Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 18:55
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 19:05

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Napięcie, które jest przekazywane do różnych komponentów komputera w zasilaczu komputerowym według standardu ATX, jest obniżane z poziomu 230V, między innymi do wartości

A. 4V

B. 12V

C. 20V

D. 130V

Wysokie napięcie 130V nie jest stosowane w zasilaczach komputerowych w standardzie ATX, ponieważ znacznie przekracza bezpieczne wartości dla komponentów komputerowych. Prawidłowe napięcia, takie jak 12V, są projektowane z myślą o współpracy z podzespołami, a wartości bliskie 130V mogłyby spowodować poważne uszkodzenia. Podobnie, napięcie 20V, choć teoretycznie możliwe do wytworzenia, nie jest standardowo wykorzystywane w architekturze zasilaczy ATX. Zasadniczo, napięcia w komputerach są ściśle regulowane i standaryzowane, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność energetyczną. Napięcie 4V również nie odpowiada typowym wymaganiom zasilania komputerów; większość komponentów wymaga wyższych wartości do prawidłowej pracy. Takie nieporozumienia mogą wynikać z zamieszania z napięciami w innych zastosowaniach elektrycznych, gdzie niższe napięcia są stosowane, jednak w kontekście komputerów wartości te muszą być zgodne z normami ATX, co gwarantuje ich kompatybilność oraz bezpieczeństwo użytkowania. Ignorowanie tych standardów może prowadzić do wprowadzenia w błąd i potencjalnych problemów z niezawodnością systemu.

Pytanie 2

Podaj polecenie w systemie Linux, które umożliwia określenie aktualnego katalogu użytkownika.

A. mkdir

B. path

C. cls

D. pwd

Odpowiedzi takie jak 'cls', 'path' czy 'mkdir' są mylące i nie spełniają funkcji identyfikacji bieżącego katalogu roboczego. 'cls' to polecenie używane w systemie Windows, które służy do czyszczenia ekranu terminala, a nie do sprawdzania lokalizacji. Użytkownicy często mylą je z podobnymi poleceniami, co prowadzi do nieporozumień w kontekście systemów Unixowych, w których 'clear' pełni rolę czyszczenia ekranu. Z kolei 'path' w systemach Unixowych nie jest poleceniem, a zmienną środowiskową, która określa zestaw katalogów, w których system operacyjny przeszukuje pliki wykonywalne. Użytkownicy mogą nie zdawać sobie sprawy, że zmiana zmiennej 'PATH' nie wpływa na lokalizację w terminalu, a jedynie definiuje, które foldery są przeszukiwane przy uruchamianiu programów. Natomiast 'mkdir' to polecenie do tworzenia nowych katalogów, co jest całkowicie inną czynnością, niezwiązaną z określaniem bieżącej lokalizacji. Często użytkownicy nowi w systemach Unixowych nie rozumieją różnicy między tymi poleceniami, co prowadzi do frustracji i pomyłek w codziennej pracy z systemem. Kluczowe jest zrozumienie, które polecenia służą do jakich celów, co nie tylko zwiększa efektywność pracy, ale również minimalizuje ryzyko błędów.

Pytanie 3

Aby zweryfikować adresy MAC komputerów, które są połączone z przełącznikiem, można zastosować następujące polecenie

A. show mac address-table

B. ip http port

C. clear mac address-table

D. ip http serwer

Polecenie 'show mac address-table' jest kluczowym narzędziem w diagnostyce i zarządzaniu sieciami komputerowymi. Umożliwia administratorom sieci uzyskanie informacji o adresach MAC urządzeń podłączonych do przełącznika, co jest niezbędne do monitorowania ruchu w sieci oraz rozwiązywania problemów związanych z łącznością. W wyniku wykonania tego polecenia, administrator otrzymuje tabelę, która zawiera adresy MAC, odpowiadające im porty oraz VLAN, co pozwala na łatwe identyfikowanie lokalizacji konkretnego urządzenia w sieci. Przykładowo, w przypadku problemów z dostępnością zasobów, administrator może szybko zlokalizować urządzenie, które nie działa prawidłowo. Dobre praktyki w zarządzaniu sieciami sugerują regularne monitorowanie adresów MAC, aby zapewnić bezpieczeństwo i optymalizację wydajności sieci.

Pytanie 4

Wykorzystanie polecenia net accounts w konsoli systemu Windows, które ustawia maksymalny okres ważności hasła, wymaga zastosowania opcji

A. /FORCELOGOFF

B. /MAXPWAGE

C. /TIMES

D. /EXPIRES

Opcja /MAXPWAGE, którą wybrałeś, jest jak najbardziej na miejscu. To pozwala administratorowi ustawić, jak długo hasło użytkownika może być aktywne. W praktyce, jeżeli administrator ustawi maksymalny czas ważności hasła na przykład na 90 dni, to użytkownicy będą musieli je zmienić co 90 dni. To jest naprawdę ważne, bo regularna zmiana haseł sprawia, że system jest bardziej bezpieczny. Warto też prowadzić edukację w firmie, żeby użytkownicy wiedzieli, jak tworzyć silne hasła i chronić je przed nieuprawnionym dostępem. Ustalanie, na jak długo hasła mogą być używane, to także coś, co zaleca wiele przepisów dotyczących ochrony danych osobowych, takich jak RODO. Bezpieczeństwo danych użytkowników to dziś kluczowa sprawa.

Pytanie 5

Wykonanie polecenia tar -xf dane.tar w systemie Linux spowoduje

A. przeniesienie pliku dane.tar do katalogu /home

B. wyodrębnienie danych z archiwum o nazwie dane.tar

C. pokazanie informacji o zawartości pliku dane.tar

D. stworzenie archiwum dane.tar, które zawiera kopię katalogu /home

Polecenie 'tar -xf dane.tar' jest używane w systemie Linux do wyodrębnienia zawartości archiwum tar o nazwie 'dane.tar'. Flaga '-x' oznacza 'extract', co jest kluczowe, ponieważ informuje program tar, że zamierzamy wydobyć pliki z archiwum. Flaga '-f' wskazuje, że będziemy pracować z plikiem, a następnie podajemy nazwę pliku archiwum. Pozycjonowanie tych flag jest istotne, ponieważ tar interpretuje je w określony sposób. W praktyce, kiedy używasz tego polecenia, otrzymujesz dostęp do zawartości archiwum, która może zawierać różne pliki i katalogi, w zależności od tego, co zostało pierwotnie skompresowane. Użycie tar jest powszechne w zadaniach związanych z tworzeniem kopii zapasowych oraz przenoszeniem zbiorów danych między systemami. Dobrą praktyką jest również używanie flagi '-v', co pozwala na wyświetlenie informacji o plikach podczas ich wyodrębniania, co ułatwia monitorowanie postępu. Warto również wspomnieć, że tar jest integralną częścią wielu procesów w systemach opartych na Unixie, a znajomość jego działania jest niezbędna dla administratorów systemów.

Pytanie 6

Po przeanalizowaniu wyników testu dysku twardego, jakie czynności powinny zostać wykonane, aby zwiększyć jego wydajność?

Wolumin (C:)
Rozmiar woluminu	=	39,06 GB
Rozmiar klastra	=	4 KB
Zajęte miejsce	=	27,48 GB
Wolne miejsce	=	11,58 GB
Procent wolnego miejsca	=	29 %
Fragmentacja woluminu
Fragmentacja całkowita	=	15 %
Fragmentacja plików	=	31 %
Fragmentacja wolnego miejsca	=	0 %

A. Rozdziel dysk na różne partycje

B. Zdefragmentuj dysk

C. Usuń niepotrzebne pliki z dysku

D. Przeprowadź formatowanie dysku

Oczyszczenie dysku polega na usuwaniu zbędnych plików tymczasowych i innych niepotrzebnych danych aby zwolnić miejsce na dysku. Choć może to poprawić nieco szybkość operacyjną i jest częścią dobrych praktyk zarządzania dyskiem nie rozwiązuje problemu związanego z fragmentacją. Formatowanie dysku to czynność usuwająca wszystkie dane i przygotowująca dysk do ponownego użycia co eliminuje fragmentację ale jest drastycznym krokiem wiążącym się z utratą danych i nie jest zalecane jako rozwiązanie problemu fragmentacji. Dzielnie dysku na partycje to proces który może ułatwić organizację danych i zarządzanie nimi ale nie adresuje problemu fragmentacji na poziomie systemu plików w ramach pojedynczej partycji. Typowym błędem myślowym jest przekonanie że te działania poprawią szybkość odczytu i zapisu danych w sposób porównywalny do defragmentacji. W rzeczywistości tylko defragmentacja adresuje bezpośrednio problem rozproszenia danych co jest kluczowe dla poprawy wydajności dysku w sytuacji gdy fragmentacja plików osiąga wysoki poziom taki jak 31% jak w przedstawionym przypadku. Zrozumienie właściwego zastosowania każdej z tych operacji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami dyskowymi w środowisku IT.

Pytanie 7

Jakie urządzenie sieciowe jest niezbędne do połączenia kilku segmentów sieci lokalnej w jedną całość?

A. Serwer plików

B. Karta sieciowa

C. Modem

D. Router

Router to kluczowe urządzenie w kontekście łączenia segmentów sieci lokalnej w jedną spójną całość. Działa na poziomie trzecim modelu OSI, co oznacza, że jest odpowiedzialny za trasowanie pakietów między różnymi segmentami sieci w oparciu o adresy IP. Dzięki temu routery mogą łączyć różne sieci lokalne, umożliwiając komunikację między nimi. W praktyce oznacza to, że routery mogą łączyć sieci LAN, WAN czy też sieci bezprzewodowe. W kontekście sieci lokalnych, routery umożliwiają również dostęp do Internetu dla wszystkich podłączonych urządzeń, zarządzając ruchem wychodzącym i przychodzącym. Dodatkowo, nowoczesne routery często oferują zaawansowane funkcje, takie jak firewall, QoS (Quality of Service) czy możliwość tworzenia wirtualnych sieci prywatnych (VPN). Takie funkcje pozwalają na lepsze zabezpieczenie sieci oraz zarządzanie jej zasobami. Bez routera, segmenty sieci lokalnej byłyby izolowane od siebie, co uniemożliwiałoby efektywną wymianę danych między nimi. Dlatego właśnie router jest niezbędnym elementem w każdej większej infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 8

Jaką fizyczną topologię sieci komputerowej ilustruje ten rysunek?

A. Pierścienia

B. Siatki

C. Hierarchiczna

D. Gwiazdy

Topologia gwiazdy jest jedną z najpopularniejszych fizycznych topologii sieci komputerowych. W tej konfiguracji wszystkie urządzenia sieciowe są podłączone do centralnego punktu, którym najczęściej jest switch lub hub. Dzięki temu, jeżeli dojdzie do awarii jednego z kabli, tylko jedno urządzenie zostanie odcięte od sieci, co minimalizuje ryzyko paralizacji całej sieci. Centralny punkt pozwala także na łatwiejsze zarządzanie siecią i monitorowanie jej aktywności. W praktyce topologia gwiazdy jest szczególnie ceniona w sieciach LAN, takich jak lokalne sieci biurowe, ze względu na jej prostotę w implementacji i konserwacji oraz skalowalność. Dzięki używaniu przełączników sieciowych możliwe jest także zwiększenie efektywności poprzez segmentację ruchu sieciowego, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania infrastrukturą IT. Topologia gwiazdy wspiera również różne technologie komunikacyjne, w tym Ethernet, co czyni ją bardzo uniwersalnym rozwiązaniem w nowoczesnych środowiskach IT.

Pytanie 9

Strategia zapisywania kopii zapasowych ukazana na diagramie określana jest mianem

A. uproszczony GFS

B. wieża Hanoi

C. dziadek-ojciec-syn

D. round-robin

Strategia zapisu kopii zapasowych znana jako wieża Hanoi jest metodą stosowaną głównie w celu zapewnienia skuteczności i długowieczności danych kopii. Ta strategia opiera się na matematycznym problemie wieży Hanoi, w którym krążki są przenoszone pomiędzy trzema słupkami, przestrzegając określonych reguł. W kontekście kopii zapasowych, metoda ta polega na rotacyjnym użyciu nośników w sposób optymalizujący różnorodność danych dostępnych przy odzyskiwaniu. Korzystając z kilku zestawów nośników, jak pokazano na diagramie, dane są przechowywane w taki sposób, że nawet po dłuższym czasie możliwe jest przywrócenie stanu systemu z różnych punktów w przeszłości. Praktyczne zastosowanie tej metody jest powszechne w organizacjach, które wymagają wysokiego poziomu niezawodności i długoterminowego przechowywania danych. Poprawne użycie wieży Hanoi pozwala na ograniczenie zużycia nośników jednocześnie maksymalizując dostępność historycznych danych. Metodę tę można zastosować nie tylko do przechowywania danych, ale także do optymalizacji kosztów związanych z utrzymaniem dużych ilości danych, stanowiąc istotny element strategii IT zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 10

Gdy wykonanie polecenia ping 127.0.0.1 nie przynosi żadnej odpowiedzi, to

A. system DNS w sieci jest niedostępny lub podano błędny adres

B. komputer o adresie 127.0.0.1 z lokalnej sieci jest obecnie wyłączony

C. karta sieciowa urządzenia, z którego wysłano ping, nie działa, co oznacza błąd w konfiguracji stosu TCP/IP

D. serwer DHCP w sieci nie funkcjonuje

Rozważając pozostałe odpowiedzi, ważne jest zrozumienie ich nieprawidłowości w kontekście diagnostyki sieci. Pierwsza z opcji, sugerująca, że komputer o adresie 127.0.0.1 jest wyłączony, jest mylącą koncepcją, ponieważ adres ten zawsze odnosi się do lokalnej maszyny. Komputer nigdy nie może być wyłączony, jeśli próbujemy pingować ten adres, ponieważ odnosi się on do samego siebie. W przypadku drugiej odpowiedzi, chociaż problem rzeczywiście może dotyczyć karty sieciowej, to sugerowanie, że występuje błąd konfiguracji stosu TCP/IP, nie uwzględnia faktu, że ping na 127.0.0.1 powinien działać niezależnie od stanu konfiguracji połączeń zewnętrznych. Ostatnie dwie odpowiedzi odnoszą się do problemów z DHCP i DNS, które są nieistotne w kontekście pingowania lokalnego adresu. Serwer DHCP jest odpowiedzialny za dynamiczne przydzielanie adresów IP w sieci, a nie wpływa na lokalną komunikację, natomiast DNS obsługuje translację nazw domenowych, co również nie ma zastosowania w przypadku pingu na 127.0.0.1. Typowe błędy myślowe w tych odpowiedziach to mylenie lokalnych adresów IP z sieciowymi oraz nieprawidłowe łączenie problemów z wydajnością ogólnego połączenia z lokalną komunikacją. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla efektywnej diagnostyki sieci.

Pytanie 11

Według normy JEDEC, standardowe napięcie zasilające dla modułów pamięci RAM DDR3L o niskim napięciu wynosi

A. 1.20 V

B. 1.35 V

C. 1.65 V

D. 1.50 V

Wybór 1.20 V, 1.50 V oraz 1.65 V nie jest zgodny z rzeczywistością specyfikacji JEDEC dotyczącej pamięci DDR3L. Napięcie 1.20 V jest charakterystyczne dla pamięci DDR4, która została zaprojektowana z myślą o jeszcze niższym zużyciu energii oraz wyższej wydajności w porównaniu do DDR3L. Zastosowanie DDR4 umożliwia osiąganie większych prędkości przesyłu danych, ale wymaga także nowszych płyt głównych oraz układów scalonych. Z kolei napięcie 1.50 V jest standardem dla pamięci DDR3, która jest starszą technologią i nie jest zoptymalizowana pod kątem niskiego poboru mocy. Użycie tego napięcia w kontekście DDR3L jest błędne, ponieważ prowadziłoby do nieefektywnego działania modułów oraz zwiększonego zużycia energii, co w przypadku urządzeń mobilnych może być krytyczne. Natomiast 1.65 V to maksymalne napięcie, które może być stosowane w niektórych modułach pamięci DDR3, ale nie w kontekście DDR3L, gdzie kluczowym celem było obniżenie napięcia dla lepszego zarządzania energią. Niezrozumienie różnic między tymi specyfikacjami może prowadzić do nieodpowiedniego doboru pamięci do systemów, co z kolei może wpływać na stabilność i wydajność całej platformy komputerowej.

Pytanie 12

Magistrala PCI-Express do przesyłania danych stosuje metodę komunikacyjną

A. asynchroniczną Full duplex

B. synchroniczną Full duplex

C. synchroniczną Half duplex

D. asynchroniczną Simplex

Odpowiedź "asynchronicznej Full duplex" jest poprawna, ponieważ magistrala PCI-Express (PCIe) rzeczywiście wykorzystuje asynchroniczną metodę komunikacji, która umożliwia przesył danych w obie strony jednocześnie, co definiuje termin "Full duplex". W odróżnieniu od metod półdupleksowych, które pozwalają na przesył danych tylko w jednym kierunku na raz, PCIe zyskuje na wydajności dzięki swojej zdolności do jednoczesnej komunikacji w obu kierunkach. To oznacza, że dane mogą być przesyłane i odbierane jednocześnie, co znacząco zwiększa przepustowość całego systemu. W praktyce, PCIe jest powszechnie stosowane w nowoczesnych komputerach i serwerach, jako interfejs do podłączania kart graficznych, dysków SSD oraz innych komponentów. Dzięki temu, że PCIe może dostarczać wysoką przepustowość z niskim opóźnieniem, jest to standard, który stał się kluczowy w architekturze komputerowej. Zgodność z PCI-SIG (PCI Special Interest Group) zapewnia, że urządzenia korzystające z tej technologii są interoperacyjne, co jest istotna cecha w środowiskach rozproszonych i systemach wielokrotnych. Warto także zauważyć, że rozwój PCIe prowadzi do ciągłej ewolucji w zakresie szybkości i efektywności, co jest kluczowe w kontekście rosnących wymagań związanych z przetwarzaniem danych.

Pytanie 13

Na rysunku ukazano rezultat testu okablowania. Jakie jest znaczenie uzyskanego wyniku pomiaru?

A. Błąd zwarcia

B. Rozdzielenie pary

C. Błąd rozwarcia

D. Odwrócenie pary

Błąd zwarcia w okablowaniu oznacza, że dwie lub więcej żył kabla są ze sobą połączone, co powoduje nieprawidłowe działanie sieci. Na przedstawionym wyniku testu okablowania widzimy oznaczenie SHORT 34 co sugeruje że zwarcie występuje między żyłami numer 3 i 4. Zwarcia mogą być wynikiem uszkodzenia mechanicznego kabla nieprawidłowego montażu wtyczek lub użycia niskiej jakości komponentów. W praktyce takie zwarcie może prowadzić do całkowitego braku komunikacji w sieci lub losowych rozłączeń co znacząco wpływa na wydajność i niezawodność. Podczas instalacji okablowania sieciowego konieczne jest przeprowadzanie testów certyfikacyjnych z użyciem profesjonalnych testerów które pozwalają na wykrycie tego typu problemów. Dobre praktyki branżowe zalecają użycie kabli zgodnych z określonymi normami takimi jak ISO/IEC 11801 aby zminimalizować ryzyko wystąpienia usterek. Optymalizacja sieci wymaga regularnych inspekcji i serwisowania infrastruktury okablowania co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych anomalii i ich szybką naprawę poprawiając tym samym niezawodność i efektywność działania całego systemu.

Pytanie 14

Jak nazywa się licencja w systemie Windows Server, która pozwala użytkownikom komputerów stacjonarnych na korzystanie z usług serwera?

A. CAL

B. OEM

C. BOX

D. MOLP

Wybór innych opcji sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące systemów licencjonowania w środowisku IT. Licencja BOX, nazywana także jednostkową, jest przeważnie sprzedawana z oprogramowaniem, przeznaczona głównie dla użytkowników indywidualnych lub małych firm, nie jest jednak używana do udostępniania usług serwera. Licencja OEM (Original Equipment Manufacturer) jest przypisana do konkretnego sprzętu, co oznacza, że można ją używać tylko na zainstalowanym oryginalnym sprzęcie. Licencje te są często tańsze, ale ich przenoszenie na inne maszyny jest zabronione, co czyni je niewłaściwymi do zarządzania dostępem do serwera. MOLP (Microsoft Open License Program) to program licencyjny skierowany do dużych organizacji, umożliwiający zakup licencji w większych ilościach, ale nie odnosi się bezpośrednio do licencji dostępowych, które są kluczowe w kontekście otwierania dostępu do serwerów. Niezrozumienie różnicy między tymi typami licencji często prowadzi do błędnych decyzji zakupowych oraz naruszeń praw licencyjnych, co może skutkować dodatkowymi kosztami oraz ryzykiem prawnych konsekwencji. Dobrą praktyką jest zrozumienie struktury licencjonowania w Microsoft Windows Server oraz regularne aktualizowanie wiedzy na temat licencji, aby móc właściwie zarządzać zasobami IT w firmie.

Pytanie 15

Aby usunąć konto użytkownika student w systemie operacyjnym Ubuntu, można skorzystać z komendy

A. del user student

B. user net student /del

C. userdel student

D. net user student /del

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne z kilku powodów, które warto szczegółowo wyjaśnić. Pierwsza z nich, 'del user student', nie jest poprawnym poleceniem w żadnym systemie operacyjnym opartym na Unixie, takim jak Ubuntu. W rzeczywistości, format tego polecenia przypomina bardziej składnię języków skryptowych, ale nie ma zastosowania w kontekście zarządzania użytkownikami w systemie Linux. Warto również zauważyć, że w systemach Unix polecenia nie używają terminu 'del', co może prowadzić do nieporozumień. Kolejna odpowiedź, 'net user student /del', jest specyficzna dla systemów Windows i nie ma zastosowania w Ubuntu. W systemie Windows to polecenie działa w kontekście zarządzania użytkownikami w Active Directory lub lokalnych kontach użytkowników, jednak nie ma odpowiednika w systemie Linux. Ostatnia odpowiedź, 'user net student /del', jest niepoprawna z punktu widzenia składni oraz nie odnosi się do żadnego znanego polecenia w systemie operacyjnym Linux. Warto zwrócić uwagę na typowe błędy, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych odpowiedzi, takie jak pomieszanie składni poleceń między różnymi systemami operacyjnymi lub brak zrozumienia specyfiki poleceń do zarządzania kontami użytkowników. Aby poprawnie zarządzać użytkownikami w systemie Linux, ważne jest poznanie i zrozumienie narzędzi i poleceń przypisanych do konkretnego środowiska. Znajomość tych różnic jest kluczowa w pracy z różnymi systemami operacyjnymi oraz w kontekście zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 16

Początkowe znaki heksadecymalne adresu IPv6 przeznaczonego do link-local to

A. FE80

B. FF30

C. 2000

D. 3000

Adresy IPv6 typu link-local to coś, co musisz znać, jeśli chcesz ogarnąć temat lokalnych sieci. Służą one do komunikacji w obrębie tej samej sieci i są naprawdę kluczowe dla działania protokołu IPv6. Zaczynają się od prefiksu FE80::/10, co oznacza, że pierwsze dziesięć bitów to 1111 1110 10, a reszta dotyczy konkretnego interfejsu na urządzeniu. W praktyce, każdy interfejs, który obsługuje IPv6, dostaje swój unikalny adres link-local. Dzięki temu, urządzenia mogą się ze sobą dogadywać, nie potrzebując routera. Wiele technologii, jak autokonfiguracja adresów IPv6 (SLAAC) czy protokół Neighbor Discovery Protocol (NDP), korzysta z tych adresów, żeby wykrywać sąsiednie hosty i rozwiązywać adresy. Zrozumienie link-local jest naprawdę ważne, zwłaszcza teraz, kiedy IPv6 zaczyna być coraz bardziej powszechne w sieciach.

Pytanie 17

Technologia, która umożliwia szerokopasmowy dostęp do Internetu z różnymi prędkościami pobierania i wysyłania danych, to

A. ADSL

B. MSK

C. ISDN

D. QAM

MSK (Minimum Shift Keying) to metoda modulacji, która jest używana w telekomunikacji, ale nie jest technologią dostępu do Internetu. MSK jest stosowana do przesyłania danych w systemach radiowych i nie zapewnia szerokopasmowego dostępu do Internetu. ISDN (Integrated Services Digital Network) to system, który umożliwia przesyłanie telefonii, wideo i danych przez linie telefoniczne, ale jego prędkości są ograniczone i nie osiągają poziomu szerokopasmowego, typowego dla ADSL. ISDN jest wykorzystywany w przypadku, gdy potrzebne są jednoczesne połączenia głosowe i transmisja danych, ale jego zastosowania są coraz mniej popularne w obliczu rosnącej dostępności technologii szerokopasmowych, takich jak ADSL. QAM (Quadrature Amplitude Modulation) to technika modulacji, która może być używana w różnych technologiach komunikacyjnych, ale sama w sobie nie jest sposobem na zapewnienie dostępu do Internetu. Pomimo że QAM zapewnia efektywną transmisję danych, jej zastosowanie w kontekście dostępu do Internetu wymaga innych technologii, które mogą ją wykorzystać. Typowe błędy myślowe prowadzące do niepoprawnych wniosków obejmują mylenie technologii komunikacyjnych z technologiami dostępu do Internetu oraz niedostateczne zrozumienie różnicy między metodami modulacji a standardami szerokopasmowego przesyłania danych.

Pytanie 18

Jakie jest odpowiednik maski 255.255.252.0 w postaci prefiksu?

A. /24

B. /25

C. /23

D. /22

Odpowiednik maski 255.255.252.0 to prefiks /22, co oznacza, że pierwsze 22 bity adresów IP są używane do identyfikacji sieci, a pozostałe bity są przeznaczone dla hostów w tej sieci. Maskę sieciową można zrozumieć jako sposób na podział większej przestrzeni adresowej na mniejsze podsieci, co jest kluczowe w zarządzaniu adresowaniem IP i efektywnym wykorzystaniu dostępnych adresów. Maska 255.255.252.0 pozwala na utworzenie 4 096 adresów IP w danej podsieci (2^(32-22)), z czego 4 094 mogą być używane dla hostów, co czyni ją bardzo użyteczną w dużych sieciach. W praktyce, taka maska może być stosowana w organizacjach, które potrzebują większej liczby adresów w ramach jednej sieci, na przykład w firmach z dużymi działami IT. Standardy, takie jak RFC 4632, podkreślają znaczenie używania odpowiednich masek podsieci dla optymalizacji routingu oraz zarządzania adresami w sieci. Zrozumienie tego zagadnienia jest kluczowe dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Pytanie 19

Jaki protokół służy do przesyłania plików bez konieczności tworzenia połączenia?

A. TFTP (Trivial File Transfer Protocol)

B. HTTP (Hyper Text Transfer Protocol)

C. FTP (File Transfer Protocol)

D. DNS (Domain Name System)

Wybór FTP (File Transfer Protocol) jako odpowiedzi na to pytanie jest błędny ze względu na fundamentalne różnice w architekturze obu protokołów. FTP to protokół, który działa na zasadzie nawiązywania połączenia. Przyłącza się do serwera, co wymaga wymiany informacji kontrolnych przed rozpoczęciem przesyłania danych. Oznacza to, że FTP korzysta z dwóch portów: jednego do control, a drugiego do transferu danych, co znacznie zwiększa złożoność w porównaniu do TFTP. Ponadto, FTP wymaga uwierzytelnienia, więc nie nadaje się do zastosowań, w których szybkość jest kluczowa, a autoryzacja nie jest konieczna. DNS (Domain Name System) pełni zupełnie inną funkcję, polegającą na tłumaczeniu nazw domen na adresy IP, co jest niezwiązane z przesyłaniem plików. Z kolei HTTP (Hyper Text Transfer Protocol) jest protokołem stosowanym głównie do przesyłania stron internetowych i również wymaga nawiązania połączenia. Takie nieprecyzyjne rozumienie protokołów sieciowych często prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że TFTP jest zaprojektowany z myślą o prostocie i szybkości transferu, co czyni go idealnym do zastosowań, które nie wymagają złożonych mechanizmów. Warto zwrócić uwagę na kontekst użycia różnych protokołów, co jest istotne dla ich skutecznego zastosowania w praktyce.

Pytanie 20

Który z poniższych protokołów służy do zarządzania urządzeniami w sieciach?

A. SFTP

B. SNMP

C. SMTP

D. DNS

SMTP, SFTP i DNS to protokoły, które nie są przeznaczone do zarządzania urządzeniami sieciowymi, co może prowadzić do mylnych interpretacji ich funkcji. SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, jest protokołem służącym do przesyłania e-maili. Jego głównym celem jest umożliwienie komunikacji e-mailowej między serwerami, a nie zarządzanie urządzeniami. W przypadku SFTP, co oznacza Secure File Transfer Protocol, protokół ten jest używany do bezpiecznego przesyłania plików przez sieć, a jego zastosowanie koncentruje się na transferze danych, a nie na monitorowaniu czy zarządzaniu. Z kolei DNS, czyli Domain Name System, odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co jest kluczowe dla działania internetu, ale również nie jest związane z zarządzaniem urządzeniami sieciowymi. Typowym błędem jest mylenie roli protokołów – zrozumienie, że każdy z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie, jest kluczowe w administrowaniu i projektowaniu infrastruktury sieciowej. W praktyce, nieodpowiednie przypisanie funkcji protokołów do ich rzeczywistych zadań może prowadzić do problemów w zarządzaniu siecią, co podkreśla znaczenie dokładnej wiedzy na temat każdego z tych standardów.

Pytanie 21

Jaka jest maksymalna ilość pamięci RAM w GB, do której może uzyskać dostęp 32-bitowa wersja systemu Windows?

A. 12GB

B. 8GB

C. 2GB

D. 4GB

Wybór 2GB jako odpowiedzi opiera się na błędnym zrozumieniu architektury 32-bitowej oraz jej ograniczeń. Użytkownicy często sądzą, że 2GB to wystarczająca ilość pamięci RAM dla współczesnych aplikacji, jednak w rzeczywistości wiele z nich, w tym systemy operacyjne, wymaga więcej pamięci, aby działać płynnie. W przypadku 4GB, niektórzy mogą mylić te wartości z poszczególnymi aplikacjami czy grami, które mogą działać w 32-bitowym środowisku, ale nie potrafią wykorzystać pełnych możliwości. Odpowiedzi takie jak 8GB i 12GB z kolei wynikają z błędnych założeń co do możliwości 32-bitowych systemów. Użytkownicy mogą być przekonani, że większa ilość pamięci RAM jest zawsze lepsza, ale w rzeczywistości 32-bitowe systemy operacyjne mają fizyczne ograniczenie w dostępie do pamięci, które uniemożliwia im rozpoznawanie i wykorzystanie więcej niż 4GB. Zatem, wybierając te wartości, użytkownicy ignorują fundamentalne zasady dotyczące adresowania pamięci, które są kluczowe w architekturze komputerowej. Dlatego też ważne jest zrozumienie, na czym polegają te ograniczenia oraz ich wpływ na wydajność systemu.

Pytanie 22

Aby zwiększyć lub zmniejszyć rozmiar ikony na pulpicie, należy obracać kółkiem myszy, trzymając jednocześnie wciśnięty klawisz

A. ALT

B. TAB

C. SHIFT

D. CTRL

Przytrzymywanie klawisza CTRL podczas kręcenia kółkiem myszy jest standardowym sposobem na zmianę rozmiaru ikon na pulpicie w systemach operacyjnych Windows. Gdy użytkownik przytrzymuje klawisz CTRL, a następnie używa kółka myszy, zmienia on skalę ikon w systemie, co pozwala na ich powiększenie lub pomniejszenie. Taka funkcjonalność jest szczególnie przydatna, gdy użytkownik chce dostosować wygląd pulpitu do własnych potrzeb lub zwiększyć widoczność ikon, co może być pomocne dla osób z problemami ze wzrokiem. Zmiana rozmiaru ikon jest również zastosowaniem w kontekście organizacji przestrzeni roboczej, co jest zgodne z dobrą praktyką w zakresie ergonomii cyfrowej. Warto dodać, że możliwość ta jest częścią większego zestawu funkcji personalizacji, które można znaleźć w menu kontekstowym pulpitu, ale użycie klawisza CTRL sprawia, że ta operacja staje się bardziej intuicyjna i szybsza.

Pytanie 23

Zainstalowanie gniazda typu keyston w serwerowej szafie jest możliwe w

A. patchpanelu załadowanym

B. patchpanelu FO

C. patchpanelu niezaładowanym

D. adapterze typu mosaic

Instalacja gniazda typu keyston w patchpanelu niezaładowanym jest poprawną odpowiedzią, ponieważ takie gniazda są zaprojektowane do montażu w panelach, które nie zawierają jeszcze zainstalowanych modułów. W przypadku patchpaneli niezaładowanych, technik ma możliwość dostosowania ich do specyficznych potrzeb sieciowych, co pozwala na elastyczne zarządzanie połączeniami i ich konfigurację. W praktyce, instalacja gniazda keyston w takim panelu umożliwia szybkie wprowadzanie zmian w infrastrukturze sieciowej, co jest kluczowe w dynamicznych środowiskach, gdzie często zachodzi potrzeba modyfikacji połączeń. Ponadto, stosowanie standardów takich jak TIA/EIA 568A/B zapewnia, że instalacje są zgodne z wymaganiami branżowymi, co przekłada się na niezawodność i jakość wykonania systemu okablowania.

Pytanie 24

Na ilustracji widać zrzut ekranu ustawień strefy DMZ na routerze. Aktywacja opcji "Enable DMZ" spowoduje, że komputer z adresem IP 192.168.0.106

A. będzie zabezpieczony firewallem

B. zostanie zamaskowany w lokalnej sieci

C. straci dostęp do Internetu

D. będzie publicznie widoczny w Internecie

Włączenie opcji DMZ na routerze oznacza, że wybrany komputer z sieci lokalnej zostanie wystawiony na bezpośredni kontakt z Internetem bez ochrony standardowego firewalla. Komputer z adresem IP 192.168.0.106 będzie mógł odbierać przychodzące połączenia z sieci zewnętrznej, co jest typowym działaniem przydatnym w przypadku serwerów wymagających pełnego dostępu, takich jak serwery gier czy aplikacji webowych. W praktyce oznacza to, że ten komputer będzie pełnił rolę hosta DMZ, czyli znajdzie się w strefie buforowej pomiędzy siecią lokalną a Internetem. To rozwiązanie choć skuteczne dla specyficznych zastosowań, niesie ze sobą ryzyko, ponieważ host DMZ jest bardziej narażony na ataki. Dlatego ważne jest, aby taki komputer miał własne zabezpieczenia, takie jak odpowiednio skonfigurowany firewall oraz aktualne oprogramowanie antywirusowe i systemowe. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie i audytowanie aktywności w DMZ, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych zagrożeń i wdrożenie niezbędnych środków zapobiegawczych. Host DMZ musi być również zgodny ze standardami bezpieczeństwa, takimi jak ISO/IEC 27001 czy NIST, co zapewnia odpowiednią ochronę danych i zasobów informatycznych.

Pytanie 25

Jak nazywa się urządzenie wskazujące, które współpracuje z monitorami CRT i ma końcówkę z elementem światłoczułym, a jego dotknięcie ekranu monitora wysyła sygnał do komputera, co pozwala na określenie pozycji kursora?

A. Kula sterująca

B. Pad dotykowy

C. Pióro świetlne

D. Panel dotykowy

Ekran dotykowy to rodzaj interfejsu, który pozwala na interakcję użytkownika za pomocą dotyku, jednak nie jest to odpowiedź na postawione pytanie. Ekrany dotykowe działają na zupełnie innej zasadzie niż pióra świetlne, wykorzystując różne technologie, takie jak rezystancyjna, pojemnościowa lub optyczna, co pozwala na bezpośrednie rejestrowanie dotyku na powierzchni ekranu. W przypadku ekranów dotykowych, użytkownik może wykonać wiele gestów, takich jak przesuwanie, powiększanie czy wielodotyk, co nie jest możliwe w przypadku pióra świetlnego. Touchpad jest urządzeniem wskazującym, które jest zazwyczaj zintegrowane z laptopami, umożliwiając poruszanie kursorem za pomocą przesuwania palca po powierzchni. Jego działanie opiera się na wykrywaniu ruchu palca, co różni się od mechanizmu działania pióra świetlnego. Trackball to urządzenie wskazujące z kulą, którą użytkownik obraca, aby poruszać kursorem, również różni się od technologii pióra świetlnego. Wskazanie tych urządzeń jako poprawnych odpowiedzi odzwierciedla błędne zrozumienie ich funkcji i zastosowania. Kluczowe jest rozróżnianie technologii i ich specyficznych właściwości, co pozwala na właściwe dobieranie narzędzi do oczekiwanych zastosowań w różnych kontekstach technologicznych.

Pytanie 26

Aby zmienić istniejące konto użytkownika przy użyciu polecenia net user oraz wymusić reset hasła po kolejnej sesji logowania użytkownika, jaki parametr należy dodać do tego polecenia?

A. passwordreq

B. expirespassword

C. passwordchg

D. logonpasswordchg

Odpowiedzi wskazujące na inne parametry polecenia net user, takie jak passwordreq, passwordchg czy expirespassword, są niepoprawne w kontekście wymuszania zmiany hasła podczas następnego logowania. Parametr passwordreq służy do określenia, czy konto użytkownika wymaga hasła, co nie wpływa na sam proces wymuszania zmiany hasła. Z kolei passwordchg wskazuje na możliwość zmiany hasła przez użytkownika, ale nie wiąże się z wymuszeniem tej zmiany przy następnym logowaniu. Natomiast expirespassword, choć może sugerować, że hasło wygasa, w rzeczywistości nie zmusza użytkownika do zmiany hasła, a jedynie oznacza, że hasło wygasa po określonym czasie, co jest innym mechanizmem związanym z polityką haseł. Te pomyłki mogą wynikać z niepełnego zrozumienia roli poszczególnych parametrów oraz ich zastosowania w kontekście zarządzania kontami użytkowników. Właściwe podejście do zarządzania hasłami jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa systemów, a niewłaściwe ich zrozumienie może prowadzić do luk w zabezpieczeniach oraz zwiększenia ryzyka nieautoryzowanego dostępu do danych. Dlatego kluczowe jest, aby administracja systemów IT znała i stosowała odpowiednie komendy, które odpowiadają na konkretne potrzeby dotyczące bezpieczeństwa.

Pytanie 27

Fragment pliku httpd.conf serwera Apache przedstawia się jak na diagramie. W celu zweryfikowania prawidłowego funkcjonowania strony WWW na serwerze, należy wprowadzić w przeglądarkę

Listen 8012

Server Name localhost:8012

A. http://localhost:8080

B. http://localhost:8012

C. http://localhost

D. http://localhost:apache

Odpowiedź http://localhost:8012 jest poprawna, ponieważ w pliku konfiguracyjnym httpd.conf serwera Apache podano dyrektywę Listen 8012. Oznacza to, że serwer Apache nasłuchuje na porcie 8012. W praktyce oznacza to, że aby uzyskać dostęp do usług oferowanych przez serwer Apache na lokalnej maszynie, należy skorzystać z adresu URL, który specyfikuje ten port. Standardowo serwery HTTP działają na porcie 80, jednak w przypadku, gdy korzystamy z niestandardowego portu jak 8012, musimy go jawnie podać w adresie URL. Praktyczne zastosowanie tego typu konfiguracji jest powszechne w środowiskach deweloperskich, gdzie często konfiguruje się wiele instancji serwera do różnych zastosowań, używając różnych portów. Pamiętaj, aby upewnić się, że port nie jest blokowany przez zapory sieciowe, co mogłoby uniemożliwić dostęp do serwera. Konfiguracja serwera na nietypowych portach może również służyć celom bezpieczeństwa, utrudniając potencjalnym atakom automatyczne ich wykrycie. Zawsze warto zapewnić, że dokumentacja projektu jest aktualizowana i zawiera informacje o wykorzystywanych portach.

Pytanie 28

Zanim przystąpisz do modernizacji komputerów osobistych oraz serwerów, polegającej na dodaniu nowych modułów pamięci RAM, powinieneś zweryfikować

A. gniazdo interfejsu karty graficznej oraz moc zainstalowanego źródła zasilania

B. markę pamięci RAM oraz zewnętrzne interfejsy zamontowane na płycie głównej

C. typ pamięci RAM, maksymalną pojemność oraz ilość modułów, które obsługuje płyta główna

D. pojemność i typ interfejsu twardego dysku oraz rodzaj gniazda zainstalowanej pamięci RAM

Wybór właściwej odpowiedzi jest kluczowy, ponieważ przed modernizacją komputerów osobistych oraz serwerów ważne jest, aby upewnić się, że nowa pamięć RAM jest kompatybilna z płytą główną. Należy zwrócić uwagę na model pamięci RAM, maksymalną pojemność, jaką płyta główna może obsłużyć oraz liczbę modułów pamięci, które mogą być zainstalowane jednocześnie. Na przykład, jeśli płyta główna obsługuje maksymalnie 32 GB pamięci RAM w czterech gniazdach, a my chcemy zainstalować cztery moduły po 16 GB, to taka modyfikacja nie będzie możliwa. Niektóre płyty główne mogą również wspierać różne typy pamięci, takie jak DDR3, DDR4 lub DDR5, co dodatkowo wpływa na wybór odpowiednich modułów. Przykładowo, wprowadzając nowe moduły pamięci, które są niekompatybilne z istniejącymi, można napotkać problemy z bootowaniem systemu, błędy pamięci, a nawet uszkodzenie komponentów. Dlatego ważne jest, aby przed zakupem nowych modułów dokładnie sprawdzić specyfikacje płyty głównej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży komputerowej.

Pytanie 29

Narzędzie System Image Recovery dostępne w zaawansowanych opcjach uruchamiania systemu Windows 7 pozwala na

A. naprawę systemu za pomocą punktów przywracania

B. przywrócenie funkcjonowania systemu przy użyciu jego kopii zapasowej

C. naprawę uszkodzonych plików startowych

D. uruchomienie systemu w specjalnym trybie naprawy

Narzędzie System Image Recovery w systemie Windows 7 jest kluczowym elementem procesu przywracania systemu. Jego główną funkcją jest umożliwienie użytkownikom przywrócenia systemu operacyjnego do stanu, w którym funkcjonował on poprawnie, przy wykorzystaniu wcześniej utworzonej kopii zapasowej obrazu systemu. W praktyce oznacza to, że użytkownik może przywrócić cały system, w tym wszystkie zainstalowane aplikacje, ustawienia oraz pliki, co jest szczególnie przydatne w przypadku awarii systemu lub jego poważnych uszkodzeń. Warto zaznaczyć, że tworzenie regularnych kopii zapasowych obrazu systemu jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi i bezpieczeństwa, co pozwala na minimalizację ryzyka utraty danych. Użytkownicy powinni być świadomi, że przywracanie obrazu systemu nadpisuje aktualne dane na dysku, dlatego przed przystąpieniem do tego procesu warto zarchiwizować najnowsze pliki, aby uniknąć ich utraty.

Pytanie 30

Najczęstszą przyczyną niskiej jakości wydruku z drukarki laserowej, która objawia się widocznym rozmazywaniem tonera, jest

A. zacięcie papieru

B. zbyt niska temperatura utrwalacza

C. uszkodzenie rolek

D. zanieczyszczenie wnętrza drukarki

Zacięcie papieru w drukarce laserowej zazwyczaj objawia się fizycznym blokowaniem papieru wewnątrz urządzenia i nie wpływa bezpośrednio na jakość wydruku w kontekście rozmazywania tonera. Przyczyną zacięć może być nieprawidłowe ułożenie papieru w podajniku lub uszkodzone elementy mechaniczne. Uszkodzenie rolek drukarki wpływa na podawanie papieru ale nie jest główną przyczyną rozmazywania tonera. Rolki mają za zadanie zapewnić płynne i równomierne przechodzenie papieru przez drukarkę. W przypadku ich uszkodzenia problemy są związane głównie z przesuwaniem papieru i jego zagnieceniem. Zanieczyszczenie wnętrza drukarki może wpłynąć na jakość wydruku poprzez pozostawianie śladów zanieczyszczeń na papierze ale nie bezpośrednio poprzez rozmazywanie tonera. Toner może być nierównomiernie rozprowadzany na bębnie światłoczułym ale nie wpływa to na proces utrwalania. Typowe błędy myślowe wynikają z mylenia objawów problemów mechanicznych z objawami związanymi z procesem termicznym utrwalania tonera. Przyczyny te związane są z przeoczaniem kluczowych elementów konstrukcyjnych drukarki takich jak moduł utrwalacza którego rola w procesie druku jest kluczowa do zapewnienia trwałości i jakości wydruków. Regularne przeglądy techniczne i czyszczenie drukarki mogą pomóc w zapobieganiu problemom z jakością wydruku.

Pytanie 31

Jakie złącze jest potrzebne do podłączenia zasilania do CD-ROM?

A. Mini-Molex

B. Molex

C. 20-pinowe ATX

D. Berg

Złącze Molex jest standardowym typem złącza stosowanym w zasilaniu komponentów komputerowych, w tym napędów optycznych takich jak CD-ROM. Złącze to, najczęściej w formacie 4-pinowym, dostarcza zasilanie 5V oraz 12V, co czyni je idealnym do zasilania różnych urządzeń. W praktyce, wiele zasilaczy PC posiada złącza Molex, co umożliwia łatwe podłączenie CD-ROM-a bez konieczności stosowania dodatkowych adapterów. Złącze Molex jest szeroko stosowane w branży komputerowej, co potwierdzają standardy ATX, które określają, że tego typu złącza powinny znajdować się w każdym zasilaczu PC. Oprócz napędów optycznych, złącza Molex są często używane do zasilania dysków twardych oraz wentylatorów, co czyni je wszechstronnym rozwiązaniem w budowie komputerów. Warto pamiętać, że złącze Molex ma różne wersje, a jego zastosowanie w nowoczesnych konstrukcjach komputerowych może być ograniczone przez rosnącą popularność złączy SATA, jednak dla tradycyjnych napędów optycznych pozostaje standardem.

Pytanie 32

Jakie polecenie powinien wydać root w systemie Ubuntu Linux, aby zaktualizować wszystkie pakiety (cały system) do najnowszej wersji, łącznie z nowym jądrem?

A. apt-get upgrade

B. apt-get install nazwa_pakietu

C. apt-get dist-upgrade

D. apt-get update

Wykorzystanie polecenia 'apt-get install nazwa_pakietu' jest podejściem błędnym, ponieważ to polecenie służy do instalacji pojedynczego pakietu, a nie do aktualizacji całego systemu. Przy jego użyciu można zainstalować nową aplikację, ale nie zaktualizować już istniejących. Z kolei polecenie 'apt-get update' jest odpowiedzialne za aktualizację lokalnej bazy danych pakietów. To oznacza, że po jego wykonaniu system ma aktualne informacje o dostępnych wersjach pakietów, jednak nie prowadzi do żadnych zmian w samej instalacji oprogramowania. Analogicznie, 'apt-get upgrade' zaktualizuje jedynie istniejące pakiety do najnowszych wersji, ale nie rozwiązuje w przypadku nowych zależności, co może prowadzić do pominięcia ważnych aktualizacji, w tym aktualizacji jądra. W praktyce, polecenia te mogą wprowadzać w błąd osoby, które nie są zaznajomione z różnicami między nimi, co z kolei może prowadzić do niedostatecznego zabezpieczenia systemu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że aby przeprowadzić kompleksową aktualizację systemu oraz nowego jądra, konieczne jest użycie 'apt-get dist-upgrade', które obejmuje pełne zarządzanie pakietami i ich zależnościami.

Pytanie 33

W kontekście adresacji IPv6, użycie podwójnego dwukropka służy do

A. wielokrotnego zastąpienia dowolnych bloków jedynek

B. wielokrotnego zastąpienia dowolnych bloków zer oddzielonych blokiem jedynek

C. jednorazowego zastąpienia jednego bloku jedynek

D. jednorazowego zastąpienia jednego lub więcej kolejnych bloków składających się wyłącznie z zer

Podwójny dwukropek (::) w adresacji IPv6 jest specjalnym skrótem, który pozwala na uproszczenie i skrócenie notacji adresów zawierających sekwencje zer. Jego zastosowanie ogranicza się do jednorazowego zastępowania jednego lub więcej bloków złożonych wyłącznie z zer, co ma na celu zwiększenie czytelności adresów. Na przykład, adres IPv6 2001:0db8:0000:0000:0000:0000:0000:0001 może być zapisany jako 2001:db8::1, gdzie "::" zastępuje pięć bloków zer. Zgodnie z dokumentem RFC 5952, który opisuje najlepsze praktyki dotyczące reprezentacji adresów IPv6, stosowanie podwójnego dwukropka ma na celu uproszczenie zapisu, jednak powinno być stosowane ostrożnie, aby uniknąć niejasności. Zrozumienie tej zasady jest kluczowe dla inżynierów sieciowych, którzy pracują z IPv6, ponieważ umożliwia im efektywne zarządzanie i konfigurację adresów w skomplikowanych środowiskach sieciowych."

Pytanie 34

Długi oraz dwa krótkie dźwięki sygnałowe BIOS POST od AMI i AWARD sygnalizują problem

A. karty graficznej

B. mikroprocesora

C. karty sieciowej

D. zegara systemowego

Odpowiedzi związane z zegarem systemowym, kartą sieciową oraz mikroprocesorem są błędne, ponieważ nie odpowiadają one sygnałom generowanym przez BIOS POST w przypadku wykrycia błędów sprzętowych. Sygnały dźwiękowe są stosowane do szybkiej diagnozy problemów, a każda kombinacja dźwięków ma swoją specyfikę. Zegar systemowy ma kluczowe znaczenie dla synchronizacji całego systemu, jednak jego problemy objawiają się w inny sposób, zazwyczaj związane z niewłaściwą konfiguracją zegara lub brakiem odpowiedniego sygnału, co nie jest sygnalizowane przez dźwięki BIOS-u. Karta sieciowa, chociaż istotna w kontekście łączności, zazwyczaj nie powoduje sygnalizacji błędów na etapie POST; błędy te zazwyczaj są rozpoznawane później, po uruchomieniu systemu operacyjnego. Jeżeli chodzi o mikroprocesor, to problemy z nim mogą prowadzić do różnorodnych symptomów, ale jednego długiego i dwóch krótkich sygnałów dźwiękowych BIOS nie klasyfikuje jako błędu mikroprocesora. Zrozumienie tego, jakie komponenty są związane z danym sygnałem, jest kluczowe dla efektywnej diagnostyki i naprawy sprzętu, co jest istotne w praktyce IT.

Pytanie 35

Graficzny symbol pokazany na ilustracji oznacza

A. przełącznik

B. koncentrator

C. bramę

D. most

Przełącznik, znany również jako switch, jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej stosowanym do zarządzania ruchem danych między różnymi urządzeniami w sieci lokalnej (LAN). Jego główną funkcją jest przekazywanie pakietów danych tylko do docelowych urządzeń, co zwiększa efektywność i bezpieczeństwo sieci. Przełącznik analizuje adresy MAC urządzeń podłączonych do jego portów, co pozwala na inteligentne przesyłanie danych tylko tam, gdzie są potrzebne. Przełączniki mogą działać w różnych warstwach modelu OSI, ale najczęściej funkcjonują na warstwie drugiej. W nowoczesnych sieciach stosuje się przełączniki zarządzalne, które oferują zaawansowane funkcje, takie jak VLAN, QoS czy możliwość zdalnego konfigurowania. Dzięki temu możliwa jest bardziej precyzyjna kontrola i optymalizacja ruchu sieciowego. W praktyce przełączniki są stosowane w wielu środowiskach, od małych sieci biurowych po duże centra danych, gdzie odpowiadają za skalowalne i efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, wybór odpowiedniego przełącznika powinien uwzględniać zarówno aktualne potrzeby sieci, jak i przyszłe możliwości jej rozbudowy.

Pytanie 36

W jakich jednostkach opisuje się przesłuch zbliżny NEXT?

A. w dżulach

B. w amperach

C. w decybelach

D. w omach

Jednostki omy, ampery oraz dżule nie są właściwe do wyrażania przesłuchu zbliżnego NEXT. Omy to jednostka oporu elektrycznego, która odnosi się do tego, jak trudno jest przepuścić prąd przez materiał. W kontekście crosstalk, omy nie mają zastosowania, ponieważ nie odnoszą się bezpośrednio do zakłóceń sygnału, lecz do oporu przewodnika. Z kolei ampery to jednostka miary natężenia prądu, która reprezentuje ilość ładunku elektrycznego przepływającego przez przewodnik w jednostce czasu. Oczywiście, natężenie prądu ma znaczenie w kontekście ogólnej analizy sieci, ale nie jest miarą zakłóceń, które dotyczą interakcji pomiędzy różnymi sygnałami w przewodach. Dżule są jednostką energii, co jest całkowicie innym zagadnieniem, ponieważ koncentrują się na pracy wykonanej przez dany prąd elektryczny w określonym czasie. Pomieszanie tych pojęć prowadzi do nieprawidłowych wniosków w zakresie analizy sieci. Każda z tych jednostek pełni swoją rolę w różnych aspektach elektrotechniki, jednak nie są one odpowiednie do oceny przesłuchu zbliżnego, który wymaga innej perspektywy pomiarowej. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki zakłóceń sygnału oraz ich wpływu na funkcjonowanie systemów komunikacyjnych, aby uniknąć błędów w analizie i projektowaniu sieci.

Pytanie 37

Jakie polecenie należy wykorzystać, aby zmienić właściciela pliku w systemie Linux?

A. pwd

B. chown

C. chmod

D. ps

Polecenia 'ps', 'pwd' i 'chmod' mają zupełnie różne przeznaczenia i nie mogą być używane do zmiany właściciela pliku. 'ps' jest poleceniem służącym do wyświetlania informacji o bieżących procesach działających w systemie. Często mylone jest z administracją systemu, jednak nie ma związku z zarządzaniem plikami. 'pwd' to skrót od 'print working directory' i wyświetla bieżący katalog roboczy użytkownika, co również nie ma związku z modyfikowaniem własności plików. W kontekście uprawnień, błędne może być sądzenie, że 'chmod' może pełnić tę funkcję, ponieważ 'chmod' służy do zmiany uprawnień dostępu do plików, a nie ich właściciela. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że zmieniając uprawnienia plików, automatycznie dostosowują także ich właściciela. To błędne rozumienie prowadzi do potencjalnych luk w zabezpieczeniach oraz nieautoryzowanego dostępu do danych. Zrozumienie różnicy między tymi poleceniami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem Linux oraz zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa.

Pytanie 38

Jaki system operacyjny funkcjonuje w trybie tekstowym i umożliwia uruchomienie środowiska graficznego KDE?

A. Linux

B. DOS

C. Windows 95

D. Windows XP

Systemy Windows, jak Windows 95 czy XP, to zamknięte systemy operacyjne, które głównie działają w trybie graficznym i nie mają takiego trybu tekstowego jak Linux. Oczywiście, oba systemy mogą uruchamiać różne aplikacje, ale ich architektura i to, jak są zbudowane, są zupełnie inne niż w przypadku Linuxa. Windows 95, wydany w 1995, był jednym z pierwszych, który wprowadził graficzny interfejs użytkownika, ale nie dawał takiej swobody w obsłudze różnych środowisk graficznych, jak Linux. Windows XP to już bardziej rozwinięta wersja, ale i tak nie obsługuje trybu tekstowego tak, jakbyśmy chcieli. Trzeba też wspomnieć o DOSie, który działa w trybie tekstowym, ale nie ma opcji graficznych jak KDE. Czasami można się pomylić, myląc funkcje graficznego interfejsu z elastycznością systemu. Ważne jest, żeby zrozumieć, że Linux łączy możliwość pracy w trybie tekstowym z elastycznością w doborze środowiska graficznego, dzięki czemu jest naprawdę unikalnym narzędziem dla użytkowników oraz programistów.

Pytanie 39

Do konserwacji elementów optycznych w komputerach zaleca się zastosowanie

A. smaru

B. oleju wazelinowego

C. izopropanolu

D. żywicy

Użycie smaru do czyszczenia układów optycznych jest całkowicie niewłaściwe, ponieważ smar ma na celu redukcję tarcia w mechanizmach, a nie czyszczenie powierzchni optycznych. Wprowadzenie smaru w obszar, gdzie znajdują się soczewki, może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń, takich jak zmatowienie czy trwałe plamy, które obniżą jakość obrazu. Żywica, jako substancja, charakteryzuje się lepką konsystencją i również nie nadaje się do czyszczenia układów optycznych, ponieważ może pozostawić trudne do usunięcia resztki, które z czasem mogą przyciągać kurz i zanieczyszczenia, co pogorszy widoczność. Olej wazelinowy, podobnie jak smar, jest substancją tłuszczową, która nie tylko nie czyści, ale wręcz może powodować powstawanie zabrudzeń na soczewkach. Warto pamiętać, że czyszczenie układów optycznych wymaga precyzyjnego podejścia oraz stosowania dedykowanych środków, które nie wpłyną negatywnie na ich funkcjonowanie. W związku z tym, używanie niewłaściwych substancji czyszczących jest powszechnym błędem, który wynika z braku wiedzy o odpowiednich produktach i ich właściwościach. Zrozumienie, że czyszczenie układów optycznych wymaga specjalistycznych rozwiązań, jest kluczowe dla zachowania sprzętu komputerowego w dobrym stanie i osiągnięcia optymalnej jakości obrazu.

Pytanie 40

Jakie narzędzie w systemie Windows pozwala na kontrolowanie stanu sprzętu, aktualizowanie sterowników oraz rozwiązywanie problemów z urządzeniami?

A. devmgmt

B. perfmon

C. eventvwr

D. services

Odpowiedź "devmgmt" odnosi się do Menedżera urządzeń w systemie Windows, który jest kluczowym narzędziem dla administratorów systemów oraz użytkowników pragnących zarządzać sprzętem komputerowym. Menedżer urządzeń umożliwia sprawdzenie stanu sprzętu, w tym identyfikację i rozwiązywanie problemów z urządzeniami. W przypadku konfliktów sprzętowych użytkownik może łatwo wyłączyć lub odinstalować problematyczne sterowniki, a także zaktualizować je do najnowszej wersji, co jest istotne dla zapewnienia poprawnego działania systemu. Przykładowo, jeżeli po podłączeniu nowego urządzenia, takiego jak drukarka, występują problemy, Menedżer urządzeń umożliwi zidentyfikowanie, czy sterownik jest zainstalowany, czy wymaga aktualizacji. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania IT, regularne sprawdzanie Menedżera urządzeń pozwala na proaktywne utrzymywanie sprzętu w dobrym stanie, co jest kluczowe w kontekście minimalizacji przestojów i optymalizacji pracy systemu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej