Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.18 - Wykonywanie pomiarów sytuacyjnych, wysokościowych i realizacyjnych oraz opracowywanie wyników tych pomiarów
Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 23:02
Data zakończenia: 22 maja 2025 23:15

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Gdy geodeta zmierzył kąt poziomy w jednej serii, co to oznacza w kontekście prac geodezyjnych?

A. wykonał średnią arytmetyczną z dwóch pomiarów.

B. zmierzył kąt w dwóch ustawieniach lunety.

C. wykonał średnią arytmetyczną z dwóch odczytów.

D. zmierzył kąt w jednym ustawieniu lunety.

Pomiar kąta poziomego w jednej serii oznacza, że geodeta pomierzył kąt w dwóch położeniach lunety, co jest standardową procedurą w geodezji. Technika ta pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnych wyników poprzez redukcję błędów systematycznych, które mogą wystąpić w wyniku nieprecyzyjnego ustawienia instrumentu. Obliczając kąt w dwóch położeniach lunety, geodeta może obliczyć średnią wartość, co zwiększa dokładność pomiarów. Na przykład, jeśli kąt pomierzony w pierwszym położeniu lunety wynosi 45°20'50", a w drugim 45°21'10", to obliczając średnią arytmetyczną: (45°20'50" + 45°21'10") / 2, uzyskujemy wynik 45°21'00", co jest bardziej wiarygodne niż poleganie na pojedynczym pomiarze. Jest to zgodne z dobrymi praktykami, które nakazują wykonywanie pomiarów z kilku pozycji, aby zminimalizować wpływ błędów losowych i systematycznych. Warto również zaznaczyć, że stosowanie tej metody jest kluczowe w kontekście geodezyjnych prac terenowych, gdzie precyzyjne pomiary są niezbędne dla prawidłowego określenia lokalizacji i geometrii obiektów."

Pytanie 2

Na jakiej nakładce tematycznej mapy zasadniczej powinien być zaznaczony włąz studzienki kanalizacyjnej?

A. Topograficznej

B. Ewidencyjnej

C. Sytuacyjnej

D. Wysokościowej

Wybór błędnych nakładek tematycznych do przedstawienia włązu studzienki kanalizacyjnej na mapie zasadniczej może wynikać z niepełnego zrozumienia ich funkcji oraz przeznaczenia. Nakładka ewidencyjna, która jest często mylona z sytuacyjną, ma na celu dokumentowanie i ewidencjonowanie obiektów w kontekście prawnym oraz administracyjnym. Nie zawiera jednak szczegółowych informacji o lokalizacji i funkcjonowaniu infrastruktury technicznej, co czyni ją nieodpowiednią do przedstawienia elementów takich jak studzienki kanalizacyjne. Nakładka wysokościowa jest stworzona do przedstawiania poziomów terenu i obiektów w kontekście wysokościowym; nie dostarcza informacji dotyczących układu infrastruktury podziemnej. Z kolei nakładka topograficzna, koncentrująca się na ogólnych ukształtowaniach terenu, również nie uwzględnia szczegółowych informacji na temat obiektów, które są kluczowe dla zarządzania infrastrukturą, takich jak studzienki. Zastosowanie niewłaściwej nakładki może prowadzić do nieefektywnego zarządzania infrastrukturą oraz utrudnienia w przeprowadzaniu niezbędnych prac konserwacyjnych, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do poważnych problemów związanych z funkcjonowaniem systemów kanalizacyjnych. Dlatego ważne jest, aby stosować odpowiednie nakładki tematyczne zgodnie z ich przeznaczeniem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania danymi przestrzennymi.

Pytanie 3

Jakiej metody nie należy używać do oceny pionowości komina przemysłowego?

A. trygonometrycznej

B. wcięć kątowych

C. fotogrametrycznej

D. stałej prostej

Odpowiedź wskazująca na metodę stałej prostej jako nieodpowiednią do badania pionowości komina przemysłowego jest poprawna, ponieważ ta technika nie jest w stanie precyzyjnie określić odchyleń od pionu. Metoda ta polega na wyznaczeniu linii prostych, które mogą być łatwo zakłócone przez zjawiska atmosferyczne, a także przez trudne warunki terenowe. W praktyce, do oceny pionowości kominów przemysłowych najczęściej wykorzystuje się metody takie jak wcięcia kątowe, trygonometryczne czy fotogrametryczne, które zapewniają większą dokładność i powtarzalność pomiarów. W przypadku pomiarów kominów, które mogą mieć znaczne wysokości, kluczowe jest zastosowanie technik, które uwzględniają zarówno perspektywiczne zniekształcenia, jak i ewentualne przesunięcia w poziomie, co czyni metody oparte na geodezji i fotogrametrii bardziej odpowiednimi. Przykłady zastosowania takich metod można znaleźć w dokumentacji projektowej budynków przemysłowych, gdzie dokładność pomiarów pionowości ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 4

Najwyższy dozwolony średni błąd lokalizacji punktów pomiarowych osnowy sytuacyjnej w odniesieniu do najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej wynosi

A. 0,05 m

B. 0,10 m

C. 0,20 m

D. 0,15 m

Dopuszczalny błąd dla punktów w sytuacyjnej osnowie geodezyjnej wynosi 0,10 m. To jest taka norma, którą mamy w naszym kraju, żeby prace geodezyjne odbywały się z odpowiednią dokładnością. Weźmy na przykład budowę dróg, gdzie naprawdę ważne jest, żeby wszystko było dobrze wymierzone. Jeśli trzymamy się tej wartości, możemy uniknąć problemów później, takich jak błędy w budowie czy kontrola jakości. Geodeci muszą przestrzegać tych standardów, żeby wszystko było zgodne z prawem i oczekiwaniami osób, które zamawiają nasze usługi. Warto też pamiętać, że w trudniejszych projektach, czy to przez warunki terenowe, mogą występować jeszcze bardziej ścisłe normy. To pokazuje, jak ważne jest dobre planowanie i dokładność w pomiarach.

Pytanie 5

W terenie zmierzono długość linii pomiarowej, która wynosi 164,20 m. Jaka będzie długość tej linii na mapie w skali 1:2000?

A. 164,20 mm

B. 82,10 mm

C. 328,40 mm

D. 41,05 mm

Analizując inne odpowiedzi, można dostrzec pewne błędy w rozumieniu zasad przeliczania długości w skali. W przypadku odpowiedzi 164,20 mm, można by błędnie założyć, że długość wyrażona w milimetrach jest taka sama jak w metrach, co jest podstawowym nieporozumieniem. W rzeczywistości, skala 1:2000 wskazuje, że 1 jednostka na mapie odpowiada 2000 jednostkom w terenie, co wymaga odpowiedniego przeliczenia. Z kolei odpowiedź 41,05 mm można uznać za wynik niepoprawnego dzielenia, które mogłoby wynikać z podzielenia długości w metrach przez zły współczynnik. Zastosowanie błędnego przelicznika lub zignorowanie zasady proporcji prowadzi do uzyskania wyników, które nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości. Odpowiedź 328,40 mm to również wynik niewłaściwego podejścia do skali, ponieważ zamiast dzielenia, błędnie zastosowano mnożenie. Takie pomyłki mogą rezultować w poważnych konsekwencjach, szczególnie w obszarach wymagających dokładnych pomiarów, jak budownictwo czy inżynieria. Kluczowe jest zrozumienie, że skala to narzędzie do przekształcania rzeczywistych odległości na mapy, a nie zamiana jednostek miary. Wiedza o prawidłowym przeliczaniu długości w kontekście skali jest niezbędna dla każdego specjalisty w dziedzinie geodezji i kartografii.

Pytanie 6

Punkty kontrolne, które są używane w trakcie analizy przemieszczeń obiektów budowlanych, powinny być rozmieszczane

A. jak najbliżej punktów odniesienia dotyczących badanego obiektu

B. bezpośrednio na analizowanym obiekcie

C. jak najdalej od analizowanego obiektu

D. w bezpośredniej bliskości analizowanego obiektu

Umieszczanie punktów kontrolnych bezpośrednio na badanym obiekcie budowlanym jest kluczowym aspektem precyzyjnych pomiarów przemieszczeń. Tylko w ten sposób można uzyskać dokładne i wiarygodne wyniki, ponieważ punkty te są bezpośrednio związane z deformacjami obiektu. Przykładem zastosowania tej metody jest monitoring mostów, gdzie punkty kontrolne są instalowane na elementach konstrukcyjnych, co pozwala na bieżące śledzenie ich stanu oraz identyfikację ewentualnych zagrożeń. Stanowisko pomiarowe powinno być zgodne z odpowiednimi normami, takimi jak PN-EN 1992-1-1, które określają wymagania dotyczące projektowania i wykonania konstrukcji. Dzięki umiejscowieniu punktów kontrolnych na obiekcie, możliwe jest również zastosowanie nowoczesnych technologii, takich jak skanowanie laserowe, które pozwala na uzyskanie danych o przemieszczeniach w skali nano. To podejście zwiększa nie tylko dokładność pomiarów, ale także umożliwia przeprowadzanie analizy trendów, co jest niezbędne w zarządzaniu cyklem życia budynków i infrastruktury.

Pytanie 7

Wysokości elementów infrastruktury terenu na mapach geodezyjnych podaje się z dokładnością

A. 0,1 m

B. 0,01 m

C. 0,5 m

D. 0,05 m

Wysokości elementów naziemnych uzbrojenia terenu na mapach zasadniczych podawane są z dokładnością do 0,01 m, co wynika z potrzeby zachowania precyzji w dokumentacji geodezyjnej. Taka dokładność jest szczególnie istotna w kontekście prac budowlanych, inżynieryjnych oraz planowania przestrzennego. Umożliwia to nie tylko dokładne odwzorowanie terenu, ale także wspiera podejmowanie decyzji na podstawie precyzyjnych danych. Na przykład, w przypadku budowy infrastruktury, umiejętność dokładnego określenia wysokości elementów terenu ma kluczowe znaczenie dla projektowania systemów odwodnienia czy układania dróg. Stosowanie się do tej normy jest zgodne z wytycznymi określonymi w Polskiej Normie PN-EN ISO 19100, która dotyczy geoinformatyki. Praktyka ta również podnosi jakość usług geodezyjnych, co jest kluczowe w kontekście zaufania do dokumentacji oraz jej wykorzystania w późniejszych etapach inwestycji.

Pytanie 8

Jak wielki jest maksymalny dopuszczalny średni błąd lokalizacji punktu w pomiarowej osnowie wysokościowej w odniesieniu do najbliższych punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej?

A. 0,05 m

B. 0,01 m

C. 0,07 m

D. 0,03 m

Odpowiedzi sugerujące błędne wartości, takie jak 0,07 m, 0,03 m czy 0,01 m, wynikają z niepełnego zrozumienia wymagań dotyczących precyzji pomiarów w geodezji. Wartość 0,07 m jest zbyt duża, co wskazuje na lekceważenie standardów dokładności wymaganych w procesie budowy osnowy geodezyjnej. Tego rodzaju błąd może prowadzić do poważnych nieścisłości w pomiarach, co w praktyce skutkuje błędnymi danymi wysokościowymi, a w konsekwencji problemami w projektach budowlanych. W przypadku wartości 0,03 m i 0,01 m, można zauważyć, że są one zbyt restrykcyjne w kontekście dopuszczalnych błędów w osnowie wysokościowej. Osiągnięcie takiej dokładności w codziennych pomiarach wymagałoby skomplikowanych procedur oraz kosztownego sprzętu, co może być niepraktyczne w wielu zastosowaniach. Dlatego kluczowe jest, aby geodeci rozumieli, jakie są rzeczywiste wymagania dotyczące dokładności oraz jakie wartości są realistyczne i akceptowalne w kontekście wykonywanych prac. Zbyt niska tolerancja na błąd może prowadzić do niepotrzebnego zwiększenia kosztów oraz wydłużenia czasu realizacji projektu bez proporcjonalnych korzyści w dokładności pomiarów.

Pytanie 9

Jakie metody powinny być wykorzystane do przeprowadzenia pomiaru tachimetrycznego?

A. Ortogonalną oraz niwelacji geometrycznej

B. Ortogonalną oraz niwelacji trygonometrycznej

C. Biegunową oraz niwelacji geometrycznej

D. Biegunową oraz niwelacji trygonometrycznej

Pomiar tachimetryczny to kluczowy element w geodezji, który polega na jednoczesnym pomiarze kątów i odległości w celu uzyskania dokładnych danych o położeniu punktów w terenie. Odpowiedzią, która wskazuje na prawidłowe metody, jest kombinacja biegunowej i niwelacji trygonometrycznej. Metoda biegunowa polega na pomiarze kątów poziomych i pionowych, co pozwala na dokładne określenie pozycji obiektu. Z kolei niwelacja trygonometryczna wykorzystuje pomiar kątów i odległości, aby obliczyć różnice wysokości pomiędzy punktami. Te dwie metody są zgodne z dobrymi praktykami w geodezji, które zalecają łączenie różnych technik pomiarowych dla zwiększenia dokładności i wiarygodności wyników. W praktyce, zastosowanie tej kombinacji pozwala na efektywne i precyzyjne ustalanie wysokości punktów terenowych, co jest szczególnie istotne w budownictwie, infrastrukturze oraz podczas realizacji projektów geodezyjnych. Dodatkowo, standardy takie jak ISO 17123 określają wymagania dotyczące techniki pomiarowej, co zapewnia zgodność z międzynarodowymi normami.

Pytanie 10

Jak powinny zostać zapisane na szkicu tyczenia wyniki pomiarów kontrolnych?

A. Kolorem czerwonym, w nawiasie

B. Kolorem czarnym, w nawiasie

C. Kolorem czerwonym, kursywą

D. Kolorem czarnym, kursywą

Prawidłowa odpowiedź to 'Kolorem czarnym, w nawiasie', ponieważ zgodnie z przyjętymi standardami w dziedzinie geodezji i kartografii, wyniki pomiarów kontrolnych powinny być wpisywane w sposób czytelny i jednoznaczny. Użycie koloru czarnego zapewnia, że informacje te będą dobrze widoczne na szkicu, co jest kluczowe dla późniejszej interpretacji i analizy danych. Dodatkowo, wpisywanie wyników w nawiasach pozwala na ich wyraźne odróżnienie od innych informacji na szkicu, co minimalizuje ryzyko błędów w odczycie. Na przykład, podczas wykonywania tyczenia w terenie, geodeta może z łatwością zidentyfikować wyniki pomiarów kontrolnych, co przyspiesza proces weryfikacji i poprawy dokładności projektu. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie jasno określonych konwencji zapisu, które są zgodne z normami, takimi jak PN-EN ISO 19115, co dodatkowo podkreśla rangę stosowania spójnych metod dokumentacji.

Pytanie 11

Na podstawie przedstawionych w ramce wyników z czterokrotnego pomiaru kąta, z jednakową dokładnością, określ najbardziej prawdopodobną wartość tego kąta.

a₁ = 76° 56' 21''

a₁ = 76° 56' 15''

a₁ = 76° 56' 14''

a₁ = 76° 56' 18''

A. 76° 56' 19''

B. 76° 56' 17''

C. 76° 56' 14''

D. 76° 56' 18''

Odpowiedź 76g 56c 17cc jest tą, która najlepiej pasuje do średniej arytmetycznej tych pomiarów. W pomiarach kątów to obliczenie średniej jest dość ważne, bo daje nam najwiarygodniejszy wynik. W inżynierii czy architekturze, gdzie musimy być pewni pomiarów, precyzja kątów jest mega istotna. Jak na przykład w budownictwie, źle policzone kąty mogą naprawde narobić kłopotów podczas stawiania konstruktów. Dlatego mamy różne normy, jak ISO 17123, które mówią, że najlepiej jest liczyć średnią, żeby zminimalizować błędy w pomiarach. W analizach statystycznych z pomiarami kątów, wyliczenie średniej to podstawowy krok, który pokazuje, jak ważna jest ta technika w różnych dziedzinach nauki.

Pytanie 12

Na podstawie zamieszczonych w tabeli wyników pomiarów punktów kontrolowanych, oblicz kierunkowe przemieszczenia poziome dla punktu nr 32.

Nr punktu	Pomiar pierwotny		Pomiar wtórny
	X₀ [m]	Y₀ [m]	Xw [m]	Yw [m]
31	78,462	634,256	78,482	634,212
32	142,058	582,235	142,124	582,218
33	169,151	613,968	169,142	613,967

A. ΔX = -0,066 m; ΔY = 0,017 m

B. ΔX = 0,066 m; ΔY = -0,017 m

C. ΔX = 66 cm; ΔY = -44 cm

D. ΔX = -66 cm; ΔY = 44 cm

Poprawna odpowiedź, czyli ΔX = 0,066 m oraz ΔY = -0,017 m, wynika z właściwego zastosowania metod obliczania przemieszczeń w układzie współrzędnych. Przemieszczenie poziome ΔX oblicza się jako różnicę między współrzędną X punktu końcowego a współrzędną X punktu początkowego, co w tym przypadku daje 0,066 m. Analogicznie, przemieszczenie ΔY, które wynosi -0,017 m, uzyskuje się poprzez odejmowanie wartości Y. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w geodezji, inżynierii lądowej oraz w pracach budowlanych, gdzie precyzyjne określenie lokalizacji punktów odniesienia jest niezbędne. Zastosowanie tej metody pozwala na uzyskanie dokładnych wyników, co jest zgodne z normami takimi jak ISO 17123 dotyczące pomiarów w geodezji. Prawidłowe zrozumienie obliczeń przemieszczeń jest fundamentem dalszej analizy i projektowania różnych konstrukcji, a także w przeprowadzaniu pomiarów kontrolnych.

Pytanie 13

Geodezyjne pomiary sytuacyjne w terenie nie mogą być realizowane za pomocą metod

A. ortogonalną (domiarów prostokątnych).

B. wcięć kątowych, liniowych i kątowo-liniowych.

C. biegunowej.

D. skaningu laserowego.

Skaning laserowy to naprawdę fajna technika pomiarowa. Działa na zasadzie zbierania danych za pomocą skanera laserowego, co sprawia, że jest bardzo efektywna, zwłaszcza w geodezyjnych pomiarach terenowych. Choć nie jest to typowa metoda, to pozwala na zbieranie ogromnej ilości punktów danych w krótkim czasie. Dzięki temu możemy stworzyć bardzo szczegółowy model 3D terenu. W projektach budowlanych to może być super przydatne, bo pozwala szybko i dokładnie dokumentować istniejące budynki czy inne obiekty. To jest mega ważne, gdy planujemy coś nowego. Ważne jest, aby pamiętać, że skanowanie laserowe powinno być robione w odpowiednich warunkach, a wyniki warto sprawdzić tradycyjnymi metodami, żeby mieć pewność co do jakości tych danych.

Pytanie 14

Niwelator to narzędzie służące do dokonania pomiaru

A. kątów nachylenia

B. wysokości punktów

C. różnic wysokości

D. kątów zenitalnych

Niwelator to dosyć specyficzne urządzenie, które służy głównie do mierzenia różnic wysokości pomiędzy punktami w terenie. Jak to działa? Wykorzystuje coś w rodzaju poziomicy, by dokładnie określić te różnice. To bardzo ważne w różnych dziedzinach, takich jak budownictwo czy geodezja, bo dobrze wykonane pomiary wysokości są kluczowe. Na przykład, kiedy budujemy fundamenty, musimy być pewni, że wszystko jest na właściwej wysokości, żeby budowla była stabilna. Niwelatory są też wykorzystywane do tworzenia map topograficznych, gdzie precyzyjne różnice w wysokościach terenu mają ogromne znaczenie. W branży mamy różne normy, jak ISO, które przypominają, jak ważne są dokładne pomiary. A co ciekawe, teraz mamy również niwelatory elektroniczne, które jeszcze bardziej podnoszą jakość pomiarów, co naprawdę ma znaczenie w dzisiejszych projektach budowlanych.

Pytanie 15

W której bazie danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego można znaleźć informacje o podziemnych przewodach elektroenergetycznych?

A. EGiB

B. BDSOG

C. BDOT500

D. GESUT

GESUT, czyli Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu, to super ważna baza danych. Zawiera ona wszystkie info o infrastrukturze technicznej, w tym o podziemnych kablach elektrycznych. Jak się planuje nowe budowy, to istotne, żeby wiedzieć, gdzie co jest. Dzięki temu można uniknąć uszkodzeń sieci energetycznych, co przecież byłoby katastrofą. Projektanci i geodeci mogą korzystać z GESUT, żeby szybko znaleźć lokalizację i szczegóły dotyczące tych podziemnych przewodów, co jest mega pomocne w trakcie projektowania i budowania. Dodatkowo, standardy GESUT są zgodne z międzynarodowymi rozwiązaniami, co sprawia, że jest to naprawdę przydatne w dzisiejszych czasach, kiedy urbanistyka i inżynieria rozwijają się tak szybko.

Pytanie 16

Jakie prace geodezyjno-kartograficzne nie wymagają zgłoszenia ani przekazania dokumentacji do Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego?

A. Dotyczące aktualizacji mapy w celach projektowych

B. Realizowane w celu określenia objętości mas ziemnych

C. Odniesione do pomiarów sytuacyjno-wysokościowych

D. Powiązane z inwentaryzacją powykonawczą budynków

Odpowiedź o pracach geodezyjno-kartograficznych, które mają na celu ustalenie objętości mas ziemnych, jest absolutnie trafna. Takie działania zazwyczaj nie wymagają żadnych formalności, jak zgłoszenia czy przekazywania dokumentacji do Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego. W praktyce te prace często są częścią różnych procesów budowlanych, na przykład przy ocenie, ile ziemi musimy wykopać albo nasypać. Myślę, że ustalanie objętości tych mas to naprawdę istotne zadanie, które można robić na podstawie prostych pomiarów w terenie i obliczeń matematycznych. Przy większych projektach budowlanych korzysta się też z nowoczesnych technologii, jak skanowanie 3D czy fotogrametria, co znacznie poprawia dokładność wyników. Dodatkowo, wszystkie te prace są zgodne z aktualnymi normami branżowymi, co zapewnia ich jakość i zgodność z przepisami. Co więcej, ustalanie objętości mas ziemnych jest ważne nie tylko w budownictwie, ale też w gospodarce przestrzennej oraz w ochronie środowiska, gdzie zarządzanie odpadami ziemnymi jest bardzo istotne.

Pytanie 17

Na szkicu osnowy pomiarowej nie są umieszczane

A. uśrednione długości linii pomiarowych

B. rzędne i odcięte w szczegółach sytuacyjnych

C. wyrównane wartości kątów poziomych

D. numery punktów osnowy

W szkicu pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie powinno się umieszczać szczegółowych rzędnych ani odciętych, bo ten dokument ma zupełnie inny cel. Przede wszystkim chodzi o geodezyjne podstawy pomiarów i ułatwienie późniejszych obliczeń. Powinieneś skupić się tylko na najważniejszych informacjach, aby móc odtworzyć stanowiska pomiarowe oraz ich relacje. Mówiąc krótko, chodzi o wyrównane wartości kątów poziomych, numery punktów osnowy i średnie długości linii. Rzędne i inne specyfikacje techniczne są raczej do innych dokumentów, jak szkice sytuacyjne czy raporty pomiarowe. Na przykład, w mapach do celów urbanistycznych, rzędne mogą być ważne dla wysokości budynków czy ukształtowania terenu, ale nie powinny być mylone z głównymi danymi osnowy.

Pytanie 18

Jakie jest odchylenie zamkniętego ciągu niwelacyjnego, jeśli wysokości reperu początkowego i końcowego są równe, a suma różnic zmierzonych przewyższeń na tym samym odcinku wynosi [∆h]_p= -8 mm?

A. f∆h = -8 mm

B. f∆h = 0 mm

C. f∆h = -16 mm

D. f∆h = 8 mm

Odpowiedź f∆h = -8 mm jest prawidłowa, ponieważ odchyłka zamkniętego ciągu niwelacyjnego oblicza się na podstawie różnicy pomierzonych przewyższeń w stosunku do różnicy wysokości reperów. W przypadku, gdy wysokość reperu początkowego i końcowego jest taka sama, oczekiwalibyśmy, że suma różnic pomierzonych przewyższeń (∆h_p) powinna wynosić zero. Jednak w tym przypadku mamy do czynienia z wartością ∆h_p równą -8 mm, co oznacza, że pomiary wskazują na ujemne odchylenie. Aby uzyskać odchyłkę zamkniętego ciągu, weźmiemy pod uwagę tę wartość i podzielimy przez 2, co daje -8 mm. W praktyce oznacza to, że podczas pomiarów wystąpił błąd systematyczny, który może być spowodowany np. różnicami w poziomie terenu lub błędami instrumentu. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w geodezji, ponieważ pozwala na korekcję pomiarów i zwiększenie dokładności wyników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 19

W jakim zakresie znajduje się wartość azymutu boku AB, gdy różnice współrzędnych między punktem początkowym a końcowym boku AB wynoszą ΔX_AB < 0 oraz ΔY_AB < 0?

A. 100÷200g

B. 200÷300g

C. 300÷400g

D. 0÷100g

Wartość azymutu boku AB wyznacza kierunek, w którym leży ten bok w układzie współrzędnych. Różnice współrzędnych ΔX_AB < 0 oraz ΔY_AB < 0 oznaczają, że zarówno współrzędna X, jak i Y punktu końcowego boku AB są mniejsze niż współrzędne punktu początkowego. W takim przypadku, punkt końcowy znajduje się w lewym dolnym ćwiartce układu współrzędnych, co sugeruje, że azymut boku AB powinien wynosić między 180 a 270 stopni. Wartość azymutu 200÷300g odpowiada właśnie temu przedziałowi, co oznacza, że boki skierowane w tym kierunku mają większy kąt od poziomu. Przykładem zastosowania azymutu w praktyce jest nawigacja, gdzie precyzyjne określenie kierunku może być kluczowe dla wytyczenia trasy w terenie. W inżynierii lądowej czy geodezji, prawidłowe obliczenie azymutu ma fundamentalne znaczenie dla dokładności pomiarów oraz w późniejszym projektowaniu i realizacji budowli.

Pytanie 20

Jeśli zmierzono kąt pionowy w dwóch ustawieniach lunety, uzyskując wyniki: KL = 95,0030^g, KP = 304,9980^g, to jaki ma wartość błąd indeksu?

A. +20cc

B. +10cc

C. +15cc

D. +5cc

Aby obliczyć błąd indeksu lunety, należy wykorzystać różnicę kątów pomierzonych w dwóch położeniach. W tym przypadku mamy kąt pionowy KL równy 95,0030^g oraz kąt pionowy KP równy 304,9980^g. Obliczamy różnicę pomiędzy tymi kątami: 304,9980^g - 95,0030^g = 209,9950^g. Teoretycznie, w idealnych warunkach kąt ten powinien wynosić 200^g, ponieważ luneta powinna mierzyć pełny obrót. W związku z tym, błąd indeksu wynosi: 209,9950^g - 200^g = 9,9950^g. Ten błąd jest bliski wartości 10cc, co sugeruje, że zmierzone kąty mogą być zniekształcone przez błąd w ustawieniu lunety. Przyjmuje się, że w praktycznych zastosowaniach geodezyjnych zaleca się staranne kalibracje instrumentów, aby zminimalizować takie błędy i zapewnić wysoką dokładność pomiarów.

Pytanie 21

Maksymalna różnica dwukrotnego pomiaru ΔH na jednym stanowisku, przeprowadzonego metodą niwelacji geometrycznej, powinna wynosić nie więcej niż

A. +/- 4 mm

B. +/- 2 mm

C. +/- 5 mm

D. +/- 3 mm

Różnica dwukrotnego pomiaru ΔH na pojedynczym stanowisku, wykonanego metodą niwelacji geometrycznej, nie powinna przekraczać +/- 4 mm, ponieważ taki zakres błędu jest zgodny z przyjętymi standardami branżowymi, takimi jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych. W praktyce, podczas pomiarów inżynieryjnych, w tym budowy dróg czy mostów, precyzyjność pomiaru jest kluczowa dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa konstrukcji. Metoda niwelacji geometrycznej polega na pomiarze różnic wysokości pomiędzy punktami przy użyciu teodolitu lub niwelatora, co wymaga skrupulatności i odpowiednich warunków pomiarowych. Właściwe przygotowanie stanowiska pomiarowego oraz eliminacja źródeł błędów, takich jak drgania czy zmiany atmosferyczne, wpływa na uzyskane wyniki. W kontekście praktycznym, akceptowalny poziom błędu +/- 4 mm umożliwia wykonanie niezbędnych korekt i dostarczenie wiarygodnych danych do dalszej analizy i projektowania.

Pytanie 22

Teoretyczna suma kątów wewnętrznych zamkniętego pięcioboku wynosi

A. 600g

B. 400g

C. 800g

D. 1000g

Wielokąty, w tym pięcioboki, mają ustaloną sumę kątów wewnętrznych, a każda z odpowiedzi niepoprawnych wskazuje na nieporozumienie w interpretacji tego zagadnienia. Odpowiedzi 800g, 400g oraz 1000g sugerują wartości, które nie mają zastosowania do obliczeń dotyczących kątów wewnętrznych pięcioboku. Odpowiedź 800g wynika z błędnego założenia, że kąt może być większy niż standardowy maksymalny kąt wewnętrzny, podczas gdy każdy kąt w pięcioboku nie może przekraczać 180°. Odpowiedź 400g równie dobrze może wynikać z mylnego zastosowania wzoru na sumę kątów wewnętrznych, co prowadzi do zaniżenia wartości. Z kolei 1000g to całkowicie nietrafione podejście, które wykazuje nieznajomość podstawowej zasady dotyczącej geometrii wielokątów. Typowe błędy myślowe mogą obejmować mylenie sumy kątów z sumą długości boków lub z rozpatrywaniem kątów w różnych kontekstach, takich jak kąty zewnętrzne. Zrozumienie wzoru na sumę kątów wewnętrznych jest kluczowe w wielu dziedzinach, a nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do błędów w projektach inżynieryjnych i architektonicznych, co w konsekwencji wpływa na stabilność oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 23

Na mapie w skali 1:2000 zmierzono odcinek o długości 145,4 mm. Jakiemu odcinkowi w rzeczywistości odpowiada ta długość?

A. 145,40 m

B. 14,54 m

C. 29,08 m

D. 290,80 m

Odpowiedź 290,80 m jest prawidłowa, ponieważ skala mapy 1:2000 oznacza, że 1 mm na mapie odpowiada 2000 mm w terenie. Aby przeliczyć długość odcinka zmierzonego na mapie na rzeczywistą długość w terenie, należy pomnożyć długość mierzonego odcinka przez współczynnik skali. W tym przypadku mamy 145,4 mm, więc przeliczenie przedstawia się następująco: 145,4 mm * 2000 mm/mm = 290800 mm, co po przeliczeniu na metry daje 290,80 m. Tego rodzaju obliczenia są niezwykle istotne w geodezji, planowaniu przestrzennym oraz w inżynierii, gdzie precyzyjne pomiary mają kluczowe znaczenie. Standardy branżowe, takie jak normy geodezyjne, nakładają na specjalistów obowiązek dokładności w przeliczaniu skali, co zapewnia właściwe wykonanie projektów budowlanych i infrastrukturalnych. Umiejętność przeliczania jednostek oraz rozumienie zasad skali ma także zastosowanie w analizach geograficznych i tworzeniu map tematycznych.

Pytanie 24

Oś stanowiąca południki w odwzorowaniu Gaussa-Krugera w systemie współrzędnych PL-1992 to południk

A. 17o

B. 15o

C. 19o

D. 21o

Odpowiedź 19o jest jak najbardziej trafna. W systemie PL-1992, który jest jednym z ważniejszych układów używanych w Polsce, południk 19o to ten, który odpowiada strefie 5 w odwzorowaniu Gaussa-Krugera. To ważne, bo dzięki temu mamy jednolite dane geograficzne na mapach. W praktyce oznacza to, że w rejonie objętym tym południkiem, współrzędne są odwzorowywane w sposób, który minimalizuje zniekształcenia. To naprawdę istotne, szczególnie w inżynierii, planowaniu przestrzennym czy geodezji. Precyzyjne pomiary są kluczowe, bo od tego zależy rozwój infrastruktury i ochrona środowiska. Zrozumienie, jak działają układy współrzędnych, takie jak PL-1992, to podstawa, jeśli chcesz skutecznie korzystać z narzędzi GIS oraz robić analizy przestrzenne. To wszystko jest bardzo istotne w nowoczesnych badaniach geograficznych.

Pytanie 25

Jakie grupy lub grupy dokładnościowe obejmują detale terenowe, których pomiar można zrealizować za pomocą limy pomiarowej, opierając się z jednej strony na narożniku budynku, a z drugiej na latarni?

A. Tylko do I grupy

B. Do II i III grupy

C. Do I i II grupy

D. Tylko do II grupy

Odpowiedź wskazująca na przynależność szczegółów terenowych do II i III grupy jest poprawna, ponieważ obie te grupy obejmują pomiary, które można wykonać za pomocą limy pomiarowej. Grupa II odnosi się do pomiarów, które wymagają większej dokładności, typowych dla prac geodezyjnych związanych z inżynierią lądową i budownictwem, gdzie precyzyjne ustalenie lokalizacji elementów budowlanych jest kluczowe. Z kolei grupa III to pomiary o niższej precyzji, jednak nadal akceptowalne w kontekście podstawowych prac terenowych. W praktyce, dokładne pomiary związane z narożnikami budynków oraz ich relacją do latarni mogą mieć zastosowanie w różnych projektach budowlanych, takich jak planowanie i kontrola robót budowlanych, a także w geodezyjnych kontrolach jakości. Standardy, takie jak normy ISO 17123 dotyczące metod pomiarów w geodezji, podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich narzędzi, jak lima pomiarowa, w celu zapewnienia wymaganej dokładności i powtarzalności pomiarów.

Pytanie 26

Jakie jest zastosowanie pionownika optycznego w geodezyjnej obsłudze budowlanej?

A. Do przenoszenia poziomu na dno wykopu

B. Do tyczenia wskaźników konstrukcyjnych na wyższych kondygnacjach

C. Do pomiaru boków tyczonego obiektu

D. Do tyczenia punktów głównych projektowanego obiektu

Pionownik optyczny to naprawdę przydatne narzędzie, gdy jesteśmy w trakcie budowy i musimy przenosić punkty w pionie. To, co jest fajne w jego użyciu, to to, że pozwala nam dokładnie ustawić wskaźniki na różnych wysokościach, co jest super ważne, zwłaszcza przy budynkach wielokondygnacyjnych. Wiesz, to ma ogromne znaczenie dla stabilności całej konstrukcji. Na przykład, gdy budujemy coś, co ma kilka pięter, pionownik pomaga nam precyzyjnie określić wysokości poszczególnych kondygnacji. W praktyce, geodeta stawia instrument na odpowiedniej wysokości i korzysta z celownika, by wszystko było dokładnie w osi pionowej. Jest to zgodne z normami, które mówią, jak ważne są precyzyjne pomiary na każdym etapie budowy.

Pytanie 27

W terenie zmierzono odcinek AB o długości D_AB = 33,00 m. Na mapie odległość pomiędzy punktami AB wynosi d_AB = 66,00 mm. Jaką skalę ma mapa?

A. 1:500

B. 1:1000

C. 1:2000

D. 1:250

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z błędnych założeń dotyczących proporcji oraz jednostek miar. W przypadku skali 1:250, obliczenia pokazują, że rzeczywista długość w terenie byłaby znacznie mniejsza w stosunku do długości na mapie, co jest niezgodne z danymi. Skala 1:250 sugerowałaby, że 33 m w terenie odpowiadałoby tylko 8,25 m na mapie (33 m x 250 mm = 8250 mm), co jest oczywiście niepoprawne. Podobnie, skala 1:1000 oznaczałaby, że 33 m w terenie byłoby reprezentowane przez 33 m x 1000 mm = 33000 mm, co również nie zgadza się z podaną odległością na mapie, a skala 1:2000 implikuje jeszcze mniejsze proporcje, co czyni te odpowiedzi błędnymi. Typowymi błędami prowadzącymi do takich nieporozumień są nieprawidłowe przeliczenia jednostek oraz niezrozumienie, jak skala wpływa na odwzorowanie rzeczywistości. Właściwe zrozumienie skali jest kluczowe w pracach geodezyjnych, kartograficznych i urbanistycznych, gdzie precyzyjne odwzorowanie jest niezbędne do podejmowania właściwych decyzji związanych z planowaniem przestrzennym.

Pytanie 28

Zmiany wynikające z wywiadu terenowego powinny być oznaczone kolorem

A. brązowym

B. żółtym

C. czerwonym

D. czarnym

Zaznaczanie zmian na mapie wywiadu terenowego czerwonym kolorem to naprawdę dobra praktyka w kartografii. Czerwony często używa się do oznaczania rzeczy, które są ważne, jak zmiany w infrastrukturze czy jakieś zagrożenia środowiskowe. Używając czerwieni, w szybki sposób możemy pokazać najistotniejsze info, co jest mega ważne, gdy podejmujemy decyzje. Na przykład, jak obserwujemy zmiany w gruntach, to obszary na czerwono mogą wskazywać miejsca, gdzie coś się mocno zmieniło, jak urbanizacja czy degradacja. Fajnie jest także mieć legendę na mapie, która wyjaśnia, co oznaczają kolory, bo to ułatwia zrozumienie danych. W kontekście GIS kolorowanie jest kluczowe dla wizualizacji, a dobre dobranie kolorów poprawia jakość analizy i interpretacji wyników.

Pytanie 29

Jakiej wartości pomiaru w przód z łaty niwelacyjnej należy się spodziewać, jeśli poszukiwany punkt znajduje się w odległości 60,00 m od punktu wyjściowego niwelety drogi o nachyleniu i = -3%, a odczyt w tył z łaty ustawionej na początku niwelety wyniósł w = 1500 mm?

A. p = 3390 mm

B. p = 1800 mm

C. p = 3000 mm

D. p = 3300 mm

Odpowiedź p = 3300 mm jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu wartości odczytu w przód na podstawie odczytu wstecz oraz pochylenia niwelety należy uwzględnić zarówno odległość, jak i kąt nachylenia. W przypadku, gdy odczyt wstecz wynosi 1500 mm i mamy do czynienia z pochyleniem -3%, obliczenia wykonujemy w następujący sposób: obliczamy spadek, który wynosi 3% z 60 m, co daje 1.8 m lub 1800 mm. Następnie dodajemy to do odczytu wstecz, co daje 1500 mm + 1800 mm = 3300 mm. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie infrastruktury drogowej, gdzie precyzyjne pomiary wysokościowe są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego odwodnienia i bezpieczeństwa. W praktyce inżynierskiej stosuje się standardy takie jak PN-EN ISO 17123-1 do pomiarów, które zapewniają dokładność i rzetelność w realizacji tego typu obliczeń.

Pytanie 30

Jakie oznaczenie literowe powinno znaleźć się na szkicu inwentaryzacji powykonawczej budynku, który ma być przekształcony w bibliotekę?

A. e

B. f

C. k

D. b

Znamy oznaczenie 'k', które jest super ważne, jeśli chodzi o inwentaryzację budynków, zwłaszcza takich miejsc jak biblioteki. Kiedy robimy inwentaryzację po zakończeniu budowy, musimy oznaczyć każde pomieszczenie i to, do czego ono służy, według ustalonych zasad. Oznaczenie 'k' odnosi się do miejsc, gdzie mamy do czynienia z książkami i innymi materiałami bibliotecznymi, więc jest kluczowe w dokumentacji projektowej. Dzięki tym oznaczeniom nie tylko lepiej organizujemy przestrzeń, ale też komunikacja między zespołami projektowymi staje się łatwiejsza. Na przykład, kiedy przeprowadzamy przeglądy techniczne, to znajomość tych oznaczeń pomaga szybko rozpoznać, jakie funkcje mają różne pomieszczenia i przyspiesza podejmowanie decyzji, związanych z zarządzaniem budynkiem.

Pytanie 31

Jaką precyzję graficzną można osiągnąć dla mapy o skali 1:2000, jeśli średni błąd lokalizacji elementu terenowego na tej mapie wynosi ±0,1 mm w skali mapy?

A. ±2 m

B. ±0,002 m

C. ±0,02 m

D. ±0,2 m

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia relacji między skalą mapy a rzeczywistymi wymiarami w terenie. Odpowiedzi takie jak ±0,002 m, ±2 m czy ±0,02 m są błędne ze względu na niewłaściwe przeliczenie błędu pomiarowego w kontekście skali. Na przykład, odpowiedź ±0,002 m mogłaby wynikać z pomylenia jednostek lub niezrozumienia, że przeliczenie dotyczy skali, a nie jedynie wartości błędu. Z kolei ±2 m to znacznie większa wartość, która nie znajduje zastosowania w kontekście mapy w skali 1:2000. Tego rodzaju oszacowania mogą prowadzić do poważnych błędów w pracach geodezyjnych, gdzie precyzja jest kluczowa. Dodatkowo, odpowiedź ±0,02 m również nie odzwierciedla właściwego przeliczenia, ponieważ jest to wartość, która nie odpowiada założonemu błędowi pomiarowemu. Problemem jest często brak umiejętności przeliczania błędów pomiarów w kontekście skali, co jest podstawą w geodezji i kartografii. Dobrze zrozumiane zasady przeliczania błędów w zależności od skali mapy są niezbędne, aby uniknąć nieporozumień i błędnych interpretacji w praktyce zawodowej.

Pytanie 32

Aby zmierzyć szczegóły sytuacyjne metodą ortogonalną, geodeta ustawił linię pomiarową AB, którą zmierzył ruletką pięć razy. Jeśli otrzymał następujące wyniki: 160,10 m; 160,12 m; 180,12 m; 160,11 m; 160,13 m, to długość boku AB jest obarczona błędem

A. grubym

B. przypadkowym

C. systematycznym

D. pozornym

Pomiar długości boku AB obarczony jest błędem grubym, ponieważ w dostarczonych wynikach pomiarów zauważalna jest jedna wartość znacznie odbiegająca od pozostałych. Wynik 180,12 m jest doskonale widocznym wyjątkiem, co sugeruje, że mógł być wynikiem pomyłki, na przykład błędnego odczytu, błędnego ustawienia ruletki, czy też nieprawidłowego pomiaru. W praktyce geodezyjnej, błędy grubym są najczęściej eliminowane przez powtarzanie pomiaru i porównywanie wyników, co może podnieść jakość danych. W takich przypadkach stosuje się również średnią arytmetyczną pozostałych pomiarów, aby uzyskać bardziej wiarygodny wynik. Ważne jest, by geodeci byli świadomi takich anomalii, ponieważ mogą one znacząco wpłynąć na późniejsze analizy geodezyjne i projektowe. Dobrą praktyką jest również stosowanie metod statystycznych do identyfikacji i eliminacji błędów grubych, co jest zgodne z normami ISO 17123 dotyczącymi pomiarów geodezyjnych.

Pytanie 33

Jaką maksymalną liczbę boków może mieć jednostronnie nawiązany wielokąt?

A. 5 boków

B. 3 boki

C. 2 boki

D. 4 boki

Odpowiedź 2 boki jest prawidłowa, ponieważ w kontekście poligonów jednostronnie nawiązanych rozumiemy, że taki poligon to figura geometryczna, która jest zbudowana z segmentów prostych, gdzie każdy z wierzchołków łączy się tylko z dwoma innymi wierzchołkami. W praktyce oznacza to, że maksymalna liczba boków, jaką może mieć taki poligon, wynosi dwa. Dwa boki tworzą jedną linię prostą, a w przypadku poligonów wielokątnych, jak trójkąty czy czworokąty, liczba boków jest większa niż dwa, co nie ma zastosowania w kontekście jednostronnie nawiązanego poligonu. W geometrii klasycznej, zrozumienie założeń dotyczących jednostronnych poligonów jest kluczowe przy projektowaniu różnorodnych struktur, takich jak mosty czy budynki, gdzie optymalizacja kształtów i ich właściwości statycznych odgrywa istotną rolę. Takie znajomości są niezbędne dla inżynierów i architektów, aby zapewnić stabilność i efektywność konstrukcji.

Pytanie 34

Na jakiej odległości od startu trasy usytuowany jest punkt 1/5+78,00 m?

A. 1578,00 m

B. 278,00 m

C. 578,00 m

D. 2578,00 m

Odpowiedź 1578,00 m jest prawidłowa, ponieważ punkt oznaczony jako 1/5+78,00 m oznacza, że od początku trasy, który jest punktem odniesienia, do punktu 1/5 znajdują się 1578,00 m. Przy obliczeniach można spotkać się z różnymi systemami oznaczania odległości, co w praktyce oznacza, że kluczowe jest zrozumienie konwencji i sposobu, w jaki różne punkty są numerowane lub oznaczane. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych, jasno określają, jak należy interpretować tego typu oznaczenia. Dla inżynierów i specjalistów zajmujących się planowaniem tras, umiejętność prawidłowego odczytywania takich informacji jest niezbędna, zwłaszcza w kontekście projektowania infrastruktury transportowej, gdzie precyzyjne określenie odległości jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności ruchu drogowego.

Pytanie 35

Jaką wartość ma średni błąd pomiaru graficznego odcinka o długości 10 cm, gdy błąd względny pomiaru wynosi 1:1000?

A. ±1,00 mm

B. ±0,10 mm

C. ±10,00 mm

D. ±0,01 mm

Odpowiedzi, które wskazują inne wartości błędu pomiaru, wykazują niedokładne zrozumienie zasad obliczania błędu względnego. Na przykład, wybór ±1,00 mm sugeruje, że błąd pomiaru w tym przypadku wynosi 1% długości odcinka, co jest znacznie przekroczeniem dopuszczalnych norm w kontekście podanego błędu względnego 1:1000. Tego rodzaju myślenie prowadzi do poważnych konsekwencji w praktyce inżynieryjnej, gdzie precyzyjne pomiary są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania mechanizmów. Z kolei wartość ±0,01 mm może sugerować zbyt optymistyczne podejście do dokładności pomiarów, które w rzeczywistości nie są osiągalne przy standardowych warunkach pomiarowych oraz wykorzystaniu typowych narzędzi pomiarowych. Takie podejście może często wynikać z niepełnego zrozumienia skali błędów pomiarowych i ich wpływu na końcowy wynik. W praktyce, aby zminimalizować błędy pomiarowe, istotne jest stosowanie odpowiednich technik oraz narzędzi, takich jak mikrometry czy suwmiarki, które są w stanie dostarczyć precyzyjniejszych wyników w granicach określonych przez normy. Prawidłowa interpretacja błędów pomiarowych oraz umiejętność ich obliczania jest kluczowa dla skutecznego projektowania i wytwarzania produktów inżynieryjnych.

Pytanie 36

Jeśli dokonano poniższych pomiarów kąta pionowego: w pierwszym ustawieniu lunety KL = 83,3400g oraz w drugim ustawieniu lunety KP = 316,6700g, to wartość kąta nachylenia α wynosi

A. 16,6700g

B. 16,6650g

C. 83,3400g

D. 83,3350g

Aby obliczyć wartość kąta nachylenia α na podstawie odczytów lunety, należy zastosować odpowiednią formułę, która polega na odjęciu wartości odczytu w położeniu I od wartości odczytu w położeniu II. W tym przypadku, odczyt w położeniu II wynosi 316,6700g, a w położeniu I 83,3400g. Obliczenie tego daje: α = KP - KL = 316,6700g - 83,3400g = 233,3300g. Jednak, aby uzyskać kąt nachylenia w kontekście geodezyjnym, należy zauważyć, że kąt nachylenia w kontekście pomiarów geodezyjnych jest często wyrażany jako kąt w stosunku do poziomu, a nie w bezwzględnych jednostkach. W takim przypadku, odpowiednia wartość α, jaką otrzymujemy (16,6650g), odnosi się do różnicy wysokości lub kątów nachylenia. W praktyce, poprawne obliczenie kątów nachyleń jest kluczowe w wielu zastosowaniach geodezyjnych oraz inżynieryjnych, takich jak budowa dróg, mostów czy budynków, gdzie precyzyjne pomiary wysokości i nachyleń mają fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa oraz trwałości konstrukcji.

Pytanie 37

Który z wymienionych elementów terenowych, przy realizacji pomiarów sytuacyjnych metodą ortogonalną, dopuszcza domiar prostokątny nieprzekraczający 25 m?

A. Skwer

B. Pomnik

C. Grobla

D. Tama

Pomnik jest obiektem, który w kontekście pomiarów sytuacyjnych przy zastosowaniu metody ortogonalnej, może mieć domiar prostokątny nieprzekraczający 25 m. Tego rodzaju wytyczne są zgodne z ogólnymi standardami w geodezji, które zalecają, aby przy pomiarach terenowych związanych z obiektami o ograniczonej powierzchni, takich jak pomniki, ograniczać domiar do wartości, które są łatwe do uchwycenia i które nie wprowadzają znaczących błędów pomiarowych. W praktyce oznacza to, że pomiary dotyczące pomników, które często są zlokalizowane w przestrzeni miejskiej, powinny być wykonywane z należytą starannością, aby zapewnić rzetelność danych geodezyjnych. Przykładowo, w przypadku pomiaru lokalizacji pomnika w parku, ważne jest, aby odległości między pomnikiem a innymi obiektami były dokładnie określone, co może mieć znaczenie dla przyszłych prac konserwatorskich lub urbanistycznych. Dodatkowo, zgodnie z zaleceniami norm geodezyjnych, takie podejście pozwala na efektywniejsze zarządzanie informacjami o przestrzeni publicznej, co jest istotne w kontekście planowania przestrzennego.

Pytanie 38

Jakiej czynności nie przeprowadza się na stanowisku przed zrealizowaniem pomiaru kątów poziomych?

A. Centrowania teodolitu

B. Dokonania pomiaru wysokości teodolitu

C. Regulacji ostrości obrazu

D. Regulacji ostrości krzyża kresek

Pomiar wysokości teodolitu przed rozpoczęciem pomiarów kątów poziomych nie jest czynnością standardowo wykonywaną na stanowisku. W rzeczywistości, pomiar wysokości teodolitu stosuje się w kontekście pomiarów wysokościowych, które są oddzielnym procesem. W praktyce, przed pomiarem kątów poziomych, kluczowymi działaniami są ustawienie teodolitu w odpowiedniej pozycji, centrowanie instrumentu nad punktem pomiarowym, ustawienie ostrości obrazu oraz ostrości krzyża kresek. Te czynności zapewniają dokładność i precyzję pomiarów kątowych, co jest szczególnie istotne w pracach geodezyjnych i inżynieryjnych, gdzie niewielkie błędy mogą prowadzić do istotnych nieprawidłowości. W dobrych praktykach geodezyjnych zawsze należy upewnić się, że instrument jest prawidłowo wypoziomowany i ustawiony, zanim przystąpi się do właściwych pomiarów. Przykładem może być pomiar kątów w celu ustalenia lokalizacji punktów w terenie, gdzie każda nieprecyzyjność może skutkować błędami w projekcie.

Pytanie 39

Wykonanie mapy zasadniczej dla obszarów z istotnym obecnym lub prognozowanym zainwestowaniem powinno odbywać się w skali

A. 1:500

B. 1:1000

C. 1:2000

D. 1:5000

Odpowiedź 1:2000 jest prawidłowa, ponieważ opracowanie mapy zasadniczej dla terenów o znacznym obecnym lub przewidywanym zainwestowaniu wymaga szczegółowego przedstawienia lokalizacji, granic i charakterystyki terenu. Skala 1:2000 pozwala na dokładne przedstawienie elementów urbanistycznych, takich jak ulice, budynki oraz infrastruktura techniczna. W praktyce, mapy w tej skali stosowane są do projektowania i planowania przestrzennego, co jest kluczowe w kontekście uchwał planistycznych i decyzji administracyjnych. W standardach branżowych, takich jak normy dotyczące geodezji i kartografii, podkreśla się znaczenie precyzyjnych odwzorowań w przypadkach intensywnej zabudowy. Przykładem zastosowania może być przygotowanie dokumentacji do wydania pozwolenia na budowę, gdzie konieczne jest uwzględnienie wszystkich detali infrastrukturalnych i istniejących obiektów, co jest możliwe tylko w takiej skali.

Pytanie 40

Jakim kolorem na mapie zasadniczej przedstawia się przewód elektroenergetyczny?

A. żółtym

B. pomarańczowym

C. czerwonym

D. niebieskim

Przewód elektroenergetyczny na mapie zasadniczej rysuje się kolorem czerwonym, co jest zgodne z obowiązującymi normami oraz standardami w branży elektroenergetycznej. Kolor ten został przyjęty jako uniwersalny sposób oznaczania wszelkiego rodzaju linii energetycznych, aby zminimalizować ryzyko pomyłek i zwiększyć bezpieczeństwo użytkowników map. Praktyczne zastosowanie tej konwencji jest nieocenione, zwłaszcza w kontekście planowania i zarządzania infrastrukturą energetyczną. Na przykład, inżynierowie i technicy często korzystają z map zasadniczych podczas lokalizacji przewodów, co ułatwia im wykonywanie prac konserwacyjnych, inspekcji oraz modernizacji. Dodatkowo, zgodność z ogólnokrajowymi i międzynarodowymi standardami, takimi jak normy ISO oraz regulacje dotyczące bezpieczeństwa, potwierdza zasadność przyjęcia koloru czerwonego do oznaczania przewodów elektroenergetycznych. Warto również zauważyć, że kolor czerwony jest powszechnie kojarzony z zagrożeniem, co dodatkowo zwiększa ostrożność podczas pracy w pobliżu instalacji energetycznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej