Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 09:18
  • Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 09:26

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakim symbolem jest oznaczona skrętka bez ekranowania?

A. U/FTP
B. F/UTP
C. S/FTP
D. U/UTP
Symbol U/UTP oznacza skrętki nieekranowane, które są szeroko stosowane w sieciach komputerowych, szczególnie w aplikacjach Ethernet. U/UTP to standard, który nie zawiera żadnego dodatkowego ekranowania poszczególnych par przewodów. Skrętki nieekranowane charakteryzują się niższym kosztem w porównaniu do ekranowanych odpowiedników, co czyni je popularnym wyborem w środowiskach, gdzie nie występują duże zakłócenia elektromagnetyczne. Przykładem zastosowania U/UTP są sieci lokalne (LAN), w których przewody te skutecznie przesyłają dane na krótsze odległości bez wpływu na jakość sygnału. Warto zaznaczyć, że dla optymalizacji sygnału w bardziej wymagających warunkach, takich jak bliskość urządzeń elektronicznych generujących zakłócenia, preferowane mogą być skrętki ekranowane, takie jak S/FTP. Jednak w standardowych instalacjach, U/UTP spełnia wymagania transmisji danych zgodnie z normami IEEE 802.3.
Pytanie 2

Które z wymienionych mediów nie jest odpowiednie do przesyłania danych teleinformatycznych?

A. światłowód
B. sieć 230V
C. sieć15KV
D. skrętka
Sieć 15KV jest niewłaściwym medium do przesyłania danych teleinformatycznych, ponieważ jest to sieć wysokiego napięcia, której głównym celem jest transport energii elektrycznej, a nie danych. Wysokie napięcie używane w takich sieciach stwarza poważne zagrożenia dla urządzeń teleinformatycznych, a także dla ludzi. W przeciwieństwie do tego, światłowód, skrętka czy inne medium stosowane w telekomunikacji są projektowane z myślą o przesyłaniu informacji. Światłowody oferują wysoką przepustowość i są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla nowoczesnych sieci. Skrętka, z kolei, jest popularnym medium w lokalnych sieciach komputerowych, a jej konstrukcja minimalizuje wpływ zakłóceń. W przypadku sieci 15KV, brak odpowiednich protokołów i standardów dla transmisji danych oznacza, że nie może ona być stosowana do przesyłania informacji. Przykładem dobrego rozwiązania teleinformatycznego są sieci LAN, które wykorzystują skrętkę i światłowody zgodnie z normami IEEE 802.3, co gwarantuje ich wydajność i bezpieczeństwo.
Pytanie 3

Literowym symbolem P oznacza się

A. indukcyjność
B. częstotliwość
C. rezystancję
D. moc
Mówiąc o tym, dlaczego rezystancja nie jest symbolem P, musisz wiedzieć, że rezystancję oznaczamy R, a to jest opór dla prądu. Na przykład w inżynierii, rezystancja ma spore znaczenie przy projektowaniu obwodów, bo wpływa na straty energii i wydajność. Częstotliwość, czyli f, to liczba cykli w obwodach prądu zmiennego i też jest ważna przy analizie obwodów, szczególnie w telekomunikacji. Z kolei indukcyjność, symbolizowana przez L, to zjawisko, gdy zmiany natężenia prądu w obwodzie indukują napięcie w tym samym obwodzie. Chociaż te wartości są istotne w elektryce, zapamiętaj, że każde ma swoje zastosowanie i nie można ich mylić z mocą. Często inżynierowie mogą się w tym pogubić, co prowadzi do błędów w obliczeniach i problemów z systemami elektrycznymi. Dobrze jest zawsze rozróżniać te różne wielkości i ich symbole, co jest ważne przy projektowaniu i diagnozowaniu systemów elektrycznych.
Pytanie 4

Niskopoziomowe formatowanie dysku IDE HDD polega na

A. tworzeniu partycji rozszerzonej
B. przeprowadzaniu przez producenta dysku
C. tworzeniu partycji podstawowej
D. umieszczaniu programu rozruchowego w MBR
Wybór odpowiedzi o partycjach rozszerzonych i podstawowych nie jest trafny, bo te sprawy są całkiem inne niż niskopoziomowe formatowanie. Partycje tworzy się na poziomie wysokopoziomowym, a to następuje dopiero po niskopoziomowym formatowaniu. I warto wiedzieć, że partycja rozszerzona ma na celu umożliwienie utworzenia większej liczby partycji logicznych na dysku, co jest ważne, jeśli system nie obsługuje więcej niż czterech podstawowych partycji. Więc tworzenie partycji nie dotyczy niskopoziomowego formatowania. To robi użytkownik albo administrator po tym, jak dysk został niskopoziomowo sformatowany, a on wtedy gotowy na dalsze zarządzanie. No i druga niepoprawna odpowiedź dotyczy umieszczania programu rozruchowego w MBR. MBR jest załatwiane podczas instalacji systemu operacyjnego, a nie w trakcie niskopoziomowego formatowania. Wysokopoziomowe formatowanie, które następuje po niskopoziomowym, jest tym, co przygotowuje system plików i zapisuje informacje o bootloaderze. Dlatego brak zrozumienia różnicy między tymi procesami może prowadzić do mylnych wniosków na temat niskopoziomowego formatowania w kontekście zarządzania dyskami.
Pytanie 5

Substancją używaną w drukarkach 3D jest

A. proszek węglowy.
B. środek katalityczny.
C. filament.
D. ciekły materiał.
Fluid, jako forma cieczy, nie jest odpowiednim materiałem eksploatacyjnym dla drukarek 3D pracujących w technologii FDM, która opiera się na procesie wytłaczania stałych filamentów. Użycie terminu 'fluid' może prowadzić do mylnych skojarzeń z innymi technologiami druku 3D, takimi jak SLA (Stereolithography), gdzie wykorzystuje się ciekłe żywice, ale to zupełnie inny proces. Katalizator to substancja przyspieszająca reakcje chemiczne, która także nie znajduje zastosowania w kontekście druku 3D w technologii FDM, ponieważ nie jest materiałem dostarczanym do drukarki, ale raczej odnosi się do procesów chemicznych w innych dziedzinach, takich jak przemysł chemiczny. Pył węglowy, chociaż może być używany w niektórych zaawansowanych technikach druku, takich jak SLS (Selective Laser Sintering), nie jest standardowym materiałem eksploatacyjnym dla typowych drukarek 3D FDM. Błędne identyfikowanie materiałów do druku 3D może wynikać z niepełnej wiedzy na temat technologii druku, co prowadzi do niewłaściwego doboru materiałów i może negatywnie wpłynąć na jakość wydruków oraz wydajność urządzenia. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii druku 3D.
Pytanie 6

Użytkownik systemu Windows napotyka komunikaty o niewystarczającej pamięci wirtualnej. Jak można rozwiązać ten problem?

A. dodanie nowego dysku
B. dodanie dodatkowej pamięci cache procesora
C. zwiększenie pamięci RAM
D. powiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys
Zwiększenie pamięci RAM to kluczowy element w zarządzaniu pamięcią w systemach operacyjnych, w tym w Windows. Gdy użytkownik otrzymuje komunikaty o zbyt małej pamięci wirtualnej, oznacza to, że system operacyjny nie ma wystarczającej ilości dostępnej pamięci do uruchomienia aplikacji lub przetwarzania danych. Zwiększenie pamięci RAM pozwala na jednoczesne uruchamianie większej liczby programów oraz poprawia ogólną wydajność systemu. Przykładowo, przy intensywnym użytkowaniu programów do edycji wideo lub gier komputerowych, więcej pamięci RAM umożliwia płynniejsze działanie, ponieważ aplikacje mają bezpośredni dostęp do bardziej dostępnych zasobów. Warto również zaznaczyć, że standardowe praktyki w branży zalecają, aby dla systemów operacyjnych Windows 10 i nowszych co najmniej 8 GB RAM było minimum, aby zapewnić komfortową pracę. W kontekście rozwiązywania problemów z pamięcią wirtualną, zwiększenie RAM jest najbardziej efektywnym i bezpośrednim rozwiązaniem.
Pytanie 7

Jaką funkcję pełni punkt dostępowy, aby zabezpieczyć sieć bezprzewodową w taki sposób, aby jedynie urządzenia z wybranymi adresami MAC mogły się do niej łączyć?

A. Filtrowanie adresów MAC
B. Autoryzacja
C. Radius (Remote Authentication Dial In User Service)
D. Przydzielenie SSID
Nadanie SSID, uwierzytelnianie oraz usługa RADIUS to techniki, które mają różne funkcje w zakresie zarządzania dostępem do sieci, lecz nie odpowiadają bezpośrednio na pytanie dotyczące zabezpieczania sieci poprzez ograniczenie dostępu tylko do określonych adresów MAC. SSID, czyli Service Set Identifier, jest jedynie nazwą sieci bezprzewodowej, która jest widoczna dla użytkowników i umożliwia im jej lokalizację, ale sama w sobie nie zabezpiecza dostępu. Uwierzytelnianie, z kolei, obejmuje proces potwierdzania tożsamości użytkowników lub urządzeń, ale może dotyczyć różnych metod, takich jak hasła czy certyfikaty, i nie odnosi się bezpośrednio do filtrowania fizycznych adresów MAC. Usługa RADIUS jest systemem, który pozwala na centralne zarządzanie uwierzytelnianiem, autoryzacją oraz rozliczaniem dostępu w sieciach komputerowych, ale również nie jest tożsama z mechanizmem filtrowania adresów MAC. Wiele osób może mylić te różne metody, myśląc, że umieszczają one dodatkowe zabezpieczenia w sieci, podczas gdy nie są one bezpośrednio związane z ograniczaniem dostępu na podstawie adresów MAC. Warto zrozumieć, że skuteczne zabezpieczenie sieci bezprzewodowej polega na wielowarstwowym podejściu, które integruje różne techniki zabezpieczeń, a nie tylko na jednej metodzie. Bezpieczne środowisko sieciowe wymaga zrozumienia i zastosowania odpowiednich praktyk w zakresie bezpieczeństwa, takich jak regularne aktualizacje oprogramowania, silne hasła, a także monitoring ruchu sieciowego.
Pytanie 8

Jakie polecenie należy użyć w systemie Windows, aby przeprowadzić śledzenie trasy pakietów do serwera internetowego?

A. tracert
B. netstat
C. iproute
D. ping
Odpowiedzi, takie jak 'ping', 'netstat' i 'iproute', są często mylnie uznawane za narzędzia do śledzenia trasy pakietów, ale w rzeczywistości pełnią inne funkcje. 'Ping' to narzędzie używane do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie do niego pakietów ICMP i mierzenie czasu odpowiedzi. Nie dostarcza informacji o trasie, a jedynie o tym, czy host jest dostępny oraz jak szybko się z nim komunikuje. Tymczasem 'netstat' jest narzędziem do monitorowania aktywnych połączeń sieciowych, a także statystyk interfejsów, ale nie ma możliwości śledzenia trasy pakietów. Oferuje jedynie wgląd w to, jakie połączenia są nawiązane, co może być przydatne do rozwiązywania problemów z bezpieczeństwem lub wydajnością, ale nie w kontekście trasowania. Z kolei 'iproute' to narzędzie bardziej związane z zarządzaniem routingiem w systemach operacyjnych Unix/Linux, a nie z systemem Windows, przez co jego zastosowanie w tym kontekście jest niewłaściwe. Kluczowym błędem, który prowadzi do niepoprawnych wniosków, jest mylenie funkcji i zastosowania różnych narzędzi, co może skutkować nieefektywną diagnostyką problemów sieciowych oraz brakiem precyzyjnych informacji o trasie pakietów.
Pytanie 9

Jaką wartość ma transfer danych napędu DVD przy prędkości przesyłu x48?

A. 10800 KiB/s
B. 54000 KiB/s
C. 32400 KiB/s
D. 64800 KiB/s
Odpowiedzi 10800 KiB/s, 32400 KiB/s oraz 54000 KiB/s są niepoprawne, ponieważ wynikają z błędnych obliczeń i nieprawidłowego zrozumienia koncepcji prędkości odczytu napędów DVD. Odpowiedź 10800 KiB/s sugeruje, że prędkość x8 byłaby wystarczająca do osiągnięcia tak niskiej wartości transferu. Oczywiście, prędkość x8 wynosiłaby 10800 KiB/s, ale zapytanie dotyczy prędkości x48, co znacznie zwiększa tę wartość. Ponadto, odpowiedź 32400 KiB/s odpowiadałaby prędkości x24, a 54000 KiB/s prędkości x40. Jest to typowy błąd myślowy, który wynika z nieprawidłowego mnożenia standardowej prędkości odczytu. W rzeczywistości, aby uzyskać prawidłową odpowiedź, trzeba zrozumieć, że każda wartość x n oznacza pomnożenie standardowego transferu przez n, co w przypadku DVD przekłada się na znacznie wyższe wyniki niż te wskazane w błędnych odpowiedziach. Rozumienie standardów prędkości transferu jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście pracy z danymi cyfrowymi, gdzie każda sekunda opóźnienia może wpływać na wydajność i jakość obsługi. Warto zatem zapoznać się z zasadami obliczeń związanych z prędkością transferu, aby uniknąć podobnych błędów w przyszłości.
Pytanie 10

Na rysunku ukazano diagram

Ilustracja do pytania
A. przełącznika kopułkowego
B. przetwornika DAC
C. zasilacza impulsowego
D. karty graficznej
Schematy elektroniczne mogą być mylące, zwłaszcza gdy brak jest doświadczenia w ich interpretacji. Zasilacz impulsowy, jak przedstawiony na rysunku, różni się znacząco od innych urządzeń takich jak karta graficzna, przetwornik DAC czy przełącznik kopułkowy. Karta graficzna składa się z elementów takich jak procesor graficzny (GPU), pamięć RAM i układy zasilania, ale nie zawiera typowych elementów zasilacza impulsowego, jak mostek prostowniczy czy tranzystor kluczujący. Przetwornik DAC (Digital-to-Analog Converter) to urządzenie zamieniające sygnał cyfrowy na analogowy, używane w systemach audio i wideo, które nie wymaga kondensatorów filtrujących i diod prostowniczych charakterystycznych dla zasilaczy. Przełącznik kopułkowy, stosowany w klawiaturach, to mechaniczny element składający się z kopułki przewodzącej, który nie ma związku z przetwarzaniem sygnałów elektrycznych jak zasilacz impulsowy. Typowym błędem jest mylenie komponentów, co podkreśla znaczenie zrozumienia funkcji każdego elementu w schemacie. Kluczowe jest skupienie się na sygnaturze działania zasilacza, takiej jak przetwornica DC-DC, aby poprawnie identyfikować urządzenia na podstawie ich schematów i zastosowań.
Pytanie 11

Jakie typy połączeń z Internetem mogą być współdzielone w sieci lokalnej?

A. Wszystkie rodzaje połączeń
B. Wszystkie połączenia oprócz analogowych modemów
C. Tylko tzw. szybkie połączenia, czyli te powyżej 64 kb/s
D. Połączenie o prędkości przesyłu co najmniej 56 kb/s
Odpowiedzi dotyczące ograniczeń związanych z szybkością transmisji połączeń internetowych są nieprecyzyjne i zbyt wąskie w kontekście technicznym. Po pierwsze, wiele osób myśli, że tylko połączenia o określonej minimalnej prędkości, na przykład 56 kb/s czy 64 kb/s, są wystarczające do udostępnienia w sieci lokalnej. W rzeczywistości, to nie prędkość sama w sobie decyduje o możliwości udostępniania, lecz możliwości technologiczne sprzętu oraz odpowiednia konfiguracja sieci. Niektóre starsze połączenia, takie jak modem analogowy, mogą być trudne do udostępnienia, ale nie dlatego, że nie mają minimalnej prędkości, lecz ze względu na ograniczenia technologiczne, takie jak niska wydajność czy brak wsparcia dla współczesnych protokołów. Ponadto, powyższe stwierdzenia ignorują fakt, że także połączenia o niskiej prędkości mogą działać w sieci lokalnej, zwłaszcza w przypadku mniej wymagających zastosowań, takich jak przesyłanie niewielkich plików czy korzystanie z aplikacji tekstowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że technologia sieciowa jest złożona i elastyczna, a wiele połączeń, które mogłyby być uważane za przestarzałe lub niewystarczające, wciąż ma swoje zastosowanie w odpowiednich warunkach. W związku z tym, stosowanie zbyt rygorystycznych kryteriów przy ocenie połączeń internetowych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i ograniczać potencjał wykorzystania dostępnych technologii.
Pytanie 12

Jaką pamięć RAM można użyć z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING/ X99/ 8x DDR4 2133, ECC, obsługującą maksymalnie 128GB, 4x PCI-E 16x, RAID, USB 3.1, S-2011-V3/ATX?

A. HPE 32GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3L-10600R (DDR3-1333) Registered CAS-9 , Non-ECC
B. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L (DDR3-1866) Load Reduced CAS-13 Memory Kit
C. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC
D. HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R (DDR3-1866) Registered CAS-13 Memory Kit
Wszystkie pozostałe odpowiedzi zawierają pamięci RAM, które nie są kompatybilne z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING z kilku powodów. Przede wszystkim, pamięci DDR3, takie jak HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L oraz HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R, nie będą działać z tą płytą, ponieważ płyta ta obsługuje tylko pamięci DDR4. Użycie pamięci DDR3 spowodowałoby fizyczne niekompatybilności i brak możliwości uruchomienia komputera. Dodatkowo, pamięci z serii PC3L-10600R, choć może być używana w systemach z pamięcią DDR3, również nie będzie odpowiednia ze względu na zbyt niską prędkość i standard, co może prowadzić do obniżenia wydajności systemu. Kolejnym aspektem jest brak obsługi technologii ECC w niektórych z tych pamięci, co ogranicza ich użyteczność w aplikacjach krytycznych dla stabilności systemu. Błąd w wyborze odpowiedniej pamięci RAM często wynika z braku zrozumienia różnic pomiędzy standardami DDR oraz technologiami ECC, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wydajności i niezawodności systemu.
Pytanie 13

Element na karcie graficznej, który ma za zadanie przekształcenie cyfrowego sygnału wytwarzanego przez kartę na analogowy sygnał, zdolny do wyświetlenia na monitorze to

A. głowica FM
B. RAMDAC
C. RAMBUS
D. multiplekser
Wybór multipleksera jako odpowiedzi na to pytanie jest mylący, ponieważ multiplekser to układ, który służy do wyboru jednego z wielu sygnałów wejściowych i przekazywania go na wyjście. Jego funkcjonalność nie obejmuje konwersji sygnałów cyfrowych na analogowe, co jest kluczowym zadaniem RAMDAC. W kontekście kart graficznych, multipleksery mogą być używane w różnych rolach, jednak nie pełnią one funkcji konwersji sygnałów do postaci analogowej. RAMBUS, z kolei, to rodzaj architektury pamięci, a nie komponent odpowiedzialny za konwersję sygnałów. RAMBUS zajmuje się komunikacją między różnymi elementami systemu, w tym pamięcią operacyjną, ale nie ma związku z przetwarzaniem sygnałów wideo. Głowica FM natomiast odnosi się do technologii stosowanej w radiu, a jej funkcje są związane z modulacją sygnału radiowego, co również nie ma nic wspólnego z konwersją sygnałów wideo na analogowe. Te pomyłki mogą wynikać z mylnego skojarzenia terminów, które mogą wydawać się podobne, ale nie mają wspólnego celu w kontekście wyświetlania obrazu. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych komponentów pełni odmienną rolę w systemie komputerowym, a ich funkcjonalność powinna być analizowana w kontekście konkretnych zadań, jakie mają realizować.
Pytanie 14

Które z kart sieciowych o podanych adresach MAC zostały wytworzone przez tego samego producenta?

A. 00:17:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:2F:FE
B. 00:16:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:2F:FE
C. 00:17:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:1F:FE
D. 00:16:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B8:00:2F:FE
Błędne odpowiedzi często wynikają z mylących założeń dotyczących struktury adresów MAC oraz znaczenia OUI. Na przykład, odpowiedzi, w których OUI różni się w pierwszych trzech oktetach, mogą prowadzić do przekonania, że urządzenia są produkowane przez tego samego producenta, co jest nieprawdziwe. W przypadku adresów MAC 00:17:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:2F:FE, różnica w OUI (00:17:B9 vs 00:16:B9) wskazuje, że są one produkowane przez różnych producentów, co może prowadzić do problemów z kompatybilnością. Kolejnym typowym błędem jest zakładanie, że adresy MAC są jedynym wskaźnikiem producenta, podczas gdy w rzeczywistości mogą one być fałszowane lub zmieniane. To wymaga od administratorów sieci ostrożności przy analizie sprzętu oraz przy ustalaniu procedur bezpieczeństwa. Istotne jest również zrozumienie, że adresy MAC są używane nie tylko do identyfikacji, ale także do zarządzania ruchem sieciowym. Właściwe przypisanie OUI wpływa także na protokoły sieciowe, co może mieć dalekosiężne skutki w kontekście rozwoju infrastruktury sieciowej i jej utrzymania.
Pytanie 15

Gdy użytkownik wykonuje w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, otrzymuje komunikat: "Żądanie polecenia ping nie może znaleźć hosta www.onet.pl Sprawdź nazwę i ponów próbę". Z kolei, po wpisaniu w wierszu poleceń komendy ping 213.180.141.140 (adres IP serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny tej sytuacji?

A. błędny adres IP hosta
B. błędnie skonfigurowana brama domyślna
C. błędnie ustawiona maska podsieci
D. błędny adres IP serwera DNS
Odpowiedź o niepoprawnym adresie IP serwera DNS jest prawidłowa, ponieważ to właśnie serwer DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domen na odpowiednie adresy IP. Kiedy użytkownik wpisuje polecenie 'ping www.onet.pl', system operacyjny wysyła zapytanie do serwera DNS, aby uzyskać adres IP przypisany do tej nazwy. Jeśli serwer DNS nie może odnaleźć odpowiedniej informacji, użytkownik otrzymuje komunikat o błędzie, mówiący o tym, że host nie może zostać znaleziony. W takiej sytuacji, nawet jeśli adres IP serwera (213.180.141.140) jest poprawny i odpowiada, to brak możliwości przetłumaczenia nazwy domeny skutkuje brakiem odpowiedzi na polecenie ping. Warto zainwestować czas w skonfigurowanie stabilnych i niezawodnych serwerów DNS, takich jak Google Public DNS (8.8.8.8) lub Cloudflare DNS (1.1.1.1), co może znacznie poprawić dostępność usług sieciowych oraz zredukować czas odpowiedzi. Dobrą praktyką jest także regularne sprawdzanie i aktualizowanie konfiguracji DNS, aby zapewnić ciągłość działania systemów sieciowych.
Pytanie 16

Który z wymienionych adresów należy do klasy C?

A. 196.74.6.29
B. 154.0.12.50
C. 125.9.3.234
D. 176.18.5.26
Wszystkie pozostałe odpowiedzi nie są klasy C, co prowadzi do nieporozumień w zakresie rozumienia klas adresów IP. Adres 176.18.5.26 należy do klasy B, gdzie pierwsza oktet znajduje się w przedziale 128-191. Adresy klasy B są często wykorzystywane w średnich sieciach, co jest niewłaściwym wyborem dla mniejszych organizacji, które mogą mieć ograniczoną liczbę urządzeń. Adres 125.9.3.234 również znajduje się w przedziale adresów klasy B. Z kolei adres 154.0.12.50 także przynależy do klasy B, co jest nieoptymalne dla zastosowań, gdzie klasy C powinny być preferowane dla ich efektywności w zarządzaniu adresami. Często mylone są także zasady przypisywania adresów w kontekście dynamicznego i statycznego DHCP, co prowadzi do niewłaściwego przypisania adresacji. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne klasy adresów IP jest kluczowe dla administracji sieci oraz dla optymalizacji wydajności. Niezrozumienie tego tematu może skutkować problemami z dostępnością usług i zarządzaniem ruchem w sieci.
Pytanie 17

Jaką funkcję pełni serwer ISA w systemie Windows?

A. Rozwiązuje nazwy domen
B. Pełni funkcję firewalla
C. Służy jako system wymiany plików
D. Jest serwerem stron WWW
ISA Server (Internet Security and Acceleration Server) pełni kluczową rolę jako firewall oraz rozwiązanie do zarządzania dostępem do Internetu w systemie Windows. Jego podstawowym zadaniem jest filtrowanie ruchu sieciowego, co pozwala na ochronę sieci lokalnej przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami z zewnątrz. ISA Server implementuje różnorodne mechanizmy zabezpieczeń, w tym proxy, NAT (Network Address Translation) oraz filtrację na poziomie aplikacji. Przykładem zastosowania ISA Server może być ochrona sieci firmowej, gdzie administratorzy mogą definiować zasady dostępu do zasobów internetowych, a także monitorować i rejestrować ruch. W praktyce oznacza to, że organizacje mogą skutecznie zarządzać dostępem do Internetu, blokować potencjalnie złośliwe witryny oraz ograniczać dostęp do aplikacji niezgodnych z polityką bezpieczeństwa. Dobrą praktyką w kontekście zabezpieczeń jest regularne aktualizowanie reguł i polityk w celu dostosowania ich do zmieniającego się krajobrazu zagrożeń. Ponadto, stosowanie ISA Server w połączeniu z innymi rozwiązaniami zabezpieczającymi, takimi jak systemy IDS/IPS, pozwala na stworzenie wielowarstwowej architektury bezpieczeństwa, co jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi.
Pytanie 18

Który adres IP jest powiązany z nazwą mnemoniczna localhost?

A. 192.168.1.1
B. 127.0.0.1
C. 192.168.1.255
D. 192.168.1.0
Adresy IP 192.168.1.0, 192.168.1.1 i 192.168.1.255 są przykładami lokalnych adresów IP, które są używane w prywatnych sieciach. Adres 192.168.1.0 jest adresem sieciowym, co oznacza, że nie może być przypisany do żadnego urządzenia w sieci. Z kolei adres 192.168.1.255 jest adresatem rozgłoszeniowym, co pozwala na wysyłanie danych do wszystkich urządzeń w danej sieci lokalnej, ale również nie może być przypisany do pojedynczego urządzenia. Adres 192.168.1.1 najczęściej jest używany jako domyślny adres bramy w wielu routerach, co sprawia, że jest to adres, który pozwala na komunikację z siecią zewnętrzną. Biorąc pod uwagę te różnice, nie powinno się mylić tych adresów z adresem 127.0.0.1, który ma zupełnie inną funkcję. Typowym błędem jest myślenie, że wszystkie adresy IP, które zaczynają się od 192.168, są adresami dla localhost, co jest nieprawidłowe. Adresy te są stosowane w lokalnych sieciach, ale nie mają zastosowania w kontekście lokalnego loopbacku, gdzie tylko 127.0.0.1 ma znaczenie. Zrozumienie różnicy między adresami sieciowymi a adresami loopback jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.
Pytanie 19

W specyfikacji IEEE 802.3af opisano technologię dostarczania energii elektrycznej do różnych urządzeń sieciowych jako

A. Power over Internet
B. Power over Classifications
C. Power over Ethernet
D. Power under Control
Poprawna odpowiedź to 'Power over Ethernet' (PoE), która jest standardem zdefiniowanym w normie IEEE 802.3af. Technologia ta umożliwia przesyłanie energii elektrycznej przez standardowe kable Ethernet, co pozwala na zasilanie różnych urządzeń sieciowych, takich jak kamery IP, telefony VoIP czy punkty dostępu Wi-Fi, bez potrzeby stosowania oddzielnych zasilaczy. Zastosowanie PoE znacznie upraszcza instalację urządzeń, eliminując konieczność dostępu do gniazdek elektrycznych w pobliżu. Dzięki temu technologia ta jest szeroko stosowana w nowoczesnych biurach oraz systemach monitoringu. PoE przyczynia się również do zmniejszenia kosztów instalacji oraz zwiększa elastyczność w rozmieszczaniu urządzeń w przestrzeni roboczej. Dodatkowo, standard IEEE 802.3af pozwala na przesyłanie do 15.4 W mocy, co jest wystarczające dla wielu typowych urządzeń. Warto również zaznaczyć, że PoE jest częścią większej rodziny standardów, w tym IEEE 802.3at (PoE+) i IEEE 802.3bt (PoE++), które oferują jeszcze wyższe moce zasilania.
Pytanie 20

Który z wymienionych adresów IP nie zalicza się do prywatnych?

A. 10.0.105.12
B. 172.16.45.123
C. 127.231.5.67
D. 192.168.199.223
Wybór adresów IP 172.16.45.123, 10.0.105.12 oraz 192.168.199.223 jako niepubliczne jest typowym błędem wynikającym z niepełnej znajomości klasyfikacji adresów IP. Adresy 172.16.45.123, 10.0.105.12 oraz 192.168.199.223 należą do zarezerwowanych zakresów adresów prywatnych, co oznacza, że są przeznaczone do użytku w sieciach lokalnych i nie mogą być używane do komunikacji w Internecie. Adres 172.16.0.0 do 172.31.255.255 to jeden z zakresów prywatnych według standardów RFC 1918, a adres 10.0.0.0 do 10.255.255.255 to kolejny. Warto zauważyć, że adresy prywatne nie są routowane w Internecie, co nie tylko zapewnia bezpieczeństwo, ale także pozwala na oszczędność dostępnych adresów publicznych. Powszechnym błędem przy interpretacji adresów IP jest mylenie ich z adresami zewnętrznymi, co może prowadzić do nieporozumień w zarządzaniu sieciami. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie adresy mogą być używane w sieciach lokalnych, a które są przeznaczone do routingu w Internecie, co ma istotne znaczenie w kontekście projektowania infrastruktury sieciowej oraz zapewnienia bezpieczeństwa danych.
Pytanie 21

Oprogramowanie komputerowe, które jest dostępne bezpłatnie i bez ograniczeń czasowych, jest dystrybuowane na podstawie licencji typu

A. shareware
B. trial
C. public domain
D. donationware
Wybór innych kategorii licencji, takich jak trial, shareware czy donationware, wskazuje na nieporozumienie dotyczące sposobu, w jaki różne modele licencyjne funkcjonują w świecie oprogramowania. Licencja trial zazwyczaj pozwala na korzystanie z programu przez ograniczony czas, na przykład 30 dni, co ma na celu umożliwienie użytkownikom przetestowania funkcji oprogramowania przed podjęciem decyzji o zakupie. Ta forma licencji jest powszechnie stosowana przez producentów, którzy chcą przyciągnąć klientów poprzez demonstrację wartości swojego produktu, jednak nie jest zgodna z ideą otwartego dostępu, jak ma to miejsce w przypadku public domain. Shareware z kolei to model, w którym program jest udostępniany za darmo, ale z zachętą do zakupu pełnej wersji. Użytkownicy mogą być ograniczeni w zakresie funkcjonalności lub mogą spotkać się z ograniczeniami w czasie użytkowania, co znacznie różni się od pełnej dostępności w ramach public domain. Wreszcie, donationware to model, który umożliwia użytkownikom korzystanie z oprogramowania za darmo, ale zachęca ich do dobrowolnych dotacji, co również nie spełnia kryteriów braku ograniczeń. Te różne modele licencji mogą być mylone, gdyż wszystkie oferują różne stopnie swobody w korzystaniu z oprogramowania, jednak w kontekście pytania, tylko public domain oznacza całkowity brak ograniczeń czasowych i finansowych.
Pytanie 22

W jakim modelu płyty głównej można zainstalować procesor o wymienionych specyfikacjach?

Intel Core i7-4790 3,6 GHz 8MB cache s. 1150 Box

A. Asrock 970 Extreme3 R2.0 s.AM3+
B. Gigabyte GA-Z170X-Gaming 3-EU DDR4 s.1151
C. Asus SABERTOOTH Z97 MARK 1/USB 3.1 LGA 1150 ATX
D. MSI 970A-G43 PLUS AMD970A s.AM3
Wybór nieodpowiedniej płyty głównej dla danego procesora może wynikać z niezrozumienia kluczowych zasad kompatybilności sprzętu komputerowego. MSI 970A-G43 PLUS oraz Asrock 970 Extreme3 R2.0 są wyposażone w gniazda AM3 i AM3+ przeznaczone do procesorów AMD a nie Intel. Wybór takiej płyty dla procesora Intel Core i7-4790 poskutkowałby fizyczną niemożliwością montażu z powodu niekompatybilnych gniazd. Z kolei płyta Gigabyte GA-Z170X-Gaming 3-EU używa gniazda LGA 1151 które choć zbliżone do LGA 1150 nie jest bezpośrednio kompatybilne z procesorem i7-4790 przeznaczonym dla LGA 1150. Takie niezgodności wynikają często z niedopatrzenia specyfikacji technicznych i braku zrozumienia różnic między generacjami procesorów i odpowiadającymi im chipsetami. Płyty z chipsetem Z97 są zoptymalizowane do pracy z procesorami Intel czwartej generacji takich jak i7-4790 podczas gdy Z170 jest przeznaczony dla procesorów nowszych generacji wymagających LGA 1151. Takie zrozumienie przyczynia się do podejmowania świadomych decyzji zakupowych i uniknięcia kosztownych błędów sprzętowych.
Pytanie 23

Program w wierszu poleceń systemu Windows, który pozwala na konwersję tablicy partycji z GPT na MBR, to

A. bcdedit
B. diskpart
C. gparted
D. cipher
Odpowiedź 'diskpart' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie wiersza poleceń w systemie Windows, które pozwala na zarządzanie wolumenami dysków oraz partycjami. W przypadku konwersji tablicy partycji GPT na MBR, 'diskpart' oferuje odpowiednie polecenia, takie jak 'convert mbr', które umożliwiają przekształcenie struktury partycji. GPT (GUID Partition Table) jest nowoczesnym sposobem organizacji danych na dysku, który oferuje wiele zalet w porównaniu do starszej metody MBR (Master Boot Record), jednak w niektórych sytuacjach, na przykład w przypadku starszych systemów operacyjnych, może być konieczna konwersja na MBR. Praktyczne zastosowanie 'diskpart' wymaga uruchomienia go z uprawnieniami administratora, a użytkownik powinien być ostrożny, ponieważ niewłaściwe użycie tego narzędzia może prowadzić do utraty danych. Standardowe praktyki bezpieczeństwa zalecają tworzenie kopii zapasowych przed przeprowadzaniem takich operacji. 'Diskpart' jest szeroko stosowany w administracji systemami oraz w sytuacjach, gdy zachodzi konieczność dostosowania struktury partycji do wymagań oprogramowania lub sprzętu.
Pytanie 24

Emisja dźwięków: jednego długiego oraz dwóch krótkich przez BIOS firmy AMI wskazuje na

A. awarię pamięci
B. defekt zegara systemowego
C. błąd parzystości w pamięci
D. usterkę karty graficznej
Pojawienie się długiego sygnału dźwiękowego oraz dwóch krótkich przez BIOS AMI wskazuje na błąd związany z kartą graficzną, co czyni inne odpowiedzi nieprawidłowymi. Uszkodzenie zegara systemowego, błąd parzystości pamięci oraz uszkodzenie pamięci to różne typy błędów, które mają swoje unikalne sygnały akustyczne, a ich zrozumienie wymaga znajomości standardów POST. Na przykład, błąd parzystości pamięci jest zazwyczaj sygnalizowany innym ciągiem dźwięków, co może prowadzić do mylnych wniosków, jeśli technik nie jest zaznajomiony z tymi standardami. Typowym błędem myślowym jest łączenie symptomów z przypuszczalnymi problemami, zamiast analizowania konkretnego wzoru sygnałów. W przypadku uszkodzenia pamięci, BIOS zazwyczaj emituje inną sekwencję dźwięków, co podkreśla znaczenie precyzyjnego rozpoznawania i interpretacji tych sygnałów. Ostatecznie, podejmowanie decyzji diagnostycznych powinno opierać się na rzetelnej wiedzy o sygnałach BIOS oraz ich znaczeniu, co jest kluczowe w praktyce naprawy sprzętu komputerowego.
Pytanie 25

Jakim złączem zasilany jest wewnętrzny dysk twardy typu IDE?

A. SATA
B. PCIe
C. ATX
D. Molex
Złącza SATA, PCIe i ATX nie są odpowiednie do zasilania wewnętrznego dysku twardego IDE, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie zrozumienia architektury komputerowej. Złącze SATA, używane do nowoczesnych dysków twardych i SSD, nie jest kompatybilne z dyskami IDE, ponieważ stosuje inny interfejs do przesyłania danych i zasilania. Złącze SATA ma inny kształt i pinout, co sprawia, że nie można go użyć do zasilania dysku twardego IDE. Również złącze PCIe, które jest używane głównie do zasilania kart graficznych i dodatkowych kart rozszerzeń, nie ma zastosowania w kontekście zasilania dysków twardych. Z kolei złącze ATX jest standardem zasilania dla całych jednostek centralnych, a nie dla pojedynczych urządzeń. Choć zasilacze ATX dostarczają złącza Molex, użycie terminu ATX w kontekście zasilania dysków twardych może prowadzić do zamieszania, ponieważ obejmuje ono znacznie szerszy zakres zasilania różnorodnych komponentów. Często błędne interpretacje wynikają z mylenia różnych standardów zasilania oraz ich zastosowań, co jest kluczowe, aby uniknąć problemów z kompatybilnością w systemach komputerowych.
Pytanie 26

W systemie Windows 7, aby skopiować katalog c:\est wraz ze wszystkimi podkatalogami na zewnętrzny dysk, należy zastosować polecenie

A. xcopy f:\est c:\est /E
B. copy c:\est f:\est /E
C. copy f:\est c:\est /E
D. xcopy c:\est f:\est /E
Wybór niewłaściwych poleceń do kopiowania katalogów jest częstym błędem, który wynika z niepełnego zrozumienia funkcjonalności dostępnych w systemie Windows. W przypadku polecenia 'copy f:\est c:\est /E', użytkownik myli koncepcję operacji kopiowania. 'copy' jest przeznaczone do kopiowania pojedynczych plików, a nie katalogów, co oznacza, że nie obsługuje on hierarchicznej struktury folderów ani ich podkatalogów. Nawet przy dodaniu opcji /E, nie zmienia to zasadniczo funkcji polecenia, ponieważ 'copy' nie potrafi kopiować całych drzew katalogów. Kolejna nieprawidłowa koncepcja występuje w poleceniach, gdzie zamienia się źródło z celem, jak w 'xcopy f:\est c:\est /E'. Użytkownicy mogą myśleć, że kopiowanie odwrotne jest równoważne, co nie jest prawdą. W systemach Windows, źródło i cel są kluczowe dla określenia, skąd i dokąd dane mają być przesyłane. Dodatkowo, błędne użycie 'xcopy' w kontekście przekazywania z nieprawidłowych lokalizacji może prowadzić do nieoczekiwanych rezultatów, takich jak brak danych lub ich niekompletne skopiowanie. Aby poprawnie zrozumieć i wykorzystać te polecenia, warto zapoznać się z dokumentacją systemową oraz praktykami administracyjnymi, co zapewni efektywne zarządzanie danymi oraz uniknięcie typowych pułapek związanych z kopiowaniem plików i katalogów.
Pytanie 27

Zidentyfikowanie głównego rekordu rozruchowego, który uruchamia system z aktywnej partycji, jest możliwe dzięki

A. POST
B. GUID Partition Table
C. BootstrapLoader
D. CDDL
Odpowiedzi takie jak POST, CDDL i GUID Partition Table nie mają bezpośredniego związku z funkcją bootloadera, co prowadzi do nieporozumień na temat procesów uruchamiania systemu. POST, czyli Power-On Self Test, to procedura diagnostyczna, która ma miejsce tuż po włączeniu komputera, mająca na celu sprawdzenie podstawowych komponentów sprzętowych, takich jak pamięć RAM, procesor czy karty rozszerzeń. Choć POST jest istotny w fazie rozruchu, jego zadaniem nie jest wczytywanie systemu operacyjnego, ale raczej przygotowanie sprzętu do dalszego działania. CDDL (Common Development and Distribution License) to licencja open source, która reguluje zasady korzystania z oprogramowania, ale nie jest w ogóle związana z procesem uruchamiania systemu. Z kolei GUID Partition Table (GPT) jest nowoczesnym schematem partycjonowania dysków, który pozwala na tworzenie wielu partycji oraz obsługuje dyski o pojemności większej niż 2 TB. GPT jest używane w kontekście zarządzania danymi na dysku, ale nie jest odpowiedzialne za sam proces rozruchu systemu. Błędne zrozumienie ról tych komponentów może prowadzić do niewłaściwych wniosków o tym, jak działa proces uruchamiania komputera. Kluczowe jest zrozumienie, że to bootloader jest odpowiedzialny za załadowanie systemu operacyjnego z aktywnej partycji, a nie elementy takie jak POST, CDDL czy GPT.
Pytanie 28

Jaką postać ma liczba szesnastkowa: FFFF w systemie binarnym?

A. 0010 0000 0000 0111
B. 1111 0000 0000 0111
C. 0000 0000 0000 0000
D. 1111 1111 1111 1111
Odpowiedzi, które nie są prawidłowe, wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące konwersji między systemami liczbowymi. Na przykład, odpowiedź 0010 0000 0000 0111 sugeruje, że wartość szesnastkowa FFFF została źle przetłumaczona na binarną, gdyż w rzeczywistości reprezentuje zupełnie inną wartość dziesiętną (8199). W szczególności może to wynikać z błędnego przeliczenia wartości szesnastkowych na binarne, gdzie zamiast poprawnych czterech bitów dla każdej cyfry, mogło być użyte niewłaściwe zestawienie bitów. W przypadku 1111 0000 0000 0111 również nie zachowano poprawności konwersji, co mogło być spowodowane mylnym dodawaniem lub modyfikowaniem bitów. Innym powszechnym błędem jest pomieszanie wartości dziesiętnych z binarnymi, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. W praktyce, przekształcenie systemów liczbowych wymaga precyzyjnych obliczeń oraz znajomości powiązań między systemami, aby uniknąć podobnych pomyłek. Z tego powodu istotne jest, aby osoby pracujące z systemami komputerowymi były dobrze zaznajomione z konwersją i mogły stosować odpowiednie techniki oraz narzędzia do poprawnego przeliczania wartości w różnych systemach liczbowych.
Pytanie 29

Jak określa się atak w sieci lokalnej, który polega na usiłowaniu podszycia się pod inną osobę?

A. Flood ping
B. Phishing
C. Spoofing
D. DDoS
Wydaje mi się, że wybór odpowiedzi związanej z DDoS, spoofingiem czy flood pingiem sugeruje, że masz małe zrozumienie tych terminów w cyberbezpieczeństwie. Atak DDoS (Distributed Denial of Service) polega na zalewaniu systemu dużą ilością ruchu, co sprawia, że przestaje działać. To zupełnie inna sprawa niż phishing, który skupia się na wyłudzaniu informacji. Spoofing to technika, gdzie oszust zmienia adres źródłowy, żeby wyglądał na zaufane źródło, ale to nie to samo, co pełne podszywanie się pod instytucję. Flood ping jest stosowane w atakach DoS i polega na bombardowaniu celu dużą ilością pingów, co również nie ma nic wspólnego z phishingiem. Mylne wybory często wynikają z niewłaściwego rozumienia tych terminów, więc warto poświęcić chwilę na ich przestudiowanie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, żeby lepiej zrozumieć bezpieczeństwo informacji i chronić się przed zagrożeniami w sieci.
Pytanie 30

Na schemacie blokowym funkcjonalny blok RAMDAC ilustruje

Ilustracja do pytania
A. pamięć ROM karty graficznej
B. przetwornik analogowo-cyfrowy z pamięcią RAM
C. pamięć RAM karty graficznej
D. przetwornik cyfrowo-analogowy z pamięcią RAM
RAMDAC jest kluczowym komponentem w kartach graficznych, który przekształca dane wideo z postaci cyfrowej na analogową. Jego główną funkcją jest obsługa konwersji sygnałów potrzebnych do wyświetlania obrazu na monitorach CRT. RAMDAC zawiera pamięć RAM, która przechowuje paletę kolorów i przetwornik cyfrowo-analogowy do generowania sygnałów wideo. Przykładem praktycznego zastosowania RAMDAC jest możliwość precyzyjnego odwzorowania kolorów dzięki zastosowaniu tablic look-up, co pozwala na dostosowanie wyjściowego sygnału do różnych standardów wyświetlania. Współczesne technologie, takie jak HDMI czy DisplayPort, zminimalizowały rolę RAMDAC, jednak jego koncepcje pozostają istotne w zrozumieniu podstaw grafiki komputerowej. Zrozumienie działania RAMDAC jest fundamentem dla inżynierów zajmujących się projektowaniem układów graficznych, a wykorzystanie standardów, jak VESA, gwarantuje kompatybilność z szeroką gamą urządzeń wyświetlających. Wiedza o RAMDAC umożliwia projektowanie systemów z zachowaniem pełnej kontroli nad jakością sygnału wideo, co jest kluczowe w zastosowaniach profesjonalnych, gdzie jakość obrazu ma zasadnicze znaczenie.
Pytanie 31

Tusz w żelu wykorzystywany jest w drukarkach

A. igłowych
B. termotransferowych
C. fiskalnych
D. sublimacyjnych
Tusz żelowy jest powszechnie stosowany w drukarkach sublimacyjnych ze względu na swoje unikalne właściwości. Proces sublimacji polega na przekształceniu tuszu w parę, która następnie wnika w materiał, co skutkuje trwałym i wyraźnym nadrukiem. Tusze żelowe są idealne do tego zastosowania, ponieważ cechują się wysoką jakością kolorów oraz dużą odpornością na blaknięcie. Przykładem zastosowania tuszu żelowego w drukarkach sublimacyjnych jest drukowanie zdjęć na odzieży, kubkach czy flagach. W branży reklamowej i odzieżowej, drukarki sublimacyjne z tuszem żelowym są używane do personalizacji produktów, co zwiększa ich atrakcyjność rynkową. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują dbałość o właściwe ustawienia temperatury i czasu transferu, co wpływa na jakość końcowego produktu. Warto również zwrócić uwagę na wybór wysokiej jakości papieru transferowego, co dodatkowo podnosi standardy produkcji.
Pytanie 32

W systemach Windows XP Pro/Windows Vista Business/Windows 7 Pro/Windows 8 Pro, funkcją zapewniającą ochronę danych dla użytkowników dzielących ten sam komputer, których informacje mogą być wykorzystywane wyłącznie przez nich, jest

A. używanie indywidualnych kont z uprawnieniami administratora
B. przypisywanie plikom atrybutu: zaszyfrowany osobiście
C. korzystanie z osobistych kont z ograniczonymi uprawnieniami
D. przypisywanie plikom atrybutu: ukryty na własną rękę
Korzystanie z własnych kont z uprawnieniami administratora nie jest skuteczną metodą zapewnienia poufności danych w sytuacji, gdy z jednego komputera korzystają różni użytkownicy. Konta administratora umożliwiają pełny dostęp do systemu, co stwarza ryzyko nieautoryzowanego dostępu do danych innych użytkowników. Choć administracja kontem może ułatwiać zarządzanie uprawnieniami, nie zapewnia ona wystarczającego bezpieczeństwa dla wrażliwych plików. W przypadku przypisywania plikom atrybutu 'ukryty', użytkownicy nadal mogą uzyskać dostęp do tych danych, o ile wiedzą, gdzie ich szukać lub jak zmienić ustawienia widoczności. To podejście nie zabezpiecza plików przed dostępem osób, które znają lokalizację i mogą zmienić atrybuty plików. Z kolei korzystanie z kont z ograniczeniami ma swoje ograniczenia, ponieważ nie pozwala użytkownikom na pełne szyfrowanie danych, co ogranicza ich zdolność do ochrony osobistych informacji. W praktyce, jeśli jeden użytkownik z ograniczonymi uprawnieniami uzyska dostęp do konta z administratorami lub innych użytkowników, zostanie naruszona poufność danych. Dlatego, aby skutecznie chronić informacje, należy stosować szyfrowanie jako standardową praktykę bezpieczeństwa, zamiast polegać na samych uprawnieniach dostępu, co jest niewystarczające w obliczu dzisiejszych zagrożeń dla danych.
Pytanie 33

Która z licencji na oprogramowanie łączy je na stałe z nabytym komputerem i nie umożliwia transferu praw do korzystania z programu na inny komputer?

A. SINGLE
B. BOX
C. OEM
D. ADWARE
Wybór innych licencji, takich jak ADWARE, SINGLE czy BOX, może prowadzić do nieporozumień związanych z ich rzeczywistym zastosowaniem i ograniczeniami. Licencja ADWARE odnosi się do oprogramowania, które wyświetla reklamy podczas jego używania; nie ma ona związku z przypisaniem oprogramowania do konkretnego komputera. Użytkownik może instalować adware na różnych urządzeniach, co stwarza mylne wrażenie, że takie oprogramowanie jest związane z jednym urządzeniem. Licencja SINGLE, często mylona z terminem związanym z licencjami indywidualnymi, również nie obejmuje ograniczeń przenoszenia, co sprawia, że użytkownik może korzystać z niej na wielu komputerach, ale tylko na jednym aktywnym na raz. Z kolei licencja BOX to model sprzedaży oprogramowania, który zazwyczaj pozwala na przenoszenie na inne urządzenie, jeśli licencja jest aktywowana na nowym sprzęcie. Twierdzenie, że wszystkie te modele licencyjne wiążą oprogramowanie z konkretnym komputerem, może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnego zarządzania licencjami w organizacjach. Kluczowe jest zrozumienie, że różne typy licencji mają swoje specyficzne zasady i warunki, które powinny być dokładnie analizowane przed podjęciem decyzji o zakupie, aby uniknąć problemów związanych z prawami użytkowania i ich ograniczeniami.
Pytanie 34

Aby serwerowa płyta główna mogła działać poprawnie, potrzebuje pamięci z rejestrem. Który z poniższych modułów pamięci będzie z nią zgodny?

A. Kingston 4GB 1333 MHz DDR3 Non-ECC CL9 DIMM
B. Kingston 4GB 1600 MHz DDR3 ECC CL11 DIMM 1,5V
C. Kingston 8GB 1333 MHz DDR3 ECC Reg CL9 DIMM 2Rx8
D. Kingston Hynix B 8GB 1600 MHz DDR3L CL11 ECC SODIMM 1,35V
Wybór pamięci niezgodnej z wymaganiami serwera,bądź serwerowej płyty głównej prowadzi do problemów z kompatybilnością, co może skutkować niemożnością uruchomienia systemu lub niestabilnością działania. W przypadku pamięci Kingston 4GB 1600 MHz DDR3 ECC CL11 DIMM 1,5V, mimo że jest to pamięć ECC, brakuje jej rejestru, co czyni ją nieodpowiednią dla serwerów, które wymagają pamięci Registered. Druga opcja, Kingston 4GB 1333 MHz DDR3 Non-ECC CL9 DIMM, jest całkowicie nieodpowiednia, ponieważ nie obsługuje korekcji błędów, co jest kluczowe w aplikacjach serwerowych. Pamięci Non-ECC mogą prowadzić do błędów danych, co w środowisku krytycznym może mieć katastrofalne skutki. Z kolei Kingston Hynix B 8GB 1600 MHz DDR3L CL11 ECC SODIMM 1,35V, choć posiada funkcję ECC, jest modułem SODIMM, co oznacza, że jest przeznaczony do laptopów i nie pasuje do standardowych slotów DIMM w serwerach. Użycie niewłaściwej pamięci może prowadzić do nieoptymalnej pracy systemów operacyjnych i aplikacji, co zwiększa ryzyko awarii. W praktyce, przy wyborze pamięci do serwerów, należy kierować się specyfikacjami producenta płyty głównej i stosować tylko takie moduły, które są zgodne z wymaganiami technicznymi oraz standardami branżowymi.
Pytanie 35

Wykonanie polecenia net localgroup w systemie Windows skutkuje

A. kompresowaniem wszystkich plików
B. defragmentowaniem plików
C. prezentowaniem lokalnych grup użytkowników zdefiniowanych w systemie
D. tworzeniem dowolnej grupy użytkowników
Polecenie 'net localgroup' w systemie Windows jest narzędziem wiersza poleceń, które pozwala na zarządzanie lokalnymi grupami użytkowników na danym urządzeniu. Używając tego polecenia, administratorzy mogą wyświetlać listę wszystkich zdefiniowanych w systemie lokalnych grup użytkowników, co jest istotne dla zarządzania dostępem do zasobów i zapewnienia bezpieczeństwa systemu. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której administrator chce zweryfikować, jakie grupy użytkowników istnieją w systemie przed dodaniem nowego użytkownika do odpowiedniej grupy. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania użytkownikami i grupami w systemach Windows, umożliwia kontrolę nad uprawnieniami i dostosowanie ustawień bezpieczeństwa. Zrozumienie działania polecenia 'net localgroup' pozwala również na lepsze planowanie i audyt polityki bezpieczeństwa w organizacji.
Pytanie 36

Jakie urządzenie powinno być użyte w sieci Ethernet, aby zredukować liczbę kolizji pakietów?

A. Regenerator
B. Koncentrator
C. Bramkę VoIP
D. Przełącznik
Regenerator, koncentrator i bramka VoIP to różne sprzęty w sieci, ale nie mają na celu ograniczania kolizji w taki sposób jak przełącznik. Regenerator po prostu wzmacnia sygnał, gdy mamy długie odcinki kabla, ale nie ogarnia problemu kolizji, bo nie kontroluje ruchu. Koncentrator działa trochę jak przełącznik, ale rozsyła sygnał do wszystkich portów, co zwiększa ryzyko kolizji w sieci. Jak dużo urządzeń korzysta z jednego medium, to większe szanse na kolizję, bo nie ma żadnego mechanizmu segregacji ruchu. A bramka VoIP? No to ona zamienia dźwięki na dane, żeby można było gadać przez Internet, ale z kolizjami w Ethernetem nie ma nic wspólnego. Ważne, żeby przy wyborze urządzeń sieciowych rozumieć, jak one działają i do czego służą. W końcu mylenie koncentratora z przełącznikiem to typowy błąd. Zrozumienie tych różnic to klucz do skutecznego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.
Pytanie 37

Kluczowym mechanizmem zabezpieczającym dane przechowywane na serwerze jest

A. generowanie punktu przywracania systemu
B. uruchomienie ochrony systemu
C. automatyczne realizowanie kompresji danych
D. tworzenie kopii bezpieczeństwa
Wiele osób może mylnie sądzić, że automatyczne wykonywanie kompresji danych jest kluczowym mechanizmem ochrony. Kompresja, chociaż przydatna do oszczędzania miejsca na dysku, nie chroni danych przed ich utratą. W rzeczywistości, jeśli dane zostaną usunięte lub uszkodzone, skompresowane pliki także mogą ulec zniszczeniu. Włączenie ochrony systemu to kolejny aspekt, który nie zapewnia pełnej ochrony danych. Chociaż ochrona systemu może zabezpieczać przed nieautoryzowanym dostępem, nie chroni przed utratą danych w wyniku awarii sprzętu czy złośliwego oprogramowania. Tworzenie punktu przywracania systemu również nie stanowi efektywnej metody ochrony danych. Punkty przywracania pozwalają na cofnięcie zmian w systemie operacyjnym, ale nie są skuteczne w przypadku utraty danych spowodowanej usunięciem plików użytkownika. Z tego powodu, poleganie na tych metodach zamiast na kopiach bezpieczeństwa może prowadzić do katastrofalnych konsekwencji. W kontekście zarządzania danymi, kluczowe jest, aby stosować sprawdzone praktyki jak regularne tworzenie kopii zapasowych, które są w stanie w pełni zabezpieczyć dane przed ich utratą.
Pytanie 38

Wydanie komendy chmod 400 nazwa_pliku w systemie Linux spowoduje, że właściciel pliku

A. nie będzie mógł uzyskać do niego dostępu
B. będzie miał możliwość usunięcia go
C. będzie miał możliwość jego uruchomienia
D. będzie miał możliwość jego odczytu
Odpowiedzi sugerujące, że właściciel pliku będzie mógł go uruchomić, usunąć lub nie będzie miał do niego dostępu, wynikają z nieporozumienia dotyczącego systemu uprawnień w systemie Linux. Właściciel pliku posiada prawo do odczytu, co oznacza, że może zapoznać się z jego zawartością, ale nie może go uruchomić ani modyfikować. W przypadku uruchamiania pliku, konieczne jest posiadanie uprawnienia do wykonania (execute), które w przypadku chmod 400 nie jest przyznane. W kontekście usuwania pliku, uprawnienie do tego nie jest bezpośrednio związane z uprawnieniami odczytu czy zapisu pliku. Użytkownik może usunąć plik, jeśli ma odpowiednie uprawnienia do katalogu, w którym ten plik się znajduje. Z kolei odpowiedź sugerująca, że właściciel nie ma dostępu do pliku, kompletnie pomija fakt, że w przypadku uprawnień 400, właściciel ma możliwość odczytu, co oznacza, że dostęp teoretycznie istnieje, choć w ograniczonym zakresie. Te błędne koncepcje często wynikają z niepełnego zrozumienia modelu uprawnień w systemie Linux, w którym kluczowe jest rozróżnienie między różnymi typami uprawnień - odczytu, zapisu i wykonania - oraz ich wpływu na interakcję z plikami.
Pytanie 39

Aby stworzyć skompresowane archiwum danych w systemie Linux, jakie polecenie należy zastosować?

A. tar -tvf
B. tar -jxvf
C. tar -xvf
D. tar -zcvf
Chociaż polecenia 'tar -jxvf', 'tar -tvf' oraz 'tar -xvf' są związane z programem tar, nie są one odpowiednie do tworzenia skompresowanego archiwum w kontekście zadania. Polecenie 'tar -jxvf' wykorzystuje kompresję bzip2, co jest inną metodą kompresji, a nie gzip, który jest oczekiwany w tym przypadku. Używanie polecenia 'tar -tvf' nie tworzy archiwum, lecz jedynie wyświetla zawartość już istniejącego archiwum. Z kolei 'tar -xvf' służy do ekstrakcji plików z archiwum, a nie do jego tworzenia. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie opcje tar są równoważne. Każda z nich ma specyficzne zastosowanie i zrozumienie ich różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy z archiwum. Znajomość tych niuansów jest istotna dla każdego administratora systemów, ponieważ nieprawidłowe użycie poleceń może prowadzić do utraty danych lub nieefektywnego zarządzania przestrzenią dyskową. Dlatego tak ważne jest, aby dobrze zrozumieć każde z tych poleceń i ich właściwe zastosowanie w różnych scenariuszach.
Pytanie 40

Aby sprawdzić, czy zainstalowana karta graficzna w komputerze jest przegrzewana, użytkownik ma możliwość użycia programu

A. Everest
B. HD Tune
C. CPU-Z
D. CHKDSK
Chociaż inne programy, takie jak CPU-Z, HD Tune i CHKDSK, mają swoje zastosowania, nie są one odpowiednie do monitorowania temperatury karty graficznej. CPU-Z skupia się głównie na szczegółowych informacjach dotyczących procesora, płyty głównej oraz pamięci RAM, ale nie dostarcza danych o temperaturze i obciążeniu karty graficznej. Jego zastosowanie jest zatem ograniczone do analizy wydajności CPU, co czyni go niewłaściwym narzędziem do oceny przegrzewania się karty graficznej. HD Tune to program, który koncentruje się na monitorowaniu dysków twardych oraz SSD, oferując funkcje takie jak analiza wydajności i skanowanie w poszukiwaniu błędów, ale nie ma możliwości odczytu temperatury karty graficznej, co czyni go niewłaściwym w kontekście tego pytania. Z kolei CHKDSK służy do sprawdzania integralności systemu plików na dyskach i nie jest narzędziem przeznaczonym do monitorowania temperatury jakiegokolwiek komponentu sprzętowego, w tym kart graficznych. Użytkownicy mogą być mylnie przekonani, że te programy mogą pomóc w identyfikacji problemów z przegrzewaniem, co jest błędem. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie narzędzia muszą być stosowane w kontekście ich przeznaczenia, aby efektywnie monitorować i diagnozować problemy ze sprzętem.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej