Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 16:02
Data zakończenia: 29 maja 2025 16:14

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie jest najwyższe możliwe tempo odczytu płyt CD-R w urządzeniu o oznaczeniu x48?

A. 480 kB/s

B. 7200 kB/s

C. 10000 kB/s

D. 4800 kB/s

Odpowiedź 7200 kB/s jest poprawna, ponieważ oznaczenie x48 w kontekście odczytu płyt CD-R odnosi się do wielkości prędkości, jaką napęd może osiągnąć podczas odczytu danych. Napęd z oznaczeniem x48 osiąga prędkość maksymalną równą 48-krotności standardowej prędkości odczytu CD, która wynosi 150 kB/s. W związku z tym, aby obliczyć maksymalną prędkość odczytu, należy pomnożyć 150 kB/s przez 48, co daje 7200 kB/s. Przykładowo, w praktyce, przy użyciu napędu x48, użytkownik może szybko kopiować dane z płyt CD-R, co jest szczególnie istotne w zastosowaniach, gdzie czas transferu danych ma kluczowe znaczenie, takich jak archiwizacja dużych zbiorów danych czy instalacja oprogramowania. Warto również zauważyć, że standardy dotyczące prędkości odczytu i zapisu w napędach optycznych są ściśle określone przez organizacje takie jak Multimedia Data Storage (MDS) oraz International Organization for Standardization (ISO), co zapewnia jednolitość i niezawodność w branży.

Pytanie 2

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux służy do monitorowania komunikacji protokołów TCP/IP lub innych przesyłanych lub odbieranych w sieci komputerowej, do której jest podłączony komputer użytkownika?

A. route

B. tcpdump

C. ipconfig

D. ssh

Wybór poleceń ssh, route i ipconfig jako narzędzi do śledzenia komunikacji TCP/IP wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich funkcji i zastosowania. Polecenie ssh (Secure Shell) jest używane do bezpiecznego zdalnego logowania się do innego komputera, a jego głównym zadaniem jest zapewnienie bezpiecznej komunikacji pomiędzy klientem a serwerem. Nie jest to narzędzie do śledzenia ruchu sieciowego, lecz do bezpiecznego dostępu. Kolejnym przykładem jest polecenie route, które służy do wyświetlania i modyfikacji tablic routingu w systemie. Chociaż tablice routingu są kluczowe dla kierowania pakietów w sieci, samo polecenie route nie pozwala na analizę przepływu danych ani na ich przechwytywanie. Z kolei ipconfig to narzędzie dostępne w systemie Windows, które pokazuje konfigurację sieci, w tym adres IP i maskę podsieci. Umożliwia ono uzyskanie informacji o interfejsach sieciowych, ale również nie oferuje funkcji analizy ruchu. W kontekście zarządzania siecią zrozumienie różnicy między tymi narzędziami a tcpdump jest kluczowe. Tcpdump jest dedykowanym narzędziem do monitorowania i analizy pakietów, co czyni go niezastąpionym w diagnostyce i audycie sieciowym, podczas gdy pozostałe wymienione komendy pełnią zupełnie inne role w administracji systemami i sieciami.

Pytanie 3

W dokumentacji jednego z komponentów komputera zawarto informację, że urządzenie obsługuje OpenGL. Jakiego elementu dotyczy ta dokumentacja?

A. dysku twardego

B. karty sieciowej

C. karty graficznej

D. mikroprocesora

Odpowiedź dotycząca karty graficznej jest poprawna, ponieważ OpenGL (Open Graphics Library) to standardowy interfejs programowania aplikacji (API) służący do renderowania grafiki 2D i 3D. Karty graficzne są kluczowymi komponentami komputerów, które wykorzystują OpenGL do przetwarzania i renderowania grafiki w grach, aplikacjach inżynieryjnych oraz wizualizacjach naukowych. Przykładowo, w grach komputerowych, OpenGL pozwala na tworzenie złożonych scen 3D oraz efekty wizualne, co wpływa na jakość i immersyjność rozgrywki. Karty graficzne współczesnych komputerów, takich jak te od firm NVIDIA czy AMD, oferują pełne wsparcie dla OpenGL, co jest standardem w branży gier i grafiki komputerowej. Dobre praktyki przy projektowaniu aplikacji z wykorzystaniem OpenGL obejmują optymalizację renderowania, zarządzanie pamięcią oraz efektywne korzystanie z zasobów GPU, co przekłada się na lepszą wydajność i jakość wizualną.

Pytanie 4

Aby zmienić port drukarki zainstalowanej w systemie Windows, która funkcja powinna zostać użyta?

A. Menedżer zadań

B. Ostatnia znana dobra konfiguracja

C. Właściwości drukarki

D. Preferencje drukowania

Odpowiedzi typu "Menedżer zadań" czy "Preferencje drukowania" nie są w ogóle trafione, bo te funkcje w ogóle nie dotyczą konfiguracji portów drukarki. Menedżer zadań służy do ogarniania włączonych procesów i aplikacji, a nie do zmieniania ustawień sprzętu, więc korzystanie z niego w takim celu to trochę błąd. Z kolei Preferencje drukowania dotyczą tylko ustawień wydruku, takich jak jakość czy układ strony, ale nie mają nic wspólnego z portami. To kolejna pułapka myślenia, bo można się łatwo pomylić i myśleć, że to opcje systemowe drukowania są tym samym co konfiguracja sprzętu. A przywracanie systemu, to już zupełnie inna bajka, bo to nie pomaga w zmianie portów. Ważne jest, żeby wiedzieć, które narzędzia są do czego, bo to ma ogromne znaczenie w zarządzaniu drukarkami.

Pytanie 5

Adres IP 192.168.2.0/24 został podzielony na 8 podsieci. Jaką maskę należy zastosować dla tych nowych podsieci?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.128

C. 255.255.255.240

D. 255.255.255.224

Wybór maski 255.255.255.192 nie jest poprawny, ponieważ nie odpowiada wymaganiom podziału sieci 192.168.2.0/24 na 8 podsieci. Maska 255.255.255.192, co odpowiada notacji /26, pozwala na utworzenie 4 podsieci (2^2 = 4), a nie 8. Oznacza to, że ten wybór nie zaspokaja wymagań podziału, które potrzebują 3 dodanych bitów do adresacji. Wybór maski 255.255.255.240 również jest błędny, ponieważ prowadzi do uzyskania 16 podsieci (2^4 = 16), co jest nadmiarem w stosunku do wymaganych 8 podsieci; to z kolei zbyt mocno zmniejsza dostępność adresów IP w każdej podsieci. Ostatnia odpowiedź, 255.255.255.128, również nie jest odpowiednia, ponieważ znowu dzieli sieć na 2 podsieci, co jest znacznie poniżej wymaganej liczby. Wybór odpowiedniej maski jest kluczowy w projektowaniu sieci, a błędne obliczenia mogą prowadzić do problemów z alokacją adresów IP oraz z zarządzaniem ruchem sieciowym. Takie pomyłki ilustrują typowy błąd myślowy, polegający na skupieniu się na liczbie podsieci bez uwzględnienia ich faktycznej pojemności. Dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć strukturę adresów IP oraz zasady związane z maskami podsieci, co jest kluczowe dla każdej osoby pracującej w dziedzinie sieci komputerowych.

Pytanie 6

Aby zwiększyć lub zmniejszyć rozmiar ikony na pulpicie, należy obracać kółkiem myszy, trzymając jednocześnie wciśnięty klawisz

A. SHIFT

B. TAB

C. ALT

D. CTRL

Wybór klawiszy SHIFT, ALT czy TAB jako klucza do zmiany rozmiaru ikon na pulpicie opiera się na nieporozumieniach dotyczących funkcji tych klawiszy w systemie operacyjnym. Klawisz SHIFT jest używany przede wszystkim do wprowadzania wielkich liter oraz zaznaczania wielu elementów jednocześnie, ale nie ma związku z manipulacją rozmiarem ikon. Użytkownicy mogą myśleć, że klawisz ten spowoduje rozszerzenie funkcji związanych z wyświetlaniem, co jest błędne. Klawisz ALT natomiast jest wykorzystywany do różnych operacji, takich jak nawigacja po menu, ale również nie ma związku z rozmiarem ikon. Może wprowadzać w błąd, zwłaszcza jeśli użytkownik nie jest świadomy specyficznych funkcji przypisanych do tego klawisza w różnych kontekstach. Klawisz TAB służy do nawigacji między elementami interfejsu użytkownika, co czyni go całkowicie nieprzydatnym w kontekście zmiany rozmiaru ikon. Powszechnym błędem jest nieznajomość skrótów klawiszowych oraz ich specyficznych funkcji, co często prowadzi do frustracji przy próbie dostosowania pulpitów. Dlatego zrozumienie roli klawiszy w systemie operacyjnym jest kluczowe dla efektywnej obsługi komputera oraz maksymalizacji wydajności pracy.

Pytanie 7

Podczas skanowania reprodukcji obrazu z magazynu, na skanie pojawiły się regularne wzory, zwane morą. Jaką funkcję skanera należy zastosować, aby pozbyć się mory?

A. Rozdzielczości interpolowanej

B. Skanowania według krzywej tonalnej

C. Odrastrowywania

D. Korekcji Gamma

Odpowiedzi, które podałeś, jak korekcja gamma, rozdzielczość interpolowana czy skanowanie według krzywej tonalnej, niestety nie są dobre do eliminacji efektu mori. Korekcja gamma to sprawa związana z jasnością i kontrastem obrazu, a nie z rozwiązywaniem problemów z nakładającymi się wzorami. To może poprawić widoczność detali, ale nie pomoże w przypadku strukturalnych problemów, jak mora. Rozdzielczość interpolowana to wypełnianie brakujących pikseli, co często prowadzi do rozmycia szczegółów, a w skanowaniu reprodukcji, gdzie detale są najważniejsze, to może wręcz pogorszyć jakość. A to skanowanie według krzywej tonalnej to po prostu manipulowanie tonami, co poprawia kontrast, ale nie ma nic wspólnego z usuwaniem wzorów mori. Fajnie jest znać różne techniki edycyjne, ale trzeba wiedzieć, że nie wszystkie mogą rozwiązać każdy problem z jakością obrazu. To zrozumienie funkcji skanera i ich zastosowań jest kluczowe, żeby osiągnąć dobre wyniki.

Pytanie 8

W tabeli zaprezentowano parametry trzech dysków twardych w standardzie Ultra320 SCSI. Te dyski są w stanie osiągnąć maksymalny transfer wewnętrzny

Rotational Speed	10,025 rpm
Capacity (Formatted)	73.5GB	147GB	300GB
Number of Heads	2	5	8
Number of Disks	1	3	4
Internal Transfer Rate	Up to 132 MB/s
Interface Transfer Rate	NP/NC = 320MB/s, FC = 200MB/s
Buffer Size
Average Seek (Read/Write)	4.5/5.0 ms
Track-to-Track Seek/Read/Write	0.2ms/0.4ms
Maximum Seek (Read/Write)	10/11 ms
Average Latency	2.99 ms
Power Consumption (Idle)	NP/NC = 9.5W, FC = 10.5W
Acoustic Noise	3.4 bels
Shock - Operating/Non-Operating	65G/225G 2ms

A. 320MB/S

B. 132 MB/s

C. 200MB/S

D. 320 GB/s

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niezrozumienia różnicy pomiędzy transferem wewnętrznym a interfejsowym oraz mylenia jednostek miary. 200MB/S, choć jest możliwym transferem dla niektórych dysków, odnosi się zazwyczaj do innego kontekstu lub standardu, jak np. Fibre Channel, a nie wewnętrznego transferu dysków SCSI. 320 GB/s jest fizycznie niemożliwe dla dysków twardych obecnej generacji i wynika z błędnej interpretacji jednostek miary, gdzie MB/s oznacza megabajty na sekundę, a GB/s oznacza gigabajty na sekundę. Takie pomylenie jednostek prowadzi do zawyżenia oczekiwań dotyczących wydajności sprzętu. 320MB/S to transfer interfejsowy dla Ultra320 SCSI, co oznacza maksymalną przepustowość interfejsu między dyskiem a kontrolerem, który jednak nie przekłada się na rzeczywistą szybkość odczytu lub zapisu danych z talerzy dysku, która jest ograniczona przez transfer wewnętrzny. Rozróżnienie tych parametrów jest kluczowe dla zrozumienia specyfikacji sprzętowych i właściwego doboru komponentów w systemach komputerowych, gdzie wydajność jest kluczowa dla efektywności operacyjnej. Właściwa interpretacja danych technicznych umożliwia bardziej świadome decyzje zakupowe oraz optymalizację wydajności w środowiskach komputerowych, gdzie prędkość dostępu do danych jest kluczowym czynnikiem sukcesu operacyjnego.

Pytanie 9

Interfejs SATA 2 (3Gb/s) oferuje prędkość transferu

A. 375 MB/s

B. 750 MB/s

C. 150 MB/s

D. 300 MB/s

W przypadku podanych wartości, 300 MB/s, 375 MB/s, 750 MB/s oraz 150 MB/s, ważne jest zrozumienie, na czym opierają się te liczby i jakie są ich źródła. Odpowiedź 300 MB/s może wydawać się logiczna, jednak wynika to z nieporozumienia dotyczącego konwersji jednostek i rzeczywistej przepustowości interfejsu SATA 2. Rekomendowany standard SATA 2, z prędkością 3 Gb/s, po odpowiedniej konwersji daje 375 MB/s, co oznacza, że 300 MB/s jest po prostu zaniżoną wartością. Odpowiedź na poziomie 750 MB/s jest również myląca, ponieważ taka przepustowość dotyczy standardu SATA 3, który oferuje transfer danych do 6 Gb/s, a nie interfejsu SATA 2. Kolejna wartość, 150 MB/s, to maksymalna przepustowość dla standardu SATA 1, co może wprowadzać w błąd, jeśli nie zostanie uwzględniona odpowiednia przeszłość technologii. Powszechnym błędem jest mylenie różnych standardów SATA oraz ich rzeczywistych możliwości, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji przy wyborze sprzętu i architekturze systemów. Przestrzeganie norm i standardów branżowych jest kluczowe, aby zapewnić optymalną wydajność oraz kompatybilność sprzętu.

Pytanie 10

Uruchomienie polecenia msconfig w systemie Windows

A. zarządzanie zadaniami

B. sekcja ustawień

C. narzędzie konfiguracji systemu

D. zarządzanie plikami

Polecenie msconfig w systemie Windows uruchamia narzędzie konfiguracji systemu, które pozwala użytkownikom na zarządzanie ustawieniami rozruchu oraz usługami systemowymi. Umożliwia ono wyłączenie lub włączenie różnych programów uruchamiających się podczas startu systemu, co może znacząco wpłynąć na szybkość i stabilność działania komputera. Przykładem zastosowania msconfig jest sytuacja, gdy użytkownik zauważy spowolnienie systemu z powodu zbyt wielu aplikacji uruchamiających się automatycznie. Używając tego narzędzia, można wyłączyć niepotrzebne programy, co pozwala na przyspieszenie rozruchu i optymalizację pracy systemu. Dobrą praktyką jest również korzystanie z msconfig w celu diagnozowania problemów z rozruchem, co może pomóc w zidentyfikowaniu usług lub sterowników powodujących konflikty. Narzędzie to stanowi kluczowy element w arsenale administratora systemu oraz użytkownika, który chce mieć większą kontrolę nad środowiskiem operacyjnym swojego komputera.

Pytanie 11

Jakie oprogramowanie służy do sprawdzania sterowników w systemie Windows?

A. replace

B. sfc

C. verifier

D. debug

Odpowiedź 'verifier' jest prawidłowa, ponieważ narzędzie to, znane jako Driver Verifier, jest specjalistycznym programem wbudowanym w system operacyjny Windows, który służy do weryfikacji i analizy działania sterowników. Umożliwia ono identyfikację problematycznych sterowników, które mogą powodować niestabilność systemu, błędy BSOD (Blue Screen of Death) oraz inne problemy związane z wydajnością. W praktyce, po uruchomieniu Driver Verifier, system zaczyna monitorować aktywność sterowników i zgłaszać wszelkie naruszenia zasad programowania, takie jak błędy w zarządzaniu pamięcią czy niepoprawne operacje na obiektach. Przykładowo, administratorzy systemów mogą używać tego narzędzia do diagnozowania problemów po aktualizacji sprzętu lub sterowników, a także do testowania nowych sterowników przed ich wdrożeniem w środowisku produkcyjnym. Dobre praktyki w zakresie zarządzania systemem operacyjnym zalecają regularne korzystanie z Driver Verifier jako część procesu wdrażania i utrzymania systemów, aby zapewnić ich stabilność i bezpieczeństwo.

Pytanie 12

Jak w systemie Windows zmienić port drukarki, która została zainstalowana?

A. Menedżer zadań

B. Właściwości drukarki

C. Ostatnia znana dobra konfiguracja

D. Ustawienia drukowania

Wybór opcji do zmiany portu drukarki w systemie Windows wymaga znajomości funkcji, które są rzeczywiście przeznaczone do zarządzania ustawieniami drukarek. Ostatnia znana dobra konfiguracja jest funkcją zapewniającą możliwość przywrócenia poprzednich ustawień systemowych w przypadku problemów z uruchomieniem systemu, a nie narzędziem do konfiguracji drukarki. Preferencje drukowania to miejsce, w którym użytkownik może zmieniać ustawienia związane z jakością druku, układem strony czy formatem papieru, lecz nie ma tam opcji związanej z portami. Menedżer zadań służy do monitorowania i zarządzania uruchomionymi procesami oraz aplikacjami, a nie do zarządzania ustawieniami sprzętowymi drukarek. Typowym błędem jest mylenie funkcji systemowych, co prowadzi do niepoprawnych decyzji przy konfiguracji sprzętu. Użytkownicy powinni zdawać sobie sprawę, że każdy element systemu operacyjnego ma swoje określone zastosowanie i funkcje. Aby skutecznie zarządzać drukarkami, kluczowe jest korzystanie z odpowiednich narzędzi dostępnych w systemie, takich jak Właściwości drukarki, które zapewniają pełną kontrolę nad ustawieniami sprzętu. Efektywne wykorzystywanie tych narzędzi pozwala uniknąć frustracji i błędów w codziennej pracy z drukarkami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 13

Aby poprawić wydajność procesora serii Intel za pomocą 'podkręcania' (ang. overclocking), należy użyć procesora oznaczonego

A. literą K

B. literą B

C. literą U

D. literą Y

Odpowiedzi oznaczone literą B, U oraz Y są nieprawidłowe w kontekście podkręcania procesorów Intel. Procesory oznaczone literą B są zaprojektowane z myślą o podstawowych zastosowaniach biurowych, co oznacza, że są one zoptymalizowane pod kątem efektywności energetycznej, a nie wydajności. Takie jednostki nie oferują możliwości podkręcania, co ogranicza ich potencjał w obszarze wymagających zadań. Z kolei procesory z oznaczeniem U są dedykowane dla urządzeń przenośnych, kładąc nacisk na maksymalizację czasu pracy na baterii, co oznacza, że ich architektura nie wspiera podkręcania. Z tej perspektywy, użytkownicy, którzy wybierają te procesory, nie mogą liczyć na zwiększenie wydajności przez overclocking, gdyż ich konstrukcja nie przewiduje takich operacji. Analogicznie, procesory z literą Y są jeszcze bardziej zorientowane na maksymalne zmniejszenie zużycia energii, co czyni je nieodpowiednimi do zadań wymagających dużej mocy obliczeniowej. Ważne jest, aby przed dokonaniem wyboru procesora mieć na uwadze jego oznaczenie, gdyż pozwala to na lepsze dopasowanie do indywidualnych potrzeb użytkownika. Typowe błędy myślowe dotyczące podkręcania często wynikają z nieznajomości specyfikacji i przeznaczenia poszczególnych modeli procesorów, co może prowadzić do niewłaściwych wyborów na etapie zakupu.

Pytanie 14

Konwencja zapisu ścieżki do udziału sieciowego zgodna z UNC (Universal Naming Convention) ma postać

A. \\ nazwa_komputera\ nazwa_zasobu

B. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu

C. \\ nazwa_zasobu\ nazwa_komputera

D. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera

Niepoprawne odpowiedzi bazują na niepełnym zrozumieniu konwencji zapisu ścieżek UNC. Użycie //nazwa_komputera/nazwa_zasobu jest nieprawidłowe, ponieważ dwa ukośniki są stosowane w protokole URL (np. HTTP), a nie w UNC. Protokół UNC wymaga, aby ścieżka zaczynała się od podwójnego znaku \\ i nie powinna być mylona z innymi formatami adresacji. Z kolei odpowiedź \\nazwa_zasobu\nazwa_komputera myli kolejność, ponieważ pierwsza część ścieżki powinna zawsze odnosić się do nazwy komputera, a nie zasobu. Ostatecznie, //nazwa_zasobu/nazwa_komputera to całkowicie błędny zapis, ponieważ nie ma zastosowania w kontekście UNC. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych koncepcji, to mylenie różnych protokołów i sposobów adresacji w sieciach komputerowych. Niezrozumienie, że UNC jest specyficzne dla systemów operacyjnych Windows, może prowadzić do dezinformacji w środowiskach mieszanych, gdzie używane są różne systemy operacyjne. Kluczowe jest, aby zachować ostrożność i stosować się do uznanych norm oraz najlepszych praktyk dotyczących nazewnictwa i formatowania ścieżek, co zapewni prawidłowe funkcjonowanie aplikacji i dostępu do zasobów.

Pytanie 15

Użytkownicy w sieci lokalnej mogą się komunikować między sobą, lecz nie mają dostępu do serwera WWW. Wynik polecenia ping z komputerów bramy jest pozytywny. Który komponent sieci NIE MOŻE być powodem problemu?

A. Router

B. Kabel łączący router z serwerem WWW

C. Przełącznik

D. Karta sieciowa serwera

Router jest kluczowym elementem sieci, odpowiedzialnym za kierowanie ruchu do różnych sieci. W przypadku problemów z połączeniem z serwerem WWW, router może być podejrzewany o nieprawidłową konfigurację, blokowanie ruchu lub problemy z trasowaniem. Błędy w konfiguracji tablic routingu mogą powodować, że pakiety nie docierają poza sieć lokalną, co jest częstym problemem w dużych sieciach. Karta sieciowa serwera może wpływać na dostępność serwera WWW. Jeśli karta sieciowa jest uszkodzona lub niepoprawnie skonfigurowana, może blokować lub niepoprawnie obsługiwać przychodzące połączenia, co uniemożliwia komunikację z serwerem. Ponadto, błędy związane z adresacją IP lub brak odpowiednich sterowników mogą prowadzić do podobnych problemów. Kabel między routerem a serwerem WWW jest fizycznym medium transmisyjnym, więc jego uszkodzenie mogłoby przerwać komunikację. Przewody należy regularnie sprawdzać pod kątem uszkodzeń mechanicznych lub luźnych połączeń, aby zapewnić ciągłość transmisji danych. Typowe błędy myślowe obejmują zakładanie, że problem dotyczy wyłącznie urządzeń aktywnych, pomijając fizyczne aspekty połączeń, które mogą być równie krytyczne w utrzymaniu niezawodności sieci. W tym przypadku, błędne założenie, że urządzenia aktywne są jedynym źródłem problemów, może prowadzić do niepoprawnej diagnozy sytuacji.

Pytanie 16

Na ilustracji widać zrzut ekranu ustawień strefy DMZ na routerze. Aktywacja opcji "Enable DMZ" spowoduje, że komputer z adresem IP 192.168.0.106

A. straci dostęp do Internetu

B. zostanie zamaskowany w lokalnej sieci

C. będzie zabezpieczony firewallem

D. będzie publicznie widoczny w Internecie

Włączenie opcji DMZ na routerze oznacza, że wybrany komputer z sieci lokalnej zostanie wystawiony na bezpośredni kontakt z Internetem bez ochrony standardowego firewalla. Komputer z adresem IP 192.168.0.106 będzie mógł odbierać przychodzące połączenia z sieci zewnętrznej, co jest typowym działaniem przydatnym w przypadku serwerów wymagających pełnego dostępu, takich jak serwery gier czy aplikacji webowych. W praktyce oznacza to, że ten komputer będzie pełnił rolę hosta DMZ, czyli znajdzie się w strefie buforowej pomiędzy siecią lokalną a Internetem. To rozwiązanie choć skuteczne dla specyficznych zastosowań, niesie ze sobą ryzyko, ponieważ host DMZ jest bardziej narażony na ataki. Dlatego ważne jest, aby taki komputer miał własne zabezpieczenia, takie jak odpowiednio skonfigurowany firewall oraz aktualne oprogramowanie antywirusowe i systemowe. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie i audytowanie aktywności w DMZ, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych zagrożeń i wdrożenie niezbędnych środków zapobiegawczych. Host DMZ musi być również zgodny ze standardami bezpieczeństwa, takimi jak ISO/IEC 27001 czy NIST, co zapewnia odpowiednią ochronę danych i zasobów informatycznych.

Pytanie 17

Jakie polecenie systemu Windows przedstawione jest na ilustracji?

A. getmac

B. net view

C. route

D. netsatat

Polecenie netstat w systemie Windows służy do wyświetlania aktywnych połączeń sieciowych, tablic routingu oraz statystyk protokołów. Narzędzie to jest niezwykle użyteczne w analizie bieżących połączeń TCP/IP oraz diagnozowaniu problemów z siecią, takich jak nieautoryzowane połączenia czy problemy z konfiguracją sieci. Jednakże nie dostarcza ono informacji o adresach fizycznych MAC, które są kluczowe w identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Polecenie route pozwala na wyświetlanie i modyfikację tablicy routingu, co jest istotne w zarządzaniu ruchem sieciowym i kierowaniem pakietów do odpowiednich interfejsów sieciowych. Mimo że jest to ważne narzędzie w kontekście zarządzania siecią, nie dostarcza ono informacji o nazwach transportu ani adresach fizycznych, co odróżnia je od funkcji polecenia getmac. Natomiast polecenie net view umożliwia wyświetlanie komputerów i urządzeń w danej grupie roboczej lub domenie, co jest użyteczne przy zarządzaniu zasobami sieciowymi i identyfikacji udostępnianych zasobów. Jednak jego zastosowanie jest zupełnie odmienne od analizy interfejsów sieciowych poprzez ich adresy fizyczne. Typowym błędnym podejściem jest mylenie funkcji tych narzędzi ze względu na kontekst sieciowy, w jakim operują. Każde z tych poleceń pełni specyficzną rolę w zarządzaniu i diagnostyce sieci, a zrozumienie ich różnic funkcjonalnych jest kluczowe dla efektywnego rozwiązywania problemów w środowisku IT.

Pytanie 18

Wskaż tryb operacyjny, w którym komputer wykorzystuje najmniej energii

A. gotowość (pracy)

B. wstrzymanie

C. uśpienie

D. hibernacja

Hibernacja to tryb pracy komputera, który zapewnia minimalne zużycie energii, ponieważ zapisuje aktualny stan systemu na dysku twardym i całkowicie wyłącza zasilanie urządzenia. W tym stanie komputer nie zużywa energii, co czyni go najbardziej efektywnym energetycznie trybem, szczególnie w przypadku dłuższych przerw w użytkowaniu. Przykładem zastosowania hibernacji jest sytuacja, gdy użytkownik planuje dłuższą nieobecność, na przykład podczas podróży służbowej. W przeciwieństwie do trybu uśpienia, który zachowuje na pamięci RAM stan pracy, hibernacja nie wymaga zasilania, co jest zgodne z praktykami oszczędzania energii i ochrony środowiska. W standardzie Energy Star, hibernacja jest rekomendowana jako jedna z najlepszych metod zmniejszania zużycia energii przez komputery. Warto również wspomnieć, że hibernacja przyspiesza uruchamianie systemu, ponieważ przywraca z zapisanej sesji, co jest bardziej efektywne niż uruchamianie od zera.

Pytanie 19

Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi karty graficznej, jej możliwości pracy z systemem AGP 2X/4X pozwalają na

A. działanie z maksymalną częstotliwością taktowania 44 MHz

B. działanie z maksymalną częstotliwością taktowania 55 MHz

C. transfer danych z maksymalną prędkością 256 MB/s

D. transfer danych z maksymalną prędkością 1066 MB/s

Odpowiedzi, które mówią o częstotliwościach jak 55 MHz czy 44 MHz, mogą być trochę mylące. To dlatego, że częstotliwość to nie wszystko, co powinno się brać pod uwagę przy AGP. Te wartości dotyczą podstawowego taktowania magistrali, ale nie pokazują pełnych możliwości. AGP, w przeciwieństwie do PCI, ma inną metodę przesyłania danych, która daje mu wyższą przepustowość przez szerszą magistralę i różne tryby pracy. Odpowiedzi, które mówią o 256 MB/s, też są nietrafione, bo to mogą być wartości dla starszych standardów, jak PCI, które oferują znacznie słabsze prędkości. W rzeczywistości, AGP 4X ma o wiele lepsze transfery, co jest kluczowe, gdy pracujemy z dużymi danymi. Dlatego ważne jest, żeby dobrze zrozumieć te parametry, bo błędne ich ocenienie może prowadzić do złego wyboru sprzętu, a to przecież wpływa na wydajność całego komputera. Częstotliwość i przepustowość są istotne, i warto wiedzieć, jak je oceniać, żeby mądrze dobierać komponenty.

Pytanie 20

Jakie urządzenie pozwala na połączenie lokalnej sieci komputerowej z Internetem?

A. koncentrator

B. przełącznik

C. sterownik

D. router

Router jest kluczowym urządzeniem w architekturze sieci komputerowych, które pełni rolę bramy między lokalną siecią a Internetem. Dzięki funkcji routingu, router analizuje pakiety danych i decyduje o najlepszej trasie ich przesyłania, co pozwala na efektywne korzystanie z zasobów zewnętrznych, takich jak strony internetowe czy usługi w chmurze. W praktyce, routery są wykorzystywane w domowych sieciach Wi-Fi, gdzie łączą urządzenia lokalne z Internetem, a także w przedsiębiorstwach, gdzie zarządzają ruchem w bardziej złożonych architekturach sieciowych. Ponadto, współczesne routery często oferują dodatkowe funkcje, takie jak firewall, obsługa VPN czy zarządzanie pasmem, co czyni je wszechstronnymi narzędziami w kontekście bezpieczeństwa i optymalizacji przepustowości. Dobrą praktyką jest również regularne aktualizowanie oprogramowania układowego routera, co zapewnia bezpieczeństwo oraz wprowadza nowe funkcjonalności.

Pytanie 21

W systemie Windows harmonogram zadań umożliwia przydzielenie

A. więcej niż pięciu terminów realizacji dla wskazanego programu

B. maksymalnie pięciu terminów realizacji dla wskazanego programu

C. maksymalnie czterech terminów realizacji dla wskazanego programu

D. maksymalnie trzech terminów realizacji dla wskazanego programu

Harmonogram zadań w systemie Windows umożliwia przypisywanie wielu terminów wykonania dla wskazanych programów, co jest kluczowym elementem zarządzania zadaniami i optymalizacji procesów. W rzeczywistości, użytkownicy mogą skonfigurować harmonogram w taki sposób, aby uruchamiać dany program w różnych terminach i okolicznościach, co pozwala na zwiększenie efektywności działania systemu. Przykładem może być sytuacja, w której administrator systemu ustawia zadania do automatycznej aktualizacji oprogramowania w regularnych odstępach czasu, takich jak codziennie, co tydzień lub co miesiąc. Taka elastyczność pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów systemowych oraz minimalizuje ryzyko przestojów. Ponadto, zgodnie z zaleceniami Microsoftu, harmonogram zadań można używać w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak PowerShell, co umożliwia bardziej zaawansowane operacje oraz integrację z innymi systemami. Stanowi to przykład najlepszych praktyk w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 22

Aby zweryfikować mapę połączeń kabla UTP Cat 5e w sieci lokalnej, konieczne jest wykorzystanie

A. reflektometru kablowego TDR

B. reflektometru optycznego OTDR

C. analizatora protokołów sieciowych

D. testera okablowania

Wybór między reflektometrem kablowym TDR a reflektometrem optycznym OTDR, żeby badać kable UTP Cat 5e, to dość powszechny błąd. Reflektometr TDR działa na zasadzie fal elektromagnetycznych i pomaga znaleźć uszkodzenia, ale głównie w kablach coaxialnych i miedzianych, a nie w UTP. Ludzie często mylą TDR z testerem okablowania, ale to nie to samo. TDR nie testuje ciągłości połączeń jak tester okablowania. Z drugiej strony, OTDR służy do badania kabli światłowodowych, więc nie przyda się do miedzianych, jak UTP Cat 5e. Używanie OTDR do testowania miedzianych kabli to trochę bez sensu. A analizator protokołów sieciowych, choć mega przydatny w diagnostyce sieci, to nie służy do testowania fizycznych cech kabli. On bardziej monitoruje i analizuje dane w sieci, co nie zastąpi tego, co robi tester okablowania. Rozumienie tych narzędzi jest naprawdę ważne dla skutecznej diagnostyki i utrzymania sieci, bo ich złe użycie może prowadzić do pomyłek i zbędnych wydatków na naprawy.

Pytanie 23

Wskaż program do składu publikacji

A. MS Visio

B. MS Excel

C. MS Word

D. MS Publisher

MS Publisher jest specjalistycznym programem do publikacji i projektowania materiałów graficznych, który jest powszechnie używany w branży DTP (Desktop Publishing). Jego główną funkcją jest umożliwienie użytkownikom łatwego tworzenia profesjonalnych publikacji, takich jak ulotki, broszury, plakaty czy newslettery. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi i rozbudowanej bibliotece szablonów, MS Publisher pozwala na szybkie projektowanie graficzne, co czyni go idealnym narzędziem dla małych firm oraz osób zajmujących się marketingiem. Program obsługuje różnorodne formaty plików graficznych i tekstowych, co zwiększa jego wszechstronność. W praktyce, MS Publisher wspiera standardy branżowe, takie jak PDF/X, co zapewnia wysoką jakość druku. Użytkownicy mogą także łatwo integrować dane z innych aplikacji Microsoft Office, co pozwala na efektywne zarządzanie treściami. Dodatkowo, MS Publisher oferuje zaawansowane opcje typografii oraz układu, co pozwala na dostosowywanie projektów do indywidualnych potrzeb. Znajomość MS Publisher jest zatem nie tylko przydatna, ale wręcz niezbędna dla wszystkich, którzy pragną tworzyć profesjonalnie wyglądające materiały drukowane.

Pytanie 24

Główny sposób zabezpieczania danych w sieciach komputerowych przed dostępem nieautoryzowanym to

A. tworzenie kopii zapasowych danych

B. używanie macierzy dyskowych

C. tworzenie sum kontrolnych plików

D. autoryzacja dostępu do zasobów serwera

Wykonywanie kopii danych, stosowanie macierzy dyskowych oraz generowanie sum kontrolnych plików to techniki, które mają swoje miejsce w zarządzaniu danymi, ale nie są podstawowymi mechanizmami ochrony przed nieuprawnionym dostępem. Kopie danych są niezwykle istotne w kontekście ochrony przed utratą informacji, jednak nie zabezpieczają one przed dostępem do tych danych przez osoby nieautoryzowane. W sytuacji, gdy dane są skradzione lub dostępne dla nieuprawnionych, kopie zapasowe nie będą w stanie zminimalizować skutków naruszenia. Również stosowanie macierzy dyskowych zwiększa dostępność danych i redundancję, ale nie zapobiega ich nieautoryzowanemu użyciu. Macierze te mogą być skonfigurowane w różnych trybach, takich jak RAID, co zabezpiecza przed utratą danych w przypadku awarii dysku, lecz nie chroni przed dostępem do danych przez nieautoryzowanych użytkowników. Generowanie sum kontrolnych plików, które służy do weryfikacji integralności danych, również nie ma na celu ochrony przed ich nieuprawnionym dostępem. Suma kontrolna pozwala wykryć przypadkowe uszkodzenia lub manipulacje danymi, ale nie zapobiega ich kradzieży czy modyfikacji przez osoby trzecie. W kontekście bezpieczeństwa informacji kluczowe jest zrozumienie, że różne mechanizmy mają różne cele i nie zastępują one autoryzacji, współdziałając z nią w ramach szerszej strategii ochrony danych.

Pytanie 25

Który adres IPv4 odpowiada adresowi IPv6 ::1?

A. 127.0.0.1

B. 128.0.0.1

C. 1.1.1.1

D. 10.0.0.1

Wybór adresów, takich jak 1.1.1.1, 10.0.0.1 czy 128.0.0.1, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji stosowanych adresów IP oraz różnic między IPv4 a IPv6. Adres 1.1.1.1 to publiczny adres IP, który jest wykorzystywany przez zewnętrzne systemy, a nie do komunikacji lokalnej, co oznacza, że nie ma zastosowania w kontekście loopback. Z kolei adres 10.0.0.1 jest częścią przestrzeni adresowej prywatnej (RFC 1918), co oznacza, że jest przeznaczony do użytku wewnętrznego w sieciach prywatnych, a nie do komunikacji lokalnej w kontekście lokalnego hosta. Użycie takiego adresu do testowania lokalnego połączenia byłoby błędne, ponieważ nie kieruje ruchu do tego samego komputera, na którym odbywa się test. Natomiast adres 128.0.0.1 również nie jest poprawny w tym kontekście, ponieważ jest to adres publiczny, który nie odpowiada adresom loopback w żadnym z protokołów. W sytuacjach takich jak testowanie aplikacji, niezbędne jest zrozumienie roli adresów loopback, które umożliwiają lokalne połączenia bez angażowania zewnętrznych interfejsów sieciowych. Użycie niewłaściwych adresów IP prowadzi do nieefektywności w diagnostyce sieci oraz błędnych wniosków o funkcjonowaniu aplikacji.

Pytanie 26

Do czego służy program firewall?

A. zapobiegania przeciążeniu procesora przez system

B. zabezpieczenia systemu przed błędnymi aplikacjami

C. ochrony dysku przed przepełnieniem

D. ochrony sieci LAN oraz systemów przed intruzami

Firewall, lub zapora sieciowa, to kluczowy element zabezpieczeń, który chroni sieci LAN oraz systemy przed nieautoryzowanym dostępem i atakami intruzów. Pełni on funkcję filtrowania ruchu sieciowego, analizując pakiety danych, które przychodzą i wychodzą z sieci. Dzięki regułom skonfigurowanym przez administratorów, firewall może blokować niebezpieczne połączenia oraz zezwalać na ruch zgodny z politykami bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania firewallu może być jego użycie w przedsiębiorstwie, gdzie zabezpiecza on wewnętrzną sieć przed atakami z zewnątrz, takimi jak skanowania portów czy ataki DDoS. Istnieją różne typy firewalli, w tym zapory sprzętowe oraz programowe, które są stosowane w zależności od potrzeb organizacji. Dobre praktyki w zarządzaniu firewallami obejmują regularne aktualizacje reguł, monitorowanie logów oraz audyty bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. W kontekście rosnących zagrożeń w cyberprzestrzeni, odpowiednia konfiguracja i utrzymanie firewalli jest niezbędne dla zapewnienia integralności i poufności danych.

Pytanie 27

Na załączonym zdjęciu znajduje się

A. opaska do mocowania przewodów komputerowych

B. bezprzewodowy transmiter klawiatury

C. opaska uciskowa

D. opaska antystatyczna

Opaska antystatyczna to kluczowe narzędzie w ochronie delikatnych komponentów elektronicznych przed uszkodzeniem spowodowanym wyładowaniami elektrostatycznymi (ESD). Tego typu opaska wykonana jest z materiałów przewodzących, które odprowadzają ładunki elektrostatyczne z ciała użytkownika do uziemienia, co zapobiega ich nagromadzeniu. Praktyczne zastosowanie opaski antystatycznej jest nieodzowne w serwisowaniu komputerów czy montażu układów scalonych, gdzie nawet niewielki ładunek elektrostatyczny może uszkodzić komponenty o dużej czułości. Według standardów branżowych, takich jak IEC 61340, stosowanie opasek antystatycznych jest częścią systemu ochrony ESD, który obejmuje również m.in. maty antystatyczne czy uziemione obuwie. Przed użyciem opaski, należy upewnić się, że jest dobrze połączona z ziemią, co można zrealizować poprzez podłączenie jej do odpowiedniego punktu uziemienia. Opaski te są powszechnie używane w centrach serwisowych i fabrykach elektroniki, co podkreśla ich znaczenie w profesjonalnym środowisku pracy z elektroniką. Dbałość o właściwe stosowanie opasek antystatycznych jest zatem nie tylko dobrą praktyką, ale i wymogiem w wielu miejscach pracy związanych z elektroniką.

Pytanie 28

Jaki instrument jest używany do usuwania izolacji?

A. Rys. C

B. Rys. A

C. Rys. D

D. Rys. B

Rysunek C przedstawia przyrząd do ściągania izolacji, znany jako ściągacz izolacji lub stripper. Jest to narzędzie powszechnie stosowane w pracach elektrycznych i elektronicznych do usuwania izolacji z przewodów elektrycznych. Prawidłowe użycie ściągacza izolacji pozwala na precyzyjne usunięcie izolacji bez uszkadzania przewodników, co jest kluczowe dla zapewnienia dobrego połączenia elektrycznego i uniknięcia awarii. Ściągacze izolacji mogą być ręczne lub automatyczne i są dostępne w różnych rozmiarach, aby pasować do różnorodnych średnic kabli. Dobre praktyki branżowe sugerują użycie odpowiedniego narzędzia dopasowanego do typu i grubości izolacji, aby zapobiec przedwczesnemu uszkodzeniu przewodów. Narzędzie to jest niezbędne dla każdego profesjonalisty zajmującego się instalacjami elektrycznymi, ponieważ przyspiesza proces przygotowania przewodów do montażu. Automatyczne ściągacze izolacji dodatkowo zwiększają efektywność pracy, eliminując potrzebę ręcznego ustawiania głębokości cięcia. Ergonomia tego narzędzia sprawia, że jest wygodne w użyciu, zmniejszając zmęczenie użytkownika podczas długotrwałej pracy.

Pytanie 29

Technologia procesorów z serii Intel Core, wykorzystywana w układach i5, i7 oraz i9, umożliwiająca podniesienie częstotliwości w sytuacji, gdy komputer potrzebuje większej mocy obliczeniowej, to

A. Turbo Boost

B. CrossFire

C. Hyper Threading

D. BitLocker

Turbo Boost to technologia stosowana w procesorach Intel Core, która automatycznie zwiększa taktowanie rdzeni procesora w sytuacjach wymagających większej mocy obliczeniowej. Dzięki tej funkcji, gdy system operacyjny wykrywa znaczną potrzebę obliczeniową, Turbo Boost podnosi częstotliwość pracy rdzeni powyżej ich standardowego poziomu, co przekłada się na szybsze przetwarzanie danych i lepszą wydajność w zadaniach wymagających intensywnej obróbki, takich jak gry komputerowe, edycja wideo czy rendering 3D. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą cieszyć się lepszą wydajnością w zastosowaniach, które tego wymagają, bez potrzeby manualnej ingerencji w ustawienia systemu. Co więcej, Turbo Boost działa w sposób dynamiczny, co oznacza, że może dostosowywać taktowanie w czasie rzeczywistym, w zależności od obciążenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania energią i wydajnością w nowoczesnych systemach komputerowych. Implementacja tej technologii pokazuje, jak nowoczesne procesory są w stanie efektywnie zarządzać zasobami, co jest kluczowe w obliczu rosnącego zapotrzebowania na moc obliczeniową.

Pytanie 30

Do jakiej grupy w systemie Windows Server 2008 powinien być przypisany użytkownik odpowiedzialny jedynie za archiwizację danych zgromadzonych na dysku serwera?

A. Użytkownicy zaawansowani

B. Użytkownicy domeny

C. Użytkownicy pulpitu zdalnego

D. Operatorzy kopii zapasowych

Przypisanie kogoś do grupy Użytkownicy domeny nie daje mu nic specjalnego, jeśli chodzi o archiwizację danych. Owszem, mają oni podstawowy dostęp do sieci w obrębie domeny, ale nie mogą tworzyć ani przywracać kopii zapasowych. Grupa Użytkownicy zaawansowani też nie daje konkretnych umiejętności związanych z archiwizowaniem danych. Ich uprawnienia są bardziej o zaawansowanej konfiguracji systemu, ale omijają kluczowe operacje związane z kopiowaniem danych. Użytkownicy pulpitu zdalnego mogą się logować do serwera zdalnie, co może być przydatne, ale również nie dają im dostępu do zarządzania kopiami zapasowymi. Często ludzie myślą, że jeśli mają dostęp do systemu, to automatycznie mają uprawnienia do ważnych zadań administracyjnych, co może prowadzić do luk w zabezpieczeniach oraz problemów z utratą danych w razie awarii. Dlatego to jest kluczowe, żeby osoby odpowiedzialne za archiwizację danych miały odpowiednie uprawnienia i podkreśla to znaczenie poprawnego przypisania ról w Windows Server.

Pytanie 31

Z jaką informacją wiąże się parametr TTL po wykonaniu polecenia ping?

C:\Users\Właściciel>ping -n 1 wp.pl
 
 Pinging wp.pl [212.77.98.9] with 32 bytes of data:
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=17ms TTL=54
 
 Ping statistics for 212.77.98.9:
     Packets: Sent = 1, Received = 1, Lost = 0 (0% loss),
 Approximate round trip times in milli-seconds:
     Minimum = 17ms, Maximum = 17ms, Average = 17ms

A. czasem odpowiedzi z docelowego urządzenia

B. liczbą routerów biorących udział w przesyłaniu pakietu od nadawcy do odbiorcy

C. liczbą pakietów wysłanych w celu weryfikacji połączenia w sieci

D. czasem trwania weryfikacji komunikacji w sieci

Parametr TTL w poleceniu ping informuje o liczbie maksymalnych skoków jakie pakiet może pokonać zanim zostanie odrzucony. Skok to przesłanie pakietu przez router do kolejnego punktu w sieci. TTL jest istotny w kontekście zarządzania sieciami ponieważ pomaga w identyfikacji problemów z routingiem oraz w unikaniu zapętlenia pakietów w sieciach komputerowych. W praktyce TTL jest używany do kontrolowania zasięgu transmisji pakietów w sieci dzięki czemu nie mogą one nieustannie krążyć jeśli nie dotrą do celu. Na przykład gdy pakiet dociera do routera TTL jest zmniejszany o jeden. Gdy osiągnie zero router odrzuca pakiet i wysyła komunikat ICMP o tym fakcie do nadawcy. Takie podejście jest zgodne z protokołami sieciowymi takimi jak IPv4 i IPv6 i jest uważane za dobrą praktykę w zarządzaniu i zabezpieczaniu ruchu sieciowego. TTL jest niezbędnym elementem monitorowania sieci co pozwala administratorom na analizowanie ścieżek sieciowych i identyfikowanie potencjalnych problemów związanych z siecią.

Pytanie 32

Na dołączonym obrazku pokazano działanie

A. kompresji danych

B. usuwania danych

C. kodu źródłowego

D. połączenia danych

Kompresja danych to proces redukcji rozmiaru plików poprzez usuwanie redundancji w danych. Jest to kluczowy etap w zarządzaniu wielkimi zbiorami danych oraz w transmisji danych przez sieci, szczególnie gdy przepustowość jest ograniczona. Najczęściej stosowane algorytmy kompresji to ZIP RAR i 7z, które różnią się efektywnością i czasem kompresji. Kompresja jest szeroko stosowana w różnych dziedzinach techniki i informatyki, m.in. przy przesyłaniu plików w Internecie, gdzie ograniczenie wielkości plików przyspiesza ich przepływ. Proces ten jest również istotny w przechowywaniu danych, ponieważ zredukowane pliki zajmują mniej miejsca na dyskach twardych, co przyczynia się do oszczędności przestrzeni dyskowej oraz kosztów związanych z utrzymaniem infrastruktury IT. Przy kompresji plików istotne jest zachowanie integralności danych, co zapewniają nowoczesne algorytmy kompresji bezstratnej, które umożliwiają odtworzenie oryginalnych danych bez żadnych strat. Kompresja ma również zastosowanie w multimediach, gdzie algorytmy stratne są używane do zmniejszenia rozmiarów plików wideo i audio poprzez usuwanie mniej istotnych danych, co jest mniej zauważalne dla ludzkiego oka i ucha.

Pytanie 33

Jakie będą całkowite koszty materiałów potrzebnych do stworzenia sieci lokalnej dla 6 komputerów, jeśli do budowy sieci wymagane jest 100 m kabla UTP kat. 5e oraz 20 m kanału instalacyjnego? Ceny komponentów sieci przedstawiono w tabeli.

Elementy sieci	j.m.	cena brutto
Kabel UTP kat. 5e	m	1,00 zł
Kanał instalacyjny	m	8,00 zł
Gniazdo komputerowe	szt.	5,00 zł

A. 290,00 zł

B. 320,00 zł

C. 160,00 zł

D. 360,00 zł

Może się zdarzyć, że źle interpretuje się koszty materiałów. Czasami można popełnić błędy w obliczeniach albo nie do końca zrozumieć, jak wygląda tabela cenowa. Często nie przelicza się dokładnie, ile potrzebujesz metrów materiałów w stosunku do ich cen jednostkowych. Przy planowaniu sieci trzeba pamiętać, że kabel UTP kat. 5e kosztuje 1 zł za metr, a kanał instalacyjny 8 zł za metr – więc musisz to dokładnie przeliczyć przez ilość metrów, które potrzebujesz. Wiele osób zapomina o wystarczającej liczbie gniazd komputerowych, co prowadzi do błędnych kosztorysów. Ważne, żeby wybierać dobre komponenty, bo to wpływa na wydajność sieci. Kabel UTP kat. 5e jest popularny, bo dobrze działa z dużymi prędkościami transmisji danych. Błędy w kalkulacjach mogą się też brać z nieznajomości tych standardów, dlatego ważna jest edukacja na temat planowania sieci. Nie zapominaj też o kosztach przyszłego utrzymania sieci, bo często to się pomija w początkowych kalkulacjach. Zrozumienie tych rzeczy jest kluczowe, żeby dobrze zaplanować budżet i unikać nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 34

Na które wyjście powinniśmy podłączyć aktywne głośniki w karcie dźwiękowej, której schemat przedstawiony jest na rysunku?

A. Line in

B. Mic in

C. Line out

D. Speaker out

W tym pytaniu niektóre odpowiedzi mogą wyglądać na dobre, ale po chwili zastanowienia widać, że nie są takie. 'Line in' to gniazdo do podłączania urządzeń audio jak odtwarzacze CD czy inne źródła, które wysyłają sygnał do karty dźwiękowej. To wejście, więc sygnał idzie w stronę przeciwną do tego, co potrzebujemy, żeby zasilać głośniki. 'Mic in' to z kolei miejsce do mikrofonów, ale one też potrzebują wzmocnienia sygnału, więc to też jest wejście. Sygnał z mikrofonu jest zupełnie inny niż liniowy, ma inną impedancję i poziom, dlatego nie można go użyć do głośników. 'Speaker out' niby wygląda na odpowiednie, ale to wyjście jest dla głośników pasywnych, które potrzebują mocy z karty dźwiękowej. Jeśli podepniemy do tego aktywne głośniki, to może być problem, bo sygnał już jest wzmocniony, co prowadzi do zniekształceń. W skrócie, żeby dobrze podłączyć sprzęt audio do komputera i mieć świetną jakość dźwięku, trzeba rozumieć różnice między wejściami a wyjściami, bo to może uchronić nas przed błędami i uszkodzeniami sprzętu.

Pytanie 35

Zgodnie z normą PN-EN 50174, okablowanie poziome w systemie okablowania strukturalnego to segment okablowania pomiędzy

A. gniazdkiem użytkownika a terminalem końcowym

B. punktami rozdzielczymi w głównych pionach budynku

C. punktem rozdzielczym a gniazdem użytkownika

D. serwerem a szkieletem sieci

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego definicji oraz struktury okablowania w systemach sieciowych. Na przykład, połączenie między serwerem a szkieletem sieci nie jest klasyfikowane jako okablowanie poziome, lecz raczej jako okablowanie pionowe, które obejmuje połączenia między różnymi poziomami infrastruktury budowlanej. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że cała infrastruktura okablowania odnosi się bezpośrednio do końcowych urządzeń, podczas gdy standard PN-EN 50174 wyraźnie definiuje różnice. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą wskazywać na połączenia w ramach jednego pionu, co również nie pasuje do definicji okablowania poziomego. W kontekście okablowania strukturalnego, istotne jest, aby mieć na uwadze normy bezpieczeństwa i wydajności, które zapewniają, że wszystkie elementy systemu są odpowiednio skalibrowane i spełniają wymagania techniczne. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do niewłaściwego projektowania sieci, a w konsekwencji do problemów z wydajnością i niezawodnością całego systemu, co w praktyce może skutkować wysokimi kosztami napraw oraz przestojami w pracy użytkowników.

Pytanie 36

Domyślnie dostęp anonimowy do zasobów serwera FTP umożliwia

A. jedynie prawo do odczytu

B. uprawnienia do odczytu oraz zapisu

C. pełne uprawnienia dostępu

D. tylko prawo do zapisu

Odpowiedź 'tylko prawo do odczytu' jest prawidłowa, ponieważ domyślnie w przypadku serwera FTP z włączonym anonimowym dostępem użytkownicy mogą przeglądać zgromadzone pliki, ale nie mają możliwości ich modyfikacji ani usuwania. Odczyt z zasobów serwera jest kluczowym elementem w praktyce zarządzania dostępem, zwłaszcza w kontekście ochrony danych oraz bezpieczeństwa. Dobrą praktyką w administracji serwerami FTP jest umieszczanie publicznie dostępnych plików w dedykowanym katalogu z ograniczonymi prawami dostępu. W ten sposób, organizacje mogą udostępniać materiały, takie jak dokumentacja, aktualizacje czy zasoby do pobrania, bez ryzyka ich nieautoryzowanej edycji. Dodatkowo, w kontekście standardów bezpieczeństwa, takich jak OWASP, kluczowe jest ograniczenie uprawnień użytkowników do niezbędnego minimum, co w przypadku anonimowego dostępu do serwera FTP kończy się na prawie do odczytu, co minimalizuje ryzyko potencjalnych zagrożeń dla integralności danych.

Pytanie 37

Jaki protokół posługuje się portami 20 oraz 21?

A. FTP

B. WWW

C. Telnet

D. DHCP

Wybór protokołów takich jak DHCP, WWW czy Telnet zamiast FTP może wynikać z mylnych założeń dotyczących przeznaczenia i funkcji tych technologii w sieci. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za automatyczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci lokalnej, co jest zupełnie inną funkcją niż przesyłanie plików. Z kolei WWW (World Wide Web) to zbiór zasobów dostępnych za pośrednictwem protokołu HTTP, który nie korzysta z portów 20 i 21, lecz przede wszystkim z portu 80 dla HTTP i 443 dla HTTPS. Telnet jest natomiast protokołem używanym do zdalnego logowania się na urządzenia sieciowe, które również nie ma związków z transferem plików. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji protokołów i ich zastosowań. W przypadku FTP, kluczowe jest zrozumienie, że jest to protokół zaprojektowany specjalnie do transferu plików, co odróżnia go od innych protokołów, które mają zupełnie inne cele i zadania w architekturze sieciowej. W związku z tym, wybierając odpowiedzi związane z innymi protokołami, można zgubić się w tym, jakie konkretne porty i funkcje są przypisane do konkretnych zadań w sieci.

Pytanie 38

W skanerze z systemem CIS źródłem światła oświetlającym skanowany dokument jest

A. grupa trójkolorowych diod LED

B. układ żarówek

C. świetlówka

D. lampa fluorescencyjna

W skanerach z układami CIS (Contact Image Sensor) elementem oświetlającym skanowany dokument jest grupa trójkolorowych diod LED. Takie rozwiązanie pozwala na bardziej efektywne i równomierne oświetlenie skanowanej powierzchni, co przekłada się na wyższą jakość uzyskiwanych obrazów. Diody LED charakteryzują się długą żywotnością, niskim zużyciem energii oraz szybką reakcją, co jest szczególnie istotne w zastosowaniach przemysłowych oraz biurowych, gdzie czas skanowania ma kluczowe znaczenie. W praktyce, dzięki zastosowaniu technologii diod LED, skanery są w stanie efektywnie rejestrować detale w różnych warunkach oświetleniowych, co jest niezwykle ważne, gdy skanowane dokumenty różnią się pod względem kolorystyki i kontrastu. Ponadto, standardy branżowe, takie jak ISO 16000, zalecają stosowanie efektywnych źródeł światła, co obejmuje technologie LED, aby poprawić jakość obrazów oraz zredukować wpływ zmienności oświetlenia na wyniki skanowania.

Pytanie 39

Źródłem problemu z wydrukiem z przedstawionej na rysunku drukarki laserowej jest

A. brak tonera w kasecie kartridż

B. zaschnięty tusz

C. uszkodzony bęben światłoczuły

D. uszkodzony podajnik papieru

Brak tonera w kartridżu nie sprawia, że na wydruku pojawiają się ciemne pasy, tylko raczej prowadzi do tego, że wydruki są blade albo w ogóle się nie pojawiają, bo brakuje środka barwiącego. W drukarkach laserowych toner to proszek, który nakłada się na bęben a potem transferuje na papier. Jak tonera brakuje, to nie ma mowy o defektach w postaci ciemnych pasów, tylko o tym, że druk stopniowo zanika. Uszkodzony podajnik papieru też nie generuje ciemnych pasów, ale może powodować zacięcia papieru czy problemy z wciąganiem arkuszy, co wpływa na położenie wydruku. Zaschnięty tusz to znowu temat dla drukarek atramentowych, bo w laserowych używa się suchego tonera. W przypadku drukarek atramentowych zaschnięty tusz potrafi zatykać dysze, co prowadzi do braku wydruku. W drukarkach laserowych pojęcie tuszu jest po prostu mylące, bo te urządzenia działają w zupełnie inny sposób. Dlatego warto zrozumieć te różnice, żeby móc prawidłowo diagnozować problemy z jakością wydruku oraz odpowiednio zajmować się konserwacją i obsługą tych maszyn.

Pytanie 40

Aby połączyć dwa przełączniki oddalone o 200 m i osiągnąć minimalną przepustowość 200 Mbit/s, jakie rozwiązanie należy zastosować?

A. skrętkę UTP

B. skrętkę STP

C. światłowód

D. kabel koncentryczny 50 Ω

Skrętka UTP, STP i kabel koncentryczny 50 Ω mają sporo ograniczeń, przez co nie nadają się do łączenia dwóch przełączników na 200 m przy wymaganiu 200 Mbit/s. Skrętka UTP jest popularna w sieciach, ale jej maksymalny zasięg to 100 m. Kiedy wyjdzie się poza ten limit, jakość sygnału się pogarsza, co może prowadzić do utraty danych i opóźnień. Skrętka STP, która trochę lepiej znosi zakłócenia, też nie da rady, bo ma podobne ograniczenia. Użycie tych kabli w takiej sytuacji na pewno spowoduje problemy z niezawodnością połączenia. A kabel koncentryczny 50 Ω to już trochę staroć. Używa się go głównie w telekomunikacji, a w nowoczesnych sieciach LAN nie sprawdzi się, bo potrzebujemy dużo większych prędkości. Wybierając złe medium do transmisji, można się naprawdę zdenerwować i ponieść dodatkowe koszty związane z utrzymaniem sieci. Ważne jest, żeby zrozumieć, że obecne aplikacje potrzebują nie tylko odpowiedniej przepustowości, ale także stabilności i jakości połączenia, a to najlepiej zapewnia światłowód.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej