Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 14:42
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 15:03

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najskuteczniejszym sposobem ochrony komputera przed złośliwym oprogramowaniem jest

A. skaner antywirusowy

B. hasło do konta użytkownika

C. zapora sieciowa FireWall

D. licencjonowany system operacyjny

Zabezpieczanie komputera przed złośliwym oprogramowaniem to złożony proces, w którym różne metody ochrony pełnią uzupełniające się role. Zapora sieciowa (FireWall) jest skutecznym narzędziem, ale jej funkcją jest kontrolowanie ruchu sieciowego, co nie zastępuje działania skanera antywirusowego. Chociaż zapora może blokować nieautoryzowane połączenia, nie jest w stanie wykryć i usunąć już zainstalowanego złośliwego oprogramowania. Hasło do konta użytkownika jest istotne dla ochrony dostępu do systemu, jednak nie chroni przed samym złośliwym oprogramowaniem, które może zainfekować komputer niezależnie od tego, czy konto jest zabezpieczone hasłem. Licencjonowany system operacyjny ma swoje zalety, takie jak regularne aktualizacje i wsparcie techniczne, lecz sam w sobie nie zapewnia pełnej ochrony przed wirusami i innymi zagrożeniami. W praktyce, nie można polegać wyłącznie na jednym rozwiązaniu; skuteczna ochrona wymaga kombinacji różnych metod. Błędem jest myślenie, że wystarczy jedna z wymienionych opcji, aby zapewnić bezpieczeństwo systemu. Aby w pełni zabezpieczyć komputer, konieczne jest wdrożenie wielowarstwowego podejścia do bezpieczeństwa, które obejmuje zarówno zapory, skanery antywirusowe, jak i odpowiednie praktyki użytkowników.

Pytanie 2

Który z podanych adresów IP stanowi adres pętli zwrotnej dla komputera?

A. 0.0.0.0

B. 192.168.0.1

C. 127.0.0.1

D. 255.255.255.255

Adres IP 127.0.0.1 jest powszechnie znany jako adres pętli zwrotnej (loopback) i jest używany do testowania aplikacji sieciowych lokalnie na komputerze. Kiedy wysyłasz dane do tego adresu, są one kierowane do samego komputera, a nie do sieci. Dzięki temu można skutecznie testować oprogramowanie bez potrzeby używania zewnętrznych zasobów sieciowych. Adres ten jest zgodny z standardem RFC 1122, który definiuje, że pętla zwrotna ma zakres od 127.0.0.0 do 127.255.255.255. W praktyce, korzystanie z adresu 127.0.0.1 pozwala programistom i administratorom systemów na diagnostykę i testowanie aplikacji serwerowych oraz innych usług sieciowych. Przykładem zastosowania może być uruchamianie lokalnego serwera WWW, gdzie adres ten pozwala na przeglądanie stron bez potrzeby dostępu do otwartego Internetu, co zwiększa bezpieczeństwo oraz pozwala na debugowanie aplikacji bez wpływu na inne usługi. Wykorzystanie adresu pętli zwrotnej jest fundamentalne w procesie tworzenia oprogramowania, ponieważ pozwala na symulację działania w sieci bez ryzyka zakłócenia działania innych systemów.

Pytanie 3

Keyloggery to aplikacje, które

A. szyfrują i chronią bieżące loginy oraz hasła zapisane w systemie

B. rejestrują sekwencję naciśnięć klawiszy przez użytkownika komputera, co może być wykorzystane do przechwytywania na przykład haseł

C. umożliwiają interakcję klawiatury z komputerem

D. służą do generowania silnych haseł w celu zabezpieczenia systemu komputerowego

Sformułowania takie jak 'szyfrują i zabezpieczają loginy' czy 'umożliwiają współpracę klawiatury z komputerem' są mylące i nie odzwierciedlają rzeczywistego działania keyloggerów. Szyfrowanie i zabezpieczanie danych to procesy, które mają na celu ochronę informacji przed nieuprawnionym dostępem, a nie ich rejestrowanie. Te rozwiązania są w istocie technikami ochrony danych, które, choć ważne, nie mają nic wspólnego z funkcjonalnością keyloggerów. Keyloggery skupiają się na zbieraniu danych, a nie na ich ochronie. Oferują one jedynie pasywną obserwację, a nie aktywne zarządzanie bezpieczeństwem. Użytkownik może pomylić keyloggery z programami antywirusowymi, które w rzeczywistości mają na celu ochronę systemów przed zagrożeniami. Podobnie, stwierdzenie, że keyloggery tworzą silne hasła, jest całkowicie błędne. W rzeczywistości nie są one narzędziami do generowania haseł, lecz technologią wykorzystywaną do przechwytywania informacji o już istniejących hasłach. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieodpowiedniego wykorzystania technologii, co stwarza ryzyko dla bezpieczeństwa danych osobowych i systemów informatycznych. Właściwe zrozumienie funkcji keyloggerów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania cyberbezpieczeństwem.

Pytanie 4

Przekazywanie informacji o trasach pomiędzy różnymi protokołami routingu to

A. trasowanie

B. sumaryzacja podsieci

C. redystrybucja tras

D. agregacja tras

Agregacja tras i sumaryzacja podsieci to techniki, które mają na celu redukcję liczby tras w tablicach routingu, ale nie odnoszą się do wymiany informacji między różnymi protokołami routingu. Agregacja tras polega na łączeniu kilku tras w jedną, co zmniejsza złożoność tablic routingu i może poprawić wydajność sieci. Jednak nie jest to proces, który umożliwia komunikację pomiędzy różnymi protokołami. Z kolei sumaryzacja podsieci odnosi się do redukcji liczby wpisów w tablicy routingu na poziomie adresów IP, co również nie jest związane z rozdzielaniem informacji o trasach. Trasowanie to ogólny proces określania najlepszego kierunku dla pakietów danych w sieci, ale nie obejmuje wymiany informacji między różnymi protokołami. W praktyce, gdyż pomijamy redystrybucję, możemy napotkać problemy z konsystencją tras, co prowadzi do nieoptymalnego wykorzystania zasobów i może skutkować problemami z komunikacją. Powszechnym błędem jest mylenie redystrybucji z innymi procesami, co może wynikać z niedostatecznego zrozumienia zasad działania różnych protokołów routingu oraz ich zastosowania w sieciach. Kluczowe jest zrozumienie, że redystrybucja tras jest niezbędna w kontekście współpracy różnych protokołów, aby zapewnić płynność i efektywność w komunikacji sieciowej.

Pytanie 5

Aby ograniczyć ryzyko związane z "dziurami w systemie operacyjnym", czyli lukami w oprogramowaniu, powinno się

A. wprowadzić w zasadach haseł wymagania dotyczące ich złożoności

B. skonfigurować automatyczną aktualizację systemu

C. ustawić codzienną aktualizację oprogramowania antywirusowego

D. opracować zasady grupowe, które określają dostępne oprogramowanie dla wszystkich użytkowników

Konfiguracja automatycznej aktualizacji systemu jest kluczowym krokiem w minimalizowaniu zagrożeń związanych z lukami w oprogramowaniu. Systemy operacyjne, jak i aplikacje często mają wykrywane luki bezpieczeństwa, które mogą być wykorzystywane przez złośliwe oprogramowanie. Automatyczne aktualizacje pozwalają na bieżąco instalować poprawki bezpieczeństwa, co znacząco ogranicza czas, w którym system jest narażony na ataki. Przykładowo, gdy producent oprogramowania wydaje łatkę, automatyczna aktualizacja zapewnia, że instalacja następuje bez opóźnień, eliminując luki natychmiastowo. W praktyce, wiele organizacji wdraża polityki aktualizacji, które zakładają automatyzację jako część ich strategii bezpieczeństwa. Zgodność z standardami takimi jak ISO 27001, który podkreśla znaczenie aktualizacji i zarządzania lukami, potwierdza, że jest to dobra praktyka. Dodatkowo, regularne aktualizacje zwiększają stabilność systemu, minimalizując ryzyko awarii związanych z nieprzypadkowymi błędami. Właściwa konfiguracja automatycznych aktualizacji oraz monitorowanie ich skuteczności to fundament nowoczesnego podejścia do zarządzania bezpieczeństwem IT.

Pytanie 6

Co oznacza skrót PID w systemach operacyjnych obsługujących wiele zadań?

A. procent wykorzystania pamięci operacyjnej

B. średni czas pomiędzy awariami

C. identyfikator procesu

D. procent wykorzystania zasobów procesora

Skrót PID (Process ID) odnosi się do identyfikatora procesu, który jest unikalnym numerem przypisywanym każdemu procesowi w systemie operacyjnym. PID jest kluczowy dla zarządzania procesami, ponieważ umożliwia systemowi operacyjnemu oraz użytkownikom monitorowanie i kontrolowanie pracy poszczególnych procesów. Na przykład, używając polecenia 'ps' w systemach opartych na Unixie, możemy wyświetlić listę aktywnych procesów wraz z ich identyfikatorami. Dzięki PID-y, system może również efektywnie zarządzać zasobami, takimi jak pamięć i czas procesora, przypisując je odpowiednim procesom. W praktyce, znajomość PID-u jest niezbędna dla administratorów systemów, którzy często muszą kończyć lub zarządzać procesami na podstawie ich identyfikatorów. Warto również zauważyć, że standardy w zakresie zarządzania procesami są zdefiniowane w dokumentacji POSIX, co czyni PID istotnym elementem wielu systemów operacyjnych. W kontekście aplikacji wielozadaniowych, PID odgrywa fundamentalną rolę w zapewnieniu, że system operacyjny może skutecznie koordynować i kontrolować wiele aktywnych procesów równocześnie.

Pytanie 7

Jaką rolę odgrywa parametr boot file name w serwerze DHCP?

A. Określa nazwę pliku, w którym mają być rejestrowane zdarzenia związane z uruchomieniem serwera DHCP

B. Określa nazwę pliku z oprogramowaniem do załadowania przez PXE (Preboot Execution Environment)

C. Określa nazwę pliku na partycji rozruchowej komputera MBR (Master Boot Record)

D. Określa nazwę pliku konfiguracyjnego serwera DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

Próby zrozumienia funkcji parametru boot file name w serwerze DHCP często prowadzą do nieporozumień, które wynikają z zamiany koncepcji dotyczących różnych aspektów uruchamiania systemów operacyjnych. Wskazywanie nazwy pliku konfiguracyjnego serwera DHCP nie ma miejsca, ponieważ serwer DHCP nie potrzebuje odnosić się do swojego pliku konfiguracyjnego przydzielając adresy IP czy inne opcje. Te dane są przechowywane w osobnych plikach konfiguracyjnych, a nie w parametrach DHCP. Ponadto, błędne jest również przypisanie funkcji boot file name do plików na partycji MBR, ponieważ MBR nie jest związany z DHCP; to jest struktura partycji używana do uruchamiania systemu operacyjnego lokalnie, a nie przez sieć. Z kolei pomysł, że boot file name miałby wskazywać na plik logów serwera DHCP, jest całkowicie mylny, ponieważ ten parametr ma na celu jedynie wskazanie pliku do załadowania przez PXE, a nie do rejestrowania zdarzeń. Tego typu nieporozumienia mogą prowadzić do błędnego pojmowania działania sieci i serwerów, a w konsekwencji do problemów w konfiguracji i zarządzaniu infrastrukturą sieciową.

Pytanie 8

W światłowodach jednomodowych nie zachodzi dyspersja

A. materiałowa

B. polaryzacyjna

C. falowodowa

D. międzymodowa

Odpowiedź 'międzymodowa' jest poprawna, ponieważ w jednomodowych światłowodach nie występuje dyspersja międzymodowa, co oznacza, że wszystkie promieniowania świetlne propagują się w jednym, jedynym trybie. W odróżnieniu od światłowodów wielomodowych, gdzie różne tryby fali mogą interferować i powodować rozmycie sygnału, światłowody jednomodowe umożliwiają przesyłanie sygnału na dłuższe odległości z minimalnymi stratami i zniekształceniami. Przykładem zastosowania światłowodów jednomodowych są sieci telekomunikacyjne, w których przekazywanie danych na dużą odległość jest kluczowe. Standardy takie jak ITU-T G.652 określają parametry światłowodów jednomodowych, co pozwala na ich efektywne wykorzystanie w systemach telekomunikacyjnych oraz w technologii transmisji danych. Dobre praktyki w instalacji tych systemów obejmują zachowanie odpowiednich zakrętów, unikanie uszkodzeń włókien oraz stosowanie dobrze zaprojektowanych przełączników i złączy, co przyczynia się do optymalnej wydajności przesyłu informacji.

Pytanie 9

Możliwość używania fal nośnych o identycznych częstotliwościach w komórkach systemu telefonii komórkowej, które nie sąsiadują ze sobą, stanowi przykład zastosowania zwielokrotnienia

A. TDM (Time Division Multiplexing)

B. CDM (Code Division Multiplexing)

C. SDM (Space Division Multiplexing)

D. FDM (Frequency Division Multiplexing)

SDM, czyli Space Division Multiplexing, to technika umożliwiająca równoległe przesyłanie sygnałów w różnych kierunkach, co jest kluczowe w systemach telefonii komórkowej. Dzięki tej metodzie, stacje bazowe mogą wykorzystać te same częstotliwości w oddzielnych komórkach, co znacząco zwiększa efektywność wykorzystania dostępnego pasma radiowego. Przykładem zastosowania SDM jest rozmieszczenie stacji bazowych w mieście, gdzie każda z nich obsługuje różne obszary geograficzne, minimalizując interferencje między użytkownikami. W praktyce, SDM pozwala na oszczędność zasobów spektralnych oraz poprawę jakości sygnału, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Ponadto, w kontekście rozwoju technologii 5G, SDM zyskuje na znaczeniu, ponieważ umożliwia zrównoleglenie połączeń i zwiększenie pojemności sieci, co jest niezbędne w dobie rosnącego zapotrzebowania na dane.

Pytanie 10

Wskaż środek osobistej ochrony, który jest konieczny podczas wiercenia otworów w ścianach w trakcie montażu sieci teleinformatycznej w budynku?

A. Rękawice ochronne

B. Fartuch gumowy

C. Obuwie ze skóry

D. Okulary ochronne

Okulary ochronne są kluczowym środkiem ochrony indywidualnej podczas wiercenia otworów w ścianach, szczególnie w kontekście instalacji sieci teleinformatycznej. Prace te generują ryzyko wystąpienia drobnych cząsteczek, takich jak pył czy odłamki, które mogą uszkodzić oczy pracowników. Normy BHP, takie jak PN-EN 166, podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich środków ochrony oczu w środowiskach roboczych. Przykładowo, podczas wiercenia w twardych materiałach, takich jak beton czy cegła, istnieje wysokie ryzyko powstawania iskier oraz odprysków, co czyni okulary ochronne niezbędnym elementem wyposażenia. Wybierając okulary ochronne, warto zwrócić uwagę na ich certyfikaty oraz parametry ochronne, takie jak odporność na uderzenia oraz ochrona przed promieniowaniem UV, co zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo. Użycie okularów ochronnych jest praktyką zgodną z zaleceniami pracodawców i standardami bezpieczeństwa, co pozwala na minimalizowanie ryzyka urazów oczu w trakcie wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności.

Pytanie 11

Urządzenie elektroniczne, które stosuje procesy modulacji oraz demodulacji w celu przekształcenia sygnałów cyfrowych na analogowe i odwrotnie, to

A. karta sieciowa

B. router

C. hub

D. modem

Modem, czyli modulator-demodulator, jest urządzeniem kluczowym w komunikacji cyfrowej. Jego główną funkcją jest konwersja danych cyfrowych, które są używane w komputerach i innych urządzeniach, na sygnały analogowe, które mogą być przesyłane przez różnorodne medium, takie jak linie telefoniczne czy sieci kablowe. Proces ten jest niezbędny w sytuacjach, gdy dane muszą być przesyłane na dużą odległość, na przykład podczas korzystania z internetu w domu. Modem nie tylko zamienia dane cyfrowe na analogowe, ale również dokonuje odwrotnej konwersji, więc odbierając sygnał analogowy ze źródła, przekształca go z powrotem na dane cyfrowe, które mogą być zrozumiane przez komputer. Przykłady zastosowania modemu obejmują połączenia dial-up w przeszłości oraz obecne technologie szerokopasmowe, takie jak DSL i kablowe połączenia internetowe. W kontekście dobrych praktyk, nowoczesne modemy są często wyposażone w dodatkowe funkcje, takie jak wbudowane routery, co pozwala na jednoczesne korzystanie z internetu przez wiele urządzeń w sieci domowej.

Pytanie 12

Który z poniższych algorytmów nie należy do grupy algorytmów sprawiedliwego kolejkowania?

A. PQ (ang. Priority Queuing)

B. SFQ (ang. Stochastic Fairness Queuing)

C. WFQ (ang. Weighted Fair Queuing)

D. DRR (ang. Deficit Round Robin)

Priority Queuing (PQ) to algorytm, który nie klasyfikuje ruchu sieciowego na podstawie sprawiedliwości, lecz priorytetów, co oznacza, że pakiety o wyższym priorytecie są przetwarzane przed tymi o niższym. W praktyce, algorytm ten może być użyty w sytuacjach, gdy pewne aplikacje lub usługi muszą być obsługiwane przed innymi, na przykład w przypadku VoIP, gdzie opóźnienia mogą być krytyczne. PQ jest stosowany w wielu systemach operacyjnych i routerach, gdzie wymagania dotyczące jakości usług (QoS) są kluczowe. W przeciwieństwie do algorytmów sprawiedliwego kolejkowania, takich jak SFQ, DRR czy WFQ, które dążą do zapewnienia równomiernego dostępu do pasma dla wszystkich strumieni, PQ może prowadzić do sytuacji, w których pakiety z niskim priorytetem mogą być opóźniane na długi czas. Dlatego w zastosowaniach wymagających sprawiedliwej dystrybucji zasobów, takich jak w dużych sieciach przedsiębiorstw, stosowanie PQ może być niewłaściwe, a lepszym wyborem będą algorytmy sprawiedliwego kolejkowania.

Pytanie 13

Głównym zadaniem pola komutacyjnego w systemie telekomunikacyjnym jest

A. organizacja zasobów systemu telekomunikacyjnego

B. umożliwienie podłączenia łączy sygnalizacyjnych dla sygnalizacji wspólnokanałowej

C. zapewnienie ciągłości działania węzła komutacyjnego

D. umożliwienie nawiązywania połączeń pomiędzy łączami prowadzącymi do węzła komutacyjnego

Podstawową funkcją pola komutacyjnego w systemie telekomunikacyjnym jest umożliwienie zestawienia połączeń pomiędzy łączami doprowadzonymi do węzła komutacyjnego. W kontekście telekomunikacji, pole komutacyjne działa jako centralny punkt, w którym różne linie telefoniczne lub inne łącza są łączone ze sobą. Proces ten jest kluczowy dla zestawiania połączeń głosowych oraz przesyłania danych. Przykładem zastosowania tej funkcji jest system PBX (Private Branch Exchange), który pozwala na wewnętrzne połączenia w firmach, a także na zestawianie połączeń zewnętrznych. Warto również zauważyć, że pola komutacyjne są zgodne z różnymi standardami, takimi jak ITU-T, które określają zasady i protokoły dla zestawiania połączeń. Dzięki temu, użytkownicy mogą korzystać z efektywnych i niezawodnych usług telekomunikacyjnych, które są fundamentem współczesnej komunikacji. Przykładem może być architektura sieci telefonicznych, gdzie pole komutacyjne jest odpowiedzialne za przekierowywanie połączeń w zależności od potrzeb użytkowników.

Pytanie 14

Jakiej nazwy używa się do określenia pliku wsadowego?

A. test.bat

B. test.txt

C. test.doc

D. test.obj

Plik wsadowy, określany także jako skrypt wsadowy, to plik tekstowy, który zawiera szereg poleceń do wykonania przez interpreter systemu operacyjnego. W przypadku systemów Windows, pliki te mają rozszerzenie .bat. Umożliwiają one automatyzację powtarzalnych zadań, takich jak uruchamianie programów, kopiowanie plików czy zarządzanie konfiguracją systemu. Przykładowo, jeśli chcesz zautomatyzować proces tworzenia kopii zapasowej ważnych plików, możesz stworzyć plik wsadowy, który skopiuje te pliki do innego folderu. Takie podejście oszczędza czas i minimalizuje ryzyko błędów, które mogą wystąpić przy ręcznym wykonywaniu tych samych czynności. Pliki wsadowe są powszechnie wykorzystywane w administracji systemami oraz w programowaniu jako wygodne narzędzie do wykonywania zestawów poleceń w określonej kolejności. Zastosowanie plików wsadowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie automatyzacji procesów.

Pytanie 15

Jaka jest prędkość przesyłu danych kanału D w systemie PRA dla sieci ISDN?

A. 128 kbit/s

B. 16 kbit/s

C. 32 kbit/s

D. 64 kbit/s

Odpowiedź 64 kbit/s jest prawidłowa, ponieważ w kontekście dostępu PRA do sieci ISDN, przepływność kanału D wynosi właśnie 64 kbit/s. Ta parametryzacja jest zgodna z normami ITU-T, które definiują ISDN jako system zorganizowany w sposób umożliwiający transport danych w strukturze cyfrowej. Kanał D jest odpowiedzialny za przesyłanie sygnałów sterujących oraz sygnalizacji, co jest kluczowe dla ustanawiania połączeń i zarządzania nimi. W praktyce, użycie kanału D o przepływności 64 kbit/s pozwala na efektywne zarządzanie wieloma połączeniami równocześnie, co jest istotne w przypadku zastosowań wymagających wysokiej dostępności i jakości usług, takich jak telefonia cyfrowa czy przesyłanie danych w czasie rzeczywistym. W kontekście rozwoju technologii telekomunikacyjnych, znajomość standardów ISDN oraz ich zastosowań w dzisiejszych systemach komunikacyjnych, jest kluczowa dla specjalistów w tej dziedzinie. Warto również zauważyć, że powiązanie kanału D z innymi kanałami, takimi jak kanał B (przepływność 64 kbit/s), pozwala na tworzenie złożonych architektur komunikacyjnych, które są niezbędne w nowoczesnych rozwiązaniach telekomunikacyjnych.

Pytanie 16

Czym zajmuje się regenerator cyfrowy?

A. filtruje oraz wzmacnia sygnał

B. tylko modyfikuje kształt oraz parametry czasowe sygnału

C. jedynie wzmacnia i poprawia formę sygnału

D. wzmacnia i optymalizuje kształt oraz parametry czasowe sygnału

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że regenerator cyfrowy wzmacnia i poprawia kształt oraz parametry czasowe sygnału. Regeneratory cyfrowe są kluczowymi elementami w systemach komunikacyjnych, ponieważ ich zadaniem jest nie tylko zwiększenie amplitudy sygnału, ale również zapewnienie, że kształt sygnału pozostaje nienaruszony. W praktyce, regeneratory są używane do odbierania osłabionych sygnałów, na przykład w kablowych systemach telekomunikacyjnych, gdzie sygnał może ulegać zniekształceniom podczas transmisji. Regenerator analizuje oryginalny sygnał, koryguje zniekształcenia, a następnie generuje nowy, czysty sygnał, który może być ponownie przesyłany. Przykładowo, w technologii Ethernet stosuje się regeneratory do poprawy jakości danych przesyłanych na dużych odległościach. Standardy takie jak ITU-T G.703 definiują wymagania dla regeneracji sygnałów cyfrowych w sieciach telekomunikacyjnych, co podkreśla znaczenie ich roli w utrzymaniu integralności danych oraz jakości usług w nowoczesnych sieciach komunikacyjnych.

Pytanie 17

Z jakiego zakresu adresów IP mechanizm APIPA (Automatic Private IP Addressing) przydzieli komputerowi adres, jeśli serwer DHCP w sieci nie funkcjonuje?

A. 169.254.0.1  169.254.255.254 /255.255.0.0

B. 192.168.0.0  192.168.255.255 /255.255.0.0

C. 11.10.10.0  122.255.255.254 /255.0.0.0

D. 172.16.0.0  172.31.255.255 /255.255.255.0

Niepoprawne odpowiedzi opierają się na nieporozumieniach dotyczących zakresów adresów IP oraz ich zastosowania. Zakres 192.168.0.0  192.168.255.255 /255.255.0.0 to obszar adresów prywatnych, zarezerwowanych do użycia w lokalnych sieciach, ale nie są one przydzielane przez APIPA. Użytkownicy mogą mylić adresy prywatne z automatycznymi adresami przypisywanymi w sytuacji braku serwera DHCP, co prowadzi do błędnych wniosków. Zakres 172.16.0.0  172.31.255.255 /255.255.255.0 to kolejny zestaw adresów prywatnych, który również nie jest związany z APIPA, a jego zastosowanie w lokalnej sieci nie wpływa na automatyczne przydzielanie adresów. Odpowiedź z zakresem 11.10.10.0  122.255.255.254 /255.0.0.0 odnosi się do adresów publicznych, które są przypisywane przez dostawców usług internetowych, a ich wykorzystanie w sieciach lokalnych jest niepraktyczne i niezgodne z zasadami adresacji IP. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku zrozumienia różnicy między adresami prywatnymi a publicznymi oraz mechanizmem APIPA, co prowadzi do błędnych zrozumień dotyczących automatycznego przydzielania adresów IP w sieciach lokalnych. Właściwe zrozumienie standardów adresacji IP i mechanizmów ich przydzielania jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami.

Pytanie 18

Zespół Liniowy Abonencki nie pełni funkcji

A. rozdziału kierunków transmisji

B. wysyłania prądów dzwonienia

C. kodowania oraz filtracji sygnałów

D. odbierania i nadawania sygnalizacji wybierczej

Choć odpowiedzi dotyczące kodowania i filtracji sygnałów, wysyłania prądów dzwonienia oraz rozdzielenia kierunków transmisji mogą wydawać się uzasadnione, każda z tych funkcji jest ściśle związana z rolą Abonenckiego Zespołu Liniowego w systemach telekomunikacyjnych. Kodowanie i filtracja sygnałów to kluczowe procesy, które zapewniają, że sygnały przesyłane w sieciach telekomunikacyjnych są jasne i zrozumiałe. AZL stosuje różne techniki kodowania, aby zmniejszyć szumy oraz zniekształcenia sygnałów, co jest niezbędne do utrzymania jakości połączeń. Wysyłanie prądów dzwonienia jest istotnym elementem pracy AZL, ponieważ umożliwia on sygnalizowanie do abonenta, że nadchodzi połączenie. Z kolei rozdzielenie kierunków transmisji jest ważne dla efektywnej komunikacji, pozwalając na jednoczesne prowadzenie wielu połączeń. Typowy błąd myślowy, prowadzący do fałszywego wniosku, polega na myleniu funkcji zarządzania sygnalizacją z innymi rolami technicznymi w telekomunikacji. Kluczowe jest zrozumienie, że AZL, mimo że realizuje ważne funkcje, nie jest odpowiedzialny za generowanie sygnałów wybierczych, co jest domeną bardziej zaawansowanych systemów i urządzeń. W związku z tym, zrozumienie tego podziału ról jest niezbędne dla skutecznego zarządzania i projektowania systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 19

W trybie spoczynku telefonu komórkowego częstotliwość sygnału dzwonienia

A. jest równa 425 Hz

B. mieści się w przedziale od 300 Hz do 3 400 Hz

C. jest równa 100 Hz

D. mieści się w przedziale od 25 Hz do 50 Hz

Podane odpowiedzi sugerują różne, nieprawidłowe zakresy i wartości częstotliwości sygnału wywołania, co może wprowadzać w błąd osoby uczące się o telekomunikacji. Odpowiedź wskazująca na częstotliwość równą 425 Hz jest niepoprawna, ponieważ ta wartość nie odpowiada żadnemu standardowi sygnału wywołania. Częstotliwość ta jest znacznie wyższa niż standardowe zakresy, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowego działania urządzeń telefonicznych. Podobnie, wskazanie na zakres od 300 Hz do 3 400 Hz jest również błędne, ponieważ obejmuje on pasmo, w którym znajdują się inne sygnały dźwiękowe, jak na przykład mowa. To pasmo częstotliwości jest typowe dla jakości transmisji głosu, natomiast sygnał dzwonka powinien być wyraźnie odseparowany, aby uniknąć zakłóceń. Z kolei częstotliwość 100 Hz, chociaż w granicach słyszalności, nie jest zgodna z normami sygnałów wywołania, ponieważ jest zbyt niska, co może prowadzić do problemów z wykrywalnością sygnału przez użytkowników. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie sygnałów dzwonienia z innymi typami sygnałów dźwiękowych oraz nieznajomość norm telekomunikacyjnych, które precyzują, jak powinny być skonstruowane sygnały wywołania. Wiedza na temat zakresu częstotliwości sygnału dzwonienia jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem lub analizą systemów telekomunikacyjnych, a nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do istotnych problemów z jakością usług.

Pytanie 20

Jakie źródło światła powinno być użyte dla światłowodu jednomodowego?

A. lampa indukcyjna

B. świetlówka kompaktowa

C. żarówka halogenowa

D. dioda laserowa

Dioda laserowa jest optymalnym źródłem światła dla światłowodów jednomodowych, ponieważ emituje spójną wiązkę światła o wąskim widmie, co jest kluczowe dla efektywnego przesyłania sygnałów na dużych odległościach. Spójność i monochromatyczność światła emitowanego przez diodę laserową pozwalają na minimalizację strat związanych z dyspersją, co jest szczególnie istotne w systemach komunikacji optycznej. W praktyce, diody laserowe są szeroko stosowane w telekomunikacji, medycynie oraz w różnych aplikacjach przemysłowych, gdzie wymagane są precyzyjne i niezawodne połączenia optyczne. Na przykład, w telekomunikacji dzięki zastosowaniu diod laserowych w nadajnikach, możliwe jest przesyłanie danych z prędkościami sięgającymi kilku terabitów na sekundę. W sektorze medycznym, lasery są wykorzystywane w technologiach obrazowania oraz w zabiegach chirurgicznych, gdzie precyzyjne źródło światła jest kluczowe dla sukcesu procedury. Zastosowanie diod laserowych w światłowodach jednomodowych jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ITU-T G.652, które definiują wymagania dla transmisji optycznej.

Pytanie 21

Interfejs, który pozwala na bezprzewodowe połączenie myszy z komputerem to

A. IEEE_284

B. RS 232

C. Bluetooth

D. DVI

Bluetooth to taki standard komunikacji bezprzewodowej, który pozwala na przesyłanie danych na krótkie odległości. Dzięki temu idealnie nadaje się do łączenia różnych urządzeń, jak np. myszki, klawiatury czy słuchawki z komputerami. Działa w paśmie 2.4 GHz, co sprawia, że zakłócenia są minimalne i połączenie jest stabilne. Co jest fajne, to to, że urządzenia peryferyjne łatwo się rozpoznają przez system operacyjny dzięki protokołom, takim jak HID. Oznacza to, że wystarczy podłączyć myszkę Bluetooth i od razu można z niej korzystać, co jest super wygodne! W praktyce, używanie myszek bez kabli daje więcej swobody w ruchach i eliminacja kabli sprawia, że praca staje się przyjemniejsza. Warto też pamiętać, że Bluetooth jest szeroko wspierany w różnych urządzeniach, co czyni go bardzo uniwersalnym rozwiązaniem dla osób, które szukają mobilności. W dzisiejszych czasach, szczególnie w biurach i przy pracy zdalnej, technologia ta nabiera naprawdę sporego znaczenia, bo umożliwia szybkie i łatwe połączenia w różnych sytuacjach.

Pytanie 22

Która sygnalizacja nie jest przeznaczona do stosowania w sieciach IP?

A. SS7

B. SIP

C. H.323

D. R1

Wybór SS7, H.323 lub SIP jako odpowiedzi na pytanie o sygnalizację nieprzeznaczoną dla sieci IP jest błędny, ponieważ wszystkie te protokoły mają zastosowanie w środowiskach, które mogą obejmować technologie IP. SS7 (Signaling System No. 7) to złożony system sygnalizacji, który jest szeroko stosowany w tradycyjnych sieciach telefonicznych, ale również ma zastosowanie w nowoczesnych architekturach, gdzie wspiera usługi takie jak SMS oraz operacje przełączania w sieciach IP. H.323 i SIP to protokoły stworzony z myślą o komunikacji w sieciach IP, co czyni je kluczowymi dla rozwoju usług VoIP. Często zdarza się, że użytkownicy mylnie zakładają, że protokoły IP są jedynie dodatkiem do istniejących systemów, podczas gdy w rzeczywistości są one integralną częścią nowoczesnej telekomunikacji. W rezultacie, ich właściwe zrozumienie i umiejętne zastosowanie są kluczowe dla inżynierów telekomunikacyjnych, którzy muszą projektować i wdrażać rozwiązania, które są zarówno zgodne ze standardami branżowymi, jak i efektywne w działaniu. Właściwe wykorzystanie danych protokołów pozwala na optymalizację usług oraz zapewnia ich niezawodność w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 23

Rodzaj transmisji, w której pojedynczy pakiet jest kopiowany i przesyłany do wszystkich stacji w sieci, określa się mianem

A. broadcast

B. multicast

C. unicast

D. ringcast

Wybierając odpowiedzi inne niż broadcast, możemy natknąć się na różne koncepcje, które nie są zgodne z definicją opisanego mechanizmu transmisji. Ringcast to termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście sieci komputerowych. Chociaż może sugerować ideę przesyłania danych w formie pierścienia, nie odnosi się on do metody wysyłania pakietów do wszystkich stacji w sieci. Multicast, z drugiej strony, odnosi się do wysyłania pakietu do określonej grupy odbiorców, a nie do wszystkich urządzeń. Ten mechanizm jest często stosowany w aplikacjach multimedialnych, gdzie tylko wybrane urządzenia potrzebują odbierać daną transmisję. Unicast to natomiast metoda komunikacji, w której pakiet jest wysyłany od jednego nadawcy do jednego odbiorcy. Chociaż jest to bardziej efektywna metoda przesyłania danych, nie odpowiada ona na opisany w pytaniu proces, który zakłada, że pakiet trafia do wszystkich stacji. Często popełniany błąd to mylenie tych pojęć, co może prowadzić do mylnego rozumienia sposobów przesyłania danych w sieciach. Kluczowe jest zrozumienie, że broadcast jest unikalny i odmienny od pozostałych typów transmisji, co ma znaczenie w kontekście projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 24

Elementy znajdujące się na płycie głównej, takie jak układy do komunikacji modemowej i dźwiękowej, a także kontrolery sieciowe oraz FireWire, są konfigurowane w menu BIOS w sekcji

A. Advanced Chip Configuration

B. Advanced Hardware Monitoring

C. PCI Configuration Setup

D. CPU Host Freąuency

Odpowiedź 'Advanced Chip Configuration' jest poprawna, ponieważ w tej sekcji BIOS-u użytkownicy mogą konfigurować różne układy i kontrolery znajdujące się na płycie głównej, w tym układy modemowe, dźwiękowe oraz kontrolery sieciowe i FireWire. Umożliwia to dostosowanie parametrów pracy tych urządzeń, co jest kluczowe dla optymalizacji wydajności systemu oraz zapewnienia kompatybilności z innymi komponentami. Przykładem praktycznego zastosowania tej funkcji może być włączenie lub wyłączenie zintegrowanego układu dźwiękowego, co jest przydatne, gdy użytkownik zainstalował dedykowaną kartę dźwiękową. Ponadto, zaawansowane ustawienia konfiguracyjne mogą obejmować zmiany dotyczące prędkości transferu danych czy trybu pracy poszczególnych urządzeń, co jest istotne dla poprawnej komunikacji między komponentami. Warto zaznaczyć, że umiejętność poruszania się w menu BIOS-u i zrozumienie jego funkcji jest częścią dobrych praktyk w zakresie zarządzania sprzętem komputerowym, co przekłada się na długoterminową stabilność i wydajność systemu.

Pytanie 25

Sygnalizacja w określonym paśmie polega na transmetacji sygnałów prądu przemiennego o specyficznych częstotliwościach, które mieszczą się w zakresie

A. od 300 kHz do 3400 MHz

B. od 300 Hz do 3400 Hz

C. od 300 MHz do 3400 MHz

D. od 300 kHz do 3400 kHz

Odpowiedzi, które wskazują inne zakresy częstotliwości, są oparte na nieporozumieniach dotyczących podstawowych zasad sygnalizacji w paśmie. Zakres od 300 kHz do 3400 MHz sugeruje transmisję w znacznie wyższych częstotliwościach, które są typowe dla technologii radiowych i mikrofalowych, a nie dla sygnalizacji audio. W rzeczywistości, częstotliwości w tym zakresie są stosowane w telekomunikacji mobilnej, a nie w bezpośredniej transmisji sygnałów głosowych, co stanowi kluczowy błąd. Podobnie, określenie "od 300 kHz do 3400 kHz" również wskazuje na zbyt wąski zakres, który nie obejmuje typowego pasma wykorzystywanego w telekomunikacji głosowej, a zamiast tego odnosi się do częstotliwości stosowanych w niektórych aplikacjach radiowych. Innym powszechnym błędem jest zakładanie, że wyższe częstotliwości są lepsze do przesyłania sygnału audio, podczas gdy w rzeczywistości, w kontekście komunikacji głosowej, kluczowe są te niższe częstotliwości, które zapewniają odpowiednią klarowność i zrozumiałość mowy. Częstotliwości poniżej 300 Hz nie są efektywne w kontekście mowy ludzkiej, co prowadzi do ograniczeń w jakości przesyłanego sygnału. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla inżynierów dźwięku oraz specjalistów w dziedzinie telekomunikacji.

Pytanie 26

Weryfikację ustawień protokołu TCP/IP w systemie Windows XP można przeprowadzić za pomocą komendy

A. ipconfig

B. msconfig

C. cmd

D. winipcfg

No, to polecenie 'ipconfig' to naprawdę dobry wybór. Dzięki niemu można zobaczyć, jak wygląda konfiguracja TCP/IP w Windowsie, w tym adresy IP i maski podsieci. To takie podstawowe narzędzie dla każdego, kto zajmuje się sieciami. Jak wpiszesz 'ipconfig' w wierszu poleceń, to dostajesz całą masę informacji o twojej sieci, co jest super ważne, zwłaszcza gdy coś nie działa. Możesz też użyć 'ipconfig /all', żeby zobaczyć więcej szczegółów, jak na przykład serwery DNS. Z mojego doświadczenia, umiejętność korzystania z 'ipconfig' to podstawa, gdy chcesz mieć pełną kontrolę nad ustawieniami sieci.

Pytanie 27

Jaka jest maksymalna liczba przeskoków w protokole RIP, po której pakiety kierowane do następnego rutera będą odrzucane?

A. 120

B. 15

C. 1

D. 256

Liczby przeskoków w protokole RIP mają istotne znaczenie dla stabilności i wydajności sieci. Wartości takie jak 256, 1 czy 120 są błędne w kontekście ograniczeń RIP. Liczba 256 nie jest zdefiniowana w standardach routingu, a w kontekście RIP jest to wartość, która przekracza maksymalny limit przeskoków, co skutkowałoby odrzuceniem pakietów. Odrzucenie pakietów po 15 przeskokach ma na celu zapobieganie pętli routingu oraz zbyt dużemu obciążeniu sieci, co jest kluczowe dla utrzymania wydajności. Odpowiedź 1 jest nie tylko niepoprawna, ale także wskazuje na niezrozumienie zasad działania protokołów routingu. Odpowiedź 120 sugeruje, że zrozumienie limitów RIP nie jest wystarczające, ponieważ RIP nie wspiera tej liczby przeskoków. W rzeczywistości, 120 jest limitem przeskoków w protokole EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol), a nie w RIP. Z kolei liczba 1 oznaczałaby, że sieć jest ograniczona do jednego przeskoku, co jest praktycznie niewykonalne w złożonych topologiach sieciowych dzisiejszych czasów. Warto zrozumieć, że nieprawidłowe odpowiedzi mogą prowadzić do poważnych problemów w projektowaniu sieci, takich jak pętle routingu, co może wpłynąć na dostępność usług i ogólną stabilność sieci.

Pytanie 28

Który z programów wchodzących w skład pakietu MS Office pozwala na zbieranie oraz analizowanie danych poprzez tworzenie tabel, kwerend i formularzy?

A. Access

B. Excel

C. Outlook

D. Publisher

Outlook to program skoncentrowany na zarządzaniu pocztą elektroniczną oraz kalendarzami, co oznacza, że jego główną funkcjonalnością jest organizowanie komunikacji i planowania. Program ten nie ma dedykowanych narzędzi do tworzenia tabel ani kwerend. Excel, z drugiej strony, jest arkuszem kalkulacyjnym, który doskonale sprawdza się w obliczeniach, analizie danych i grafice, ale nie jest zaprojektowany do zarządzania relacyjnymi bazami danych, co ogranicza jego możliwości w kontekście gromadzenia i przetwarzania informacji w sposób uporządkowany, jak to ma miejsce w Access. Z kolei Publisher to narzędzie do tworzenia materiałów graficznych, takich jak ulotki czy broszury, co nie ma związku z gromadzeniem danych. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że każdy program pakietu MS Office oferuje podobne możliwości w zakresie zarządzania danymi. Ważne jest, aby zrozumieć specyfikę i przeznaczenie każdego programu, aby skutecznie wykorzystać jego funkcje w praktyce. W przypadku zarządzania danymi i informacji, Access jest jedynym narzędziem z wymienionych, które oferuje kompleksowe możliwości w tym zakresie, dostosowując się do potrzeb użytkowników w pracy z dużymi zbiorami danych.

Pytanie 29

Przystępując do udzielania pierwszej pomocy osobie, która została porażona prądem elektrycznym, co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. odłączyć źródło prądu

B. zacząć sztuczne oddychanie

C. przywrócić krążenie

D. udrożnić drogi oddechowe

Odłączenie prądu to chyba najważniejszy krok, gdy pomagamy komuś, kto miał porażenie elektryczne. Bez tego ryzykujemy poważne konsekwencje, jak choćby uszkodzenie serca, które może być naprawdę niebezpieczne. Dlatego pierwsze, co musimy zrobić, to zabezpieczyć miejsce zdarzenia i upewnić się, że nikt nie jest już narażony na prąd. Można to zrobić na przykład przez wyłączenie zasilania. Jeśli mamy możliwość, warto odłączyć źródło prądu z kontaktu. A w sytuacjach, gdy jest pożar lub inne zagrożenie, pamiętajmy o swoim własnym bezpieczeństwie – to najważniejsze! Jak już upewnimy się, że ofiara nie jest pod prądem, możemy przejść do udzielania pomocy, czyli sprawdzić, czy oddycha, czy ma świadomość, a w razie potrzeby wezwać pomoc lub przeprowadzić resuscytację.

Pytanie 30

Orientacja elektrycznego wektora fali radiowej w stosunku do powierzchni ziemi, wynikająca z konstrukcji anteny oraz jej sposobu ustawienia, zwana jest

A. nachyleniem charakterystyki anteny

B. polaryzacją anteny

C. multiplexingiem anteny

D. niedopasowaniem częstotliwości anteny

Polaryzacja anteny odnosi się do kierunku, w którym oscyluje elektryczny wektor fali radiowej w stosunku do powierzchni Ziemi. Anteny mogą być zaprojektowane do pracy w różnych typach polaryzacji, w tym poziomej, pionowej oraz eliptycznej. Wybór odpowiedniego rodzaju polaryzacji jest kluczowy dla efektywności komunikacji bezprzewodowej, ponieważ różne rodzaje polaryzacji mogą wpłynąć na zasięg, jakość sygnału oraz odporność na zakłócenia. Na przykład, w systemach komunikacyjnych, takich jak LTE czy Wi-Fi, odpowiednia polaryzacja anteny jest istotna dla maksymalizacji zasięgu i minimalizacji interferencji. Zastosowanie polaryzacji antenowej zgodnie z obowiązującymi normami, takimi jak ITU (Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny), może znacząco poprawić wydajność sieci, co jest istotne w kontekście rosnących potrzeb komunikacyjnych.

Pytanie 31

Jednostką miary parametru jednostkowego symetrycznej linii długiej, która opisuje straty cieplne w dielektryku pomiędzy przewodami, jest

A. Ω/m

B. F/m

C. H/m

D. S/m

H/m (henry na metr) to jednostka, która mówi o indukcyjności i określa zdolność do gromadzenia energii w polu magnetycznym. Trochę nie na miejscu w kwestii strat cieplnych w dielektrykach. Takie użycie może świadczyć o nieporozumieniu, bo to nie do końca ma sens w tej sytuacji. F/m (farad na metr) to z kolei jednostka pojemności elektrycznej, która dotyczy kondensatorów - też nie związane ze stratami cieplnymi. A Ω/m (om na metr) mierzy opór, co może wprowadzać w błąd, bo opór to się wiąże z innymi stratami energii, ale niekoniecznie cieplnymi w dielektrykach. Często mylimy różne jednostki związane z zjawiskami elektrycznymi, co może prowadzić do złych wniosków. Z mojego doświadczenia, ważne jest, żeby znać i rozumieć właściwe jednostki miary oraz ich zastosowanie, szczególnie przy projektowaniu i ocenie systemów elektrycznych.

Pytanie 32

Które urządzenie służy do pomiaru tłumienia w torze optycznym sieci światłowodowej?

A. Wizualny lokalizator uszkodzeń

B. Miernik mocy optycznej

C. Multimetr

D. Tester okablowania strukturalnego

Miernik mocy optycznej to naprawdę ważne narzędzie, którego używamy do sprawdzania, jak dobrze działa tor optyczny w sieciach światłowodowych. Tłumienie, czyli strata mocy sygnału, może zdarzać się z różnych przyczyn, takich jak źle zamontowane złącza, wady w włóknach czy ich zagięcia. Dzięki miernikowi możemy zmierzyć moc, którą nadajnik wysyła oraz moc, którą odbiera detektor. To pozwala nam na policzenie strat w systemie. W praktyce technicy często korzystają z tych mierników, gdy instalują nowe sieci światłowodowe. To pomaga upewnić się, że straty są na odpowiednim poziomie, zgodnym z normami branżowymi, jak IEC 61280-1-3. Poza tym, często używamy tych mierników do diagnostyki istniejących sieci, co pozwala szybko znaleźć problemy i je zlokalizować. To naprawdę istotne, bo dzięki temu możemy utrzymać wysoka jakość usług telekomunikacyjnych.

Pytanie 33

Praktykant zrealizował staż u lokalnego dostawcy internetu. Jego zadaniem było podzielenie niewykorzystanych adresów IP na podsieci: 4, 8 oraz 16 adresowe. Praktykant zaprezentował 4 różne warianty podziału. Która z tych wersji jest właściwa według zasad rutingu?

A. 168.0.0.4/30; 168.0.0.8/29; 168.0.0.16/28

B. 168.0.0.4/28; 168.0.0.20/29; 168.0.0.28/30

C. 168.0.0.4/29; 168.0.0.12/30; 168.0.0.16/28

D. 168.0.0.4/30; 168.0.0.8/28; 168.0.0.24/29

Podział adresów IP w odpowiedzi 168.0.0.4/30, 168.0.0.8/29, 168.0.0.16/28 jest zgodny z zasadami rutingu, ponieważ prawidłowo wykorzystuje klasyczne techniki podziału adresów na podsieci, zapewniając, że każda z nich ma odpowiednią ilość adresów dla planowanej liczby hostów. Podsiec /30 zapewnia 4 adresy, z czego 2 są używane do komunikacji (adres sieci i adres rozgłoszeniowy), co idealnie sprawdza się w przypadku punktów do punktów, np. w łączach między routerami. Podsiec /29 oferuje 8 adresów, co daje 6 użytecznych IP, odpowiednia do małych grup hostów takich jak urządzenia w biurze. Podsiec /28 z kolei zapewnia 16 adresów, co daje 14 hostów do wykorzystania, co jest wystarczające dla małych sieci lokalnych. Taki podział pozwala na efektywne zarządzanie adresami IP, zabezpiecza przed marnotrawstwem zasobów oraz spełnia standardy organizacji, takich jak IETF, dotyczące podziału adresów IP. Przykładowo, w praktyce, taki podział adresów można zastosować w małych przedsiębiorstwach, które potrzebują wydzielić różne segmenty dla różnych działów lub urządzeń.

Pytanie 34

W celu określenia całkowitego tłumienia toru światłowodowego najczęściej stosuje się

A. analizatory widma optycznego

B. miernik PMD

C. reflektometr TDR

D. źródło światła optycznego oraz miernik mocy optycznej

Wykorzystanie analizatorów widma optycznego w kontekście pomiaru tłumienności toru światłowodowego jest często mylnie postrzegane jako alternatywa dla właściwych metod. Analizatory te są narzędziami do oceny widma optycznego sygnału, co pozwala na identyfikację różnych długości fal oraz analizę jakości sygnału. Nie są jednak bezpośrednio odpowiednie do pomiaru tłumienności, ponieważ nie mierzą one strat mocy w sposób, który jest wymagany do określenia tłumienności toru. Miernik PMD (Polarization Mode Dispersion) jest użyteczny w ocenie zjawiska rozpraszania modów polaryzacyjnych, ale nie dostarcza informacji dotyczących całkowitej tłumienności toru. Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) służy do lokalizacji uszkodzeń w torze światłowodowym i również nie jest narzędziem do bezpośredniego pomiaru tłumienności. Zastosowanie tych narzędzi w niewłaściwy sposób może prowadzić do błędnych interpretacji stanu toru, co może mieć poważne konsekwencje w kontekście optymalizacji i utrzymania infrastruktury światłowodowej. Przy pomiarach tłumienności ważne jest, aby stosować odpowiednie metody i urządzenia zgodne z normami branżowymi, aby uzyskać wiarygodne rezultaty oraz uniknąć problemów związanych z jakością sygnału.

Pytanie 35

Jakim skrótem nazywa się licencja, która pozwala instytucjom komercyjnym oraz organizacjom w sektorze administracji publicznej i edukacji na zakup oprogramowania firmy Microsoft na korzystnych warunkach grupowych?

A. OEM

B. CPL

C. APSL

D. MOLP

Wybór APSL, OEM lub CPL jako odpowiedzi na pytanie o program licencyjny Microsoft jest błędny, ponieważ każda z tych opcji odnosi się do innych aspektów licencjonowania oprogramowania. APSL, czyli Apple Public Source License, jest oddzielnym typem licencji używanym głównie przez Apple dla oprogramowania open source, nie ma więc związku z ofertą Microsoft. OEM odnosi się do licencji 'Original Equipment Manufacturer', co oznacza, że oprogramowanie jest sprzedawane z urządzeniami komputerowymi, ale nie umożliwia elastycznego zarządzania licencjami w kontekście grupowym. Wybór OEM nie daje instytucjom możliwości korzystania z oprogramowania na korzystnych warunkach grupowych, ponieważ te licencje są przypisane do konkretnego sprzętu. CPL, czyli Common Public License, to kolejny typ licencji open source, który również nie jest związany z programem licencyjnym Microsoft. Wybierając te odpowiedzi, można pomylić różne modele licencjonowania, nie zwracając uwagi na ich specyfikę i przeznaczenie. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie skróty odnoszą się do programów wspierających licencjonowanie oprogramowania w kontekście instytucjonalnym. W rzeczywistości, MOLP jest jedynym z wymienionych programów, który skupia się na elastyczności i korzyściach dla organizacji, podczas gdy pozostałe skróty dotyczą zupełnie innych koncepcji licencyjnych.

Pytanie 36

W cyfrowych łączach abonenckich do transmisji danych pomiędzy stacjami końcowymi a węzłem komutacyjnym stosuje się sygnalizację

A. R2

B. R1

C. DSS1

D. SS7

R1, R2 i SS7 to inne standardy sygnalizacji, ale nie nadają się do przesyłania informacji między stacjami końcowymi a węzłem komutacyjnym w cyfrowych łączach. R1 i R2 to starsze systemy, które głównie były wykorzystywane w analogowych łączach. R1 był spoko kiedyś, ale teraz to już nie to. R2 też, nie spełnia wymagań nowoczesnych systemów, więc w zasadzie jest do niczego w cyfrowych łączach. Co do SS7, to jest trochę bardziej zaawansowany, ale działa na innym poziomie sieci i nie jest wykorzystywany do bezpośredniej sygnalizacji. Obsługuje różne funkcje związane z siecią, jak np. roaming, ale nie załatwi sprawy, jeśli chodzi o połączenia abonenckie. Jak dla mnie, to może to wynikać z nieporozumień na temat tego, jak te różne protokoły działają i gdzie są używane w nowoczesnej telekomunikacji.

Pytanie 37

Jaki jest główny cel implementacji protokołu QoS w sieciach komputerowych?

A. Zapewnienie redundancji połączeń sieciowych

B. Szyfrowanie danych przesyłanych w sieci

C. Zwiększenie prędkości transmisji danych

D. Zarządzanie i priorytetyzacja ruchu sieciowego w celu zapewnienia określonej jakości usług

Implementacja protokołu QoS (Quality of Service) w sieciach komputerowych ma kluczowe znaczenie dla zarządzania i priorytetyzacji ruchu sieciowego. QoS pozwala na kontrolę oraz optymalizację przepływu danych, aby zapewnić określoną jakość usług. Jest to szczególnie istotne w przypadku aplikacji wymagających stabilnej i wysokiej jakości transmisji, takich jak VoIP (Voice over IP) czy transmisje wideo. Dzięki QoS możliwe jest przydzielanie różnego poziomu priorytetów poszczególnym rodzajom ruchu, co zapobiega przeciążeniom sieci i minimalizuje opóźnienia. Standardy branżowe, takie jak IEEE 802.1p, definiują mechanizmy QoS, które pomagają w zarządzaniu ruchem w ramach sieci lokalnych (LAN) i rozległych (WAN). QoS jest kluczowym elementem w nowoczesnych sieciach, gdzie różnorodność aplikacji wymaga zróżnicowanego podejścia do priorytetyzacji ruchu, zapewniając tym samym bezawaryjną i efektywną pracę sieci. W praktyce, QoS jest używane do ograniczania przepustowości dla mniej istotnych aplikacji, aby kluczowe usługi miały zagwarantowane niezbędne zasoby.

Pytanie 38

Która sekcja BIOS-u producenta AWARD definiuje sposób prezentacji obrazu na wyświetlaczu oraz standard zainstalowanej karty graficznej?

A. Power Management Setup

B. PCI - PnP Configuration

C. Chipset Features Setup

D. Standard CMOS Setup

Odpowiedź 'Standard CMOS Setup' jest prawidłowa, ponieważ ta sekcja BIOS-u odpowiedzialna jest za konfigurację podstawowych ustawień systemowych, w tym za sposób wyświetlania obrazu na ekranie. W ramach Standard CMOS Setup użytkownik może dostosować parametry takie jak rozdzielczość ekranu, częstotliwość odświeżania oraz inne właściwości związane z kartą graficzną. Umożliwia to optymalizację wydajności wyświetlania w zależności od zainstalowanego sprzętu oraz używanego oprogramowania. Przykładowo, w przypadku korzystania z nowoczesnej karty graficznej, ważne jest, aby odpowiednie ustawienia były skonfigurowane, co pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu i płynności odtwarzania. Dobrą praktyką jest również regularne aktualizowanie ustawień BIOS-u oraz monitorowanie nowości w standardach wyświetlania, aby zapewnić pełną kompatybilność z nowym sprzętem i technologiami. Zrozumienie tej sekcji BIOS-u jest kluczowe dla każdego, kto chce efektywnie zarządzać swoim systemem komputerowym i uzyskać optymalne wyniki w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 39

Jaką rolę odgrywa filtr dolnoprzepustowy w układzie próbkującym?

A. Ogranicza najniższą częstotliwość próbkowania sygnału

B. Usuwa z widma sygnału częstości przekraczające częstotliwość Nyquista

C. Modyfikuje rozkład natężenia sygnału w zależności od częstotliwości składników

D. Poprawia formę przebiegu sygnału analogowego na wejściu

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że filtr dolnoprzepustowy poprawia kształt przebiegu sygnału analogowego, przemawia o pewnej nieścisłości w zrozumieniu funkcji, jakie pełnią filtry w kontekście próbkowania. Filtr dolnoprzepustowy nie wpływa na kształt sygnału per se, lecz raczej na jego zawartość częstotliwościową. Częstość Nyquista jest kluczowa, ponieważ określa granice, powyżej których próbkowane sygnały mogą prowadzić do błędnej interpretacji. Z tego powodu, odpowiedzi sugerujące, że filtr może zmieniać rozkład natężenia sygnału w zależności od jego częstotliwości składowych, są również mylące. Filtr dolnoprzepustowy nie 'zmienia' sygnału, ale wycina niepożądane składowe, które mogą powodować zniekształcenia. W kontekście próbkowania, kluczową zasadą jest, że sygnały muszą być próbkowane w odpowiedniej częstotliwości, a filtry dolnoprzepustowe są stosowane przed procesem próbkowania, aby zapewnić, że nie wystąpi aliasing. Odpowiedzi mówiące o ograniczaniu minimalnej częstotliwości próbkowania są również niepoprawne, ponieważ to nie filtr dolnoprzepustowy, ale sama zasada próbkowania Nyquista określa minimalne wymagania dotyczące próbkowania. Warto zwrócić uwagę na te aspekty, aby zrozumieć, jak istotne jest stosowanie filtrów dolnoprzepustowych w praktyce inżynieryjnej.

Pytanie 40

O sygnalizacji podłączenia urządzenia abonent otrzymuje informację od centrali za pomocą sygnału zgłoszeniowego. Jakie jest pasmo częstotliwości tego sygnału?

A. 2 300  2 400 Hz

B. 500  550 Hz

C. 3 400  3 500 Hz

D. 400  450 Hz

Sygnał zgłoszenia centrali o częstotliwości 400  450 Hz jest zgodny z międzynarodowymi standardami sygnalizacji w telekomunikacji. W tym zakresie częstotliwości, sygnał ten jest używany do oznaczania przyłączenia urządzenia, co jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania systemów telefonicznych. W praktyce, częstotliwości te są stosowane w systemach ISDN oraz analogowych liniach telefonicznych, co pozwala na efektywne przesyłanie informacji z centrali do abonenta. Dobrze zrozumiane sygnalizacje są kluczowe dla sprawnego działania komunikacji, gdyż błędne odczyty mogą prowadzić do opóźnień w nawiązywaniu połączeń. Zastosowanie tych standardowych częstotliwości pozwala również na kompatybilność między różnymi systemami i urządzeniami, co jest niezbędne w złożonych sieciach telekomunikacyjnych. Dobrą praktyką w branży telekomunikacyjnej jest regularne testowanie i walidacja tych sygnałów, aby zapewnić ich prawidłowe działanie oraz wczesne wykrywanie problemów z połączeniami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej