Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 11:26
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 11:45

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy obliczaniu normy zużycia materiału o szerokości 140 cm, który ma być użyty do wykonania płaszcza kąpielowego z kapturem, należy uwzględnić takie wymiary jak: długość płaszcza oraz

A. długość rękawa i wysokość kaptura

B. wzrost i obwód bioder

C. długość rękawa oraz obwód klatki piersiowej

D. wzrost oraz obwód klatki piersiowej

Wybór odpowiedzi wskazującej na "wzrost i obwód klatki piersiowej" jako istotnych wymiarów do obliczania normy zużycia materiału na płaszcz kąpielowy jest mylący. Wzrost, choć ważny dla określenia ogólnego rozmiaru odzieży, nie wpływa bezpośrednio na zużycie materiału w kontekście konkretnego modelu płaszcza z kapturem. Obwód klatki piersiowej, mimo że jest istotny w kontekście dopasowania odzieży, nie uwzględnia specjalnych wymagań konstrukcyjnych, jakimi są długość rękawów czy wysokość kaptura. Dlatego nie można polegać wyłącznie na tych wymiarach, aby oszacować potrzebną ilość materiału. Podobnie, odpowiedzi wskazujące na "długość rękawa i obwód klatki piersiowej" lub "wzrost i obwód bioder" również są niewłaściwe, ponieważ obwód bioder nie ma znaczenia w przypadku płaszcza kąpielowego. Kluczowe jest, by w procesie projektowania brać pod uwagę specyfikę produktu oraz jego funkcjonalność. W branży odzieżowej niepoprawne podejście do obliczeń może prowadzić do błędów w produkcie, a w konsekwencji do niezadowolenia konsumentów oraz strat finansowych dla producentów. Właściwe określenie wymiarów nie tylko ułatwia proces produkcji, ale również wpływa na jakość i komfort gotowego wyrobu.

Pytanie 2

W trakcie projektowania kształtów sukni kimono zaszewkę piersiową umieszczono

A. w cięciu pionowym

B. na linii boku

C. w cięciu poziomym

D. na linii barku

Zaszewka piersiowa w modelowaniu sukni kimono ma na celu poprawę dopasowania i wsparcia w okolicy biustu, a jej niewłaściwe umiejscowienie może prowadzić do problemów z komfortem noszenia oraz estetyką. Odpowiedzi sugerujące cięcia poziome, boki czy cięcia pionowe są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki budowy ciała i naturalnych linii sylwetki. Umiejscowienie zaszewki w cięciu poziomym mogłoby prowadzić do efektu 'spłaszczenia' biustu, co jest niepożądane w przypadku sukni kimono, które mają na celu podkreślenie kobiecej figury. Z kolei umiejscowienie zaszewki na linii boku często skutkuje brakiem odpowiedniego wsparcia i może prowadzić do nieestetycznych fałd materiału w okolicy biustu. Cięcie pionowe, chociaż może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, w kontekście kimono nie dostarcza wymaganej formy, a także może naruszać tradycyjną estetykę tego kroju. Właściwe umiejscowienie zaszewek powinno opierać się na zasadach ergonomii, które wskazują, że struktura odzieży powinna wspierać naturalne krzywizny ciała. Dobre praktyki w projektowaniu odzieży sugerują, że zaszewki należy umiejscawiać w sposób, który podkreśla sylwetkę, a zaszewka na linii barku jest idealnym rozwiązaniem, które zapewnia zarówno estetykę, jak i funkcjonalność.

Pytanie 3

Przy obliczaniu ilości tkaniny wełnianej o szerokości 1,50 m potrzebnej do uszycia klasycznego damskiego spodnium, należy wziąć pod uwagę

A. długość marynarki, długość rękawa, długość spodni + 10% na szwy i podwinięcia

B. 2x długość marynarki, długość rękawa, długość spodni + 20% na szwy i podwinięcia

C. długość marynarki, długość rękawa, 2x długość spodni + 20% na szwy i podwinięcia

D. długość marynarki, 2x długość rękawa, długość spodni + 10% na szwy i podwinięcia

Poprawna odpowiedź wskazuje, że do obliczenia normy zużycia tkaniny wełnianej o szerokości 1,50 m niezbędne jest uwzględnienie długości marynarki, długości rękawa, długości spodni oraz dodanie 10% na szwy i podwinięcia. W praktyce, długość marynarki oraz długości rękawów mają istotny wpływ na całkowity wymiar materiału, jaki będzie potrzebny do uszycia odzieży. Dodatek 10% na szwy i podwinięcia jest standardem w branży odzieżowej, ponieważ zawsze istnieje ryzyko niewielkich odchyleń w wymiarach podczas szycia, a także możliwość błędów w cięciu materiału. Przykładowo, jeśli długość marynarki wynosi 65 cm, długość rękawa 60 cm, a długość spodni 100 cm, to suma ta bez uwzględnienia dodatku wyniesie 225 cm. Po dodaniu 10% na szwy, całkowita długość tkaniny wzrasta do 247,5 cm. Wartości te są zgodne z dobrymi praktykami w szyciu odzieży, które zalecają dodawanie zapasu materiału na wykończenia, aby zminimalizować ryzyko niedoboru tkaniny w kluczowych miejscach.

Pytanie 4

Jaki rodzaj ściegu łańcuszkowego powinno się zastosować do łączenia fragmentów sukni damskiej wykonanej z dzianiny, nie obrabiając ich krawędzi?

A. Pokrywający czteronitkowy

B. Prosty dwunitkowy

C. Obrzucający czteronitkowy

D. Obrzucający trzynitkowy

Wybór innych rodzajów ściegów łańcuszkowych, takich jak obrzucający trzynitkowy, obrzucający czteronitkowy czy pokrywający czteronitkowy, jest nieodpowiedni w kontekście łączenia elementów sukni z dzianiny bez wykończenia krawędzi. Ścieg obrzucający trzynitkowy, mimo że jest często wykorzystywany do zabezpieczania krawędzi tkanin, nie gwarantuje elastyczności, co jest kluczowe przy pracy z dzianiną. Jego struktura bardziej nadaje się do tkanin wiskozowych i bawełnianych, które nie wymagają tak dużej rozciągliwości. Z kolei obrzucający czteronitkowy, choć zapewnia solidne wykończenie, jest przeznaczony do wzmacniania krawędzi szwów, co w przypadku materiałów elastycznych może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak marszczenie. Zastosowanie pokrywającego czteronitkowego ściegu jest równie niewłaściwe, ponieważ ma on na celu głównie ukrycie szwów, co nie jest wymagane, gdy decydujemy się na prosty ścieg łączący. W rezultacie, wybierając niewłaściwy ścieg, można narazić projekt na estetyczne i funkcjonalne niedociągnięcia, które mogą wpływać na zadowolenie klientów oraz trwałość gotowego wyrobu. Zrozumienie różnic w ściegach oraz ich zastosowań jest niezbędne do prawidłowego wykonania odzieży, co potwierdzają standardy branżowe oraz najlepsze praktyki w szyciu.

Pytanie 5

System taśmowy o charakterze sekcyjnym wyróżnia się między innymi liniowym rozmieszczeniem stanowisk pracy oraz

A. zasilaniem stanowisk paczkami z jednorodnymi wykrojami

B. wielokierunkowym rozmieszczeniem stanowisk pracy

C. brakiem miejsc kontroli międzyoperacyjnej

D. zasilaniem stanowisk kompletem wykrojów jednej sztuki wyrobu

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że brakuje w nich kluczowych konceptów związanych z organizacją pracy w systemach taśmowo-sekcyjnych. Zaczynając od braku stanowisk kontroli międzyoperacyjnej, należy podkreślić, że każda sekcja systemu taśmowego powinna być monitorowana w celu zapewnienia jakości oraz identyfikacji potencjalnych problemów już na wczesnym etapie produkcji. Ignorowanie kontroli międzyoperacyjnej prowadzi do kumulacji błędów, co może wpływać na końcowy produkt i zadowolenie klienta. Ponadto, zasilanie stanowisk paczkami z jednorodnymi wykrojami sugeruje, że proces produkcji opiera się na powtarzalnych, jednorodnych operacjach, co jest sprzeczne z ideą systemu taśmowo-sekcyjnego, który z zasady powinien być elastyczny i dostosowywany do różnych zadań. Zasilanie stanowisk kompletem wykrojów jednej sztuki wyrobu również nie jest zgodne z tym podejściem, gdyż system taśmowo-sekcyjny opiera się na produkcji masowej, gdzie efektywność osiąga się poprzez optymalizację procesów dla większych ilości. Te nieprawidłowe założenia mogą wynikać z błędnego zrozumienia zasad organizacji pracy oraz podstawowych różnic między różnymi systemami produkcyjnymi. Kluczowe jest, aby w procesie edukacji zrozumieć, że każdy system ma swoje specyficzne cechy i zasady, które powinny być przestrzegane dla efektywnego działania.

Pytanie 6

Przy tworzeniu modelu sukni damskiej typu princeska, gdzie należy przenieść konstrukcyjną zaszewkę piersiową?

A. podkroju pachy

B. barku

C. podkroju szyi

D. boku

No więc, odpowiedź "barku" to trafny wybór. Przeniesienie zaszewki piersiowej na linię barku w sukni princeski naprawdę poprawia dopasowanie i kształt sylwetki. Zaszewka piersiowa jest kluczowa, bo pozwala na ładne uformowanie biustu, a jak przeniesiemy ją na bark, to górna część sukni lepiej się układa. Dzięki temu nie ma zbędnych marszczeń, co przekłada się też na komfort noszenia. Dobrze umiejscowiona zaszewka podkreśla naturalne krzywizny ciała, co w modzie jest mega ważne – musi być ładnie i funkcjonalnie. Na przykład, w sukience wieczorowej zaszewka na linii barku sprawi, że dekolt będzie bardziej wyrazisty, a cała sylwetka zyska elegancji. Pamiętaj, że dobrze zaprojektowane zaszewki to coś, co trzyma się aktualnych standardów w szyciu, więc jakość wykonania będzie na wysokim poziomie.

Pytanie 7

Dostosowanie bluzki do figury na wysokości talii będzie wymagało dodania zaszewek

A. od boku z przodu

B. barkowych z tyłu

C. od linii ramion z przodu

D. pionowych z przodu i z tyłu

Podsumowując, dobrze wskazałeś, że wprowadzenie pionowych zaszewek z przodu i z tyłu bluzki jest konieczne. Zaszewki mają za zadanie dopasować odzież do sylwetki, szczególnie w talii, co sprawia, że całość lepiej się prezentuje. Z własnego doświadczenia wiem, że dobry krój to podstawa, żeby bluzka nie była zbyt luźna ani zbyt ciasna. Dzięki zaszewkom łatwiej jest skorygować nadmiar materiału i nadać bluzce ładny kształt, co szczególnie widać, gdy masz na sobie coś, co ma podkreślać sylwetkę. Warto też pamiętać, że zaszewki robi się nie tylko z przodu, ale i z tyłu – to naprawdę poprawia linię pleców i komfort noszenia. Kiedy je robisz, dobrze jest kierować się indywidualnymi wymiarami, bo to wpływa na jakość i profesjonalizm wykonania odzieży.

Pytanie 8

Jakie czynności należy wykonać, aby poprawić bluzkę z zbyt głębokim dekoltem?

A. wydłużeniu zaszewki piersiowej w okolicy boku

B. wszyciu nadmiaru tkaniny w szwach barkowych

C. wszyciu nadmiaru materiału w bocznych szwach

D. poszerzeniu przedniej części na linii pachy oraz bokach

Zastosowanie wydłużenia zaszewki piersiowej od linii boku w celu naprawy zbyt głębokiego podkroju szyi jest podejściem, które ignoruje podstawowe zasady konstrukcji odzieży. Zaszewka piersiowa jest elementem, który wpływa na kształt i dopasowanie w obszarze biustu, a nie bezpośrednio w rejonie podkroju szyi. Wydłużenie jej może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak dodatkowe fałdy materiału przy szyi lub brak równowagi w proporcjach całej bluzki, co w rezultacie pogorszy estetykę odzieży. Poszerzenie przodu na linii pachy oraz bokach również jest nieefektywnym rozwiązaniem, ponieważ nie wpływa na głębokość podkroju szyi, ale może sprawić, że bluzka stanie się zbyt luźna w obszarze biustu, co również jest niepożądane. Wszycie nadmiaru tkaniny w szwach bocznych ma za to na celu dostosowanie obwodu bluzki, jednak nie rozwiązuje problemu głębokości podkroju, co jest kluczowe w tej sytuacji. Typowym błędem jest założenie, że poprawki w jednym obszarze mogą wpłynąć na inny, co w praktyce krawieckiej może prowadzić do poważnych problemów z dopasowaniem. Dlatego tak ważne jest, aby każdy element odzieży był poprawiany w kontekście całej konstrukcji, co daje lepsze efekty jakościowe i estetyczne.

Pytanie 9

Tkanina wykonana z bawełny, tkaną na krosnach żakardowych w splotach atłasowym i satynowym, wykorzystywana do produkcji obrusów, to

A. adamaszek

B. madera

C. popelina

D. batyst

Odpowiedzi takie jak 'popelina', 'madera' czy 'batyst' są nie na miejscu, bo pewnie nie do końca rozumiesz, jak te tkaniny się różnią. Popelina to lekki materiał bawełniany, często wykorzystywany do odzieży. Jest gładka i ma prosty splot, więc nie nadaje się na eleganckie obrusy. Madera to z kolei grubsza tkanina, która może pasować do niektórych obrusów, ale nie ma takich wzorów jak adamaszek. Batyst to z kolei ultra lekki materiał, głównie do dziecięcej odzieży, ale ze względu na swoją delikatność nie sprawdzi się jako obrus, bo łatwo się brudzi i uszkadza. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia terminów w branży tekstylnej oraz małej wiedzy o specyfikacjach tkanin. Ważne, żeby zrozumieć, że różne tkaniny mają różne właściwości i zastosowania, co jest kluczowe w produkcji i wyborze materiałów.

Pytanie 10

Oblicz szerokość zaszewki bocznej w podstawowej spódnicy dla klientki z wymiarami: obwód pasa = 72,0 cm, obwód bioder = 96,0 cm?

A. 2 cm

B. 4 cm

C. 8 cm

D. 6 cm

Wyznaczenie szerokości zaszewki boku w spódnicy podstawowej dla klientki o obwodzie pasa wynoszącym 72,0 cm i obwodzie bioder 96,0 cm jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania i komfortu noszenia. W tym przypadku, poprawna odpowiedź wynosząca 6 cm opiera się na proporcji pomiędzy obwodem pasa a obwodem bioder. W standardowych praktykach krawieckich, zaszewka boku powinna wynosić około 10% różnicy pomiędzy tymi dwoma obwodami. Różnica wynosi 24 cm, co oznacza, że powinna być podzielona na dwie zaszewki, każda z nich ma więc szerokość 6 cm. Taki układ zapewnia, że spódnica będzie dobrze przylegała do ciała, a jednocześnie pozostawi wystarczającą przestrzeń na swobodę ruchów. W praktyce, odpowiednia szerokość zaszewki pozwala na estetyczne uformowanie sylwetki oraz zapobiega nieestetycznym marszczeniom materiału. Dlatego znajomość tych zasad jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się szyciem odzieży na miarę, szczególnie w kontekście indywidualnych wymiarów klientek.

Pytanie 11

Podczas układania form spódnicy podstawowej na wełnianej tkaninie, istotne jest, aby przestrzegać zasady

A. dolna linia przodu i tyłu zgodnie z nitką osnowy

B. środek przodu wzdłuż nitki osnowy, środek tyłu zgodnie z nitką wątku

C. środek przodu wzdłuż nitki wątku, linia talii zgodnie z nitką osnowy

D. środek przodu oraz tyłu wzdłuż nitki osnowy

Układanie form spódnicy podstawowej na tkaninie wełnianej z zastosowaniem nitki wątku lub mieszania kierunków osnowy i wątku może prowadzić do wielu problemów przy szyciu i użytkowaniu gotowego wyrobu. Zastosowanie nitki wątku przy formie przodu lub tyłu spódnicy sprawi, że materiał będzie bardziej podatny na rozciąganie w kierunku wątku, co może skutkować deformacją spódnicy. Wiele osób myli kierunki nitki, co prowadzi do nieprawidłowego układu form. Przykład można zobaczyć w przypadku projektowania bardziej skomplikowanych fasonów, gdzie nieprawidłowe umiejscowienie form może prowadzić do zniekształceń w trakcie noszenia, a także utrudniać właściwe dopasowanie do sylwetki. Dodatkowo, niektóre tkaniny mają różne właściwości w zależności od tego, w jakim kierunku są cięte, co jest kluczowe przy układaniu form. Dobrą praktyką jest zawsze przestrzeganie zasad wynikających z analizy charakterystyki tkaniny oraz wytycznych dotyczących kroju i szycia, co pozwala na uniknięcie problemów z gotowym wyrobem i zapewnia jego estetykę oraz funkcjonalność.

Pytanie 12

Tył bluzki jest zbyt krótki w porównaniu do przodu. Aby naprawić ten błąd, należy wydłużyć tył w górę. Jaką miarę powinno się zmierzyć u klientki?

A. Łuk długości pleców

B. Łuk szerokości tyłu na wysokości piersi

C. Łuk szerokości przodu przez piersi

D. Łuk długości przodu

Pomiar łuku długości przodu, łuku szerokości tyłu na wysokości piersi oraz łuku szerokości przodu przez piersi nie są odpowiednie w kontekście rozwiązania problemu dotyczącego zbyt krótkiego tyłu bluzki. Łuk długości przodu mierzy odległość od podstawy szyi do linii talii z przodu, co nie ma bezpośredniego związku z kształtem i długością tyłu odzieży. Ponadto, łuk szerokości tyłu na wysokości piersi i łuk szerokości przodu przez piersi koncentrują się na szerokości i objętości odzieży w okolicach klatki piersiowej, a nie na długości materiału z tyłu. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że długość i szerokość to jedynie inne aspekty tego samego pomiaru, podczas gdy w praktyce są to niezależne parametry, które każdorazowo wymagają odrębnego podejścia. W celu prawidłowego dopasowania odzieży, zwłaszcza w kontekście kształtu sylwetki, kluczowe jest zrozumienie, jak różne wymiary wpływają na końcowy efekt. Dlatego istotne jest, aby projektanci i krawcy zdawali sobie sprawę z różnic między tymi pomiarami i umieli je właściwie zastosować w praktyce, aby uniknąć nieodpowiednich rozwiązań.

Pytanie 13

Który z pomiarów krawieckich przeprowadza się na kobiecej sylwetce od siódmego kręgu szyi w kierunku osi pionowej?

A. RvNv

B. SySvXpTp

C. RvRv

D. PcPl

Odpowiedź SySvXpTp dotyczy pomiaru, który wykonuje się na figurze kobiecej od siódmego kręgu szyi w dół. To jest istotny pomiar, bo ma wpływ na długość sylwetki, co jest mega ważne przy szyciu ubrań na miarę. Ten skrót oznacza: Szyja (Sy), Szyja w pionie (Sv), Wysokość piersi (Xp) oraz Wysokość talii (Tp). Na przykład, ten pomiar jest kluczowy przy projektowaniu bluzek czy sukienek, bo dobrze dopasowane ubranie jest wygodne i wygląda super. Jak dobrze wykonasz te pomiary, to efekt będzie lepszy, a ubranie lepiej się układa na sylwetce. W krawiectwie i modzie to jest naprawdę ważne, żeby krój był dobrze przemyślany. Przy odpowiednich pomiarach sylwetka będzie się prezentować lepiej, co w branży mody ma ogromne znaczenie.

Pytanie 14

Co może być przyczyną usterek w maszynie stębnowej, gdy nić górna przerywa się w trakcie szycia?

A. uszkodzone krawędzie sprężynki regulacyjnej w bębenku

B. nieprawidłowe nawleczenie bębenka mechanizmu chwytacza

C. nieprawidłowe zamocowanie igły w uchwycie

D. niewłaściwy nacisk stopki na zszywane warstwy materiału

Niewłaściwy docisk zszywanej warstwy materiału stopką może wpływać na jakość szycia, jednak nie jest bezpośrednią przyczyną zrywania nici górnej. Zbyt mały lub zbyt duży docisk może prowadzić do problemów z równomiernym prowadzeniem materiału, co może skutkować niedostatecznym napięciem nici. W sytuacji, gdy materiał nie jest odpowiednio dociskany, może być trudno osiągnąć zamierzony efekt szycia, ale to nie ma bezpośredniego związku z łamaniem nici. Niewłaściwe nawleczenie bębenka mechanizmu chwytacza również może prowadzić do problemów z szyciem, jednak bardziej dotyczy to zacięć nici i problemów z jej podawaniem, niż zrywaniem górnej nici. Wymaga to staranności w prawidłowym nawleczeniu zarówno bębenka, jak i górnej nici, aby uniknąć problemów. Uszkodzone krawędzie sprężynki regulacyjnej w bębenku mogą wpływać na napięcie nici, co również nie jest bezpośrednim powodem zrywania nici górnej. Takie uszkodzenia mogą prowadzić do niestabilności w napięciu nici, jednak w pierwszej kolejności sprawdzenie mocowania igły powinno być priorytetem. Zrozumienie przyczyn problemów z maszyną stębnową i ich związku z różnymi ustawieniami oraz komponentami jest kluczowe dla efektywnego szycia.

Pytanie 15

Jakie maszyny wykorzystuje się do przyszywania karczka do przodu bluzki?

A. Fastrygówkę oraz stębnówkę

B. Stębnówkę i overlock

C. Stębnówkę i szczepiarkę

D. Podszywarkę oraz stębnówkę

Stębnówka i overlock to maszyny kluczowe w procesie doszywania karczka do przodu bluzki. Stębnówka, jako maszyna do szycia, zapewnia solidne i estetyczne połączenie materiałów, co jest niezbędne w przypadku detali takich jak karczek. Umożliwia wykonywanie szwów prostych o odpowiedniej wytrzymałości, co jest szczególnie ważne w miejscach narażonych na naprężenia. Overlock, z kolei, spełnia funkcję zabezpieczenia krawędzi materiałów, co zapobiega strzępieniu się tkanin. Użycie overlocka w tym procesie pozwala na uzyskanie estetycznego wykończenia, które jest zgodne z nowoczesnymi standardami krawieckimi. W praktyce, po doszyciu karczka do przodu bluzki, overlock jest zazwyczaj używany do zabezpieczenia krawędzi, co znacząco poprawia trwałość odzieży. Takie połączenie maszyn jest zgodne z dobrymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie dbałość o detale i jakość wykonania jest kluczowa dla satysfakcji klienta.

Pytanie 16

Dostosowanie do figury prostej sukni z zaszewkami piersiowymi, za luźnej na linii talii, obejmuje między innymi pogłębienie istniejących lub stworzenie nowych zaszewek

A. pionowych z przodu i z tyłu

B. barkowych z tyłu

C. od linii ramienia z przodu i z tyłu

D. od linii dekoltu z przodu

Odpowiedź dotycząca zaszewek pionowych w przodzie i tyle jest poprawna, ponieważ w przypadku prostej sukni z zaszewkami piersiowymi, której obwód w talii jest zbyt luźny, kluczowe jest umiejętne dopasowanie sylwetki poprzez zastosowanie zaszewek. Zaszewek pionowych w przodzie i tyle używa się, aby skoncentrować material na sylwetce, co pozwala na bardziej naturalne ułożenie tkaniny oraz lepsze podkreślenie linii ciała. Przykładem zastosowania tej techniki może być szycie sukni wieczorowej, gdzie istotne jest uzyskanie eleganckiego, dopasowanego wyglądu. Zaszewek pionowych stosuje się często w profesjonalnym krawiectwie, zgodnie z obowiązującymi standardami, które zalecają, aby każda odzież była zarówno estetyczna, jak i funkcjonalna. W praktyce, przed przystąpieniem do zaszywania, warto wykonać próbne przymiarki oraz dostosować głębokość zaszewek, aby uzyskać optymalny efekt. Takie podejście nie tylko poprawia komfort noszenia, ale także wpływa na ostateczny wygląd produktu.

Pytanie 17

Głównym powodem tworzenia się fałd poziomych na główce rękawa jest zbyt

A. szeroki rękaw

B. długie rękawy bluzki

C. głęboki wykroj pachy

D. wysoka główka rękawa

Wysoka główka rękawa jest kluczowym elementem konstrukcji odzieży, szczególnie w przypadku bluzek i koszul. Jej odpowiednia wysokość ma istotny wpływ na kształt i styl rękawa, a tym samym na ogólną sylwetkę odzieży. Wysoka główka rękawa pozwala na lepsze dopasowanie do naturalnych krzywizn barków, co minimalizuje zbieranie się materiału i powstawanie fałd poziomych. Zbyt wysoka główka może jednak powodować nadmiar materiału w okolicy ramion, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu. W praktyce, projektanci odzieży starają się balansować wysokość główki rękawa z innymi wymiarami, aby uzyskać harmonijną sylwetkę. Dobrym przykładem są kroje bluzek z raglanowymi rękawami, gdzie wysokość główki jest dostosowana do elastyczności i swobody ruchów. Znajomość zasad konstrukcji rękawów oraz ich wpływu na ogólny wygląd odzieży jest kluczowa dla każdego projektanta.

Pytanie 18

Przed przekazaniem klientce uszytej sukienki warto zweryfikować, czy wyrób odpowiednio się układa na

A. wieszaku

B. stole

C. manekinie

D. figurze

Odpowiedź 'figurze' jest prawidłowa, ponieważ sprawdzanie, jak sukienka układa się na figurze, jest kluczowym aspektem procesu krawieckiego. Figury, które imitują ludzką sylwetkę, pozwalają na lepsze zobrazowanie, jak materiał zachowuje się na ciele, co jest niezwykle istotne dla oceny dopasowania oraz komfortu noszenia odzieży. Dobrą praktyką jest przymierzanie gotowego wyrobu na figurze, aby ocenić całościowy wygląd, linie i proporcje. Na przykład, jeśli sukienka ma określony krój, który ma podkreślać talię, to tylko na figurze można dokładnie zobaczyć, czy ten efekt jest osiągnięty. W branży modowej zaleca się również, aby każda sukienka była prezentowana na figurze przed jej oddaniem klientce, co pozwala na ewentualne korekty i poprawki. W praktyce, figury krawieckie są wykorzystywane nie tylko do przymiarek, ale również do prezentacji odzieży podczas pokazów mody oraz sesji zdjęciowych, co podkreśla ich znaczenie w procesie tworzenia odzieży.

Pytanie 19

Ile materiału potrzeba na uszycie podstawowych spodni damskich o długości 104 cm, z gładkiej tkaniny o szerokości 150 cm, przy wymiarach klientki 170/64/94?

A. 104 cm

B. 228 cm

C. 208 cm

D. 115 cm

Odpowiedzi 228 cm, 104 cm i 208 cm są błędne z kilku kluczowych powodów. Wybierając 228 cm, można być przekonanym, że jest to odpowiednia ilość materiału, jednakże nie uwzględnia to efektywności w gospodarowaniu tkaniną. Tak duża ilość materiału byłaby nie tylko przesadna, ale również prowadziłaby do poważnych strat materiałowych. W branży odzieżowej optymalizacja zużycia tkaniny jest kluczowa; stosowanie zbyt dużych ilości materiału zwiększa koszty produkcji i wpływa na środowisko poprzez generowanie większych odpadów. Odpowiedź 104 cm stawia się jako długość samej nogawki, co jest błędne, ponieważ nie bierze pod uwagę dodatkowego materiału potrzebnego na szwy ani marginesów, co jest standardową praktyką w szyciu. Z kolei odpowiedź 208 cm, mimo że zbliżona do logicznych założeń, też zawyża potrzebną ilość materiału. Taka kalkulacja może wynikać z niezrozumienia procesu szycia, gdzie istotne jest nie tylko dopasowanie do wymiaru klientki, ale również przewidzenie zapasu materiału na ewentualne poprawki i wykończenia. Wniosek jest taki, że kluczowe jest nie tylko podanie wymiarów, ale również umiejętność ich zastosowania w kontekście praktycznym i zgodnym z zasadami branżowymi.

Pytanie 20

Podczas szycia męskiej marynarki użyto łatwego do prucia jednonitkowego ściegu maszynowego do

A. montażu szwów bocznych

B. fastrygowania rękawów

C. stębnowania krawędzi kołnierza

D. odszywania kieszeni ciętej

Fastrygowanie rękawów to technika, która polega na tymczasowym połączeniu elementów odzieży, w tym przypadku rękawów, za pomocą łatwo prującego ściegu maszynowego jednonitkowego. Tego typu ścieg charakteryzuje się prostotą i szybkością wykonania, co sprawia, że jest idealny do tymczasowego łączenia materiałów, zanim zostaną one na stałe zszyte. W praktyce, fastrygowanie umożliwia łatwe dopasowanie rękawów do armatury oraz sprawdzanie ich długości i dopasowania do sylwetki przed ostatecznym szyciem. Technika ta jest szczególnie istotna w kontekście szycia marynarek, ponieważ pozwala na korekty w trakcie procesu krawieckiego. W branży odzieżowej stosowanie łatwo prujących ściegów, takich jak ścieg jednonitkowy, jest zgodne z najlepszymi praktykami, które promują efektywność oraz jakość wykończenia odzieży. Dzięki temu, krawcowie mogą eliminować błędy w układzie elementów i modyfikować konstrukcje, co wpływa na finalną jakość produktu.

Pytanie 21

Jakie urządzenie wykorzystuje się do wycinania elementów odzieżowych z materiału o grubości 100 mm?

A. Ręczna krajarka z nożem tarczowym

B. Ręczna krajarka z nożem pionowym

C. Elektryczne nożyce z nożem wielokątnym

D. Elektryczne nożyce z nożem kołowym

Nożyce elektryczne z nożem wielokątnym, krajarka ręczna z nożem tarczowym oraz nożyce elektryczne z nożem kołowym nie są odpowiednimi urządzeniami do wykrawania elementów odzieży z tak dużych nakładów jak 100 mm. Nożyce elektryczne z nożem wielokątnym, mimo że są przydatne w wielu zastosowaniach, nie są przystosowane do cięcia grubych materiałów i mogą prowadzić do niewłaściwego cięcia, co negatywnie wpływa na jakość wykroju. Krajarka ręczna z nożem tarczowym również ma swoje ograniczenia, szczególnie w kontekście grubości materiałów. Tego typu urządzenia są bardziej skierowane na cieńsze tkaniny, a ich użycie w przypadku grubych materiałów może skutkować niedokładnym cięciem i większymi stratami materiałowymi. Z kolei nożyce elektryczne z nożem kołowym, choć efektywne przy cięciu tkanin, nie są odpowiednie do grubych nakładów, ponieważ ich konstrukcja ogranicza siłę cięcia. W każdym z tych przypadków, operatorzy mogą napotkać trudności związane z zachowaniem precyzji i jakości cięcia, co jest kluczowe w procesie produkcji odzieży, w którym istotne jest nie tylko cięcie, ale także zachowanie wysokich standardów wykończenia i estetyki. Dlatego wybór odpowiedniego narzędzia jest kluczowy dla efektywności procesu produkcyjnego.

Pytanie 22

Jakie pomiary krawieckie należy zrealizować, aby dostosować za duży żakiet do figury klientki?

A. SyTy, os, ot

B. opx, ot, obt

C. SySvXp, opx, obt

D. XpXp, obt, ot

Wybór odpowiedzi niepoprawnych jest często wynikiem nieporozumień dotyczących znaczenia i zastosowania poszczególnych pomiarów krawieckich. Pomiary takie jak SyTy, os, ot, SySvXp, XpXp, czy inne szczegóły nie są kluczowe w kontekście dopasowania żakietu dla klientki. Na przykład, SyTy i SySvXp są związane z obwodem szyi i długością ramienia, co w przypadku za dużego żakietu nie jest priorytetowe. Pomiary te mogą być istotne w procesie tworzenia nowego wzoru odzieżowego, ale w przypadku modyfikacji istniejącego elementu garderoby ich użycie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Podobnie, pomiary takie jak os (obwód szyi) czy XpXp (obwód bioder) mogą nie oddawać istoty problemu, jakim jest za duży żakiet. Dobierając odpowiednie pomiary, warto skupić się na tych, które bezpośrednio wpływają na dopasowanie odzieży w rejonach problematycznych. Pominięcie kluczowych pomiarów, takich jak obwód klatki piersiowej, talii i długości rękawa, może prowadzić do niewłaściwego dopasowania, co w praktyce skutkuje nie tylko brakiem estetyki, ale również dyskomfortem podczas noszenia. Użytkownicy powinni być świadomi, że każdy element odzieży ma swoje specyficzne wymagania dotyczące pomiarów, które powinny być dokładnie przestrzegane, aby uniknąć błędów w dopasowaniu.

Pytanie 23

Jak wysoka jest dopuszczalna temperatura prasowania bluzki uszytej z elanobawełny?

A. 200°C

B. 180°C

C. 110°C

D. 220°C

Wybierając wyższe temperatury prasowania, takie jak 180°C, 200°C czy 220°C, można łatwo uszkodzić delikatne włókna elanobawełny. Wiele osób myśli, że im wyższa temperatura, tym skuteczniejsze prasowanie, co jest fałszywym założeniem. Wysokie temperatury mogą prowadzić do stopienia elastanu, co skutkuje nieodwracalnymi uszkodzeniami tkaniny. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że różne materiały mają swoje specyficzne wymagania dotyczące obróbki cieplnej. Elanobawełna, będąca kombinacją bawełny i elastanu, wymaga ostrożności, aby zachować zarówno estetykę, jak i funkcjonalność odzieży. Kolejnym powszechnym błędem jest zignorowanie etykiety z instrukcjami prania i prasowania, co może prowadzić do nieodpowiednich praktyk. Standardy branżowe jasno określają maksymalne temperatury prasowania dla różnych materiałów, a ich ignorowanie może przyczynić się do szybszego zużycia odzieży. Właściwe metody prasowania, takie jak użycie pary czy prasowanie przez tkaninę ochronną, są kluczowe w ochronie delikatnych włókien. Warto zainwestować czas w poznanie właściwości materiałów, co pozwoli uniknąć problemów związanych z ich konserwacją.

Pytanie 24

Uzyskiwanie modelowych form odzieży przez przypinanie materiału na właściwie przygotowanym manekinie lub sylwetce ludzkiej nazywa się modelowaniem

A. przestrzennym

B. w oparciu o formę konstrukcyjną

C. technologicznym

D. według siatki konstrukcyjnej

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie wiążą się z nieprecyzyjnym rozumieniem pojęć związanych z modelowaniem odzieży. Podejście oparte na siatce konstrukcyjnej odnosi się do klasycznego rysowania wzorów na płasko, które później są przenoszone na tkaninę. Chociaż ten proces jest kluczowy w konstrukcji odzieży, nie uwzględnia on przestrzennego aspektu formowania materiału. Technologiczne modelowanie z kolei skupia się na aspektach produkcji i technologii wytwarzania ubrań, a nie na kształtowaniu materiału na manekinie, co jest podstawą modelowania przestrzennego. Odpowiedź dotycząca formy konstrukcyjnej wskazuje na wytyczne dotyczące tworzenia wzorów, jednak również nie odnosi się do praktyki bezpośredniego kształtowania tkaniny na figurze. Typowym błędem jest mylenie tych różnych metod, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków. W rzeczywistości, modelowanie przestrzenne jest wyjątkowym procesem, który integruje zarówno umiejętności manualne, jak i techniczne, skutkując odzieżą, która nie tylko dobrze wygląda, ale również doskonale pasuje do sylwetki. W praktyce, projektanci mody muszą być świadomi różnic między tymi pojęciami, aby skutecznie tworzyć nowe kolekcje oraz dostosowywać je do indywidualnych potrzeb klientów.

Pytanie 25

Szwem, który obrzuca, jest szew

A. łączący.

B. zgrzewany.

C. klejony.

D. brzegowy.

Szew obrzucający jest klasyfikowany jako szew brzegowy, ponieważ jego głównym zadaniem jest zabezpieczenie krawędzi tkaniny przed strzępieniem oraz zapewnienie estetycznego wykończenia. W praktyce szew obrzucający stosuje się przede wszystkim w przemyśle tekstylnym, gdzie jest wykorzystywany do szycia delikatnych materiałów, takich jak jedwab czy poliester. Wykonywany jest zazwyczaj przy pomocy maszyny do szycia, która obszywa brzeg tkaniny, tworząc trwałe połączenie. Przy odpowiednim ustawieniu maszyny i użyciu właściwych nici, szew brzegowy nie tylko chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi, ale także zapewnia elastyczność i rozciągliwość materiału. Standardy takie jak ISO 4916 definiują wymagania dotyczące szwów brzegowych, co czyni je istotnym elementem w procesie produkcji tekstyliów. Znajomość technik szycia oraz zastosowania szwów brzegowych jest kluczowa dla każdego profesjonalisty w branży odzieżowej, co przyczynia się do wyższej jakości wyrobów gotowych.

Pytanie 26

Do uszycia żakietu z wełny powinno się użyć nici

A. poliestrowe

B. jedwabne — żyłkę

C. bawełniane

D. jedwabne — greżę

Wybór nici do szycia żakietów z wełny trzeba dobrze przemyśleć, bo to ważne, by pasowały do materiału i były praktyczne. Nici jedwabne są ładne, ale nie są najlepsze, bo jedwab jest delikatny i może się łatwo uszkodzić, co nie jest super, jak chodzi o długotrwałe noszenie. Bawełna z kolei jest naturalna i oddychająca, ale ma swoje ograniczenia. Może się kurczyć po praniu, więc szwy mogą się deformować, a to wygląda słabo. Nici jedwabne z żyłką mogą z kolei sprawiać problemy, bo szwy mogą być za sztywne, co nie pasuje do eleganckich żakietów. W modzie pragmatyzm i trwałość są kluczowe. Dlatego moim zdaniem nici poliestrowe powinny być normą w szyciu żakietów, bo łączą estetykę z wytrzymałością – co jest mega ważne w ubraniach, które nosimy na co dzień.

Pytanie 27

Do wytwarzania odzieży nie nadaje się materiał

A. z pojedynczą blizną

B. z uszkodzonym brzegiem

C. ze zniekształconą krajką

D. z nierównomierną barwą

Tkaniny z uszkodzonym brzegiem, nierównomierną barwą oraz ze zniekształconą krajką również mogą być uznawane za wady, ale w różnych kontekstach mogą być mniej problematyczne niż blizny. Uszkodzenia brzegów mogą wskazywać na niewłaściwe cięcie lub przechowywanie materiału, co może wpływać na proces produkcji, ale nie zawsze uniemożliwi jego wykorzystanie. Nierównomierna barwa, chociaż estetycznie niepożądana, często może być rezultatem naturalnych procesów barwienia i w przypadku pewnych produktów można ją zaakceptować, zwłaszcza jeśli wpasowuje się w zamierzony efekt wizualny. W przypadku zniekształconej krajki, jeżeli te zniekształcenia są minimalne, materiał może być użyty, o ile nie wpływa to na funkcjonalność końcowego wyrobu. W branży odzieżowej istnieje wiele standardów dotyczących jakości materiałów, które pozwalają na pewną elastyczność przy akceptacji drobnych defektów, zwłaszcza w kontekście stylizacji, gdzie trendy mogą obejmować 'wady' jako element designu. Jednak blizny, będące dowodem na uszkodzenie, mogą prowadzić do poważniejszych problemów związanych z wytrzymałością w trakcie użytkowania, co czyni je zdecydowanie bardziej problematycznym defektem. Dlatego, w kontekście wybierania materiałów do produkcji odzieży, ważne jest, aby producent rozumiał różnice w wadach i ich potencjalny wpływ na jakość oraz bezpieczeństwo gotowego produktu.

Pytanie 28

Podaj metodę usunięcia uszkodzeń tkaniny w okolicy łokcia rękawów męskiej marynarki uszytej z wełny, które powstały w trakcie użytkowania.

A. Wykonać zaszewki na wysokości łokcia

B. Zmniejszyć szerokość rękawów

C. Skrócić rękawy

D. Naszyć łatki

Zwężanie rękawów, wykonywanie zaszewek na linii łokcia oraz skracanie rękawów to podejścia, które mogą prowadzić do niepożądanych efektów w kontekście naprawy uszkodzeń w marynarce męskiej. Zwężanie rękawów zmienia ich proporcje oraz może wpłynąć na komfort noszenia. Rękawy, które zostały zaprojektowane z określoną szerokością, mają na celu zapewnienie odpowiedniej swobody ruchów. Zmniejszając ich szerokość, można zakłócić tę równowagę, co może prowadzić do ograniczeń w ruchu. Zaszewek na linii łokcia nie należy stosować jako metody naprawczej w przypadku uszkodzeń, ponieważ ich głównym celem jest modelowanie sylwetki, a nie naprawa. Wprowadzenie zaszewek w tym miejscu mogłoby dodatkowo osłabić strukturę tkaniny, co w konsekwencji zwiększyłoby ryzyko nowych uszkodzeń. Skracanie rękawów również nie jest adekwatną metodą, ponieważ nie rozwiązuje problemu uszkodzenia, a jedynie zmienia długość materiału. Tego rodzaju zmiany mogą również negatywnie wpłynąć na ogólny wygląd marynarki. Zarówno zwężanie, jak i skracanie rękawów mogą przyczynić się do obniżenia wartości estetycznej odzieży oraz jej funkcjonalności, co jest sprzeczne z praktykami krawieckimi, które podkreślają znaczenie wektora konstrukcji w odzieżach klasycznych. W kontekście naprawy najważniejsze jest, aby skoncentrować się na metodach, które przywracają oryginalne właściwości materiału, takich jak naszywanie łaty, które zapewnia zarówno estetykę, jak i trwałość.

Pytanie 29

Jakiej technologicznej operacji nie można przeprowadzić na maszynie specjalistycznej, posiadającej mechanizm zygzakowy?

A. Zamocowania kieszeni naszywanej

B. Wykończenia krawędzi produktu

C. Naszycia aplikacji na elemencie odzieżowym

D. Przyszycia zamka błyskawicznego

Zamocowanie kieszeni nakładanej, wykończenie brzegu wyrobu oraz naszycie aplikacji na elemencie odzieży to operacje, które mogą być zrealizowane z powodzeniem na maszynach specjalnych z mechanizmem zygzakowym. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie operacje krawieckie wymagają tego samego rodzaju maszyny. W rzeczywistości, maszyny z mechanizmem zygzakowym są zaprojektowane do wykonywania bardziej uniwersalnych zadań, takich jak zamocowanie kieszeni, gdzie elastyczność ściegu jest zaletą, ponieważ pozwala na lepsze dopasowanie materiału do formy kieszeni. Wykończenie brzegu wyrobu również korzysta z właściwości zygzakowego ściegu, który zapobiega strzępieniu się materiału, co jest szczególnie istotne w przypadku tkanin, które mogą się łatwo przerzedzać. Naszycie aplikacji wymaga precyzyjnego manewrowania materiałem, co również można zrealizować na maszynie z mechanizmem zygzakowym. Właściwe dobieranie maszyn do rodzaju wykonywanych operacji ma kluczowe znaczenie. Zrozumienie specyfiki każdej z operacji oraz możliwości dostępnych maszyn jest niezbędne dla uzyskania jak najlepszych efektów w procesie szycia. Dlatego ważne jest, aby unikać uogólnień i dostosowywać wybór maszyny do specyficznych potrzeb produkcyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 30

Jaką najwyższą temperaturę można ustawić podczas prasowania lnianej spódnicy damskiej, jeśli na metce producent umieścił symbol żelazka z trzema kropkami wewnątrz?

A. 100°C

B. 200°C

C. 150°C

D. 120°C

Wybór innych temperatur prasowania dla lnianej spódnicy damskiej wskazuje na niepełne zrozumienie symboliki używanej na metkach odzieżowych. Na przykład, temperatura 150°C jest zbyt niska, by skutecznie prasować len, ponieważ materiał ten wymaga wyższej temperatury, aby zmięknąć i pozbyć się zagnieceń. Zastosowanie takiej temperatury mogłoby prowadzić do nieefektywnego prasowania, a w rezultacie do konieczności wielokrotnego wykonywania tego procesu, co jest nie tylko czasochłonne, ale i może wpłynąć na trwałość tkaniny. Z kolei opcja 120°C również nie spełnia wymogów lnu, który wymaga wyższej temperatury. Prasowanie w temperaturze 100°C jest niewłaściwe, ponieważ wystawienie lnu na tak niską temperaturę może skutkować jego sztywnieniem lub nieodpowiednim wygładzeniem, co prowadzi do niezadowolenia z efektu końcowego. Kluczowe jest zrozumienie, że materiały naturalne, takie jak len, mają swoje specyficzne wymagania, a ich niewłaściwe traktowanie może prowadzić do uszkodzeń. Dlatego ważne jest, aby zawsze kierować się zaleceniami producenta, które są oparte na standardach branżowych dotyczących pielęgnacji tkanin. Warto również zaznaczyć, że wiedza na temat odpowiednich temperatur prasowania ma kluczowe znaczenie dla utrzymania jakości i estetyki ubrań przez dłuższy czas.

Pytanie 31

Szablon różni się od formy tym, że uwzględnia

A. linie pomocnicze oraz konturowe

B. dodatki konstrukcyjne oraz technologiczne

C. dodatki na szwy i podwinięcia

D. punkty konstrukcyjne i montażowe

Odpowiedzi, które odnoszą się do linii pomocniczych, dodatków konstrukcyjnych czy punktów montażowych, mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, ale w rzeczywistości nie odpowiadają na pytanie dotyczące różnicy między szablonem a formą. Linie pomocnicze i konturowe są zazwyczaj wykorzystywane w fazie projektowania, aby ułatwić rysowanie i cięcie materiału, ale nie mają one bezpośredniego związku z dodatkami niezbędnymi do wykończenia szycia. Takie podejście może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż koncentrując się na etapie projektowania, zapominamy o kluczowym aspekcie, jakim jest finalizacja produktu. Podobnie, dodatki konstrukcyjne i technologiczne są istotne w kontekście budowy odzieży, jednak nie dotyczą one wykończenia krawędzi szwów i podwinięć, co jest kluczowe dla szablonu. W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie funkcji każdego z tych elementów może prowadzić do problemów w produkcji, takich jak niedopasowanie tkanin, co w efekcie obniża jakość gotowego produktu. Brak uwzględnienia dodatków na szwy skutkuje również obniżeniem trwałości odzieży, co jest niezgodne z dobrymi praktykami branżowymi i może prowadzić do dużych kosztów w przypadku reklamacji i zwrotów. W rezultacie, istotne jest, aby w procesie produkcji odzieży nie tylko projektować, ale również zrozumieć praktyczne aspekty dotyczące konstrukcji i wykończenia wyrobów.

Pytanie 32

Merceryzacja, polegająca na przepuszczaniu napiętej tkaniny przez zimny roztwór mocnego ługu sodowego, co pozwala na uzyskanie trwałego połysku, jest stosowana w przypadku tkanin

A. wełnianych

B. poliakrylonitrylowych

C. bawełnianych

D. poliamidowych

Wybór poliakrylonitrylu, wełny czy poliamidu jako materiałów poddawanych merceryzacji jest nieuzasadniony, ponieważ te włókna nie reagują w taki sam sposób jak bawełna. Poliakrylonitryl, będący włóknem syntetycznym, nie ma właściwości chemicznych, które umożliwiłyby mu efektywne przetwarzanie w procesie merceryzacji. Dodatkowo, wełna, będąca włóknem pochodzenia zwierzęcego, poddawana jest innym procesom, takim jak filcowanie, które mają na celu zwiększenie grubości i trwałości, ale nie nadają jej połysku w sposób, w jaki robi to merceryzacja. Poliamidy, jak nylon, również nie mogą być poddawane merceryzacji ze względu na ich odmienność chemiczną, co prowadzi do rozkładu włókien w kontakcie z silnymi zasadami. Wspólnym błędem myślowym jest zakładanie, że procesy stosowane w przemyśle tekstylnym są uniwersalne dla wszystkich rodzajów włókien. W rzeczywistości, każdy typ włókna ma swoje unikalne właściwości, co wpływa na wybór odpowiednich technologii obróbczych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że merceryzowanie jest procesem specyficznym dla bawełny, a jego zastosowanie do innych rodzajów włókien nie tylko mija się z celem, ale może również prowadzić do uszkodzenia materiału.

Pytanie 33

Jakiej operacji technologicznej nie da się zrealizować na maszynie specjalistycznej z mechanizmem zygzakowym?

A. Naszycia aplikacji na elemencie odzieży

B. Przyszycia zamka błyskawicznego

C. Wykończenia brzegu wyrobu

D. Zamocowania kieszeni nakładanej

Wykończenie brzegu wyrobu, naszycie aplikacji na elemencie odzieży oraz zamocowanie kieszeni nakładanej to operacje, które teoretycznie można realizować na maszynie wyposażonej w mechanizm zygzaka. To mylenie ich funkcji z przyszyciem zamka błyskawicznego może prowadzić do nieporozumień. Każda z wymienionych operacji wykorzystuje charakterystyczny ruch maszyny, aby osiągnąć pożądany efekt estetyczny i funkcjonalny. Przykładowo, wykończenie brzegu wyrobu przy użyciu zygzakowego ściegu pozwala na zabezpieczenie krawędzi materiału przed strzępieniem, co jest kluczowe w produkcji odzieży. Naszywanie aplikacji z kolei korzysta z ruchu zygzaka do precyzyjnego umiejscowienia dekoracyjnych elementów, co sprzyja kreatywności w projektowaniu. Zamocowanie kieszeni nakładanej również odbywa się na maszynach z zygzakiem, umożliwiając szybkie i skuteczne wykonanie tego elementu. Często błędnie zakłada się, że każda operacja wymaga tego samego typu maszyny, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystywania dostępnych narzędzi. W rzeczywistości każda z tych operacji ma swoje specyficzne wymagania, a zrozumienie różnic w ich realizacji jest kluczowe dla prawidłowego procesu produkcji odzieży.

Pytanie 34

Jak bardzo należy zwiększyć normę wykorzystania tkaniny w szkocką kratę, która ma być użyta do uszycia tradycyjnego żakietu?

A. o 10-12%

B. o 8-10%

C. o 1-2%

D. o 2-8%

Odpowiedź 'o 2-8%' jest poprawna, ponieważ standardowe zwiększenie normy zużycia tkaniny dla odzieży z wzorami, takimi jak szkocka krata, wynika z dodatkowych wymagań związanych z dopasowaniem wzoru. Wzory takie jak krata wymagają precyzyjnego dopasowania oraz cięcia materiału, co często prowadzi do dodatkowego zużycia tkaniny. W praktyce, gdy projektujemy klasyczne żakiety, konieczne jest uwzględnienie linii cięcia, które muszą być zgodne z wzorem, aby zachować estetykę i symetrię odzieży. Dobrą praktyką w branży odzieżowej jest prowadzenie szczegółowych obliczeń oraz analiz, które uwzględniają różne czynniki, takie jak rodzaj tkaniny, jej rozciągliwość oraz sposób układania na wykroju. Przykładem może być sytuacja, gdy przy szyciu żakietu w kratę musimy dodać dodatkowy materiał na szwy oraz na ewentualne poprawki. Dlatego zwiększenie normy zużycia tkaniny o 2-8% jest zgodne z branżowymi standardami i praktykami, co zapewnia odpowiednią jakość wykonania odzieży.

Pytanie 35

Jaką maszynę można wykorzystać do tymczasowego łączenia wkładów nośnych w przednich częściach marynarek męskich?

A. Zygzakówkę

B. Fastrygówkę

C. Ryglówkę

D. Pikówkę

Fastrygówka to maszyna, która jest naprawdę przydatna w przemyśle odzieżowym. Używamy jej do tymczasowego łączenia różnych elementów odzieży, co daje nam możliwość dokładnego dopasowania i kontroli kształtu. Jak chodzi o przody marynarek męskich, to fastrygówka jest kluczowa, bo pozwala na delikatne zszycie tkanin. To ważne, bo zanim krawiec zdecyduje się na ostateczne zszycie, może precyzyjnie poprawić wszelkie niedociągnięcia. W praktyce często korzysta się z fastrygówki w miejscach, gdzie musimy zwrócić szczególną uwagę, jak klapy, ramiona czy guziki. Dobrze zrobiona fastryga zmniejsza ryzyko zniekształceń materiału i pozwala na lepsze wykończenie. W branży odzieżowej powszechnie uznaje się, że stosowanie fastrygówki na początku szycia naprawdę zwiększa jakość i efektywność produkcji.

Pytanie 36

Przy ustalaniu ceny za wykonaną usługę z użyciem własnych materiałów, punkt usługowy bierze pod uwagę koszty bezpośrednie, które zawierają koszty

A. robocizny oraz działań administracyjnych

B. materiałów oraz akcesoriów krawieckich, jak również robocizny

C. zarządzania punktem usługowym oraz materiałów i akcesoriów krawieckich

D. działań administracyjnych i zarządzania punktem usługowym

Wybór odpowiedzi o kosztach materiałów i robocizny jest na pewno trafiony. Koszty bezpośrednie to wydatki, które można przypisać do produkcji konkretnej usługi. W przypadku usług krawieckich chodzi nie tylko o materiał, ale również o wynagrodzenie dla pracowników, którzy wykonują te usługi. Z mojego doświadczenia wynika, że przy tworzeniu kosztorysu krawieckiego warto dobrze oszacować, ile materiałów użyjemy, a także na ile godzin pracy musimy się przygotować. Na przykład, szyjąc sukienkę, trzeba uwzględnić nie tylko koszt tkaniny, ale też zapłatę dla krawcowej. To wszystko składa się na całkowity koszt usługi. Dobrze jest monitorować te wydatki, bo to pomaga utrzymać firmę na rynku i być konkurencyjnym.

Pytanie 37

Jakie jest zużycie materiału o szerokości 140 cm, które ma być użyte na krótkie spodnie damskie o długości 50 cm przy obwodzie bioder wynoszącym 100 cm?

A. 50 cm

B. 105 cm

C. 100 cm

D. 55 cm

Odpowiedź 55 cm jest na pewno dobra. Przy obliczaniu materiału na krótkie spodnie damskie musimy myśleć o paru ważnych rzeczach, jak długość spodni, szerokość tkaniny i obwód bioder. Spodnie 50 cm to nie wszystko, bo trzeba dodać zapas na szwy i kilka centymetrów na marszczenia w okolicach bioder. Zwykle przyjmuje się, że materiał szeroki na 140 cm pozwala zaoszczędzić, bo można lepiej rozplanować wykroje. Jeśli mamy obwód bioder 100 cm i dodamy zapas na zaszewki, to 55 cm to na pewno wystarczająca ilość materiału, żeby uszyć pełne spodnie. W praktyce projektanci stosują podobne obliczenia, żeby dobrze wykorzystać materiał i nie marnować go, co jest ważne w modzie.

Pytanie 38

Jakie wymiary są konieczne do stworzenia konstrukcji spódnicy z kołowego wycinka?

A. ZTv, ot, obt, dk

B. ZWo, TD, ot, opx

C. ZWo, TD, ot, dk

D. ZWo, TD, ot, obt

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że pomijają one kluczowe aspekty pomiarów niezbędnych do wykonania spódnicy z wycinka koła. Wymiar ZTv, który pojawia się w jednej z odpowiedzi, nie jest standardowym parametrem w kontekście konstrukcji odzieżowej, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie konstrukcji i dopasowania. Dodatkowo, wymiar dk, który również się pojawia, nie jest bezpośrednio związany z klasycznymi pomiarami wymaganymi do wykonania spódnicy, co potwierdza jego niewłaściwe użycie w tym kontekście. Pojęcie obt, czyli obwód dołu, jest kluczowe w projektowaniu, ponieważ nie tylko wpływa na estetykę, ale również na funkcjonalność odzieży. Często mylnie uważa się, że wystarczy tylko jeden z wymiarów, by stworzyć spódnicę, jednak strategia ta ignoruje wyważoną konstrukcję, która wymaga uwzględnienia wszystkich wymiarów. Zaniedbanie choćby jednego z nich może prowadzić do niewłaściwego dopasowania oraz niezadowolenia z efektu końcowego. W procesie projektowania odzieży istotne jest stosowanie się do dobrych praktyk, które zalecają dokładne pomiary oraz ich wzajemną korelację, co zapewnia lepsze rezultaty i satysfakcję użytkownika.

Pytanie 39

Która z podanych przyczyn nie prowadzi do złamania igły podczas szycia?

A. Zbyt cienka igła

B. Zbyt wysokie napięcie nitki górnej

C. Niewłaściwe nawinięcie nitki dolnej na szpuleczkę bębenka

D. Nieprawidłowe umiejscowienie bębenka w mechanizmie chwytacza

Zbyt mocne napięcie nitki górnej oraz źle założony bębenek to jedne z najczęstszych powodów, dla których igły łamią się podczas szycia. Gdy napięcie jest za wysokie, igła może być nadmiernie obciążona i to prowadzi do jej złamania, gdy przechodzi przez tkaninę. Lepiej regularnie sprawdzać napięcie, żeby dopasować je do materiału. Złe założenie bębenka też może powodować problemy z podawaniem nitki, co skutkuje zacięciami i jeszcze większym obciążeniem igły. Ważne jest, żeby trzymać się instrukcji producenta przy montażu bębenka i przeprowadzać przeglądy maszyny. Zbyt cienka igła przy grubych materiałach może nie wytrzymać i złamać się. Zrozumienie zasad działania maszyn oraz ich konserwacji to klucz do uniknięcia problemów z łamaniem igieł i zapewnienia długiej pracy sprzętu.

Pytanie 40

Jakiej operacji technologicznej nie można przeprowadzić na specjalistycznej maszynie wyposażonej w mechanizm zygzaka?

A. Przytwierdzenia aplikacji do elementu odzieżowego

B. Mocowania kieszeni nakładanej

C. Wykończenia krawędzi wyrobu

D. Przyszycia zamka błyskawicznego

Naszycie aplikacji na elemencie odzieży, wykończenie brzegu wyrobu oraz zamocowanie kieszeni nakładanej można z powodzeniem wykonać na maszynie specjalnej z mechanizmem zygzaka. W przypadku naszywania aplikacji, maszyna zygzakowa pozwala na uzyskanie estetycznego efektu, ponieważ umożliwia wykonywanie ozdobnych i zabezpieczających szwów, które skutecznie przytrzymują aplikację. Ważnym aspektem jest również to, że mechanizm zygzaka jest w stanie pracować z różnymi rodzajami tkanin, co sprawia, że jest wszechstronny. Wykańczanie brzegu materiału to kolejna operacja, która nie wymaga precyzyjnego dopasowania, a mechanizm zygzaka idealnie nadaje się do szycia szwów o dużej elastyczności, co jest przydatne na wykończeniach takich jak obszycia czy lamówki. Zamocowanie kieszeni nakładanej również jest operacją, która korzysta z możliwości przesuwu materiału na maszynie zygzakowej, co ułatwia precyzyjne umiejscowienie kieszeni. Wiele osób myli te operacje z bardziej skomplikowanym przyszyciem zamków, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika szycia wymaga dostosowania odpowiednich narzędzi i maszyn, co jest podstawą dobrych praktyk w branży tekstylnej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej