Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 16:22
Data zakończenia: 30 maja 2025 16:40

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na ilustracji ukazano fragment dokumentacji technicznej płyty głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x. Z informacji wynika, że maksymalna liczba kart rozszerzeń, które można zainstalować (pomijając złącza USB), wynosi

A. 5

B. 2

C. 3

D. 6

Płyta główna GA-K8NF-9-RH rev. 2.x jest wyposażona w różnorodne złącza rozszerzeń, które umożliwiają montaż dodatkowych komponentów w komputerze. Maksymalna liczba kart rozszerzeń, jaką można zainstalować, wynosi 6 i obejmuje: jedno złącze PCI Express x16, które jest często wykorzystywane do instalacji kart graficznych dla lepszej wydajności graficznej i obsługi aplikacji wymagających dużej mocy obliczeniowej. Dodatkowo, dwa złącza PCI Express x1 umożliwiają montaż kart rozszerzeń takich jak karty sieciowe, kontrolery dysków czy karty dźwiękowe. Trzy złącza PCI 2.3 pozwalają na instalację starszych kart rozszerzeń, co jest przydatne w przypadku potrzeby korzystania z urządzeń peryferyjnych starszej generacji. Taka konfiguracja jest zgodna ze standardami branżowymi, a także umożliwia elastyczne dostosowanie sprzętu do specyficznych wymagań użytkownika. Montaż kart rozszerzeń zgodnie z potrzebami pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów sprzętowych komputera, a także zapewnia lepszą skalowalność systemu w przyszłości. Zrozumienie dostępnych złączy i ich zastosowań jest kluczowe przy planowaniu konfiguracji sprzętowej.

Pytanie 2

Ile bitów trzeba wydzielić z części hosta, aby z sieci o adresie IPv4 170.16.0.0/16 utworzyć 24 podsieci?

A. 6 bitów

B. 4 bity

C. 5 bitów

D. 3 bity

Wybierając mniej niż 5 bitów, takie jak 3 lub 4, tracimy zdolność do zapewnienia wystarczającej liczby podsieci dla wymaganej liczby 24. Dla 3 bitów otrzymujemy jedynie 2^3=8 podsieci, co jest niewystarczające, a dla 4 bitów 2^4=16 podsieci, co również nie zaspokaja wymagań. Takie podejście może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu siecią, ponieważ zbyt mała liczba podsieci może skutkować przeciążeniem i trudnościami w administracji. W praktyce, niewłaściwe oszacowanie wymaganej liczby bitów prowadzi do problemów z adresacją, co może skutkować konfiguracjami, które nie spełniają potrzeb organizacji. Również błędne obliczenia mogą prowadzić do nieprzewidzianych zatorów w komunikacji między różnymi segmentami sieci. Właściwe planowanie podsieci jest kluczowe w inżynierii sieciowej, gdyż pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz minimalizację problemów związanych z adresacją i zasięgiem. Ewentualne pominięcie odpowiedniej liczby bitów może również powodować problemy z bezpieczeństwem, ponieważ zbyt mała liczba podsieci może prowadzić do niekontrolowanego dostępu do zasobów sieciowych.

Pytanie 3

W sieci lokalnej, aby chronić urządzenia sieciowe przed przepięciami oraz różnicami napięć, które mogą wystąpić w trakcie burzy lub innych wyładowań atmosferycznych, należy zastosować

A. urządzenie typu NetProtector

B. ruter

C. przełącznik

D. sprzętową zaporę sieciową

Urządzenie typu NetProtector jest kluczowym elementem ochrony sieci LAN przed skutkami przepięć i różnic potencjałów, które mogą wystąpić w wyniku wyładowań atmosferycznych. Te urządzenia, znane również jako ograniczniki przepięć, są zaprojektowane do odprowadzania nadmiaru energii do ziemi, chroniąc w ten sposób wrażliwe sprzęty sieciowe, takie jak routery, przełączniki, serwery i inne urządzenia końcowe. Przykładowo, w przypadku burzy, kiedy może dojść do pojawienia się przepięć, NetProtektor działa jako pierwsza linia obrony, minimalizując ryzyko uszkodzeń. W praktyce, wdrażanie takich urządzeń jest rekomendowane przez organizacje zajmujące się standardami bezpieczeństwa, takie jak IEC (Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna) oraz NFPA (Krajowe Stowarzyszenie Ochrony Przeciwpożarowej). Dobrą praktyką jest zainstalowanie NetProtectora na każdym etapie sieci, a także regularne przeprowadzanie ich konserwacji i wymiany, aby zapewnić stałą ochronę.

Pytanie 4

W przedsiębiorstwie zastosowano adres klasy B do podziału na 100 podsieci, z maksymalnie 510 dostępnymi adresami IP w każdej z nich. Jaka maska została użyta do utworzenia tych podsieci?

A. 255.255.240.0

B. 255.255.254.0

C. 255.255.224.0

D. 255.255.248.0

Wybrane odpowiedzi, takie jak 255.255.224.0, 255.255.240.0 oraz 255.255.248.0, są nieodpowiednie z punktu widzenia wymagań podziału na 100 podsieci z maksymalnie 510 adresami IP dla każdej z nich. Maska 255.255.224.0 (czyli /19) pozwala na jedynie 8 podsieci, co jest niewystarczające w kontekście zadanych wymagań. Ta maska zapewnia 8192 adresy, ale jedynie 4094 z nich może być użyte dla hostów po odjęciu adresu sieciowego i rozgłoszeniowego, co nie spełnia wymogu 100 podsieci. Maska 255.255.240.0 (czyli /20) również nie jest adekwatna, ponieważ daje jedynie 16 podsieci z 4094 adresami hostów w każdej z nich. Maska 255.255.248.0 (czyli /21) oferuje 32 podsieci, ale także nie spełnia wymogu 100 podsieci, przy tym zapewniając 2046 adresów w każdej podsieci. Błędem jest zakładanie, że większa liczba adresów w danej podsieci może zrekompensować mniejszą ich liczbę w podsieciach. Istotne jest zrozumienie, że liczba wymaganych podsieci i liczba dostępnych adresów w każdej z nich są kluczowymi czynnikami przy wyborze odpowiedniej maski podsieci. Aby właściwie podejść do podziału sieci, należy stosować metodyki projektowania sieci, takie jak VLSM (Variable Length Subnet Masking), aby zaspokoić zarówno wymagania dotyczące podsieci, jak i hostów.

Pytanie 5

fps (ang. frames per second) odnosi się bezpośrednio do

A. efektywności układów pamięci RAM

B. płynności wyświetlania dynamicznych obrazów

C. szybkości przesyłania danych do dysku w standardzie SATA

D. skuteczności transferu informacji na magistrali systemowej

FPS, czyli frames per second, jest terminem stosowanym do mierzenia liczby klatek wyświetlanych w ciągu jednej sekundy w kontekście ruchomych obrazów, takich jak filmy czy gry komputerowe. Wysoka liczba FPS wpływa bezpośrednio na płynność i jakość wizualną wyświetlanego materiału. Na przykład, w grach komputerowych, osiągnięcie co najmniej 60 FPS jest często uważane za standard, aby zapewnić komfortowe doświadczenie użytkownika, a wartości powyżej 120 FPS mogą znacząco poprawić responsywność gry. W kontekście standardów branżowych, technologie takie jak DirectX i OpenGL optymalizują wyświetlanie klatek, co uwzględnia zarówno hardware, jak i software. Z kolei w filmach, standard 24 FPS jest tradycyjnie stosowany, aby uzyskać efekt kinowy, podczas gdy wyższe wartości, takie jak 48 FPS, są używane w nowoczesnych produkcjach dla uzyskania większej szczegółowości i płynności. Dlatego też, zrozumienie pojęcia FPS jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się produkcją wideo lub projektowaniem gier.

Pytanie 6

Jakie polecenie w systemie Linux rozpoczyna weryfikację dysku oraz pozwala na usunięcie jego usterek?

A. mkfs

B. lshw

C. fdisk

D. fsck

Odpowiedzi lshw, fdisk oraz mkfs nie są prawidłowymi narzędziami do sprawdzania i naprawy błędów na dysku. Lshw (list hardware) to polecenie, które służy do wyświetlania szczegółowych informacji o sprzęcie zainstalowanym w systemie, takich jak procesory, pamięć, dyski twarde oraz ich parametry. To narzędzie może być użyteczne do diagnostyki sprzętowej, ale nie ma funkcji związanych z sprawdzaniem stanu systemu plików ani ich naprawą. Fdisk to program do zarządzania partycjami dyskowymi, który pozwala na tworzenie, usuwanie i modyfikowanie partycji, a nie na sprawdzanie ich integralności. Korzystanie z fdisk do prób naprawy błędów systemu plików może prowadzić do utraty danych, ponieważ to narzędzie nie ma możliwości naprawy uszkodzeń, które mogą wystąpić w obrębie systemu plików. Mkfs, z kolei, to polecenie służące do formatowania dysków i tworzenia systemów plików. Użycie mkfs powoduje całkowite usunięcie wszystkich danych na danym urządzeniu, co czyni je nieodpowiednim narzędziem w kontekście naprawy błędów. Użytkownik powinien być świadomy, że wybór niewłaściwego narzędzia do zarządzania systemem plików może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak utrata danych, co podkreśla znaczenie znajomości funkcji i zastosowań różnych poleceń w systemie Linux. Właściwe podejście do zarządzania systemem plików opiera się na używaniu dedykowanych narzędzi w odpowiednich sytuacjach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie administracji systemami operacyjnymi.

Pytanie 7

Aby zapewnić, że komputer uzyska od serwera DHCP określony adres IP, należy na serwerze zdefiniować

A. pulę adresów IP.

B. wykluczenie adresu IP urządzenia.

C. zastrzeżenie adresu IP urządzenia.

D. dzierżawę adresu IP.

Wykluczenie adresu IP komputera polega na usunięciu danego adresu z puli, co sprawia, że nie może być on przydzielony innym urządzeniom. Choć może wydawać się to logiczne, nie ma ono wpływu na to, że konkretne urządzenie zawsze otrzyma ten sam adres IP. Dzierżawa adresu IP oznacza, że adres jest tymczasowo przypisywany urządzeniu, co w przypadku dynamicznego DHCP oznacza, że adres może ulegać zmianie po upływie określonego czasu. Użytkownicy mogą nie zdawać sobie sprawy, że w typowej konfiguracji DHCP bez zastrzeżenia, adresy IP mogą być zmieniane w zależności od aktualnego obciążenia serwera DHCP oraz polityki przydzielania adresów. W kontekście puli adresów IP, jej definicja polega na zbiorze adresów, które serwer DHCP może przydzielić klientom. Jeśli nie zostanie zdefiniowane zastrzeżenie adresu, komputer może otrzymać inny adres z puli, co może prowadzić do problemów z łącznością, zwłaszcza jeśli inne urządzenia polegają na stałym adresie IP tego komputera. W praktyce, brak zastrzeżenia IP może prowadzić do zamieszania w zarządzaniu siecią oraz utrudniać identyfikację i rozwiązywanie problemów z połączeniem.

Pytanie 8

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do pomiaru mapy połączeń w okablowaniu strukturalnym sieci lokalnej?

A. Analizator sieci LAN

B. Przyrząd do monitorowania sieci

C. Reflektometr OTDR

D. Analizator protokołów

Monitor sieciowy jest narzędziem, które pozwala na wizualizację stanu sieci, jednak jego zastosowanie jest ograniczone do prostego monitorowania i nie obejmuje analizy szczegółowych parametrów okablowania. W praktyce, monitor sieciowy nie dostarcza informacji o jakości sygnału ani o rzeczywistym przepływie danych w sieci, co czyni go mniej użytecznym w kontekście szczegółowych pomiarów wymaganych dla mapowania połączeń okablowania strukturalnego. Analizator protokołów, z kolei, jest narzędziem specjalistycznym, które zajmuje się analizą komunikacji w sieci na poziomie protokołów, ale nie jest przeznaczony do pomiarów fizycznych połączeń ani oceny stanu kabli. Reflektometr OTDR, choć przydatny do oceny jakości włókien optycznych, nie jest odpowiedni dla tradycyjnych sieci lanowych opartych na kablach miedzianych. Wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do niepełnych lub błędnych informacji, co w praktyce może skutkować nieefektywnym zarządzaniem siecią oraz trudnościami w diagnozowaniu problemów. Kluczowe jest zrozumienie, że podczas analizy okablowania strukturalnego sieci lokalnej, należy korzystać z narzędzi dedykowanych tym specyficznym zadaniom, co pozwoli na uzyskanie rzetelnych i użytecznych wyników.

Pytanie 9

Jak nazywa się interfejs wewnętrzny w komputerze?

A. D-SUB

B. AGP

C. IrDA

D. PCMCIA

Interfejsy IrDA, D-SUB i PCMCIA są wykorzystywane w różnych kontekstach, ale nie pełnią roli interfejsu wewnętrznego komputera w taki sposób, jak AGP. IrDA (Infrared Data Association) to standard komunikacji bezprzewodowej, który umożliwia przesyłanie danych za pomocą promieniowania podczerwonego. Jego zastosowanie obejmuje głównie bezprzewodowe połączenia między urządzeniami, co sprawia, że nie jest on związany z wewnętrzną architekturą komputerów stacjonarnych. D-SUB, z kolei, to typ złącza analogowego używanego do podłączenia monitorów, które także nie odnosi się do komunikacji wewnętrznej systemu komputerowego. Wreszcie, PCMCIA (Personal Computer Memory Card International Association) jest standardem dla kart rozszerzeń w laptopach, co również dotyczy bardziej zewnętrznych rozszerzeń niż komunikacji wewnętrznej. Stąd wynika mylne przekonanie, że te interfejsy mogą być klasyfikowane jako wewnętrzne; w rzeczywistości zajmują one różne miejsca w ekosystemie komputerowym, wypełniając inne funkcje niż AGP, który jest zoptymalizowany do bezpośredniej współpracy z kartami graficznymi w kontekście wewnętrznej architektury komputera.

Pytanie 10

W specyfikacji technicznej płyty głównej znajduje się zapis Supports up to Athlon XP 3000+ processor. Co to oznacza w kontekście obsługi procesorów przez tę płytę główną?

A. wszystkie o częstotliwości większej niż 3000 MHz

B. wszystkie o częstotliwości mniejszej niż 3000 MHz

C. zgodnie z mobile Athlon 64

D. nie nowsze niż Athlon XP 3000+

Wybór odpowiedzi sugerującej, że płyta główna obsługuje procesory o częstotliwości powyżej 3000 MHz jest błędny, ponieważ specyfikacja nie odnosi się do częstotliwości, lecz do konkretnego modelu procesora. Odpowiedzi te wskazują na nieporozumienie związane z rodzajem wsparcia, jakie płyta główna oferuje. Zapis 'supports up to Athlon XP 3000+' oznacza, że jest to najwyższy model, dla którego płyta została zaprojektowana, a nie sugeruje, że wszystkie procesory o wyższej częstotliwości będą funkcjonować poprawnie. Odpowiedzi dotyczące procesorów o niższej wydajności również nie są precyzyjne, gdyż nie uwzględniają specyfiki architektury procesorów z rodziny Athlon i ich kompatybilności z danym gniazdem. W praktyce, wiele osób może zakładać, że nowsze lub szybsze procesory będą działały wstecznie w starszych płytach głównych, co jest często mylne. Architektura procesorów zmieniała się na przestrzeni lat, co powodowało problemy z kompatybilnością, takie jak różnice w gniazdach (np. Socket A dla Athlon XP w porównaniu do Socket 754 dla Athlon 64). Te błędne założenia mogą prowadzić do nieudanych prób modernizacji sprzętu, co w efekcie wpływa na wydajność i stabilność systemu. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe w kontekście budowy i modernizacji komputerów, a ignorowanie specyfikacji płyty głównej może prowadzić do poważnych problemów technicznych.

Pytanie 11

Który z poniższych mechanizmów zapewni najwyższy stopień ochrony sieci bezprzewodowych w standardzie 802.11n?

A. WPS (Wi-Fi Protected Setup)

B. WPA (Wi-Fi Protected Access)

C. WPA2 (Wi-Fi Protected Access II)

D. WEP (Wired Equivalent Privacy)

WPA2 (Wi-Fi Protected Access II) jest najbardziej zaawansowanym mechanizmem zabezpieczeń dla sieci bezprzewodowych standardu 802.11n. Wprowadza on silne algorytmy szyfrowania oparty na AES (Advanced Encryption Standard), który jest znacznie bezpieczniejszy od starszych standardów, takich jak WEP czy WPA. Dzięki zastosowaniu protokołu 802.1X, WPA2 zapewnia także lepszą autoryzację użytkowników, co pozwala na bardziej kontrolowany dostęp do zasobów sieciowych. W praktyce, WPA2 jest standardem stosowanym w większości nowoczesnych routerów i punktów dostępowych, co czyni go de facto normą w zabezpieczaniu sieci bezprzewodowych. Przykładem zastosowania WPA2 jest jego użycie w sieciach domowych oraz biurowych, gdzie użytkownicy mogą korzystać z silnego szyfrowania, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu czy podsłuchiwania przesyłanych danych. Warto również wspomnieć, że WPA2 obsługuje różne tryby pracy, w tym Personal i Enterprise, co pozwala na elastyczne dostosowanie zabezpieczeń do różnych środowisk i potrzeb organizacji.

Pytanie 12

Adres MAC karty sieciowej w formacie binarnym to 00000000-00010100-10000101-10001011-01101011-10001010. Które z poniższych przedstawia ten adres w systemie heksadecymalnym?

A. 00-14-85-8C-6C-8B

B. 00-14-85-8B-6B-8A

C. 00-16-83-8C-6B-8B

D. 00-12-85-8B-6B-8A

Odpowiedzi takie jak 00-16-83-8C-6B-8B, 00-14-85-8C-6C-8B oraz 00-12-85-8B-6B-8A sugerują, że doszło do nieporozumienia w konwersji adresu MAC z postaci binarnej na heksadecymalną. Często zdarza się, że błędna konwersja wynika z nieprawidłowego dzielenia ciągu bitów lub zamiany ich na wartości heksadecymalne. W konwersji binarnej należy pamiętać, że każdy bajt składa się z 8 bitów, a heksadecymalnie reprezentuje się go za pomocą dwóch cyfr. Odpowiedzi w postaci 00-16-83-8C-6B-8B zawierają wartość 16, która nie istnieje w systemie heksadecymalnym, ponieważ heksadecymalny system liczbowy obejmuje tylko cyfry od 0 do 9 oraz litery od A do F. W podobny sposób, inne propozycje błędnie przedstawiają wartości, co świadczy o niepoprawnym przeliczeniu lub pomyłkach w odczytywaniu binarnych grup bitów. Zrozumienie podstaw konwersji systemów liczbowych jest kluczowe w pracy z adresami MAC i innymi identyfikatorami sieciowymi, a także w programowaniu i administracji sieciami komputerowymi. Należy zwrócić szczególną uwagę na zasady reprezentacji danych oraz na standardowe normy, które regulują te procesy, aby uniknąć tego typu błędów, które mogą prowadzić do problemów z identyfikacją urządzeń w sieci.

Pytanie 13

Który protokół umożliwia rozproszoną wymianę i ściąganie plików?

A. BitTorrent

B. FTP

C. Radius

D. HTTPS

BitTorrent to protokół, który umożliwia rozproszone wysyłanie i pobieranie plików poprzez wykorzystanie technologii peer-to-peer (P2P). W przeciwieństwie do tradycyjnych metod transferu danych, takich jak FTP, w których pliki są pobierane z jednego centralnego serwera, BitTorrent dzieli pliki na mniejsze fragmenty, które mogą być pobierane i przesyłane przez wielu użytkowników jednocześnie. Przykładem zastosowania BitTorrent jest dystrybucja dużych plików multimedialnych, takich jak filmy czy gry komputerowe, co znacząco zmniejsza obciążenie serwerów i przyspiesza proces pobierania. W praktyce użytkownicy pobierają pliki z różnych źródeł, co zwiększa efektywność oraz szybkość transferu. BitTorrent jest uznawany za standard w dziedzinie rozproszonego przesyłania danych, a także stosowany w wielu aplikacjach, takich jak uTorrent czy BitTorrent Client, które są popularne wśród użytkowników chcących dzielić się plikami w sposób szybki i efektywny.

Pytanie 14

W jakim systemie występuje jądro hybrydowe (kernel)?

A. MorphOS

B. Linux

C. QNX

D. Windows

Odpowiedź 'Windows' jest prawidłowa, ponieważ systemy operacyjne z rodziny Windows, takie jak Windows NT, wykorzystują jądro hybrydowe. Jądro hybrydowe łączy cechy jądra monolitycznego i jądra mikrojądrowego, co umożliwia lepszą wydajność oraz elastyczność w zarządzaniu zasobami systemowymi. Windows NT łączy funkcje, takie jak obsługa różnych architektur sprzętowych oraz możliwość uruchamiania różnych aplikacji na różnych platformach. Przykładem praktycznego zastosowania jądra hybrydowego w Windows jest możliwość uruchamiania aplikacji 32-bitowych na systemach 64-bitowych, co jest kluczowe dla zachowania kompatybilności w ekosystemie Windows. Dobre praktyki w projektowaniu systemów operacyjnych zakładają wykorzystanie hybrydowych podejść do jądra, co pozwala na optymalizację działania systemu oraz zwiększenie jego stabilności. Współczesne standardy w projektowaniu systemów operacyjnych, takie jak POSIX, również wykorzystywane są w architekturach hybrydowych, co potwierdza ich popularność i skuteczność.

Pytanie 15

Który z protokołów jest używany w komunikacji głosowej przez internet?

A. HTTP

B. NetBEUI

C. SIP

D. FTP

Protokół SIP (Session Initiation Protocol) jest kluczowym elementem telefonii internetowej oraz komunikacji w czasie rzeczywistym. Jego głównym zadaniem jest nawiązywanie, modyfikowanie i kończenie sesji multimedialnych, które mogą obejmować połączenia głosowe, wideokonferencje, a także przesyłanie wiadomości. SIP działa na poziomie aplikacji w modelu OSI i jest powszechnie używany w systemach VoIP (Voice over Internet Protocol). Jednym z jego głównych atutów jest elastyczność oraz interoperacyjność z różnymi urządzeniami i platformami. Przykładowo, za pomocą SIP użytkownicy mogą łączyć się ze sobą niezależnie od używanego sprzętu, co jest kluczowe w środowiskach z wieloma dostawcami usług. Dodatkowo, SIP wspiera różne kodeki audio i wideo, co umożliwia optymalizację jakości połączeń w zależności od warunków sieciowych. Jego zastosowanie w praktyce możemy zobaczyć w popularnych aplikacjach komunikacyjnych, takich jak Skype czy Zoom, które wykorzystują SIP do zestawiania połączeń i zarządzania sesjami. Praktyka wdrażania protokołu SIP zgodnie z normami IETF (Internet Engineering Task Force) oraz standardami branżowymi zapewnia bezpieczeństwo i efektywność połączeń.

Pytanie 16

Okablowanie wertykalne w sieci strukturalnej łączy

A. dwa gniazda abonentów

B. pośredni punkt dystrybucji z gniazdem abonenta

C. główny punkt dystrybucji z gniazdem abonenta

D. główny punkt dystrybucji z pośrednimi punktami dystrybucji

Okablowanie pionowe w sieci strukturalnej, które łączy główny punkt rozdzielczy z pośrednimi punktami rozdzielczymi, jest kluczowym elementem architektury sieci. W praktyce oznacza to, że główny punkt rozdzielczy, często zlokalizowany w serwerowni, jest połączony z różnymi pośrednimi punktami rozdzielczymi rozmieszczonymi w budynku. Te pośrednie punkty zapewniają dostęp do różnych obszarów, umożliwiając podłączenie gniazd abonenckich. Zgodnie z normą ISO/IEC 11801, tak zaprojektowana struktura okablowania pozwala na efektywną organizację sieci, zwiększając jej elastyczność oraz skalowalność. Dzięki takiemu podejściu, w razie potrzeby można łatwo zainstalować dodatkowe gniazda abonenckie w różnych lokalizacjach bez konieczności zmiany całej infrastruktury. Tego typu okablowanie jest także kluczowe w kontekście modernizacji i rozbudowy systemów, ponieważ pozwala na łatwe aktualizacje technologii oraz dostosowywanie do rosnących wymagań użytkowników.

Pytanie 17

Do zarządzania konfiguracją grup komputerowych oraz użytkowników w systemach Windows Server, należy wykorzystać narzędzie

A. UNC

B. RDP

C. MMC

D. GPMC

GPMC, czyli Group Policy Management Console, jest narzędziem stworzonym do zarządzania politykami grupowymi w systemach Windows Server. Umożliwia administratorom centralne zarządzanie konfiguracją komputerów i użytkowników w ramach domeny. Dzięki GPMC można tworzyć, edytować i usuwać zasady grupowe, a także przeglądać ich dziedziczenie i zastosowanie. Przykładem zastosowania GPMC jest konfigurowanie polityki bezpieczeństwa, takiej jak wymaganie silnych haseł dla użytkowników. GPMC integruje się z Active Directory, co pozwala na łatwe przypisanie polityk do odpowiednich jednostek organizacyjnych. Użycie GPMC jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT, ponieważ pozwala na spójne i wydajne zarządzanie konfiguracją, co jest kluczowe w dużych środowiskach. Dodatkowo, znajomość GPMC jest istotna dla certyfikacji związanych z Windows Server, co podkreśla jego znaczenie w obszarze IT.

Pytanie 18

Jaki akronim oznacza wydajność sieci oraz usługi, które mają na celu między innymi priorytetyzację przesyłanych pakietów?

A. QoS

B. STP

C. ARP

D. PoE

Akronimy ARP, STP oraz PoE odnoszą się do zupełnie innych zagadnień technologicznych, co wyjaśnia, dlaczego nie pasują do definicji QoS. ARP, czyli Address Resolution Protocol, służy do mapowania adresów IP na adresy MAC w sieci lokalnej. Jego głównym celem jest umożliwienie komunikacji między urządzeniami w sieci, a nie zarządzanie jakością przesyłu danych. STP, czyli Spanning Tree Protocol, jest protokołem używanym do zapobiegania pętlom w sieciach Ethernet, co także nie odnosi się do zagadnienia priorytetyzacji ruchu. Z kolei PoE, czyli Power over Ethernet, to technologia umożliwiająca zasilanie urządzeń sieciowych przez kable Ethernet, co także nie ma związku z jakością usług. Takie błędne podejście do rozumienia akronimów prowadzi do pomyłek w kontekście zarządzania sieciami. Często zdarza się, że osoby mylą cele tych technologii, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową. Właściwe zrozumienie różnic oraz zastosowania każdego z tych akronimów jest kluczowe dla efektywnego planowania i zarządzania sieciami, a także dla zapewnienia optymalnej wydajności, co wychodzi naprzeciw obowiązującym standardom branżowym.

Pytanie 19

Do jakich celów powinno się aktywować funkcję RMON (Remote Network Monitoring) w przełączniku?

A. Ograniczenia w rozsyłaniu transmisji rozgłoszeniowych

B. Automatyczne przydzielanie VLAN’ów oraz uczenie się

C. Obsługi zaawansowanych standardów monitorowania i raportowania

D. Automatyczne rozpoznawanie rodzaju kabla podłączonego do portu

Uaktywnienie funkcji RMON (Remote Network Monitoring) w przełączniku ma na celu wsparcie zaawansowanego monitorowania i raportowania ruchu sieciowego. RMON jest protokołem, który umożliwia zbieranie danych o stanie sieci w czasie rzeczywistym, co pozwala administratorom na dokładne analizowanie i diagnostykowanie potencjalnych problemów. Dzięki RMON, można skutecznie monitorować wydajność poszczególnych portów, analizować ruch w sieci oraz identyfikować źródła problemów, takie jak kolizje czy przeciążenia. Przykładowo, RMON może zbierać dane o czasie opóźnienia pakietów, ich utracie lub o rozkładzie protokołów w sieci. W praktyce, wdrożenie RMON w infrastrukturze sieciowej pozwala na proaktywne zarządzanie i optymalizację sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania infrastrukturą IT. RMON wspiera również standardy takie jak RFC 2819, które definiują protokół dla zbierania danych monitorujących w sieciach Ethernet.

Pytanie 20

Aby zapewnić łączność urządzenia mobilnego z komputerem za pośrednictwem interfejsu Bluetooth, konieczne jest

A. wykonać parowanie urządzeń

B. ustawić urządzenie mobilne przez przeglądarkę

C. stworzyć sieć WAN dla tych urządzeń

D. zestawić połączenie między urządzeniami kablem krosowym

Wykonanie parowania urządzeń jest kluczowym krokiem w nawiązywaniu połączenia Bluetooth pomiędzy urządzeniem mobilnym a komputerem. Proces ten polega na wymianie danych zabezpieczających, takich jak kody PIN lub hasła, które są niezbędne do autoryzacji połączenia. Parowanie zapewnia, że tylko zaufane urządzenia mogą wymieniać dane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa. Po zakończeniu parowania, urządzenia będą mogły automatycznie się łączyć bez potrzeby ponownego wprowadzania danych. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której użytkownik chce przesłać pliki z telefonu na komputer. Po parowaniu, takie operacje stają się znacznie łatwiejsze, a użytkownik oszczędza czas. Ponadto, Bluetooth ma różne profile, takie jak A2DP do przesyłania dźwięku czy SPP do przesyłania danych, co pozwala na różnorodne zastosowania w zależności od potrzeb użytkownika.

Pytanie 21

Aby sprawdzić minimalny czas ważności hasła w systemie Windows, stosuje się polecenie

A. net accounts

B. net time

C. net user

D. net group

Polecenia 'net user', 'net time' oraz 'net group' nie są odpowiednie do sprawdzania minimalnego okresu ważności hasła w systemie Windows. 'Net user' umożliwia zarządzanie kontami użytkowników, jednak nie zawiera opcji bezpośredniego sprawdzania ani ustawiania minimalnego okresu ważności haseł. Z kolei 'net time' używane jest do synchronizacji czasu z innymi komputerami w sieci, co nie ma związku z polityką haseł. Natomiast 'net group' służy do zarządzania grupami użytkowników w systemie, co również nie dotyczy ustawień haseł. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każde polecenie związane z 'net' dotyczy haseł, podczas gdy każde z tych poleceń ma swoje specyficzne zastosowania. W kontekście najlepszych praktyk w zakresie bezpieczeństwa, kluczowe jest stosowanie odpowiednich narzędzi do odpowiednich zadań, aby skutecznie zarządzać bezpieczeństwem systemu. Zrozumienie funkcji każdego z poleceń pozwala uniknąć nieefektywnych praktyk oraz nieporozumień, które mogą prowadzić do poważnych luk w zabezpieczeniach.

Pytanie 22

Ile kolizji domenowych występuje w sieci przedstawionej na ilustracji?

A. 1

B. 5

C. 4

D. 6

W prezentowanej sieci występują cztery domeny kolizyjne co jest wynikiem użycia switcha i huba. Switch tworzy oddzielną domenę kolizyjną dla każdego podłączonego urządzenia dzięki czemu każde z tych urządzeń może jednocześnie przesyłać dane bez ryzyka kolizji. W tym przypadku switch tworzy trzy oddzielne domeny kolizyjne dla każdego z trzech podłączonych komputerów. Z drugiej strony hub nie rozdziela ruchu w osobne domeny kolizyjne co oznacza że wszystkie urządzenia podłączone do huba znajdują się w jednej wspólnej domenie kolizyjnej. Tak więc cała lewa strona sieci podłączona do huba stanowi jedną domenę kolizyjną. Zatem suma domen kolizyjnych po obu stronach daje cztery. W praktyce takie ułożenie sieci jest mniej efektywne w porównaniu do pełnego użycia switchy dlatego w nowoczesnych sieciach coraz rzadziej stosuje się huby na rzecz bardziej zaawansowanych przełączników które minimalizują ryzyko kolizji oraz zwiększają przepustowość sieci zgodnie z obowiązującymi standardami i dobrymi praktykami w branży sieciowej.

Pytanie 23

Która z podanych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że obecnie nie jest on używany do tworzenia lokalnych sieci komputerowych?

A. Brak opcji zakupu dodatkowych urządzeń sieciowych

B. Maksymalna odległość między punktami wynosząca 185 m

C. Koszt narzędzi do instalacji i łączenia kabli

D. Maksymalna prędkość przesyłania danych 10Mb/s

Kabel koncentryczny RG-58 charakteryzuje się maksymalną prędkością transmisji danych wynoszącą 10 Mb/s, co w dzisiejszych standardach sieciowych jest zdecydowanie zbyt niskie. Współczesne lokalne sieci komputerowe (LAN) wymagają znacznie wyższych prędkości, aby zaspokoić potrzeby użytkowników i aplikacji. Na przykład, w technologii Ethernet standard 100BASE-TX zapewnia prędkość transmisji danych wynoszącą 100 Mb/s, a nawet 1 Gb/s w przypadku standardu 1000BASE-T. Przykładem zastosowania nowoczesnych technologii jest sieć biurowa, w której wiele urządzeń, takich jak komputery, drukarki i serwery, wymaga szybkiej wymiany danych. Dlatego kabel RG-58, z uwagi na swoje ograniczenia, został w dużej mierze zastąpiony przez szybsze i bardziej niezawodne rozwiązania, takie jak skrętka (np. Cat5e, Cat6) oraz światłowody, które oferują nie tylko większe prędkości transmisji, ale również znacznie wyższe odległości między urządzeniami bez strat w jakości sygnału, co jest kluczowe w nowoczesnych infrastrukturach sieciowych.

Pytanie 24

Jaki jest powód sytuacji widocznej na przedstawionym zrzucie ekranu, mając na uwadze adres IP serwera, na którym umieszczona jest domena www.wp.pl, wynoszący 212.77.98.9?

A. Domena www.wp.pl jest niedostępna w Internecie

B. Błędny adres serwera DNS lub brak dostępu do serwera DNS

C. Stacja robocza i domena www.wp.pl znajdują się w różnych sieciach

D. W sieci nie istnieje serwer o IP 212.77.98.9

Błędny adres serwera DNS lub brak połączenia z serwerem DNS to częsta przyczyna problemów z dostępem do zasobów internetowych. DNS, czyli Domain Name System, pełni kluczową rolę w zamianie nazw domenowych na adresy IP, które są zrozumiałe dla urządzeń sieciowych. W przedstawionym przypadku, mimo że serwer odpowiada na ping pod adresem IP 212.77.98.9, próba pingowania domeny www.wp.pl kończy się niepowodzeniem, co sugeruje problem z tłumaczeniem nazwy na adres IP. Może to wynikać z nieprawidłowej konfiguracji adresu serwera DNS w ustawieniach sieciowych użytkownika lub z chwilowej awarii serwera DNS. Aby rozwiązać ten problem, należy sprawdzić, czy adres DNS w ustawieniach sieciowych jest poprawny i zgodny z zaleceniami dostawcy usług internetowych. Dobrą praktyką jest korzystanie z zewnętrznych, niezawodnych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) czy Cloudflare DNS (1.1.1.1), które są znane z wysokiej dostępności i szybkości. Problemy z DNS są powszechne, dlatego warto znać narzędzia takie jak nslookup lub dig, które pomagają w diagnostyce i rozwiązaniu takich problemów.

Pytanie 25

Gdy komputer się uruchamia, na ekranie wyświetla się komunikat "CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup". Naciśnięcie klawisza DEL spowoduje

A. wejście do BIOS-u komputera.

B. wyczyszczenie zawartości pamięci CMOS.

C. usunięcie pliku konfiguracyjnego.

D. przejście do ustawień systemu Windows.

Wciśnięcie klawisza DEL podczas pojawienia się komunikatu 'CMOS checksum error' pozwala na wejście do BIOS-u (Basic Input/Output System) komputera. BIOS jest oprogramowaniem niskiego poziomu, które zarządza sprzętem komputera i umożliwia konfigurację podstawowych ustawień systemowych. Gdy występuje błąd związany z checksumą CMOS, oznacza to, że dane przechowywane w pamięci CMOS są uszkodzone lub niepoprawne. Wchodząc do BIOS-u, użytkownik ma możliwość zresetowania ustawień lub dokonania niezbędnych zmian, co może być kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu. Przykładem może być konieczność ustawienia daty i godziny, które mogły zostać zresetowane. Rekomendacje branżowe sugerują, aby regularnie sprawdzać ustawienia BIOS-u, zwłaszcza po wystąpieniu błędów, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo systemu operacyjnego.

Pytanie 26

Jakie jest wynikiem dodawania liczb binarnych 1001101 oraz 11001 w systemie dwójkowym?

A. 1100110

B. 1110001

C. 1101100

D. 1101101

Odpowiedź 1100110 to całkiem dobry wynik dodawania liczb binarnych 1001101 oraz 11001. Jak wiesz, w systemie binarnym mamy tylko 0 i 1, i te zasady są trochę inne niż w dziesiętnym. Jak dodajesz, to musisz pamiętać o przeniesieniach, które pojawiają się jak suma bitów przekroczy 1. Więc zaczynając od końca: 1+1 daje 0 i przeniesienie 1, potem 0+0+1 z przeniesieniem to 1, następnie 1+0 to 1, a 1+1 znów daje 0 z przeniesieniem. Potem mamy 0+1+1, co daje 0 z przeniesieniem i na końcu 1+0 to 1. I tak wychodzi nam 1100110, co oznacza 102 w systemie dziesiętnym. Tego typu umiejętności są naprawdę istotne w programowaniu i wszelkich obliczeniach w komputerach, bo tam często korzystamy z systemu binarnego do reprezentacji danych.

Pytanie 27

Aby zorganizować pliki na dysku w celu poprawy wydajności systemu, należy:

A. przeskanować dysk programem antywirusowym

B. usunąć pliki tymczasowe

C. wykonać defragmentację

D. odinstalować programy, które nie są używane

Defragmentacja dysku to proces optymalizacji zapisu danych na nośniku magnetycznym. W systemach operacyjnych, które wykorzystują tradycyjne dyski twarde (HDD), pliki są często rozproszone po powierzchni dysku. Gdy plik jest zapisany, może zająć więcej niż jedną lokalizację, co prowadzi do fragmentacji. Defragmentacja reorganizuje te fragmenty, tak aby pliki były zapisane w pojedynczych, sąsiadujących ze sobą lokalizacjach. Dzięki temu głowica dysku twardego ma mniejszą odległość do przebycia, co przyspiesza ich odczyt i zapis. Przykładem zastosowania defragmentacji może być regularne jej przeprowadzanie co kilka miesięcy w przypadku intensywnego użytkowania komputera, co znacznie poprawia wydajność systemu. Warto również wspomnieć, że w przypadku dysków SSD (Solid State Drive) defragmentacja jest niezalecana, ponieważ nie działają one na zasadzie mechanicznego ruchu głowicy. W takich przypadkach zamiast defragmentacji stosuje się inne metody, takie jak TRIM, aby utrzymać wydajność dysku. Dobre praktyki branżowe sugerują, aby defragmentację przeprowadzać na systemach plików NTFS, które są bardziej podatne na fragmentację.

Pytanie 28

Jaki wydruk w systemie rodziny Linux uzyskamy po wprowadzeniu komendy

dr-x------  2 root root       0 lis 28 12:39 .gvfs
-rw-rw-r--  1 root root  361016 lis  8  2012 history.dat
-rw-r--r--  1 root root   97340 lis 28 12:39 .ICEauthority
drwxrwxr-x  5 root root    4096 paź  7  2012 .icedtea
drwx------  3 root root    4096 cze 27 18:40 .launchpadlib
drwxr-xr-x  3 root root    4096 wrz  2  2012 .local

A. pwd

B. ps

C. ls -la

D. free

Komenda ls -la w systemie Linux jest używana do wyświetlania szczegółowego wykazu plików i katalogów w bieżącym katalogu roboczym. Parametr -l oznacza długi format listingu, który zawiera informacje takie jak prawa dostępu, liczba linków, właściciel, grupa właściciela, rozmiar pliku, data ostatniej modyfikacji oraz nazwa pliku lub katalogu. Natomiast parametr -a powoduje uwzględnienie plików ukrytych, które w systemach uniksowych są oznaczane kropką na początku nazwy. Wydruk przedstawiony w pytaniu pokazuje właśnie taki szczegółowy listing z plikami ukrytymi, co potwierdza użycie komendy ls -la. Tego rodzaju informacja jest nieoceniona dla administratorów systemów i programistów, którzy muszą zarządzać uprawnieniami i strukturą katalogów. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne sprawdzanie zawartości katalogów, szczególnie w celu monitorowania uprawnień i zmian w plikach konfiguracyjnych. Komenda ls -la jest kluczowa w zrozumieniu struktury systemu plików i efektywnym zarządzaniu systemem operacyjnym Linux.

Pytanie 29

Jaką funkcję pełni protokół ARP (Address Resolution Protocol)?

A. Określa adres MAC na podstawie adresu IP

B. Obsługuje grupy multicast w sieciach opartych na protokole IP

C. Zarządza przepływem pakietów w ramach systemów autonomicznych

D. Przekazuje informacje zwrotne dotyczące problemów z siecią

Wybór innej odpowiedzi może prowadzić do mylnych przekonań dotyczących funkcji protokołu ARP w architekturze sieciowej. Przykładowo, odpowiedź sugerująca, że ARP zarządza grupami multicastowymi w sieciach opartych na protokole IP jest nieprecyzyjna. Multicast to technika transmisji, która umożliwia wysyłanie danych do grupy odbiorców, natomiast ARP koncentruje się na przekształcaniu adresów IP na adresy MAC, co ma zupełnie inny cel. Podobnie, kontroli przepływu pakietów wewnątrz systemów autonomicznych zajmuje się protokół BGP (Border Gateway Protocol), a nie ARP. BGP jest odpowiedzialny za routing między różnymi sieciami i nie ma związku z lokalnym ustalaniem adresów. Przesyłanie informacji zwrotnych o problemach z siecią to zadanie bardziej skomplikowanych protokołów, takich jak ICMP (Internet Control Message Protocol), który jest odpowiedzialny za wysyłanie komunikatów o błędach i informacji diagnostycznych. Zrozumienie różnicy między tymi protokołami jest kluczowe dla prawidłowej analizy problemów w sieci. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych protokołów, co może prowadzić do nieefektywnego rozwiązywania problemów sieciowych. Dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć specyfikę i zastosowanie każdego z protokołów, aby właściwie diagnozować i rozwiązywać problemy w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 30

Aby poprawić niezawodność oraz efektywność przesyłania danych na serwerze, należy

A. stworzyć punkt przywracania systemu

B. ustawić automatyczne wykonywanie kopii zapasowej

C. trzymać dane na innym dysku niż systemowy

D. zainstalować macierz dyskową RAID1

Utworzenie punktu przywracania systemu to dobre rozwiązanie w kontekście przywracania systemu operacyjnego do wcześniejszego stanu, jednak nie zapewnia ochrony przed utratą danych na poziomie dysku. Przywracanie systemu działa na założeniu, że system operacyjny może zostać naprawiony, ale nie zabezpiecza fizycznych danych przechowywanych na dyskach. W przypadku uszkodzenia dysku twardego, dane mogą zostać trwale utracone, a punkt przywracania nie będzie w stanie ich uratować. Przechowywanie danych na innym dysku niż systemowy może pomóc w organizacji danych, ale nie zapewnia automatycznej redundancji, co oznacza, że jeśli inny dysk ulegnie awarii, dane również mogą zostać utracone. Konfiguracja automatycznego wykonywania kopii zapasowej jest korzystna, ale nie zastępuje mechanizmów ochrony danych, takich jak RAID. Kopie zapasowe są kluczowe, ale proces ich wykonywania może być przerywany, co prowadzi do sytuacji, w której najnowsze dane nie są zabezpieczone. Dlatego poleganie wyłącznie na kopiach zapasowych bez implementacji systemów RAID może być mylnym podejściem. W kontekście zapewnienia zarówno wydajności, jak i niezawodności, kluczowym jest zastosowanie technologii RAID jako fundamentu zarządzania danymi, a nie jedynie dodatkowego środka zabezpieczającego.

Pytanie 31

Symbol graficzny przedstawiony na ilustracji oznacza złącze

A. HDMI

B. FIRE WIRE

C. DVI

D. COM

Symbol przedstawiony na rysunku to oznaczenie złącza FireWire znanego również jako IEEE 1394 Interfejs FireWire jest używany do przesyłania danych między urządzeniami elektronicznymi najczęściej w kontekście urządzeń multimedialnych takich jak kamery cyfrowe i zewnętrzne dyski twarde FireWire charakteryzuje się wysoką przepustowością i szybkością transmisji danych co czyni go idealnym do przesyłania dużych plików multimedialnych w czasie rzeczywistym Standard IEEE 1394 umożliwia podłączenie wielu urządzeń do jednego kontrolera co ułatwia tworzenie rozbudowanych systemów multimedialnych bez potrzeby stosowania skomplikowanych ustawień Dzięki szerokiej zgodności z wieloma systemami operacyjnymi FireWire jest ceniony w branżach kreatywnych takich jak produkcja filmowa i dźwiękowa choć w ostatnich latach jego popularność nieco zmalała z powodu wzrostu zastosowań USB i Thunderbolt Mimo to zrozumienie jego użycia jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się archiwizacją cyfrową i edycją multimediów szczególnie w kontekście starszych urządzeń które nadal wykorzystują ten standard

Pytanie 32

Główną rolą serwera FTP jest

A. synchronizacja czasu

B. zarządzanie kontami poczty

C. udostępnianie plików

D. monitoring sieci

Serwer FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem sieciowym, którego podstawową funkcją jest umożliwienie przesyłania plików pomiędzy komputerami w sieci, najczęściej w internecie. FTP jest używany do przesyłania danych w obie strony — zarówno do pobierania plików z serwera na lokalny komputer, jak i do wysyłania plików z komputera na serwer. W praktyce serwery FTP są często wykorzystywane przez firmy do udostępniania zasobów, takich jak dokumenty, zdjęcia czy oprogramowanie, zarówno dla pracowników, jak i klientów. Użycie protokołu FTP w kontekście tworzenia stron internetowych pozwala programistom na łatwe przesyłanie plików stron na serwery hostingowe. Warto również zauważyć, że w kontekście bezpieczeństwa, nowoczesne implementacje FTP, takie jak FTPS (FTP Secure) lub SFTP (SSH File Transfer Protocol), zapewniają dodatkowe warstwy zabezpieczeń, szyfrując przesyłane dane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony informacji. Z tego względu, zrozumienie roli serwera FTP jest kluczowe w zarządzaniu zasobami w sieci.

Pytanie 33

Aby zabezpieczyć system przed atakami typu phishing, nie zaleca się

A. aktualizowania oprogramowania do obsługi e-maili

B. wykorzystywania bankowości internetowej

C. używania stron WWW, które korzystają z protokołu HTTPS

D. posługiwania się przestarzałymi przeglądarkami internetowymi

Używanie starszych przeglądarek internetowych jest niewłaściwe, ponieważ te przeglądarki często nie są aktualizowane, co prowadzi do luk w zabezpieczeniach. Starsze wersje przeglądarek mogą nie obsługiwać najnowszych standardów bezpieczeństwa, takich jak protokoły TLS, co naraża użytkowników na ataki phishingowe. Phishing to technika oszustwa, w której hakerzy podszywają się pod zaufane źródła, aby wyłudzić poufne dane, takie jak hasła czy numery kart kredytowych. Przykładowo, przeglądarki, które nie wspierają nowoczesnych zabezpieczeń, mogą nie ostrzegać użytkowników przed stronami, które są potencjalnie niebezpieczne, co zwiększa ryzyko udanego ataku. Warto regularnie aktualizować przeglądarki oraz korzystać z tych, które mają aktywne wsparcie techniczne i są zgodne z bieżącymi standardami bezpieczeństwa, takimi jak OWASP. Pamiętajmy, że cyberprzestępcy stale udoskonalają swoje metody, dlatego kluczowe jest, aby nasze narzędzia do przeglądania internetu były zawsze na czasie.

Pytanie 34

Na komputerze klienckim z systemem Windows XP plik "hosts" to plik tekstowy, który wykorzystywany jest do przypisywania

A. nazw hostów przez serwery DNS

B. nazw hostów na adresy MAC

C. dysków twardych

D. nazw hostów na adresy IP

Plik 'hosts' w systemie Windows XP jest kluczowym elementem systemu operacyjnego, pozwalającym na lokalne mapowanie nazw hostów na adresy IP. Działa to w ten sposób, że gdy użytkownik wpisuje nazwę domeny w przeglądarce, system najpierw sprawdza ten plik, zanim skontaktuje się z serwerem DNS. Dzięki temu można zdefiniować indywidualne przekierowania, co jest szczególnie przydatne w środowiskach testowych lub w przypadku blokowania niektórych stron internetowych. Na przykład, dodając linię "127.0.0.1 example.com" do pliku 'hosts', przekierowujemy ruch na ten adres lokalny, co skutkuje tym, że przeglądarka nie załadowuje strony. Tego typu praktyki są zgodne z dobrymi praktykami zarządzania siecią, umożliwiając administratorom łatwą kontrolę nad ruchem sieciowym oraz testowanie aplikacji bez potrzeby zmiany konfiguracji DNS. Często wykorzystywane są także w procesach debugowania, gdzie szybka modyfikacja pliku 'hosts' pozwala na testowanie nowych rozwiązań bez trwałych zmian w systemie DNS.

Pytanie 35

Pamięć RAM pokazana na ilustracji jest instalowana na płycie głównej posiadającej gniazdo

A. DDR3

B. DDR

C. DDR2

D. DDR4

Pamięć RAM DDR3 ma charakterystyczny układ pinów i nacięcie, co wyróżnia ją spośród innych rodzajów. Wprowadzono ją w 2007 roku i szybko zyskała popularność, bo oferuje lepszy współczynnik wydajności do zużycia energii w porównaniu do DDR2. Pracuje na wyższych zegarach, co oznacza lepszą przepustowość danych. Częstotliwości DDR3 zaczynają się od 800 MHz, a czasem dochodzą nawet do 2133 MHz, co daje dużą elastyczność dla różnych użytkowników. Znajdziemy ją w komputerach, serwerach i różnorodnych urządzeniach sieciowych. Dodatkowo, moduły DDR3 działają na niższym napięciu - mają 1,5 V, a te niskonapięciowe to nawet 1,35 V. Dzięki tym cechom, DDR3 sprzyja budowie bardziej energooszczędnych i wydajnych systemów. Z mojego doświadczenia, lepiej jest wybierać pamięci o wysokiej częstotliwości i niskim opóźnieniu, żeby uzyskać jak najlepszą wydajność.

Pytanie 36

W jakim miejscu są zapisane dane dotyczące kont użytkowników domenowych w systemach Windows Server?

A. W bazie danych kontrolera domeny

B. W plikach hosts na wszystkich komputerach pracujących w domenie

C. W pliku users znajdującym się w katalogu c:Windowssystem32

D. W bazie SAM umieszczonej na lokalnym komputerze

Informacje o kontach użytkowników domenowych w systemach Windows Server są przechowywane w bazie danych kontrolera domeny, co jest kluczowym elementem architektury Active Directory. Kontroler domeny pełni centralną rolę w zarządzaniu użytkownikami, komputerami oraz innymi zasobami w sieci. Przechowywanie danych użytkowników w tej bazie pozwala na efektywne zarządzanie dostępem, a także na stosowanie polityk bezpieczeństwa na poziomie domeny. Przykładowo, gdy użytkownik loguje się do komputera w sieci, jego dane są weryfikowane przez kontroler domeny, co zapewnia, że tylko uprawnione osoby mają dostęp do zasobów. Dodatkowo, dzięki replikacji bazy danych między kontrolerami domeny, dostęp do informacji o użytkownikach jest możliwy z różnych lokalizacji, co zwiększa odporność systemu na awarie. Stosowanie Active Directory jako metody zarządzania użytkownikami i zasobami jest uznawane za standard w wielu organizacjach i pozwala na łatwe wdrażanie polityk grupowych oraz centralne zarządzanie uprawnieniami.

Pytanie 37

Aby utworzyć kontroler domeny w systemach z rodziny Windows Server na serwerze lokalnym, konieczne jest zainstalowanie roli

A. usług certyfikatów w Active Directory

B. usług zarządzania prawami dostępu w Active Directory

C. usług LDS w Active Directory

D. usług domenowej w Active Directory

Usługi domenowe w usłudze Active Directory (AD DS) są kluczowym elementem infrastruktury Windows Server, które umożliwiają tworzenie i zarządzanie domenami, a tym samym kontrolerami domeny. Kontroler domeny jest serwerem, który autoryzuje i uwierzytelnia użytkowników oraz komputery w sieci, a także zarządza politykami zabezpieczeń. Instalacja roli AD DS na serwerze Windows Server pozwala na stworzenie struktury katalogowej, która jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania usług takich jak logowanie do sieci, zarządzanie dostępem do zasobów oraz centralne zarządzanie politykami grupowymi (GPO). Przykładem zastosowania tej roli może być organizacja, która chce wprowadzić jednolite zarządzanie kontami użytkowników i komputerów w wielu lokalizacjach. Dodatkowo, zgodnie z najlepszymi praktykami IT, każda instytucja korzystająca z systemów Windows powinna mieć w swojej architekturze przynajmniej jeden kontroler domeny, aby zapewnić ciągłość działania i bezpieczeństwo operacji sieciowych.

Pytanie 38

Na ilustracji widać zrzut ekranu ustawień strefy DMZ na routerze. Aktywacja opcji "Enable DMZ" spowoduje, że komputer z adresem IP 192.168.0.106

A. będzie zabezpieczony firewallem

B. zostanie zamaskowany w lokalnej sieci

C. będzie publicznie widoczny w Internecie

D. straci dostęp do Internetu

Włączenie opcji DMZ na routerze oznacza, że wybrany komputer z sieci lokalnej zostanie wystawiony na bezpośredni kontakt z Internetem bez ochrony standardowego firewalla. Komputer z adresem IP 192.168.0.106 będzie mógł odbierać przychodzące połączenia z sieci zewnętrznej, co jest typowym działaniem przydatnym w przypadku serwerów wymagających pełnego dostępu, takich jak serwery gier czy aplikacji webowych. W praktyce oznacza to, że ten komputer będzie pełnił rolę hosta DMZ, czyli znajdzie się w strefie buforowej pomiędzy siecią lokalną a Internetem. To rozwiązanie choć skuteczne dla specyficznych zastosowań, niesie ze sobą ryzyko, ponieważ host DMZ jest bardziej narażony na ataki. Dlatego ważne jest, aby taki komputer miał własne zabezpieczenia, takie jak odpowiednio skonfigurowany firewall oraz aktualne oprogramowanie antywirusowe i systemowe. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie i audytowanie aktywności w DMZ, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych zagrożeń i wdrożenie niezbędnych środków zapobiegawczych. Host DMZ musi być również zgodny ze standardami bezpieczeństwa, takimi jak ISO/IEC 27001 czy NIST, co zapewnia odpowiednią ochronę danych i zasobów informatycznych.

Pytanie 39

Twórca zamieszczonego programu pozwala na jego darmowe korzystanie tylko w przypadku

Ancient Domains of Mystery
Autor	Thomas Biskup
Platforma sprzętowa	DOS, OS/2, Macintosh, Microsoft Windows, Linux
Pierwsze wydanie	23 października 1994
Aktualna wersja stabilna	1.1.1 / 20 listopada 2002 r.
Aktualna wersja testowa	1.2.0 Prerelease 18 / 1 listopada 2013
Licencja	postcardware
Rodzaj	roguelike

A. zaakceptowania ograniczeń czasowych podczas instalacji

B. uiszczenia dobrowolnej wpłaty na cele charytatywne

C. wysłania tradycyjnej kartki pocztowej do twórcy

D. przesłania przelewu w wysokości $1 na konto twórcy

Ograniczenia czasowe podczas instalacji są charakterystyczne dla oprogramowania typu trial, które pozwala na użytkowanie produktu przez określony czas zanim będzie wymagana pełna opłata. Model ten nie pasuje do konceptu postcardware, który opiera się na interakcji społecznościowej, nie finansowej. Przesłanie przelewu z kwotą pieniędzy sugeruje, że mamy do czynienia z modelem opartym na mikrotransakcjach, co również nie jest zgodne z ideą postcardware. Ten model licencjonowania nie wiąże się z żadnymi kosztami finansowymi i nie wymaga przelewów pieniężnych, gdyż jego celem jest bardziej nawiązywanie kontaktu niż uzyskiwanie zysków. Uiszczenie dobrowolnej opłaty na cele charytatywne może być bliskie idei donationware, które pozwala użytkownikom wspierać twórcę lub wskazane cele, jednak różni się od postcardware, które skupia się na wymianie symbolicznej, jaką jest przesłanie kartki. Wszystkie te modele licencjonowania wychodzą z różnych założeń, a kluczowe jest zrozumienie, że postcardware nie wiąże się z finansowymi zobowiązaniami, lecz z symbolicznym gestem uznania. To podejście promuje bardziej humanistyczną relację między twórcą a użytkownikiem, co jest kluczowe dla zrozumienia jego specyfiki w kontekście historycznym i społecznym.

Pytanie 40

ping 192.168.11.3 Jaką komendę należy wpisać w miejsce kropek, aby w systemie Linux wydłużyć domyślny odstęp czasowy między pakietami podczas używania polecenia ping?

A. -a 81

B. -s 75

C. -c 9

D. -i 3

Odpowiedź -i 3 jest prawidłowa, ponieważ parametr -i w poleceniu ping w systemie Linux określa odstęp czasowy między kolejnymi wysyłanymi pakietami. Domyślnie ten odstęp wynosi 1 sekundę, a użycie -i 3 zwiększa ten czas do 3 sekund. Jest to przydatne w sytuacjach, gdy chcemy zmniejszyć obciążenie sieci, na przykład podczas testowania połączenia z urządzeniem, które nie wymaga zbyt częstego pingowania. Przykładowo, w przypadku monitorowania stanu serwera, gdzie nie jest konieczne ciągłe sprawdzanie, zwiększenie odstępu czasowego jest zalecane, aby uniknąć nadmiernego generowania ruchu sieciowego. Warto również pamiętać, że korzystanie z zbyt krótkich odstępów może prowadzić do przeciążenia sieci i zafałszowania wyników testów. Standardy branżowe sugerują, aby dostosowywać parametry ping do specyficznych potrzeb użytkownika i konfiguracji sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej