Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 16:46
Data zakończenia: 31 maja 2025 17:09

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kwota netto wynikająca z umowy o dzieło, wraz z przekazaniem praw autorskich, to 3 000,00 zł. Zleceniodawca nie pełni roli pracodawcy wobec wykonawcy, a także praca nie jest świadczona na rzecz pracodawcy. Jaka będzie wysokość podatku dochodowego do zapłacenia w urzędzie skarbowym, jeśli koszty uzyskania przychodu wynoszą 50%?

A. 1 230,00 zł

B. 1 500,00 zł

C. 270,00 zł

D. 540,00 zł

W przypadku podawania niewłaściwych odpowiedzi, często można zauważyć błędne zrozumienie sposobu obliczania podatku dochodowego oraz kosztów uzyskania przychodu. Na przykład, przyjęcie, że podatek wynosi 1 230,00 zł, wskazuje na brak właściwego uwzględnienia kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie z przepisami, wykonawcy mogą odliczać 50% przychodu jako koszty, co znacznie obniża podstawę opodatkowania. Z kolei odpowiedź sugerująca 540,00 zł jako kwotę podatku, również opiera się na błędnym założeniu, że cała kwota brutto jest podstawą opodatkowania, co jest niezgodne z prawem. Dodatkowo, wybór 1 500,00 zł jako podatku sugeruje pomyłkę w kalkulacjach, ponieważ nie uwzględnia stawki podatkowej, która wynosi 18%. Typowe błędy myślowe w takich sytuacjach obejmują ignorowanie przepisów dotyczących kosztów uzyskania przychodu oraz niewłaściwe stosowanie stawek podatkowych. Właściwe zrozumienie mechanizmu obliczania podatku dochodowego jest kluczowe, aby uniknąć nieprawidłowości, które mogą prowadzić do problemów z urzędami skarbowymi, w tym do dodatkowych płatności lub kar finansowych.

Pytanie 2

Norma definiuje ilość surowców potrzebnych do wyprodukowania jednej jednostki wyrobu

A. procesu

B. techniczna

C. teoretyczna

D. wydajności

Normy techniczne, procesowe i wydajnościowe, to tak naprawdę pojęcia, które sporo osób myli z normą teoretyczną, co potem prowadzi do zamieszania w planowaniu produkcji. Norma techniczna dotyczy wymagań technicznych dotyczących wyrobu, a nie tego, ile materiału trzeba do jego produkcji. To pomaga zapewnić, że wyrób jest zgodny z wymaganiami jakości i bezpieczeństwa, ale nie mówi, ile materiałów jest potrzebnych. Z kolei norma procesu to coś o organizacji różnych etapów produkcji, bardziej skupia się na efektywności działań, a mniej na ilości używanych surowców. A norma wydajności dotyczy efektywności w procesach produkcyjnych, ocenia wydajność maszyn i ludzi, ale to też nie jest bezpośrednio związane z ilością surowców. Jak się te pojęcia pomiesza, można źle zaplanować zapasy i zużywać więcej materiałów, co w efekcie podnosi koszty produkcji i obniża efektywność. Żeby dobrze zarządzać produkcją, trzeba rozumieć te różnice i umieć je stosować w praktyce.

Pytanie 3

Do transakcji finansowych w formie bezgotówkowej zalicza się

A. bankowy dowód wpłaty.

B. dowód wpłaty, kasa przyjmie.

C. dowód wypłaty, kasa wyda.

D. polecenie zapłaty.

Dowód wpłaty oraz dowód wypłaty to dokumenty, które potwierdzają dokonanie transakcji gotówkowych lub bezgotówkowych, jednak same w sobie nie są formą płatności. Dowód wpłaty zazwyczaj jest wydawany przez instytucję finansową w momencie przekazania gotówki, co oznacza, że nie odnosi się bezpośrednio do mechanizmu bezgotówkowych rozliczeń. Dowód wypłaty z kolei dotyczy sytuacji, gdy klient otrzymuje środki z konta, co również nie wpisuje się w definicję bezgotówkowych rozliczeń. Użytkownicy często mylą te dokumenty z rzeczywistymi metodami płatności, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania finansami. W kontekście zastosowań, warto zauważyć, że w nowoczesnym zarządzaniu finansami preferuje się zautomatyzowane formy płatności, takie jak polecenie zapłaty, które eliminują ryzyko błędów związanych z manualnym wprowadzaniem danych. Używanie dowodów wpłaty i wypłaty jako głównych narzędzi w procesie płatności jest nieefektywne, ponieważ nie zapewnia automatyzacji ani ścisłego harmonogramu płatności, co jest kluczowe w dynamicznym środowisku biznesowym. Zastosowanie polecenia zapłaty jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które rekomendują automatyzację procesów finansowych, co nie jest możliwe przy użyciu samych dowodów wpłat czy wypłat.

Pytanie 4

Wprowadzenie nowych produktów na świeże rynki zbytu odnosi się do strategii

A. penetracji rynku

B. rozwoju rynku

C. dywersyfikacji

D. rozwoju produktu

Rozwój produktu koncentruje się na wprowadzaniu nowych lub ulepszonych produktów na już istniejące rynki. Chociaż może wydawać się, że jest to podobne do dywersyfikacji, to jednak nie obejmuje on wprowadzania produktów na nowe rynki, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. W kontekście rozwoju rynku, strategia ta skupia się na poszerzaniu zasięgu istniejących produktów do nowych grup klientów lub regionów bez wprowadzania nowych produktów. W związku z tym, rozwój rynku nie odnosi się do wprowadzenia całkowicie nowych ofert. Penetracja rynku natomiast dotyczy strategii zwiększania udziału w istniejących rynkach poprzez agresywne działania marketingowe, obniżanie cen lub poprawę jakości usług. Tego rodzaju podejście nie koncentruje się na wprowadzaniu nowości. Typowym błędem myślowym, który może prowadzić do wyboru rozwoju produktu, jesteśmy przekonani, że tworzenie nowych produktów automatycznie wiąże się z eksploracją nowych rynków. Jednak rozwój produktu w obrębie znanego rynku nie spełnia wymagania w zakresie dywersyfikacji, która wymaga zarówno innowacji, jak i poszerzenia geograficznego oraz kategorii produktowej. Dobrym przykładem jest firma, która produkuje napoje, decydując się na wprowadzenie nowej linii napojów energetycznych zarówno w kraju, jak i na rynkach zagranicznych, co idealnie obrazuje dywersyfikację.

Pytanie 5

Zestawienie przychodów i wydatków rządu w danym roku kalendarzowym to

A. budżet rządu.

B. bilans płatniczy rządu.

C. bilans handlowy rządu.

D. dług krajowy państwa.

Budżet państwa to dokument finansowy, który zestawia dochody i wydatki państwa w danym roku kalendarzowym. Jego kluczowym celem jest zapewnienie równowagi finansowej w funkcjonowaniu jednostek sektora publicznego. Przykłady aplikacji budżetu obejmują planowanie wydatków na edukację, zdrowie czy infrastrukturę. Budżet państwa jest także narzędziem polityki fiskalnej, umożliwiającym rządowi podejmowanie decyzji mających na celu stymulację gospodarki lub przeciwdziałanie inflacji. Optymalizacja wydatków związanych z budżetem jest istotna dla finansowej stabilności kraju i pozwala na efektywne alokowanie zasobów. W praktyce oznacza to, że rząd musi podejmować decyzje dotyczące poziomu opodatkowania oraz priorytetów wydatkowych, aby zapewnić zrównoważony rozwój. W dokumentach budżetowych można znaleźć szczegółowe informacje o planowanych dochodach (np. z podatków) oraz wydatkach (np. transfery socjalne), co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu finansami publicznymi, określonymi przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy i OECD.

Pytanie 6

Zakład produkuje odlewy żeliwne różniące się wagą, stosując ten sam proces produkcji i materiały. Księgowy powinien wykonać kalkulację kosztu wytworzenia stosując metodę kalkulacji

A. prostej podziałowej.

B. współczynnikowej podziałowej.

C. doliczającej.

D. zleceniowej.

Odpowiedź "podziałowej współczynnikowej" jest jak najbardziej na miejscu. Ta metoda jest dosyć elastyczna i daje możliwość przypisywania kosztów produkcji, biorąc pod uwagę różnorodność odlewów. Kiedy firma produkuje odlewy żeliwne o różnych wagach, ale w tym samym procesie technologicznym, to właśnie ta metodologia pozwala dokładniej kalkulować koszty. Koszty ogólne są dzielone pomiędzy różne produkty na podstawie ustalonych współczynników, co naprawdę pomaga w precyzyjnym przypisaniu tych kosztów do odlewów, nawet gdy mają inne wagi. Wyobraź sobie firmę, która robi odlewy w kilku różnych wagach - każdy z nich wymaga innego wkładu materiałowego i czasu na obróbkę. Dzięki współczynnikom można obliczyć, ile kosztów przypada na każdy z tych odlewów w zależności od ich wagi, co świetnie obrazuje użycie metodologii rachunkowości zarządczej. Regularne przeglądanie tych współczynników to dobra praktyka w branży, bo pozwala upewnić się, że są zgodne z rzeczywistymi kosztami produkcji.

Pytanie 7

Podczas sporządzania umowy o pracę, które z poniższych informacji są kluczowe?

A. Numer telefonu pracownika

B. Kolor ścian w biurze

C. Adres email firmy

D. Wynagrodzenie pracownika

Wynagrodzenie pracownika jest jednym z kluczowych elementów umowy o pracę. W każdej umowie powinny być jasno określone warunki wynagrodzenia, ponieważ to właśnie one definiują podstawowe zobowiązania finansowe pracodawcy wobec pracownika. Wynagrodzenie może obejmować nie tylko podstawową pensję, ale także dodatkowe składniki, takie jak premie, dodatki czy inne formy wynagrodzenia. Praktyka pokazuje, że precyzyjne określenie wynagrodzenia jest istotne, aby uniknąć nieporozumień i potencjalnych konfliktów. Dobre praktyki branżowe zalecają również wyraźne wskazanie terminów wypłaty wynagrodzenia oraz formy jego przekazywania, czy to na konto bankowe, czy w inny sposób. Wynagrodzenie to nie tylko kwestia finansowa, ale również motywacyjna, wpływająca na zaangażowanie i satysfakcję pracownika z pracy.

Pytanie 8

Na podstawie informacji zamieszczonych w ramce wskaż wskaźnik, który został zinterpretowany.

Wartość wskaźnika w roku 2013 wyniosła 0,25, a w 2014 roku 0,16, co oznacza, że jedna złotówka osiągniętego przychodu ze sprzedaży w roku 2013 generuje 25 groszy zysku netto, natomiast w 2014 roku 16 groszy zysku netto.

A. Rentowności sprzedaży.

B. Płynności bieżącej.

C. Rotacji należności.

D. Produktywności aktywów.

Wskaźnik rentowności sprzedaży jest kluczowym narzędziem analizy finansowej, które pozwala na ocenę efektywności generowania zysku w stosunku do przychodów ze sprzedaży. Obliczany jest jako stosunek zysku netto do przychodów, co oznacza, że dostarcza informacji o tym, ile zysku pozostaje po pokryciu wszystkich kosztów związanych z działalnością. Znajomość tego wskaźnika jest istotna dla zarządzających przedsiębiorstwem, gdyż pozwala na identyfikację obszarów, w których można poprawić efektywność operacyjną, na przykład poprzez optymalizację kosztów produkcji lub marketingu. W praktyce, wysoka rentowność sprzedaży może świadczyć o silnej pozycji rynkowej, efektywnym zarządzaniu kosztami oraz umiejętnym ustalaniu cen produktów. Przykładowo, przedsiębiorstwo, które uzyskuje rentowność sprzedaży na poziomie 20%, oznacza, że na każdą złotówkę przychodu przypada 20 groszy zysku netto, co jest pozytywnym sygnałem dla inwestorów i kredytodawców. W związku z tym, rentowność sprzedaży jest integralnym elementem strategii finansowej, który powinien być regularnie monitorowany w kontekście osiągania długoterminowych celów biznesowych.

Pytanie 9

W zależności od częstości oraz czasu wykonywania, analizę dzieli się na

A. ogólną i szczegółową

B. odcinkową i kompleksową

C. ciągłą i okresową

D. funkcjonalną i decyzyjną

Analiza ogólna i szczegółowa mówi raczej o tym, jak dużo szczegółów bierzemy pod uwagę w badaniach i nie ma nic wspólnego z częstotliwością analiz. Ogólna daje nam szerokie spojrzenie na sytuację, a szczegółowa koncentruje się na konkretach danego problemu. Wybierając tę odpowiedź, można pomylić pojęcia i uznać, że częstotliwość ma coś wspólnego z poziomem detali, co może wprowadzić w błąd. Podejście funkcjonalne i decyzyjne też nie odnosi się do częstości analiz, ale bardziej do ich funkcji w podejmowaniu decyzji. Analiza funkcjonalna skupia się na określonym obszarze działalności firmy, a decyzyjna pomaga w podejmowaniu decyzji, bazując na danych. Ostatnia z odpowiedzi, odcinkowa i kompleksowa, również nie dotyczy kryteriów czasowych, tylko raczej zakresu analizy. Odcinkowe podejście to jakby analiza w wydzielonych segmentach, a kompleksowe to spojrzenie całościowe na temat. Te błędne odpowiedzi pokazują, jak ważne jest zrozumienie kontekstu w analizach i jak łatwo można się pomylić, jeśli nie rozróżniamy różnych aspektów analizy danych.

Pytanie 10

Zakład Meblarski Dom produkuje dwa typy mebli młodzieżowych w ramach dwóch odrębnych zleceń produkcyjnych. Koszty wydziałowe dzielone są proporcjonalnie do płac bezpośrednich. Zlecenia zostały zakończone w okresie sprawozdawczym. Karta kalkulacyjna zleceń przedstawia się następująco. Na podstawie tabeli kalkulacyjnej, określ metodę kalkulacji kosztów produkcji zastosowaną przez Zakład Meblarski Dom.

Lp.	Pozycje kalkulacyjne kosztów	Koszty ogółem (zł)	Koszty przypadające na:
Lp.	Pozycje kalkulacyjne kosztów	Koszty ogółem (zł)	zlecenie nr 1 - 20 szt.	zlecenie nr 2 - 15 szt.
1.	Materiały bezpośrednie	30 000,00	18 000,00	12 000,00
2.	Płace bezpośrednie	20 000,00	6 000,00	14 000,00
3.	Koszty wydziałowe	10 000,00	3 000,00	7 000,00

A. Podziałowa współczynnikowa.

B. Doliczeniowa.

C. Podziałowa prosta.

D. Wstępna.

Wybór nieprawidłowej metody kalkulacji kosztów może prowadzić do błędnych wniosków finansowych i niezrozumienia rzeczywistych kosztów produkcji. Metoda podziałowa współczynnikowa jest zbliżona do doliczeniowej, jednak w tym przypadku koszty są dzielone na podstawie ustalonego współczynnika, co nie zawsze odpowiada rzeczywistym kosztom wytworzenia. Przykładowo, jeśli pracownicy wykonują różne zadania, korzystanie z jednego współczynnika może nie odpowiadać realnym kosztom ich pracy. Kolejna nieodpowiednia odpowiedź, podziałowa prosta, zakłada równy podział kosztów pośrednich na wszystkie zlecenia, co nie uwzględnia różnorodności kosztów w zależności od specyfiki produkcji. Taki sposób kalkulacji może prowadzić do niedoszacowania kosztów zleceń, które wymagają większych nakładów na materiały czy robociznę. Z kolei metoda wstępna najczęściej stosowana jest w planowaniu budżetów, a nie w rzeczywistej kalkulacji kosztów, co czyni ją nieodpowiednią dla przedstawionego przypadku. Analizując te opcje, łatwo zauważyć, że różnice w sposobie kalkulacji mogą prowadzić do znaczących różnic w wynikach finansowych i podejmowanych decyzjach zarządzających. Dlatego tak ważne jest zastosowanie właściwej metody odpowiadającej specyfice działalności firmy.

Pytanie 11

Spółki komandytowe klasyfikowane są jako spółki

A. kapitałowe w ramach prawa handlowego

B. kapitałowe w ramach prawa cywilnego

C. osobowe w ramach prawa handlowego

D. osobowe w ramach prawa cywilnego

Spółki komandytowe są klasyfikowane jako osobowe spółki prawa handlowego, co oznacza, że ich struktura organizacyjna opiera się na osobistym zaangażowaniu wspólników. W ramach tej formy działalności gospodarczej występują dwa rodzaje wspólników: komplementariusze, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem, oraz komandytariusze, którzy odpowiadają tylko do wysokości wniesionego wkładu. Taka konstrukcja sprzyja elastyczności w zarządzaniu i umożliwia przyciąganie inwestycji, ponieważ komandytariusze mogą inwestować w spółkę z ograniczonym ryzykiem. Przykładem zastosowania spółki komandytowej może być działalność w branży inwestycyjnej, gdzie inwestorzy (komandytariusze) pragną zabezpieczyć swoje interesy, jednocześnie korzystając z doświadczenia zarządzających (komplementariuszy). Warto również zauważyć, że spółki komandytowe cieszą się popularnością wśród przedsiębiorców ze względu na korzystne regulacje podatkowe i możliwość elastycznego kształtowania umów spółkowych, co wspiera innowacyjne podejście w prowadzeniu biznesu.

Pytanie 12

Grzegorz Rak od 2020 r. prowadzi w Gdańsku jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług fryzjerskich dla mężczyzn i chłopców. Zatrudnia jednego pracownika. Do rozliczania się z podatku dochodowego wybrał kartę podatkową. Na podstawie fragmentu tabeli stawek podatku dochodowego w formie karty podatkowej, wskaż kwotę, która będzie określona w decyzji naczelnika urzędu skarbowego o wymiarze podatku.

Tabela miesięcznych stawek podatku dochodowego w formie karty podatkowej (fragment)
Zakres działalności	Oznaczenie stawek (cyfry oznaczają liczbę zatrudnionych pracowników)	W miejscowości o liczbie mieszkańców (wysokość stawek w złotych)
Zakres działalności		do 5000	powyżej 5000 do 50 000	powyżej 50 000
usługi fryzjerskie dla mężczyzn i chłopców	0	152,00	152,00	179,00
	1	331,00	389,00	439,00
	2	521,00	578,00	651,00
	3	651,00	699,00	752,00
	4	665,00	731,00	785,00
	5	835,00	913,00	1044,00

A. 389,00 zł

B. 179,00 zł

C. 152,00 zł

D. 439,00 zł

Poprawna odpowiedź wynika z analizy specyfiki działalności Grzegorza Raka oraz obowiązujących stawek podatku dochodowego w formie karty podatkowej. Osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług fryzjerskich są zobowiązane do stosowania stawek określonych w tabeli kart podatkowych, która uwzględnia różne czynniki, takie jak lokalizacja oraz liczba zatrudnionych pracowników. W przypadku Gdańska, miasta z populacją przekraczającą 50 000 mieszkańców, stawka miesięczna wynosi 439,00 zł, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. Wybór karty podatkowej jako formy rozliczenia jest korzystny dla przedsiębiorców, którzy preferują prostotę i stabilność w zarządzaniu swoimi obowiązkami podatkowymi. Przykładowo, przedsiębiorcy korzystający z karty podatkowej nie muszą prowadzić skomplikowanej księgowości, co znacząco zmniejsza ich obciążenie administracyjne, a także pozwala na lepsze planowanie finansowe. Zrozumienie i prawidłowe stosowanie przepisów dotyczących podatków jest kluczowe dla każdego przedsiębiorcy, aby uniknąć nieporozumień oraz problemów z organami skarbowymi.

Pytanie 13

Pierwszym krokiem w procesie planowania jest

A. ocena swoich zasobów i umiejętności

B. rozpoznanie problemów

C. analiza środowiska konkurencyjnego

D. określenie celów firmy

Ustalenie celów przedsiębiorstwa jest kluczowym pierwszym krokiem w procesie planowania strategicznego. Cele powinny być zgodne z misją organizacji oraz jej wizją na przyszłość. Poprzez ustalanie celów możliwe jest wyznaczenie konkretnych kierunków działania oraz mierników sukcesu. Przykładem może być przedsiębiorstwo, które planuje zwiększenie swojej obecności na rynku o 20% w ciągu najbliższych trzech lat. Taki cel wymaga zidentyfikowania odpowiednich strategii, takich jak rozwój produktów, ekspansja geograficzna czy poprawa jakości usług. W praktyce, efektywne ustalanie celów opiera się na metodologii SMART, która zakłada, że cele powinny być: konkretne (Specific), mierzalne (Measurable), osiągalne (Achievable), realistyczne (Relevant) oraz określone w czasie (Time-bound). Właściwie zdefiniowane cele pozwalają nie tylko na skuteczne planowanie, ale także na motywowanie zespołu oraz monitorowanie postępów. Przykłady standardów, które wspierają ustalanie celów, obejmują normy ISO 9001 dotyczące zarządzania jakością, gdzie jasno określone cele są fundamentem ciągłego doskonalenia procesów.

Pytanie 14

Wartość podnosząca jest stosowana w trakcie obliczania amortyzacji

A. naturalnej

B. degresywnej

C. progresywnej

D. jednorazowej

Wybór odpowiedzi "degresywnej" jest słuszny, ponieważ współczynnik podwyższający jest kluczowym elementem w metodzie amortyzacji degresywnej. Ta metoda zakłada, że wartość środka trwałego maleje w szybszym tempie w pierwszych latach jego użytkowania, co odzwierciedla rzeczywiste zużycie i wartość rynkową. W tym kontekście współczynnik podwyższający można zastosować, aby zwiększyć wysokość odpisów amortyzacyjnych w początkowych latach eksploatacji, co jest korzystne z perspektywy zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Na przykład, jeśli firma nabywa maszynę wartą 100 000 zł, przy zastosowaniu metody degresywnej i współczynnika podwyższającego, pierwsze odpisy mogą wynosić 30% wartości początkowej, co pozwala na szybsze odzyskanie kosztów inwestycji. Ta metoda jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) oraz Ustawą o Rachunkowości, które promują realistyczne podejście do amortyzacji, odzwierciedlające zużycie aktywów w czasie.

Pytanie 15

Średnia sprzedaż towarów na dzień wynosi 300 sztuk, a dostawy realizowane są co 15 dni. Aby zapewnić ciągłość sprzedaży pomiędzy dostawami, jaki powinien być minimalny zapas towarów w magazynie?

A. 200 szt.

B. 4 500 szt.

C. 5 000 szt.

D. 300 szt.

Aby obliczyć potrzebny zapas towarów w magazynie, warto najpierw określić, ile sztuk towarów sprzedaje się średnio w okresie między dostawami. W tym przypadku przeciętna dzienna sprzedaż wynosi 300 sztuk, a dostawy następują co 15 dni. Dlatego, aby zabezpieczyć sprzedaż przez cały czas oczekiwania na nową dostawę, musimy pomnożyć dzienną sprzedaż przez liczbę dni między dostawami: 300 szt. x 15 dni = 4500 sztuk. W praktyce oznacza to, że firma powinna utrzymywać zapas na poziomie 4500 sztuk, aby nie przerwać ciągłości sprzedaży. Zbyt niski zapas może prowadzić do braków towarowych, co negatywnie wpłynie na satysfakcję klientów oraz reputację firmy. Standardy zarządzania zapasami, takie jak Just-in-Time (JIT), sugerują utrzymanie minimalnych zapasów, jednak w tym przypadku, ze względu na charakter sprzedaży, warto stosować wyższy poziom zapasów, aby uniknąć problemów operacyjnych.

Pytanie 16

Czterech absolwentów Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej postanowiło utworzyć firmę w celu wykonywania wolnego zawodu. Zawarli oni umowę spółki

A. akcyjną

B. z ograniczoną odpowiedzialnością

C. partnerską

D. komandytowo-akcyjną

Odpowiedź 'partnerską' jest jak najbardziej na miejscu. Spółka partnerska to świetna opcja dla ludzi pracujących w takich zawodach jak architektura czy prawo. Wspólnicy są odpowiedzialni za długi firmy, ale mają ograniczoną odpowiedzialność – to znaczy, że nie muszą się martwić o to, że stracą cały swój majątek osobisty. To bardzo ważne dla profesjonalistów, którzy chcą razem działać, dzielić się wiedzą i potrafić lepiej organizować swoje projekty. Każdy z partnerów może wnieść coś od siebie, co naprawdę może pomóc w budowaniu sukcesu firmy. Warto też zauważyć, że taka spółka musi być zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym, co dodaje jej formalności. Moim zdaniem, to rozwiązanie pozwala na większą elastyczność w pracy i decyzjach, co jest kluczowe, gdy rynek się zmienia.

Pytanie 17

Do zadań zarządu przedsiębiorstwa z ograniczoną odpowiedzialnością należy

A. analiza sprawozdań finansowych spółki

B. sprawowanie ciągłego nadzoru nad działalnością spółki

C. zarządzanie sprawami spółki oraz jej reprezentowanie na zewnątrz

D. udzielanie absolutorium członkom organów spółki

Wskazanie na udzielanie absolutorium członkom organów spółki jako kompetencję zarządu jest błędne, ponieważ to zadanie należy do zgromadzenia wspólników, które ocenia działalność zarządu. Udzielanie absolutorium jest kluczowym elementem nadzoru nad zarządem, ale nie mieści się w ramach jego kompetencji. Również sprawowanie stałego nadzoru nad działalnością spółki nie jest rolą zarządu, lecz organu nadzorczego, takiego jak rada nadzorcza, która kontroluje i ocenia działania zarządu oraz zapewnia, że spółka działa w interesie wspólników. Badanie sprawozdań finansowych spółki to zadanie, które wykonuje biegły rewident lub rada nadzorcza, a nie zarząd. Zarząd może jednak przygotowywać te sprawozdania, ale ich weryfikacja leży w gestii niezależnych organów. Typowym błędem myślowym w odpowiedziach na takie pytania jest mylenie ról poszczególnych organów spółki oraz nieznajomość ich kompetencji, co może prowadzić do nieporozumień oraz nieefektywnego zarządzania. Zrozumienie struktury i funkcji organów spółki jest kluczowe dla skutecznego zarządzania oraz podejmowania właściwych decyzji w kontekście obowiązków prawnych i organizacyjnych.

Pytanie 18

Na czym polega dekretacja dowodu księgowego?

A. weryfikacji pod względem formalnym i rachunkowym

B. analizie pod kątem merytorycznym

C. określeniu metody jego zaksięgowania

D. wprowadzeniu numeru identyfikacyjnego

Wskazanie sposobu księgowania jest kluczowym aspektem dekretacji dowodu księgowego, a więc odpowiedzi, które proponują inne podejścia, są mylnie zrozumiane. Wpisanie numeru identyfikacyjnego dowodu księgowego nie jest wystarczające do jego dekretacji; numer ten jedynie umożliwia identyfikację dokumentu i nie wpływa na sposób księgowania. Również proste sprawdzenie pod względem formalnym i rachunkowym, choć istotne w procesie weryfikacji dowodu księgowego, nie odnosi się bezpośrednio do samego procesu dekretacji. Nie chodzi jedynie o potwierdzenie poprawności dokumentu, ale o przypisanie do niego odpowiednich kont księgowych, co jest całkowicie odrębnym zadaniem. Analogicznie, sprawdzenie merytoryczne nie wystarcza, ponieważ nawet jeśli dokument jest prawidłowy z perspektywy merytorycznej, kluczowe jest, aby zrozumieć, w jaki sposób należy go księgować w kontekście całego systemu rachunkowości. Często osoby uczące się zagadnień księgowych koncentrują się na formalnościach zamiast na praktycznych aspektach pozwalających na prawidłowe prowadzenie ewidencji księgowej. Zrozumienie tego procesu jest podstawą dla efektywnej pracy w obszarze księgowości i rachunkowości.

Pytanie 19

Osoba straciła przytomność, jednak oddycha, Jakie będą pierwsze kroki udzielania pomocy przedmedycznej?

A. w ułożeniu poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej

B. w wezwaniu pogotowia

C. w podaniu poszkodowanemu szklanki zimnej wody

D. w rozpoczęciu resuscytacji

Ułożenie kogoś w pozycji bocznej ustalonej to mega ważna sprawa w pierwszej pomocy, zwłaszcza, gdy poszkodowany stracił przytomność, ale nadal oddycha. Dzięki tej pozycji można swobodnie oddychać, a także minimalizuje się ryzyko zadławienia, gdyby pojawiły się wymioty. Wg Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC) to kluczowy element, jeżeli mamy do czynienia z osobami nieprzytomnymi. Na przykład, jeśli ktoś był pod wpływem jakichś substancji, to ta pozycja naprawdę może uratować mu życie, chroniąc drogi oddechowe. I pamiętaj, że trzeba też obserwować, co się dzieje z poszkodowanym, aż przyjedzie pomoc. To jest zgodne z dobrymi praktykami pierwszej pomocy.

Pytanie 20

Przedsiębiorstwo Korab osiągnęło w latach 2010-2013 wskaźniki rentowności sprzedaży na poziomie zaprezentowanym w poniższej tabeli. Najwyższy poziom zysku, przypadający na 100 zł wartości sprzedaży, przedsiębiorstwo osiągnęło w roku

Rok	2010	2011	2012	2013
Rentowność sprzedaży	6%	9%	11%	10%

A. 2013

B. 2012

C. 2011

D. 2010

Poprawna odpowiedź to rok 2012, ponieważ w tym okresie przedsiębiorstwo Korab osiągnęło najwyższy wskaźnik rentowności sprzedaży wynoszący 11%. Rentowność sprzedaży, definiowana jako stosunek zysku do wartości sprzedaży, jest kluczowym wskaźnikiem efektywności działalności gospodarczej. W praktyce oznacza to, że w roku 2012 na każde 100 zł sprzedaży, przedsiębiorstwo generowało 11 zł zysku, co jest wynikiem znacznie lepszym niż w innych latach. Tak wysoka rentowność może być efektem wielu czynników, takich jak optymalizacja kosztów, wzrost ceny sprzedaży lub zwiększenie efektywności produkcji. Firmy często dążą do podnoszenia wskaźników rentowności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu finansami. Analizując wyniki finansowe, warto zwrócić uwagę na okresy, w których można dostrzec wzrost rentowności, co może być sygnałem pozytywnych zmian w strategii zarządzania. Dodatkowo, zrozumienie, jakie czynniki wpływają na rentowność, pozwala na skuteczniejsze planowanie przyszłych działań biznesowych.

Pytanie 21

Cechy takie jak osobiste wykonywanie pracy oraz działanie pod nadzorem pracodawcy są typowe dla

A. umowy zlecenia

B. umowy o pracę

C. umowy o dzieło

D. umowy agencyjnej

Umowa o pracę jest dokumentem prawnym, który reguluje stosunek pracy między pracodawcą a pracownikiem. Jej fundamentalne cechy to osobisty charakter świadczenia pracy oraz wykonywanie pracy pod kierownictwem pracodawcy. Oznacza to, że pracownik jest zobowiązany do realizacji zadań określonych przez pracodawcę, a także do przestrzegania jego poleceń. Przykładem zastosowania umowy o pracę jest zatrudnienie w firmie, gdzie pracownik wykonuje określone zadania w ramach ustalonego czasu pracy pod nadzorem przełożonego. Taka umowa daje pracownikowi szereg praw, w tym prawo do wynagrodzenia, urlopów oraz ochrony przed zwolnieniem bez uzasadnienia. Standardy w zakresie umowy o pracę są regulowane przez Kodeks pracy, który określa m.in. minimalne wynagrodzenie, czas pracy oraz zasady dotyczące wypowiedzenia umowy. Warto również zauważyć, że zatrudnienie w oparciu o umowę o pracę jest korzystne zarówno dla pracodawcy, który ma większą kontrolę nad pracownikami, jak i dla pracowników, którzy cieszą się większymi przywilejami i stabilnością zatrudnienia.

Pytanie 22

Która z opłat na ubezpieczenie społeczne pracownika spoczywa wyłącznie na pracodawcy?

A. Wypadkowa

B. Chorobowa

C. Emerytalna

D. Rentowa

Wybór składek emerytalnej, chorobowej lub rentowej jako obciążających wyłącznie pracodawcę jest błędny, ponieważ wszystkie te składki są współfinansowane zarówno przez pracodawcę, jak i pracownika. Składka emerytalna, płacona na przyszłe świadczenia emerytalne, dzieli się pomiędzy pracodawcę i pracownika w równych częściach. Warto pamiętać, że składka ta ma na celu zabezpieczenie finansowe pracowników na czas emerytury, co jest zgodne z ideą ubezpieczeń społecznych. Składka chorobowa, która zapewnia wynagrodzenie w przypadku niezdolności do pracy z powodu choroby, również jest współfinansowana, a pracodawca odprowadza część jej wartości do ZUS, podczas gdy pracownik jest zobowiązany do odprowadzania drugiej części. Podobnie jest w przypadku składki rentowej, która ma na celu zabezpieczenie pracowników na wypadek trwałej niezdolności do pracy. Właściwe zrozumienie podziału składek ubezpieczenia społecznego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania wynagrodzeniami i przestrzegania prawa pracy, a także dla planowania finansowego w firmie. Często popełnianym błędem jest przypisanie pełnej odpowiedzialności za te składki tylko pracodawcy, co nie odzwierciedla rzeczywistej struktury finansowania zabezpieczeń społecznych.

Pytanie 23

W Hurtowni Artykułów Biurowych Rysik sp. z o.o. wykryto braki w ilości 10 tonerów po 70 zł/szt. oraz 6 ryz papieru ksero po 10 zł/ryzę. Pracownik przyjął do wiadomości niedobór i zgodził się na jego pokrycie. Oblicz kwotę, którą pracownik ma uiścić, wiedząc, że hurtownia stosuje marżę 20% na cenę zakupu.

A. 700 zł

B. 912 zł

C. 840 zł

D. 760 zł

Wybór niewłaściwej odpowiedzi często wynika z błędnego podejścia do obliczeń i interpretacji danych dotyczących marży. Na przykład, niektórzy mogą pomylić wartość netto z brutto, zakładając, że cena zakupu to jedynie suma wartości tonerów i papieru, zapominając o wpływie marży. W przypadku błędnych obliczeń, kluczowe jest zrozumienie, co oznacza marża w kontekście kosztów. Marża to zysk dodawany do kosztów zakupu, a nie wartość końcowa zamówienia. Pomijając ten krok, można dojść do błędnych wniosków, takich jak 700 zł, co jest jedynie sumą kosztów bez uwzględnienia marży. Inne odpowiedzi, jak 840 zł, mogą wynikać z nieprawidłowego zastosowania marży, gdzie być może przyjęto tylko część wartości dodanej. W praktyce, przy każdym zakupie czy transakcji, istotne jest uwzględnienie całkowitych kosztów, co zapewnia prawidłowe zarządzanie budżetem i kontrolę finansową w firmie. Aby unikać takich błędów, warto regularnie przeprowadzać szkolenia z zakresu finansów oraz analizować przypadki związane z obliczeniami marż, co pozwoli lepiej zrozumieć całokształt operacji finansowych w przedsiębiorstwie.

Pytanie 24

Łączne przychody firmy z o.o. za dany rok obrotowy wyniosły 320 000,00 zł, a koszty związane z uzyskaniem tych przychodów osiągnęły kwotę 220 000,00 zł. Oblicz, ile wynosi zaległy podatek dochodowy od osób prawnych, który należy uiścić w urzędzie skarbowym, jeżeli w trakcie roku zapłacono zaliczki na ten podatek w wysokości 16 566,00 zł?

A. 3 434 zł

B. 2 434 zł

C. 1 434 zł

D. 4 434 zł

W przypadku obliczeń związanych z podatkiem dochodowym od osób prawnych, istotne jest, aby zrozumieć, jakie elementy wpływają na ostateczną kwotę. Niekiedy błędy w obliczeniach mogą wynikać z niepełnego uwzględnienia wszystkich składników. Na przykład, jeśli ktoś z obliczeń pomija koszty uzyskania przychodów, może dojść do wyolbrzymienia podstawy opodatkowania, co w konsekwencji prowadzi do nieprawidłowego obliczenia zobowiązania. Często mylone są również zaliczki na podatek z ostatecznym zobowiązaniem. Zaliczki to kwoty, które przedsiębiorca wpłaca w ciągu roku, a które mają na celu rozłożenie obciążenia podatkowego, ale nie są to ostateczne kwoty do zapłaty. Innym typowym błędem jest niewłaściwe obliczenie stawki podatkowej lub zastosowanie jej do niewłaściwej podstawy. Właściwe zrozumienie, że podatek dochodowy od osób prawnych oblicza się na podstawie różnicy między przychodami a kosztami, jest kluczowe dla prawidłowego rozliczenia. Ponadto, przedsiębiorcy powinni być świadomi różnorodnych ulg i zwolnień dostępnych w polskim prawodawstwie, które mogą wpłynąć na kwotę podatku. Zrozumienie tych mechanizmów nie tylko zapobiega błędnym decyzjom finansowym, ale również pozwala efektywnie zarządzać obowiązkami podatkowymi.

Pytanie 25

Podmiot gospodarczy, będący czynnym podatnikiem VAT, sprzedał 150 sztuk towarów w cenie 172,80 zł za sztukę brutto. Sprzedaż towarów podlega stawce VAT wynoszącej 8%. Jaka jest wysokość podatku VAT, który należy uiścić od sprzedanych towarów?

A. 13,82 zł

B. 2 073,60 zł

C. 12,80 zł

D. 1 920,00 zł

Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia podstawowych zasad obliczania podatku VAT. Wiele osób może błędnie założyć, że podatek VAT należy obliczać od całkowitej kwoty brutto, co prowadzi do zawyżenia wartości podatku. Na przykład, gdyby ktoś próbował obliczyć 8% z 172,80 zł, otrzymałby 13,82 zł, co jest kwotą, którą można mylnie uznać za podatek VAT. To podejście ignoruje kluczowy krok polegający na ustaleniu wartości netto przed obliczeniem stawki VAT. Innym typowym błędem jest pomnożenie kwoty VAT od jednej sztuki przez liczbę sprzedanych towarów, bez wcześniejszego obliczenia wartości netto, co może prowadzić do błędnych wyników w zakresie całkowitej kwoty VAT. Ponadto, obliczenie wartości całkowitej sprzedaży (w tym podatku VAT) i mylenie jej z kwotą VAT to powszechna pułapka, w którą mogą wpaść osoby nieznające dokładnych zasad księgowości i rozliczeń podatkowych. Niezrozumienie mechanizmu, w jaki sposób brutto i netto są powiązane z obliczeniami podatkowymi, może prowadzić do poważnych błędów w raportowaniu finansowym oraz do potencjalnych konsekwencji prawnych dla przedsiębiorstw.

Pytanie 26

Kontrahent nabył towar z odroczonym terminem płatności. Aby uregulować zobowiązanie w sposób bezgotówkowy, powinien zdecydować się na

A. Dowód wpłaty gotówkowej

B. Czek gotówkowy

C. Przekaz pocztowy

D. Polecenie przelewu

Polecenie przelewu jest najbezpieczniejszą i najbardziej powszechnie stosowaną metodą dokonywania płatności bezgotówkowych. Pozwala na przesyłanie środków z konta jednego przedsiębiorstwa bezpośrednio na konto kontrahenta. Dzięki temu, proces ten jest nie tylko szybki, ale również automatyzowany, co minimalizuje ryzyko błędów. W praktyce, kontrahent powinien wypełnić formularz polecenia przelewu, wskazując dane odbiorcy, kwotę oraz tytuł płatności. Dodatkowo, polecenie przelewu jest zgodne z normami bankowymi oraz regulacjami prawnymi, co czyni je odpowiednim narzędziem w obrocie gospodarczym. W przypadku dużych transakcji, wartością dodaną jest potwierdzenie zlecenia, które można uzyskać od banku, co zwiększa bezpieczeństwo transakcji. Zastosowanie polecenia przelewu w relacjach biznesowych sprzyja również efektywności procesów księgowych, ponieważ umożliwia łatwe śledzenie i dokumentowanie transakcji.

Pytanie 27

Całkowita cena usługi to 2 160,00 zł. Jaka będzie wartość podatku VAT, jeśli usługa podlega stawce VAT 8%?

A. 2 000,00 zł

B. 172,80 zł

C. 1 987,20 zł

D. 160,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnych założeń dotyczących obliczeń związanych z podatkiem VAT. Warto zwrócić uwagę, że odpowiedzi 1 987,20 zł oraz 2 000,00 zł sugerują, że użytkownik mógł pomylić wartość brutto z wartością netto. Należy pamiętać, że wartość brutto to cena, która obejmuje również podatek VAT, a wartość netto to cena przed naliczeniem VAT. Kolejna pomyłka to kwota 172,80 zł, która może wynikać z niepoprawnego obliczenia podatku VAT jako 8% z wartości brutto, co jest błędne. Zasadniczo, żeby obliczyć VAT, powinno się odnosić do wartości netto, a nie brutto. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych dwóch wartości, ponieważ mogą one prowadzić do nieprawidłowych obliczeń. W praktyce, aby uniknąć tego rodzaju pomyłek, zaleca się stosowanie odpowiednich formularzy księgowych, które automatyzują te obliczenia. Wiedza o poprawnym obliczaniu kwot VAT jest kluczowa, gdyż błędy w tym zakresie mogą prowadzić do problemów z organami podatkowymi oraz negatywnie wpływać na finanse przedsiębiorstwa.

Pytanie 28

Fragment listy płac zawiera następujące dane. Podstawa wymiaru miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy wynosi

Ogółem przychód	Składki ubezpieczenia społecznego			Razem składki Ubezpieczenia społecznego	Koszty uzyskania przychodu	Ulga w podatku dochodowym
	emerytalna	rentowa	chorobowa
2 500,00 zł	244,00 zł	162,50 zł	61,25 zł	467,75 zł	102,25 zł	44,17 zł

A. 2032,25 zł

B. 2266 zł

C. 1930,00 zł

D. 2500,00 zł

Podstawa wymiaru miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy wynosi 1930,00 zł, ponieważ jest to kwota uzyskana po odjęciu składek na ubezpieczenia społeczne oraz kosztów uzyskania przychodu od przychodu brutto. W niniejszym przypadku, przychód brutto wynosi 2500,00 zł, z tego należy odjąć składki na ubezpieczenia społeczne, które wynoszą 467,75 zł oraz koszty uzyskania przychodu w wysokości 102,25 zł. Obliczenia przedstawiają się następująco: 2500,00 zł - 467,75 zł - 102,25 zł = 1930,00 zł. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla prawidłowego obliczania zaliczek na podatek dochodowy, co jest istotnym aspektem w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. W praktyce, poprawne obliczenie podstawy wymiaru zaliczki na podatek dochodowy pozwala na uniknięcie nadpłaty lub niedopłaty, co jest zgodne z zasadami rzetelności finansowej oraz zgodności z przepisami prawa podatkowego.

Pytanie 29

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż, w którym miesiącu plan produkcji wykonano w 120%.

Wyszczególnienie	Styczeń	Luty	Marzec	Kwiecień
Plan produkcji	8 000 szt.	7 800 szt.	8 000 szt.	8 200 szt.
Produkcja wykonana	6 400 szt.	8 580 szt.	9 600 szt.	5 740 szt.

A. W lutym.

B. W kwietniu.

C. W styczniu.

D. W marcu.

Patrząc na odpowiedzi, które nie wskazują na marzec, można zauważyć parę rzeczy, które są nie tak. Wybór kwietnia, lutego czy stycznia pewnie jest efektem błędnej analizy danych. Na przykład, w lutym i styczniu nie osiągnęliśmy nawet 100% planu, więc produkcja nie była na takim poziomie, jak w marcu. Czasami ludzie patrzą na ogólne trendy i nie skupiają się na konkretnych liczbach, przez co wyciągają złe wnioski. Moim zdaniem, można się też pomylić, myśląc, że dobre wyniki w niektórych miesiącach oznaczają sukces całej produkcji. A tymczasem, tylko marzec miał naprawdę fajne przekroczenie planu, co jest istotne, żeby ocenić, jak efektywnie działamy. Ważne w zarządzaniu produkcją jest więc nie tylko osiąganie wysokich wyników, ale również rozumienie, dlaczego tak się dzieje i co jeszcze można poprawić.

Pytanie 30

Jaka jest wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku umowy o dzieło?

A. 50%

B. 18%

C. 23%

D. 20%

Wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu zawartej umowy o dzieło wynosi 18%. Jest to stawka wynikająca z przepisów polskiego prawa podatkowego, które określa zasady opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej oraz umów cywilnoprawnych. Umowa o dzieło, jako forma umowy cywilnoprawnej, jest opodatkowana na zasadach ogólnych, gdzie stawka wynosi 18% dla dochodów nieprzekraczających kwoty 120 000 zł rocznie. Warto zauważyć, że dla dochodów przekraczających tę kwotę zastosowanie ma stawka 32%. Przykładowo, jeśli osoba zarobi na umowie o dzieło 50 000 zł w danym roku, zapłaci 18% podatku od tej kwoty. W praktyce, przedsiębiorcy oraz osoby wykonujące prace na podstawie umowy o dzieło muszą pamiętać o kwestiach związanych z zaliczkami na podatek dochodowy oraz obowiązkiem składania zeznań rocznych. Dobrą praktyką jest korzystanie z usług księgowych, aby zapewnić zgodność z przepisami oraz optymalizację podatkową.

Pytanie 31

W skład wynagrodzenia brutto pracownika wchodzi
– płaca podstawowa 3 500,00 zł,
– dodatek za pełnioną funkcję 400,00 zł,
– premia za osiągnięcia 700,00 zł.
O ile wzrośnie wynagrodzenie brutto pracownika, gdy płaca podstawowa zwiększy się o 10%?

A. 420,00 zł

B. 350,00 zł

C. 390,00 zł

D. 110,00 zł

Prawidłowa odpowiedź to 350,00 zł, ponieważ wzrost płacy zasadniczej o 10% z kwoty 3 500,00 zł wynosi 350,00 zł. Obliczenia wykonujemy w następujący sposób: 10% z 3 500,00 zł to 0,10 * 3 500,00 zł = 350,00 zł. Po dodaniu tego wzrostu do pierwotnej płacy zasadniczej, nowa płaca zasadnicza wynosi 3 500,00 zł + 350,00 zł = 3 850,00 zł. Wartość wynagrodzenia brutto po tej zmianie wzrasta, a pozostałe składniki, takie jak dodatek funkcyjny i premia motywacyjna, pozostają bez zmian. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla pracowników działu kadr i płac, ponieważ pozwala na dokładne obliczenia wpływające na wynagrodzenia oraz daje obraz, jak zmiany w jednej kategorii wynagrodzenia wpływają na całkowite wynagrodzenie pracownika. Dobre praktyki wskazują, aby regularnie analizować wynagrodzenia, co może wpłynąć na motywację oraz satysfakcję pracowników.

Pytanie 32

Przy tworzeniu wykazu płac, należy zaokrąglić do pełnych złotych?

A. wymaganą zaliczkę na podatek dochodowy oraz składkę na ubezpieczenie zdrowotne

B. całkowity przychód oraz podstawę do obliczenia podatku dochodowego

C. podstawę do obliczenia podatku dochodowego oraz wymagane zaliczki na podatek dochodowy

D. potrąconą zaliczkę na podatek dochodowy oraz koszty uzyskania przychodów

Wybierając odpowiedzi dotyczące potrącenia zaliczki na podatek dochodowy i kosztów uzyskania przychodu, a także ogólnego przychodu, można natrafić na kilka istotnych nieporozumień. Pierwszym jest założenie, że te elementy również podlegają zaokrągleniu do pełnych złotych, co nie jest do końca zgodne z praktyką. Koszty uzyskania przychodu nie są na ogół zaokrąglane, a ich wartość powinna być dokładnie ustalana na podstawie udokumentowanych wydatków. Pomijając ten detal, możemy koncentrować się na niepoprawnych interpretacjach, które prowadzą do błędnych wniosków. Potrącenie zaliczki na podatek dochodowy opiera się na obliczeniach, które powinny być wykonywane na podstawie wartości wcześniej zaokrąglonych, a nie bezpośrednio na podstawie wartości przychodu. Ponadto, zaokrąglenie nie dotyczy ogólnego przychodu, który jest sumą wszystkich przychodów i powinien być ujęty w księgach rachunkowych zgodnie z zasadami rachunkowości. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie zasad dotyczących różnych elementów wynagrodzenia oraz niewłaściwe zrozumienie przepisów podatkowych, co może skutkować nieprawidłowym naliczeniem zobowiązań podatkowych.

Pytanie 33

W przedsiębiorstwie zajmującym się produkcją i handlem pracuje 80 osób, w tym 16 zatrudnionych w działach administracyjnych i biurowych. Jaki procent ogółu zatrudnionych stanowią?

A. 20%

B. 2%

C. 5%

D. 50%

Poprawna odpowiedź to 20%, ponieważ udział pracowników administracyjno-biurowych w zatrudnieniu ogółem oblicza się poprzez podzielenie liczby tych pracowników przez całkowitą liczbę zatrudnionych w firmie, a następnie pomnożenie wyniku przez 100%, aby uzyskać procent. W tym przypadku mamy 16 pracowników administracyjno-biurowych w firmie zatrudniającej 80 osób. Zatem obliczenia wyglądają następująco: (16 / 80) * 100% = 20%. Zrozumienie tej koncepcji jest kluczowe w kontekście zarządzania zasobami ludzkimi oraz analizy struktury zatrudnienia w firmach. W praktyce, takie obliczenia pozwalają na lepsze planowanie zasobów ludzkich, a także na identyfikację obszarów, które mogą wymagać zwiększonej uwagi lub zasobów. Warto również zauważyć, że analiza struktury zatrudnienia jest zgodna z dobrymi praktykami zarządzania, które sugerują regularne monitorowanie i ocenę składu zespołu, aby zapewnić równowagę i efektywność działania organizacji.

Pytanie 34

Struktura jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu przedstawia się następująco. Ile wyniesie jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu, jeśli jednostkowy koszt materiałów bezpośrednich wzrośnie o 10%?

Pozycje kalkulacyjne	Koszt przypadający na jednostkę wyrobu (w zł)
Materiały bezpośrednie	200,00
Płace bezpośrednie	80,00
Koszty wydziałowe	40,00
Razem	320,00

A. 352,00 zł

B. 360,00 zł

C. 340,00 zł

D. 336,00 zł

Odpowiedź 340,00 zł jest poprawna, ponieważ uwzględnia wzrost jednostkowego kosztu materiałów bezpośrednich o 10%. Przyjmując, że koszt materiałów przed wzrostem wynosił 200,00 zł, po wzroście osiąga wartość 220,00 zł. Do tej wartości dodajemy pozostałe koszty, takie jak płace bezpośrednie i koszty wydziałowe, które mogą wynosić 120,00 zł. Suma tych kosztów daje nowy jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu równy 340,00 zł. Zrozumienie struktury kosztów wytworzenia jest kluczowe w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa, ponieważ pozwala na lepsze przewidywanie i kontrolowanie wydatków. Przykładowo, w branży produkcyjnej, monitorowanie zmian kosztów materiałów może pomóc w lepszym planowaniu zakupów oraz renegocjacji umów z dostawcami. Wzrost kosztów materiałów bezpośrednich powinien być również analizowany w kontekście całkowitych kosztów produkcji, aby nie wpłynął negatywnie na rentowność produktu. Dobre praktyki wskazują na konieczność regularnego przeglądania i aktualizacji kosztów produkcji, co jest niezbędne dla utrzymania konkurencyjności na rynku.

Pytanie 35

Gdy wszystkie decyzje są podejmowane przez lidera i przekazywane pracownikom do realizacji bez możliwości dyskusji czy sprzeciwu, mówimy o sposobie kierowania nazywanym

A. liberalnym

B. patronalnym

C. demokratycznym

D. autokratycznym

Wybór stylu demokratycznego jako odpowiedzi byłby błędny, ponieważ w tym modelu kierownik zachęca do udziału zespołu w procesie decyzyjnym oraz otwartości na dyskusje. W praktyce, to podejście sprzyja zaangażowaniu i motywacji pracowników, co prowadzi do lepszej atmosfery pracy oraz zwiększenia efektywności. Z kolei wybór stylu patronalnego, który opiera się na silnym autorytecie przełożonego, ale z elementami opiekuńczości, również nie odpowiada zadanemu pytaniu. Patronalizm zakłada pewną formę wsparcia i ochrony pracowników, co jest sprzeczne z ideą autokratycznego podejścia, gdzie dominująca jest kontrola i brak dialogu. Jeśli chodzi o styl liberalny, to w tym przypadku kierownik przyjmuje postawę bardzo luźną, dając pracownikom dużą swobodę działania, co jest całkowitym przeciwieństwem autokratyzmu. Liberalne zarządzanie promuje indywidualizm i kreatywność, co z kolei prowadzi do decyzji podejmowanych wspólnie, w oparciu o różnorodne opinie. Błędne rozumienie tych stylów może wynikać z nieprecyzyjnego definiowania ról w zespole oraz z nieznajomości ich konsekwencji dla moralności i efektywności grupy. Warto zatem dobrze rozumieć różnice pomiędzy tymi podejściami, by skuteczniej zarządzać zespołem i dostosowywać styl kierowania do specyfiki sytuacji.

Pytanie 36

Oprogramowanie używane w rachunkowości firmy powinno być uwzględnione w bilansie jako

A. inwestycje krótkoterminowe

B. wartości niematerialne i prawne

C. środki trwałe

D. wyroby gotowe

Wybór niewłaściwych kategorii aktywów do klasyfikacji programu komputerowego w księgowości może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia natury tych aktywów. Środki trwałe, na przykład, są to aktywa fizyczne, takie jak budynki, maszyny czy pojazdy, które mają dłuższy okres użytkowania oraz bezpośrednio wpływają na działalność operacyjną przedsiębiorstwa. Oprogramowanie księgowe, mimo że może wspierać działalność firmy, nie posiada formy materialnej i nie jest klasyfikowane jako środek trwały. W odniesieniu do wyrobów gotowych, te są produktami, które przedsiębiorstwo wytwarza i sprzedaje, co również nie odnosi się do oprogramowania, które nie jest bezpośrednio sprzedawane jako produkt gotowy, ale raczej służy wewnętrznym procesom firmy. Inwestycje krótkoterminowe z kolei dotyczą aktywów, które przedsiębiorstwo zamierza zrealizować w krótkim okresie, co również nie jest adekwatne do sytuacji oprogramowania księgowego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to mylenie charakterystyki aktywów oraz brak zrozumienia zasad klasyfikacji w bilansie, co jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia księgowości i zgodności z obowiązującymi standardami rachunkowości.

Pytanie 37

Aby obliczyć wskaźnik zatrudnienia, niezbędne są poniższe dane:

A. wartość osiągniętego zysku oraz wartość średniego zatrudnienia w analizowanym czasie

B. kwota uzyskanych przychodów ze sprzedaży oraz liczba świeżo zatrudnionych pracowników

C. liczba świeżo zatrudnionych pracowników oraz średni stan zatrudnienia w analizowanym czasie

D. ilość pracowników, którzy odeszli oraz liczba przyjętych pracowników, a także okresy ich zatrudnienia

Wskaźnik przyjęć pracowników, zwany również wskaźnikiem zatrudnienia, jest kluczowym wskaźnikiem w zarządzaniu zasobami ludzkimi, który pozwala ocenić dynamikę zmian w zatrudnieniu w danym przedsiębiorstwie. Poprawna odpowiedź, wskazująca na konieczność uwzględnienia liczby nowozatrudnionych pracowników oraz średniego stanu zatrudnienia w badanym okresie, opiera się na fundamentalnych zasadach analizy danych kadrowych. Liczba nowozatrudnionych pracowników dostarcza informacji o tym, jak wiele osób zaczęło pracę w określonym czasie, co jest istotne dla oceny aktualnych potrzeb kadrowych i efektywności procesów rekrutacyjnych. Średni stan zatrudnienia, z kolei, pozwala na zrozumienie ogólnej struktury zatrudnienia w firmie, co jest niezbędne do prawidłowego obliczenia wskaźnika. Przykładowo, w firmie, która w ciągu roku przyjęła 50 nowych pracowników, a jej średni stan zatrudnienia wyniósł 200 osób, wskaźnik przyjęć wyniesie 25%. Zrozumienie tych relacji i umiejętność ich analizy jest niezbędne w zarządzaniu ludźmi, a także w planowaniu strategii zatrudnienia zgodnie z wymaganiami rynkowymi i specyfiką branży. Wskazanie poprawnych danych do obliczenia wskaźnika jest zgodne z dobrymi praktykami HR, które podkreślają znaczenie monitorowania wskaźników efektywności zatrudnienia dla optymalizacji procesów rekrutacyjnych i zatrudnieniowych w organizacji.

Pytanie 38

Zgodnie z regulacjami dotyczącymi archiwizacji dokumentów księgowych, wynikającymi z ustawy o rachunkowości, okres przechowywania dokumentów inwentaryzacyjnych wynosi

A. 5 lat

B. 1 rok

C. 10 lat

D. 50 lat

Wybór dłuższego okresu archiwizacji, takiego jak 10, 50 lat czy 1 rok, nie uwzględnia specyfiki przepisów zawartych w ustawie o rachunkowości. Odpowiedź wskazująca na 10 lat może wynikać z mylnego założenia, że dokumenty księgowe potrzebują dłuższego czasu na przechowywanie. Jednakże, w kontekście dokumentów inwentaryzacyjnych, ustawa precyzuje okres 5 lat, co jest niezbędne dla efektywnego zarządzania danymi oraz ich zgodności z wymogami prawnymi. Dodatkowo, wybór 50 lat może wydawać się rozsądny, jednak nadmierne przedłużenie okresu archiwizacji wiąże się z niepotrzebnym obciążeniem administracyjnym oraz kosztami przechowywania. Krótszy okres, jak 1 rok, również jest niewłaściwy, ponieważ nie zapewnia wystarczającego czasu na ewentualne kontrole i audyty. W praktyce, taki błąd myślowy może wynikać z niewłaściwego zrozumienia roli dokumentacji w procesie audytu, gdzie istnieje potrzeba długoterminowego przechowywania dla zapewnienia transparentności i odpowiedzialności finansowej. Warto zwrócić uwagę na konieczność zachowania równowagi pomiędzy trwałością dokumentacji a jej obciążeniem dla organizacji, co czyni wybór 5-letniego okresu najbardziej odpowiednim i zgodnym z zasadami rachunkowości.

Pytanie 39

W spółce komandytowej komandytariusz ma prawo do

A. udziału w zysku zgodnie z postanowieniami w statucie spółki

B. rocznych odsetek w wysokości 15 % wniesionego do spółki kapitału

C. udziału w zysku proporcjonalnie do rzeczywiście świadczonej pracy na rzecz spółki

D. udziału w zysku proporcjonalnie do faktycznie wniesionego do spółki wkładu

Komandytariusz w spółce komandytowej ma prawo do udziału w zysku proporcjonalnie do wniesionego do spółki udziału. Oznacza to, że jego wynagrodzenie z tytułu zysku jest ściśle związane z kapitałem, który zainwestował w spółkę. Na przykład, jeśli komandytariusz wniósł 30% całkowitego kapitału, to będzie miał prawo do 30% zysku spółki, niezależnie od tego, czy świadczył jakąkolwiek pracę. Prawo to jest zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi spółek komandytowych, które mają na celu zabezpieczenie interesów inwestorów. Z kolei komandytorzy są często mniej zaangażowani w codzienne funkcjonowanie firmy, co odzwierciedla ich prawo do zysku, a nie do wynagrodzenia za pracę. W praktyce, taka struktura pozwala na elastyczność w zarządzaniu kapitałem i zyskami, co jest korzystne dla inwestorów, którzy preferują pasywne inwestycje.

Pytanie 40

W części B teczki z aktami osobowymi pracownika znajdują się

A. kwestionariusz osobowy aplikanta do pracy

B. świadectwo pracy wydane przez poprzedniego pracodawcę

C. umowa o zakazie konkurencji po zakończeniu umowy o pracę

D. umowa o pracę zawarta z pracownikiem

Umieszczenie w części B teczki akt osobowych dokumentów takich jak umowa o zakazie konkurencji, kwestionariusz osobowy czy świadectwo pracy jest błędne ze względu na ich specyfikę oraz funkcjonalność. Umowa o zakazie konkurencji, chociaż istotna, nie jest częścią podstawowej dokumentacji pracowniczej i zazwyczaj dotyczy tylko pracowników zajmujących kluczowe stanowiska w firmie. To zaś może prowadzić do mylnego przekonania, że każdy pracownik powinien takie dokumenty posiadać w swoich aktach, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Kwestionariusz osobowy kandydata do pracy jest dokumentem, który gromadzi dane przed zatrudnieniem, a zatem nie powinien być umieszczany w aktach już zatrudnionego pracownika. Świadectwo pracy, natomiast, jest dokumentem związanym z zakończeniem stosunku pracy i powinno być przechowywane w innej części dokumentacji, gdyż dotyczy poprzednich miejsc pracy, a nie aktualnych warunków zatrudnienia. Takie błędne rozumienie struktury teczki akt osobowych może skutkować problemami z dokumentacją i niewłaściwym zarządzaniem informacjami o pracownikach, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w obszarze ZZL (zarządzania zasobami ludzkimi). Utrzymanie klarownej i zgodnej z regulacjami struktury dokumentacji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania kadrami oraz ochrony praw pracowników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej