Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 22:03
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 22:32

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Weksle własne z terminem wykupu do trzech miesięcy klasyfikowane są jako

A. zobowiązania długoterminowe

B. należności długoterminowe

C. zobowiązania krótkoterminowe

D. należności krótkoterminowe

Weksle własne, które mają termin wykupu do 3 miesięcy, są traktowane jako zobowiązania krótkoterminowe, bo ich spłata nie przekracza 12 miesięcy. Oznacza to, że firma musi szybko uregulować te zobowiązania, co z kolei wpływa na jej płynność finansową. Z tego, co wiem, klasyfikacja zobowiązań krótkoterminowych jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). Wskazują one, że krótkoterminowe to te, które trzeba spłacić w ciągu roku. Na przykład, jeśli firma wystawia weksel jako zabezpieczenie na krótki okres, to może poprawić swoją płynność. Warto też pamiętać, że właściwe klasyfikowanie tych zobowiązań wpływa na analizę finansową firmy i jej decyzje inwestycyjne. Dlatego dobrze jest znać różnice w terminologii rachunkowości.

Pytanie 2

Której formy rozliczeń bezgotówkowych dotyczy opis w ramce?

...mogą stosować podmioty pozostające w stałych stosunkach gospodarczych, gdzie jedna strona zobowiązuje się do cyklicznych dostaw towarów lub usług na rzecz drugiej strony, a druga strona zobowiązuje się do regulowania płatności poleceniem przelewu w okresach i kwotach określonych w umowie pomiędzy stronami, niezależnie od wartości wykonanych świadczeń w danym okresie. W ustalonym w umowie terminie strony dokonują rozliczenia powstałych różnic.

A. Rozliczeń saldami.

B. Rozliczeń planowych.

C. Akredytywy.

D. Polecenia zapłaty.

Rozliczenia jak polecenie zapłaty, akredytywy czy salda to zupełnie inne opcje, które działają na trochę innych zasadach. Polecenie zapłaty to sposób, gdzie dłużnik zgadza się na automatyczne pobieranie pieniędzy z konta – niby wygodne, ale nie wprowadza stałych kwot i terminów, co w rozliczeniach planowych jest kluczowe. Akredytywa to coś, co bank wprowadza, żeby zabezpieczyć płatności w transakcjach handlowych, więc jest bardziej skomplikowana. A te salda to po prostu różnice między tym, co ktoś komuś jest winny, a tym, co sam ma do zapłacenia — też nie jest to typowe dla tych regularnych rozliczeń. Te różnice często są źródłem nieporozumień, jeśli się ich nie zrozumie. Wydaje mi się, że myślenie o tych formach jako alternatywach dla rozliczeń planowych często wynika z tego, że nie do końca wiadomo, jak różne metody wpływają na zarządzanie finansami i relacjami w biznesie. Kluczowe jest to, żeby umieć dopasować formę rozliczeń do specyfiki współpracy i potrzeb obu stron.

Pytanie 3

Do wydatków ujętych w rachunku zysków i strat w wersji porównawczej wlicza się:

A. amortyzację, wydatki na sprzedaż, koszty zarządzania

B. wynagrodzenia, podatki oraz opłaty, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia

C. koszty wytworzenia sprzedanych towarów, wydatki na sprzedaż, koszty zarządzania

D. usługi zewnętrzne, podatki i opłaty, wydatki na sprzedaż

Odpowiedź wskazująca na wynagrodzenia, podatki i opłaty, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia jest prawidłowa, ponieważ te elementy są kluczowymi kosztami, które należy ująć w rachunku zysków i strat w wariancie porównawczym. Rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym prezentuje koszty w podziale na różne kategorie, co umożliwia bardziej szczegółową analizę. Wynagrodzenia stanowią istotny składnik kosztów operacyjnych przedsiębiorstwa, wpływając na rentowność oraz efektywność finansową. Podatki i opłaty, w tym VAT, wpływają na obowiązki finansowe przedsiębiorstwa i są niezbędne do prawidłowego obliczenia zysków netto. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, takie jak składki na ubezpieczenia zdrowotne czy emerytalne, są również kluczowe, ponieważ wpływają na całkowity koszt zatrudnienia, co z kolei przekłada się na decyzje strategiczne dotyczące zatrudnienia oraz alokacji zasobów. Ujęcie tych kosztów w rachunku zysków i strat zapewnia zgodność z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz zasadami rachunkowości, co pozwala na porównywalność danych finansowych w czasie i z innymi podmiotami. Przykładem praktycznym może być analiza kosztów zatrudnienia w kontekście planowania budżetu na następny rok, aby zapewnić zrównoważony rozwój finansowy firmy.

Pytanie 4

Niedobór naturalny towarów, który mieści się w ramach norm i limitów, księguje się na ciężar konta

A. Wartość towarów sprzedanych po cenach zakupu

B. Inne koszty operacyjne

C. Zużycie surowców i energii

D. Koszt produkcji sprzedanych wyrobów gotowych

Niedobór naturalny towarów, który mieści się w granicach norm i limitów, należy księgować w ciężar konta "Wartość sprzedanych towarów według cen zakupu". Jest to zgodne z zasadami rachunkowości, które nakazują, aby wszelkie straty związane z towarami były odzwierciedlane w kosztach. W praktyce oznacza to, że jeśli towar nie dotarł do miejsca sprzedaży w odpowiedniej ilości z powodu naturalnych niedoborów, jego wartość powinna zostać uwzględniona w kosztach sprzedanych towarów, co wpływa na wynik finansowy przedsiębiorstwa. Przykładem może być sytuacja, w której sklep posiada zapasy towarów, ale część z nich uległa uszkodzeniu lub zniszczeniu w wyniku naturalnych zdarzeń, takich jak pożar czy powódź. Wówczas wartość tych towarów zostaje odjęta od przychodów ze sprzedaży, co jest zgodne z zasadą ostrożności w rachunkowości. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie stanu zapasów oraz prowadzenie odpowiednich analiz, aby zapobiegać i minimalizować straty związane z niedoborem naturalnym.

Pytanie 5

W przypadku wypadku w miejscu pracy, pracownicy powinni

A. zapobiec uruchomieniu maszyn, które zostały wstrzymane z powodu wypadku

B. wykonać niezbędne działania w celu ponownego uruchomienia zatrzymanych maszyn

C. powiadomić krewnych poszkodowanego

D. natychmiast wrócić do wykonywania swoich obowiązków

Podczas wypadku przy pracy kluczowym działaniem jest uniemożliwienie uruchomienia maszyn, które zostały zatrzymane w związku z tym incydentem. Takie działanie ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno poszkodowanego, jak i innych pracowników, którzy mogą być narażeni na dodatkowe niebezpieczeństwo. W sytuacji kryzysowej, gdy maszyny są uruchomione, może dojść do dalszych urazów lub powikłań związanych z wypadkiem. Zgodnie z normami BHP (Bezpieczeństwa i Higieny Pracy), każda firma powinna mieć wdrożone procedury awaryjne, które obejmują natychmiastowe blokowanie maszyn oraz informowanie odpowiednich służb. Przykładowo, w przypadku wypadku w zakładzie produkcyjnym, pracownicy powinni użyć wyłączników awaryjnych i zwrócić uwagę na oznaczenia bezpieczeństwa. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które mają na celu minimalizowanie ryzyka oraz ochranianie zdrowia pracowników. Dodatkowo, w sytuacjach wypadkowych istotne jest, aby niezwłocznie powiadomić służby ratunkowe oraz przełożonych, co pozwoli na szybką interwencję medyczną.

Pytanie 6

Kto podejmuje decyzję o przeprowadzeniu inwentaryzacji?

A. Przewodniczący komisji inwentaryzacyjnej

B. Osoba odpowiedzialna materialnie za powierzone mienie

C. Kierownik jednostki

D. Lider zespołu spisowego

Kierownik jednostki jest odpowiedzialny za organizację i zarządzanie działalnością jednostki, co obejmuje również przeprowadzenie inwentaryzacji. Właściwe podejście do inwentaryzacji wymaga systematycznego planowania, co jest zadaniem kierownika, który zapewnia, że wszystkie zasoby są dokładnie zidentyfikowane i ocenione. Kierownik jednostki podejmuje decyzje dotyczące zlecania zadań zespołowi spisowemu oraz ustala terminy i metody inwentaryzacji, co ma kluczowe znaczenie dla zachowania zgodności z obowiązującymi przepisami i standardami rachunkowości. Przykładem praktycznego zastosowania może być sytuacja, w której kierownik jednostki, planując coroczną inwentaryzację, wydaje zarządzenie określające daty, odpowiedzialności i metodologię, co pozwala na sprawne przeprowadzenie procesu. Zastosowanie dobrych praktyk w tym zakresie, takich jak protokoły inwentaryzacyjne czy wykorzystanie technologii do automatyzacji procesu, również leży w gestii kierownika, który powinien dbać o zgodność z obowiązującymi normami i standardami wewnętrznymi jednostki.

Pytanie 7

Obligacje Skarbu Państwa nabyte na okres 4 lat klasyfikowane są jako

A. środki trwałe w budowie

B. inwestycje długoterminowe

C. środki trwałe

D. wartości niematerialne i prawne

Wartości niematerialne i prawne to kategoria, która dotyczy rzeczy takich jak patenty czy znaki towarowe. Więc nabyte obligacje nie pasują do tej definicji, bo nie mają nic wspólnego z prawami niematerialnymi – to instrumenty finansowe. Klasyfikowanie obligacji jako wartości niematerialnych i prawnych to błąd w zrozumieniu ich roli w bilansie. Ta sprawa się jeszcze komplikuje, gdy ktoś myli obligacje z środkami trwałymi. Środki trwałe, takie jak maszyny, są używane w firmach przez długi czas, a obligacje to po prostu inwestycje, a nie zasoby do produkcji. Inna sprawa to błędne traktowanie obligacji jako środków trwałych w budowie. Ta kategoria odnosi się do aktywów, które są w trakcie powstawania, a obligacje nie wymagają żadnych procesów budowlanych. Kiedy inwestujesz, warto wiedzieć, jakie są różnice między różnymi rodzajami aktywów i jak je odpowiednio przypisać w systemie księgowym, bo to jest mega ważne w rachunkowości.

Pytanie 8

Jak klasyfikuje się akcje obce nabyte przez jednostkę?

A. kapitały własne

B. aktywa rzeczowe

C. kapitały obce

D. aktywa finansowe

Klasyfikowanie akcji obcych jako aktywów rzeczowych jest fundamentalnym błędem, gdyż aktywa rzeczowe obejmują dobra materialne, takie jak nieruchomości, maszyny czy surowce, które mają fizyczną formę. Akcje, będące instrumentami finansowymi, nie mają materialnego charakteru i nie są używane w codziennej działalności produkcyjnej. Z kolei kapitały własne dotyczą wartości wniesionych przez właścicieli do przedsiębiorstwa, co również nie ma związku z posiadaniem akcji innych firm. Kapitały obce, takie jak kredyty czy obligacje, to zobowiązania finansowe, które jednostka musi spłacić, co jest innym zagadnieniem niż posiadanie akcji. Prawidłowe klasyfikowanie aktywów jest kluczowe dla sprawozdawczości finansowej, ponieważ wpływa na analizę ryzyka oraz ocenę zdolności kredytowej jednostki. W praktyce, błędna klasyfikacja może prowadzić do nieprawidłowych decyzji inwestycyjnych, które mogą negatywnie wpłynąć na płynność finansową oraz rentowność przedsiębiorstwa. Rozumienie różnicy między różnymi kategoriami aktywów jest niezbędne dla każdego profesjonalisty zajmującego się finansami.

Pytanie 9

Na podstawie przedstawionych składników aktywów jednostki określ, jaka jest wartość środków trwałych.

wyroby gotowe	12 000 zł
części zapasowe maszyn i urządzeń	3 000 zł
grunt zakupiony w celu lokaty kapitału	85 000 zł
wartość firmy	4 000 zł
maszyny produkcyjne	90 000 zł

A. 93 000 zł

B. 179 000 zł

C. 90 000 zł

D. 182 000 zł

Poprawna odpowiedź to 90 000 zł, co oznacza, że maszyny produkcyjne są jedynymi środkami trwałymi w przedstawionym zestawieniu. Środki trwałe to aktywa, które jednostka wykorzystuje w procesie produkcji przez okres dłuższy niż rok. Wartość ta jest kluczowa dla analizy majątku firmy. Zgodnie z ustawą o rachunkowości, środki trwałe powinny być klasyfikowane i wyceniane w oparciu o ich wartość początkową, co w tym przypadku odnosi się do wartości maszyn produkcyjnych. Przykładowo, jeżeli firma posiada maszyny warte 90 000 zł, to te aktywa powinny być odzwierciedlone w bilansie, co wpływa na decyzje inwestycyjne oraz analizy rentowności. W praktyce, prawidłowe określenie wartości środków trwałych jest istotne dla oceny kondycji finansowej jednostki oraz planowania dalszych inwestycji.

Pytanie 10

Podstawą rejestrowania transakcji gospodarczej w księgach handlowych według ustawy o rachunkowości jest

A. instrukcja obiegu dokumentów

B. sprawozdanie finansowe

C. plan kont

D. dowód księgowy

Choć wskazane opcje mogą być związane z różnymi aspektami księgowości, żadna z nich nie pełni tak fundamentalnej roli jak dowód księgowy w procesie księgowania operacji gospodarczych. Plan kont, na przykład, jest narzędziem służącym do klasyfikacji i grupowania transakcji, jednak sam w sobie nie stanowi podstawy do ich księgowania. Jest to bardziej mapowanie struktury rachunkowości, które ułatwia organizację danych, ale nie zastępuje konieczności posiadania dowodu na przeprowadzoną transakcję. Instrukcja obiegu dokumentów również ma swoje znaczenie, ponieważ zapewnia, jak dokumenty powinny być zarządzane w organizacji, jednak nie jest to dokument, który samodzielnie potwierdza wykonanie transakcji. Jest to narzędzie do efektywnego zarządzania przepływem informacji. Z kolei sprawozdanie finansowe, mimo iż jest ważnym narzędziem w ocenie sytuacji finansowej firmy, jest efektem końcowym procesu księgowania, a nie jego podstawą. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień dotyczących podstawowych zasad rachunkowości. Typowe błędy myślowe mogą prowadzić do przekonania, że plan kont czy instrukcja obiegu dokumentów mogą być wystarczające do dokonania zapisów księgowych, co jest niezgodne z obowiązującymi standardami rachunkowości, które jasno wskazują na konieczność posiadania dowodów księgowych dla każdej operacji.

Pytanie 11

Jakie koszty wchodzą w skład układu rodzajowego?

A. Amortyzacja, koszty zakupu, koszty sprzedaży

B. Koszty ogólnego zarządzania, koszty sprzedaży, koszty zakupu

C. Wynagrodzenia, podatki i opłaty, zużycie materiałów i energii

D. Koszty sprzedaży, koszty zakupu, usługi zewnętrzne

Odpowiedź "Wynagrodzenia, podatki i opłaty, zużycie materiałów i energii" jest strzałem w dziesiątkę, bo te koszty pasują do układu rodzajowego w rachunkowości. W tym układzie chodzi o to, żeby klasyfikować wydatki według ich rodzaju, co daje lepszy wgląd w to, co się dzieje z kosztami w firmie. Wynagrodzenia to ważny element kosztów operacyjnych, a jak się je dokładnie przeanalizuje, to można ocenić, jak efektywnie zatrudniamy ludzi. Podatki i opłaty to też nieodłączna część finansowania firmy, więc ich zrozumienie jest kluczowe. Zużycie materiałów i energii to kolejne ważne wydatki, które mocno wpływają na całość kosztów operacyjnych. Dzięki takiemu układowi menedżerowie mogą zdobyć cenne informacje o kosztach, co przydaje się przy podejmowaniu decyzji o tym, jak zoptymalizować procesy produkcyjne i obniżyć wydatki. Przykładowo, analizując koszty produkcji, sprawdzamy, jakie części wydatków są najważniejsze, a to pomaga zwiększać rentowność.

Pytanie 12

Jak długo według przepisów prawnych dokumenty płacowe powinny być przechowywane po zakończeniu stosunku pracy?

A. trwale

B. 5 lat

C. 50 lat

D. 10 lat

Czasami pojawiają się nieporozumienia co do tego, jak długo trzeba przechowywać dokumentację płacową. Odpowiedzi jak 10 lat czy 5 lat to często wynik braku zrozumienia przepisów. Ludzie mylą to z innymi dokumentami, na przykład fakturami, które faktycznie można trzymać tylko przez dekadę. A '5 lat'? To zazwyczaj odnosi się do przedawnienia roszczeń w umowach cywilnych, więc to też nie pasuje do dokumentacji płacowej. Mówiąc 'trwale', można myśleć, że trzeba trzymać te dokumenty na zawsze, ale to też nie jest do końca praktyczne. Każdy rodzaj dokumentów ma swój właściwy czas przechowywania, a to zapewnia, że mamy je pod ręką, gdy zajdzie taka potrzeba. Dlatego ważne jest, żeby osoby zajmujące się kadrami znały te zasady, żeby nie wpakować się w jakieś problemy prawne.

Pytanie 13

Do jakiej grupy archiwalnej zalicza się zaakceptowany roczny bilans oraz zestawienie zysków i strat?

A. Grupy B

B. Grupy Bc

C. Grupy A

D. Grupy BE

Wybór odpowiedzi związanych z innymi kategoriami archiwalnymi, takimi jak B, Bc czy BE, może prowadzić do nieporozumień związanych z klasyfikacją dokumentów finansowych. Kategoria B, na przykład, zazwyczaj obejmuje dokumenty operacyjne, które są ważne, ale nie mają tak kluczowego znaczenia jak roczny bilans i rachunek zysków i strat. Dokumenty te mogą dotyczyć codziennych operacji firmy, ale nie zawierają fundamentalnych informacji dotyczących jej stanu finansowego. Z kolei Kategoria Bc często jest związana z dokumentacją, która ma charakter pomocniczy lub jest mniej formalna, co sprawia, że nie nadaje się do archiwizacji kluczowych raportów finansowych. Kategoria BE może być mylona z innymi kategoriami, ale nie odnosi się do podstawowej dokumentacji sprawozdawczej. Takie nieprecyzyjne rozumienie kategorii archiwalnych może prowadzić do błędnej archiwizacji, co w dłuższej perspektywie stwarza ryzyko niezgodności z regulacjami prawnymi, potencjalnych problemów podczas audytów oraz utraty istotnych danych finansowych. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia klasyfikacja dokumentów to nie tylko kwestia zgodności, ale także efektywnego zarządzania wiedzą w organizacji.

Pytanie 14

Spółka akcyjna wygenerowała zysk w kwocie 280 000 zł. Na postawie danych z tabeli, dotyczących podziału zysku, kapitały samofinansowania zasili kwota

Kapitał zapasowy	20%
Kapitał rezerwowy	30%
Dywidendy dla akcjonariuszy	40%
Nagrody z zysku dla pracowników	10%
Razem	100%

A. 56 000,00 zł

B. 112 000,00 zł

C. 28 000,00 zł

D. 140 000,00 zł

Odpowiedź 140 000 zł jest poprawna, ponieważ kapitały samofinansowania składają się z kapitału zapasowego oraz rezerwowego. W analizowanej sytuacji kapitał zapasowy wynosi 20% zysku, a kapitał rezerwowy 30%, co łącznie daje 50% całkowitego zysku. Przy zysku w wysokości 280 000 zł, obliczenia prowadzą do wartości 140 000 zł, co oznacza, że ta suma będzie zasileniem kapitałów samofinansowania. Przykładowo, firmy często decydują się na alokację części zysku do tych kapitałów, aby zbudować fundusz na przyszłe projekty lub pokryć nieprzewidziane wydatki. Kapitały te są niezbędne dla stabilności finansowej przedsiębiorstwa, a ich utrzymanie zgodnie z normami branżowymi może wpływać na postrzeganie firmy przez inwestorów oraz jej zdolność do pozyskiwania kapitału. Wartości te są również kluczowe dla analizy wskaźników finansowych, które są stosowane przez analityków do oceny kondycji finansowej firmy.

Pytanie 15

Konto Rozliczenie zakupów towarowych na zakończenie okresu sprawozdawczego?

A. może posiadać saldo Wn i Ma

B. zawsze ukazuje tylko saldo Ma

C. zawsze prezentuje tylko saldo Wn

D. nigdy nie pokazuje salda

Odpowiedź, że konto 'Rozliczenie zakupu towarów' może wykazywać saldo Wn i Ma, jest prawidłowa, ponieważ w kontekście księgowości, konta rozrachunkowe mogą mieć różne salda w zależności od stanu transakcji na koniec okresu sprawozdawczego. Na przykład, jeśli nastąpiła transakcja zakupu towarów, która jeszcze nie została zapłacona, konto to może wykazywać saldo Wn, co oznacza, że firma ma zobowiązanie do zapłacenia za towary. Natomiast w przypadku, gdy dokonano zwrotu towarów lub wystąpiła korekta związana z wcześniejszymi zakupami, saldo Ma może być obecne. Takie zróżnicowanie sald jest zgodne z zasadą podwójnego zapisu i jest kluczowe dla prawidłowego sporządzania raportów finansowych. Dobre praktyki w księgowości obejmują dokładne monitorowanie sald na kontach rozrachunkowych, co pozwala na lepsze zarządzanie płynnością i zobowiązaniami finansowymi przedsiębiorstwa oraz na wykrywanie ewentualnych nieprawidłowości w ewidencji transakcji.

Pytanie 16

Posiadane prawo do patentu, które jest stosowane przez firmę produkcyjną podczas procesu wytwarzania towarów, klasyfikuje się jako

A. długoterminowe inwestycje

B. aktywa obrotowe rzeczowe

C. wartości niematerialne i prawne

D. aktywa trwałe rzeczowe

Zakupione prawo do patentu jest klasyfikowane jako wartość niematerialna i prawna, ponieważ odnosi się do praw własności intelektualnej, które nie mają fizycznej postaci, lecz mają znaczną wartość ekonomiczną. Wartości niematerialne i prawne obejmują różne aktywa, takie jak patenty, znaki towarowe, prawa autorskie oraz licencje, które przedsiębiorstwa mogą wykorzystywać do generowania zysków. Przykładem może być firma farmaceutyczna, która nabyła patent na nowy lek; dzięki temu patentowi firma może zyskać wyłączność na sprzedaż leku przez określony czas, co może przynieść znaczące korzyści finansowe. W praktyce, klasyfikacja aktywów jest istotna dla raportowania finansowego i oceny wartości przedsiębiorstwa, ponieważ inwestorzy i analitycy często analizują strukturę aktywów, aby ocenić potencjał wzrostu oraz ryzyko związane z inwestycjami. Stosowanie standardów rachunkowości, takich jak IAS 38, wskazuje na konieczność prawidłowego ujmowania wartości niematerialnych w bilansie, co podkreśla istotność właściwej klasyfikacji aktywów.

Pytanie 17

Dodatek za staż pracy w wysokości 650,00 zł wpływa na konto jako

A. Wynagrodzenia

B. Ubezpieczenia społeczne oraz inne świadczenia

C. Koszt materiałów i energii

D. Inne koszty operacyjne

Odpowiedzi wskazujące na ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, pozostałe koszty operacyjne lub zużycie materiałów i energii są błędne z kilku powodów. Po pierwsze, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia są elementem, który odciągany jest od całkowitego wynagrodzenia, a nie jego częścią. W fakturach i rozliczeniach ubezpieczeniowych dodatki takie jak dodatek za wysługę lat nie są klasyfikowane jako osobne kategorie, lecz są integralną częścią wynagrodzenia. Z kolei pozostałe koszty operacyjne dotyczą wydatków na działalność operacyjną firmy, które nie mają związku z wynagrodzeniami pracowników. Należy zwrócić uwagę, że wszystkie koszty, które nie są związane z wynagrodzeniami, powinny być klasyfikowane osobno i nie mogą być mylone z dodatkami do wynagrodzenia. Zużycie materiałów i energii także nie jest powiązane z wynagrodzeniem, a odnosi się do bezpośrednich kosztów produkcji lub świadczenia usług. W praktyce, mylenie tych kategorii może prowadzić do błędów w rachunkowości, co może skutkować nieprawidłowym raportowaniem finansowym oraz problemami z kontrolą kosztów. Ponadto, zgodnie z wytycznymi regulacyjnymi, każda organizacja powinna mieć jasną politykę wynagrodzeń, aby uniknąć nieporozumień w klasyfikacji kosztów.

Pytanie 18

Dokumentem jest raport kasowy

A. pierwotny

B. wtórny

C. magazynowy

D. zewnętrzny

Wybór odpowiedzi, że raport kasowy jest dokumentem zewnętrznym, pierwotnym lub magazynowym, wskazuje na nieporozumienie w zakresie klasyfikacji dokumentów finansowych. Dokumenty zewnętrzne dotyczą relacji z podmiotami spoza organizacji, na przykład faktury od dostawców czy umowy z klientami. Raport kasowy nie spełnia tej definicji, gdyż jest narzędziem wewnętrznym, skoncentrowanym na operacjach gotówkowych firmy. Po drugie, dokumenty pierwotne to te, które są źródłem informacji, jak paragon czy faktura, z kolei raport kasowy to zestawienie, które powstaje na podstawie analizy tych dokumentów. Klasyfikowanie raportu kasowego jako pierwotnego prowadzi do mylnego wniosku, że jest on pierwszym źródłem informacji, co jest nieprawdziwe. W kontekście dokumentów magazynowych, raport kasowy nie odnosi się do stanów magazynowych ani do obiegu towarów, lecz wyłącznie do operacji gotówkowych. Zrozumienie różnicy między dokumentami pierwotnymi a wtórnymi jest istotne dla prawidłowego zarządzania finansami, a błędna klasyfikacja może prowadzić do nieprawidłowości w księgowości oraz trudności w audytach finansowych. Warto zwrócić uwagę na znaczenie precyzyjnej terminologii w obszarze księgowości i finansów, aby uniknąć nieporozumień oraz błędów w raportowaniu.

Pytanie 19

Na dzień 31.12.2015 r. wydatki wydziału remontowego wyniosły 14 000,00 zł. Pracownicy wydziału remontowego pracowali na rzecz:
- wydziału podstawowego 1 200 roboczogodzin, - komórek zarządu 200 roboczogodzin, - odbiorców zewnętrznych 600 roboczogodzin.
Koszty prac remontowych zrealizowanych dla odbiorców zewnętrznych wyniosły

A. 1 400,00 zł

B. 5 600,00 zł

C. 4 200,00 zł

D. 8 400,00 zł

Aby obliczyć koszty prac remontowych dla klientów zewnętrznych, trzeba najpierw ustalić stawkę za godzinę w dziale remontowym. Mamy całkowite koszty na poziomie 14 000 zł, a roboczogodzin jest 2 000 (w tym 1 200 dla wydziału podstawowego, 200 dla komórek zarządu i 600 dla zewnętrznych klientów). Więc stawka za jedną roboczogodzinę wychodzi 14 000 zł podzielone przez 2 000 roboczogodzin, co daje 7 zł za roboczogodzinę. Dla klientów zewnętrznych, pracownicy wykonali 600 roboczogodzin, które kosztowały nas 600 razy 7 zł, czyli 4 200 zł. Takie podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, co pomaga precyzyjnie przypisywać koszty różnym działom i klientom zewnętrznym. To ważne, bo pozwala ocenić, jak rentowne i efektywne jest nasze przedsiębiorstwo.

Pytanie 20

Aby otworzyć konta wynikowe przychodów, należy wpisać

A. stan początkowy po stronie debet konta

B. obroty po stronie kredyt konta

C. obroty po stronie debet konta

D. stan początkowy po stronie winien konta

Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie pokazują szereg typowych nieporozumień dotyczących podstawowych zasad prowadzenia księgowości. Odpowiedzi sugerujące otwarcie konta wynikowego przychodów poprzez zapisy po stronie debet, w tym przypadku, są błędne, ponieważ przychody powinny być zawsze rejestrowane na stronie kredyt. Zapisy po stronie debet konta charakteryzują się zmniejszeniem salda konta, co w przypadku przychodów jest sprzeczne z ich naturą jako źródła zysków dla firmy. Ponadto, stan początkowy konta nie powinien być otwierany po stronie debet w kontekście przychodów, ponieważ oznaczałoby to błąd w klasyfikacji, co mogłoby prowadzić do błędnych wniosków finansowych. Typowe błędy myślowe obejmują pomylenie debetu z kredytem, co jest powszechnym problemem wśród osób uczących się podstaw księgowości. Należy pamiętać, że zasady podwójnego zapisu wymagają, aby każdy wpis księgowy był zrównoważony, a przychody, jako element kapitałowy, zawsze wpływają na stronę kredyt. Zrozumienie tej koncepcji jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych i sporządzania rzetelnych sprawozdań finansowych.

Pytanie 21

Zakład produkcyjny wytworzył 4 000 sztuk wyrobów gotowych oraz 1 000 sztuk produktów w trakcie produkcji, które zostały przerobione w 20%. W analizowanym okresie całkowite koszty produkcji wyniosły 84 000,00 zł. Jaką wartość mają wyroby gotowe, które zostały przyjęte do magazynu wg rzeczywistego kosztu wytworzenia?

A. 4 000,00 zł

B. 80 000,00 zł

C. 67 200,00 zł

D. 3 360,00 zł

Odpowiedzi, które nie wskazują na wartość 80 000,00 zł, mogą wynikać z kilku typowych błędów w obliczeniach. Na przykład, podając wartość 4 000,00 zł, można pomylić jednostkowy koszt produktu z całkowitym kosztem produkcji. Taka odpowiedź wskazuje na niezrozumienie zagadnienia kosztów produkcji, które powinny obejmować nie tylko koszty jednostkowe, ale także całkowity wpływ na koszty operacyjne przedsiębiorstwa. Z kolei odpowiedzi 3 360,00 zł oraz 67 200,00 zł mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących ilości produktów gotowych lub ze złej interpretacji procentowego udziału kosztów niezakończonych. Przykładem błędnego rozumienia może być błędne stosowanie proporcji do obliczenia kosztów wyrobów gotowych, co prowadzi do zaniżenia całkowitych wydatków produkcyjnych. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla odpowiedniego planowania i zarządzania w przedsiębiorstwie, a także dla oceny rentowności i efektywności produkcji. Aby uniknąć takich błędów, warto stosować standardowe metody obliczeń kosztów, takie jak metoda kosztów rzeczywistych oraz regularnie aktualizować dane dotyczące produkcji.

Pytanie 22

Firma specjalizuje się w wytwarzaniu jednego typu produktów. W analizowanym okresie stworzono 9 000 jednostek wyrobów gotowych oraz 2 000 jednostek produktów w trakcie produkcji o stopniu zaawansowania 50%. Całkowite koszty produkcji wyniosły 300 000,00 zł. Oblicz koszt jednostkowy wytworzenia produktu w trakcie produkcji.

A. 150,00 zł/szt.

B. 15,00 zł/szt.

C. 30,00 zł/szt.

D. 300,00 zł/szt.

Jednostkowy koszt wytworzenia produktu niezakończonego można obliczyć, uwzględniając nakłady poniesione na wytworzenie wszystkich produktów oraz stopień przetworzenia produktów niezakończonych. W tym przypadku, całkowite koszty wytworzenia wyniosły 300 000 zł, a łączna liczba wyrobów gotowych oraz produktów niezakończonych wynosi 9 000 + 2 000 = 11 000 sztuk. Z uwagi na to, że produkty niezakończone mają stopień przetworzenia 50%, musimy obliczyć ich wartość w równoważnych jednostkach. Produkty niezakończone odpowiadają więc 0,5 * 2 000 = 1 000 jednostek gotowych. W efekcie, całkowita liczba jednostek to 9 000 + 1 000 = 10 000. Następnie należy obliczyć jednostkowy koszt: 300 000 zł / 10 000 = 30 zł. Jednakże koszt jednostkowy dla niezakończonych produktów, biorąc pod uwagę ich stopień przetworzenia, wynosi 30 zł / 2 = 15 zł/szt. Takie podejście jest zgodne z praktykami rachunkowości zarządczej, gdzie uwzględnia się stopień przetworzenia podczas wyceny produktów. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest ustalanie cen sprzedaży w przedsiębiorstwach produkcyjnych, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów wpływają na rentowność i podejmowane decyzje strategiczne.

Pytanie 23

W firmie "Meblomag" sp. z o.o. na dzień 31.12.2009 r. wybrane konta księgowe pokazują następujące salda:
- Przychody ze sprzedaży towarów 120 000 zł
- Wartość sprzedanych towarów w cenie zakupu 50 000 zł
- Koszty handlowe 30 000 zł
- Pozostałe przychody operacyjne 5 300 zł
- Pozostałe koszty operacyjne 4 100 zł
- Straty nadzwyczajne 400 zł
- Przychody finansowe 1 200 zł
Jakie jest ustalone metodą statystyczną finansowe brutto na dzień 31.12.2009 r.?

A. 142 000 zł

B. 97 900 zł

C. 42 000 zł

D. 69 600 zł

Przy podejmowaniu prób obliczenia wyniku finansowego brutto należy zrozumieć, jak właściwie zdefiniować przychody oraz koszty związane z działalnością firmy. Wiele osób może błędnie założyć, że wystarczy obliczyć różnicę między przychodami a kosztami, nie uwzględniając jednak wszystkich elementów wpływających na ostateczny wynik. Wybrane niepoprawne odpowiedzi często wynikają z pominięcia kluczowych składników przychodów lub kosztów. Na przykład, ignorowanie pozostałych przychodów operacyjnych lub przychodów finansowych może prowadzić do niedoszacowania przychodów całkowitych. Z drugiej strony, nieuwzględnianie wszystkich typów kosztów, takich jak straty nadzwyczajne, może skutkować zawyżonym wynikiem. Przy obliczeniach konieczne jest także zrozumienie, że koszty handlowe oraz koszty operacyjne są integralną częścią analizy wyników finansowych. Posługując się standardami rachunkowości, powinniśmy zawsze uwzględniać wszystkie elementy operacyjne, aby uzyskać realistyczny obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych błędów w raportowaniu finansowym, co jest nie tylko nieetyczne, ale również może skutkować problemami prawnymi lub finansowymi dla firmy.

Pytanie 24

Operację gospodarczą "PK - przeksięgowanie rzeczywistego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego" należy zarejestrować na kontach?

A. Wn Wyroby gotowe, Ma Rozliczenie kosztów działalności

B. Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Wyroby gotowe

C. Wn Koszty działalności podstawowej, Ma Rozliczenie kosztów działalności

D. Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Koszty działalności podstawowej

Poprawna odpowiedź to 'Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Koszty działalności podstawowej'. W tej operacji gospodarczej dokonujemy przeksięgowania rzeczywistego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego na konto rozliczeń kosztów działalności. Koncept ten jest kluczowy w rachunkowości, ponieważ pozwala na właściwe ewidencjonowanie kosztów produkcji. W sytuacji, gdy wyrob gotowy jest sprzedawany, koszty jego wytworzenia powinny być przeniesione z konta kosztów działalności podstawowej na rozliczenie, co umożliwia precyzyjne śledzenie wydatków i dochodów. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, gdy firma produkcyjna wytwarza partię wyrobów, a następnie przeksięgowuje zrealizowane koszty na odpowiednie konto, co wpływa na dokładne sporządzanie raportów finansowych oraz bilansów. Tego typu operacje są zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, które zalecają jasne i dokładne ewidencjonowanie kosztów w celu zapewnienia przejrzystości finansowej.

Pytanie 25

Firma nabyła i wprowadziła do swojego magazynu 100 kg surowca w cenie zakupu netto 15 zł/kg. Po upływie dwóch dni dostała fakturę korygującą, na której przyznano jej zniżkę wynoszącą 5%. Jaką wartość będą miały towary w magazynie po uwzględnieniu tej zniżki?

A. 1 425,00 zł

B. 2 250,00 zł

C. 1 500,00 zł

D. 1 575,00 zł

Odpowiedź 1 425,00 zł jest poprawna, ponieważ po uwzględnieniu rabatu należy obliczyć wartość towarów przyjętych do magazynu. Początkowa wartość zakupu wynosi 100 kg x 15 zł/kg, co daje 1 500,00 zł. Następnie, aby obliczyć wartość rabatu, należy pomnożyć tę kwotę przez 5%: 1 500,00 zł x 0,05 = 75,00 zł. Po odjęciu rabatu od początkowej wartości, otrzymujemy 1 500,00 zł - 75,00 zł = 1 425,00 zł. Zastosowanie rabatu w praktyce jest powszechne w transakcjach handlowych i wpływa na końcowy koszt zakupu, co jest kluczowe dla zarządzania kosztami i budżetami w przedsiębiorstwie. Dobrą praktyką jest rejestrowanie wszelkich faktur korygujących, aby mieć dokładny obraz kosztów towarów i uniknąć nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 26

Dokument potwierdzający wydanie materiałów do produkcji stanowi dokument księgowy?

A. zewnętrznym obcym

B. wewnętrznym własnym

C. zewnętrznym własnym

D. zastępczym, wtórnym

Dowód wydania materiałów do produkcji uznawany jest za własny wewnętrzny dowód księgowy, ponieważ stanowi dokumentację wewnętrzną przedsiębiorstwa, która jest niezbędna do prawidłowego udokumentowania procesu wydania surowców lub półproduktów do produkcji. W kontekście księgowości, dowód ten jest kluczowy, ponieważ jest używany do rejestrowania kosztów związanych z produkcją oraz do zapewnienia zgodności z wewnętrznymi procedurami kontrolnymi. Przykładem zastosowania takiego dowodu jest sytuacja, w której firma produkcyjna wydaje materiały do produkcji danego wyrobu. W chwili wydania, odpowiedni dokument jest generowany, co umożliwia ścisłe połączenie między wydanymi materiałami a konkretnym zleceniem produkcyjnym. To z kolei pozwala na skuteczne śledzenie kosztów produkcji oraz na późniejsze analizy efektywności. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami rachunkowości, dokumentacja wewnętrzna powinna być archiwizowana i dostępna, aby mogła być wykorzystana w audytach oraz do monitorowania procesów produkcyjnych.

Pytanie 27

Dokumentację operacji gospodarczej dotyczącej wprowadzenia do użytku zakupionej maszyny produkcyjnej należy wykonać przy użyciu dowodu księgowego o symbolu

A. PT

B. Pz

C. Pw

D. OT

Odpowiedź OT (Inwentaryzacja) jest poprawna, ponieważ dokumentowanie przyjęcia do użytkowania zakupionej maszyny produkcyjnej jest kluczowym elementem ewidencji środków trwałych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, każda operacja związana z nabyciem lub wprowadzeniem do użytkowania środka trwałego musi być udokumentowana odpowiednim dowodem księgowym. Dowód OT jest stosowany do rejestracji wszelkich operacji związanych z inwentaryzacją, w tym przyjęcia nowego środka trwałego, co ma znaczenie dla rzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz prawidłowego ustalania wartości aktywów przedsiębiorstwa. Przykładem praktycznego zastosowania może być sytuacja, gdy firma dokonuje zakupu nowej maszyny, a następnie wprowadza ją do ewidencji, co powinno być poparte dokumentem OT, aby skompletować pełną dokumentację dla celów audytowych oraz analizy finansowej. Prawidłowe dokumentowanie operacji gospodarczych w kontekście środków trwałych jest także zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), co podkreśla znaczenie dokładności w prowadzeniu księgowości.

Pytanie 28

Jakie zdarzenie gospodarcze wpływa jedynie na aktywa bilansu, nie zmieniając przy tym jego sumy?

A. Zobowiązanie wobec dostawcy uregulowano z kredytu bankowego zaciągniętego w tym celu

B. Część zobowiązania wobec dostawcy została spłacona z konta bankowego

C. Otrzymano materiały od dostawcy, z płatnością przewidzianą na później

D. Gotówka została wyjęta z rachunku bankowego do kasy

Podjęcie gotówki z rachunku bankowego do kasy to operacja, która wpływa wyłącznie na aktywa bilansu, a nie zmienia jego sumy bilansowej. W momencie wyjęcia gotówki z konta bankowego, mamy do czynienia z przemieszczeniem jednego składnika aktywów (gotówki) do innego (kasa). Wartość bilansu pozostaje niezmieniona, ponieważ suma aktywów pozostaje taka sama, tylko ich struktura się zmienia. Ta operacja jest typowa w obiegach gotówkowych, gdzie przedsiębiorstwa muszą czasem przemieszczać środki pomiędzy różnymi formami aktywów. Takie działania są zgodne z zasadą podwójnego zapisu, a także odzwierciedlają standardy rachunkowości, w których istotne jest utrzymanie równowagi w bilansie. Przy codziennych operacjach finansowych, przedsiębiorstwa często podejmują gotówkę do kasy w celu ułatwienia transakcji gotówkowych z klientami, co jest praktyką zgodną z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 29

Analiza obrotów oraz sald umożliwia identyfikację błędu, który polega na

A. pominięciu zapisania transakcji gospodarczej

B. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej jedynie na jednym koncie, bez odpowiedniego zapisu przeciwstawnego

C. dwukrotnym zaksięgowaniu tej samej transakcji gospodarczej zgodnie z regułą podwójnego zapisu

D. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej na błędnych kontach zgodnie z regułą podwójnego zapisu

Zrozumienie błędów związanych z księgowaniem operacji gospodarczych jest kluczowe dla zachowania zgodności z zasadą podwójnego zapisu. Dwukrotne zaksięgowanie tej samej operacji, mimo że wydaje się błędem, nie jest wykrywane przez zestawienie obrotów i sald. W istocie, ponieważ operacja jest zarejestrowana na obu stronach konta, zestawienie będzie się bilansować, co może prowadzić do mylnego wrażenia, że wszystko jest w porządku. Podobnie, pominięcie księgowania operacji gospodarczej nie generuje błędów w zestawieniu, ponieważ brak zapisu po jednej stronie oznacza, że bilans jest naruszony, ale nie wskazuje jednoznacznie na problem. Z kolei zaksięgowanie operacji na niewłaściwych kontach może powodować błędne analizy, ale również nie zawsze daje się zauważyć w zestawieniu, jeżeli błędne konta są odpowiednio zrównoważone. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich nieprawidłowych wniosków jest nadmierne skupienie się na formalnych aspektach księgowania, a nie na ich sensie ekonomicznym. Dlatego kluczowe jest, aby księgowi regularnie analizowali swoje zestawienia w kontekście rzeczywistych operacji, a nie tylko na podstawie formalnych zapisów. Utrzymanie spójności danych w systemie księgowym wymaga również stosowania dobrych praktyk, takich jak audyty wewnętrzne oraz regularne szkolenia dla pracowników w celu zwiększenia ich świadomości na temat zasadności podwójnego zapisu.

Pytanie 30

Towary odebrane od odbiorcy w związku z uznaną reklamacją powinny być przyjęte do magazynu poprzez sporządzenie dowodu magazynowego o symbolu

A. PZ

B. RW

C. PW

D. MM

Odpowiedź PZ (przyjęcie zewnętrzne) jest poprawna, ponieważ odnosi się do procedury przyjmowania towarów, które wracają do magazynu z powodu uznanej reklamacji. W praktyce oznacza to, że towary, które zostały zwrócone przez odbiorcę na skutek stwierdzenia wad, są ponownie przyjmowane do stanu magazynowego. Dokument PZ jest kluczowym elementem, ponieważ potwierdza, że towar został przyjęty z powrotem, co jest istotne dla utrzymania dokładnych rejestrów zapasów oraz dla późniejszej analizy reklamacji. Zgodnie z standardami zarządzania magazynem, każda operacja związana z przyjęciem towarów do magazynu powinna być dokładnie dokumentowana, co pozwala na bieżące monitorowanie stanu zapasów oraz na zarządzanie jakością produktów. Na przykład, w przypadku prowadzenia działalności handlowej, każda reklamacja i zwrot powinny być rejestrowane w systemie, aby umożliwić analizę trendów oraz poprawę jakości.

Pytanie 31

Przeprowadzenie operacji gospodarczej WB – uzyskanie kredytu krótkoterminowego na rachunek bankowy spowoduje jakie zmiany?

A. w aktywach i pasywach, zmniejszając łączną sumę bilansową

B. tylko w pasywach, nie modyfikując sumy bilansowej

C. wyłącznie w aktywach, nie wpływając na sumę bilansową

D. w aktywach i pasywach, zwiększając łączną sumę bilansową

Odpowiedź wskazująca, że operacja gospodarcza związana z otrzymaniem kredytu krótkoterminowego na rachunek bankowy wpływa zarówno na aktywa, jak i pasywa, oraz zwiększa sumę bilansową, jest prawidłowa. Kredyt krótkoterminowy, będący formą zobowiązania, wpisuje się w pasywa firmy, co oznacza, że zwiększa wartość po stronie pasywów. Z drugiej strony, wpływa również na aktywa, ponieważ środki pieniężne z kredytu są dodawane do rachunku bankowego, co zwiększa zasoby finansowe firmy. W praktyce, takie operacje są zgodne z zasadami rachunkowości, które określają, że każda transakcja gospodarcza musi być rejestrowana w sposób równoważący zmiany w aktywach i pasywach, co pomaga w utrzymaniu równowagi bilansowej. Dla przykładu, jeśli firma XYZ otrzymuje kredyt w wysokości 50 000 zł, jej aktywa (środki pieniężne) wzrosną o tę samą kwotę, co spowoduje także wzrost zobowiązań (kredyt) o 50 000 zł, a zatem suma bilansowa firmy wzrośnie o tę kwotę. Ta zasada jest kluczowa w standardach rachunkowości, takich jak MSSF oraz krajowe regulacje, które kierują się podobnymi założeniami.

Pytanie 32

Obniżenie wartości wskaźnika ogólnego zadłużenia w kolejnych latach wskazuje na

A. zwiększenie finansowania aktywów firmy kapitałami zewnętrznymi

B. wzrost niezależności finansowej firmy

C. wzrost poziomu zadłużenia firmy

D. osłabienie niezależności finansowej firmy

Zwiększenie stopnia zadłużenia przedsiębiorstwa oraz osłabienie samodzielności finansowej są koncepcjami, które mogą wprowadzać w błąd w kontekście analizy wskaźników finansowych. W rzeczywistości, wzrost zadłużenia wskazuje na większą zależność firmy od zewnętrznych źródeł finansowania, co może prowadzić do większego ryzyka finansowego. W wielu przypadkach przedsiębiorstwa, które polegają na kapitałach obcych, mogą mieć trudności z regulowaniem swoich zobowiązań, zwłaszcza w niepewnych warunkach rynkowych. Niekiedy takie podejście prowadzi do nadmiernego ryzyka i zagrożenia płynności, co w dłuższej perspektywie osłabia ich pozycję na rynku. Ponadto, finansowanie majątku przedsiębiorstwa kapitałami obcymi niekoniecznie oznacza jego rozwój; może to być także strategia przetrwania w trudnych czasach. Warto również zauważyć, że wielu analityków podkreśla, iż wysoki poziom zadłużenia może ograniczać możliwości inwestycyjne firmy. Często przedsiębiorstwa z nadmiernym zadłużeniem mają trudności z pozyskiwaniem dodatkowych funduszy, ponieważ inwestorzy postrzegają je jako mniej stabilne. W związku z tym, błędne jest utożsamianie spadku ogólnego wskaźnika zadłużenia z osłabieniem samodzielności finansowej; w rzeczywistości jest to oznaka siły i zdrowia finansowego firmy.

Pytanie 33

Do jakiej kategorii zalicza się dodatnie różnice kursowe?

A. kosztów finansowych

B. zysków nadzwyczajnych

C. przychodów finansowych

D. strat nadzwyczajnych

Zrozumienie klasyfikacji różnic kursowych w kontekście rachunkowości jest kluczowe dla prawidłowego interpretowania sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Straty nadzwyczajne to zdarzenia, które są rzadkie oraz nieprzewidywalne, a ich wpływ na wyniki finansowe jest często jednorazowy i niepowtarzalny. Dodatnie różnice kursowe nie pasują do tej definicji, ponieważ są efektem normalnej działalności biznesowej, a nie incydentów losowych. Przy klasyfikacji zysków nadzwyczajnych również dochodzi do błędu, gdyż te dotyczą sytuacji, które nie są związane z regularną działalnością operacyjną firmy. Dodatnie różnice kursowe wynikają z codziennych zobowiązań i należności, a nie z wyjątkowych okoliczności. Koszty finansowe zaś odnoszą się do wydatków związanych z obsługą zobowiązań, takich jak odsetki od kredytów, a nie przychodów ze zysków. To niesłuszne przypisanie różnic kursowych do kosztów finansowych może prowadzić do zniekształcenia analizy rentowności. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe rozumienie, iż różnice kursowe są elementem strat lub wydatków, zamiast przychodów, co wprowadza w błąd i może rzutować na decyzje inwestycyjne oraz oceny finansowe przedsiębiorstwa. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi kategoriami oraz właściwie klasyfikować różnice kursowe według ich rzeczywistego wpływu na wyniki finansowe.

Pytanie 34

Pożyczkę udzieloną innej jednostce, na czas sześciu miesięcy, klasyfikuje się w bilansie jako

A. inwestycje krótkoterminowe

B. należności krótkoterminowe

C. należności długoterminowe

D. zobowiązania krótkoterminowe

Wybór odpowiedzi dotyczących należności długoterminowych jest błędny, ponieważ odnosi się do aktywów, które nie będą spłacone w ciągu najbliższego roku. W przypadku pożyczki udzielonej na okres pół roku, klasyfikowanie jej jako należności długoterminowej byłoby niewłaściwe, gdyż uniemożliwiłoby to właściwe odzwierciedlenie sytuacji finansowej jednostki. Ponadto, inwestycje krótkoterminowe nie powinny być mylone z zobowiązaniami krótkoterminowymi, które dotyczą zobowiązań finansowych jednostki. Zobowiązania krótkoterminowe odnoszą się do kwot, które firma musi uregulować w ciągu 12 miesięcy, co również wyklucza klasyfikację pożyczki jako tego typu zobowiązania. Kolejnym błędem jest mylenie pożyczki z innymi instrumentami finansowymi, co może prowadzić do nieprawidłowości w raportowaniu finansowym. Właściwe zrozumienie klasyfikacji aktywów i pasywów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz prawidłowego sporządzania sprawozdań finansowych zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości. W praktyce, aby uniknąć tych błędów, warto regularnie przeglądać swoje procedury księgowe oraz stosować się do najlepszych praktyk w zakresie zarządzania aktywami.

Pytanie 35

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli, oblicz wskaźnik ogólnego zadłużenia.

Wybrane pozycje z bilansu	Wartość w zł
Zobowiązania ogółem	600 000,00
Aktywa ogółem	1 000 000,00
Kapitał własny	400 000,00

A. 40%

B. 167%

C. 250%

D. 60%

Wskaźnik ogólnego zadłużenia, wynoszący 60%, jest kluczowym wskaźnikiem finansowym, który ilustruje, w jakim stopniu aktywa przedsiębiorstwa są finansowane poprzez zobowiązania. Wartość ta informuje inwestorów i analityków o ryzyku związanym z zadłużeniem firmy. W przypadku, gdy 60% aktywów pochodzi z zobowiązań, oznacza to, że na każde 100 zł aktywów, 60 zł jest sfinansowane długiem. Taki poziom zadłużenia może być uznawany za zdrowy, zwłaszcza w branżach, gdzie dźwignia finansowa jest powszechnie stosowana. Przykładowo, w branży budowlanej, wyższy wskaźnik zadłużenia może być normą ze względu na wysokie koszty początkowe projektów. Standardy branżowe sugerują, że wskaźnik ogólnego zadłużenia w wysokości 60% może być akceptowalny, a nawet korzystny, pod warunkiem, że firma ma stabilne przepływy pieniężne, które pozwalają na regularną obsługę długów. Dodatkowo, warto monitorować zmiany w tym wskaźniku, aby szybko reagować na zmniejszenie się rentowności, co może prowadzić do problemów z płynnością finansową.

Pytanie 36

W firmie przyjęto do magazynu wyroby gotowe "X" na podstawie poniższych dokumentów księgowych:
Pw nr 1 600 sztuk po 5 zł = 3 000 zł
Pw nr 2 400 sztuk po 6 zł = 2 400 zł
Zgodnie z Wz nr 1 wydano z magazynu 500 sztuk wyrobów gotowych "X". Jaką wartość ma rozchód wyrobów gotowych "X" wyznaczoną metodą LIFO?

A. 2 400 zł

B. 2 900 zł

C. 3 000 zł

D. 2 500 zł

Wartość rozchodu wyrobów gotowych 'X' wycenionego metodą LIFO (Last In, First Out) wynosi 2 900 zł. Metoda LIFO zakłada, że z magazynu jako pierwsze są wydawane najnowsze pozycje. W tym przypadku mamy dwa dowody księgowe: Pw nr 1, gdzie przyjęto 600 sztuk po 5 zł, oraz Pw nr 2, gdzie przyjęto 400 sztuk po 6 zł. Łącznie w magazynie mamy 1 000 sztuk wyrobów gotowych 'X'. Gdy wydajemy 500 sztuk, najpierw zostaną one pobrane z Pw nr 2, czyli z ostatniej dostawy. Z tej dostawy wydane zostanie 400 sztuk po 6 zł, co daje 2 400 zł. Pozostałe 100 sztuk zostanie pobrane z Pw nr 1, czyli 100 sztuk po 5 zł, co dodaje 500 zł. Łączna wartość rozchodu wynosi zatem 2 400 zł + 500 zł = 2 900 zł. Zastosowanie metody LIFO jest szczególnie korzystne w sytuacjach, gdy ceny surowców lub wyrobów mogą rosnąć, co pozwala na obniżenie podatków dochodowych.

Pytanie 37

Której kategorii dotyczy wartość netto zlikwidowanych środków trwałych?

A. strat nadzwyczajnych

B. pozostałych przychodów operacyjnych

C. zysków nadzwyczajnych

D. pozostałych kosztów operacyjnych

Wartość netto zlikwidowanych środków trwałych zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych, ponieważ oznacza to, że firma ponosi koszty związane z usunięciem środków trwałych, które przestały być użyteczne. Wartość netto to różnica między wartością księgową danego środka a jego wartością likwidacyjną. W praktyce oznacza to, że gdy przedsiębiorstwo likwiduje maszynę lub inny środek trwały, która już nie przynosi zysków, ponosi koszty, które są księgowane jako pozostałe koszty operacyjne w rachunku zysków i strat. Przykładowo, firma produkująca meble może zdecydować o likwidacji maszyny, która uległa awarii i nie ma sensu jej naprawiać. Koszt tej likwidacji, po odliczeniu ewentualnych przychodów z jej sprzedaży, będzie klasyfikowany jako pozostały koszt operacyjny. Tego rodzaju praktyki są zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które nakładają obowiązek rzetelnego raportowania kosztów, by odzwierciedlić rzeczywistą sytuację finansową przedsiębiorstwa.

Pytanie 38

Kapitały własne w bilansie przedstawiane są według wartości

A. nominalnej

B. godziwej

C. początkowej

D. rynkowej

Ujmowanie kapitałów własnych w bilansie według wartości początkowej, godziwej czy rynkowej wprowadza istotne nieporozumienia dotyczące zasadności i dokładności sprawozdawczości finansowej. Wartość początkowa odnosi się do kosztów poniesionych na nabycie aktywów, co nie jest odpowiednie dla kapitałów własnych, ponieważ te nie są nabywane w tradycyjny sposób, lecz generowane poprzez emisję akcji. Ujmowanie kapitałów własnych według wartości godziwej może prowadzić do niestabilności w raportach finansowych, gdyż wartość godziwa jest zmienna i zależy od aktualnych warunków rynkowych, co może zniekształcać rzeczywisty obraz kapitału spółki. Wartość rynkowa, która również może się zmieniać, nie odzwierciedla rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, a bardziej spekulacyjny aspekt jego wyceny. Te podejścia mogą prowadzić do uzyskiwania wprowadzających w błąd informacji, co jest niezgodne z zasadami rzetelności i przejrzystości określonymi przez standardy rachunkowości. Kluczowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że zmienne wartości rynkowe i godziwe są lepszym odzwierciedleniem rzeczywistej wartości kapitałów własnych, podczas gdy normy rachunkowości preferują stabilność i przewidywalność, jakie oferuje wartość nominalna.

Pytanie 39

Na podstawie danych w tabeli oblicz udział kapitałów własnych w sumie bilansowej.

Struktura pasywów przedsiębiorstwa

Pozycja pasywów	Kwota w zł
Kapitał zakładowy	700 000,00
Kapitał zapasowy	100 000,00
Zobowiązania długoterminowe	90 000,00
Zobowiązania krótkoterminowe	110 000,00

A. 29%

B. 80%

C. 63%

D. 37%

Aby zrozumieć, dlaczego udział kapitałów własnych w sumie bilansowej wynosi 80%, należy przyjrzeć się dokładnie zarówno definicjom kapitałów własnych, jak i sumy bilansowej. Kapitały własne to środki finansowe, które należą do właścicieli firmy i są wykorzystywane do finansowania jej działalności. Zawierają one kapitał zakładowy oraz kapitał zapasowy, a ich suma odzwierciedla wartość, jaką firma wytworzyła dla swoich właścicieli. Z kolei suma bilansowa to całkowita wartość aktywów firmy, która jest równa sumie kapitałów własnych i zobowiązań. Przykładowo, jeśli kapitały własne wynoszą 800 000 zł, a suma zobowiązań to 200 000 zł, suma bilansowa wynosi 1 000 000 zł. Obliczając udział kapitałów własnych, dzielimy 800 000 zł przez 1 000 000 zł, co daje nam 0,8 lub 80%. Taki poziom kapitałów własnych wskazuje na solidność finansową przedsiębiorstwa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania finansami.

Pytanie 40

Realizacja czeku rozrachunkowego zagranicznego w banku stanowi operację

A. aktywną i pasywną, zwiększającą saldo bilansowe

B. aktywną i pasywną, zmniejszającą saldo bilansowe

C. aktywną

D. pasywną

Wybór odpowiedzi wskazujących na operacje pasywne oraz aktywno-pasywne w kontekście realizacji czeku rozrachunkowego obcego może wynikać z nieporozumienia dotyczącego definicji tych operacji. Operacje pasywne obejmują transakcje, które wpływają na źródła finansowania, takie jak zaciąganie zobowiązań lub emisja akcji, co nie ma miejsca w przypadku realizacji czeku. Z kolei określenie operacji jako aktywno-pasywnej sugeruje, że jednocześnie następuje zmiana zarówno w aktywach, jak i pasywach, co w przypadku realizacji czeku nie jest adekwatne. Operacja ta prowadzi do zwiększenia aktywów banku poprzez przyjęcie gotówki, jednak nie wpływa na zobowiązania banku w tym samym czasie w sposób, który mógłby prowadzić do zmiany jego pasywów. Zrozumienie funkcji czeków w systemie bankowym wymaga znajomości mechanizmów płatności oraz wpływu tych mechanizmów na bilans jednostki. Typowym błędem jest mylenie operacji, które są jedynie rejestracją transferu gotówki z operacjami, które obciążają pasywa. Realizacja czeku kończy się na poziomie aktywów, co jest zgodne z klasyfikacją operacji bankowych i ich wpływem na sprawozdania finansowe. Dlatego nieprawidłowe jest myślenie, że operacja ta może być klasyfikowana jako pasywna czy aktywno-pasywna, co pokazuje, jak ważne jest precyzyjne rozumienie terminologii księgowej i finansowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej