Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 marca 2025 08:33
Data zakończenia: 19 marca 2025 09:06

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby monitorować przesył danych w sieci komputerowej, należy wykorzystać program klasy

A. firmware.

B. debugger.

C. kompilator.

D. sniffer.

Sniffer, znany również jako analizator pakietów, to narzędzie używane do monitorowania i analizowania ruchu w sieci komputerowej. Jego głównym zadaniem jest przechwytywanie pakietów danych przesyłanych przez sieć, co pozwala na ich szczegółową analizę. Sniffery są wykorzystywane w różnych kontekstach, od diagnostyki sieci po analizę bezpieczeństwa. Na przykład, administratorzy sieci mogą używać sniffera, aby wykryć nieprawidłowe działania, takie jak nieautoryzowany dostęp do danych lub ataki typu Man-in-the-Middle. Sniffery są także pomocne w optymalizacji wydajności sieci poprzez identyfikację wąskich gardeł i nadmiarowego ruchu. W branży IT korzysta się z różnych narzędzi typu sniffer, takich jak Wireshark, który jest jednym z najpopularniejszych analizatorów pakietów. Zgodnie z dobrą praktyką branżową, monitorowanie ruchu sieciowego powinno odbywać się z zachowaniem odpowiednich zasad bezpieczeństwa oraz prywatności użytkowników. Warto również pamiętać, że użycie sniffera w nieodpowiedni sposób, bez zgody osób zaangażowanych, może być nielegalne.

Pytanie 2

Użytkownicy sieci WiFi zauważyli problemy oraz częste zrywanie połączenia z internetem. Co może być przyczyną tej sytuacji?

A. nieprawidłowe hasło do sieci

B. niewłaściwy sposób szyfrowania sieci

C. zbyt niski poziom sygnału

D. niedziałający serwer DHCP

Błędne hasło do sieci, choć może wydawać się przyczyną problemów z połączeniem, w rzeczywistości objawia się inaczej niż opisywane zaburzenia. Jeśli wpisane hasło jest niepoprawne, urządzenie nie uzyska dostępu do sieci, co skutkuje komunikatem o błędzie, a nie sporadycznymi stratami połączenia. Kolejnym czynnikiem, który może być mylnie interpretowany jako przyczyna problemów, jest niedziałający serwer DHCP. W sytuacji, gdy serwer DHCP nie działa, urządzenia nie będą w stanie uzyskać adresu IP, co również prowadzi do niemożności połączenia z siecią, ale nie jest to przyczyną przerywanego połączenia. Zły sposób szyfrowania sieci to jeszcze jedna z koncepcji, która nie jest przyczyną problemów. Choć nieodpowiednie metody szyfrowania mogą prowadzić do nieautoryzowanego dostępu, nie wpływają one na stabilność połączenia. Problemy z połączeniem wynikające z niewłaściwego szyfrowania objawiają się innymi symptomami, takimi jak niemożność połączenia z siecią w ogóle, a nie sporadyczne utraty sygnału. Warto zrozumieć, że przyczyny problemów z siecią WiFi są złożone i wymagają dokładnej analizy, aby skutecznie je zdiagnozować i rozwiązać.

Pytanie 3

Jakie urządzenie jest przedstawione na rysunku?

A. Access Point.

B. Hub.

C. Switch.

D. Bridge.

Punkt dostępowy to urządzenie, które umożliwia bezprzewodowy dostęp do sieci komputerowej. Działa jako most pomiędzy siecią przewodową a urządzeniami bezprzewodowymi, takimi jak laptopy, smartfony czy tablety. W praktyce punkt dostępowy jest centralnym elementem sieci WLAN i pozwala na zwiększenie jej zasięgu oraz liczby obsługiwanych użytkowników. Standardy takie jak IEEE 802.11 regulują działanie tych urządzeń, zapewniając kompatybilność i bezpieczeństwo. W zastosowaniach domowych oraz biurowych punkty dostępowe są często zintegrowane z routerami, co dodatkowo ułatwia zarządzanie siecią. Ich konfiguracja może obejmować ustawienia zabezpieczeń, takie jak WPA3, aby chronić dane przesyłane przez sieć. Dobre praktyki sugerują umieszczanie punktów dostępowych w centralnych lokalizacjach w celu optymalizacji zasięgu sygnału i minimalizacji zakłóceń. Przy wyborze punktu dostępowego warto zwrócić uwagę na obsługiwane pasma częstotliwości, takie jak 2.4 GHz i 5 GHz, co pozwala na elastyczne zarządzanie przepustowością sieci.

Pytanie 4

Obudowa oraz wyświetlacz drukarki fotograficznej są bardzo zabrudzone. W celu ich oczyszczenia, należy zastosować

A. mokrą chusteczkę oraz sprężone powietrze z rurką przedłużającą zasięg

B. wilgotną ściereczkę oraz pianki do czyszczenia plastiku

C. ściereczkę nasączoną IPA oraz smar

D. suchą chusteczkę oraz patyczki do czyszczenia

Stosowanie mokrej chusteczki oraz sprężonego powietrza z rurką zwiększającą zasięg może wydawać się praktyczne, jednak takie podejście niesie ze sobą ryzyko uszkodzenia delikatnych elementów urządzenia. Mokre chusteczki, zwłaszcza te przeznaczone do innych zastosowań, mogą zawierać substancje chemiczne, które są nieodpowiednie do czyszczenia elektroniki i mogą pozostawić smugi lub uszkodzić powłokę wyświetlacza. Sprężone powietrze może być użyteczne do usuwania kurzu z trudno dostępnych miejsc, ale jego stosowanie na powierzchniach wrażliwych, jak wyświetlacze, może prowadzić do ich uszkodzenia poprzez nadmierne ciśnienie lub nawet wprowadzenie wilgoci. W przypadku ściereczki nasączonej IPA oraz środka smarującego również pojawia się problem, ponieważ izopropanol w nadmiarze może rozpuścić niektóre rodzaje powłok ochronnych na wyświetlaczach. Zastosowanie smaru na powierzchniach, które nie wymagają smarowania, prowadzi do zbierania kurzu i brudu, co w dłuższym czasie może wpłynąć na funkcjonalność urządzenia. Suche chusteczki i patyczki do czyszczenia mogą wydawać się bezpieczną opcją, ale mogą powodować zarysowania, zwłaszcza jeśli patyczki są zbyt sztywne. Typowe błędy w myśleniu przy wyborze metody czyszczenia to brak analizy materiałów, które używamy, oraz niewłaściwe dopasowanie środków do konkretnego typu urządzenia. Dobrą praktyką jest zawsze wybieranie produktów stworzonych z myślą o elektronice, co zapewnia skuteczne i bezpieczne czyszczenie.

Pytanie 5

Urządzenie pokazane na ilustracji jest przeznaczone do

A. zmierzenia wartości napięcia dostarczanego przez zasilacz komputerowy

B. sprawdzania długości przewodów sieciowych

C. odczytywania kodów POST z płyty głównej

D. organizacji przewodów wewnątrz jednostki centralnej

Pomiar kodów POST z płyty głównej wymaga innego urządzenia zazwyczaj karty diagnostycznej POST która interpretuje sygnały diagnostyczne generowane przez BIOS podczas uruchamiania systemu. Multimetr nie ma funkcji odczytywania takich kodów gdyż jest narzędziem do pomiaru parametrów elektrycznych jak napięcie prąd czy opór. Sprawdzanie długości przewodów sieciowych również nie odbywa się za pomocą multimetru. Do tego celu używa się narzędzi takich jak mierniki długości kabli sieciowych które są w stanie dokładnie określić długość przewodu bazując na czasach propagacji sygnału w kablu. Multimetr nie posiada funkcji analizowania długości przewodów. Organizacja przewodów wewnątrz jednostki centralnej zwykle polega na użyciu opasek kablowych lub innych systemów zarządzania kablami. Multimetr nie pełni w tym procesie żadnej roli. Typowe błędy myślowe dotyczące wykorzystania multimetru polegają na błędnym przekonaniu że wszechstronność urządzenia obejmuje wszystkie aspekty diagnozy i zarządzania systemami elektronicznymi co nie jest prawdą. Multimetr jest wysoce wyspecjalizowanym narzędziem do pomiarów elektrycznych i jego rola jest ściśle związana z diagnostyką parametrów takich jak napięcie prąd i opór w obwodach elektrycznych a nie z funkcjami diagnostyki systemowej czy organizacji fizycznej komponentów komputerowych.

Pytanie 6

Okablowanie pionowe w sieci strukturalnej łączy jakie elementy?

A. pośredni punkt rozdzielczy z gniazdem abonenckim

B. dwa gniazda abonenckie

C. główny punkt rozdzielczy z gniazdem abonenckim

D. główny punkt rozdzielczy z pośrednimi punktami rozdzielczymi

Okablowanie pionowe w sieci strukturalnej jest kluczowym elementem architektury sieci, ponieważ łączy główny punkt rozdzielczy (MDF) z pośrednimi punktami rozdzielczymi (IDF). Taka struktura pozwala na skuteczne zarządzanie ruchem danych oraz zwiększa skalowalność sieci. W praktyce oznacza to, że główny punkt rozdzielczy, gdzie zazwyczaj znajdują się urządzenia takie jak serwery czy przełączniki, jest połączony z pośrednimi punktami rozdzielczymi, które z kolei dystrybuują sygnał do poszczególnych gniazd abonenckich. W zgodności z normami ANSI/TIA-568 oraz ISO/IEC 11801, okablowanie powinno być odpowiednio zaprojektowane, aby zapewnić optymalną wydajność i minimalizować straty sygnału. Poprawne wykonanie okablowania pionowego pozwala na elastyczność w rozbudowie sieci i łatwą lokalizację potencjalnych usterek. Warto zauważyć, że takie podejście umożliwia centralne zarządzanie siecią oraz lepsze wykorzystanie zasobów, co jest niezbędne w większych instalacjach biurowych czy w obiektach komercyjnych.

Pytanie 7

Który z protokołów należy do warstwy transportowej, działa bez nawiązywania połączenia i nie posiada mechanizmów weryfikujących poprawność dostarczania danych?

A. IP

B. TCP

C. UDP

D. ICMP

IP (Internet Protocol) to protokół warstwy sieciowej, a nie transportowej, co oznacza, że jego głównym zadaniem jest adresowanie i dostarczanie pakietów danych pomiędzy hostami w sieci. IP nie jest protokołem bezpołączeniowym w kontekście dostarczania danych, ponieważ operuje na bardziej podstawowym poziomie niż protokoły warstwy transportowej. TCP, z kolei, jest protokołem warstwy transportowej, który zapewnia niezawodne, połączeniowe przesyłanie danych, co jest przeciwieństwem mechanizmów UDP. TCP wykorzystuje techniki takie jak retransmisja, kontrola przepływu i kontrola błędów, aby zapewnić, że wszystkie dane dotrą w odpowiedniej kolejności oraz w nienaruszonej formie. ICMP (Internet Control Message Protocol) jest protokołem pomocniczym, który działa równolegle z IP i służy głównie do przesyłania komunikatów kontrolnych i diagnostycznych, takich jak ping. Często dochodzi do mylnych wniosków, gdyż protokoły te są ze sobą powiązane, ale pełnią różne funkcje. Właściwe zrozumienie architektury protokołów sieciowych oraz ich warstw jest kluczem do analizy i optymalizacji komunikacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 8

W tabeli z ofertą usług komputerowych znajdują się poniższe informacje. Jaki będzie koszt dojazdu serwisanta do klienta, który mieszka poza miastem, w odległości 15 km od biura firmy?

A. 30 zł

B. 30 zł + VAT

C. 60 zł + VAT

D. 25 zł + 2 zł za każdy kilometr od siedziby firmy poza miastem

Koszt dojazdu serwisanta do klienta mieszkającego poza miastem oblicza się na podstawie stawki 2 zł za każdy kilometr w obie strony. W przypadku odległości 15 km od siedziby firmy, całkowita odległość do pokonania wynosi 30 km (15 km w jedną stronę i 15 km w drugą stronę). Dlatego koszt dojazdu wyniesie 30 km x 2 zł/km = 60 zł. Dodatkowo, zgodnie z przepisami podatkowymi, na usługi serwisowe dolicza się VAT, co czyni całkowity koszt 60 zł + VAT. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której firma świadczy usługi serwisowe i musi określić ceny, co pozwala na precyzyjne ustalanie kosztów dla klientów, zgodne z ich lokalizacją. Warto również zwrócić uwagę, że takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które zalecają jasne określenie kosztów usług i transparentność w komunikacji z klientami.

Pytanie 9

Ramka danych przesyłanych z komputera PC1 do serwera www znajduje się pomiędzy ruterem R1 a ruterem R2 (punkt A). Jakie adresy są w niej zawarte?

A. Źródłowy adres IP komputera PC1, docelowy adres rutera R2, adres źródłowy MAC komputera PC1, adres docelowy MAC serwera

B. Źródłowy adres IP rutera R1, docelowy adres IP rutera R2, adres źródłowy MAC komputera PC1, adres docelowy MAC serwera

C. Źródłowy adres IP komputera PC1, docelowy adres IP serwera, adres źródłowy MAC rutera R1, adres docelowy MAC rutera R2

D. Źródłowy adres IP komputera PC1, docelowy adres IP serwera, adres źródłowy MAC komputera PC1, adres docelowy MAC serwera

Niektóre niepoprawne odpowiedzi sugerują, że adresy MAC urządzeń końcowych, takich jak komputer PC1 lub serwer, są używane bezpośrednio w komunikacji między ruterami. To nieporozumienie wynika z braku zrozumienia, jak protokoły sieciowe działają na różnych poziomach modelu OSI. Adresy MAC są używane do komunikacji w obrębie tej samej sieci lokalnej i zmieniają się przy każdym przejściu przez ruter. Dlatego gdy ramka danych przemieszcza się od jednego rutera do drugiego, to adresy MAC tych ruterów służą do prawidłowego dostarczenia danych w obrębie tego segmentu sieci. Inne błędne odpowiedzi mogą wskazywać na niepoprawne przypisanie adresów IP, na przykład do routingu urządzeń pośrednich jak rutery, co jest mylące ponieważ adresy IP pozostają stałe dla urządzeń końcowych w trakcie całej sesji komunikacyjnej w sieci rozległej. Zrozumienie, że IP i MAC pełnią różne role, jest kluczowe: IP umożliwia identyfikację celowego urządzenia w sieci globalnej, a MAC zapewnia dostarczenie danych w obrębie segmentu sieciowego. Taki podział ról jest podstawą efektywnego działania protokołów routingu i przesyłania danych w nowoczesnych sieciach komputerowych. Typowym błędem jest także zakładanie, że adres MAC komputera PC1 lub serwera jest wykorzystywany na całej długości trasy, co nie jest możliwe z technicznego punktu widzenia, ze względu na ograniczenia w zakresie działania protokołu Ethernet oraz wymagań dotyczących wydajności sieci. Praktyka sieciowa wymaga zrozumienia, że każdy segment sieci ma swoje własne warunki routingu, co jest niezwykle istotne dla optymalizacji działania sieci i unikania potencjalnych problemów z wydajnością lub bezpieczeństwem transmisji danych. Zrozumienie tego jest kluczowe dla każdego specjalisty zajmującego się zarządzaniem i konfiguracją sieci komputerowych.

Pytanie 10

Oprogramowanie komputerowe, które można używać bezpłatnie i bez czasowych ograniczeń, jest udostępniane na mocy licencji typu

A. public domain

B. shareware

C. trial

D. donationware

Odpowiedź "public domain" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do oprogramowania, które jest udostępniane publicznie, co oznacza, że każdy ma prawo do korzystania, modyfikowania i rozpowszechniania takiego oprogramowania bez żadnych ograniczeń czasowych czy kosztowych. Oprogramowanie w domenie publicznej nie jest objęte prawem autorskim, co sprawia, że jest dostępne dla wszystkich. Przykłady oprogramowania w domenie publicznej obejmują niektóre projekty open source, takie jak edytory tekstu czy narzędzia graficzne, które są używane przez wiele osób na całym świecie. Z perspektywy standardów branżowych, oprogramowanie w domenie publicznej często wspiera innowacje i współpracę w ramach społeczności programistycznych, przyczyniając się do szybszego rozwoju technologii. Działa to na zasadzie otwartego dostępu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie tworzenia oprogramowania, promując transparentność i współdzielenie zasobów.

Pytanie 11

W systemie Linux do obserwacji aktywnych procesów wykorzystuje się polecenie

A. watch

B. ps

C. free

D. df

Polecenie 'ps' (process status) jest kluczowym narzędziem w systemach operacyjnych Unix i Linux, używanym do monitorowania bieżących procesów. Dzięki niemu można uzyskać szczegółowy wgląd w działające aplikacje, ich identyfikatory procesów (PID), status oraz zużycie zasobów. Typowe zastosowanie polecenia 'ps' obejmuje analizy wydajności systemu, diagnozowanie problemów oraz zarządzanie procesami. Na przykład, używając polecenia 'ps aux', użytkownik może zobaczyć wszelkie uruchomione procesy, ich właścicieli oraz wykorzystanie CPU i pamięci. To narzędzie jest zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają monitorowanie stanu systemu w celu optymalizacji jego działania. Rekomendowane jest również łączenie 'ps' z innymi poleceniami, na przykład 'grep', aby filtrować interesujące nas procesy, co zdecydowanie zwiększa efektywność zarządzania systemem.

Pytanie 12

Wykonane polecenia, uruchomione w interfejsie CLI rutera marki CISCO, spowodują ```Router#configure terminal Router(config)#interface FastEthernet 0/0 Router(config-if)#ip address 10.0.0.1 255.255.255.0 Router(config-if)#ip nat inside```

A. pozwolenie na ruch z sieci o adresie 10.0.0.1

B. konfiguracja interfejsu zewnętrznego z adresem 10.0.0.1/24 dla NAT

C. zdefiniowanie zakresu adresów wewnętrznych 10.0.0.1 ÷ 255.255.255.0

D. konfiguracja interfejsu wewnętrznego z adresem 10.0.0.1/24 dla NAT

Odpowiedzi sugerujące dopuszczenie ruchu pochodzącego z sieci o adresie 10.0.0.1, określenie puli adresów wewnętrznych 10.0.0.1 ÷ 255.255.255.0 oraz ustawienie interfejsu zewnętrznego o adresie 10.0.0.1/24 dla technologii NAT prezentują istotne nieporozumienia w zakresie działania NAT oraz klasyfikacji interfejsów w ruterach Cisco. Przede wszystkim, NAT (Network Address Translation) jest technologią, której głównym celem jest umożliwienie komunikacji pomiędzy siecią wewnętrzną a zewnętrzną poprzez translację adresów IP. W tej konfiguracji interfejs FastEthernet 0/0 został oznaczony jako 'ip nat inside', co jednoznacznie wskazuje na jego rolę jako interfejsu wewnętrznego, a nie zewnętrznego. Oznaczenie interfejsu jako 'inside' jest kluczowe, ponieważ ruch przychodzący z tego interfejsu będzie podlegał translacji, co jest niezbędne do prawidłowego działania NAT. Poza tym, odpowiedzi sugerujące puli adresów wewnętrznych są mylące, ponieważ maska 255.255.255.0 wskazuje na zakres adresów od 10.0.0.1 do 10.0.0.254, jednak nie jest to sposób na określenie puli w kontekście NAT. NAT działa na zasadzie translacji, gdzie adresy wewnętrzne zamieniane są na adresy publiczne w momencie wysyłania pakietów do sieci zewnętrznej, co nie ma nic wspólnego z określaniem zakresów adresowych wewnętrznych. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe w kontekście prawidłowej konfiguracji oraz zabezpieczeń sieciowych, dlatego takie nieścisłości mogą prowadzić do poważnych błędów w implementacji.

Pytanie 13

Jakie polecenie trzeba wydać w systemie Windows 7, aby uruchomić program Zapora systemu Windows z zabezpieczeniami zaawansowanymi bezpośrednio z wiersza poleceń?

A. perfmon.msc

B. compmgmt.msc

C. wf.msc

D. serwices.msc

Odpowiedź "wf.msc" jest poprawna, ponieważ uruchamia program Zapora systemu Windows z zabezpieczeniami zaawansowanymi, który pozwala na zarządzanie ustawieniami zapory sieciowej w systemie Windows 7. Używając polecenia wf.msc w wierszu poleceń, użytkownik uzyskuje dostęp do graficznego interfejsu, który umożliwia konfigurowanie reguł zapory, monitorowanie połączeń oraz definiowanie wyjątków dla aplikacji i portów. Dzięki temu można skutecznie zabezpieczać komputer przed nieautoryzowanym dostępem z sieci. W praktyce, administratorzy systemów korzystają z tego narzędzia do dostosowywania polityk bezpieczeństwa zgodnych z najlepszymi praktykami, takimi jak ograniczenie dostępu do krytycznych zasobów czy ochrona przed złośliwym oprogramowaniem. Dodatkowo, wf.msc pozwala na integrację z innymi narzędziami zarządzania, co ułatwia kompleksowe zarządzanie bezpieczeństwem sieci w organizacji.

Pytanie 14

Sprzęt, na którym można skonfigurować sieć VLAN, to

A. most przezroczysty (transparent bridge)

B. switch

C. regenerator (repeater)

D. firewall

Switch to urządzenie, które odgrywa kluczową rolę w tworzeniu i zarządzaniu sieciami VLAN (Virtual Local Area Network). Pozwala na segmentację ruchu sieciowego, co zwiększa bezpieczeństwo i wydajność. VLAN-y umożliwiają grupowanie urządzeń w logiczne sieci, niezależnie od ich fizycznej lokalizacji, co jest szczególnie przydatne w dużych organizacjach. Na przykład, w biurze, gdzie różne działy, takie jak IT, HR i finanse, mogą być odseparowane, co zwiększa bezpieczeństwo danych. Dobrą praktyką jest przypisanie różnych VLAN-ów dla poszczególnych działów, co ogranicza dostęp do wrażliwych informacji tylko do uprawnionych użytkowników. Standardy takie jak IEEE 802.1Q definiują, jak VLAN-y są implementowane w sieciach Ethernet, co jest powszechnie stosowane w branży. Dzięki switchom zarządzanym możliwe jest dynamiczne przypisywanie portów do różnych VLAN-ów, co zapewnia elastyczność w zarządzaniu siecią.

Pytanie 15

Jakie polecenie w systemie Linux służy do przypisania adresu IP oraz maski podsieci dla interfejsu eth0?

A. ifconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

B. ipconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

C. ipconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

D. ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

Odpowiedź 'ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0' jest poprawna, ponieważ używa właściwego polecenia do konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Linux. Komenda 'ifconfig' jest standardowym narzędziem do zarządzania interfejsami sieciowymi, a parametr 'netmask' jest używany do określenia maski podsieci. W tym przypadku, przypisanie adresu IP 172.16.31.1 z maską 255.255.0.0 oznacza, że wszystkie adresy IP od 172.16.0.1 do 172.16.255.254 będą traktowane jako część tej samej podsieci, co jest powszechnie stosowane w sieciach lokalnych. Praktyczne zastosowanie tego polecenia można zauważyć w konfiguracji serwerów, gdzie przypisanie statycznych adresów IP zapewnia stabilność i łatwość w zarządzaniu urządzeniami w sieci. Ponadto, znajomość tego polecenia jest istotna w kontekście administracji serwerami i sieciami, gdzie często wymagane jest szybkie i efektywne konfigurowanie interfejsów sieciowych.

Pytanie 16

Do obserwacji stanu urządzeń w sieci wykorzystywane jest oprogramowanie operujące na podstawie protokołu

A. SNMP (Simple Network Management Protocol)

B. STP (SpanningTreeProtocol)

C. FTP (File Transfer Protocol)

D. SMTP (Simple Mail Transport Protocol)

SNMP (Simple Network Management Protocol) to protokół stworzony do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieciach IP. Jego głównym celem jest umożliwienie administratorom sieci zbierania informacji o stanie i wydajności różnych urządzeń, takich jak routery, przełączniki czy serwery. SNMP działa w oparciu o strukturę hierarchiczną MIB (Management Information Base), która definiuje, jakie dane mogą być zbierane i w jaki sposób. Dzięki SNMP, administratorzy mogą monitorować parametry takie jak obciążenie CPU, pamięć, przepustowość interfejsów oraz błędy w przesyłaniu danych. Praktycznym zastosowaniem SNMP jest integracja z systemami monitorowania, takimi jak Nagios czy Zabbix, które wykorzystują ten protokół do zbierania danych i generowania alertów w przypadku wykrycia nieprawidłowości. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, SNMP pozwala na zdalne zarządzanie urządzeniami, co upraszcza administrację sieci i zwiększa jej efektywność, a także wspiera działania związane z zapewnieniem ciągłości biznesowej.

Pytanie 17

Wskaż porty płyty głównej przedstawione na ilustracji.

A. 1 x RJ45, 4 x USB 2.0, 1.1, 1 x eSATA, 1 x Line Out, 1 x Microfon In, 1 x DVI-A, 1 x HDMI

B. 1 x RJ45, 2 x USB 2.0, 2 x USB 3.0, 1 x eSATA, 1 x Line Out, 1 x Microfon In, 1 x DVI-D, 1 x HDMI

C. 1 x RJ45, 2 x USB 2.0, 2 x USB 3.0, 1 x eSATA, 1 x Line Out, 1 x Microfon In, 1 x DVI-I, 1 x HDMI

D. 1 x RJ45, 4 x USB 3.0, 1 x SATA, 1 x Line Out, 1 x Microfon In, 1 x DVI-I, 1 x DP

Prawidłowa odpowiedź zawiera zestaw portów: 1 x RJ45 2 x USB 2.0 2 x USB 3.0 1 x eSATA 1 x Line Out 1 x Microfon In 1 x DVI-I 1 x HDMI co dokładnie odpowiada widocznym na rysunku interfejsom. RJ45 to standardowy port sieciowy używany do połączeń Ethernet które są kluczowe dla komunikacji sieciowej w komputerach stacjonarnych i serwerach. USB 2.0 i USB 3.0 to powszechne interfejsy do podłączania urządzeń peryferyjnych takich jak klawiatury myszy i dyski zewnętrzne przy czym USB 3.0 oferuje znacznie szybsze prędkości transferu danych. eSATA to zewnętrzny interfejs dla SATA pozwalający na podłączanie zewnętrznych dysków twardych z dużą prędkością transmisji danych używany w środowiskach gdzie wymagana jest wysoka wydajność dyskowa. Line Out i Microfon In to standardowe porty audio umożliwiające podłączenie głośników i mikrofonów. DVI-I i HDMI to interfejsy wideo z których DVI-I obsługuje zarówno sygnały analogowe jak i cyfrowe co pozwala na większą elastyczność przy podłączaniu monitorów. HDMI to z kolei nowoczesny standard umożliwiający przesyłanie nieskompresowanego sygnału wideo i audio często używany w konfiguracjach multimedialnych.

Pytanie 18

Administrator pragnie udostępnić w sieci folder c:\instrukcje tylko trzem użytkownikom z grupy Serwisanci. Jakie działanie powinien podjąć?

A. Udostępnić grupie Serwisanci dysk C: bez ograniczeń dotyczących liczby połączeń równoczesnych

B. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje z ograniczeniem do 3 równoczesnych połączeń

C. Udostępnić grupie Wszyscy cały dysk C: i ustawić limit równoczesnych połączeń na 3

D. Udostępnić grupie Serwisanci folder c:\instrukcje i nie wprowadzać ograniczeń na liczbę połączeń równoczesnych

Udostępnienie folderu c:\instrukcje grupie Serwisanci jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ ogranicza dostęp tylko do użytkowników, którzy potrzebują tych instrukcji. W praktyce, tworzenie grup użytkowników i przydzielanie im odpowiednich uprawnień jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa w sieci, co przyczynia się do minimalizacji ryzyka nieautoryzowanego dostępu do wrażliwych danych. Ograniczenie dostępu do konkretnego folderu zamiast całego dysku C: redukuje potencjalne zagrożenia wynikające z błędów w zarządzaniu danymi. Przykładem może być firma, która posiada dokumenty wewnętrzne, które powinny być dostępne tylko dla wybranych pracowników. W takim przypadku, utworzenie dedykowanej grupy oraz przypisanie uprawnień do konkretnych folderów jest najlepszą praktyką. Dodatkowo, brak ograniczenia liczby równoczesnych połączeń jest korzystny, gdyż umożliwia wszystkim członkom grupy Serwisanci dostęp do folderu w tym samym czasie, co zwiększa efektywność współpracy.

Pytanie 19

W architekturze sieci lokalnych opartej na modelu klient-serwer

A. żaden z komputerów nie ma nadrzędnej roli względem pozostałych

B. wszystkie komputery klienckie mają możliwość dostępu do zasobów komputerowych

C. wyspecjalizowane komputery pełnią rolę serwerów oferujących zasoby, a inne komputery z tych zasobów korzystają

D. każdy komputer udostępnia i korzysta z zasobów innych komputerów

W architekturze typu klient-serwer kluczowym elementem jest rozróżnienie pomiędzy rolami komputerów w sieci. Odpowiedzi, w których twierdzi się, że wszystkie komputery klienckie mają równy dostęp do zasobów, są mylne, ponieważ w rzeczywistości dostęp do zasobów jest kontrolowany przez serwery. Koncepcja, że każdy komputer zarówno udostępnia, jak i korzysta z zasobów innych komputerów, odnosi się bardziej do architektury peer-to-peer, gdzie wszystkie maszyny mają równorzędny status. Twierdzenie, że żaden z komputerów nie pełni roli nadrzędnej, również jest błędne, ponieważ w modelu klient-serwer serwery mają nie tylko rolę nadrzędną, ale również odpowiedzialność za zarządzanie i przechowywanie danych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że w takiej architekturze wszystkie komputery mogą działać w tej samej roli, co prowadzi do nieporozumień dotyczących efektywności i bezpieczeństwa. Kluczowe jest zrozumienie, że architektura klient-serwer jest zbudowana wokół zależności pomiędzy serwerami a klientami, co umożliwia centralizację usług i danych, co jest niezbędne w nowoczesnych środowiskach IT.

Pytanie 20

Wtyczka zaprezentowana na fotografii stanowi element obwodu elektrycznego zasilającego

A. stację dysków

B. wewnętrzne dyski SATA

C. procesor ATX12V

D. napędy CD

Przedstawiona na zdjęciu wtyczka to typowy złącze zasilania ATX12V stosowane w nowoczesnych komputerach osobistych. ATX12V jest kluczowym elementem niezbędnym do zasilania procesora, dostarczającym dodatkowe 12V niezbędne do jego poprawnego działania. Wtyczka ta jest zazwyczaj czteropinowa, jak na zdjęciu, i jest podłączana bezpośrednio z zasilacza do gniazda na płycie głównej obok procesora. Ten typ złącza jest standardem w branży komputerowej i jego zastosowanie jest istotne ze względu na rosnące zapotrzebowanie energetyczne nowoczesnych procesorów. Obecność takiego złącza pozwala na stabilną i efektywną pracę komputera, zwłaszcza w zadaniach wymagających dużej mocy obliczeniowej, jak gry komputerowe czy obróbka wideo. W praktyce, instalacja złącza ATX12V jest jednym z fundamentalnych kroków podczas montażu zestawu komputerowego, a jego poprawne podłączenie zapewnia niezawodność i trwałość systemu.

Pytanie 21

Na zdjęciu przedstawiono

A. toner

B. tusz

C. kartridż

D. taśmę barwiącą

Tusz jest płynną substancją stosowaną głównie w drukarkach atramentowych gdzie dysze nanoszą go na papier w postaci mikroskopijnych kropli. W odróżnieniu od taśmy barwiącej tusz nie wymaga mechanicznego uderzania w papier i jest stosowany w urządzeniach które wymagają wysokiej jakości kolorowych druków. Z kolei toner to suche sproszkowane pigmenty używane w drukarkach laserowych które są przenoszone na papier za pomocą elektrostatycznego ładunku a następnie utrwalane przez rolki grzewcze. Toner cechuje się wysoką precyzją i jest idealny do druku dużych nakładów czarno-białych dokumentów. Kartridż w kontekście drukarek najczęściej odnosi się do pojemnika na tusz lub toner ale nie jest to odpowiednie określenie dla taśm barwiących które mają inną konstrukcję i zastosowanie. Typowym błędem jest mylenie tych komponentów ze względu na podobieństwo ich nazewnictwa i funkcji jako materiałów eksploatacyjnych. Wybór niewłaściwego elementu eksploatacyjnego może prowadzić do nieprawidłowego działania urządzenia i obniżenia jakości drukowanych materiałów. Ważne jest zrozumienie różnic w technologii druku aby prawidłowo identyfikować i stosować odpowiednie materiały.

Pytanie 22

RAMDAC konwerter przekształca sygnał

A. zmienny na stały

B. stały na zmienny

C. analogowy na cyfrowy

D. cyfrowy na analogowy

Konwerter RAMDAC (Random Access Memory Digital to Analog Converter) jest kluczowym elementem w systemach graficznych, który przekształca sygnały cyfrowe generowane przez procesor graficzny na sygnały analogowe, które mogą być wykorzystywane przez monitor. Proces ten jest niezbędny, ponieważ większość nowoczesnych monitorów i telewizorów korzysta z sygnałów analogowych, takich jak RGB, do wyświetlania obrazu. Konwerter RAMDAC działa na zasadzie próbkowania danych z pamięci RAM i przekształcania ich w odpowiednie napięcia analogowe, które reprezentują różne kolory i jasności pikseli. Przykładem zastosowania RAMDAC jest w komputerach osobistych, gdzie umożliwia on wyświetlanie grafiki 2D i 3D. W praktyce, efektywność RAMDAC jest mierzona przez jego maksymalną rozdzielczość oraz częstotliwość odświeżania, co jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi wydajności sprzętu graficznego. Dlatego zrozumienie funkcji konwertera RAMDAC jest istotne dla projektantów systemów graficznych oraz dla każdego, kto zajmuje się technologią wizualizacji.

Pytanie 23

Aby zobaczyć datę w systemie Linux, można skorzystać z komendy

A. cal

B. irc

C. awk

D. joe

Polecenie 'cal' jest powszechnie używane w systemach Linux do wyświetlania kalendarza, co w praktyce oznacza, że można je także wykorzystać do prezentacji daty w przystępny sposób. Uruchamiając 'cal' w terminalu, użytkownik otrzymuje widok bieżącego miesiąca, co pozwala na szybkie zorientowanie się w aktualnej dacie oraz dniach tygodnia. Dla bardziej zaawansowanych zastosowań, 'cal' może również przyjmować różne argumenty, umożliwiając wyświetlenie kalendarza na inny miesiąc lub rok, co jest użyteczne w planowaniu działań. Dobrą praktyką jest łączenie 'cal' z innymi poleceniami, jak 'grep' czy 'less', by na przykład przeszukiwać lub przeglądać długie kalendarze. Użycie 'cal' jest zgodne z zasadami prostoty i efektywności w administracji systemem, co czyni go narzędziem rekomendowanym przez profesjonalistów w branży IT.

Pytanie 24

Który z podanych adresów IP należy do klasy A?

A. 169.255.2.1

B. 119.0.0.1

C. 134.16.0.1

D. 192.0.2.1

Adres IP 119.0.0.1 należy do klasy A, ponieważ pierwsza liczba w adresie (119) mieści się w zakresie od 1 do 126. Klasy adresów IP są klasyfikowane w oparciu o pierwsze bity ich wartości. Klasa A, która jest przeznaczona dla dużych sieci, posiada adresy, w których pierwszy bit jest ustawiony na 0, co oznacza, że możliwe wartości zaczynają się od 1. Adresy klasy A mogą obsługiwać ogromne ilości hostów, co czyni je idealnymi dla dużych organizacji lub dostawców usług internetowych. Przykładowe zastosowania adresów klasy A obejmują sieci korporacyjne, w których liczba urządzeń jest znacznie większa niż w typowych sieciach, a także w globalnych systemach zarządzania danymi. W praktyce, przydzielanie adresów IP klasy A powinno być zgodne z zasadami BGP i RFC 791, które regulują sposób rozdzielania i zarządzania przestrzenią adresową w Internecie. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dokładnej dokumentacji przydzielonych adresów, co umożliwia ich efektywne wykorzystanie oraz uniknięcie kolizji.

Pytanie 25

System S.M.A.R.T. jest wykorzystywany do nadzorowania działania oraz identyfikacji usterek

A. dysków twardych

B. płyty głównej

C. napędów płyt CD/DVD

D. kart rozszerzeń

System S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) jest technologią, która monitoruje stan dysków twardych oraz dysków SSD. Jego głównym celem jest przewidywanie awarii sprzętu poprzez analizę danych dotyczących wydajności oraz potencjalnych błędów. W praktyce, S.M.A.R.T. zbiera różne statystyki, takie jak liczba startów, czas pracy, błędy odczytu/zapisu oraz wiele innych parametrów. Na podstawie tych informacji, system może generować ostrzeżenia, gdy wykryje, że parametry wskazują na możliwe problemy. Dzięki temu użytkownicy mogą podejmować działania prewencyjne, takie jak kopie zapasowe danych, co jest kluczowe w kontekście zarządzania ryzykiem utraty informacji. Warto wspomnieć, że wiele narzędzi do diagnostyki systemów operacyjnych, takich jak CrystalDiskInfo, wykorzystuje dane S.M.A.R.T. do oceny stanu dysku, co jest zgodne z dobrą praktyką w administracji systemami komputerowymi.

Pytanie 26

Na ilustracji zaprezentowano system monitorujący

A. SMART

B. SAS

C. NCQ

D. IRDA

SMART to system monitorowania i raportowania stanu dysku twardego który pomaga w przewidywaniu awarii dysku poprzez analizę szeregu parametrów takich jak liczba błędów odczytu czy czas pracy dysku Dzięki temu użytkownik ma możliwość wcześniejszego zdiagnozowania potencjalnych problemów i podjęcia odpowiednich kroków zapobiegawczych System SMART jest powszechnie stosowany w dyskach twardych zarówno HDD jak i SSD i stanowi standard branżowy w zakresie monitorowania kondycji dysków Dzięki SMART możliwe jest monitorowanie szeregu parametrów takich jak temperatura liczba operacji startstop czy ilość relokowanych sektorów co daje pełen obraz stanu technicznego dysku W praktyce codziennej wykorzystanie SMART pozwala użytkownikom i administratorom systemów na zwiększenie niezawodności oraz czasu eksploatacji urządzeń poprzez wczesne wykrywanie problemów oraz ich natychmiastowe rozwiązywanie Warto zaznaczyć że regularne monitorowanie parametrów SMART pozwala na podjęcie działań prewencyjnych takich jak wykonanie kopii zapasowej czy wymiana uszkodzonego dysku co znacząco zmniejsza ryzyko utraty danych

Pytanie 27

GRUB, LILO, NTLDR to

A. programy rozruchowe

B. firmware dla dysku twardego

C. wersje głównego interfejsu sieciowego

D. aplikacje do aktualizacji BIOSU

GRUB, LILO i NTLDR to programy rozruchowe, które pełnią kluczową rolę w procesie uruchamiania systemu operacyjnego. GRUB (Grand Unified Bootloader) jest nowoczesnym bootloaderem, który obsługuje wiele systemów operacyjnych i umożliwia ich wybór podczas startu komputera. LILO (Linux Loader) jest starszym bootloaderem, który również konfiguruje i uruchamia różne systemy operacyjne, ale nie oferuje tak zaawansowanych możliwości jak GRUB, zwłaszcza w kontekście obsługi dynamicznego sprzętu. NTLDR (NT Loader) jest bootloaderem używanym w systemach Windows NT, który zarządza uruchamianiem systemu operacyjnego Windows. W praktyce, wybór odpowiedniego bootloadera zależy od specyfiki środowiska, na którym pracujemy, oraz wymagań dotyczących systemów operacyjnych. Grupa standardów, takich jak UEFI (Unified Extensible Firmware Interface), wprowadza nowoczesne podejście do procesu rozruchu, zastępując tradycyjne BIOSy i wspierając zaawansowane funkcje, takie jak szybki rozruch. Znajomość tych technologii jest niezbędna dla administratorów systemów i inżynierów IT, gdyż odpowiedni dobór bootloadera może znacząco wpłynąć na wydajność oraz niezawodność systemu.

Pytanie 28

Jednym z czynników, dla których zapis na dysku SSD jest szybszy niż na dysku HDD, jest

A. wykorzystanie pamięci typu PROM w dysku SSD

B. niska wartość parametru MTBF dla dysku SSD

C. brak elementów ruchomych w konstrukcji dysku SSD

D. nieograniczona liczba cykli zapisu i odczytu dla dysku SSD

Pojęcie MTBF (Mean Time Between Failures) odnosi się do przewidywanego czasu między awariami urządzenia, co jest istotne, ale nie ma bezpośredniego wpływu na szybkość zapisu. Niska wartość MTBF dla dysków SSD nie jest powodem, dla którego zapisy są szybsze, ponieważ szybkość ta wynika z technologii pamięci flash, a nie z trwałości dysku. Wykluczenie elementów ruchomych to kluczowy czynnik, który wpływa na szybkość operacji dysku. Pamięć typu PROM (Programmable Read-Only Memory) to inny typ pamięci, który nie jest używany w dyskach SSD. Dyski SSD korzystają z pamięci NAND flash, która umożliwia wielokrotny zapis oraz odczyt danych, co różni się od tradycyjnej pamięci ROM. Co więcej, twierdzenie o nieograniczonej liczbie cykli zapisu i odczytu również jest mylące. Dyski SSD mają ograniczoną liczbę cykli zapisu dla poszczególnych komórek pamięci, co oznacza, że w dłuższym okresie użytkowania ich wydajność może się zmniejszać. Zrozumienie różnic między SSD a HDD, a także technologii pamięci, jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w obszarze wyboru sprzętu do przechowywania danych. Krytyczne jest również zrozumienie, że wydajność dysku nie jest jedynym czynnikiem; trwałość, koszt oraz zastosowanie są równie istotne w procesie wyboru odpowiedniego rozwiązania do przechowywania.

Pytanie 29

Jakiego parametru w poleceniu ping należy użyć, aby uzyskać rezultat pokazany na zrzucie ekranu?

Badanie onet.pl [213.180.141.140] z 1000 bajtami danych:
 Odpowiedź z 213.180.141.140: bajtów=1000 czas=14ms TTL=59
 Odpowiedź z 213.180.141.140: bajtów=1000 czas=14ms TTL=59
 Odpowiedź z 213.180.141.140: bajtów=1000 czas=14ms TTL=59

A. –l 1000

B. –n 1000

C. –i 1000

D. –f 1000

Parametr -i jest używany do ustawienia interwału czasu między wysyłanymi pakietami w milisekundach. Nie jest związany z rozmiarem pakietu, więc nie mógłby dać rezultatu widocznego na zrzucie ekranu. Często stosowany jest do zmniejszenia obciążenia sieci przez zwiększenie czasu pomiędzy pakietami, ale nie wpływa na samą wielkość danych. Z kolei parametr -n określa liczbę pakietów, które zostaną wysłane podczas jednego testu. W kontekście pytania nie zmienia on rozmiaru pakietu, a jedynie ilość próbek, które zostaną użyte do pomiaru czasu odpowiedzi. Jego zastosowanie jest przydatne kiedy chcemy przeprowadzić bardziej szczegółową analizę stabilności połączenia, ale nie ma związku z rozmiarem pakietu. Parametr -f jest używany do ustawienia flagi „don't fragment” w nagłówku IP, co zapobiega fragmentacji pakietu. Jest to przydatne, gdy chcemy sprawdzić, czy sieć jest w stanie przesłać duży pakiet bez fragmentacji. Jednak nie służy do zmiany rozmiaru pakietu, a jedynie wpływa na sposób jego transmisji przez sieć. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w efektywnej diagnostyce i optymalizacji sieci, pozwalając na precyzyjne określenie przyczyn problemów z połączeniem i opóźnieniami, szczególnie w skomplikowanych infrastrukturach sieciowych. Każdy z parametrów ma swoje specyficzne zastosowanie i zrozumienie ich funkcji może znacznie pomóc w codziennej pracy związanej z zarządzaniem siecią.

Pytanie 30

Aby zrealizować iloczyn logiczny z uwzględnieniem negacji, jaki funktor powinno się zastosować?

A. EX-OR

B. AND

C. NAND

D. NOT

Odpowiedź 'NAND' to strzał w dziesiątkę! Funkcja NAND (czyli NOT AND) działa tak, że jej wynik jest prawdziwy, jeśli przynajmniej jedno z wejść jest fałszywe. To jest mega ważne w różnych układach cyfrowych, bo daje większą elastyczność w obliczeniach logicznych. Weźmy mikroprocesory jako przykład – tam NAND jest używana do budowy bramek logicznych i innych funkcji, takich jak AND czy NOT. Ogólnie rzecz biorąc, w inżynierii komputerowej funkcje NAND są bardzo popularne, bo pozwalają na realizację różnych bramek przy użyciu niewielkiej liczby komponentów. Kiedy projektujesz układy cyfrowe, korzystanie z NAND może naprawdę uprościć schematy oraz zmniejszyć liczbę potrzebnych elementów. To zgodne z najlepszymi praktykami projektowymi, więc fajnie, że to wyszło tak dobrze!

Pytanie 31

Proces zapisu na nośnikach BD-R realizowany jest przy użyciu

A. promieniowania UV

B. lasera czerwonego

C. głowicy magnetycznej

D. lasera niebieskiego

Zapis na dyskach BD-R (Blu-ray Disc Recordable) odbywa się za pomocą lasera niebieskiego, który wykorzystuje wąskie promieniowanie o długości fali około 405 nm. Ta krótka długość fali pozwala na zapis danych z większą gęstością niż w przypadku tradycyjnych dysków DVD, które używają lasera czerwonego o długości fali 650 nm. Dzięki zastosowaniu lasera niebieskiego możliwe jest umieszczenie na dysku Blu-ray znacznie większej ilości danych, co czyni go bardziej wydajnym nośnikiem. Przykładowo, standardowy dysk BD-R o pojemności 25 GB pozwala na zapis do 2 godzin materiału w jakości 1080p, co jest istotne w kontekście produkcji filmów i gier wideo. W branży rozrywkowej, gdzie jakość i pojemność nośników mają kluczowe znaczenie, zastosowanie lasera niebieskiego w procesie zapisu jest zgodne z najlepszymi praktykami technologicznymi, które dążą do ciągłego zwiększania efektywności przechowywania danych.

Pytanie 32

Określenie najbardziej efektywnej trasy dla połączenia w sieci to

A. routing

B. tracking

C. sniffing

D. conntrack

Routing, czyli wyznaczanie optymalnej trasy dla połączenia sieciowego, jest kluczowym procesem w zarządzaniu ruchu w sieciach komputerowych. Proces ten polega na określaniu najefektywniejszej drogi, jaką dane powinny przejść od nadawcy do odbiorcy. Przykładem zastosowania routingu jest sieć Internet, gdzie różne protokoły, takie jak OSPF (Open Shortest Path First) czy BGP (Border Gateway Protocol), umożliwiają dynamiczne wyznaczanie tras w zależności od aktualnych warunków sieciowych. Routing nie tylko zwiększa efektywność przesyłania danych, ale także wpływa na niezawodność i wydajność całej infrastruktury sieciowej. Dobrym przykładem praktycznym jest sytuacja, gdy jedna z tras do serwera staje się niedostępna; protokoły routingu automatycznie aktualizują tablice routingu, aby znaleźć alternatywne połączenie. Zrozumienie koncepcji routingu oraz jego implementacji jest niezbędne dla każdego specjalisty w dziedzinie sieci komputerowych, a znajomość standardów branżowych, takich jak IETF, jest kluczowa dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 33

Który protokół jest odpowiedzialny za przekształcanie adresów IP na adresy MAC w kontroli dostępu do nośnika?

A. SNMP

B. ARP

C. RARP

D. SMTP

Poprawna odpowiedź to ARP, czyli Address Resolution Protocol, który jest kluczowym protokołem w warstwie sieciowej modelu OSI. ARP umożliwia przekształcanie adresów IP, używanych do komunikacji w sieciach IP, na odpowiadające im adresy MAC, które są wymagane do przesyłania danych w ramach lokalnej sieci Ethernet. Umożliwia to urządzeniom w sieci zidentyfikowanie, do którego interfejsu sieciowego należy dany adres IP, co jest kluczowe dla efektywnej komunikacji. Przykładowo, gdy komputer A chce wysłać pakiet danych do komputera B w tej samej sieci lokalnej, najpierw wysyła zapytanie ARP, aby ustalić adres MAC komputera B na podstawie jego adresu IP. W praktyce, protokół ARP jest niezbędny w każdej sieci lokalnej i jest często używany w różnych aplikacjach, takich jak DHCP oraz w konfiguracjach routerów. Zrozumienie działania ARP jest kluczowe dla administratorów sieci, ponieważ pozwala na diagnozowanie problemów z komunikacją oraz optymalizację wydajności lokalnych sieci komputerowych.

Pytanie 34

Które medium transmisyjne charakteryzuje się najmniejszym ryzykiem narażenia na zakłócenia elektromagnetyczne przesyłanego sygnału?

A. Czteroparowy kabel FTP

B. Cienki kabel koncentryczny

C. Gruby kabel koncentryczny

D. Kabel światłowodowy

Kabel światłowodowy to medium transmisyjne, które wykorzystuje światło do przesyłania danych, co eliminuje wpływ zakłóceń elektromagnetycznych, które mogą występować w tradycyjnych kablach miedzianych. Dzięki temu jest on idealnym rozwiązaniem w środowiskach, gdzie występują silne źródła zakłóceń, takich jak w biurach, centrach danych czy w pobliżu urządzeń elektrycznych. Światłowody mają również znacznie większą przepustowość niż kable miedziane, co pozwala na przesyłanie większej ilości danych na dłuższe odległości bez straty jakości sygnału. Zgodnie z normami ISO/IEC 11801, światłowody są rekomendowane do zastosowania w nowoczesnych instalacjach telekomunikacyjnych. W praktyce, firmy na całym świecie coraz częściej wybierają kable światłowodowe do budowy sieci, co pozwala na rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej oraz zapewnienie wysokiej jakości usług internetowych. W obliczu rosnących wymagań dotyczących szybkości i niezawodności transmisji danych, inwestycja w technologię światłowodową staje się zatem coraz bardziej opłacalna.

Pytanie 35

Który z protokołów umożliwia szyfrowane połączenia?

A. SSH

B. DNS

C. DHCP

D. TELNET

SSH, czyli Secure Shell, to super ważny protokół, który pozwala nam bezpiecznie łączyć się z komputerami zdalnie i przesyłać dane. Co to znaczy? Ano to, że wszystko co wysyłasz między swoim komputerem a serwerem jest zaszyfrowane. Dzięki temu nikt nie może łatwo podejrzeć, co robisz, ani nie ma szans na manipulację tymi danymi. W praktyce SSH jest często stosowane do logowania się do serwerów, co sprawia, że nawet twoje hasła są bezpieczne podczas przesyłania. Są różne standardy, jak RFC 4251, które mówią, jak powinno to wyglądać pod względem bezpieczeństwa i dlatego SSH to naprawdę niezbędne narzędzie w zarządzaniu IT. Co więcej, SSH umożliwia różne sposoby uwierzytelniania, na przykład klucze publiczne, co jeszcze bardziej podnosi poziom ochrony. Ostatecznie, SSH jest ulubieńcem wielu administratorów, zwłaszcza tam, gdzie ochrona danych jest kluczowa, jak w zarządzaniu bazami danych czy przy transferach plików za pomocą SCP.

Pytanie 36

Który z wymienionych protokołów przekształca 48-bitowy adres MAC na 32-bitowy adres IP?

A. RARP

B. ARP

C. TCP

D. IP

Protokół IP jest podstawowym protokołem komunikacyjnym w sieci Internet i odpowiedzialny jest za przesyłanie pakietów danych między urządzeniami. Nie ma on jednak funkcji odwzorowywania adresów MAC na adresy IP. Jego głównym zadaniem jest fragmentacja i trasowanie pakietów, co czyni go nieodpowiednim do roli, którą pełni RARP. TCP natomiast jest protokołem transportowym, który działa na wyższej warstwie modelu OSI i odpowiada za zapewnienie niezawodnej, uporządkowanej i kontrolowanej transmisji danych między aplikacjami. Nie zajmuje się on mapowaniem adresów. Możliwe nieporozumienia mogą wynikać z faktu, że TCP współpracuje z IP, a nie z adresami MAC. ARP, z kolei, to protokół, który odwzorowuje adresy IP na adresy MAC, co jest przeciwnością funkcji RARP, co może prowadzić do dezorientacji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każdy protokół związany z adresowaniem w sieciach działa w obie strony, podczas gdy w rzeczywistości istnieją protokoły o różnych funkcjach, a ich zgodność z określonymi wymaganiami nie zawsze jest jednoznaczna. Dlatego zrozumienie zakresu działania każdego z protokołów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 37

Złącze IrDA służy do bezprzewodowej komunikacji i jest

A. złączem radiowym

B. złączem umożliwiającym przesył danych na odległość 100m

C. rozszerzeniem technologii BlueTooth

D. złączem szeregowym

Złącza radiowe, jak Wi-Fi czy Zigbee, bardzo różnią się od IrDA, bo to ostatnie używa podczerwieni do komunikacji. Te złącza radiowe mogą działać na znacznie większych odległościach niż te standardowe 1-2 metry, dlatego są wykorzystywane w różnych zastosowaniach, od domowych sieci internetowych po smart home. Kolejna kiepska koncepcja to mówienie o przesyłaniu danych na 100 m – z jednej strony, standardy radiowe mogą to umożliwiać, ale IrDA nie ma takich możliwości zasięgowych. No i pomylenie IrDA z Bluetooth to dość powszechny błąd, bo Bluetooth ma większy zasięg i działa całkiem inaczej niż IrDA, która jest raczej do punktu do punktu, a Bluetooth potrafi łączyć więcej urządzeń naraz. Warto też pamiętać, że IrDA to złącze szeregowe, więc dane lecą w kolejności. Można w łatwy sposób się pomylić, myląc te technologie, co prowadzi do błędnych wniosków o ich funkcjonalności i zastosowaniu.

Pytanie 38

Komputer zainstalowany w domenie Active Directory nie jest w stanie nawiązać połączenia z kontrolerem domeny, na którym znajduje się profil użytkownika. Jaki rodzaj profilu użytkownika zostanie stworzony na tym urządzeniu?

A. Tymczasowy

B. Mobilny

C. Obowiązkowy

D. Lokalny

Lokalne profile użytkownika są przechowywane na komputerze i są tworzone w momencie, gdy użytkownik się loguje. W sytuacji braku połączenia z kontrolerem domeny, lokalny profil nie zostanie utworzony, ponieważ wymaga dostępu do danych na serwerze. Mobilne profile są synchronizowane między różnymi komputerami, co również wymaga dostępu do kontrolera domeny, aby użytkownik mógł z nich korzystać. Użytkownicy nie mogą zyskać mobilnych profili w sytuacji, gdy nie są w stanie połączyć się z serwerem. Obowiązkowe profile są to specjalnie skonfigurowane profile, które nie pozwalają na zapis osobistych zmian po wylogowaniu się z systemu. Jednak ich tworzenie również wymaga wcześniejszego połączenia z kontrolerem domeny oraz odpowiedniej konfiguracji. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi dotyczą często niezrozumienia różnic między rodzajami profili oraz ich zależności od dostępności zasobów sieciowych. Prawidłowe zarządzanie profilami użytkowników w Active Directory wymaga zrozumienia architektury i mechanizmów działania systemów operacyjnych, a także starszego podejścia do synchronizacji i przechowywania danych.

Pytanie 39

Medium transmisyjne oznaczone symbolem S/FTP to skrętka

A. z ekranem na każdej parze oraz z folią ekranową na czterech parach przewodów

B. nieekranowaną

C. wyłącznie z folią ekranową na czterech parach przewodów

D. z folią ekranową na każdej parze przewodów oraz z siatką na czterech parach

Niektóre odpowiedzi są błędne, bo wynikają z mylnych interpretacji terminów związanych z ekranowaniem skrętki. Na przykład, jeśli ktoś pisze, że S/FTP ma tylko ekran z folii na czterech parach, to w ogóle nie zrozumiał istoty tego standardu, bo każda para musi być osobno ekranowana. Jeśli byłoby tak, że cztery pary mają tylko jeden ekran, to byłyby dużo bardziej podatne na zakłócenia, co mija się z celem S/FTP. Stwierdzenie, że S/FTP to w ogóle nieekranowane przewody, to też duża pomyłka, bo ten standard jasno mówi o ekranowaniu, żeby zminimalizować zakłócenia. W praktyce przewody nieekranowane, jak U/FTP, są używane tam, gdzie nie ma dużych wymagań dotyczących zakłóceń. S/FTP jest z kolei dla środowisk bardziej wymagających, gdzie zakłócenia mogą naprawdę wpłynąć na jakość sygnału. Zastosowanie ekranów na poziomie par i ogólnego ekranowania może znacznie poprawić wydajność, więc złe podejście do tego tematu może zaszkodzić komunikacji sieciowej. To kluczowe, żeby dobrze rozumieć te różnice, by projektować stabilne i efektywne sieci.

Pytanie 40

W IPv6 odpowiednikiem adresu pętli zwrotnej jest adres

A. :1:1:1/96

B. ::1/128

C. ::fff/64

D. 0:0/32

Adres pętli zwrotnej w protokole IPv6 to ::1/128, co jest odpowiednikiem adresu 127.0.0.1 w IPv4. Adres ten jest używany do komunikacji wewnętrznej w systemie operacyjnym, co oznacza, że pakiety wysyłane na ten adres nie opuszczają urządzenia i są kierowane z powrotem do samego siebie. W praktyce, programy i usługi sieciowe mogą używać tego adresu do testowania lokalnej komunikacji oraz do debugowania. Zgodnie z dokumentacją RFC 4291, adres pętli zwrotnej jest zdefiniowany jako specyficzny adres unicast, co oznacza, że jest dedykowany do komunikacji z jednym, konkretnym urządzeniem. Warto też zauważyć, że w IPv6 format adresów jest znacznie bardziej elastyczny niż w IPv4, co pozwala na prostsze zarządzanie adresami w różnych scenariuszach sieciowych. Używanie adresu ::1/128 jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa oraz zarządzania IP, ponieważ pozwala na izolowanie testów i działań od zewnętrznych sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej