Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 4 marca 2025 10:55
Data zakończenia: 4 marca 2025 11:12

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Co powoduje powstawanie nieregularnego ściegu stębnowego podczas szycia na maszynie?

A. Pozostałości nici górnej w chwytaczu

B. Uszkodzona dziura w płytce ściegowej

C. Nieodpowiednie zamocowanie igły w uchwycie

D. Błędny transport materiału

Często, gdy ścieg stębnowy wychodzi nieregularnie, to znaczy, że coś poszło nie tak z transportem materiału. Kiedy szyjemy na maszynie, to materiał jest przesuwany przez specjalny mechanizm, w skład którego wchodzą zębatki i stopka dociskowa. Jak materiał nie jest dobrze przesuwany, to mogą się pojawić problemy, jak zbyt luźne albo napięte szwy. Na przykład, jeśli szyjemy z materiałów o różnej grubości, to cienki materiał może się przesuwać łatwiej niż gruby, co prowadzi do nierówności. Dlatego warto dostosować ustawienia maszyny i użyć odpowiedniej stopy dociskowej - to sprawdzona zasada szycia. Również, korzystanie z materiałów od zaufanych dostawców daje lepsze wyniki. A, nie zapomnij o regularnym serwisowaniu maszyny! To naprawdę ważne, żeby wszystko działało sprawnie i żeby ściegi były równe.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Jakiego przyrządu pomocniczego powinno się używać do pikowania kurtki ortalionowej?

A. Urządzenia do zwijania

B. Przyrządu do lamowania

C. Linijki odległościowej

D. Narzędzia do szycia szwów nakładanych

Wybór przyrządów pomocniczych do pikowania kurtki ortalionowej jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości efektu końcowego. Przyrząd do szycia szwów nakładanych, mimo że ma swoje zastosowanie w technikach szycia, nie jest odpowiedni dla pikowania. Szycie szwów nakładanych skupia się na łączeniu dwóch warstw materiału w sposób, który nie wymaga precyzyjnego odmierzania odstępów. W kontekście pikowania, gdzie istotna jest regularność i estetyka, nie sprawdzi się on w praktyce. Lamownik, choć użyteczny w obróbce krawędzi materiałów, nie ma zastosowania w technice pikowania, gdzie kluczowe są równomierne odległości między szwami. Zwijacz również nie jest narzędziem dedykowanym do tej techniki; jego głównym celem jest zbieranie nadmiaru materiału podczas szycia, co nie ma związku z procesem pikowania. Nieprzemyślane wybory narzędzi mogą prowadzić do nierówności w pikowaniu, co z kolei negatywnie wpływa na estetykę i funkcjonalność wyrobu. Kluczowe w procesie szycia jest zrozumienie, które przyrządy są odpowiednie dla danych technik oraz jakich standardów należy przestrzegać, aby uniknąć typowych błędów, takich jak nierównomierne szwy czy nieestetyczne wykończenia.

Pytanie 4

Jaką metodę obróbki parowej można wykorzystać do eliminacji wyświecenia szwów w ubraniach?

A. Naparowanie

B. Dekatyzowanie

C. Odprasowanie

D. Zgniecenie

Sprasowanie, odprasowanie i dekatyzowanie to techniki, które mogą być stosowane w obróbce tkanin, jednak każda z nich ma inny cel i mechanizm działania. Sprasowanie polega na użyciu nacisku i wysokiej temperatury do wygładzania tkanin, ale nie jest tak skuteczne w usuwaniu wyświecenia szwów, ponieważ nie oddziałuje bezpośrednio na włókna tkaniny w sposób, który pozwala im wrócić do ich pierwotnego stanu. Podobnie, odprasowanie jest zazwyczaj stosowane do eliminacji zagnieceń, a nie do regeneracji struktury tkaniny. Użycie tej metody może nawet pogorszyć sytuację, powodując trwałe odkształcenia w obszarach, gdzie materiał już stracił swoją elastyczność. Dekatyzowanie z kolei to proces, który polega na obróbce tkanin przed szyciem, by zapobiec ich kurczeniu się po pierwszym praniu, ale nie jest ono odpowiednie do usuwania wyświecenia. Typowe błędy myślowe przy wyborze niepoprawnych odpowiedzi mogą wynikać z mylenia celów tych operacji oraz z braku zrozumienia, jak poszczególne techniki wpływają na tkaniny. Ważne jest, by znać właściwe zastosowania dla każdej z metod oraz ich ograniczenia, aby zapewnić wysoką jakość wyrobów odzieżowych.

Pytanie 5

Szerokość łuku tyłu na wysokości piersi mierzona jest poziomo na figurze kobiecej w linii obwodu klatki piersiowej między punktami

A. ramiennymi z tyłu.

B. piersiowymi bocznymi.

C. pachowymi tylnym i przednim.

D. tylnymi bocznymi.

Wybór punktów ramiennych od strony tylnej jako odniesienia do pomiaru łuku szerokości tyłu jest błędny, ponieważ te punkty nie znajdują się na linii obwodu klatki piersiowej. Ramiona nie są odpowiednimi punktami odniesienia do określenia szerokości klatki piersiowej, ponieważ ich umiejscowienie może wpływać na wynik pomiaru, co prowadzi do błędnych odczytów. W odniesieniu do piersiowych bocznych punktów, te również nie są idealne, ponieważ nie oddają rzeczywistej szerokości klatki piersiowej na wysokości piersi, co może skutkować niewłaściwym dopasowaniem odzieży. Podobnie, pomiar z użyciem pachowych tylnych i przednich punktów nie jest właściwy, ponieważ nie odzwierciedlają one rzeczywistej szerokości klatki piersiowej oraz mogą prowadzić do nieadekwatnych rozmiarów odzieży. W przemyśle odzieżowym precyzyjne pomiary są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania i komfortu, a błędne podejścia do pomiaru mogą prowadzić do poważnych problemów w produkcji, takich jak reklamacje, niezadowolenie klientów oraz straty finansowe. Dlatego niezwykle istotne jest stosowanie właściwych punktów pomiarowych, zgodnych z obowiązującymi standardami.

Pytanie 6

Merceryzacja, polegająca na przepuszczaniu napiętej tkaniny przez zimny roztwór mocnego ługu sodowego, co pozwala na uzyskanie trwałego połysku, jest stosowana w przypadku tkanin

A. bawełnianych

B. wełnianych

C. poliamidowych

D. poliakrylonitrylowych

Wybór poliakrylonitrylu, wełny czy poliamidu jako materiałów poddawanych merceryzacji jest nieuzasadniony, ponieważ te włókna nie reagują w taki sam sposób jak bawełna. Poliakrylonitryl, będący włóknem syntetycznym, nie ma właściwości chemicznych, które umożliwiłyby mu efektywne przetwarzanie w procesie merceryzacji. Dodatkowo, wełna, będąca włóknem pochodzenia zwierzęcego, poddawana jest innym procesom, takim jak filcowanie, które mają na celu zwiększenie grubości i trwałości, ale nie nadają jej połysku w sposób, w jaki robi to merceryzacja. Poliamidy, jak nylon, również nie mogą być poddawane merceryzacji ze względu na ich odmienność chemiczną, co prowadzi do rozkładu włókien w kontakcie z silnymi zasadami. Wspólnym błędem myślowym jest zakładanie, że procesy stosowane w przemyśle tekstylnym są uniwersalne dla wszystkich rodzajów włókien. W rzeczywistości, każdy typ włókna ma swoje unikalne właściwości, co wpływa na wybór odpowiednich technologii obróbczych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że merceryzowanie jest procesem specyficznym dla bawełny, a jego zastosowanie do innych rodzajów włókien nie tylko mija się z celem, ale może również prowadzić do uszkodzenia materiału.

Pytanie 7

Ile materiału potrzeba na uszycie podstawowych spodni damskich o długości 104 cm, z gładkiej tkaniny o szerokości 150 cm, przy wymiarach klientki 170/64/94?

A. 228 cm

B. 104 cm

C. 208 cm

D. 115 cm

Odpowiedzi 228 cm, 104 cm i 208 cm są błędne z kilku kluczowych powodów. Wybierając 228 cm, można być przekonanym, że jest to odpowiednia ilość materiału, jednakże nie uwzględnia to efektywności w gospodarowaniu tkaniną. Tak duża ilość materiału byłaby nie tylko przesadna, ale również prowadziłaby do poważnych strat materiałowych. W branży odzieżowej optymalizacja zużycia tkaniny jest kluczowa; stosowanie zbyt dużych ilości materiału zwiększa koszty produkcji i wpływa na środowisko poprzez generowanie większych odpadów. Odpowiedź 104 cm stawia się jako długość samej nogawki, co jest błędne, ponieważ nie bierze pod uwagę dodatkowego materiału potrzebnego na szwy ani marginesów, co jest standardową praktyką w szyciu. Z kolei odpowiedź 208 cm, mimo że zbliżona do logicznych założeń, też zawyża potrzebną ilość materiału. Taka kalkulacja może wynikać z niezrozumienia procesu szycia, gdzie istotne jest nie tylko dopasowanie do wymiaru klientki, ale również przewidzenie zapasu materiału na ewentualne poprawki i wykończenia. Wniosek jest taki, że kluczowe jest nie tylko podanie wymiarów, ale również umiejętność ich zastosowania w kontekście praktycznym i zgodnym z zasadami branżowymi.

Pytanie 8

Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej należy zastosować, aby zlikwidować połysk z powierzchni materiału wełnianego?

A. Odparowanie

B. Odprasowanie

C. Wyprasowanie

D. Przeprasowanie

Przeprasowanie, odprasowanie i wyprasowanie to terminy, które odnoszą się do różnych technik obróbki tkanin, jednak nie są one odpowiednie do usuwania połysku z powierzchni tkanin wełnianych. Przeprasowanie oznacza proces wygładzania zagnieceń poprzez zastosowanie wysokiej temperatury oraz nacisku, co może przynieść chwilową poprawę wyglądu, ale nie eliminuje połysku. Odprasowanie, z kolei, zazwyczaj odnosi się do usuwania zagnieceń z tkanin po ich wypraniu, a więc również nie ma na celu trwałej zmiany w strukturze włókien, co jest kluczowe dla likwidacji połysku. Wreszcie, wyprasowanie to termin często używany zamiennie z przeprasowaniem, co dodatkowo wprowadza zamieszanie w kontekście technik obróbczych. Wszystkie te metody opierają się na działaniu temperatury i nacisku, jednak nie angażują pary wodnej, która jest kluczowym elementem odparowania. Często błędne przekonanie o skuteczności tych metod może prowadzić do pogorszenia stanu tkaniny, gdyż niewłaściwie przeprowadzony proces prasowania może powodować skurcz lub uszkodzenie włókien, co jest szczególnie istotne w przypadku delikatnych materiałów, takich jak wełna.

Pytanie 9

Przed przekazaniem klientce uszytej sukienki warto zweryfikować, czy wyrób odpowiednio się układa na

A. figurze

B. stole

C. wieszaku

D. manekinie

Odpowiedź 'figurze' jest prawidłowa, ponieważ sprawdzanie, jak sukienka układa się na figurze, jest kluczowym aspektem procesu krawieckiego. Figury, które imitują ludzką sylwetkę, pozwalają na lepsze zobrazowanie, jak materiał zachowuje się na ciele, co jest niezwykle istotne dla oceny dopasowania oraz komfortu noszenia odzieży. Dobrą praktyką jest przymierzanie gotowego wyrobu na figurze, aby ocenić całościowy wygląd, linie i proporcje. Na przykład, jeśli sukienka ma określony krój, który ma podkreślać talię, to tylko na figurze można dokładnie zobaczyć, czy ten efekt jest osiągnięty. W branży modowej zaleca się również, aby każda sukienka była prezentowana na figurze przed jej oddaniem klientce, co pozwala na ewentualne korekty i poprawki. W praktyce, figury krawieckie są wykorzystywane nie tylko do przymiarek, ale również do prezentacji odzieży podczas pokazów mody oraz sesji zdjęciowych, co podkreśla ich znaczenie w procesie tworzenia odzieży.

Pytanie 10

W specyfikacji szablonu nie wskazuje się

A. kierunku nitki prostej

B. punktów montażowych

C. danych o wielkości rozmiaru

D. linii konstrukcyjnych

Wybór odpowiedzi dotyczącej punktów montażowych, kierunku nitki prostej lub danych o wielkości rozmiaru opiera się na mylnym przekonaniu o roli i zastosowaniu tych elementów w opisie szablonu. Punkty montażowe są kluczowe w kontekście przygotowywania konstrukcji, ponieważ stanowią miejsca, w których elementy są łączone, a ich uwzględnienie w szablonie jest istotne dla zapewnienia poprawności montażu. Nie można ich więc pominąć, bo są one podstawą weryfikacji stabilności i funkcjonalności konstrukcji. Kierunek nitki prostej, z kolei, odnosi się do linii, wzdłuż której ma być realizowany projekt, co także jest istotne dla zrozumienia procesu budowy. Niezrozumienie tego aspektu prowadzi do błędnych wniosków o pomijaniu tych elementów w ogólnych szablonach, co może skutkować poważnymi problemami w realizacji projektu. Z kolei dane o wielkości rozmiaru zdefiniowane w szablonie są kluczowe dla określenia wymiarów i proporcji elementów, co jest niezbędne w każdej dokumentacji inżynieryjnej. Błędne założenie, że niektóre z tych elementów nie są ważne, może prowadzić do niepoprawnych interpretacji projektu i w konsekwencji do błędów konstrukcyjnych. Ważne jest, aby w procesie tworzenia dokumentacji technicznej być świadomym znaczenia każdego z tych elementów oraz ich wpływu na ostateczny wynik projektu.

Pytanie 11

Jaka będzie cena usługi, polegającej na zmianie kształtu dekoltu — z okrągłego na karo w sukni wieczorowej, według przedstawionego cennika ?

Lp.	Wyszczególnienie usługi	Cena usługi
1.	Poszerzenie lub zwężenie wyrobu.	15 zł
2.	Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawa.	10 zł
3.	Wszycie elementów dekoracyjnych	20zł
4.	Zmiany fasonu elementu wyrobu.	40 zł

A. 15 zł

B. 20 zł

C. 40 zł

D. 10 zł

Odpowiedź 40 zł jest poprawna, ponieważ zgodnie z cennikiem, zmiana fasonu elementu wyrobu, takiego jak kształt dekoltu, kosztuje 40 zł. Zmiana dekoltu z okrągłego na karo to typowa modyfikacja, która wymaga precyzyjnego wykonania i umiejętności krawieckich. W praktyce oznacza to nie tylko przekształcenie kształtu, ale także konieczność dostosowania wykroju oraz odpowiedniego wykończenia krawędzi, aby zachować estetykę i funkcjonalność sukni wieczorowej. Tego rodzaju usługi są powszechne w branży odzieżowej, gdzie klienci często poszukują indywidualnych modyfikacji swoich ubrań. Dobrą praktyką jest również konsultacja z krawcem przed dokonaniem zmian, aby upewnić się, że zaproponowane rozwiązanie wpisuje się w ogólny styl i charakter sukni. Zrozumienie procesu zmian fasonu może pomóc przyszłym klientom w lepszym podejmowaniu decyzji dotyczących ich odzieży i stylu.

Pytanie 12

Jakie materiały najczęściej wykorzystuje się do usztywnienia paska w spódnicy?

A. taśmę tkaną

B. wkład klejowy z włókniteksu

C. taśmę elastyczną

D. kamel

Wkład klejowy z włókniteksu jest najczęściej stosowanym materiałem do usztywnienia pasków w spódnicach, ponieważ zapewnia nie tylko odpowiednią sztywność, ale także elastyczność oraz trwałość. Włóknitex to materiał, który łączy właściwości tkaniny oraz stabilizatora, co czyni go idealnym do zastosowań, gdzie wymagana jest precyzyjna kontrola kształtu. Dzięki swojej strukturze, wkład klejowy można łatwo przymocować do wewnętrznej strony paska, co pozwala utrzymać jego formę podczas noszenia. Stosowanie wkładów klejowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w krawiectwie, szczególnie w szyciu odzieży damskiej, gdzie estetyka oraz funkcjonalność są kluczowe. Przykładowo, w spódnicach o różnych fasonach, takich jak ołówkowe czy rozkloszowane, wkład klejowy pomaga w zachowaniu ich fasonu, co jest istotne dla komfortu noszenia oraz wyglądu. Dodatkowo, wkład klejowy jest dostępny w różnych grubościach i sztywnościach, co pozwala na dostosowanie go do specyficznych potrzeb projektu. Wszystko to sprawia, że wkład klejowy z włókniteksu jest niezastąpionym elementem w procesie konstrukcji odzieży.

Pytanie 13

Do cięcia na sekcje materiału o wysokości 300 mm należy użyć krajarki z ostrzem

A. taśmowym

B. tarcowym

C. pionowym

D. wielokątnym

Wybór krajarki taśmowej, wielokątnej lub tarczowej do rozkroju na sekcje o wysokości 300 mm nie jest optymalny z kilku powodów. Krajarki taśmowe, choć znane z dużej szybkości cięcia i zdolności do cięcia długich, cienkich materiałów, mogą nie zapewnić wymaganej precyzji w przypadku grubszych surowców, co prowadzi do nierównych krawędzi i marnotrawstwa materiału. Z kolei krajarki wielokątne, przeznaczone głównie do cięcia w nietypowe kształty, nie nadają się do standardowego rozkroju, gdzie istotna jest jednolitość i prostota cięcia. Natomiast krajarki tarczowe, mimo że są skuteczne w cięciu wzdłużnym, mają ograniczenia przy cięciu na wysokość, szczególnie przy materiałach o dużej grubości, co może skutkować niską jakością cięcia oraz zwiększonym ryzykiem uszkodzenia materiału. Wybierając odpowiednie narzędzie do cięcia, należy kierować się nie tylko jego parametrami technicznymi, ale także charakterystyką przetwarzanego materiału oraz wymogami produkcyjnymi. Zastosowanie niewłaściwego sprzętu może prowadzić do wysokich kosztów produkcji, a także problemów z jakością końcowego produktu, co z kolei może wpłynąć na satysfakcję klienta oraz reputację firmy.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Jakiego materiału odzieżowego powinno się użyć do stworzenia kurtki sportowo-rekreacyjnej, która zapewnia wysoką wodoodporność i wiatroszczelność?

A. Ortalion.

B. Materiał softshellowy.

C. Tkaninę Gore-Tex.

D. Kodurę.

Wybór ortalionu jako materiału na kurtkę sportowo-rekreacyjną może wydawać się kuszący ze względu na jego niską cenę i lekką konstrukcję. Niemniej jednak, ortalion nie jest materiałem, który skutecznie odprowadza wilgoć, co prowadzi do przegrzewania się ciała podczas intensywnego wysiłku. Materiał ten, choć wodoodporny, nie zapewnia tak wysokiej oddychalności, jak tkanina Gore-Tex. Z kolei kodura, znana z wysokiej odporności na przetarcia i uszkodzenia mechaniczne, jest bardziej przeznaczona do zastosowań przemysłowych lub militarnych, a jej właściwości wodoodporne są ograniczone. Materiał softshellowy, choć elastyczny i komfortowy, nie zawsze oferuje odpowiednią ochronę przed deszczem i wiatrem, co czyni go mniej adekwatnym wyborem na warunki ekstremalne. Wybór niewłaściwego materiału może skutkować dyskomfortem w trakcie aktywności fizycznej oraz zwiększonym ryzykiem przeziębienia lub innych problemów zdrowotnych w trudnych warunkach pogodowych. W praktyce oznacza to, że dobór odpowiednich tkanin jest kluczowy dla skuteczności odzieży sportowej, a ignorowanie właściwości materiałów może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla użytkownika.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Oblicz potrzebne zużycie tkaniny gładkiej o szerokości 90 cm do uszycia damskiej spódnicy podstawowej o długości 50 cm na wymiary ZWo - 164 cm, ot - 70 cm, obt - 96 cm?

A. 55 cm

B. 110 cm

C. 50 cm

D. 100 cm

Aby poprawnie obliczyć zużycie tkaniny do uszycia spódnicy damskiej, należy uwzględnić szerokość materiału oraz długość spódnicy. W tym przypadku szerokość tkaniny wynosi 90 cm, a długość spódnicy to 50 cm. Aby spódnica miała odpowiednią formę, konieczne jest złożenie materiału z zapasem na szwy oraz ewentualne marszczenia. Dodatkowo, z uwagi na wymiary ZWo (164 cm), ot (70 cm) oraz obt (96 cm), spódnica musi być wykonana w taki sposób, aby odpowiednio dopasować się do sylwetki. Przy obliczeniach uwzględniamy również zapas na szwy, zazwyczaj wynoszący około 10-15%, oraz dodatkowy materiał do ewentualnych dekoracji lub podszewki. W praktyce, przy standardowych wymiarach i zapotrzebowaniu na materiał, uzyskuje się wynik około 110 cm, co odpowiada zasadom dobrych praktyk w szyciu odzieży, zapewniając komfort noszenia oraz estetykę wykończenia.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Aby naszyć skórzane łatki na dziecięcych dżinsach, które przetarły się na wysokości kolan, należy: brakujące elementy zastąpić skórzanymi.

A. spruć obręby, rozpruć szwy wewnętrzne oraz zewnętrzne, nastębnować łatki, zszyć i wykończyć nogawki

B. rozpruć kawałki szwów wewnętrznych, nałożyć i nastębnować łatki, zszyć oraz wykończyć szwy

C. rozpruć szwy wewnętrzne i zewnętrzne, wyciąć część nogawek przednich, uzupełnić

D. wykończyć brzegi łatek overlockiem, nafastrygować i nastębnować łatki na przody nogawek

Wiele podejść do naprawy odzieży opartych na błędnych odpowiedziach zakłada różne metody, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w branży szycia. Na przykład, wykończenie krawędzi łatek overlockiem, jak sugeruje jedna z opcji, może być niewłaściwe w kontekście aplikacji na dżinsowe spodnie. Overlock jest stosowany głównie do obrębiania tkanin, a nie do trwałego przyszywania elementów, co może skutkować osłabieniem struktury materiału podczas codziennego użytkowania. Rozprucie szwów w sposób, który nie uwzględnia ich ponownego zszycia, może prowadzić do dodatkowych uszkodzeń i trudności w eksploatacji odzieży. Z kolei sprucie obrębów to nieefektywna technika, gdyż obręby nie są bezpośrednio związane z miejscem przetarcia, a ich usunięcie może osłabić całą nogawkę. Ponadto, jeśli chodzi o zszywanie i wykończenie szwów, brak precyzyjnego zakończenia szwów może skutkować ich strzępieniem, co nie tylko wpływa na estetykę, ale również na trwałość spodni. Kluczowe w naprawie odzieży jest stosowanie metod, które nie tylko przywracają funkcjonalność, ale także zapewniają długotrwały efekt wizualny i strukturalny. Dlatego ważne jest stosowanie wzorców szycia oraz technik, które są uznawane za standardy w branży, aby naprawy były skuteczne i estetyczne.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Podczas szycia na maszynie do szycia stębnowego zauważono, że wiązanie ściegu jest widoczne na wierzchu zszywanych materiałów. Aby wyeliminować problem z wiązaniem ściegu, należy

A. dostosować ustawienie igły

B. wymienić zęby transportera

C. ustawić większą siłę docisku stopki

D. zmniejszyć napięcie nici górnej

Korygowanie ustawienia igły, wymiana ząbków transportera oraz zwiększanie siły docisku stopki to rozwiązania, które mogą wprowadzić w błąd i nie dostarczyć oczekiwanych rezultatów w przypadku problemów z widocznym wiązaniem ściegu. Ustawienie igły ma znaczenie dla samego procesu szycia, jednak jeśli ścieg jest widoczny na powierzchni materiału, problem zazwyczaj leży w napięciu nici, a nie w kierunku igły. Pojawiające się nieprawidłowości mogą sugerować inne kwestie, takie jak niewłaściwy dobór igły do materiału, ale nie są one kluczowe w tym przypadku. Wymiana ząbków transportera może być uzasadniona, gdy ząbki są uszkodzone lub zużyte, co prowadzi do problemów z transportem materiału, ale w większości przypadków nie ma to bezpośredniego wpływu na widoczność wiązania ściegu. Zwiększenie siły docisku stopki może prowadzić do jeszcze większego ściśnięcia materiału, co w rezultacie pogorszy widoczność wiązania, zamiast je zniwelować. Tego rodzaju działania mogą zaszkodzić jakości szycia, prowadząc do niepożądanych efektów, takich jak marszczenie czy deformacja tkanin. Kluczowym błędem jest więc mylenie symptomów z przyczynami i niewłaściwe podejście do rozwiązywania problemów, co skutkuje nieefektywnym procesem szycia i frustracją w trakcie pracy.

Pytanie 23

Podaj wymiary sukni damskiej, które są niezbędne do wyliczenia ilości materiału potrzebnego do jej uszycia?

A. Długość rękawa, szerokość sukni na linii bioder

B. Długość tylu sukni, długość przodu sukni

C. Długość sukni, długość rękawa

D. Długość sukni do linii talii, długość rękawa

Odpowiedź wskazująca na długość sukni oraz długość rękawa jest prawidłowa, ponieważ te wymiary są kluczowe w procesie obliczania zużycia materiału. Długość sukni określa, ile materiału potrzebujemy na dolną część odzieży, natomiast długość rękawa ma wpływ na ilość materiału wymagającego do stworzenia rękawów. W praktyce, projektanci i krawcy często korzystają z tabel wymiarów, które uwzględniają standardowe rozmiary, aby dokładnie oszacować potrzebną ilość tkaniny. Na przykład, jeśli planujemy uszyć suknię wieczorową, której długość wynosi 150 cm, a długość rękawa to 60 cm, można z dużą dokładnością obliczyć całkowite zużycie materiału, przyjmując dodatkowo margines na szwy i wykończenia. W branży odzieżowej istotne jest także uwzględnienie faktu, że różne tkaniny mają różne właściwości, co może wpływać na ostateczne obliczenia. Właściwe zrozumienie tych wymiarów przekłada się na efektywność produkcji oraz redukcję strat materiałowych.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Aby stworzyć formy spodni dla klienta z nogami szpotawymi, należy określić odległość między

A. kolanami

B. kostkami

C. udami

D. stopami

Pomiar rozstawu nóg między kolanami jest kluczowy w procesie tworzenia form spodni dla klientów z nogami szpotawymi, ponieważ to właśnie w tym miejscu można najdokładniej ocenić ich charakterystykę anatomiczną. Nogi szpotwe, czyli takie, gdzie kolana są skierowane do wewnątrz, wymagają specjalnego podejścia, aby zapewnić wygodę i odpowiednią estetykę odzieży. Zmierzony rozstaw nóg pozwala na dokładne dopasowanie spodni, co może być kluczowe w przypadku osób z tym problemem. Przykładem zastosowania tej techniki może być wykorzystanie odzieży sportowej, gdzie precyzyjne dopasowanie jest szczególnie ważne dla komfortu ruchu. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), zalecają dokładność w pomiarach, aby uniknąć problemów z nieprawidłowym dopasowaniem, które mogą prowadzić do dyskomfortu lub kontuzji.

Pytanie 27

Co może być przyczyną przerywania się górnej nici podczas szycia na maszynie do szycia z zygzakiem?

A. zbyt mocno zanieczyszczony transporter

B. uszkodzony otwór w płytce ściegowej

C. nieprawidłowo zamocowany bębenek

D. niewłaściwy nacisk materiału

Podczas analizy odpowiedzi, które nie prowadzą do poprawnej diagnozy problemu zrywającej się nici górnej, można zauważyć kilka nieporozumień. Nadmiernie zanieczyszczony transporter sugeruje, że brud lub resztki materiałów mogą być przyczyną problemów, jednak w rzeczywistości transportery mają na celu jedynie przesuwanie materiału, a ich zanieczyszczenie rzadko prowadzi do zerwania nici. Zamiast tego, może powodować nieregularne przesuwanie materiału, co wiąże się z innymi problemami, ale nie bezpośrednio z zerwaniem nici. Niewłaściwie osadzony bębenek to kolejna nieprawidłowa odpowiedź; chociaż bębenek ma kluczowe znaczenie w działaniu maszyny, jego złe osadzenie częściej skutkuje problemami z nawlekaniem nici, a nie ich zerwaniem. Wreszcie, niewłaściwy docisk materiału również nie jest bezpośrednią przyczyną zrywania się nici, lecz może prowadzić do nieprawidłowego prowadzenia materiału oraz wpływać na jakość szwu. Wszystkie te koncepcje prowadzą do mylnego wniosku, że problem z zerwaniem nici górnej można rozwiązać poprzez ich eliminację, podczas gdy kluczowym czynnikiem pozostaje stan techniczny płytki ściegowej, który w tym przypadku jest na pierwszym miejscu w kontekście prewencji problemów z szyciem.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Jakie etapy, biorąc pod uwagę kolejność, są związane z procesem przeróbki odzieżowej, która polega na zmniejszeniu jej o jeden rozmiar?

A. Przygotowanie do przeróbki, realizacja przeróbki, końcowe wykończenie wyrobu, kontrola jakości

B. Realizacja przeróbki, kontrola jakości wyrobu, przygotowanie do przeróbki, końcowe wykończenie wyrobu

C. Realizacja przeróbki, końcowe wykończenie wyrobu, przygotowanie do przeróbki, kontrola jakości wyrobu

D. Przygotowanie do przeróbki, realizacja przeróbki, kontrola jakości odzieży, końcowe wykończenie wyrobu

Odpowiedź wskazująca na sekwencję 'Przygotowanie do przeróbki, wykonanie przeróbki, wykończanie wyrobu, kontrola jakości' jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla standardowy proces przeróbki wyrobu odzieżowego. Etap przygotowania obejmuje ocenę stanu odzieży, dobór odpowiednich narzędzi i materiałów oraz ustalenie technik przeróbki, co jest kluczowe dla skutecznego działania. W następnej kolejności przeprowadza się samą przeróbkę, która może obejmować zmiany w szwach, skracanie lub adaptację fasonu, co wymaga precyzyjnego działania krawieckiego. Po zakończeniu przeróbki następuje wykończanie, które może obejmować przyszywanie wykończeń, prasowanie czy dodawanie elementów dekoracyjnych. Na końcu, kontrola jakości zapewnia, że wyrób spełnia standardy estetyczne i funkcjonalne, co jest niezbędne dla zadowolenia klienta. Przykładowo, w produkcji odzieży na zlecenie, każda z tych faz musi być starannie przemyślana i zrealizowana, aby osiągnąć wysoką jakość wyrobu końcowego.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Jaki układ szablonów powinien być użyty dla pokazanej na rysunku tkaniny wełnianej z pokryciem włókiennym, zaplanowanej do uszycia 200 sztuk płaszczy jesiennych?

A. Symetryczny jednokierunkowy

B. Asymetryczny jednokierunkowy

C. Asymetryczny dwukierunkowy

D. Symetryczny dwukierunkowy

Wybór innych układów niż asymetryczny jednokierunkowy do szycia płaszczy jesiennych z tkaniny wełnianej z okrywą włókienną może prowadzić do istotnych problemów w procesie produkcji. Układ symetryczny dwukierunkowy sugeruje, że tkanina jest równomiernie rozłożona w dwóch kierunkach, co w przypadku owłosienia wełny może nie być korzystne, ponieważ nie uwzględnia naturalnych właściwości strukturalnych tkaniny, które mogą prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania odzieży. Podobnie, symetryczny jednokierunkowy układ, mimo że wydaje się prostszy, może nie wykorzystać pełni potencjału włókien, co w rezultacie obniża komfort noszenia i estetykę. Asymetryczny dwukierunkowy również nie jest optymalnym wyborem, ponieważ złożoność takiego układu może zwiększać straty materiałowe oraz wydłużać czas produkcji, a także wprowadza ryzyko niewłaściwego ułożenia włókien, co zmniejsza trwałość i elastyczność gotowych wyrobów. W kontekście szycia większej liczby sztuk, takiej jak 200 płaszczy, kluczowe jest zrozumienie, że układ tkaniny powinien być zoptymalizowany pod kątem zarówno estetyki, jak i wydajności produkcji, co lepiej osiąga się poprzez zastosowanie układu asymetrycznego jednokierunkowego.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jakiej krajarki z nożem nie da się wykorzystać do wykrawania elementów odzieżowych z nakładu, które mają wewnętrzne narożniki i zaokrąglenia?

A. Pionowym

B. Tarczowym

C. Taśmowym

D. Wielokątnym

Odpowiedź 'Tarczowym' jest trafiona. Krajarki tarczowe mają noże w formie tarcz, co sprawia, że radzą sobie świetnie z prostymi cięciami. Ale jak chodzi o odzież z zaokrąglonymi kształtami, to już nie jest tak różowo. Taki nóż nie zdoła wykroić detali, które mają jakieś krzywe czy narożniki. W praktyce krajarki tarczowe sprawdzają się głównie w produkcji prostych linii, na przykład tkanin do odzieży sportowej, gdzie przeważają geometryczne kształty. Natomiast do bardziej skomplikowanych form, jak bluzki czy sukienki, lepiej wybierać krajarki taśmowe lub pionowe, bo te potrafią poradzić sobie z trudniejszymi figurami. W branży odzieżowej, dobrze jest mieć na uwadze, że wybór odpowiedniego narzędzia ma kluczowe znaczenie dla jakości wyrobu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Jaki symbol oznacza pomiar krawiecki długości pleców?

A. SyTy

B. PcPl

C. RvNv

D. SvTv

Wybór innych symboli jak SvTv, SyTy czy RvNv to trochę wpadka z rozumieniem standardów pomiarowych w krawiectwie. SvTv często myli się z pomiarem obwodu szyi albo innym wymiarem, co nie ma nic wspólnego z długością pleców. SyTy sugeruje pomiar w talii, a to też nie pasuje do tematu długości pleców. RvNv za to może być traktowane jako pomiar wysokości ramienia, co znowu nie dotyczy pleców. Takie błędne wybory mogą prowadzić do tego, że ubranie będzie źle dopasowane, a to wpływa na komfort noszenia i ogólny wygląd. W krawiectwie ważne jest, by wiedzieć, jakie konkretnie wymiary są potrzebne do stworzenia odzieży i jak różne symbole się do nich odnoszą. Użycie złych oznaczeń to ryzyko błędów w produkcji i problemów z wymiarami, a to w końcu wpływa na końcowy efekt i zadowolenie klienta. Dlatego warto znać definicje i standardy branżowe, które wyjaśniają, co te symbole właściwie oznaczają.

Pytanie 36

Wymień cechy charakterystyczne materiału stosowanego na podszewkę typu kolanówka?

A. Lekka, o gładkiej powierzchni, wysokiej odporności na abrasion oraz na pot i zgniatanie

B. O splocie atłasowym, barwnie tkana, przeważnie w szerokie białe oraz wąskie czarne paski

C. Gęsta, lekka, o splocie płóciennym, niskiej przesuwalności nitek oraz wysokiej wytrzymałości na wypychanie

D. O splocie skośnym łamanym lub wzmacnianym, charakteryzująca się dużą odpornością na ścieranie

Odpowiedź dotycząca cech tkaniny przeznaczonej na podszewkę typu kolanówka jest poprawna, ponieważ takie tkaniny charakteryzują się gęstością, lekkością oraz splotem płóciennym, co zapewnia odpowiednią wytrzymałość na wypychanie. Tkaniny o gęstym splocie płóciennym są bardziej odporne na zużycie i uszkodzenia mechaniczne, co jest kluczowe w przypadku odzieży, która jest narażona na intensywne użytkowanie. Dzięki małej przesuwalności nitek, tkaniny te zachowują swój kształt i nie deformują się w wyniku ruchów ciała. W praktyce, tkaniny te są idealne do stosowania jako podszewki w odzieży roboczej, co zapewnia komfort użytkowania oraz trwałość. Użycie odpowiednich materiałów zgodnych z normami branżowymi, takimi jak EN ISO 20471 dla odzieży roboczej, podkreśla ich praktyczne zastosowanie i znaczenie w tworzeniu odzieży, która nie tylko spełnia standardy bezpieczeństwa, ale również jest funkcjonalna.

Pytanie 37

Wełniane spodnie można prasować w warunkach domowych, używając płótna ochronnego, w maksymalnej temperaturze

A. 200°C

B. 150°C

C. 180°C

D. 110°C

Wełna to naturalne włókno, które trzeba prasować z rozwagą, żeby nie straciło swojego wyglądu i właściwości. Idealna temperatura do prasowania spodni wełnianych to 110°C, co jest zgodne z zaleceniami o tej odzieży. Prasowanie w tej temperaturze, szczególnie z użyciem płótna ochronnego, zmniejsza ryzyko przypalenia włókien, co może doprowadzić do trwałych uszkodzeń. Płótno ochronne nie tylko chroni materiał przed bezpośrednim kontaktem z żelazkiem, ale też równomiernie rozprowadza ciepło, co zapobiega przegrzaniu. Przykładem może być prasowanie eleganckich spodni przed ważną okazją, gdzie dobra estetyka jest bardzo istotna. Warto też pamiętać, że najlepiej prasować wełnę, gdy jest lekko wilgotna lub tuż po praniu; łatwiej wtedy wygładzić zagniecenia i materiał ładniej pachnie. Na koniec, zawsze dobrze jest spojrzeć na metki, by sprawdzić zalecenia producenta i przetestować temperaturę na mało widocznej części ubrania, żeby uniknąć niemiłych niespodzianek.

Pytanie 38

Aby rozpocząć produkcję wykrojów do odzieży w warunkach przemysłowych, konieczne są

A. rysunki techniczne produktów

B. formy elementów wzorów

C. szablony części produktów

D. rysunki układów szablonów

Rysunki techniczne i szablony odzieży są ważne w produkcji, ale same w sobie nie wystarczą do uruchomienia produkcji wykrojów na dużą skalę. Te rysunki dają nam informacje o tym, jak ma wyglądać odzież, ale nie mówią, jak je układać na tkaninie. A to jest bardzo ważne, zwłaszcza w produkcji masowej, gdzie każdy centymetr tkaniny się liczy. Szablony są potrzebne do wycinania części odzieży, ale ich użycie bez dobrego planu układu może prowadzić do dużych strat materiałowych. Formy wzorów też wymagają precyzyjnego określenia, jak powinny być ułożone, aby cięcie było efektywne. Wiele firm niestety polega na intuicji, zamiast korzystać z rysunków układów szablonów, co często kończy się marnowaniem materiałów i brakiem efektywności. Dlatego warto zrozumieć, że rysunki układów szablonów to klucz do dobrego planowania w produkcji odzieży.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Jakie urządzenie wykorzystuje się do formowania ramion w marynarkach?

A. Płaska

B. Formująca

C. Specjalna

D. Uniwersalna

Wybór odpowiedzi "Formująca" jest mylący, ponieważ w kontekście prasowania ramion w marynarkach nie odnosi się ona do specyfiki potrzebnego kształtu. Prasa formująca jest bardziej uniwersalnym narzędziem, które może być stosowane w różnych aspektach krawiectwa, ale nie jest zoptymalizowana do pracy z konturami ramion. Z kolei prasa "Płaska" również jest niewłaściwa, ponieważ ma prostą powierzchnię, co nie pozwala na odpowiednie wyprofilowanie ramion. Prasa płaska jest używana głównie do prasowania prostych powierzchni, takich jak przody bluzek czy spódnice, ale nie nadaje się do skomplikowanych kształtów, jak ramiona marynarki. Odpowiedź "Uniwersalna" sugeruje, że jedna prasa może wystarczyć do wszystkich zadań, co jest błędem, ponieważ każdy element odzieży wymaga odpowiedniego podejścia i narzędzi. To typowy błąd myślowy, gdzie zakłada się, że w krawiectwie można stosować jedno narzędzie do różnych zadań, co często prowadzi do niewłaściwych efektów finalnych, takich jak zniekształcenie kształtu odzieży. W branży krawieckiej kluczowe jest stosowanie odpowiednich narzędzi do specyficznych zastosowań, co wpływa na jakość wyrobu końcowego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej