Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 13 marca 2025 11:42
Data zakończenia: 13 marca 2025 11:58

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na koszt przeprowadzenia procesu drukowania nakładu opakowań nie wpływa

A. gramatura materiału drukarskiego

B. metoda drukowania

C. forma wykończenia

D. kolorystyka towaru

Sposób wykończenia opakowania, choć istotny z punktu widzenia estetyki i funkcjonalności produktu, nie wpływa bezpośrednio na koszt samego procesu drukowania. Koszty związane z drukowaniem opakowań są przede wszystkim determinowane przez technologię drukowania, kolorystykę oraz gramaturę podłoża drukowego. Technologia drukowania, na przykład offsetowa czy fleksograficzna, ma swoje specyficzne wymagania dotyczące sprzętu, co może wpływać na koszt jednostkowy. Kolorystyka natomiast, zwłaszcza w przypadku druku kolorowego, może wymagać użycia dodatkowych farb lub bardziej skomplikowanego procesu, co również podnosi koszty. Gramatura podłoża wpływa na zużycie materiałów oraz na parametry samego druku, co może zmieniać koszty produkcji. W kontekście praktyki branżowej, wiedza o tych zależnościach pozwala na lepsze planowanie budżetu oraz optymalizację procesów produkcyjnych, co jest kluczowe dla efektywności operacyjnej w branży opakowaniowej.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Jaką liniaturę rastra powinno się zastosować do druku wielobarwnych magazynów o najwyższych standardach jakościowych?

A. 1200 lpi

B. 60 lpi

C. 200 lpi

D. 500 lpi

Wybierając inne opcje, takie jak 60 lpi, 1200 lpi czy 500 lpi, można popełnić kilka kluczowych błędów w zrozumieniu wymagań druku wielobarwnego. Liniatura 60 lpi, choć może być wystarczająca dla prostych materiałów drukowanych, nie zapewnia odpowiedniej jakości dla profesjonalnych czasopism. Taki niski poziom liniatury skutkuje dużymi punktami rastra, które przy dużym powiększeniu stają się widoczne, co obniża estetykę druku. Z kolei 1200 lpi, mimo że wydaje się, że oferuje wyższą jakość, przekracza praktyczne możliwości większości standardowych maszyn drukarskich i materiałów, co może prowadzić do problemów z rejestracją kolorów oraz wytrzymałością druku. W przypadku 500 lpi sytuacja jest podobna; chociaż może to brzmi atrakcyjnie, w praktyce jest to zbyt dużo dla większości zastosowań i nie przekłada się na lepszą jakość wizualną, a jedynie na większe obciążenie techniczne dla maszyn i procesów druku. Aby wspierać jakość w branży graficznej, normy takie jak ISO 12647-2 wyraźnie wskazują zakresy liniatury, które są wystarczające do uzyskania najlepszych efektów wizualnych, a 200 lpi jest złotym standardem w tym zakresie.

Pytanie 4

Ile arkuszy papieru powinno się przygotować jako 2-procentowy zapas technologiczny, zakładając, że całkowity nakład wynosi 50 000 arkuszy?

A. 2 000 arkuszy

B. 200 arkuszy

C. 1 000 arkuszy

D. 100 arkuszy

Żeby obliczyć 2% naddatek technologiczny przy nakładzie 50 000 arkuszy, wystarczy użyć prostej formuły. Mnożysz całkowity nakład przez ten procent. Więc 2% z 50 000 arkuszy to 0,02 razy 50 000, co daje nam 1 000 arkuszy. Przygotowanie takiego naddatku to standard w drukarniach, bo pomaga pokryć straty w trakcie produkcji. Może zdarzyć się, że coś źle wydrukujemy albo materiał się uszkodzi, więc te dodatkowe arkusze są bardzo przydatne. Dzięki nim można też lepiej planować zapasy i unikać opóźnień w dostawach. Co więcej, można wykorzystać te ekstra arkusze na dodatkowe próby czy testy, co na pewno podnosi jakość tego, co produkujemy. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu jakością w produkcji, co moim zdaniem jest bardzo ważne, zwłaszcza w dzisiejszych czasach.

Pytanie 5

Jaki program należy wykorzystać do przeprowadzenia impozycji broszury liczącej 48 stron w formacie A5?

A. IrfanView

B. ACDSee Photo Manager

C. FastStone Image Viewer

D. PuzzleFlow Organizer

IrfanView, ACDSee Photo Manager oraz FastStone Image Viewer to programy, które głównie koncentrują się na przeglądaniu i edytowaniu zdjęć, a nie na impozycji materiałów drukowanych. Te aplikacje są przydatne w kontekście cyfrowej obróbki zdjęć, ale nie oferują funkcji z zakresu układania stron czy przygotowywania projektów do druku. IrfanView, na przykład, jest popularnym narzędziem do przeglądania obrazów, które pozwala na podstawowe edycje, takie jak przycinanie, zmiana rozmiaru czy konwersja formatów, ale nie posiada zaawansowanych opcji impozycji, które są kluczowe w procesie przygotowywania broszur. ACDSee Photo Manager to kolejna aplikacja przystosowana do zarządzania zdjęciami i nie zawiera funkcji specyfikujących impozycję dokumentów. Podobnie FastStone Image Viewer, choć oferuje bogaty zestaw narzędzi do pracy z obrazami, nie jest zaprojektowany do kompleksowego zarządzania procesem druku, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście przygotowywania broszury. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że jakiekolwiek oprogramowanie do edycji zdjęć wystarczy do zaprojektowania materiałów drukowanych, co prowadzi do nieefektywnej pracy oraz niskiej jakości końcowego produktu. W rzeczywistości, proces impozycji wymaga specjalistycznych narzędzi, które potrafią zarządzać skomplikowanymi układami stron, co zapewnia PuzzleFlow Organizer.

Pytanie 6

Aby zrealizować zlecenie klienta, konieczne jest naświetlenie 8 form drukarskich. Koszt naświetlenia jednej formy drukarskiej to 40 zł. Jaką kwotę musi uiścić klient za wszystkie naświetlone formy drukarskie?

A. 480 zł

B. 320 zł

C. 360 zł

D. 420 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 320 zł, co jest wynikiem pomnożenia liczby form drukowych przez koszt naświetlenia jednej formy. W tym przypadku mamy 8 form drukowych, każda warta 40 zł. Zatem 8 * 40 zł = 320 zł. Taka kalkulacja jest powszechnie stosowana w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów są kluczowe dla rentowności projektów. W praktyce, takie obliczenia mogą być wykorzystywane przy tworzeniu ofert dla klientów, pozwalając na jasne przedstawienie kosztów związanych z realizacją zamówienia. Ważne jest również, aby wziąć pod uwagę dodatkowe koszty, takie jak materiały czy robocizna, które mogą wpłynąć na łączny koszt projektu. Przykładem może być sytuacja, w której drukarnia oferuje zniżki przy większych zamówieniach, co również należy uwzględnić w finalnej kalkulacji.

Pytanie 7

W jaki sposób zmieni się koszt jednostkowy drukowania plakatu metodą offsetową, jeśli nakład zostanie podwojony?

A. Zminimalizuje się

B. Zwiększy się

C. Trudno to oszacować

D. Nie ulegnie zmianie

Odpowiedź, która mówi, że koszt jednostkowy rośnie przy większym nakładzie, jest trochę na bakier. W druku offsetowym mamy do czynienia z kosztami stałymi i zmiennymi. Koszty stałe, takie jak przygotowanie matryc, są jednorazowe i nic się nie zmienia przy większym nakładzie. Koszty zmienne to materiały, jak papier i tusz, które rosną z każdą nową sztuką. Jak zwiększamy nakład, koszty stałe są dzielone na większą liczbę sztuk, a to obniża koszt jednostkowy. Przykład: przy 100 sztuk koszt może wynosić 15 zł, a przy 200 sztuk spadnie do 10 zł. Niektórzy mogą myśleć o dodatkowych kosztach, jak transport, ale to zazwyczaj nie są duże kwoty w kontekście całości. Dlatego w druku offsetowym, większy nakład obniża koszt jednostkowy, co jest zgodne z tym, jak działa ta branża.

Pytanie 8

Zjawisko "paskowania druku", które pojawia się podczas drukowania w dużych formatach, można zminimalizować przez

A. zwiększenie wilgotności podłoża

B. obniżenie kontrastu druku

C. zmianę używanych farb

D. zmniejszenie szybkości drukowania

Zmniejszenie prędkości drukowania jest kluczowym aspektem w minimalizowaniu zjawiska paskowania druku w procesie drukowania wielkoformatowego. Paskowanie druku to problem, który pojawia się, gdy na wydrukowanej powierzchni występują widoczne pasy, co może negatywnie wpływać na jakość finalnego produktu. Zmniejszając prędkość drukowania, umożliwiamy głowicom drukującym bardziej precyzyjne dozowanie atramentu oraz lepsze mieszanie kolorów. Takie podejście pozwala na uzyskanie równomiernej aplikacji atramentu na podłożu, co jest istotne dla zachowania jednolitości kolorów i szczegółowości druku. W praktyce, wiele profesjonalnych drukarni zaleca dostosowanie prędkości w zależności od typu materiału oraz rodzaju wykorzystywanych farb. Dostosowanie parametrów drukowania zgodnie z zaleceniami producentów sprzętu i materiałów eksploatacyjnych, oraz przeprowadzanie regularnych testów jakości, są kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości druku. Warto również pamiętać, że w przypadku skomplikowanych grafik lub dużych powierzchni kolorowych, obniżenie prędkości to często najlepszy sposób na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia paskowania, co potwierdzają liczne badania branżowe.

Pytanie 9

Ile form wydruków trzeba przygotować do zrealizowania ulotki w formacie A4, w kolorze 2 + 2 na półformatowej maszynie arkuszowej przy użyciu technologii odwracania przez margines?

A. 3 formy

B. 4 formy

C. 2 formy

D. 8 form

Wybór niepoprawnej liczby form drukowych, jak np. 3, 4 lub 8, wynika z błędnego zrozumienia zastosowania technologii druku oraz właściwości maszyn arkuszowych. Przy założeniu druku ulotki formatu A4 w kolorystyce 2 + 2, z zastosowaniem technologii odwracania przez margines, istnieje potrzeba zrozumienia, że każda forma drukowa może obsługiwać cały arkusz, co w połączeniu z odwracaniem pozwala na wykorzystanie tego samego zestawu form do druku obu stron ulotki. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że każda strona wymaga oddzielnej formy, podczas gdy w rzeczywistości technologia druku pozwala na optymalizację produkcji, co przekłada się na niższe koszty i szybszą realizację. Inne odpowiedzi, które sugerują większą liczbę form, mogą wskazywać na niedostateczne zrozumienie procesu druku oraz zastosowanie nieefektywnych praktyk. W przemyśle drukarskim kluczowe jest, aby osoby zajmujące się przygotowaniem produkcji posiadały umiejętności analizy i optymalizacji, co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów oraz poprawę jakości finalnych produktów.

Pytanie 10

Dywiz w użyciu pełni rolę jako

A. symbol wyliczenia lub wyróżnienia

B. łącznik lub symbol przeniesienia

C. cudzysłów francuski lub kątowy

D. symbol matematyczny lub chemiczny

Dywiz, czyli znak '-', pełni rolę łącznika, który służy do połączenia wyrazów w zdaniach oraz jako znak przeniesienia w przypadku łamania wyrazów na końcu linii. W praktyce, dywiz jest wykorzystywany w takich konstrukcjach jak np. 'wieloletni-pracownik' czy 'proszę przejść do następnej-strony'. Jest on szczególnie przydatny w redakcji tekstów, gdzie istnieje potrzeba zachowania klarowności i płynności w pisaniu. Zgodnie z zasadami typografii, dywiz powinien być używany w sposób przemyślany, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić czytelność tekstu. Dobrym przykładem zastosowania dywizu jest w dokumentach technicznych, gdzie precyzyjna terminologia jest kluczowa, a połączenie wyrazów może znacząco wpłynąć na interpretację treści. Użycie dywizu w kontekście przeniesienia wyrazów jest również zgodne z normami typograficznymi, które podkreślają konieczność zachowania integralności wyrazów w tekstach drukowanych.

Pytanie 11

W procesie cyfrowego przygotowania do druku zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się w trakcie

A. przetwarzania bitmap

B. naświetlania matrycy drukarskiej

C. przygotowywania tekstów w edytorze

D. tworzenia pliku postscriptowego

Zarówno naświetlanie formy drukowej, jak i obróbka bitmap, to procesy, które są istotne w kontekście druku, ale nie dotyczą bezpośrednio definiowania zalewki dla wektorowych elementów publikacji. Naświetlanie formy drukowej polega na przenoszeniu obrazu z formatu cyfrowego na formę drukową, co jest kluczowe w procesach takich jak offset. W tym etapie formy są przygotowywane do druku, jednak nie zajmują się one szczegółowym definiowaniem zalewki, która była już ustalona w poprzednich krokach, takich jak przygotowanie pliku PostScript. Obróbka bitmap jest procesem przekształcania i edytowania obrazów rastrowych, a nie wektorowych. Przy obróbce bitmap chodzi o manipulację pikselami, co nie ma związku z wektorowym opisem elementów graficznych. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie dotyczy definiowania zalewki, ponieważ edytory tekstu skupiają się na formatujowaniu treści i układzie, a nie na szczegółach związanych z drukiem. Często błędne myślenie prowadzi do zamiany pojęć dotyczących grafiki wektorowej z bitmapową, a także do mylenia kolejności procesów w przygotowaniu do druku.

Pytanie 12

Podaj program oraz narzędzie, które mogą być wykorzystane do wstępnej analizy poprawności pliku PDF zgodnego ze standardami drukarskimi?

A. Adobe InDesign i style obwiedniowe

B. Adobe Acrobat i podgląd wyjściowy

C. Impozycjoner i kreator obrazu

D. Corel Draw i menadżer obiektów

Korzystanie z Adobe InDesign do oceny plików PDF może wydawać się intuicyjne, ale w rzeczywistości jest to narzędzie bardziej ukierunkowane na tworzenie i edycję w dokumentach o złożonej strukturze niż na wstępną ocenę plików PDF o standardzie drukarskim. W InDesign można projektować dokumenty, ale jego możliwości w zakresie oceny poprawności plików PDF są ograniczone. Style obwiedniowe, które można wykorzystywać w InDesign, są bardziej związane z estetyką dokumentu i nie dostarczają informacji o technicznych aspektach, które są kluczowe podczas oceny plików przed drukiem. Corel Draw, z kolei, również nie jest narzędziem dedykowanym do oceny plików PDF, a menadżer obiektów w tym programie służy głównie do zarządzania elementami graficznymi, co nie jest wystarczające, aby ocenić poprawność pliku. Impozycjonowanie, chociaż istotne w kontekście druku, nie odnosi się bezpośrednio do oceny plików PDF, a kreator obrazu nie jest narzędziem odpowiednim do takiej analizy. Typowe błędy przy wyborze tych narzędzi wynikają z mylnego przekonania, że programy do projektowania są wystarczające do oceny technicznej PDF-ów, co w praktyce prowadzi do pominięcia istotnych aspektów związanych z drukiem, jak np. właściwe profile kolorów czy osadzenie czcionek.

Pytanie 13

W trakcie opracowywania materiałów do druku offsetowego, overprint umożliwia

A. usunięcie czarnych kolorów

B. wycięcie tekstu z tła

C. uzyskanie czarnego nadruku na tle

D. uzyskanie białego nadruku na tle

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na wycięcie czarnych kolorów, wycięcie tekstu z tła lub uzyskanie białego nadruku na tle, opiera się na nieporozumieniu dotyczącym zasadności i technik druku offsetowego. Przede wszystkim, wycięcie czarnych kolorów nie jest praktyką stosowaną w kontekście overprintu; zamiast tego, overprint polega na nałożeniu atramentu, a nie jego eliminowaniu. Wycięcie tekstu z tła mogłoby sugerować stosowanie technik takich jak maskowanie lub wycinanie, które są zupełnie innymi procesami. Ponadto, uzyskanie białego nadruku na tle jest techniką, która w druku offsetowym jest trudna, ponieważ biały atrament na ogół nie jest stosowany w standardowych procesach, gdzie biel jest zazwyczaj przedstawiana jako kolor papieru. Użytkownicy często mylą te koncepcje, myśląc, że druk offsetowy działa na zasadzie pełnej kontroli nad wszystkimi elementami kolorystycznymi, co nie jest zgodne z rzeczywistością. W rezultacie, brak zrozumienia jak działa overprint prowadzi do niepoprawnych wniosków, które mogą wpłynąć na jakość i efektywność projektów graficznych.

Pytanie 14

Aby zamienić obraz z cienkich, przezroczystych i elastycznych oryginałów na sygnał cyfrowy, należy użyć urządzenia

A. naświetlarka bębnowa

B. naświetlarka kapstanowa

C. skaner płaski CCD

D. skaner bębnowy PMT

Skanery płaskie CCD oraz naświetlarki kapstanowe i bębnowe to inne urządzenia, które mogą być używane do różnych rzeczy związanych z obrazem, ale niekoniecznie dobrze sprawdzają się z cienkimi i przezroczystymi materiałami. Skanery płaskie CCD są bardziej przystosowane do skanowania twardszych rzeczy, jak kartki papieru czy książki, ale niestety nie oddają tak dobrze detali z przezroczystych materiałów. Ich konstrukcja po prostu nie pozwala na to, co może być problematyczne przy skanowaniu slajdów czy folii. Z kolei naświetlarki kapstanowe i bębnowe są głównie nastawione na drukowanie, więc też nie są idealne do skanowania. Naświetlarka kapstanowa działa z ruchomą taśmą, co nie jest najlepsze dla cienkich materiałów, a naświetlarka bębnowa bardziej skupia się na naświetlaniu niż na skanowaniu. W wielu przypadkach, używając ich, możemy trafić na zniekształcenia obrazu, co prowadzi do utraty jakości. Dlatego skanery bębnowe PMT to bardzo ważny wybór, jeśli chcemy uzyskać jak najlepsze efekty przy pracy z przezroczystymi materiałami.

Pytanie 15

Który element kompozycji tekstowej jest pokazany na rysunku w czerwonej ramce?

A. Pagina.

B. Kolumna.

C. Stronica.

D. Łam.

Odpowiedź "łam" jest poprawna, ponieważ odnosi się do kluczowego elementu kompozycji tekstowej w poligrafii. Łam to graficzny układ strony, na który składają się kolumny tekstu, a jego właściwe zaprojektowanie jest kluczowe dla czytelności publikacji. W przypadku wizualizacji, której dotyczą pytanie i odpowiedź, łam jest obszarem, w którym tekst jest układany w określony sposób, często z uwzględnieniem zasad typografii oraz estetyki. Przykładowo, w czasopismach i gazetach układ łamów ma za zadanie przyciągnąć uwagę czytelnika oraz umożliwić mu łatwe przyswajanie informacji. Dobrze zaprojektowany łam uwzględnia marginesy, interlinia oraz odstępy między kolumnami, co wpływa na ogólną estetykę publikacji i komfort czytania. W branży poligraficznej standardy dotyczące łamów są kluczowe do zapewnienia spójności i profesjonalizmu wydania, co jest ważne zarówno dla wydawców, jak i dla czytelników.

Pytanie 16

Najlepszym materiałem do druku wielobarwnej pocztówki jest

A. papier dwustronnie kredowany o gramaturze 135 g/m2

B. karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300-400 g/m2

C. tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2

D. papier offsetowy o gramaturze 100 g/m2

Karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300-400 g/m2 jest optymalnym podłożem do wydrukowania wielobarwnej pocztówki, ponieważ zapewnia on doskonałą jakość druku oraz odpowiednią sztywność i trwałość. Powlekanie jednostronne pozwala na uzyskanie lepszej reprodukcji kolorów i wyższej gładkości powierzchni, co jest kluczowe dla uzyskania żywych i intensywnych barw, szczególnie w przypadku druku offsetowego. Gramatura 300-400 g/m2 gwarantuje, że pocztówka będzie odpowiednio sztywna, co jest istotne podczas wysyłki i ekspozycji. W praktyce, tego typu karton jest często stosowany w branży reklamowej do produkcji wysokiej jakości materiałów promocyjnych, takich jak pocztówki, ulotki czy plakaty. Warto również zwrócić uwagę na to, że stosując karton jednostronnie powlekany, możemy zyskać większą odporność na zarysowania i wilgoć, co dodatkowo podnosi walory estetyczne i użytkowe gotowego produktu. W kontekście standardów branżowych, wybór takiego podłoża jest zgodny z najlepszymi praktykami wykorzystywanymi w poligrafii.

Pytanie 17

Którą operację cyfrowej obróbki bitmapy przedstawia ilustracja?

A. Przycinanie obrazu.

B. Wypaczanie kształtów.

C. Nakładanie gradientu.

D. Korektę kolorystyczną.

Korekta kolorystyczna to kluczowy proces w cyfrowej obróbce bitmap, który pozwala na dostosowanie i optymalizację wyglądu obrazów. Ilustracja przedstawia okno dialogowe, w którym można dostosować histogram oraz krzywe kolorów, co jest standardową metodą stosowaną w profesjonalnych programach graficznych. Przykładowo, wykorzystując narzędzia do korekty kolorystycznej, można poprawić nasycenie kolorów, osiągnąć zamierzony kontrast czy zbalansować barwy, by lepiej oddać rzeczywiste kolory obiektu. Współczesne standardy w branży graficznej, takie jak Adobe RGB czy sRGB, wymagają umiejętności korekty kolorystycznej, aby zachować spójność wizualną w różnych mediach. W praktyce, korekta kolorystyczna znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii, ale także w projektowaniu graficznym, gdzie poprawne odwzorowanie kolorów jest kluczowe dla komunikacji wizualnej.

Pytanie 18

W systemie Didota długość punktu typograficznego wynosi

A. 0,673 mm

B. 0,367 mm

C. 0,376 mm

D. 0,676 mm

Długość punktu typograficznego w systemie Didota to 0,376 mm i to jedna z tych podstawowych wartości w typografii, które warto znać. System Didota, znany też jako Didot Point, jest popularny w Europie i bardzo często wykorzystuje się go przy projektach graficznych oraz w druku. To naprawdę istotne, żeby wiedzieć, jak ten system działa, szczególnie gdy chodzi o zachowanie proporcji i jakości tekstu – zwłaszcza w druku wysokiej jakości. Jeśli bierzesz się za projektowanie książki, znajomość tej jednostki pomoże Ci w lepszym doborze wielkości czcionek i interlinii, co z kolei wpływa na czytelność oraz ogólną estetykę Twojego tekstu. W praktyce, wiele programów graficznych i edytorów tekstu korzysta z tego systemu, żeby precyzyjnie ustawiać typografię. Dlatego warto to znać, jeśli chcesz być profesjonalnym grafikiem czy typografem. No i pamiętaj, że w różnych miejscach mogą obowiązywać różne definicje punktów. Dlatego dobrze jest orientować się w standardach, jak ISO czy Adobe.

Pytanie 19

Podstawowym materiałem do wykonania cyfrowej odbitki próbnej jest

A. forma drukowa

B. plik w formacie DOC

C. diapozytyw

D. plik w formacie PDF

Odpowiedź "plik w formacie PDF" jest prawidłowa, ponieważ PDF (Portable Document Format) to standardowy format plików, który jest szeroko stosowany w branży wydruku. Pliki PDF zachowują oryginalny układ dokumentu, co oznacza, że czcionki, obrazy i inne elementy graficzne są prezentowane tak, jak zostały zaprojektowane, niezależnie od systemu operacyjnego czy oprogramowania używanego do otwarcia pliku. Ponadto, PDF jest preferowany w kontekście cyfrowych odbitek próbnych, ponieważ umożliwia również dodanie informacji o kolorach, co jest kluczowe w procesie druku. Standardy branżowe, takie jak PDF/X, definiują specyfikacje techniczne dla plików PDF, które mają być używane w druku, zapewniając, że dokumenty te są wolne od błędów i gotowe do produkcji. W praktyce, korzystając z plików PDF do wydruku, można uniknąć nieporozumień, które mogą wystąpić w przypadku innych formatów, takich jak DOC, który jest bardziej związany z edytowaniem tekstu, a nie z precyzyjnym odwzorowaniem układu graficznego. W związku z tym, dla profesjonalnych usług druku, PDF stanowi materiał wyjściowy o najwyższej jakości.

Pytanie 20

Jaką kwotę trzeba przeznaczyć na wykonanie form drukarskich koniecznych do druku ulotek w kolorystyce 4 + 1, jeśli koszt przygotowania jednej formy wynosi 30,00 zł?

A. 180,00 zł

B. 120,00 zł

C. 90,00 zł

D. 150,00 zł

Koszt przygotowania form do ulotek w kolorystyce 4 + 1 to 150,00 zł. To wynika z tego, ile form musimy mieć, żeby zrealizować taki projekt. W druku offsetowym, kolorystyka 4 + 1 to tak naprawdę cztery kolory podstawowe (CMYK) i jeden dodatkowy kolor, zazwyczaj jakiś specjalny lub lakier. Przy druku ulotek musimy mieć osobne formy dla każdego koloru, więc liczymy, że jedna forma kosztuje 30,00 zł. A skoro 4 kolory i 1 dodatkowy to razem pięć form, to 5 x 30,00 zł daje nam 150,00 zł. Takie kalkulacje są super ważne w poligrafii, bo pomagają nam w oszacowaniu kosztów produkcji, żeby projekt się opłacał. W praktyce to widać przy każdym zleceniu druku, gdzie trzeba dobrze zaplanować koszty form, żeby nie mieć niespodzianek i móc zarobić.

Pytanie 21

Proces wykonywania kolorowego wydruku przed jego finalnym drukowaniem to

A. rendering

B. kerning

C. tracking

D. proofing

Odpowiedź "proofing" jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu przygotowania próbnych odbitek przed finalnym drukiem. Proofing to kluczowy etap w branży poligraficznej, który pozwala na ocenę i kontrolę jakości kolorów oraz szczegółów projektu. Umożliwia to projektantom, klientom i drukarniom wprowadzenie niezbędnych korekt zanim rozpocznie się właściwy proces drukowania. Istnieją różne rodzaje proofingu, w tym proofing cyfrowy, który jest wykorzystywany do sprawdzenia, jak projekt będzie wyglądał po wydruku, oraz proofing offsetowy, stosowany w bardziej tradycyjnych technikach drukarskich. Praktyczne zastosowanie tego procesu pozwala na uniknięcie kosztownych błędów i zapewnia, że końcowy produkt będzie zgodny z oczekiwaniami. Dobre praktyki w proofingu obejmują korzystanie z odpowiednich profili kolorów oraz zastosowanie sprzętu kalibracyjnego, co pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej w całym procesie produkcji. Właściwe przeprowadzenie proofingu jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości druku oraz satysfakcji klienta.

Pytanie 22

Jaką ilość papieru formatu B1 o gramaturze 200 g/m² należy użyć do wydrukowania 16 000 egzemplarzy formatu B5?

A. 80 kg

B. 120 kg

C. 140 kg

D. 100 kg

Obliczanie potrzebnej ilości papieru do drukowania jest skomplikowanym procesem, który wymaga precyzyjnych danych dotyczących formatów oraz gramatury papieru. W przypadku błędnych odpowiedzi często pojawiają się nieporozumienia związane z konwersją jednostek, co prowadzi do mylnych wniosków. Na przykład, przy obliczeniach często pomija się fakt, że wymiary papieru muszą być uwzględnione zarówno w metrach kwadratowych, jak i w gramaturze. Wiele osób może pomylić totalną powierzchnię, co skutkuje błędnym oszacowaniem liczby arkuszy potrzebnych do druku. Ponadto, nie wszyscy rozumieją, jak gramatura papieru wpływa na jego wagę; 200 g/m² oznacza, że każdy metr kwadratowy waży 200 gramów, co wymaga przeliczenia na dokładny format papieru, który jest używany. Typowe błędy myślowe obejmują także zakładanie, że większa gramatura zawsze przekłada się na mniejszą ilość potrzebnego papieru, co jest nieprawdziwe. W praktyce, niezrozumienie tych zasad może prowadzić do nieprawidłowych obliczeń dotyczących kosztów materiałów, co ma bezpośredni wpływ na efektywność procesu drukowania. Dlatego istotne jest, aby przed przystąpieniem do realizacji projektu, dobrze zrozumieć wszystkie wymogi związane z wyborem papieru oraz właściwymi obliczeniami.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Podaj wymiary brutto dla listu gratulacyjnego, gdy format netto to A4, a spady wynoszą 2 mm?

A. 214 × 301 mm

B. 214 × 297 mm

C. 210 × 297 mm

D. 216 × 303 mm

Właściwy format brutto listu gratulacyjnego, gdy format A4 jest formatem netto z spadami wynoszącymi 2 mm, to 214 × 301 mm. Format A4 ma wymiary 210 × 297 mm. Aby uzyskać format brutto, należy dodać spady do wymiarów netto. Spady to dodatkowy margines, który jest dodawany do projektu w celu zapewnienia, że żadne istotne elementy graficzne nie zostaną ucięte podczas procesu cięcia. W przypadku spadów wynoszących 2 mm, należy dodać 4 mm do każdej z wymiarów (2 mm z każdej strony). Dlatego 210 mm + 4 mm = 214 mm, a 297 mm + 4 mm = 301 mm. Znajomość obliczeń związanych z formatami wykorzystywanymi w druku jest kluczowa, zwłaszcza w kontekście przygotowań do projektów graficznych, które muszą być zgodne z wymaganiami drukarni. Praktyka ta jest zgodna z branżowymi standardami, które podkreślają znaczenie spadów w projektowaniu graficznym, aby zapewnić profesjonalny wygląd finalnego produktu.

Pytanie 25

Podstawowym formatem aplikacji Adobe InDesign jest format

A. AI

B. INDD

C. DOC

D. CDR

Odpowiedź INDD jest poprawna, ponieważ jest to natywny format plików używany przez program Adobe InDesign, który jest standardowym narzędziem w branży graficznej do tworzenia i edytowania publikacji. Format INDD przechowuje wszystkie elementy projektu, w tym tekst, obrazy, style oraz układ strony, co czyni go kompleksowym rozwiązaniem do profesjonalnego składu. Przykładem zastosowania INDD może być tworzenie magazynów, broszur oraz książek, gdzie ważne jest zachowanie dokładności układu i typografii. Dzięki obsłudze wielu stron, a także zaawansowanym możliwościom typograficznym, INDD pozwala projektantom na efektywne zarządzanie dużymi projektami wydawniczymi. Warto również zauważyć, że pliki INDD mogą być łatwo eksportowane do PDF, co jest często wymagane do druku lub publikacji online, a także wspierają współpracę zespołową poprzez funkcje synchronizacji i wersjonowania dokumentów w chmurze.

Pytanie 26

Format naświetlania formy kopiowej w technologii CtF powinien mieć

A. wielkość równą formatowi określonej strony w projekcie

B. wielkość równą maksymalnemu formatowi danej naświetlarki

C. wielkość mniejszą niż format określonej strony w projekcie

D. wielkość większą niż format określonej strony w projekcie

Zdefiniowany format naświetlania formy kopiowej w technologii CtF (Computer to Film) powinien być większy od formatu zdefiniowanej strony w projekcie, aby zapewnić odpowiednią przestrzeń do naświetlenia. Taki wybór pozwala na uniknięcie problemów związanych z niedopasowaniem obrazu do formatu papieru, co jest kluczowe w procesie druku. Przy większym formacie naświetlania uzyskujemy tzw. margines bezpieczeństwa, który chroni przed ewentualnym przesunięciem materiału podczas naświetlania oraz gwarantuje, że wszystkie elementy graficzne znajdują się w obrębie obszaru roboczego. Przykładem zastosowania tej zasady jest produkcja materiałów reklamowych, gdzie drobne pomyłki w formacie mogą prowadzić do kosztownych błędów druku. Stosowanie standardów takich jak ISO 12647, które określają wymagania dla procesów drukarskich, potwierdza potrzebę posiadania odpowiednich marginesów w przygotowaniu formy. Prawidłowe zdefiniowanie formatu naświetlania jest więc kluczowe, aby zminimalizować ryzyko błędów i zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 27

Ile wizytówek o wymiarach 90 x 50 mm ze spadami 2 mm, przygotowanych do druku cyfrowego, można efektywnie umieścić na arkuszu A3?

A. 10 użytków

B. 20 użytków

C. 30 użytków

D. 40 użytków

Odpowiedź 20 użytków wizytówek jest poprawna, ponieważ uwzględnia wszystkie istotne parametry techniczne. Wizytówki o wymiarach 90 x 50 mm z dodatkowym spadem 2 mm wymagają uwzględnienia wymiarów do druku, co w tym przypadku daje 94 x 54 mm. Arkusz A3 ma wymiary 420 x 297 mm. Po obliczeniu, ile wizytówek zmieści się w pionie i poziomie, otrzymujemy: w pionie 5 wizytówek (297 mm / 54 mm) oraz w poziomie 4 wizytówki (420 mm / 94 mm). Mnożąc te wartości otrzymujemy 20 użytków. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w druku, które zakładają uwzględnienie spadów, aby uniknąć białych krawędzi po przycięciu. W praktyce, prawidłowe rozmieszczenie wizytówek na arkuszu A3 pozwala zaoszczędzić na kosztach druku, co jest kluczowe w zarządzaniu budżetem w projektach graficznych, czy reklamowych.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Jaką kwotę należy zapłacić za wydruk banera, który składa się z 2 pasów o wymiarach 300 x 150 cm każdy, jeśli cena za zadrukowanie 1 m² siatki mesh wynosi 30,00 zł?

A. 270,00 zł

B. 540,00 zł

C. 90,00 zł

D. 58,00 zł

Aby dowiedzieć się, ile kosztuje wydruk banera, najpierw trzeba obliczyć powierzchnię jednego pasa. Wymiary pasa to 300 cm na 150 cm, co razem daje 45000 cm². Jak przeliczymy to na metry kwadratowe, to wychodzi 4,5 m² (bo 1 m² to 10,000 cm²). Ponieważ mamy dwa pasy, to całkowita powierzchnia to 2 razy 4,5 m², czyli w sumie 9 m². A cena za zadrukowanie jednego metra kwadratowego siatki mesh to 30 zł, więc całkowity koszt to 9 m² razy 30 zł/m², co daje 270 zł. Tego rodzaju obliczenia są bardzo ważne w branży, bo dokładne pomiary i przeliczenia to podstawa, żeby dobrze oszacować koszty produkcji. Przy większych zamówieniach umiejętność dokładnego obliczania kosztów na podstawie powierzchni jest niezbędna, żeby uniknąć błędów i nieporozumień finansowych.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Który z formatów plików umożliwia skalowanie obiektów w logo wektorowym bez utraty jakości detali oraz bez pojawiania się pikseli?

A. JPG

B. AI

C. BMP

D. PSD

Wybór formatu JPG, PSD lub BMP do zachowywania logo wektorowego wiąże się z fundamentalnymi nieporozumieniami na temat typów plików i ich właściwości. Format JPG, będący formatem rastrowym, kompresuje obraz poprzez usuwanie części danych, co prowadzi do degradacji jakości, zwłaszcza przy dużym powiększeniu. W rezultacie detale logo mogą stać się rozmyte, a krawędzie nieostre. Z kolei PSD, chociaż jest formatem Adobe Photoshop używanym głównie do edycji grafiki rastrowej, nie jest odpowiedni do przechowywania grafik wektorowych, ponieważ skupia się na pikselach, a nie na matematycznych kształtach. BMP to inny format rastrowy, który nie kompresuje obrazu, ale również nie oferuje możliwości skalowania w sposób, który zachowywałby jakość. W przypadku pracy z logo, które ma być używane w różnych zastosowaniach wizualnych, kluczowe jest zrozumienie, że wektory są niezbędne do zachowania ostrości i detali w każdej skali. Wybór formatu pliku niewłaściwego dla danego zastosowania może prowadzić do problemów estetycznych oraz ograniczeń w profesjonalnym wykorzystaniu grafiki.

Pytanie 32

Do jakiego rodzaju druków zalicza się akcydens?

A. książkowych

B. periodycznych

C. broszurowych

D. luźnych

Wybór odpowiedzi związanych z drukami książkowymi, broszurowymi czy periodycznymi jest błędny, gdyż każda z tych kategorii odnosi się do innego typu publikacji. Druki książkowe to przeważnie kompleksowe i trwałe publikacje, które mają ustaloną strukturę i wymagają dłuższego czasu produkcji. Książki są z reguły wydawane w większych nakładach i mają zakres tematyczny, co różni je od akcydensów, które są tymczasowe i często jednorazowego użytku. Broszury, chociaż mogą być związane z akcydensami, zazwyczaj mają bardziej złożoną konstrukcję i są publikowane w większych nakładach jako materiały informacyjne lub reklamowe. Ponadto, druki periodyczne, takie jak czasopisma, są regularnie wydawane w ustalonych odstępach czasu i mają stałych redaktorów oraz autorów, co również różni je od luźnych akcydensów. Typowe błędy w myśleniu, prowadzące do wybierania niepoprawnych odpowiedzi, obejmują utożsamianie różnych form publikacji z jednym rodzajem druku, co wynika z braku zrozumienia struktury i celów poszczególnych typów materiałów drukowanych. Akcydensy powinny być traktowane jako odrębna kategoria, która w praktyce pełni unikalną rolę komunikacyjną i reklamową na rynku.

Pytanie 33

Który program jest odpowiedni do tworzenia publikacji do druku offsetowego?

A. WordPerfect

B. Adobe Reader

C. InDesign

D. Corel Designer

Program Adobe InDesign jest specjalistycznym narzędziem stworzonym do składu publikacji i projektowania graficznego, co czyni go najlepszym wyborem do przygotowania materiałów do druku offsetowego. InDesign oferuje zaawansowane opcje układu stron, co pozwala na precyzyjne dostosowanie elementów graficznych i tekstowych. Dzięki możliwości pracy z warstwami, stylami i szablonami, projektanci mogą łatwo tworzyć złożone układy, które są zgodne z wymaganiami druku. Program wspiera różne formaty plików, co jest niezbędne przy współpracy z drukarniami oferującymi druk offsetowy. Ponadto, InDesign umożliwia eksport dokumentów do formatu PDF, który jest standardem w branży, a także zapewnia pełną kontrolę nad ustawieniami kolorów, co jest kluczowe dla jakości nadruku. W praktyce, inDesign jest używany do projektowania magazynów, broszur, książek i wielu innych materiałów, co czyni go niezbędnym narzędziem dla profesjonalnych grafików i wydawców.

Pytanie 34

Ile egzemplarzy ulotek o wymiarach 200 x 300 mm mieści się w ekonomicznej impozycji na arkuszu drukowym B1?

A. 6 ulotek

B. 16 ulotek

C. 12 ulotek

D. 9 ulotek

Odpowiedź '9 ulotek' jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu impozycji na arkuszu drukowym B1, musimy uwzględnić wymiary zarówno arkusza, jak i ulotek. Arkusz B1 ma wymiary 707 x 1000 mm. Ulotka ma wymiary 200 x 300 mm. Aby określić maksymalną liczbę ulotek, które można umieścić na arkuszu, dzielimy wymiary arkusza przez wymiary ulotki. W kierunku dłuższej krawędzi (1000 mm) zmieści się 5 ulotek (1000 / 200), a w kierunku krótszej krawędzi (707 mm) zmieści się 2 ulotki (707 / 300), co daje 5 x 2 = 10 ulotek. Jednakże, biorąc pod uwagę standardowe zasady impozycji oraz optymalizację miejsca, uwzględniając marginesy i straty, ostatecznie można uzyskać 9 ulotek. Znajomość zasad impozycji jest kluczowa w procesie przygotowania do druku, co pozwala zminimalizować koszty materiałów i maksymalizować efektywność produkcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie efektywność i redukcja odpadów mają kluczowe znaczenie dla rentowności przedsięwzięcia.

Pytanie 35

W trakcie realizacji wysokiej jakości druku na podłożach powlekanych, wartość liniatury rastra na formie drukowej powinna wynosić

A. 900 lpi

B. 100 lpi

C. 600 lpi

D. 170 lpi

Wybór liniatury rastra w druku musi być starannie przemyślany, ponieważ niewłaściwie dobrana wartość może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu. Na przykład, liniatura 900 lpi jest ekstremalnie wysoka i w większości zastosowań przekracza wymogi detali, prowadząc do zjawiska zwanego moiré, które jest niepożądane w druku. Wysoka liniatura nie zawsze przekłada się na wyższą jakość, zwłaszcza na papierach powlekanych, gdzie zbyt gęsty rastr może ograniczać przepuszczalność atramentu, co z kolei prowadzi do nieestetycznych efektów. Z kolei liniatura 100 lpi, będąca zbyt niską, może skutkować utratą detali oraz niewyraźnym obrazem, szczególnie w przypadku bardziej skomplikowanych grafiki. Ostatnia z proponowanych wartości, 600 lpi, podczas gdy może być użyteczna w wyspecjalizowanych zastosowaniach, również nie jest odpowiednia dla większości standardowych prac drukarskich, gdzie 170 lpi stanowi uniwersalne rozwiązanie. Wybór niewłaściwej liniatury często wynika z nieporozumień dotyczących technologii druku oraz efektywności zastosowanych materiałów, co prowadzi do błędnych założeń o ich wydajności czy jakości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki danego projektu oraz technologii druku, aby dokonać najlepszego wyboru w kontekście uzyskania optymalnego efektu wizualnego.

Pytanie 36

W programie Adobe Photoshop do czego służy „Magiczną różdżkę”?

A. rozmywania obrazu

B. smyczenia obrazu

C. deformacji obrazu

D. wybierania obrazu

Wybór odpowiedzi dotyczących zniekształcania, smużenia czy rozmycia obrazu wskazuje na pewne nieporozumienie co do funkcji narzędzi dostępnych w programie Adobe Photoshop. Zniekształcanie obrazu odnosi się do manipulacji kształtem lub proporcjami obiektów poprzez zastosowanie narzędzi takich jak 'Przekształcanie swobodne' czy 'Zniekształcenie'. Z kolei smużenie obrazu jest techniką polegającą na rozciąganiu kolorów w celu uzyskania efektu ruchu, co może być osiągane za pomocą narzędzi takich jak 'Smużenie' czy 'Rozmycie ruchu'. Natomiast rozmycie obrazu polega na łagodzeniu ostrości za pomocą filtrów takich jak 'Rozmycie gaussowskie', które wpływa na całkowity wygląd zdjęcia poprzez spowodowanie, że szczegóły stają się mniej wyraziste. Takie techniki nie są związane z procesem zaznaczania, co jest kluczowym zastosowaniem Magicznej różdżki. Zrozumienie różnicy między tymi funkcjami jest fundamentalne dla efektywnej pracy w Photoshopie, ponieważ każde z narzędzi ma wyraźnie określoną funkcję i zastosowanie, a ich nieprawidłowe użycie może prowadzić do niezamierzonych efektów i frustracji. Dlatego ważne jest, aby podczas pracy z obrazami znać specyfikę i cel każdego narzędzia, co pozwala na optymalne wykorzystanie możliwości programu.

Pytanie 37

Jakie znaczenie ma termin adiustacja?

A. Wskazanie błędów w składzie na próbnych odbitkach

B. Złożenie użytków w formie kopiowej

C. Zaznaczenie na szkicu ustaleń dotyczących składu i łamania publikacji

D. Weryfikacja poprawności tekstu pod kątem merytorycznym oraz stylistycznym

Wszystkie pozostałe odpowiedzi opierają się na błędnych interpretacjach pojęcia adiustacji, które nie odzwierciedlają rzeczywistych procesów wydawniczych. Na przykład, zmontowanie użytków w formę kopiową sugeruje proces łączenia różnych materiałów, co jest bardziej związane z tworzeniem zbiorów dokumentów niż z konkretnymi działaniami adiustacyjnymi. Podobnie, oznaczenie błędów składu na odbitkach próbnych odnosi się do etapu korekty, który następuje po adiustacji, a nie do samego procesu przygotowywania materiału do druku. Z kolei sprawdzanie poprawności tekstu pod względem merytorycznym i stylistycznym nie jest właściwe, ponieważ dotyczy bardziej redakcji niż adiustacji. Adiustacja ma na celu organizację wizualną i strukturalną materiału, a nie ocenę jego treści. W kontekście standardów branżowych, istotne jest, aby rozumieć różnice między tymi pojęciami, gdyż każde z nich pełni inną rolę w procesie wydawniczym. Typowe błędy myślowe w tym przypadku to mylenie etapów pracy nad publikacją oraz brak umiejętności rozróżnienia między różnymi procesami, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektem wydawniczym i obniżenia jakości finalnego produktu.

Pytanie 38

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 x 330 mm można umieścić na arkuszu papieru formatu B1?

A. 8 użytków

B. 10 użytków

C. 12 użytków

D. 9 użytków

Podana odpowiedź może być efektem błędnego rozumienia podstawowych zasad rozmieszczania użytków na arkuszu. Odpowiedzi 9, 12 i 8 użytków nie uwzględniają rzeczywistej powierzchni, jaką zajmują użytki o wymiarach 190 x 330 mm na format B1. W przypadku odpowiedzi 9, można zauważyć, że użytkownicy mogą pomijać fakt, iż 5 użytków w jednym kierunku i 2 w drugim nie dają możliwości zmieszczenia dodatkowego użytku, co prowadzi do niewłaściwego podsumowania. W przypadku 12 użytków, wydaje się, że osoby odpowiadające mogą błędnie zakładać, iż można zmieścić dodatkowe użytki, nie analizując szerokości arkusza. Z kolei odpowiedź 8 użytków opiera się na zaniżeniu liczby użytków w którymś z kierunków; przykładowo, mogą występować nieprawidłowe założenia dotyczące wymagań technicznych związanych z odstępami między użytkami, co jest kluczowe w poligrafii. Często pojawiającym się błędem jest również nieprzywiązywanie wystarczającej wagi do dokładnych wymiarów arkuszy oraz przyjmowanie założeń na podstawie szacunków zamiast twardych danych. W branży poligraficznej niezwykle ważne jest, aby korzystać z dokładnych pomiarów i matematycznych obliczeń, aby uniknąć strat materiałowych oraz zminimalizować koszty produkcji.

Pytanie 39

Termin opisujący rozmieszczenie materiałów na arkuszu drukarskim w poligrafii to

A. pozycjonowanie

B. pasowanie

C. rasteryzacja

D. impozycja

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia terminologicznego, które jest powszechne w branży poligraficznej. Pozycjonowanie odnosi się do umiejscowienia elementów na stronie lub arkuszu, ale nie obejmuje całościowego planowania rozmieszczenia użytków na arkuszu drukarskim. Pasowanie to proces związany z dopasowaniem różnych elementów, na przykład kolorów w druku, ale nie odnosi się bezpośrednio do rozmieszczenia użytków. Rasteryzacja to technika konwersji obrazów wektorowych na bitmapy, co również nie ma związku z impozycją. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów z impozycją, co prowadzi do nieporozumień w zakresie procesów poligraficznych. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji projektów drukarskich. Impozycja nie tylko zwiększa efektywność produkcji, ale także wpływa na jakość i estetykę finalnego produktu, co czyni ją fundamentalnym etapem w procesie druku.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej