Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 22:34
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 22:52

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podaj nazwę funkcji przełącznika, która pozwala na przypisanie wyższego priorytetu dla przesyłania VoIP?

A. QoS

B. SNMP

C. VNC

D. STP

Wybór odpowiedzi, które nie są związane z mechanizmem priorytetyzacji ruchu VoIP, wskazuje na niewłaściwe zrozumienie roli i funkcji poszczególnych technologii w kontekście zarządzania ruchem sieciowym. SNMP (Simple Network Management Protocol) jest protokołem używanym do monitorowania i zarządzania urządzeniami w sieci, ale nie ma bezpośredniego wpływu na priorytetyzację ruchu. Pomimo że SNMP pozwala na zbieranie informacji o stanie sieci i urządzeń, nie ma zdolności do przydzielania różnym typom ruchu różnych poziomów jakości. Z kolei VNC (Virtual Network Computing) to protokół służący do zdalnego dostępu do komputerów. Nie ma on nic wspólnego z zarządzaniem jakością usług czy priorytetyzacją ruchu sieciowego. Użycie VNC do transmisji VoIP nie tylko nie wpłynie na jakość połączenia, ale może wręcz wprowadzać dodatkowe opóźnienia i utrudnienia w komunikacji. STP (Spanning Tree Protocol) jest z kolei protokołem używanym do zapobiegania pętli w sieciach Ethernet, co również nie ma związku z priorytetyzacją ruchu. Kluczowym błędem myślowym jest zakładanie, że różne protokoły i usługi pełnią tę samą rolę w kontekście zarządzania ruchem sieciowym. Zrozumienie ról poszczególnych technologii oraz ich zastosowania w kontekście jakości usług jest niezbędne do prawidłowego konfigurowania sieci i zapewnienia odpowiednich parametrów działania dla aplikacji wrażliwych na opóźnienia, takich jak VoIP.

Pytanie 2

Aby podłączyć dysk z interfejsem SAS, należy użyć kabla przedstawionego na diagramie

A. rys. B

B. rys. D

C. rys. C

D. rys. A

Kabel na rysunku D to świetny wybór do podłączenia dysku z interfejsem SAS. Jest zaprojektowany specjalnie do przesyłania danych w serwerach i systemach storage. Moim zdaniem SAS to naprawdę zaawansowana technologia, bo pozwala na transfer danych z prędkością do 22,5 Gb/s, co jest mega szybkie! Kabel SAS jest bardzo niezawodny i to sprawia, że nadaje się idealnie do zastosowań, gdzie liczy się efektywność, jak w centrach danych. Dzięki temu, że SAS obsługuje dużo jednoczesnych połączeń i dynamiczne rozpoznawanie urządzeń, to jest naprawdę kluczowe w korporacyjnych środowiskach. Warto pamiętać, że SAS jest też kompatybilny z SATA, co daje większe możliwości w konfiguracji systemów pamięci. Używanie kabli SAS według standardów branżowych zapewnia stabilność i elastyczność, co w dzisiejszych czasach jest mega istotne dla każdej firmy.

Pytanie 3

Jaką rolę pełni serwer FTP?

A. zarządzanie kontami e-mail

B. udostępnianie plików

C. uzgadnianie czasu

D. nadzór nad siecią

Funkcją serwera FTP (File Transfer Protocol) jest przede wszystkim udostępnianie plików w sieci. Protokół FTP umożliwia przesyłanie danych pomiędzy komputerami w sposób zorganizowany i bezpieczny. Dzięki FTP użytkownicy mogą łatwo wysyłać oraz pobierać pliki z serwera, co jest niezwykle przydatne w różnych zastosowaniach, od przesyłania dokumentów, przez synchronizację zasobów witryn internetowych, aż po zarządzanie danymi w chmurze. W kontekście biznesowym, serwery FTP często są wykorzystywane do udostępniania dużych plików, które nie mogą być przesyłane za pomocą zwykłych wiadomości e-mail. Zastosowanie FTP w branży IT opiera się na standardach IETF RFC 959 oraz 3659, które definiują zasady działania protokołu, co zapewnia dużą interoperacyjność pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi. Dodatkowo, wiele firm implementuje zabezpieczenia, takie jak FTP Secure (FTPS) czy SSH File Transfer Protocol (SFTP), aby chronić dane podczas transmisji. W praktyce korzystanie z FTP jest kluczowe w środowiskach, gdzie wymagana jest efektywna wymiana plików w zespole lub z klientami.

Pytanie 4

Aby aktywować zaprezentowane narzędzie systemu Windows, konieczne jest użycie komendy

A. net localgroup

B. net users

C. control userpasswords2

D. show userpasswords

Polecenie show userpasswords nie istnieje w systemie Windows, co może wynikać z błędnego zrozumienia dostępnych narzędzi i poleceń. Możliwe, że próbujemy osiągnąć coś, co jest wykonywane innym poleceniem, co pokazuje, jak ważne jest dokładne zrozumienie narzędzi i ich przeznaczenia. Net localgroup jest poleceniem wiersza polecenia służącym do zarządzania grupami lokalnymi na komputerze, pozwalając na dodawanie i usuwanie grup lub użytkowników z grup. Chociaż jest to przydatne narzędzie w zarządzaniu komputerem, nie jest używane do bezpośredniego uruchamiania ustawień kont użytkowników. Net users to kolejne polecenie wiersza polecenia, które pozwala na zarządzanie kontami użytkowników, ale działa poprzez linię komend, umożliwiając dodawanie, usuwanie i modyfikowanie kont użytkowników. Pomimo że jest związane z zarządzaniem kontami, nie otwiera graficznego interfejsu, jakiego wymaga pytanie egzaminacyjne. Analizując te polecenia, widzimy, jak istotne jest rozróżnianie ich zastosowań i środowisk, w których są używane. W kontekście egzaminu zawodowego, umiejętność prawidłowego przypisania narzędzi do konkretnych zadań jest kluczowa, co pomaga w skutecznym zarządzaniu systemami IT i zapewnia zgodność z wymaganiami branżowymi oraz standardami zarządzania dostępem i bezpieczeństwem informacji.

Pytanie 5

Które z urządzeń sieciowych funkcjonuje w warstwie fizycznej modelu ISO/OSI, transmitując sygnał z jednego portu do wszystkich pozostałych portów?

A. Przełącznik

B. Modem

C. Karta sieciowa

D. Koncentrator

Wybierając inne urządzenia sieciowe, jak modem, przełącznik czy karta sieciowa, można się pogubić w ich rolach i działaniu w sieci. Modem, na przykład, przekształca sygnał cyfrowy na analogowy i vice versa, co jest potrzebne do łączenia naszej lokalnej sieci z Internetem. Jego zadaniem jest umożliwienie komunikacji z sieciami szerokopasmowymi, a nie przesyłanie sygnałów w lokalnej sieci według zasady 'jeden do wielu'. Przełącznik, z kolei, działa na wyższym poziomie, bo na warstwie drugiej modelu OSI i potrafi rozpoznawać adresy MAC podłączonych urządzeń. Dzięki temu potrafi kierować ruch do konkretnego portu, co poprawia efektywność sieci i zmniejsza kolizje. Karta sieciowa to element, który pozwala urządzeniu łączyć się z siecią, zmieniając dane z formy cyfrowej na analogową i na odwrót. Można błędnie myśleć, że ich funkcje są podobne do koncentratora, ale każde z tych urządzeń ma swoje specyficzne zastosowanie w sieci. Zrozumienie ich roli jest kluczowe, jak się chce dobrze zaprojektować i zarządzać siecią.

Pytanie 6

Jeśli sieć 172.16.6.0/26 zostanie podzielona na dwie równe podsieci, to ile adresowalnych hostów będzie w każdej z nich?

A. 28 hostów

B. 30 hostów

C. 29 hostów

D. 32 hosty

Odpowiedzi wskazujące na większą liczbę hostów, takie jak 32, 29 czy 28, zawierają błędne założenia dotyczące adresowania sieci. Przykładowo, wybierając 32 hosty, należy pamiętać, że w każdej podsieci jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Dlatego w rzeczywistości, nawet dla większej liczby dostępnych adresów, ilość hostów, które można przypisać, będzie zawsze mniejsza o dwa. W przypadku podsieci /27, co daje 32 adresy IP, tylko 30 z nich będzie mogło być użytych do przypisania komputerom, serwerom czy innym urządzeniom. Podobnie, wybór 29 lub 28 hostów nie uwzględnia prawidłowych zasad obliczania dostępnych adresów w podsieciach. Błędy te najczęściej wynikają z pomyłek podczas obliczania liczby dostępnych adresów lub braku znajomości standardowych zasad dotyczących adresacji IP. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe do efektywnego zarządzania siecią i jej segmentowania, co w praktyce może prowadzić do oszczędzania adresów IP i uniknięcia problemów w przyszłości.

Pytanie 7

W systemie Linux, jak można znaleźć wszystkie pliki z rozszerzeniem txt, które znajdują się w katalogu /home/user i rozpoczynają się na literę a, b lub c?

A. ls /home/user/abc*.txt

B. ls /home/user/[a-c]*.txt

C. ls /home/user/a?b?c?.txt

D. ls /home/user/[!abc]*.txt

Odpowiedź 'ls /home/user/[a-c]*.txt' jest poprawna, ponieważ wykorzystuje wyrażenie regularne do określenia, że chcemy wyszukiwać pliki w katalogu /home/user, które zaczynają się na literę a, b lub c i mają rozszerzenie .txt. W systemach Unix/Linux, użycie nawiasów kwadratowych pozwala na definiowanie zbioru znaków, co w tym przypadku oznacza, że interesują nas pliki, których nazwy rozpoczynają się od wskazanych liter. Użycie znaku '*' na końcu oznacza, że wszystkie znaki po literze a, b lub c są akceptowane, co pozwala na wyszukiwanie dowolnych plików. Jest to przykład dobrych praktyk w posługiwaniu się powłoką Linux, gdzie umiejętność efektywnego wyszukiwania plików i folderów jest kluczowa dla zarządzania systemem. Przykładowe zastosowanie tego polecenia w codziennej pracy może obejmować wyszukiwanie dokumentów tekstowych, skryptów czy plików konfiguracyjnych, co znacznie przyspiesza proces organizacji i przetwarzania danych w systemie. Dodatkowo, znajomość wyrażeń regularnych jest niezbędna do automatyzacji zadań i pisania skryptów powłoki.

Pytanie 8

W systemie Linux, gdzie przechowywane są hasła użytkowników?

A. passwd

B. groups

C. users

D. password

Odpowiedź "passwd" jest prawidłowa, ponieważ w systemie Linux hasła użytkowników są przechowywane w pliku zwanym /etc/passwd. Plik ten zawiera informacje o użytkownikach, takie jak ich nazwy, identyfikatory oraz ścieżki do ich katalogów domowych. Choć hasła nie są przechowywane w tym pliku w czytelnej postaci, to jednak zawiera on istotne dane związane z kontami użytkowników. W pryzmacie bezpieczeństwa, hasła są zazwyczaj przechowywane w osobnym pliku, takim jak /etc/shadow, który jest dostępny tylko dla użytkownika root, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zabezpieczeń. Przykładowo, gdy administrator systemu dodaje nowego użytkownika przy pomocy polecenia 'useradd', dane są automatycznie aktualizowane w odpowiednich plikach, co podkreśla znaczenie systematyczności w zarządzaniu kontami użytkowników. Ponadto, zazwyczaj stosuje się mechanizmy haszowania, takie jak SHA-512, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo przechowywanych haseł.

Pytanie 9

Najefektywniejszym sposobem dodania skrótu do aplikacji na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie będzie

A. użycie zasad grupy

B. pobranie aktualizacji Windows

C. mapowanie dysku

D. ponowna instalacja programu

Użycie zasad grupy (Group Policy) to najefektywniejszy sposób na wdrożenie skrótów do programów na pulpitach wszystkich użytkowników w obrębie domeny. Zasady grupy umożliwiają centralne zarządzanie konfiguracją systemu operacyjnego oraz aplikacji, co pozwala na łatwe i szybkie wprowadzanie zmian na wielu maszynach jednocześnie. Dzięki tej metodzie, administratorzy mogą skonfigurować skróty do aplikacji, które będą automatycznie dostępne dla wszystkich użytkowników, co znacząco oszczędza czas oraz minimalizuje ryzyko błędów ludzkich. Zasady grupy pozwalają również na dostosowywanie ustawień w zależności od potrzeb poszczególnych grup użytkowników. Na przykład, administrator może stworzyć różne skróty dla działu IT i działu sprzedaży, co zapewnia większą elastyczność zarządzania. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z zasad grupy jest uznawane za najlepszą praktykę w zakresie administracji systemami Windows w sieciach korporacyjnych, co potwierdzają liczne dokumentacje oraz wytyczne Microsoftu.

Pytanie 10

Jakie polecenie w systemie Linux jest potrzebne do stworzenia archiwum danych?

A. grep

B. tar

C. cal

D. date

Polecenie 'tar' to naprawdę przydatne narzędzie w systemach Unix i Linux, które pozwala na tworzenie archiwów danych. Możesz zgrupować mnóstwo plików i folderów w jeden, co jest mega pomocne, gdy chcesz zaoszczędzić miejsce lub przenieść je gdzieś indziej. Na przykład, żeby stworzyć archiwum, możesz użyć czegoś takiego jak 'tar -cvf archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu'. Opcja '-c' oznacza, że tworzysz archiwum, '-v' pokaże ci, co się dzieje, a '-f' pozwala nadać nazwę temu archiwum. Dodatkowo, fajnie jest to połączyć z kompresją, na przykład z gzip, używając '-z' ('tar -czvf archiwum.tar.gz /ścieżka/do/katalogu'). To jest naprawdę dobre podejście do zarządzania danymi, bo pozwala na efektywne przechowywanie oraz szybkie przywracanie danych, co jest super ważne przy backupach i migracjach.

Pytanie 11

Ilustracja pokazuje rezultat testu sieci komputerowej za pomocą komendy

Badanie wp.pl [212.77.100.101] z użyciem 32 bajtów danych:
 Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=25ms TTL=249
 Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=25ms TTL=249
 Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=25ms TTL=249
 Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=27ms TTL=249

A. netstat

B. tracert

C. ping

D. ipconfig

Odpowiedź ping jest poprawna ponieważ polecenie to służy do diagnozowania stanu połączenia z innym urządzeniem w sieci komputerowej. Wykorzystuje ono protokół ICMP do wysyłania pakietów echo request do docelowego hosta a następnie oczekuje na odpowiedź echo reply. W wyniku działania polecenia ping użytkownik otrzymuje informacje o czasie odpowiedzi i liczbie utraconych pakietów co jest kluczowe w diagnozowaniu problemów z wydajnością sieci oraz ustalaniu dostępności urządzeń. Na przykład w systemach Windows typowym wynikiem działania polecenia ping jest wyświetlenie adresu IP docelowego hosta liczby bajtów w pakiecie oraz czasu odpowiedzi w milisekundach. Polecenie to jest standardem w większości systemów operacyjnych co czyni je uniwersalnym narzędziem dla administratorów sieci. Znajomość tego narzędzia jest niezbędna do efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową umożliwiając szybką detekcję i lokalizację problemów z łącznością. W praktyce ping jest często pierwszym krokiem w diagnostyce sieciowej pomagając administratorom potwierdzić czy problem z siecią leży po ich stronie czy po stronie zewnętrznych dostawców usług sieciowych.

Pytanie 12

Uszkodzenie czego może być przyczyną awarii klawiatury?

A. przełącznika membranowego

B. kontrolera DMA

C. czujnika elektromagnetycznego

D. matrycy CCD

Matryca CCD jest używana w kamerach i skanerach do przetwarzania sygnałów świetlnych na sygnały elektroniczne więc nie ma związku z funkcjonowaniem klawiatury. Mylenie tych urządzeń może wynikać z braku wiedzy o ich specyfice oraz rodzajach zastosowań. Tymczasem kontroler DMA (Direct Memory Access) jest odpowiedzialny za bezpośrednią komunikację między urządzeniami wejścia-wyjścia a pamięcią RAM bez angażowania procesora co znacznie przyspiesza działanie systemu. Choć jest to kluczowy element współczesnych komputerów jego awaria nie wpływa bezpośrednio na pracę klawiatur. Czujnik elektromagnetyczny z kolei jest wykorzystywany w systemach detekcji magnetycznej i nie ma zastosowania w kontekście klawiatur komputerowych. Mylenie go z przełącznikiem membranowym może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących diagnozowania usterek. Ważne jest aby zrozumieć specyfikę działania i zastosowania poszczególnych komponentów komputerowych co pozwala na skuteczną diagnostykę problemów i unikanie częstych błędów myślowych opartych na błędnych założeniach technologicznych. Wiedza ta ma kluczowe znaczenie w kontekście serwisowania i użytkowania urządzeń komputerowych zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi co znacząco wpływa na efektywność ich działania i trwałość sprzętu.

Pytanie 13

Jakie połączenie bezprzewodowe należy zastosować, aby mysz mogła komunikować się z komputerem?

A. RS 232

B. DVI

C. Bluetooth

D. IEEE_1284

Bluetooth jest bezprzewodowym standardem komunikacyjnym, który umożliwia przesyłanie danych na krótkie odległości, co czyni go idealnym do łączenia urządzeń takich jak myszki komputerowe z komputerem. Dzięki technologii Bluetooth, urządzenia mogą komunikować się ze sobą bez potrzeby stosowania kabli, co zapewnia większą wygodę i mobilność użytkownikowi. Przykładem zastosowania Bluetooth jest połączenie bezprzewodowej myszki z laptopem – wystarczy aktywować Bluetooth w systemie operacyjnym, a następnie sparować urządzenie. Bluetooth działa na częstotliwości 2,4 GHz, co jest standardem w branży, a jego zasięg zwykle wynosi do 10 metrów. Warto również wspomnieć o różnych wersjach Bluetooth, takich jak Bluetooth 5.0, które oferuje większe prędkości transferu danych oraz lepszą efektywność energetyczną. W praktyce, korzystanie z Bluetooth w codziennych zastosowaniach komputerowych stało się powszechne, co potwierdzają liczne urządzenia peryferyjne, które wspierają ten standard. Dobrą praktyką przy korzystaniu z Bluetooth jest również stosowanie szyfrowania, co zapewnia bezpieczeństwo przesyłanych danych.

Pytanie 14

Jakie zastosowanie ma narzędzie tracert w systemach operacyjnych rodziny Windows?

A. analizowania trasy przesyłania pakietów w sieci

B. pokazywania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów w sieciach

C. tworzenia połączenia ze zdalnym serwerem na wyznaczonym porcie

D. uzyskiwania szczegółowych danych dotyczących serwerów DNS

Niemal każda z niepoprawnych odpowiedzi opiera się na zrozumieniu funkcji narzędzi sieciowych, które w rzeczywistości różnią się znacznie od działania tracert. Wyświetlanie i zmiana tablicy trasowania pakietów sieciowych to funkcjonalność, która jest bardziej związana z zaawansowanymi narzędziami administracyjnymi, takimi jak route w systemach Windows lub ip route w systemach Unix. Te polecenia umożliwiają administratorom zarządzanie trasami pakietów, ale nie mają na celu analizy samej trasy przesyłania ani pomiaru opóźnień. Z kolei nawiązywanie połączenia ze zdalnym serwerem na określonym porcie odnosi się do protokołów takich jak SSH lub Telnet, które również różnią się zasadniczo od funkcji tracert, skupiających się na diagnostyce, a nie na nawiązywaniu połączeń. Ostatnia z wymienionych opcji, dotycząca wyszukiwania informacji o serwerach DNS, wiąże się z innymi narzędziami, takimi jak nslookup czy dig, które służą do uzyskiwania danych o adresach IP przypisanych do nazw domen, a nie do śledzenia tras przesyłania pakietów. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji narzędzi sieciowych, co prowadzi do nieefektywnego rozwiązywania problemów oraz osłabienia zdolności do analizy i diagnozowania wydajności sieci. Kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami, aby móc skutecznie wykorzystywać je w praktyce.

Pytanie 15

Podczas wyłączania systemu operacyjnego na monitorze pojawił się błąd, znany jako bluescreen 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN - nieudane zamykanie systemu, spowodowane niewystarczającą ilością pamięci. Co ten błąd może oznaczać?

A. uszkodzenie systemowej partycji

B. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej

C. uruchamianie zbyt wielu programów podczas startu komputera

D. przegrzanie CPU

Przegrzanie procesora, uszkodzenie partycji systemowej oraz uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera mogą być przyczynami różnych problemów z komputerem, lecz nie są one bezpośrednio związane z błędem 0x000000F3. Przegrzanie procesora prowadzi do ograniczenia wydajności oraz tymczasowego wyłączania systemu w celu zapobieżenia uszkodzeniom sprzętu. Choć może to powodować problemy z działaniem systemu, nie jest przyczyną błędów podczas zamykania systemu. Uszkodzenie partycji systemowej może skutkować różnymi błędami, jednak zazwyczaj objawia się to innymi komunikatami błędów, a nie specyficznie błędem o kodzie F3. Uruchamianie nadmiaru aplikacji przy starcie może rzeczywiście prowadzić do wolniejszego działania systemu, ale nie jest bezpośrednio przyczyną problemu z zamykaniem. Typowym błędem myślowym jest przypisywanie różnych objawów systemowych do jednego problemu bez analizy ich rzeczywistych przyczyn. W rzeczywistości, skuteczne zarządzanie pamięcią systemową i odpowiednie ustawienia pamięci wirtualnej powinny być kluczowym elementem w diagnostyce problemów z zamykaniem systemu. Aby skutecznie rozwiązywać problemy związane z wydajnością systemu, warto wykorzystywać narzędzia diagnostyczne oraz analizować logi systemowe w celu zidentyfikowania rzeczywistych przyczyn problemów.

Pytanie 16

Który typ drukarki stosuje metodę przenoszenia stałego pigmentu z taśmy na papier odporny na wysoką temperaturę?

A. Termiczna

B. Laserowa

C. Termosublimacyjna

D. Atramentowa

Drukarka termosublimacyjna to ciekawy sprzęt, który fajnie działa w drukowaniu zdjęć. W zasadzie to przenosi barwnik z taśmy na papier przez proces sublimacji, czyli jakby podgrzewa barwnik, który zamienia się w gaz i osiada na papierze. To daje super jakość obrazu, więc nie ma co się dziwić, że używają tego w fotografii i reklamie. Tam, gdzie ważne są detale i trwałość, ta technologia rządzi! Spójrz na imprezy, jak wesela czy mecze – tam drukują zdjęcia na miejscu, co jest naprawdę ekstra. Barwniki, które używają, dają żywe kolory i gładkie przejścia, co sprawia, że zdjęcia wygląda jak dzieła sztuki. Także, generalnie, jak komuś zależy na jakości w druku zdjęć, to termosublimacja jest najlepszym rozwiązaniem.

Pytanie 17

Obudowa oraz wyświetlacz drukarki fotograficznej są bardzo zabrudzone. W celu ich oczyszczenia, należy zastosować

A. wilgotną ściereczkę oraz pianki do czyszczenia plastiku

B. mokrą chusteczkę oraz sprężone powietrze z rurką przedłużającą zasięg

C. ściereczkę nasączoną IPA oraz smar

D. suchą chusteczkę oraz patyczki do czyszczenia

Wilgotna ściereczka oraz pianka do czyszczenia plastiku to najlepszy sposób na usunięcie zabrudzeń z obudowy i wyświetlacza drukarki fotograficznej, ponieważ te materiały są odpowiednio delikatne i skuteczne. Pianka do czyszczenia plastiku została zaprojektowana w taki sposób, aby nie tylko usuwać brud, ale również nie uszkadzać powierzchni plastikowych ani szklanych, co jest kluczowe w przypadku sprzętu elektronicznego. Wilgotna ściereczka, zwłaszcza wykonana z mikrofibry, skutecznie zbiera kurz i zanieczyszczenia, a zarazem nie pozostawia smug. Warto również zwrócić uwagę na standardy czyszczenia sprzętu elektronicznego, które zalecają unikanie substancji chemicznych, mogących uszkodzić powłokę wyświetlacza. Użycie odpowiednich produktów do czyszczenia nie tylko przedłuża żywotność sprzętu, ale także zapewnia jego prawidłowe funkcjonowanie. Przykładem może być regularne czyszczenie drukarki fotograficznej, co zapobiega osadzaniu się kurzu, a w efekcie poprawia jakość wydruków. Dobre praktyki zalecają także unikanie stosowania materiałów, które mogą zarysować powierzchnię, takich jak szorstkie ściereczki czy gąbki.

Pytanie 18

Jakie są prędkości przesyłu danych w sieciach FDDI (ang. Fiber Distributed Data Interface) wykorzystujących technologię światłowodową?

A. 100 Mb/s

B. 1024 Mb/s

C. 100 MB/s

D. 1024 kB/s

Odpowiedzi 1024 Mb/s, 100 MB/s i 1024 kB/s są niepoprawne z kilku powodów. Po pierwsze, odpowiedź 1024 Mb/s jest błędna, ponieważ przedstawia wartość równą 1 GB/s, co znacznie przekracza maksymalną prędkość transferu danych dla FDDI, która wynosi 100 Mb/s. Takie myślenie może wynikać z nieporozumienia w zakresie przeliczania jednostek oraz ich właściwego kontekstu zastosowania w sieciach komputerowych. Kolejna odpowiedź, 100 MB/s, jest myląca, ponieważ zamiast megabitów na sekundę (Mb/s) używa megabajtów na sekundę (MB/s), co również wprowadza w błąd – 100 MB/s to równowartość 800 Mb/s, znów znacznie przekraczając możliwości FDDI. Odpowiedź 1024 kB/s, co odpowiada 8 Mb/s, również nie jest poprawna, ponieważ jest znacznie niższa niż rzeczywista prędkość transferu w sieci FDDI. Te błędne odpowiedzi mogą prowadzić do poważnych nieporozumień w projektowaniu i implementacji sieci, ponieważ niewłaściwe zrozumienie prędkości transferu może wpłynąć na dobór sprzętu, konfigurację sieci oraz jej późniejsze użytkowanie. Właściwe zrozumienie jednostek miary oraz ich zastosowania jest kluczowe dla efektywnego projektowania systemów komunikacyjnych. Ostatecznie, znajomość standardów FDDI oraz ich charakterystyki jest niezbędna dla skutecznego wdrażania i utrzymania wydajnych sieci lokalnych.

Pytanie 19

Aby podłączyć drukarkę z portem równoległym do komputera, który dysponuje jedynie złączami USB, konieczne jest zainstalowanie adaptera

A. USB na LPT

B. USB na COM

C. USB na RS-232

D. USB na PS/2

Wybór adaptera USB na PS/2, USB na COM lub USB na RS-232 do podłączenia drukarki z interfejsem równoległym jest błędny z kilku powodów. Adapter USB na PS/2 jest przeznaczony do podłączania urządzeń, takich jak klawiatury i myszy, które korzystają z portu PS/2, a nie ma zastosowania w kontekście drukarek. USB na COM dotyczy interfejsu szeregowego, który nie jest kompatybilny z równoległym złączem LPT, co sprawia, że nie można użyć tego adaptera do komunikacji z drukarką równoległą. Z kolei USB na RS-232, podobnie jak adapter COM, obsługuje interfejs szeregowy, co również wyklucza możliwość podłączenia drukarki korzystającej z równoległego połączenia. Najczęstszym błędem w takich wyborach jest mylenie typów interfejsów i założenie, że różne adaptery mogą pełnić tę samą funkcję. Adaptery są projektowane z myślą o konkretnych standardach komunikacji, które różnią się nie tylko konstrukcją, ale również sposobem przesyłania danych. W przypadku drukarek równoległych, jedynym odpowiednim adapterem, który prawidłowo przekształca sygnał USB na LPT, jest adapter USB na LPT. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi typami złącz i ich zastosowaniami, aby uniknąć nieporozumień i problemów przy podłączaniu urządzeń.

Pytanie 20

W sytuacji, gdy nie ma możliwości uruchomienia programu BIOS Setup, jak przywrócić domyślne ustawienia płyty głównej?

A. przełożyć zworkę na płycie głównej

B. ponownie uruchomić system

C. naładować baterię na płycie głównej

D. zaktualizować BIOS Setup

Uruchomienie ponownie systemu nie jest skuteczne w sytuacji, gdy dostęp do BIOS Setup jest niemożliwy. Restartowanie nie powoduje resetowania ustawień BIOS-u; system operacyjny może nie wystartować, jeśli ustawienia są nieprawidłowe. Zaktualizowanie BIOS-u jest procesem, który ma na celu wprowadzenie poprawek i nowych funkcji, ale nie przywraca on ustawień domyślnych w przypadku problemów z uruchomieniem BIOS-u. Co więcej, aktualizacja BIOS-u powinna być przeprowadzana z uwagą i tylko wtedy, gdy jest to konieczne, ponieważ błędna aktualizacja może prowadzić do uszkodzenia płyty głównej. Doładowanie baterii na płycie głównej ma na celu jedynie zapewnienie zasilania dla pamięci CMOS i nie przywróci ustawień BIOS-u. Jeśli bateria jest rozładowana, może to prowadzić do utraty ustawień, ale sama wymiana lub doładowanie nie rozwiązuje problemu w przypadku braku dostępu do BIOS. Warto być świadomym, że niektóre z tych odpowiedzi mogą prowadzić do nieporozumień związanych z obsługą sprzętu komputerowego. Znajomość właściwych metod resetowania BIOS-u, jak np. użycie zworki, jest kluczowa dla efektywnego diagnozowania i rozwiązywania problemów z płytą główną.

Pytanie 21

PoE to norma

A. uziemienia urządzeń w sieciach LAN

B. zasilania aktywnych urządzeń przez sieć WLAN

C. zasilania aktywnych urządzeń przez sieć LAN

D. zasilania aktywnych urządzeń przez sieć WAN

Zrozumienie standardu PoE i jego zastosowań w sieci LAN jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania infrastruktury sieciowej. Wybierając odpowiedzi dotyczące zasilania urządzeń, warto zwrócić uwagę na koncepcje dotyczące różnych sieci. Na przykład, zasilanie poprzez sieć WAN (Wide Area Network) jest nieprawidłowe, ponieważ WAN obejmuje szersze obszary geograficzne i nie jest przystosowany do przesyłania energii elektrycznej. Zasilanie przez sieć WLAN (Wireless Local Area Network) również nie jest zasadne, ponieważ WLAN odnosi się do sieci bezprzewodowych, gdzie urządzenia takie jak punkty dostępu mogą być zasilane, ale nie poprzez połączenie bezprzewodowe, co jest fizycznie niemożliwe. Podobnie, idea uziemienia urządzeń w sieci LAN jest mylna; chociaż uziemienie jest istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa, nie ma związku z procesem zasilania, który realizowany jest przez PoE. Typowe błędy myślowe w tej dziedzinie obejmują mylenie różnych typów sieci i ich funkcji, co prowadzi do nieporozumień na temat sposobu zasilania urządzeń. PoE działa wyłącznie w kontekście sieci LAN, co czyni go skutecznym narzędziem w zarządzaniu zasilaniem urządzeń w lokalnych sieciach.

Pytanie 22

Metoda zwana rytownictwem dotyczy zasady działania plotera

A. laserowego

B. tnącego

C. grawerującego

D. solwentowego

Rytownictwo to technika, która polega na grawerowaniu materiałów przy użyciu plotera grawerującego. Ten typ maszyny wykorzystuje różnorodne narzędzia, takie jak wiertła czy diamentowe ostrza, do precyzyjnego wycinania lub grawerowania wzorów na powierzchni materiału. W przeciwieństwie do ploterów tnących, które jedynie rozcinają materiał, plotery grawerujące mogą wykonywać bardziej skomplikowane wzory oraz tekstury, co czyni je idealnymi do takich zastosowań jak personalizacja produktów, produkcja oznaczeń i tabliczek, a także w artystycznym rzemiośle. Dobrą praktyką w tej dziedzinie jest stosowanie odpowiednich ustawień maszyn zgodnych z typem obrabianego materiału, co ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia optymalnych rezultatów. W branży grawerowania często odnosi się do standardów jakości, które zapewniają trwałość oraz estetykę wykonanych projektów, co jest niezmiernie ważne w kontekście konkurencyjności na rynku.

Pytanie 23

Który z poniższych programów NIE służy do testowania sieci komputerowej w celu wykrywania problemów?

A. traceroute

B. nslookup

C. ping

D. getfacl

Traceroute, ping i nslookup to narzędzia, które pełnią kluczowe role w diagnostyce sieci komputerowych. Traceroute działa poprzez wysyłanie pakietów z rosnącym czasem życia (TTL), co pozwala na określenie trasy, jaką pokonują dane w sieci. Dzięki temu administratorzy mogą zidentyfikować problemy na konkretnych odcinkach sieci. Ping, z kolei, jest jednym z najprostszych narzędzi do testowania dostępności hostów w sieci. Wysyła on pakiety ICMP echo request i oczekuje na odpowiedzi, co pozwala na szybkie sprawdzenie, czy dany host jest osiągalny oraz oszacowanie czasu odpowiedzi. Nslookup jest narzędziem do zapytań DNS, które umożliwia sprawdzenie, jak adresy IP są powiązane z nazwami domen. Pozwala to na identyfikację problemów związanych z rozwiązywaniem nazw i komunikacją w sieci IP. Wybór getfacl jako narzędzia do testowania sieci jest zatem wynikiem mylnego zrozumienia jego funkcji. Zrozumienie różnicy pomiędzy narzędziami do zarządzania uprawnieniami a narzędziami sieciowymi jest kluczowe dla skutecznej diagnostyki i rozwiązywania problemów w infrastrukturze IT.

Pytanie 24

Zmienną a wyświetl na 2 różne sposoby.

A. cout << "a = " << a; oraz cout << a;

B. System.out.println("a = " + a); oraz System.out.println(a);

C. printf("a = %d", a); oraz printf("%d", a);

D. console.log("a = " + a); oraz console.log(a);

Wybrałeś niepoprawną odpowiedź. W C++ najczęściej używanymi metodami wyświetlania są strumień cout oraz funkcja printf. Odpowiedź B pokazuje dwa sposoby wyświetlania z użyciem cout - z opisem (cout << "a = " << a;) oraz wyświetlenie samej wartości (cout << a;). Warto zapamiętać, że cout jest standardową metodą wyjścia w C++, podczas gdy odpowiedzi A, C i D odnoszą się do innych języków programowania (odpowiednio C, JavaScript i Java).

Pytanie 25

Wskaż aplikację w systemie Linux, która służy do kompresji plików.

A. gzip

B. arj

C. tar

D. shar

Wybór arj, tar lub shar jako narzędzi do kompresji nie jest odpowiedni w kontekście pytania o programy kompresji danych w systemie Linux. Arj, choć kiedyś popularny, nie jest szeroko stosowany w dzisiejszych systemach operacyjnych, a jego algorytmy kompresji są często mniej efektywne niż nowoczesne metody, takie jak Deflate używane przez gzip. Tar, choć jest narzędziem do archiwizacji, sam w sobie nie kompresuje plików; używa się go często w połączeniu z gzip czy bzip2, aby stworzyć spakowane archiwa. To może prowadzić do błędnego wrażenia, że tar jest narzędziem do kompresji, podczas gdy w rzeczywistości jest to program do tworzenia archiwów. Natomiast shar, choć użyteczny do tworzenia skryptów do przesyłania plików, nie jest narzędziem kompresującym w tradycyjnym sensie. Błędem, który może prowadzić do wyboru tych opcji, jest mylenie narzędzi archiwizacyjnych z narzędziami kompresyjnymi. W praktyce, aby skutecznie kompresować dane, należy skupić się na dedykowanych programach, takich jak gzip, które oferują wysoką efektywność kompresji oraz są powszechnie akceptowane w branży. Zrozumienie różnicy pomiędzy kompresją a archiwizacją jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi.

Pytanie 26

Jakie polecenie wykorzystano do analizy zaprezentowanej konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Linux?

A. ip route

B. ifconfig

C. ip addr down

D. ping

Polecenie ifconfig jest klasycznym narzędziem w systemach Linux służącym do konfiguracji i monitorowania interfejsów sieciowych. Używane jest głównie do wyświetlania bieżącej konfiguracji interfejsów, takich jak adresy IP, maski podsieci, informacje o transmisji pakietów czy stan interfejsu. Choć ifconfig jest uznawane za nieco przestarzałe i zostało zastąpione przez nowsze narzędzia jak ip, wciąż pozostaje powszechnie stosowane w starszych dystrybucjach Linuxa. Praktyczne zastosowanie polecenia ifconfig obejmuje diagnozowanie problemów sieciowych, np. sprawdzanie czy interfejs jest włączony lub czy otrzymuje poprawnie pakiety. W wielu systemach serwerowych, gdzie GUI nie jest dostępne, znajomość ifconfig może być kluczowa do szybkiej analizy stanu sieci. Użycie polecenia ifconfig bez żadnych dodatkowych argumentów wyświetla szczegółowe informacje o wszystkich aktywnych interfejsach. Dla administratorów sieci zrozumienie wyjścia z ifconfig jest podstawą do zarządzania siecią i rozwiązywania problemów z interfejsami sieciowymi.

Pytanie 27

Funkcja systemu operacyjnego, która umożliwia jednoczesne uruchamianie wielu aplikacji w trybie podziału czasu, z tym że realizacja tego podziału odbywa się przez same aplikacje, nosi nazwę

A. wielozadaniowości kooperatywnej

B. wielozadaniowości z wywłaszczeniem

C. wielodostępowości

D. wieloprogramowości

Wielozadaniowość z wywłaszczeniem, choć brzmi podobnie, różni się fundamentalnie od kooperatywnej. W tym modelu system operacyjny samodzielnie przejmuje kontrolę nad procesorem, gdy jedna z aplikacji nie jest w stanie oddać czasu CPU, co skutkuje lepszym zarządzaniem zasobami. Wywłaszczenie pozwala na bardziej efektywne korzystanie z wielozadaniowości, eliminując ryzyko zamrożenia systemu przez nieodpowiadające programy. Przykładowo, w systemie Windows, jeżeli aplikacja nie reaguje, system operacyjny może przydzielić czas procesora innym aktywnym programom, co zapewnia płynność działania. Wielodostępność to koncepcja, która odnosi się do umożliwienia wielu użytkownikom korzystania z systemu jednocześnie, co nie jest bezpośrednio związane z zarządzaniem czasem procesora przez aplikacje. Również wieloprogramowość to termin, który odnosi się do możliwości uruchamiania wielu programów w systemie, ale nie definiuje konkretnego sposobu, w jaki te programy dzielą czas procesora. Typowym błędem jest mylenie tych terminów z koncepcją wielozadaniowości, co prowadzi do nieporozumień w kontekście projektowania i implementacji systemów operacyjnych. Aby zrozumieć różnice, kluczowe jest spojrzenie na sposób, w jaki aplikacje i system operacyjny współpracują w zakresie zarządzania czasem procesora i zasobami systemowymi.

Pytanie 28

Który z protokołów służy do weryfikacji poprawności połączenia pomiędzy dwoma hostami?

A. RIP (Routing Information Protocol)

B. RARP (ReverseA ddress Resolution Protocol)

C. UDP (User DatagramProtocol)

D. ICMP (Internet Control Message Protocol)

UDP (User Datagram Protocol) jest protokołem transportowym, który umożliwia przesyłanie danych w sposób niepołączeniowy. Chociaż pozwala na szybkie przesyłanie informacji, nie oferuje mechanizmów sprawdzania poprawności połączenia ani potwierdzania odbioru danych. Użytkownicy mogą zakładać, że UDP jest odpowiedni do diagnostyki sieci, jednak w rzeczywistości nie dostarcza on informacji o stanie połączenia ani o błędach w transmisji. Z drugiej strony, RIP (Routing Information Protocol) jest protokołem używanym do wymiany informacji o trasach w sieciach komputerowych, a jego głównym celem jest ustalenie najlepszej drogi do przesyłania danych. Nie jest on zaprojektowany do sprawdzania osiągalności hostów ani ich komunikacji. RARP (Reverse Address Resolution Protocol) z kolei służy do tłumaczenia adresów IP na adresy MAC, co jest całkowicie inną funkcją i nie ma związku z diagnozowaniem połączeń. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych odpowiedzi często związane są z nieodróżnieniem funkcji protokołów transportowych i kontrolnych. Użytkownicy mogą mylić UDP z ICMP, nie dostrzegając, że ICMP jest odpowiedzialny za operacje kontrolne, a UDP za przesył danych. Właściwe zrozumienie ról poszczególnych protokołów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i diagnozowania problemów w sieciach komputerowych.

Pytanie 29

Element elektroniczny przedstawiony na ilustracji to

A. cewka

B. rezystor

C. tranzystor

D. kondensator

Cewka jest elementem pasywnym używanym w elektronice przede wszystkim do magazynowania energii w polu magnetycznym. Składa się z przewodu nawiniętego na rdzeniu i charakteryzuje się indukcyjnością. Jej zastosowanie obejmuje filtry obwody rezonansowe oraz transformatory. Nie jest jednak odpowiednia jako odpowiedź ponieważ prezentowany element ma trzy końcówki charakterystyczne dla tranzystora a nie dla cewki. Rezystor to kolejny element pasywny który służy do ograniczania prądu i dzielenia napięcia. Jest to element o dwóch końcówkach i stałej wartości oporu elektrycznego. W przypadku przedstawionego obrazka obecność trzech końcówek wyklucza możliwość by był to rezystor. Kondensator jest używany do przechowywania energii w polu elektrycznym i jest kluczowy w obwodach filtrujących oraz układach czasowych. Kondensator również posiada zazwyczaj dwie końcówki co odróżnia go od tranzystora. Tranzystor to półprzewodnikowy element aktywny wykorzystywany do wzmacniania i przełączania sygnałów który posiada trzy końcówki: emiter bazę i kolektor. Zrozumienie różnic w budowie i funkcji tych elementów jest kluczowe w elektronice i pozwala unikać typowych błędów w identyfikacji komponentów na podstawie ich wyglądu i struktury. Właściwa identyfikacja elementów elektronicznych wymaga znajomości ich charakterystycznych cech i zastosowań w praktyce co jest istotne w kontekście projektowania i analizy obwodów elektrycznych.

Pytanie 30

Termin określający wyrównanie tekstu do prawego i lewego marginesu to

A. justowaniem

B. wersalikiem

C. kapitalikiem

D. interlinią

Justowanie to proces wyrównywania tekstu w dokumencie do prawego i lewego marginesu, co sprawia, że tekst jest bardziej estetyczny i uporządkowany. Technika ta jest powszechnie stosowana w publikacjach drukowanych, takich jak książki, czasopisma czy broszury, a także w dokumentach elektronicznych. Dzięki justowaniu tekst staje się bardziej czytelny, a jego układ jest harmonijny, co jest szczególnie ważne w kontekście materiałów marketingowych i profesjonalnych. W praktyce, justowanie może odwzorowywać różne style wizualne, w zależności od potrzeb projektu, co wynika z zastosowania odpowiednich algorytmów wyrównywania i przestrzeni między wyrazami. Warto zaznaczyć, że standardy typograficzne, takie jak te wprowadzane przez American National Standards Institute (ANSI) czy International Organization for Standardization (ISO), podkreślają znaczenie estetyki i czytelności tekstu, co czyni justowanie kluczowym elementem w projektowaniu wszelkiego rodzaju dokumentów.

Pytanie 31

Na diagramie blokowym karty dźwiękowej komponent odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego na cyfrowy jest oznaczony numerem

A. 3

B. 2

C. 4

D. 5

Na schemacie blokowym karty dźwiękowej, każda z cyfr oznacza różne elementy, które pełnią specyficzne funkcje. Cyfra 2 odnosi się do procesora sygnałowego DSP, który zajmuje się obróbką sygnałów audio. DSP jest stosowany do wykonywania operacji takich jak filtracja, korekcja dźwięku czy zastosowanie efektów dźwiękowych. Mimo że DSP jest sercem wielu operacji na sygnale, kluczowym elementem konwersji sygnału z analogu na cyfrowy jest przetwornik A/C, oznaczony cyfrą 4. Cyfra 5 oznacza przetwornik cyfrowo-analogowy C/A, który realizuje odwrotny proces do A/C, konwertując sygnały cyfrowe na analogowe, co jest niezbędne do odtwarzania dźwięku przez głośniki. Cyfra 3 oznacza syntezator FM, który generuje dźwięki za pomocą modulacji częstotliwości, co było częstym rozwiązaniem w starszych kartach dźwiękowych do generowania dźwięków muzycznych. Typowe błędy w interpretacji schematów wynikają z braku zrozumienia roli poszczególnych komponentów i ich symboli. W kontekście przetwarzania sygnałów audio, kluczowe jest rozpoznawanie komponentów odpowiedzialnych za określone etapy przetwarzania sygnału, co pozwala na właściwe diagnozowanie i rozwiązywanie problemów w systemach dźwiękowych.

Pytanie 32

Symbol okablowania przedstawiony na diagramie odnosi się do kabla

A. ethernetowego prostego

B. ethernetowego krosowanego

C. szeregowego

D. światłowodowego

Kabel szeregowy, często wykorzystywany w komunikacji między urządzeniami na małe odległości, jak porty szeregowe COM, nie jest stosowany w standardowych połączeniach sieciowych między urządzeniami takimi jak przełączniki. Jego działanie opiera się na przesyłaniu danych bit po bicie, co jest nieefektywne w przypadku dużych ilości danych, w przeciwieństwie do sieci Ethernet, które mogą transmitować dane równolegle. Z kolei kabel światłowodowy, choć zapewnia wysoką szybkość transmisji i odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, charakteryzuje się inną budową fizyczną i działaniem. Wykorzystuje on światło do przesyłu danych i jest używany głównie na duże odległości w sieciach szkieletowych, a nie w typowych połączeniach przełączników w lokalnej sieci komputerowej. Ethernetowy kabel prosty, najbardziej popularny w sieciach lokalnych, służy do łączenia urządzeń o różnych funkcjach, takich jak komputer z przełącznikiem lub routerem. Kabel prosty nie zmienia konfiguracji przewodów, co oznacza, że dane transmitowane w ten sposób muszą trafiać do urządzenia, które automatycznie rozpoznaje, jak odebrać i wysłać sygnał. W sytuacji przedstawionej na schemacie, kabel prosty nie będzie odpowiedni do bezpośredniego połączenia dwóch przełączników bez wsparcia funkcji automatycznego przełączania MDI/MDI-X. Zrozumienie różnic między tymi typami kabli jest kluczowe dla projektowania wydajnych i funkcjonalnych sieci komputerowych, a błędna identyfikacja może prowadzić do problemów z komunikacją sieciową i wydajnością.

Pytanie 33

Autor oprogramowania zamieszczonego powyżej udziela zgody na jego nieodpłatne wykorzystywanie wyłącznie w przypadku

A. przekazania przelewu w wysokości 1$ na konto autora

B. zaakceptowania limitu czasowego podczas instalacji

C. przesłania tradycyjnej kartki pocztowej do twórcy

D. uiszczenia dobrowolnej darowizny na cele charytatywne

Wybór opcji, żeby wysłać pieniądze na cele charytatywne, to pomyłka. W przypadku postcardware chodzi o wysyłanie kartek pocztowych, nie pieniędzy. Takie coś może prowadzić do zamieszania w tym, co autorzy naprawdę chcą. Wpłacanie kasy często oznacza kupienie licencji, a to kłóci się z ideą tej formy wsparcia. Czasami w open source chodzi po prostu o uznanie, a nie o hajs, żeby nie zepsuć idei projektów. Jakakolwiek opcja związana z ograniczeniem czasowym na instalację jest też błędna, bo nie ma związku między czasem a uznaniem dla twórcy. Co do wysłania przelewu za 1$, to też nie tak, bo to sugeruje, że trzeba płacić, a przecież chodzi o bardziej osobisty sposób wsparcia, a nie o kasę. Takie błędy mogą osłabić wartości społeczności open source, gdzie najważniejsze jest wsparcie i współpraca.

Pytanie 34

Jak określa się w systemie Windows profil użytkownika, który jest tworzony przy pierwszym logowaniu do komputera i zapisywany na lokalnym dysku twardym, a wszelkie jego modyfikacje dotyczą tylko tego konkretnego komputera?

A. Czasowy

B. Przenośny

C. Obowiązkowy

D. Lokalny

Odpowiedzi "Mobilny", "Tymczasowy" oraz "Obowiązkowy" nie są poprawne, ponieważ każda z nich odnosi się do innego rodzaju profilu użytkownika w systemie Windows, który różni się znacząco od profilu lokalnego. Profil mobilny jest tworzony, gdy użytkownik potrzebuje dostępu do swoich danych i ustawień na różnych komputerach w sieci, co oznacza, że zmiany wprowadzone na jednym komputerze synchronizują się na innych. To podejście jest przydatne w przypadkach, gdy użytkownicy często zmieniają miejsca pracy lub korzystają z różnych stacji roboczych, jednak nie jest stosowane do profili lokalnych, które są ograniczone do jednego urządzenia. Profil tymczasowy jest tworzone, gdy system Windows nie może załadować profilu użytkownika, co skutkuje tym, że użytkownik ma dostęp jedynie do ograniczonego zestawu funkcji i ustawień. Użytkownik nie może wprowadzać trwałych zmian w tym profilu, co czyni go nieodpowiednim dla osób oczekujących spersonalizowanego środowiska pracy. Z kolei profil obowiązkowy to profil, który jest zarządzany przez administratora systemu i nie pozwala użytkownikom na wprowadzanie trwałych zmian; zmiany są resetowane przy każdym logowaniu. To stwarza zamieszanie, ponieważ użytkownicy mylą go z profilem lokalnym, który jest bardziej elastyczny i pozwala na pełną personalizację. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie tych funkcji i niepełne rozumienie koncepcji zarządzania profilami, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków na temat ich zastosowania.

Pytanie 35

Wykonanie polecenia net use z:\\192.168.20.2\data /delete, spowoduje

A. odłączenie katalogu data92 od dysku Z:

B. przyłączenie zasobów hosta 192.168.20.2 do dysku Z:

C. odłączenie zasobów hosta 192.168.20.2 od dysku Z:

D. przyłączenie katalogu data do dysku Z:

Polecenie 'net use z:\\192.168.20.2\data /delete' ma na celu odłączenie wcześniej przypisanego zasobu sieciowego do litery dysku Z:. W tym kontekście, podanie konkretnego katalogu (data) oraz hosta (192.168.20.2) sugeruje, że operacja ta dotyczy usunięcia połączenia z tym zasobem. Praktyczne zastosowanie tej komendy występuje w sytuacjach, gdy użytkownik chce zwolnić literę dysku Z: dla innych operacji lub gdy zasób jest już niepotrzebny. Dobrą praktyką jest regularne zarządzanie połączeniami sieciowymi, aby uniknąć konfliktów i niepotrzebnych obciążeń w sieci. Użytkownicy administrujący systemami Windows często wykorzystują polecenie 'net use' do monitorowania i zarządzania zasobami sieciowymi, co jest zgodne ze standardami zarządzania siecią i bezpieczeństwem. Warto również pamiętać, że niewłaściwe zarządzanie połączeniami może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów oraz obniżenia wydajności systemu."

Pytanie 36

IMAP to protokół

A. nadzoru nad urządzeniami sieciowymi

B. odbierania wiadomości e-mail

C. wysyłania wiadomości e-mail

D. synchronizowania czasu z serwerami

Odpowiedzi sugerujące funkcje związane z wysyłaniem poczty elektronicznej, synchronizacją czasu z serwerami, czy monitorowaniem urządzeń sieciowych są błędne i wynikają z nieporozumienia dotyczącego działania protokołów w systemach informatycznych. Protokół odpowiedzialny za wysyłanie e-maili to SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), który działa w zupełnie inny sposób niż IMAP. SMTP jest zaprojektowany wyłącznie do przesyłania wiadomości od nadawcy do serwera pocztowego, a następnie do odbiorcy, ale nie pozwala na zarządzanie i dostęp do wiadomości na serwerze. Z drugiej strony, synchronizacja czasu z serwerami realizowana jest przez protokoły takie jak NTP (Network Time Protocol), co jest całkowicie niezwiązane z obsługą poczty elektronicznej. Monitorowanie urządzeń sieciowych odnosi się do zastosowań związanych z zarządzaniem sieciami, takich jak SNMP (Simple Network Management Protocol). Te niezwiązane funkcje mogą wprowadzać w błąd, ponieważ w kontekście systemów pocztowych ważne jest rozróżnienie między różnymi protokołami i ich zastosowaniami. Właściwe zrozumienie IMAP jako protokołu do odbioru poczty elektronicznej, w porównaniu do innych, jest kluczowe w pracy z technologiami internetowymi i zarządzaniu komunikacją elektroniczną.

Pytanie 37

System S.M.A.R.T jest stworzony do kontrolowania działania i identyfikacji usterek

A. dysków twardych

B. kart rozszerzeń

C. płyty głównej

D. napędów płyt CD/DVD

Jak dla mnie, to ważne jest, żeby wiedzieć, jak działa system S.M.A.R.T, bo jeśli wybierasz płytę główną do monitorowania, to jest to nie do końca dobry wybór. S.M.A.R.T nie ocenia płyty głównej, bo to nie jest jego rola. Płyty główne są istotne, ale nie mają systemu monitorującego stanu jak dyski twarde. Podobnie jest z kartami rozszerzeń, one też nie są śledzone przez S.M.A.R.T. Kiedy myślimy o napędach CD/DVD, to też S.M.A.R.T nie ma tu zastosowania. Co by nie mówić, S.M.A.R.T jest naprawdę kluczowy dla dysków twardych i ich diagnozowania. Warto mieć na uwadze, że są inne sposoby monitorowania różnych komponentów, które działają zupełnie inaczej niż S.M.A.R.T, przez co często dochodzi do nieporozumień.

Pytanie 38

Jakiego rodzaju rekord jest automatycznie generowany w chwili zakupu strefy wyszukiwania do przodu w ustawieniach serwera DNS w systemach Windows Server?

A. A

B. NS

C. MX

D. PTR

Rekord NS, czyli Name Server, to mega ważny element w systemie DNS. On pokazuje, które serwery DNS są odpowiedzialne za konkretną strefę nazw. Kiedy tworzysz strefę wyszukiwania do przodu na serwerze DNS w Windows Server, to rekord NS jest generowany automatycznie. Bez niego, DNS nie działałby jak należy, bo inne serwery DNS nie wiedziałyby, które z nich zarządzają daną strefą. Na przykład, gdy mamy strefę 'example.com', to rekord NS wskaże na serwer DNS, który ma wszystkie info o tej strefie. W praktyce, mieć poprawnie skonfigurowane rekordy NS to podstawa, żeby usługi DNS działały płynnie. Z własnego doświadczenia powiem, że fajnie mieć przynajmniej dwa rekordy NS dla każdej strefy, bo to daje dodatkową stabilność w razie awarii. Pamiętaj, żeby każdy rekord NS był dobrze ustawiony, bo inaczej mogą być problemy z propagowaniem zmian w strefie.

Pytanie 39

Wskaź zestaw wykorzystywany do diagnozowania logicznych systemów elektronicznych na płycie głównej komputera, który nie reaguje na próbę uruchomienia zasilania?

A. Rys. A

B. Rys. B

C. Rys. D

D. Rys. C

Rysunek A przedstawia logiczny analizator stanów, który jest niezbędnym narzędziem w diagnostyce komputerowych układów elektronicznych. Jest to urządzenie pozwalające na obserwację i rejestrację przebiegów logicznych na pinach układów scalonych, takich jak mikrokontrolery czy procesory na płycie głównej. W przypadku problemów z uruchomieniem komputera, takich jak brak reakcji na włączenie zasilania, analizator stanów umożliwia technikowi sprawdzenie, czy sygnały kontrolne i zegarowe są generowane prawidłowo. Dzięki takiemu narzędziu możliwe jest diagnozowanie błędów w komunikacji między komponentami, jak również identyfikacja problematycznych obwodów. Profesjonalne analizatory stanów oferują wiele funkcji, takich jak wyzwalanie zdarzeń, analiza protokołów komunikacyjnych oraz możliwość podłączenia do komputera w celu zaawansowanej analizy danych. Zgodnie z najlepszymi praktykami, użycie analizatora stanów jest kluczowym elementem w procesie testowania i walidacji projektów elektronicznych. Pozwala to na wczesne wykrycie problemów, co jest zgodne z zasadami efektywnej diagnostyki i konserwacji sprzętu elektronicznego. Narzędzie to jest standardem w branży elektronicznej, używane zarówno w serwisach naprawczych, jak i podczas projektowania nowych urządzeń.

Pytanie 40

Jaka będzie suma liczb binarnych 1010 oraz 111, gdy przeliczymy ją na system dziesiętny?

A. 17

B. 16

C. 18

D. 19

Aby obliczyć sumę liczb binarnych 1010 i 111, najpierw przekształcamy je na system dziesiętny. Liczba binarna 1010 reprezentuje wartość dziesiętną 10, ponieważ: 1*2^3 + 0*2^2 + 1*2^1 + 0*2^0 = 8 + 0 + 2 + 0 = 10. Liczba 111 w systemie binarnym to 7 w systemie dziesiętnym, ponieważ: 1*2^2 + 1*2^1 + 1*2^0 = 4 + 2 + 1 = 7. Teraz dodajemy te wartości w systemie dziesiętnym: 10 + 7 = 17. W kontekście praktycznym, znajomość konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowa w programowaniu, elektronice oraz w obszarach takich jak algorytmy komputerowe czy projektowanie systemów cyfrowych, gdzie operacje na danych binarnych są powszechne. Zrozumienie i poprawne wykonywanie tych obliczeń jest fundamentalne dla każdego technika zajmującego się informatyką czy inżynierią komputerową.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej