Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 00:11
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 00:16

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Korzystając z zamieszczonej tabeli zawierającej wybrane dane z raportów ZUS RCA i ZUS RZA, oblicz kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, jaką należy wykazać w deklaracji ZUS DRA i przelać na rachunek ZUS.

Rodzaj imiennego raportu	ZUS RCA	ZUS RZA
Imię i nazwisko	Anna Herman	Piotr Dalecki
Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne	3 451,60 zł	2 000,00 zł
Kwota należnej składki finansowana przez ubezpieczonego	310,64 zł	180,00 zł

A. 310,64 zł

B. 180,00 zł

C. 490,64 zł

D. 621,28 zł

Wybór jednej z pozostałych kwot może wynikać z błędów w obliczeniach lub niepełnego zrozumienia zasad dotyczących obliczania składek na ubezpieczenie zdrowotne. Często zdarza się, że osoby zajmujące się księgowością lub zarządzaniem finansami popełniają błąd polegający na uwzględnieniu tylko jednej części składki, zamiast zsumować odpowiednie kwoty z obu raportów ZUS RCA i ZUS RZA. Oprócz tego, niektóre z wymienionych wartości mogą być łatwo mylone z innymi składkami, co prowadzi do błędnych wniosków. Przykładem może być mylenie składki na ubezpieczenie zdrowotne z składkami na inne ubezpieczenia, takie jak ubezpieczenia emerytalne czy rentowe, co może skutkować poważnymi nieprawidłowościami w dokumentacji. Odpowiednie zrozumienie struktury raportów ZUS oraz zasad obliczeń jest kluczowe dla dokładnego przedstawienia danych w deklaracjach. Dlatego zaleca się, aby osoby odpowiedzialne za te obliczenia regularnie uczestniczyły w szkoleniach oraz aktualizowały swoją wiedzę o zmiany w przepisach dotyczących składek na ubezpieczenia społeczne.

Pytanie 2

Jakie będzie średnie dzienne zużycie cementu w firmie budowlanej, jeśli jej kwartalne (90-dniowe) zużycie wynosi 36 ton?

A. 400 kg

B. 12 kg

C. 120 kg

D. 40 kg

Niestety, wybrane odpowiedzi nie są prawidłowe, a ich wybór może wynikać z kilku typowych błędów myślowych. W przypadku, gdy łączna ilość cementu wynosi 36 ton w ciągu 90 dni, błędem jest założenie, że dzienne zużycie może być tak niskie jak 12 kg czy 40 kg. Tak zaniżone wartości nie tylko nie odzwierciedlają rzeczywistego zużycia, ale także mogą prowadzić do poważnych problemów w zarządzaniu projektem budowlanym. Warto zauważyć, że cement jest kluczowym materiałem budowlanym, a jego zużycie należy analizować z perspektywy zarówno ilości, jak i jakości. Zbyt niskie szacunki mogą prowadzić do niedoborów materiałów, co w konsekwencji może opóźnić postęp prac oraz zwiększyć koszty, a także wpłynąć na jakość wykonywanych robót. Dodatkowo, częstym błędem jest pomijanie kontekstu, w jakim następuje zużycie materiałów. W branży budowlanej, gdzie typowe projekty trwają od kilku tygodni do kilku miesięcy, kluczowe jest nie tylko oszacowanie zużycia, ale także przewidywanie przyszłych potrzeb. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że prawidłowe obliczenie dziennego zużycia cementu to nie tylko kwestia matematyki, ale także umiejętność planowania i zarządzania zasobami w kontekście szerszych celów projektowych.

Pytanie 3

W spółce akcyjnej, na podstawie uchwały walnego zgromadzenia, część osiągniętego zysku netto przeznaczono na pokrycie ewentualnych strat przedsiębiorstwa i przekazano na

A. fundusz firmy

B. kapitał akcyjny

C. fundusz rezerwowy

D. kapitał zapasowy

Wybór funduszu zasobowego, funduszu przedsiębiorstwa czy kapitału udziałowego jako odpowiedzi na pytanie o przeznaczenie części zysku netto w kontekście pokrycia ewentualnej straty przedsiębiorstwa jest nieadekwatny ze względu na różnice w funkcjach i zastosowaniach tych elementów kapitałowych. Fundusz zasobowy jest tworzony na konkretne potrzeby inwestycyjne spółki, na przykład na rozwój nowych projektów czy modernizację sprzętu. Jego przeznaczenie nie obejmuje pokrycia strat, co stawia go w opozycji do kapitału zapasowego, którego podstawowym celem jest właśnie zabezpieczenie się przed nieprzewidzianymi stratami. Z kolei fundusz przedsiębiorstwa obejmuje środki, które mogą być przeznaczone na różne cele operacyjne, ale również nie znajdują zastosowania w kontekście strat, które mogą zagrozić stabilności finansowej spółki. Kapitał udziałowy, będący wynikiem aportów akcjonariuszy, nie jest przeznaczany na pokrycie strat, lecz stanowi podstawę finansowania działalności spółki. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych rodzajów kapitałów oraz nieznajomość ich funkcji w strukturze finansowej przedsiębiorstwa. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami w spółce akcyjnej.

Pytanie 4

Organizacja nabyła środek trwały o wartości netto 12 000 zł. Koszt jego montażu wyniósł 1 000 zł. Kwota zakupu powiększona o wydatki na montaż stanowi cenę

A. szacunkową

B. sprzedaży

C. nabycia

D. rynkową

Odpowiedź "nabycia" jest poprawna, ponieważ cena nabycia środków trwałych obejmuje nie tylko ich wartość netto, ale także wszelkie koszty związane z ich pozyskaniem, takie jak koszty montażu. W tym przykładzie wartość netto wynosi 12 000 zł, a dodatkowe koszty montażu to 1 000 zł, co razem daje całkowity koszt nabycia w wysokości 13 000 zł. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), w szczególności MSR 16, cena nabycia obejmuje wszystkie wydatki, które są bezpośrednio związane z dostarczeniem środka trwałego do jego lokalizacji i stanu, w którym jest gotowy do użycia. Przykładowo, w praktyce przedsiębiorstw, koszt nabycia powinien być dokładnie określony, aby właściwie odzwierciedlić wartości w bilansie oraz przy obliczaniu amortyzacji. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania finansami, gdyż pozwala na precyzyjne zarządzanie aktywami oraz ich wyceną w sprawozdaniach finansowych.

Pytanie 5

Przedsiębiorca, który rozlicza się z podatku dochodowego za pomocą karty podatkowej, zobowiązany jest do złożenia w urzędzie skarbowym formularza PIT-16A Deklaracja o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej za poszczególne miesiące roku podatkowego, najpóźniej do

A. 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym

B. końca lutego roku następującego po roku podatkowym

C. końca kwietnia roku następującego po roku podatkowym

D. 31 marca roku następującego po roku podatkowym

Wielu przedsiębiorców może mylnie przyjąć, że terminy składania deklaracji podatkowych są elastyczne lub mogą być dostosowywane w zależności od indywidualnych potrzeb. Z tego powodu wybór daty późniejszej niż 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym, jak np. 31 marca czy końcówka lutego, jest błędny. Niezrozumienie terminów może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak naliczenie odsetek za zwłokę czy kara finansowa, co w dłuższej perspektywie wpływa na płynność finansową przedsiębiorstwa. Warto zauważyć, że przepisy prawa podatkowego są ściśle regulowane i terminy te mają na celu nie tylko utrzymanie porządku w kwestiach podatkowych, ale również ułatwienie urzędnikom skarbowym monitorowania i kontrolowania zobowiązań podatkowych. Niezłożenie deklaracji w terminie może być również interpretowane jako brak współpracy z organami podatkowymi, co może negatywnie wpłynąć na przyszłe relacje z urzędami. Dobrą praktyką jest także przypominanie sobie o tych terminach z odpowiednim wyprzedzeniem oraz zaplanowanie czasu na przygotowanie i złożenie niezbędnych dokumentów. Edukacja w zakresie obowiązków podatkowych jest kluczowa dla każdego przedsiębiorcy, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek oraz potencjalnych problemów prawnych.

Pytanie 6

W piekarni podstawowym surowcem do produkcji chleba jest mąka żytnia. Na podstawie informacji zawartych w tabeli, można stwierdzić, że mąka żytnia zgromadzona w magazynie jest zapasem

Lp.	Nazwa materiału	Jednostka masy	Zapas minimalny	Zapas maksymalny	Stan magazynowy
1.	Mąka żytnia	kg	40	105	65

A. zbędnym.

B. nieprawidłowym.

C. nadmiernym.

D. bieżącym.

Wybór odpowiedzi "nadmiernym" sugeruje, że ilość mąki żytniej w magazynie (65 kg) przekracza potrzeby produkcyjne piekarni, co jest błędnym wnioskiem. W rzeczywistości, stan magazynowy mieści się w zakresie akceptowalnym, pomiędzy zapasem minimalnym (40 kg) a maksymalnym (105 kg). Większość piekarzy stosuje zasady optymalizacji zapasów, które bazują na dokładnej analizie potrzeb wytwórczych, co pozwala uniknąć niepotrzebnych kosztów związanych z nadwyżką surowców. Odpowiedź "nieprawidłowym" implikuje, że stan magazynowy nie spełnia jakichkolwiek standardów, co jest niezgodne z faktami. Posiadanie mąki w ilości 65 kg jest zupełnie zgodne z normami branżowymi, które ustalają poziomy zapasów na podstawie analizy sezonowości, popytu oraz cyklu produkcyjnego. Wreszcie, odpowiedź "zbędnym" sugeruje, że zapas mąki jest niepotrzebny, co jest nieprawidłowe, gdyż mąka jest kluczowym surowcem w produkcji chleba. Tego typu błędy myślowe mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania zapasami, a w rezultacie do opóźnień w produkcji oraz większych kosztów operacyjnych.

Pytanie 7

Która z zasad dotyczących planowania wskazuje, że zadania uwzględnione w planie muszą być wykonalne przez jednostkę gospodarczą w aktualnych warunkach?

A. Zasada wariantowych rozwiązań

B. Zasada podstawowego ogniwa

C. Zasada realności planu

D. Zasada elastyczności

Zasada realności planu jest kluczowym elementem efektywnego zarządzania projektami oraz planowania strategicznego w jednostkach gospodarczych. Zakłada ona, że planowanie powinno opierać się na rzeczywistych możliwościach organizacji, uwzględniając dostępne zasoby, umiejętności oraz warunki zewnętrzne, w których funkcjonuje firma. Przykładowo, jeżeli przedsiębiorstwo planuje wprowadzenie nowego produktu, powinno przeanalizować swoje zasoby finansowe, technologię, a także wiedzę pracowników, aby ocenić, czy jest w stanie zrealizować ten projekt w określonym czasie i budżecie. Zasada ta jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania, takimi jak podejście SMART w formułowaniu celów, które podkreśla znaczenie specyficznych, mierzalnych, osiągalnych, realistycznych i terminowych celów. Dzięki zastosowaniu zasady realności można uniknąć nieefektywnego planowania, które prowadzi do frustracji zespołów oraz niewłaściwego wykorzystania zasobów. W praktyce, regularna analiza i aktualizacja planów w oparciu o zmieniające się warunki rynkowe i wewnętrzne mogą znacznie zwiększyć szanse na sukces projektu.

Pytanie 8

W fabryce 200 pracowników w ciągu 4 godzin pracy wytworzyło 36 000 sztuk produktów gotowych. Wydajność pracy obliczona na 1 robotnikogodzinę wyniosła?

A. 9 000 sztuk

B. 180 sztuk

C. 720 sztuk

D. 45 sztuk

Aby zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są nieprawidłowe, musimy przyjrzeć się metodzie obliczania wydajności pracy. Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z nieprawidłowego podziału dostępnych danych lub z błędnych założeń dotyczących jednostek. Na przykład, odpowiedź 180 sztuk mogła powstać z niepoprawnego założenia, że każda godzina pracy przynosi wielokrotność produkcji, co nie uwzględnia całkowitego czasu pracy. Co więcej, odpowiedź 9 000 sztuk wskazuje na błąd w myśleniu, ponieważ myli jednostki - to liczba, która nie odnosi się do wydajności na robotnikogodzinę, lecz do całkowitej produkcji. Z kolei 720 sztuk może wynikać z nieprawidłowego podziału 36 000 sztuk przez mniejszą liczbę robotnikogodzin, co nie oddaje rzeczywistego kontekstu pracy. Właściwe obliczenia wydajności pracy są istotne nie tylko dla optymalizacji produkcji, ale również dla utrzymania konkurencyjności na rynku. Dlatego ważne jest, aby podczas analizy danych produkcyjnych zachować wysoką precyzję i stosować odpowiednie metody obliczeniowe, aby uniknąć typowych pułapek myślowych i uproszczeń.

Pytanie 9

Edward Twardowski importował 100 ton stali z zagranicy w cenie 700 euro za tonę. W dniu zakupu kurs 1 euro wynosił 4,00 zł, a w dniu uregulowania płatności kurs wzrósł do 4,50 zł. Na skutek deprecjacji złotówki importer

A. stracił 35 000 zł

B. zyskał 28 000 zł

C. stracił 28 000 zł

D. zyskał 35 000 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi pojawia się wiele mylnych założeń dotyczących obliczeń oraz interpretacji wpływu kursów walutowych na koszty importu. Na przykład, sądzono, że deprecjacja złotówki mogłaby przynieść korzyści finansowe, co jest całkowicie nieprawidłowe w kontekście importu. W rzeczywistości, gdy waluta krajowa traci na wartości, koszty nabycia towarów płaconych w walutach obcych rosną, co dokładnie miało miejsce w tym przypadku. Typowe błędy myślowe obejmują nieprawidłowe kojarzenie deprecjacji waluty z oszczędnościami lub zyskami, podczas gdy w rzeczywistości prowadzi ona do zwiększenia wydatków. Aby lepiej zrozumieć sytuację, warto zauważyć, że do obliczeń niezbędne jest uwzględnienie zmieniających się kursów w obydwu momentach transakcyjnych. Każdy importer powinien być świadomy ryzyka walutowego i umieć je oszacować, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek. Właściwe zrozumienie wpływu kursów walutowych na koszty importu jest kluczowe dla zdrowia finansowego firmy, co znajduje potwierdzenie w standardach zarządzania finansami.

Pytanie 10

Tabela zawiera dane dotyczące liczby zatrudnionych i zrealizowanej wielkości sprzedaży w przedsiębiorstwie handlowym Zenit w latach 2007 - 2009. Na podstawie analizy danych można stwierdzić, że w roku 2009 w stosunku do roku 2007 nastąpił

Rok	Liczba zatrudnionych	Wielkość sprzedaży (w tys. zł)
2007	20	540
2008	26	572
2009	24	480

A. wzrost wielkości sprzedaży.

B. wzrost wydajności pracy.

C. spadek zatrudnienia.

D. spadek wydajności pracy.

Wybór odpowiedzi o spadku wydajności pracy w przedsiębiorstwie Zenit w roku 2009 w porównaniu do roku 2007 jest prawidłowy. Wydajność pracy definiuje się jako stosunek wartości produkcji do liczby zatrudnionych, co w przypadku tego przedsiębiorstwa wyraża się jako sprzedaż na jednego pracownika. Analiza danych pokazuje, że w 2007 roku wartość ta wynosiła 27 tys. zł na osobę, natomiast w 2009 roku spadła do 20 tys. zł. Taki spadek oznacza, że każdy pracownik generował mniej przychodu niż w roku wcześniejszym, co jest wskaźnikiem obniżonej efektywności. W praktyce, obniżenie wydajności pracy może wynikać z wielu czynników, takich jak zwiększenie zatrudnienia bez proporcjonalnego wzrostu sprzedaży, co może sugerować problemy w zarządzaniu zasobami ludzkimi lub strategią sprzedaży. Analizowanie wydajności pracy jest kluczowym elementem w ocenie efektywności działania przedsiębiorstw, a także w podejmowaniu decyzji dotyczących optymalizacji procesów i struktury zatrudnienia.

Pytanie 11

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oblicz efektywny czas pracy maszyny produkcyjnej przy założeniu, że pracuje ona również w soboty, niedziele i święta.

Dane dotyczące pracy maszyny produkcyjnej
Kalendarzowy czas pracy	365 dni
Liczba zmian	2 zmiany po 8 godzin
Liczba dni przeznaczonych na planowane remonty	20 dni

A. 2920 godzin

B. 2760 godzin

C. 5520 godzin

D. 5840 godzin

Poprawna odpowiedź to 5520 godzin, co zostało obliczone na podstawie założenia, że maszyna pracuje przez cały rok, w tym także w soboty, niedziele oraz święta. Aby uzyskać efektywny czas pracy, konieczne jest pomnożenie liczby dni roboczych (365 dni minus dni przestoju na konserwacje) przez liczbę godzin pracy w ciągu jednego dnia, co standardowo wynosi 16 godzin w przypadku maszyn przemysłowych. Efektywne planowanie pracy maszyn zgodnie z zasadami Lean Manufacturing oraz z wytycznymi ISO 9001 podkreśla znaczenie maksymalizacji wykorzystania zasobów, co w praktyce oznacza, że wszystkie dni, kiedy maszyna może pracować, powinny być uwzględnione w obliczeniach. Wybór 5520 godzin jako efektywnego czasu pracy maszyny nie tylko odpowiada wymaganiom wydajności, ale także sprzyja optymalizacji harmonogramów produkcji, co jest kluczowe w zarządzaniu procesami produkcyjnymi.

Pytanie 12

W skład aktywów trwałych wchodzą wartości niematerialne i prawne oraz

A. środki trwałe, środki trwałe w budowie, zapasy, należności długoterminowe

B. rzeczowe aktywa trwałe, zapasy, należności długoterminowe

C. środki trwałe, środki trwałe w budowie, należności długoterminowe, inwestycje długoterminowe

D. rzeczowe aktywa trwałe, zapasy, inwestycje długoterminowe

Aktywa trwałe to kategoria aktywów, które są wykorzystywane przez przedsiębiorstwo przez dłuższy czas, zazwyczaj dłużej niż rok. Do tej grupy zaliczają się wartości niematerialne i prawne, a także środki trwałe, środki trwałe w budowie, należności długoterminowe oraz inwestycje długoterminowe. Środki trwałe to m.in. budynki, maszyny, urządzenia, które mają za zadanie wspierać działalność operacyjną firmy. Środki trwałe w budowie to aktywa, które są w trakcie tworzenia i nie są jeszcze gotowe do użycia. Należności długoterminowe związane są z oczekiwanymi wpływami, które przedsiębiorstwo ma zamiar otrzymać w dłuższym okresie, co wpływa na stabilność finansową. Inwestycje długoterminowe obejmują m.in. udziały w innych spółkach, które mają strategiczne znaczenie dla rozwoju firmy. Zrozumienie tych kategorii aktywów jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz jego planowania inwestycyjnego."

Pytanie 13

Firma akcyjna NEPTUN z siedzibą w Gdańsku dysponuje kapitałem akcyjnym wynoszącym 2 000 000 zł i emituje 4 000 akcji. W roku 2011 uzyskała zysk, z którego 160 000 zł przeznaczyła na wypłatę dywidendy. Pani Alicja Goździk, która posiada 200 akcji tej firmy, otrzyma dywidendę w wysokości

A. 6 000 zł

B. 16 000 zł

C. 8 000 zł

D. 60 000 zł

Aby obliczyć dywidendę, którą Pani Alicja Goździk otrzyma z kapitału akcyjnego Spółki Akcyjnej NEPTUN, należy najpierw ustalić wartość dywidendy na jedną akcję. Spółka przeznaczyła na dywidendy 160 000 zł, a całkowita liczba akcji wynosi 4 000. Zatem dywidenda na akcję wynosi 160 000 zł / 4 000 akcji = 40 zł na akcję. Pani Alicja posiada 200 akcji, więc jej całkowita dywidenda to 200 akcji * 40 zł = 8 000 zł. Tego rodzaju obliczenia są istotne w praktyce zarządzania finansami przedsiębiorstw, ponieważ pozwalają inwestorom ocenić wysokość zwrotu z inwestycji oraz podejmować decyzje dotyczące zakupu lub sprzedaży akcji. Ważne jest, aby inwestorzy byli świadomi zasad dotyczących dywidend, w tym terminu wypłaty oraz polityki dywidendowej spółek, co jest standardem w analizie akcji na rynku kapitałowym.

Pytanie 14

Który organ Narodowego Banku Polskiego odpowiada między innymi za określanie stóp procentowych?

A. Rada Polityki Pieniężnej

B. Komitet Analiz Ekonomicznych

C. Zarząd NBP

D. Prezes NBP

Rada Polityki Pieniężnej (RPP) jest kluczowym organem Narodowego Banku Polskiego, odpowiedzialnym za kształtowanie polityki pieniężnej, co obejmuje ustalanie stóp procentowych. RPP podejmuje decyzje mające na celu utrzymanie stabilności cen oraz wspieranie polityki gospodarczej państwa. Decyzje te mają bezpośredni wpływ na sytuację ekonomiczną kraju, ponieważ wysokość stóp procentowych wpływa na koszty kredytów, oprocentowanie lokat oraz ogólną dostępność pieniędzy w gospodarce. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest monitorowanie decyzji RPP przez inwestorów oraz analityków, którzy dostosowują swoje strategie inwestycyjne na podstawie przewidywań dotyczących zmian stóp procentowych. Dobrą praktyką jest również śledzenie raportów i analiz dotyczących działań RPP, co pozwala lepiej zrozumieć koniunkturę gospodarczą oraz wpływ polityki pieniężnej na rynek. Dodatkowo, RPP działa zgodnie z zasadami przejrzystości i komunikacji, publikując wytyczne oraz protokoły z posiedzeń, co umożliwia szerokiemu gronu odbiorców zrozumienie kierunków polityki monetarnej. Warto zwrócić uwagę, że RPP działa w ramach niezależności, co stanowi fundament stabilności ekonomicznej kraju.

Pytanie 15

Stawka podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu z tytułu zawartej umowy o dzieło wynosi

Rachunek do umowy o dzieło
Przychód brutto	6 350,00 zł
Koszty uzyskania przychodów	1 270,00 zł
Podstawa opodatkowania	5 080,00 zł
Podatek dochodowy	864,00 zł
Kwota do wypłaty	5 486,00 zł

A. 19%

B. 18%

C. 17%

D. 20%

Podczas analizy dostępnych odpowiedzi, można dostrzec, że błędy w wyborze stawki podatku dochodowego od osób fizycznych mogą wynikać z nieporozumień dotyczących aktualnych przepisów oraz stosowanych stawek. Odpowiedzi takie jak 18%, 20% i 19% nie są zgodne z obowiązującymi normami prawnymi. Odpowiedź 18% sugeruje, że ktoś mógł pomylić stawki stosowane w różnych sytuacjach, na przykład przy wyższych dochodach, co wprowadza w błąd. Stawka 20% jest mylnie związana z innymi formami opodatkowania, które nie są stosowane w kontekście umowy o dzieło. Stawka 19% jest również mylona z innymi rodzajami dochodów, takimi jak dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Błędy w odpowiedziach mogą wynikać z braku aktualnej wiedzy na temat przepisów podatkowych, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Ważne jest, aby być na bieżąco z obowiązującymi przepisami, ponieważ zmieniają się one i mogą wpływać na obliczenia podatkowe. Warto również dodać, że w przypadku umowy o dzieło, kluczowe jest dokładne zrozumienie, jakie stawki są właściwe i w jakich sytuacjach mogą się one zmieniać. W związku z tym, posłużenie się aktualnymi źródłami oraz konsultacja z doradcą podatkowym mogą być niezbędne dla prawidłowego rozliczenia podatku dochodowego.

Pytanie 16

W maju 2014 roku przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą z trzema zatrudnionymi pracownikami powinien uregulować składki ZUS za siebie oraz pracowników do kiedy?

A. do 8 czerwca 2014 roku

B. do 20 czerwca 2014 roku

C. do 15 czerwca 2014 roku

D. do 5 czerwca 2014 roku

Termin płatności składek ZUS dla przedsiębiorców jest ściśle określony przez przepisy prawa. W przypadku indywidualnych przedsiębiorców, którzy zatrudniają pracowników, składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne muszą być regulowane w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po okresie, za który składki są należne. W związku z tym, składki za maj 2014 roku powinny zostać opłacone do 15 czerwca 2014 roku. Jest to standardowa praktyka, która ma na celu zapewnienie terminowego wypełniania obowiązków wobec ZUS, co jest kluczowe dla uniknięcia kar i odsetek za zwłokę. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest ustalanie budżetu przedsiębiorstwa, który powinien uwzględniać nie tylko wynagrodzenia dla pracowników, ale także obowiązkowe składki ZUS. Dzięki temu przedsiębiorca może lepiej planować swoje wydatki oraz unikać problemów finansowych związanych z nieterminowymi płatnościami. Warto również podkreślić, że przestrzeganie terminów płatności składek ZUS ma wpływ na historię kredytową przedsiębiorcy oraz na relacje z instytucjami finansowymi.

Pytanie 17

W firmie w ciągu miesiąca 20 pracowników wyprodukowało 280 szt. towarów. Na podstawie tych danych można obliczyć

A. normę zużycia surowców

B. zdolność produkcyjną urządzeń

C. rytmiczność wytwarzania

D. wydajność pracy

Poprawna odpowiedź to wydajność pracy, ponieważ odnosi się do ilości wyrobów wytworzonych przez pracowników w określonym czasie. Wydajność pracy jest miarą efektywności, która określa, ilu pracowników jest potrzebnych do produkcji określonej liczby wyrobów w danym okresie. W podanym przykładzie 20 pracowników wytworzyło 280 sztuk wyrobów w ciągu miesiąca, co oznacza, że każdy pracownik wytworzył średnio 14 sztuk w ciągu miesiąca. Wydajność pracy można obliczyć jako stosunek liczby wyrobów do liczby pracowników oraz czasu pracy, co pozwala na analizę i optymalizację procesów produkcyjnych. W praktyce wysoka wydajność pracy przekłada się na niższe koszty produkcji i lepsze wykorzystanie zasobów ludzkich. Firmy często stosują benchmarki, aby porównywać swoją wydajność z innymi przedsiębiorstwami w branży, co pozwala na identyfikację obszarów do poprawy oraz wprowadzanie innowacji w procesach produkcyjnych.

Pytanie 18

W hurtowni budowlanej TINO sp. z o.o. podczas inwentaryzacji odkryto brak 30 m2 dachówki, której koszt zakupu wynosi 30 zł/m2. Marża ze sprzedaży wynosi 20% ceny zakupu. Brak ten został uznany za winę pracownika. Jaką kwotą braków zostanie obciążony pracownik?

A. 1 080 zł

B. 1 140 zł

C. 900 zł

D. 960 zł

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, warto zauważyć, że wiele osób może mylić kwotę niedoboru z jego wartością rynkową lub innymi opłatami niezwiązanymi bezpośrednio z kosztem zakupu. Niektóre odpowiedzi mogą wynikać z nieprawidłowego oszacowania wartości marży lub z pominięcia jej w obliczeniach. Na przykład, obliczenia mogą być oparte wyłącznie na cenie zakupu, co prowadzi do błędnego wniosku, że odpowiedzi 900 zł lub 960 zł są poprawne, ponieważ nie uwzględniają one dodatkowej marży. Inni mogą błędnie obliczyć marżę na podstawie innych wartości, co prowadzi do przeszacowania kwoty. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że marża nie jest dodatkowym kosztem, lecz zyskiem, który powinien być uwzględniony w końcowym rozrachunku. Przy obliczeniach w kontekście inwentaryzacji, niezwykle istotne jest także zrozumienie zasad odpowiedzialności finansowej pracowników, co może wpływać na ich wynagrodzenie lub odpowiedzialność za niedobory. W takich sytuacjach warto stosować się do standardów rachunkowości i procedur wewnętrznych, aby uniknąć błędów w obliczeniach oraz nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 19

Producent ekskluzywnych mebli realizuje swoje wyroby na życzenie klienta. Jaką metodę zastosuje do obliczenia kosztu produkcji produktu?

A. zleceniową

B. podziałową prostą

C. podziałową ze współczynnikami

D. doliczeniową

Metoda zleceniowa, znana również jako metoda kosztów zlecenia, jest szczególnie odpowiednia dla producentów luksusowych mebli, którzy wytwarzają swoje produkty na zamówienie klienta. Ta metoda pozwala na precyzyjne śledzenie kosztów związanych z każdym zleceniem, co jest kluczowe w przypadku indywidualnych projektów, gdzie każdy produkt może różnić się materiałami, czasem pracy i innymi zasobami. Dzięki zastosowaniu metody zleceniowej, producent może dokładnie ustalić koszt wytworzenia każdego mebla, co pozwala na określenie odpowiedniej ceny sprzedaży z uwzględnieniem marży zysku. Przykłady zastosowania tej metody obejmują małe warsztaty stolarskie, które produkują meble na specjalne zamówienie, oraz firmy oferujące unikatowe rozwiązania wnętrzarskie. Warto również zaznaczyć, że ta metoda jest zgodna z standardami rachunkowości zarządczej, które rekomendują precyzyjne przypisanie kosztów do konkretnych zleceń, co podnosi transparentność finansową przedsiębiorstwa oraz wspiera lepsze podejmowanie decyzji strategicznych.

Pytanie 20

Jakie rodzaje spółek osobowych wchodzą w zakres prawa handlowego?

A. z ograniczoną odpowiedzialnością oraz cywilna

B. partnerska oraz akcyjna

C. cywilna oraz jawna

D. jawna oraz komandytowa

Wszystkie odpowiedzi, które nie wskazują na właściwe spółki osobowe, zawierają istotne błędy merytoryczne. Spółka cywilna jest formą współpracy regulowaną przez Kodeks cywilny, a nie Kodeks spółek handlowych, co wyklucza jej zaliczenie do spółek osobowych prawa handlowego. Odpowiedzi, które wymieniają spółkę partnerską lub akcyjną, również są niepoprawne, ponieważ spółka partnerska jest dedykowana dla profesjonalistów, takich jak prawnicy czy lekarze, natomiast spółka akcyjna jest formą spółki kapitałowej, gdzie odpowiedzialność akcjonariuszy jest ograniczona do wniesionych wkładów. Niezrozumienie różnicy między spółkami osobowymi a kapitałowymi jest typowym błędem, który może prowadzić do nieprawidłowych decyzji w sferze gospodarczej. W praktyce, przedsiębiorcy powinni znać różnice między tymi formami, aby wybrać odpowiednią dla swoich potrzeb. Na przykład, spółka jawna umożliwia prostą organizację i zarządzanie, ale wiąże się z pełną odpowiedzialnością wspólników. Dobre praktyki biznesowe sugerują, aby przed podjęciem decyzji o wyborze formy prawnej przedsiębiorstwa, konsultować się z prawnikiem lub doradcą finansowym, aby uniknąć pułapek związanych z niewłaściwym doborem formy organizacyjnej.

Pytanie 21

Pracownik podpisał umowę o pracę na próbny okres trzech miesięcy. Jak długo trwa wypowiedzenie tej umowy?

A. 1 miesiąc

B. 1 tydzień

C. 2 dni

D. 2 tygodnie

Wybór odpowiedzi 1 miesiąc jest błędny, ponieważ w przypadku umowy o pracę na okres próbny, czas wypowiedzenia wynosi 2 tygodnie, a nie 1 miesiąc. Takie zamieszanie może wynikać z ogólnych zasad dotyczących umów na czas nieokreślony, gdzie okres wypowiedzenia rzeczywiście może być dłuższy. W przypadku umowy na okres próbny, standardy te są jednak inne i nie należy ich mylić. Podobnie, wybór odpowiedzi 1 tydzień jest również nieprawidłowy, ponieważ nie spełnia wymogów Kodeksu pracy. Często w praktyce występuje przekonanie, że krótszy czas wypowiedzenia jest wystarczający, co prowadzi do nieporozumień i problemów w zarządzaniu kadrami. Dwa tygodnie to minimalny czas, który daje pracownikowi szansę na podjęcie działań w celu znalezienia nowego zatrudnienia lub przynajmniej przygotowania się do zmiany. Z kolei wybór 2 dni jest całkowicie nieadekwatny, ponieważ Kodeks pracy w ogóle nie przewiduje tak krótkiego okresu wypowiedzenia dla umów na okres próbny. Tego rodzaju pośpiech w zakończeniu umowy może narazić pracodawcę na problemy prawne, a także wpłynąć negatywnie na morale zespołu, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do wysokiej rotacji pracowników oraz negatywnego wizerunku firmy na rynku pracy.

Pytanie 22

Producent zamierza wytworzyć w miesiącu 1 200 par obuwia. Ustalona norma techniczna zużycia skóry na 1 000 par obuwia wynosi 400 m². Początkowy zapas skóry wynosi 160 m², a planowany zapas zamknięcia to 50 m². Ile m² skóry trzeba nabyć, aby zrealizować plan produkcji na dany miesiąc?

A. 370 m2

B. 290 m2

C. 480 m2

D. 320 m2

Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć kilka typowych błędów, które mogą prowadzić do mylnych wniosków o potrzebnej ilości skóry. Na przykład, w przypadku gdy ktoś oblicza ilość skóry na podstawie wartości samej normy zużycia, bez uwzględnienia zapasu początkowego i końcowego, może dojść do nieporozumienia. Obliczając 400 m² na 1000 par, a następnie mnożąc przez 1,2, można uzyskać 480 m² jako całkowitą potrzebną ilość skóry, ale to nie uwzględnia dynamicznego zarządzania zapasami. Innym błędem jest pominięcie planowanego zapasu końcowego, co może prowadzić do niewłaściwej oceny zapotrzebowania materiałowego. Na przykład, jeżeli ktoś obliczyłby, że potrzebuje 320 m², nie biorąc pod uwagę, że musi również zapewnić 50 m² na koniec miesiąca, może to doprowadzić do niedoboru materiałów, co z kolei wpływa na płynność produkcji. Ważne jest, aby przy planowaniu wziąć pod uwagę zarówno zapasy początkowe, jak i końcowe, co jest kluczowym elementem dobrych praktyk w zarządzaniu produkcją. Zrozumienie korelacji między zapotrzebowaniem a dostępnością surowców jest niezbędne do efektywnego zarządzania i eliminacji przestojów w produkcji.

Pytanie 23

W 2015 roku firma miała 65 pracowników. W 2016 roku planuje wykonać 36 000 sztuk produktów oraz osiągnąć roczny wskaźnik wydajności pracy wynoszący 500 sztuk na jednego pracownika. Ile dodatkowych pracowników powinno zatrudnić przedsiębiorstwo?

A. 5 pracowników

B. 7 pracowników

C. 8 pracowników

D. 6 pracowników

Wybór błędnej liczby nowych pracowników często wynika z niepełnego zrozumienia zasad obliczania potrzeb kadrowych w kontekście planowanej produkcji. Przy podejmowaniu decyzji o zatrudnieniu istotne jest, aby nie tylko obliczyć liczbę pracowników na podstawie wydajności, ale także uwzględnić istniejący zespół. Niektóre błędne podejścia mogą obejmować obliczanie potrzeb kadrowych na podstawie zaokrąglonych wartości wydajności lub nieprzemyślane pominięcie już zatrudnionych pracowników. Przykładowo, obliczenie 6 pracowników mogłoby być wynikiem nieprawidłowego podzielania planowanej produkcji przez mniejszą wydajność lub błędnego zrozumienia, że istniejący zespół nie jest w stanie produkować w planowanym tempie. Inne liczby, takie jak 5 czy 8, mogłyby z kolei wynikać z nadmiernego optymizmu co do wydajności pracy lub z nieprawidłowych założeń dotyczących możliwej rotacji pracowników. Właściwe podejście do takich obliczeń powinno bazować na rzetelnych danych oraz odpowiednich metodach planowania, które są kluczowe dla osiągnięcia celów produkcyjnych i uniknięcia przestojów w procesie produkcji.

Pytanie 24

Strategia marketingowa skoncentrowana na przetrwaniu firmy, obejmująca między innymi stopniowe wycofywanie się z rynku, redukcję mocy produkcyjnych oraz poszukiwanie możliwości na innych rynkach produktowych, to strategia

A. konkurencyjna

B. defensywna

C. agresywna

D. konserwatywna

Strategia defensywna to podejście, które stawia na ochronę firmy przed różnymi zagrożeniami rynkowymi i musisz się do tego dostosować w miarę jak rynek się zmienia. Często wiąże się z wycofywaniem się z rynku czy zmniejszeniem produkcji. Przykład? Może być firma, która widzi, że popyt na jej produkty maleje, więc decyduje się na ograniczenie produkcji, żeby nie skończyć z nadmiarem towarów i stratami finansowymi. Takie strategie są używane szczególnie w kryzysowych sytuacjach, kiedy celem jest utrzymanie stabilności finansowej i przetrwanie na dłużej. Warto też zauważyć, że w branży technologicznej firmy mogą stosować defensywne podejście, by bardziej skupić się na innowacjach w mniej konkurencyjnych obszarach, co daje im przestrzeń na rozwój.

Pytanie 25

Spółka akcyjna wyemitowała i sprzedała 2-letnie obligacje. Ich równowartość w bilansie tej spółki, to

A. długoterminowe papiery wartościowe

B. zobowiązania z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych

C. inwestycje długoterminowe

D. kapitał akcyjny

Wybór odpowiedzi związanej z inwestycjami długoterminowymi lub długoterminowymi papierami wartościowymi jest błędny i wynika z niepełnego zrozumienia roli obligacji w bilansie spółki. Obligacje, które spółka emituje, nie są klasyfikowane jako inwestycje, ponieważ nie stanowią aktywów, lecz zobowiązania, które spółka musi spłacić. W kontekście rachunkowości, inwestycje długoterminowe dotyczą aktywów, które spółka nabywa z zamiarem ich długoterminowego utrzymania, takie jak udziały w innych firmach czy nieruchomości. Z kolei długoterminowe papiery wartościowe obejmują instrumenty finansowe, które mogą być przechowywane jako aktywa, ale nie odnoszą się bezpośrednio do zobowiązań powstałych w wyniku emisji obligacji. Często mylenie tych kategorii wynika z niewłaściwego postrzegania struktury finansowej spółki, w której zobowiązania powinny być wyraźnie oddzielane od aktywów. W rzeczywistości, każde długoterminowe zobowiązanie, w tym obligacje, powinno być traktowane jako koszt kapitału, który spółka musi uwzględnić w swoich prognozach finansowych i analizach ryzyka. Właściwe zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla oceny zdrowia finansowego spółki oraz dla podejmowania świadomych decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 26

Jan Nowak, mający 30 lat, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Od 1.10.br do 5.11.br przebywał na pierwszym w bieżącym roku zwolnieniu lekarskim z powodu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. Od którego dnia niezdolności do pracy pracownik będzie otrzymywał zasiłek chorobowy finansowany przez ZUS?

A. Od 34 dnia niezdolności do pracy

B. Od 36 dnia niezdolności do pracy

C. Od 15 dnia niezdolności do pracy

D. Od 10 dnia niezdolności do pracy

Wybór innych opcji, takich jak 15, 36 czy 10 dzień niezdolności do pracy, jest niepoprawny, ponieważ te odpowiedzi opierają się na błędnym zrozumieniu zasad wypłaty zasiłków chorobowych w Polsce. Zasiłek chorobowy z ZUS przysługuje dopiero po 33 dniach niezdolności do pracy, co jest regulowane przez przepisy prawa. Pracownicy często mylą długość wypłaty wynagrodzenia chorobowego z datą, od której zaczyna się zasiłek chorobowy. Do 33 dnia to pracodawca jest zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia, co oznacza, że pracownik nie powinien oczekiwać wsparcia finansowego z ZUS wcześniej. Ponadto, zrozumienie terminów związanych z niezdolnością do pracy jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków. Często pojawiają się także nieporozumienia dotyczące liczby dni zwolnienia, co prowadzi do niewłaściwej interpretacji, kiedy należy ubiegać się o zasiłek. Z tego powodu istotne jest, aby na bieżąco śledzić zmiany w przepisach oraz korzystać z dostępnych źródeł informacji, takich jak strony ZUS czy konsultacje z kadrami w miejscu pracy.

Pytanie 27

W trakcie uzupełniania wewnętrznego dowodu Pw (przyjęcie wyrobów gotowych z produkcji do magazynu) pracownik popełnił błąd w nazwie produktu. Jak można poprawić ten błąd?

A. używać strony czarnej.

B. zastosować stronę czerwoną.

C. usunąć błędny zapis i wpisać poprawny.

D. skorzystać z korektora.

Wybór odpowiedzi, która polega na skreśleniu błędnego zapisu i dokonaniu zapisu poprawnego, jest zgodny z zaleceniami dotyczącymi dokumentacji w procesach magazynowych. W przypadku identyfikacji błędu w dokumentach magazynowych, należy stosować technikę, która zapewnia przejrzystość i pełną identyfikowalność. Skreślenie błędnego zapisu oraz wprowadzenie poprawnego zapisu jest praktyką zgodną z zasadami rzetelności danych i dobrych praktyk zarządzania dokumentacją. Przykładowo, jeśli pracownik pomylił nazwę wyrobu gotowego, poprawne postępowanie pozwala na zachowanie integralności dokumentu, co jest szczególnie istotne podczas audytów wewnętrznych i zewnętrznych. Ważne jest także, aby wszystkie zmiany były datowane i podpisywane przez osobę odpowiedzialną, co potwierdza przejrzystość procesu. Przykład dobrej praktyki dotyczy firm, które regularnie szkolą swoich pracowników w zakresie poprawnego prowadzenia dokumentacji, co minimalizuje ryzyko błędów oraz zwiększa efektywność operacyjną.

Pytanie 28

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli wskaż wysokość całkowitych przychodów i całkowitych kosztów, przy których przedsiębiorstwo osiąga próg rentowności.

Ilość wytworzonych produktów ( w tys. sztuk)	10	20	30	40	50	60
Przychody całkowite ( w tys. zł)	140	160	190	250	280	300
Koszty całkowite ( w tys. zł)	250	220	190	170	150	130

A. Przychody całkowite na poziomie 160 000 zł, koszty całkowite na poziomie 220 000 zł.

B. Przychody całkowite na poziomie 140 000 zł, koszty całkowite na poziomie 250 000 zł.

C. Przychody całkowite na poziomie 250 000 zł, koszty całkowite na poziomie 170 000 zł.

D. Przychody całkowite na poziomie 190 000 zł, koszty całkowite na poziomie 190 000 zł.

W tej odpowiedzi widać kilka niezrozumiałych rzeczy związanych z progiem rentowności. Kiedy przychody wynoszą 140 000 zł, a koszty 250 000 zł, to masz jasny sygnał, że firma wcale nie zarabia, a to jest zupełnie odwrotne do sytuacji, w której osiąga próg rentowności. W tym przypadku przychody są dużo mniejsze od kosztów i prowadzi to do błędnych wniosków. Z innymi odpowiedziami też jest problem, bo przychody 160 000 zł w zestawieniu z kosztami 220 000 zł też pokazują stratę. Ważne jest, żeby zrozumieć, że próg rentowności to nie tylko cyferki, ale też ważne narzędzie w zarządzaniu finansami i ryzykiem. Żeby dobrze ustalić ten próg, trzeba analizować zarówno stałe, jak i zmienne koszty oraz to, jak wpływają na przychody. Menedżerowie powinni wykorzystywać różne narzędzia analityczne, żeby dokładnie określić ten punkt, bo to jest podstawa każdej strategii finansowej. Jak się tego nie zrozumie, łatwo można popełnić błędy w decyzjach, co może zaszkodzić finansom firmy.

Pytanie 29

Przedsiębiorca zawarł umowę o dzieło z osobą fizyczną, która nie jest jego pracownikiem, na kwotę
6 000,00 zł, przy uwzględnieniu 50% kosztów uzyskania przychodu. Wyznacz podatek dochodowy do zapłaty na konto urzędu skarbowego?

A. 360,00 zł

B. 570,00 zł

C. 1 140,00 zł

D. 1 080,00 zł

Obliczenie podatku dochodowego w przypadku umowy o dzieło, w której stosuje się 50% koszty uzyskania przychodu, polega na zastosowaniu właściwych zasad wyliczania podstawy opodatkowania. W przedstawionym przykładzie, kwota umowy wynosi 6 000,00 zł, a więc przy zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodu, podstawą do obliczenia podatku jest połowa tej kwoty, czyli 3 000,00 zł. Podatek dochodowy w Polsce w 2023 roku dla osób fizycznych wynosi 18% do kwoty 120 000,00 zł. W związku z tym obliczamy podatek: 3 000,00 zł * 18% = 540,00 zł. Jednakże w przypadku umowy o dzieło, przedsiębiorca ma obowiązek obliczyć podatek dochodowy jako zaliczkę, która następnie jest pomniejszana o składki na ubezpieczenie społeczne, o ile były opłacone. W efekcie, od podatku 540,00 zł odejmujemy zaliczkę na ubezpieczenie społeczne (w tym przypadku nie jest to wymagane, więc obliczamy podatek do zapłaty) i wynik wynosi 360,00 zł. Takie podejście jest zgodne z przepisami prawa podatkowego i dobrymi praktykami w zakresie obliczania zobowiązań podatkowych, co jest niezwykle istotne dla zarządzania finansami przedsiębiorstwa.

Pytanie 30

Podczas inwentaryzacji w Hurtowni KOLA ustalono:
- nadmiar wafli orzechowych 3 kg w cenie 20 zł/kg,
- brak wafli migdałowych 2 kg w cenie 22 zł/kg.
Komisja inwentaryzacyjna zdecydowała o zrekompensowaniu braków nadwyżką. Jaka była wartość rekompensaty?

A. 40,00 zł

B. 66,00 zł

C. 44,00 zł

D. 60,00 zł

Wartościowa analiza błędów w podejściu do tego problemu wskazuje na kilka kluczowych pomyłek w obliczeniach. Wiele osób mogłoby błędnie przyjąć, że całkowita wartość kompensaty to po prostu suma wartości nadwyżki i niedoboru, co prowadzi do niepoprawnych wyników, takich jak 44 zł czy 66 zł. Wartości te są wynikiem niepoprawnego połączenia danych, gdzie suma 44 zł (niedobór wafli migdałowych) i 20 zł (cena za kg wafli orzechowych) wskazuje na zrozumienie kompensacji jako dodawania, a nie przesunięcia w ramach jednego asortymentu. W rzeczywistości kompensacja polega na zrównoważeniu niedoboru towaru przy użyciu dostępnych nadwyżek, co oznacza, że nie można sumować wartości obu produktów, gdyż to nie odzwierciedla rzeczywistej operacji finansowej. Ponadto, zrozumienie, że wartość kompensaty nie jest wartością sprzedaży, ale stratą, która jest rekompensowana dostępnymi zapasami, jest kluczowe. Również błędne zrozumienie przelicznika kg na złotówki oraz braku zaawansowanej analizy wartości zapasów przy inwentaryzacji mogą prowadzić do błędnych decyzji finansowych. Opanowanie tematu inwentaryzacji i kompensacji jest istotne, ponieważ niewłaściwe podejście może skutkować nieefektywnym zarządzaniem zapasami i potencjalnymi stratami finansowymi. Dlatego ważne jest, aby podejść do analizy zapasów z pełnym zrozumieniem wartości i sposobów ich kompensacji.

Pytanie 31

Materiały, które zostały wydane z magazynu i wykorzystane w procesie produkcyjnym, mają dla firmy znaczenie w postaci

A. zobowiązania

B. przychodu

C. wydatku

D. kosztu

Klasyfikowanie wydania materiałów jako przychód, wydatek lub zobowiązanie jest fundamentalnie błędne. Przychód odnosi się do wpływów finansowych, które przedsiębiorstwo generuje ze sprzedaży towarów lub usług. Wydanie materiałów z magazynu nie generuje przychodu; zamiast tego zmienia klasyfikację wartości tych materiałów na koszty. Z kolei wydatek to termin ogólny, który odnosi się do wydania pieniędzy na różnorodne cele, ale nie zawsze jest związany z bezpośrednim wytwarzaniem produktów. Oznacza to, że wydatki mogą obejmować zakupy, które nie są bezpośrednio związane z produkcją, takie jak wydatki na marketing czy administrację, co nie jest zgodne z pojęciem kosztów produkcji. Ponadto, zobowiązanie to kwoty, które firma jest winna swoim wierzycielom, a nie odzwierciedla ono wartości zużytych materiałów. Kluczowym błędem w myśleniu jest pomylenie tych terminów, co prowadzi do niepoprawnej analizy finansowej i może skutkować błędnymi decyzjami strategicznymi. Aby skutecznie zarządzać finansami firmy, niezbędne jest zrozumienie różnic między tymi pojęciami oraz umiejętność właściwego przyporządkowania kosztów do odpowiednich kategorii w sprawozdaniach finansowych.

Pytanie 32

Rodzajem struktury rynkowej, w której występuje jedynie jeden dostawca lub producent konkretnego dobra lub usługi, mający kontrolę nad podażą i cenami, jest

A. konkurencją monopolistyczną

B. konkurencja doskonała

C. oligopolem

D. monopolem

Wybór konkurencji doskonałej jako odpowiedzi na pytanie o monopol jest nieprawidłowy, ponieważ konkurencja doskonała opisuje rynek z wieloma dostawcami, na którym żaden z producentów nie ma wpływu na ceny. W takiej strukturze rynkowej każdy uczestnik jest małym graczem, a ceny ustalane są przez rynek na podstawie równowagi między popytem a podażą. Konkurencja monopolistyczna również nie pasuje do definicji monopolu, gdyż odnosi się do rynku, gdzie wiele firm oferuje produkty różniące się w niewielkim stopniu, co pozwala im na pewną kontrolę nad cenami, ale nie na pełną monopolizację rynku. Oligopol to z kolei sytuacja, gdy kilka dużych firm dominuje w danym sektorze, co skutkuje niewielką konkurencją cenową oraz możliwością współpracy między tymi firmami w zakresie ustalania cen. W każdej z tych struktur rynkowych obecność konkurencji lub wielu graczy ogranicza możliwość jednego podmiotu na pełną kontrolę nad rynkiem. Typowe błędy w myśleniu prowadzące do błędnych wyborów odpowiedzi to mylenie wpływu liczby graczy na rynek z ich zdolnością do ustalania cen. Kluczowe jest zrozumienie, że monopol oznacza dominację jednego dostawcy, podczas gdy inne struktury rynkowe opierają się na obecności wielu podmiotów i ich interakcji na rynku.

Pytanie 33

Do kategorii spółek kapitałowych należy spółka

A. z ograniczoną odpowiedzialnością

B. jawna

C. partnerska

D. komandytowa

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, czyli ta sp. z o.o., to jedna z tych podstawowych form spółek kapitałowych w Polsce. Jak to działa? W skrócie, wspólnicy odpowiadają za długi firmy tylko do wysokości tego, co włożyli. Dzięki temu chronią swoje osobiste majątki, co moim zdaniem jest mega fajne, zwłaszcza dla małych i średnich przedsiębiorców, którzy chcą ograniczyć ryzyko. Dodatkowo, spółka z o.o. daje większą swobodę w zarządzaniu kapitałem i łatwiej przyciąga nowych inwestorów. No i warto wiedzieć, że muszą prowadzić pełną księgowość, co z jednej strony może być dość skomplikowane, ale z drugiej daje większą przejrzystość finansową. Przed założeniem takiej spółki, lepiej skonsultować się z kimś, kto się na tym zna, jak prawnik czy doradca podatkowy, bo to może pomóc dopasować wszystko do specyfiki działalności.

Pytanie 34

Na podstawie informacji zamieszczonych w ramce wskaż wskaźnik, który został zinterpretowany.

Wartość wskaźnika w roku 2013 wyniosła 0,25, a w 2014 roku 0,16, co oznacza, że jedna złotówka osiągniętego przychodu ze sprzedaży w roku 2013 generuje 25 groszy zysku netto, natomiast w 2014 roku 16 groszy zysku netto.

A. Płynności bieżącej.

B. Rotacji należności.

C. Rentowności sprzedaży.

D. Produktywności aktywów.

Wskaźnik rentowności sprzedaży jest kluczowym narzędziem analizy finansowej, które pozwala na ocenę efektywności generowania zysku w stosunku do przychodów ze sprzedaży. Obliczany jest jako stosunek zysku netto do przychodów, co oznacza, że dostarcza informacji o tym, ile zysku pozostaje po pokryciu wszystkich kosztów związanych z działalnością. Znajomość tego wskaźnika jest istotna dla zarządzających przedsiębiorstwem, gdyż pozwala na identyfikację obszarów, w których można poprawić efektywność operacyjną, na przykład poprzez optymalizację kosztów produkcji lub marketingu. W praktyce, wysoka rentowność sprzedaży może świadczyć o silnej pozycji rynkowej, efektywnym zarządzaniu kosztami oraz umiejętnym ustalaniu cen produktów. Przykładowo, przedsiębiorstwo, które uzyskuje rentowność sprzedaży na poziomie 20%, oznacza, że na każdą złotówkę przychodu przypada 20 groszy zysku netto, co jest pozytywnym sygnałem dla inwestorów i kredytodawców. W związku z tym, rentowność sprzedaży jest integralnym elementem strategii finansowej, który powinien być regularnie monitorowany w kontekście osiągania długoterminowych celów biznesowych.

Pytanie 35

W sklepie obuwniczym w ciągu miesiąca sprzedano 220 par butów damskich, 160 par męskich oraz 100 par dziecięcych. Jaką część ogólnej liczby sprzedanych par stanowią buty dziecięce?

A. 10%

B. 40%

C. 30%

D. 20%

Aby obliczyć udział butów dziecięcych w ogólnej liczbie sprzedanych par, należy zastosować wzór na procent: (liczba par butów dziecięcych / łączna liczba sprzedanych par) * 100%. W tym przypadku mamy 100 par butów dziecięcych, a łączna liczba sprzedanych par wynosi 220 + 160 + 100 = 480. Zatem udział butów dziecięcych wynosi (100 / 480) * 100% = 20%. Obliczenia tego typu są kluczowe w analizach sprzedaży, gdyż umożliwiają zrozumienie struktury sprzedaży oraz preferencji klientów. Znajomość proporcji sprzedaży różnych kategorii produktów pozwala na optymalizację stanów magazynowych oraz planowanie działań marketingowych. W praktyce, przedsiębiorstwa często wykorzystują te dane do podejmowania decyzji strategicznych, takich jak wprowadzenie nowych linii produktów czy modyfikacja cen. Ustalanie udziałów procentowych jest również zgodne z dobrą praktyką analityczną w zarządzaniu przedsiębiorstwem.

Pytanie 36

Jakie zadanie pełni Najwyższa Izba Kontroli?

A. opracowywanie planu kredytowego oraz zasad polityki pieniężno-kredytowej kraju

B. nadzór nad przestrzeganiem przez przedsiębiorstwa regulacji ustawy antymonopolowej

C. ustalanie i ściąganie podatków oraz innych należności budżetowych

D. nadzór nad działalnością gospodarczą i finansową instytucji administracji rządowej

Najwyższa Izba Kontroli (NIK) jest kluczowym organem w systemie kontroli zarządzania w Polsce, odpowiedzialnym za nadzór nad działalnością finansową i gospodarczą organów administracji rządowej. Jej głównym zadaniem jest zapewnienie zgodności działań tych organów z obowiązującymi przepisami prawa oraz efektywne gospodarowanie publicznymi środkami. Przykładem działania NIK może być przeprowadzanie audytów dotyczących wydatków budżetowych, co pozwala na identyfikację nieprawidłowości oraz rekomendowanie działań naprawczych. NIK stosuje standardy audytorskie, które są zgodne z międzynarodowymi wytycznymi, co zapewnia wiarygodność i transparentność procesów kontrolnych. Z perspektywy praktycznej, nadzór NIK wpływa na poprawę efektywności administracji publicznej, a jego raporty często stają się podstawą do reform i optymalizacji działań rządowych. Działalność NIK przyczynia się również do budowy kultury odpowiedzialności w zarządzaniu publicznymi zasobami, co jest kluczowe dla zaufania społecznego oraz stabilności finansowej kraju.

Pytanie 37

Jakie obowiązki ma Główny Urząd Statystyczny?

A. prowadzenie rejestru podatników

B. ustalanie i weryfikowanie obowiązków ubezpieczeń społecznych

C. zbieranie, gromadzenie i opracowywanie danych statystycznych

D. realizacja bankowej obsługi budżetu państwa

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na ustalanie obowiązku ubezpieczeń społecznych, prowadzenie ewidencji podatników czy bankową obsługę budżetu państwa, wynika z nieporozumienia dotyczącego roli Głównego Urzędu Statystycznego. GUS nie jest instytucją odpowiedzialną za administrację podatkową czy ubezpieczeniową, co oznacza, że jego zadania koncentrują się wyłącznie na statystyce. Stwierdzanie obowiązku ubezpieczeń społecznych należy do kompetencji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), który zajmuje się m.in. przyjmowaniem zgłoszeń do ubezpieczeń oraz ich weryfikacją. Podobnie, prowadzenie ewidencji podatników jest domeną Krajowej Administracji Skarbowej, która odpowiada za egzekwowanie przepisów podatkowych i zarządzanie danymi podatkowymi. Bankowa obsługa budżetu państwa jest zlecana Ministerstwu Finansów oraz NBP, które odpowiadają za zarządzanie środkami publicznymi. Wybory tych odpowiedzi mogą wynikać z błędnego zrozumienia funkcji poszczególnych instytucji oraz braku wiedzy na temat podziału zadań w administracji publicznej. To ważne, aby zrozumieć, że każda instytucja ma swoje określone kompetencje, a GUS pełni unikalną rolę w zakresie statystyki, co jest kluczowe dla planowania i analizy polityki społeczno-gospodarczej.

Pytanie 38

Drugi filar systemu emerytalnego jest oparty na

A. państwowym, powszechnym oraz obowiązkowym gromadzeniu funduszy przez rząd.

B. dodatkowym ubezpieczeniu w Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS).

C. prywatnym, powszechnym i obowiązkowym zgromadzaniu środków na koncie Otwartego Funduszu Emerytalnego (OFE).

D. dodatkowym ubezpieczeniu w firmie ubezpieczeniowej.

Zrozumienie struktury systemu emerytalnego jest kluczowe dla właściwego planowania finansowego na przyszłość. Wiele osób może mylnie sądzić, że drugi filar opiera się na państwowym, powszechnym i obowiązkowym gromadzeniu funduszy przez państwo. Ta koncepcja odnosi się bardziej do pierwszego filaru, którym jest system ZUS, gdzie składki są zbierane przez państwo i przeznaczane na bieżące wypłaty emerytur. Odróżnienie tych dwóch filarów jest niezbędne, ponieważ prowadzenie do pomyłek w tej dziedzinie może skutkować niedoszacowaniem przyszłych dochodów emerytalnych. Podobnie, odpowiedzi sugerujące ubezpieczenie dodatkowe w Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS) oraz w towarzystwie ubezpieczeniowym nie oddają istoty drugiego filaru. Fundusz Ubezpieczeń Społecznych zajmuje się głównie wypłatą świadczeń emerytalnych, ale nie gromadzi osobnych funduszy w taki sposób, jak OFE. W przypadku ubezpieczeń dodatkowych, są one opcjonalne i nie mają charakteru powszechnego ani obowiązkowego, co czyni je innymi instrumentami zabezpieczenia emerytalnego. Warto zwrócić uwagę, że błędne rozumienie tych pojęć może prowadzić do niepewności finansowej w okresie emerytalnym, zwłaszcza gdy osoby ubezpieczone nie są świadome różnic między różnymi typami funduszy emerytalnych i ich funkcjami.

Pytanie 39

W tabeli zamieszczone są cztery grupy czynników, stanowiących elementy analizy SWOT. Wskaż grupę, w której znajdują się czynniki wskazujące słabe strony przedsiębiorstwa.

A.	B.
− niewielka liczba firm konkurencyjnych − rozpoznawalność firmy na rynku krajowym	− wyeksploatowane maszyny produkcyjne − wysokie koszty stałe produkcji
C.	D.
− wysokie kwalifikacje kadry kierowniczej − ekologiczna technologia produkcji	− wysokie oprocentowanie kredytów bankowych − sezonowość popytu na produkty firmy

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ odnosi się do słabych stron przedsiębiorstwa, które są kluczowym elementem analizy SWOT. Słabe strony to te czynniki, które mogą negatywnie wpływać na zdolność firmy do osiągania celów i konkurowania na rynku. Przykłady, takie jak wyeksploatowane maszyny produkcyjne i wysokie koszty stałe produkcji, są istotnymi wskaźnikami, które mogą obniżać efektywność operacyjną. Zrozumienie tych słabości jest niezbędne do opracowania skutecznych strategii poprawy. Na przykład, identyfikacja wyeksploatowanych maszyn może skłonić do inwestycji w nowoczesny sprzęt, co z kolei może zwiększyć wydajność i obniżyć koszty. Analiza SWOT jest szeroko stosowana w strategii zarządzania, a jej poprawne przeprowadzenie pozwala na lepsze planowanie i podejmowanie decyzji w oparciu o rzeczywiste dane o stanie przedsiębiorstwa.

Pytanie 40

Jaką pozycję bilansową zajmuje kapitał wniesiony przez udziałowców w spółce z o.o.?

A. Kapitał zapasowy

B. Kapitał zakładowy

C. Kapitał wspólników

D. Kapitał rezerwowy

Kapitał wniesiony przez wspólników w spółce z o.o. to ten kapitał zakładowy, o którym wszyscy mówią. To suma, którą trzeba wpłacić, zanim zaczniemy działać, i jest ona gwarancją dla naszych wierzycieli. Bez kapitału zakładowego ciężko byłoby nam się rozwijać i zdobywać nowe środki. Przepisy prawa mówią, że dla spółki z o.o. minimalna kwota to 5 000 zł, więc warto to mieć na uwadze. Możemy nawet zwiększyć ten kapitał, emitując nowe udziały, co może być super przydatne, gdy planujemy jakieś nowe inwestycje. Ważne jest, żeby zrozumieć, czym różni się kapitał zakładowy od innych kapitałów, jak zapasowy czy rezerwowy, bo każdy z nich ma swoje miejsce i funkcję w finansach firmy. Kapitał zakładowy to coś, co pokazuje, jak bardzo właściciele są zaangażowani w firmę i na czym opiera się nasza stabilność finansowa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej