Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 6 kwietnia 2025 12:22
Data zakończenia: 6 kwietnia 2025 12:32

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Różnice występujące pomiędzy poszczególnymi osobnikami tego samego gatunku, spowodowane zmianami w kodzie genetycznym, określa się mianem

A. zmiennością genetyczną

B. odziedziczalnością

C. rekombinacją

D. postępem hodowlanym

Rekombinacja, odziedziczalność oraz postęp hodowlany to terminy, które odnoszą się do różnych aspektów biologii i genetyki, ale nie opisują różnic pomiędzy osobnikami w obrębie tego samego gatunku spowodowanych zmiennością genetyczną. Rekombinacja odnosi się do procesu, w którym dochodzi do mieszania materiału genetycznego podczas rozmnażania płciowego, co prowadzi do powstania nowych kombinacji genów, jednak nie wyjaśnia, dlaczego poszczególne osobniki mogą różnić się cechami fenotypowymi. Odziedziczalność to miara tego, w jakim stopniu cechy są przekazywane z pokolenia na pokolenie, co może wpływać na zmienność, ale nie definiuje jej samej. Postęp hodowlany odnosi się do ulepszania cech roślin i zwierząt poprzez selekcję, co może być skutkiem wiedzy o zmienności genetycznej, ale nie jest jej synonimem. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie tych pojęć, co prowadzi do mylnego wniosku, że wszystkie różnice w cechach można wyjaśnić jedynie poprzez procesy hodowlane czy dziedziczenie, podczas gdy zmienność genetyczna jest głównym czynnikiem, który umożliwia te różnice na poziomie genotypu.

Pytanie 2

Najlepszym czasem na unasiennianie krów jest druga część fazy rujowej oraz początek fazy porujowej, to znaczy w okresie od 12 do 24 godziny od początku rui. W jakim przedziale czasowym powinien być przeprowadzony zabieg unasienniania, jeżeli rui właściwa rozpoczęła się około 5 rano?

A. W godzinach od 8 do 20

B. W godzinach od 17 do 5

C. W godzinach od 12 do 24

D. W godzinach od 15 do 3

Odpowiedź między 17 a 5 jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na okres unoszenia, który jest kluczowy dla skutecznego unasienniania krów. Proces rui u krów trwa zazwyczaj około 18-24 godzin, a optymalnym czasem na przeprowadzenie inseminacji jest okres od 12 do 24 godzin po rozpoczęciu rui. W przypadku, gdy początek rui miał miejsce o 5 rano, zabieg unoszenia powinien być przeprowadzony między 17 a 5, co obejmuje kluczowy czas dla inseminacji. Realizacja zabiegu w tym czasie zwiększa prawdopodobieństwo zapłodnienia, co zostało potwierdzone przez badania w dziedzinie zootechniki. W praktyce, aby maksymalizować szanse na sukces, hodowcy często dokumentują cykle rujowe swoich krów, co pozwala na precyzyjne planowanie zabiegów. Warto również pamiętać, że temperatura, stres oraz zdrowie bydła mają wpływ na efektywność tego procesu, dlatego tak ważne jest obserwowanie i odpowiednie reagowanie na sygnały wskazujące na ruję.

Pytanie 3

Używanie ziemniaków zazieleniałych lub skiełkowanych w diecie świń jest zabronione z powodu ich toksycznego działania

A. ligniny

B. fitazy

C. metioniny

D. solaniny

Zazielenione lub skiełkowane ziemniaki zawierają substancję chemiczną znaną jako solanina, która jest toksyczna dla zwierząt, w tym świń. Solanina jest glikoalkaloidem, który powstaje w ziemniakach w wyniku działania światła na skrobię, co prowadzi do jej konwersji w toksyczne związki. Wysokie stężenia solaniny mogą powodować objawy zatrucia, takie jak wymioty, biegunka, problemy z układem nerwowym oraz silny ból brzucha. Ponadto, jej obecność w diecie trzody chlewnej może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz obniżenia ich wydajności produkcyjnej. Dlatego zaleca się, aby przed podaniem ziemniaków świń należy upewnić się, że są one wolne od skiełkowania i zazielenienia. Praktyki rolnicze obejmują świadome wybieranie odmian ziemniaków o niskiej zawartości solaniny oraz stosowanie przechowywania, które ogranicza ekspozycję na światło, co zapobiega powstawaniu szkodliwych substancji.

Pytanie 4

Aby zabezpieczyć budynek inwentarski przed gryzoniami, postanowiono umieścić stacje deratyzacyjne co 20 m. Ile takich stacji należy zamontować w zewnętrznej części chlewni, której długość wynosi 72 m, a szerokość 18 m?

A. 9 stacji

B. 16 stacji

C. 12 stacji

D. 5 stacji

Prawidłowa odpowiedź wynika z obliczenia liczby stacji deratyzacyjnych potrzebnych do ochrony zewnętrznej strefy chlewni. W pierwszej kolejności obliczamy obwód strefy zewnętrznej chlewni, która ma długość 72 m i szerokość 18 m. W tym przypadku, aby określić, ile stacji należy ustawić wzdłuż obwodu, przyjmujemy, że stacje są rozmieszczone co 20 m. Obwód można obliczyć jako: 2 * (72 + 18) = 180 m. Następnie dzielimy całkowitą długość obwodu przez odległość pomiędzy stacjami: 180 m / 20 m = 9. Oznacza to, że aby skutecznie zabezpieczyć cały obszar przed gryzoniami, należy ustawić 9 stacji deratyzacyjnych. Jest to zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania szkodnikami, które zalecają rozmieszczanie stacji w regularnych odstępach, aby zapewnić efektywną kontrolę nad populacją gryzoni.

Pytanie 5

Jakie jest przeznaczenie stosowania ziarna owsa w żywieniu tryków w okresie przed stanówką?

A. Pomoc w trawieniu pokarmów

B. Zagwarantowania im poczucia sytości

C. Zwiększenia jakości ich nasienia

D. Poprawienia jakości ich wełny

Zarządzanie żywieniem tryków wymaga zrozumienia różnych aspektów ich diety i wpływu, jaki ma ona na organizmy zwierząt. Stosowanie owsa w celu zapewnienia uczucia sytości jest mylnym podejściem, ponieważ owies, mimo że jest pożywny, powinien być stosowany w kontekście jego wpływu na jakość nasienia, a nie jako jedyne źródło sytości. Owies nie jest także głównym składnikiem wspomagającym trawienie; chociaż zawiera błonnik, to jego rola w kontekście poprawy jakości nasienia jest znacznie bardziej istotna. Z kolei twierdzenie, że owies poprawia jakość wełny tryków, jest również nieprecyzyjne, ponieważ jakość wełny zależy głównie od genetyki zwierząt oraz ich ogólnego stanu zdrowia, a nie bezpośrednio od składników diety, takich jak owies. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków często wynikają z uproszczeń w postrzeganiu diety i jej roli w hodowli. Zamiast skupiać się tylko na jednym aspekcie, jakim jest sytość, hodowcy powinni rozważać złożoność żywienia, uwzględniając potrzeby odżywcze związane z rozrodu i zdrowiem zwierząt. Dlatego ważne jest, aby podczas planowania diety tryków kierować się kompleksowym podejściem, które uwzględnia ich specyficzne potrzeby żywieniowe oraz cele hodowlane.

Pytanie 6

Produkcja którego surowca pochodzenia zwierzęcego wykorzystuje programy świetlne?

A. wełny.

B. mleka.

C. mięsa.

D. jaj.

Programy świetlne w produkcji jaj mają kluczowe znaczenie dla stymulacji wydajności ptaków oraz poprawy jakości ich jaj. Użycie sztucznego oświetlenia pozwala na kontrolę cyklu świetlno-temperaturowego, co z kolei wpływa na hormonalną regulację produkcji jaj. Na przykład, większość kur niosek potrzebuje około 14-16 godzin światła dziennie, aby maksymalizować produkcję jaj. Umożliwia to zwiększenie ilości jaj składanych przez ptaki, co jest szczególnie ważne w intensywnych systemach hodowlanych. Standardy branżowe, takie jak te określone przez European Food Safety Authority (EFSA), zalecają, aby systemy oświetleniowe były dostosowane do naturalnych cykli, co sprzyja dobrostanowi zwierząt. Dobrze zaplanowane programy świetlne mogą także redukować stres u ptaków, co wpływa na ich zdrowie i ogólną wydajność w hodowli.

Pytanie 7

Która rasa owiec jest klasyfikowana jako plenna?

A. Owcę nizinną polską

B. Owcę kamieniecką

C. Owcę fińską

D. Polską owcę długowełnistą

Polska owca nizinna, owca kamieniecka oraz polska owca długowełnista są rasami, które nie wykazują cech plennych, występujących w owcy fińskiej. Polska owca nizinna, chociaż dobrze dostosowana do warunków krajowych, charakteryzuje się ograniczoną płodnością w porównaniu z rasami plennościowymi. W praktyce, hodowcy tej rasy mogą zauważyć mniejsze przyrosty liczby jagniąt, co wpływa na ogólną efektywność produkcji. Owca kamieniecka, znana z produkcji wysokiej jakości wełny, nie jest typowa dla hodowli nastawionej na dużą liczbę miotów, co również ogranicza jej przydatność w systemach intensywnej produkcji. Natomiast polska owca długowełnista, chociaż ceniona za swoje wełniane właściwości, również nie osiąga takich wskaźników płodności jak owca fińska. Często hodowcy mogą mylnie oceniać te rasy w kontekście ich wydajności reprodukcyjnej, co prowadzi do błędnych wniosków o ich opłacalności w produkcji. Niezrozumienie różnic między rasami i ich specyfiką może skutkować stratami ekonomicznymi oraz nieefektywnym zarządzaniem stadem. Dlatego istotne jest, aby hodowcy byli świadomi cech reprodukcyjnych różnych ras i dostosowywali swoje strategie hodowlane do wybranych celów produkcyjnych, co pozwoli na maksymalizację efektywności i rentowności gospodarstwa.

Pytanie 8

Jaką średnią liczba owiec przebywa w ciągu roku w różnych grupach technologicznych?

A. bilans zwierząt

B. przelotowość

C. stan średnioroczny

D. obrót stada

Stan średnioroczny to taki ważny wskaźnik, który pokazuje średnią ilość owiec w określonym czasie, najczęściej w ciągu roku. Dzięki temu łatwiej jest zarządzać stadem, bo można lepiej planować, ile paszy i miejsca potrzeba, a także zorganizować opiekę weterynaryjną. Na przykład w dużych hodowlach owiec, dokładne ścisłe obliczenia średniorocznego stanu owiec pomagają w planowaniu cykli produkcyjnych, co ma duży wpływ na zyski gospodarstwa. Warto pamiętać, że hodowcy powinni na bieżąco śledzić stan owiec, by dostosować swoje działania do zmieniających się warunków i potrzeb stada. Z mojego doświadczenia, można obliczyć stan średnioroczny na podstawie różnych danych z różnych okresów, co pozwala na lepszą analizę trendów w hodowli.

Pytanie 9

Ruja występuje najczęściej dwa razy w ciągu roku (na wiosnę i na jesień)?

A. u królicy

B. u suki

C. u maciorki

D. u lochy

U maciorki, lochy i królicy cykl reprodukcyjny oraz czas rui różnią się znacząco od tego, co obserwujemy u suk. Maciorki, czyli samice szczurów, nie mają wyraźnie zdefiniowanego cyklu rui, a ich reprodukcja jest regulowana przez bodźce środowiskowe. W przypadku loch, samice świń mają cykle rui z częstością około 21 dni, co nie odpowiada wzorcom obserwowanym u suk. Lochy mogą mieć kilka rui w ciągu roku, ale ich cykl jest bardziej regularny i nie ogranicza się do dwóch określonych pór roku, jak u suk. Z kolei króliczki mają cykl rui, który jest praktycznie ciągły przez cały rok, co oznacza, że samice mogą być gotowe do krycia przez większość czasu. Te różnice w cyklach rui mogą prowadzić do mylnych przekonań, jeśli nie są jasno zrozumiane. Zrozumienie specyfiki cykli reprodukcyjnych różnych gatunków jest niezbędne dla odpowiedniej hodowli i opieki weterynaryjnej. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce pozwala na lepsze zarządzanie rozmnażaniem zwierząt i zwiększenie dobrostanu. Błędy w interpretacji cykli rui mogą prowadzić do nieodpowiedniego planowania krycia oraz potencjalnych problemów zdrowotnych, co podkreśla znaczenie dokładnej wiedzy w tym obszarze.

Pytanie 10

Pies powinien mieć nieprzerwany dostęp do

A. wody

B. warzyw

C. mleka

D. kości

Woda jest podstawowym składnikiem diety psa i powinna być dostępna dla niego przez cały czas. Utrzymanie odpowiedniego poziomu nawodnienia jest kluczowe dla zdrowia i dobrego samopoczucia zwierzęcia. Pies, podobnie jak inne ssaki, składa się w około 60-70% z wody, więc jej niedobór może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak odwodnienie, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci. Pies potrzebuje świeżej wody, aby wspierać procesy metaboliczne, regulację temperatury ciała oraz prawidłowe funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Zaleca się, aby codziennie zmieniać wodę w misce, aby zapewnić jej świeżość i czystość. Ponadto, w przypadku aktywnych psów lub w gorące dni, zapotrzebowanie na wodę może znacznie wzrosnąć, co należy uwzględnić w codziennej opiece nad zwierzęciem. Prawidłowe nawodnienie jest zatem kluczowym elementem odpowiedzialnej hodowli i opieki nad psem, zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi.

Pytanie 11

Gdzie występuje kość krucza?

A. u psów

B. u koni

C. u bydła

D. u kur

Kość krucza, znana także jako kość krucza ptasiej, występuje u kur i jest kluczowym elementem układu kostnego tych ptaków. Jest to specyficzna struktura, która pełni istotne funkcje związane z biomechaniką, umożliwiając ptakom efektywne poruszanie się oraz latanie. U kur, kość krucza jest szczególnie ważna w kontekście ich zdolności do skakania oraz poruszania skrzydłami. W praktyce, zrozumienie anatomii kości kruczej ma zastosowanie w hodowli kur, zwłaszcza w kontekście poprawy ich wydajności produkcyjnej oraz zdrowia. Dodatkowo, w badaniach naukowych i weterynaryjnych, kość krucza stanowi ważny punkt odniesienia w analizie rozwoju oraz ewolucji ptaków. W środowisku hodowlanym, znajomość anatomicznych aspektów kości kruczej pozwala na lepszą diagnostykę oraz leczenie schorzeń związanych z układem ruchu u kur.

Pytanie 12

Pierwszy zabieg sztucznego unasienniania jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej przeprowadza się po osiągnięciu masy ciała

A. 400 kg i kondycji 3,25 - 3,5 punktów BCS

B. 450 kg i kondycji 4,50 - 5,0 punktów BCS

C. 500 kg i kondycji 3,75 - 4,0 punktów BCS

D. 300 kg i kondycji 2,25 - 2,5 punktów BCS

Odpowiedzi sugerujące, że do pierwszego zabiegu sztucznego unasienniania wymagane są inne niż podane parametry masy ciała i kondycji BCS, mogą wskazywać na pewne nieporozumienia związane z dojrzałością płciową i zdrowiem jałówek. Na przykład, 300 kg masy ciała jest zbyt niską wartością dla jałówek rasy holsztyńsko-fryzyjskiej, które osiągają dojrzałość płciową w momencie, gdy masa ciała wynosi około 400 kg. Przygotowanie do inseminacji przed uzyskaniem odpowiedniej masy ciała może skutkować niską skutecznością inseminacji oraz problemami zdrowotnymi w przyszłości. Również podane wartości kondycji BCS na poziomie 2,25 - 2,5 są niewystarczające; taki wynik wskazuje na zbyt niską kondycję, co może prowadzić do problemów z reprodukcją. Z kolei 450 kg masy ciała i kondycja 4,50 - 5,0 mogą być zbyt wysokie, co w praktyce prowadzi do ryzyka nadwagi, a w konsekwencji do problemów z płodnością. Właściwe podejście do przygotowania jałówki do inseminacji powinno uwzględniać zarówno odpowiednią masę ciała, jak i kondycję, aby zapewnić jej zdrowie i zdolność do reprodukcji. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie masy ciała i kondycji, co pozwala na dostosowanie żywienia oraz prowadzenie odpowiednich działań hodowlanych.

Pytanie 13

Pierwszym segmentem jelita cienkiego jest

A. dwunastnica

B. jelito biodrowe

C. jelito czcze

D. okrężnica

Jelito czcze, okrężnica oraz jelito biodrowe, mimo iż są to elementy układu pokarmowego, nie pełnią roli pierwszego odcinka jelita cienkiego. Jelito czcze, będące kolejnym segmentem jelita cienkiego po dwunastnicy, odpowiedzialne jest za dalsze wchłanianie składników odżywczych oraz wody, ale nie jest pierwszym odcinkiem. Okrężnica to część jelita grubego, która ma zupełnie inną funkcję, koncentrującą się na wchłanianiu wody oraz formowaniu stolca. Jelito biodrowe, jako końcowa część jelita cienkiego, również nie jest miejscem, gdzie rozpoczyna się proces trawienia. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieznajomość anatomii jelit oraz ich funkcji, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich roli. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest niezbędne w kontekście diagnostyki medycznej oraz w praktyce klinicznej. Wiedza na temat sekwencji i funkcji poszczególnych odcinków jelita jest fundamentem, na którym buduje się dalszą wiedzę o zdrowiu układu pokarmowego oraz jego zaburzeniach.

Pytanie 14

Osoba oferująca usługi związane z sztucznym unasiennianiem powinna korzystać z nasienia od reproduktorów

A. z określoną wartością użytkową

B. których samodzielnie pobiera i ocenia nasienie

C. dla których prowadzi rejestr hodowlany

D. spełniających wymagania ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich

Odpowiedź, która mówi, że podmiot, który zajmuje się sztucznym unasiennianiem, musi korzystać z nasienia, które spełnia normy ustawy o hodowli i rozrodzie zwierząt, jest całkiem trafna. Ta ustawa określa minimalne standardy, które są ważne dla jakości i bezpieczeństwa tego nasienia. Przykładowo, nasienie musi pochodzić od zdrowych zwierząt, które miały badania weterynaryjne, a także muszą mieć odpowiednią wartość użytkową. W praktyce hodowcy muszą dbać o porządną dokumentację zdrowotną i wydajności reproduktorów. Przestrzeganie tych norm wpływa nie tylko na skuteczność unoszenia, ale też na zdrowie całego stada. Dobre praktyki w branży podkreślają, jak istotne jest korzystanie z nasienia od certyfikowanych reproduktorów, bo to poprawia genetykę i wydajność zwierząt. Ustawa służy także do ochrony interesów zarówno producentów, jak i konsumentów, bo zapewnia, że usługi sztucznego unasienniania są świadczone z profesjonalizmem i zgodnie z przepisami.

Pytanie 15

Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?

A. Ziarno owsa

B. Nasiona bobiku

C. Nasiona rzepaku

D. Siemię lniane

Ziarno owsa jest jedną z najczęściej stosowanych pasz w ostatnim okresie tuczu gęsi ze względu na swoje korzystne właściwości odżywcze oraz energetyczne. Owies charakteryzuje się wysoką zawartością błonnika, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego ptaków. Dodatkowo, owies jest źródłem dobrze przyswajalnych węglowodanów, a także białka roślinnego, co przekłada się na zdrowy przyrost masy ciała gęsi. Praktyczne zastosowanie owsa w diecie gęsi polega na jego podawaniu w formie całych ziaren lub jako składnika mieszanki paszowej, co pozwala na lepsze wykorzystanie jego wartości odżywczych. W branży drobiarskiej zaleca się stosowanie owsa w połączeniu z innymi składnikami, takimi jak białko sojowe czy śruty zbożowe, w celu zapewnienia zbilansowanej diety. Warto również zauważyć, że owies ma korzystny wpływ na jakość mięsa, co jest istotne z perspektywy rynku i oczekiwań konsumentów.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Trzeci palec jest najbardziej odległą częścią kończyn

A. kotów

B. owiec

C. psów

D. koni

Odpowiedź "koni" jest trafna, bo ten trzeci palec to ich najdalszy palec, który nazywamy kopytem. Konie to zwierzęta, które muszą biegać szybko, więc ich kończyny zmieniły się w trakcie ewolucji, przez co mają tylko jeden palec. To jest fajne, bo dzięki temu lepiej przystosowują się do życia tam, gdzie szybkość i wytrzymałość są kluczowe. Warto wiedzieć, jak zbudowane są kończyny koni, bo to ma ogromne znaczenie w weterynarii i hodowli. Dobre zadbanie o kopyta jest niezbędne, żeby konie były zdrowe i mogły dobrze sprawować się w sporcie czy na farmie. Znajomość anatomii ich palców pomaga też unikać kontuzji, takich jak kulawizny czy różne problemy z kopytami.

Pytanie 18

Określ właściwą powierzchnię okien dla pomieszczenia inwentarskiego o powierzchni 120 m², przy założeniu, że wymagany stosunek powierzchni okien do podłogi wynosi 1:15?

A. 10 m2

B. 15 m2

C. 8 m2

D. 12 m2

Wybór błędnych wartości dla powierzchni okien w pomieszczeniu inwentarskim często wynika z nieprawidłowego zrozumienia wymagań dotyczących wentylacji i naturalnego doświetlenia. Powierzchnie 10 m², 12 m² i 15 m² nie spełniają wymogu proporcji 1:15, co może prowadzić do problemów z jakością powietrza oraz warunkami życia zwierząt. Zbyt mała powierzchnia okien (np. 10 m²) w porównaniu do podłogi nie zapewni wystarczającej wymiany powietrza, co jest kluczowe w hodowli zwierząt. W przypadku zbyt dużych okien (np. 12 m² lub 15 m²) może dojść do nadmiernego nasłonecznienia, co z kolei prowadzi do przegrzewania pomieszczeń, szczególnie w cieplejszych miesiącach, co jest niepożądane dla zdrowia zwierząt. Właściwe obliczenie powierzchni okien powinno uwzględniać również lokalizację pomieszczenia w kontekście kierunku światła słonecznego oraz możliwości jego zaciemnienia, co jest ważne dla utrzymania komfortu termicznego. Błędy w kalkulacjach mogą wynikać z nieuwzględnienia specyfiki hodowli oraz nieprzestrzegania norm i standardów dotyczących budowy takich obiektów. Dlatego tak istotne jest stosowanie się do wytycznych określających minimalne wymagania dotyczące powierzchni okien w obiektach inwentarskich.

Pytanie 19

Zwierzęta wykorzystywane do rozrodu, dobrze odżywione, lecz niezbyt otyłe, o wyglądzie typowym dla zdrowych osobników, prezentują kondycję

A. wystawową

B. opasową

C. hodowlaną

D. rozrodczą

Odpowiedź hodowlana jest na pewno dobra, bo dotyczy zwierząt, które są w świetnej kondycji, dobrze odżywione, ale nie za grube. To kluczowe, żeby były zdrowe i mogły się rozmnażać. W hodowli chodzi o to, żeby zwierzęta miały najlepszy stan fizyczny, co pomaga w ich wydajności i zdrowiu. W praktyce to znaczy, że powinniśmy wybierać odpowiednie pasze i dobrze planować ich dietę, żeby miały idealną wagę i zdrowie, co przekłada się na jakość potomstwa. Myślę, że hodowcy powinni regularnie sprawdzać stan zdrowia zwierząt, bo to wpisuje się w te najlepsze praktyki, które są zgodne z przepisami i standardami w branży. Utrzymywanie zwierząt w dobrej kondycji ma naprawdę duże znaczenie dla wyników w hodowli, co jest ważne z ekonomicznego punktu widzenia.

Pytanie 20

Która z pasz zalicza się do tych o wysokiej zawartości białka?

A. Wysłodki buraczane

B. Kiszonka z kukurydzy

C. Śruta jęczmienna

D. Śruta poekstrakcyjna rzepakowa

Odpowiedzi na pytanie dotyczące składników pasz mogą prowadzić do pewnych nieporozumień, szczególnie w kontekście klasyfikacji ich wartości odżywczej. Wysłodki buraczane, często stosowane w paszach dla zwierząt, mają stosunkowo niską zawartość białka, wynoszącą zazwyczaj około 8-10%. Ich główną zaletą jest wysoka zawartość włókna, co czyni je bardziej odpowiednimi jako składnik pasz wspomagających trawienie, a nie jako źródło białka. Również śruta jęczmienna, mimo że jest stosunkowo bogata w składniki odżywcze, nie osiąga poziomu białka porównywalnego z wysokobiałkowymi śrutami, z przeciętną zawartością białka wynoszącą 12-14%. Kiszonka z kukurydzy, będąca głównie źródłem energii, również nie zalicza się do pasz wysokobiałkowych, a jej zawartość białka oscyluje wokół 7-8%. Typowe błędy w ocenie wartości odżywczej tych pasz wynikają z nieuwzględnienia ich zawartości białka oraz ich funkcji w diecie zwierząt. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze składników pasz stosować się do zasad bilansowania diety, które uwzględniają nie tylko ilość białka, ale również inne składniki odżywcze oraz ich proporcje, co jest kluczowe dla zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych.

Pytanie 21

Optymalnym momentem na unasienienie krowy jest

A. 6-12 godz. przed rują

B. pierwsza połowa rui

C. druga połowa rui

D. 24 godz. po rui

Najdogodniejszym terminem do unasienienia krowy jest rzeczywiście druga połowa rui, co wynika z biologii reprodukcyjnej bydła. W tym okresie komórki jajowe są już uwolnione z jajników i gotowe do zapłodnienia, co zwiększa szanse na zajście w ciążę. W praktyce, zaleca się przeprowadzenie inseminacji w czasie od 12 do 18 godzin po pierwszych objawach rui, zwłaszcza w jej drugiej połowie. Dobre praktyki sugerują, aby monitorować zachowanie zwierząt oraz ich objawy rui, takie jak skakanie na inne krowy czy wzmożona aktywność. Dodatkowo, warto korzystać z narzędzi takich jak detektory rui czy aplikacje mobilne, które wspomagają hodowców w śledzeniu cykli rui. Zastosowanie takiej wiedzy przyczynia się do efektywności produkcji mleka oraz poprawy wskaźników reprodukcyjnych w stadzie, co jest kluczowe dla rentowności gospodarstw rolnych.

Pytanie 22

Uzupełnienie niedoboru białka ogólnego w diecie przeżuwaczy najlepiej zapewnia zielonka

A. z trawy łąkowej

B. z lucerny

C. z kukurydzy

D. ze słonecznika

Wybór niewłaściwego źródła białka w diecie przeżuwaczy może prowadzić do poważnych niedoborów pokarmowych. Słonecznik, chociaż dostarcza pewną ilość białka, jest głównie źródłem tłuszczy, co sprawia, że jego zastosowanie w diecie przeżuwaczy nie jest optymalne. Tłuszcze mogą zaburzać proces fermentacji w żwaczu, co prowadzi do zmniejszenia efektywności trawienia. Kukurydza, z kolei, ma niską zawartość białka ogólnego (około 8-10%), co również czyni ją niewystarczającym źródłem białka dla przeżuwaczy, zwłaszcza w okresach wymagających wyższej podaży białka. Trawa łąkowa, mimo że jest naturalnym składnikiem diety, często ma niższą zawartość białka w porównaniu do lucerny i może być niewystarczająca w przypadku dużych potrzeb białkowych zwierząt, zwłaszcza w okresie laktacji czy intensywnego wzrostu. Zrozumienie różnicy między tymi źródłami białka jest kluczowe dla dobrego zarządzania dietą przeżuwaczy. Właściwe ustawienie proporcji białka w diecie jest niezbędne dla zapewnienia zdrowia zwierząt oraz ich wydajności produkcyjnej. Nieodpowiednie podejście do komponowania diety może prowadzić do problemów zdrowotnych oraz obniżenia efektywności produkcji mleka czy mięsa.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Optymalne pH kiszonki z kukurydzy wynosi

A. 3,7-4,2

B. 6,8-7,3

C. 2,8-3,0

D. 5,6-6,2

Kiszonka z kukurydzy o pH 2,8-3,0 wskazuje na bardzo wysoką kwasowość, która nie jest typowa dla tego rodzaju fermentacji. Tak niskie pH może prowadzić do niekorzystnych warunków dla bakterii kwasu mlekowego, co skutkuje niepełną fermentacją i potencjalnym rozwojem niepożądanych mikroorganizmów. Ponadto, pH w zakresie 6,8-7,3 sugeruje neutralność lub lekko zasadowe środowisko, co jest absolutnie nieodpowiednie, ponieważ sprzyja rozwojowi bakterii gnilnych oraz pleśni. W kontekście kiszenia, pH powinno być w wystarczająco niskim zakresie, aby zapobiec degradacji składników odżywczych i zabezpieczyć produkt przed zepsuciem. Warto również zauważyć, że pH 5,6-6,2 również nie spełnia wymogów dla kiszonek, jako że jest zbyt wysokie, co może prowadzić do wzrostu poziomu bakterii niefermentacyjnych. Nieznajomość tych parametrów pH może skutkować poważnymi konsekwencjami w produkcji kiszonek, przyczyniając się do obniżenia jakości i wartości odżywczej paszy, co z kolei negatywnie wpływa na zdrowie i wydajność zwierząt. Dlatego tak istotne jest, aby dokładnie monitorować i kontrolować proces fermentacji, przestrzegając ustalonych norm pH, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 25

Gdzie można spotkać nerki pobrużdżone?

A. u świni

B. u bydła

C. u konia

D. u psa

Nerki pobrużdżone to cecha anatomiczna, która występuje u bydła, szczególnie u zwierząt dorosłych. Struktura nerek bydła różni się od nerek innych gatunków, takich jak psy, konie czy świnie, które mają gładką powierzchnię. U bydła pobrużdżenie wynika z ich specyficznej budowy i funkcji, jakie pełnią w organizmie. U bydła nerki mają charakterystyczną, bruzdowaną powierzchnię, co jest adaptacją do ich diety oraz sposobu życia. W praktyce, weterynarze oraz hodowcy bydła powinni zwracać uwagę na zmiany w strukturze nerek, ponieważ mogą one wskazywać na choroby układu moczowego lub inne problemy zdrowotne. Warto również wspomnieć, że zdrowie nerek jest kluczowe dla ogólnego stanu zdrowia bydła, wpływając na ich wydajność mleczną i przyrosty masy ciała. Zrozumienie anatomii nerek bydła jest zatem istotne w kontekście weterynarii i hodowli, co podkreśla znaczenie badań anatomicznych i diagnostyki weterynaryjnej w tej dziedzinie.

Pytanie 26

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. dwunastnica, okrężnica, jelito proste

B. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste

C. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe

D. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe

Prawidłowa kolejność odcinków jelita grubego u kota, jaką stanowią jelito ślepe, okrężnica oraz jelito proste, jest zgodna z anatomią układu pokarmowego tych zwierząt. Jelito ślepe, znajdujące się tuż za jelitem cienkim, pełni kluczową rolę w procesach fermentacji niestrawionych resztek pokarmowych, co pozwala na efektywne wchłanianie substancji odżywczych. Okrężnica, będąca kolejnym odcinkiem, odpowiada za dalsze wchłanianie wody oraz elektrolitów, co jest istotne dla utrzymania odpowiedniego stanu hydratacji organizmu. Ostatecznie, jelito proste pełni funkcję transportową, prowadząc do wydalenia resztek pokarmowych. Zrozumienie tej kolejności jest istotne nie tylko dla weterynarii, ale także dla właścicieli kotów, którzy pragną zapewnić swoim pupilom zdrową dietę i wsparcie w przypadku problemów z układem pokarmowym. Właściwe zrozumienie anatomicznych relacji w układzie pokarmowym jest także niezbędne w kontekście diagnostyki i leczenia chorób jelitowych.

Pytanie 27

Jakie są narządy oddechowe indyków?

A. płucotchawki

B. skrzela

C. płuca

D. tchawki

Prawidłowa odpowiedź to płuca, ponieważ stanowią one kluczowy element układu oddechowego indyków. Ptaki, w tym indyki, mają unikalny sposób oddychania, który różni się od ssaków. Ich płuca są połączone z systemem worków powietrznych, co pozwala na efektywniejszą wymianę gazów. W procesie oddychania powietrze przepływa przez płuca podczas wdechu i wydechu, co zapewnia stały dostęp do świeżego tlenu. Umożliwia to ptakom lepsze dotlenienie organizmu, co jest szczególnie istotne dla ich aktywności fizycznej, zwłaszcza podczas lotu. Zrozumienie budowy i funkcji płuc u indyków jest ważne dla hodowców i weterynarzy, którzy muszą monitorować zdrowie ptaków oraz zapewniać im odpowiednie warunki środowiskowe. Na przykład, właściwe zarządzanie wentylacją w oborach dla indyków jest kluczowe dla ich zdrowia i wydajności hodowlanej, ponieważ zanieczyszczone powietrze może prowadzić do problemów z układem oddechowym i osłabienia organizmu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Gdzie w jelicie znajdują się kosmki jelitowe?

A. w grubym.

B. w czczym.

C. w ślepym.

D. w prostym.

Wybór odpowiedzi dotyczącej jelita grubego, ślepego lub prostego świadczy o niepełnym zrozumieniu anatomii oraz funkcji poszczególnych odcinków układu pokarmowego. Jelito grube, w przeciwieństwie do jelita czczego, nie jest miejscem intensywnego wchłaniania składników odżywczych, a jego główną rolą jest absorpcja wody i elektrolitów, co prowadzi do formowania kału. Kosmki jelitowe występujące w jelicie czczym są wysoce wyspecjalizowane do efektywnego wchłaniania, co jest niezbędne dla utrzymania równowagi biochemicznej organizmu. Również w jelicie ślepym nie występują kosmki, a jego funkcja jest bardziej związana z fermentacją i resorpcją substancji, niż z wchłanianiem składników odżywczych. W przypadku jelita prostego, termin ten nie jest poprawny w kontekście anatomii układu pokarmowego, ponieważ nie istnieje taki odcinek jelita. Często błędne odpowiedzi wynikają z mylenia funkcji i lokalizacji różnych części jelita oraz braku zrozumienia ich specyficznych roli w trawieniu i wchłanianiu. Kluczowe znaczenie ma znajomość nie tylko anatomii, ale także fizjologii, co pozwala na lepsze zrozumienie procesów biologicznych zachodzących w organizmie. Wiedza ta jest szczególnie ważna w kontekście dietetyki oraz medycyny, gdzie precyzyjne zrozumienie funkcji jelit jest niezbędne dla diagnozowania i leczenia schorzeń związanych z układem pokarmowym.

Pytanie 31

W żywieniu zwierząt zgodnym z zasadami ekologii można wykorzystywać

A. kokcydiostatyki

B. dodatki mineralne

C. stymulatory wzrostu

D. antybiotyki

Dodatki mineralne stanowią kluczowy element w ekologicznej diecie zwierząt, gdyż zapewniają niezbędne składniki odżywcze, które wspierają zdrowie i dobrostan zwierząt. W systemach ekologicznych, gdzie ogranicza się użycie syntetycznych substancji, takie jak dodatki mineralne pochodzenia naturalnego, odgrywają istotną rolę w zaspokajaniu potrzeb żywieniowych. Przykłady takich dodatków to wapń, fosfor, magnez oraz mikroelementy, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W praktyce, stosowanie dodatków mineralnych może poprawić jakość mięsa, mleka oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i wymogami certyfikacji ekologicznej. Dodatkowo, wprowadzenie odpowiednich minerałów do diety zwierząt może przyczynić się do zwiększenia odporności na choroby, co jest kluczowe w hodowli ekologicznej, gdzie unika się stosowania antybiotyków i innych substancji chemicznych. Dlatego też, ich zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ekologicznego żywienia zwierząt.

Pytanie 32

Podmiot zajmujący się punktem kopulacyjnym ogierów ma obowiązek przechowywać kopię świadectwa pokrycia przez okres

A. roku od daty pokrycia

B. dwóch lat od daty pokrycia

C. pięciu lat od daty pokrycia

D. trzech lat od daty pokrycia

Przechowywanie kopii świadectwa pokrycia przez pięć lat od dnia pokrycia jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz standardami branżowymi w hodowli koni. Taki okres archiwizacji zapewnia niezbędną dokumentację dla przyszłych pokoleń, co jest istotne w kontekście śledzenia linii genetycznych i potencjalnych problemów zdrowotnych. Przykładowo, w przypadku wystąpienia nieprawidłowości, takich jak choroby dziedziczne, posiadanie dokumentacji przez pięć lat umożliwia skuteczne śledzenie powiązań genetycznych i podejmowanie odpowiednich działań. Dobre praktyki w hodowli koni nakładają na hodowców obowiązek nie tylko przechowywania tych dokumentów, ale także ich prawidłowego udostępniania w razie potrzeby. Warto pamiętać, że zgodność z regulacjami prawnymi w zakresie ochrony zwierząt oraz prowadzenia hodowli koni jest kluczowa dla utrzymania wysokich standardów etycznych i jakościowych w tej branży.

Pytanie 33

Wymogi Wzajemnej Zgodności w zakresie C obejmują wymagania dotyczące rolnictwa w obszarze

A. identyfikacji oraz rejestracji zwierząt

B. zdrowia roślin

C. dobrostanu zwierząt

D. bezpieczeństwa pasz oraz żywności

Zasady Wzajemnej Zgodności w obszarze C skupiają się na dobrostanie zwierząt, co jest kluczowym elementem zapewnienia wysokiej jakości produkcji rolnej. Dobrostan zwierząt obejmuje szereg aspektów, w tym odpowiednie warunki hodowli, żywienie, zdrowie oraz zachowania zwierząt. Przykłady dobrych praktyk w tym zakresie to zapewnienie odpowiedniej przestrzeni dla zwierząt, dostęp do świeżej wody oraz możliwość wyrażania naturalnych zachowań. Zgodność z tymi zasadami nie tylko wpływa na zdrowie i kondycję zwierząt, ale także jest niezbędna do spełniania wymogów rynku, gdzie konsumenci coraz częściej zwracają uwagę na etyczne aspekty hodowli. Właściwe zarządzanie dobrostanem zwierząt jest także kluczowe dla uzyskania pozytywnego wizerunku producentów oraz ich produktów, co może przekładać się na lepsze wyniki finansowe. W ramach regulacji unijnych, takie jak dyrektywy dotyczące ochrony zwierząt, producenci muszą przestrzegać określonych norm, co podkreśla znaczenie tego obszaru w praktyce rolniczej.

Pytanie 34

Zabieg pielęgnacyjny polegający na eliminacji martwej sierści (trymowanie) przeprowadza się przede wszystkim

A. u owiec

B. u kóz

C. u koni

D. u psów

Trymowanie to naprawdę ważny zabieg dla psów, zwłaszcza tych z szorstką sierścią, jak teriery czy spaniele. Nie tylko sprawia, że pies wygląda lepiej, ale też dba o jego zdrowie. Kiedy regularnie trymujesz, martwe włosy nie wkręcają się w futro, co może powodować podrażnienia. Wiesz, trymowanie to nie tylko o nożyczkach – czasem potrzebne są brzytwy trymerskie czy szczotki dostosowane do typu sierści. Specjaliści mówią, że dzięki regularnemu trymowaniu psy czują się lepiej i są zdrowsze, więc warto to robić.

Pytanie 35

Na jakie części dzieli się księga hodowlana?

A. rozdziały oraz rejestry

B. część wstępną oraz główną

C. rejestry oraz główną część

D. rejestry oraz część wstępną

Księga hodowlana to dokument, w którym rejestruje się informacje dotyczące pochodzenia, cech i stanu zdrowia zwierząt. Dzieli się ona na część wstępną i część główną. Część wstępna zawiera ogólne informacje o hodowli, celu jej prowadzenia oraz zasadach związanych z wpisywaniem danych. Jest to kluczowy element, który pozwala na zrozumienie kontekstu i specyfiki danej hodowli. Z kolei część główna zawiera szczegółowe dane dotyczące poszczególnych zwierząt, takie jak ich genealogia, wyniki badań, osiągnięcia w zawodach oraz informacje o ich właścicielach. Przykładem zastosowania księgi hodowlanej jest możliwość weryfikacji pochodzenia zwierząt, co ma szczególne znaczenie w przypadku ras chronionych i wystawiania certyfikatów. W branży hodowlanej przestrzeganie tych standardów jest fundamentalne dla zachowania czystości genetycznej ras oraz dla rozwoju hodowli zgodnie z najlepszymi praktykami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 36

Na obszarze OSN pojemność płyty do przechowywania obornika powinna umożliwiać jego składowanie przez czas

A. 4 miesiące

B. 2 miesiące

C. 6 miesięcy

D. 12 miesięcy

Prawidłowa odpowiedź to sześć miesięcy, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi zarządzania odpadami organicznymi w rolnictwie. Pojemność płyty obornikowej musi umożliwić przechowywanie obornika przez ten okres, aby zapewnić odpowiednie warunki dla jego dekompozycji oraz uniknąć negatywnego wpływu na środowisko. Przechowywanie obornika przez sześć miesięcy pozwala na zachowanie właściwej struktury oraz składników odżywczych, co jest istotne podczas późniejszego jego stosowania jako nawozu. W praktyce, odpowiednia pojemność płyty obornikowej może zapobiec przesiąkaniu odcieków do gruntów i wód gruntowych, co jest kluczowe w kontekście ochrony ekosystemów. Standardy takie jak dyrektywy Unii Europejskiej w zakresie gospodarki odpadami podkreślają wagę odpowiedniego zarządzania obornikiem, nazywanego również materiałem organicznym, co z kolei wpływa na jakość gleby i bezpieczeństwo żywności. Warto również dodać, że zbyt krótki okres przechowywania, na przykład cztery lub dwa miesiące, może prowadzić do niepełnej dekompozycji, co skutkuje stratami składników odżywczych oraz potencjalnym zanieczyszczeniem środowiska. Z kolei roczny okres przechowywania może być zbyt długi i nieefektywny, co przyczynia się do zwiększenia kosztów operacyjnych oraz negatywnego wpływu na gospodarstwo.

Pytanie 37

Podczas podawania drobnych buraków owcy doszło do zadławienia. Co należy zastosować w celu udzielenia pierwszej pomocy?

A. dekornizator

B. emaskulator

C. dutkę

D. sondę

Sonda jest odpowiednim narzędziem do udzielania pierwszej pomocy w przypadku zadławienia u owcy. Służy do usuwania przeszkód z dróg oddechowych, co jest kluczowe dla przywrócenia swobodnego oddychania zwierzęcia. W praktyce, sonda wprowadzana jest przez jamę ustną do przełyku, co umożliwia usunięcie zalegających resztek pokarmowych lub innych obiektów. W przypadku owiec, które mają tendencję do połykania dużych kawałków pokarmu, zastosowanie sondy jest uzasadnione, aby zapobiec poważnym komplikacjom, takim jak uduszenie. Dobrą praktyką jest również posiadanie kilku rozmiarów sond dostępnych w zestawie pierwszej pomocy dla zwierząt, co pozwala na dostosowanie narzędzia do konkretnego przypadku. Istotne jest, aby przed zastosowaniem sondy upewnić się, że zwierzę jest odpowiednio unieruchomione, aby zminimalizować ryzyko kontuzji zarówno dla owcy, jak i dla osoby udzielającej pomocy. Zgodnie z wytycznymi weterynaryjnymi, regularne szkolenie z zakresu pierwszej pomocy dla zwierząt, w tym umiejętność posługiwania się sondą w sytuacjach awaryjnych, jest zalecane dla każdego hodowcy.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

System karmienia krów mlecznych, który opiera się na jednoczesnym podawaniu zmieszanych wszystkich rodzajów pasz wchodzących w skład diety, to system

A. JPM

B. BTJ

C. PMR

D. TMR

TMR, czyli Total Mixed Ration, to system żywienia krów mlecznych, który polega na mieszaniu wszystkich składników paszy razem przed podaniem zwierzętom. W tym systemie wszystkie składniki, takie jak siano, pasze treściwe, objętościowe oraz dodatki mineralno-witaminowe, są dokładnie wymieszane, co zapewnia równomierne dostarczanie składników odżywczych. Dzięki temu krowy mają stały dostęp do zbilansowanego pokarmu, co sprzyja ich zdrowiu i wydajności mlecznej. Praktyczne zastosowanie TMR można zauważyć w nowoczesnych fermach, gdzie precyzyjne zarządzanie paszami przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne. W przypadku systemu TMR szczególnie istotne jest monitorowanie składu paszy oraz jej wartości odżywczej, co powinno być zgodne z zaleceniami specjalistów z zakresu zootechniki. TMR pozwala na zminimalizowanie strat paszy, a także na optymalizację kosztów produkcji, co jest kluczowe w kontekście zwiększającej się konkurencji na rynku mleczarskim.

Pytanie 40

Wskaż rodzaj paszy o składzie: sucha masa SM 91%, białko ogólne BO 60%, włókno surowe WS 0%?

A. Ziarno pszenicy

B. Mączka rybna

C. Nasiona soi

D. Siano łąkowe

Siano łąkowe, będące źródłem błonnika roślinnego, charakteryzuje się znaczną ilością włókna surowego, co jest przeciwieństwem wymaganej specyfikacji o zerowej zawartości tego składnika. W przypadku nasion soi, chociaż ich zawartość białka jest wysoka, nie osiąga ona poziomu 60% w suchej masie, co sprawia, że nie spełniają one kryteriów podanych w pytaniu. Dodatkowo, ziarno pszenicy, mimo że jest powszechnie stosowane w żywieniu zwierząt, również nie ma tak wysokiej koncentracji białka oraz nie jest odpowiednim źródłem białka o minimalnej zawartości włókna. Odpowiedzi te świadczą o nieporozumieniu dotyczącym klasyfikacji pasz i ich wartości odżywczej. Kluczowym błędem jest nieodróżnianie źródeł białka pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich pasz. W praktyce, w celu określenia wartości paszy, niezwykle ważne jest zrozumienie jej składu chemicznego oraz roli w diecie zwierząt, co wpływa na ich zdrowie i produkcyjność. Wiedza ta jest podstawą skutecznego żywienia i przyczynia się do osiągania optymalnych wyników hodowlanych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej