Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
  • Data rozpoczęcia: 20 marca 2025 13:40
  • Data zakończenia: 20 marca 2025 13:48

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jeżeli przewóz rannego zwierzęcia do rzeźni miałby wiązać się z dodatkowym cierpieniem, zwierzę powinno zostać poddane ubojowi

A. tajnemu
B. zdrowotnemu
C. ekonomicznemu
D. z konieczności
Wybór opcji potajemnego uboju wskazuje na niezgodność z zasadami etyki oraz przepisami prawa dotyczącego dobrostanu zwierząt. Tego rodzaju działanie budzi poważne wątpliwości moralne i prawne, ponieważ ukrywanie takich praktyk może powodować poważne konsekwencje zarówno dla zdrowia zwierząt, jak i dla reputacji branży. Ponadto, ubój gospodarczy jest praktyką, która nie znajduje zastosowania w sytuacjach nagłych, takich jak ranne zwierzęta. Obejmuje on regularne, zaplanowane czynności związane z ubojem zwierząt przeznaczonych do konsumpcji, a nie interwencje w przypadkach kryzysowych. Również odpowiedź „sanitarnemu” jest myląca, ponieważ odnosi się do uboju zwierząt chorych na choroby zakaźne, co nie jest tożsame z sytuacją, w której zwierzę cierpi z powodu obrażeń. Często w takich przypadkach, błędne rozumienie procedur uboju oraz przyczyn, które do niego prowadzą, może skutkować opóźnieniem interwencji, co zwiększa cierpienie zwierzęcia. Właściwe podejście wymaga zrozumienia mechanizmów związanych z dobrostanem zwierząt oraz obowiązków etycznych, które ciążą na wszystkich uczestnikach procesu produkcji zwierzęcej.
Pytanie 2

System, który informuje o zagrożeniach związanych z żywnością lub paszą dla zdrowia ludzi, nosi nazwę

A. RASFF
B. HACCP
C. EFSA
D. BRC/IFS
EFSA, czyli Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, zajmuje się oceną ryzyka, ale nie jest systemem powiadamiania. To raczej doradcza instytucja dla działań unijnych. Jeśli chodzi o HACCP, to jest to system, który koncentruje się na identyfikacji zagrożeń w produkcji żywności. Kluczowe, ale nie powiadamiające. BRC i IFS to standardy bezpieczeństwa w handlu, ale też nie informują o zagrożeniach. Często ludzie mylą te różne instytucje i systemy, co prowadzi do nieporozumień. Trzeba zrozumieć, że RASFF to narzędzie do szybkiego przekazywania info o zagrożeniach, co jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego. Właściwe rozróżnienie tych systemów jest super ważne dla zarządzania ryzykiem w branży spożywczej.
Pytanie 3

Standardowe badanie przedubojowe obejmuje

A. osłuchanie szmerów oddechowych
B. pobranie próbek do badań bakteriologicznych
C. rozpoznanie wysokiej ciąży
D. ocenę wskaźników krwi
Wypisanie wymazów do badań bakteriologicznych, ocena parametrów krwi oraz osłuchanie szmerów oddechowych to wszystkie istotne czynności diagnostyczne, jednak nie są one kluczowymi elementami rutynowego badania przedubojowego w kontekście identyfikacji wysokiej ciąży. Wymazy do badań bakteriologicznych służą do wykrywania patogenów, co ma znaczenie w kontekście zdrowia zwierząt, ale nie dostarczają informacji o stanie ciąży. Ocena parametrów krwi, choć może być użyteczna w monitorowaniu ogólnego stanu zdrowia zwierzęcia, nie jest bezpośrednio związana z identyfikacją ciąży. Szmery oddechowe mogą wskazywać na problemy układu oddechowego, jednak nie są to symptomy odnoszące się do stanu ciąży, a zatem są mniej istotne w kontekście rutynowych badań przedubojowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie diagnostyki ukierunkowanej na konkretne problemy zdrowotne z diagnostyką dotyczącą stanu reprodukcyjnego zwierzęcia. Właściwe podejście do rutynowego badania przedubojowego powinno skupić się na aspektach, które bezpośrednio wpływają na decyzje dotyczące uboju, w tym rozpoznanie stanu ciąży, co jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z normami weterynaryjnymi oraz etycznymi.
Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Termin odnoszący się do sytuacji, w której wirusy są obecne w krwi i mają zdolność do namnażania się, to

A. wiremia
B. toksemia
C. posocznica
D. sepsa
Sepsa, toksemia i posocznica to terminy, które często mylnie są używane zamiennie, jednak każdy z tych stanów odnosi się do różnych procesów patofizjologicznych. Sepsa to złożony zespół reakcji organizmu na zakażenie, prowadzący do dysfunkcji narządów, ale nie zawsze wiąże się z obecnością wirusów w krwi. Toksemia odnosi się do obecności toksycznych substancji w krwi, które mogą pochodzić z różnych źródeł, w tym z zakażeń bakteryjnych, ale niekoniecznie wirusowych. Posocznica to termin, który często jest stosowany w kontekście sepsy, jednak odnosi się głównie do ciężkiej reakcji organizmu na infekcję, zwykle bakteryjną, a nie wirusową. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych terminów polegają na nieprecyzyjnym używaniu terminologii medycznej. W praktyce klinicznej ważne jest, aby rozróżniać te stany, ponieważ każda z tych sytuacji wymaga innego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego. Warto pamiętać, że skuteczne zarządzanie zakażeniami wymaga precyzyjnego zrozumienia różnic pomiędzy tymi terminami, co ma kluczowe znaczenie dla skuteczności leczenia oraz zapobiegania powikłaniom.
Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Która z danych na temat nanoszenia symbolu jakości zdrowotnej jest zgodna z aktualnie obowiązującymi przepisami prawnymi?

A. Znakowanie zdrowotne odbywa się na wewnętrznej stronie tuszy
B. Symbol jest nanoszony niezwłocznie po przeprowadzeniu badania przedubojowego
C. Nadzór nad procesem znakowania sprawuje właściciel rzeźni
D. Symbol musi zawierać numer identyfikacyjny rzeźni
Nanoszenie znaku jakości zdrowotnej na produkty mięsne to proces, który musi być zgodny z rygorystycznymi normami oraz przepisami prawnymi. Twierdzenie, że znak jest nanoszony natychmiast po badaniu przedubojowym, jest mylące, ponieważ takie badania są jedynie wstępnym krokiem w procesie oceny zdrowia zwierząt, a znakowanie następuje dopiero po zakończeniu wszystkich wymaganych badań i inspekcji. Właściciele rzeźni, mimo iż są odpowiedzialni za proces znakowania, nie sprawują nad nim nadzoru – to do inspektorów weterynaryjnych należy ostateczna kontrola i zatwierdzenie znakowania, co gwarantuje, że produkty są wolne od chorób i spełniają normy sanitarno-epidemiologiczne. Warto także zauważyć, że znakowanie zdrowotne nie powinno odbywać się na wewnętrznej stronie tuszy, lecz na powierzchni, która jest łatwo dostępna i widoczna dla konsumentów. Oznaczenie wewnętrzne mogłoby utrudnić identyfikację produktu, co jest niezgodne z zasadami transparentności w branży. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie aspekty procesu znakowania są w gestii właściciela rzeźni, podczas gdy w rzeczywistości wymagana jest współpraca z organami weterynaryjnymi, które zapewniają przestrzeganie norm prawnych oraz ochronę zdrowia publicznego.
Pytanie 8

Tasiemiec uzbrojony można spotkać

A. u bydła
B. u owiec
C. u koni
D. u świń
Tasiemiec uzbrojony (Taenia solium) jest pasożytem, który przede wszystkim występuje u świń. Zakażenie tym pasożytem jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia publicznego i produkcji zwierzęcej. Świnie mogą być nosicielami larwalnej formy tasiemca, co przekłada się na ryzyko dla ludzi spożywających niedogotowane lub niedopieczone mięso wieprzowe. W związku z tym, w praktyce weterynaryjnej oraz w hodowli świń, kluczowe jest monitorowanie i kontrolowanie infekcji tasiemcem. Właściwe praktyki biohigieniczne, takie jak stosowanie odpowiednich metod dezynfekcji, kontrola paszy oraz edukacja hodowców, są niezbędne w zapobieganiu rozprzestrzenieniu się tego pasożyta. W wielu krajach wprowadzono również programy szczepień świń przeciwko chorobom wywoływanym przez pasożyty, co dodatkowo ogranicza ryzyko zakażeń. Zrozumienie cyklu życiowego tasiemca uzbrojonego oraz potencjalnych zagrożeń, jakie niesie ze sobą jego obecność w stadzie, jest kluczowe dla zachowania zdrowia zwierząt i bezpieczeństwa żywnościowego.
Pytanie 9

Na podstawie fragmentu ulotki leku określ, ile mg substancji czynnej będzie zawarte w 10 ml roztworu.

1 ml roztworu zawiera 2 mg iwermektyny

A. 20 mg
B. 10 mg
C. 2 mg
D. 1 mg
Odpowiedź 20 mg jest poprawna, ponieważ aby obliczyć ilość substancji czynnej w danej objętości roztworu, należy pomnożyć stężenie substancji w jednostkowej objętości przez całkowitą objętość roztworu. W tym przypadku, jeśli 1 ml roztworu zawiera 2 mg substancji czynnej, to w 10 ml roztworu będzie to 10 * 2 mg, co daje 20 mg. Takie obliczenia są rutynową praktyką w farmacji i medycynie, gdzie precyzyjne dawkowanie jest kluczowe dla skuteczności leczenia i bezpieczeństwa pacjentów. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przygotowanie roztworów do iniekcji, gdzie błędne obliczenia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Dlatego ważne jest, aby zawsze podchodzić do tego typu obliczeń z należytą starannością, stosując zasady dobrej praktyki farmaceutycznej (GMP), które wymagają ścisłej kontroli jakości i dokładności w przygotowywaniu leków.
Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jaki pasożyt osiedla się w mięśniach poprzecznie prążkowanych?

A. motylica
B. orzęsek
C. węgorek
D. włosień kręty
Motylica, orzęsek i węgorek to organizmy, które nie są związane z mięśniami poprzecznie prążkowanymi i nie mają takiego samego znaczenia w kontekście pasożytów. Motylica, będąca przedstawicielem płazińców, osiedla się głównie w wątrobie lub układzie pokarmowym różnych zwierząt, co prowadzi do schorzeń takich jak motyliczoza. Z kolei orzęski, jako protisty, żyją w wodzie i nie mają związku z infekcjami w mięśniach ludzkich, a ich obecność jest bardziej związana z ekosystemem wodnym. Węgorek, mimo że jest pasożytem, zazwyczaj atakuje układ pokarmowy, a nie mięśnie. Typowym błędem myślowym w przypadku tych odpowiedzi jest nieznajomość cyklu życiowego oraz specyfiki pasożytów. Wiedza na temat różnych grup organizmów pasożytniczych, ich lokalizacji oraz sposobów zakażeń jest kluczowa dla zrozumienia problematyki pasożytów. Edukacja na temat tych organizmów oraz ich wpływu na zdrowie ludzi powinna opierać się na solidnych podstawach biologicznych oraz epidemiologicznych, co pomoże w zapobieganiu infekcjom oraz wdrażaniu odpowiednich środków ochrony zdrowia publicznego.
Pytanie 12

Podczas przewozu drobiu należy zapewnić mu dostęp do wody i karmy, jeśli czas transportu przekracza

A. 8 godz.
B. 12 godz.
C. 16 godz.
D. 10 godz.
Wybór czasów transportu krótszych niż 12 godzin, jak 10, 8 czy 16 godzin, wynika z typowych nieporozumień dotyczących potrzeb żywieniowych i nawadniających drobiu. W rzeczywistości, zapewnienie dostępu do wody i paszy jest kluczowe nie tylko dla ich dobrostanu, ale również dla wydajności produkcji drobiarskiej. Odpowiedzi 10 i 8 godzin ignorują fakt, że drób, podobnie jak inne zwierzęta, odczuwa głód i pragnienie, co może prowadzić do stresu, a w konsekwencji do problemów zdrowotnych, jak np. uszkodzenia tkanek mięśniowych i obniżenia jakości mięsa. Czas transportu nie powinien być traktowany jako sztywny limit, ale raczej jako wytyczna, która uwzględnia indywidualne potrzeby zwierząt. Przedłużenie transportu do 16 godzin z brakiem dostępu do paszy i wody jest również błędne, ponieważ dłuższe okresy bez tych podstawowych zasobów prowadzą do poważnych konsekwencji zdrowotnych, a także mogą narazić przewoźników na prawne konsekwencje związane z nieprzestrzeganiem przepisów o dobrostanie zwierząt. W branży transportu zwierząt niezwykle ważna jest znajomość i przestrzeganie regulacji, które mają na celu zapewnienie humanej i odpowiedzialnej opieki nad zwierzętami w trakcie transportu.
Pytanie 13

U 8-letniej suki rasy labrador lekarz weterynarii podejrzewa ropomacicze. W celu potwierdzenia diagnozy, najlepszym krokiem będzie wykonanie badania

A. RTG
B. poziomu estradiolu
C. USG
D. poziomu progesteronu
Ultrasonografia (USG) jest najskuteczniejszą metodą diagnostyczną w przypadku podejrzenia ropomacicza u suki. Pozwala na bezinwazyjne ocenienie stanu macicy, co jest kluczowe dla potwierdzenia obecności ropnia, zmian zapalnych oraz innych patologii w obrębie narządów rodnych. USG umożliwia lekarzowi weterynarii dokładne zbadanie struktury macicy, co pozwala na określenie jej kształtu, wielkości oraz obecności płynów, które mogą sugerować ropomacicze. W praktyce klinicznej, wykonanie USG powinno być standardowym krokiem w diagnostyce tego schorzenia, gdyż jest to technika bezpieczna, szybka i skuteczna. Dodatkowo, USG nie wywołuje stresu u zwierząt w porównaniu do innych metod, takich jak RTG czy inwazyjne badania. Systematyczne zastosowanie ultrasonografii w diagnostyce ginekologicznej u psów staje się normą, co jest zgodne z najlepszymi praktykami weterynaryjnymi.
Pytanie 14

Zawał, który występuje w wyniku nagłego przerwania dopływu krwi tętniczej do konkretnej tkanki lub organu, skutkuje powstaniem

A. rozrostu
B. zwyrodnienia
C. zaniku
D. martwicy
Zawał serca to poważna sprawa. Dzieje się to, gdy nagle krew przestaje docierać do jakiejś części serca, co może prowadzić do martwicy, czyli umierania komórek, bo nie mają wystarczająco tlenu ani składników odżywczych. To, co mi się wydaje, to że martwica to efekt mocnych zaburzeń w ukrwieniu, przez co tkanki dostają niezłego „kopa” i zaczynają się psuć. Na przykład, weźmy zawał mięśnia sercowego – tam zakrzep w tętnicy wieńcowej blokuje przepływ krwi do serca. W medycynie to, jak szybko zdiagnozujemy martwicę i jakie podejmiemy kroki, może być kluczowe dla ratowania życia pacjenta. Jak sądzę, to właśnie dzięki szybkim interwencjom, jak tromboliza czy angioplastyka, można znacznie ograniczyć obszar martwicy i uratować jakąś część serca. Dobrze jest zrozumieć, jak działa martwica, bo to pomoże lekarzom w planowaniu leczenia. Generalnie, jak widzisz, szybkie diagnozowanie i leczenie zawału to podstawa, by zminimalizować ryzyko poważnych szkód.
Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Badania serca bydła po uboju są przeprowadzane w celu identyfikacji

A. fasciolozy
B. brucelozy
C. toksooplazmozy
D. wągrzycy
Wybór wągrzycy jako celu poubojowego badania serca bydła jest zgodny z najlepszymi praktykami w diagnostyce weterynaryjnej. Wągrzyca, wywoływana przez larwy tasiemca, może prowadzić do poważnych uszkodzeń serca, objawiając się m.in. zapaleniem mięśnia sercowego. Badania poubojowe mają kluczowe znaczenie dla monitorowania stanu zdrowia bydła oraz wykrywania chorób, które mogą zagrażać nie tylko zwierzętom, ale także ludziom, gdyż niektóre patogeny mogą być zoonozami. W przypadku wykrycia wągrzycy, mięso nie może być przeznaczone do konsumpcji, co podkreśla znaczenie systematycznych badań w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności. W praktyce, wykrycie wągrzycy w mięśniach serca może również prowadzić do dalszych ścisłych badań w stadach, co pozwala na podjęcie działań profilaktycznych, takich jak poprawa bioasekuracji oraz zarządzanie zdrowiem zwierząt. Takie postępowanie wpisuje się w standardy zarządzania jakością w branży mięsnej, w tym zasady HACCP, co podnosi ogólny poziom bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 17

Ubój sanitarny polega na uboju zwierzęcia

A. w rzeźni po dokonaniu sanitizacji
B. w rzeźni o obniżonych standardach higienicznych
C. chorego na chorobę zakaźną lub podejrzanego o zakażenie
D. po urazie lub incydencie
Niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, lecz nie oddają istoty uboju sanitarnego. Ubój w rzeźni po przeprowadzonej sanityzacji może sugerować, że wszystkie zwierzęta mogą być poddawane ubojowi w warunkach, które są pożądane, jednak nie uwzględnia to faktu, że ubój sanitarny dotyczy wyłącznie zwierząt chorych lub podejrzanych o zakażenie. Taki mechanizm ochronny jest niezwykle ważny w kontekście zdrowia publicznego. Przeprowadzanie uboju w rzeźni o obniżonych warunkach higienicznych jest wręcz przeciwnym podejściem do standardów bioasekuracji. To mogłoby wręcz sprzyjać dalszemu rozprzestrzenieniu chorób, co jest absolutnie nieakceptowalne w praktykach hodowlanych i uboju. Z kolei odpowiedź dotycząca uboju po urazie lub wypadku nie jest adekwatna, ponieważ ubój sanitarny dotyczy specyficznego kontekstu zdrowotnego, a nie ogólnych przypadków niesprawności fizycznej. Właściwe zrozumienie koncepcji uboju sanitarnego jest kluczowe dla każdego profesjonalisty w branży mięsnej oraz dla zapewnienia, że wszelkie działania są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa i standardami bezpieczeństwa żywności. Ignorowanie zasad dotyczących zdrowia zwierząt i tranzytu żywności może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz prawnych, w tym do kar finansowych i utraty zdolności operacyjnych.
Pytanie 18

Stosowaną metodą obrazowania RTG, wykorzystywaną do diagnozowania dysplazji stawu biodrowego u psów, jest projekcja

A. boczna prawa
B. grzbietowo - brzuszna
C. brzuszno - grzbietowa
D. boczna lewa
Wybór projekcji bocznej lewej, bocznej prawej lub grzbietowo-brzusznej może być mylny w kontekście diagnozowania dysplazji stawu biodrowego u psów, ponieważ każda z tych metod ma swoje ograniczenia. Projekcje boczne, zarówno lewa, jak i prawa, mogą prowadzić do zniekształcenia obrazu stawów biodrowych. W przypadku dysplazji kluczowe jest uwidocznienie symetrii obu stawów, co jest trudne do osiągnięcia w projekcjach bocznych, gdzie jeden staw może być bardziej eksponowany niż drugi. To może prowadzić do fałszywych diagnoz, ponieważ zmiany w jednym stawie mogą być bardziej widoczne, a z kolei zmiany w przeciwnym stawie mogą zostać pominięte. Z kolei projekcja grzbietowo-brzuszna, mimo że daje dobry widok na stawy, nie jest uznawana za standard w ocenie dysplazji, ponieważ również może nie zapewniać pełnej klarowności co do struktury stawów biodrowych. W praktyce, diagnostyka wymaga nie tylko odpowiedniego wyboru projekcji, ale także uwzględnienia znieczulenia i stabilizacji pacjenta, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości radiogramu. Dlatego wybór projekcji brzuszno-grzbietowej jest uzasadniony, a inne techniki mogą wprowadzać w błąd i prowadzić do niepoprawnych wniosków diagnostycznych.
Pytanie 19

Jakie preparaty są wykorzystywane w profilaktyce krzywicy u młodych zwierząt?

A. Ca i Fe
B. P i Mg
C. Ca i P
D. Fe i Mn
W profilaktyce krzywicy ważne jest to, żeby zrozumieć, co robią różne minerały w diecie zwierzaków. Jeśli ktoś myśli, że żelazo albo mangan są kluczowe w walce z krzywicą, to się myli, bo one nie mają bezpośredniego wpływu na zdrowie kości. Żelazo jest bardziej potrzebne do produkowania hemoglobiny i transportu tlenu, a mangan ma swoje znaczenie w metabolizmie węglowodanów, ale na kości to za bardzo nie wpływa. Z drugiej strony, argument, że fosfor i magnez są ważne w prewencji krzywicy, też nie jest trafny. Magnez jest ważny, ale nie jest głównym minerałem potrzebnym do zdrowych kości. Tak naprawdę to, brak odpowiedniego wapnia i fosforu sprawia, że pojawiają się problemy z mineralizacją tkanki kostnej, co skutkuje krzywicą. Dlatego przy wyborze suplementów trzeba zwracać uwagę na ich proporcje, bo za dużo fosforu w diecie w stosunku do wapnia może prowadzić do zaburzeń. Ważne, by używać preparatów z dobrze zbilansowanymi składnikami, zgodnie z zaleceniami specjalistów.
Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Przedstawiony opis dotyczy metody oszałamiania

W tym podejściu utrata świadomości u zwierząt zachodzi w wyniku gwałtownego spadku stężenia pH we krwi.

A. elektryczne
B. udarowe
C. postrzałowe
D. gazowe
Odpowiedź 'gazowe' jest poprawna, ponieważ oszałamianie gazowe jest metodą, która polega na wprowadzeniu zwierzęcia w stan utraty przytomności poprzez zastosowanie gazów, które mogą obniżać pH krwi. W przypadku oszałamania gazowego najczęściej wykorzystuje się gazy, takie jak dwutlenek węgla, które, przy odpowiednim stężeniu, prowadzą do szybkiego zasadowienia organizmu i depresji układu nerwowego, co w efekcie prowadzi do utraty przytomności. Praktyczne zastosowanie tej metody znajduje się w kontekście humanitarnego uboju zwierząt, gdzie stosuje się gazowanie w celu minimalizacji cierpienia. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), kluczowe jest, aby proces oszałamania był szybki i skuteczny, co zapewnia godne traktowanie zwierząt. Warto podkreślić, że stosowanie gazy w oszałamianiu powinno być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel, aby zminimalizować ryzyko błędów, które mogą wpływać na samopoczucie zwierzęcia.
Pytanie 22

Weterynarz podczas osłuchania psa zauważył zaburzenia w rytmie serca. Dodatkowe badanie, które umożliwi ich identyfikację, to

A. rezonans magnetyczny
B. echo serca
C. elektrokardiografia
D. tomografia komputerowa
Elektrokardiografia (EKG) jest podstawowym narzędziem diagnostycznym w kardiologii weterynaryjnej, które pozwala na rejestrację elektrycznej aktywności serca. Dzięki EKG można zidentyfikować zaburzenia rytmu serca, takie jak arytmie, bloki przewodzenia czy zmiany związane z chorobami serca. To badanie jest nieinwazyjne i może być przeprowadzane w gabinecie weterynaryjnym bez potrzeby wyspecjalizowanej infrastruktury. W praktyce weterynaryjnej, EKG jest niezwykle ważne w ocenie stanu zdrowia zwierząt, szczególnie w przypadku tych, które wykazują objawy takie jak osłabienie, nietolerancja wysiłku lub omdlenia. Ponadto, EKG pozwala na monitorowanie pacjentów w trakcie znieczulenia, co jest kluczowe dla ich bezpieczeństwa. Zgodnie z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego dla weterynarii, regularne stosowanie EKG w diagnostyce i monitorowaniu stanu zdrowia zwierząt domowych jest uznawane za standardową praktykę.
Pytanie 23

Materiał SRM powstaje w procesie uboju

A. świnek.
B. zwierzyny.
C. bydła.
D. ptaków.
Wybór innych opcji, jak drób, świnie czy dziczyzna, pokazuje, że nie do końca rozumiesz, o co chodzi z materiałami SRM w uboju. Drób, mimo że ma swoje przepisy sanitarne, nie generuje SRM jak bydło. A w przypadku świń, też nie ma takich tkanek, bo definicja SRM dotyczy tylko bydła. Dziczyzna, to w ogóle inna bajka, podlega innym zasadom i też nie produkuje materiału SRM. Z mojego doświadczenia, to błędne zrozumienie może mieć poważne skutki dla bioasekuracji i bezpieczeństwa żywności. Właściwe zarządzanie tymi ryzykownymi materiałami, jak mówi prawo unijne, jest kluczowe dla ochrony zdrowia publicznego. Jak się nie zwraca uwagi na specyfikę SRM w różnych rodzajach mięsa, to można narazić się na różne niebezpieczeństwa zdrowotne związane z chorobami zakaźnymi.
Pytanie 24

Ustalenie zakazu uboju dotyczy

A. szelestnicy
B. białaczce
C. włośnicy
D. wągrzycy
Wybór innych chorób, jak wągrzyca czy włośnica, jako powód do zakazu uboju, może być trochę mylący. Wągrzyca, która jest spowodowana przez larwy tasiemca, nie prowadzi do zakazu uboju. Raczej zmusza do obróbki mięsa w odpowiedni sposób, żeby zminimalizować ryzyko zakażeń. Choć wągrzyca to poważna sprawa, w większości przypadków można ją kontrolować przez dobre gotowanie mięsa. Włośnica, z kolei wywołana przez pasożyty, też nie prowadzi do automatycznego zakazu, ale wymaga, żeby stosować jakieś procedury sanitarno-epidemiologiczne. Białaczka to inna historia, bo to nowotwór krwi i nie jest chorobą zakaźną. Jeśli znajdzie się ją u zwierząt, to nie wyklucza to możliwości uboju, bo nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Takie błędy myślowe wynikają często z mylenia chorób zakaźnych z tymi, które mogą być w stawach zwierząt, więc stąd te nieprawidłowe wnioski o zakazie uboju.
Pytanie 25

Tusza to całość ciała ubitego zwierzęcia po

A. wykrwawieniu
B. wypatroszeniu
C. ogłuszeniu
D. oskalpowaniu
Odpowiedzi "oszołomieniu", "oskórowaniu" oraz "wykrwawieniu" są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się do etapu, który definiuje termin tusza. Oszołomienie jest procesem wstępnym, stosowanym przed ubojem, mającym na celu zminimalizowanie cierpienia zwierzęcia oraz ułatwienie dalszych czynności rzeźniczych. Choć jest to istotny krok, nie wpływa bezpośrednio na definicję tuszy. Oskórowanie, z drugiej strony, to proces usunięcia skóry, który następuje po wypatroszeniu, ale nie jest tożsamy z pojęciem tuszy, które odnosi się do całej sztuki zwierzęcia po wypatroszeniu. Wykrwawienie jest techniką stosowaną w celu usunięcia krwi ze zwierzęcia, ale również nie definiuje tuszy, a raczej jest jednym z kroków w procesie uboju. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z mylnego pojmowania kolejności procesów w rzeźnictwie oraz ich roli w przygotowaniu mięsa. Kluczowe jest zrozumienie, że tusza to termin używany wyłącznie po zakończeniu odpowiednich procedur, w tym wypatroszenia, co ma fundamentalne znaczenie dla jakości i bezpieczeństwa końcowego produktu mięsnego.
Pytanie 26

Jakie organy tworzą ośrodek bydła?

A. Przełyk, tchawica, serce, płuca, wątroba, resztki przepony
B. Język, przełyk, tchawica, serce, płuca, wątroba, resztki przepony
C. Język, przełyk, tchawica, serce, wątroba, płuca
D. Migdałki, przełyk, tchawica, serce, płuca, wątroba
Wybór odpowiedzi, który nie uwzględnia resztek przepony, pomija istotny aspekt anatomiczno-fizjologiczny bydła. Narządy takie jak migdałki, język, a także resztki przepony pełnią specyficzne role w organizmie zwierząt. Migdałki, na przykład, są częścią układu limfatycznego, jednak ich funkcja w kontekście ośrodka bydła jest ograniczona w porównaniu do roli przełyku czy tchawicy. Język, choć istotny dla procesu spożywania pokarmu, nie jest kluczowym elementem w układzie narządów, które są decydujące dla transportu i obróbki pokarmu. Niektóre z odpowiedzi błędnie uwzględniają również resztki przepony jako odrębny organ, co może prowadzić do nieporozumień w zrozumieniu anatomii bydła. W kontekście hodowli bydła, zrozumienie funkcji i interakcji wszystkich narządów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania żywieniem i zdrowiem zwierząt. Dobrym przykładem jest zrozumienie, jak nieprawidłowe funkcjonowanie tchawicy lub płuc może wpłynąć na wydajność zwierzęcia oraz jego ogólny stan zdrowia. Dlatego istotne jest unikanie uproszczeń w rozumieniu anatomii i fizjologii bydła oraz odwoływanie się do sprawdzonych źródeł wiedzy w tej dziedzinie.
Pytanie 27

Stado drobiu, które jest nosicielem bakterii Salmonella, zostanie skierowane na ubój

A. pozorowanego
B. z konieczności
C. rytualnego
D. sanitarnego
Stado drobiu będące nosicielem pałeczek Salmonella, które zostaje skierowane do uboju w celu ochrony zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności, kwalifikuje się do uboju sanitarnego. Uboj sanitarne odbywa się zgodnie z przepisami prawnymi oraz normami sanitarno-epidemiologicznymi, które mają na celu eliminację patogenów i zapobieganie ich rozprzestrzenieniu. Przykładem zastosowania tej praktyki może być sytuacja, w której w danym stadzie drobiu stwierdzono obecność Salmonella, co wymaga natychmiastowego działania, aby zminimalizować ryzyko zakażenia ludzi. W takich przypadkach, zgodnie z przepisami weterynaryjnymi, drob należy poddać ubojowi sanitarnego, a następnie zniszczyć mięso, aby zapobiec jego wejściu na rynek. Dobre praktyki w zakresie bioasekuracji i monitorowania zdrowia zwierząt są kluczowe dla zapobiegania takim sytuacjom, a regulacje dotyczące uboju sanitarnego są wprowadzone, aby chronić konsumentów przed chorobami przenoszonymi przez żywność. Uboj sanitarne jest zatem nie tylko krokiem wymuszonym przez prawo, ale także działaniem mającym na celu ochronę zdrowia publicznego.
Pytanie 28

Oznaczanie polegające na wytatuowaniu numeru identyfikacyjnego lub umieszczeniu kolczyka z numerem identyfikacyjnym w lewym uchu jest metodą oznaczania

A. bydła
B. kóz
C. świń
D. owiec
Oznakowanie owiec, bydła oraz kóz odbywa się zgodnie z odmiennymi standardami niż w przypadku świń, co może prowadzić do mylnych przekonań w kwestii identyfikacji tych gatunków. W przypadku owiec, najczęściej stosuje się kolczyki na uszach, które są kolorowe i zawierają numery identyfikacyjne. Z kolei bydło jest najczęściej identyfikowane za pomocą kolczyków z numerami, które są umieszczane w uchu. Tego rodzaju oznakowanie ma na celu monitorowanie zdrowia zwierząt oraz ich pochodzenia. Dużym błędem jest mylenie tych metod identyfikacji z tymi, które stosuje się w przypadku świń. Oznakowanie kóz również opiera się na kolczykach, ale nie ma zastosowania tatuaż. Ważne jest, aby każda hodowla przestrzegała odpowiednich regulacji dotyczących identyfikacji zwierząt. Nieprzestrzeganie tych norm prowadzi do problemów z kontrolą chorób oraz może mieć wpływ na jakość mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego. W związku z tym, odpowiednie oznakowanie jest nie tylko kwestią legalną, ale także praktyczną, wpływającą na bezpieczeństwo zdrowotne w hodowli zwierząt.
Pytanie 29

Włośnica to schorzenie

A. bakteriowe
B. pasożytnicze
C. prionowe
D. wirusowe
Mówiąc, że włośnica to choroba wirusowa, bakteryjna albo prionowa, można naprawdę wprowadzić w błąd, bo to zupełnie nie pasuje do tego, co ta choroba naprawdę reprezentuje. Choroby wirusowe, jak np. grypa czy COVID, są wywoływane przez wirusy, które wchodzą do komórek i się tam namnażają, a leczenie ich często polega na stosowaniu leków przeciwwirusowych czy szczepionek. Z kolei choroby bakteryjne, takie jak zapalenie płuc, to infekcje spowodowane bakteriami, które można leczyć antybiotykami. W przypadku włośnicy mówimy już o innym rodzaju patogenów. A priony, które są białkowym czynnikiem zakaźnym i wywołują np. chorobę Creutzfeldta-Jakoba, różnią się od pasożytów jak włośnica. Rozumienie tego, jak działają różne patogeny, jest naprawdę ważne, bo wpływa na to, jak zapobiegać i leczyć takie choroby. Możliwe, że błędna klasyfikacja włośnicy jako wirusowej czy bakteryjnej wynika z braku wiedzy na temat pasożytów i ich wpływu na nasze zdrowie. Dobrze jest, żeby w dzisiejszych czasach dbać o to, by choroby były dokładnie klasyfikowane, co jest kluczowe do edukacji zdrowotnej.
Pytanie 30

Mieszanka paszowa to zestawienie składające się z co najmniej

A. trzech składników paszowych
B. czterech składników paszowych
C. jednego składnika paszowego
D. dwóch składników paszowych
Mieszanka paszowa to termin odnoszący się do złożonej kompozycji, która musi zawierać co najmniej dwa różne materiały paszowe. W praktyce oznacza to, że mieszanki paszowe są przygotowywane w celu zaspokojenia specyficznych potrzeb żywieniowych zwierząt, co sprzyja ich zdrowiu i wydajności. Przykładowo, w produkcji pasz dla trzody chlewnej często stosuje się mieszankę zbóż, białka roślinnego, tłuszczu oraz dodatków mineralno-witaminowych. Takie zróżnicowanie materiałów paszowych pozwala na optymalne zbilansowanie diety, co jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi i agrotechnicznymi, a także z normami jakościowymi określonymi przez organizacje takie jak FAO czy EU. Warto zauważyć, że stosowanie tylko jednego materiału paszowego nie pozwala na osiągnięcie takiego zrównoważenia składników pokarmowych, co może prowadzić do niedoborów żywieniowych u zwierząt. W związku z tym, właściwe przygotowanie mieszanki paszowej jest kluczowe dla efektywności produkcji zwierzęcej.
Pytanie 31

Termin 'per os' oznacza sposób podawania leku

A. dousto
B. dojelitowo
C. domacicznie
D. dootrzewnowo
Podanie leku dojelitowo oznacza, że lek jest wprowadzany do jelit, co różni się od podania doustnego, ponieważ lek nie jest przyjmowany przez usta, lecz dostarczany bezpośrednio do jelita cienkiego lub grubego. Taki sposób podawania może być stosowany w przypadkach, gdy pacjent ma trudności z połykaniem lub gdy substancja czynna w formie doustnej może być zbyt szybko metabolizowana przez układ pokarmowy. Podanie domaciczne, z kolei, odnosi się do wprowadzenia leku do macicy, co jest stosowane głównie w przypadku terapii hormonalnych lub leczenia schorzeń ginekologicznych. Dootrzewnowo to metoda, w której lek wprowadza się do jamy brzusznej, często w kontekście chemioterapii. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych metod podawania ma swoje wskazania i zasady stosowania, które różnią się od tych dotyczących podawania doustnego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do pomylenia tych terminów, wynikają z niepełnego zrozumienia różnic w drogach podawania leków i ich wpływu na biodostępność oraz efektywność terapeutyczną. Właściwe zrozumienie terminologii farmakologicznej oraz wskazania do różnych metod podawania leków jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz skuteczności terapii.
Pytanie 32

Weterynarz zalecił, aby podać psu 150 mg cefaleksyny. Jaką ilość ml preparatu Cefalexin 18% trzeba zastosować, jeśli w 1 ml znajduje się 180 mg cefaleksyny?

A. 0,32 ml
B. 0,27 ml
C. 0,83 ml
D. 1,20 ml
W przypadku błędnych odpowiedzi, zazwyczaj występują problemy z podstawowymi zasadami obliczania dawek leków. Odpowiedzi, które wskazują na zbyt małe lub zbyt duże objętości, często wynikają z nieprawidłowego zrozumienia proporcji. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 0,32 ml czy 0,27 ml wskazują na błąd w obliczeniu stężenia leku. Możliwe, że osoby udzielające takich odpowiedzi myliły stężenie z zalecaną dawką, co prowadzi do bardzo zaniżonych wartości. Z kolei odpowiedzi odwołujące się do 1,20 ml mogą wynikać z błędnego założenia, że większa objętość leku jest potrzebna do osiągnięcia pożądanej dawki. To podejście jest nie tylko nieprawidłowe, ale także może być niebezpieczne, ponieważ nadmierne podanie leku zwiększa ryzyko działań niepożądanych. W obliczeniach dotyczących dawkowania kluczowe jest zrozumienie, jakie stężenie ma dany preparat oraz jakie są nasze potrzeby terapeutyczne. Ponadto, należy pamiętać o podstawowych zasadach bezpieczeństwa oraz standardach dawkowania, które pomagają uniknąć błędów. Te zasady są fundamentalne w praktyce weterynaryjnej, gdzie precyzyjność jest niezbędna dla zdrowia i dobrostanu zwierząt. Aby dobrze obliczać dawki, warto regularnie ćwiczyć takie wyliczenia i zwracać uwagę na szczegóły, takie jak przeliczenia jednostek miary oraz stężenie leków.
Pytanie 33

Lekarz weterynarii chce dokonać wlewu dożylnego u psa. Wenflon o jakim kolorze powinien zastosować, jeżeli ma podać 500 ml płynu fizjologicznego z prędkością przepływu 64 ml/min?

Średnica (mm)Skala GPrędkość przepływu ml/min
Wenflon żółty0,72413
Wenflon niebieski0,82231
Wenflon różowy1,02064
Wenflon zielony1,21880
Wenflon biały1,417125
Wenflon szary1,716180
Wenflon czerwony2,014270

A. Niebieskim.
B. Różowym.
C. Białym.
D. Zielonym.
Wybór niewłaściwego koloru wenflonu, takiego jak białym, niebieskim czy zielonym, może prowadzić do nieodpowiedniego tempa podawania płynów, co w kontekście weterynarii ma znaczące konsekwencje kliniczne. Wenflon biały, który jest przeznaczony dla najmniejszych średnic (18G), nie jest wystarczająco duży, aby zapewnić odpowiedni przepływ 64 ml/min przy podawaniu 500 ml płynu. Z kolei wenflon niebieski (22G) oraz zielony (20G) również nie spełnią wymagań przepływu w tym przypadku, co może prowadzić do komplikacji, jak np. zastoje płynów, zwiększone ciśnienie w układzie naczyniowym lub nawet ryzyko powikłań związanych z podaniem płynów w zbyt wolnym tempie. W kontekście weterynarii, gdzie szybkość podawania płynów może być kluczowa w sytuacjach nagłych, kluczowe jest, aby personel medyczny był dobrze zaznajomiony ze standardami i specyfikacjami dotyczącymi wenflonów. Niewłaściwy dobór może wynikać z błędnej interpretacji tabel przepływów lub braku znajomości różnic w średnicach i zastosowaniach wenflonów. Dlatego tak ważne jest, aby każdy weterynarz znał dobre praktyki i potrafił je zastosować w praktyce, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i efektywność leczenia.
Pytanie 34

Opisane objawy zagrażające życiu zwierzęcia towarzyszą

Występują zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego – biegunki i wymioty.
Poważnemu uszkodzeniu ulegają narządy krwiotwórcze. Pojawia się podwyższona
skłonność do zakażeń. Na skórze widoczne są owrzodzenia, na błonach śluzowych wybroczyny.

A. porażeniu słonecznemu.
B. chorobie popromiennej.
C. wstrząsowi pourazowemu.
D. porażeniu prądem elektrycznym.
Porażenie słoneczne, wstrząs pourazowy i porażenie prądem elektrycznym to rzeczywiście różne zjawiska, ale nie mają nic wspólnego z objawami, które są opisywane w pytaniu. Porażenie słoneczne zwykle objawia się osłabieniem, pragnieniem i problemami z oddychaniem, ale to nie jest to samo co uszkodzenia na poziomie komórkowym jak w przypadku choroby popromiennej. Wstrząs pourazowy to bardziej reakcja organizmu na ciężkie urazy, co może prowadzić do krwawienia, ale nie daje tych specyficznych objawów, które są charakterystyczne dla uszkodzenia narządów krwiotwórczych czy owrzodzeń skóry. Z kolei porażenie prądem dotyka układu nerwowego i może powodować oparzenia, ale nie wpływa na układ pokarmowy w sposób, który obserwujemy przy chorobie popromiennej. Dobrze jest zrozumieć różnice między takimi stanami, bo pomyłki w diagnostyce mogą prowadzić do złych decyzji w leczeniu. Moim zdaniem, edukacja w temacie zagrożeń dla życia zwierząt jest niesamowicie ważna, żeby zapewnić im właściwą opiekę.
Pytanie 35

Czy możliwy jest transport zwierząt w sposób wspólny, bez konieczności ich rozdzielania?

A. matek karmiących z młodymi
B. zwierząt z rogami oraz bez nich
C. zwierząt zarówno uwiązanych, jak i luzem
D. dorosłych ogierów i byków
Transport zwierząt uwiązanych i nieuwiązanych może wydawać się atrakcyjną opcją, jednakże w praktyce niesie ze sobą szereg problemów związanych z bezpieczeństwem i dobrostanem zwierząt. Zwierzęta uwiązane mogą cierpieć z powodu ograniczonej przestrzeni, co prowadzi do stresu oraz urazów. Zdecydowanie zaleca się unikanie transportu zwierząt w ten sposób, ponieważ niezgodność z normami transportowymi może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi. Przewożenie zwierząt z rogami i bez rogów także budzi kontrowersje, ponieważ różne rodzaje zwierząt wymagają odmiennych podejść do transportu, aby zapewnić im bezpieczeństwo. Z kolei transport dorosłych ogierów i byków jednocześnie może być problematyczny, biorąc pod uwagę ich różne potrzeby behawioralne oraz potencjalne konflikty między osobnikami. Każda z powyższych koncepcji wykazuje brak uwzględnienia specyfiki zachowań zwierząt oraz ryzyka, jakie niesie ze sobą ich wspólny transport. Właściwe podejście powinno bazować na wiedzy o potrzebach zwierząt oraz standardach, które mają na celu zminimalizowanie stresu i zapewnienie odpowiednich warunków w trakcie transportu.
Pytanie 36

Zaraźliwa wirusowa choroba górnych dróg oddechowych koni z charakterystycznymi objawami opisanymi poniżej to

„(...) uporczywy napadowy kaszel, początkowo suchy, a później wilgotny. Występuje obrzęk powiek, zapalenie spojówek, duszność, silne zaczerwienienie błony śluzowej nosa i lekki śluzowy wypływ z nozdrzy. Zwierzę jest osowiałe i porusza się bardzo słabo wskutek występujących bólów mięśni. Temperatura ciała dochodzi do 41°C."

A. listerioza.
B. morzysko.
C. influenza.
D. babeszjoza.
Odpowiedzi "morzysko", "listerioza" oraz "babeszjoza" są niepoprawne, ponieważ każda z nich odnosi się do innej choroby, która nie manifestuje się objawami wskazującymi na wirusowe zapalenie górnych dróg oddechowych. Morzysko, znane również jako encefalopatia, to choroba neurologiczna koni, która objawia się problemami z koordynacją i zachowaniem, a nie objawami oddechowymi. Listerioza to infekcja bakteryjna, która najczęściej dotyka młodych koni, prowadząc do objawów neurologicznych, a nie oddechowych. Z kolei babeszjoza, wywołana przez pierwotniaki, powoduje ciężką anemię i problemy z układem krążenia, co również jest zupełnie inną grupą symptomów. Takie błędne rozpoznania mogą wynikać z niepełnej wiedzy na temat objawów różnych chorób u koni. Kluczowe jest zrozumienie, że objawy grypy konnej, takie jak kaszel, gorączka i wydzielina z nosa, różnią się od objawów innych schorzeń. Edukacja w zakresie różnicowania chorób oraz znajomość specyfiki objawów są niezmiernie ważne w praktyce weterynaryjnej, aby uniknąć błędów diagnostycznych i wdrożyć odpowiednie leczenie.
Pytanie 37

O poważnym zagrożeniu życia zwierzęcia może świadczyć obecność tętna

A. pełnego
B. nitkowatego
C. drutowanego
D. chybkiego
Tętno nitkowate jest jednym z kluczowych wskaźników, które mogą sugerować poważne zagrożenie życia u zwierząt. Charakteryzuje się ono tym, że jest bardzo słabe i trudne do wyczucia, co najczęściej jest efektem obniżonego ciśnienia krwi, wstrząsu lub innych poważnych stanów klinicznych. W praktyce weterynaryjnej, tętno nitkowate może występować w przypadkach takich jak ciężkie odwodnienie, niewydolność serca czy wstrząs kardiogenny. Szybka diagnoza takiego stanu jest kluczowa, ponieważ pozwala na natychmiastowe wdrożenie odpowiednich działań ratunkowych, takich jak podanie płynów infuzyjnych czy leków wspomagających pracę serca. Zgodnie z wytycznymi American Animal Hospital Association (AAHA) oraz innymi standardami weterynaryjnymi, monitorowanie tętna jest integralną częścią oceny stanu zdrowia zwierząt. W przypadku zaobserwowania tętna nitkowatego, zaleca się pilne skonsultowanie się z lekarzem weterynarii, aby ocenić i zareagować na potencjalnie zagrażający życiu stan.
Pytanie 38

W trakcie analizy treści żwacza pH=5 wskazuje na

A. kwasicę
B. normę
C. zasadowicę
D. ketozę
Wybór "ketozie" jest raczej błędny, bo wygląda na to, że nie do końca rozumiesz, jak działa metabolizm bydła. Ketoza to taki stan, w którym organizm wytwarza dużo ciał ketonowych, co się zdarza, gdy mobilizuje tłuszcz, zwłaszcza w czasie porodu lub gdy dieta nie jest prawidłowa. Zwykle ketoza ma związane z podwyższonym pH w żwaczu, a tu mamy pH 5, co nie pasuje do tej sytuacji. Zasadowica to z kolei stan, gdzie pH jest wyższe, więc to też się mija z rzeczywistością, bo nie powinno być poniżej normy. Możliwe, że myślisz, że pH poniżej 7 oznacza zasadowość, co jest błędne. A jeśli chodzi o wybór "norma", to też nie jest ok, bo pH 5 jest wyraźnie za niskie dla zdrowego żwacza. Jak hodowcy nie zwracają uwagi na te zmiany w pH, to mogą naprawdę zaszkodzić swoim zwierzętom, co potem przekłada się na ich wyniki finansowe. Więc warto wiedzieć, jak te stany rozróżniać i co robić, żeby dieta i zdrowie bydła były w porządku.
Pytanie 39

Zawartość układu pokarmowego zwierząt rzeźnych klasyfikowana jest jako materiał

A. SRM
B. kategorii 1
C. kategorii 2
D. kategorii 3
Odpowiedzi sugerujące klasyfikację "kategorii 1" oraz "kategorii 3" zawierają istotne nieporozumienia dotyczące regulacji dotyczących materiałów pochodzenia zwierzęcego. Materiał kategorii 1 obejmuje odpady, które są uważane za wysokiego ryzyka, mogące przenosić choroby zakaźne, a ich przetwarzanie jest ściśle zabronione w kontekście wykorzystania w paszach czy nawozach. Przykłady to zwierzęta zarażone chorobami, jak BSE. Klasyfikacja ta jest bardzo restrykcyjna, ponieważ ma na celu ochronę zdrowia publicznego i bioasekuracji. Z kolei materiał kategorii 3 to odpady pochodzące z ubój zwierząt, które są zdrowe i mogą być używane do produkcji produktów spożywczych lub pasz, ale są uważane za mniej wartościowe niż te z kategorii 2. Wybór niewłaściwej kategorii może prowadzić do błędnych założeń dotyczących bezpieczeństwa i przetwarzania, co w praktyce zagraża zdrowiu ludzi i zwierząt. Zrozumienie różnic między tymi kategoriami jest kluczowe, aby unikać typowych błędów myślowych, jak błędne utożsamienie materiałów o różnym ryzyku w kontekście ich utylizacji czy przetwarzania. Użytkownicy powinni być świadomi, że klasyfikacja i odpowiedzialne podejście do zarządzania odpadami zwierzęcymi mają ogromne znaczenie dla szerszej perspektywy ochrony zdrowia publicznego oraz działania zgodnie z normami i regulacjami prawnymi.
Pytanie 40

U psa odruch kaszlu można wywołać, naciskając

A. klatkę piersiową
B. przeponę
C. nozdrza
D. tchawicę
Odpowiedzi dotyczące uciskania przepony, nozdrzy oraz klatki piersiowej jako sposobu na wywołanie odruchu kaszlu u psa są mylące i niepoprawne. Uciskanie przepony nie prowadzi do podrażnienia receptorów oddechowych, ponieważ przepona pełni rolę mięśnia oddechowego, który odpowiada za regulację przepływu powietrza, a nie za stymulowanie odruchu kaszlowego. W przypadku nozdrzy, ich uciskanie może wpłynąć na drożność nosową, ale nie na funkcję tchawicy i nie aktywuje odruchu kaszlu, który ma swoje źródło w dolnych drogach oddechowych. Z kolei uciskanie klatki piersiowej, chociaż wpływa na całą strukturę układu oddechowego, nie jest specyficzną metodą wywoływania kaszlu. W praktyce weterynaryjnej nieprawidłowe spojrzenie na mechanizmy wywoływania odruchów może prowadzić do błędnych diagnoz i nieefektywnych metod leczenia. Zrozumienie, że tchawica jest kluczowym miejscem dla tego odruchu, jest fundamentalne dla skutecznej interwencji w przypadku problemów z oddychaniem u psa. Dlatego ważne jest, aby świadomi byliśmy anatomicznych i fizjologicznych podstaw działania układu oddechowego, co pomoże uniknąć powszechnych błędów myślowych i zapewni lepszą opiekę nad zwierzętami.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej