Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 11:29
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 11:43

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zgodnie z przedstawionym rysunkiem instruktażowym wskaż metodę przyszycia rękawa do podkroju pachy?

A. Wszycie główki rękawa do podkroju pachy oraz obrzucenie krawędzi wspólnie

B. Obrzucenie osobno krawędzi główki oraz podkroju pachy i zszycie ich razem

C. Wszycie główki rękawa do podkroju pachy oraz obszycie krawędzi lamówką

D. Obszycie lamówką krawędzi główki i podkroju pachy oraz zszycie ich razem

Obszycie lamówką krawędzi główki i podkroju pachy to powszechnie stosowana technika, która zapewnia estetyczne wykończenie oraz odpowiednie wsparcie strukturalne dla rękawa. Lamówka dodaje elegancji i chroni krawędzie przed strzępieniem, co jest szczególnie ważne w odzieży, która jest często noszona. Zszycie razem tych elementów gwarantuje, że rękaw będzie dobrze przylegał do ciała, co zwiększa komfort noszenia. W praktyce, aby osiągnąć najlepsze rezultaty, warto pamiętać o odpowiednim naprężeniu tkaniny podczas szycia oraz użyciu igły i nici dostosowanej do rodzaju materiału. Przykładem zastosowania tej techniki może być szycie bluzek, sukienek czy kurtek, gdzie estetyka i funkcjonalność są równie ważne. Dobre praktyki branżowe zalecają również wcześniejsze przetestowanie techniki na próbce materiału, aby upewnić się, że efekt końcowy będzie zgodny z oczekiwaniami. Połączenie estetyki z praktycznością czyni tę metodę najlepszym wyborem w większości projektów odzieżowych.

Pytanie 2

Podszewkę z wiskozowego jedwabiu o splocie atłasowym, tkaną w szerokie białe i wąskie czarne paski, powinno się wykorzystać do

A. termoizolacyjnego ocieplenia zimowego płaszcza

B. wykończenia rękawów w marynarce męskiej

C. wykończenia dolnej krawędzi kołnierza w marynarce wełnianej

D. ochrony nogawek przed wypychaniem w spodniach

Zastosowanie podszewki z jedwabiu wiskozowego o splocie atłasowym do zabezpieczenia nogawek w spodniach jest nieodpowiednie, ponieważ ten materiał nie jest odpowiedni do funkcji ochronnej. Materiały używane do zabezpieczania nogawek w spodniach powinny cechować się wytrzymałością oraz odpornością na tarcie, co nie jest typowe dla jedwabiu wiskozowego. Kolejny błąd to pomysł użycia tego materiału do termoizolacyjnego ocieplenia płaszcza zimowego. Podszewki nie są projektowane z myślą o izolacji cieplnej; zamiast tego powinny być wykonane z materiałów takich jak polar czy wełna, które skutecznie zatrzymują ciepło. Wreszcie, wykończenie spodu kołnierza w marynarce nie powinno być wykonane z tego rodzaju podszewki, ponieważ jest ona zbyt delikatna i nie zapewnia odpowiedniej struktury, która jest potrzebna w obszarze kołnierza, gdzie ważne jest, aby materiał był bardziej sztywny i odporny na deformacje. Powszechnym błędem jest nieodpowiednie dopasowanie materiału do funkcji, co może prowadzić do niepraktycznych i nieestetycznych rozwiązań. W przypadku marynarek, odpowiednie materiały, takie jak bawełna lub poliester, które cechują się większą trwałością, powinny być preferowane.

Pytanie 3

Spódnica prosta zapinana z tyłu na zamek błyskawiczny, która jest wykończona paskiem, ma nadmiar materiału w pasie o 3 cm oraz w biodrach o 4 cm. Jakie kroki należy podjąć, aby dostosować spódnicę do sylwetki klientki?

A. odpruć pasek, zwężyć spódnicę w szwach bocznych na całej długości, skrócić pasek i przyszyć pasek do spódnicy

B. odpruć pasek z tyłu spódnicy, wypruć zamek błyskawiczny, zwężyć spódnicę w szwie środkowym tyłu, przyszyć zamek i pasek do spódnicy

C. odpruć pasek, pogłębić zaszewki z przodu i z tyłu, skrócić pasek, przyszyć pasek do spódnicy

D. odpruć pasek, zwężyć spódnicę w szwach bocznych od linii talii do linii bioder, przyszyć pasek do spódnicy

W przypadku pierwszej niepoprawnej odpowiedzi, pomysł na zwężenie spódnicy w szwach bocznych jedynie na odcinku od linii talii do linii bioder nie jest wystarczający, ponieważ w rezultacie może nie uzyskać się optymalnego dopasowania w całym obwodzie spódnicy. Taki zabieg może prowadzić do nierównomiernego układu tkaniny, co może powodować nieestetyczne fałdy i nieprzyjemne odczucia podczas noszenia. Dodatkowo, w odpowiedziach, które sugerują jedynie pogłębianie zaszewek lub modyfikacje przy zamku błyskawicznym, pomijają kluczowy krok, jakim jest odprucie paska, co uniemożliwia precyzyjne dopasowanie w obszarze talii. Zmiany w zaszewkach mogą nie wystarczyć do skorygowania nadmiaru materiału, zwłaszcza gdy spódnica jest szersza w pasie lub biodrach. Niepoprawne podejście do kwestii skracania paska, które nie bierze pod uwagę zmiany obwodu spódnicy po jej zwężeniu, może prowadzić do dalszych problemów z dopasowaniem. W krawiectwie kluczowe jest, aby każdy element odzieży był harmonijnie zintegrowany, a wszelkie modyfikacje powinny być ze sobą spójne, aby uniknąć dyskomfortu i zapewnić estetyczny efekt finalny.

Pytanie 4

Aby wykonać konstrukcję klasycznych spodni damskich, należy z sylwetki odczytać miary krawieckie oznaczone symbolami: ZWo, ZTv oraz

A. ZKo, XcXc, ot, os

B. ZUo, ZKo, ot, obt

C. ZUo, PcPl, obt, ou

D. ZKo, or, opx, obt

Odpowiedzi zawierające pomiary takie jak ZUo, PcPl, obt, ou oraz ZKo, or, opx, obt, ZKo, XcXc, ot, os, są błędne z kilku powodów. W pierwszym przypadku, obecność PcPl i ou jest problematyczna, ponieważ pomiary te nie są uznawane za standardowe w kontekście konstrukcji klasycznych spodni damskich. Z kolei ZKo w połączeniu z or i opx w drugiej propozycji również nie odnosi się do kluczowych wymiarów, istotnych dla uzyskania odpowiedniej formy spodni. Warto zauważyć, że ZKo, oznaczający obwód bioder, jest użyteczny, ale bez podania innych kluczowych pomiarów, takich jak obwód w talii i długość nogawki, nie można stworzyć pełnej formy. W odpowiedzi, która zawiera ZKo, XcXc, ot, os, również brak jest niezbędnych wymiarów, co uniemożliwia prawidłowe odwzorowanie sylwetki. Typowym błędem myślowym jest skupianie się na pojedynczych pomiarach, bez uwzględnienia całościowego obrazu sylwetki, co prowadzi do nieprecyzyjnych konstrukcji. W kontekście branżowym, kluczowe jest stosowanie sprawdzonych tabel pomiarowych oraz technik krawieckich, które mają na celu dokładne odwzorowanie i dopasowanie odzieży do indywidualnych potrzeb klientek. Ostatecznie, znajomość i umiejętność stosowania odpowiednich pomiarów jest niezbędna do skutecznego projektowania i szycia odzieży.

Pytanie 5

Wielkości dodatków na szwy są uzależnione, między innymi, od

A. rodzaju wzoru.

B. kształtu wzoru.

C. rodzaju materiału.

D. wielkości produktu.

Rozważając inne odpowiedzi, warto zrozumieć, że rodzaj szablonu nie wpływa bezpośrednio na wielkości dodatków na szwy. Szablon służy jako narzędzie do wycinania tkaniny, a jego kształt czy rozmiar nie determinuje, ile materiału należy dodać na szwy. Właściwe wymiary dodatków powinny być zawsze dopasowane do rodzaju tkaniny, a nie do samego szablonu. Ponadto, przyjęcie założenia, że rodzaj tkaniny nie ma znaczenia, prowadzi do potencjalnych błędów w szyciu, ponieważ różne materiały wymagają różnych technik i dodatków. Kształt szablonu również nie jest czynnikiem decydującym w kontekście dodatków, a jedynie może wpływać na estetykę i funkcjonalność wyrobu końcowego. Podobnie, rozmiar wyrobu, choć ważny, nie ma bezpośredniego związku z prawidłowym doborem dodatków, ponieważ każdy materiał, niezależnie od rozmiaru, ma swoje specyficzne wymagania. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu wpływu szablonu i rozmiaru z kwestią wyboru tkaniny, co może prowadzić do niepoprawnych praktyk w procesie szycia i obniżenia jakości wyrobów końcowych.

Pytanie 6

Miejsce, w którym przecinają się dwie linie konstrukcyjne elementu odzieży, to

A. węzeł technologiczny

B. punkt pomiarowy

C. punkt montażowy

D. węzeł konstrukcyjny

Węzeł konstrukcyjny to kluczowy element w procesie projektowania odzieży, który odnosi się do miejsca, w którym krzyżują się dwie linie konstrukcyjne. Linie te są zdefiniowane w dokumentacji technicznej i stanowią podstawową siatkę odniesienia dla dalszej pracy nad danym wyrobem. Przykładem zastosowania węzła konstrukcyjnego może być przysłowiowy 'początek' strefy, w której następuje łączenie różnych części odzieży, takich jak rękawy i korpus w bluzie. W praktyce projektanci często wykorzystują węzły konstrukcyjne do określenia miejsc, w których powinny nastąpić szwy, co ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i estetyki odzieży. Zgodnie z normami branżowymi, odpowiednie określenie węzłów konstrukcyjnych w dokumentacji technicznej jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości procesu produkcyjnego oraz zgodności z wymaganiami klienta. Dobrze zdefiniowane węzły pozwalają również na łatwiejsze wprowadzanie zmian w projekcie, co jest nieocenione w dynamicznie zmieniających się trendach mody.

Pytanie 7

Na której jednolitej tkaninie, wzory elementów odzieży, można układać jedynie w jednym kierunku?

A. Na drelichu

B. Na popelinie

C. Na sztruksie

D. Na batyście

Sztruks to tkanina o charakterystycznej, wypukłej fakturze, co sprawia, że szwy i elementy odzieży muszą być układane w określonym kierunku, aby zachować estetykę oraz właściwości użytkowe. W przypadku sztruksu, najczęściej stosowaną praktyką jest układanie szablonów w kierunku wzdłuż włosia tkaniny. Takie podejście zapewnia, że odzież ma jednorodny wygląd, co jest istotne dla finalnego produktu. Ponadto, sztruks charakteryzuje się znakomitą trwałością, co czyni go popularnym wyborem w produkcji odzieży roboczej oraz zimowej. Niezgodność z kierunkiem włosia może prowadzić do problemów z estetyką, jak również do większej podatności na zużycie, co jest niepożądane w kontekście jakości i satysfakcji klienta. Zgodność z tymi zasadami jest kluczowym elementem podczas dopasowywania i układania elementów odzieży, co podkreślają branżowe standardy produkcji odzieży.

Pytanie 8

Szerokość łuku tyłu na wysokości piersi mierzona jest poziomo na figurze kobiecej w linii obwodu klatki piersiowej między punktami

A. ramiennymi z tyłu.

B. pachowymi tylnym i przednim.

C. tylnymi bocznymi.

D. piersiowymi bocznymi.

Odpowiedź 'tylnymi bocznymi' jest poprawna, ponieważ łuk szerokości tyłu na wysokości piersi określa się mierząc obwód klatki piersiowej na linii od jednego boku ciała do drugiego, z uwzględnieniem anatomicznych punktów odniesienia. Tylnie boczne punkty pomiarowe, które znajdują się na wysokości dolnej części łopatki, są kluczowe dla uzyskania precyzyjnych danych w konstrukcji odzieży, szczególnie w kontekście projektowania górnych części garderoby, takich jak bluzki czy płaszcze. Pomiar ten jest istotny dla zapewnienia komfortu i odpowiedniego dopasowania odzieży, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w krawiectwie. Właściwe wykonanie tego pomiaru wpływa na estetyczny wygląd odzieży, a także jej funkcjonalność. Przykładowo, w przypadku odzieży sportowej, precyzyjny pomiar obwodu klatki piersiowej przy użyciu tylnych bocznych punktów zwiększa swobodę ruchów, co jest kluczowe dla sportowców.

Pytanie 9

Jakie parametry są właściwe do prasowania spodni wykonanych z lnu?

A. 150℃, z użyciem pary

B. 200℃, z użyciem pary

C. 150℃, bez użycia pary

D. 110℃, bez użycia pary

Prasowanie lnianych spodni w temperaturach niższych niż 200℃ lub bez użycia pary jest niewłaściwe. Użycie niskich temperatur, takich jak 110℃ czy 150℃, nie pozwala na skuteczne usunięcie zagnieceń, ponieważ włókna lnu wymagają wyższej temperatury, aby stały się wystarczająco elastyczne. Prasowanie w takich warunkach może prowadzić do sytuacji, w której nawet po długoterminowym prasowaniu, na tkaninie pozostałyby nieestetyczne zagniecenia. Dodatkowo, brak pary podczas prasowania lnu często prowadzi do jego sztywności, co może zniweczyć efekt końcowy. Niektórzy mogą błędnie sądzić, że prasowanie bez pary jest wystarczające, jednak w praktyce może to jedynie pogorszyć stan tkaniny. Ponadto, temperatura 150℃, chociaż wyższa od 110℃, wciąż nie jest wystarczająca dla większości lnianych tkanin, co zwiększa ryzyko ich uszkodzenia. Warto zatem, aby każdy, kto ma do czynienia z lnem, zrozumiał, jak istotne jest przestrzeganie zalecanych temperatur i technik prasowania, aby zapewnić najlepsze rezultaty i dbać o trwałość odzieży.

Pytanie 10

Jakiego typu stół krojczy powinien znajdować się w krojowni w firmie zajmującej się szyciem produktów z materiałów puszystych, aby zminimalizować problem przesuwania tkanin podczas krojenia?

A. Stół z poduszką powietrzną

B. Stół krojczy zwykły

C. Stół ruchomy z serwokaterem

D. Stół próżniowy

Rozważając inne opcje, stół krojczy zwykły nie jest w stanie zapewnić odpowiedniej stabilności tkanin puszystych, co skutkuje ich przesuwaniem się podczas procesu krojenia. Tkaniny te są sztywne i mają tendencję do przemieszczania się na gładkich powierzchniach, co prowadzi do nieprecyzyjnych cięć. Ponadto, stół z poduszką powietrzną, mimo że oferuje pewne wsparcie dla materiałów, nie generuje wystarczającej siły przyciągającej, co sprawia, że w praktyce może być mniej skuteczny w porównaniu do stołu próżniowego. Tego typu konstrukcje mogą być bardziej użyteczne dla lżejszych tkanin, gdzie potrzebna jest jedynie minimalna interakcja. Z kolei stół ruchomy z serwokaterem, który najczęściej służy do intensywnej produkcji, nie jest dostosowany do specyfiki tkanin puszystych, ponieważ jego konstrukcja może sprzyjać dalszemu przesuwaniu się materiału. Wybierając niewłaściwy typ stołu, ryzykujemy nie tylko jakość krojenia, ale również efektywność całego procesu produkcyjnego. Dobre praktyki w branży odzieżowej zalecają stosowanie stołów, które oferują maksymalną stabilność dla specyficznych rodzajów tkanin, co w przypadku tkanin puszystych zdecydowanie wskazuje na stół próżniowy, jako najbardziej efektywne rozwiązanie.

Pytanie 11

Komplet wykrojów bluzki damskiej wycina się

A. maszyną krojącą taśmową

B. nożycami krawieckimi

C. krajarką z nożem tarczowym

D. krajarką z nożem pionowym

Wykorzystanie nożyczek krawieckich do wycinania kompletu wykrojów bluzki damskiej jest standardową praktyką w krawiectwie. Nożyczki krawieckie zapewniają precyzyjne cięcie materiału, co jest kluczowe dla uzyskania dokładnych kształtów i wymiarów. Podczas pracy z różnymi tkaninami, nożyczki te oferują lepszą kontrolę nad cięciem, co pozwala uniknąć uszkodzeń materiału, które mogą wystąpić przy użyciu bardziej mechanicznych narzędzi. Przykładem zastosowania może być wycinanie elementów bluzki z dzianiny, gdzie delikatność i precyzja są szczególnie istotne. Ponadto, stosowanie nożyczek krawieckich jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają używanie odpowiednich narzędzi w zależności od rodzaju tkaniny. Warto dodać, że nożyczki krawieckie różnią się od standardowych nożyczek, posiadając dłuższe ostrza, co pozwala na cięcie dłuższych linii bez przerywania cięcia oraz ergonomiczny kształt rączek, który ułatwia pracę przez dłuższy czas.

Pytanie 12

Głównym powodem tworzenia się fałd poziomych na główce rękawa jest zbyt

A. długie rękawy bluzki

B. szeroki rękaw

C. głęboki wykroj pachy

D. wysoka główka rękawa

Podkrój pachy, długość ramienia oraz szerokość rękawa to elementy, które mogą wpływać na ogólną formę rękawa, ale nie są głównymi przyczynami powstawania fałd poziomych na główce rękawa. Zbyt głęboki podkrój pachy może powodować, że rękaw będzie opadał zbyt nisko, co z kolei może prowadzić do występowania nieestetycznych załamań, ale nie jest bezpośrednio związane z fałdami poziomymi na samej główce. Długość ramienia bluzki, jeżeli jest dobrze skrojona, nie powinna powodować powstawania takich fałd, o ile wysokość główki jest odpowiednia. Z kolei szeroki rękaw, choć może wprowadzać pewne luzowanie w okolicy ramion, nie jest istotnym czynnikiem powodującym fałdy na główce. Często błędem projektantów jest nadmierne skupienie na jednym z tych elementów, co prowadzi do pominięcia kluczowej zasady, jaką jest harmonijne dopasowanie wszystkich części odzieży. Kiedy projektanci ignorują znaczenie odpowiedniej wysokości główki, mogą kończyć z produktami, które na pierwszy rzut oka wyglądają atrakcyjnie, ale w praktyce nie spełniają oczekiwań dotyczących komfortu i estetyki. Warto zwrócić uwagę na zasady konstrukcji, które zalecają zachowanie równowagi pomiędzy różnymi wymiarami, aby uniknąć problemów z fałdami i uzyskać estetyczny efekt końcowy.

Pytanie 13

Koszt wykonania kobiecej sukienki w punkcie usługowym wynosi 148 zł. Do jej szycia wykorzystano 1,60 m materiału bawełnianego, którego cena to 30 zł za 1 m. Jaki jest koszt robocizny oraz dodatków krawieckich?

A. 128 zł

B. 118 zł

C. 100 zł

D. 110 zł

Odpowiedź 100 zł jest poprawna, ponieważ aby obliczyć koszt robocizny oraz dodatków krawieckich, musimy najpierw ustalić całkowity koszt materiałów. W przypadku sukienki zużyto 1,60 m tkaniny bawełnianej, której cena wynosi 30 zł za 1 m. Zatem koszt tkaniny wynosi: 1,60 m * 30 zł/m = 48 zł. Następnie, aby znaleźć koszt robocizny i dodatków, odejmujemy koszt materiałów od całkowitych kosztów wykonania sukienki: 148 zł - 48 zł = 100 zł. Takie podejście jest standardem w branży odzieżowej, gdzie dokładne określenie kosztów materiałów i robocizny jest kluczowe dla kalkulacji cen produktów. W praktyce, przedsiębiorcy często korzystają z takich kalkulacji, aby ustalić rentowność swoich produktów oraz podejmować decyzje dotyczące cen sprzedaży. Znajomość kosztów wykonania pozwala również na lepsze zarządzanie budżetem oraz planowanie produkcji.

Pytanie 14

W przypadku jednej pary spodni wykonanych ze sztruksu wykorzystuje się zestaw szablonów

A. dwukierunkowy pojedynczy

B. jednokierunkowy pojedynczy

C. jednokierunkowy łączony

D. dwukierunkowy łączony

Odpowiedź "jednokierunkowy pojedynczy" jest poprawna, ponieważ w procesie produkcji spodni ze sztruksu stosuje się układ szablonów, który umożliwia efektywne wykorzystanie materiału oraz zapewnia odpowiednią strukturę końcowego produktu. Układ jednokierunkowy oznacza, że szablony są rozmieszczone w taki sposób, aby włókna tkaniny były w jednym kierunku, co jest kluczowe dla zachowania jednorodności oraz estetyki samego wyrobu. Użycie układu pojedynczego wskazuje na to, że poszczególne części szablonu są tworzone z jednego kawałka materiału, co minimalizuje straty materiałowe oraz zapewnia lepszą jakość szycia. Przykładem praktycznym zastosowania tej techniki jest produkcja klasycznych spodni dżinsowych, gdzie układ jednokierunkowy pozwala na uzyskanie spójnego wyglądu oraz trwałości. W branży odzieżowej, zgodnie z normami ISO, takie podejście jest zalecane do osiągnięcia optymalnej wydajności oraz zminimalizowania odpadów, co również wpisuje się w filozofię zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 15

Jakie urządzenie należy zastosować do finalnego prasowania damskich spodni?

A. wytwornicy pary

B. manekina do prasowania

C. agregatu prasowalniczego

D. prasy płaskiej

Użycie manekina do prasowania w procesie końcowego prasowania spodni damskich jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów. Manekiny do prasowania są zaprojektowane tak, aby idealnie odwzorowywać kształt ciała, co pozwala na równomierne wygładzenie materiału oraz zachowanie odpowiednich form. Dzięki manekinom można uzyskać idealne wykończenie w trudno dostępnych miejscach, takich jak talia czy nogawki. Praktyczne zastosowanie manekinów polega na tym, że można je dostosować do różnych rozmiarów i sylwetek, co jest szczególnie istotne w przemyśle odzieżowym, gdzie różnorodność modeli jest ogromna. W standardach branżowych podkreśla się, że prasowanie na manekinie daje lepsze efekty estetyczne oraz spełnia wymagania jakościowe, co jest niezbędne w kontekście profesjonalnej produkcji odzieży. Ponadto, manekiny pozwalają na bardziej efektywne wykorzystanie pary, co przyczynia się do lepszego wygładzenia materiału bez ryzyka jego uszkodzenia.

Pytanie 16

Aby ręcznie wykonać dziurki w bawełnianej bluzce dla dziewczynki, należy użyć ściegu

A. stębnowy

B. zakopiański

C. dziergany

D. pętelkowy

Odpowiedzi zakopiański, stębnowy oraz pętelkowy nie są odpowiednie do odszycia dziurek w bawełnianej bluzce dziewczęcej, ponieważ każda z tych technik ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie zgadza się z wymaganiami tego zadania. Ścieg zakopiański, znany głównie z haftu, jest bardziej dekoracyjny i nie jest przeznaczony do tworzenia dziurek, które muszą być funkcjonalne oraz wytrzymałe. Użycie tego ściegu do dziurek mogłoby prowadzić do ich niestrukturalności oraz łatwego uszkodzenia. Ścieg stębnowy jest z kolei techniką wykorzystywaną do szycia szwów, ale nie ma on odpowiednich właściwości elastycznych, co czyni go niewłaściwym wyborem do odszycia dziurek, które wymagają pewnej swobody ruchu, aby umożliwić łatwe wciąganie guzika. Z kolei ścieg pętelkowy, mimo że używany w niektórych technikach szycia, również nie nadaje się do tego celu, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej struktury ani wytrzymałości, które są niezbędne w przypadku dziurek. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji estetycznej i funkcjonalnej podczas wyboru ściegu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że dziurki powinny być zarówno praktyczne, jak i estetyczne, a odpowiedni ścieg, jak dziergany, spełnia te wymagania.

Pytanie 17

Jakim symbolem określa się łuk długości kończyny górnej?

A. SyTy

B. SySvXp

C. RvRv

D. RvNv

Odpowiedzi RvRv, SyTy oraz SySvXp są nieprawidłowe z kilku powodów, które warto dokładnie przeanalizować. RvRv, mimo że może sugerować związek z ruchem, nie odnosi się bezpośrednio do długości kończyny górnej, co jest kluczowym elementem w ocenie biomechanicznej. Ta odpowiedź może sugerować pewne mylne założenia, takie jak zbieżność z innymi strukturami lub zasady pomiarów, które nie mają zastosowania w tym kontekście. Odpowiedź SyTy również nie odnosi się do właściwego oznaczenia łuku długości kończyny górnej; zamiast tego wydaje się być związana z innymi aspektami anatomii, co może prowadzić do nieporozumień w interpretacji wskaźników biomechanicznych. Z kolei SySvXp, który z pozoru mógłby sugerować różne analizy, jest zbyt ogólny i nieodpowiedni w kontekście precyzyjnego oznaczania łuków anatomicznych. Prawidłowym podejściem jest zawsze odniesienie się do aktualnych standardów klinicznych i wytycznych, które jasno określają, jak powinny być interpretowane i stosowane symbole w badaniach biomechanicznych. Błędy myślowe w podejściu do oceny długości kończyny górnej często prowadzą do pomijania kluczowych elementów w diagnostyce, co może wpłynąć na skuteczność dalszej terapii.

Pytanie 18

Aby przekształcić damskie spodnie o wąskich nogawkach w model typu "dzwony", konieczne jest dodanie klinów od linii

A. bioder

B. kolana

C. krocza

D. łydki

Przeróbka spodni damskich o wąskich nogawkach na spodnie typu "dzwony" wymaga wstawienia klinów od linii kolan. Wstawianie klinów w tym miejscu pozwala na uzyskanie charakterystycznego poszerzenia nogawki, co jest istotnym elementem stylu dzwonów. W praktyce, kliny należy dokładnie wymierzyć, aby uzyskać pożądany efekt, co wymaga precyzyjnego określenia szerokości i długości klinów. Standardowe podejście obejmuje dodanie klinów o odpowiedniej szerokości na rozstawie kolan do dolnej części nogawki, co zapewnia równomierne rozłożenie materiału. Dobrym rozwiązaniem jest skorzystanie z materiału o podobnej elastyczności i gramaturze, aby nie zaburzyć ogólnej estetyki spodni. Wstawienie klinów od kolan jest praktyką stosowaną przez wielu krawców, co potwierdzają standardy branżowe, które zalecają tę metodę dla uzyskania właściwego kształtu i komfortu noszenia spodni typu dzwony.

Pytanie 19

Jaką czynność powinien zrealizować krawiec w pracowni krawieckiej po umiejscowieniu szablonów na materiale?

A. Oznaczyć rozmiary dodatków na szwy i podwinięcia

B. Naciągnąć materiał

C. Oznaczyć linie środkowe elementów

D. Obrysować kontury szablonów na tkaninie

Obrysowanie konturów szablonów na tkaninie jest kluczowym krokiem w procesie szycia, ponieważ pozwala na precyzyjne przeniesienie kształtu szablonu na materiał. To działanie umożliwia następnie dokładne wycinanie elementów odzieży, co jest niezbędne do zapewnienia, że wszystkie części będą odpowiednio pasować do siebie podczas szycia. Dobrą praktyką jest używanie odpowiednich narzędzi, takich jak kreda krawiecka lub znacznik do tkanin, które pozwalają na wyraźne i trwałe oznaczenie linii. Obrysowanie konturów powinno odbywać się z uwzględnieniem dodatków na szwy, co zapewnia miejsce na ostateczne wykończenie i zapobiega problemom przy łączeniu elementów. W praktyce krawieckiej, poprawne obrysowanie szablonów wpływa na estetykę oraz trwałość gotowego wyrobu. Niezależnie od rodzaju odzieży, zastosowanie tej techniki jest zgodne z normami branżowymi i jest niezbędne dla uzyskania profesjonalnego efektu końcowego.

Pytanie 20

Jaką najwyższą temperaturę można ustawić podczas prasowania lnianej spódnicy damskiej, jeśli na metce producent umieścił symbol żelazka z trzema kropkami wewnątrz?

A. 200°C

B. 150°C

C. 120°C

D. 100°C

Wybór innych temperatur prasowania dla lnianej spódnicy damskiej wskazuje na niepełne zrozumienie symboliki używanej na metkach odzieżowych. Na przykład, temperatura 150°C jest zbyt niska, by skutecznie prasować len, ponieważ materiał ten wymaga wyższej temperatury, aby zmięknąć i pozbyć się zagnieceń. Zastosowanie takiej temperatury mogłoby prowadzić do nieefektywnego prasowania, a w rezultacie do konieczności wielokrotnego wykonywania tego procesu, co jest nie tylko czasochłonne, ale i może wpłynąć na trwałość tkaniny. Z kolei opcja 120°C również nie spełnia wymogów lnu, który wymaga wyższej temperatury. Prasowanie w temperaturze 100°C jest niewłaściwe, ponieważ wystawienie lnu na tak niską temperaturę może skutkować jego sztywnieniem lub nieodpowiednim wygładzeniem, co prowadzi do niezadowolenia z efektu końcowego. Kluczowe jest zrozumienie, że materiały naturalne, takie jak len, mają swoje specyficzne wymagania, a ich niewłaściwe traktowanie może prowadzić do uszkodzeń. Dlatego ważne jest, aby zawsze kierować się zaleceniami producenta, które są oparte na standardach branżowych dotyczących pielęgnacji tkanin. Warto również zaznaczyć, że wiedza na temat odpowiednich temperatur prasowania ma kluczowe znaczenie dla utrzymania jakości i estetyki ubrań przez dłuższy czas.

Pytanie 21

Jaką tkaninę wybierzesz do uszycia damskiego płaszcza na zimę?

A. Flanelę

B. Flausz

C. Welur

D. Pikę

Flausz to materiał znany z doskonałych właściwości izolacyjnych, co czyni go idealnym wyborem na zimowe płaszcze. Jest to tkanina o delikatnej, miękkiej strukturze, która skutecznie zatrzymuje ciepło, co jest kluczowe w chłodniejszych miesiącach. Flausz wykonany jest najczęściej z wełny lub włókien syntetycznych, co dodatkowo podnosi jego funkcjonalność i komfort noszenia. W praktyce, materiał ten jest często używany do produkcji odzieży wierzchniej, ponieważ dobrze znosi różne warunki atmosferyczne, a także jest odporny na mechacenie. Przykładem zastosowania flauszu mogą być klasyczne płaszcze, które są popularne w modzie zimowej, znajdując zastosowanie zarówno w codziennych stylizacjach, jak i eleganckich zestawach. W branży odzieżowej flausz uznawany jest za materiał premium, co wpływa na jego popularność wśród projektantów odzieży. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że flausz dobrze współpracuje z różnymi dodatkami, takimi jak podszewki, co pozwala na tworzenie odzieży o wysokiej estetyce i użytkowości.

Pytanie 22

Możliwość identyfikacji składu surowcowego tkanin można uzyskać poprzez analizę koloru nici w krajce. Wełnę oraz włókna wełniane oznacza się przy pomocy nici w kolorze

A. niebieskim

B. żółtym

C. czerwonym

D. zielonym

Wybierając żółty, zielony lub czerwony jako kolory oznaczające wełnę, można napotkać kilka fundamentalnych nieporozumień dotyczących klasyfikacji materiałów tekstylnych. Przede wszystkim, każdy z tych kolorów nie został zatwierdzony przez odpowiednie standardy branżowe dotyczące identyfikacji włókien. W branży tekstylnej, kolory nitek zostały ustandaryzowane, aby zapewnić jednolitość i ułatwić komunikację między producentami i konsumentami. Żółty jest często mylony z innymi rodzajami włókien, a jego zastosowanie w kontekście wełny nie ma uzasadnienia. Zielony, chociaż używa się go do oznaczenia niektórych włókien syntetycznych, nie ma żadnego związku z naturalnymi włóknami, jakimi jest wełna. Czerwony może być używany w odniesieniu do innych rodzajów tkanin, jednak jego przypisanie do wełny jest całkowicie błędne. Przyczyną tych nieporozumień może być brak znajomości ogólnych zasad klasyfikacji włókien tekstylnych i ich właściwości. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe oznaczenie materiałów prowadzi do nieporozumień w zakresie pielęgnacji, konserwacji oraz możliwości zastosowania. Dlatego niezwykle ważne jest, aby osoby pracujące w branży tekstylnej znały odpowiednie standardy oraz praktyki, które pomogą im unikać takich błędów.

Pytanie 23

Zmiana bluzy dresowej polega na jej skróceniu oraz wykończeniu rękawów ściągaczami. Jaka będzie całkowita cena usługi, jeżeli cena jednego gotowego ściągacza wynosi 8,00 zł, a koszt robocizny wynosi 30,00 zł?

A. 46,00 zł

B. 30,00 zł

C. 62,00 zł

D. 38,00 zł

Pierwszą istotną pomyłką w innych odpowiedziach jest nieuwzględnienie kosztu materiałów. Niektórzy mogą sądzić, że koszt robocizny sam w sobie wystarcza do określenia ceny usługi. Jest to błędne podejście, ponieważ w każdej usłudze krawieckiej, cena powinna obejmować zarówno robociznę, jak i koszty materiałów. Z kolei wybór 38 zł może wynikać z mylnego przeliczenia kosztu robocizny jako całkowitego kosztu, co prowadzi do niedoszacowania ceny usługi. Z kolei odpowiedź 30 zł sugeruje, że koszty materiałów zostały całkowicie pominięte, co jest sprzeczne z zasadami kalkulacyjnymi stosowanymi w branży. Odpowiedź 62 zł, przy założeniu, że może to być koszt błędny wynikający z pomyłki w dodawaniu lub z nieuzasadnionego podwyższenia ceny robocizny, także nie ma podstaw w tego typu wycenach. W kontekście przepisów i dobrych praktyk w branży krawieckiej, wycena usługi powinna być przejrzysta i uwzględniać wszystkie niezbędne składniki, co zapewnia uczciwość w transakcjach oraz zaufanie klientów.

Pytanie 24

Aby uniknąć przerywania nici górnej podczas szycia na stębnówce, należy między innymi

A. zwiększyć nacisk sprężynki kompensacyjnej

B. przewlekać nić przez prowadniki w sposób dowolny

C. używać nici o odpowiedniej grubości i wytrzymałości

D. nie polerować elementów roboczych maszyny

Stosowanie nici o odpowiedniej wytrzymałości i grubości jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania maszyny szyjącej, zwłaszcza podczas szycia na stębnówce. Nici, które są zbyt cienkie mogą łatwo pękać pod wpływem napięcia i obciążenia, co prowadzi do zrywania się górnej nici. Z kolei zbyt grube nici mogą nie mieścić się w uchwycie igły lub mogą powodować uszkodzenia materiału. W praktyce, dobór odpowiednich nici zależy od rodzaju materiału, który jest szyty oraz od wymagań projektu. W przypadku materiałów ciężkich, takich jak denim, zaleca się używanie grubych, wytrzymałych nici, natomiast do cienkich tkanin, takich jak jedwab, odpowiednie będą nici cienkie. Warto również zwrócić uwagę na producentów nici, którzy często oferują specyfikacje dotyczące ich zastosowania, co może być pomocne w doborze. Standardy branżowe, takie jak ISO 4916, określają parametry jakości nici i ich zastosowanie w różnych technikach szycia, co dodatkowo ułatwia dokonanie właściwego wyboru.

Pytanie 25

Jakim ściegiem można w warunkach domowych przyszyć koronkę bawełnianą do dolnej krawędzi spódnicy?

A. Zygzakowym

B. Ryglowym

C. Pokrywającym

D. Krytym

Nie wszystkie ściegi nadają się do doszywania koronki bawełnianej. Na przykład, ścieg kryty, chociaż może być przydatny w innych kontekstach, nie zapewnia odpowiedniej elastyczności ani trwałości, które są kluczowe przy pracy z tak delikatnym materiałem jak koronka. Stosowanie ściegu krytego do takich zadań może prowadzić do uszkodzenia tkaniny, ponieważ siła naprężenia może skutkować rozdzieleniem się połączenia. Również ścieg ryglowy, którego celem jest zabezpieczenie szwów, nie sprawdzi się w przypadku koronki, gdyż nie jest on zaprojektowany do estetycznego przyszywania dekoracji, a raczej do wzmacniania szwów w miejscach narażonych na duże napięcia. Zastosowanie go do doszywania koronki mogłoby zniszczyć jej delikatną strukturę. Podobnie, ścieg pokrywający, chociaż może być stosowany do dekoracyjnych elementów, wymaga znacznie grubszych materiałów, co sprawia, że nie będzie odpowiedni dla cienkich koronek. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wyborów, obejmują niewłaściwe powiązanie funkcji ściegu z rodzajem tkaniny oraz brak zrozumienia, jak poszczególne ściegi wpływają na elastyczność i trwałość szwów. Kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji o wyborze ściegu, dokładnie rozważyć specyfikę materiału i pożądany efekt wizualny.

Pytanie 26

Jakiego rodzaju materiału odzieżowego powinno się użyć do szycia sportowej, wełnianej marynarki męskiej na zimę?

A. Gabardyna

B. Tropik

C. Szewiot

D. Tweed

Gabardyna, szewiot i tropik to materiały, które mogą być stosowane w odzieży, ale nie są one odpowiednie do uszycia wełnianej zimowej marynarki męskiej o charakterze sportowym. Gabardyna to tkanina o gładkiej powierzchni, wykonana zazwyczaj z mieszanki wełny i poliestru, która charakteryzuje się dużą odpornością na zagniecenia i małą gramaturą. Choć może być stosowana w produkcji marynarek, jej lekkość i właściwości przewiewne sprawiają, że nie nadaje się na zimowe, ciepłe odzieżowe elementy. Szewiot to materiał, który również nie jest typowy dla zimowej odzieży. Jest to tkanina zazwyczaj o gładkiej strukturze, często używana do produkcji letniej odzieży, co czyni ją mało funkcjonalną w kontekście sportowej marynarki przeznaczonej na chłodniejsze dni. Tropik natomiast to tkanina o lekkiej strukturze, zazwyczaj wykorzystywana w letnich garniturach i odzieży. Podobnie jak gabardyna i szewiot, tropik nie zapewnia odpowiedniej izolacji cieplnej i nie jest wystarczająco trwały na intensywne użytkowanie, co czyni go niewłaściwym wyborem na zimową marynarkę. Wybór materiału odzieżowego do konkretnego type odzieży powinien opierać się na jego właściwościach użytkowych, a w przypadku zimowych marynarek kluczowym czynnikiem jest zdolność do zapewnienia ciepła oraz odporności na różne warunki atmosferyczne.

Pytanie 27

Klientka złożyła zlecenie w zakładzie usługowo-miarowym na uszycie letniej garsonki, do której użyto: - 1,50 m gabardyny bawełnianej w cenie 30,00 zł za 1 m, - 8 guzików w cenie 2 zł za sztukę, - klamerki w cenie 4 zł za sztukę. Za usługę uszycia garsonki naliczono opłatę wysokości 150 zł. Jaka suma w złotych została zapłacona przez klientkę za realizację zamówienia?

A. 240 zł

B. 215 zł

C. 255 zł

D. 205 zł

Błędne odpowiedzi są często wynikiem niezrozumienia sposobu obliczania całkowitych kosztów zamówienia. Niektóre osoby mogą pomylić koszty materiałów z kosztami robocizny, co prowadzi do zawyżenia lub zaniżenia ostatecznej kwoty. Na przykład, w przypadku odpowiedzi opiewającej na 205 zł, użytkownik mógł zredukować koszty materiałów, nie uwzględniając wszystkich składników, jak np. klamerki. Z kolei odpowiedź na poziomie 255 zł wskazuje na możliwe dodanie kosztu robocizny w podwójnej wysokości lub pominięcie zniżek na materiały, co jest niezgodne z rzeczywistym kosztorysem. Typowym błędem jest także brak dokładnego przeliczenia wartości; może to wynikać z pominięcia kosztów jednostkowych lub pomylenia jednostek miary. W branży krawieckiej zasady rzetelnego wyceny są kluczowe, a pomyłki w obliczeniach mogą prowadzić do strat finansowych lub niezadowolenia klientów. Dlatego ważne jest, aby każdy element zamówienia był dokładnie przeliczony i uwzględniony w końcowym rozrachunku.

Pytanie 28

Szwem, który obrzuca, jest szew

A. łączący.

B. zgrzewany.

C. klejony.

D. brzegowy.

Szew obrzucający jest klasyfikowany jako szew brzegowy, ponieważ jego głównym zadaniem jest zabezpieczenie krawędzi tkaniny przed strzępieniem oraz zapewnienie estetycznego wykończenia. W praktyce szew obrzucający stosuje się przede wszystkim w przemyśle tekstylnym, gdzie jest wykorzystywany do szycia delikatnych materiałów, takich jak jedwab czy poliester. Wykonywany jest zazwyczaj przy pomocy maszyny do szycia, która obszywa brzeg tkaniny, tworząc trwałe połączenie. Przy odpowiednim ustawieniu maszyny i użyciu właściwych nici, szew brzegowy nie tylko chroni przed uszkodzeniami mechanicznymi, ale także zapewnia elastyczność i rozciągliwość materiału. Standardy takie jak ISO 4916 definiują wymagania dotyczące szwów brzegowych, co czyni je istotnym elementem w procesie produkcji tekstyliów. Znajomość technik szycia oraz zastosowania szwów brzegowych jest kluczowa dla każdego profesjonalisty w branży odzieżowej, co przyczynia się do wyższej jakości wyrobów gotowych.

Pytanie 29

Aby stworzyć spódnicę z wycinka koła, oprócz długości spódnicy oraz wzrostu, potrzebne są także wymiary ciała kobiety, które są oznaczone symbolami

A. ot i obt

B. ot i ZTv

C. obt i ZMv

D. obt i ou

Wybór innych kombinacji wymiarów, takich jak ZTv, ou czy ZMv, prowadzi do poważnych błędów w konstrukcji spódnicy. Symbol ZTv odnosi się do standardowych wymiarów, które nie są bezpośrednio związane z indywidualnymi pomiarami ciała, co może skutkować niewłaściwym dopasowaniem odzieży. Natomiast obwód uda (ou) nie jest kluczowym wymiarem w kontekście konstrukcji spódnicy z wycinka koła, ponieważ nie ma on znaczenia dla jej głównych elementów. Z kolei ZMv, odniesiony do obwodu miejsca pod biustem, również nie ma zastosowania w tym kontekście, ponieważ spódnica nie jest projektowana w oparciu o ten wymiar. Powszechnym błędem jest pomijanie kluczowych wymiarów, które gwarantują odpowiednie dopasowanie i wygodę noszenia; zamiast tego, focuse się na nieistotnych wymiarach. Dlatego, przygotowując konstrukcję odzieżową, zawsze należy kierować się zasadą, że wybór wymiarów powinien opierać się na ich bezpośredniej relacji do struktury odzieży oraz jej użytkowania, co podkreślają standardy branżowe. Ignorowanie tych wytycznych prowadzi do powstawania produktów, które nie spełniają oczekiwań klientów.

Pytanie 30

Dostosowując spódnicę z rozmiaru 170/96/100 do rozmiaru 170/92/96, ile należy zwężyć ją po bokach łącznie?

A. 4 cm

B. 1 cm

C. 2 cm

D. 3 cm

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na błędne zrozumienie procesu dostosowywania odzieży do zmieniających się wymiarów. Przy podejściu zakładającym zwężenie spódnicy o 1 cm, 2 cm albo 3 cm, nie bierzemy pod uwagę, że różnica w obwodzie bioder wynosi 4 cm. Każde z tych podejść jest oparte na niewłaściwej interpretacji wymagań dotyczących dopasowania odzieży. Zmiany w wymiarze bioder powinny być całkowicie uwzględnione, aby uzyskać właściwy efekt końcowy. Często mylnie przyjmuje się, że zmniejszenie tylko jednego z wymiarów, np. tylko w talii czy biodrach, wystarczy do uzyskania pożądanego efektu. W rzeczywistości, aby spódnica dobrze leżała, trzeba całościowo podejść do redukcji obwodu, co oznacza, że obydwie strony spódnicy muszą być zwężone równocześnie. Ignorowanie tej zasady prowadzi do sytuacji, w której spódnica może być zbyt luźna w jednym miejscu, a zbyt ciasna w innym. Dlatego kluczowe jest dokładne zmierzenie oraz wyważenie każdego wymiaru i uwzględnienie ich różnicy w procesie szycia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami krawieckimi, które zalecają równomierne i przemyślane dostosowanie odzieży w celu osiągnięcia optymalnego dopasowania do sylwetki.

Pytanie 31

W procesie końcowego prasowania płaszczy produkowanych w zakładzie odzieżowym można wykorzystać

A. automat do prasowania

B. żelazko z generatorem pary

C. manekin do prasowania

D. prasę specjalistyczną

Żelazko z wytwornicą pary, choć powszechnie stosowane w domach i małych zakładach krawieckich, w kontekście końcowego prasowania płaszczy nie znajduje zastosowania w profesjonalnej produkcji. Wytwornica pary generuje dużą ilość pary, co może być przydatne do wygładzania materiałów, jednak nie zapewnia odpowiedniego kształtu i struktury odzieży, co jest kluczowe w produkcji płaszczy. Prasowanie przy użyciu żelazka nie pozwala na uformowanie odzieży zgodnie z jej przeznaczeniem, co często prowadzi do powstania zagnieceń podczas noszenia. Automat prasowalniczy z kolei może być używany do prostszych elementów odzieży, ale w kontekście bardziej skomplikowanych form, jak płaszcze, nie jest w stanie zapewnić precyzyjnego kształtowania. Prasa specjalna, mimo że jest narzędziem używanym w niektórych zakładach, nie jest dedykowana do końcowego prasowania płaszczy, ponieważ jej działanie opiera się na dużym nacisku, co może prowadzić do deformacji materiału. Typowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każde urządzenie do prasowania sprawdzi się w każdej sytuacji; kluczowe jest dobranie narzędzia do specyficznych wymagań odzieży, co w przypadku płaszczy najlepiej realizuje manekin prasowalniczy.

Pytanie 32

Podaj powód powstania żółtych plam podczas prasowania odzieży w warunkach domowych?

A. Bardzo krótki czas prasowania

B. Prasowanie bez odsysania pary

C. Zbyt wysoka temperatura prasowania

D. Zbyt duży nacisk żelazka

Prasowanie z pominięciem odsysania pary, krótki czas prasowania oraz zbyt duży docisk żelazka to czynniki, które, mimo że mogą wpływać na jakość prasowania, nie są bezpośrednimi przyczynami zażółcenia tkanin. Odsysanie pary to technika, która pomaga w usuwaniu nadmiaru wilgoci i zmniejsza ryzyko, że materiał będzie przegrzewany. Prasowanie bez tej funkcji może prowadzić do powstawania zagnieceń, ale niekoniecznie do zażółcenia. Krótki czas prasowania natomiast zazwyczaj sprzyja zachowaniu integralności kolorystycznej materiału, ponieważ nie daje wystarczająco dużo czasu na działanie wysokiej temperatury. Z kolei zbyt duży docisk żelazka może powodować zagniecenia, ale również nie jest bezpośrednio związany z dezyntegracją włókien, która prowadzi do zjawiska zażółcenia. W rzeczywistości, to temperatura jest najbardziej krytycznym parametrem, który wymaga starannego monitorowania. Przykładem może być sytuacja, gdy nieświadome prasowanie syntetyków w wysokiej temperaturze prowadzi do ich uszkodzenia, co skutkuje trwałymi zmianami w kolorze. Dlatego kluczowym aspektem jest edukacja w zakresie dobierania odpowiednich ustawień dla różnych rodzajów tkanin oraz unikania powszechnych błędów związanych z temperaturą.

Pytanie 33

Doszycie ściągaczy do bluzy ukazanej na ilustracji powinno odbywać się przy użyciu maszyny szyjącej i ściegu

A. stębnowym jednoigłowym trzynitkowym

B. obrzucającym dwuigłowym czteronitkowym

C. stębnowym dwuigłowym czteronitkowym

D. łańcuszkowym jednoigłowym jednonitkowym

Wybierając inne rodzaje ściegów, takie jak łańcuszkowy jednoigłowy jednonitkowy, obrzucający dwuigłowy czteronitkowy czy stębnowy dwuigłowy czteronitkowy, można napotkać na szereg problemów, które wpływają negatywnie na wytrzymałość i funkcjonalność gotowego produktu. Ścieg łańcuszkowy jest mniej elastyczny i nie zapewnia takiej samej wytrzymałości, jak ścieg stębnowy. Choć może być stosowany w innych technikach szycia, przy ściągaczach, które wymagają większej elastyczności, jego zastosowanie może prowadzić do pęknięć lub deformacji. Z kolei obrzucający ścieg dwuigłowy czteronitkowy, choć mocny, jest zbyt obszerny i nieadekwatny do precyzyjnych elementów odzieży, takich jak ściągacze, gdzie potrzebna jest większa kontrola nad materiałem. Wybór stębnowego dwuigłowego czteronitkowego również nie jest optymalny, ponieważ dwuigłowy wariant może prowadzić do zbyt dużego napięcia tkaniny, co przy ściągaczach nie jest pożądane. Wiele osób myli również funkcję poszczególnych typów ściegów, co skutkuje błędnym doborem technologii do konkretnego zastosowania. Kluczowe jest rozumienie, że różne techniki szycia są dedykowane do specyficznych zastosowań, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do problemów z trwałością oraz estetyką odzieży.

Pytanie 34

Jakie urządzenia krojące nadają się do podziału nakładu o wysokości 70 mm na części?

A. Krajarkę taśmową

B. Nożyce elektryczne

C. Wykrojniki

D. Krajarkę tarczową

Nożyce elektryczne, mimo że są urządzeniem stosunkowo wszechstronnym, nie są przystosowane do cięcia materiałów o wysokości 70 mm. Ich konstrukcja i mechanizm działania sprawiają, że najlepiej sprawdzają się przy cienkich materiałach, podczas gdy grubsze nakłady mogą stanowić zbyt duże obciążenie, co prowadzi do szybszego zużycia narzędzia oraz obniżenia jakości cięcia. W przypadku krajarki taśmowej, chociaż jest ona w stanie ciąć materiały wzdłuż, jej zastosowanie do cięcia grubych nakładów może być problematyczne z uwagi na ograniczenia konstrukcyjne, takie jak długość taśmy oraz jej elastyczność. Wykrojniki, z kolei, są przeznaczone do produkcji powtarzalnych kształtów, a nie do cięcia na sekcje, co z kolei czyni je nieodpowiednimi w tym kontekście. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego urządzenia, obejmują skupienie się jedynie na ogólnych możliwościach maszyny, bez uwzględnienia specyfiki materiału oraz wysokości nakładu, co w przemyśle jest kluczowe dla efektywności i jakości procesów produkcyjnych.

Pytanie 35

Klientka posiadająca wymiary 164/88/94 zamówiła u krawcowej uszycie krótkiego żakietu z materiału w asymetryczną kratę o szerokości 150 cm. O ile % maksymalnie powinna być zwiększona norma zużycia tego materiału?

A. 12 %

B. 8 %

C. 10 %

D. 14 %

Osoby wybierające inne wartości mogą opierać się na niekompletnych analizach wymagań materiałowych. Zwiększenie normy zużycia o 10% lub więcej może wynikać z błęd

Pytanie 36

Jaką maszynę powinno się wykorzystać do wykonywania otworów w damskich płaszczach?

A. Maszynę do guzików

B. Maszynę do dziurkowania bieliźnianego

C. Dziurkarkę odzieżową

D. Maszynę ryglującą

Dziurkarka bieliźniana, ryglówka oraz guzikarka to urządzenia, które nie są przystosowane do wykonywania otworów w płaszczach damskich. Dziurkarka bieliźniana, mimo swojej nazwy, jest przeznaczona do delikatnych tkanin bieliźnianych i nie zapewnia takiej precyzji, jak dziurkarka odzieżowa. Jej konstrukcja oraz mechanizm mogą nie być wystarczające do pracy z grubszymi materiałami stosowanymi w płaszczach, co prowadzi do nieestetycznych efektów oraz uszkodzeń tkaniny. Ryglówka jest maszyną używaną do wzmacniania szwów, a nie do wykonywania otworów. Jej zadań nie można mylić z przetwarzaniem materiału w celu uzyskania otworów, co może prowadzić do błędów w produkcji odzieży. Guzikarka również nie jest odpowiednim urządzeniem w kontekście dziurek. Choć może przygotowywać dziurki na guziki, to nie jest przystosowana do ogólnych zastosowań w odzieży, jak to ma miejsce w przypadku dziurkarki odzieżowej. W związku z tym, wybór niewłaściwej maszyny może skutkować nie tylko niesatysfakcjonującymi rezultatami wizualnymi, ale również zwiększonymi kosztami produkcji z powodu konieczności poprawek oraz wymiany materiałów. Należy zatem dokładnie dobierać maszyny do odpowiednich zastosowań, aby zapewnić optymalną jakość i efektywność procesu produkcji odzieżowej.

Pytanie 37

Aby właściwie przygotować wykroje odzieżowe na tkaninie rodzaju sztruks, formy powinny być ułożone

A. w jednym kierunku przy zachowaniu nitki prostej, dodać do form naddatki na szwy i podwinięcia

B. w dwóch kierunkach, z dopuszczalnym odchyleniem od nitki osnowy, dodać do form naddatki na szwy i podwinięcia

C. w dwóch kierunkach przy zachowaniu nitki prostej, nie wprowadzać naddatków na szwy i podwinięcia

D. w jednym kierunku, z dopuszczalnym odchyleniem od nitki osnowy, nie wprowadzać naddatków na szwy i podwinięcia

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ układanie wykrojów odzieżowych na tkaninie typu sztruks w jednym kierunku z zachowaniem nitki prostej jest kluczowe dla utrzymania estetyki i funkcjonalności odzieży. Sztruks jest materiałem o specyficznej strukturze, w której kierunek włosia wpływa na wygląd i chropowatość tkaniny. Ułożenie form w jednym kierunku zapewnia spójność wizualną oraz poprawia komfort noszenia, eliminując ryzyko nierównomiernego zużycia materiału oraz deformacji odzieży. Naddatki na szwy i podwinięcia są niezbędne, ponieważ pozwalają na precyzyjne wykończenie krawędzi oraz umożliwiają dostosowanie odzieży do indywidualnych wymagań. Przykładowo, przy szyciu spodni z sztruksu, dodanie naddatków pozwala na ich łatwe skrócenie lub dostosowanie szerokości nogawki. Dobre praktyki w szyciu zalecają także regularne sprawdzanie kierunku ułożenia włosia, aby uniknąć wizualnych defektów, takich jak różnice w kolorze czy fakturze między poszczególnymi elementami odzieży.

Pytanie 38

W bluzce, która ma być poprawiona, zaszewki piersiowe są zszyte zbyt nisko. Który wymiar powinno się zmierzyć na sylwetce klientki, aby naprawić ten błąd?

A. SySvXp

B. ot

C. XlXl

D. opx

Wybór takich pomiarów jak ot, opx i XlXl to nie najlepszy pomysł. Każdy z tych pomiarów odnosi się do czegoś innego i nie dotyczy bezpośrednio umiejscowienia zaszewek piersiowych. Na przykład, ot, czyli obwód talii, nie ma nic wspólnego z wysokością zaszewek, bo dotyczy dolnej części sylwetki. OpX, czyli obwód piersi, jest fajnym pomiarem, ale jego rola to określenie szerokości bluzki w najszerszym miejscu, a nie pomoc w ustawieniu zaszewek. A XlXl, czyli długość rękawa, to już w ogóle nie ma związku z dopasowaniem w okolicy piersi. Wybierając złe pomiary, można łatwo nabrać się na błąd w szyciu, co kończy się niezadowoleniem klientów i marnowaniem materiałów. Każdy z tych pomiarów ma swoją specyfikę, i ich złe zastosowanie w kontekście zaszewek może prowadzić do odzieży, która nie spełnia oczekiwań dotyczących dopasowania i wyglądu.

Pytanie 39

Aby zmienić spódnicę z rozmiaru 170/96/104 na rozmiar 164/96/104, trzeba ją

A. skrócić na linii dołu

B. poszerzyć i wydłużyć

C. zwęzić i skrócić

D. poszerzyć w szwach bocznych

Wybór odpowiedzi polegających na zwężaniu, poszerzaniu czy wydłużaniu spódnicy nie uwzględnia kluczowych różnic w proporcjach między rozmiarami 170 a 164. Zwężanie spódnicy sugeruje, że istnieje nadmiar materiału w szerokości, co nie jest prawdą w kontekście przechodzenia na mniejszy rozmiar, gdzie głównym celem jest dostosowanie długości. Poszerzanie w szwach bocznych jest również niewłaściwe, ponieważ w tym przypadku nie ma potrzeby dodawania materiału, a wręcz przeciwnie, musimy skupić się na jego redukcji w dolnej części, aby uzyskać odpowiedni wygląd i komfort noszenia. Wydłużanie spódnicy jest sprzeczne z celami przekształcenia, a także może prowadzić do nieproporcjonalnych kształtów, które nie odpowiadają zamierzonym wymiarom. Typowym błędem myślowym jest mylenie potrzeby dopasowania długości z koniecznością modyfikacji szerokości. Przy modyfikacji odzieży, kluczowym aspektem jest zrozumienie, iż każdy rozmiar ma swoje specyficzne wymiary, które należy uwzględnić, a zmiany należy wdrażać w sposób przemyślany, aby uniknąć nieestetycznych efektów końcowych. W praktyce, błędne podejścia mogą prowadzić do frustracji z powodu nieodpowiedniego dopasowania, a jednym z najważniejszych kroków jest dokładne pomiar i analiza, które powinny zawsze poprzedzać jakiekolwiek modyfikacje w odzieży.

Pytanie 40

Przy ustalaniu ceny za wykonaną usługę z użyciem własnych materiałów, punkt usługowy bierze pod uwagę koszty bezpośrednie, które zawierają koszty

A. zarządzania punktem usługowym oraz materiałów i akcesoriów krawieckich

B. działań administracyjnych i zarządzania punktem usługowym

C. materiałów oraz akcesoriów krawieckich, jak również robocizny

D. robocizny oraz działań administracyjnych

Patrząc na błędne odpowiedzi, widać, że sporo osób myli koszty bezpośrednie z innymi wydatkami. Koszty administracyjne i zarządzania to przykłady kosztów pośrednich, które są niezbędne do działania firmy, ale nie da się ich przypisać do konkretnej usługi. Często błędne zrozumienie kosztów bezpośrednich i pośrednich prowadzi do nieprawidłowego oszacowania cen usług, co może wpłynąć na rentowność. Wiele osób myśli, że wszystkie wydatki są bezpośrednie, co wcale nie jest prawdą. Koszt robocizny jest ważny, ale trzeba go analizować w kontekście konkretnego zlecenia. Dobrze zrozumieć, jak to wszystko działa, bo to klucz do dobrego zarządzania finansami w firmie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej