Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 9 czerwca 2025 16:51
  • Data zakończenia: 9 czerwca 2025 16:58

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Podczas tworzenia publikacji cyfrowej, co oznacza termin 'spad'?

A. Rodzaj druku na papierze teksturowanym
B. Obszar dwustronnego marginesu przeznaczony na odcięcie
C. Przesunięcie koloru w procesie druku
D. Zmniejszenie rozdzielczości obrazu
Termin 'spad' odnosi się do obszaru, który wykracza poza docelowy format strony i jest przeznaczony do odcięcia. Jego celem jest zapewnienie, że tło lub obrazek sięga do samej krawędzi finalnego wydruku, eliminując ryzyko pojawienia się białych marginesów. Spad to kluczowy element w procesie przygotowywania materiałów do druku, zwłaszcza gdy pracujemy z projektami, które mają być przycięte do określonego formatu. Standardowo, spad wynosi zazwyczaj 3-5 mm, ale może się różnić w zależności od wymagań drukarni. W praktyce, projektanci graficzni zawsze powinni uwzględniać spady, projektując materiały do druku, by zapewnić profesjonalny i estetyczny wygląd finalnego produktu. Jest to szczególnie istotne przy projektach takich jak wizytówki, plakaty czy broszury, gdzie dokładność i estetyka są kluczowe.
Pytanie 2

Włókna w papierowej etykiecie, która ma być przyklejana do butelki, powinny być ustawione w

A. dowolnym kierunku w odniesieniu do wysokości etykiety
B. równoległym do wysokości etykiety
C. prostopadłym do wysokości etykiety
D. ukośnym w stosunku do wysokości etykiety
Kierunek włókien w papierowej etykiecie, który jest dowolny, może prowadzić do wielu problemów związanych z aplikacją oraz trwałością. Taki wybór może skutkować osłabieniem etykiety, co jest szczególnie niekorzystne w przypadku butelek narażonych na zmiany temperatury lub wilgotność. Orientacja włókien ma kluczowe znaczenie dla wytrzymałości papieru; włókna papierowe są bardziej wytrzymałe w kierunku ich ułożenia. Wybór kierunku prostopadłego do wysokości etykiety wprowadza dodatkowe napięcia i może prowadzić do łatwego zrywania się etykiety podczas aplikacji. Ukośne ułożenie włókien z kolei może powodować trudności w precyzyjnym nałożeniu etykiety na butelkę, prowadząc do jej odkształceń i problemów z estetyką. W praktyce takie błędne podejście często wynika z braku zrozumienia właściwości materiałów używanych w produkcji etykiet, co jest kluczowe w kontekście zastosowań przemysłowych. Warto pamiętać, że dobrą praktyką jest stosowanie się do zasad jakości oraz standardów branżowych, takich jak normy ISO, które jasno definiują wymogi dotyczące orientacji materiałów opakowaniowych. Ostatecznie, wybór niewłaściwego kierunku włókien może prowadzić do obniżenia jakości produktu finalnego, co jest nie do zaakceptowania w konkurencyjnym środowisku rynkowym. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości etykiet i zadowolenia klientów.
Pytanie 3

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na wybranie konkretnego obiektu?

A. Kadrowanie
B. Lasso
C. Gumka
D. Pędzel
Wybór odpowiedzi Pędzel, Kadrowanie lub Gumka jako narzędzi do zaznaczania obiektów w Adobe Photoshop wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji tych narzędzi. Pędzel jest narzędziem stosowanym do malowania lub retuszowania obrazów. Jego głównym celem jest dodawanie kolorów i efektów do warstwy, a nie selekcjonowanie ich. Dlatego użycie pędzla do zaznaczania obiektów jest nieadekwatne, ponieważ nie oferuje precyzyjnej kontroli potrzebnej do dokładnego wyodrębnienia elementów. Kadrowanie, z kolei, służy do przycinania całego obszaru roboczego, a nie do selekcji konkretnych obiektów. Użytkownik może użyć kadrowania do zmiany proporcji obrazu, ale nie jest to narzędzie do zaznaczania. Gumka, natomiast, ma za zadanie usuwanie elementów z obrazu, co również nie koreluje z ideą zaznaczania. Przy użyciu gumki, zamiast zaznaczać, mamy do czynienia z destrukcyjnym procesem edycji. Ta pomyłka w zrozumieniu funkcji narzędzi może prowadzić do frustracji i nieefektywności w pracy nad projektami graficznymi. Właściwa znajomość narzędzi oraz ich funkcji jest kluczowa dla efektywnej pracy w Photoshopie, zgodnie z przyjętymi w branży standardami, które podkreślają znaczenie precyzji i efektywności w procesach twórczych.
Pytanie 4

Jakiego typu obiektyw powinno się zastosować do fotografowania małego owada z bliska?

A. Makroobiektywu
B. Teleobiektywu
C. Szerokokątnego
D. Długoogniskowego
Wybór niewłaściwego obiektywu do fotografowania małych owadów w zbliżeniu może prowadzić do wielu problemów z jakością zdjęć. Długoogniskowe obiektywy, choć doskonałe do fotografowania z dużych odległości, są niewłaściwe w przypadku zbliżeń. Ich konstrukcja nie pozwala na dostateczne zbliżenie się do obiektu, co skutkuje utratą detali i nieostrością. Ponadto, długoogniskowe obiektywy mają tendencję do kompresji perspektywy, co może zniekształcać proporcje małych owadów. Z drugiej strony, szerokokątne obiektywy, mimo że mogą uchwycić dużą ilość sceny, nie nadają się do uchwycenia małych detali w bliskim zasięgu. Ich minimalna odległość ostrzenia jest zwykle większa, co uniemożliwia uzyskanie wyraźnych zdjęć owadów. Teleobiektywy, które są używane do portretów czy fotografii sportowej, również nie nadają się do tego celu, ponieważ ich właściwości optyczne nie pozwalają na wykonanie zdjęć w bliskim zbliżeniu. Stosowanie niewłaściwych obiektywów prowadzi do frustracji i niezadowolenia z efektów pracy, dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki używanego sprzętu oraz dopasowanie go do zamierzonych celów fotograficznych.
Pytanie 5

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do produkcji 6 000 broszur zszywanych przy użyciu trzech zszywek o długości 20 mm?

A. 600 m
B. 360 m
C. 120 m
D. 240 m
Jak wybierzesz złą ilość drutu, to można się łatwo pomylić w obliczeniach. Na przykład, odpowiedzi jak 600 m, 240 m czy 120 m to najczęściej wynik błędnych kalkulacji albo pominięcia istotnych danych. Przy 600 m ktoś mógł myśleć, że potrzebuje więcej materiału niż to, co faktycznie jest potrzebne. A z kolei 240 m czy 120 m to może sugerować, że uwzględniono za mało zszywek lub za krótki ich rozmiar, co pokazuje, że coś poszło nie tak. W introligatorstwie trzeba też zrozumieć, że każda zszywka to nie tylko długość drutu, ale też, jak ułożymy materiały, co może wpłynąć na całkowite zużycie. Takie błędy to po prostu typowe nieporozumienia przy prostych obliczeniach – czasem nie zwraca się uwagi na każdy detal. Dlatego warto dokładnie sprawdzać, co jest potrzebne w każdym projekcie i stosować standardowe metody liczenia oraz uczyć się dobrych praktyk w tej branży.
Pytanie 6

Jaką powierzchnię folii potrzeba do jednostronnego laminowania 1 000 arkuszy formatu A3?

A. 125 m2
B. 110 m2
C. 115 m2
D. 130 m2
Obliczenia związane z ilością folii do laminowania arkuszy mogą być mylące, jeśli nie uwzględnimy dokładnych wymiarów arkuszy oraz sposobu ich laminowania. W przypadku folii, kluczowe jest rozumienie, że każda odpowiedź, która nie uwzględnia rzeczywistej powierzchni laminowanej, prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, wybór wartości 115 m2 może wynikać ze zbyt ogólnych założeń dotyczących powierzchni laminowanej, co ignoruje rzeczywiste wymiary arkuszy A3. Z kolei odpowiedzi takie jak 130 m2 czy 110 m2 mogą sugerować zawyżenie lub zaniżenie potrzebnej ilości folii, co jest efektem błędnych kalkulacji opartych na innych formatach lub na niepełnych danych. Często, przy takich zadaniach, użytkownicy mylnie przyjmują przeliczenia na inne jednostki miary lub nie dokonują odpowiednich przeliczeń na metry kwadratowe, co prowadzi do błędnych ustaleń. Zachęcam do zwrócenia uwagi na standardy branżowe dotyczące obliczeń materiałowych, które podkreślają potrzebę precyzyjnego uwzględnienia wymiarów produktu końcowego oraz dodatkowych marginesów, które mogą być wymagane w procesie laminowania.
Pytanie 7

Jaką liczbę arkuszy trzeba uwzględnić jako 6% zapasu technologicznego, jeśli wiadomo, że do wydrukowania nakładu potrzebne jest 6 000 arkuszy?

A. 320 sztuk
B. 360 sztuk
C. 180 sztuk
D. 240 sztuk
Wszystkie błędne odpowiedzi wynikają z braku zrozumienia, jak właściwie obliczyć naddatek technologiczny. W przypadku odpowiedzi, które sugerują inne ilości arkuszy, najczęściej można zauważyć pomyłki w sposobie obliczenia procentów lub mylenie naddatku z innymi parametrami produkcji. Na przykład, w odpowiedziach mówiących o 180, 240 czy 320 arkuszach istnieje tendencja do nieprawidłowego obliczania procentu naddatku w stosunku do całkowitej liczby arkuszy, co prowadzi do zaniedbania kluczowego aspektu, jakim jest uwzględnienie wszystkich potencjalnych strat. Takie podejście ignoruje również standardy branżowe, które zalecają dokładne obliczenia na podstawie całkowitego nakładu. Naddatek technologiczny nie jest jedynie prostą estymacją, ale musi opierać się na rzeczywistych danych dotyczących procesu produkcyjnego, co wymaga znajomości nie tylko liczby arkuszy, ale także specyfiki danego projektu. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy błąd w obliczeniach może prowadzić do problemów w późniejszych etapach produkcji, w tym do opóźnień i dodatkowych kosztów. Kluczem do sukcesu w procesie drukarskim jest więc nie tylko znajomość matematyki, ale także zrozumienie procesów związanych z technologią druku oraz umiejętność przewidywania potencjalnych strat.
Pytanie 8

Termin opisujący rozmieszczenie materiałów na arkuszu drukarskim w poligrafii to

A. impozycja
B. rasteryzacja
C. pasowanie
D. pozycjonowanie
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia terminologicznego, które jest powszechne w branży poligraficznej. Pozycjonowanie odnosi się do umiejscowienia elementów na stronie lub arkuszu, ale nie obejmuje całościowego planowania rozmieszczenia użytków na arkuszu drukarskim. Pasowanie to proces związany z dopasowaniem różnych elementów, na przykład kolorów w druku, ale nie odnosi się bezpośrednio do rozmieszczenia użytków. Rasteryzacja to technika konwersji obrazów wektorowych na bitmapy, co również nie ma związku z impozycją. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów z impozycją, co prowadzi do nieporozumień w zakresie procesów poligraficznych. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji projektów drukarskich. Impozycja nie tylko zwiększa efektywność produkcji, ale także wpływa na jakość i estetykę finalnego produktu, co czyni ją fundamentalnym etapem w procesie druku.
Pytanie 9

W kontekście cyfrowego przygotowania do druku, zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się podczas

A. przygotowywania pliku postscriptowego
B. naświetlania formy drukowej
C. obróbki bitmap
D. przygotowania tekstów w edytorze
Naświetlanie formy drukowej to proces, w którym przygotowane wcześniej pliki są przenoszone na formy drukowe, jednak nie jest to moment, w którym definiuje się zalewki. W tym etapie skupiamy się na przeniesieniu informacji z pliku do światłoczułych materiałów, co ma na celu stworzenie formy, która będzie odpowiedzialna za odbicie obrazu na papierze. Nie można więc na tym etapie wprowadzać zmian w zakresie zalewania elementów. Obróbka bitmap to kolejny etap, który nie obejmuje definiowania zalewki dla wektorowych elementów. W przypadku bitmap, które są rastrowymi obrazami, zalewki nie są definiowane w sposób analogiczny do wektorów, ponieważ piksele nie mają takiej samej struktury jak obiekty wektorowe. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie wiąże się z definiowaniem zalewki dla elementów wektorowych, lecz dotyczy ustawień typograficznych, takich jak czcionka, interlinia czy wyrównanie. To prowadzi do typowego błędu myślowego, gdzie użytkownicy mogą mylić różne etapy procesu przygotowania do druku. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych kroków ma swoje specyficzne zadania i nie można ich mylić, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku.
Pytanie 10

Kolorowe, niepożądane wzory na wydrukach, które pojawiają się w wyniku użycia niewłaściwych kątów rastra, to

A. błysk
B. mora
C. spadek
D. rozetka
Wybór rozety jako odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienie dotyczące terminologii druku oraz zjawisk związanych z reprodukcją kolorów. Rozeta to efekt optyczny, powstający w wyniku niewłaściwego zestawienia dwóch lub więcej wzorów, które mają podobne, ale nie identyczne parametry, co prowadzi do powstania nowych, złożonych wzorów wizualnych. Z kolei blik to zjawisko odbicia światła, które może wystąpić w druku, ale ma zupełnie inny charakter i nie jest związane z niewłaściwymi kątami rastra. Spad to termin odnoszący się do obszaru, który znajduje się poza krawędzią finalnego wydruku, który jest zwykle dodawany w celu uniknięcia białych krawędzi po obcięciu. Wybór tych odpowiedzi może być wynikiem błędnego zrozumienia podstawowych koncepcji związanych z techniką druku oraz braku znajomości standardowych praktyk w branży. Warto zauważyć, że unikanie mor jest kluczowe dla jakości druku, a stosowanie odpowiednich kątów rastra oraz zrozumienie pojawiających się zjawisk optycznych jest podstawą pracy w dziedzinie poligrafii. Dlatego też fundamentalne jest, aby drukarze i projektanci dążyli do ciągłego podnoszenia swoich kwalifikacji i znajomości technologii druku, aby zapewnić jak najwyższą jakość swoich produktów.
Pytanie 11

Jaką rozdzielczością powinien być zeskanowany wielobarwny oryginał, jeśli ma zostać powiększony dwukrotnie w trakcie drukowania?

A. 300 dpi
B. 600 dpi
C. 2 400 dpi
D. 1 200 dpi
Aby uzyskać odpowiednią jakość wydruku po powiększeniu grafiki 2-krotnie, oryginał powinien być zeskanowany z rozdzielczością 600 dpi. Rozdzielczość w dpi (dots per inch) odnosi się do liczby punktów, które mogą być wydrukowane w jednym calu. W przypadku powiększenia o 2 razy, jakość obrazu jest kluczowa, aby uniknąć pikselizacji i utraty detali. Jeśli oryginalny obraz zostałby zeskanowany w 300 dpi, po powiększeniu jego efektywna rozdzielczość zmniejszyłaby się do 150 dpi, co nie spełnia standardów jakości dla druku, zwłaszcza dla materiałów wielobarwnych. Przykłady zastosowania tej zasady można zauważyć w druku fotograficznym, gdzie zeskanowanie w wyższej rozdzielczości zapewnia lepsze odwzorowanie kolorów i szczegółów. W praktyce, wiele profesjonalnych drukarni zaleca skanowanie obrazów do druku w rozdzielczości co najmniej 600 dpi dla materiałów wymagających wysokiej jakości, takich jak plakaty, broszury czy książki. Takie podejście pozwala na zachowanie ostrości i szczegółowości, nawet po powiększeniu, co jest kluczowe w branży poligraficznej.
Pytanie 12

Jaki rodzaj oprogramowania powinien być użyty, by przenieść maszynopis książki do formy edytowalnej oraz umożliwić dalsze skład i łamanie tekstu?

A. CCR
B. ACR
C. GCR
D. OCR
Niewłaściwe odpowiedzi odnoszą się do różnych rodzajów technologii, które nie są przystosowane do konwersji tekstów z maszynopisów na formę edytowalną. ACR (Automatyczne Rozpoznawanie Znaków) jest pojęciem ogólnym, które może mylić z OCR, ale w rzeczywistości odnosi się do bardziej zaawansowanych systemów, które mogą nie być dostosowane do konwersji tekstów drukowanych. GCR (Rozpoznawanie Znaków Graficznych) jest technologią wykorzystywaną do rozpoznawania i interpretacji symboli graficznych, a nie tekstu, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście przetwarzania maszynopisu książki. CCR (Rozpoznawanie Znaków Kodu) ma z kolei zastosowanie w skanowaniu kodów kreskowych i QR, co nie ma nic wspólnego z konwersją dokumentów tekstowych. Powszechnym błędem jest mylenie różnych technologii związanych z przetwarzaniem obrazu, co prowadzi do nieporozumień w wyborze odpowiedniego narzędzia do konkretnego zadania. Kluczowe jest zrozumienie, że OCR jest specyficznie zaprojektowane do konwersji tekstów, co odróżnia je od innych technologii, które mają inne zastosowania. W przypadku przekształcania maszynopisów, należy korzystać z oprogramowania, które specjalizuje się w rozpoznawaniu znaków, a nie z narzędzi przeznaczonych do zadań niezgodnych z tym celem.
Pytanie 13

Ile arkuszy B2 należy przygotować, aby wydrukować 1 000 plakatów o formacie A3, biorąc pod uwagę naddatek technologiczny wynoszący 5%?

A. 1 050 arkuszy
B. 525 arkuszy
C. 500 arkuszy
D. 1 000 arkuszy
Odpowiedzi, które wskazują na 500 lub 1 000 arkuszy B2, są oparte na błędnych założeniach dotyczących ilości wymaganych plakatów oraz naddatku technologicznego. W pierwszym przypadku, przyjęcie, że wystarczy 500 arkuszy B2, ignoruje 5% naddatku, co prowadzi do zaniżenia rzeczywistej liczby potrzebnych arkuszy. Użycie samej liczby plakatów bez uwzględnienia naddatku technologicznego jest typowym błędem w obliczeniach w branży poligraficznej. Z kolei wskazanie 1 000 arkuszy B2 jako odpowiedzi pomija całkowicie konieczność dodania naddatku, co jest kluczowe w tym procesie. Dodatkowo, wybór 1 050 arkuszy, mimo że uwzględnia naddatek, nie jest zgodny z rzeczywistym procesem produkcyjnym, w którym na arkuszu B2 można umieścić tylko dwa plakaty A3; zatem potrzebne są 525 arkusze. Prawidłowe podejście do obliczeń w przemyśle druku obejmuje nie tylko znajomość wymiarów arkuszy i formatów, ale także umiejętność stosowania zasad naddatku technologicznego, co jest niezbędne do zapewnienia efektywności produkcji oraz jakości końcowego produktu. Ignorowanie tych zasad prowadzi do zwiększenia kosztów i marnotrawienia materiałów, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 14

Do czwórki tytułowej nie wlicza się

A. kolofonu
B. przedtytułu
C. przedmowy
D. wakatu
Przy analizie czwórki tytułowej, istotne jest zrozumienie, jakie elementy ją tworzą i dlaczego niektóre z nich nie są jej częścią. W kontekście przedtytułu, kolofonu oraz wakatu, pojawiają się typowe nieporozumienia dotyczące ich roli w strukturze publikacji. Przedtytuł, choć nie jest zawsze obecny, pełni funkcję wprowadzającą do głównego tytułu i może być uznawany za istotny element, kiedy przyciąga uwagę czytelnika. Kolofon natomiast, umieszczany zazwyczaj na końcu książki, zawiera informacje o wydawcy, roku wydania oraz innych szczegółach produkcji, co również czyni go ważnym elementem publikacji, ale nie wchodzi w skład czwórki tytułowej. Wakatu, z kolei, używa się w sytuacjach, kiedy tytuł nie został jeszcze ustalony lub jest w trakcie tworzenia, co nie wpływa na formalną strukturę czwórki tytułowej. Typowym błędem jest mylenie tych elementów z przedmową, która jest tekstem wprowadzającym i nie jest częścią tytułowej identyfikacji książki. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście dobrych praktyk wydawniczych oraz w zachowaniu spójności w dokumentacji bibliograficznej.
Pytanie 15

Sprzętem wykorzystywanym do skanowania przezroczystych materiałów jest skaner

A. zwierciadlany.
B. trójwymiarowy.
C. bębnowy.
D. ręczny.
Wybór innych typów skanerów, takich jak lustrzany, ręczny czy przestrzenny, nie odpowiada specyfice skanowania materiałów transparentnych. Skaner lustrzany jest przystosowany do skanowania zdjęć i dokumentów w formacie papierowym, a jego konstrukcja nie pozwala na staranne przetwarzanie przezroczystych materiałów. Z kolei skanery ręczne, choć wygodne, są zazwyczaj używane do skanowania małych przedmiotów lub dokumentów, ale nie zapewniają jakości skanów wymaganej przy pracy z materiałami transparentnymi. Skanery przestrzenne, które rejestrują dane w trzech wymiarach, również nie pasują do tego zadania, ponieważ ich głównym zastosowaniem jest skanowanie obiektów fizycznych w celu tworzenia modeli 3D, co nie ma zastosowania w kontekście przezroczystych slajdów czy filmów. Wybór niewłaściwego urządzenia do skanowania materiałów transparentnych prowadzi do uzyskania nieodpowiedniej jakości skanów, co może ograniczać możliwości ich dalszego wykorzystania, na przykład w publikacjach lub archiwizacji. Warto zatem zwracać uwagę na specyfikę urządzeń oraz ich przeznaczenie, aby uniknąć nieefektywnych i kosztownych wyborów.
Pytanie 16

Kolor reprezentowany przez wartości C0, M100, Y100, K0 w druku to

A. zielony
B. różowy
C. czerwony
D. pomarańczowy
Różowy, zielony i pomarańczowy to kolory, które mogą być mylone z czerwonym w kontekście druku, jednak nie oddają one prawidłowego wyniku dla podanych wartości CMYK. Różowy kolor często uzyskuje się poprzez dodanie większej ilości Cyan do Magenty, co nie ma miejsca w przypadku C0, M100, Y100, K0. To zrozumienie zależności pomiędzy składnikami kolorów jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu i druku. Z kolei zielony jest efektem połączenia Cyan i Yellow w równych proporcjach, co również nie znajduje zastosowania w podanych wartościach, a jako taki nie może być uzyskany z podanych parametrów CMYK. Pomarańczowy kolor powstaje poprzez kombinację Magenty i Yellow, jednak wymaga on również obecności Ciana w odpowiednich ilościach, aby zbalansować ton. Często błędne odpowiedzi są wynikiem niepełnego zrozumienia interakcji między kolorami w modelu CMYK. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest, aby projektanci i osoby zajmujące się drukiem mieli solidne zrozumienie teorii kolorów oraz praktycznych aspektów ich miksowania. Znajomość standardów branżowych, takich jak Pantone, a także standardów druku, może znacznie poprawić jakość wyników i zminimalizować ryzyko błędów w procesach produkcyjnych.
Pytanie 17

Opracowanie materiału promocyjnego do ekspozycji na maszcie windera wymaga

A. nasączenia środkiem odpornym na działanie słońca
B. wzmocnienia krawędzi kapitałką
C. zainstalowania stalowych oczek
D. przeszycia tunelu na tkaninie
Przeszycie tunelu na tkaninie jest kluczowym procesem w przygotowaniu materiału reklamowego do ekspozycji na maszcie windera. Tworzenie tunelu umożliwia wprowadzenie masztu, co jest istotne dla stabilności i prawidłowego wyeksponowania reklamy. Użycie techniki przeszycia zapewnia trwałe połączenie, które lepiej znosi różnorodne warunki atmosferyczne, w tym silny wiatr. Dobre praktyki branżowe wskazują, że materiał powinien być wykonany z tkanin odpornych na działanie promieni UV, co także zwiększa jego żywotność. Przykładowo, w reklamach outdoorowych często stosuje się tkaniny poliestrowe z powłoką PVC, które nie tylko są elastyczne, ale również odporne na rozdarcia. Ponadto, przeszyty tunel pozwala na płynny ruch materiału na maszcie, co z kolei umożliwia optymalną ekspozycję reklamy oraz minimalizuje ryzyko uszkodzeń. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie materiału do zamocowania na maszcie windera ma fundamentalne znaczenie dla efektywności kampanii reklamowej.
Pytanie 18

Jaką maszynę do druku powinno się wykorzystać do wydrukowania serii 100 zaproszeń o wymiarach brutto 210 x 140 mm na kartonie o gramaturze 230 g/m2?

A. Termosublimacyjną
B. Sitodrukową
C. Offsetową
D. Elektrofotograficzną
Wybór maszyny elektrofotograficznej do drukowania nakładu 100 zaproszeń o wymiarach 210 x 140 mm na kartonie o gramaturze 230 g/m² jest uzasadniony jej właściwościami technicznymi. Drukarka elektrofotograficzna, znana również jako drukarka laserowa, charakteryzuje się wysoką jakością druku, dużą prędkością oraz możliwością druku na różnych rodzajach papieru i kartonów. W przypadku zaproszeń o wysokiej gramaturze, elektrofotografia zapewnia dobrą jakość kolorystyczną i ostrość detali, co jest istotne w produkcji materiałów promocyjnych. Ponadto, elektrofotografia jest efektywna kosztowo przy mniejszych nakładach, co czyni ją idealnym wyborem dla produkcji 100 egzemplarzy. W praktyce, wiele firm korzysta z tej technologii do druku materiałów reklamowych, wizytówek czy zaproszeń, co potwierdza jej popularność i zastosowanie w branży poligraficznej. Dodatkowo, nowoczesne maszyny elektrofotograficzne oferują funkcjonalności, takie jak duplex (druk dwustronny) oraz różnorodność mediów, co zwiększa ich wszechstronność.
Pytanie 19

Według kalkulacji kosztów wydrukowania 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej jednostkowy koszt jednego akcydensu wynosi 3 zł. Jeśli zamówienie wzrośnie o 40%, to koszt pojedynczego akcydensu

A. zmniejszy się, ze względu na wykorzystanie tej samej liczby form drukowych
B. zwiększy się w wyniku większej liczby zmian w pracy drukarza
C. wzrośnie, ponieważ nakład się zwiększy
D. pozostanie taki sam z uwagi na niewielki wzrost nakładu
Mimo że na pierwszy rzut oka można uznać, że przy zwiększonym nakładzie wzrosną również koszty jednostkowe, podejście to jest mylące. Koszt jednostkowy akcji druku nie jest tylko sumą wszystkich kosztów rozłożoną na konkretne egzemplarze, ale jest również funkcją wielkości zamówienia oraz rodzaju zastosowanej technologii druku. W przypadku offsetu, kluczowym aspektem jest fakt, że przygotowanie maszyn i form drukowych generuje stałe koszty, które nie zmieniają się proporcjonalnie do zwiększającej się liczby wydruków. Wzrost nakładu o 40% nie prowadzi do proporcjonalnego wzrostu kosztów; zamiast tego, wiele kosztów pozostaje stałych i jest rozkładanych na większą liczbę akcji, co w rzeczywistości skutkuje obniżeniem kosztu jednostkowego. Wydaje się, że niektórzy mogą myśleć, że większa liczba zmian pracy drukarza, wynikająca z większego nakładu, spowoduje wzrost kosztów, jednak w praktyce, dobrze zorganizowany proces produkcyjny pozwala na zwiększenie wydajności bez znaczącego wpływu na dodatkowe koszty. Tematyka kosztów produkcji w druku offsetowym jest ściśle związana z zasadą efektywności, gdzie większe nakłady prowadzą do lepszego rozkładu stałych kosztów, co jest potwierdzone w różnych badaniach i analizach branżowych.
Pytanie 20

System produkcyjny CIP 3 pozwala w drukarni na

A. zarządzanie przepływem treści witryn internetowych klientów
B. kalibrację barw monitorów grafików w sieci
C. przesył informacji o realizowanej pracy z naświetlarki bezpośrednio do maszyny drukarskiej
D. komputerowe przygotowanie materiałów do druku
Analizując niepoprawne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na ich merytoryczne podstawy. Kalibracja kolorystyczna monitorów grafików, mimo że istotna w procesie przygotowania materiałów do druku, nie jest bezpośrednio związana z systemem CIP 3, który koncentruje się na przepływie danych między naświetlarką a maszyną drukarską. Kalibracja monitorów ma na celu zapewnienie zgodności kolorów w projektach graficznych, co jest ważne, ale nie jest funkcjonalnością CIP 3. Komputerowe przygotowanie publikacji do druku, także istotne, dotyczy procesów przedprodukcyjnych, które są oddzielne od przepływu informacji w systemie CIP 3. Natomiast zarządzanie przepływem treści stron internetowych klientów to zupełnie inny obszar, związany z marketingiem i publikacją treści online, nie mający związku z procesami druku. Typowym błędem myślowym, który może prowadzić do wskazania tych nieprawidłowych odpowiedzi, jest mylenie procesów pre- i postdruku. Zrozumienie, że CIP 3 odpowiada głównie za automatyzację i integrację w fazie druku, a nie w przygotowaniach czy w obszarze digital marketingu, jest kluczowe dla prawidłowego pojmowania jego zastosowania.
Pytanie 21

Jakie zastosowanie ma program PuzzleFlow?

A. przetwarzania grafiki bitmapowej
B. przetwarzania zdjęć
C. automatycznej impozycji
D. przetwarzania grafiki wektorowej
Wybór odpowiedzi związanych z obróbką grafiki bitmapowej, fotografii czy grafiki wektorowej ukazuje powszechne nieporozumienia dotyczące funkcji poszczególnych narzędzi w branży graficznej. Obróbka grafiki bitmapowej koncentruje się na edycji obrazów składających się z pikseli, co jest zupełnie innym procesem niż automatyczna impozycja. Programy takie jak Photoshop są dedykowane do tego celu, umożliwiając manipulowanie obrazami w formacie rastrowym, ale nie zajmują się układaniem stron do druku. Z kolei obróbka fotografii, która często odnosi się do poprawy jakości zdjęć, retuszu czy korekcji kolorów, także nie jest związana z procesem impozycji, który wymaga innej logiki działania i innego zestawu narzędzi. Grafika wektorowa, reprezentująca obrazy za pomocą matematycznych równań, wykorzystywana jest w projektowaniu logo czy ilustracji, ale również nie ma zastosowania w kontekście automatycznej impozycji. Wybierając te odpowiedzi, można łatwo pomylić obszary specjalizacji w grafice, prowadząc do błędnych wniosków o funkcjonalności programów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych programów ma swoją specyfikę i zastosowanie, które nie są wymienne. Zrozumienie różnic między tymi dziedzinami jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w branży graficznej i poligraficznej, aby móc dobierać odpowiednie narzędzia do konkretnego zadania.
Pytanie 22

Do kosztów produkcji wyrobów poligraficznych nie wlicza się

A. marży
B. amortyzacji
C. surowców
D. wynagrodzeń
Marża to różnica pomiędzy przychodami ze sprzedaży a kosztami wytworzenia produktu. W kontekście kosztów wytworzenia produktu poligraficznego, marża nie jest ich częścią, ponieważ koszt wytworzenia obejmuje jedynie wydatki bezpośrednio związane z produkcją, takie jak wynagrodzenia dla pracowników zaangażowanych w proces produkcyjny, koszty materiałów użytych do produkcji oraz amortyzację maszyn i urządzeń. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce może być analiza rentowności danego produktu – rozumiejąc, jakie elementy wchodzą w skład kosztów wytworzenia, menedżerowie mogą lepiej ustalić ceny sprzedaży oraz zarządzać budżetem. Dobrą praktyką w branży poligraficznej jest regularne monitorowanie tych kosztów oraz ich optymalizacja, co może prowadzić do zwiększenia marży zysku.
Pytanie 23

Do wydatków związanych z produkcją baneru reklamowego zalicza się:

A. płótno banerowe, farby drukarskie, wykrawanie, części zamienne
B. papier satynowy, toner, sklejanie, przegląd serwisowy drukarki
C. folię laminującą, tusz, zawieszanie baneru, energię elektryczną
D. siatkę mesh, atrament solwentowy, oczkowanie, wynagrodzenie
Siatka mesh, atrament solwentowy, oczkowanie oraz wynagrodzenie to kluczowe elementy składające się na koszty wytworzenia baneru reklamowego. Siatka mesh to materiał znany z wysokiej przepuszczalności powietrza, co jest istotne w przypadku banerów wystawianych na zewnątrz, gdyż zapobiega gromadzeniu się wiatru, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń. Atrament solwentowy charakteryzuje się wysoką odpornością na warunki atmosferyczne, co czyni go idealnym wyborem do druku banerów, które często są eksponowane na działanie słońca i deszczu. Oczkowanie to proces, który polega na wycinaniu otworów w materiale, co pozwala na łatwe zawieszanie baneru, a także zabezpiecza go przed rozerwaniem. Wynagrodzenie dla pracowników zaangażowanych w produkcję banerów również stanowi istotny element kosztów wytworzenia. Ujęcie tych wszystkich kosztów w kalkulacji jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i pozwala na dokładne oszacowanie pełnych wydatków związanych z produkcją banerów reklamowych, co jest niezbędne do efektywnego planowania budżetu.
Pytanie 24

Jaką właściwość ma podłoże formatu A0?

A. Dłuższy bok ma długość 1 m
B. Powierzchnia to 1 m2
C. Krótszy bok ma długość 1 m
D. Przekątna wynosi 1 m
Podłoże formatu A0 jest określane przez jego powierzchnię wynoszącą dokładnie 1 m². Format A0 jest częścią systemu formatów papieru znormalizowanego przez międzynarodową normę ISO 216, która definiuje rozmiary papieru w oparciu o prostokątny układ, gdzie każdy następny format jest o połowę mniejszy od poprzedniego. Przykładem zastosowania formatu A0 może być produkcja plakatów, plansz reklamowych, czy wykładów, gdzie istotna jest duża powierzchnia do zaprezentowania informacji. W kontekście druku wielkoformatowego, format A0 jest często wykorzystywany w branży reklamowej oraz graficznej, co czyni go standardowym wyborem dla wielu profesjonalnych aplikacji. Znajomość tego formatu jest kluczowa w kontekście projektów graficznych oraz architektonicznych, gdzie precyzyjne wymiary są fundamentalne dla efektywnej komunikacji wizualnej.
Pytanie 25

Interlinia oznacza przestrzeń między sąsiadującymi

A. wyrazami
B. wierszami
C. łamami
D. kolumnami
Pojęcie interlinii jest często mylone z innymi terminami typograficznymi, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład, nie jest to odległość pomiędzy kolumnami, gdyż kolumny dotyczą organizacji tekstu w układzie wielokolumnowym, a ich szerokość i odstępy są niezależne od interlinii. Przypisanie interlinii do wyrazów również jest błędne; interlinia dotyczy relacji pomiędzy wierszami, a nie pomiędzy poszczególnymi wyrazami w obrębie jednego wiersza. Zrozumienie znaczenia interlinii jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście projektowania dokumentów, gdzie odpowiednia odległość między wierszami wpływa na percepcję tekstu przez czytelnika. Z kolei odniesienie interlinii do łamów również jest niepoprawne. Łam to termin używany w kontekście dzielenia tekstu na mniejsze części, na przykład podczas jego formatowania w gazetach lub książkach, a nie bezpośrednio w odniesieniu do odległości między wierszami. Błędne podejścia często wynikają z braku znajomości terminologii typograficznej i niewłaściwej interpretacji ról poszczególnych elementów w dokumencie. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że interlinia to specyficzna koncepcja związana z układem tekstu, która ma kluczowe znaczenie dla jego czytelności i estetyki.
Pytanie 26

Zjawisko "paskowania druku", które pojawia się podczas drukowania w dużych formatach, można zminimalizować przez

A. zwiększenie wilgotności podłoża
B. zmniejszenie szybkości drukowania
C. obniżenie kontrastu druku
D. zmianę używanych farb
W kontekście zjawiska paskowania druku, wiele osób może mylnie sądzić, że zmniejszenie kontrastu druku przyczyni się do poprawy jakości wydruku. W rzeczywistości kontrast jest kluczowym elementem definiującym widoczność i czytelność druku. Obniżenie kontrastu może prowadzić do utraty detali i nieczytelności, szczególnie w projektach, które wymagają wyrazistych różnic między kolorami. Inne podejście, takie jak zmniejszenie prędkości drukowania, wydaje się mniej intuicyjne, jednak ma swoje uzasadnienie w kontekście dokładności aplikacji atramentu. Z kolei zmiana stosowanych farb nie zawsze przynosi pożądany efekt - wiele farb funkcjonuje w określonych warunkach i ich zamiana może wprowadzić dodatkowe problemy, takie jak zmiana czasu schnięcia lub reakcji na podłoże. Zwiększenie wilgotności wprowadzanego podłoża może również wydawać się korzystne, jednak zbyt wysoka wilgotność może prowadzić do problemów z przyczepnością farby oraz widocznych defektów w druku. W branży druku wielkoformatowego kluczowe jest rozumienie interakcji między różnymi parametrami procesu drukowania, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują uproszczone postrzeganie problemu i pomijanie złożoności procesów chemicznych oraz fizycznych związanych z drukiem.
Pytanie 27

Program do rastrowania obrazów w trybie ciągłotonalnym jest określany akronimem

A. RIP
B. RGB
C. GCR
D. DTP
RIP, czyli Raster Image Processor, to oprogramowanie służące do przetwarzania obrazów rastrowych, które jest kluczowe w procesie wydruku i obróbki grafiki. Jego podstawową funkcją jest konwersja danych wektorowych na obrazy rastrowe, co jest niezbędne w druku cyfrowym oraz w wielu procesach produkcji graficznej. Przykładem zastosowania RIP może być przygotowanie plików do druku w dużych formatach, gdzie jakość odwzorowania kolorów oraz detali ma kluczowe znaczenie. Oprogramowanie to pozwala na optymalizację rozdzielczości, zarządzanie kolorami oraz dostosowywanie ustawień druku, co zapewnia najwyższą jakość końcowego produktu. W branży graficznej standardem są takie systemy, jak Adobe PDF Print Engine, które korzystają z technologii RIP do zapewnienia precyzyjnego odwzorowania kolorów i szczegółów. Ponadto, technologie RIP są często zintegrowane z drukarkami wielkoformatowymi, co pozwala na automatyzację procesu druku oraz zwiększenie efektywności produkcji.
Pytanie 28

Ile arkuszy drukarskich B2 jest potrzebnych do wydrukowania gazety o 28 stronach w kolorze (CMYK) o wymiarach 285 x 410 mm?

A. 56 arkuszy.
B. 112 arkuszy.
C. 14 arkuszy.
D. 28 arkuszy.
Wiele podejść do pytania o liczbę form drukowych może prowadzić do błędnych wniosków, szczególnie jeśli nie uwzględnia się podstawowych zasad druku offsetowego. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 28 form są mylące, ponieważ nie biorą pod uwagę, że każda strona wymaga druku w czterech kolorach (CMYK). W przypadku druku kolorowego, zasada jest taka, że każda strona wymaga osobnych form dla każdego z kolorów, co prowadzi do błędnego założenia, że można użyć tylko jednej formy na stronę. Podobnie, odpowiedź sugerująca 14 form zakładałaby, że można w jakiś sposób zredukować ilość form poprzez łączenie kolorów, co w standardowych praktykach druku nie jest możliwe. Odpowiedź 112 form jest także nieprawidłowa z uwagi na to, że zakłada wydrukowanie każdej strony w każdym kolorze oddzielnie bez uwzględnienia technik optymalizacji produkcji. Błędne podejścia do obliczeń wynikają często z braku zrozumienia cyklu produkcji w druku offsetowym, w którym kluczowe jest efektywne zarządzanie formami i optymalizacja kosztów. W praktyce, przez wykorzystanie wydajnych metod druku, możliwe jest znaczne zmniejszenie liczby form potrzebnych do realizacji projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 29

Która spacja uniemożliwia łamanie tekstu w wyznaczonym miejscu wiersza?

A. Włoskowa
B. Chuda
C. Firetowa
D. Twarda
Wybór błędnych spacji, takich jak chuda, włoskowa czy firetowa, wynika często z niepełnego zrozumienia ich funkcji w kontekście łamania tekstu. Chuda spacja, nazywana również spacją półpełną, jest stosunkowo wąska i używana jest najczęściej dla estetyki tekstu, ale nie spełnia roli zapobiegania łamaniu wiersza. Z kolei spacja włoskowa, znana jako spacja zwężająca, również nie ma na celu zatrzymywania łamania, lecz służy do precyzyjnego dostosowywania odstępów w typografii. To narzędzie jest szczególnie cenione w druku i projektowaniu graficznym, ale nie w kontekście łamania tekstu. Firetowa spacja, choć mniej znana, również nie ma wpływu na łamanie tekstu, a jej zastosowanie jest ograniczone do specyficznych przypadków typograficznych. Wybór niewłaściwej spacji często wynika z przeświadczenia, że wszystkie typy spacji mogą pełnić tę samą funkcję, co jest nieprawidłowe. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy typ spacji ma swoje unikalne zastosowanie i właściwości, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do nieczytelnych i nieestetycznych dokumentów. Kluczowym elementem w typografii jest umiejętność właściwego doboru narzędzi, które wspierają przekaz tekstu, a nie go ograniczają.
Pytanie 30

Jaki jest koszt złamania jednego arkusza formatu A2 na 16-stronicową składkę, jeśli cena za jedno złamanie wynosi 1 grosz?

A. 1 gr
B. 4 gr
C. 3 gr
D. 2 gr
Koszt złamywania arkusza formatu A2 w składkę 16-stronicową wynosi 3 gr, co wynika z faktu, że jeden arkusz A2 można podzielić na 16 mniejszych stron. Przy cenie 1 grosza za jeden złam, należy obliczyć, ile złamów jest potrzebnych do uzyskania 16 stron. W przypadku arkusza A2, złamanie go w składkę 16-stronicową oznacza, że każde złamanie przekształca arkusz w mniejsze jednostki. W praktyce, każdy arkusz A2 wymaga odpowiedniej obróbki, co wiąże się z koniecznością wykonania kilku złamów. W tym przypadku, każde złamanie kosztuje 1 grosz, a przy 3 złamach otrzymujemy 3 grosze. Taka kalkulacja jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne wyliczenia kosztów są kluczowe dla efektywności produkcji. Warto również znać zasady dotyczące ekonomiki druku, ponieważ umożliwiają one lepsze planowanie budżetów oraz optymalizację procesów produkcyjnych.
Pytanie 31

Redukcja przestrzeni między dwiema literami w układzie tekstu publikacji określana jest jako

A. interlinią
B. podkreślaniem
C. kerningiem
D. justowaniem
W typografii takie rzeczy jak akcentowanie, interlinia czy justowanie to inne sprawy, które dotyczą układu tekstu, ale nie mają nic wspólnego z kerningiem, który zajmuje się odległością między literami. Akcentowanie to po prostu wyróżnianie niektórych części tekstu, żeby były bardziej widoczne, co w komunikacji wizualnej rzeczywiście ma sens, ale nie wpływa na to, jak blisko są litery. Interlinia, czyli odstęp między wierszami, jest ważna dla czytelności tekstu, ale nie ma tutaj nic do rzeczy. A justowanie to technika wyrównywania tekstu, żeby równo wyglądał. Ludzie często mylą te pojęcia, bo nie do końca rozumieją podstawowe zasady typografii. Dlatego warto wiedzieć, czym jest kerning i jak go stosować, bo to wpływa na to, jak ostatecznie będzie wyglądać nasza grafika.
Pytanie 32

Ile brutto arkuszy drukowych powinno się przygotować, jeśli rzeczywisty nakład wynosi 5 000 netto, a planowany naddatek technologiczny na materiał drukowy wynosi 5%?

A. 5 050 arkuszy
B. 5 250 arkuszy
C. 5 125 arkuszy
D. 5 500 arkuszy
Wybierając inne wartości, można popełnić kilka typowych błędów. Przykładowo, odpowiedź 5050 arkuszy mogłaby sugerować nieprawidłowe zrozumienie, że naddatek technologiczny nie jest wymagany. Podejście to ignoruje istotną rolę naddatku w zapewnieniu, że zamówienie zostanie spełnione w pełni, nawet w przypadku strat. Z kolei odpowiedź 5125 arkuszy może wskazywać na błędne założenie, że naddatek powinien być obliczany na innej, niż określona metodzie, co prowadzi do zaniedbania faktycznego nakładu netto. Ostatecznie 5500 arkuszy wydaje się być nadmiernym dodaniem naddatku, co wskazuje na niezrozumienie podstawowego obliczenia. W poligrafii kluczowe jest przyjęcie sprawdzonego formuły obliczeniowej, która podkreśla znaczenie dokładnych danych wejściowych oraz realnych założeń dotyczących naddatków. Użycie błędnych obliczeń może prowadzić do zbyt dużych zapasów, co wiąże się z niepotrzebnymi kosztami i marnotrawstwem materiałów. Dlatego znajomość procedur obliczeniowych oraz ich poprawnego zastosowania jest fundamentalna dla efektywności procesów produkcyjnych.
Pytanie 33

Jaką wartość ma koszt jednostkowy druku kalendarzyków, jeśli drukarnia oszacowała wydruk 300 kalendarzyków listkowych o rozmiarze 85 x 55 mm na arkuszach A3+ na kwotę 120,00 zł?

A. 40 gr
B. 30 gr
C. 55 gr
D. 25 gr
Koszt jednostkowy druku kalendarzyka wynosi 40 groszy. Żeby to policzyć, wystarczy podzielić cały koszt druku przez liczbę wydrukowanych sztuk. W tym case, wydruk 300 kalendarzyków kosztuje 120 zł, więc 120 zł dzielone przez 300 daje 0,40 zł, co jest równoznaczne z 40 groszami. Takie obliczenia są naprawdę ważne w branży drukarskiej, bo pomagają lepiej zarządzać kosztami i ustalać ceny. Na przykład, kiedy planujesz budżet na marketing, znajomość kosztów jednostkowych produkcji pomoże ci określić, czy opłaca się zamówić więcej materiałów reklamowych. Fajnie też wiedzieć, że koszt jednostkowy może się zmieniać w zależności od różnych rzeczy, jak skala produkcji, technologia druku czy materiały użyte do produkcji. Zrozumienie tego aspektu pozwala na lepszą analizę kosztów i podejmowanie bardziej przemyślanych decyzji związanych z zamówieniami drukarskimi.
Pytanie 34

Technologia realizacji kolorowego nadruku na 50 spersonalizowanych torbach na prezenty obejmuje druk

A. cyfrowy i wykrawanie
B. sitowy i okrawanie
C. tamponowy i wycinanie
D. offsetowy i przekrawanie
Wszystkie inne odpowiedzi zawierają techniki, które nie są optymalne dla produkcji personalizowanych torebek na prezenty w małych seriach. Druk tamponowy, na przykład, jest techniką, której głównym atutem jest zdolność do nanoszenia nadruku na nierównych powierzchniach, jednak jego zastosowanie w przypadku wielu kolorów i szczegółowych wzorów może być ograniczone. Proces ten wymaga także skomplikowanej produkcji matryc, co w praktyce czyni go mniej elastycznym dla personalizacji. Sitodruk, z drugiej strony, jest doskonały dla dużych serii produkcyjnych, ale jego przygotowanie dla małych nakładów jest kosztowne, a proces ten jest czasochłonny, co czyni go nieodpowiednim dla produkcji 50 sztuk torebek, gdzie wymagana jest różnorodność i szybkość. Offsetowy druk, mimo że zapewnia wysoką jakość wydruku, również nie jest idealny do małych serii ze względu na wysokie koszty przygotowania matryc. Dodatkowo, przekrawanie to technika, która może być używana w połączeniu z każdym rodzajem druku, ale w kontekście niniejszego pytania, kluczowym aspektem jest odpowiedni wybór metody druku, który w przypadku personalizacji powinien być elastyczny i szybki, a te tradycyjne metody nie spełniają tych kryteriów. Wybór niewłaściwych technologii może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji oraz wydłużenia czasu realizacji zamówienia, co w branży opartej na szybkości i elastyczności jest nie do przyjęcia.
Pytanie 35

Jakie oprogramowanie wykorzystuje się do kompresji dużych plików graficznych?

A. Audacity
B. WinRar
C. ArtiosCad
D. Eset Nod32
WinRar to bardzo znany program do archiwizacji plików, zwłaszcza tych większych. Obsługuje różne formaty, jak RAR czy ZIP, co jest super wygodne. Jego główna funkcja to kompresja dużych plików, więc zaoszczędzisz miejsce na dysku, a przesyłanie danych będzie znacznie łatwiejsze. Ma też sporo fajnych opcji, jak możliwość ustawienia stopnia kompresji, szyfrowania archiwów, a nawet podziału plików na mniejsze części. Przydaje się to, gdy masz do wysłania większe zbiory, czy to przez e-mail, czy na chmurę. Dla grafika WinRar to wręcz must-have, bo pomaga w organizacji pracy i zarządzaniu zasobami. Ogólnie, ze względu na prostotę i funkcjonalność, jest to program, który wielu profesjonalistów uznaje za standard w archiwizacji danych.
Pytanie 36

Oblicz ilość arkuszy A3+, które są potrzebne do wydrukowania 2 000 ulotek w formacie A4, przy założonym naddatku technologicznym wynoszącym 10%

A. 1 200 arkuszy
B. 1 300 arkuszy
C. 1 000 arkuszy
D. 1 100 arkuszy
Wynikiem błędnym jest zrozumienie tego, ile arkuszy A3+ rzeczywiście potrzeba do wydrukowania 2000 ulotek A4. Często występującym błędem jest przyjęcie, że wystarczy po prostu podzielić liczbę ulotek przez ilość ulotek, które można wydrukować na jednym arkuszu, bez uwzględnienia naddatku technologicznego. Na przykład, przyjęcie, że 1000 arkuszy A3+ wystarczy do wydruku 2000 ulotek A4, ignoruje fakt, że w procesie druku mogą występować różne straty, takie jak błędy w drukowaniu, uszkodzenia materiału czy konieczność ponownego druku. Naddatek technologiczny to standardowa praktyka w druku, która ma na celu zapewnienie odpowiedniej jakości i ilości produktu końcowego. Kolejnym mylnym założeniem jest przyjęcie, że ulotki A4 można wydrukować na arkuszach w sposób idealny, co w praktyce rzadko ma miejsce. W rzeczywistości zawsze należy uwzględnić straty podczas cięcia i pakowania. Dlatego, nie uwzględniając naddatku technologicznego, można doprowadzić do sytuacji, w której nie wystarczy materiału na zrealizowanie zamówienia, co jest nieefektywne i kosztowne. Aby uniknąć takich pomyłek, warto stosować się do zalecanych praktyk branżowych i dokładnie analizować każdy etap procesu produkcji.
Pytanie 37

Oblicz czas konieczny do wykonania druku 40 000 odbitek czterokolorowych jednostronnie zadrukowanych w formacie A4 na maszynie dwukolorowej formatu B2, która ma maksymalną wydajność wynoszącą 4 000 odbitek/h.

A. 4 h
B. 8 h
C. 5 h
D. 6 h
Gdy zaznaczasz inne odpowiedzi, widać, że nie bierzesz pod uwagę zasad liczenia czasu druku w kontekście efektywności maszyn. Odpowiedzi jak 4 godziny czy 6 godzin mają sens w zupełnie inny sposób, bo opierają się na niepoprawnych założeniach o wydajności. Przy wydajności 4 000 odbitek na godzinę, logicznie dochodzimy do 10 godzin na 40 000 odbitek, co jest jasno pokazane. Ale zapominając, że maszyna dwukolorowa produkuje tylko połowę tego, co jedno kolorowa, to naprawdę spory błąd. A jak wybierasz 8 godzin, to może na pierwszy rzut oka wygląda sensownie, ale znowu nie bierzesz pod uwagę, jak działa maszyna i specyfiki druku dwukolorowego. Generalnie, planując druk, musisz zwracać uwagę zarówno na czas produkcji, jak i na wydajność maszyn. Najczęstsze pomyłki, jakie tu się pojawiają, to brak zrozumienia wydajności maszyn i błędne założenia co do cyklu produkcji. Każdy, kto działa w branży druku, powinien mieć świadomość, że dokładne obliczenia i zrozumienie procesów są kluczowe dla sukcesu.
Pytanie 38

Jakie oznaczenie jest właściwe dla formatu publikacji o wymiarach 250 x 350 mm?

A. A4
B. B4
C. B3
D. A3
Odpowiedzi A4, B3 oraz A3 są błędne z kilku powodów. Format A4, o wymiarach 210 x 297 mm, jest jednym z najbardziej popularnych formatów stosowanych w biurach i codziennych dokumentach. Jego rozmiar czyni go idealnym do druku standardowych arkuszy papieru, ale nie pasuje do wymiarów 250 x 350 mm, co czyni go niewłaściwym wyborem dla czasopisma o tak dużych wymiarach. Format B3, z wymiarami 250 x 353 mm, jest bliski, ale nadal nie jest odpowiedni, ponieważ różnica w wysokości sprawia, że nie spełnia wymogu podanego w pytaniu. Z kolei format A3, który ma wymiary 297 x 420 mm, jest znacznie większy niż wymagany format, co również wyklucza go z możliwości odpowiedzi. Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z mylnego rozumienia różnic między formatami A i B, które różnią się nie tylko wymiarami, ale także przeznaczeniem. Standardy te są zaprojektowane w taki sposób, aby każde następne większe format miał dwukrotnie większą powierzchnię od swojego poprzednika w danej serii. Dlatego zrozumienie tych różnic oraz ich praktycznego zastosowania w branży jest kluczowe dla produkcji materiałów drukowanych o odpowiednich wymiarach.
Pytanie 39

Impozycja to inaczej nazywana

A. montaż elektroniczny
B. wektoryzacja grafiki bitmapowej
C. korekcja barwna grafiki bitmapowej
D. rastrowanie obrazu ciągłotonalnego
Wektoryzacja grafiki bitmapowej polega na przekształcaniu obrazów rastrowych w grafikę wektorową, co jest procesem odwrotnym do impozycji. Wektoryzacja używa matematycznych równań do definiowania kształtów, a nie pikseli, co pozwala na skalowanie obrazów bez utraty jakości. Grafika wektorowa jest idealna do tworzenia logo, ikon czy ilustracji, ale nie odnosi się bezpośrednio do impozycji, która dotyczy montażu różnych elementów w spójną całość. Rastrowanie obrazu ciągłotonalnego z kolei polega na przekształcaniu obrazów wektorowych w piksele. To proces, który zmienia obrazy w formacie wektorowym na bitmapy, co również nie ma związku z impozycją. Korekcja barwna grafiki bitmapowej to technika stosowana w postprodukcji, która ma na celu dostosowanie kolorystyki zdjęć i wideo, ale nie jest tożsama z impozycją, która koncentruje się na łączeniu różnych elementów w jeden obraz. Powszechnym błędem jest mylenie tych terminów, co prowadzi do nieporozumień w obszarze grafiki cyfrowej i montażu wideo. Kluczowe jest zrozumienie, że impozycja jest specyficznym procesem montażowym, natomiast inne wymienione pojęcia odnoszą się do transformacji i edycji obrazów, a nie do ich łączenia.
Pytanie 40

Tworzenie krzywych Béziera to funkcjonalność typowa dla aplikacji

A. Adobe Media Encoder
B. Puzzle Flow Organizer
C. Corel Draw
D. Microsoft Word
Wybór programów takich jak Adobe Media Encoder, Microsoft Word oraz Puzzle Flow Organizer jako narzędzi do rysowania krzywych Béziera jest nietrafiony z kilku powodów. Adobe Media Encoder jest aplikacją przeznaczoną głównie do kodowania i konwertowania mediów, a nie do grafiki wektorowej. Chociaż może być używany w procesie produkcji wideo, jego funkcje nie obejmują rysowania ani edytowania krzywych wektorowych. Microsoft Word to przestarzałe narzędzie do edycji tekstu, które oferuje jedynie podstawowe funkcje graficzne, takie jak wstawianie kształtów lub obrazów, ale brakuje mu złożoności i precyzji właściwej dla programów graficznych. Z kolei Puzzle Flow Organizer to program do organizowania zadań i projektów, który nie ma funkcji graficznych, ani nie jest zaprojektowany do tworzenia grafiki wektorowej. Typowym błędem w tym kontekście jest mylenie różnych typów oprogramowania oraz ich funkcji. Aby efektywnie pracować z grafiką wektorową, niezbędne jest korzystanie z dedykowanych narzędzi, które umożliwiają rysowanie i edytowanie krzywych Béziera, co ma kluczowe znaczenie w pracy projektanta graficznego. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi programami, a dedykowanym oprogramowaniem do grafiki wektorowej, jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w tej dziedzinie.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej