznych w hali obróbki wstępnej surowców żywnościowych, zgodnie z zasadami higieny pracy, należy

A. przebrać się w odzież roboczą
B. wyczyścić i zdezynfekować posadzkę, ściany, maszyny oraz urządzenia
C. włączyć maszyny i urządzenia
D. przygotować warzywa do wstępnej obróbki
Dbanie o czystość w miejscu, gdzie przetwarzamy żywność, to naprawdę ważna sprawa. Jak kończymy pracę, musimy zadbać o dokładne umycie podłogi, ścian i sprzętu. To nie tylko kwestia estetyki, ale przede wszystkim bezpieczeństwa. W końcu, jeśli coś jest brudne, mogą w nim siedzieć różne nieprzyjemne mikroby. Pamiętaj, że mamy różne przepisy, jak na przykład HACCP, które pomagają nam pilnować, żeby wszystko było pod kontrolą. Używanie odpowiednich środków czyszczących to podstawa. Oprócz tego regularne czyszczenie maszyn to dobry sposób na uniknięcie awarii. Warto też, żeby każdy wiedział, jak prawidłowo myć i dezynfekować miejsce pracy, bo to klucz do zachowania higieny we wszystkich zakładach przetwórstwa spożywczego.
Pytanie 2

Krzesło przeznaczone do stanowiska pracy z monitorem ekranowym powinno mieć możliwość regulacji kąta pochylenia oparcia

A. w prawo, w lewo
B. do tyłu, w prawo, w lewo
C. do przodu, do tyłu
D. do przodu, w prawo, w lewo
Odpowiedź "do przodu, do tyłu" jest prawidłowa, ponieważ ergonomiczne krzesło do pracy przy monitorze ekranowym powinno umożliwiać regulację oparcia w tych kierunkach. Kluczowym aspektem regulacji oparcia krzesła jest zapewnienie wsparcia dla naturalnej krzywizny kręgosłupa oraz umożliwienie użytkownikowi dostosowania pozycji siedzącej do indywidualnych potrzeb. W praktyce oznacza to, że podczas długotrwałego siedzenia, użytkownik powinien mieć możliwość przesunięcia oparcia, by odciążyć dolną część pleców i utrzymać właściwą postawę ciała. W ramach standardów ergonomicznych, takich jak normy ISO 9241-5, zwraca się uwagę na znaczenie regulacji oparcia, które powinno być dostosowane do różnych kształtów ciała oraz preferencji użytkowników. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, gdy użytkownik odczuwa dyskomfort po kilku godzinach pracy – możliwość regulacji oparcia pozwala na natychmiastowe dostosowanie pozycji, co może przyczynić się do poprawy wygody i redukcji zmęczenia. Warto także wspomnieć, że odpowiednia regulacja oparcia może zapobiegać powstawaniu dolegliwości bólowych oraz problemów z postawą, co jest istotne dla długoterminowego zdrowia pracowników.
Pytanie 3

W dokumentacji BHP nie powinny znajdować się

A. zasady udzielania pierwszej pomocy
B. czynności do zrealizowania po zakończeniu pracy
C. działania, które trzeba wykonać przed rozpoczęciem pracy
D. zasady postępowania w sytuacjach kryzysowych
Zamieszczanie zasad postępowania w sytuacjach awaryjnych w instrukcji BHP, a także czynności do wykonania po zakończeniu pracy oraz czynności, które należy wykonać przed rozpoczęciem pracy, jest zrozumiałe z perspektywy chęci kompleksowego ujęcia wszystkich aspektów związanych z bezpieczeństwem w miejscu pracy. Jednakże, przypisanie do instrukcji BHP zasad udzielania pierwszej pomocy może prowadzić do nieporozumień i niewłaściwego ich stosowania. W rzeczywistości zasady pierwszej pomocy obejmują obszerną wiedzę medyczną i umiejętności, które wykraczają poza codzienne procedury bezpieczeństwa w pracy. Udzielanie pierwszej pomocy wymaga przeszkolenia w zakresie konkretnych działań, jakie należy podjąć w przypadku urazów czy nagłych zachorowań, co jest kluczowe dla skuteczności interwencji. Dlatego istotne jest, aby pracownicy mieli dostęp do wyspecjalizowanych szkoleń z pierwszej pomocy, które są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, takimi jak Kodeks Pracy oraz regulacje dotyczące ochrony zdrowia. Ścisłe przestrzeganie tych standardów ma na celu nie tylko zapewnienie odpowiednich kompetencji pracowników, ale również zmniejszenie ryzyka wystąpienia błędów, które mogą zagrażać zdrowiu poszkodowanych. Wprowadzenie zasad udzielania pierwszej pomocy do instrukcji BHP może prowadzić do sytuacji, w których pracownicy mogą czuć się niepewnie i nieprzygotowani do działania w nagłych wypadkach, co jest sprzeczne z celem, jakim jest bezpieczeństwo w pracy.
Pytanie 4

Dokument potwierdzający realizację oceny ryzyka zawodowego nie musi zawierać

A. koniecznych środków zapobiegawczych minimalizujących ryzyko
B. daty przeprowadzonej oceny
C. wyniku przeprowadzonej oceny ryzyka zawodowego związanej z jednoczesnym działaniem wszystkich zagrożeń występujących na danym stanowisku pracy
D. opisu badanego miejsca pracy
Dokumentacja dotycząca oceny ryzyka zawodowego powinna być solidna i mieć wszelkie ważne elementy związane z bezpieczeństwem w pracy. Ważne jest, żeby uwzględnić potrzebne środki profilaktyczne, które zmniejszają ryzyko i opisać to, co oceniliśmy na danym stanowisku. To jest kluczowe, bo pozwala skutecznie minimalizować zagrożenia. Środki profilaktyczne powinny być dostosowane do warunków pracy, co to się zgadza z dobrymi praktykami w zarządzaniu zdrowiem i bezpieczeństwem. Opis stanowiska pracy to z kolei podstawa do zrozumienia potencjalnych ryzyk – na przykład w biurze, mogą występować inne zagrożenia niż w fabryce. Niektórzy uważają, że wyniki oceny ryzyka są mało istotne, ale jednak są kluczowe do monitorowania bezpieczeństwa. Ignorowanie wyników oceny ryzyka może prowadzić do nieprzewidzianych wypadków, a nawet do kłopotów prawnych dla pracodawcy. Dlatego ważne, żeby dokumentacja zawierała wszystkie działania i wyniki – to pozwala analizować i ocenąć ryzyko w dłuższym okresie oraz stale poprawiać warunki pracy.
Pytanie 5

Zatrudnienie kobiety w ciąży w godzinach nocnych jest

A. możliwe do 2 godzin
B. dozwolone, jeżeli nie występują przeciwwskazania zdrowotne
C. zakazane
D. dopuszczalne za jej zgodą
Wszystkie alternatywne odpowiedzi na pytanie o zatrudnianie kobiet ciężarnych w porze nocnej zawierają błędne przesłanki. Przede wszystkim, możliwość zatrudnienia kobiety ciężarnej w nocy za jej zgodą ignoruje fundamentalne zasady ochrony zdrowia, które są kluczowe w takim przypadku. Pracodawcy są zobowiązani do zapewnienia bezpiecznych warunków pracy, a praca nocna jest uznawana za bardziej ryzykowną, zwłaszcza dla kobiet w ciąży, co jest podkreślone w wielu regulacjach prawnych. Kolejnym nieporozumieniem jest twierdzenie, że zatrudnienie jest dozwolone, jeśli nie ma przeciwskazań zdrowotnych. To podejście pomija istotę tego, że nie tylko stan zdrowia pracownicy, ale także potencjalne ryzyko związane z pracą w nocy jest kluczowe. Pracodawcy powinni brać pod uwagę nie tylko indywidualne zdrowie, ale także standardy bezpieczeństwa pracy, które szkodzą w dłuższej perspektywie zarówno matce, jak i dziecku. Dopuszczenie pracy nocnej na określony czas, np. do 2 godzin, również jest błędne, ponieważ każda forma pracy nocnej dla ciężarnych kobiet może być niebezpieczna. Takie myślenie może prowadzić do osłabienia przepisów ochronnych oraz naruszenia praw kobiet w ciąży. Dlatego niezwykle istotne jest, aby pracodawcy i pracownicy byli świadomi regulacji oraz standardów ochrony zdrowia, a także jakie mają konsekwencje dla pracowników oraz ich rodzin.
Pytanie 6

Jakie jest zastosowanie diagnozy ergonomicznej?

A. analizy motywacji do pracy grupy pracowników
B. tworzenia projektów stanowisk pracy lub określania wymagań umownych przy zakupie maszyn oraz urządzeń
C. oceny poziomu zużycia maszyn po ośmiu godzinach ich użytkowania
D. ustalania braku zdolności do pracy konkretnego pracownika
Diagnoza ergonomiczna nie jest narzędziem służącym do orzekania o niezdolności do pracy pojedynczego pracownika. Tego rodzaju diagnoza koncentruje się na optymalizacji warunków pracy, a nie na ocenie zdrowia jednostki. Orzekanie o niezdolności do pracy wymaga specjalistycznych badań medycznych oraz analizy stanu zdrowia, co wykracza poza kompetencje diagnozy ergonomicznej. W kontekście projektowania stanowisk pracy, kluczowe jest zrozumienie, że ergonomia opiera się na naukowym podejściu do analizy interakcji między człowiekiem a jego środowiskiem, co różni ją od bardziej subiektywnych ocen zdrowotnych. Badanie stopnia zużycia maszyn, choć istotne dla zarządzania sprzętem, nie wiąże się bezpośrednio z aspektami ergonomii. Zmniejszenie zużycia sprzętu jest ważne, ale nie dotyczy to ergonomicznych elementów, które mają na celu poprawę komfortu pracy. Badanie motywacji do pracy grupy pracowników to zupełnie inny temat, który koncentruje się na psychologicznych aspektach pracy, a nie na fizycznych wymaganiach stanowiska. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że diagnoza ergonomiczna ma na celu zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa w miejscu pracy, a nie ocenę zdrowia czy motywacji jednostek.
Pytanie 7

Częste i przedłużające się używanie narzędzi ręcznych z napędem elektrycznym lub pneumatycznym może skutkować

A. chorobą wibracyjną
B. porażeniem prądem elektrycznym
C. rozedmą płuc
D. negatywnymi skutkami w obrębie układu pokarmowego
Wybór odpowiedzi związanej z porażeniem prądem elektrycznym, rozedmą płuc czy negatywnymi skutkami w układzie pokarmowym nie oddaje rzeczywistych zagrożeń związanych z długotrwałym użytkowaniem narzędzi ręcznych. Porażenie prądem elektrycznym jest związane z niewłaściwym użytkowaniem narzędzi elektrycznych, na przykład w przypadku uszkodzeń izolacji, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Jednak nie jest to bezpośredni skutek długotrwałej pracy narzędziami, lecz raczej wynik lekceważenia zasad BHP i stosowania nieodpowiednich środków ochrony osobistej. Rozedma płuc jest chorobą związana głównie z długotrwałym narażeniem na szkodliwe substancje chemiczne oraz dym tytoniowy, a nie z używaniem narzędzi ręcznych. Negatywne skutki w układzie pokarmowym mogą być związane z innymi czynnikami, takimi jak dieta czy stres, a nie z długotrwałym używaniem narzędzi. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że zagrożenia związane z pracą narzędziami ręcznymi są specyficzne i powinny być analizowane w kontekście odpowiednich standardów bezpieczeństwa, takich jak normy OSHA czy BHP w miejscu pracy.
Pytanie 8

Czym zajmuje się ergonomia korekcyjna?

A. dostosowaniem maszyn i urządzeń oraz panujących warunków w miejscach pracy do psychofizycznych możliwości pracowników
B. projektowaniem miejsc pracy z perspektywy ich przystosowania do zdolności człowieka
C. badaniem czynników oddziałujących na pracę w różnych kontekstach środowiska materialnego
D. projektowaniem narzędzi, urządzeń oraz maszyn w celu ich przystosowania do potrzeb fizjologicznych człowieka
Odpowiedź wskazująca na dostosowanie maszyn i urządzeń oraz istniejących warunków pracy do psychofizycznych możliwości pracowników jest prawidłowa, ponieważ ergonomia korekcyjna skupia się na ocenie i modyfikacji środowiska pracy celem maksymalizacji wydajności i komfortu pracowników. Przykłady zastosowania tej koncepcji obejmują przystosowywanie stacji roboczych do indywidualnych potrzeb użytkowników poprzez regulację wysokości biurek i krzeseł, aby zapobiegać urazom kręgosłupa oraz zmniejszać zmęczenie. W praktyce, implementacja zasad ergonomii korekcyjnej prowadzi do zwiększenia efektywności pracy oraz obniżenia wskaźników absencji związanej z dolegliwościami zdrowotnymi. Standardy takie jak ISO 9241 definiują podstawowe zasady projektowania stanowisk pracy, które uwzględniają interakcję człowieka z technologią, co ma kluczowe znaczenie w kontekście ergonomii korekcyjnej. Równocześnie, zastosowanie teorii ergonomii w projektowaniu nowych produktów i narzędzi pozwala na tworzenie rozwiązań, które są nie tylko bardziej funkcjonalne, ale także znacznie bezpieczniejsze dla użytkowników.
Pytanie 9

Najważniejszym powodem wypadków, według danych GUS, jest

A. błędne zachowanie pracownika
B. niewłaściwa organizacja pracy
C. zły stan czynników materialnych
D. nieodpowiednia organizacja miejsca pracy
Wybór niewłaściwej organizacji pracy jako przyczyny wypadków może wydawać się uzasadniony, jednak nie uwzględnia kluczowego faktu, że sama organizacja nie jest głównym czynnikiem ryzykownym. Niewłaściwa organizacja pracy, choć istotna, zazwyczaj wynika z błędów ludzkich, które prowadzą do braku efektywności w zakresie bezpieczeństwa. Pracownik, który nie przestrzega ustalonych procedur, może być źródłem zagrożenia, nawet w dobrze zorganizowanym środowisku pracy. Niewłaściwa organizacja stanowiska pracy także może przyczynić się do wypadków, ale nie zmienia to faktu, że to postawy i decyzje pracowników mają większy wpływ na bezpieczeństwo. W praktyce, nawet najlepsze procedury i ergonomiczne stanowiska nie zabezpieczą przed wypadkiem, jeśli pracownik zignoruje zasady. Z kolei niewłaściwy stan czynnika materialnego, czyli sprzętu, również jest problemem, ale niesprawność sprzętu rzadko występuje bez podłoża ludzkiego, na przykład braku regularnych przeglądów i konserwacji przez pracowników. Dlatego kluczowe jest, aby w analizach wypadków kłaść nacisk na ludzkie zachowania i ich wpływ na bezpieczeństwo w miejscu pracy, co jest zgodne z zasadami zarządzania bezpieczeństwem, jak np. teoria błędu ludzkiego w kontekście ergonomii oraz organizacji pracy.
Pytanie 10

Osoba pracująca w dziedzinie bhp powinna w trakcie realizacji swoich zadań używać właściwych środków ochrony osobistej. Na budowie ma obowiązek noszenia

A. okularów ochronnych
B. maski
C. kasku
D. przyłbicy
Wybór innych środków ochrony, takich jak maska, okulary ochronne czy przyłbica, choć ważny, nie zastępuje konieczności noszenia kasku na placu budowy. Maska jest istotna w kontekście ochrony układu oddechowego przed szkodliwymi substancjami, ale nie chroni głowy przed bezpośrednim uderzeniem. Okulary ochronne są kluczowe do ochrony oczu przed pyłem, odłamkami czy substancjami chemicznymi, jednak w sytuacji upadku ciężkiego obiektu ich działanie nie jest wystarczające. Przyłbica oferuje dodatkową ochronę twarzy, ale jest przede wszystkim stosowana w kontekście ochrony przed odpryskami czy cieczy. Typowym błędem myślowym jest mylenie zakresu ochrony oferowanej przez różne środki ochrony indywidualnej, co prowadzi do niewłaściwego ich stosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych elementów ma swoją specyfikę i zastosowanie, ale kask jest podstawowym elementem w kontekście ochrony głowy, co jest kluczowe w środowisku budowlanym. Nieprzestrzeganie zasad BHP poprzez brak kasku naraża pracowników na poważne urazy, które mogą prowadzić do trwałych konsekwencji zdrowotnych. Z tego względu kask powinien być zawsze priorytetem w zakresie środków ochrony indywidualnej na placu budowy.
Pytanie 11

Pracownikom przysługuje urlop macierzyński w przypadku narodzin jednego dziecka w wymiarze

A. 20 tygodni
B. 52 tygodni
C. jednego roku
D. 26 tygodni
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących urlopu macierzyńskiego w Polsce. Odpowiedzi takie jak 26 tygodni, jednego roku czy 52 tygodnie wskazują na mylne przekonanie o długości urlopu macierzyńskiego. Dla przykładu, 26 tygodni to czas, który odpowiada w przybliżeniu długości urlopu dla matek po porodzie jednego dziecka w niektórych innych krajach, jednak w Polsce standardowy wymiar wynosi 20 tygodni. Z kolei podanie okresu jednego roku lub 52 tygodni wskazuje na mylenie urlopu macierzyńskiego z urlopem rodzicielskim, który faktycznie może trwać dłużej, ale jest to odrębny urlop, który należy się po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Powszechnym błędem jest również mylenie urlopu macierzyńskiego z innymi formami zwolnień związanych z opieką nad dzieckiem, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie praw pracowników. Warto zatem zaznajomić się z przepisami oraz zrozumieć różnice między poszczególnymi rodzajami urlopów, aby uniknąć takich nieporozumień.
Pytanie 12

Jakie są skutki aktywności fizycznej pracownika?

A. zmniejszenia objętości oddechowej płuc
B. osłabienia mięśni
C. zakłócenia w funkcjonowaniu układu odpornościowego człowieka
D. ulepszania pracy mózgu
Wydaje mi się, że to nie jest prawda, że aktywność fizyczna szkodzi układowi odpornościowemu. Wręcz przeciwnie, regularne ćwiczenia pomagają wzmocnić naszą odporność. Kiedy się ruszamy, zwiększa się liczba komórek odpornościowych, a krążenie krwi jest lepsze, co pomaga w transportowaniu składników odżywczych. Zauważyłem, że brak ruchu prowadzi do osłabienia mięśni, a nie ćwiczenia. Ruch jest kluczowy dla utrzymania masy mięśniowej. Co ciekawe, jeśli nie ćwiczymy, to objętość powietrza, którą jesteśmy w stanie wciągnąć, też jest mniejsza. Regularne ćwiczenia poprawiają pojemność płuc, co sprawia, że lepiej znosimy wysiłek. Dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć, jak ruch wpływa na nasze ciało, bo w przeciwnym razie można dojść do błędnych wniosków, które nie mają potwierdzenia w rzeczywistości.
Pytanie 13

Jakie czynniki mogą stanowić zagrożenie chemiczne w miejscu pracy?

A. Transformator zasilający
B. Laser
C. Żywica klej owa mocznikowa
D. Młot pneumatyczny
Transformator zasilający, młot pneumatyczny i laser to narzędzia, które same z siebie nie generują zagrożenia chemicznego. Transformator zasilający raczej dotyczy kwestii elektrycznych i ryzyka związanego z porażeniem prądem czy zwarciem, a nie chemii. Z kolei młot pneumatyczny, choć jest narzędziem mechanicznym, może wywoływać zagrożenia fizyczne jak hałas czy wibracje, jednak nie wydziela substancji chemicznych. Natomiast laser, jeśli myślimy o jego działaniu, ma zagrożenia optyczne, które mogą uszkodzić wzrok, ale chemicznych nie ma. Czasem można się mylić, koncentrując się na aspektach mechanicznych i elektrycznych, zapominając o chemicznych zagrożeniach. Warto wiedzieć, że te chemiczne ryzyka mogą wynikać z nieodpowiedniego używania substancji chemicznych, które są regulowane przez standardy, takie jak ISO 45001. Zrozumienie tych zagrożeń oraz umiejętność ich identyfikacji to klucz do bezpiecznej pracy i ochrony zdrowia pracowników.
Pytanie 14

Kto decyduje o kierowaniu pracowników na dodatkowe badania psychologiczne?

A. lekarz medycyny pracy
B. osoba z działu kadr
C. specjalista ds. bhp
D. przełożony
Decyzja o kierowaniu pracowników na dodatkowe badania psychologiczne należy do lekarza medycyny pracy, co jest zgodne z zapisami Kodeksu pracy oraz przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy. Lekarz medycyny pracy ma odpowiednie kompetencje oraz wiedzę, aby ocenić stan zdrowia psychicznego pracowników i zidentyfikować te osoby, które mogą wymagać szczególnej uwagi w kontekście ich zdolności do wykonywania obowiązków zawodowych. Na przykład, jeżeli pracownik wykonuje zadania wymagające wysokiej koncentracji lub dużej odporności na stres, lekarz może zasugerować wykonanie badań psychologicznych, aby ocenić, czy zatrudniona osoba jest w stanie sprostać wymaganiom swojego stanowiska. Dobre praktyki w zakresie zarządzania zdrowiem psychicznym w miejscu pracy podkreślają znaczenie regularnych ocen zdrowia psychicznego, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów i podjęcie odpowiednich działań. W kontekście pracy z ludźmi, ich zdrowie psychiczne jest kluczowe dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa organizacji.
Pytanie 15

Ustal, który plan zajęć młodocianego pracownika w czasie jednego roboczego dnia został opracowany zgodnie z obowiązującymi przepisami

Kodeks pracy

Art.2005 § 2.

Tygodniowy wymiar czasu pracy młodocianego w okresie odbywania zajęć szkolnych nie może przekraczać 12 godzin. W dniu uczestniczenia w zajęciach szkolnych wymiar czasu pracy młodocianego nie może przekraczać 2 godzin.

A. 6 godzin zajęć lekcyjnych, 4 godziny praktyki.
B. 6 godzin zajęć lekcyjnych, 2 godziny praktyki.
C. 6 godzin zajęć lekcyjnych, 3 godziny praktyki.
D. 6 godzin zajęć lekcyjnych, 5 godzin praktyki.
Wybór odpowiedzi, w której wskazano na 6 godzin zajęć lekcyjnych i 3, 4 lub 5 godzin praktyki, nie jest zgodny z przepisami regulującymi pracę młodocianych pracowników. Przede wszystkim, w przypadku większej liczby godzin praktyki, dochodzi do naruszenia norm czasu pracy, które są kluczowe dla ochrony młodych pracowników. Kodeks pracy jasno określa, że młodociani pracownicy mają prawo do maksymalnie 2 godzin pracy w dniu, w którym uczestniczą w zajęciach lekcyjnych. Ignorowanie tego przepisu może prowadzić do przemęczenia oraz negatywnie wpływać na ich zdrowie fizyczne i psychiczne. Ponadto, takie podejście może skutkować nieprzestrzeganiem zasad BHP, co jest szczególnie istotne w kontekście młodocianych, którzy są mniej doświadczeni w środowisku pracy. Wybór nieodpowiedniego planu zajęć może także prowadzić do obniżenia efektywności nauki oraz praktyki, ponieważ młodociani pracownicy, obciążeni nadmiernymi godzinami pracy, mogą nie być w stanie w pełni wykorzystać nabywanej wiedzy. Warto pamiętać, że edukacja zawodowa ma na celu nie tylko przygotowanie do zawodu, ale również zapewnienie bezpieczeństwa i zdrowia młodocianych. Pracodawcy powinni dokładnie znać i stosować się do przepisów, aby tworzyć odpowiednie warunki pracy i nauki, które sprzyjają rozwojowi młodych ludzi.
Pytanie 16

We wnioskach i zaleceniach profilaktycznych dotyczących opisanego wypadku nie należy ująć zalecenia dotyczącego

Pracownik wykonywał prace wykończeniowe na wysokości 1,5 metra na drabinie rozstawnej. Po ich zakończeniu miał wywiercić otwory w suficie. Stojąc na drabinie, włączył wiertarkę. W tym momencie nastąpiło „szarpnięcie wiertarki", pracownik stracił równowagę, spadł z wysokości i doznał wstrząśnienia mózgu oraz złamania w dwóch miejscach kończyny górnej.

A. przeszkolenia pracownika w ramach instruktażu stanowiskowego.
B. poinformowania innych pracowników o zaistniałym wypadku.
C. stosowania tylko i wyłącznie rusztowań do prac na wysokości z użyciem elektronarzędzi.
D. zakazu pracy wiertarką.
Nieprawidłowe jest zalecenie dotyczące zakazu pracy wiertarką, ponieważ sugeruje ono, że to użycie urządzenia było przyczyną wypadku. W rzeczywistości, wypadki przy pracy często wynikają z nieodpowiednich warunków pracy lub braku stosowania się do zasad bezpieczeństwa, a nie z funkcjonowania narzędzi. W tym przypadku, kluczowym problemem jest niebezpieczeństwo związane z pracą na wysokości, co powinno skupić uwagę na procedurach oraz środkach ochrony, które należy wdrożyć, aby zapobiec upadkom. Zamiast zakazywać użycia wiertarki, bardziej odpowiednie byłoby ustanowienie wymogu przeszkolenia pracowników w zakresie bezpiecznego korzystania z drabin i rusztowań. Ponadto, informowanie innych pracowników o zaistniałym wypadku jest istotnym elementem kultury bezpieczeństwa, a także stanowi kluczowy krok w kierunku zapobiegania przyszłym incydentom. Niezrozumienie, że każda operacja powinna być wykonywana w kontekście całego środowiska pracy, a nie tylko pojedynczych narzędzi, jest częstym błędem. Właściwe podejście do bezpieczeństwa w miejscu pracy obejmuje całościową ocenę ryzyka oraz wdrożenie kompleksowych szkoleń i procedur, a nie jednostkowe zakazy.
Pytanie 17

Osoba pracująca na tokarce, frezarce lub szlifierce powinna przejść instruktaż stanowiskowy

A. przynajmniej na dwóch z tych maszyn
B. na każdym z tych stanowisk
C. na tym stanowisku, które jest najgroźniejsze
D. przynajmniej na jednym z tych urządzeń
Odpowiedzi sugerujące, że instruktaż stanowiskowy jest konieczny tylko na jednym lub przynajmniej dwóch stanowiskach, są nieodpowiednie i wynikają z błędnego zrozumienia zasad BHP oraz specyfiki pracy w obróbce mechanicznej. Warto zauważyć, że każde z wymienionych stanowisk ma swoje unikalne ryzyka i wymaga od pracownika dostosowania się do różnych procedur operacyjnych. Ograniczenie instruktażu do jednego lub dwóch stanowisk może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, ponieważ pracownik, nie mając pełnej wiedzy, może nieumyślnie zignorować kluczowe aspekty bezpieczeństwa dotyczące obsługi innych maszyn. Na przykład, zamiast polegać na jednym szkoleniu, które obejmuje tylko tokarkę, pracownik mógłby być nieświadomy zagrożeń związanych z frezarką lub szlifierką, co może prowadzić do wypadków. W kontekście dobrej praktyki przemysłowej, każda maszyna wiąże się z innymi czynnikami ryzyka, które muszą być zrozumiane przez użytkownika. Dlatego standardy wymagają, aby pracownik miał pełne przygotowanie do pracy na każdym stanowisku, co nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także poprawia jakość wykonywanej pracy. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji oraz znaczących strat produkcyjnych.
Pytanie 18

Ocena ryzyka zawodowego w miejscu pracy realizowana jest, aby zaprezentować wyniki tej oceny

A. pracownikom zatrudnionym na ocenianych stanowiskach
B. związkom zawodowym
C. na posiedzeniu zarządu
D. inspektorom przeprowadzającym kontrolę w zakładzie
Ocena ryzyka zawodowego nie powinna być przedstawiana na posiedzeniach zarządu, ponieważ celem tego procesu jest przede wszystkim ochrona pracowników. Choć zarząd ma kluczowe znaczenie w podejmowaniu decyzji dotyczących polityki BHP, to jednak wyniki ocen ryzyka powinny bezpośrednio wpływać na działania skierowane do pracowników. Przedstawienie ocen związkom zawodowym, mimo że może być użyteczne w kontekście dialogu społecznego, nie zastępuje potrzeby edukacji i informowania pracowników o zagrożeniach, na które są narażeni. Z kolei inspektorzy prowadzący kontrolę w zakładzie mają inne zadania, jakimi są audyty i inspekcje, a ich rolą nie jest bezpośrednie informowanie o wynikach ocen ryzyka. Takie podejście może prowadzić do przekonania, że obowiązki dotyczące bezpieczeństwa pracy są wyłącznie odpowiedzialnością zarządu i inspektorów, co jest błędne. W rzeczywistości, odpowiedzialność za bezpieczeństwo w pracy powinna być współdzielona i angażować samego pracownika, który musi być świadomy zagrożeń i procedur ochrony. Zrozumienie, że ocena ryzyka ma na celu informowanie pracowników, jest kluczowe dla budowy kultury bezpieczeństwa w organizacji, w której każdy czuje się odpowiedzialny za swoje zdrowie i bezpieczeństwo, a także kolegów z pracy.
Pytanie 19

Do ryzyk związanych z uciążliwościami pracy nie wlicza się

A. nadzwyczajny wysiłek fizyczny
B. niewystarczające oświetlenie na stanowisku pracy
C. przymusowa postawa ciała
D. promieniowanie elektromagnetyczne
Promieniowanie elektromagnetyczne to temat, który można uznać za stosunkowo mało uciążliwy w kontekście ergonomii i ogólnego komfortu pracy. Oczywiście, są inne czynniki, które dużo bardziej wpływają na nasze zdrowie i samopoczucie, jak np. ciężka praca fizyczna, wyginanie się w różnych pozycjach czy złe oświetlenie. Chociaż promieniowanie elektromagnetyczne może być niebezpieczne w dużych ilościach, to w typowych warunkach pracy nie jest takim zagrożeniem, jak te wspomniane wcześniej. Warto zauważyć, że pracownicy narażeni na to promieniowanie zazwyczaj funkcjonują w środowiskach, które są dobrze monitorowane oraz regulowane zgodnie z normami, jak np. dyrektywa 2013/35/UE. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują różne osłony ochronne i unikanie długotrwałego narażenia na te pola elektromagnetyczne. Rozumienie tych różnic jest super ważne, jeśli chodzi o ocenę ryzyka w pracy oraz stworzenie dobrych warunków do pracy.
Pytanie 20

W zakładach pracy powinny być wykonywane przeglądy okresowe gaśnic

A. co 5 lat
B. co 2 lata
C. zgodnie z zaleceniami producenta, nie rzadziej jednak niż dwa razy w roku
D. zgodnie z zaleceniami producenta, nie rzadziej niż raz na rok
Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że przeglądy gaśnic powinny odbywać się raz na 2 lata, jest niezgodny z wytycznymi producentów oraz ogólnymi normami bezpieczeństwa. Przeglądy co dwa lata mogą prowadzić do sytuacji, w której gaśnica nie zostanie odpowiednio skontrolowana przez długi czas, co zwiększa ryzyko, że nie będzie ona sprawna w momencie kryzysowym. Podobnie, wskazanie przeglądów co 5 lat jest rażąco niewystarczające, jako że wiele usterek może pojawić się w krótszym czasie. Warto również zauważyć, że w przypadku wyposażenia przeciwpożarowego, regularna kontrola jest kluczowa, a odpowiednie normy, takie jak PN-EN 3, zalecają przeglądy przynajmniej raz w roku. Wybór opcji, w której sugeruje się przeglądy w okresach ustalonych przez producenta, ale nie częściej niż dwa razy w roku, również jest problematyczny, ponieważ może prowadzić do pominięcia istotnych kontroli. Często gaśnice mogą wymagać częstszej konserwacji w zależności od warunków, w jakich są używane oraz ich stanu. Ignorowanie tych wytycznych może skutkować poważnymi konsekwencjami w sytuacji awaryjnej oraz odpowiedzialnością prawną pracodawcy, gdyż obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy spoczywa na pracodawcy, który powinien działać zgodnie z aktualnymi przepisami i normami.
Pytanie 21

Który sposób ochrony należy zapewnić w pomieszczeniu pracy zagrożonym wydzielaniem się toksycznych gazów?

Wyciąg z rozporządzenia MPiPS z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

§ 98. W pomieszczeniach, w których w wyniku awarii mogą wydzielać się substancje toksyczne lub palne, w ilościach mogących stworzyć zagrożenie wybuchem, pracodawca powinien zapewnić awaryjną wentylację wyciągową uruchamianą od wewnątrz i z zewnątrz pomieszczeń - zapewniającą wymianę powietrza dostosowaną do przeznaczenia pomieszczeń zgodnie z właściwymi przepisami i Polskimi Normami.

A. Klimatyzację i wentylację mechaniczną.
B. Wentylację awaryjną wyciągową.
C. Nawiewy powietrza z wentylacji miejscowej.
D. Wentylację mechaniczną nawiewno-wywiewną.
Wybór wentylacji awaryjnej wyciągowej jako odpowiedzi na pytanie jest zgodny z wymaganiami przepisów prawa dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. W pomieszczeniach, w których występuje ryzyko wydzielania się toksycznych gazów, konieczne jest zapewnienie skutecznej wentylacji, która pozwoli na szybkie usunięcie zanieczyszczeń z powietrza. Wentylacja awaryjna wyciągowa działa na zasadzie automatycznego uruchamiania systemu wentylacyjnego w momencie wykrycia niebezpieczeństwa, co jest niezbędne w sytuacjach zagrożenia. Przykładowo, w laboratoriach chemicznych, gdzie przeprowadzane są eksperymenty z niebezpiecznymi substancjami, wentylacja wyciągowa pozwala na utrzymanie czystości powietrza, a tym samym ochronę zdrowia pracowników. Dodatkowo, zgodnie z Polskimi Normami, wentylacja ta powinna być regularnie serwisowana i testowana, aby zapewnić jej skuteczność. Właściwe planowanie oraz utrzymanie systemów wentylacyjnych w obiektach przemysłowych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pracy.
Pytanie 22

W biurach temperatura powinna być

A. dostosowana do płci zatrudnionych.
B. wyższa od 14°C.
C. dostosowana do wieku zatrudnionych.
D. wyższa od 18°C.
Wybór odpowiedzi dotyczących dostosowywania temperatury do wieku lub płci pracowników opiera się na błędnym założeniu, że potrzeby termiczne są jedynie subiektywną kwestią, gdy w rzeczywistości są one regulowane przez szereg obiektywnych standardów dotyczących komfortu termicznego. Przyjmuje się, że optymalna temperatura w biurze powinna wynosić od 20 do 22°C w zależności od aktywności wykonywanej przez zatrudnionych, co nie ma związku z ich wiekiem czy płcią. W praktyce, różnice w odczuwaniu ciepła mogą wynikać z indywidualnych preferencji lub adaptacji organizmu do warunków, ale nie są one wystarczającym uzasadnieniem dla wprowadzenia przepisów dotyczących różnic w temperaturze w zależności od płci lub wieku. Ponadto, odpowiedzi sugerujące minimalną temperaturę 14°C są niezgodne z normami, które jasno określają, że taka wartość może być niewystarczająca do zapewnienia komfortu oraz bezpieczeństwa w miejscu pracy. Niezadowolenie z warunków panujących w biurze może prowadzić do obniżenia motywacji i efektywności pracowników, co podkreśla znaczenie przestrzegania ustalonych standardów. Dlatego ważne jest, aby kierować się zaleceniami specjalistów w zakresie zdrowia i ergonomii, a nie osobistymi przekonaniami czy stereotypami.
Pytanie 23

Analiza oraz ocena obciążenia psychicznego pracownika w miejscu pracy nie ma na celu

A. optymalizacji procesów w celu zredukowania obciążenia psychicznego
B. poprawy standardów pracy przez eliminację błędów
C. dostosowania miejsca pracy do preferencji pracownika
D. dostosowania przebiegu produkcji do zdolności pracownika
Odpowiedź, którą wybrałeś, jest rzeczywiście na miejscu. Badanie obciążenia psychicznego polega głównie na tym, by dopasować warunki pracy do możliwości i ograniczeń ludzi, a nie do ich osobistych gustów. Chodzi o to, by stworzyć takie środowisko, w którym pracownicy mogą pracować efektywnie i bez większego stresu. Na przykład, gdy mówimy o ergonomii, projektując miejsce pracy, trzeba brać pod uwagę zarówno biomechanikę, jak i psychologię, żeby wszystko działało jak najlepiej. Przykładem mogą być zmiany, takie jak rotacja zadań, które pomagają w walce z nudą i wypaleniem. To wszystko jest zgodne z wytycznymi Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO) i poprawia komfort oraz efektywność pracowników. Widać więc, że poprawne stosowanie tych zasad jest naprawdę istotne.
Pytanie 24

Szpital Miejski został oddany do użytku 25 lipca 2009 roku. Korzystając z wyciągu z rozporządzenia określ kiedy powinna być założona książka obiektu budowlanego dla tego obiektu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY
z dnia 3 lipca 2003 r.
w sprawie książki obiektu budowlanego
(wyciąg)
§ 1.1. Rozporządzenie określa wzór książki obiektu budowlanego, zwanej dalej "książką", oraz sposób jej prowadzenia.
2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.
§ 2.Książka powinna być założona w dniu przekazania obiektu budowlanego, zwanego dalej "obiektem", do użytkowania i systematycznie prowadzona przez okres jego użytkowania.
§ 3.1. Książka powinna mieć format A-4 i być wykonana w sposób trwały, zapewniający przydatność do użytkowania w całym okresie użytkowania obiektu.
§ 4.1. Książka powinna mieć strony ponumerowane oraz zabezpieczone w sposób chroniący przed ich usunięciem lub wymianą.
2. W przypadku wypełnienia całej książki zakłada się jej kolejny tom, wpisując na stronie tytułowej numer kolejny tomu oraz datę założenia.

A. W dniu pierwszej kontroli Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
B. W dniu pierwszej kontroli Państwowej Inspekcji Pracy.
C. W dniu przekazania obiektu budowlanego do użytkowania.
D. Miesiąc po przekazaniu obiektu budowlanego do użytku.
Wybór innych opcji, takich jak dzień pierwszej kontroli Państwowej Inspekcji Sanitarnej czy Państwowej Inspekcji Pracy, jest nieprawidłowy, ponieważ koncentruje się na momentach, które nie mają bezpośredniego związku z założeniem książki obiektu budowlanego. Książka ta jest kluczowym dokumentem, który powinien być otwarty w momencie, gdy obiekt zostaje oddany do użytkowania, a nie w momencie jego kontroli. Z perspektywy przepisów prawa budowlanego, książka obiektu budowlanego ma na celu rejestrowanie wszystkich zdarzeń związanych z eksploatacją obiektu, co czyni ją niezbędną w każdym etapie użytkowania. Właściwe prowadzenie tej dokumentacji pozwala na monitorowanie stanu technicznego budynku oraz dokumentowanie przeprowadzanych prac konserwacyjnych, co jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również praktyką zapewniającą bezpieczeństwo użytkowników. Opóźnienie w założeniu książki obiektu do miesiąca po jego oddaniu do użytku może prowadzić do sytuacji, w której istotne informacje dotyczące stanu technicznego czy przeprowadzanych działań nie zostaną zarejestrowane, co w przyszłości może skutkować trudnościami w zarządzaniu obiektem oraz potencjalnymi problemami prawnymi. Ignorowanie tych zasad może również prowadzić do nieprawidłowości związanych z odpowiedzialnością za ewentualne wady budowlane czy awarie, które mogłyby zostać wcześniej zidentyfikowane i naprawione. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że książka obiektu budowlanego jest dokumentem, który powinien być prowadzony od samego początku użytkowania obiektu.
Pytanie 25

Czy pracownicy mają prawo nosić własną odzież oraz obuwie robocze w miejscu pracy?

A. jedynie na stanowiskach wskazanych przez związki zawodowe i społecznego inspektora pracy
B. za zgodą pracodawcy pod warunkiem, że spełniają one wymagania bhp
C. bez zgody pracodawcy
D. za zgodą swojego bezpośredniego przełożonego
Jeśli byśmy założyli, że pracownicy mogą nosić własne ubrania bez zgody szefa, to może to prowadzić do różnych problemów z bezpieczeństwem. Pracodawca przecież musi mieć pewność, że środki ochrony osobistej są dostosowane do warunków w pracy i spełniają wymagane normy. Jeśli tego nie sprawdzimy, to pracownicy mogą używać ubrań, które nie zapewniają odpowiedniej ochrony przed ryzykiem, takim jak oparzenia czy uszkodzenia ciała. Myślenie, że zgoda przełożonego załatwia sprawę, to błąd. Może być tak, że szef nie ma pełnej wiedzy o wszystkich wymaganiach bhp. A ograniczanie noszenia własnej odzieży tylko do sytuacji wskazanych przez związki zawodowe może być zbyt wąskie. W sumie, każda decyzja o tym, jakie ubrania można nosić w pracy, powinna być podejmowana w oparciu o ogólne zasady bhp. To pracodawca musi zadbać o bezpieczeństwo pracowników, więc jego zgoda jest naprawdę ważna.
Pytanie 26

Praca na wysokości, zgodnie z przepisami dotyczącymi ogólnych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, to działalność wykonywana na obszarze usytuowanym powyżej poziomu podłogi lub ziemi, na wysokości minimum

A. 0,5 m
B. 1 m
C. 2 m
D. 3 m
Wybór innych odpowiedzi, takich jak 2 m, 3 m czy 0,5 m, może wynikać z niepełnego zrozumienia definicji prac na wysokości oraz mylnego interpretowania przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Odpowiedź 2 m sugeruje, że tylko prace powyżej tej wysokości są traktowane jako prace na wysokości, co jest niezgodne z obowiązującymi regulacjami prawnymi. Warto zauważyć, że w przypadku upadku z wysokości powyżej 1 m ryzyko poważnych obrażeń znacznie wzrasta, co podkreśla, dlaczego granicą dla prac na wysokości ustaloną na 1 m jest tak istotna. Odpowiedź 3 m zdaje się ignorować fakt, że wiele prac, w tym konserwacje czy naprawy, prowadzone są na niższych wysokościach, które również mogą stwarzać zagrożenie. Natomiast 0,5 m, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się, że jest to niska wysokość, również może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, zwłaszcza w przypadku osób pracujących w obuwiu roboczym lub na nierównym terenie. Te nieprawidłowe podejścia do klasyfikacji wysokości pracy wynikają często z niepełnego zrozumienia zasadniczych założeń bezpieczeństwa, co może prowadzić do nieprzemyślanych decyzji dotyczących zabezpieczeń i organizacji pracy. W praktyce, niezależnie od wybranej wysokości, kluczowe jest, aby każdy, kto pracuje na jakiejkolwiek wysokości, był świadomy ryzyk oraz miał zapewnione odpowiednie szkolenie i środki ochrony osobistej.
Pytanie 27

W pierwszej kolejności osoba, która pomaga osobie porażonej prądem elektrycznym, powinna

A. zarejestrować potrzebę wezwania karetki pogotowia
B. zacząć wykonywać sztuczne oddychanie
C. odłączyć poszkodowanego od źródła prądu
D. ustawić poszkodowanego w bezpiecznej pozycji
W sytuacji porażenia prądem elektrycznym kluczowym krokiem jest uwolnienie poszkodowanego spod działania prądu. Prąd elektryczny może powodować skurcze mięśni, co utrudnia lub wręcz uniemożliwia oddzielenie poszkodowanego od źródła prądu. Dlatego najpierw należy zapewnić bezpieczeństwo, eliminując ryzyko dalszego porażenia, zarówno dla poszkodowanego, jak i osoby ratującej. W praktyce oznacza to np. wyłączenie źródła prądu, odłączenie przewodów, lub użycie materiałów izolacyjnych, takich jak drewno czy plastik. Dopiero po uwolnieniu poszkodowanego można przystąpić do oceny jego stanu zdrowia oraz do podjęcia dalszych działań, takich jak wezwanie pomocy medycznej. Stosowanie się do procedur zgodnych z wytycznymi organizacji zajmujących się bezpieczeństwem i ratownictwem, takich jak Polskie Centrum Badań i Certyfikacji, jest kluczowe dla efektywnego działania w sytuacjach kryzysowych.
Pytanie 28

Na jakie badania lekarskie należy regularnie się zgłaszać?

A. osoby, które dopiero co zaczęły pracę w firmie
B. tylko ci, którzy pracują w warunkach szkodliwych lub uciążliwych
C. wszyscy zatrudnieni w danym zakładzie
D. jedynie pracownicy zatrudnieni na stanowiskach fizycznych
Udzielenie odpowiedzi, że okresowym badaniom lekarskim podlegają tylko pracownicy nowo zatrudnieni w zakładzie, lub też że dotyczą one wyłącznie pracowników na stanowiskach robotniczych, jest mylnym podejściem do regulacji prawnych dotyczących ochrony zdrowia w miejscu pracy. W rzeczywistości, okresowe badania lekarskie są obowiązkiem dla wszystkich pracowników, niezależnie od ich statusu zatrudnienia czy rodzaju wykonywanej pracy. Takie podejście może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, gdzie pracownicy nie są odpowiednio monitorowani, co może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Ponadto, pomijanie pracowników zatrudnionych na stanowiskach szkodliwych i uciążliwych w kontekście badań okresowych jest nieodpowiedzialne, ponieważ ich zdrowie może być narażone na wpływ czynników ryzykownych. Ignorowanie potrzeb zdrowotnych wszystkich pracowników może prowadzić do wzrostu absencji chorobowej oraz obniżenia morale w zespole. Warto również zauważyć, że nieprzestrzeganie obowiązku przeprowadzania okresowych badań lekarskich może narażać pracodawców na kary finansowe oraz inne konsekwencje prawne. Właściwe podejście do zarządzania zdrowiem pracowników to kluczowy element odpowiedzialnego zarządzania zasobami ludzkimi oraz dbałości o przestrzeganie przepisów prawa pracy.
Pytanie 29

Jak przebiega określanie wydatku energetycznego zgodnie z metodą Lehmanna?

A. pomiarze ilości oraz jakości wydychanego dwutlenku węgla
B. badaniu zużycia tlenu
C. pomiarze tętna
D. zapisaniu z tabel wartości wydatku energetycznego
Analiza zużycia tlenu, pomiar ilości i jakości wydychanego dwutlenku węgla oraz pomiar tętna to różne metody oceny wydatku energetycznego, ale nie są one zgodne z metodą Lehmanna. Odczyt z tabel wartości wydatku energetycznego jest bardziej bezpośredni i oparty na empirycznych danych, co sprawia, że jest bardziej praktyczny w zastosowaniach codziennych. Analizując zużycie tlenu, uzyskujemy informację o wydolności organizmu i jego zdolności do przetwarzania energii, co niekoniecznie przekłada się na bezpośrednie oszacowanie wydatku energetycznego dla wszystkich aktywności. Pomiar dwutlenku węgla również jest użyteczny, lecz wymaga skomplikowanego sprzętu i nie jest metodą standardową dla codziennych obliczeń. Ponadto, pomiar tętna, choć pomocny w monitorowaniu intensywności wysiłku, nie dostarcza precyzyjnych informacji o wydatku energetycznym, ponieważ każdy organizm może reagować inaczej na wysiłek fizyczny. Często mylnie zakłada się, że te metody są równoważne z odczytem z tabel, jednak każda z nich ma swoje ograniczenia i zastosowanie, które nie zawsze odpowiadają standardom oceny wydatku energetycznego zgodnych z praktykami branżowymi.
Pytanie 30

Pracownicy mają prawo korzystać w pracy z własnej odzieży roboczej oraz obuwia roboczego

A. bez zgody pracodawcy
B. jedynie na stanowiskach określonych przez związki zawodowe i społecznego inspektora pracy
C. za zgodą pracodawcy pod warunkiem, że spełniają one wymagania bhp
D. za zgodą swojego bezpośredniego przełożonego
Próba korzystania z własnej odzieży roboczej i obuwia roboczego bez zgody pracodawcy jest niezgodna z przepisami BHP oraz regulacjami pracy. W sytuacji, kiedy pracownicy nie uzyskują zgody, narażają się na konsekwencje związane z nieprzestrzeganiem norm zdrowotnych i bezpieczeństwa. Zgoda pracodawcy w tym kontekście nie jest jedynie formalnością, lecz kluczowym wymogiem mającym na celu zapewnienie, że odzież i obuwie nie tylko są komfortowe, ale również spełniają określone standardy ochrony. Wiele osób myśli, że mogą korzystać z dowolnych ubrań, co prowadzi do sytuacji, w której nie spełniają one norm potrzebnych do ochrony przed substancjami chemicznymi, wysoką temperaturą czy innymi zagrożeniami występującymi w miejscu pracy. Ponadto, stwierdzenie, że pracownicy mogą używać własnej odzieży jedynie na stanowiskach określonych przez związki zawodowe i inspektora pracy jest niepoprawne, ponieważ takie regulacje są zazwyczaj ustalane przez pracodawcę na podstawie ogólnych przepisów BHP, a nie wyłącznie przez przedstawicieli związku zawodowego. Kluczowe jest, aby pracodawcy i pracownicy współpracowali w celu zapewnienia warunków pracy, które są zgodne z wymogami prawa, co nie tylko chroni zdrowie pracowników, ale także chroni pracodawcę przed potencjalnymi roszczeniami wynikającymi z wypadków w pracy.
Pytanie 31

W sytuacji, gdy warunki wykonywanej pracy nie są zgodne z przepisami bhp i stanowią bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika, ten ostatni

A. powinien zrezygnować z wykonywania swoich obowiązków
B. ma prawo wstrzymać się od pracy, niezwłocznie informując o tym swojego przełożonego
C. powinien kontynuować pracę, zachowując szczególną ostrożność
D. może opuścić miejsce pracy
Decyzja o kontynuowaniu pracy pomimo znacznych zagrożeń dla zdrowia lub życia jest nieodpowiedzialna i sprzeczna z zasadami BHP. Pracownik powinien działać w zgodzie z zasadami bezpieczeństwa, które jasno wskazują na konieczność zgłaszania wszelkich nieprawidłowości. Zachowanie zwiększonej ostrożności, choć może wydawać się sensowne, w praktyce nie rozwiązuje problemu. Pracownik, który nie zgłasza zagrożenia, może stać się nieświadomym sprawcą wypadku, co stawia nie tylko jego, ale i innych pracowników w niebezpieczeństwie. Również rezygnacja z pracy bez odpowiedniego zgłoszenia tego przełożonemu nie jest praktyką zalecaną, ponieważ może prowadzić do nieporozumień i nieprawidłowości w obiegu informacji o zagrożeniu. Oddalenie się z miejsca pracy bez formalnego powiadomienia przełożonego nie jest zgodne z procedurami bezpieczeństwa i może skutkować nieprzyjemnymi konsekwencjami zarówno dla pracownika, jak i dla pracodawcy. Właściwą postawą jest nie tylko zrozumienie swoich praw, ale także odpowiedzialne działanie i zgłaszanie zagrożeń, co wpisuje się w kulturę bezpieczeństwa w miejscu pracy. Pracownicy powinni być świadomi, że ich bezpieczeństwo i zdrowie są priorytetem, a nieprzestrzeganie procedur może prowadzić do poważnych następstw.
Pytanie 32

W miejscach pracy, gdzie realizuje się lekką pracę fizyczną oraz w biurach, temperatura nie powinna być niższa niż

A. 14°C
B. 18°C
C. 13°C
D. 16°C
Wybór temperatury poniżej 18°C, takiej jak 13°C, 14°C czy 16°C, nie jest zgodny z zaleceniami dotyczącymi ergonomii w miejscu pracy oraz wpływa negatywnie na samopoczucie pracowników. Temperatura 13°C jest zbyt niska dla większości pracowników, co może prowadzić do dyskomfortu, a także do obniżenia wydajności i kreatywności. Tego rodzaju temperatura nie sprzyja komfortowi psychofizycznemu, co może skutkować trudnościami w koncentracji oraz wzrostem liczby błędów popełnianych w pracy. Wiele badań podkreśla, że optymalne warunki termiczne w miejscu pracy, w tym odpowiednia temperatura, są kluczowe dla utrzymania zdrowia i dobrostanu pracowników. Pracownicy narażeni na chłodne warunki mogą odczuwać nie tylko dyskomfort, ale także skutki hipoteremii, co wpływa na ich wydajność i morale. Warto również zauważyć, że zbyt niskie temperatury mogą prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób układu oddechowego. Dlatego tak ważne jest, aby przestrzegać standardów oraz zaleceń dotyczących temperatury w pomieszczeniach pracy, co nie tylko zwiększa komfort, ale także przyczynia się do lepszego środowiska pracy i wyższej jakości życia zawodowego pracowników.
Pytanie 33

Karę porządkową wobec pracowników, którzy zaniedbali obowiązki z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, ma prawo nałożyć

A. każdy pracownik służby bhp
B. społeczny inspektor pracy
C. specjalista ds. bhp
D. wyłącznie pracodawca
Wiele osób może mylnie przypuszczać, że specjalista ds. bhp, społeczny inspektor pracy czy inny członek służby bhp mają również uprawnienia do nakładania kar porządkowych na pracowników. Takie przekonanie wynika często z niepełnego zrozumienia ról i odpowiedzialności w systemie zarządzania bezpieczeństwem pracy. Specjalista ds. bhp jest odpowiedzialny za doradztwo, tworzenie procedur oraz szkolenie pracowników, ale nie ma uprawnień do nakładania kar. Jego rolą jest wspieranie pracodawcy w zakresie wdrażania i przestrzegania przepisów BHP, a nie bezpośrednie egzekwowanie dyscypliny. Społeczny inspektor pracy, mimo że ma na celu monitorowanie warunków pracy, również nie jest osobą uprawnioną do nakładania kar. Prawdziwa odpowiedzialność za egzekwowanie zasad BHP leży w rękach pracodawcy, który może podejmować decyzje dotyczące konsekwencji za naruszenia. W sytuacji, w której pracownicy mają poczucie, że kary mogą być nakładane przez każdego przedstawiciela służby bhp, mogą wprowadzać niepotrzebny niepokój i zastraszenie, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego zarządzania personelem. Kluczowe jest zrozumienie, że rolą pracodawcy jest nie tylko nakładanie kar, ale również promowanie kultury bezpieczeństwa, w której pracownicy czują się odpowiedzialni za własne bezpieczeństwo i przestrzeganie zasad BHP.
Pytanie 34

Na każdym egzemplarzu indywidualnego środka ochrony powinno być umieszczone w sposób wyraźny, czytelny oraz odporne na zatarcie

A. oznaczenie CE
B. znak pracodawcy
C. znak producenta
D. oznaczenie UE
Umieszczanie logo pracodawcy, logo producenta czy oznakowania UE na środkach ochrony indywidualnej nie spełnia wymogów regulacji dotyczących oznakowania produktów, w szczególności jeśli chodzi o ich dopuszczenie do obrotu na rynku europejskim. Logo pracodawcy jest elementem wizerunkowym, służy identyfikacji firmy, ale nie ma bezpośredniego znaczenia w kontekście spełniania norm bezpieczeństwa. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że obecność logo pracodawcy podnosi standardy bezpieczeństwa, co nie jest prawdą. Podobnie logo producenta, choć istotne w kontekście identyfikacji źródła produktu, nie zastępuje obowiązku posiadania oznakowania CE, które jest kluczowe dla potwierdzenia zgodności z wymaganiami prawnymi. Oznakowanie UE odnosi się do procedur regulacyjnych, ale nie jest specyficznym oznaczeniem dla produktów, które muszą być zgodne z normami. Właściwe podejście do ochrony indywidualnej powinno skupić się na zapewnieniu, że środki ochrony są odpowiednio oznakowane zgodnie z wymaganiami dyrektyw unijnych, co ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo użytkowników. Niezrozumienie znaczenia oznakowania CE może prowadzić do stosowania produktów, które nie spełniają standardów bezpieczeństwa, co z kolei stwarza ryzyko dla zdrowia osób korzystających z tych środków w środowisku pracy.
Pytanie 35

Przygotowania przed podjęciem pracy, zasady oraz metody bezpiecznego jej wykonywania, działania po zakończeniu pracy oraz zasady postępowania w przypadkach awaryjnych są składnikami

A. właściwych praktyk higienicznych.
B. kontraktu.
C. instrukcji bhp.
D. właściwych praktyk produkcyjnych.
Wybór odpowiedzi innej niż "instrukcji bhp" opiera się na nieporozumieniach dotyczących ról różnych dokumentów w kontekście bezpieczeństwa pracy. Umowa, mimo że reguluje stosunki między pracownikami a pracodawcami, nie zawiera szczegółowych zasad dotyczących czynności przed, w trakcie i po pracy, ani też nie omawia postępowania w sytuacjach kryzysowych. Jej głównym celem jest określenie warunków zatrudnienia, a nie zapewnienie bezpiecznych praktyk w miejscu pracy. Dobre praktyki higieniczne koncentrują się na utrzymaniu czystości i zdrowia w środowisku pracy, ale znów nie obejmują całościowych zasad bezpieczeństwa. Co więcej, dobre praktyki produkcyjne dotyczą efektywności i jakości procesów produkcyjnych, a nie bezpieczeństwa pracy. Wybierając te odpowiedzi, można pomylić pojęcia i role poszczególnych dokumentów, co wskazuje na brak zrozumienia, jak ważne jest wdrażanie właściwych procedur bhp, które są kluczowe dla ochrony zdrowia i życia pracowników. Należy również pamiętać, że nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno dla pracowników, jak i pracodawców, w tym kar finansowych oraz utraty reputacji firmy.
Pytanie 36

Kto, będąc zatrudniającym lub działając w jego imieniu, łamie przepisy dotyczące czasu pracy lub zasady dotyczące uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem oraz zatrudnianiem młodocianych, podlega karze?

A. pozbawienia wolności
B. ograniczenia wolności
C. grzywny
D. nawiązki na cele charytatywne
Odpowiedź "grzywny" jest prawidłowa, ponieważ w polskim prawodawstwie naruszenia przepisów dotyczących czasu pracy oraz uprawnień związanych z rodzicielstwem i zatrudnianiem młodocianych są klasyfikowane jako wykroczenia, za które przewidziane są kary finansowe. Zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawcy, którzy nie przestrzegają tych regulacji, mogą być ukarani grzywną, co ma na celu nie tylko ukaranie obowiązków, ale również zniechęcenie do dalszych naruszeń. Przykładami takich naruszeń mogą być np. niewłaściwe ustalanie godzin pracy, niedostarczanie pracownikom informacji o ich prawach dotyczących urlopów macierzyńskich czy też zatrudnianie młodocianych bez wymaganych zgód. W praktyce, w przypadku stwierdzenia takich wykroczeń, inspektor pracy może nałożyć na pracodawcę karę grzywny, a dochodzenie może również prowadzić do dalszych konsekwencji, w tym kontrolowania przestrzegania przepisów w przyszłości. Dbałość o przestrzeganie tych przepisów jest niezbędna zarówno dla ochrony pracowników, jak i dla budowania pozytywnego wizerunku pracodawcy. Właściwe stosowanie przepisów prawa pracy wspiera również dobre praktyki zarządzania zasobami ludzkimi.
Pytanie 37

W którym z wymienionych dni pracodawca ma prawo zatrudnić pracownika w sklepie?

A. 11 listopada
B. 1 stycznia
C. 1 maja
D. 24 grudnia
Wybór dat 1 maja, 1 stycznia i 11 listopada to niezbyt dobry pomysł, bo te dni są ustawowo wolne od pracy. 1 stycznia to Nowy Rok, więc nie ma szans, żeby zatrudnić kogoś w tym dniu. 1 maja to Święto Pracy, więc też odpoczywamy, a 11 listopada, Narodowe Święto Niepodległości, też jest dniem wolnym. To oznacza, że sklepy są zamknięte i nie można prowadzić normalnej działalności. Myślę, że często ludzie zapominają o tych przepisach, które są stworzone, żeby chronić pracowników i dać im czas na odpoczynek. Warto się z tym zapoznać, żeby lepiej planować zatrudnienie i działania w branży handlowej.
Pytanie 38

W przypadku podejrzenia u pracownika choroby zawodowej, pracodawca ma obowiązek natychmiast zgłosić ten fakt

A. w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy
B. inspektorowi Państwowej Inspekcji Pracy
C. lekarzowi medycyny pracy zajmującemu się profilaktyczną opieką zdrowotną nad pracownikami
D. właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu i właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy
Nieprawidłowe podejście do zgłaszania podejrzeń o choroby zawodowe często wynika z niepełnego zrozumienia obowiązków pracodawcy oraz struktury odpowiedzialności w systemie ochrony zdrowia i pracy. Zgłaszanie tego typu przypadków wyłącznie do Centralnego Instytutu Ochrony Pracy lub inspektora Państwowej Inspekcji Pracy, mimo że są to instytucje ważne dla ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, nie wypełnia obowiązków wynikających z przepisów prawa. Centralny Instytut Ochrony Pracy zajmuje się głównie badaniami i analizą problemów ochrony pracy oraz opracowaniem odpowiednich norm i standardów, ale nie jest właściwym organem do bezpośredniego zgłaszania przypadków podejrzenia chorób zawodowych. Również inspektor Państwowej Inspekcji Pracy, choć pełni istotną rolę w kontrolowaniu warunków pracy, nie jest odpowiedzialny za działania związane z profilaktyką zdrowotną. Pracodawcy często mogą popełniać błąd, myśląc, że wystarczy zgłosić sprawę do jednego z tych organów, co prowadzi do opóźnień w diagnozowaniu i leczeniu potencjalnych chorób zawodowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że odpowiednie zgłoszenie do właściwego państwowego inspektora sanitarnego oraz okręgowego inspektora pracy jest nie tylko wymogiem formalnym, ale także najlepszą praktyką w zakresie dbania o zdrowie pracowników oraz prewencji chorób zawodowych. Ignorowanie tej procedury może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla pracowników oraz prawnych dla pracodawcy.
Pytanie 39

Pomieszczenie ma powierzchnię 22 m2 i wysokość 3,8 m. Urządzenia i sprzęt spawalniczy zajmują 5 m3. Określ na podstawie rozporządzenia, ilu spawaczy może być zatrudnionych w tym pomieszczeniu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 27 kwietnia 2000 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych.
(wyciąg)
§ 6. Ścianki lub parawany kabiny spawalniczej powinny być wykonane z materiału niepełnego lub trudno zapalnego, umożliwiającego skuteczne pochłanianie optyczne. Powinny one mieć wysokość co najmniej 2 m, z zachowaniem przy podłodze szczeliny wentylacyjnej
§ 7. 1. W spawalni powinno przypadać na każdego pracownika wykonującego zmianę co najmniej 15 m³ wolnej objętości pomieszczenia nie zajętej przez urządzenia i sprzęt.
2. Wysokość pomieszczenia spawalni powinna wynosić co najmniej 3.75 m.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy pracach spawalniczych wykonywanych na statkach morskich i śródlądowych.

A. 1
B. 4
C. 5
D. 6
Zrozumienie wymagań dotyczących przestrzeni roboczej dla spawaczy jest kluczowe, ale wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych nieporozumień. Odpowiedzi, które wskazują na mniejszą liczbę spawaczy, mogą sugerować bagatelizowanie przepisów dotyczących minimalnej przestrzeni. Na przykład, wybór odpowiedzi 1, 4 lub 6 może wynikać z nieprawidłowych obliczeń lub błędnej interpretacji przepisów. Warto zauważyć, że przepis nakładający obowiązek posiadania 15 m³ na jednego pracownika jest kluczowy dla zapewnienia odpowiednich warunków pracy. Często występuje błędne założenie, że można zatrudnić większą liczbę spawaczy, co może wynikać z niewłaściwego rozumienia przestrzeni dostępnej w pomieszczeniu. Z kolei wybór liczby 6 opiera się na mylnym przekonaniu, że więcej spawaczy można zatrudnić przy większej objętości, co nie uwzględnia wymogu wolnej przestrzeni. W praktyce, każde naruszenie tych przepisów może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym ryzyka wypadków oraz problemów zdrowotnych. Dlatego też istotne jest, aby dokładnie analizować dostępne dane i przestrzegać przepisów, które mają na celu ochronę zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w miejscu pracy.
Pytanie 40

Warunki pracy można uznać za bezpieczne - nie powodujące negatywnych skutków dla zdrowia pracownika, jeśli stężenie wynoszące NDSCh utrzymuje się w środowisku pracy maksymalnie przez

A. 5 min
B. 30 min
C. 15 min
D. 60 min
Odpowiedzi takie jak '60 min.', '30 min.' i '5 min.' sugerują błędne zrozumienie zasad dotyczących NDSCh oraz ogólnych norm bezpieczeństwa w miejscu pracy. Wybór 60 minut jako dopuszczalnego czasu ekspozycji na stężenie równe NDSCh jest całkowicie nieprawidłowy, ponieważ przekracza on maksymalny czas, jaki pracownik może być narażony na szkodliwe działanie substancji chemicznych, co może prowadzić do chronicznych problemów zdrowotnych. Podobnie, 30 minut to czas, który również może być niewystarczający w wielu przypadkach, zwłaszcza w kontekście substancji o działaniu kumulacyjnym. Wybranie 5 minut jako odpowiedzi może sugerować, że użytkownik nie zdaje sobie sprawy, jakie są realne zagrożenia i normy w zakresie ekspozycji. Typowym błędem myślowym jest nadmierne upraszczanie problematyki narażenia na substancje chemiczne, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie, że NDSCh jest wartością czasową, wyznaczającą granice bezpieczeństwa, jest kluczowe dla stosowania właściwych procedur BHP oraz ochrony zdrowia pracowników. Edukacja w zakresie standardów, takich jak dyrektywy europejskie dotyczące ochrony zdrowia w miejscu pracy, jest niezbędna do podnoszenia świadomości i poprawy praktyk w miejscu pracy.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej