Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 20:24
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 20:45

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zgodnie z zasadami ergonomii, długość miejsca pracy dla pojedynczego pracownika w dziale produkcyjnym w zakładzie gastronomicznym powinna wynosić

A. od 1,0 m do 1,5 m

B. od 1,5 m do 2,0 m

C. od 2,5 m do 3,0 m

D. od 0,5 m do 1,0 m

Wybór złej długości stanowiska pracy to poważna sprawa dotycząca ergonomii i bezpieczeństwa. Jak zaznaczasz odpowiedzi sugerujące, że przestrzeń jest za mała, czyli od 0,5 m do 1,0 m, to można się narazić na problemy. Taka przestrzeń nie daje możliwości luźnego operowania narzędziami czy poruszania się, a to prowadzi do urazów i zmęczenia. Choć długości od 1,5 m do 2,0 m czy od 2,5 m do 3,0 m mogą wydawać się okej, to w praktyce to może zaburzać efektywność miejsca pracy. Zbyt duża odległość między stanowiskami to utrudnienia w komunikacji, co nie sprzyja zespołowej pracy i wpływa na czas realizacji zadań. Normy ergonomiczne, takie jak PN-EN 614-1, mówią, że odpowiednie wymiary stanowisk roboczych muszą być zarówno fizycznie, jak i psychologicznie dopasowane do potrzeb. Zły wybór wymiaru stanowiska często wynika po prostu z braku zrozumienia zasad ergonomii, co jest naprawdę ważne w środowisku produkcyjnym.

Pytanie 2

Z 30 kg świeżych ogórków uzyskano 300 porcji mizerii, każda o wadze 0,06 kg. Jaki jest ubytek produkcyjny ogórków?

A. 1,20 kg

B. 1,80 kg

C. 12 kg

D. 18 kg

Błędne podejście do obliczenia ubytku produkcyjnego może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia relacji między surowcem a produktem finalnym. Przy obliczaniu ubytku produkcyjnego istotne jest, aby dokładnie określić, jaką masę surowca przetwarzamy i ile z tego uzyskujemy gotowego produktu. Jeżeli ktoś próbuje oszacować ubytek, myśląc, że różnica między surowcem a porcjami mizerii jest mniejsza niż w rzeczywistości, może dojść do błędnych konkluzji. Typowym błędem jest także nieuwzględnienie różnych czynników wpływających na straty, takich jak odpady, które mogą powstawać w procesie obróbki. Ubytek produkcyjny jest również często mylony z masą samego surowca, co prowadzi do niepoprawnych obliczeń. Właściwe rozumienie tego procesu jest istotne, aby móc skutecznie zarządzać produkcją, a także podejmować decyzje dotyczące optymalizacji. Dlatego tak ważne jest, aby nie tylko znać wartość surowca, ale także dokładnie analizować, co dzieje się z nim podczas produkcji. Zarządzanie ubytkiem jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju biznesu i wpływa na efektywność operacyjną zakładów przetwórczych.

Pytanie 3

Potrawa z jajek ugotowanych, po wyjęciu ze skorupek, w osobnej wodzie z dodatkiem octu, to jaja

A. smażone

B. po wiedeńsku

C. poszetowe

D. mollet

Odpowiedź 'poszetowe' jest prawidłowa, ponieważ jaja poszetowe to potrawa, w której jajka są gotowane bez skorupki. Proces ten polega na wrzuceniu jajek do wrzącej wody z dodatkiem octu, co zapobiega rozprzestrzenieniu się białka w wodzie i pozwala na uzyskanie zwartej formy. Jaja poszetowe są szczególnie cenione w kuchni francuskiej i często serwowane jako dodatek do sałatek, na grzankach lub jako składnik dań takich jak Eggs Benedict. Warto zaznaczyć, że podczas gotowania, temperatura wody powinna wynosić około 80-85 stopni Celsjusza, co pozwala na delikatne ścięcie białka, podczas gdy żółtko pozostaje płynne. Ta technika kulinarna wymaga precyzji i umiejętności, dlatego warto ćwiczyć jej wykonanie, aby uzyskać idealną konsystencję. W restauracjach, jaja poszetowe są często serwowane z różnorodnymi sosami, co dodatkowo podnosi walory smakowe potrawy.

Pytanie 4

Wymień części półtuszy wołowej.

A. Comber i karkówka

B. Antrykot i szponder

C. Rozbratel i nerkówka

D. Rostbef i pachwina

Antrykot i szponder to takie dwa główne kawałki mięsa z półtuszy wołowej, które naprawdę warto znać, jak się gotuje. Antrykot, który często nazywamy ribeye, pochodzi z grzbietu bydła. Fajnie, że ma dużo marmurkowania, bo dzięki temu mięso jest takie soczyste i smaczne, gdy je przyrządzamy. Idealnie nadaje się na steki, bo jak tylko dobrze go przygotujesz, to zachowuje kruchość i pełen smak. Z drugiej strony szponder, który jest z okolicy łopatki, jest bardziej mięsisty. Mimo to też ma sporo tkanki tłuszczowej, co dodaje mu smaku. Ten kawałek świetnie pasuje do duszenia lub do potraw, które muszą się długo gotować, jak gulasz czy pieczeń. Jak wybierasz te kawałki, to możesz korzystać z dobrych praktyk kucharskich, które naprawdę podkreślają smak wołowiny i spełniają te wszystkie normy jakościowe w gastronomii.

Pytanie 5

Które z przypraw są kwiatami bądź ich częściami?

A. goździki oraz mięta

B. bazylia i mięta

C. bazylia oraz kapary

D. goździki oraz kapary

Odpowiedź 'goździki i kapary' jest poprawna, ponieważ zarówno goździki, jak i kapary są przyprawami pochodzenia roślinnego, które pochodzą z części kwiatów. Goździki to wysuszone pąki kwiatowe drzewa goździkowego (Syzygium aromaticum), które są szeroko stosowane w kuchni jako przyprawa ze względu na swój intensywny aromat. Kapary to natomiast pąki kwiatowe krzewu kaparowego (Capparis spinosa), które po przetworzeniu są popularnym dodatkiem w wielu potrawach, zwłaszcza w kuchni śródziemnomorskiej. Znajomość tych przypraw jest istotna nie tylko ze względu na ich walory smakowe, ale również ich właściwości zdrowotne, takie jak działanie przeciwzapalne. Przykładowo, goździki zawierają eugenol, który ma działanie antyseptyczne. W praktyce, dobrym sposobem na wzbogacenie potraw jest dodawanie goździków do dań mięsnych lub deserów, a kaparów do sałatek czy sosów.

Pytanie 6

Aby zapobiec znacznym utratom składników odżywczych, pokrojone warzywa powinny być

A. chronione przed dostępem światła i powietrza

B. posypane solą

C. zagotowane i zakwaszone sokiem z cytryny

D. schłodzone w wodzie z lodem

Odpowiedzi dotyczące posypywania solą, schładzania w wodzie z lodem czy gotowania i zakwaszania sokiem z cytryny nie są odpowiednie w kontekście minimalizacji strat składników odżywczych w pokrojonych warzywach. Posypywanie solą może prowadzić do osmozy, co w efekcie wyciąga sok z warzyw, powodując utratę nie tylko walorów smakowych, ale także cennych witamin i minerałów. Chociaż sól może być używana do konserwacji produktów, jej zastosowanie w przypadku świeżych warzyw jest nieodpowiednie, gdyż może przyspieszyć proces ich psucia. Schładzanie w wodzie z lodem, choć korzystne dla zachowania tekstury i chrupkości warzyw, nie chroni ich skutecznie przed utlenianiem. Woda, w której znajdują się pokrojone warzywa, może sprzyjać rozwojowi mikroorganizmów, a także prowadzić do rozcieńczenia składników odżywczych. Z kolei gotowanie warzyw, nawet w obecności soku z cytryny, prowadzi do znacznych strat składników odżywczych, które są wrażliwe na wysoką temperaturę. Doświadczenia pokazują, że wiele witamin, szczególnie te rozpuszczalne w wodzie, jak witamina C i witaminy z grupy B, mogą zostać w dużej mierze zniszczone podczas gotowania. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z przekonania, że wszelkie metody konserwacji będą korzystne, co nie zawsze jest prawdą, szczególnie w przypadku świeżych produktów, gdzie kluczowe jest minimalizowanie interakcji z czynnikami wpływającymi na ich jakość.

Pytanie 7

Granitory to urządzenia, które powinny być stosowane do

A. schładzania napojów

B. wyciskania soków

C. rozprowadzania wody

D. przygotowywania kawy

Granitory są specjalistycznymi urządzeniami, które służą do chłodzenia napojów, a ich głównym zastosowaniem jest przygotowywanie zimnych napojów serwowanych w restauracjach, kawiarniach oraz barach. Działają one na zasadzie mrożenia i agitacji, co pozwala na uzyskanie idealnej konsystencji lodu i napojów. Przykładem zastosowania granitorów może być produkcja popularnych napojów, takich jak mrożona herbata czy koktajle owocowe. W kontekście standardów branżowych, granitory powinny być regularnie czyszczone i konserwowane, aby zapewnić higieniczne warunki produkcji oraz wydajność urządzenia. Dodatkowo, właściwe ustawienie parametrów chłodzenia jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości przygotowywanych napojów, co jest istotne w kontekście zadowolenia klientów oraz efektywności działania lokalu. Warto również zauważyć, że granitory są coraz częściej wykorzystywane do serwowania napojów w wersji bezalkoholowej, co pozwala na poszerzenie oferty lokalu o innowacyjne i atrakcyjne propozycje dla klientów.

Pytanie 8

Aby przygotować frytki, należy wybrać odpowiednie ziemniaki

A. o wysokiej zawartości skrobi: od 16% do 21%

B. średnioskrobiowe: zawartość skrobi od 14% do 16%

C. o niskiej zawartości skrobi: poniżej 12%

D. niskoskrobiowe: zawartość skrobi od 12% do 14%

Ziemniaki o średniej zawartości skrobi, z procentem w przedziale od 14% do 16%, są idealne do produkcji frytek ze względu na ich zdolność do uzyskiwania odpowiedniej konsystencji i chrupkości. Ziemniaki te mają wystarczającą ilość skrobi, aby zapewnić pożądany efekt smażenia, tworząc złotą, chrupiącą powierzchnię, przy jednoczesnym zachowaniu miękkiego wnętrza. Przykłady takich odmian to Yukon Gold czy Kennebec, które są powszechnie stosowane w gastronomii. W branży kulinarnej kluczowe jest stosowanie odpowiednich rodzajów ziemniaków, aby uzyskać najlepsze rezultaty. Ziemniaki o średniej zawartości skrobi są również preferowane, ponieważ są mniej podatne na rozpad w trakcie obróbki cieplnej w porównaniu do ziemniaków niskoskrobiowych, co jest istotne w kontekście produkcji frytek, gdzie utrzymanie struktury jest kluczowe. Badania pokazują, że wybór odpowiednich surowców znacząco wpływa na jakość końcowego produktu, co potwierdzają normy jakości w branży gastronomicznej.

Pytanie 9

Przedsiębiorstwo KOMP postanowiło zorganizować spotkanie opłatkowe dla swoich pracowników i zamówiło w firmie cateringowej potrawy zgodnie z zamieszczonym zamówieniem. Określ, ile KOMP zapłaci za zorganizowanie tego przyjęcia, jeżeli firma cateringowa udzieli mu 20% rabatu.

Lp.	Nazwa potrawy/usługi	j. miary	ilość	Cena jednostkowa brutto [zł]
1.	pierogi z kapustą	porcja	50	8,00
2.	śledzie w oleju	porcja	50	6,00
3.	barszcz z uszkami	porcja	50	4,00
4	obsługa	godzina	5	200,00

A. 1900,00 zł

B. 2250,00 zł

C. 1520,00 zł

D. 2100,00 zł

Wybierając niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć szereg typowych błędów myślowych, które mają swoje źródło w niepełnym zrozumieniu zasad dotyczących obliczania rabatów. Na przykład, odpowiedzi takie jak 1900,00 zł sugerują, że całkowity koszt zamówienia przed rabatem został przyjęty jako ostateczny, co jest błędne. Należy pamiętać, że rabat powinien być zastosowany do całkowitego kosztu, aby wyliczyć rzeczywistą kwotę, którą firma zapłaci. Kreowanie takich obliczeń bez uwzględnienia rabatu prowadzi do nieprawidłowych wniosków i może wynikać z braku praktycznej wiedzy na temat zarządzania finansami. Z kolei odpowiedzi, które opierają się na nieprawidłowych założeniach co do kwoty przed rabatem, pokazują, jak istotne jest zrozumienie procesu obliczania kosztów. W praktyce, zdolność do analizy kosztów i skutecznego zarządzania budżetem jest niezbędna w każdej organizacji. Niewłaściwe podejście do kosztów może prowadzić do przekroczeń budżetowych lub nieefektywnego wydatkowania środków. Warto zwrócić szczególną uwagę na metodyczne podejście do obliczeń i stosowanie narzędzi, które pozwalają na precyzyjne zarządzanie finansami w kontekście organizacji wydarzeń.

Pytanie 10

Wskaż, która z zasad jest niezgodna z regulacjami bhp obowiązującymi w lokalu gastronomicznym?

A. Pracownicy obsługujący sprzęt do mycia muszą być zaznajomieni z instrukcją ich użytkowania

B. Obróbka wstępna ryb może być realizowana w garmażerni

C. Odpady pokonsumpcyjne powinny być usuwane po napełnieniu 2/3 objętości pojemnika

D. Ścieżki dla naczyń brudnych nie mogą się krzyżować z trasami surowców

Wybór obróbki wstępnej ryb w garmażerni jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach gastronomicznych. Przepisy bhp są ściśle związane z normami sanitarnymi, które wymagają, aby każdy etap przygotowywania żywności odbywał się w odpowiednich warunkach, które minimalizują ryzyko kontaminacji. W przypadku pierwszej odpowiedzi, dotyczącej dróg naczyń brudnych i surowców, prawidłowe oddzielenie tych dróg jest kluczowe dla zachowania higieny w kuchni. Krzyżowanie się tych dróg może prowadzić do przenoszenia bakterii i innych zanieczyszczeń, co stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa żywności. W odniesieniu do drugiej odpowiedzi, znajomość instrukcji obsługi maszyn do mycia jest niezbędna dla zachowania bezpieczeństwa pracowników i efektywnego funkcjonowania maszyn, co wpływa na jakość czyszczenia i dezynfekcji. Ostatnia odpowiedź dotycząca usuwania odpadków pokonsumpcyjnych również jest istotna, ponieważ nieprzestrzeganie zasad dotyczących pojemników na odpady może prowadzić do ich przepełnienia, co zwiększa ryzyko zakażeń i nieprzyjemnych zapachów w miejscu pracy. Łączenie tych praktyk i przestrzeganie norm sanitarno-epidemiologicznych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i higieny w gastronomii, a ignorowanie ich prowadzi do niepożądanych konsekwencji zdrowotnych i prawnych.

Pytanie 11

Jakie powinny być idealne warunki temperaturowe dla przechowywania mrożonej żywności w zamrażarkach?

A. -18 do -20 °C

B. -2 do -5 °C

C. -12 do -16 °C

D. -5 do -10 °C

Odpowiedzi, które sugerują temperatury wyższe niż -18 °C dla przechowywania mrożonej żywności, takie jak -5 do -10 °C, -12 do -16 °C czy -2 do -5 °C, są niewłaściwe z kilku powodów. Przede wszystkim, wyższe temperatury sprzyjają rozwojowi bakterii i grzybów, co zwiększa ryzyko psucia się żywności i może prowadzić do problemów zdrowotnych. Właściwe przechowywanie mrożonej żywności wymaga, aby temperatura była znacząco poniżej zera, co pozwala na zatrzymanie procesów metabolicznych i enzymatycznych, które mogą prowadzić do utraty jakości. Ponadto, przy temperaturach powyżej -18 °C, ryzyko powstawania większych kryształów lodu w żywności wzrasta, co wpływa negatywnie na jej teksturę po rozmrożeniu. W przypadku odpowiedzi mówiących o temperaturze -5 do -10 °C, wskazuje to na całkowitą niewiedzę w zakresie sprawdzonych praktyk przechowywania żywności. Użytkownicy powinni również pamiętać, że mrożenie nie jest jedyną metodą konserwacji żywności, ale jest to jedna z najskuteczniejszych pod warunkiem, że temperatura jest odpowiednia. Dobre praktyki przechowywania żywności obejmują regularne sprawdzanie temperatury w zamrażarkach oraz znajomość zasad FIFO (first in, first out), aby unikać długoterminowego przechowywania żywności, która może stracić swoje wartości odżywcze.

Pytanie 12

Z danych zamieszczonych w tabeli wynika, że więcej witaminy C znajduje się

Nazwa warzywa	Boćwina	Brukselka	Rzodkiewki	Papryka	Pomidory
Zawartość witaminy C w 100 g warzywa	34,0 mg	94,0 mg	20,6 mg	144,0 mg	23,0 mg

A. w brukselce niż w papryce.

B. w rzodkiewkach niż w pomidorach.

C. w pomidorach niż w rzodkiewkach.

D. w boćwinie niż w brukselce.

Odpowiedzi wskazujące na porównania zawartości witaminy C w innych warzywach, takich jak boćwina, brukselka czy papryka, są oparte na błędnych założeniach dotyczących ilości i jakości składników odżywczych. Przykładowo, porównanie boćwiny i brukselki może sugerować, że jedna z tych roślin ma więcej witaminy C, jednak konkretne wartości nie zostały w tym przypadku uwzględnione. Takie podejście prowadzi do błędnych wniosków, gdyż nie opiera się na rzeczywistych danych dotyczących zawartości witaminy C w tych produktach. Ważne jest, aby analizować dane w kontekście przedstawionych wartości, a nie opierać się na ogólnych przekonaniach o wartości odżywczej warzyw. Ponadto, wybierając warzywa bogate w witaminę C, należy kierować się ich rzeczywistą zawartością składników odżywczych, co wymaga znajomości tabel wartości odżywczych. Często występującym błędem jest zakładanie, że wszystkie warzywa są równoważne pod względem wartości odżywczych, co jest nieprawdziwe. Niezrozumienie danych porównawczych może prowadzić do mylnych wyborów żywieniowych i niezrównoważonej diety, co ostatecznie wpływa na zdrowie. Ostatecznie kluczowe jest, aby podejmować decyzje żywieniowe w oparciu o konkretne, potwierdzone informacje, a nie ogólne przekonania.

Pytanie 13

Wykorzystując wszystkie surowce wymienione w przedstawionym normatywie, należy sporządzić czekoladowy

Normatyw surowcowy na 5 porcji
Nazwa surowca	Ilość
Mleko	750 ml
Mąka ziemniaczana	50 g
Cukier	100 g
Czekolada gorzka	30 g
Masło	15 g

A. krem.

B. budyń.

C. kompot.

D. kisiel.

Kisiel jest poprawną odpowiedzią, ponieważ jego przygotowanie wymaga wykorzystania surowców, takich jak owoce, cukier oraz skrobia, co wpisuje się w normatywne przepisy dotyczące tej potrawy. Kisiel, jako deser, ma doskonałą teksturę i smak, a jego przygotowanie polega na zagotowaniu składników z dodatkiem skrobi, co zapewnia odpowiednią konsystencję. To danie cieszy się popularnością w wielu krajach, a jego nowoczesne wersje często wzbogacane są o różnorodne dodatki, takie jak bita śmietana, owoce sezonowe czy jogurt. W kontekście kuchni profesjonalnej, wiedza na temat kisielu i jego składników jest niezbędna do tworzenia różnorodnych deserów, które mogą być serwowane w restauracjach. Kisiel ma również swoje miejsce w kuchni dietetycznej, będąc zdrową alternatywą słodkości, ponieważ można go przygotować z naturalnymi słodzikami i świeżymi owocami, co czyni go atrakcyjnym wyborem dla osób poszukujących zdrowszych opcji. Warto zaznaczyć, że odpowiednie dobranie składników oraz technik przygotowania jest kluczowe dla uzyskania idealnej konsystencji i smaku, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 14

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ maksymalny czas przechowywania papryki.

Nazwa grupy warzyw	Czas przechowywania w chłodni
liściowe	2 tygodnie
owocowe	4 tygodnie
cebulowe	7 miesięcy
korzeniowe	8 miesięcy

A. 2 tygodnie.

B. 4 tygodnie.

C. 8 miesięcy.

D. 7 miesięcy.

Odpowiedź wskazująca maksymalny czas przechowywania papryki na 4 tygodnie jest poprawna, ponieważ papryka, jako warzywo owocowe, ma określone wymogi dotyczące przechowywania, które są zgodne z najlepszymi praktykami w branży spożywczej. W chłodniach, gdzie utrzymuje się odpowiednią temperaturę i wilgotność, papryka może być przechowywana przez maksymalnie 4 tygodnie, co pozwala na zachowanie jej walorów smakowych oraz wartości odżywczych. Takie podejście do przechowywania warzyw owocowych jest istotne, ponieważ nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do szybszego psucia się produktów, co generuje straty ekonomiczne. Warto również zauważyć, że przechowywanie papryki w zbyt wysokiej temperaturze lub w niewłaściwej wilgotności sprzyja rozwojowi chorób roślinnych oraz gniciu. Przykładowo, aby zachować świeżość papryki, należy ją przechowywać w temperaturze od 7 do 10 stopni Celsjusza, co jest zgodne z zaleceniami Instytutu Żywności i Żywienia. Takie praktyki są kluczowe w każdej jednostce zajmującej się handlem produktami spożywczymi i powinny być przestrzegane przez wszystkich pracowników.

Pytanie 15

W trakcie gotowania kaszy skrobia podlega

A. denaturacji oraz kleikowaniu

B. denaturacji oraz dekstrynizacji

C. pęcznieniu oraz kleikowaniu

D. pęcznieniu oraz dekstrynizacji

Tak naprawdę, denaturacja i dekstrynizacja, które wskazałeś, w ogóle nie mają miejsca przy gotowaniu kaszy. Denaturacja to zmiana białek pod wpływem wysokiej temperatury, co jest ważne w przypadku mięsa czy jaj, ale nie dotyczy skrobi, bo to węglowodan. W przypadku kaszy dzieją się inne rzeczy – pęcznieje i kleikuje, a nie denaturuje. Dekstrynizacja to też inny temat, bo to rozkład skrobi na mniejsze fragmenty przy wysokiej temperaturze, ale to głównie dzieje się podczas pieczenia czy smażenia, a nie gotowania w wodzie. Właściwie, takie pomyłki mogą wynikać z mylenia różnych procesów chemicznych w żywności. Zrozumienie, co się dzieje ze skrobią przy gotowaniu, jest naprawdę ważne dla dobrej obróbki kulinarnej. Żeby uniknąć tych błędów, warto lepiej poznać temat technologii żywności i podstaw chemii w kuchni.

Pytanie 16

Co charakteryzuje stopień wysmażenia steku określanego jako well done?

A. bardzo dobrym wysmażeniem

B. niemal surowym mięsem

C. umiarkowanym stopniem wysmażenia

D. niskim stopniem wysmażenia

Odpowiedź 'bardzo dobrym wysmażeniem' jest poprawna, ponieważ stek well done charakteryzuje się całkowitym wysmażeniem, co oznacza, że jego wnętrze jest w pełni ugotowane i nie posiada surowych fragmentów. Zgodnie z uznawanymi standardami kulinarnymi, taka obróbka termiczna skutkuje mięsem, które osiąga temperaturę wewnętrzną przekraczającą 71°C, co zapewnia nie tylko bezpieczeństwo żywności, ale także odpowiednią teksturę. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce może być zamówienie steku w restauracji, gdzie klienci mogą oczekiwać, że ich danie będzie dobrze przyprawione i podane bez surowych elementów. Znalezienie równowagi pomiędzy smakiem a techniką gotowania jest kluczowe, dlatego w profesjonalnych kuchniach często stosuje się termometry do mierzenia temperatury mięsa. Dobrze wysmażony stek ma charakterystyczny, brązowy kolor i może być lekko chrupiący na zewnątrz, co jest wynikiem procesu zwanym Maillardem, który wpływa na smak i aromat potrawy. Warto również zauważyć, że wybór stopnia wysmażenia powinien być dostosowany do indywidualnych preferencji konsumentów oraz rodzaju mięsa, co może wpłynąć na finalny efekt smakowy.

Pytanie 17

Przedstawiony sposób wykonania potrawy należy stosować do sporządzania

Sposób wykonania
1. Wykonaj obróbkę wstępną surowców.
2. Mięso pokrój w grubą kostkę, oprósz mąką, zrumień na rozgrzanym tłuszczu.
3. Dodaj pokrojoną i usmażoną cebulę, duś do miękkości ze słodką papryką mieloną.
4. Dodaj śmietanę z mąką, zagotuj i dopraw do smaku.

A. potrawki cielęcej.

B. paprykarza.

C. sztufady.

D. zrazów zawijanych.

W odpowiedziach jak zrazy zawijane, sztufada czy potrawka cielęca jest parę błędów, które wynikają z różnic w ich przygotowywaniu. Zrazy zawijane wymagają zupełnie innego sposobu robienia, bo tam kroi się mięso cienko i zwija je z nadzieniem. To trochę inna technika niż duszenie, które jest kluczowe w przypadku paprykarza. Sztufada to z kolei duszenie mięsa w płynie, ale nie ma tam takich elementów jak mąka czy śmietana, co jest typowe dla paprykarza. Potrawka cielęca też nie pasuje, bo ją się zazwyczaj gotuje w sosie, co różni się od duszenia z papryką i śmietaną. Wydaje mi się, że te błędy mogą wynikać z braku zrozumienia, jak różne są techniki kulinarne. Warto by było na przyszłość poznać te różnice, żeby lepiej rozróżniać potrawy i ich specyfikę.

Pytanie 18

Ile energii dostarcza porcja 100 g mięsa, jeśli zawiera ona 14 g białka i 7 g tłuszczu?

A. 119 kcal

B. 100 kcal

C. 56 kcal

D. 63 kcal

Aby obliczyć wartość energetyczną 100 g mięsa, należy uwzględnić zawartość białka i tłuszczu. Białko dostarcza 4 kcal na 1 g, a tłuszcz 9 kcal na 1 g. W przypadku 100 g mięsa, mamy 14 g białka i 7 g tłuszczu. Wartość energetyczna białka wynosi więc 14 g x 4 kcal/g = 56 kcal, natomiast wartość energetyczna tłuszczu to 7 g x 9 kcal/g = 63 kcal. Suma tych wartości daje 56 kcal + 63 kcal = 119 kcal. Wiedza o wartości energetycznej żywności jest istotna dla dietetyków oraz osób dbających o zdrową dietę, ponieważ pozwala na skuteczne planowanie posiłków oraz monitorowanie spożycia kalorii. W praktyce, umiejętność obliczania wartości energetycznej potraw pozwala na lepsze zarządzanie masą ciała oraz zdrowiem, co jest zgodne z zaleceniami instytucji takich jak WHO czy instytuty żywieniowe.

Pytanie 19

Camembert klasyfikowany jest jako ser

A. topionych

B. kwasowych

C. podpuszczkowych

D. kwasowo-podpuszczkowych

Sery kwasowo-podpuszczkowe to kategoria, która nie obejmuje Camemberta, ponieważ ten ostatni jest klasyfikowany jako ser podpuszczkowy. Sery kwasowe powstają głównie w wyniku fermentacji mleka, gdzie bakterie kwasu mlekowego odgrywają kluczową rolę w procesie koagulacji, jednakże Camembert wymaga obecności podpuszczki, co czyni go całkowicie inną kategorią. Sery topione z kolei są produkowane przez topienie i emulgację różnych rodzajów serów, co odbiega od tradycyjnego procesu dojrzewania, charakterystycznego dla Camemberta. Typowym błędem jest mylenie procesów produkcji serów, co prowadzi do niewłaściwego przypisania ich do konkretnych kategorii. Zrozumienie różnic między serami podpuszczkowymi, kwasowymi a topionymi jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień. Sery podpuszczkowe, takie jak Camembert, mają swoje specyficzne właściwości organoleptyczne, które są wynikiem skomplikowanych procesów fermentacyjnych, a także faktu, że są poddawane dojrzewaniu na specjalnych podłożach, co wpływa na ich smak i teksturę. Dlatego, wiedza na temat rodzajów serów i ich klasyfikacji jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się gastronomią lub produkcją serów.

Pytanie 20

Jaka jest najmniejsza masa naczynia z potrawą, do którego transportowania, ustawiania oraz przenoszenia konieczna jest pomoc innej osoby, zgodnie z zasadami BHP w gastronomii?

A. 18 kg

B. 15 kg

C. 25 kg

D. 20 kg

Wybór 18 kg, 25 kg lub 15 kg jako odpowiedzi na to pytanie jest błędny, ponieważ każdy z tych ciężarów nie odpowiada aktualnym normom bhp określającym, kiedy konieczna jest pomoc drugiej osoby do przenoszenia potraw. W przypadku na przykład odpowiedzi 18 kg, może być mylne, gdyż nie uwzględnia ono, że limit bezpieczeństwa rzeczywiście zaczyna się od 20 kg, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi ergonomii w miejscu pracy. Wybór 25 kg z kolei może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, gdzie pracownik może być zmuszony do podnoszenia ciężaru, który jest już zbyt duży do przeniesienia w pojedynkę, co skutkuje przeciążeniem oraz zwiększonym ryzykiem kontuzji. Odpowiedź 15 kg również jest niewłaściwa, gdyż nie uwzględnia wystarczająco dużego marginesu bezpieczeństwa. Takie podejście może prowadzić do lekceważenia zasad bhp oraz przekraczania granic własnych możliwości, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do powstawania urazów. Dlatego kluczowe jest, aby przestrzegać ustalonych norm, aby zapewnić sobie oraz współpracownikom odpowiednie warunki pracy, które minimalizują ryzyko kontuzji i sprzyjają wydajności w zakładach gastronomicznych.

Pytanie 21

Rodzajem opieki nad dziećmi, który nie ma formy rodzinnej, jest

A. adopcja

B. dom dziecka

C. wioska dziecięca

D. rodzina zastępcza

Dom dziecka to miejsce, gdzie dzieciaki, które nie mogą żyć ze swoimi rodzicami, dostają opiekę i wychowanie. W przeciwieństwie do adopcji, rodziny zastępczej czy wiosek dziecięcych, które próbują naśladować atmosferę rodzinną, dom dziecka działa jak instytucja. Adopcja sprawia, że dziecko staje się częścią nowej rodziny na stałe. Rodzina zastępcza to coś innego – dzieciaki są tam w opiece rodzinnej na dłużej, co daje im lepsze warunki do rozwoju. Wioski dziecięce z kolei starają się zorganizować życie dzieci w taki sposób, żeby przypominało prawdziwą rodzinę, a opiekunowie pełnią rolę „rodziców”. W praktyce fajnie jest, jak opieka przypomina te naturalne, rodzinne warunki, bo to znacząco pomaga w rozwoju dzieciaków.

Pytanie 22

W celu zwiększenia obrotów, zakład gastronomiczny wprowadził obniżki cen w weekendy oraz organizował konkursy z nagrodami dla swoich klientów. Jakie narzędzia promocji zostały zastosowane przez zakład?

A. promocja sprzedaży

B. reklama

C. sprzedaż osobista

D. public relations

Wybór odpowiedzi takich jak public relations, sprzedaż osobista czy reklama wskazuje na pomyłki w rozumieniu narzędzi marketingowych. Public relations skupia się na budowaniu i utrzymywaniu pozytywnego wizerunku firmy w oczach społeczności oraz mediów, co niekoniecznie wiąże się ze zwiększaniem sprzedaży produktów czy usług. W kontekście zakładu gastronomicznego, działania PR mogą obejmować wydarzenia lokalne czy działania prospołeczne, ale nie są one bezpośrednimi narzędziami zwiększającymi sprzedaż. Sprzedaż osobista zaś to forma interakcji bezpośredniej z klientem, w której sprzedawca prezentuje ofertę i przekonuje do zakupu, często w kontekście wyrobów luksusowych czy skomplikowanych usług, co w branży gastronomicznej nie ma zastosowania w takiej formie. Reklama natomiast to działania mające na celu informowanie i przekonywanie klientów do zakupu, ale zazwyczaj przybierają formę kampanii masowych, które nie są tak szybką i bezpośrednią metodą jak promocja sprzedaży. Wybierając te odpowiedzi, można zauważyć typowy błąd w myśleniu polegający na myleniu narzędzi marketingowych z ich efektami. Efektywna strategia marketingowa wymaga precyzyjnego doboru narzędzi do celów, jakim ma służyć, a w przypadku zwiększenia sprzedaży kluczowe są działania krótkoterminowe i zachęty dla klientów.

Pytanie 23

Ile 200-gramowych kostek masła należy użyć do sporządzenia 10 porcji kotletów de volaille zgodnie z zamieszczonym normatywem surowcowym?

Normatyw surowcowy na 1 porcję Kotlet de volaille
Nazwa surowca	Ilość
Filet z kurczaka z kostką	1 szt.
Masło	20 g
Mąka pszenna	8 g
Jaja	1/2 szt.
Bułka tarta	25 g
Olej	80 ml

A. 5 kostek.

B. 10 kostek.

C. 2 kostki.

D. 1 kostkę.

Odpowiedź, że do przygotowania 10 porcji kotletów de volaille potrzebna jest 1 kostka masła, jest prawidłowa, ponieważ dokładna waga jednej kostki wynosi 200 gramów, co idealnie odpowiada całkowitej ilości masła wymaganej do skomponowania tych porcji. Zgodnie z normatywem surowcowym, na jedną porcję przypada 20 gramów masła, co w przypadku 10 porcji daje łącznie 200 gramów. To podejście jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania kosztami oraz surowcami w kuchni, co jest istotne w gastronomii. Przykładowo, w praktyce restauracyjnej przemyślenie ilości używanych składników pozwala na minimalizację strat i maksymalizację zysków. Ponadto, znajomość normatywów surowcowych jest kluczowa dla utrzymania wysokiej jakości potraw oraz zapewnienia ich jednorodności, co wpływa na satysfakcję klientów. W tym kontekście umiejętność precyzyjnego obliczenia potrzebnych składników jest umiejętnością cenioną w branży gastronomicznej, gdzie efektywne planowanie i wykonanie dań odgrywa kluczową rolę w sukcesie lokalu.

Pytanie 24

Jakiego składnika należy użyć do przygotowania sosu szodonowego?

A. Winny ocet

B. Karmel

C. Czerwone wino

D. Wytrawne białe wino

Wino czerwone, ocet winny i karmel nie są odpowiednimi składnikami do sporządzenia sosu szodonowego, ponieważ każdy z tych produktów wnosi inne walory smakowe i aromatyczne, które nie współgrają z charakterystyką tego sosu. Użycie wina czerwonego, które jest zazwyczaj intensywniejsze i pełniejsze w smaku, może przytłoczyć delikatniejsze smaki składników sosu, takich jak oliwa z oliwek czy musztarda. Sos szodonowy ma na celu podkreślenie świeżości i lekkości potraw, co jest trudne do osiągnięcia przy użyciu wina, które ma cięższy charakter. Ocet winny, choć często stosowany w dressingach, wprowadza dużą kwasowość, która może zdominować inne smaki i sprawić, że sos stanie się nieprzyjemnie kwaśny. Jest on lepszym wyborem do potraw, które potrzebują wyrazistego akcentu, ale nie do sosu szodonowego, który powinien być zrównoważony. Karmel, będąc składnikiem słodzącym, jest zupełnie nieodpowiedni, ponieważ nie tylko zmienia smak na słodszy, ale również może wprowadzić niepożądane nuty karmelowe, które nie są typowe dla tego sosu. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy składnik powinien być dobierany zgodnie z zamierzeniami kulinarnymi oraz z zasadami harmonizacji smaków, co jest podstawą udanej kuchni.

Pytanie 25

W skład instrukcji GHP/GMP nie wchodzi instrukcja

A. rozmrażania surowców/półproduktów

B. bezpieczeństwa pożarowego

C. transportu potraw

D. czyszczenia chłodni

Odpowiedź 'bezpieczeństwa pożarowego' jest prawidłowa, ponieważ instrukcje GHP (Dobre Praktyki Higieniczne) oraz GMP (Dobre Praktyki Produkcyjne) koncentrują się na zapewnieniu odpowiednich warunków sanitarno-epidemiologicznych oraz jakościowych w procesie produkcji żywności. Instrukcje te obejmują zagadnienia związane z higieną, obiegiem surowców, procesami technologicznymi oraz konserwacją i utrzymaniem urządzeń. Mycie chłodni, ekspedycja potraw oraz rozmrażanie surowców to istotne procesy, które wpływają na bezpieczeństwo zdrowotne żywności i powinny być szczegółowo opisane w dokumentacji dotyczącej GHP/GMP. Natomiast instrukcje dotyczące bezpieczeństwa pożarowego są regulowane innymi przepisami, które nie są bezpośrednio związane z produkcją żywności. Przykładowo, procedury działania w przypadku pożaru są kluczowe w każdym zakładzie, ale nie są one częścią praktyk dotyczących jakości i bezpieczeństwa żywności, co czyni tę odpowiedź właściwą.

Pytanie 26

Na podstawie danych z tabeli ustal zawartość węglowodanów w śniadaniu ucznia.

Lp	Nazwa produktu	Ilość na 1 porcję śniadania ucznia [g]	Zawartość węglowodanów w 100 g produktu [g]
1.	Mleko	250	4
2.	Bułka pszenna	100	60
3.	Ser topiony	50	2
4.	Pomidor	50	4

A. 70 g

B. 73 g

C. 80 g

D. 83 g

Odpowiedzi takie jak 80 g, 83 g czy 70 g mogą wydawać się atrakcyjne, ale opierają się na błędnych założeniach dotyczących obliczania zawartości węglowodanów. Często mylące mogą być uproszczenia, które prowadzą do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, wybór 80 g może wynikać z przekonania, że wszystkie składniki dostarczają podobne ilości węglowodanów, co jest uproszczeniem. W rzeczywistości różne produkty różnią się zawartością węglowodanów, i pomijanie tego faktu przy obliczeniach prowadzi do błędnych wyników. Z kolei odpowiedzi 83 g i 70 g również ilustrują typowe błędy myślowe, takie jak ignorowanie dokładnych danych z tabeli. Zdarza się, że uczniowie przyjmują z góry założone wartości lub polegają na intuicji, co może prowadzić do znacznych rozbieżności z rzeczywistą zawartością składników odżywczych. W kontekście nauczania o węglowodanach, kluczowe jest, aby zrozumieć, że ich obliczanie wymaga precyzyjnego podejścia opartego na danych liczbowych, a nie na przypuszczeniach. Dlatego ważne jest, aby uczniowie nauczyli się, jak dokładnie analizować wartości odżywcze, co jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji żywieniowych i dbałości o zdrowie.

Pytanie 27

Ile litrów wody potrzeba do przygotowania musu z jednej porcji kaszy manny?

A. 6 - 8

B. 5 - 3

C. 2 - 1

D. 9 - 10

Niepoprawne odpowiedzi sugerują błędne podejście do właściwego przygotowania musu z kaszy manny. Na przykład, odpowiedź wskazująca na zakres '9 - 10' objętości wody jest znacznie zbyt wysoka, co prowadzi do powstania rzadkiej masy, która może być trudna do przetworzenia i serwowania. Użytkownicy mogą mylić pojęcie objętości z wagą, co jest typowym błędem, szczególnie w kontekście gotowania, gdzie istotne jest dokładne odmierzanie składników. Z kolei odpowiedź '5 - 3' sugeruje, że można używać zbyt małej ilości wody, co w rezultacie prowadzi do powstania suchej i trudnej do uformowania masy. Ta nieadekwatność w doborze proporcji może wynikać z braku zrozumienia, jak kasza manna reaguje z płynami. Ponadto, wskazanie zbyt niskiego zakresu '2 - 1' jest nie tylko niezgodne z praktyką kulinarną, ale może też być wynikiem nieodpowiedniego przeliczenia wymagań dotyczących tekstury dania. W kuchni, kluczowe jest zrozumienie, że każdy składnik ma swoje unikalne właściwości, a odpowiednie proporcje są niezbędne do uzyskania pożądanej konsystencji i smaku. Zachęcam do eksperymentowania z różnymi proporcjami, ale zawsze w obrębie zalecanego zakresu, aby zapewnić najlepsze rezultaty w przygotowaniu potrawy.

Pytanie 28

Określ, jakiej pojemności garnek jest wymagany do ugotowania 5 dm3 grochu, który w trakcie gotowania powiększa swoją objętość o 200%?

A. 15 dm3

B. 25 dm3

C. 10 dm3

D. 20 dm3

Wybór garnka o złej pojemności może prowadzić do różnych kłopotów podczas gotowania. Jeśli weźmiesz zbyt mały garnek, na przykład o pojemności 10 dm³, może być problem z przepełnieniem. Jak groch zaczyna się gotować, para się wydobywa i wszystko puchnie, co zwiększa objętość potrawy. Jeśli nie obliczysz tego dobrze, narażasz się na wykipienie, co jest nie tylko brzydkie, ale może też zniszczyć kuchenkę. Z kolei garnek 15 dm³, chociaż wydaje się, że pomieści wszystko, nie bierze pod uwagę miejsca na powietrze, co jest kluczowe dla równomiernego gotowania. Często popełnia się ten błąd, myśląc tylko o pojemności. Garnek 25 dm³ też nie jest najlepszy, bo za dużo miejsca może spowodować, że ciepło nie będzie się rozkładać równomiernie i czas gotowania się wydłuży. Na koniec mówiąc, dobrze jest ocenić pojemność garnka nie tylko na podstawie objętości składników, ale także ich reakcji w trakcie gotowania oraz ergonomii kuchni.

Pytanie 29

Jakie przyprawy są uprawiane w Polsce?

A. imbir oraz kminek

B. kurkuma oraz cynamon

C. lubczyk oraz oregano

D. szafran oraz czosnek

Lubczyk i oregano to przyprawy, które są powszechnie uprawiane w Polsce i znajdowane w wielu polskich potrawach. Lubczyk (Levisticum officinale) jest znany ze swojego intensywnego aromatu i smaku, często wykorzystywany do przyprawiania zup, sosów oraz dań mięsnych. Oregano (Origanum vulgare), znane również jako dziki majeranek, jest również popularne w kuchni, szczególnie w potrawach włoskich, jak pizza i sosy pomidorowe. Te przyprawy są znane nie tylko ze względu na swoje walory smakowe, ale także ze względu na właściwości zdrowotne; lubczyk ma działanie moczopędne, a oregano wykazuje działanie antyoksydacyjne. Rekomendowane praktyki w uprawie tych roślin obejmują stosowanie naturalnych nawozów i unikanie pestycydów, co przyczynia się do ich ekologiczności i wysokiej jakości. Z tego względu, inwestowanie w uprawy lubczyku i oregano jest zgodne z trendami na rynku zdrowej żywności i rosnącym zainteresowaniem lokalnymi produktami.

Pytanie 30

Mąka pobrana z magazynu, w której stwierdzono obecność szkodników

A. musi być przesiana dwukrotnie przed użyciem

B. może być użyta do produkcji ciasta gotowanego

C. nie może być wprowadzona do produkcji

D. może być wykorzystana do wypieków

Pobrana z magazynu mąka, która wykazuje ślady obecności szkodników, nie może być dopuszczona do produkcji z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, obecność szkodników jest oznaką niewłaściwego przechowywania surowca, co może prowadzić do zanieczyszczenia całej partii mąki. Zgodnie z normami jakościowymi, takimi jak ISO 22000 czy HACCP, każdy etap produkcji żywności powinien być kontrolowany, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów. Użycie mąki z obecnością szkodników może skutkować nie tylko pogorszeniem jakości produktu, ale również zagrożeniem zdrowotnym. W praktyce oznacza to, że taka mąka nie nadaje się ani do wypieków, ani do produkcji ciasta gotowanego, a jej użycie może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak kontaminacja nawzajem innych składników. W związku z tym, przedsiębiorstwa powinny stosować się do rygorystycznych standardów oceny jakości surowców, aby unikać potencjalnych strat finansowych i reputacyjnych.

Pytanie 31

Podczas przechowywania sosów zagęszczonych przy użyciu skrobi w temperaturze od -10°C do +20°C, zachodzi w nich proces

A. pęcznienia

B. dekstrynizacji

C. retrogradacji

D. kleikowania

Dekstrynizacja to proces, w którym skrobia jest rozkładana na mniejsze cząsteczki, co prowadzi do powstania dekstryn. Jest to proces zachodzący zwykle podczas podgrzewania skrobi w obecności wody i nie zachodzi w temperaturach przechowywania sosów. Kleikowanie odnosi się do momentu, w którym skrobia wchłania wodę i pęcznieje, tworząc lekko lepki, płynny żel, co również nie jest przypadkiem w kontekście przechowywania sosów w podanych temperaturach. Pęcznienie to zjawisko związane z początkowym procesem gotowania skrobi, a nie z jej przechowywaniem. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe, aby nie mylić ich z retrogradacją. W praktyce, wiele osób myli te zjawiska, sądząc, że każde z nich dotyczy skrobi w różnych fazach procesu przygotowania żywności. Jednak, aby poprawnie zrozumieć, co się dzieje z sosami zawierającymi skrobię w danym zakresie temperatur, ważne jest, aby skupić się na retrogradacji, jako kluczowym procesie, który wpływa na jakość produktów spożywczych, a nie na wcześniejszych etapach jak kleikowanie czy dekstrynizacja.

Pytanie 32

Aby przyrządzić schab pieczony dla 5 osób, wykorzystano: 700 g schabu, 35 g masła oraz 70 g musztardy. Jakie ilości składników trzeba mieć, aby przygotować 25 porcji schabu pieczonego?

A. 1750 g schabu, 87 g masła, 175 g musztardy

B. 3500 g schabu, 175 g masła, 350 g musztardy

C. 7000 g schabu, 350 g masła, 700 g musztardy

D. 3500 g schabu, 185 g masła, 360 g musztardy

Jak chcesz przygotować schab pieczony dla 25 osób, musisz zwiększyć ilości składników odpowiednio. Najpierw musisz policzyć, ile schabu potrzebujesz na jedną porcję. Zauważ, że na 5 porcji zużyto 700 g schabu, czyli wychodzi, że na jedną porcję przypada 140 g (700 g podzielone przez 5). A więc na 25 porcji potrzebujesz 25 razy 140 g, co daje 3500 g schabu. Przechodząc do masła: jeśli na 5 porcji mamy 35 g, to na jedną porcję przypada 7 g, a dla 25 porcji daje to 25 razy 7 g, czyli 175 g masła. Z musztardą jest podobnie: 70 g na 5 porcji to 14 g na jedną porcję, więc dla 25 porcji to 25 razy 14 g, czyli 350 g musztardy. Podsumowując, prawidłowe odpowiedzi to 3500 g schabu, 175 g masła i 350 g musztardy. To wszystko opiera się na prostych zasadach proporcji, które są mega ważne w gotowaniu i planowaniu posiłków. Dzięki temu można lepiej zarządzać surowcami i unikać marnotrawstwa, co jest super istotne w kuchni.

Pytanie 33

Metoda biologicznego konserwowania ogórków opiera się na wykorzystaniu fermentacji?

A. kwasu octowego

B. kwasu fosforowego

C. kwasu mlekowego

D. kwasu sorbowego

Wybór kwasu fosforowego, sorbowego albo octowego do utrwalania ogórków nie jest dobry i to z kilku powodów. Kwas fosforowy, który znajdziesz w niektórych napojach gazowanych, w ogóle nie jest używany w fermentacji mlekowej, a jego stosowanie w żywności nie jest zbyt popularne, bo może podrażniać oraz nie ma wartości odżywczych. Kwas sorbowy jest konserwantem, który zapobiega pleśni, ale nie prowadzi do fermentacji, więc nie wspiera naturalnych procesów w warzywach. Kwas octowy z kolei, znany z octu, można używać do konserwacji, ale działa jako kwaszenie, a nie fermentacja. Zmienia smak i teksturę ogórków oraz może zabijać te dobre bakterie, które są ważne w fermentacji. Jak się wybiera złe metody konserwacji, można łatwo stracić wartości odżywcze, zmienić smak czy teksturę, a nawet wpłynąć na zdrowie przez syntetyczne dodatki. Niestety, takie wnioski biorą się z braku zrozumienia fermentacji i dobrych praktyk w utrwalaniu żywności.

Pytanie 34

Do przygotowania kawy po turecku konieczne jest użycie

A. ekspresu ciśnieniowego

B. termosu

C. dzbanka

D. tygielka miedzianego

Tygielek miedziany, znany również jako cezve, jest tradycyjnym naczyniem stosowanym do parzenia kawy po turecku. Wykonany z miedzi, oferuje doskonałe przewodnictwo cieplne, co pozwala na równomierne podgrzewanie wody oraz idealne wydobycie aromatów z kawy. Proces parzenia w tygielku miedzianym polega na połączeniu drobno zmielonej kawy z wodą i cukrem, a następnie powolnym podgrzewaniu mieszanki. Odpowiednia temperatura oraz technika przygotowania umożliwiają uzyskanie charakterystycznej pianki, a tym samym pełnego smaku napoju. Tygielek miedziany pozwala także na kontrolowanie intensywności parzenia, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanego smaku. Dodatkowo, korzystanie z tygielka wpisuje się w tradycje kulturowe i społeczne związane z parzeniem kawy, co czyni to doświadczenie jeszcze bardziej wartościowym. Warto dodać, że jako naczynie metalowe, tygielek wymaga odpowiedniej pielęgnacji, aby uniknąć utleniania i utraty jego estetycznych walorów.

Pytanie 35

Po oparzeniu gorącym olejem, na skórze utworzyły się pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Jak należy postąpić z miejscem oparzenia?

A. opatrzyć jałowym opatrunkiem

B. przepłukać spirytusem

C. nasmarować maścią i owinąć

D. zalać zimną wodą

Odpowiedzi sugerujące inne metody, jak przemywanie ran spirytusem czy polewanie zimną wodą już po schłodzeniu, mogą być niebezpieczne. Przemywanie spirytusem to kiepski pomysł, bo alkohol może podrażniać skórę. Oparzenia trzeba traktować delikatnie, a spirytus wcale nie pomoże, a wręcz może zaszkodzić. Polewanie zimną wodą to tylko pierwszy krok, ale nie można tego robić w momencie, gdy rana już jest schłodzona, bo to może doprowadzić do zanieczyszczeń. A jeśli chodzi o maści, to w początkowej fazie oparzenia lepiej ich nie stosować, bo wiele z nich zawiera substancje, które mogą podrażniać skórę. Kluczowe jest, by pamiętać o zasadach pierwszej pomocy i znać jakie są najlepsze metody zarządzania raną. Ignorowanie tego może prowadzić do długotrwałych problemów zdrowotnych.

Pytanie 36

Najdłuższym czasem przechowywania w idealnych warunkach odznaczają się

A. szparagi i pomidory

B. szpinak i selery

C. pory i cebula

D. brokuły i papryka

Pory i cebula są warzywami o długim okresie przechowywania, co czyni je idealnymi do składowania w piwnicach lub chłodniach. W optymalnych warunkach, pory mogą być przechowywane nawet do sześciu miesięcy, a cebula do dziewięciu miesięcy. Kluczowymi czynnikami wpływającymi na ich trwałość jest niska temperatura, odpowiednia wilgotność oraz przewiewność miejsca składowania. Pory wymagają przechowywania w ciemnym i chłodnym miejscu, aby zapobiec kiełkowaniu. W praktyce, dobrym rozwiązaniem jest umieszczanie ich w siatkach lub skrzynkach, które umożliwiają cyrkulację powietrza. Cebula natomiast, powinna być składowana w suchym miejscu, z dala od ziemniaków, które emitują etylen, co przyspiesza jej psucie. Warto również zwrócić uwagę na klasę jakości warzyw przed ich długoterminowym składowaniem, ponieważ uszkodzone egzemplarze mogą prowadzić do szybszego rozwoju pleśni i psucia się, co negatywnie wpływa na pozostałe, zdrowe warzywa. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zapasami w gospodarstwie domowym lub w handlu detalicznym.

Pytanie 37

Na przyjęciu typu aperitif zaplanowano serwowanie następujących napojów: koktajle z alkoholem i bezalkoholowe, wytrawne napoje orzeźwiające, wody mineralne. Uzupełnij ofertę tego przyjęcia.

A. Słone paluszki, orzeszki, tartinki

B. Słone paluszki, ciasteczka, tort

C. Półmisek z wędlinami, tartinki

D. Sery, owoce tropikalne

Wybór "Słone paluszki, orzeszki, tartinki" nie jest najlepszą opcją, gdyż łączy w sobie elementy, które nie odpowiadają najbardziej klasycznemu podejściu do aperitif. Chociaż słone paluszki i tartinki mogą być odpowiednie, orzeszki są często uważane za mniej elegancką przekąskę, która może nie być dobrze postrzegana w bardziej formalnych konwencjach. W kontekście przyjęcia aperitif, kluczowe jest, aby przekąski były zarówno apetyczne, jak i estetyczne, a orzeszki mogą wprowadzać pewien element chaosu, zwłaszcza w sytuacjach, gdy goście mogą się brudzić. Z kolei odpowiedź "Słone paluszki, ciasteczka, tort" łączy w sobie przekąski, które są łatwe do spożycia w eleganckim otoczeniu. Kolejna opcja "Półmisek wędlin, tartinki" jest również niewłaściwa, ponieważ wędliny są zazwyczaj zbyt ciężkie i intensywne, aby były serwowane na początku posiłku, gdy celem jest pobudzenie apetytu, a nie jego zaspokojenie. Warto także zauważyć, że podawanie "serów, owoców południowych" może być zbyt formalne i niekoniecznie wpisuje się w lekką atmosferę aperitif. W kontekście organizacji przyjęć, istotne jest, aby wybierać przekąski, które są zarówno smaczne, jak i łatwe do zjedzenia w nieformalnej atmosferze, a tym samym minimalizować ryzyko niezręcznych sytuacji związanych z jedzeniem.

Pytanie 38

Jakie środki ochrony osobistej powinien używać pracownik pracujący w zmywalni naczyń?

A. Fartuch bawełniany, obuwie tekstylne, rękawice gumowe

B. Fartuch bawełniany, obuwie tekstylne, rękawice bawełniane

C. Fartuch gumowy, obuwie gumowe, rękawice bawełniane

D. Fartuch gumowy, buty gumowe, rękawice gumowe

Wybór niewłaściwych środków ochrony indywidualnej, takich jak fartuch bawełniany, buty tekstylne i rękawice bawełniane, może prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia pracowników zmywalni naczyń. Fartuch bawełniany, choć komfortowy, nie zapewnia odpowiedniej ochrony przed wodą i chemikaliami, co jest kluczowe w środowisku roboczym, gdzie naczynia są myte w dużych ilościach. Bawełna ma tendencję do absorbowania wody, co może prowadzić do przesiąkania i kontaktu skóry z substancjami niebezpiecznymi. Buty tekstylne również nie są wystarczające, ponieważ nie chronią przed wodą ani nie zapobiegają poślizgnięciom, co stwarza ryzyko urazów. Rękawice bawełniane, mimo że są wygodne, nie chronią przed substancjami chemicznymi i wilgocią, co naraża dłonie na podrażnienia i urazy. Wybór odpowiednich materiałów jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy. W branży gastronomicznej i hotelarskiej, stosowanie gumowych środków ochrony indywidualnej jest nie tylko zaleceniem, ale często wymogiem prawnym, co podkreśla konieczność przestrzegania standardów BHP. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji oraz problemów zdrowotnych, co w dłuższej perspektywie może wpływać na efektywność pracy i bezpieczeństwo całego zespołu.

Pytanie 39

Wprowadzenie powietrza do masy cukrowo-jajowej oraz jej połączenie z mąką to kroki w procesie przygotowywania ciasta

A. parzonego

B. piernikowego

C. kruchego

D. biszkoptowego

Odpowiedź 'biszkoptowego' jest poprawna, ponieważ napowietrzanie masy cukrowo-jajowej oraz jej wymieszanie z mąką to kluczowe etapy w przygotowywaniu ciasta biszkoptowego. Proces ten polega na ubiciu jajek z cukrem, co umożliwia wprowadzenie powietrza do masy. W wyniku tego ciasto zyskuje objętość i lekkość, co jest charakterystyczne dla biszkoptów. Po dokładnym napowietrzeniu masy, dodaje się przesianą mąkę, delikatnie mieszając, aby nie stracić powietrza. Przykładem zastosowania tej techniki jest klasyczny biszkopt na tort, który jest podstawą wielu wypieków, w tym ciast warstwowych. Dobrym standardem w pieczeniu biszkoptów jest również używanie mąki tortowej, która ma niższą zawartość białka, co sprzyja uzyskaniu delikatnej struktury. W praktyce piekarniczej, umiejętność przygotowania biszkoptu jest niezbędna dla każdego cukiernika, gdyż stanowi fundament wielu bardziej złożonych deserów.

Pytanie 40

Jaką metodę należy zastosować do przygotowania klusek kładzionych?

A. Wyrabianie

B. Krojenie

C. Mieszanie

D. Zagniatanie

Siekaniu, ucieraniu, i zagniataniu przypisuje się różne funkcje w kontekście obróbki ciasta, jednak nie są one właściwymi technikami dla klusek kładzionych. Siekanie polega na krojeniu składników w drobne kawałki, co jest stosowane głównie w przypadku sałatek czy farszów, a nie właściwego przygotowania ciasta. Technika ta nie dostarcza składnikom odpowiedniej tekstury ani struktury wymaganej do uzyskania klusek. Ucieranie, z drugiej strony, koncentruje się na łączeniu składników poprzez intensywne mieszanie, co jest typowe w przypadku przygotowywania ciast biszkoptowych. Ta metoda przyczynia się do napowietrzenia masy, ale nie pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji ciasta kluskowego. Zagniatanie jest techniką, która również może być stosowana w procesach pieczenia, jednak bardziej odnosi się do ciast drożdżowych, gdzie kluczowe jest rozwinięcie struktury glutenu poprzez intensywne ugniatanie. W kontekście klusek kładzionych, zagniatanie może prowadzić do nadmiernego rozwoju glutenu, co skutkuje twardszymi kluskami, a nie delikatnymi, jakich oczekujemy. Zrozumienie tych subtelności jest istotne dla osiągnięcia sukcesu w kuchni, a właściwa technika ma kluczowe znaczenie w procesie kulinarnym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej