Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 09:11
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 09:12

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby przygotować układ szablonów dla wkładu wzmacniającego elementy odzieży, co należy zrobić?

A. jednokierunkowy

B. dwukierunkowy

C. wielokierunkowy

D. symetryczny

Wybór dwukierunkowego, jednokierunkowego lub symetrycznego układu szablonów do wkładu usztywniającego elementy odzieżowe może prowadzić do istotnych ograniczeń w funkcjonalności oraz estetyce wyrobów. Układ dwukierunkowy, choć może wydawać się atrakcyjny, ogranicza elastyczność szablonów i nie pozwala na odpowiednią adaptację do skomplikowanych kształtów ciała, które wymagają wsparcia w różnych kierunkach. Układ jednokierunkowy, z kolei, jest zbyt restrykcyjny, co może skutkować brakiem odpowiedniego dopasowania odzieży do dynamicznych ruchów użytkownika, co jest szczególnie istotne w odzieży sportowej czy roboczej. Symetryczny układ może wydawać się odpowiedni dla prostych form, jednak nie uwzględnia złożoności kształtów, które często występują w nowoczesnych projektach mody. Często mylnie sądzi się, że prostota układu zapewnia łatwiejszą produkcję, podczas gdy w rzeczywistości prowadzi to do ograniczonej funkcjonalności i estetyki wyrobu. Przy projektowaniu odzieży, kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedni dobór szablonów ma bezpośredni wpływ na komfort noszenia i możliwości zastosowania odzieży, a także na jej atrakcyjność na rynku.

Pytanie 2

W projekcie damskiej bluzki inspirowanej militarnym stylem należy uwzględnić

A. pagony

B. falbany

C. lamówki

D. pliski

Pliski to technika marszczenia tkaniny, która może nadawać objętości i ruchu odzieży, co w kontekście militarnej inspiracji nie jest typowym podejściem. O ile pliski mogą być atrakcyjne w niektórych projektach, w przypadku bluzki inspirowanej stylem militarnym ich zastosowanie może prowadzić do utraty pożądanej surowości i prostoty stylu. Falbany, z kolei, są detaliami stosowanymi w odzieży, które dodają kobiecości i lekkości, ale w kontekście militarnego stylu mogą być postrzegane jako zbyt delikatne i niepasujące do charakteru tego nurtu. Lamówki, choć mogą być użyteczne do wykończenia krawędzi odzieży, nie przyczyniają się do militarnego charakteru projektu. Często projektanci błędnie zakładają, że bardziej dekoracyjne elementy, takie jak falbany czy lamówki, mogą harmonijnie współistnieć z austeryjnym charakterem stylu militarnego, podczas gdy w rzeczywistości mogą one zaburzać zamierzony efekt. Kluczowe jest, by w projektowaniu kierować się spójną koncepcją, która oddaje ducha inspiracji, w tym przypadku wojskowego, a nie mieszać sztukę z estetyką, która wprowadza chaos w odbiorze wizualnym.

Pytanie 3

Technika stosowania wkładów sztywnikowych znajduje zastosowanie w konfekcjonowaniu

A. kamizelek

B. koszul

C. spodni

D. spódnic

Wybór wkładów sztywnikowych w konfekcjonowaniu odzieży jest istotny, a ich niewłaściwe zastosowanie w odniesieniu do kamizelek, spodni czy spódnic prowadzi do niepożądanych efektów. Kamizelki, ze względu na swoją konstrukcję, nie wymagają wkładów sztywnikowych, ponieważ ich forma opiera się na kroju i detalu, który często jest miękki i mniej strukturalny. Użycie wkładów w tym kontekście mogłoby wprowadzić nieodpowiednią sztywność, co negatywnie wpłynęłoby na estetykę oraz wygodę noszenia. Podobnie, w przypadku spodni, które wymagają elastyczności i swobody ruchów, wkłady sztywnikowe mogłyby ograniczać komfort użytkowania. Wkłady te mogą być stosowane w niektórych elementach spodni, takich jak pasy czy kieszenie, ale nie w samym konfekcjonowaniu. Spódnice z kolei, w szczególności te długie i zwiewne, wymagają lekkości i ruchomości materiału; ich konstrukcja opiera się na fałdach i tkaninach, które nie współpracują z sztywnymi wkładami. Typowe błędy myślowe prowadzące do niepoprawnych wniosków często wynikają z błędnego utożsamienia sztywności z jakością, co może wprowadzać w błąd podczas wyboru technik konfekcjonowania. Właściwe podejście do każdego rodzaju odzieży oraz zrozumienie jej specyfiki jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych efektów w procesie produkcji.

Pytanie 4

W jakim dokumencie wchodzącym w skład dokumentacji organizacyjno-produkcyjnej są wymienione wszystkie zabiegi oraz czynności wymagane do realizacji określonego wyrobu odzieżowego?

A. W planie rozmieszczenia miejsc pracy

B. W karcie operacji technologicznych

C. W chronologicznym zestawieniu zabiegów i czynności

D. W planie obłożenia i wyposażenia miejsc pracy

Odpowiedzi wskazujące na inne dokumenty, takie jak plan obłożenia i wyposażenia stanowisk pracy, plan rozmieszczenia stanowisk pracy oraz karta operacji technologicznych, nie są właściwe w kontekście pytania o chronologiczne zestawienie zabiegów i czynności. Plan obłożenia i wyposażenia stanowisk pracy koncentruje się na przydzieleniu zadań do konkretnych stanowisk, ale nie określa kolejności działań. Z kolei plan rozmieszczenia stanowisk pracy dotyczy fizycznego ustawienia stanowisk produkcyjnych, co może wpływać na efektywność pracy, ale również nie zawiera informacji na temat sekwencji zabiegów potrzebnych do wyrobu odzieżowego. Karta operacji technologicznych z kolei zazwyczaj skupia się na opisaniu poszczególnych etapów produkcji oraz ich wymagań technologicznych, ale niekoniecznie na ich chronologicznym ułożeniu. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych dokumentów wchodzących w skład dokumentacji organizacyjno-produkcyjnej oraz ich funkcji. Sprzeczność ta może prowadzić do nieefektywnego zarządzania procesami produkcyjnymi oraz obniżenia jakości wyrobów. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych dokumentów pełni inną rolę i jest uzupełnieniem całościowej strategii produkcji, która powinna być zgodna z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 5

Jakie metody kontroli są wykorzystywane w szwalni?

A. Kontrola losowa i laboratoryjna

B. Kontrola całkowita i laboratoryjna

C. Kontrola całkowita i organoleptyczna

D. Kontrola losowa i organoleptyczna

Wybór metod kontroli, które nie uwzględniają kontroli wyrywkowej i organoleptycznej, może prowadzić do poważnych niedociągnięć w zarządzaniu jakością w szwalniach. Kontrola pełna, czyli sprawdzanie każdego wyrobu w procesie produkcyjnym, jest czasochłonna i kosztowna, co czyni ją mało efektywną w praktyce. W kontekście dynamicznego rynku odzieżowego, gdzie czas reakcji na zmiany jest kluczowy, strategia pełnej kontroli może prowadzić do opóźnień w dostawach oraz zwiększonych kosztów operacyjnych. Z kolei kontrola wyrywkowa i laboratoryjna, choć mogą być pomocne, nie dostarczają całościowego obrazu jakości produktów. Kontrola laboratoryjna, mimo że dokładna, często nie odzwierciedla rzeczywistych warunków produkcji i może zignorować defekty, które są łatwe do wykrycia podczas kontroli organoleptycznej. Zastosowanie wyłącznie laboratorium do oceny jakości może prowadzić do sytuacji, w których niewidoczne na pierwszy rzut oka wady nie zostaną wykryte przed dostarczeniem produktu do klienta. Tego rodzaju myślenie może być wynikiem nieporozumień na temat efektywności różnych metod kontroli jakości oraz ich zastosowania w praktyce, co podkreśla potrzebę zrozumienia ich roli oraz znaczenia w kontekście zarządzania jakością w branży odzieżowej.

Pytanie 6

Materiał tkany o osnowie z bawełny oraz wątku z włosia końskiego, utworzony splotem prostym, wykorzystywany w krawiectwie męskim jako wzmocnienie to

A. fiszbin

B. sztywnik

C. kamel

D. włosianka

Włosianka to tkanina, która charakteryzuje się osnową bawełnianą i wątkiem z włosia końskiego, co nadaje jej unikalne właściwości. Jest to materiał o dużej wytrzymałości, szczególnie ceniony w krawiectwie męskim, gdzie stosuje się go jako wzmacniający element w różnych konstrukcjach odzieżowych. Tkanina ta często znajduje zastosowanie w produkcji marynarek, spodni oraz innych elementów garderoby, które wymagają dodatkowej trwałości. Włosianka może być również wykorzystywana do tworzenia dodatków, takich jak kamizelki czy akcesoria, dzięki swojej eleganckiej fakturze i estetycznemu wyglądowi. Wzmacniające właściwości włosianki sprawiają, że jest ona idealnym wyborem do intensywnego użytkowania, a także w przypadku odzieży roboczej. W branży odzieżowej przestrzega się standardów dotyczących jakości tkanin, a włosianka, dzięki swoim właściwościom, doskonale spełnia te kryteria, co czyni ją popularnym wyborem wśród krawców i projektantów mody.

Pytanie 7

Kto odpowiada za selekcję pracowników do różnych stanowisk w szwalni?

A. Kierownik działu przygotowania produkcji

B. Mistrz krojowni

C. Mistrz szwalni

D. Brygadzista

Brygadzista to ktoś, kto powinien koordynować działania pracowników, ale nie jest odpowiedzialny za dobór konkretnych osób do zadań w szwalni. To bardziej nadzorca, który dba o to, żeby wszystko szło zgodnie z planem. Mistrz krojowni to inna bajka - zajmuje się krojeniem tkanin i ma swoje własne zadania, a nie dobieranie ludzi do pracy w szwalni. Dział przygotowania produkcji zajmuje się planowaniem, ale to mistrz szwalni ma najlepszą wiedzę o umiejętnościach pracowników i potrafi ich dobrze dobrać. Jeżeli ktoś się pomyli w odpowiedzi, to raczej przez to, że myśli, że te role są sobie równe, a tak nie jest. Każda z tych ról ma inne zadania i to, zrozumieć te różnice, jest kluczowe, żeby wszystko działało jak trzeba.

Pytanie 8

Która zasada projektowania odzieży bezpośrednio odnosi się do spełniania oczekiwań klientów na odzież?

A. Wybór inspiracji i celu odzieży

B. Zagwarantowanie prostoty i wygody kroju

C. Wybór odpowiednich materiałów i akcesoriów krawieckich

D. Określenie celu odzieży

Wybór źródła inspiracji i przeznaczenia odzieży, zapewnienie prostoty i łatwości kroju oraz dobór właściwego materiału i dodatków krawieckich to ważne aspekty projektowania odzieży, jednak żaden z nich nie jest bezpośrednio związany z zaspokajaniem potrzeb odbiorców w takim stopniu jak ustalenie przeznaczenia odzieży. Wybór źródła inspiracji dotyczy głównie kreatywności projektanta i jego indywidualnego stylu, co może niekoniecznie odpowiadać potrzebom rynku. Inspiracje mogą być natchnieniem, ale jeżeli nie są powiązane z określonymi potrzebami klientów, mogą prowadzić do tworzenia produktów, które nie znajdują uznania na rynku. Zapewnienie prostoty i łatwości kroju jest istotne, ale jeśli projekt nie odpowiada na konkretne potrzeby użytkowników, nawet najprostszy krój może nie być atrakcyjny. Ponadto, dobór materiałów i dodatków krawieckich jest często uzależniony od wcześniej ustalonego przeznaczenia odzieży. Wiele razy projektanci popełniają błąd, skupiając się na estetyce i technicznych aspektach produkcji, zapominając o tym, że kluczowe jest dostosowanie projektu do oczekiwań i wymagań klientów. Tego rodzaju podejście może prowadzić do tworzenia odzieży, która nie jest praktyczna ani funkcjonalna, a tym samym nie spełnia oczekiwań rynkowych.

Pytanie 9

Jakie kolory są zaklasyfikowane jako jasne barwy?

A. Ecru i cytrynowy

B. Fuksja i amarantowy

C. Antracyt i szmaragdowy

D. Ugie i karminowy

Barwy jasne to kolory, które charakteryzują się wysoką jasnością i małą nasyceniem, co sprawia, że są bardziej stonowane i delikatne. Ecru, będący odcieniem beżu, oraz cytrynowy, jasny żółty, doskonale wpisują się w tę definicję. Zastosowanie jasnych kolorów jest powszechne w projektowaniu wnętrz, gdzie często wykorzystuje się je do optycznego powiększenia przestrzeni oraz wprowadzenia przytulnej atmosfery. Na przykład, stosowanie ecru w ścianach i meblach sprawia, że pomieszczenie staje się bardziej przestronne i jasne, co jest zgodne z zasadami projektowania opartymi na psychologii kolorów. Jasne barwy są również preferowane w modzie, gdzie często stosuje się je w odzieży letniej, aby oddać świeżość i lekkość. W kontekście standardów, jasne kolory są również często wykorzystywane w brandingowych materiałach marketingowych, ponieważ przyciągają uwagę oraz są pozytywnie odbierane przez konsumentów, co jest zgodne z zasadami komunikacji wizualnej.

Pytanie 10

Jaka metoda cięcia materiału pozwala na uzyskanie wykrojów z bardzo gładkimi i precyzyjnie wykończonymi krawędziami, które nie strzępią się?

A. Plazmowej

B. Laserowej

C. Hydraulicznej

D. Elektroiskrowej

Metody cięcia hydraulicznego, plazmowego i elektroiskrowego, choć mają swoje zastosowanie w przemyśle, nie dostarczają tak wysokiej jakości krawędzi jak cięcie laserowe. Cięcie hydrauliczne, na przykład, opiera się na mechanicznym działaniu, gdzie siła tłoczenia cieczy przecina materiał. Choć ta metoda jest skuteczna w przypadku grubych blach, krawędzie cięte hydraulicznie mogą być nierówne, co często wymaga dodatkowej obróbki. Plazmowe cięcie wykorzystuje zjonizowany gaz do przecinania materiałów, co również może prowadzić do szorstkich krawędzi, szczególnie w przypadku blach o większej grubości. Umożliwia to szybkie i efektywne cięcie, jednak uzyskiwana jakość krawędzi nie jest porównywalna z cięciem laserowym. Z kolei metoda elektroiskrowa, znana z precyzyjnego usuwania materiału za pomocą erozji elektrycznej, głównie stosowana jest w obróbce metali twardych i skomplikowanych form, a nie w cięciu blach. Jest to czasochłonny proces, który nie jest optymalny do wykonywania dużych serii wykrojów. Wskazując na te metody, można zauważyć, że ich wybór często wynika z niepełnego zrozumienia specyfiki procesu oraz właściwości materiałów. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że każda z tych metod zapewnia porównywalną jakość cięcia, co prowadzi do wyborów, które w rzeczywistości nie spełniają wymaganych norm jakościowych.

Pytanie 11

Przy kontroli międzyoperacyjnej w krojowni brygadzista lub mistrz ocenia

A. kolor oraz wzór materiału odzieżowego

B. jakość wykonania uszytego modelu odzieży

C. jakość wykrojonych części odzieży

D. kurczliwość materiałów tekstylnych

Podczas kontroli produkcji, odpowiedzi dotyczące jakości uszytego modelu odzieży, kurczliwości materiałów oraz koloru i desenu materiału odzieżowego, choć mają swoje znaczenie, nie są kluczowym elementem w kontekście kontroli międzyoperacyjnej w krojowni. Jakość uszytego modelu dotyczy etapu po wykrojeniu, co oznacza, że jest to proces, który powinien być monitorowany w późniejszych fazach produkcji. Kontrola kurczliwości materiałów, chociaż istotna przed rozpoczęciem szycia, zazwyczaj odnosi się do testów materiałów, które wykonuje się na etapie zaopatrzenia, a nie bezpośrednio w krojowni. Podobnie, kolor i deseń materiału odzieżowego są elementami, które powinny być weryfikowane na etapie przyjęcia materiałów do produkcji oraz podczas końcowej inspekcji wyrobu gotowego. W kontekście krojowni, skoncentrowanie się na jakości wykrojonych elementów jest kluczowe, ponieważ wszelkie błędy w tym etapie mogą prowadzić do znacznych problemów w późniejszych fazach produkcji, takich jak szycie czy wykończenie. Zrozumienie różnicy pomiędzy kontrolą materiałów a kontrolą jakości wykrojów jest fundamentalne dla efektywności działań w produkcji odzieży, co podkreśla znaczenie odpowiedniego szkolenia kadry odpowiedzialnej za nadzór nad procesami produkcyjnymi.

Pytanie 12

Który opis obrazu włókna wzdłużnego jest typowy dla wełny?

A. Włókno proste, z widocznymi na powierzchni dwoma równoległymi rysami

B. Włókno wygięte łukowo, pokryte łuskami ułożonymi dachówkowo

C. Na powierzchni włókna zauważalne są wyraźne przesunięcia, węzły, rysy oraz zgrubienia

D. Włókno w formie spiralnie skręconej wstążeczki o skrętach w różnych kierunkach

Włókno wygięte łukowo, pokryte łuskami, jest typową cechą wełny, natomiast inne opisy włókien mogą wprowadzać w błąd co do charakterystyki materiałów. Widok włókna, które wykazuje wyraźne przesunięcia, węzły, rysy i zgrubienia, jest bardziej typowy dla włókien syntetycznych lub włókien roślinnych, które często podlegają różnym procesom obróbczo-mechanicznym, co powoduje ich degradację lub uszkodzenia. Zgrubienia i węzły mogą wskazywać na niską jakość przędzy lub na problemy związane z jej produkcją. Dodatkowo, opis dotyczący prostoliniowego włókna z równoległymi rysami może być mylący, ponieważ taki kształt jest bardziej charakterystyczny dla włókien poliamidowych lub poliestrowych, które mają gładką powierzchnię. Włókna wełniane, z racji swojej naturalnej struktury, nie wykazują prostoliniowości lub równoległych rys, co jest istotnym elementem do ich identyfikacji. Zrozumienie struktury włókien oraz ich cech fizycznych jest kluczowe w kontekście przetwarzania materiałów i dopasowywania ich do zastosowań w różnych branżach, a także wpływa na jakość finalnych produktów tekstylnych.

Pytanie 13

W szwalni do kontroli międzyoperacyjnej należy stosować metodę

A. laboratoryjną i jest kontrolą całościową

B. organoleptyczną i jest kontrolą całościową

C. organoleptyczną i jest kontrolą wyrywkową

D. laboratoryjną i jest kontrolą wyrywkową

Wybór metody laboratoryjnej jako podejścia do kontroli międzyoperacyjnej w szwalni nie jest właściwy, z kilku powodów. Metoda laboratoryjna zazwyczaj odnosi się do analiz chemicznych, fizycznych lub mikrobiologicznych, które są przeprowadzane w wyspecjalizowanych laboratoriach. Tego rodzaju badania, choć niezwykle ważne, koncentrują się na szczegółowej ocenie właściwości materiałów, co może być czasochłonne i kosztowne, przez co nie nadają się do regularnej kontroli w procesie produkcji. Z drugiej strony, kontrola pełna z definicji polega na badaniu każdego elementu produkcji, co jest w praktyce mało wykonalne i nieefektywne w kontekście produkcji masowej. Takie podejście prowadzi do stagnacji procesu produkcyjnego oraz znacznego wzrostu kosztów operacyjnych. Stosując metody pełne, można również nieświadomie wprowadzać opóźnienia w produkcji, co jest niezgodne z wymaganiami rynku, gdzie kluczowe znaczenie ma czas realizacji. Pomijanie praktyk wyrywkowych w kontrolach jakości prowadzi do typowych błędów myślowych, takich jak przekonanie, że wykrycie pojedynczej wady w próbie oznacza, że cały produkt jest wadliwy. Tego rodzaju myślenie może skutkować nieuzasadnionym odrzuceniem dużych partii towarów, które w rzeczywistości mogą być zgodne z wymaganiami jakościowymi. W kontekście standardów jakości, metody laboratoryjne są nieodpowiednie dla kontroli międzyoperacyjnej, która powinna być zwinna, szybka i dostosowana do dynamiki produkcji.

Pytanie 14

Na metkach przypinanych do tekstyliów zawarta jest informacja między innymi o

A. metodzie konserwacji wyrobu

B. normie zużycia materiału

C. systemie organizacji szycia

D. metodzie kontroli końcowej

Na przywieszkach mocowanych w wyrobach odzieżowych kluczowym elementem jest informacja dotycząca sposobu konserwacji wyrobu. Praktyczne wskazówki na temat pielęgnacji odzieży, takie jak właściwe metody prania, suszenia i prasowania, są niezbędne do zachowania estetyki oraz funkcjonalności wyrobu. Oznaczenia na metkach, zgodne z międzynarodowymi standardami, na przykład ISO 3758, pomagają konsumentom w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących konserwacji. Przykładowo, jeśli na metce znajduje się ikona przedstawiająca pranie w zimnej wodzie, oznacza to, że wysoka temperatura może uszkodzić tkaninę. Dobre praktyki branżowe wskazują, że dostarczenie jasnych instrukcji dotyczących konserwacji nie tylko zwiększa zadowolenie klientów, ale również wpływa na wydłużenie żywotności produktów, co jest korzystne z perspektywy zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W ten sposób, odpowiednie informacje na przywieszkach stają się ważnym narzędziem w edukacji konsumentów i promowaniu świadomego korzystania z odzieży.

Pytanie 15

Aby ochronić materiał przed skurczem, tkaninę należy poddać obróbce przed jej krojeniem

A. zgrzewaniu

B. karbonizowaniu

C. dekatyzowaniu

D. drapowaniu

Dekatyzowanie jest procesem mającym na celu stabilizację tkanin, który prowadzi do redukcji naprężeń we włóknach, co w efekcie zapobiega ich kurczeniu się po praniu. Proces ten polega na poddaniu tkanin działaniu pary wodnej w odpowiedniej temperaturze, co powoduje, że włókna chłoną wilgoć i rozluźniają się. W praktyce, dekatyzacja jest kluczowym etapem w przygotowaniu materiałów do dalszej produkcji odzieży, ponieważ umożliwia uzyskanie stabilnych wymiarów i poprawia jakość wykończenia. W branży tekstylnej, znormalizowane procedury dekatyzacji są stosowane, aby zapewnić, że końcowy produkt spełnia wymogi dotyczące nie tylko wymiarów, ale także trwałości i komfortu użytkowania. Warto dodać, że bliskie współdziałanie z dostawcami tkanin oraz znajomość ich właściwości pozwala na skuteczne planowanie procesu produkcji i minimalizowanie ryzyka niezgodności. Dlatego bliska współpraca z producentami oraz zrozumienie procesów produkcji materiałów jest niezwykle ważne w kontekście zapewniania wysokiej jakości odzieży.

Pytanie 16

Systemy transportu podwieszonego mechanicznego służą do przenoszenia

A. produktów do wykończalni

B. elementów do prasowalni

C. materiałów do krojowni

D. wyrobów do szwalni

Urządzenia transportu podwieszonego mechanicznego, takie jak różnego rodzaju wciągniki i systemy przenośników, są kluczowym elementem w branży odzieżowej, szczególnie w procesie wykończenia wyrobów. Ich głównym zadaniem jest efektywne przemieszczanie gotowych produktów, takich jak odzież czy akcesoria, do etapów końcowych produkcji. Transport podwieszony pozwala na wykorzystanie przestrzeni w pionie, co jest nie tylko oszczędnością miejsca, ale również zwiększeniem efektywności operacyjnej. Przykładowo, w zakładach produkcyjnych stosuje się systemy, które automatycznie przenoszą wyroby na różne stanowiska, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń i przyspiesza cały proces wykończenia. W zgodzie z najlepszymi praktykami w branży, systemy te powinny być projektowane z uwzględnieniem ergonomii i bezpieczeństwa, co ma kluczowe znaczenie dla ochrony zdrowia pracowników oraz zapewnienia efektywności procesu produkcyjnego. Dodatkowo, systemy transportu podwieszonego są często zintegrowane z innymi rozwiązaniami automatyzacyjnymi, co pozwala na osiągnięcie jeszcze większej efektywności.

Pytanie 17

Urządzenie pokazane na rysunku znajduje zastosowanie

A. do nacinania zewnętrznych punktów montażowych na wykrojach

B. do wycinania wykrojów z pojedynczych warstw

C. do numeracji wykrojów

D. do oznaczania punktów wewnętrznych na wykrojach

Urządzenie przedstawione na ilustracji to etykieciarka ręczna, która jest używana do numerowania wykrojów. Etykieciarki tego typu są szeroko stosowane w przemyśle odzieżowym i tekstylnym, gdzie precyzyjne oznakowanie elementów jest kluczowe dla zachowania porządku i efektywności procesu produkcji. Numery na wykrojach pomagają w identyfikacji i śledzeniu poszczególnych części w czasie montażu co jest niezbędne szczególnie w przypadku produkcji masowej gdzie różne elementy mogą być wykonane z podobnych materiałów. Etykieciarki zapewniają szybkie i trwałe oznakowanie co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu produkcją. W praktyce stosowanie takiego urządzenia minimalizuje ryzyko pomyłek podczas montażu oraz ułatwia kontrolę jakościową produktów. Numery na etykietkach mogą również zawierać dodatkowe informacje takie jak kod partii czy specyfikację rozmiaru co dodatkowo wspomaga proces logistyczny i magazynowy. Efektywne wykorzystanie etykieciarek przyczynia się do zwiększenia produktywności i dokładności w cyklu produkcyjnym co jest kluczowe dla konkurencyjności w branży odzieżowej.

Pytanie 18

Papierowe kolekcje zawierające dane o aktualnych trendach w modzie, zgromadzone w tablicach inspiracyjnych to

A. newslettery

B. lookbooki

C. trendbooki

D. billboardy

Trendbooki to publikacje zawierające zebrane informacje o aktualnych oraz przewidywanych trendach w różnych dziedzinach, w tym modzie. Zawierają one tablice inspiracji, które mogą obejmować kolory, faktury, style oraz ogólne koncepcje estetyczne, co czyni je niezwykle przydatnymi dla projektantów, stylistów oraz marketerów. Z perspektywy branżowej, trendbooki stanowią kluczowe narzędzie do przewidywania kierunków rozwoju rynku i wprowadzania nowych kolekcji. Przykładowo, projektanci mogą korzystać z trendbooków, aby zrozumieć, jakie kolory będą dominować w nadchodzących sezonach, co pozwala im na lepsze dopasowanie swojej oferty do oczekiwań klientów. Warto również zauważyć, że trendbooki są zgodne z dobrą praktyką badań rynkowych, umożliwiając efektywne planowanie oraz wprowadzanie innowacji w projektach modowych, w oparciu o konkretne dane i analizy. Ponadto, trendbooki mogą być wykorzystywane do tworzenia moodboardów, które są nieocenione w procesie twórczym, pozwalając na wizualizację i koncepcję nowych projektów.

Pytanie 19

Jaki układ wzorów powinien być użyty dla gładkiego materiału wełnopodobnego, który ma być wykorzystany do szycia podstawowych spódnic w różnych rozmiarach?

A. Asymetryczny, pojedynczy

B. Łączony, symetryczny

C. Sekcyjny, wielokierunkowy

D. Pojedynczy, symetryczny

Wybór układów pojedynczego, asymetrycznego czy sekcyjnego, wielokierunkowego na gładki materiał wełnopodobny nie jest optymalny z technicznego punktu widzenia. Układ pojedynczy, choć prosty, nie pozwala na efektywne wykorzystanie materiału oraz może prowadzić do trudności w uzyskaniu równomiernych linii kroju, co jest istotne w kontekście spódnic, które powinny dobrze leżeć na sylwetce. Asymetryczny układ, mimo że może budzić pewne zainteresowanie estetyczne, w przypadku spódnic podstawowych może wprowadzać niepożądane deformacje oraz utrudniać proces produkcji. Materiał wełnopodobny, z uwagi na swoje właściwości, wymaga precyzyjnego podejścia, ponieważ asymetryczne cięcia mogą wpływać na jego układ, a w rezultacie na wygodę noszenia. Z kolei sekcyjny układ wielokierunkowy z kolei wprowadza komplikacje w doborze odpowiednich krawędzi i szwów, co zwiększa ryzyko błędów podczas szycia i wymaga większej precyzji w obróbce. Takie podejście może również prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji, co jest niekorzystne w przypadku standardowych modeli odzieży. Warto zwrócić uwagę, że w krawiectwie istotne jest nie tylko estetyczne wykonanie, ale również funkcjonalność i wygoda użytkowania, co w pełni podpiera wybór układu łaczonego, symetrycznego.

Pytanie 20

Jaką maszynę specjalistyczną wykorzystuje się do wstępnego łączenia komponentów odzieży?

A. Guzikarkę

B. Fastrygówkę

C. Podszywarkę

D. Pikówkę

Guzikarka to maszyna wykorzystywana do przyszywania guzików, a nie do wstępnego łączenia elementów odzieży. Jej funkcja jest specyficzna i ogranicza się do umieszczania guzików w gotowych wyrobach, co nie jest zgodne z potrzebami etapu wstępnego, gdzie wymagane jest tymczasowe łączenie. Pikówka, z drugiej strony, jest maszyną przeznaczoną do pikowania, czyli wykonywania dekoracyjnych, przerywanych szwów, które głównie służą do wzmacniania lub ozdabiania materiału, a nie do wstępnego łączenia. Użycie pikówki w kontekście wstępnego łączenia może prowadzić do nieporozumień, ponieważ jej rolą nie jest tymczasowe łączenie, a raczej dodanie struktury i estetyki do materiału. Podszywarka również nie jest odpowiednia w tym kontekście, ponieważ jej główną funkcją jest podszywanie brzegów materiałów, co jest działaniem finalnym, a nie tymczasowym. Użycie maszyn, które nie są przystosowane do wstępnego łączenia może prowadzić do błędów w procesie szycia, takich jak trudności w regulacji wymiarów odzieży czy niemożność wprowadzenia korekt przed ostatecznym zszyciem. Zrozumienie funkcji poszczególnych maszyn w produkcji odzieżowej jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesem szycia oraz zapewnienia wysokiej jakości produktów końcowych.

Pytanie 21

W procesie produkcji seryjnej dla wkładu usztywniającego patki i mankiety, konieczne jest stworzenie układu szablonów

A. wielokierunkowy

B. symetryczny

C. jednokierunkowy

D. dwukierunkowy

Wybór odpowiedzi "wielokierunkowy" jest poprawny, ponieważ w produkcji seryjnej wkładów usztywniających patki i mankiety wymagana jest elastyczność i wszechstronność układu szablonów. Układ wielokierunkowy pozwala na tworzenie różnych form i modeli, co jest kluczowe w realizacji złożonych kształtów odzieży. Przykładem może być projektowanie odzieży, która musi dostosować się do różnych rozmiarów i sylwetek użytkowników. W standardach branżowych, takich jak ISO 13934, podkreśla się znaczenie adaptacji wzorów do różnorodnych potrzeb produkcyjnych. Wielokierunkowy układ szablonów umożliwia efektywne wykorzystanie materiałów, minimalizując odpady, a także ułatwia wprowadzenie zmian w projektach. Praktyka ta jest szczególnie istotna w kontekście szybkiego wprowadzania nowych modeli na rynek, co w dzisiejszej branży odzieżowej jest niezbędne dla utrzymania konkurencyjności. Rekomenduje się również regularne przeglądanie i aktualizowanie szablonów, aby sprostać zmieniającym się trendom i preferencjom konsumentów.

Pytanie 22

Jaką tkaninę o wzorze dwustronnym można poddać warstwowaniu wahadłowemu?

A. Etaminy

B. Tafty

C. Brokatu

D. Sztruksu

Tafta, choć często używana w modzie, nie jest odpowiednia do zastosowania warstwowania wahadłowego ze względu na swoją sztywność i brak elastyczności. Tkaniny te zazwyczaj charakteryzują się błyszczącą powierzchnią oraz większą gramaturą, co ogranicza ich zdolność do swobodnego układania się w warstwy. W przypadku tafty, efekty optyczne są bardziej ograniczone, co sprawia, że trudno wykorzystać technikę wahadłową, która polega na swobodnym poruszaniu się tkanin. Brokat, z kolei, jest tkaniną zdobioną metalicznymi włóknami, co powoduje, że jest ona sztywna i mało elastyczna. Tego rodzaju materiał również nie nadaje się do warstwowania wahadłowego, ponieważ jego struktura nie pozwala na naturalne układanie się w falujące formy. Sztruks, mimo że ma ciekawą teksturę, jest tkaniną o charakterystycznym, grubym splocie, co również ogranicza jego odpowiedniość do tej techniki. Warstwowanie wahadłowe wymaga materiałów, które są elastyczne i mają odpowiednią lekkość, aby mogły swobodnie układać się na sobie, co nie jest spełnione przez wymienione tkaniny. Wybierając tkaniny do tego rodzaju technik, należy kierować się ich właściwościami fizycznymi i estetycznymi, aby osiągnąć zamierzony efekt wizualny.

Pytanie 23

Wypadki wewnętrzne to straty materiałowe, które pojawiają się w wyniku

A. nieprecyzyjnego przylegania konturów szablonów w układzie

B. nierównośc długości poszczególnych warstw materiału w nakładzie

C. dopasowywania raportu wzoru materiału w nakładzie w stykających się elementach wyrobu

D. nierównośc szerokości poszczególnych warstw materiału w nakładzie

W przypadku innych odpowiedzi, wypadki wewnętrzne bywają często źle rozumiane. Nierównomierność szerokości warstw materiału w nakładzie to nie jest bezpośrednia przyczyna strat, bo można to kontrolować podczas produkcji. Może i sprawia problemy z dopasowaniem, ale nie jest kluczowa w kwestii wypadów wewnętrznych, które bardziej wynikają z nieprecyzyjnego przylegania konturów. Dopasowywanie raportu wzoru materiału w nakładzie raczej dotyczy estetyki gotowego produktu, niż przyczyn wypadów. Jeśli nie zrozumiesz tych rzeczy, możesz narazić się na niepotrzebne straty, co podnosi koszty produkcji i obniża konkurencyjność. Ważne, żeby zrozumieć, że to błędy w przygotowaniu szablonów i ich użyciu są tu kluczowe i powinny być na pierwszym miejscu w optymalizacji.

Pytanie 24

W jaki sposób można oznaczyć uszkodzenia mechaniczne występujące na materiale, które zostały zauważone podczas inspekcji jego jakości?

A. Igłą elektryczną z płynem fluorescencyjnym

B. Laserem, topniejąc brzeg materiału

C. Nitką w kolorze przypiętą do brzegu materiału

D. Przez nacięcie krawędzi materiału za pomocą krajarki

Wybór nieodpowiednich metod oznaczania uszkodzeń mechanicznych może prowadzić do wielu problemów w procesie kontroli jakości. Użycie igły elektrycznej z cieczą fluoryzującą, choć może wydawać się nowoczesnym rozwiązaniem, wiąże się z ryzykiem kontaminacji materiału oraz niezgodnością z praktykami branżowymi. Wprowadzenie chemikaliów do procesu oznaczania może wpłynąć na właściwości materiału, co jest nieakceptowalne w kontekście kontroli jakości, gdzie integralność materiału jest kluczowa. Podobnie, metoda polegająca na nadtapiać brzeg tkaniny przy użyciu lasera jest nie tylko nieefektywna, ale także może prowadzić do uszkodzenia materiału na większym obszarze, co jest sprzeczne z zasadą minimalizacji strat. Nacięcie krajarką krawędzi tkaniny to kolejny przykład nieodpowiedniego podejścia; takie działanie może prowadzić do powstawania dalszych defektów, a nawet osłabienia struktury materiału. Kluczowym aspektem kontroli jakości jest zapewnienie, że wszelkie oznaczenia są nieinwazyjne i nie wpływają na wartość użytkową materiału. Praktyczne zastosowanie powinno opierać się na metodach, które są zgodne z rekomendacjami organizacji zajmujących się standardyzacją, które promują wysoką jakość i trwałość produktów. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla efektywnego zarządzania jakością w każdej branży.

Pytanie 25

Jaką dokumentację procesu produkcji należy brać pod uwagę przy organizacji stanowisk pracy w szwalni?

A. Organizacyjno-planistycznej

B. Organizacyjno-produkcyjnej

C. Konstrukcyjno-technologicznej

D. Techniczno-technologicznej

Wybór innej dokumentacji, takiej jak techniczno-technologiczna, organizacyjno-planistyczna czy konstrukcyjno-technologiczna, może prowadzić do istotnych błędów w ustawieniu stanowisk pracy w szwalni. Dokumentacja techniczno-technologiczna koncentruje się przede wszystkim na aspektach technicznych i technologicznych, takich jak specyfikacje maszyn czy technologii używanych w produkcji. Chociaż jest to istotne, nie dostarcza to niezbędnych informacji o organizacji procesu pracy, co jest kluczowe w kontekście efektywności. Organizacyjno-planistyczna dokumentacja może sugerować plany i harmonogramy, ale nie szczegółowo określa, jak zorganizować konkretne stanowiska pracy, co prowadzi do nieefektywności. Z kolei konstrukcyjno-technologiczna skupia się na procesie projektowania i budowy maszyn, a nie na organizacji i zarządzaniu procesami produkcyjnymi. Podobne błędy myślowe mogą prowadzić do zignorowania kluczowych aspektów, takich jak ergonomia, bezpieczeństwo oraz racjonalizacja pracy, co w efekcie może skutkować niską wydajnością, wysokim poziomem błędów produkcyjnych oraz wzrostem kosztów. Dlatego istotne jest, aby w procesach produkcyjnych kierować się dokumentacją organizacyjno-produkcyjną, która zapewnia kompleksowe podejście do organizacji i zarządzania pracą w szwalni.

Pytanie 26

Fragmenty wełnianych materiałów, które powstają podczas cięcia męskich garniturów, powinny być po rozdrobnieniu wykorzystane jako włókna

A. wtórne

B. teksturowane

C. modyfikowane

D. ponowne

Odpowiedź "ponowne" jest prawidłowa, ponieważ ścinki tkanin wełnianych uzyskane podczas krojenia garniturów męskich mogą być ponownie wykorzystane jako surowce do produkcji nowych włókien. Proces ten jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju i gospodarki o obiegu zamkniętym, które promują minimalizowanie odpadów i maksymalne wykorzystanie dostępnych zasobów. Przykładem zastosowania jest przemysł tekstylny, w którym z recyklingu pozyskuje się włókna do produkcji nowych tkanin, co ogranicza zapotrzebowanie na surowce naturalne. W praktyce, ścinki mogą być przetwarzane poprzez rozwłóknienie, a następnie używane w produkcji różnorodnych wyrobów, takich jak filce, izolacje termiczne czy nowe tekstylia. Dobre praktyki wskazują, że ponowne wykorzystanie materiałów zmniejsza koszty produkcji i wpływa korzystnie na środowisko, co czyni ten proces zarówno ekonomicznie, jak i ekologicznie uzasadnionym.

Pytanie 27

W trakcie badań metrologicznych materiałów odzieżowych dokonuje się oceny, między innymi

A. kurczliwości i pillingu

B. rozmiarów i proporcji

C. barwy i jej intensywności

D. wzoru oraz defektów

Odpowiedzi dotyczące koloru i wybarwienia, długości i szerokości oraz deseń i błędy nie dotyczą bezpośrednio metrologicznych badań materiałów odzieżowych. Kolor i wybarwienie są istotnymi cechami estetycznymi, ale nie są objęte metrologicznymi procedurami mającymi na celu ocenę trwałości lub funkcjonalności materiałów. Pomiar długości i szerokości tkaniny jest istotny w kontekście produkcji, jednak nie jest to główny cel badań metrologicznych, które koncentrują się na ocenie właściwości fizycznych i chemicznych. Z kolei deseń, jako element wizualny, nie ma wpływu na funkcjonalność materiału, a badania metrologiczne nie koncentrują się na estetyce, lecz na właściwościach użytkowych takich jak wytrzymałość, odporność na zużycie i stabilność wymiarowa. Często mylimy aspekty estetyczne z technicznymi, co prowadzi do błędnych wniosków o celu badań metrologicznych. Warto zauważyć, że zrozumienie wartości praktycznych takich jak kurczliwość i pilling jest kluczowe w podejmowaniu decyzji dotyczących wyboru materiałów w przemyśle odzieżowym, aby zapewnić końcowym użytkownikom produkt o wysokiej jakości i trwałości.

Pytanie 28

Jakim urządzeniem można oznaczyć miejsce naszycia kieszeni na przodach koszul ułożonych w nakładzie jednozabiegowo?

A. nożyc elektrycznych

B. krajarki taśmowej

C. igły elektrycznej

D. krajarki tarczowej

Igła elektryczna jest urządzeniem, które umożliwia precyzyjne naszywanie kieszeni na przodach koszul w procesie produkcyjnym. Dzięki zastosowaniu igły elektrycznej, możliwe jest uzyskanie dokładnego i jednolitego ściegu, co jest kluczowe dla estetyki oraz funkcjonalności odzieży. W odzieżnictwie produkcyjnym, szczególnie w przypadku koszul, precyzyjne umiejscowienie kieszeni ma duże znaczenie, zarówno z punktu widzenia designu, jak i praktyczności. Użycie igły elektrycznej pozwala na automatyzację procesu szycia, co zwiększa wydajność oraz zmniejsza ryzyko błędów ludzkich. Standardy branżowe, takie jak ISO 20471 dotyczące odzieży odblaskowej, podkreślają znaczenie precyzyjnego wykonania i wytrzymałości szwów, co czyni igłę elektryczną idealnym narzędziem do takich zadań. Przykładem zastosowania może być produkcja serii koszul, gdzie każda kieszeń musi być naszyta w tym samym miejscu, co można łatwo osiągnąć przy użyciu regulowanych maszyn do szycia z igłą elektryczną.

Pytanie 29

Do zadań związanych z kontrolą jakości nie wchodzi

A. weryfikacja gotowych produktów

B. rozpatrywanie reklamacji klientów

C. nadzór nad produkcją w trakcie

D. przygotowanie dokumentacji produktów

Kontrola jakości to kluczowa rzecz, jeśli chodzi o zapewnienie, że nasze produkty są zgodne z wymaganiami i normami. Kontrola gotowych wyrobów oraz monitorowanie produkcji to działania, które bezpośrednio dotyczą jakości. Kontrola gotowych produktów to weryfikacja finalnych wyrobów, żeby upewnić się, że spełniają określone normy. To może obejmować różne testy, pomiary i sprawdzanie zgodności ze standardami. Kontrola produkcji też jest ważna, bo pozwala wykrywać problemy jakościowe wcześnie, a to może sporo oszczędzić na kosztach reklamacji czy poprawek. Obsługa reklamacji też jest częścią kontroli jakości, bo trzeba analizować, co poszło nie tak i jak to naprawić. Jak coś nie wyjdzie w tych obszarach, to można stracić zaufanie klientów i zaszkodzić reputacji firmy. Mylenie działań związanych z dokumentacją z kontrolą jakości to duży błąd. Zrozumienie ról w systemie jakości jest kluczowe dla skutecznego zarządzania jakością i spełnienia oczekiwań klientów oraz branżowych standardów.

Pytanie 30

W trakcie kontroli międzyoperacyjnej w krojowni pracownicy odpowiedzialni za jakość analizują

A. jakość połączeń elementów produktu w kontekście dokumentacji technicznej

B. wymiary wykrojów produktu według dokumentacji

C. jakość wykrojonych części produktu w odniesieniu do wzorcowych szablonów

D. odporność na międlenie wyrobu w porównaniu do oryginału

Wybór niewłaściwej odpowiedzi w kontekście kontroli międzyoperacyjnej w krojowni może prowadzić do istotnych nieporozumień dotyczących standardów jakości. Sprawdzanie odporności na mięcie wyrobu przez porównanie z pierwowzorem, chociaż istotne w innych aspektach produkcji, nie jest kluczowym elementem kontroli międzyoperacyjnej. Tego rodzaju ocena dotyczy bardziej gotowego wyrobu, a nie etapu wykroju, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat momentu, w którym należy przeprowadzać kontrole jakości. Z kolei wymiary wykrojów wyrobu w odniesieniu do dokumentacji są ważne, ale ich porównanie z szablonami wzorcowymi jest bardziej precyzyjną metodą oceny, jako że oferuje bezpośrednią wizualizację i możliwość wykrycia ewentualnych błędów w kształcie. Ostatnia opcja, dotycząca jakości połączeń elementów wyrobu w odniesieniu do dokumentacji technicznej, również odnosi się do etapu, który następuje po krojeniu, a nie w jego trakcie. Kluczowym błędem myślowym jest zatem mylenie różnych etapów produkcji oraz ich odpowiednich wymogów kontrolnych. Właściwe zrozumienie, kiedy i jak przeprowadzać kontrole jakości, jest niezbędne dla efektywnego zarządzania procesem produkcyjnym oraz zapewnienia wysokiej jakości finalnych wyrobów.

Pytanie 31

Jaki układ wzorców powinien być użyty, aby zredukować liczbę odpadów podczas cięcia?

A. Dwukierunkowy

B. Sekcyjny

C. Symetryczny

D. Asymetryczny

Układ sekcji w szablonach to świetna metoda na to, żeby lepiej wykorzystać materiał przy kroju. Dzięki temu, że dzielimy tkaninę na sekcje, możemy lepiej dopasować wzory do kształtów ubrań, co pozwala na zminimalizowanie resztek. Na przykład w produkcji odzieży sportowej, to jest mega istotne, bo dobra pasująca odzież i oszczędność materiału znacząco obniżają koszty. Z tego, co widziałem, w branży często zaleca się, żeby przy projektowaniu wzorów myśleć o różnych kierunkach kroju oraz różnych rodzajach tkanin. Takie podejście pozwala lepiej wykorzystać materiał. Dodatkowo, układy sekcyjne można łatwo dostosować do różnych rozmiarów i kształtów, więc to naprawdę uniwersalne rozwiązanie w tekstyliach.

Pytanie 32

Prasowanie bluzek wykonanych z cienkiej żorżety z naturalnego jedwabiu powinno odbywać się w temperaturze

A. 150°C

B. 220°C

C. 180°C

D. 110°C

Prasowanie bluzek z cienkiej żorżety z jedwabiu naturalnego w temperaturze wyższej niż 150°C, jak wskazują inne dostępne odpowiedzi, może prowadzić do poważnych uszkodzeń materiału. Na przykład, prasowanie w temperaturze 220°C jest całkowicie nieodpowiednie dla jedwabiu, który zaczyna się topić już w temperaturze około 180°C. Zbyt wysoka temperatura może prowadzić do zniekształcenia kształtu bluzki oraz do powstania nieestetycznych przebarwień. Odpowiedź 110°C wydaje się być kusząca, ale jest zbyt niska, co może skutkować nieefektywnym usuwaniem zagnieceń, a tym samym wydłużonym czasem prasowania. Takie podejście prowadzi do frustracji oraz może skutkować nieodpowiednim wyglądem odzieży po zakończeniu procesu. Dobrą praktyką jest również przed prasowaniem przeprowadzić test na niewidocznej części materiału, aby upewnić się, że przyjęta temperatura nie wpłynie negatywnie na tkaninę. Zrozumienie właściwości materiałów jest kluczowe dla dbałości o odzież, a niewłaściwe podejście do prasowania może prowadzić do znacznych strat finansowych oraz zniechęcenia do dalszego użytkowania danej odzieży.

Pytanie 33

Jakiego rodzaju kontrolę powinni przeprowadzać brakarze wyrobów gotowych podczas weryfikacji poszczególnych sztuk odzieży w kontekście dokumentacji technicznej oraz zatwierdzonego wzoru?

A. Ostateczną pełną

B. Międzyoperacyjną pełną

C. Ostateczną reprezentatywną

D. Międzyoperacyjną reprezentatywną

Ostateczna pełna kontrola wyrobów gotowych jest kluczowym etapem w procesie zapewnienia jakości w branży odzieżowej. Ten rodzaj kontroli polega na dokładnym sprawdzeniu każdej sztuki odzieży pod kątem zgodności z dokumentacją techniczną oraz zatwierdzonym modelem. Ostateczna pełna kontrola ma na celu identyfikację wszelkich wad i niezgodności, zanim produkt trafi do klienta. Przykładem może być kontrola jakości ubrań przed ich pakowaniem i wysyłką – brakarze sprawdzają detale takie jak szwy, zapięcia, długość i szerokość, a także ogólny wygląd, aby upewnić się, że każdy element spełnia określone standardy. Standardy takie jak ISO 9001 podkreślają znaczenie jakości w każdym etapie produkcji, co czyni ostateczną pełną kontrolę niezbędną dla sukcesu w branży. Zastosowanie tej metody minimalizuje ryzyko reklamacji i zwiększa satysfakcję klientów, co jest kluczowe w konkurencyjnym rynku odzieżowym.

Pytanie 34

Jaką metodę warstwowania stosuje się do grubych, rozłożonych materiałów płaszczowych z wyraźnym wzorem?

A. Zygzak z przytrzymywaniem tkaniny

B. Odcinanie tkaniny na końcach nakładu

C. Składanie tkaniny na końcach nakładu

D. Zygzak z odcinaniem na końcach nakładu

Zastosowanie metod takich jak zaginania tkaniny w końcach nakładu, zygzaka z przytrzymywaniem tkaniny czy zygzaka z odcinaniem w końcach nakładu wykazuje szereg ograniczeń w kontekście grubych i rozłożonych tkanin płaszczowych z wyraźnym deseniem. Zaginanie tkaniny na końcach nakładu może prowadzić do nieestetycznych fałd i utraty struktury materiału, co jest szczególnie problematyczne w przypadku tkanin o dużej gramaturze, które nie układają się swobodnie. Ta technika nie tylko nie zabezpiecza krawędzi przed strzępieniem, ale również może zniekształcać wzór, co jest nieakceptowalne w odzieży, gdzie estetyka jest kluczowa. Z kolei zygzak z przytrzymywaniem tkaniny może powodować dodatkowe naprężenia na materiale, co w efekcie prowadzi do deformacji tkaniny, zwłaszcza pod wpływem użytkowania. Ostatecznie, zygzak z odcinaniem w końcach nakładu, mimo że może wydawać się sensowną alternatywą, nie zapewnia wystarczającej precyzji w przypadku grubych tkanin, co może skutkować nierównym wykończeniem krawędzi. Wszystkie te metody nie odpowiadają na fundamentalne potrzeby zachowania estetyki i trwałości tkaniny, co jest kluczowe w produkcji odzieży wierzchniej.

Pytanie 35

W metodzie organizacji produkcji występują wyspecjalizowane miejsca pracy oraz określony rytm działań

A. blokowej

B. indywidualnej

C. grupowej

D. potokowej

Wybór metody organizacji produkcji grupowej, indywidualnej lub blokowej może być mylący, jeśli nie rozumie się fundamentalnych różnic między nimi a metodą potokową. W przypadku produkcji grupowej, zespół pracowników może wykonywać różnorodne zadania, co nie sprzyja wyspecjalizowaniu stanowisk. Taki model organizacji pracy może prowadzić do nieefektywności, ponieważ członkowie grupy mogą nie mieć czasu na doskonalenie swoich umiejętności w konkretnej dziedzinie, co zmniejsza ich wydajność. W metodyce indywidualnej, każdy pracownik wykonuje całość zadania, co wprowadza nieprzewidywalność i może prowadzić do zmniejszenia tempa produkcji, a także nieefektywnego wykorzystania zasobów. Z kolei metoda blokowa skupia się na produkcji dużych partii, co wiąże się z długimi cyklami produkcyjnymi i może generować nadmiar zapasów, a tym samym marnotrawstwo. Każda z tych metod ma swoje miejsce w strategiach produkcyjnych, jednak nie zapewniają one tak wysokiego stopnia specjalizacji i stabilności jak organizacja potokowa. Kluczowym błędem jest także mylenie tych metod z pojęciem automatyzacji, które, choć może wspierać produkcję potokową, nie jest tym samym co rytmiczna organizacja pracy. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla efektywnego zarządzania procesami produkcyjnymi.

Pytanie 36

Z jakich tkanin można ułożyć najwięcej warstw w nakładzie?

A. płaszczowych wełnianych

B. ubraniowych lnianych

C. podszewkowych jedwabnych

D. letnich bawełnianych sukienkowych

Bawełna jest jednym z najczęściej stosowanych materiałów w odzieżnictwie, zwłaszcza w produkcji odzieży letniej, takiej jak sukienki. Charakteryzuje się wysoką przepuszczalnością powietrza oraz zdolnością do absorpcji wilgoci, co czyni ją idealnym wyborem na ciepłe dni. W przypadku bawełnianych sukienek letnich, ich konstrukcja i właściwości materiałowe pozwalają na swobodne układanie dużej liczby warstw, bez uczucia ciężkości czy dyskomfortu. Zgodnie z zasadami krawiectwa, lżejsze i bardziej elastyczne tkaniny, takie jak bawełna, umożliwiają lepsze dopasowanie oraz komfort noszenia. W praktyce, projektanci mody często wybierają bawełnę do kreacji wakacyjnych, ponieważ można z niej tworzyć różnorodne fasony, które są jednocześnie funkcjonalne i estetyczne. Dodatkowo, bawełna jest łatwa w pielęgnacji i ma dobrą trwałość, co zwiększa jej atrakcyjność jako materiału do intensywnego użytkowania.

Pytanie 37

Jaką metodę należy wykorzystać do oceny jakości materiałów odzieżowych przed ich rozkrojem, przy użyciu urządzenia pokazowego na ilustracji?

A. Metodę doświadczalnego użytkowania

B. Metodę laboratoryjną

C. Metodę organoleptyczną

D. Metodę analityczną

Metoda analityczna odnosi się do stosowania narzędzi i technik analitycznych do oceny właściwości materiałów na poziomie chemicznym lub fizycznym co nie jest adekwatne w kontekście przedstawionego urządzenia. Takie metody wymagają specjalistycznego sprzętu laboratoryjnego nie zaś maszyn do wizualnej inspekcji tkanin. Laboratoryjna metoda obejmuje badania w kontrolowanych warunkach laboratoryjnych i stosuje się ją do precyzyjnego określenia składu chemicznego czy właściwości wytrzymałościowych materiałów co również nie odnosi się do przedstawionego scenariusza. Z kolei doświadczalne użytkowanie odnosi się do praktycznego testowania materiału poprzez jego rzeczywiste zastosowanie w produkcie co nie jest możliwe do zrealizowania na etapie inspekcji wstępnej. W przypadku kontroli jakości materiałów odzieżowych kluczowe jest wczesne wykrycie widocznych wad w celu zapobiegania problemom na dalszych etapach produkcji co osiąga się poprzez metody organoleptyczne przy użyciu maszyny do inspekcji tkanin. Tego rodzaju badania są fundamentalnym elementem procesu zapewnienia jakości w przemyśle tekstylnym pozwalając na podejmowanie decyzji o akceptacji lub odrzuceniu materiałów przed ich rozkrojem i przetwarzaniem na gotowe wyroby co jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w branży.

Pytanie 38

Jakie elementy fasonu powinny być brane pod uwagę przy tworzeniu sukienki dla krągłych i niskich kobiet, biorąc pod uwagę obecne trendy w modzie?

A. Rękaw raglanowy oraz marszczony dół sukienki

B. Poziome cięcie w talii i szeroki kołnierz

C. Cięcia pionowe i wydłużony dekolt

D. Kloszowy dół sukienki oraz rękaw z bufką

Gdy myślimy o projektowaniu sukienek dla kobiet, które są niskie i mają większe kształty, cięcia poziome w talii oraz duże kołnierze to coś, co może nie zadziałać za dobrze. Cięcia poziome, zwłaszcza te w rejonie talii, mogą prowadzić do poszerzenia sylwetki, co wcale nie jest korzystne dla osób noszących większe rozmiary. To może sprawić, że figura wydaje się bardziej masywna. A duży kołnierz, który niby jest modny, przyciąga uwagę do góry i to wcale nie jest to, co chcemy, kiedy próbujemy zbalansować proporcje. Lepiej postawić na detale, które kierują wzrok w pionie. Jeśli chodzi o marszczony dół sukienki, to też może być problem, bo dodatkowa objętość może sprawić, że wygląd będzie cięższy. Rękaw raglanowy, mimo że jest wygodny, czasami też może nie pomagać, bo jego kształt nie zawsze sprzyja zrównoważeniu proporcji. W modzie nie chodzi tylko o to, by ładnie wyglądać, ale też o to, by było wygodnie. Dlatego warto unikać detali, które mogą zniekształcać naturalne proporcje ciała, a zamiast tego stosować rozwiązania, które poprawiają ogólny wygląd i samopoczucie.

Pytanie 39

Jaką maszynę powinno się wykorzystać do oceny jakości i ilości materiału w beli przed jego podziałem?

A. Przeglądarkę.

B. Planimeter.

C. Pantograf.

D. Ploter.

Wybór maszyn do oceny materiału przed rozkrojem powinien opierać się na ich funkcjonalności i przeznaczeniu. Planimetr jest narzędziem służącym do pomiaru powierzchni na mapach i planach, co nie ma zastosowania w kontekście analizy materiałów w beli. Dla przykładu, planimetr nie umożliwia oceny takich parametrów jak jakość tkaniny czy jej właściwości fizyczne, które są kluczowe dla procesu rozkroju. Pantograf, z kolei, jest urządzeniem stosowanym do reprodukcji rysunków w różnych skalach, co również nie jest odpowiednie w kontekście oceny materiałów. Jego głównym zastosowaniem jest przenoszenie wzorów, a nie analiza czy pomiar surowców. Ostatecznie, ploter, chociaż może być użyty do cięcia materiałów, nie jest narzędziem do przeglądania czy weryfikacji jakości surowców. Ploter ma swoje zastosowanie głównie w tworzeniu detali, a nie w ocenie jakości materiałów przed ich obróbką. Wybór niewłaściwego narzędzia do oceny materiałów prowadzi do błędów, które mogą negatywnie wpłynąć na cały proces produkcyjny i jakość finalnego produktu. Dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć funkcję każdego z tych narzędzi, aby podejmować świadome decyzje w zakresie technologii stosowanej w przemyśle.

Pytanie 40

W jakim systemie organizacji produkcji odzieży przewidziano wytwarzanie produktu, jeśli wydajność zespołu jest uzależniona od najsłabszego pracownika?

A. Synchro

B. Potokowym

C. Taśmy klasycznej

D. Taśmy sekcyjnej

Odpowiedź 'taśmy klasycznej' jest poprawna, ponieważ ten system organizacji produkcji opiera się na zasadzie, że wydajność całego zespołu jest determinowana przez najsłabsze ogniwo, czyli najwolniej pracującego pracownika. W taśmach klasycznych zastosowanie ma koncepcja synchronizacji pracy, gdzie wszystkie stanowiska muszą być ze sobą skoordynowane, aby uniknąć przestojów i strat. Na przykład, w produkcji odzieży, jeżeli jeden pracownik wykonuje swoją część pracy wolniej niż inni, to cała linia produkcyjna może ulec spowolnieniu, co prowadzi do obniżenia wydajności. Taśmy klasyczne są zatem idealne dla produkcji masowej, gdzie istotne jest, aby każdy etap procesu był zsynchronizowany z pozostałymi. Dobrą praktyką jest stosowanie analizy czasów pracy, aby zidentyfikować najsłabsze ogniwa i wprowadzić odpowiednie usprawnienia, co pozwala na zwiększenie efektywności całego zespołu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej