Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 9 czerwca 2025 09:00
Data zakończenia: 9 czerwca 2025 09:13

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Obiekt gastronomiczny, zajmujący się przygotowaniem posiłków abonamentowych, regeneracyjnych oraz dietetycznych dla wyznaczonej grupy osób, to

A. szpital

B. bistro

C. espresso

D. pizzeria

Pizzeria, espresso i bistro to rodzaje lokali gastronomicznych, które różnią się od szpitala pod względem celu działalności oraz oferowanych produktów. Pizzeria koncentruje się na serwowaniu pizzy i innych potraw włoskich, co ogranicza jej asortyment do szybkiej, często tłustej żywności. Takie podejście nie odpowiada na potrzeby zdrowotne osób wymagających specjalistycznej diety. Espresso to natomiast rodzaj kawy oraz miejsce, w którym serwowane są napoje kawowe, co nie ma związku z oferowaniem posiłków ani z dietetycznym podejściem do żywienia. Bistro, z kolei, to niewielka restauracja, która często serwuje dania kuchni regionalnej w przystępnych cenach. Choć bistro może oferować różnorodne potrawy, nie ma ono zwykle specjalizacji w zakresie diet regeneracyjnych czy terapeutycznych. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą wynikać z mylnego skojarzenia terminów gastronomicznych i ich zastosowania w kontekście medycyny. Pojęcia te są często mylone, co prowadzi do niedokładnych wniosków. Właściwe zrozumienie różnicy między lokalem gastronomicznym a instytucją medyczną, taką jak szpital, jest kluczowe dla identyfikacji ich funkcji i roli w społeczeństwie.

Pytanie 2

Mleko poddane obróbce UHT cechuje się

A. możliwością spożycia bez wcześniejszego gotowania

B. wyższą ilością witaminy C

C. utrzymywaniem właściwości mleka surowego

D. znacznym wzrostem zawartości bakterii kwasu mlekowego

Analiza pozostałych odpowiedzi ujawnia pewne powszechne błędne przekonania. Zwiększona zawartość witaminy C w mleku UHT jest nieprawdziwa, ponieważ proces UHT ma na celu przede wszystkim eliminację mikroorganizmów, a nie wzbogacenie mleka w witaminy. Mleko nie zawiera naturalnie dużych ilości witaminy C, a jego ilość nie zwiększa się w wyniku obróbki cieplnej. Kolejnym nieporozumieniem jest twierdzenie, że mleko UHT zachowuje cechy mleka surowego. W rzeczywistości, proces UHT zmienia strukturę niektórych białek oraz obniża zawartość niektórych enzymów i mikroelementów, co powoduje, że mleko UHT różni się od mleka surowego pod względem wartości odżywczej i sensorialnej. Ostatnia odpowiedź, sugerująca, że mleko UHT ma znacznie zwiększoną zawartość bakterii kwasu mlekowego, jest również błędna. Proces UHT, działając na zasadzie pasteryzacji w ekstremalnych warunkach, skutecznie redukuje liczbę wszelkich mikroorganizmów, w tym bakterii kwasu mlekowego. Dlatego mleko UHT jest znacznie czystsze mikrobiologicznie w porównaniu do mleka surowego, co czyni je bezpieczniejszym wyborem dla konsumentów. Te nieprawidłowe podejścia wynikają często z mylnego zapoznania się z procesami technologicznymi oraz ich skutkami na jakość produktów mleczarskich.

Pytanie 3

Jaką metodę obróbki termicznej powinno się zastosować do przygotowania "pstrąga na niebiesko"?

A. Smażenie

B. Zapiekanie

C. Pieczenie

D. Gotowanie

Wybór pieczenia, zapiekania lub smażenia w kontekście przygotowania 'pstrąga na niebiesko' oparty jest na błędnym zrozumieniu technik obróbki cieplnej. Pieczenie polega na obróbce cieplnej w piekarniku, co prowadzi do innego efektu – skórka ryby staje się chrupiąca, a wnętrze wysuszone, co nie jest pożądane w tej potrawie. Zapiekanie, podobnie jak pieczenie, również prowadzi do utraty naturalnej wilgotności ryby i zmiany struktury, co całkowicie odbiega od charakteru tradycyjnego przygotowania pstrąga na niebiesko. Smażenie zaś, polegające na obróbce w tłuszczu, także zniekształca naturalny smak i teksturę pstrąga, a dodatkowo zwiększa zawartość kaloryczną potrawy. Kluczowym błędem jest mylenie technik, które mają swoje specyficzne zastosowanie w innych potrawach, a nie w kontekście delikatnych ryb. Gotowanie pozwala zachować naturalny smak oraz konsystencję ryby, co jest podstawą tradycyjnego przepisu na pstrąga na niebiesko. Warto zrozumieć, że każda technika obróbki cieplnej ma swoje unikalne cechy i zastosowanie, co wpływa na finalny efekt kulinarny.

Pytanie 4

Która substancja wprowadzona do żywności pełni rolę konserwanta?

A. Lecytyna

B. Glutaminian sodu

C. Aspartam

D. Benzoesan sodu

Aspartam jest słodzikiem, który wykorzystywany jest głównie w produkcie żywnościowym jako substytut cukru, a nie jako środek konserwujący. Jego główną funkcją jest nadawanie słodkiego smaku, co czyni go popularnym w napojach dietetycznych oraz produktach niskokalorycznych. W związku z tym, nie spełnia on funkcji ochronnej, jakie pełnią substancje konserwujące. Glutaminian sodu to dodatek smakowy, który intensyfikuje umami, lecz nie wpływa na trwałość żywności, przez co nie można go klasyfikować jako środek konserwujący. Lecytyna, będąca emulgatorem, również nie ma właściwości konserwujących i jest stosowana w celu poprawy konsystencji oraz stabilności emulgacji w produktach spożywczych. Kluczowym błędem w rozumowaniu jest mylenie funkcji różnych dodatków do żywności. W przemyśle spożywczym każda substancja dodawana do żywności ma ściśle określoną rolę, a ich niewłaściwe przyporządkowanie może prowadzić do nieprawidłowego rozumienia ich zastosowania. Dlatego niezwykle ważne jest zrozumienie, że nie każdy dodatek do żywności działa jako konserwant, a ich klasyfikacja jest oparta na badaniach i regulacjach, które definiują ich funkcje w kontekście bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 5

Związki Maillarda powstają w trakcie wytwarzania

A. surówek

B. musów

C. pulpetów

D. frytek

Reakcje Maillarda są specyficznymi i złożonymi procesami chemicznymi, które występują w wyniku interakcji aminokwasów i cukrów redukujących w wysokotemperaturowym środowisku. W przypadku musów, pulpetów i surówek, nie są to potrawy, w których dochodzi do intensywnego smażenia lub pieczenia w warunkach sprzyjających powstawaniu tych związków. Musy, często przygotowywane z owoców lub warzyw, nie podlegają procesom wymagającym wysokich temperatur, co eliminuje możliwość zachodzenia reakcji Maillarda. Z kolei pulpety, mimo że mogą być smażone, często są przygotowywane na parze lub gotowane, co ogranicza reakcje Maillarda, a surówki z reguły nie są poddawane obróbce cieplnej. Z tego powodu, mylenie tych potraw z frytkami w kontekście reakcji Maillarda jest typowym błędem myślowym, który wynika z niepełnego zrozumienia procesów chemicznych zachodzących podczas gotowania. Kluczowe jest więc, aby przy nauce o kulinariach nie tylko znać nazwy potraw, ale również głęboko rozumieć procesy, którym podlegają podczas przygotowywania, co jest niezbędne do osiągnięcia wysokiej jakości dań.

Pytanie 6

Jakie ciasto jest wymagane do przygotowania vol-au-vent?

A. francuskie

B. drożdżowe

C. naleśnikowe

D. makaronowe

Vol-au-vent to naprawdę super danie z Francji. Jest lekkie i ma takie puszyste ciasto, które po prostu rozpływa się w ustach. Do jego zrobienia potrzebne jest ciasto francuskie – takie wielowarstwowe, zrobione z masła i mąki. To ciasto rośnie podczas pieczenia, co sprawia, że jest idealne do różnorodnych farszów, zarówno słonych, jak i słodkich. Można je na przykład wypełnić kremem grzybowym albo mięsnym, co dodaje mu elegancji. Warto też wspomnieć, że w profesjonalnych kuchniach często robią to ciasto na miejscu, żeby było świeże i smakowało najlepiej. Myślę, że kluczowe jest, żeby dobrze znać technikę przygotowania takiego ciasta, bo to naprawdę wpływa na końcowy efekt, a smak jest najważniejszy.

Pytanie 7

Zatkany komin w kuchni z instalacją gazową stwarza ryzyko zatrucia dla pracujących tam kucharzy

A. czadem

B. aflatoksyną

C. pestycydem

D. oktanem

Odpowiedź czadem jest prawidłowa, ponieważ niedrożny przewód kominowy w kuchni z instalacją gazową może prowadzić do gromadzenia się tlenku węgla, który jest bezbarwnym i bezwonnym gazem. Tlenek węgla powstaje podczas niepełnego spalania gazu, co może mieć miejsce w przypadku, gdy przewód kominowy jest zablokowany i nie odprowadza spalin. W takich warunkach kucharze i personel pracujący w kuchni narażeni są na ryzyko zatrucia, które może być poważne, a w skrajnych przypadkach prowadzić do śmierci. Zgodnie z normami bezpieczeństwa, takie jak Polska Norma PN-EN 15004-1, instalacje gazowe muszą być odpowiednio wentylowane i wyposażone w sprawne przewody kominowe, aby zapewnić bezpieczne warunki pracy. Regularne przeglądy techniczne i czyszczenie przewodów kominowych są kluczowe dla zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania oraz minimalizacji ryzyka zatrucia czadem.

Pytanie 8

Jakie tłuszcze pochodzą wyłącznie z roślin?

A. Masło i olej arachidowy

B. Margaryna i olej sojowy

C. Tran oraz olej słonecznikowy

D. Łój oraz olej winogronowy

Margaryna i olej sojowy to tłuszcze pochodzenia wyłącznie roślinnego. Margaryna, będąca zamiennikiem masła, jest produktem wytwarzanym głównie z olejów roślinnych, co czyni ją doskonałym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych. Olej sojowy z kolei jest otrzymywany z nasion soi i jest powszechnie stosowany w przemyśle spożywczym ze względu na swoje właściwości zdrowotne, takie jak obniżanie poziomu cholesterolu. Zarówno margaryna, jak i olej sojowy są zalecane w diecie wegańskiej i wegetariańskiej, gdzie kluczowe jest unikanie tłuszczów pochodzenia zwierzęcego. W kontekście dobrych praktyk żywieniowych, zaleca się stosowanie olejów roślinnych jako źródła zdrowych tłuszczy, które wspierają prawidłowe funkcjonowanie organizmu, przyczyniają się do obniżenia ryzyka chorób sercowo-naczyniowych oraz dostarczają niezbędnych kwasów tłuszczowych, takich jak omega-3 i omega-6. Dodatkowo, wybierając te produkty, wspieramy zrównoważony rozwój oraz zmniejszamy nasz ślad węglowy, ponieważ produkcja roślinnych tłuszczy ma mniejszy wpływ na środowisko niż produkcja tłuszczów zwierzęcych.

Pytanie 9

Jak nazywa się zupa pochodząca z Włoch?

A. zupa cebulowa

B. zupa gulaszowa

C. szczi

D. minestra

Minestra to tradycyjna włoska zupa, która może mieć wiele różnych wariantów, ale jej podstawą są zazwyczaj świeże składniki, takie jak warzywa, zioła oraz czasami makaron lub ryż. Włochy są znane z różnorodności przepisów na zupy, a minestra zajmuje w nich szczególne miejsce. W zależności od regionu, przepis na minestra może różnić się składem, jednak kluczowym elementem jest użycie sezonowych warzyw, co pozwala na uzyskanie pełni smaków i aromatów. Zupy te są nie tylko pyszne, ale również zdrowe, dostarczając wielu witamin i minerałów. W praktyce kulinarnej, przygotowanie minestry to doskonały sposób na wykorzystanie resztek warzyw lub tych, które są w danym momencie najświeższe. Warto również wspomnieć, że w tradycyjnej kuchni włoskiej, zupy są często podawane jako pierwsze danie, co stanowi przykład włoskiej filozofii kulinarnej, której celem jest celebracja smaków i składników. Warto zatem wprowadzić minestra do swojego menu, aby cieszyć się jej różnorodnością oraz zdrowotnymi korzyściami.

Pytanie 10

Jaki proces ma miejsce podczas podgrzewania cukru na suchej patelni?

A. Dekstrynizacja

B. Denaturacja

C. Karmelizacja

D. Retrogradacja

Karmelizacja to naprawdę ciekawy proces. Dzieje się to, gdy ogrzewasz cukier, co sprawia, że on się rozkłada i powstają nowe, fajne związki chemiczne. Te związki nadają cukru charakterystyczny kolor i smak, co jest super ważne w kuchni. Kiedy cukier osiąga temperaturę powyżej 160°C, zaczyna się to wszystko dziać. Możesz wtedy uzyskać różne smaki i aromaty, takie jak dihydroksyacetofenon czy różne kwasy organiczne. To dlatego karmelizacja jest taka popularna w cukiernictwie i w tworzeniu sosów czy napojów. Umiejętność karmelizacji jest też mega istotna, gdy robisz takie dania jak crème brûlée czy karmelizowane owoce. Naprawdę, nie tylko wygląda lepiej, ale też smakuje dużo lepiej. Ważne jest jednak, żeby to kontrolować, bo jak przypalisz, to może być nieprzyjemne w smaku, a i wartości odżywcze też mogą ucierpieć.

Pytanie 11

Proces przygotowania kaszy krakowskiej w formie sypkiej składa się z następujących etapów:

A. obróbka cieplna, zacieranie jajem

B. obróbka cieplna, zacieranie tłuszczem

C. zacieranie tłuszczem, obróbka cieplna

D. zacieranie jajem, obróbka cieplna

Zacieranie tłuszczem lub jajem oraz obróbka cieplna to kluczowe etapy przygotowania kaszy krakowskiej, jednak nie wszystkie kombinacje są poprawne. Na przykład, zacieranie tłuszczem jest podejściem, które nie jest standardowo stosowane w przygotowywaniu kaszy krakowskiej. Tłuszcz, jak masło czy olej, może być użyty jako dodatek do potrawy po ugotowaniu, jednak nie pełni funkcji wiążącej, jak w przypadku jaj. Użycie tłuszczu przed obróbką cieplną nie przyczyni się do osiągnięcia pożądanej sypkości. Ponadto, obróbka cieplna przed zacieraniem jajem jest błędem, ponieważ jaja wymagają kontaktu z surową kaszą, aby mogły skutecznie związać składniki. W praktyce, wiele osób może błędnie zakładać, że obróbka cieplna jest pierwszym krokiem, co prowadzi do uzyskania lepkiej i zbitej konsystencji kaszy. Kluczowe jest, aby pamiętać, że każde z tych podejść wymaga specyficznego procesu, który nie może być zmieniany bez konsekwencji na efekt końcowy. Dlatego też, korzystnie jest trzymać się sprawdzonych metod kulinarnych, które zapewniają optymalne rezultaty. Zrozumienie tych podstawowych zasad oraz ich praktyczne zastosowanie w kuchni pozwala na uniknięcie częstych błędów i uzyskanie idealnej kaszy krakowskiej.

Pytanie 12

Suflet serowy powinien być serwowany

A. w głębokim talerzu

B. w bulionówce na spodku

C. w pucharku na podstawce

D. w kokilce na podstawce

Suflet z sera to potrawa o delikatnej strukturze, która wymaga odpowiedniego naczynia do podania. Kokilki, znane również jako kokilki do sufletów, są idealnym wyborem, ponieważ ich kształt i rozmiar sprzyjają równomiernemu wypiekaniu oraz zachowaniu właściwej konsystencji potrawy. Dzięki wysokim ściankom kokilki suflet ma szansę prawidłowo wyrosnąć, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej tekstury – lekkiej i puszystej. Dodatkowo, podawanie w kokilce na podstawce zapewnia estetykę serwowania, co jest istotne w gastronomii. Użycie podstawki chroni również stół przed ewentualnymi zanieczyszczeniami oraz poruszaniem się naczynia. W praktyce, podanie sufletu w kokilce jest zgodne z tradycyjnymi standardami kulinarnymi, które doskonale podkreślają finezję tego dania. Suflet z sera często serwuje się jako przystawkę w eleganckich restauracjach, co dodatkowo potwierdza jego status jako klasyka w kuchni francuskiej.

Pytanie 13

Aby zminimalizować straty składników odżywczych w trakcie krojenia owoców, należy podjąć działania w celu ochrony rozdrobnionych surowców

A. chronić przed dostępem światła i tlenu

B. posłodzić od razu po rozdrobnieniu

C. zalać przegotowaną letnią wodą z octem

D. schłodzić w osłodzonej wodzie z lodem

Ochrona rozdrobnionych owoców przed dostępem światła i tlenu jest kluczowym działaniem, mającym na celu minimalizację strat składników odżywczych. Światło, zwłaszcza promieniowanie UV, może prowadzić do degradacji ważnych witamin, takich jak witamina C, a także do utleniania innych cennych substancji. Z kolei tlen sprzyja procesom utleniania, które są odpowiedzialne za utratę świeżości i jakości owoców. Praktycznym przykładem może być przechowywanie pokrojonych owoców w szczelnych pojemnikach lub ich owinięcie w folię aluminiową, co ogranicza kontakt z powietrzem. Warto również stosować metody takie jak przechowywanie w lodówce, które dodatkowo spowalniają procesy enzymatyczne. W branży gastronomicznej i cateringowej dbałość o jakość składników to standard, który bezpośrednio wpływa na końcowy efekt dań oraz satysfakcję klientów. Dlatego ważne jest przestrzeganie zasad przechowywania, które zachowują wartości odżywcze i organoleptyczne owoców.

Pytanie 14

Jakiego koloru deski należy używać do krojenia ugotowanych jaj?

A. w kolorze żółtym

B. w kolorze brązowym

C. w kolorze białym

D. w kolorze niebieskim

Poprawna odpowiedź to biała deska, ponieważ kolor biały jest zgodny z zaleceniami dotyczącymi higieny w kuchni. Używanie białych desek do krojenia jest standardem w przemyśle gastronomicznym, gdyż pozwala na łatwe zidentyfikowanie zanieczyszczeń oraz resztek żywności, co jest kluczowe dla utrzymania odpowiednich standardów sanitarno-epidemiologicznych. Deski w kolorze białym są zazwyczaj dedykowane do krojenia produktów, które nie przekładają się na kontaminację, takich jak gotowane jajka, drobne mięsa, czy nabiał. W praktyce związane jest to z ograniczeniem ryzyka przenoszenia patogenów oraz zapewnieniem, że resztki żywności nie będą wpływać na smak i jakość kolejnych przygotowywanych potraw. Dodatkowo, w wielu systemach zarządzania bezpieczeństwem żywności, takich jak HACCP, korzystanie z desek w kolorze białym jest częścią wytycznych dotyczących higieny i bezpieczeństwa w kuchni, co podkreśla ich rolę w zachowaniu czystości i bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 15

Jaką ilość groszku ptysiowego należy przygotować, aby wystarczyło na 150 porcji zupy, jeśli do jednej porcji wykorzystuje się 15 g?

A. 750 g

B. 2250 g

C. 1500 g

D. 225 g

Aby obliczyć ilość groszku ptysiowego potrzebnego do przygotowania 150 porcji zupy, należy pomnożyć liczbę porcji przez masę groszku przypadającą na jedną porcję. W tym przypadku 150 porcji mnożymy przez 15 g, co daje 2250 g. Takie podejście jest zgodne z praktykami kulinarnymi, które wymagają precyzyjnego dozowania składników, aby zapewnić spójność potrawy. W gastronomii, szczególnie w dużych lokalach, kluczowe jest dokładne obliczenie składników, aby uniknąć marnotrawstwa oraz zapewnić odpowiednią jakość serwowanych dań. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie menu w restauracji na dużą imprezę, gdzie każda porcja musi być starannie odmierzone, by zaspokoić oczekiwania klientów oraz zachować standardy wydania. Warto również podkreślić, że znajomość właściwego dozowania składników wspiera efektywność operacyjną lokalu oraz wpływa na kontrolę kosztów.

Pytanie 16

Czym jest galantyna?

A. z nóżek wieprzowych

B. z owoców morza

C. z zsiadłego mleka

D. z kurczaka

Wybór odpowiedzi związanych z zsiadłym mlekiem, owocami morza czy nóżkami wieprzowymi to nie jest najlepszy pomysł, bo te składniki nie mają nic wspólnego z galantyną. Zsiadłe mleko, chociaż wielu ludzi je używa, to nie ma szans w tym przypadku, bo galantyna to głównie mięso. Galantyna z owoców morza to rzadkość i nie uznaje się jej za tradycyjną wersję potrawy, co może wprowadzać zamieszanie. Nóżki wieprzowe, mimo że są używane w polskiej kuchni, również nie pasują, bo galantyna bazuje na mięsie drobiowym, a kurczak jest najlepszy do tego, bo fajnie się go obrabia i smakuje delikatnie. Często ludzie mogą pomylić składniki jak zsiadłe mleko czy owoce morza z galantyną, co może prowadzić do nieporozumień. Niezrozumienie, czym tak naprawdę jest galantyna, może wpłynąć na to, jak ją przygotowujesz, a to z kolei jest ważne, żeby osiągnąć dobre rezultaty w kuchni.

Pytanie 17

Etapy takie jak: przesiewanie mąki -> przygotowanie ciasta -> wyrabianie -> formowanie -> pieczenie, są charakterystyczne dla produkcji

A. biszkopta

B. makaronu

C. klusek francuskich

D. sosu holenderskiego

Produkcja makaronu jest skomplikowanym procesem, który obejmuje szereg kluczowych etapów, takich jak przesianie mąki, zarabianie ciasta, wyrabianie, formowanie oraz obróbkę cieplną. Przesiewanie mąki ma na celu usunięcie zanieczyszczeń oraz zapewnienie jednorodności, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej tekstury makaronu. Zarabianie ciasta polega na połączeniu mąki z wodą i ewentualnie jajkami, co tworzy elastyczną masę. Wyrabianie to proces, w którym ciasto staje się sprężyste i gładkie, a jego struktura ulega poprawie, co jest istotne dla późniejszego formowania. Formowanie makaronu może przyjmować różne kształty, a jego finalna obróbka cieplna, np. suszenie lub gotowanie, pozwala na osiągnięcie pożądanej smaku i konsystencji. Dobre praktyki w produkcji makaronu uwzględniają odpowiednie parametry każdego z tych etapów, co przekłada się na jakość końcowego produktu. Makaron jest podstawowym składnikiem wielu dań kuchni włoskiej, takich jak spaghetti czy lasagne, i jego właściwe przygotowanie ma kluczowe znaczenie w gastronomii.

Pytanie 18

Czym są dipy?

A. sosy do podawania z warzywami

B. napoje na bazie owoców.

C. słodkie sosy do deserów.

D. zupy z dodatkiem przypraw.

Dipy to sosy, które są często stosowane do podawania z surowymi lub gotowanymi warzywami. Ich celem jest wzbogacenie smaku warzyw oraz stworzenie atrakcyjnej przekąski, która zachęca do ich spożywania. Dipy mogą mieć różnorodne składniki, w tym jogurty, majonez, śmietanę, a także różne zioła i przyprawy, co pozwala na uzyskanie szerokiego wachlarza smaków. Przykładowo, dip na bazie jogurtu greckiego z dodatkiem czosnku i koperku świetnie komponuje się z marchewką, papryką czy ogórkiem. Stosowanie dipów w diecie ma również zalety zdrowotne – zachęcają do jedzenia warzyw, które są bogate w witaminy, minerały i błonnik. W kontekście kulinarnym, dipy stanowią istotny element wielu potraw, w tym dań na zimno, czy jako element cateringu na przyjęciach. Warto zauważyć, że dipy są zgodne z trendami zdrowego żywienia, które promują spożycie większej ilości warzyw. W związku z tym, wprowadzenie dipów do codziennej diety może być korzystne dla zdrowia.

Pytanie 19

Obniżenie wilgotności powietrza w przechowalni ziemniaków do wartości 60-70% prowadzi do

A. wzrostu stężenia witaminy C w ziemniakach

B. znacznych strat naturalnych ziemniaków

C. pochłaniania pary wodnej przez ziemniaki

D. rozkładu skrobi obecnej w ziemniakach

Spadek wilgotności powietrza w magazynie ziemniaków do poziomu 60-70% prowadzi do znacznych strat w ilości przechowywanych bulw. Ziemniaki są organizmami żywymi, które w procesie przechowywania absorbują i wydzielają wodę, co jest kluczowe dla ich kondycji. Przy niskiej wilgotności, ziemniaki mogą tracić wodę w sposób nadmierny, co skutkuje ich wysychaniem i zmniejszeniem masy. Standardy przechowywania ziemniaków zalecają utrzymanie wilgotności na poziomie 85-90% w celu zminimalizowania tych strat. Praktyczne podejście do przechowywania ziemniaków powinno obejmować monitorowanie zarówno temperatury, jak i wilgotności powietrza. Odpowiednie warunki przechowywania wpływają na jakość ziemniaków oraz ich czas trwałości. Utrzymanie właściwych parametrów nie tylko redukuje straty naturalne, ale również zachowuje walory organoleptyczne, co jest kluczowe dla rynku spożywczego.

Pytanie 20

Ile białka pełnowartościowego znajduje się w 1 szklance mleka (250 ml), jeśli zawartość białka w mleku spożywczym wynosi 3%?

A. 6,0 g

B. 3,0 g

C. 7,5 g

D. 4,5 g

Odpowiedź 7,5 g jest poprawna, ponieważ zawartość białka w mleku wynosi 3%, a 1 szklanka mleka to 250 ml. Aby obliczyć ilość białka w tej objętości, należy zastosować następujący wzór: Ilość białka = objętość mleka (ml) × procent białka. Zatem: 250 ml × 0,03 = 7,5 g białka. Białko zawarte w mleku jest białkiem pełnowartościowym, co oznacza, że zawiera wszystkie niezbędne aminokwasy, które są ważne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Regularne spożywanie białka z mleka może wspierać procesy regeneracyjne w organizmie oraz rozwój masy mięśniowej, co ma kluczowe znaczenie dla osób aktywnych fizycznie. Zgodnie z zaleceniami dietetyków, mleko i produkty mleczne powinny być integralną częścią zrównoważonej diety, zapewniając odpowiednią podaż białka, wapnia i innych składników odżywczych.

Pytanie 21

Jakie danie deserowe można zalecić osobie na diecie łatwostrawnej?

A. lody melba

B. krem sułtański

C. galaretkę truskawkową

D. tort czekoladowy

Galaretka truskawkowa jest idealnym deserem dla osób na diecie łatwo strawnej z kilku powodów. Po pierwsze, jest lekkostrawna, co oznacza, że nie obciąża układu pokarmowego, a jej składniki są łatwo przyswajalne. Głównym składnikiem galaretki jest sok owocowy oraz żelatyna, co czyni ją niskokalorycznym wyborem, odpowiednim dla osób, które muszą ograniczać kalorie w diecie. Ponadto galaretka dostarcza witamin i minerałów, szczególnie z owoców, dzięki czemu jest nie tylko smaczna, ale i wartościowa odżywczo. W praktyce, serwowanie galaretki jako deseru może być również dostosowane do indywidualnych potrzeb dietetycznych, na przykład poprzez użycie naturalnych słodzików lub przygotowanie jej z niskosłodzonymi sokami owocowymi. Warto również zwrócić uwagę na to, że galaretka jest łatwa do przygotowania i może być podawana na zimno, co jest pożądane w przypadku osób, które mają problemy z apetytem lub trawieniem. Dobre praktyki żywieniowe sugerują, aby wybierać desery, które są lekkie i korzystne dla organizmu, a galaretka truskawkowa doskonale wpisuje się w te zalecenia.

Pytanie 22

Uzupełnieniem wartości odżywczych potrawy głównej, która składa się z pierogów z mięsem, w sezonie zimowym, jest

A. marchewka smażona.

B. sałatka z buraków.

C. ogórek konserwowy,

D. surówka z kapusty kiszonej.

Choć jarzynka z buraczków, marchewka zasmażana i ogórek konserwowy mogą być smacznymi dodatkami do posiłku, nie są one optymalnym wyborem na zimowe uzupełnienie dania głównego, takiego jak pierogi z mięsem. Jarzynka z buraczków, mimo że bogata w witaminy i minerały, jest często podawana na ciepło i może nie być wystarczająco sycąca, a jej smak może niekompatybilny z pierogami. Marchewka zasmażana, chociaż dostarcza beta-karotenu, traci część wartości odżywczych podczas obróbki cieplnej, co czyni ją mniej korzystnym wyborem w porównaniu do surowych lub fermentowanych warzyw. Z kolei ogórek konserwowy, będący produktem przetworzonym, nie ma tak wysokiej wartości odżywczej jak surówka z kapusty kiszonej, a jego ostry smak może dominować nad delikatnością pierogów. W kontekście żywienia, kluczowe jest zrozumienie, że zimą organizm potrzebuje większej ilości witamin i minerałów, a te najlepiej dostarcza się poprzez świeże i fermentowane produkty, które wspierają układ odpornościowy. Nieprawidłowy wybór dodatków może prowadzić do braku równowagi w diecie i niekorzystnych skutków zdrowotnych, dlatego tak ważne jest, aby stosować się do zasad zdrowego odżywiania oraz dobrych praktyk kulinarnych.

Pytanie 23

Na podstawie danych z tabeli wskaż optymalną temperaturę przechowywania orzechów włoskich.

Temperatura przechowywania owoców
Lp.	Grupa owoców	Temperatura przechowywania
1.	owoce suche	od 2 do 5°C
2.	owoce pestkowe	od -1 do +1°C
3.	owoce ziarnkowe	od 0 do 4°C
4.	owoce południowe	od 1,5 do 16°C

A. od 1,5 do 16°C

B. od 2 do 5°C

C. od -1 do +1°C

D. od 0 do 4°C

No, nie do końca tak to działa, jeśli chodzi o orzechy włoskie. Wybór złej temperatury przechowywania może wynikać z tego, że nie wiesz, jak one działają. Odpowiedzi sugerujące przechowywanie w różnych zakresach, jak -1 do +1°C, 0 do 4°C albo 1,5 do 16°C, nie uwzględniają tego, co naprawdę jest najlepsze dla tych orzechów. Jak trzymasz je w zbyt zimnych warunkach, może się to skończyć 'szokiem termicznym', co psuje im strukturę i smak. Z kolei ta szeroka temperatura od 1,5 do 16°C nie jest zbyt fajna, bo wyższe wartości mogą prowadzić do szybkiej degradacji. Pamiętaj, że nie chodzi tylko o temperaturę, ale też o wilgotność i dostęp powietrza. Źle dobrane warunki mogą doprowadzić do strat finansowych, co dla producentów jest kiepską sprawą. Dlatego miej na uwadze te wytyczne, bo naprawdę mogą pomóc w uniknięciu błędów przy przechowywaniu orzechów.

Pytanie 24

Jakie urządzenie należy zastosować do określenia wilgotności w magazynie?

A. manometru

B. detektora

C. barometru

D. higrometru

Higrometr jest urządzeniem służącym do pomiaru wilgotności powietrza. W kontekście magazynów, gdzie przechowywane są różne towary, w tym materiały wrażliwe na wilgoć, jego zastosowanie jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich warunków przechowywania. Pomiar wilgotności pomaga w zapobieganiu rozwojowi pleśni, grzybów oraz innych mikroorganizmów, które mogą uszkodzić przechowywane produkty. W praktyce, higrometry są często używane w systemach monitorowania klimatu w magazynach, co jest zgodne z normami ISO, które zalecają utrzymanie właściwego poziomu wilgotności dla różnych towarów. Przykładem może być magazyn, w którym przechowuje się drewno; zbyt wysoka wilgotność może prowadzić do deformacji i rozwoju grzybów. Odpowiednie monitorowanie za pomocą higrometru pozwala na wczesne wykrycie niekorzystnych warunków i podjęcie działań prewencyjnych.

Pytanie 25

W placówce gastronomicznej, niezależnie od typu i kategorii, serwowanie dań powinno następować w ustalonej kolejności:

A. danie zasadnicze -> zupa -> deser -> zakąska zimna

B. deser -> zakąska zimna -> zupa -> danie zasadnicze

C. zupa -> danie zasadnicze -> zakąska zimna -> deser

D. zakąska zimna -> zupa -> danie zasadnicze -> deser

Serwowanie potraw w odpowiedniej kolejności jest kluczowe dla zapewnienia optymalnego doświadczenia gastronomicznego. Właściwa sekwencja serwowania potraw to zakąska zimna, zupa, danie zasadnicze, a na końcu deser. Taki porządek wynika z tradycyjnych zasad gastronomicznych, które mają na celu stopniowe prowadzenie gościa przez różnorodność smaków i tekstur. Zakąski zimne, takie jak sałatki czy przystawki, pobudzają apetyt i przygotowują podniebienie na dalsze dania. Zupa, często podawana jako danie rozgrzewające, wprowadza płynne elementy do posiłku. Danie zasadnicze stanowi kulminację doświadczenia kulinarnego, podczas gdy deser, serwowany na końcu, ma za zadanie zakończyć posiłek słodką nutą. Taki porządek jest zgodny z dobrymi praktykami w gastronomii, które rekomendują, aby smakowitość i różnorodność potraw były stopniowo wprowadzane, co przyczynia się do lepszej percepcji każdego dania. Ważne jest, aby pamiętać, że odpowiednia kolejność serwowania wpływa na satysfakcję klienta oraz ogólną ocenę usług gastronomicznych.

Pytanie 26

Przedstawiony proces produkcji ilustruje etapy przygotowania

A. placków ziemniaczanych

B. ziemniaków faszerowanych

C. ziemniaków puree

D. pyz ziemniaczanych

Schemat produkcyjny przedstawiony w pytaniu dokładnie odzwierciedla proces przygotowania placków ziemniaczanych, które są popularnym daniem w wielu kuchniach. Proces ten rozpoczyna się od obróbki wstępnej brudnych ziemniaków, co oznacza ich dokładne umycie i oczyszczenie. Następnie ziemniaki są rozdrabniane, co może odbywać się przez tarcie lub miksowanie, co pozwala uzyskać odpowiednią konsystencję. Kolejnym krokiem jest mieszanie składników, co często obejmuje dodanie cebuli, jajek oraz przypraw, co nadaje plackom smak i teksturę. Formowanie to etap, w którym przygotowuje się małe placuszki, które są następnie smażone na złoty kolor na gorącym oleju. Placki ziemniaczane można serwować na różne sposoby, często z dodatkiem kwaśnej śmietany lub sosu. W przemyśle gastronomicznym kluczowe jest przestrzeganie standardów higieny oraz technik kulinarnych, co zapewnia bezpieczeństwo żywności oraz jej wysoką jakość.

Pytanie 27

Nadzór nad utrzymaniem ciągłości łańcucha chłodniczego produktów mlecznych w trakcie ich przyjmowania do magazynu ma na celu zminimalizowanie zagrożeń

A. mikrobiologicznych

B. technologicznych

C. chemicznych

D. fizycznych

Mimo że w kontekście monitorowania łańcucha chłodniczego można pomyśleć o zagrożeniach chemicznych, fizycznych czy technologicznych, to kluczowym ryzykiem dla produktów mleczarskich pozostają zagrożenia mikrobiologiczne. Wybór odpowiedzi związanych z zagrożeniami chemicznymi może wynikać z błędnego zrozumienia, że substancje chemiczne, takie jak pestycydy czy konserwanty, są głównym zagrożeniem w kontekście bezpieczeństwa żywności. Jednak to nie temperatury i warunki przechowywania są odpowiedzialne za te chemiczne zanieczyszczenia, lecz niewłaściwe praktyki uprawy i przetwarzania. Również odpowiedzi związane z zagrożeniami fizycznymi często dotyczą kwestii takich jak zanieczyszczenia mechaniczne, jednak nie są one priorytetem w przypadku produktów łatwo psujących się, jak mleko. Nie można pomijać technologicznych aspektów, ale należy zwrócić uwagę, że technologia sama w sobie nie jest zagrożeniem, lecz narzędziem do poprawy bezpieczeństwa żywności. Kluczowe jest zrozumienie, że wszelkie te zagrożenia mogą być efektywnie kontrolowane tylko wtedy, gdy podstawowy problem - ryzyko biologiczne - jest odpowiednio zarządzany, a to wymaga utrzymania warunków chłodniczych, które zapobiegają rozwojowi mikroorganizmów. Dlatego błędne podejście polegające na ignorowaniu zagrożeń mikrobiologicznych prowadzi do nieefektywnych strategii kontroli jakości.

Pytanie 28

Jakie urządzenie zapewni właściwą temperaturę talerzy podczas serwowania gorących potraw?

A. Warnik

B. Bemar bankietowy

C. Szafa przelotowa

D. Podgrzewacz

Bemar bankietowy jest powszechnie używany w branży gastronomicznej, jednak jego główną rolą jest przechowywanie potraw w ciepłej wodzie, a nie ich podgrzewanie. Choć zapewnia on długotrwałą temperaturę, często nie jest wystarczająco skuteczny w przypadku potraw o różnych pojemnościach lub różnych rodzajach żywności, co może prowadzić do nierównomiernego podgrzania. Warnik, z drugiej strony, jest przeznaczony głównie do podgrzewania wody, co czyni go mało przydatnym w kontekście serwowania potraw gorących. Szafa przelotowa, mimo że jest użyteczna w przypadku serwowania potraw w dużych ilościach, w rzeczywistości nie jest tak efektywna jak podgrzewacz, gdyż jej głównym celem jest transport potraw, a nie ich bezpośrednie podgrzewanie. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji i zastosowania tych urządzeń, co prowadzi do nieodpowiednich wyborów podczas eksploatacji sprzętu w gastronomii. Aby utrzymać odpowiednią jakość serwowanych potraw, kluczowe jest zrozumienie właściwości i zastosowań każdego z tych urządzeń oraz ich wpływu na bezpieczeństwo i jakość jedzenia.

Pytanie 29

Kluczowym punktem, który powinno się nadzorować podczas przygotowywania udek faszerowanych pieczarkami oraz papryką, jest temperatura

A. blanszowania papryki

B. smażenia cebuli

C. pieczenia udek

D. duszenia pieczarek

Prawidłowa odpowiedź to temperatura pieczenia udek, ponieważ jest to kluczowy element, który należy monitorować, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności. Temperatura wewnętrzna drobiu powinna wynosić co najmniej 75°C, co pozwala na zabicie potencjalnych patogenów, takich jak Salmonella. W przypadku udek faszerowanych, należy również zwrócić uwagę na temperaturę farszu, który powinien osiągnąć tę samą minimalną temperaturę, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na używaniu termometru kuchennego do pomiaru temperatury w najgrubszej części mięsa. Dobre praktyki w gastronomii podkreślają znaczenie ścisłego monitorowania temperatury potraw, aby spełniać normy sanitarno-epidemiologiczne. Ponadto, odpowiednie pieczenie udek zapewnia również właściwą konsystencję i smak potrawy, co jest istotne w kontekście jakości kulinarnej.

Pytanie 30

Która kategoria obejmuje artykuły bogate w białko?

A. Dorsz, jaja, soja

B. Dorsz, miód, ryż

C. Masło, jaja, soja

D. Masło, miód, ryż

Odpowiedź 'Dorsz, jaja, soja' jest poprawna, ponieważ wszystkie wymienione produkty są znane z wysokiej zawartości białka, co czyni je wartościowym elementem diety. Dorsz to ryba, która nie tylko dostarcza białka, ale także jest źródłem kwasów tłuszczowych omega-3, które są korzystne dla zdrowia sercowo-naczyniowego. Jaja są jednym z najbardziej kompletnych źródeł białka, zawierającym wszystkie niezbędne aminokwasy, co czyni je idealnym składnikiem diety dla osób aktywnych fizycznie oraz sportowców. Soja, z kolei, jest doskonałym źródłem białka roślinnego, a jej wszechstronność w kuchni sprawia, że może być stosowana w wielu potrawach, zarówno w postaci tofu, jak i edamame. W kontekście dobrych praktyk żywieniowych, zaleca się, aby dieta zawierała odpowiednią ilość białka, szczególnie w przypadku osób dążących do budowy masy mięśniowej lub regeneracji po intensywnym wysiłku. Włączenie tych produktów do codziennych posiłków jest zatem korzystne dla zdrowia i wydolności organizmu.

Pytanie 31

Jakie urządzenie nadaje się do gotowania, pieczenia, smażenia, zapiekania oraz rozmrażania?

A. Piec konwekcyjno-parowy

B. Kuchnia mikrofalowa z grillem

C. Piekarnik z termoobiegiem

D. Kuchenka indukcyjna

Piec konwekcyjno-parowy jest urządzeniem, które łączy w sobie funkcje gotowania, pieczenia, smażenia, zapiekania oraz rozmrażania. Wykorzystuje on technologię konwekcji oraz pary, co pozwala na efektywne i zdrowe przygotowywanie potraw. Dzięki obiegowi gorącego powietrza, ciepło dociera równomiernie do wszystkich elementów potrawy, co znacznie skraca czas gotowania oraz pozwala na zachowanie większej ilości składników odżywczych. Przykładem zastosowania pieca konwekcyjno-parowego może być przygotowanie soczystego kurczaka z chrupiącą skórką, który został upieczony w połączeniu z parą. Takie podejście nie tylko poprawia smak potraw, ale także sprawia, że są one bardziej dietetyczne. Zgodnie z normami branżowymi, piec konwekcyjno-parowy jest często preferowany w gastronomii, gdzie jakość i efektywność są kluczowe. Dzięki jego wszechstronności, użytkownicy mogą oszczędzać czas i energię, co jest nieocenione w środowisku komercyjnym oraz domowym.

Pytanie 32

Jaką kwotę trzeba zapłacić za 1 porcję pierogów z mięsem, gdy koszt surowców na 1 porcję wynosi 5,00 zł, marża wynosi 30%, a stawka VAT to 8%?

A. 7,02 zł

B. 9,99 zł

C. 3,67 zł

D. 5,35 zł

Jak coś źle policzysz, to może być sporo problemów. Czasem ludzie biorą tylko koszt surowców, a zapominają o marży, co sprawia, że cena jest niższa, niż powinna być. Koszt to tylko jeden z elementów, a musimy też brać pod uwagę zysk. Z drugiej strony, jeśli marża jest za wysoka, to może nie być korzystne dla klientów. A VAT to już w ogóle inna historia – jak się go nie policzy dobrze, to mogą być kłopoty z przepisami. Pamiętaj, że VAT powinno się liczyć od ceny netto, czyli najpierw dodajemy marżę do kosztu surowców, a potem naliczamy VAT. Zrozumienie tej kolejności jest naprawdę istotne, by ustalić cenę, która pokrywa wszystkie koszty i przynosi zysk. W praktyce dobrze jest też co jakiś czas przeglądać cenniki restauracji, bo koszty surowców i przepisy dotyczące VAT mogą się zmieniać, a to zawsze trzeba mieć na uwadze.

Pytanie 33

Seler, aby zachować białą barwę oraz nie stracić wartości odżywczych, powinien zostać

A. skropiony wrzącą wodą i mlekiem

B. skropiony sokiem z cytryny i oliwą

C. zalany zimną, osoloną wodą

D. zalany zimną, osłodzoną wodą

Seler na surówkę skropiony sokiem z cytryny i oliwą zyskuje na trwałości oraz zachowuje swoją białą barwę dzięki działaniu przeciwutleniającemu soku z cytryny, który ogranicza utlenianie enzymatyczne. Po rozdrobnieniu, seler jest narażony na utlenianie, co może prowadzić do brunatnienia i utraty wartości odżywczych. Sok z cytryny, bogaty w witaminę C, działa jako naturalny konserwant, a oliwa z oliwek zawiera zdrowe tłuszcze, które wspomagają przyswajanie niektórych składników odżywczych, takich jak witaminy A, D, E oraz K, które są rozpuszczalne w tłuszczach. W praktyce, przygotowując surówki, warto stosować ten sposób, aby nie tylko poprawić walory wizualne potrawy, ale także zwiększyć ich wartość zdrowotną. Dobre praktyki kulinarne wskazują, że takie połączenie nie tylko przedłuża świeżość warzyw, ale też poprawia ich smak oraz aromat, co jest istotne w diecie bogatej w warzywa i owoce.

Pytanie 34

Osoba z działu ekspedycji, która zraniła się w palec i kontynuuje wydawanie potraw, stwarza ryzyko

A. fizyczne

B. chemiczne

C. toksyczne

D. mikrobiologiczne

Odpowiedź 'mikrobiologiczne' jest prawidłowa, ponieważ skaleczenie pracownika ekspedycji w palec może prowadzić do wprowadzenia patogenów, takich jak bakterie czy wirusy, do żywności. W branży gastronomicznej, zgodnie z wytycznymi HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), kluczowe jest minimalizowanie ryzyka zakażeń mikrobiologicznych. Wydawanie potraw przez osobę z raną na dłoni nie tylko zagraża zdrowiu konsumentów, ale również może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych dla przedsiębiorstwa. Przykładem może być zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu A, które przenosi się przez kontakt z zanieczyszczoną żywnością. W praktyce, każda osoba pracująca w kuchni powinna być świadoma zasad higieny osobistej i natychmiast zgłaszać wszelkie skaleczenia, a następnie na czas leczenia zrezygnować z kontaktu z żywnością, aby uniknąć ryzyka zakażeń. Poprawne postępowanie w takich sytuacjach jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 35

Jakie procesy zaliczają się do obróbki wstępnej podczas przygotowywania surówki?

A. sortowania i oczyszczania

B. mieszania i doprawiania

C. mycia i oczyszczania

D. płukania i rozdrabniania

Wybór działań takich jak płukanie czy rozdrabnianie, a także sortowanie i mycie, jest raczej nietrafiony, jeśli mówimy o obróbce czystej przy robieniu surówki. Płukanie i rozdrabnianie mają sens jako przygotowanie składników, ale nie kończą procesu. Płukanie usuwa zanieczyszczenia, co jest istotne, ale to tylko początek. Rozdrabnianie bywa ważne, ale nie jest to część finalnej obróbki, to raczej krok wstępny. Tak samo sortowanie i mycie to czynności, które zaczynają proces, ale nie przyczyniają się do smaku surówki. Mycie również jest ważne dla bezpieczeństwa żywności, ale to wcześniejszy krok przed doprawieniem. Często ludzie mylą te wstępne procesy z tym, co finalizuje danie. Ważne, żeby zrozumieć, że obróbka czysta to głównie smak i ładny wygląd potrawy, dlatego mieszanie i doprawianie są tu super istotne.

Pytanie 36

Potrawą tradycyjną, związaną z myślistwem, jest

A. kulebiak

B. bigos

C. kapuśniak

D. gołąbki

Bigos jest tradycyjną potrawą myśliwską, znaną w polskiej kuchni od wieków. Jego głównym składnikiem jest kapusta, która może być świeża lub kiszona, oraz mięso, często z dziczyzny, co czyni go idealnym daniem dla myśliwych. Potrawa ta jest bogata w białko i składniki odżywcze, a jej przygotowanie wymaga długiego duszenia, co pozwala na uzyskanie pełni smaku. Warto podkreślić, że bigos można przygotować na wiele sposobów, a składniki często zależą od regionu Polski. W kuchni myśliwskiej duże znaczenie ma również użycie przypraw, takich jak ziele angielskie czy liść laurowy, które podkreślają smak mięsa oraz kapusty. Dodatkowo, bigos można serwować z dodatkiem pieczywa, co czyni danie sycącym i pożywnym. W kontekście kulturowym, bigos ma swoje miejsce w polskich tradycjach kulinarnych, często pojawiając się na stołach w czasie świąt oraz rodzinnych spotkań, co podkreśla jego znaczenie w polskiej gastronomii.

Pytanie 37

Wieloporcjową zupę pomidorową z makaronem powinno się serwować

A. w salaterce

B. w kociołku

C. w wazie

D. w bulionówce

Podawanie zupy pomidorowej z makaronem w bulionówce, salaterce czy kociołku jest nieodpowiednie z kilku powodów, które wynikają z zasad estetyki i funkcjonalności w gastronomii. Bulionówka, będąca drobnym naczyniem, jest zaprojektowana do serwowania pojedynczych porcji zupy, co ogranicza możliwości nalewania i dzielenia się daniem w większym gronie. Takie podejście może prowadzić do nieefektywności, szczególnie w kontekście dużych przyjęć, gdzie goście oczekują łatwego dostępu do potrawy. Salaterka, chociaż wykorzystywana w niektórych przypadkach do serwowania zup, nie odpowiada standardom dla dań płynnych, które wymagają głębszych naczyń, aby zminimalizować ryzyko rozlania. Co więcej, kociołek, będący zazwyczaj dużym naczyniem do gotowania, nie jest przeznaczony do serwowania potraw na stole. Tego typu naczynia mogą sprawić, że goście nie będą mogli łatwo skorzystać z potrawy, co wpłynie na komfort posiłku. Dlatego ważne jest, aby wybierać odpowiednie naczynia, które nie tylko będą estetyczne, ale również funkcjonalne, aby zapewnić płynność serwowania oraz przyjemność z jedzenia. Wybór waz do serwowania zupy jest zatem zgodny z zasadami praktyki gastronomicznej, które podkreślają znaczenie odpowiednich naczyń dla doświadczeń kulinarnych.

Pytanie 38

Jakiej metody obróbki cieplnej używa się, gdy produkt spożywczy nie ma kontaktu z wodą w stanie ciekłym?

A. Duszenia bez wcześniejszego obsmażania

B. Gotowania na parze

C. Duszenia z wcześniejszym obsmażeniem

D. Tradycyjnego gotowania

Gotowanie na parze to technika kulinarna, w której środek spożywczy nie ma bezpośredniego kontaktu z wodą w postaci ciekłej. Zamiast tego, potrawy umieszczane są w naczyniu, które jest umieszczone nad wrzącą wodą, a para wodna unosi się i otacza jedzenie, zapewniając mu równomierne podgrzewanie. Taka metoda gotowania jest szczególnie ceniona, ponieważ pozwala zachować więcej składników odżywczych, smaków oraz naturalnej tekstury produktów. Przykładem zastosowania tej techniki są warzywa, które po ugotowaniu na parze zachowują swój intensywny kolor oraz chrupkość, co czyni je bardziej apetycznymi. W przemyśle gastronomicznym gotowanie na parze stało się standardem w przygotowywaniu zdrowych potraw, a restauracje zdrowego żywienia często oferują potrawy przygotowane w ten sposób. Dodatkowo, gotowanie na parze jest metodą niskokaloryczną, co może wspierać różne diety odchudzające, co czyni ją bardzo popularną wśród osób dbających o zdrowie.

Pytanie 39

Jakie aspekty w lokalu gastronomicznym mogą ułatwić poruszanie się osobie niepełnosprawnej korzystającej z wózka inwalidzkiego?

A. Zainstalowanie hokerów trwale przymocowanych do podłoża

B. Układ wnętrza z różnymi wysokościami podłóg i posadzek

C. Układ wnętrza bez barierek przy schodach

D. Wykorzystanie antypoślizgowych podłóg i posadzek

Zastosowanie antypoślizgowych posadzek i podłóg jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Antypoślizgowe materiały znacznie redukują ryzyko upadków, co ma szczególne znaczenie w przestrzeniach publicznych, takich jak zakłady gastronomiczne. Standardy budowlane oraz przepisy dotyczące dostępności architektonicznej zalecają stosowanie takich rozwiązań, aby stworzyć komfortowe warunki dla wszystkich użytkowników. Przykładami zastosowania mogą być posadzki wykonane z gumy, ceramiki lub specjalnych kompozytów, które charakteryzują się odpowiednią przyczepnością. Warto również pamiętać, że odpowiednie projektowanie przestrzeni, w tym właściwa aranżacja mebli i ciągów komunikacyjnych, wspiera samodzielność osób z niepełnosprawnościami. Zastosowanie antypoślizgowych podłóg jest istotnym krokiem w kierunku tworzenia inkluzywnych środowisk, które sprzyjają integracji społecznej.

Pytanie 40

Aby przygotować farsz do kołdunów, należy wykorzystać mięso

A. wieprzowe

B. wołowe

C. cielęce

D. drobiowe

Odpowiedź wołowego jest prawidłowa, ponieważ mięso wołowe jest tradycyjnie używane do przygotowania farszu do kołdunów. Wołowina charakteryzuje się odpowiednią strukturą i konsystencją, co sprawia, że po ugotowaniu zachowuje swoją soczystość i smak. W polskiej kuchni istnieje wiele przepisów na kołduny, w których wołowina stanowi bazę farszu, często łączoną z innymi składnikami, takimi jak cebula, przyprawy czy czosnek, co wzbogaca smak potrawy. Przykładem może być przepis na kołduny z wołowiną i grzybami, gdzie mięso duszone jest z przyprawami, a następnie formowane w ciasto. Przy użyciu mięsa wołowego uzyskuje się autentyczny smak i aromat, które są zgodne z regionalnymi tradycjami kulinarnymi. Warto pamiętać, że według standardów żywieniowych, wołowina ma niską zawartość tłuszczu, co czyni ją zdrowszym wyborem w porównaniu do innych rodzajów mięsa. Ostatecznie, poprawne dobranie składników do farszu ma kluczowe znaczenie dla jakości końcowego dania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej