Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 marca 2025 09:10
Data zakończenia: 19 marca 2025 09:28

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która z usług pozwala na zdalne zainstalowanie systemu operacyjnego?

A. RIS

B. IRC

C. IIS

D. DNS

IIS, czyli Internet Information Services, to serwer aplikacji i serwer WWW stworzony przez Microsoft. Jego główną funkcją jest hostowanie stron internetowych oraz aplikacji webowych, co nie ma nic wspólnego z instalacją systemów operacyjnych. Użycie IIS w kontekście zdalnej instalacji systemów może prowadzić do nieporozumień, ponieważ jego zastosowanie skupia się na stronach WWW, a nie na zarządzaniu urządzeniami. IRC, czyli Internet Relay Chat, to protokół komunikacyjny, który służy do czatowania w czasie rzeczywistym, również nie związany z instalacją systemów operacyjnych. W kontekście zdalnej administracji może być używany do komunikacji między zespołami, ale nie ma funkcji instalacji oprogramowania. Natomiast DNS, czyli Domain Name System, jest systemem, który odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP. Chociaż jest kluczowy dla działania sieci, nie pełni roli w zakresie zdalnej instalacji oprogramowania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, by poprawnie identyfikować usługi, które rzeczywiście wspierają procesy związane z zarządzaniem systemami operacyjnymi.

Pytanie 2

Jaką maksymalną liczbę podstawowych partycji na dysku twardym z tablicą MBR można utworzyć za pomocą narzędzia Zarządzanie dyskami dostępnego w systemie Windows?

A. 1

B. 3

C. 2

D. 4

Odpowiedzi 1, 2 i 3 są niepoprawne, ponieważ opierają się na błędnych założeniach dotyczących struktury tablicy MBR i możliwości zarządzania partycjami. W przypadku opcji pierwszej, twierdzenie, że można utworzyć jedynie jedną partycję podstawową, jest błędne, ponieważ MBR został zaprojektowany z myślą o umożliwieniu tworzenia czterech partycji podstawowych. Dla odpowiedzi drugiej, pomylenie możliwości utworzenia dwóch partycji z rzeczywistością sugeruje, że użytkownik nie rozumie podstawowych zasad działania MBR i jego struktury. Z kolei odpowiedź trzecia, która sugeruje, że można utworzyć trzy partycje podstawowe, również nie uwzględnia maksymalnego limitu czterech partycji. Takie błędne interpretacje często wynikają z niepełnego zrozumienia tematu i nieznajomości specyfiki działania systemów operacyjnych oraz sposobów przydzielania przestrzeni dyskowej. Warto również zauważyć, że w przypadku systemu MBR, partycje mogą być wykorzystywane nie tylko do przechowywania danych, ale także do instalacji różnych systemów operacyjnych, co czyni je kluczowym elementem w zarządzaniu dyskami. Dlatego znajomość limitów i funkcji MBR jest istotna dla osób zajmujących się administracją systemami oraz dbających o efektywność wykorzystania przestrzeni dyskowej.

Pytanie 3

W dokumentacji technicznej procesora znajdującego się na płycie głównej komputera, jaką jednostkę miary stosuje się do określenia szybkości zegara?

A. kHz

B. GHz

C. s

D. GHz/s

Wybór innej jednostki, jak s, kHz, czy GHz/s, pokazuje, że mogłeś nie do końca zrozumieć, jak to działa w kontekście procesorów. Sekunda (s) to jednostka czasu, więc nie nadaje się do opisywania częstotliwości. Kiloherc (kHz) to tysiąc cykli na sekundę, był popularny w starszych technologiach, ale teraz w większości mamy GHz, bo te nowoczesne procesory działają na znacznie wyższych częstotliwościach. Z kolei GHz/s brzmi dziwnie, bo sugeruje, że częstotliwość może się zmieniać w czasie, co w przypadku zegara procesora jest mylące. Kiedy wybierasz niewłaściwe jednostki, łatwo można się zapędzić i stracić z oczu, jak naprawdę działa procesor. Dobrze jest znać te standardy, żeby uniknąć takich typowych myłek, co przydaje się w nauce o komputerach.

Pytanie 4

Cienki klient (thin client) to?

A. niewielki przełącznik

B. szczupły programista

C. klient o ograniczonym budżecie

D. terminal w sieci

Odpowiedzi, które nie zostały wybrane, opierają się na błędnych założeniach dotyczących definicji cienkiego klienta. Pierwsza z nich, mówiąca o kliencie z małym budżetem, myli pojęcie thin clienta z kwestią kosztów. Chociaż thin clienty mogą być tańsze w eksploatacji, ich definicja nie wynika z budżetu użytkownika, lecz z ich architektury opierającej się na zdalnym dostępie do zasobów. Drugą odpowiedzią jest termin 'chudy informatyk', co jest nie tylko nieadekwatne, ale także mylące, ponieważ nie odnosi się do technologii, a raczej do stereotypów. Trzecia odpowiedź, sugerująca, że cienki klient to mały przełącznik, niewłaściwie łączy sprzęt sieciowy z pojęciem thin clienta. Thin client jest systemem komputerowym, który polega na minimalizacji procesów lokalnych, w przeciwieństwie do przełącznika, który zarządza ruchem danych w sieci. Wszystkie te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących technologii oraz ich zastosowań, co podkreśla znaczenie precyzyjnego rozumienia terminologii w branży IT. W praktyce, w celu uniknięcia takich mylnych interpretacji, warto zapoznać się z dokumentacją oraz standardami, które definiują różne architektury systemów i ich funkcje.

Pytanie 5

Tworzenie zaszyfrowanych połączeń pomiędzy hostami przez publiczną sieć Internet, wykorzystywane w rozwiązaniach VPN (Virtual Private Network), to

A. mapowanie

B. tunelowanie

C. mostkowanie

D. trasowanie

Tunelowanie to technika stosowana w architekturze sieciowej do tworzenia zaszyfrowanych połączeń między hostami przez publiczny internet. W kontekście VPN, umożliwia zdalnym użytkownikom bezpieczny dostęp do zasobów sieciowych tak, jakby znajdowali się w lokalnej sieci. Tunelowanie działa poprzez encapsulację danych w protokole, który jest następnie przesyłany przez sieć. Przykładowo, protokół PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol) oraz L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) są powszechnie używane w tunelowaniu. Warto zauważyć, że tunelowanie nie tylko zapewnia bezpieczeństwo, ale także umożliwia zarządzanie ruchem sieciowym, co jest kluczowe w kontekście zabezpieczania komunikacji między różnymi lokalizacjami. Dobrą praktyką w korzystaniu z tunelowania jest stosowanie silnych algorytmów szyfrowania, takich jak AES (Advanced Encryption Standard), aby zapewnić poufność i integralność przesyłanych danych. W związku z rosnącymi zagrożeniami w sieci, znajomość i umiejętność implementacji tunelowania staje się niezbędna dla specjalistów IT.

Pytanie 6

Jakie polecenie pozwala na uzyskanie informacji o bieżących połączeniach TCP oraz o portach źródłowych i docelowych?

A. netstat

B. ipconfig

C. lookup

D. ping

Odpowiedź 'netstat' jest prawidłowa, ponieważ jest to polecenie używane w systemach operacyjnych, które umożliwia monitorowanie połączeń sieciowych, w tym aktywnych połączeń TCP oraz informacji o portach źródłowych i docelowych. Narzędzie to jest niezwykle przydatne dla administratorów sieci, ponieważ pozwala na identyfikację bieżących połączeń, co może być kluczowe w diagnostyce problemów z siecią lub zabezpieczeń. Na przykład, uruchamiając 'netstat -ano', można uzyskać szczegółowe informacje o wszystkich aktywnych połączeniach, w tym identyfikatory procesów (PID), co ułatwia zarządzanie i monitorowanie aplikacji korzystających z internetu. Rekomendowane jest także korzystanie z opcji 'netstat -tuln', która pokazuje nasłuchujące porty TCP oraz UDP, co jest kluczowe w kontekście zarządzania ruchem sieciowym oraz zabezpieczeń. Zastosowanie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie analizy i zarządzania siecią, co czyni je niezbędnym elementem w arsenale każdego specjalisty IT.

Pytanie 7

Jakie korzyści płyną z zastosowania systemu plików NTFS?

A. opcja formatowania nośnika o niewielkiej pojemności (od 1,44 MB)

B. funkcja szyfrowania folderów oraz plików

C. możliwość zapisywania plików z nazwami dłuższymi niż 255 znaków

D. przechowywanie jedynie jednej kopii tabeli plików

Zgłoszona odpowiedź na temat szyfrowania folderów i plików w NTFS jest całkiem trafna. NTFS, czyli New Technology File System, naprawdę ma kilka super fajnych funkcji zabezpieczeń, w tym szyfrowanie danych przez EFS (Encrypting File System). Dzięki temu można szyfrować pojedyncze pliki albo nawet całe foldery, co znacznie podnosi bezpieczeństwo danych, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie informacje są narażone na nieautoryzowany dostęp. Na przykład w firmach, które przetwarzają wrażliwe dane, szyfrowanie staje się wręcz koniecznością, aby spełniać regulacje, jak RODO. Poza tym NTFS ma też inne ciekawe funkcje, jak zarządzanie uprawnieniami, więc można precyzyjnie kontrolować kto ma dostęp do różnych zasobów. W praktyce szyfrowanie w NTFS to coś, co może bardzo pomóc w ochronie danych, a to jest zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa informacji.

Pytanie 8

Okablowanie pionowe w systemie strukturalnym łączy się

A. w głównym punkcie rozdziału z gniazdem abonenckim

B. w pośrednim punkcie rozdziału z gniazdem abonenckim

C. w gnieździe abonenckim

D. w głównym punkcie rozdziału z pośrednimi punktami rozdziału

Okablowanie pionowe w sieciach strukturalnych powinno łączyć różne punkty w sieci, ale widać, że nie do końca to rozumiesz. Połączenie w gnieździe abonenckim nie wystarczy, bo one są tylko końcowymi punktami dla użytkowników, a nie miejscem do zarządzania sygnałem. Gdy mówimy o połączeniu głównego punktu z gniazdem abonenckim, zapominasz o pośrednich punktach, które są naprawdę potrzebne do rozkładu sygnału w większych sieciach. Nie bierzesz też pod uwagę standardów, które mówią, że trzeba mieć te pośrednie punkty, co może prowadzić do problemów z wydajnością. Jak dla mnie, trzeba zrozumieć rolę głównego punktu i pośrednich punktów, żeby mieć skuteczną sieć. Projektując takie sieci, warto trzymać się standardów, żeby uniknąć kłopotów z wydajnością.

Pytanie 9

Wskaź na błędny układ dysku z użyciem tablicy partycji MBR?

A. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

B. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

C. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

D. 2 partycje podstawowe i 1 rozszerzona

Podział dysku zgodnie z tablicą partycji MBR jest ściśle określony przez standardy, które definiują, jak zarządzać przestrzenią dyskową. W przypadku MBR, dozwolone są cztery partycje - mogą to być trzy partycje podstawowe i jedna rozszerzona lub cztery partycje podstawowe. Stwierdzenie, że można mieć jedną partycję podstawową i dwie rozszerzone, wprowadza w błąd i narusza zasady działania MBR. Partycja rozszerzona jest szczególnym rodzajem partycji, która ma na celu obejście ograniczenia liczby partycji podstawowych i może zawierać partycje logiczne. Posiadając jedną partycję podstawową, można utworzyć jedną partycję rozszerzoną, w której można umieścić wiele partycji logicznych. Argumentacja, że można mieć więcej niż jedną partycję rozszerzoną, wypływa z nieporozumienia dotyczącego struktury MBR i jej zasad działania. W praktyce, ze względu na rozwój technologii i wzrost zapotrzebowania na przestrzeń dyskową, obecnie preferowane jest korzystanie z GPT, które obsługuje dyski o pojemności przekraczającej 2 TB i umożliwia tworzenie znacznie większej liczby partycji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć te różnice i ograniczenia w kontekście aktualnych praktyk w zarządzaniu pamięcią masową.

Pytanie 10

Jakie polecenie w systemie Linux jest używane do sprawdzania wielkości katalogu?

A. du

B. ps

C. cp

D. rm

Polecenia 'cp', 'ps' i 'rm' mają zgoła inne cele i funkcje, które nie są związane z analizą rozmiaru katalogów. 'cp' to polecenie do kopiowania plików i katalogów, co oznacza, że jego podstawowym przeznaczeniem jest tworzenie ich kopii w innym miejscu, a nie ocena rozmiaru. Użycie 'cp' w tym kontekście mogłoby prowadzić do mylnego wrażenia, że można w ten sposób monitorować przestrzeń dyskową, co jest nieprawidłowe. 'ps' to narzędzie służące do wyświetlania informacji o działających procesach na systemie, co absolutnie nie ma związku z analizą danych o rozmiarze plików czy katalogów. Użytkownik, który mylnie uznaje 'ps' za narzędzie do sprawdzania rozmiaru katalogu, może nie dostrzegać istotności monitorowania zasobów systemowych w kontekście wydajności. Z kolei 'rm' to polecenie usuwania plików i katalogów, które wprowadza ryzyko nieodwracalnej utraty danych, jeśli jest używane nieostrożnie. Zrozumienie funkcji tych poleceń i ich zastosowania w systemie Linux jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem oraz unikania krytycznych błędów. Użytkownicy powinni być świadomi, że każde z tych poleceń pełni określoną rolę, a mylne ich zastosowanie może prowadzić do poważnych problemów z zarządzaniem danymi.

Pytanie 11

Narzędzie diagnostyczne tracert służy do ustalania

Wiersz polecenia
_ □ X
C:\>tracert wp.pl
 Trasa śledzenia do wp.pl [212.77.100.101]
 przewyższa maksymalną liczbę przeskoków 30
 1    2 ms    3 ms    2 ms  192.168.0.1
 2    8 ms    8 ms   10 ms  10.135.96.1
 3    *       *       *     Upłynął limit czasu żądania.
 4    9 ms    7 ms   10 ms  upc-task-gw.task.gda.pl [153.19.0.5]
 5   10 ms   14 ms   10 ms  task-tr-wp.pl [153.19.102.1]
 6   91 ms    *      10 ms  zeu.ptr02.sdm.wp-sa.pl [212.77.105.29]
 7   11 ms   10 ms   11 ms  www.wp.pl [212.77.100.101]
 
 Śledzenie zakończone.
 
 C:\>

A. poprawności ustawień protokołu TCP/IP

B. ścieżki do miejsca docelowego

C. możliwości analizy struktury systemu DNS

D. wydajności połączenia w protokole IPX/SPX

Polecenie tracert, znane również jako traceroute, jest narzędziem służącym do diagnozowania sieci komputerowych poprzez wyznaczanie ścieżki pakietu IP do określonego hosta. Działa ono poprzez wysyłanie serii komunikatów ICMP Echo Request do docelowego adresu IP z rosnącą wartością TTL (Time To Live). Każdy router na trasie zmniejsza wartość TTL o 1 i jeśli TTL osiągnie zero, router odrzuca pakiet i wysyła komunikat ICMP Time Exceeded z powrotem do nadawcy. Dzięki temu tracert identyfikuje każdy węzeł na drodze do celu wraz z czasem potrzebnym na przejście przez ten węzeł. To narzędzie jest użyteczne w wykrywaniu problemów z routingiem, takich jak nieosiągalne sieci czy wolne połączenia. Praktycznym zastosowaniem tracert jest analiza opóźnień i identyfikacja punktów, gdzie mogą występować wąskie gardła w transmisji danych. W środowisku zawodowym jest to standardowa praktyka w zarządzaniu sieciami, a wiedza o tym, jak używać tracert, jest niezbędna dla administratorów sieci dbających o płynność i efektywność komunikacji sieciowej.

Pytanie 12

Diagnostykę systemu Linux można przeprowadzić używając polecenia

A. whoami

B. pwd

C. cat

D. lscpu

Polecenie lscpu w systemie Linux służy do wyświetlania informacji o architekturze CPU oraz konfiguracji procesora. Jest to narzędzie, które dostarcza szczegółowych danych o liczbie rdzeni ilości procesorów wirtualnych technologii wspieranej przez procesorach czy też o specyficznych cechach takich jak BogoMIPS czy liczba wątków na rdzeń. Wartości te są nieocenione przy diagnozowaniu i optymalizacji działania systemu operacyjnego oraz planowaniu zasobów dla aplikacji wymagających intensywnych obliczeń. Polecenie to jest szczególnie przydatne dla administratorów systemów oraz inżynierów DevOps, którzy muszą dostosowywać parametry działania aplikacji do dostępnej infrastruktury sprzętowej. Zgodnie z dobrymi praktykami analizy systemowej regularne monitorowanie i rejestrowanie tych parametrów pozwala na lepsze zrozumienie działania systemu oraz efektywne zarządzanie zasobami IT. Dodatkowo dzięki temu narzędziu można także zweryfikować poprawność konfiguracji sprzętowej po wdrożeniu nowych rozwiązań technologicznych co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej dostępności i wydajności usług IT.

Pytanie 13

W systemie Linux do obsługi tablic partycji można zastosować komendę

A. lspci

B. iostat

C. free

D. fdisk

Użycie poleceń takich jak 'free', 'lspci' oraz 'iostat' w kontekście zarządzania tablicami partycji prowadzi do nieporozumień związanych z ich rzeczywistym przeznaczeniem. 'free' jest narzędziem pokazującym ilość używanej i dostępnej pamięci RAM w systemie, co jest istotne w kontekście monitorowania wydajności pamięci, a nie zarządzania partycjami. Często użytkownicy mylą potrzeby związane z pamięcią z kwestiami zarządzania dyskami, co może prowadzić do błędnych decyzji w konfiguracji systemu. 'lspci', z kolei, jest wykorzystywane do wyświetlania listy urządzeń podłączonych do magistrali PCI, co nie ma żadnego związku z partycjami dyskowymi. Użytkownicy mogą czasami myśleć, że 'lspci' dostarcza informacji o dyskach, jednak jego zastosowanie jest zupełnie inne, ograniczające się do sprzętu podłączonego do systemu. Polecenie 'iostat' służy do monitorowania statystyk wejścia/wyjścia systemu, co, choć może być użyteczne przy analizy wydajności dysków, nie pozwala na modyfikację ich struktury. Tego rodzaju nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami systemowymi oraz do utraty danych, jeżeli użytkownik spróbuje zastosować niewłaściwe narzędzie do zarządzania partycjami. Kluczowe jest, aby przed podjęciem działań na systemie zrozumieć rolę poszczególnych poleceń oraz ich zastosowanie w kontekście administracyjnym. Właściwe zrozumienie funkcji narzędzi pozwala na sprawniejsze i bezpieczniejsze zarządzanie systemem operacyjnym.

Pytanie 14

Który z wymienionych komponentów jest częścią mechanizmu drukarki igłowej?

A. Soczewka

B. Filtr ozonowy

C. Traktor

D. Lustro

Lustro, soczewka oraz filtr ozonowy to elementy, które nie mają zastosowania w drukarkach igłowych. Lustro jest komponentem używanym w urządzeniach optycznych, takich jak skanery czy projektory, gdzie konieczne jest skierowanie światła w odpowiednią stronę. W kontekście drukowania nie pełni żadnej funkcji, ponieważ proces druku nie korzysta z optyki w sposób, w jaki wykorzystuje ją np. skanowanie. Soczewka również jest związana z optyką, zapewniając ogniskowanie światła i obrazowanie, co jest istotne w technologii skanowania lub fotografii, ale nie w typowym procesie drukowania, szczególnie w technologii igłowej. Filtr ozonowy ma na celu redukcję emisji ozonu, który może być szkodliwy dla zdrowia, jednak również nie jest częścią mechanizmu drukarki igłowej. Często zdarza się, że osoby mylą różne technologie i nie rozumieją, że w przypadku drukarek igłowych najważniejsze są mechanizmy fizyczne, które odpowiadają za bezpośrednie generowanie druku na papierze. Używanie nieodpowiednich terminów lub koncepcji może prowadzić do nieporozumień i w efekcie do podejmowania błędnych decyzji związanych z wyborem sprzętu do drukowania. Kluczowe jest, aby w pełni zrozumieć funkcję poszczególnych elementów mechanicznych, aby poprawnie oceniać, co wpływa na jakość i wydajność druku.

Pytanie 15

Na ilustracji przedstawiono część procesu komunikacji z serwerem, która została przechwycona przez aplikację Wireshark. Jaki to serwer?

A. WWW

B. FTP

C. DHCP

D. DNS

FTP jest protokołem sieciowym stosowanym do przesyłania plików pomiędzy klientem a serwerem. W odróżnieniu do DHCP FTP nie zajmuje się przydziałem adresów IP lecz umożliwia transfer danych w sieci. Charakteryzuje się operacjami takimi jak przesyłanie pobieranie i zarządzanie plikami na serwerze co czyni go nieodpowiednim do roli przypisywania adresów IP. Protokół DNS zajmuje się tłumaczeniem nazw domenowych na adresy IP co jest istotne dla wczytywania stron internetowych i usług sieciowych. Pomimo że DNS jest kluczową częścią działania internetu nie ma udziału w bezpośrednim przypisywaniu adresów IP urządzeniom w sieci co jest głównym zadaniem DHCP. Protokoły WWW takie jak HTTP czy HTTPS są używane do przesyłania stron internetowych i danych pomiędzy serwerem a przeglądarką użytkownika. WWW koncentruje się na dostarczaniu zawartości internetowej zamiast na zarządzaniu adresacją IP w sieci. Błędne przypisanie protokołów takich jak FTP DNS czy WWW do funkcji DHCP wynika z niezrozumienia ich podstawowych funkcji i różnic między nimi. Każdy z tych protokołów odgrywa unikalną rolę w sieci ale tylko DHCP jest odpowiedzialny za dynamiczne przydzielanie adresów IP co czyni go kluczowym składnikiem infrastruktury sieciowej. Zrozumienie różnic w zastosowaniach tych protokołów pomaga w zapewnieniu prawidłowej konfiguracji i optymalnego działania sieci komputerowej.

Pytanie 16

Aby oddzielić komputery pracujące w sieci z tym samym adresem IPv4, które są podłączone do przełącznika zarządzalnego, należy przypisać

A. statyczne adresy MAC komputerów do nieużywanych interfejsów

B. nieużywane interfejsy do różnych VLAN-ów

C. statyczne adresy MAC komputerów do używanych interfejsów

D. używane interfejsy do różnych VLAN-ów

Odpowiedź, że używane interfejsy należy przypisać do różnych VLAN-ów, jest poprawna, ponieważ VLAN-y (Virtual Local Area Network) służą do segmentacji sieci, co pozwala na odseparowanie ruchu sieciowego pomiędzy różnymi grupami urządzeń w tej samej infrastrukturze fizycznej. Przydzielając różne VLAN-y do interfejsów, można zdefiniować logiczne podziały w sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i zarządzania ruchem. Na przykład, komputery z ograniczonym dostępem do danych mogą być przypisane do jednego VLAN-u, podczas gdy te, które mają dostęp do bardziej krytycznych informacji, mogą być w innym VLAN-ie. Taki podział pozwala na zastosowanie polityk bezpieczeństwa i uproszczenie zarządzania ruchami sieciowymi. W praktyce, administratorzy sieci często stosują VLAN-y do izolacji różnych działów firmy, co zwiększa zarówno bezpieczeństwo, jak i wydajność sieci, ograniczając niepożądany ruch między grupami użytkowników.

Pytanie 17

Włączenie systemu Windows w trybie debugowania umożliwia

A. zapobieganie automatycznemu ponownemu uruchamianiu systemu w razie wystąpienia błędu

B. start systemu z ostatnią poprawną konfiguracją

C. generowanie pliku dziennika LogWin.txt podczas uruchamiania systemu

D. eliminację błędów w działaniu systemu

Przyjrzyjmy się bliżej pozostałym odpowiedziom i wyjaśnijmy, dlaczego są one nieprawidłowe. Pierwsza z nich sugeruje, że tryb debugowania zapobiega ponownemu automatycznemu uruchamianiu systemu w przypadku wystąpienia błędu. W rzeczywistości, aktywacja tego trybu nie wpływa na mechanizmy odzyskiwania systemu po awarii; jego głównym celem jest umożliwienie analizy błędów. W sytuacjach krytycznych, takich jak BSOD (Blue Screen of Death), system może uruchomić się ponownie, aby spróbować naprawić problem, co nie jest kontrolowane przez tryb debugowania. Kolejna odpowiedź dotyczy tworzenia pliku dziennika LogWin.txt podczas startu systemu. Choć logi systemowe są istotne dla analizy, to tryb debugowania nie generuje takiego pliku automatycznie. Logi są zbierane przez system operacyjny, a ich analiza może być przeprowadzona po fakcie, a nie w czasie rzeczywistym podczas uruchamiania. Inna propozycja mówi o uruchamianiu systemu z ostatnią poprawną konfiguracją, co jest funkcją dostępną w menu zaawansowanych opcji uruchamiania, a nie cechą trybu debugowania. To podejście ma na celu przywrócenie stabilności systemu po błędnych zmianach konfiguracyjnych, a nie analizę jego działania. W każdej z tych sytuacji kluczowe jest zrozumienie, że tryb debugowania jest narzędziem diagnostycznym, a nie mechanizmem naprawczym czy ochronnym. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego rozwiązywania problemów w systemie operacyjnym.

Pytanie 18

Wskaż technologię stosowaną do zapewnienia dostępu do Internetu w połączeniu z usługą telewizji kablowej, w której światłowód oraz kabel koncentryczny pełnią rolę medium transmisyjnego

A. GPRS

B. PLC

C. HFC

D. xDSL

Odpowiedzi PLC, xDSL i GPRS nie są zgodne z opisanym kontekstem technologicznym. PLC (Power Line Communication) wykorzystuje istniejącą infrastrukturę elektryczną do przesyłania sygnału, co ogranicza jego zastosowanie do obszarów, w których nie ma dostępu do sieci kablowych czy światłowodowych. Technologia ta ma ograniczenia związane z jakością sygnału oraz zakłóceniami, dlatego nie jest odpowiednia do łączenia usług telewizyjnych z Internetem na dużą skalę. Z kolei xDSL (Digital Subscriber Line) to technologia oparta na tradycyjnych liniach telefonicznych, która również nie korzysta z światłowodów ani kabli koncentrycznych, a jej prędkości transmisji są znacznie niższe w porównaniu do HFC. xDSL jest często stosowane w miejscach, gdzie nie ma możliwości podłączenia do sieci światłowodowej, co ogranicza jego zasięg i niezawodność. GPRS (General Packet Radio Service) to technologia stosowana głównie w sieciach komórkowych, która pozwala na przesyłanie danych w trybie pakietowym, jednak jej prędkości są znacznie niższe w porównaniu z rozwiązaniami kablowymi. Istnieje tu wiele typowych błędów myślowych, takich jak mylenie różnych technologii transmisyjnych oraz niewłaściwe łączenie ich z wymaganiami dotyczącymi jakości i prędkości sygnału. W związku z tym, wybór odpowiedniej technologii do dostarczania Internetu i telewizji powinien być oparty na analizie specyficznych potrzeb użytkowników oraz możliwości infrastrukturalnych.

Pytanie 19

Na schemacie procesora rejestry mają za zadanie przechowywać adres do

A. wykonywania operacji arytmetycznych

B. zarządzania wykonywanym programem

C. kolejnej instrukcji programu

D. przechowywania argumentów obliczeń

W kontekście architektury procesora rejestry pełnią określone funkcje, które nie obejmują wykonywania działań arytmetycznych lecz przygotowanie do nich poprzez przechowywanie danych. Samo wykonywanie operacji arytmetycznych odbywa się w jednostce arytmetyczno-logicznej (ALU), która korzysta z danych zapisanych w rejestrach. Rejestry są także mylone z pamięcią operacyjną, co może prowadzić do błędnego przekonania, że służą do przechowywania adresu następnej instrukcji programu. W rzeczywistości za to zadanie odpowiada licznik rozkazów, który wskazuje na kolejną instrukcję do wykonania. Sterowanie wykonywanym programem natomiast jest rolą jednostki sterującej, która interpretuje instrukcje i kieruje przepływem danych między różnymi komponentami procesora. Typowe błędy myślowe wynikają z nieświadomości specyficznych ról poszczególnych elementów CPU. Zrozumienie, że rejestry są używane do przechowywania tymczasowych danych do obliczeń, jest kluczowe dla poprawnej interpretacji działania procesorów i ich efektywnego programowania. Rozróżnienie tych funkcji jest istotne nie tylko dla teoretycznego zrozumienia, ale także praktycznych zastosowań w optymalizacji kodu i projektowaniu sprzętu komputerowego.

Pytanie 20

Jaka liczba hostów może być podłączona w sieci o adresie 192.168.1.128/29?

A. 16 hostów

B. 6 hostów

C. 12 hostów

D. 8 hostów

Żeby dobrze zrozumieć liczbę hostów w sieci, trzeba znać zasady adresacji IP i maskowania podsieci. W przypadku 192.168.1.128/29 maksymalnie możesz mieć 8 adresów. Jeśli wybierasz 12, 16 czy nawet 8 hostów, to możesz źle rozumieć, jak się oblicza dostępne adresy. Często zapomina się o tym, że w każdej podsieci musisz zarezerwować jeden adres dla samej sieci, a drugi na rozgłoszenie. Jak wybierasz 8 hostów, to nie pamiętasz, że dwa adresy są zajęte, co tak naprawdę daje ci 6 dostępnych. A jak myślisz, że masz 12 czy 16 hostów, to tak, jakbyś widział więcej adresów, niż w ogóle możesz mieć przy tej masce, co nie jest możliwe. Ważne jest, by wiedzieć, że liczba hostów to 2^(liczba bitów hosta) - 2. To odejmowanie dwóch adresów jest kluczowe. Umiejętność prawidłowego obliczania liczby hostów jest super ważna w pracy sieciowca oraz w projektowaniu sieci, ma to spore znaczenie dla efektywności i bezpieczeństwa.

Pytanie 21

Do konwersji kodu źródłowego na program wykonywalny używany jest

A. kompilator

B. emulator

C. debuger

D. interpreter

Kompilator to narzędzie, które przekształca kod źródłowy, napisany w języku wysokiego poziomu, na kod maszynowy, który jest zrozumiały dla procesora. Proces ten jest kluczowy w programowaniu, ponieważ pozwala na uruchomienie aplikacji na sprzęcie komputerowym. Kompilatory analizują i optymalizują kod, co sprawia, że programy działają szybciej i bardziej efektywnie. Przykłady popularnych kompilatorów to GCC (GNU Compiler Collection) dla języka C/C++ oraz javac dla języka Java. Kompilacja przynosi korzyści takie jak sprawdzanie błędów na etapie kompilacji, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów. Standardy takie jak ISO C++ oraz Java Language Specification definiują, jak powinny wyglądać języki oraz jak działa kompilacja, co zapewnia spójność i interoperacyjność w ekosystemie programistycznym. Kompilatory także często tworzą pliki wykonywalne, które są łatwe w dystrybucji i uruchamianiu na różnych systemach operacyjnych, co jest istotne w kontekście rozwijania oprogramowania.

Pytanie 22

Informacje ogólne na temat zdarzeń systemowych w systemie Linux są zapisywane w

A. rejestrze systemowym

B. programie perfmon

C. bibliotece RemoteApp

D. pliku messages

Zrozumienie, gdzie przechowywane są informacje o zdarzeniach systemowych w Linuxie, jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się administracją systemów. Odpowiedź, która sugeruje rejestr systemowy, odnosi się do koncepcji, która nie ma zastosowania w kontekście Linuxa. Rejestry systemowe to termin używany głównie w systemach operacyjnych Windows, gdzie istnieje centralna baza danych przechowująca ustawienia systemowe oraz informacje o zainstalowanych programach. Z kolei odpowiedź odnosząca się do programu perfmon jest błędna, ponieważ jest to narzędzie do monitorowania wydajności systemu Windows, a nie Linuxa. Użytkownicy mogą mylić funkcje monitorowania wydajności z rejestrowaniem zdarzeń, co może prowadzić do fałszywych wniosków. Ostatnia odpowiedź dotycząca biblioteki RemoteApp również jest myląca, ponieważ odnosi się do technologii zdalnego dostępu w systemie Windows, a nie do systemów Linux. Takie nieporozumienia wynikają często z mieszania terminologii między różnymi systemami operacyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że Linux korzysta z plików logów, a nie centralnych rejestrów, co jest zgodne z jego architekturą i filozofią otwartego oprogramowania.

Pytanie 23

Jakie narzędzie służy do obserwacji zdarzeń w systemie Windows?

A. gpedit.msc

B. tsmmc.msc

C. dfrg.msc

D. eventvwr.msc

Odpowiedź eventvwr.msc jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie w systemie Windows znane jako Podgląd zdarzeń. Umożliwia ono monitorowanie i przeglądanie logów systemowych, aplikacyjnych oraz zabezpieczeń. Dzięki temu administratorzy mogą identyfikować i diagnozować problemy systemowe, analizować błędy aplikacji oraz śledzić działania użytkowników. Oprogramowanie to jest nieocenione w zarządzaniu bezpieczeństwem i w audytach, ponieważ pozwala na zbieranie danych o zdarzeniach, które mogą wskazywać na nieautoryzowane działania. Przykładem zastosowania jest sytuacja, w której administrator zauważa nietypowe logi logowania i może szybko zareagować, aby zapobiec potencjalnemu zagrożeniu. Posługiwanie się Podglądem zdarzeń jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu systemami IT, gdzie regularne monitorowanie logów jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności infrastruktury IT.

Pytanie 24

Jaką wartość liczbową ma BACA zapisaną w systemie heksadecymalnym?

A. 1100101010111010 (2)

B. 1011101011001010 (2)

C. 135316 (8)

D. 47821 (10)

Wybór odpowiedzi 47821 w systemie dziesiętnym wygląda na fajny, ale wygląda na to, że nie do końca zrozumiałeś, jak działają konwersje pomiędzy systemami liczbowymi. Liczby heksadecymalne są w systemie szesnastkowym, gdzie każda cyfra to wartość od 0 do 15. Tu przeliczenie heksadecymalnego BACA na dziesiętny dawałoby zupełnie inne wartości. No i konwersja binarna i heksadecymalna nie działa tak, że można po prostu skakać do systemu dziesiętnego bez odpowiednich obliczeń. Co do odpowiedzi 135316 w systemie ósemkowym, to też nie jest to to, co potrzebne. W systemie ósemkowym każda cyfra to wartości od 0 do 7. Gdybyś przeliczył BACA na ósemkowy, wynik byłby naprawdę inny. Często ludzie pomijają etap przeliczania między systemami, a to prowadzi do błędów. Ostatnia odpowiedź, 1100101010111010 w systemie binarnym, wydaje się na pierwszy rzut oka zbliżona, ale nie pasuje do BACA. Pamiętaj, że każda cyfra w konwersji ma swoje miejsce i wartość, więc warto zwracać na to uwagę. Te błędy w konwersji dotyczą głównie źle zrozumianych zasad reprezentacji w różnych systemach liczbowych, co jest istotne dla programistów i inżynierów zajmujących się obliczeniami.

Pytanie 25

Jakie urządzenie powinno zostać użyte do segmentacji domeny rozgłoszeniowej?

A. Ruter.

B. Przełącznik.

C. Most.

D. Koncentrator.

Most, ruter, przełącznik i koncentrator to urządzenia sieciowe, które pełnią różne funkcje, jednak tylko ruter jest odpowiedni do podziału domeny rozgłoszeniowej. Most służy do łączenia segmentów tej samej sieci, a jego zadaniem jest przekazywanie ramki tylko wtedy, gdy jest to konieczne, co nie wpływa na podział domeny rozgłoszeniowej. Z kolei przełącznik, choć może segregować ruch w obrębie jednego segmentu, nie jest w stanie wykonywać funkcji routingowych, które są kluczowe dla podziału rozgłoszeń w różnych podsieciach. Koncentrator to urządzenie warstwy fizycznej, które działa na zasadzie przesyłania sygnału do wszystkich podłączonych urządzeń, co prowadzi do niekontrolowanego rozgłaszania danych. Użytkownicy często mylą te urządzenia, nie dostrzegając ich zasadniczych różnic. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każde urządzenie, które obsługuje ruch sieciowy, ma zdolność do segregacji domeny rozgłoszeniowej. W rzeczywistości, by skutecznie podzielić ruch w sieci, konieczne jest zastosowanie rutera, który filtruje i kieruje dane zgodnie z ustalonymi regułami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami.

Pytanie 26

Który z elementów oznaczonych numerami od 1 do 4, ukazanych na schemacie blokowym frame grabbera oraz opisanych w fragmencie dokumentacji technicznej, jest odpowiedzialny za wymianę danych z innymi urządzeniami przetwarzającymi obraz wideo, unikając zbędnego obciążenia magistrali PCI?

A. 1

B. 2

C. 3

D. 4

Wybór innych odpowiedzi mógł wynikać z błędnego zrozumienia roli poszczególnych komponentów w systemie Matrox Meteor-II. Na przykład, element numer 1, oznaczony jako Matrox Meteor-II, to główna jednostka zarządzająca, która komunikuje się z innymi modułami, ale głównie przez magistralę PCI, co nie spełnia wymogów pytania dotyczących minimalizacji obciążenia tej magistrali. Element oznaczony numerem 3, czyli Video Decoder, służy do dekodowania sygnałów wideo, co jest kluczowe dla przetwarzania obrazu, ale jego funkcja nie obejmuje bezpośredniej wymiany danych między urządzeniami poza główną magistralą. Element numer 2, określony jako pamięć SGRAM, używany jest do tymczasowego przechowywania przetwarzanych danych wideo, co jest niezbędne dla buforowania i przetwarzania obrazu, jednak również nie pozwala na bezpośrednią komunikację między urządzeniami bez obciążania PCI. Często w takich przypadkach mylnie sądzimy, że każdy komponent pamięciowy może zapewniać szybki transfer danych między urządzeniami, co nie jest prawdą bez odpowiedniego interfejsu komunikacyjnego, takiego jak VMChannel. Techniczne zrozumienie, dlaczego VMChannel jest kluczowy, leży w jego zdolności do obsługiwania transferów danych niezależnie od głównej magistrali, co jest podstawowym elementem w projektowaniu wydajnych systemów przetwarzania obrazu.

Pytanie 27

Jakie urządzenie NIE powinno być serwisowane podczas korzystania z urządzeń antystatycznych?

A. Modem

B. Pamięć

C. Dysk twardy

D. Zasilacz

Zasilacz jest urządzeniem, które powinno być naprawiane tylko wtedy, gdy jest całkowicie odłączone od zasilania. W trakcie pracy z urządzeniami antystatycznymi istotne jest, aby unikać wszelkich potencjalnych źródeł uszkodzeń. Zasilacze są źródłem wysokiego napięcia oraz mogą w sobie przechowywać ładunki elektryczne, które mogą być niebezpieczne podczas jakiejkolwiek interakcji. W przypadku naprawy zasilacza w czasie jego działania, istnieje ryzyko zwarcia oraz uszkodzenia podzespołów. W branży serwisowej standardy BHP oraz procedury dotyczące pracy z urządzeniami elektrycznymi wymagają, by każdy zasilacz był odpowiednio odłączony i uziemiony przed przystąpieniem do jakiejkolwiek naprawy. Przykładem dobrej praktyki jest zastosowanie narzędzi antystatycznych, takich jak maty czy paski, które pomagają w eliminacji ładunków statycznych, ale nie zabezpieczają przed ryzykiem związanym z napięciem zasilania.

Pytanie 28

Na ilustracji pokazano złącze:

A. SATA

B. DisplayPort

C. DVI

D. HDMI

Złącze SATA, choć powszechnie znane, jest używane wyłącznie do podłączania urządzeń magazynujących danych, takich jak dyski twarde i SSD, a nie do przesyłania sygnałów wideo. Jego konstrukcja i przeznaczenie różnią się diametralnie od interfejsów wideo. DVI, jako starszy standard, był szeroko stosowany w monitorach i kartach graficznych, ale jego ograniczenia w przesyłaniu sygnałów audio i niższa rozdzielczość w porównaniu z nowszymi standardami sprawiają, że jest rzadziej używany w nowoczesnych systemach. Z kolei HDMI jest wszechstronnym interfejsem stosowanym w szerokiej gamie urządzeń od telewizorów po konsole do gier. Jego popularność wynika z możliwości przesyłania zarówno obrazu, jak i dźwięku w jednym kablu, ale nie ma funkcji takich jak MST dostępne w DisplayPort. DisplayPort, jako odpowiedź na potrzeby profesjonalistów, oferuje większą elastyczność, wyższą przepustowość oraz dodatkowe funkcje takie jak Adaptive Sync, które są kluczowe dla wyświetlaczy o wysokiej rozdzielczości. Błędne utożsamianie DisplayPort z innymi standardami wynika często z niedostatecznej znajomości ich specyfikacji technicznych i zastosowań. Zrozumienie różnic między tymi interfejsami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania systemów komputerowych i audiowizualnych, co pozwala na optymalne wykorzystanie dostępnych technologii.

Pytanie 29

Aby w systemie Linux wykonać kopię zapasową określonych plików, należy wprowadzić w terminalu polecenie programu

A. set

B. gdb

C. cal

D. tar

Program tar (tape archive) jest szeroko stosowanym narzędziem w systemach Unix i Linux do tworzenia archiwów i kopii zapasowych. Jego główną funkcjonalnością jest możliwość zbierania wielu plików i katalogów w jeden plik archiwum, co ułatwia ich przechowywanie i przenoszenie. Tar umożliwia również kompresję archiwów, co pozwala na oszczędność miejsca na dysku. Przykładem użycia może być polecenie 'tar -czvf backup.tar.gz /ścieżka/do/katalogu', które tworzy skompresowane archiwum gzip z wybranego katalogu. Tar obsługuje wiele opcji, które pozwalają na precyzyjne zarządzanie kopiami zapasowymi, takie jak opcje do wykluczania plików, dodawania nowych plików do istniejącego archiwum czy wypakowywania plików. W branży IT standardem jest regularne tworzenie kopii zapasowych, co jest kluczowe dla ochrony danych przed ich utratą. Wykorzystanie tar w praktyce jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi i ich zabezpieczania.

Pytanie 30

Jakie elementy wspierają okablowanie pionowe w sieci LAN?

A. Dwa pośrednie punkty użytkowników

B. Główny punkt dystrybucyjny w połączeniu z gniazdem użytkownika

C. Gniazdo użytkownika oraz pośredni punkt dystrybucyjny

D. Główny punkt dystrybucyjny wraz z pośrednimi punktami dystrybucyjnymi

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że koncepcje w nich zawarte nie oddają pełnego obrazu okablowania pionowego w sieciach LAN. Na przykład, połączenie gniazda abonenckiego z pośrednim punktem rozdzielczym nie jest wystarczające, aby zdefiniować okablowanie pionowe, ponieważ nie uwzględnia głównego punktu rozdzielczego, który jest kluczowy dla całej struktury sieci. W rzeczywistości gniazda abonenckie znajdują się na końcu systemu okablowania, a ich funkcja ogranicza się do dostarczania sygnału do urządzeń użytkowników. Podobnie, połączenie dwóch pośrednich punktów abonenckich pomija istotny element, czyli główny punkt rozdzielczy, który pełni rolę centralnego zarządzania sygnałem. W kontekście standardów okablowania, niezbędne jest rozróżnienie między punktami abonenckimi a punktami rozdzielczymi, aby zapewnić odpowiednie poziomy sygnału i niezawodność połączeń. Brak uwzględnienia głównego punktu rozdzielczego może prowadzić do problemów z wydajnością i trudności w zarządzaniu infrastrukturą sieciową, co negatywnie wpływa na ogólną jakość usługi. Zrozumienie roli głównego punktu rozdzielczego w architekturze okablowania pionowego jest więc kluczowe dla projektowania efektywnych i niezawodnych sieci LAN.

Pytanie 31

Partycja, na której zainstalowany jest system operacyjny, określana jest jako partycja

A. systemowa

B. wymiany

C. folderowa

D. rozszerzona

Odpowiedź 'systemowa' jest poprawna, ponieważ partycja systemowa to ta, na której zainstalowany jest system operacyjny. W kontekście systemu Windows, Linux czy macOS, partycja systemowa zawiera pliki niezbędne do uruchomienia systemu oraz do jego działania. Przykładowo, w systemie Windows, domyślną partycją systemową jest zazwyczaj dysk C:, gdzie znajdują się pliki systemowe, programy oraz dane użytkownika. Dobrą praktyką jest, aby partycja systemowa była oddzielona od danych użytkownika; umożliwia to łatwiejsze zarządzanie danymi oraz ich backup. W przypadku problemów z systemem operacyjnym, posiadanie oddzielnej partycji na dane może znacznie ułatwić reinstalację systemu bez utraty osobistych plików. W standardach zarządzania systemami operacyjnymi, partycja systemowa jest kluczowym elementem architektury, umożliwiającym efektywne uruchamianie i zarządzanie zasobami komputera.

Pytanie 32

Sieć komputerowa, która obejmuje wyłącznie urządzenia jednej organizacji, w której dostępne są usługi realizowane przez serwery w sieci LAN, takie jak strony WWW czy poczta elektroniczna to

A. Infranet

B. Internet

C. Intranet

D. Extranet

Internet to globalna sieć komputerowa, która łączy miliony urządzeń na całym świecie, umożliwiając wymianę informacji między użytkownikami z różnych lokalizacji. W związku z tym nie jest ograniczona do jednej organizacji, co sprawia, że nie może być traktowana jako wewnętrzna sieć. Z tego powodu wiele osób błędnie interpretuje Internet jako intranet, myląc ich funkcje i przeznaczenie. Extranet to z kolei sieć, która pozwala na dostęp do określonych zasobów organizacji wybranym podmiotom zewnętrznym, takim jak partnerzy czy klienci, co również odbiega od definicji intranetu. Infranet jest terminem, który nie jest powszechnie stosowany w kontekście sieci komputerowych, co może prowadzić do wątpliwości co do jego znaczenia. W obliczu tych nieporozumień, kluczowe jest zrozumienie, że intranet jest skoncentrowany na wewnętrznej komunikacji i zarządzaniu danymi w organizacji, podczas gdy Internet i extranet rozszerzają ten zasięg na zewnętrzne źródła. Typowymi błędami myślowymi w tym kontekście są generalizowanie pojęcia sieci komputerowej na podstawie jej globalnych funkcji, co prowadzi do zamieszania w zakresie definicji i zastosowań. Znajomość różnic między tymi typami sieci jest kluczowa w zarządzaniu informacjami oraz w zabezpieczaniu danych w organizacji.

Pytanie 33

Który z standardów implementacji sieci Ethernet określa sieć opartą na kablu koncentrycznym, gdzie długość segmentu nie może przekraczać 185 m?

A. 10Base-5

B. 100Base-T2

C. 100Base-T4

D. 10Base-2

Wybrane odpowiedzi, takie jak 10Base-5, 100Base-T2 i 100Base-T4, nie są zgodne z opisanym standardem realizacji sieci Ethernet. 10Base-5, znany jako 'Thick Ethernet', również wykorzystuje kabel koncentryczny, jednak jego maksymalna długość segmentu wynosi 500 metrów, co znacząco przekracza wymaganie dotyczące 185 metrów. W efekcie, odpowiedź ta wprowadza w błąd, gdyż dotyczy innego standardu, który nie spełnia kryteriów podanych w pytaniu. Z kolei 100Base-T2 i 100Base-T4 są standardami Ethernet opartymi na kablach skrętkowych, co wyklucza je z możliwości pracy na kablu koncentrycznym. Standard 100Base-T2 obsługuje prędkość przesyłu do 100 Mbps, jednak nie jest przeznaczony do pracy z kablami koncentrycznymi, a zamiast tego korzysta z kabli skrętkowych typu Cat 3. 100Base-T4 również operuje na kablach skrętkowych, umożliwiając przesył danych z prędkością 100 Mbps, ale wymaga zastosowania czterech par przewodów, co jest zupełnie innym podejściem do realizacji sieci. W przypadku wyboru odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, jakie właściwości i ograniczenia mają różne standardy Ethernet oraz ich zastosowania w praktyce. Typowym błędem myślowym jest skupianie się na prędkości przesyłu danych bez uwzględnienia medium transmisyjnego, co prowadzi do niepoprawnych wniosków co do właściwego standardu sieci.

Pytanie 34

Elementem, który umożliwia wymianę informacji pomiędzy procesorem a magistralą PCI-E, jest

A. chipset

B. cache procesora

C. układ Super I/O

D. pamięć RAM

Chipset jest kluczowym elementem płyty głównej, który zarządza komunikacją między procesorem a innymi komponentami, w tym magistralą PCI-E. Jego zadaniem jest koordynacja transferu danych, co jest niezbędne do efektywnego działania systemu komputerowego. Chipset działa jako swoisty punkt pośredni, umożliwiając synchronizację i optymalizację przepływu informacji między procesorem, pamięcią RAM, a urządzeniami peryferyjnymi podłączonymi do magistrali PCI-E, takimi jak karty graficzne czy dyski SSD. W praktyce oznacza to, że dobrze zaprojektowany chipset może znacznie poprawić wydajność systemu, umożliwiając szybki i niezawodny transfer danych. Na przykład, w systemach z intensywnym przetwarzaniem grafiki, odpowiedni chipset pozwala na efektywne wykorzystanie możliwości nowoczesnych kart graficznych, co jest kluczowe dla zadań takich jak renderowanie 3D czy obróbka wideo. W branży IT standardem stało się projektowanie chipsetów, które wspierają najnowsze technologie komunikacyjne, takie jak PCIe 4.0 czy 5.0, co pozwala na jeszcze wyższe prędkości transferu danych.

Pytanie 35

Protokół, który zajmuje się identyfikowaniem i usuwaniem kolizji w sieciach Ethernet, to

A. CSMA/CD

B. IPX/SPX

C. NetBEUI

D. WINS

Wybór odpowiedzi innych niż CSMA/CD wskazuje na nieporozumienie w zakresie podstawowych protokołów komunikacyjnych w sieciach komputerowych. WINS (Windows Internet Name Service) jest usługą stosowaną do tłumaczenia nazw komputerów w sieci na adresy IP. Nie ma on jednak związku z zarządzaniem dostępem do medium transmisyjnego ani z wykrywaniem kolizji, co czyni go nieodpowiednim w kontekście omawianego pytania. Podobnie IPX/SPX, protokół stworzony przez firmę Novell dla sieci NetWare, również nie zajmuje się problematyką kolizji, lecz dotyczy komunikacji między urządzeniami w sieciach lokalnych, lecz w zupełnie inny sposób. Natomiast NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) jest protokołem transportowym, który nie jest routowalny i służy głównie w małych sieciach lokalnych. Jego architektura również nie obejmuje mechanizmu detekcji kolizji, co czyni go nieodpowiednim w tym kontekście. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia roli protokołów w sieciach komputerowych oraz braku znajomości zasad ich działania. Kluczowe jest, aby rozróżniać funkcjonalności różnych protokołów oraz ich zastosowanie w praktycznych scenariuszach, co pozwoli na bardziej świadome podejmowanie decyzji w kontekście projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 36

Podstawowym celem użycia przełącznika /renew w poleceniu ipconfig w systemie Windows jest

A. pokazywanie informacji o adresie MAC karty sieciowej

B. pokazywanie danych dotyczących adresu IP

C. wystąpienie o odpowiedź z określonego adresu IP w celu diagnozy połączenia sieciowego

D. odnowienie dynamicznego adresu IP poprzez interakcję z serwerem DHCP

Komenda 'ipconfig /renew' w systemie Windows ma za zadanie odnowienie dynamicznego adresu IP przez komunikację z serwerem DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol). Kiedy komputer łączy się z siecią, często korzysta z DHCP, aby automatycznie uzyskać adres IP oraz inne istotne informacje konfiguracyjne, takie jak maska podsieci czy brama domyślna. Kiedy wygasa dzierżawa adresu IP, system operacyjny może skorzystać z komendy /renew, aby nawiązać ponowną komunikację z serwerem DHCP w celu uzyskania nowego adresu. To szczególnie przydatne w dynamicznych sieciach, gdzie adresy IP mogą się zmieniać, co zapewnia elastyczność i efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi. Dobre praktyki w zarządzaniu siecią zalecają regularne odnawianie adresów IP, aby uniknąć konfliktów adresowych oraz zapewnić stabilność i ciągłość usługi. Przykładowo, w przypadku mobilnych urządzeń lub laptopów, które często zmieniają sieci, korzystanie z tej komendy może pomóc w szybkim uzyskaniu dostępu do Internetu.

Pytanie 37

Aby przetestować funkcjonowanie serwera DNS w systemach Windows Server, można skorzystać z narzędzia nslookup. Jeśli w poleceniu podamy nazwę komputera, np. nslookup host.domena.com, to dojdzie do weryfikacji

A. strefy przeszukiwania do przodu

B. strefy przeszukiwania wstecz

C. aliasu przypisanego do rekordu adresu domeny

D. obu stref przeszukiwania, najpierw wstecz, a później do przodu

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na szereg nieporozumień dotyczących działania systemu DNS. Idea przeszukiwania wstecz polega na konwersji adresu IP na nazwę hosta, co jest zupełnie innym procesem niż przeszukiwanie do przodu. Użytkownicy mogą mylnie twierdzić, że podczas korzystania z nslookup można uzyskać informacje o aliasach, co jest możliwe, ale wymaga dodatkowych kroków i odpowiednich rekordów CNAME w konfiguracji DNS. Warto również podkreślić, że przeszukiwanie strefy wstecz nie ma zastosowania w przypadku standardowego polecenia nslookup bez odpowiednich parametrów. Często pojawia się błąd polegający na myśleniu, że narzędzie to automatycznie przeszukuje wszystkie dostępne strefy, co nie jest prawdą. Należy pamiętać, że każda strefa DNS jest zdefiniowana niezależnie, a nslookup działa na podstawie konkretnych zapytań skierowanych do właściwego serwera, co podkreśla znaczenie precyzyjnego formułowania zapytań. Istotne jest również zrozumienie, że w praktyce konfiguracja i zarządzanie strefami DNS powinny być zgodne z zasadami organizacyjnymi i wymaganiami sieciowymi, co podkreśla znaczenie odpowiedniego zarządzania i monitorowania DNS w kontekście bezpieczeństwa i dostępności usług.

Pytanie 38

Zgodnie z normą PN-EN 50174, okablowanie poziome w systemie okablowania strukturalnego to segment okablowania pomiędzy

A. serwerem a szkieletem sieci

B. punktami rozdzielczymi w głównych pionach budynku

C. punktem rozdzielczym a gniazdem użytkownika

D. gniazdkiem użytkownika a terminalem końcowym

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego definicji oraz struktury okablowania w systemach sieciowych. Na przykład, połączenie między serwerem a szkieletem sieci nie jest klasyfikowane jako okablowanie poziome, lecz raczej jako okablowanie pionowe, które obejmuje połączenia między różnymi poziomami infrastruktury budowlanej. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że cała infrastruktura okablowania odnosi się bezpośrednio do końcowych urządzeń, podczas gdy standard PN-EN 50174 wyraźnie definiuje różnice. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą wskazywać na połączenia w ramach jednego pionu, co również nie pasuje do definicji okablowania poziomego. W kontekście okablowania strukturalnego, istotne jest, aby mieć na uwadze normy bezpieczeństwa i wydajności, które zapewniają, że wszystkie elementy systemu są odpowiednio skalibrowane i spełniają wymagania techniczne. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do niewłaściwego projektowania sieci, a w konsekwencji do problemów z wydajnością i niezawodnością całego systemu, co w praktyce może skutkować wysokimi kosztami napraw oraz przestojami w pracy użytkowników.

Pytanie 39

Po wydaniu polecenia route skonfigurowano ```route add 192.168.35.0 MASK 255.255.255.0 192.168.0.2```

A. adres sieci docelowej to 192.168.35.0

B. 25-bitowa maska dla adresu sieci docelowej

C. maska 255.255.255.0 dla adresu IP bramy 192.168.0.2

D. koszt metryki równy 0 przeskoków

Analiza błędnych odpowiedzi pozwala zrozumieć, dlaczego niektóre z nich mogą wprowadzać w błąd. Koszt metryki na 0 przeskoków sugeruje, że mielibyśmy do czynienia z bezpośrednim połączeniem do sieci docelowej, co jest niezgodne z rzeczywistym stanem, ponieważ wprowadzenie trasy do tablicy routingu nie oznacza, że jest ona bezpośrednia. W przypadku, gdy trasa jest dodawana, musi być zdefiniowana metryka, a ta wartość bądź informacja jest kluczowa w kontekście wyboru najlepszej trasy przez router. Adres docelowy sieci to 192.168.35.0, co zostało poprawnie zidentyfikowane w odpowiedzi nr 2, jednak inne odpowiedzi sugerują, że mogą istnieć inne adresy lub maski, co wprowadza zamieszanie. 25-bitowa maska dla adresu docelowego jest niepoprawna, ponieważ maska 255.255.255.0 jest klasyczną maską klasy C, co odpowiada 24 bitom, a nie 25. Mylne jest także stwierdzenie, że maska 255.255.255.0 dotyczy adresu IP bramy, podczas gdy w rzeczywistości maska ta odnosi się do adresu sieciowego, a nie do bramy. To zrozumienie jest kluczowe w kontekście projektowania i wdrażania efektywnych sieci komputerowych. Dlatego podczas analizy tras routingu ważne jest, aby zwracać uwagę na odpowiednie przypisanie adresów oraz ich maski, co jest fundamentalne dla poprawnego działania całej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 40

Który typ rekordu w bazie DNS (Domain Name System) umożliwia ustalenie aliasu dla rekordu A?

A. AAAA

B. CNAME

C. NS

D. PTR

Rekord PTR, czyli Pointer Record, działa w drugą stronę niż rekord A. On mapuje adresy IP na nazwy domen, a nie tworzy aliasów. Więc jakby nie można go użyć do tego, co chcesz zrobić. Rekord AAAA to z kolei coś jak rekord A, ale dla adresów IPv6. Oba, A i AAAA, służą do przypisywania nazw do adresów, ale nie do robienia aliasów. A rekord NS to już zupełnie inna bajka, bo on definiuje serwery nazw dla danej strefy DNS. Widać, że można się łatwo pogubić w tych rekordach, bo różne mają funkcje. Moim zdaniem ważne jest, aby zrozumieć, jak każdy z tych rekordów działa, zwłaszcza według dokumentów takich jak RFC 1035. Często błędy w odpowiednim wyborze wynikają z braku wiedzy o tym, do czego każdy rekord służy, więc warto to jeszcze raz przejrzeć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej