Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.03 - Przygotowywanie sprzętu, odczynników chemicznych i próbek do badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 08:21
Data zakończenia: 10 czerwca 2025 08:50

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zregenerować rozpuszczalnik organiczny, należy wykonać proces

A. odparowywania

B. destylacji

C. demineralizacji

D. filtrowania

Sączenie, odparowanie i demineralizacja to metody, które mają swoje zastosowania, jednak nie są odpowiednie do regeneracji rozpuszczalników organicznych. Sączenie to fizyczny proces separacji ciał stałych od cieczy, wykorzystywany głównie w filtracji, a nie w przypadku substancji rozpuszczalnych. Użycie sączenia do regeneracji rozpuszczalników byłoby nieefektywne, ponieważ nie pozwala na odzyskiwanie cieczy w formie czystej. Odparowanie, z kolei, polega na usuwaniu cieczy poprzez podgrzewanie, co może prowadzić do utraty części rozpuszczalnika i jego nieodwracalnego zniszczenia, co jest sprzeczne z ideą regeneracji. Wreszcie, demineralizacja dotyczy usuwania soli i innych minerałów z wody i nie ma zastosowania w kontekście rozpuszczalników organicznych. Często popełnianym błędem jest mylenie różnych metod separacji i regeneracji, co prowadzi do wniosków, które nie są zgodne z charakterystyką danego procesu chemicznego. Kluczowe w regeneracji rozpuszczalników organicznych jest zrozumienie, iż efektywne odzyskiwanie zależy od właściwego doboru metod, a destylacja pozostaje najskuteczniejszą z nich.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Odczynnik, który nie został wykorzystany, należy zutylizować zgodnie z informacjami zawartymi na etykiecie

A. 13 maja 2017 roku

B. w kwietniu 2017 roku

C. 5 maja 2017 roku

D. w czerwcu 2017 roku

Wybór daty z maja czy kwietnia 2017 roku jest błędny, ponieważ sugeruje zakończony okres użyteczności odczynnika, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji w laboratoriach. Używanie odczynników po wskazanych datach ma negatywne skutki, w tym zmniejszoną efektywność i dokładność wyników badań. Dobrą praktyką w laboratoriach jest regularne przeglądanie zapasów odczynników i usuwanie tych, które osiągnęły swoje daty ważności. Na przykład, odczynniki chemiczne mogą podlegać degradacji na skutek czynników zewnętrznych, takich jak światło, temperatura czy wilgoć, co z kolei wpływa na ich właściwości chemiczne. Utylizacja niezużytych odczynników powinna być zgodna z wytycznymi organizacji ochrony środowiska oraz lokalnymi regulacjami prawnymi. Ignorowanie tych zasad prowadzi do ryzykownych praktyk, które mogą zagrażać zdrowiu i życiu pracowników, a także prowadzić do kontaminacji środowiska. Ponadto, nieprzestrzeganie procedur dotyczących utylizacji może skutkować sankcjami prawno-administracyjnymi. Należy również podkreślić, że każda decyzja o utylizacji powinna być oparta na obiektywnej analizie stanu odczynnika oraz jego potencjalnych konsekwencji dla badań oraz bezpieczeństwa operacyjnego laboratorium.

Pytanie 5

Na podstawie informacji zawartej na pipecie, została ona skalibrowana na

A. wylew.

B. wlew.

C. zimno.

D. gorąco.

Wybór odpowiedzi 'wlew' jest błędny, ponieważ w kontekście kalibracji pipet nie odnosi się do żadnej standardowej praktyki. Termin 'wlew' sugeruje czynność, a nie precyzyjną miarę objętości, co prowadzi do mylnego wniosku. Podobnie, odpowiedzi 'zimno' i 'gorąco' są również niepoprawne, gdyż odnoszą się do temperatur, które nie mają związku z kalibracją pipet. Kalibracja dotyczy objętości, a nie temperatury cieczy dozowanej przez pipecie. Błąd w myśleniu polega na tym, że użytkownicy mogą nie zrozumieć podstawowych koncepcji związanych z pomiarem i dozowaniem cieczy. W rzeczywistości, pipety są kalibrowane w oparciu o specyfikacje dotyczące objętości, co jest kluczowe dla zapewnienia dokładności i precyzji w pomiarach laboratoryjnych. Nieprawidłowe interpretacje takich terminów mogą prowadzić do poważnych błędów w badaniach, co wpływa na wiarygodność wyników. Dlatego istotne jest, aby pracownicy laboratoriów dobrze rozumieli zasady kalibracji i jej wpływ na jakość rezultatu, a także stosowali się do wytycznych podanych w normach branżowych.

Pytanie 6

Aby przygotować miano kwasu solnego, konieczne jest odważenie węglanu sodu o masie wynoszącej około 400 mg. Jaką precyzję powinna mieć waga używana do odważenia węglanu sodu?

A. 0,001 g

B. 1 g

C. 0,1 g

D. 0,01 g

Wybór wagi o dokładności 0,001 g (1 mg) jest uzasadniony, gdyż do przygotowania miany kwasu solnego potrzebna jest odważka węglanu sodu o masie około 400 mg. Wymagana dokładność przy ważeniu substanacji chemicznych jest kluczowa dla uzyskania precyzyjnych wyników analitycznych. W analityce chemicznej, zwłaszcza w titracji, precyzyjne ważenie reagentów jest niezbędne, aby uniknąć błędów pomiarowych, które mogą prowadzić do fałszywych wniosków. Przyjęcie dokładności na poziomie 0,001 g pozwala na dokładniejsze przygotowanie roztworu, co jest istotne w kontekście późniejszych obliczeń i analiz. Stosowanie wag analitycznych jest standardem w laboratoriach chemicznych, ponieważ umożliwiają one kontrolowanie jakości analizowanego materiału i zapewniają zgodność z zasadami dobrej praktyki laboratoryjnej (GLP). Przykładowo, w przypadku przygotowywania roztworów wzorcowych, dokładność ważenia jest kluczowa dla uzyskania odpowiednich stężeń, co jest niezbędne w dalszych etapach analizy.

Pytanie 7

Jak przebiega procedura unieszkodliwiania rozlanego kwasu siarkowego(VI)?

A. spłukaniu miejsc z kwasem gorącą wodą

B. dokładnym spłukaniu miejsc z kwasem roztworem węglanu sodu

C. dokładnym spłukaniu miejsc z kwasem roztworem wodorotlenku sodu

D. zbieraniu kwasu tlenkiem wapnia w celu późniejszej utylizacji

Spłukiwanie plam kwasu siarkowego roztworem węglanu sodu może wydawać się atrakcyjną opcją, ponieważ węglan sodu neutralizuje kwasy, jednak w praktyce ta metoda jest mało skuteczna w przypadku silnych kwasów, takich jak kwas siarkowy(VI). W wyniku reakcji może powstać dwutlenek węgla, co generuje dodatkowe ryzyko, zwłaszcza w pomieszczeniach zamkniętych, gdzie gromadzenie się gazu może prowadzić do niebezpiecznych warunków. Z kolei spłukiwanie roztworem wodorotlenku sodu, mimo że również jest techniką neutralizacji, może prowadzić do powstania niebezpiecznych odpadów alkalicznych. Takie podejście może spowodować dalsze zanieczyszczenie środowiska i zwiększenie ryzyka dla zdrowia ludzi i zwierząt. Ponadto, spłukiwanie gorącą wodą nie ma sensu, ponieważ ciepło może przyspieszyć proces parowania, co prowadzi do uwolnienia szkodliwych oparów kwasu siarkowego do atmosfery. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda technika unieszkodliwiania substancji niebezpiecznych musi być oparta na solidnych podstawach chemicznych oraz najlepszych praktykach, takich jak stosowanie odpowiednich reagentów do neutralizacji oraz zapewnienie bezpieczeństwa operacji.

Pytanie 8

Średnia masa wody wypływająca z pipety o deklarowanej pojemności 25 cm³, w temperaturze 25°C wynosi 24,80 g. Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli wskaż wartość poprawki kalibracyjnej dla tej pipety.

Masa wody zajmującej objętość 1 dm³ w zależności od temperatury pomiaru
Temperatura °C	Masa wody g
20	997,17
21	997,00
22	996,80
23	996,59
24	996,38
25	996,16
26	995,93
27	995,69
28	995,45
29	995,18
30	994,92

A. 0,18 ml

B. 0,10 ml

C. 0,25 ml

D. 0,16 ml

Zła odpowiedź, ale nie ma co się martwić, to częsty błąd. Często wynikają one z tego, że nie do końca rozumiesz, jak działa kalibracja urządzeń pomiarowych. Wiele osób myśli, że pipeta zawsze podaje dokładnie to, co jest na etykiecie, ale to nie do końca tak działa w praktyce. Odpowiedzi takie jak 0,16 ml czy 0,18 ml sugerują, że różnica była rozumiana błędnie, co pokazuje, że kalibracja i poprawka nie były do końca jasne. Kalibracja to w zasadzie porównywanie tego, co naprawdę mierzysz, z tym, co powinno być, a w tym przypadku widać, że pipeta raczej wypuszcza mniej, a nie więcej. Często zdarza się pomylić kierunek poprawki kalibracyjnej, co może prowadzić do większych problemów w eksperymentach, na przykład przy złym dozowaniu reagentów. Źle zrozumiane zagadnienia związane z pipetami to niezgodność z dobrymi praktykami w laboratoriach, które wymagają, żeby zawsze dbać o kalibrację i stan sprzętu. Zrozumienie, że pipeta nie zawsze działa idealnie, jest ważne dla każdego technika, a regularne stosowanie odpowiednich metod kalibracyjnych powinno być codziennością w laboratorium.

Pytanie 9

Który z wymienionych roztworów NaOH, o określonych stężeniach, nie jest roztworem mianowanym?

A. 0,200 mol/dm3

B. około 0,2 mol/dm3

C. 0,100 mol/dm3

D. ściśle 0,2 mol/dm3

Odpowiedź 'około 0,2 mol/dm3' jest prawidłowa, ponieważ nie spełnia kryteriów roztworu mianowanego. Roztwory mianowane charakteryzują się ściśle zdefiniowanym stężeniem, co oznacza, że ich stężenie powinno być określone z maksymalną precyzją. Roztwór mianowany NaOH o stężeniu dokładnie 0,200 mol/dm3 czy ściśle 0,2 mol/dm3 to przykłady roztworów, które są dokładnie przygotowane i spełniają standardy laboratoryjne. Roztwory te są kluczowe w analizach chemicznych, gdzie precyzyjne pomiary stężenia są niezbędne do uzyskania wiarygodnych wyników. W praktyce, na przykład w titracji, gdzie oblicza się ilość substancji reagującej, zastosowanie roztworu mianowanego pozwala na dokładne obliczenie stężenia substancji analizowanej, co jest podstawą wielu procedur analitycznych. Warto zatem zwracać uwagę na precyzję w przygotowywaniu roztworów, aby zapewnić ich wiarygodność i powtarzalność wyników.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Technika kwartowania (ćwiartkowania) pozwala na redukcję masy próbki ogólnej

A. półciekłej

B. stałej

C. gazowej

D. ciekłej

Metoda kwartowania, czyli ćwiartkowanie, to sposób, który wykorzystuje się w laboratoriach, żeby zmniejszyć masę próbki stałej. Dzięki temu można ją analizować, nie tracąc przy tym jej reprezentatywności. Po prostu dzielimy próbkę na cztery równe części i wybieramy dwie przeciwległe, co daje nam mniejszą próbkę do pracy. To jest ważne zwłaszcza w chemii, gdzie zachowanie proporcji składników ma duże znaczenie. Na przykład, jeśli mamy dużą próbkę gleby i chcemy ją przeanalizować, kwartowanie pozwala nam na zmniejszenie jej do rozmiaru, który jest bardziej odpowiedni do badań, np. mikrobiologicznych czy chemicznych. Dla próbek stałych, takich jak minerały czy różne odpady, kwartowanie jest standardem, bo pozwala nam na uzyskanie reprezentatywnej próbki, a jednocześnie ogranicza straty materiału. Warto też pamiętać, że normy ISO w analizie próbek podkreślają znaczenie uzyskiwania prób reprezentatywnych, co jest kluczowe w wielu badaniach w laboratoriach i przemyśle.

Pytanie 12

Czystość konkretnego odczynnika chemicznego wynosi: 99,9-99,99%. Jakiego rodzaju jest ten odczynnik?

A. czysty do analizy.

B. techniczny.

C. czysty.

D. chemicznie czysty.

Odpowiedź "czysty do analizy" jest poprawna, ponieważ odczynniki chemiczne o poziomie czystości wynoszącym 99,9-99,99% są klasyfikowane jako czyste do analizy, co oznacza, że spełniają wysokie standardy czystości wymagane do prowadzenia precyzyjnych analiz chemicznych. Takie substancje są niezbędne w laboratoriach analitycznych, gdzie dokładność wyników jest kluczowa. Przykłady zastosowania obejmują analizę substancji aktywnych w farmaceutyce, gdzie nawet niewielkie zanieczyszczenia mogą wpłynąć na skuteczność leku. Zgodnie z normami, takimi jak ISO 17025, laboratoria muszą korzystać z odczynników o określonych parametrach czystości, aby zapewnić wiarygodność i powtarzalność wyników. Odczynniki czyste do analizy są również stosowane w badaniach środowiskowych, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe dla oceny jakości wody czy powietrza. Wybór odpowiednich odczynników gwarantuje, że wyniki są nie tylko dokładne, ale także zgodne z regulacjami prawnymi i standardami jakości.

Pytanie 13

Do grupy reagentów o szczególnym zastosowaniu nie wlicza się

A. wodnych roztworów kwasów

B. wskaźników

C. rozpuszczalników do chromatografii

D. wzorców

Wybór wzorców, wskaźników czy rozpuszczalników do chromatografii jako odczynników o specjalnym przeznaczeniu opiera się na niepełnym zrozumieniu ich funkcji w kontekście analizy chemicznej. Wzorce chemiczne są niezbędne do kalibracji instrumentów oraz zapewnienia dokładności pomiarów, co jest podstawą każdej analizy. Użycie wzorców o odpowiedniej czystości i znanym składzie jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników. Wskaźniki, takie jak fenoloftaleina czy oranż metylowy, mają kluczowe znaczenie w reakcjach titracyjnych, gdzie zmiana koloru sygnalizuje osiągnięcie punktu końcowego i umożliwia precyzyjne określenie stężenia substancji. Rozpuszczalniki do chromatografii są istotne, jako że ich właściwości wpływają na skuteczność separacji składników w próbce. Wybierając niewłaściwą odpowiedź, można przeoczyć rolę, jaką odczynniki o specjalnym przeznaczeniu odgrywają w osiąganiu wysokiej jakości wyników eksperymentalnych. W praktyce laboratoryjnej kluczowe jest zrozumienie, które substancje są stosowane do konkretnych celów, co może wpłynąć na jakość i powtarzalność wyników analizy. Dlatego ważne jest, aby nie mylić ogólnych roztworów z substancjami o specjalistycznym zastosowaniu, co może prowadzić do błędów w analizie i interpretacji danych.

Pytanie 14

Najwyżej czyste odczynniki chemiczne to odczynniki

A. spektralnie czyste.

B. czyste do analizy.

C. chemicznie czyste.

D. czyste.

Odpowiedź 'spektralnie czyste' jest jak najbardziej na miejscu. Chodzi tutaj o odczynniki chemiczne, które są na najwyższym poziomie czystości – to naprawdę ważne w analizach spektralnych i spektroskopowych. Gdy mamy do czynienia z takimi odczynnikami, musimy pamiętać, że wszelkie zanieczyszczenia mogą zepsuć nasze wyniki. Na przykład w laboratoriach chemicznych, gdzie badamy różne substancje, jakiekolwiek zanieczyszczenia mogą wprowadzić nas w błąd. Najlepsze praktyki w laboratoriach mówią, że powinniśmy używać odczynników spektralnie czystych, zwłaszcza gdy potrzebujemy dużej precyzji, jak w pomiarach absorbancji w spektroskopii UV-Vis. Dlatego stosowanie odczynników o wysokiej czystości jest kluczowe, bo to zapewnia, że wyniki są wiarygodne i dają się powtórzyć. Podobne normy, jak ISO 17025, pokazują, jak istotne jest używanie odczynników o potwierdzonej czystości.

Pytanie 15

Gęstość cieczy w próbce określa się bezpośrednio za pomocą

A. kolorymetru

B. potencjometru

C. konduktometru

D. areometru

Areometr to urządzenie służące do pomiaru gęstości cieczy. Działa na zasadzie wyporu, co oznacza, że jego zasada działania opiera się na Archimedesie. Areometr jest zanurzany w cieczy, a jego zanurzenie jest proporcjonalne do gęstości tej cieczy. Im większa gęstość, tym mniejsze zanurzenie. To narzędzie jest powszechnie wykorzystywane w laboratoriach chemicznych, przemysłowych i w gospodarstwie domowym, na przykład do pomiaru gęstości roztworów cukru, alkoholu czy innych cieczy. W praktyce, areometry są kalibrowane do konkretnych temperatur, co jest ważnym aspektem ich użytkowania, ponieważ gęstość cieczy zmienia się wraz z temperaturą. Użycie areometru, zamiast innych urządzeń, jest zgodne z najlepszymi praktykami laboratoryjnymi, ponieważ zapewnia dokładne pomiary w różnych zastosowaniach, takich jak kontrola jakości w przemyśle spożywczym czy chemicznym.

Pytanie 16

Miesięczne zapotrzebowanie laboratorium analitycznego na 2-propanol wynosi 500 cm³. Na jak długo wystarczy ta substancja?

A. 7 miesięcy

B. 5 miesięcy

C. 1 miesiąc

D. 3 miesiące

Odpowiedzi wskazujące na krótszy czas trwania zaopatrzenia w 2-propanol są wynikiem błędnych obliczeń dotyczących zapotrzebowania na tę substancję. Prawidłowe obliczenie czasu, na który wystarczy zapas, wymaga znajomości obu wartości: całkowitej ilości substancji chemicznej oraz miesięcznego zapotrzebowania. Użytkownicy, którzy wskazali okresy takie jak 3, 1 czy 7 miesięcy, nieprawidłowo oszacowali stosunek tych dwóch wartości. Na przykład, założenie, że 2500 cm³ wystarczy na 3 miesiące, sugeruje, że miesięczne zapotrzebowanie wynosiłoby 833,33 cm³, co nie jest zgodne z założonymi wartościami. Innym typowym błędem jest zakładanie, że zapas może trwać dłużej, niż wynika to z rzeczywistego zapotrzebowania, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania stanami magazynowymi. W praktyce laboratoryjnej, wiedza o czasie wyczerpania się substancji chemicznej jest kluczowa dla planowania zakupów, aby uniknąć przestojów w pracy oraz zapewnić ciągłość procesów. Dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć obliczenia związane z zapotrzebowaniem na materiały i odpowiednio planować ich zakupy.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Czysty odczynnik (skrót: cz.) charakteryzuje się poziomem czystości wynoszącym

A. 99-99,9%

B. 90-99%

C. 99,9-99,99%

D. 99,99-99,999%

Odpowiedź 99-99,9% jest poprawna, gdyż odczynnik czysty (skrót: cz.) jest definiowany przez stopień czystości, który powinien mieścić się w określonym zakresie. Zgodnie z normami międzynarodowymi, substancje charakteryzujące się czystością w tym zakresie są uznawane za wysokiej jakości, co ma kluczowe znaczenie w takich dziedzinach jak chemia analityczna, farmacja czy przemysł spożywczy. W praktyce, substancje o czystości 99-99,9% mogą być wykorzystywane w wytwarzaniu leków, gdzie nawet niewielkie zanieczyszczenie może wpłynąć na skuteczność i bezpieczeństwo preparatu. Przykłady takich substancji to wiele reagentów używanych w laboratoriach, które muszą spełniać wysokie standardy czystości, aby zapewnić wiarygodne wyniki w badaniach. Ponadto, ogólnie przyjęte normy, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie monitorowania i zapewniania jakości materiałów, co jest istotne w kontekście czystości chemicznej.

Pytanie 19

Podstawowy zestaw do filtracji składa się ze statywu oraz

A. zlejka, dwóch zlewek i bagietki

B. zlejka Büchnera, zlewki i bagietki

C. zlejka, zlewki i pipety

D. z dwóch zlewek i bagietki

Podstawowy zestaw do sączenia rzeczywiście składa się z statywu oraz zlejki, dwóch zlewek i bagietki. Statyw jest kluczowy, ponieważ zapewnia stabilność i bezpieczeństwo podczas procesu sączenia, co jest szczególnie ważne w laboratoriach chemicznych i biologicznych, gdzie manipulacja cieczami może być niebezpieczna. Zlejka służy do przechwytywania cieczy, która jest sączona, natomiast zlewki są wykorzystywane do przechowywania oraz transportowania różnych odczynników i próbek. Bagietka, z kolei, jest narzędziem pomocniczym używanym do kierowania cieczy lub do mieszania składników w zlewkach. Przykładem zastosowania tego zestawu jest filtracja próbki cieczy w celu usunięcia zawiesin, co jest powszechnie stosowane w analizach chemicznych oraz podczas przygotowywania rozwiązań o określonym stężeniu. W laboratoriach stosuje się również standardowe procedury bezpieczeństwa, które obejmują wykorzystanie odpowiednich narzędzi i zachowywanie porządku, aby uniknąć kontaminacji.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

W trzech probówkach umieszczono roztwory: wodorotlenku sodu, chlorku sodu i kwasu octowego. W celu identyfikacji zbadano ich odczyn za pomocą uniwersalnego papierka wskaźnikowego, a następnie fenoloftaleiny. Barwy wskaźników w badanych roztworach przedstawiono w tabeli:

Wskaźnik	Barwa wskaźnika
Wskaźnik	próbówka nr 1	próbówka nr 2	próbówka nr 3
uniwersalny papierek wskaźnikowy	żółty	czerwony	niebieski
fenoloftaleina	bezbarwny	bezbarwny	malinowa

A. Po zastosowaniu tylko uniwersalnego papierka wskaźnikowego można stwierdzić, że w probówce nr 3 był roztwór wodorotlenku sodu.

B. W probówce nr 2 znajdował się roztwór o pH powyżej 9.

C. W probówce nr 1 znajdował się roztwór o odczynie zasadowym.

D. Po zastosowaniu tylko fenoloftaleiny można stwierdzić, że w probówce nr 1 był roztwór chlorku sodu.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiedzi dotyczącej probówki nr 3 jako roztworu wodorotlenku sodu jest poprawny z kilku powodów. Uniwersalny papier wskaźnikowy to narzędzie, które zmienia kolor w zależności od pH roztworu. W przypadku wodorotlenku sodu, który jest silnym zasadowym elektrolitem, kątem pH może osiągać wartości powyżej 12, co powoduje, że papier zmienia kolor na niebieski. Fenoloftaleina, również stosowana w tym przypadku, zmienia kolor na malinowy w pH powyżej 8,2, co dodatkowo potwierdza obecność wodorotlenku sodu. W praktyce, umiejętność identyfikacji substancji na podstawie ich odczynu jest niezbędna w laboratoriach chemicznych, gdzie konieczne jest precyzyjne określenie właściwości chemicznych roztworów. Zgodnie z dobrymi praktykami, stosowanie wskaźników pH jest kluczowe w procesach analitycznych, a ich interpretacja pozwala na właściwe dobieranie reagentów w dalszych etapach eksperymentu.

Pytanie 22

Jakie środki ochronne należy zastosować podczas sporządzania 1M roztworu zasady sodowej ze stężonego roztworu NaOH, na opakowaniu którego widnieje oznaczenie S/36/37/39?

Numer zwrotu S	Warunki bezpiecznego stosowania
S36	Używać odpowiedniej odzieży ochronnej
S37	Używać odpowiednich rękawic
S38	W przypadku niewystarczającej wentylacji używać sprzętu do oddychania
S39	Używać okularów lub maski ochronnej

A. Odzież ochronną i maskę tlenową.

B. Gumowe rękawice i maskę ochronną.

C. Odzież ochronną, rękawice i okulary ochronne.

D. Fartuch ochronny, rękawice i maskę tlenową.

Odpowiedź 'Odzież ochronną, rękawice i okulary ochronne.' jest poprawna, ponieważ zgodnie z oznaczeniami S/36/37/39 na opakowaniu NaOH, wymagane są wymienione środki ochrony osobistej. Oznaczenie S36 wskazuje na obowiązek noszenia odzieży ochronnej, co ma na celu minimalizację kontaktu skóry z substancją chemiczną, która może być silnie żrąca. S37 sugeruje stosowanie rękawic ochronnych, które chronią dłonie przed skutkami kontaktu z niebezpiecznymi substancjami, a S39 odnosi się do konieczności używania okularów ochronnych lub maski, aby zapobiec dostaniu się substancji do oczu. W praktyce, stosowanie tych środków ochrony jest kluczowe podczas pracy z chemikaliami, aby zminimalizować ryzyko urazów i zapewnić bezpieczeństwo w laboratorium. Przykładowo, w laboratoriach chemicznych zaleca się także regularne szkolenia z zakresu BHP, które podkreślają znaczenie odpowiednich środków ochrony osobistej.

Pytanie 23

Do kolby destylacyjnej wprowadzono 200 cm3 zanieczyszczonego acetonu o gęstości d = 0,9604 g/cm3 oraz czystości 90% masowych. W celu oczyszczenia przeprowadzono proces destylacji, w wyniku czego uzyskano 113,74 g czystego acetonu. Jakie były straty acetonu podczas destylacji?

A. 65,80%

B. 34,20%

C. 81,77%

D. 18,33%

Aby obliczyć straty acetonu w procesie destylacji, najpierw musimy zrozumieć, ile acetonu faktycznie było w zanieczyszczonym surowcu. Wprowadzone 200 cm³ zanieczyszczonego acetonu o gęstości 0,9604 g/cm³ zawiera 90% masowych czystego acetonu. Obliczamy masę całkowitą zanieczyszczonego acetonu: 200 cm³ * 0,9604 g/cm³ = 192,08 g. Następnie obliczamy masę czystego acetonu: 192,08 g * 90% = 172,872 g. Po procesie destylacji otrzymano 113,74 g czystego acetonu. Straty acetonu można obliczyć, odejmując masę uzyskaną od masy początkowej: 172,872 g - 113,74 g = 59,132 g. Następnie obliczamy procent strat: (59,132 g / 172,872 g) * 100% = 34,20%. Taki sposób analizy jest zgodny z dobrymi praktykami w przemyśle chemicznym, gdzie kontrola strat substancji jest kluczowa dla efektywności procesów produkcyjnych i ekonomiki operacji.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Z kolby miarowej o pojemności 1 dm³, zawierającej roztwór HCl o stężeniu 0,1 mol/dm³, pobrano pipetą 2,5 cm³, a następnie przeniesiono do kolby miarowej o pojemności 20 cm³ i rozcieńczono wodą "do kreski" miarowej. Jakie stężenie ma otrzymany roztwór?

A. 0,0125 mol/dm3

B. 0,1250 mol/dm3

C. 0,0500 mol/dm3

D. 0,0005 mol/dm3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć stężenie roztworu po rozcieńczeniu, należy zastosować zasadę zachowania moli. Początkowo mamy 2,5 cm³ roztworu HCl o stężeniu 0,1 mol/dm³. Możemy to przeliczyć na litry: 2,5 cm³ = 0,0025 dm³. Liczba moli HCl w tej objętości wynosi: n = C * V = 0,1 mol/dm³ * 0,0025 dm³ = 0,00025 mol. Po przelaniu roztworu do kolby o pojemności 20 cm³ (0,02 dm³) i rozcieńczeniu wodą do kreski, całkowita objętość wynosi 0,02 dm³. Stężenie końcowe oblicza się jako C = n / V = 0,00025 mol / 0,02 dm³ = 0,0125 mol/dm³. Przykładem praktycznym zastosowania tych obliczeń jest przygotowanie roztworów roboczych w laboratoriach chemicznych, gdzie precyzyjne określenie stężenia jest kluczowe dla uzyskania powtarzalnych wyników w eksperymentach. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami laboratoryjnymi, zawsze należy dokumentować przygotowywane roztwory oraz ich stężenia, co może być istotne w analizach chemicznych.

Pytanie 27

W karcie charakterystyki substancji znajduje się piktogram, którym powinna być oznakowana substancja

A. wybuchowa.

B. łatwopalna.

C. redukująca.

D. utleniająca.

Odpowiedź 'łatwopalna' jest prawidłowa, ponieważ piktogram przedstawiony na zdjęciu jest symbolem substancji łatwopalnych. W ramach systemu klasyfikacji substancji chemicznych zgodnie z Rozporządzeniem CLP (Classification, Labelling and Packaging) oznakowanie to jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy. Łatwopalne substancje są materiałami, które mogą łatwo ulegać zapłonowi w wyniku kontaktu z źródłem ognia lub cieplnym. Przykłady takich substancji obejmują rozpuszczalniki organiczne, niektóre gazy oraz materiały łatwopalne, takie jak alkohol czy benzyna. W praktyce oznaczenie substancji łatwopalnych pozwala pracownikom na podjęcie odpowiednich środków ostrożności, takich jak unikanie otwartego ognia, przechowywanie w odpowiednich warunkach oraz używanie osobistych środków ochrony. Oznakowanie substancji chemicznych według standardów CLP jest kluczowe dla ochrony zdrowia, bezpieczeństwa i środowiska, a także dla spełnienia wymogów prawnych. Właściwe zrozumienie piktogramów jest istotne w każdym miejscu, gdzie przetwarzane są substancje chemiczne.

Pytanie 28

Do pojemników na odpady stałe, które są przeznaczone do utylizacji, nie można wprowadzać bezpośrednio cyjanków oraz związków kompleksowych zawierających jony cyjankowe z powodu

A. uwalniania związków o drażniącym zapachu

B. powolnego rozkładu związków

C. produkcji toksycznych par lub gazów

D. zajścia nagłej, egzotermicznej reakcji

Cyjanki i związki kompleksowe zawierające jony cyjankowe są substancjami niezwykle niebezpiecznymi, ponieważ ich rozkład może prowadzić do wytwarzania toksycznych par i gazów, które mają szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi oraz środowisko. W procesie utylizacji, gdy te substancje są narażone na działanie wysokich temperatur, mogą wydzielać cyjanowodór, który jest silnie trującym gazem. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi gospodarki odpadami niebezpiecznymi, należy unikać mieszania cyjanków z innymi odpadami, aby zminimalizować ryzyko ich reakcji chemicznych. Przykładem zastosowania tych zasad mogą być zakłady utylizacyjne, które stosują systemy segregacji odpadów niebezpiecznych oraz specjalistyczne procedury ich przetwarzania, aby zapewnić bezpieczeństwo pracy i ochronę środowiska. Dobre praktyki obejmują także regularne szkolenia personelu oraz stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej, aby uniknąć narażenia na toksyczne substancje. W związku z tym, wprowadzenie cyjanków do pojemników na odpady stałe jest surowo zabronione.

Pytanie 29

Odważka analityczna przygotowana w fabryce zawiera 0,1 mola EDTA. Posiadając taką jedną odważkę analityczną, jakie roztwory można przygotować?

A. 100 cm3 roztworu o stężeniu 0,0100 mol/dm3

B. 1000 cm3 roztworu o stężeniu 0,0100 mol/dm3

C. 2000 cm3 roztworu o stężeniu 0,2000 mol/dm3

D. 500 cm3 roztworu o stężeniu 0,2000 mol/dm3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że można przygotować 500 cm3 roztworu o stężeniu 0,2000 mol/dm3, jest prawidłowa, ponieważ można to uzasadnić z definicji stężenia molowego oraz objętości roztworu. Fabrycznie przygotowana odważka analityczna zawiera 0,1 mola EDTA. Aby obliczyć, ile roztworu można przygotować o określonym stężeniu, należy zastosować wzór: C = n/V, gdzie C to stężenie, n to liczba moli, a V to objętość w dm3. W przypadku stężenia 0,2000 mol/dm3, mamy: 0,1 mola = 0,2000 mol/dm3 * V. Po przekształceniu równania do postaci V = n/C otrzymujemy V = 0,1 mol / 0,2000 mol/dm3 = 0,5 dm3, co odpowiada 500 cm3. Przygotowując roztwór o tym stężeniu, możemy wykorzystać EDTA w titracji kompleksometrycznej, co jest standardową metodą analizy chemicznej, szczególnie w badaniach jakości wody i analizie metali. Takie podejście zapewnia dokładność i zgodność z normami analitycznymi, co jest kluczowe w laboratoriach chemicznych.

Pytanie 30

Który symbol literowy umieszczany na naczyniach miarowych wskazuje na kalibrację do "wlewu"?

A. B

B. EX

C. A

D. IN

Odpowiedź 'IN' oznacza, że to naczynie miarowe jest skalibrowane na 'wlew'. To jest naprawdę ważne, gdy chodzi o dokładne pomiary objętości cieczy. W praktyce to znaczy, że ilość cieczy, którą zobaczysz na naczyniu, odnosi się do tego, co wlewasz do środka, a nie do tego, co zostaje po opróżnieniu. Kiedy używasz naczynia z takim oznaczeniem, działasz zgodnie z normami ISO i metrologicznymi. To ma znaczenie, zwłaszcza w laboratoriach chemicznych lub medycznych, gdzie dokładne pomiary objętości są kluczowe. Używając naczyń oznaczonych jako 'IN', masz pewność, że otrzymujesz dokładną ilość płynu potrzebną do eksperymentów czy analiz. Warto też dodać, że to oznaczenie jest zwłaszcza istotne w badaniach, bo każda pomyłka w pomiarze może prowadzić do błędnych wyników.

Pytanie 31

Aby uniknąć trwałego połączenia szlifowanych części sprzętu laboratoryjnego, co należy zrobić?

A. przed połączeniem nałożyć na szlify glicerynę

B. przed połączeniem wypłukać szlify acetonem

C. dokładnie oczyścić i osuszyć sprzęt

D. przed połączeniem nałożyć na szlify wazelinę

Stosowanie gliceryny do smarowania szlifów przed ich połączeniem może prowadzić do niepożądanych skutków. Gliceryna, będąca substancją higroskopijną, może powodować, że na połączeniach gromadzi się wilgoć, co prowadzi do korozji i zniszczenia materiałów, z których wykonana jest aparatura. Przepłukiwanie szlifów acetonem przed ich połączeniem również nie jest zalecane, ponieważ aceton jest substancją, która może rozpuszczać niektóre materiały i uszkadzać powierzchnię szlifów. Choć czyszczenie elementów aparatury jest dobrą praktyką, sama czynność umycia i wysuszenia nie eliminuje ryzyka trwałego połączenia, które może wystąpić z powodu braku odpowiedniego smaru. W rezultacie, mylenie tych procedur z właściwym stosowaniem wazeliny jako smaru prowadzi do błędnych wniosków i potencjalnych problemów z integracją aparatury. W laboratoriach, gdzie precyzja jest kluczowa, ważne jest, aby stosować sprawdzone metody, które zapobiegają uszkodzeniom i zapewniają długotrwałe, bezpieczne połączenia.

Pytanie 32

Sączenie na gorąco powinno być użyte, aby

A. doszło do rozpuszczenia substancji obecnych w roztworze

B. nie doszło do rozpuszczenia substancji obecnych w roztworze

C. nie miało miejsca wydzielanie kryształów z roztworu

D. miało miejsce wydzielanie kryształów z roztworu

Sączenie na gorąco jest techniką stosowaną w chemii, która ma na celu usunięcie zanieczyszczeń z roztworu, a także zapobiegnięcie wydzielaniu kryształów. W procesie tym, roztwór podgrzewany jest do określonej temperatury, co zwiększa rozpuszczalność wielu substancji, a tym samym zapewnia, że będą one pozostawały w stanie rozpuszczonym. Dzięki temu można uzyskać czysty filtrat, wolny od osadów, co jest szczególnie przydatne w analizach chemicznych i preparatyce. Przykładem zastosowania są procesy w laboratoriach chemicznych, gdzie mamy do czynienia z roztworami soli i związków organicznych, które w warunkach pokojowych mogą krystalizować. Zastosowanie sączenia na gorąco pozwala na efektywne oddzielanie cennych substancji od niepożądanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w chemii analitycznej oraz przemysłowej. Takie podejście zwiększa także jakość i wydajność procesów oczyszczania substancji chemicznych.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Na podstawie danych w tabeli próbkę, w której będzie oznaczany BZT, należy przechowywać

Oznaczany parametr	Rodzaj naczynia do przechowywania	Sposób utrwalania	Dopuszczalny czas przechowywania
barwa	szklane lub polietylenowe	- schłodzenie do temperatury 2-5°C	24 h
fosforany ogólne	szklane lub polietylenowe	- zakwaszenie kwasem siarkowym(VI) - schłodzenie do temperatury 2-5°C	4 h 48 h
BZT	szklane	- schłodzenie do temperatury 2-5°C - przechowywanie w ciemności	24 h
azot azotanowy(V)	szklane lub polietylenowe	- schłodzenie do temperatury 2-5°C - dodanie 2 cm³ chloroformu do 1 dm³ próbki	24 h 48 h

A. w polietylenowej butelce.

B. w metalowym naczyniu.

C. w butelce z ciemnego szkła.

D. w szklanej butelce.

Wybór niewłaściwego materiału do przechowywania próbek do oznaczania BZT może prowadzić do zafałszowania wyników analizy, co jest istotnym problemem w praktykach laboratoryjnych. Przechowywanie próbek w polietylenowej butelce nie jest odpowiednie, ponieważ polietylen może wchodzić w reakcje chemiczne z substancjami obecnymi w próbce, co z kolei może prowadzić do zmiany ich właściwości fizykochemicznych i nieadekwatnych wyników. Metalowe naczynia również nie są zalecane, ponieważ mogą reagować z niektórymi związkami chemicznymi, a ich powierzchnia może prowadzić do adsorpcji substancji, co zniekształca analizowane wartości. Wybór szklanej butelki nie wystarczy, jeśli nie jest to szkło ciemne; przezroczyste szkło nie zapewnia ochrony przed promieniowaniem UV, co prowadzi do degradacji składników próbki. Takie podejście jest sprzeczne z zaleceniami międzynarodowych standardów dotyczących przechowywania próbek w laboratoriach analitycznych, które jasno określają, że próbki wymagają konkretnego typu opakowania, aby uniknąć wpływu światła na ich integralność. Dlatego ważne jest, aby w procesie przechowywania próbek kierować się nie tylko dostępnością materiałów, ale przede wszystkim ich właściwościami chemicznymi i fizycznymi, aby zachować jakość analizy.

Pytanie 35

Aby przygotować roztwór wzorcowy potrzebny do oznaczania miana, konieczne jest użycie odczynnika chemicznego o czystości przynajmniej

A. czystości drugorzędnej analitycznej

B. spektralnej czystości

C. czystości chemicznej

D. czystości

Odpowiedź 'cz.d.a.' oznacza 'czystość do analizy', co jest kluczowe w kontekście przygotowania roztworu wzorcowego. Użycie odczynnika chemicznego o czystości co najmniej cz.d.a. zapewnia, że jego skład chemiczny jest znany i dobrze określony, co jest fundamentalne dla uzyskania wiarygodnych wyników analiz chemicznych. W praktyce, zastosowanie reagentów o tej czystości jest powszechnie wymagane w laboratoriach analitycznych, ponieważ wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do błędnych wyników pomiarów. Na przykład w titracji, gdzie miano substancji analitycznej jest określane na podstawie reakcji z roztworem wzorcowym, jakiekolwiek zanieczyszczenie może wpływać na ilość środka titrującego potrzebnego do reakcji. Dodatkowo, standardy takie jak ISO czy ASTM podkreślają znaczenie użycia reagentów wysokiej czystości dla zapewnienia powtarzalności i dokładności analiz, co jest niezbędne w badaniach jakościowych i ilościowych. Dlatego stosowanie reagentów o czystości cz.d.a. jest nie tylko praktyką laboratoryjną, ale również wymogiem zgodności z międzynarodowymi standardami jakości.

Pytanie 36

Aby uzyskać roztwór 25 gramów CuSO₄ w 50 gramach wody, konieczne jest podgrzanie mieszanki do temperatury w przybliżeniu

A. 20°C

B. 30°C

C. 340 K

D. 313 K

Odpowiedzi 30°C, 313 K i 20°C są nieprawidłowe, ponieważ nie zapewniają odpowiednich warunków do skutecznego rozpuszczenia 25 g CuSO₄ w 50 g wody. Przy 30°C, która odpowiada 303 K, rozpuszczalność siarczanu miedzi jest znacznie niższa niż przy 340 K. Zmniejszenie temperatury prowadzi do obniżenia energii kinetycznej cząsteczek, co spowalnia proces rozpuszczania. W przypadku 313 K, co odpowiada 40°C, chociaż temperatura ta jest wyższa, może być niewystarczająca do uzyskania pełnej rozpuszczalności dla podanej ilości soli. Natomiast 20°C, czyli 293 K, to zbyt niska temperatura, aby skutecznie rozpuścić taką ilość siarczanu miedzi. Często w takich sytuacjach pojawia się mylne przekonanie, że niższe temperatury mogą sprzyjać lepszemu rozpuszczaniu, co jest nieprawidłowe. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że rozpuszczalność substancji w cieczy, jaką jest woda, rośnie wraz z temperaturą w przypadku wielu soli. Ignorowanie tego aspektu prowadzi do typowych błędów myślowych, takich jak zakładanie, że wszystkie substancje zachowują się jednakowo w różnych warunkach termicznych. Dlatego w praktyce laboratoryjnej i przemysłowej zawsze należy stosować odpowiednie temperatury zgodnie z danymi dotyczącymi rozpuszczalności dla danej substancji.

Pytanie 37

Maksymalna średnica ziaren w partii substancji stałej wynosi 0,5 cm. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli próbka pierwotna tej substancji powinna mieć masę minimum

Tabela. Masa próbki pierwotnej w zależności od wielkości ziaren lub kawałków
Średnica ziaren lub kawałków [mm]	do 1	1 - 10	11 - 50	ponad 50
Pierwotna próbka (minimum) [g]	100	200	1000	2500

A. 1000 g

B. 200 g

C. 100 g

D. 2500 g

Odpowiedź 200 g jest poprawna, ponieważ zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, średnica ziaren wynosząca 0,5 cm (5 mm) mieści się w przedziale od 1 do 10 mm. Dla takiej średnicy, minimalna masa próbki pierwotnej powinna wynosić 200 g. W kontekście badań materiałowych, odpowiednia masa próbki jest kluczowa, aby uzyskać reprezentatywne wyniki analiz. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przemysł farmaceutyczny, gdzie precyzyjne określenie masy substancji czynnej ma fundamentalne znaczenie dla skuteczności leku. Przemysł ten opiera się na standardach takich jak ISO 17025, które wymagają stosowania odpowiednich procedur i metodologii w celu zapewnienia wiarygodności wyników. W praktyce, zrozumienie, jak masa próbki wpływa na jej dalsze właściwości fizykochemiczne, jest niezbędne dla uzyskania dokładnych wyników badawczych.

Pytanie 38

Które z wymienionych reakcji chemicznych stanowi reakcję redoks?

A. 2 NaOH + CuSO4 → Cu(OH)2 + Na2SO4

B. 2 KMnO4 → K2MnO4 + MnO2 + O2

C. 3 Ca(OH)2 + 2 H3PO4 → Ca3(PO4)2 + 6 H2O

D. CaCO3 → CaO + CO2

Reakcja 2 KMnO4 → K2MnO4 + MnO2 + O2 to klasyczny przykład reakcji redoks, w której dochodzi do zmiany stopni utlenienia atomów. W tej reakcji mangan (Mn) w KMnO4 przechodzi z najwyższego stopnia utlenienia +7 do stopnia +6 w K2MnO4 oraz +4 w MnO2, a także wydziela się tlen (O2). Reakcje redoks są fundamentalnym procesem w chemii, wykorzystywanym w wielu zastosowaniach, od produkcji energii w ogniwach paliwowych po procesy elektrochemiczne w akumulatorach. Zrozumienie tych reakcji ma zastosowanie w praktyce, na przykład w analizie chemicznej, gdzie stosuje się reakcje redoks do oznaczania stężenia różnych substancji. Kluczowe w praktyce jest umiejętne rozpoznawanie reakcji utleniania i redukcji, co jest istotne w wielu gałęziach przemysłu, w tym w przemyśle farmaceutycznym i materiałowym, gdzie kontrola procesów redoks ma kluczowe znaczenie dla jakości produktów.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Aby przygotować 150 g roztworu jodku potasu o stężeniu 10% (m/m), konieczne jest użycie
(zakładając, że gęstość wody wynosi 1 g/cm³)

A. 10 g KI oraz 140 g wody destylowanej

B. 10 g KI oraz 150 cm3 wody destylowanej

C. 15 g KI oraz 145 g wody destylowanej

D. 15 g KI oraz 135 cm3 wody destylowanej

Stężenie 10% (m/m) oznacza, że na każde 100 g roztworu przypada 10 g substancji czynnej, czyli jodku potasu (KI). Aby przygotować 150 g roztworu, musimy obliczyć masę KI: 150 g x 10% = 15 g. Pozostała masa roztworu to woda, która będzie stanowić 135 g (150 g - 15 g). Woda ma gęstość 1 g/cm³, co oznacza, że 135 g wody to 135 cm³. Ta odpowiedź jest zgodna z zasadami przygotowywania roztworów, które wymagają zachowania proporcji masowych dla określonego stężenia. Przykładem zastosowania tego procesu może być przygotowanie roztworu do badań chemicznych, gdzie precyzyjne stężenie reagentów jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników. Ponadto, zgodnie z dobrą praktyką laboratoryjną, zawsze warto sprawdzić obliczenia i użyć wagi analitycznej oraz menzurki, aby zapewnić dokładność pomiarów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej