Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik weterynarii
- Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
- Data rozpoczęcia: 12 kwietnia 2025 21:13
- Data zakończenia: 12 kwietnia 2025 21:22
Egzamin niezdany
Wynik: 18/40 punktów (45,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Synchronizacja rui ma na celu
A. wykrywanie rui w określonym czasie.
B. wydłużanie rui w stadzie.
C. skracanie rui w stadzie.
D. wywołanie rui w określonym czasie.
Wywołanie rui w określonym czasie jest kluczowym celem synchronizacji rui w hodowli zwierząt, zwłaszcza bydła. Proces ten polega na zastosowaniu metod hormonalnych, które umożliwiają synchronizację cyklu rujowego, co pozwala na jednoczesne wystąpienie rui w grupie zwierząt. Dzięki temu hodowcy mogą zaplanować inseminację w optymalnym czasie, co zwiększa efektywność reprodukcji. Praktycznym przykładem jest zastosowanie prostaglandyn, które indukują regresję ciałka żółtego, a następnie hormonalne stymulowanie rujy, aby uzyskać synchronizację. W efekcie, hodowcy mogą maksymalizować wykorzystanie samców do inseminacji, co prowadzi do lepszego zarządzania stadem i optymalizacji kosztów. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, takie podejście jest powszechnie stosowane w nowoczesnym chowie zwierząt, co przyczynia się do zwiększenia produktywności i poprawy wyników ekonomicznych. Dodatkowo, stosowanie technologii takich jak ultrasonografia pozwala na precyzyjne monitorowanie stanu zwierząt, co further enhances the effectiveness of this method.
Pytanie 3
Dobierz sprzęt do sztucznego unasienniania kozy, wykonywanego bezpośrednio do rogów macicy.
A. Pipeta inseminacyjna, rozwieracz pochwy.
B. Trokar, endoskop, pipeta inseminacyjna zakończona igłą.
C. Pistolet inseminacyjny, słomka z nasieniem.
D. Kateter Gedis, rozwieracz pochwy.
No, tutaj niestety coś poszło nie tak z wyborem narzędzi. Wiesz, odpowiedzi takie jak 'Pipeta inseminacyjna, rozwieracz pochwy' nie do końca pasują do realiów inseminacji. Choć pipeta jest w porządku, to rozwieracz pochwy w tym kontekście nie jest potrzebny, bo przy inseminacji laparoskopicznej dostęp do narządów płciowych odbywa się trochę inaczej. Z kolei odpowiedź 'Pistolet inseminacyjny, słomka z nasieniem' to narzędzia z tradycyjnych metod, ale nie wystarczą do precyzyjnego umiejscowienia nasienia w rogach macicy. Pistolet sprawdza się przy inseminacji przez szyjkę macicy, co w naszym przypadku jest nie na miejscu. A jak już mówimy o 'Kateter Gedis, rozwieracz pochwy', to znowu to nie to. Kateter Gedis to narzędzie do innych zastosowań. Często ludzie nie znają różnicy między metodami inseminacji i ich wymaganiami technicznymi. Ważne, żeby zrozumieć, że skuteczne unasiennianie potrzebuje precyzyjnych narzędzi dostosowanych do konkretnej procedury. To pokazuje, jak istotna jest edukacja i nabieranie praktycznego doświadczenia w tej dziedzinie.
Pytanie 4
Rolnik jest obowiązany stosować w żywieniu cieląt karmę zawierającą pasze włókniste dla zwierząt powyżej
A. 6 tygodnia życia.
B. 2 tygodnia życia.
C. 8 tygodnia życia.
D. 4 tygodnia życia.
Wybór odpowiedzi dotyczący 4, 6 czy 8 tygodnia życia sugeruje nieprawidłowe zrozumienie faz rozwoju cieląt oraz ich potrzeb żywieniowych. W okresie do 4 tygodnia życia cielęta powinny być głównie karmione mlekiem, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest jeszcze w pełni przystosowany do trawienia pasz włóknistych. Opóźnienie w wprowadzeniu paszy włóknistej może prowadzić do niedostatecznego rozwinięcia mikroflory jelitowej, co skutkuje problemami z trawieniem i zwiększa ryzyko wystąpienia schorzeń metabolicznych. Wybór 8 tygodnia życia jest jeszcze bardziej nieadekwatny, ponieważ cielęta powinny już w tym czasie być przyzwyczajane do pełnoporcjowej diety, w której pasze włókniste odgrywają kluczową rolę. W praktyce, zwlekanie z wprowadzeniem włóknistych składników diety może prowadzić do osłabienia organizmu, a także opóźniać proces prawidłowego wzrostu i rozwoju cieląt. Dlatego istotne jest, aby rolnicy ściśle przestrzegali zaleceń dotyczących żywienia, aby zapewnić zdrowie oraz optymalny rozwój swoich zwierząt.
Pytanie 5
Podmiot wykonujący zabiegi w zakresie sztucznego unasieniania, który wykonał zabieg sztucznego unasiennienia krowy lub jałówki, przechowuje kopię świadectwa przez okres
A. 5 lat od dnia wykonania zabiegu.
B. 2 lat od dnia wykonania zabiegu.
C. 1 roku od dnia wykonania zabiegu.
D. 3 lat od dnia wykonania zabiegu.
Zgodnie z regulacjami dotyczącymi sztucznego unasieniania zwierząt, podmioty wykonujące zabiegi w tym zakresie zobowiązane są do przechowywania dokumentacji związanej z wykonanymi procedurami przez okres pięciu lat od dnia ich realizacji. Taki czas przechowywania świadectw ma na celu zapewnienie odpowiedniego nadzoru nad procesem hodowli zwierząt oraz umożliwienie ewentualnej weryfikacji w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych lub innych nieprawidłowości, które mogą być związane z przeprowadzonym zabiegiem. Przykładowo, w przypadku wykrycia chorób zakaźnych u bydła, ważne jest, aby mieć dokładne informacje o wykonanych zabiegach, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w celu zapobiegania ich rozprzestrzenieniu. W praktyce oznacza to, że hodowcy oraz technicy weterynarii muszą skrupulatnie dokumentować oraz archiwizować wszystkie świadectwa, aby móc zaspokoić wymogi prawne oraz zapewnić odpowiednią opiekę i bezpieczeństwo zwierząt. Dobre praktyki w tej dziedzinie dotyczą także regularnego przeglądu przechowywanej dokumentacji oraz jej aktualizacji.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
W której grupie znajdują się wyłącznie surowce łatwo zakiszające się?
A. Lucerna, łubin, kukurydza.
B. Ziemniaki parowane, wysłodki melasowane, kukurydza.
C. Kukurydza, seradela, koniczyna czerwona.
D. Lucerna, wyka, bobik.
Wybór innych grup składników często wynika z niedostatecznej analizy ich charakterystyki oraz właściwości technologicznych. Odpowiedź "Lucerna, łubin, kukurydza" zawiera składniki, które mają swoje zalety, ale nie wszystkie z nich są łatwo zakiszające. Lucerna jest bogata w białko i jest doskonałym źródłem paszy, ale jej struktura może utrudniać proces fermentacji, co wpływa na jakość kiszonki. Łubin, z kolei, ma swoje właściwości odżywcze, ale jego zakiszanie wymaga staranniejszego podejścia ze względu na wysoką zawartość białka i różnorodność frakcji. "Kukurydza, seradela, koniczyna czerwona" również nie jest poprawnym zestawieniem, ponieważ chociaż kukurydza jest idealnym surowcem do zakiszania, koniczyna czerwona i seradela mogą wprowadzać różnice w procesie fermentacji. Różne rodzaje koniczyny mają zróżnicowane właściwości, które mogą wpływać na jakość kiszonek. Odpowiedź „Lucerna, wyka, bobik” nie uwzględnia również specyfiki zakiszania. We wszystkich tych zestawieniach istotne jest, jak poszczególne składniki reagują w procesie fermentacji – zakiszanie wymaga odpowiednich warunków, takich jak wilgotność, pH i temperatura, które mogą być trudne do osiągnięcia przy użyciu niektórych z tych surowców. Rozpoznanie właściwości surowców i ich zdolności do łatwego zakiszania jest kluczem do efektywnej produkcji pasz i optymalizacji żywienia zwierząt.
Pytanie 10
Witamina K w organizmie zwierzęcym wpływa na
A. mineralizację kości.
B. wzrok.
C. płodność.
D. krzepliwość krwi.
Witamina K, chociaż ma różne funkcje w organizmie, nie jest jakoś super istotna dla płodności, a także wzroku. Nie jest to kluczowy czynnik, jak na przykład hormony czy inne witaminy, które mają bardziej bezpośredni wpływ na procesy związane z rozmnażaniem. Jeśli chodzi o kości, to witamina K2 może wspierać wapnienie, ale nie jest tak ważna jak witamina D czy wapń. A co do wzroku, to różne przypuszczenia nie mają mocnych podstaw. Wiedza na temat witamin i minerałów jest bardzo ważna, żeby nie wpadać w pułapki związane z suplementacją. Często pojawiają się nieporozumienia, które mogą prowadzić do nieodpowiednich wyborów żywieniowych i na dłuższą metę do gorszego zdrowia. Dlatego warto wiedzieć, jak poszczególne składniki wpływają na nasze zdrowie, a to dotyczy zarówno ludzi, jak i zwierząt.
Pytanie 11
Eksterier zwierząt to
A. selekcja.
B. heterozja.
C. pokrój.
D. inbred.
Selekcja, inbred, heterozja i eksterier to pojęcia, które dotyczą hodowli zwierząt, jednak nie każde z nich odnosi się do zewnętrznych cech budowy ciała. Selekcja to proces wybierania osobników do reprodukcji na podstawie określonych cech, ale nie dotyczy konkretnego opisu samej budowy zwierzęcia. Inbred to forma krzyżowania osobników blisko spokrewnionych, co może prowadzić do utraty różnorodności genetycznej, a w rezultacie negatywnie wpłynąć na zdrowie i wytrzymałość populacji. Heterozja, z kolei, odnosi się do zjawiska, w którym potomstwo wynikające z krzyżowania różnych linii genetycznych wykazuje lepsze cechy od swoich rodziców, co jest korzystne w kontekście zwiększenia wydajności, ale nie dotyczy aspektów morfologicznych, na których skupia się eksterier. Osoby mylące te definicje mogą nie doceniać roli eksterieru w procesie hodowlanym, co może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących selekcji i parowania zwierząt. Aby efektywnie hodować zwierzęta, ważne jest zrozumienie, że eksterier jest kluczowym elementem, który wpływa na jakość genetyczną oraz zdrowie zwierząt, a nie tylko na ich wydajność w produkcji.
Pytanie 12
Zwierzęta użytkowane rozpłodowo, dobrze odżywione ale nie zapasione, o wyglądzie typowym dla zwierząt zdrowych, mają kondycję
A. opasową.
B. wystawową.
C. hodowlaną.
D. rozrodczą.
Wybór odpowiedzi wystawowej raczej sugeruje, że zwierzęta są gotowe do pokazów, co wiąże się z innymi wymaganiami, jeśli chodzi o ich wygląd i prezentację. Trochę nie ma to związku z ich kondycją w kontekście rozmnażania. Odpowiedź rozrodcza też nie jest trafna, bo odnosi się do zdrowia zwierząt, które są używane do reprodukcji, ale pomija ich odżywienie i kondycję. Właściwa kondycja rozrodcza może być mylnie interpretowana jako to, jak bardzo zwierzęta mogą się rozmnażać, ale nie uwzględnia zdrowia i odżywienia, co jest kluczowe. Wybór opasowej kondycji zwierząt też jest nie do końca w porządku, bo mówi o zwierzętach hodowanych dla masy ciała i późniejszego uboju, a nie do rozmnażania. Fajnie jest zrozumieć różnice między tymi terminami, bo to może być kluczowe dla sukcesu w hodowli. Hodowcy powinni uważać na te błędne interpretacje, bo to może prowadzić do złego zarządzania stadem, a to wpływa na produkcję i zdrowie zwierząt.
Pytanie 13
Stan średnioroczny w grupie technologicznej lochy wynosi 240 szt. Czas przebywania loch w grupie wynosi powyżej 12 miesięcy. Przelotowość w tej grupie wyniesie
A. 20 szt.
B. 240 szt.
C. 120 szt.
D. 360 szt.
Odpowiedź 240 szt. jest poprawna, ponieważ stan średnioroczny w grupie technologicznej lochy jest miarą liczby loch, które przebywają w danej grupie w przeciągu roku. Przy założeniu, że czas przebywania loch w grupie przekracza 12 miesięcy, oznacza to, że wszystkie lochy, które są w tym stanie, pozostają w grupie przez cały rok, a więc przelotowość będzie równa stanowi średniorocznemu. W praktyce, przelotowość jest ważnym wskaźnikiem w zarządzaniu stadem, który pozwala określić efektywność reprodukcji, a także obliczyć potrzebną ilość paszy i zasobów. W związku z tym, standardowe praktyki w hodowli świń wskazują na to, że przelotowość jest kluczowym parametrem dla utrzymania zdrowego i wydajnego stada. Utrzymywanie stałej liczby loch pozwala na stabilizację produkcji, co jest szczególnie istotne w obliczu zmieniającego się rynku i potrzeb konsumentów.
Pytanie 14
Żołądek jednokomorowy prosty występuje u
A. psa.
B. owcy.
C. świni.
D. konia.
Żołądek jednokomorowy prosty, charakterystyczny dla psów, jest jednym z kluczowych elementów układu pokarmowego tych zwierząt. W odróżnieniu od zwierząt przeżuwających, takich jak bydło czy owce, psy są mięsożerne i ich żołądek jest przystosowany do trawienia białka oraz tłuszczy. Żołądek psa ma jedną komorę, co ułatwia szybkie przetwarzanie pokarmów oraz ich transport do jelit. W praktyce oznacza to, że psy mogą łatwo trawić pokarmy mięsne oraz niektóre inne źródła białka. Musimy jednak pamiętać, że dieta psa powinna być zróżnicowana i dobrze zbilansowana, a jej składniki muszą odpowiadać ich potrzebom żywieniowym. Stosowanie wysokiej jakości karmy, dostosowanej do wieku, rasy oraz poziomu aktywności fizycznej psa, jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi oraz standardami żywieniowymi. Ponadto, psy mogą mieć różne reakcje na składniki odżywcze, dlatego ważne jest monitorowanie ich zdrowia i w razie potrzeby dostosowywanie diety. Te aspekty żywienia są nie tylko istotne z punktu widzenia zdrowia, ale również wpływają na jakość życia zwierzęcia.
Pytanie 15
Ruja u krów objawia się między innymi
A. utratą apetytu.
B. odstawaniem od stada.
C. skakaniem na inne zwierzęta.
D. pokładaniem się.
Skakanie na inne zwierzęta jest jednym z najbardziej charakterystycznych objawów rui u krów. W okresie rui, samice stają się bardziej ekspresyjne i skłonne do interakcji z innymi osobnikami, co może przejawiać się w zachowaniach takich jak skakanie. To zachowanie jest naturalne i wynika z hormonalnych zmian, które zachodzą w organizmie krowy, zwiększając jej aktywność i gotowość do krycia. W praktyce, hodowcy mogą wykorzystać te zachowania do planowania procesu inseminacji, co jest kluczowe dla efektywności produkcji mlecznej oraz rozmnażania. Ważne jest, aby obserwować stado i notować zachowania krów, co pozwoli na lepszą koordynację działań związanych z reprodukcją. Warto również dodać, że zrozumienie cyklu rui i związanych z nim zachowań jest fundamentalne dla zarządzania stadem oraz zapewnienia ich dobrostanu, co jest zgodne z aktualnymi standardami w chowie bydła.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
Wada rozwojowa polegająca na braku lub niecałkowitym zstąpieniu jąder do moszny to
A. aplazja.
B. stulejka.
C. wnętrostwo.
D. spodziectwo.
Wnętrostwo, znane również jako kryptorchizm, to wada rozwojowa, która polega na braku lub niecałkowitym zstąpieniu jąder do moszny. Jądra u zdrowych chłopców zazwyczaj zstępują do moszny przed narodzinami, a ich obecność w prawidłowej lokalizacji jest kluczowa dla odpowiedniego rozwoju układu rozrodczego. Nieleczone wnętrostwo może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym zwiększonego ryzyka wystąpienia nowotworów jądra oraz zaburzeń hormonalnych. W praktyce medycznej, diagnostyka wnętrostwa obejmuje badania fizykalne oraz obrazowe, takie jak ultrasonografia. Leczenie najczęściej polega na chirurgicznym zstąpieniu jądra do moszny, czyli orchidopeksji, co powinno być przeprowadzone przed ukończeniem trzeciego roku życia, aby zminimalizować ryzyko powikłań. Warto pamiętać, że regularne badania kontrolne są istotne dla monitorowania stanu zdrowia chłopców z wnętrostwem.
Pytanie 18
Wskaż temperaturę graniczną, powyżej której plemniki buhaja zostaną bardzo szybko uszkodzone, np. w trakcie wyjmowania nasienia z kontenera.
A. –190°C
B. –130°C
C. –170°C
D. –150°C
Wybór nieprawidłowych temperatur, takich jak –150°C, –170°C czy –190°C, wynika z nieporozumienia dotyczącego właściwego zarządzania nasieniem zwierząt hodowlanych. Temperatura –150°C, choć teoretycznie zbliżona do wartości bezpiecznej, w kontekście przechowywania plemników jest zbyt wysoka, co może prowadzić do ich uszkodzenia. W rzeczywistości, powyżej –130°C następuje degradacja komórek, a ich zachowanie staje się niestabilne. Z kolei odpowiedzi –170°C oraz –190°C są wynikiem błędnego myślenia o ekstradycyjnych warunkach przechowywania, które nie są realistyczne w kontekście standardowych praktyk w biotechnologii. Przy takich ekstremalnych temperaturach, może dojść do zjawiska, jakim jest uszkodzenie struktury komórek przez szybkie zmiany temperatury, znane jako szok termiczny. Szok ten prowadzi do nieodwracalnych zaburzeń w integralności błon komórkowych plemników, co z kolei skutkuje ich śmiercią. Warto zauważyć, że w praktyce przemysłowej, najważniejsze jest utrzymanie odpowiednich warunków w miejscu przechowywania i transportu, co powinno być zgodne z wytycznymi i normami branżowymi, które zalecają dbałość o temperaturę graniczną –130°C. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla sukcesu w hodowli zwierząt i zapewnienia zachowania wysokiej jakości nasienia.
Pytanie 19
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 20
Świnie w typie mięsnym
A. szybko rosną i wcześnie dojrzewają.
B. szybko rosną i późno dojrzewają.
C. wolno rosną i późno dojrzewają.
D. wolno rosną i wcześnie dojrzewają.
Świnie w typie mięsnym są hodowane głównie z myślą o wydajności produkcji mięsa. Charakteryzują się szybkim tempem wzrostu oraz późnym dojrzewaniem, co oznacza, że osiągają dużą masę ciała w stosunkowo krótkim czasie, ale nie dojrzewają do momentu, gdy ich mięso osiągnie optymalne parametry jakościowe. Takie podejście jest korzystne z perspektywy ekonomicznej, ponieważ hodowcy mogą szybciej uzyskiwać zysk z sprzedaży. W praktyce, świnie w typie mięsnym powinny być karmione specjalnie zbilansowaną paszą, która wspiera ich szybki wzrost. Dobrym przykładem są rasy takie jak Piétrain czy Duroc, które są powszechnie stosowane w intensywnej produkcji mięsnej. Hodowcy powinni zwracać uwagę na warunki, w jakich zwierzęta są utrzymywane, aby zapewnić ich zdrowie i dobrostan, co bezpośrednio wpływa na jakość mięsa. Dobre praktyki w hodowli obejmują monitorowanie wagi, zdrowia i diety zwierząt, co pozwala na optymalizację procesu produkcji.
Pytanie 21
Duża koncentracja białka w zadawanej paszy, wysoka temperatura w budynku inwentarskim, zbyt rzadkie usuwanie odchodów z kojców przyspiesza emisję do środowiska
A. dwutlenku węgla.
B. tlenku węgla.
C. metanu.
D. amoniaku.
Metan, dwutlenek węgla i tlenek węgla są produktami różnych procesów biochemicznych, które nie są bezpośrednio związane z opisanymi w pytaniu warunkami hodowli zwierząt. Metan występuje głównie jako produkt fermentacji w żwaczu zwierząt ruminujących i jest wydzielany podczas procesów wydechowych oraz w wyniku rozkładu organicznych resztek pasz w warunkach beztlenowych. Z tego powodu, nadmierna emisja metanu związana jest głównie z nieodpowiednim zarządzaniem paszami i odpadami organicznymi, a nie z wysokim białkiem w paszy czy temperaturą w budynkach inwentarskich. Dwutlenek węgla jest naturalnym produktem oddychania zwierząt oraz procesów utleniania związków organicznych, ale jego emisja nie jest bezpośrednio związana z podanymi warunkami. Tlenek węgla, z kolei, powstaje w wyniku spalania niepełnego, co nie ma zastosowania w kontekście hodowli zwierząt. Biorąc pod uwagę te różnice, nieprawidłowe jest przypisywanie tych gazów do procesu emisji wynikającej z wysokiej koncentracji białka w paszy oraz zaniedbań w usuwaniu odchodów. Właściwe zarządzanie paszami i odpadami oraz kontrola warunków w budynkach inwentarskich są kluczowe dla ograniczenia negatywnego wpływu na środowisko.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
Po wycieleniu, krowy zgłasza się ponownie do inseminacji najwcześniej
A. w trzeciej rui.
B. w pierwszej rui.
C. w drugiej rui.
D. gdy wykazuje słabe objawy rui.
Wybór drugiej rui jako momentu do ponownej inseminacji krów po wycieleniu jest zgodny z zaleceniami weterynaryjnymi oraz najlepszymi praktykami hodowlanymi. Królowe, które urodziły, przechodzą przez okres laktacji, a ich cykl rujowy zaczyna się zazwyczaj od 18 do 24 dni po wycieleniu. W tym czasie organizm krowy regeneruje się, a hormony zaczynają się stabilizować, co umożliwia prawidłowe owulacje. Inseminacja w drugiej rui zwiększa szanse na skuteczne zapłodnienie, ponieważ krowy są w lepszej kondycji zdrowotnej, a ich organizm jest bardziej gotowy na ciążę. Przykładowo, w praktyce hodowlanej wielu producentów mleka stosuje tę metodę, aby zapewnić optymalny interwał między wycieleniami, co w efekcie prowadzi do zwiększenia wydajności mlecznej oraz lepszego zarządzania stadem. Warto również zauważyć, że nieprzestrzeganie tego zalecenia może skutkować dłuższymi przerwami między wycieleniami, co negatywnie wpływa na rentowność gospodarstwa.
Pytanie 24
Do usunięcia zagrożeń w pomieszczeniach inwentarskich takich, jak muchy, meszki, komary należy przeprowadzić zabieg
A. deratyzacji.
B. dezaktywacji.
C. dezynsekcji.
D. dezynfekcji.
Dezynsekcja to proces eliminacji owadów, takich jak muchy, meszki i komary, które mogą stanowić poważne zagrożenie w pomieszczeniach inwentarskich. Odpowiednie działania w zakresie dezynsekcji są kluczowe dla zapewnienia zdrowia zwierząt, bezpieczeństwa żywności oraz ochrony przed chorobami przenoszonymi przez owady. W praktyce, dezynsekcja może obejmować wykorzystanie środków chemicznych, pułapek oraz metod fizycznych, takich jak wentylacja czy odpowiednie zabezpieczenie pomieszczeń. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) oraz lokalne normy sanitarno-epidemiologiczne, wskazują na konieczność regularnego przeprowadzania dezynsekcji w miejscach, gdzie przebywają zwierzęta lub jest przechowywana żywność. Przykładowo, stosowanie insektycydów musi być zgodne z zaleceniami producenta oraz być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo procesu. Wiedza na temat biologii owadów oraz ich cyklu rozwojowego pozwala na bardziej efektywne planowanie zabiegów dezynsekcyjnych.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
Który organ kontroluje, czy gospodarstwo prowadzi produkcję zwierzęcą zgodnie ze Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą?
A. Agencja Restrulcturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
B. Inspekcja Weterynaryjna.
C. Wydział Ochrony Środowiska.
D. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
Wybór Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi jako organu kontrolującego przestrzeganie Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej w produkcji zwierzęcej jest błędny, ponieważ jego rola skupia się głównie na tworzeniu polityki i przepisów, a nie na bezpośredniej kontroli gospodarstw. Ministerstwo dostarcza ramy prawne, w których działają inne agencje, natomiast samo nie prowadzi kontroli. Podobnie, Wydział Ochrony Środowiska, chociaż zajmuje się aspektami ochrony środowiska w rolnictwie, nie ma kompetencji do nadzoru nad praktykami produkcji zwierzęcej. Inspekcja Weterynaryjna, mimo że kontroluje zdrowie i dobrostan zwierząt, nie jest odpowiedzialna za ogólną zgodność z Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą w kontekście produkcji, co jest zadaniem ARiMR. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwej odpowiedzi wynikają z mylenia stanowisk i kompetencji poszczególnych organów. Każdy z wymienionych organów ma swoją unikalną rolę, ale to ARiMR jest kluczowe w kontekście kontroli właściwych praktyk w produkcji zwierzęcej. Zrozumienie tych ról jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania gospodarstw oraz zgodności z regulacjami prawnymi.
Pytanie 27
Po zakończeniu pierwszego okresu nieśności i podczas przepierzania częstym zjawiskiem występującym u kur jest wzajemnie wydziobywanie sobie piór, najczęściej w okolicy kloaki, ogona i szyi. Na podstawie tych objawów można stwierdzić, że mamy do czynienia
A. z kanibalizmem.
B. z nerwowością.
C. z pterofagią.
D. z koprofagią.
Wybór odpowiedzi związanych z kanibalizmem, koprofagią czy nerwowością wskazuje na nieporozumienia dotyczące terminologii i zjawisk występujących u ptaków. Kanibalizm to zachowanie polegające na atakowaniu i zjadaniu osobników tego samego gatunku, co może występować w sytuacjach skrajnego stresu lub niedoboru pożywienia, ale nie jest to bezpośrednio związane z opisaną sytuacją. Koprofagia, czyli zjadanie własnych odchodów, jest zjawiskiem, które może wystąpić w przypadku niedoboru składników odżywczych, ale nie odnosi się do wydziobywania piór. Nerwowość u ptaków może manifestować się w różnych formach, ale nie jest to synonim pterofagii. Kluczowym błędem w myśleniu jest niezrozumienie, że każde z tych zjawisk ma inne przyczyny oraz konsekwencje. Ignorując specyfikę pterofagii, można stracić z oczu istotne aspekty zdrowotne w hodowli drobiu. Dlatego tak ważne jest, aby w procesie kształcenia podnosić świadomość nt. różnych zachowań ptaków, a także ich wpływu na zdrowie i dobrostan. Utrzymanie ptaków w odpowiednich warunkach oraz ich zrównoważona dieta są kluczowe w zapobieganiu problemom związanym z pterofagią.
Pytanie 28
Stan organizmu zwierzęcia, w którym jest możliwe jego wykorzystanie do rozmnażania, bez negatywnych skutków dla dalszego rozwoju i podstawowych funkcji, określany jest dojrzałością
A. somatyczną.
B. płciową.
C. handlową.
D. rozpłodową.
Odpowiedzi somatyczna, płciowa i handlowa są niepoprawne, ponieważ każda z tych koncepcji odnosi się do innych aspektów biologicznych lub ekonomicznych, które nie są związane z dojrzałością rozpłodową. Dojrzałość somatyczna odnosi się do ogólnego stanu rozwoju organizmu i zdolności do funkcjonowania w otoczeniu, ale nie bezpośrednio do rozmnażania. Jej nieprawidłowe zastosowanie w tym kontekście prowadzi do błędnego wnioskowania, że ogólny rozwój ciała jest wystarczający dla skutecznej reprodukcji. Z kolei dojrzałość płciowa dotyczy zdolności organizmu do produkcji gamet, ale niekoniecznie uwzględnia wpływ na zdrowie i wydajność zwierzęcia w dłuższym okresie. Mylne jest także utożsamianie tych kwestii z dojrzałością handlową, która odnosi się do aspektów ekonomicznych związanych z handlem zwierzętami, a nie do ich zdolności do rozmnażania. W praktyce, zrozumienie różnicy między tymi terminami jest kluczowe dla skutecznej hodowli i zarządzania stadem, a pomylenie ich może prowadzić do podejmowania niewłaściwych decyzji dotyczących rozmnażania i wydajności zwierząt.
Pytanie 29
Pierwiastkiem, którego niedobór wymaga uzupełnienia w pierwszych dniach życia prosiąt, jest
A. żelazo.
B. magnez.
C. wapń.
D. sód.
Żelazo jest kluczowym mikroelementem, który odgrywa fundamentalną rolę w tworzeniu hemoglobiny, odpowiedzialnej za transport tlenu w organizmie prosiąt. Niedobór żelaza w pierwszych dniach życia prosiąt, szczególnie w przypadku prosiąt urodzonych w dużych miotach, może prowadzić do anemii, co znacząco wpływa na ich zdrowie i rozwój. W praktyce, aby zapewnić odpowiednią podaż żelaza, zaleca się podawanie prosiętom suplementów żelaza w postaci iniekcji lub preparatów doustnych w ciągu pierwszych 3-7 dni życia. Standardy hodowlane, takie jak te proponowane przez organizacje zajmujące się dobrostanem zwierząt, podkreślają znaczenie monitorowania stanu zdrowia prosiąt oraz wprowadzania odpowiednich programów suplementacyjnych. Ponadto, zrozumienie, że żelazo w diecie matki wpływa na jego dostępność dla prosiąt, jest kluczowe dla przyszłego rozwoju stada. Właściwe zarządzanie poziomem żelaza w diecie prosiąt jest zatem istotnym aspektem hodowli, wpływającym na ich wzrost, zdrowie i ogólną wydajność.
Pytanie 30
W krzyżowaniu towarowym świń w stadzie loch rasy wielka biała polska nie należy używać nasienia knurów rasy
A. puławska.
B. hampshire.
C. pietrain.
D. duroc.
Odpowiedź puławska jest słuszna, ponieważ w krzyżowaniu towarowym świń z rasą wielką białą polską należy unikać stosowania nasienia knurów rasy puławskiej. Rasa ta jest znana z wysokiej zawartości tłuszczu w mięsie oraz mniej korzystnych cech przyrostowych w porównaniu do innych ras. Użycie nasienia knurów puławskich w krzyżowaniu może prowadzić do zmniejszenia wydajności produkcyjnej oraz obniżenia jakości mięsa, co jest niepożądane w hodowli komercyjnej. Dobrą praktyką w hodowli świń jest dążenie do uzyskania jak najlepszych cech użytkowych, a w przypadku wielkiej białej polskiej preferowane są inne rasy, które lepiej uzupełniają te cechy, takie jak duroc czy pietrain. Zastosowanie odpowiednich ras knurów w krzyżowaniu przyczynia się do maksymalizacji efektywności produkcji oraz jakości surowca mięsnego, co jest kluczowe w branży mięsnej.
Pytanie 31
Numer buhaja i numer ejakulatu użytego do inseminacji należy zapisać w
A. karcie jałówki/krowy.
B. książce wykrywania rui.
C. notesie oborowym.
D. wykazie krów ocenianych.
Wybór innych odpowiedzi, takich jak książka wykrywania rui, notes oborowy czy wykaz krów ocenianych, jest nieodpowiedni z kilku powodów. Książka wykrywania rui jest narzędziem mającym na celu rejestrację obserwacji związanych z cyklami rui w stadzie, a nie dokumentowaniem szczegółowych danych inseminacyjnych. Zapis numeru buhaja oraz ejakulatu w tej książce może prowadzić do zamieszania, ponieważ jej głównym celem jest monitorowanie zachowań zwierząt, a nie szczegółowe dokumentowanie użytych materiałów genetycznych. Notes oborowy, choć przydatny do codziennych notatek dotyczących obsługi zwierząt, nie jest odpowiednim miejscem do przechowywania kluczowych informacji związanych z inseminacją, co może skutkować trudnościami w dostępie do istotnych danych w przyszłości. Natomiast wykaz krów ocenianych koncentruje się na aspektach związanych z jakością oraz wydajnością zwierząt, a nie na ich reprodukcji. Warto zwrócić uwagę, że nieprzestrzeganie odpowiednich standardów dokumentacyjnych w hodowli bydła może prowadzić do błędów w zarządzaniu stadem, które mogą negatywnie wpływać na efektywność produkcyjną oraz zdrowotność zwierząt. Dlatego kluczowe jest, aby numery buhaja i ejakulatu dokumentować w dedykowanej karcie jałówki lub krowy, co zapewnia nie tylko zgodność z przepisami, ale również ułatwia praktyczne zarządzanie informacjami w hodowli.
Pytanie 32
Do produkcji witaminy Bi2 potrzebny jest
A. jod.
B. magnez.
C. kobalt.
D. sód.
Wybór magnezu, jodu czy sodu jako odpowiedzi na pytanie o produkcję witaminy B12 odzwierciedla powszechne nieporozumienia dotyczące roli różnych mikroelementów w organizmie. Magnez jest kluczowym minerałem, który wspiera wiele procesów enzymatycznych, ale nie ma bezpośredniego związku z syntezą witaminy B12. Jod, z kolei, jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, jednak nie bierze udziału w metabolizmie witaminy B12. Sód, chociaż istotny dla utrzymania równowagi elektrolitowej organizmu, również nie ma związku z produkcją tej witaminy. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji witamin i minerałów. W praktyce, witaminy z grupy B, a szczególnie witamina B12, są syntetyzowane w organizmach żywych, w tym w niektórych mikroorganizmach, a ich obecność w diecie musi być zapewniona poprzez odpowiednie źródła. W kontekście diety wegetariańskiej i wegańskiej, istotne jest, aby zwrócić uwagę na suplementację witaminy B12, ponieważ jej naturalne źródła są głównie pochodzenia zwierzęcego. Właściwe zrozumienie roli każdego z tych składników odżywczych w organizmie jest kluczowe dla zachowania zdrowia i zapobiegania niedoborom.
Pytanie 33
Przyczyną anemii może być niedobór w organizmie
A. potasu, żelaza, kobaltu.
B. jodu, żelaza, kobaltu.
C. wapnia, fosforu, żelaza.
D. żelaza, miedzi, kobaltu.
Pojęcie anemii jest często mylone z innymi schorzeniami i niedoborami, co prowadzi do wybierania nieprawidłowych odpowiedzi. W pierwszej niepoprawnej opcji wskazano wapń oraz fosfor. Choć są to składniki mineralne niezbędne dla organizmu, nie mają one bezpośredniego wpływu na produkcję czerwonych krwinek ani na poziom hemoglobiny. Wapń jest kluczowy dla zdrowia kości oraz prawidłowej pracy mięśni, natomiast fosfor pełni rolę w metabolizmie energetycznym, ale nie jest istotny w kontekście anemii. W drugiej opcji, skupiając się na miedzi i kobalcie, błędnie przypisano im rolę równą roli żelaza, co jest niewłaściwe, gdyż to właśnie żelazo jest podstawowym składnikiem hemoglobiny. Kobalt, obecny w witaminie B12, ma znaczenie w produkcji czerwonych krwinek, jednak sama witamina nie wystarcza do zaspokojenia potrzeb organizmu w kontekście anemii. Trzecia odpowiedź, wskazująca na jod, jest również mylna. Jod jest niezbędny głównie dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, co wpływa na metabolizm, ale nie ma bezpośredniego związku z anemią. Ostatnia opcja, sugerująca potas, jest jeszcze bardziej myląca, ponieważ wysoki poziom potasu jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mięśni, ale nie wpływa na produkcję czerwonych krwinek. Te błędne koncepcje często wynikają z braku zrozumienia roli poszczególnych minerałów w organizmie oraz ich wpływu na procesy hematopoetyczne.
Pytanie 34
Nerki pobrużdżone należą do układu wydalniczego
A. konia.
B. królika.
C. kury.
D. krowy.
Wybór konia, kury lub królika jako zwierząt z pobrużdżonymi nerkami jest niepoprawny z kilku powodów. Nerki konia mają gładką, owalną strukturę, co odzwierciedla ich różne wymagania metaboliczne w porównaniu do bydła. Konie są roślinożercami, ale ich dieta i sposób trawienia nie wymagają tak rozwiniętej struktury nerek jak w przypadku przeżuwaczy. Kury, będące ptakami, mają zupełnie inny system wydalniczy oparty na wydalaniu moczu w postaci moczanów, a ich nerki są przystosowane do tej formy wydalania, co również nie wiąże się z pobrużdżeniem. Nerki królika, z kolei, również nie mają pobrużdżonej struktury, a ich metabolizm opiera się na wysokiej wydajności w wykorzystaniu pokarmu roślinnego. Ogólnie rzecz biorąc, błędem jest przypisanie cech anatomicznych nerek krowy do innych gatunków, co może wynikać z nieznajomości różnic w budowie anatomicznej i funkcjonalnej tych narządów w różnych grupach zwierząt. Każdy gatunek ma unikalne przystosowania anatomiczne, które odpowiadają jego stylowi życia oraz diecie, co jest kluczowe dla zrozumienia ich biologii i zdrowia.
Pytanie 35
Pozostałe po omłocie roślin zbożowych lub strączkowych wysuszone łodygi to
A. słoma.
B. plewy.
C. siano.
D. ściernisko.
Słoma to wysuszone łodygi roślin zbożowych lub strączkowych, które pozostają po omłocie. Jest to materiał, który może być wykorzystywany w różnych celach, takich jak produkcja paszy dla zwierząt, ściółka w hodowli zwierząt, a także jako materiał do produkcji kompostu. W praktyce, słoma jest cenna w rolnictwie, ponieważ poprawia strukturę gleby i zwiększa jej zdolność do zatrzymywania wody. Właściwości słomy jako materiału organicznego sprawiają, że jest doskonałym dodatkiem do gleby, który wspomaga rozwój mikroorganizmów glebowych, co jest kluczowe dla zdrowia ekosystemu. Dobre praktyki w rolnictwie sugerują, aby nie tylko spalać słomę, ale również wykorzystać ją jako naturalny nawóz lub w procesach mulczowania, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju rolnictwa, ochrony środowiska i efektywności produkcji.
Pytanie 36
Nawozy naturalne w postaci płynnej (gnojowica, gnojówka) powinny być
A. przechowywane na płytach razem z obornikiem.
B. rozlewane na polach w okresie zimowym.
C. przechowywane w szczelnych zbiornikach.
D. wywożone regularnie na pola.
Rozlewanie nawozów naturalnych na polach w okresie zimowym jest praktyką, która może prowadzić do poważnych problemów ekologicznych. W czasie zimy, gleba jest często zamarznięta, co ogranicza jej zdolność do wchłaniania nawozów. W efekcie, substancje odżywcze mogą zostać spłukane przez opady deszczu lub topniejący śnieg do zbiorników wodnych, co prowadzi do eutrofizacji wód. Eutrofizacja jest zjawiskiem, które powoduje nadmierny rozwój alg i degradację jakości wody, co ma negatywny wpływ na życie wodne. Przechowywanie nawozów na płytach razem z obornikiem natomiast, nie tylko utrudnia ich efektywne wykorzystanie, ale również zwiększa ryzyko emisji odorów i zanieczyszczeń do atmosfery. Niewłaściwe składowanie może prowadzić do rozwoju patogenów oraz szkodników, co jest sprzeczne z zasadami bioasekuracji w rolnictwie. Wywożenie nawozów regularnie na pola bez odpowiednich regulacji i analizy gleby może prowadzić do ich nadmiaru, co także może przyczynić się do zanieczyszczenia wód gruntowych. Dobre praktyki w zakresie zarządzania nawozami naturalnymi wskazują na konieczność ich przechowywania w odpowiednich warunkach, co zapewni nie tylko bezpieczeństwo ekologiczne, ale także efektywność produkcji rolniczej.
Pytanie 37
W celu uniknięcia zatrucia mykotoksynami <u><strong>nie należy</strong></u> zwierzętom podawać
A. spleśniałej kiszonki.
B. zmarzniętej kiszonki.
C. skiełkowanych ziemniaków.
D. zwiędniętej zielonki.
Zwiędnięta zielonka, zmarznięta kiszonka i skiełkowane ziemniaki, mimo że mogą być traktowane jako mniej ryzykowne dla zdrowia zwierząt, również niosą pewne zagrożenia, które należy rozważyć. Zwiędnięta zielonka, chociaż nie jest toksyczna, może być mniej wartościowa odżywczo, co prowadzi do niedoborów żywieniowych i osłabienia organizmu zwierząt. Zmarznięta kiszonka, w zależności od stopnia uszkodzenia, może być wciąż użyteczna, jednakże jej wartości odżywcze mogą być zmniejszone, a dodatkowo może sprzyjać rozwojowi bakterii. Skiełkowane ziemniaki z kolei mogą zawierać solaninę, substancję toksyczną, która powstaje podczas kiełkowania i może być szkodliwa dla zwierząt. W praktyce, hodowcy często ignorują te aspekty, sądząc, że każde z tych pokarmów jest bezpieczne. To błędne podejście może prowadzić do długofalowych problemów zdrowotnych w stadzie. Kluczowe znaczenie ma, aby wszelkie pasze były starannie oceniane pod kątem jakości i bezpieczeństwa, w celu zapobiegania niepożądanym skutkom zdrowotnym, takim jak osłabienie organizmu czy zwiększona podatność na choroby. Przestrzeganie zasad dobrej praktyki weterynaryjnej oraz regularne badania pasz to podstawowe działania, które powinny być wprowadzane w każdym gospodarstwie.
Pytanie 38
Ile wynosi wydajność rzeźna opasa, którego masa przed ubojem wynosiła 520 kg, a masa tuszy 364 kg?
A. 65%
B. 59%
C. 70%
D. 72%
Wydajność rzeźna jest istotnym wskaźnikiem w przemyśle mięsnym, lecz wiele osób ma trudności z jej poprawnym obliczeniem. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z błędów w podstawowych obliczeniach lub mylnych założeń dotyczących tego, jak interpretować dane. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 65% lub 72% mogą być wynikiem niepoprawnego podziału masy tuszy przez masę przed ubojem, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia wartości wydajności. Również błędne założenia dotyczące standardowych wydajności dla różnych ras bydła mogą wprowadzać w błąd. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że wydajność rzeźna opiera się na konkretnych faktach, a nie na ogólnych przypuszczeniach. Niekiedy, w obliczeniach może dojść do błędów zaokrągleń, co również wpływa na finalny wynik. Ważne jest, aby zawsze stosować poprawne wzory oraz uwzględniać dokładne wartości, aby uniknąć takich nieścisłości. Ponadto, branżowe standardy zalecają stosowanie precyzyjnych narzędzi oraz metodologii do oceny wydajności, co pozwala na lepsze planowanie produkcji i optymalizację procesów hodowlanych.
Pytanie 39
Zmianę grupy wiekowej zwierzęcia ze względu na wiek lub zmianę grupy użytkowej wskutek zmiany jego sposobu użytkowania, w tabeli obrotu stada zapisuje się jako
A. przemieszczenie.
B. przeznaczenie.
C. przeklasowanie.
D. przeniesienie.
Przeklasowanie to termin stosowany w zarządzaniu stadem, który odnosi się do zmiany grupy wiekowej zwierzęcia lub zmiany grupy użytkowej w wyniku zmiany sposobu użytkowania. W praktyce, przeklasowanie jest szczególnie istotne w kontekście rejestracji zwierząt hodowlanych, gdzie precyzyjne dokumentowanie zmian jest kluczowe dla ścisłego zarządzania stadem, a także dla celów analitycznych i raportowych. Na przykład, jeśli młode bydło przechodzi z grupy cieląt do grupy jałówek, taka zmiana powinna zostać odpowiednio udokumentowana jako przeklasowanie. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące hodowli zwierząt, podkreślają znaczenie dokładnych zapisów w tabelach obrotu stada, aby umożliwić przejrzystość i kontrolę w hodowli. Ponadto, przeklasowanie wpływa na zarządzanie wydajnością zwierząt, ich zdrowiem oraz na realizację celów hodowlanych, co czyni tę procedurę niezwykle istotną.
Pytanie 40
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.