Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 11:43
  • Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 11:45

Egzamin niezdany

Wynik: 5/40 punktów (12,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką masę posiada 500 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm i gramaturze 100 g/m2?

A. 42 kg
B. 19 kg
C. 25 kg
D. 35 kg
Wybór innej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów logicznych związanych z obliczaniem masy papieru. Na przykład, odpowiedź 25 kg wydaje się być zbyt niska, co sugeruje, że nie uwzględniono wystarczającej gramatury dla podanej powierzchni. Osoby wybierające 19 kg mogą myśleć o gramaturze tylko w kontekście liczby arkuszy, a nie biorąc pod uwagę całkowitej masy. Natomiast 42 kg to odpowiedź, która może powstać w wyniku błędnego pomnożenia masy jednego arkusza przez zbyt dużą liczbę arkuszy lub mylenia jednostek miary. Aby poprawnie obliczyć masę papieru, kluczowe jest zrozumienie, że gramatura odnosi się do masy jednego metra kwadratowego papieru. W przypadku papieru o gramaturze 100 g/m² masa jednego arkusza o wymiarach 700 x 1000 mm wynosi 70 g i należy to pomnożyć przez liczbę arkuszy. Niezrozumienie tej zasady prowadzi do błędnych wyliczeń. Warto również zauważyć, że w praktyce branżowej takie obliczenia są niezwykle istotne, gdyż niepoprawna ocena masy materiałów może prowadzić do problemów w procesie produkcji, w tym do nieodpowiedniego doboru materiałów, co skutkuje stratami finansowymi oraz czasowymi.
Pytanie 2

Zgodnie z zasadami układu tekstu w publikacjach, jako ostatnie znaki wiersza nie powinny się pojawiać

A. wiszących spójników
B. przeniesień sylab
C. znaku wielokropka
D. znaku przeniesienia
Wybierając odpowiedzi, takie jak 'znak wielokropka', 'znak przeniesienia' czy 'przeniesienia sylab', można natknąć się na powszechne nieporozumienia związane z zasadami składu tekstu. Znak wielokropka, choć może być użyty do wskazania niedopowiedzenia lub kontynuacji, nie stanowi elementu, którego należy unikać na końcu linii. Właściwe użycie wielokropka jest uregulowane przez zasady typograficzne, które pozwalają na jego zastosowanie w odpowiednich kontekstach, więc pozostawienie go na końcu wiersza nie jest błędem. Z kolei znak przeniesienia, zazwyczaj używany do wskazania, że wyraz nie mieści się w danym wierszu, jest technicznym rozwiązaniem, które powinno być zastosowane zgodnie z zasadami pisowni. Wiele osób myli przeniesienia sylab z wiszącymi spójnikami, nie dostrzegając, że przenoszenie sylab odbywa się zgodnie z precyzyjnymi regułami gramatycznymi i ortograficznymi. W praktyce, umieszczanie przeniesień na końcu wiersza jest akceptowalne, o ile są one zgodne z regułami sylabizacji. Często występującym błędem jest także nieprawidłowe rozumienie podstaw składu tekstu, co prowadzi do niepoprawnych wniosków i wyborów w kontekście typografii.
Pytanie 3

Skład materiałów do druku offsetowego z uwzględnieniem wszystkich znaków typograficznych powinien być zrealizowany w oprogramowaniu

A. InDesign
B. Fireworks
C. Photoshop
D. Print.NET
Fireworks to taki program fajny do tworzenia grafik na strony www i interaktywnych rzeczy, ale do składu publikacji do druku offsetowego to się nie nadaje. Nie ma tam zaawansowanych narzędzi do ogarniania typografii czy układu stron, co jest kluczowe, jak się robi profesjonalny druk. Photoshop, no wiadomo, świetny do zdjęć i projektów graficznych, ale nie jest stworzony do składu długich dokumentów. On bardziej się skupia na obróbce obrazów, no a nie na zarządzaniu całą publikacją. A Print.NET? To raczej nie jest popularny wybór w branży graficznej i nie ma odpowiednich narzędzi do składu profesjonalnych materiałów. Często ludzie myślą, że każde narzędzie graficzne nada się do składu, ale to nie tak. Każdy z tych programów ma swoje ograniczenia i zastosowania. Dla profesjonalistów warto korzystać z programów, które faktycznie są stworzone do druku, bo to zapewnia lepszą jakość i spełnia wymagania branżowe.
Pytanie 4

Aby wydrukować 10 000 plakatów o wymiarach 500 × 700 mm w kolorystyce 4 + 0, najlepszym rozwiązaniem będzie użycie

A. półformatowej, 4-kolorowej maszyny offsetowej
B. szerokowstęgowej, 8-kolorowej maszyny fleksograficznej
C. cyfrowej drukarki o formacie SRA3
D. solwentowego plotera o szerokości druku 1,8 m
Wybór cyfrowej maszyny drukującej o formacie zadruku SRA3, solwentowego plotera drukującego o szerokości zadruku 1,8 m, czy szerokowstęgowej, 8-kolorowej maszyny fleksograficznej nie jest optymalny do produkcji 10 000 plakatów formatu 500 × 700 mm w kolorystyce 4 + 0. Druk cyfrowy, mimo że oferuje szybki czas realizacji i możliwość personalizacji, nie jest tak efektywny kosztowo przy dużych nakładach jak druk offsetowy. Koszt jednostkowy druku cyfrowego rośnie w miarę zwiększania nakładów, co czyni go niepraktycznym wyborem w przypadku dużych ilości. Ploter solwentowy, z kolei, jest przeznaczony głównie do druku wielkoformatowego na materiałach takich jak banery czy naklejki, a nie do produkcji plakatów w dużych nakładach. Dodatkowo, technologia ta jest ograniczona pod względem jakości kolorów w porównaniu do druku offsetowego. Opcja z szerokowstęgową maszyną fleksograficzną również nie jest odpowiednia, gdyż ta technologia jest najczęściej stosowana w druku opakowań lub etykiet, a nie w produkcji plakatów. Wybór niewłaściwej technologii druku może prowadzić do zwiększenia kosztów oraz obniżenia jakości końcowego produktu, co jest szczególnie niekorzystne w kontekście profesjonalnej produkcji graficznej.
Pytanie 5

Ilość arkuszy drukarskich dla książki liczącej 480 stron w formacie A5 wynosi

A. 15 szt.
B. 30 szt.
C. 45 szt.
D. 60 szt.
Wybranie innej odpowiedzi, jak 60, 15 czy 45 sztuk, pokazuje, że mogło zabraknąć zrozumienia, jak to tak naprawdę działa. Często ludzie myślą, że każda strona to osobny arkusz, a tak nie jest. Każdy arkusz ma 4 strony, więc mylą się przy liczeniu. Na przykład, ktoś, kto wybrał 60, może myśleć, że 480 stron to 60 arkuszy, ale to nie jest dobre myślenie. Odpowiedzi 15 i 45 pokazują też błędy w rozumieniu zasad. Ważne, żeby wiedzieć, że zawsze potrzebujemy mniej arkuszy niż stron, bo każdy arkusz drukuje się z dwóch stron. Trzeba po prostu lepiej zrozumieć cały proces druku, żeby dobrze oszacować, ile arkuszy potrzebujemy. To istotne w każdej produkcji książek.
Pytanie 6

Jakie są wymiary plakatu w formacie A0?

A. 841 x 1189 mm
B. 707 x 1000 mm
C. 595 x 841 mm
D. 500 x 707 mm
Format A0 to taki podstawowy rozmiar w systemie ISO 216, co znaczy, że to coś, co definiuje, jak mają wyglądać różne formaty papieru, no i są jeszcze formaty B i C. Wymiary A0 to 841 na 1189 mm, czyli mamy tu prawie 1 metr kwadratowy. Często używa się go do druku plakatów, grafik czy prezentacji, bo ma naprawdę dużo miejsca na różne pomysły i informacje. A0 jest jak taka bazowa wersja dla innych formatów serii A, bo każde kolejne to tak jakby cięcie poprzedniego na pół wzdłuż krótszej krawędzi, co sprawia, że proporcje się zgadzają. Przykładowo A1 ma 594 na 841 mm, a A2 to 420 na 594 mm. W sumie, znajomość tych formatów jest mega ważna dla projektantów, architektów czy marketerów, bo często muszą dostosowywać swoje prace do wymogów druku czy prezentacji. Fajnie też wiedzieć, że te standardy są używane na całym świecie, co ułatwia współpracę i wymianę materiałów między różnymi krajami i branżami.
Pytanie 7

Aby usunąć plamy z bitmapy, należy w programie Adobe Photoshop użyć narzędzia

A. Wyostrzanie
B. Falowanie
C. Rasteryzowanie
D. Stempel
Wyostrzanie w Adobe Photoshop to narzędzie, które w zasadzie służy do podkreślania szczegółów przez akcentowanie krawędzi. Nie jest ono do usuwania plam, bo zamiast je naprawić, tylko uwydatnia niedoskonałości. Falowanie to z kolei bardziej artystyczna technika, nie do retuszu, a do stylizacji obrazu. Rasteryzowanie dotyczy konwersji grafiki wektorowej na bitmapę i w ogóle nie ma nic wspólnego z usuwaniem plam. Często użytkownicy mogą się mylić i myśleć, że rasteryzacja to coś, co ma z edycją obrazu, ale to raczej krok do dalszej obróbki. Ludzie często mylą funkcje narzędzi, a to prowadzi do niezrozumienia ich zastosowania. Każde narzędzie ma swoje miejsce, więc ważne, żeby wybierać te odpowiednie, żeby skutecznie radzić sobie z plamami na obrazach.
Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Oblicz koszt przygotowania form drukarskich potrzebnych do wydruku ulotek w schemacie 2 + 2 metodą odwracania z marginesem bocznym, jeśli cena za wykonie jednej formy wynosi 80,00 zł?

A. 80,00 zł
B. 160,00 zł
C. 320,00 zł
D. 240,00 zł
Rozważając błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że nieprawidłowe oszacowania kosztów wykonania form drukowych wynikają z niepełnego zrozumienia procesu technologicznego. W przypadku odpowiedzi sugerujących koszt 80,00 zł, wynika to z założenia, że wystarczy jedna forma do drukowania. To podejście jest błędne, ponieważ nie uwzględnia faktu, że w metodzie 2 + 2 potrzebne są dwie oddzielne formy. Z kolei odpowiedzi 240,00 zł oraz 320,00 zł wiążą się z błędnym multiplikowaniem kosztów, które nie odnosi się do rzeczywistych potrzeb produkcyjnych. Przy kosztach formy na poziomie 80,00 zł, pomnożenie przez trzy czy cztery formy jest całkowicie nieuzasadnione w kontekście przedstawionego zadania. Kluczowe jest zrozumienie, że w druku offsetowym każdy kolor wymaga oddzielnej formy, a ograniczenie się do jednego kosztu przy założeniu dwóch kolorów prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Pomocne może być przywołanie standardów druku i dobrych praktyk, które wskazują na potrzebę dokładnego przeliczenia kosztów produkcji w zależności od liczby wymaganych form oraz rodzaju druku, co jest podstawą efektywności finansowej w każdym projekcie poligraficznym.
Pytanie 10

Ile arkuszy A1 netto jest wymagane do wydrukowania 20 000 jednokolorowych zaproszeń w formacie A6?

A. 1125 sztuk
B. 1250 sztuk
C. 875 sztuk
D. 625 sztuk
Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z kilku typowych nieporozumień związanych z obliczeniami w procesie drukowania. Na przykład, odpowiedzi takie jak 875, 1250 czy 1125 arkuszy A1 mogą wydawać się logiczne, ale opierają się na niewłaściwym zrozumieniu ilości zaproszeń, które można uzyskać z jednego arkusza A1. Przy założeniu, że w jednym arkuszu A1 można wydrukować 16 zaproszeń A6, obliczenia powinny być oparte na właściwym zastosowaniu proporcji. Często popełnianym błędem jest nieprawidłowe dzielenie 20 000 przez zbyt dużą lub zbyt małą liczbę, co prowadzi do nadinterpretacji danych. Na przykład, w przypadku odpowiedzi 1250, można zauważyć, że osoba udzielająca tej odpowiedzi mogła błędnie zinterpretować, że z jednego arkusza można uzyskać 20 zaproszeń, co jest niewłaściwe. Podobnie, odpowiedzi 875 i 1125 mogą być efektem zaokrągleń lub pomyłek w obliczeniach. Dobrą praktyką jest dokładne sprawdzenie wszystkich kroków obliczeniowych oraz upewnienie się, że przyjęte założenia są zgodne z rzeczywistością produkcyjną. Kluczowym aspektem w branży poligraficznej jest również uwzględnienie strat materiałowych i efektywności, co może wpłynąć na ostateczną ilość potrzebnych arkuszy. Dlatego tak ważne jest zrozumienie każdego etapu procesu, aby uniknąć błędnych wniosków.
Pytanie 11

Powiększenie bitmapy przy zachowaniu tej samej rozdzielczości obrazu skutkuje

A. poprawą jakości obrazu poprzez dodanie nowych pikseli do bitmapy
B. pogorszeniem jakości obrazu na skutek pojawienia się nowych pikseli w bitmapie
C. zwiększeniem ostrości obrazu z powodu mniejszej ilości pikseli w stosunku do rozmiaru bitmapy
D. rozjaśnieniem obrazu, szczególnie w półtonach
Pojawiające się wątpliwości dotyczące skutków zwiększania rozmiarów bitmapy często wynikają z mylnych założeń na temat natury pikseli i ich wpływu na jakość obrazu. Niektórzy mogą sądzić, że powiększenie bitmapy skutkuje poprawą jakości przez pojawienie się dodatkowych pikseli, jednak w rzeczywistości dodatkowe piksele są tworzone w wyniku interpolacji istniejących danych, co może prowadzić do rozmycia i zniekształcenia detali. Rozjaśnienie obrazu, szczególnie w półtonach, to kolejny mit, ponieważ takie efekty są zazwyczaj wynikiem zmian w oświetleniu lub balansie kolorów, a nie powiększania bitmapy. Wzrost ostrości obrazu to również nieporozumienie; ostrość jest zależna od liczby pikseli w oryginalnym obrazie, a nie od jego rozmiaru. Ponadto, przy pracy z grafiką, kluczowe jest zrozumienie, że bitmapa i wektory różnią się zasadniczo w sposobie, w jaki przechowują i prezentują dane. Bitmapy są rastrami, które trzymają dane o pikselach, co ogranicza ich jakość przy skalowaniu. W praktyce, w profesjonalnym projektowaniu graficznym, zaleca się używanie wysokiej rozdzielczości obrazów oraz technik wektorowych, które umożliwiają zachowanie jakości przy zmianie rozmiaru. Typowe błędy popełniane przez osoby pracujące z grafiką to ignorowanie zasady, że wyższa rozdzielczość przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla osiągania satysfakcjonujących rezultatów w grafice komputerowej.
Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Jaki program należy wykorzystać do przeprowadzenia impozycji broszury liczącej 48 stron w formacie A5?

A. FastStone Image Viewer
B. IrfanView
C. ACDSee Photo Manager
D. PuzzleFlow Organizer
IrfanView, ACDSee Photo Manager oraz FastStone Image Viewer to programy, które głównie koncentrują się na przeglądaniu i edytowaniu zdjęć, a nie na impozycji materiałów drukowanych. Te aplikacje są przydatne w kontekście cyfrowej obróbki zdjęć, ale nie oferują funkcji z zakresu układania stron czy przygotowywania projektów do druku. IrfanView, na przykład, jest popularnym narzędziem do przeglądania obrazów, które pozwala na podstawowe edycje, takie jak przycinanie, zmiana rozmiaru czy konwersja formatów, ale nie posiada zaawansowanych opcji impozycji, które są kluczowe w procesie przygotowywania broszur. ACDSee Photo Manager to kolejna aplikacja przystosowana do zarządzania zdjęciami i nie zawiera funkcji specyfikujących impozycję dokumentów. Podobnie FastStone Image Viewer, choć oferuje bogaty zestaw narzędzi do pracy z obrazami, nie jest zaprojektowany do kompleksowego zarządzania procesem druku, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście przygotowywania broszury. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że jakiekolwiek oprogramowanie do edycji zdjęć wystarczy do zaprojektowania materiałów drukowanych, co prowadzi do nieefektywnej pracy oraz niskiej jakości końcowego produktu. W rzeczywistości, proces impozycji wymaga specjalistycznych narzędzi, które potrafią zarządzać skomplikowanymi układami stron, co zapewnia PuzzleFlow Organizer.
Pytanie 14

Jakie proporcje użyte w tworzeniu kolumny książkowej odpowiadają zasadzie złotego podziału?

A. 1 : 0,667
B. 1 : 0,376
C. 1 : 1,353
D. 1 : 1,618
Wybór proporcji 1 : 1,353, 1 : 0,667, czy 1 : 0,376 jako odpowiedzi na to pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ żadna z tych wartości nie odzwierciedla zasady złotego podziału. Proporcje te mogą być mylnie interpretowane jako korzystne w designie, jednakże nie spełniają one kryteriów estetycznych i harmonijnych, jakie zapewnia złoty podział. Proporcja 1 : 1,353 nie jest stosowana w żadnym uznawanym standardzie projektowym; z kolei 1 : 0,667 i 1 : 0,376 nie mają żadnego uzasadnienia w kontekście estetyki wizualnej, co czyni je nieodpowiednimi. Właściwe zrozumienie zasady złotego podziału, która wynosi około 1 : 1,618, jest kluczowe dla projektantów, którzy pragną tworzyć kompozycje wizualne, które są nie tylko funkcjonalne, ale i przyjemne dla oka. Typowe błędy w myśleniu prowadzą do stosowania nieodpowiednich proporcji, które mogą wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, ale w rzeczywistości nie zapewniają harmonii. W projektowaniu kluczowe jest dążenie do proporcji, które są zgodne z naturalnymi preferencjami ludzkiego oka, co znajduje odzwierciedlenie w liczbie phi. Dlatego istotne jest, aby w każdej pracy projektowej bazować na uznanych zasadach i standardach, co pozwala uniknąć pułapek myślowych związanych z subiektywnym postrzeganiem estetyki.
Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

W kontekście cyfrowego przygotowania do druku, zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się podczas

A. obróbki bitmap
B. przygotowania tekstów w edytorze
C. naświetlania formy drukowej
D. przygotowywania pliku postscriptowego
Naświetlanie formy drukowej to proces, w którym przygotowane wcześniej pliki są przenoszone na formy drukowe, jednak nie jest to moment, w którym definiuje się zalewki. W tym etapie skupiamy się na przeniesieniu informacji z pliku do światłoczułych materiałów, co ma na celu stworzenie formy, która będzie odpowiedzialna za odbicie obrazu na papierze. Nie można więc na tym etapie wprowadzać zmian w zakresie zalewania elementów. Obróbka bitmap to kolejny etap, który nie obejmuje definiowania zalewki dla wektorowych elementów. W przypadku bitmap, które są rastrowymi obrazami, zalewki nie są definiowane w sposób analogiczny do wektorów, ponieważ piksele nie mają takiej samej struktury jak obiekty wektorowe. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie wiąże się z definiowaniem zalewki dla elementów wektorowych, lecz dotyczy ustawień typograficznych, takich jak czcionka, interlinia czy wyrównanie. To prowadzi do typowego błędu myślowego, gdzie użytkownicy mogą mylić różne etapy procesu przygotowania do druku. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych kroków ma swoje specyficzne zadania i nie można ich mylić, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku.
Pytanie 17

Na pokazanym projekcie wykrojnika opakowania zielona linia wyznacza

Ilustracja do pytania
A. linie bigowania.
B. wymiar netto.
C. linie cięcia.
D. spady drukarskie.
Wybór odpowiedzi dotyczący spadów drukarskich, wymiaru netto lub linii cięcia może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych pojęć stosowanych w projektowaniu opakowań. Spady drukarskie definiują obszar, który powinien być otoczony marginesem, aby uniknąć białych krawędzi w finalnym produkcie graficznym. Jednak nie mają one związku z samym procesem formowania opakowania, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. Z kolei wymiar netto odnosi się do rzeczywistych wymiarów gotowego produktu bez uwzględniania spadów, co jest również kwestią związaną z pomiarami, a nie z techniką bigowania. Linie cięcia wskazują miejsca, w których materiał powinien być przycięty, co również jest innym elementem procesu produkcji opakowań. Często pomylenie tych terminów wynika z braku zrozumienia procesu produkcji i różnic między wykończeniem a kształtowaniem opakowania. Dlatego kluczowe jest, aby dokładnie poznać każde z tych pojęć i ich zastosowania w kontekście projektowania opakowań, aby uniknąć błędnych wyborów przy interpretacji projektów wykrojników.
Pytanie 18

Rozdzielczość plików z obrazami etykiet, które będą zadrukowywane metodą fleksograficzną, powinna mieścić się w zakresie

A. 150 ÷ 200 dpi
B. 50 ÷ 80 dpi
C. 220 ÷ 300 dpi
D. 70 ÷ 120 dpi
Odpowiedzi, które sugerują niższe rozdzielczości, takie jak 150 ÷ 200 dpi, 70 ÷ 120 dpi oraz 50 ÷ 80 dpi, są niewłaściwe w kontekście wymagań dla druku fleksograficznego. Używanie niskiej rozdzielczości wiąże się z ryzykiem utraty szczegółów podczas druku, co negatywnie wpływa na jakość końcowego produktu. Przykładowo, rozdzielczości poniżej 200 dpi mogą prowadzić do rozmycia tekstu, co jest nieakceptowalne w przypadku etykiet, które muszą być czytelne i estetyczne. Zastosowanie rozdzielczości 70 ÷ 120 dpi skutkuje często nieczytelnym lub zniekształconym obrazem, co nie tylko psuje wrażenie wizualne, ale również może wpłynąć na wrażenia użytkownika i postrzeganie marki. Wydruki w rozdzielczościach 50 ÷ 80 dpi są zdecydowanie niewystarczające do druku etykiet, ponieważ nie zapewniają odpowiedniej szczegółowości i mogą prowadzić do problemów z identyfikacją produktów. W przemyśle graficznym, standardy takie jak G7 i ISO 12647 podkreślają znaczenie wysokiej jakości druku, a stosowanie zbyt niskich rozdzielczości stanowi naruszenie tych norm. Dlatego istotne jest, aby w kontekście druku fleksograficznego stosować zalecane rozdzielczości, aby zapewnić jakość, która spełnia oczekiwania rynku oraz standardy branżowe.
Pytanie 19

Jakie oprogramowanie można wykorzystać do wstępnej analizy poprawności stworzenia pliku PDF w jakości do druku?

A. Adobe Acrobat
B. Impozycjoner
C. Adobe InDesign
D. Corel Draw
Wybór impozycjonera do oceny pliku PDF jest niewłaściwy, ponieważ impozycjonery służą głównie do układu i przygotowania plików do druku, a nie do ich wstępnej analizy jakościowej. Ich głównym celem jest optymalizacja rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim, co nie obejmuje oceny technicznych aspektów, takich jak rozdzielczość czy kolory. Corel Draw, jako oprogramowanie do grafiki wektorowej, również nie jest narzędziem dedykowanym do analizy plików PDF pod kątem jakości druku. Choć można w nim otworzyć plik PDF i wprowadzić pewne edycje, nie jest to program zaprojektowany do oceny zgodności z branżowymi standardami druku. Z kolei Adobe InDesign jest profesjonalnym narzędziem do projektowania layoutów, jednak podobnie jak Corel Draw, nie oferuje zaawansowanych funkcji analizy jakości plików PDF. Często użytkownicy mogą mylić te programy z Adobe Acrobat, nie zdając sobie sprawy, że nie są one zoptymalizowane do weryfikacji plików pod kątem druku. Przygotowując plik PDF do druku, kluczowe jest, aby używać odpowiednich narzędzi i standardów, takich jak PDF/X, które obsługiwane są przez Adobe Acrobat. To pozwala uniknąć typowych błędów, takich jak nieprawidłowe osadzenie czcionek czy błędy w zarządzaniu kolorami, które mogą prowadzić do niezgodności między tym, co widzimy na ekranie a tym, co zostanie wydrukowane.
Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Jakie oznaczenie w dokumencie technologicznym dotyczy druku z obu stron w kolorach CMYK oraz dodatkowo z metaliczną srebrną farbą na pierwszej stronie?

A. 4 + 4
B. 5 + 0
C. 4 + 1
D. 5 + 4
Wybór odpowiedzi 5 + 0 nie uwzględnia faktu, że projekt powinien być zadrukowany z obu stron. Oznaczenie 5 + 0 sugeruje, że tylko jedna strona jest drukowana, co jest błędne w kontekście opisanego akcesorium. Również, odpowiedź 4 + 4 mylnie sugeruje, że na pierwszej stronie nie ma dodatkowych efektów specjalnych. Zapis 4 + 4 oznacza, że drukujemy z obu stron w czterech podstawowych kolorach, ale nie uwzględnia aplikacji metalicznych farb, co jest istotną cechą zlecenia. Z kolei zapis 4 + 1, mimo że uwzględnia jedną dodatkową farbę, nie oddaje pełnego zakresu barw, które powinny być użyte na obu stronach. Istotnym błędem myślowym jest pominięcie efektu metalicznego na pierwszej stronie, co może prowadzić do niedoszacowania wartości estetycznej projektu. W praktyce, przy planowaniu zleceń drukarskich, kluczowe jest zrozumienie, jakie efekty specjalne mogą być zastosowane i jak wpłyną one na finalny wygląd produktu. Warto również pamiętać o znaczeniu przemyślanej komunikacji z drukarnią, aby uniknąć nieporozumień oraz konieczności poprawek, które mogą generować dodatkowe koszty i opóźnienia w realizacji zlecenia.
Pytanie 22

Oprogramowaniem służącym do tworzenia wielostronicowego katalogu z grafiką i tekstem, a także do generowania pliku PDF zgodnego ze standardem do druku, jest

A. Adobe InDesign
B. Adobe Bridge
C. Gimp
D. IrfanView
Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do składu publikacji, które jest szczególnie cenione w branży wydawniczej za swoje zaawansowane funkcje. Program ten umożliwia tworzenie wielostronicowych dokumentów, takich jak katalogi ofertowe, magazyny czy broszury, które mogą zawierać zarówno tekst, jak i grafikę. Dzięki wsparciu dla standardów PDF, Adobe InDesign pozwala na generowanie plików PDF o wysokiej jakości, które są zgodne z wymaganiami drukarskimi. Przykładem zastosowania InDesign może być przygotowanie katalogu produktów, gdzie można z łatwością zorganizować układ stron, wykorzystać style tekstu oraz wprowadzać elementy graficzne, takie jak zdjęcia i ilustracje. Program oferuje także możliwości współpracy z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na jeszcze większą elastyczność w pracy nad projektami. Dzięki narzędziom takim jak 'Master Pages' czy 'Styles', użytkownicy mogą utrzymać spójność wizualną w całym dokumencie, co jest kluczowe w profesjonalnych publikacjach. Warto dodać, że Adobe InDesign jest powszechnie stosowany w agencjach reklamowych i wydawnictwach, co potwierdza jego znaczenie w branży kreatywnej.
Pytanie 23

Próbny wydruk cyfrowy to

A. ozalid
B. cromalin
C. matchprint
D. proof
Cyfrowy wydruk próbny, nazywany również proof, to kluczowy etap w procesie druku, który ma na celu weryfikację kolorów, szczegółów i ogólnego wyglądu projektu przed jego finalnym wydrukowaniem. Proofowanie jest szczególnie istotne w branży poligraficznej, gdzie precyzja kolorów i jakości wydruku ma kluczowe znaczenie dla satysfakcji klienta. Istnieje kilka typów proofów, w tym proof cyfrowy, który jest tworzony za pomocą drukarek cyfrowych i jest stosowany do wizualizacji, jak projekt będzie wyglądał po wydrukowaniu w danym procesie druku, na przykład offsetowym. W praktyce, proofy są wykorzystywane do akceptacji kolorów przez klienta, co pozwala uniknąć kosztownych błędów na etapie produkcji. Profesjonalne studia graficzne i drukarnie zazwyczaj stosują standaryzowane metody proofowania, takie jak FOGRA lub GRACoL, aby zapewnić spójność i jakość wydruków. Warto zaznaczyć, że proofy nie są identyczne jak gotowy produkt, ale ich celem jest maksymalne zbliżenie do oczekiwań klienta.
Pytanie 24

Na drugiej stronie dwójki tytułowej w publikacji zwartej obecna jest

A. strona redakcyjna
B. karta przytytułowa
C. spis treści
D. karta tytułowa
W odpowiedziach wskazujących na spis treści, kartę tytułową i kartę przytytułową, pojawiają się typowe nieporozumienia związane z strukturą publikacji. Spis treści, umieszczony zazwyczaj na początku książki, stanowi zestawienie rozdziałów i sekcji, co jest przydatne, ale nie ma związku z tytułową dwójką. Karta tytułowa, będąca pierwszą stroną książki, zawiera tytuł, autorów oraz wydawnictwo, ale nie znajduje się na drugiej stronie dwójki tytułowej. Karta przytytułowa, z kolei, jest stosunkowo rzadkim elementem, który w praktyce jest używany do dodatkowego przedstawienia tytułu, często w formie alternatywnej lub w kontekście wydania specjalnego. Koncepcje te są mylone z funkcją strony redakcyjnej, co prowadzi do błędnego zrozumienia struktury książki. W literaturze fachowej zachowanie właściwej kolejności oraz zrozumienie poszczególnych elementów jest kluczowe dla prawidłowego odnalezienia informacji i ich weryfikacji. Dlatego znajomość standardów edytorskich oraz struktury publikacji jest niezbędna dla każdego, kto pracuje w branży wydawniczej lub akademickiej, aby uniknąć nieporozumień i błędów w zarządzaniu informacją.
Pytanie 25

Ulotka w formacie netto A4 ma jakie wymiary brutto, jeśli zastosowano spady o długości 5 mm?

A. 220 x 297 mm
B. 220 x 307 mm
C. 210 x 307 mm
D. 210 x 297 mm
Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać kilka typowych błędów myślowych. Odpowiedź 210 x 297 mm to format netto A4, który nie uwzględnia spadów. W druku, spady są niezwykle istotne, ponieważ pozwalają na eliminację białych krawędzi po przycięciu. Ignorowanie spadów prowadzi do nieestetycznego wyglądu produktu końcowego, gdzie krawędzie mogą być widoczne, co nie jest akceptowane w profesjonalnym druku. Odpowiedź 220 x 297 mm dodaje tylko 10 mm do szerokości, co jest niepoprawne, ponieważ spady muszą być uwzględnione w obu wymiarach, a nie tylko w jednym. Odpowiedź 210 x 307 mm z kolei dodaje 10 mm do wysokości, ale nie do szerokości, co również jest błędne. Kluczowe jest zrozumienie, że spady powinny być równomiernie stosowane do wszystkich krawędzi, aby uniknąć niezamierzonych efektów w procesie cięcia. W branży poligraficznej dbałość o szczegóły, takie jak poprawne wymiary spadów, ma ogromne znaczenie dla jakości końcowego produktu. Często zdarza się, że osoby nieobeznane z tematem nie zdają sobie sprawy z konieczności uwzględnienia spadów, co prowadzi do błędów w projektowaniu i produkcji, a w konsekwencji do niezadowolenia klientów.
Pytanie 26

Jaką czynność należy wykonać podczas tworzenia tekstu, aby dostosować odstępy pomiędzy wybranymi parami znaków, np.: V A?

A. Kerning
B. Trapping
C. Leading
D. Tracking
Kerning to proces regulacji odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków, co jest niezwykle istotne w typografii, aby uzyskać estetyczny i czytelny wygląd tekstu. Przykładem zastosowania kerningu jest sytuacja, gdy tworzymy nagłówki lub logo, gdzie pary znaków takie jak 'V A' mogą wyglądać nieproporcjonalnie, jeśli nie zostaną odpowiednio dostosowane. Zbyt duża odległość może sprawić, że tekst będzie wyglądał na rozproszony, natomiast zbyt mała odległość może prowadzić do zlewania się liter. W profesjonalnym projektowaniu graficznym standardem jest używanie narzędzi do kerningu w programach takich jak Adobe InDesign czy Illustrator, które pozwalają na precyzyjne dostosowanie odległości w zależności od zastosowanego kroju pisma. Dobrze skonfigurowany kerning przyczynia się do lepszej czytelności i estetyki projektu, co jest kluczowe w komunikacji wizualnej.
Pytanie 27

Bezpośrednie kopiowanie obrazu z komputera na płytę offsetową realizowane jest przy użyciu technologii tworzenia form drukarskich, oznaczanej symbolem

A. RIP
B. CtF
C. CtP
D. OCR
Odpowiedzi OCR, CtF i RIP, choć związane z procesami przygotowania materiałów do druku, nie są właściwe w kontekście bezpośredniego przenoszenia obrazu na płytę offsetową. OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia służąca do rozpoznawania tekstu w obrazach, co nie ma związku z procesem druku offsetowego. Jej zastosowanie koncentruje się na digitalizacji dokumentów, a nie na generowaniu form drukowych. CtF, z drugiej strony, odnosi się do procesu, w którym obraz jest najpierw przenoszony na film, a następnie na płytę, co jest mniej efektywne niż CtP. Technologia ta wiąże się z dodatkowymi krokami i potencjalnymi źródłami błędów, co czyni ją mniej pożądaną w nowoczesnych drukarniach. RIP, czyli Raster Image Processor, to oprogramowanie, które przekształca obrazy wektorowe na rastrowe, ale nie zajmuje się bezpośrednim przenoszeniem obrazu na płytę. Stosowanie tych technologii w kontekście druku offsetowego może prowadzić do zbędnych opóźnień i zwiększenia kosztów produkcji, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży, które dążą do minimalizacji pośrednich etapów i zwiększenia efektywności. Właściwe zrozumienie technologii CtP jest kluczowe, aby uniknąć błędów związanych z niewłaściwym przenoszeniem wiedzy dotyczącej druku."
Pytanie 28

Technologiczny zapis kolorów ulotki, która jest zadrukowana w wielu odcieniach z jednej strony, a z drugiej w barwach PANTONE 113® oraz PANTONE 118®, oznacza się

A. 4 + 2
B. 4 + 1
C. 2 + 1
D. 3 + 1
Wybór innych opcji może się brać z braku pełnego zrozumienia druku i kolorów. Na przykład, odpowiedź 3 + 1 sugeruje, że są cztery kolory w druku i do tego jeden dodatkowy, co jest mylne, bo nie uwzględnia dwóch kolorów PANTONE. Takie podejście pomija korzyści, jakie dają kolory PANTONE w kontekście dokładnego odwzorowania kolorów. Z kolei opcja 2 + 1 też jest błędnie interpretowana, bo właściwie mówi o dwóch kolorach i jednym kolorze PANTONE, co nie wystarczy, jeśli mówimy o ulotce wymagającej dobrej jakości wizualnej. Często ludzie myślą, że mniej kolorów to lepszy efekt, ale w praktyce, zwłaszcza w projektach, które mają się wyróżniać, potrzebna jest pełna paleta kolorów, w tym PANTONE. To są międzynarodowe standardy, które zapewniają spójność kolorystyczną. Jeśli nie rozumiemy tej dynamiki, możemy ograniczać nasze podejście do projektowania, co na pewno nie wpłynie korzystnie na wizualny odbiór i efektywność marketingową.
Pytanie 29

Jak długo potrwa wydrukowanie 30 000 sztuk, wielobarwnych (4 + 0) ulotek o wymiarach 330 x 480 mm na zwojowej maszynie cyfrowej, przy przestrzeganiu szerokości spadu między użytkami, jeżeli wydajność maszyny podczas druku wielobarwnego wynosi 20 m/min, a szerokość wstęgi to 516 mm?

A. 8 h 20 min
B. 8 h 30 min
C. 8 h 10 min
D. 8 h 00 min
Obliczenia związane z czasem drukowania ulotek mogą wydawać się skomplikowane, szczególnie gdy chodzi o dużą liczbę arkuszy. Niektóre z błędnych odpowiedzi mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia wydajności maszyny lub błędnego przeliczenia wymagań produkcyjnych. Często zdarza się, że osoby obliczające czas druku nie uwzględniają, że wydajność maszyny nie jest stała i może być zmieniana w zależności od warunków produkcji, takich jak jakość papieru, rodzaj tuszu czy prędkość maszyny. Jeśli ktoś obliczał czas na podstawie błędnych założeń co do szerokości wstęgi, mógł dojść do wniosków, które prowadzą do znacznych odchyleń. Również, niektóre osoby mogą nie brać pod uwagę, że całkowity czas produkcji powinien obejmować czas na przygotowanie maszyny oraz ewentualne przerwy, co w praktyce wydłuża czas potrzebny na realizację zlecenia. W przypadku druku, kluczowe jest obliczenie całkowitej długości wstęgi potrzebnej do uzyskania żądanej liczby arkuszy. Jeżeli nieprawidłowo oszacujemy liczbę arkuszy, które można wydrukować z danej długości wstęgi, możemy uzyskać błędne wyniki, prowadzące do nieprawidłowego oszacowania czasu druku. Takie sytuacje są częste w praktyce i mogą prowadzić do frustrujących opóźnień w produkcji, które są kosztowne i nieefektywne. Dlatego warto zwracać uwagę na szczegóły i zawsze dokładnie analizować każdy parametr związany z procesem produkcyjnym, aby uniknąć podobnych błędów w przyszłości.
Pytanie 30

Przy tworzeniu pliku PDF spełniającego standardy druku określa się, między innymi,

A. wielkość spadów
B. kadrowanie obrazu
C. skalę obrazu
D. format dokumentu
Wybór innych opcji może prowadzić do nieporozumień w kontekście przygotowania pliku PDF do druku. W odniesieniu do "skali obrazu", chociaż jest to istotny element w projektowaniu graficznym, nie ma ona bezpośredniego wpływu na standardy drukarskie. Skala odnosi się do proporcji, w jakich obraz jest drukowany, co staje się istotne jedynie w kontekście reprodukcji już zaprojektowanych elementów, ale nie ma znaczenia w kontekście definicji standardów drukarskich, takich jak spady. "Kadrowanie obrazu" również jest ważnym procesem, jednak w kontekście plików PDF dla druku, kadrowanie odnosi się głównie do obszaru roboczego, a nie do wymogów dotyczących spadów. Kadrowanie powinno być wykonane z uwzględnieniem spadów, aby uniknąć przypadkowego przycięcia kluczowych elementów wizualnych. Ostatnia odpowiedź, dotycząca "formatu dokumentu", chociaż istotna, dotyczy bardziej specyfikacji technicznych pliku niż standardów jego przygotowania. Format dokumentu jest konieczny do ustalenia, jakie parametry plik będzie miał w kontekście druku, ale nie jest bezpośrednio związany z kwestią spadów, które są niezwykle istotne dla zachowania jakości wizualnej po obróbce. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się przygotowaniem materiałów do druku.
Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Jakie są wymiary netto pocztówki, gdy zastosowano spady 3 mm, a wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 108 x 151 mm
B. 105 x 148 mm
C. 117 x 160 mm
D. 114 x 157 mm
Wymiary netto pocztówki nie mogą być obliczane na podstawie niewłaściwych rozważań dotyczących spadów. Wiele odpowiedzi sugeruje błędne podejście do ustalania wymiarów, co może wynikać z nieznajomości zasad obliczeń w kontekście wykorzystania spadów. W przypadku odpowiedzi 108 x 151 mm, błąd w obliczeniach polega na tym, że od wymiarów brutto nie odjęto odpowiedniej wartości spadów, co skutkuje większymi wymiarami netto niż powinny być. Z kolei odpowiedzi 114 x 157 mm i 117 x 160 mm to przykłady, gdzie wymiary netto są jeszcze bardziej przesadzone, co wskazuje na całkowite zignorowanie wpływu spadów na końcowy rozmiar. Takie podejście może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu graficznym, gdzie poprawne obliczenia są kluczowe dla osiągnięcia oczekiwanego efektu wizualnego. W praktyce, aby uniknąć tych błędów, projektanci powinni stosować standardy branżowe dotyczące przygotowywania plików do druku, takie jak odpowiednie uwzględnianie spadów i marginesów bezpieczeństwa, co pozwala na uzyskanie profesjonalnych rezultatów w końcowym produkcie. Zrozumienie i stosowanie tych zasad jest niezwykle ważne w procesie produkcji materiałów drukowanych.
Pytanie 33

Jaką przybliżoną ilość farby drukarskiej należy użyć do zadrukowania 10 000 arkuszy B3 pokryciem o pełnej powierzchni, jeśli zużycie farby na 1 m2 apli wynosi 1,7 g?

A. 2 kg
B. 3 kg
C. 5 kg
D. 7 kg
Obliczenia dotyczące zużycia farby mogą być mylące, zwłaszcza jeśli nie uwzględnia się wszystkich istotnych parametrów. W przypadku podawania innych ilości, jak 2 kg, 5 kg czy 7 kg, można dostrzec szereg nieporozumień związanych z podstawowymi zasadami obliczeń. Na przykład, wybierając 2 kg, można sądzić, że może to wystarczyć na mniejszą powierzchnię, co jest nieprawidłowe, gdyż nie bierzemy pod uwagę minimalnej powierzchni, jaka jest pokrywana przez farbę. Z kolei odpowiedź 5 kg lub 7 kg może wynikać z nadmiernego założenia, że zużycie farby będzie większe z powodu nieznajomości standardów. W drukarniach stosuje się różne normy dotyczące zużycia farby na m², które mogą się różnić w zależności od podłoża, techniki druku oraz rodzaju farby. Dlatego niezwykle ważne jest, aby przy takich obliczeniach dokładnie ustalać powierzchnię oraz stosować właściwe zużycie farby, a także uwzględniać ewentualne straty. Te nieporozumienia prowadzą do błędnych wniosków i planowania, co w efekcie może zwiększać koszty produkcji.
Pytanie 34

Który z poniższych zapisów jest poprawny zgodnie z regułami składu?

A. 273±K
B. 50 %
C. 30 ◦C
D. 20ºC
Odpowiedzi 30 ◦C, 50 %, oraz 273±K są niepoprawne z różnych powodów. W przypadku 30 ◦C, symbolizacja stopni Celsjusza jest nieprawidłowa, ponieważ użycie spacji między liczbą a symbolem jednostki jest sprzeczne z międzynarodowymi standardami, które jasno określają, że liczba i jednostka powinny być zapisane razem, bez odstępu. Tego typu błędy mogą prowadzić do nieporozumień w dokumentacji technicznej czy naukowej, gdzie precyzja i jasność komunikacji są kluczowe. Z kolei odpowiedź 50 % jest problematyczna, ponieważ zawiera symbol procentów, który jest stosowany do wyrażania stosunku części do całości, a nie ma zastosowania w kontekście pomiarów temperatury. To może prowadzić do błędnej interpretacji danych, szczególnie w badaniach, gdzie ważne jest rozróżnienie między różnymi typami jednostek. Z kolei odpowiedź 273±K używa jednostki Kelvin, która jest poprawna, ale użycie znaku „±” w tym kontekście jest zbędne. Takie oznaczenie może sugerować, że mamy do czynienia z wartością przybliżoną lub z marginesem błędu, co wymagałoby dodatkowego kontekstu, aby było zrozumiałe. W praktyce, każdy z tych przypadków ilustruje, jak ważne jest stosowanie poprawnych zasad składu jednostek, aby unikać zamieszania oraz zapewnić jednoznaczność w komunikacji technicznej.
Pytanie 35

Jaką kwotę będzie trzeba zapłacić za wydruk banera o wymiarach 3 x 10 m2, biorąc pod uwagę wydajność plotera wynoszącą 20 m2/h, cenę zadruku 1 m2 podłoża równą 5 zł oraz koszt pracy operatora wynoszący 60 zł/h?

A. 300 zł
B. 160 zł
C. 180 zł
D. 240 zł
Wielu użytkowników może mieć trudności z poprawnym obliczeniem całkowitego kosztu wydrukowania banera, co często prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, niektóre osoby mogą skupić się tylko na koszcie zadruku, ignorując równocześnie koszty pracy operatora, co jest kluczowym elementem całkowitego kosztu. Nie uwzględnienie wydajności plotera również może prowadzić do nieścisłości; należy pamiętać, że czas pracy operatora jest ściśle związany z wydajnością sprzętu. Zdarza się też, że użytkownik może mylnie obliczyć powierzchnię banera, co skutkuje niewłaściwymi wartościami kosztów. Najczęściej popełnianym błędem jest pominięcie niektórych kosztów operacyjnych, co prowadzi do zaniżenia całkowitego kosztu. W praktyce, w branży reklamowej, istotne jest, aby przy kalkulacjach uwzględniać wszystkie elementy, takie jak czas produkcji, koszty materiałów i robocizny. Ignorowanie któregokolwiek z tych czynników może prowadzić do błędnych oszacowań i problemów finansowych w trakcie realizacji projektu. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować każdy aspekt związany z kosztami produkcji.
Pytanie 36

W trakcie łamania tekstu nie jest pomyłką

A. pozostawienie "wdowy" lub "bękarta"
B. wyróżnienie słowa poprzez pogrubienie lub kursywę
C. zachowanie "korytarza" w tekście
D. zmiana odstępu między wierszami w obrębie akapitu
Zarządzanie tekstem w sposób, który nie narusza zasad estetyki i czytelności, wiąże się z wieloma technikami, które mogą być źle rozumiane. Zmiana interlinii w obrębie akapitu, choć może wydawać się innowacyjnym podejściem do struktury tekstu, może prowadzić do niepożądanych skutków. Nieodpowiednio dobrana interlinia może wprowadzać chaos wizualny, co zniechęca czytelników do dalszego zapoznawania się z treścią. Podobnie, pozostawienie „korytarza” w tekście, które ma na celu poprawienie przystępności, w rzeczywistości może powodować fragmentację myśli i utrudniać zrozumienie. Wprowadzenie takich przestrzeni w niewłaściwy sposób może często prowadzić do nieczytelnych akapitów, co jest niezgodne z podstawowymi zasadami typografii. Teoretycznie, pozostawienie „wdowy” lub „bękarta” jest akceptowalne w niektórych kontekstach, jednak w praktyce należy unikać takich sytuacji, gdyż mogą one wpływać na spójność tekstu. 'Wdowy' i 'bękarty' są terminami typograficznymi odnoszącymi się do ostatnich linii akapitu, które pojawiają się na końcu strony, co może naruszać płynność czytania. Dlatego, aby osiągnąć optymalny efekt wizualny i merytoryczny, warto stosować się do sprawdzonych standardów typograficznych, które promują przejrzystość i zrozumiałość tekstu.
Pytanie 37

Jak wiele arkuszy znajduje się w magazynie, jeżeli waga papieru o wymiarach 1 000 × 700 mm i gramaturze 100 g/m2 wynosi 210 kg?

A. 2 900 arkuszy
B. 2 500 arkuszy
C. 3 000 arkuszy
D. 2 700 arkuszy
Obliczenie liczby arkuszy na podstawie podanej masy papieru wymaga starannego przeliczenia, które często bywa mylone. Wiele osób może błędnie zakładać, że gramatura i powierzchnia arkuszy są wystarczające do obliczenia liczby jednostek w magazynie bez uwzględnienia ich rzeczywistej masy. Na przykład, odpowiedzi takie jak 2 700 arkuszy czy 2 500 arkuszy mogą wynikać z niewłaściwego założenia co do masy jednego arkusza. Jeśli przyjmiemy, że każdy arkusz waży 80 g, co jest typowe dla papieru o niższej gramaturze, liczba arkuszy obliczona z 210 kg mogłaby być nieadekwatna, prowadząc do zaniżenia wyników. Często błędne obliczenia wynikają z nieprawidłowych założeń dotyczących rozmiarów lub gramatury, co jest powszechnym błędem wśród osób niezaznajomionych z technikami obliczeniowymi w tej branży. Znajomość standardów przeliczeń oraz umiejętność analizy wymagań dotyczących masy papieru są kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w różnych sektorach, w tym w druku cyfrowym i wielkoformatowym. Właściwe podejście do obliczeń ma ogromne znaczenie, ponieważ pomaga unikać strat materiałowych oraz minimalizuje koszty, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju w branży drukarskiej. Dlatego też, zaleca się dokładne przeliczanie wartości masy i wymiarów, aby otrzymać precyzyjne i efektywne wyniki.
Pytanie 38

Oblicz koszt złamania 10 000 arkuszy o formacie A1 na arkusze A4, jeśli cena za jeden złam wynosi 1 grosz?

A. 200 zł
B. 300 zł
C. 400 zł
D. 100 zł
Aby określić koszt złamywania 10 000 arkuszy formatu A1 na składki formatu A4, należy najpierw zrozumieć, ile złamów będzie potrzebnych. Arkusz A1 można podzielić na cztery arkusze formatu A4, co oznacza, że z jednego A1 uzyskujemy cztery A4. W przypadku 10 000 arkuszy A1, otrzymujemy 40 000 arkuszy A4. Cena za jeden złam wynosi 1 grosz, a każdy arkusz A1 wymaga jednego złamu. W związku z tym, całkowita liczba złamów wynosi 10 000, co przekłada się na koszt 10 000 złamów x 0,01 zł = 100 zł. Niestety, w tej sytuacji nie chodzi o złamanie, ale o uzyskanie arkuszy A4, co wymaga złamania 10 000 A1 na 40 000 A4, co prowadzi do 30 000 złamów. Dlatego 30 000 x 0,01 = 300 zł. Warto zwrócić uwagę na znaczenie dokładnych obliczeń w procesie produkcji, aby uniknąć błędów kosztowych i logistycznych, co jest kluczowe w branży poligraficznej.
Pytanie 39

Rosnące wymiary bitmapy przy zachowanej tej samej rozdzielczości skutkują

A. rozjaśnieniem obrazu, zwłaszcza w półtonach
B. wzrostem ostrości obrazu z powodu mniejszej ilości pikseli w proporcji do rozmiaru bitmapy
C. pogorszeniem jakości obrazu poprzez pojawienie się pikseli na bitmapie
D. poprawą jakości obrazu poprzez pojawienie się pikseli na bitmapie
Zgłaszanie poprawy jakości obrazu poprzez zwiększenie rozmiarów bitmapy jest mylnym podejściem wynikającym z nieporozumienia dotyczącego struktury obrazów rastrowych. W rzeczywistości, bitmapy są zbudowane z pikseli, a każdy piksel ma określoną ilość informacji, której nie można uzyskać z powietrza. Gdy zwiększamy rozmiar bitmapy bez zmiany liczby pikseli, to nie tylko zwiększamy ich fizyczne wymiary, ale również stajemy się świadkami pogorszenia rozdzielczości, co prowadzi do zauważalnych artefaktów. Odpowiedzi sugerujące poprawę jakości są w błędzie, ponieważ nie uwzględniają zasady, że jakość obrazu jest ściśle powiązana z gęstością pikseli. Zmniejszenie liczby pikseli w stosunku do powiększonego rozmiaru prowadzi do utraty detali, co może być szczególnie zauważalne w obszarach zdjęcia, gdzie szczegóły odgrywają kluczową rolę. Sugerowanie rozjaśnienia obrazu w półtonach w kontekście zmiany rozmiaru bitmapy jest również błędne, ponieważ rozjaśnienie i kontrast są efektami, które powinny być realizowane poprzez odpowiednią obróbkę, a nie przez zmianę rozmiaru. Całościowa koncepcja zachowania jakości podczas skalowania bitmapy wymaga dobrego zrozumienia rozdzielczości i właściwego zarządzania obrazami, co jest kluczowe w profesjonalnym projektowaniu graficznym oraz edycji zdjęć.
Pytanie 40

Liczba wskazująca porządek stron w publikacji to

A. ligatura
B. pagina
C. sygnatura
D. interlinia
Wybór odpowiedzi innych niż 'pagina' wskazuje na niepełne zrozumienie terminologii związanej z publikacjami oraz ich strukturą. Interlinia odnosi się do odstępu między wierszami tekstu, co ma wpływ na jego czytelność, ale nie ma związku z numeracją stron. Użycie zbyt małej lub zbyt dużej interlinii może utrudniać czytanie, ale nie zmienia sposobu porządkowania stron w publikacji. Ligatura to termin dotyczący typografii, oznaczający połączenie dwóch lub więcej liter w jedną jednostkę graficzną, co również nie ma związku z numeracją stron. Ligatury są używane w celu poprawy estetyki tekstu, ale nie pełnią funkcji numeracyjnej. Sygnatura z kolei to termin, który odnosi się do oznaczeń na arkuszach papieru, służących do identyfikacji, szczególnie w kontekście druku i składu, co również nie dotyczy bezpośrednio paginacji. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie terminów związanych z formatowaniem tekstu z funkcjonalnościami zarządzania strukturą dokumentu. Każdy z wymienionych terminów ma swoje specyficzne zastosowanie w dziedzinie edytorstwa i typografii, jednak żaden z nich nie spełnia funkcji numeracji stron, co czyni odpowiedź 'pagina' jedyną właściwą w kontekście tego pytania.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej