Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 21:33
  • Data zakończenia: 8 czerwca 2025 21:47

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Najbardziej efektywnym sposobem dodania skrótu do danego programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie jest

A. pobranie aktualizacji Windows
B. użycie zasad grupy
C. mapowanie dysku
D. ponowna instalacja programu
Użycie zasad grupy, czyli Group Policy, to świetna metoda na dodanie skrótu do programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie. Dzięki narzędziu GPO, administratorzy mogą w łatwy sposób zarządzać ustawieniami komputerów i użytkowników w sieci. Na przykład, można stworzyć GPO, które automatycznie doda skrót do aplikacji na pulpicie dla wszystkich w danej jednostce organizacyjnej. To naprawdę ułatwia życie, bo zautomatyzowanie tego procesu zmniejsza ryzyko błędów i sprawia, że wszyscy mają spójne środowisko pracy. No i warto zauważyć, że zasady grupy są zgodne z tym, co najlepiej się praktykuje w zarządzaniu IT, bo pozwalają efektywnie wdrażać polityki bezpieczeństwa i standaryzować konfiguracje w organizacji. A to wszystko jest kluczowe, żeby utrzymać porządek w infrastrukturze IT i zadbać o bezpieczeństwo.
Pytanie 2

Który ze wskaźników okablowania strukturalnego definiuje stosunek mocy testowego sygnału w jednej parze do mocy sygnału wyindukowanego w sąsiedniej parze na tym samym końcu przewodu?

A. Suma przeników zdalnych
B. Przenik zbliżny
C. Suma przeników zbliżnych i zdalnych
D. Przenik zdalny
Zrozumienie pojęć związanych z przenikami w okablowaniu strukturalnym jest kluczowe dla efektywnej analizy jakości sygnału. Odpowiedzi takie jak przenik zdalny i suma przeników zdalnych nie odpowiadają na postawione pytanie dotyczące wpływu sygnału w sąsiednich parach na tym samym końcu kabla. Przenik zdalny odnosi się do zakłóceń, które mogą być generowane przez sygnały w innej parze przewodów, ale nie bierze pod uwagę bezpośredniego wpływu sąsiednich par. Z kolei suma przeników zdalnych i zbliżnych może sugerować, że oba te parametry są równoważne, co jest mylne, ponieważ każdy z nich mierzy inny aspekt zakłóceń. Typowym błędem myślowym jest mylenie przeników, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących jakości i wydajności okablowania. Podczas projektowania i instalacji systemów telekomunikacyjnych, kluczowe jest przestrzeganie standardów, które jasno definiują pomiar i wpływ przeników na funkcjonowanie sieci. Dlatego zrozumienie różnicy między przenikiem zdalnym a zbliżnym jest niezbędne dla inżynierów zajmujących się okablowaniem strukturalnym oraz dla uzyskania optymalnych parametrów sieci.
Pytanie 3

Ransomware to rodzaj szkodliwego oprogramowania, które

A. ukrywa pliki lub procesy, aby wspierać kontrolę nad zainfekowanym komputerem.
B. rejestruje naciskane przez użytkownika klawisze.
C. używa zainfekowanego komputera do rozsyłania wiadomości spam.
D. szyfruje lub blokuje dane w celu wyłudzenia okupu.
Ransomware to jedna z najgroźniejszych form złośliwego oprogramowania, która szyfruje lub blokuje dostęp do danych na komputerze ofiary w celu wyłudzenia okupu. Gdy system zostanie zainfekowany, użytkownik często otrzymuje wiadomość, w której informuje się go o tym, że dostęp do jego plików został zablokowany, a ich odzyskanie jest możliwe tylko po zapłaceniu określonej sumy pieniędzy. Przykładem ransomware jest złośliwe oprogramowanie WannaCry, które w 2017 roku sparaliżowało wiele organizacji na całym świecie. Ważne jest, aby stosować dobre praktyki w zakresie zabezpieczeń, takie jak regularne tworzenie kopii zapasowych, aktualizowanie oprogramowania oraz korzystanie z zaawansowanych rozwiązań antywirusowych i zapór sieciowych. Ponadto, edukacja pracowników w zakresie rozpoznawania podejrzanych wiadomości e-mail i linków jest kluczowym elementem obrony przed tego typu zagrożeniami. Zrozumienie mechanizmów działania ransomware pozwala na skuteczniejsze przygotowanie się na potencjalne ataki i minimalizowanie ryzyka ich wystąpienia.
Pytanie 4

Jakie urządzenie pozwala na stworzenie grupy komputerów, które są do niego podłączone i operują w sieci z identycznym adresem IPv4, w taki sposób, aby komunikacja między komputerami miała miejsce jedynie w obrębie tej grupy?

A. Ruter z WiFi
B. Punkt dostępu
C. Przełącznik zarządzalny
D. Konwerter mediów
Punkt dostępu to urządzenie, które umożliwia bezprzewodowy dostęp do sieci LAN, ale nie posiada funkcji segmentacji ruchu w taki sposób, aby ograniczać komunikację pomiędzy urządzeniami do konkretnej grupy. Punkt dostępu działa jako most, łącząc urządzenia bezprzewodowe z siecią przewodową, ale nie jest w stanie kontrolować ruchu danych w obrębie różnych użytkowników. W sytuacji, gdy wiele urządzeń jest podłączonych do jednego punktu dostępu, mogą one swobodnie komunikować się ze sobą oraz z innymi urządzeniami w sieci, co nie spełnia wymagań izolacji ruchu. Ruter z WiFi, z kolei, jest bardziej zaawansowanym urządzeniem, które umożliwia nie tylko dostęp do sieci, ale także routing pomiędzy różnymi sieciami. Jego główną funkcją jest kierowanie ruchu oraz zarządzanie adresacją IP, ale nie jest to tożsame z wydzieleniem grupy komputerów w ramach tej samej sieci. Konwerter mediów jest urządzeniem, które zmienia format sygnału (np. z miedzianego na światłowodowy), ale nie ma funkcji zarządzania ruchem w sieci ani wydzielania grup komputerów. Typowe błędy myślowe w przypadku tych odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowań tych urządzeń; użytkownicy mogą mylić ich podstawowe role, co prowadzi do fałszywych wniosków na temat ich możliwości w kontekście zarządzania siecią.
Pytanie 5

W którym rejestrze systemu Windows znajdziemy informacje o błędzie spowodowanym brakiem synchronizacji czasu systemowego z serwerem NTP?

A. Ustawienia.
B. Zabezpieczenia.
C. System.
D. Aplikacja.
Wybór dziennika systemowego jako źródła informacji o błędach synchronizacji czasu z serwerem NTP jest prawidłowy, ponieważ dziennik systemowy w systemie Windows rejestruje wszystkie zdarzenia związane z działaniem systemu operacyjnego, w tym problemy z synchronizacją czasu. Synchronizacja czasu jest kluczowym procesem, który zapewnia, że system operacyjny działa w zgodzie z czasem serwera NTP, co jest istotne dla wielu aplikacji i operacji sieciowych. Problemy z synchronizacją mogą prowadzić do błędów w logowaniu, problemów z certyfikatami SSL oraz niestabilności w aplikacjach zależnych od dokładnego czasu. Aby zdiagnozować problem, administratorzy mogą uruchomić Podgląd zdarzeń (Event Viewer) i przeszukać dziennik systemowy pod kątem wpisów związanych z NTP, takich jak błędy „Time-Service” lub „Sync”. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie dzienników systemowych, co pozwala na wczesne wykrywanie i rozwiązywanie potencjalnych problemów związanych z synchronizacją czasu.
Pytanie 6

Jak wygląda ścieżka sieciowa do folderu pliki, który jest udostępniony pod nazwą dane jako ukryty zasób?

A. \dane
B. \dane$
C. \pliki$
D. \pliki
Odpowiedzi \dane oraz \pliki są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają kluczowego aspektu dotyczącego udostępniania zasobów w sieciach Windows. Foldery, które nie mają znaku dolara na końcu, są traktowane jako udostępnione publicznie, co oznacza, że mogą być przeglądane przez wszystkich użytkowników w sieci, co naraża je na potencjalne zagrożenia ze strony nieautoryzowanych użytkowników. W przypadku organizacji, w której bezpieczeństwo danych jest priorytetem, takie podejście jest niewłaściwe i może prowadzić do poważnych naruszeń prywatności. Z kolei odpowiedź \pliki$ jest również błędna, ponieważ nie wskazuje na odpowiednią ścieżkę do folderu, który został opisany w pytaniu jako zasób ukryty. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku folderów, które mają być ukryte, stosuje się konkretne konwencje nazewnictwa, które odzwierciedlają ich przeznaczenie. Użytkownicy często mylą się w ocenie, jakie foldery mogą być udostępnione publicznie, a jakie powinny być ukryte. Zrozumienie różnicy między zasobami ukrytymi a publicznymi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi i zapewnienia bezpieczeństwa w sieci.
Pytanie 7

Z powodu uszkodzenia kabla typu skrętka zanikło połączenie pomiędzy przełącznikiem a komputerem stacjonarnym. Jakie urządzenie pomiarowe powinno zostać wykorzystane do identyfikacji i naprawy usterki, aby nie było konieczne wymienianie całego kabla?

A. Spektrum analizer.
B. Reflektometr TDR
C. Urządzenie do pomiaru mocy.
D. Wielofunkcyjny miernik.
Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) to urządzenie, które pozwala na lokalizację uszkodzeń w kablach, w tym w kablach typu skrętka. Działa na zasadzie wysyłania impulsów elektrycznych wzdłuż kabla i analizy echa tych impulsów, które powracają po napotkaniu na różne impedancje, takie jak uszkodzenia lub połączenia. Dzięki temu można dokładnie zlokalizować miejsce awarii, co pozwala na szybkie podjęcie działań naprawczych bez konieczności wymiany całego kabla. W praktyce, reflektometr TDR jest niezwykle przydatny w sytuacjach, gdy występują problemy z połączeniem, ponieważ oszczędza czas i koszty związane z wymianą infrastruktury. Tego rodzaju urządzenia są standardem w branży telekomunikacyjnej i IT, gdzie utrzymanie ciągłości działania sieci jest kluczowe. Użycie TDR jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie diagnostyki sieci i pozwala na efektywne zarządzanie zasobami. Warto również zauważyć, że reflektometry TDR są w stanie dostarczyć dodatkowe informacje o kondycji kabla, co może pomóc w zapobieganiu przyszłym awariom.
Pytanie 8

Które z komputerów o adresach IPv4 przedstawionych w tabeli należą do tej samej sieci?

KomputerAdres IPv4
1172.50.12.1/16
2172.70.12.1/16
3172.70.50.1/16
4172.80.50.1/16

A. 2 i 4
B. 2 i 3
C. 3 i 4
D. 1 i 2
Odpowiedź 2 i 3 jest poprawna, ponieważ oba adresy IP, 172.70.0.0 i 172.70.1.0, mają tę samą część sieciową zgodnie z maską /16, co oznacza, że ich pierwsze 16 bitów jest identyczne. W praktyce, adresy IP w tej samej sieci mogą komunikować się bezpośrednio, co jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu infrastrukturą sieciową. Użycie maski /16 pozwala na utworzenie dużej liczby adresów hostów w tej samej podsieci, co jest ważne dla organizacji z wieloma urządzeniami. Rozumienie, jak adresowanie IP działa w kontekście różnych masek, jest niezbędne do skutecznego konfigurowania sieci i zapewnienia ich wydajności. W przypadku adresów 1 i 2 lub 3 i 4, różnice w pierwszych 16 bitach adresów IP wskazują, że znajdują się one w różnych sieciach, co uniemożliwia im komunikację bez pomocy routera. Takie podstawowe zasady adresowania IP są fundamentalne dla architektury sieci i powinny być znane każdemu profesjonalistowi w tej dziedzinie.
Pytanie 9

Czy po zainstalowaniu roli Hyper-V na serwerze Windows można

A. tworzenie maszyn wirtualnych oraz ich zasobów i zarządzanie nimi
B. upraszczanie i automatyzowanie zarządzania kluczami licencji zbiorczych
C. centralne zarządzanie oraz wsparcie dla rozproszonych aplikacji biznesowych
D. szybkie zdalne wdrażanie systemów operacyjnych Windows na komputerach w sieci
Odpowiedź wskazuje na kluczową funkcjonalność Hyper-V, która polega na tworzeniu i zarządzaniu maszynami wirtualnymi (VM). Hyper-V to wirtualizacyjna platforma oferowana przez Microsoft, która pozwala na uruchamianie wielu instancji systemów operacyjnych na tym samym fizycznym serwerze. Użytkownicy mogą tworzyć maszyny wirtualne z różnymi konfiguracjami sprzętowymi, co umożliwia testowanie aplikacji, uruchamianie serwerów plików, baz danych czy aplikacji webowych w izolowanym środowisku. Przykładem zastosowania może być wykorzystanie Hyper-V do symulacji środowiska produkcyjnego w celu przeprowadzenia testów przed wdrożeniem nowych rozwiązań. Dodatkowo, wirtualizacja za pomocą Hyper-V pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów fizycznych, zmniejszenie kosztów operacyjnych i zapewnienie elastyczności w zarządzaniu infrastrukturą IT. W kontekście dobrych praktyk branżowych, używanie Hyper-V jest zgodne z podejściem do wirtualizacji zasobów, które zwiększa skalowalność i redukuje czas przestojów serwerów.
Pytanie 10

W systemie Linux BIND funkcjonuje jako serwer

A. FTP
B. DNS
C. http
D. DHCP
BIND (Berkeley Internet Name Domain) jest jednym z najpopularniejszych serwerów DNS (Domain Name System) w systemach Linux oraz innych systemach operacyjnych. Jego głównym zadaniem jest tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co pozwala na prawidłowe łączenie urządzeń w sieci. Dzięki BIND administratorzy mogą zarządzać strefami DNS, co oznacza kontrolowanie rekordów, takich jak A, AAAA, CNAME czy MX, które są kluczowe dla funkcjonowania usług internetowych. Przykładem praktycznego zastosowania BIND jest możliwość konfiguracji lokalnego serwera DNS, co przyspiesza rozwiązywanie nazw w sieci lokalnej oraz zwiększa bezpieczeństwo, ograniczając zapytania do zewnętrznych serwerów. Dobrą praktyką jest także regularne aktualizowanie rekordów DNS oraz monitorowanie ich poprawności, aby zapewnić dostępność i niezawodność usług. Korzystanie z BIND jest zgodne z zaleceniami IETF (Internet Engineering Task Force), co sprawia, że jest to rozwiązanie solidne i profesjonalne.
Pytanie 11

Jakie są właściwe przewody w wtyku RJ-45 według standardu TIA/EIA-568 dla konfiguracji typu T568B?

A. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy
B. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony
C. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy
D. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy
Odpowiedź wskazująca na prawidłową kolejność przewodów we wtyku RJ-45 zgodnie z normą TIA/EIA-568 dla zakończenia typu T568B jest kluczowa w kontekście budowy i konfiguracji sieci lokalnych. Zgodnie z tym standardem, przewody powinny być ułożone w następującej kolejności: biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy oraz brązowy. Ta specyfikacja zapewnia prawidłowe połączenia i minimalizuje interferencje elektromagnetyczne, co jest istotne dla stabilności i wydajności transmisji danych. Przykład zastosowania tej normy można zobaczyć w instalacjach sieciowych w biurach, gdzie formowanie kabli zgodnie z T568B jest standardem, umożliwiającym łatwe podłączanie urządzeń. Dodatkowo, w przypadku stosowania technologii PoE (Power over Ethernet), prawidłowa kolejność przewodów jest kluczowa dla efektywnego zasilania urządzeń sieciowych, takich jak kamery IP czy punkty dostępu. Znajomość tych standardów jest niezbędna dla każdego technika zajmującego się sieciami, aby zapewnić maksymalną wydajność oraz bezpieczeństwo w infrastrukturze sieciowej.
Pytanie 12

W metodzie dostępu do medium CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) stacja, która planuje rozpocząć transmisję, nasłuchuje, czy w sieci występuje ruch, a następnie

A. po zauważeniu ruchu w sieci czeka, aż medium stanie się wolne
B. wysyła prośbę o rozpoczęcie transmitowania
C. czeka na przydzielenie priorytetu transmisji przez koncentrator
D. oczekuje na żeton pozwalający na nadawanie
Odpowiedź 'po wykryciu ruchu w sieci czeka aż nośnik będzie wolny' jest trafna. W przypadku CSMA/CD stacja przed tym, jak zacznie przesyłać dane, musi najpierw posłuchać, co się dzieje w sieci. Jeśli zauważy, że coś już nadaje, to nie wysyła swoich danych, tylko czeka, aż będzie wolno. Dzięki temu ograniczamy szansę na kolizje, które mogą wystąpić, gdy kilka stacji chce jednocześnie wysłać swoje dane. Jak już medium się zwolni, wtedy stacja może rozpocząć nadawanie. W praktyce takie metody jak CSMA/CD są mega ważne w sieciach Ethernet, bo pomagają w tym, żeby nie było kolizji, co z kolei wpływa na wydajność i stabilność komunikacji. Warto też pamiętać, że jak projektujemy sieci, to dobrze jest dodać mechanizmy do wykrywania kolizji i zarządzania pasmem, żeby jak najmniej danych się gubiło i usługi działały lepiej.
Pytanie 13

Jakie dane należy wpisać w adresie przeglądarki internetowej, aby uzyskać dostęp do zawartości witryny ftp o nazwie domenowej ftp.biuro.com?

A. ftp.ftp.biuro.com
B. http://ftp.biuro.com
C. ftp://ftp.biuro.com
D. http.ftp.biuro.com
Odpowiedź 'ftp://ftp.biuro.com' jest całkiem na miejscu. To dobry sposób, żeby połączyć się z serwerem FTP, bo właśnie do tego ten protokół służy - do przesyłania plików w sieci. Jak przeglądarka widzi ten prefiks 'ftp://', to od razu wie, że chodzi o serwer FTP, a nie o coś innego. W praktyce wiele osób pewnie korzysta z programów typu FileZilla, bo są wygodne do zarządzania plikami, ale przeglądarki też dają radę. Warto jednak pamiętać, że lepiej używać bezpieczniejszego SFTP, bo to daje więcej ochrony dla danych. FTP może być super przy wysyłaniu dużych plików czy tworzeniu kopii zapasowych. Zrozumienie różnic między protokołami jest kluczowe, żeby dobrze ogarniać sprawy związane z danymi w sieci.
Pytanie 14

Ile punktów przyłączeniowych (2 x RJ45), według wymogów normy PN-EN 50167, powinno być w biurze o powierzchni 49 m2?

A. 5
B. 4
C. 1
D. 9
Zgodnie z normą PN-EN 50167, dla pomieszczenia biurowego o powierzchni 49 m² zaleca się posiadanie co najmniej 5 punktów abonenckich. Ta liczba wynika z analizy potrzeb użytkowników w kontekście efektywności pracy oraz liczby stanowisk roboczych, które mogą być zaaranżowane w danym pomieszczeniu. Norma ta wskazuje, że na każde 10 m² przestrzeni biurowej powinno przypadać co najmniej 1 punkt abonencki. W przypadku biura o powierzchni 49 m², można zastosować prostą proporcję, co prowadzi do obliczenia 4,9 punktów abonenckich, zaokrąglając do 5. Praktyczne zastosowanie tej normy zapewnia, że wszyscy pracownicy mają łatwy dostęp do infrastruktury telekomunikacyjnej, co jest szczególnie istotne w kontekście pracy zdalnej i współpracy przy użyciu nowoczesnych technologii. Warto również pamiętać, że zbyt mała liczba punktów abonenckich może prowadzić do przeciążenia sieci oraz trudności w komunikacji, co negatywnie wpływa na wydajność pracy zespołów.
Pytanie 15

Podaj domyślny port, który służy do przesyłania poleceń w serwisie FTP.

A. 20
B. 110
C. 25
D. 21
Odpowiedź 21 jest poprawna, ponieważ port 21 jest standardowym portem używanym do komunikacji w protokole FTP (File Transfer Protocol). FTP jest jednym z najstarszych protokołów internetowych, stosowanym głównie do przesyłania plików między komputerami w sieci. Port 21 jest używany do nawiązywania połączenia i obsługi próśb klientów. W praktyce, gdy klient FTP łączy się z serwerem, inicjuje sesję poprzez wysłanie polecenia LOGIN na ten właśnie port. Aby zapewnić bezpieczeństwo i zgodność z najlepszymi praktykami, ważne jest, aby administratorzy serwerów wykorzystywali standardowe porty, takie jak 21, co ułatwia diagnostykę problemów i integrację z innymi systemami. Warto również zauważyć, że FTP może działać w różnych trybach, a port 21 jest kluczowy w trybie aktywnym. W kontekście bezpieczeństwa, rozważając współczesne zastosowania, administratorzy mogą również korzystać z protokołów zabezpieczających, takich jak FTPS lub SFTP, które oferują szyfrowanie danych, ale nadal używają portu 21 jako standardowego portu komend.
Pytanie 16

Aby utworzyć kontroler domeny w środowisku systemów Windows Server na lokalnym serwerze, należy zainstalować rolę

A. usług domenowej w Active Directory
B. usług certyfikatów w Active Directory
C. usług zarządzania prawami dostępu w Active Directory
D. usług LDS w Active Directory
Utworzenie kontrolera domeny w środowisku Windows Server jest kluczowym krokiem w ustanawianiu struktury Active Directory, a odpowiedzialna za to rola to usługi domenowej w usłudze Active Directory. Ta rola pozwala na zarządzanie zasobami sieciowymi, takimi jak komputery, użytkownicy i grupy, w centralny sposób. Kontroler domeny jest odpowiedzialny za autoryzację i uwierzytelnianie użytkowników oraz komputerów w sieci, co jest fundamentalne dla zabezpieczenia dostępu do zasobów. Przykładem zastosowania tej roli może być zbudowanie infrastruktury IT w firmie, gdzie kontroler domeny umożliwia wdrożenie polityk grupowych, co z kolei ułatwia zarządzanie konfiguracjami komputerów i bezpieczeństwem. Standardy branżowe, takie jak ITIL, podkreślają znaczenie posiadania dobrze zorganizowanej struktury zarządzania IT, a usługi domenowe w Active Directory są kluczowym elementem tej struktury, wspierającym zautomatyzowane zarządzanie oraz centralizację usług.
Pytanie 17

Za pomocą polecenia netstat w systemie Windows można zweryfikować

A. parametry interfejsów sieciowych komputera
B. ścieżkę połączenia z wybranym adresem IP
C. zapisy w tablicy routingu komputera
D. aktywną komunikację sieciową komputera
Polecenie 'netstat' jest narzędziem w systemie Windows, które pozwala na monitorowanie aktywnych połączeń sieciowych komputera. Dzięki niemu użytkownicy mogą zobaczyć, jakie porty są otwarte, jakie protokoły są używane oraz z jakimi adresami IP komputer nawiązał połączenia. Przykładowo, administratorzy sieci mogą używać 'netstat' do diagnozowania problemów z połączeniem, monitorowania nieautoryzowanych transmisji danych, a także do audytowania bezpieczeństwa sieci. Narzędzie to dostarcza także informacji o stanie połączeń, co jest kluczowe w kontekście zarządzania ruchem sieciowym. Zastosowanie 'netstat' jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zabezpieczania środowisk IT, ponieważ umożliwia wczesne wykrywanie potencjalnych zagrożeń oraz nieprawidłowości w komunikacji sieciowej.
Pytanie 18

Gdy użytkownik wprowadza w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, wyświetla się następujący komunikat: Żądanie polecenia ping nie może odnaleźć hosta www.onet.pl. Proszę sprawdzić nazwę i spróbować ponownie. Natomiast wpisując w wierszu poleceń komendę ping 213.180.141.140 (adres IP dla serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny takiego zjawiska?

A. Błędny adres IP serwera DNS
B. Niewłaściwy adres IP hosta
C. Błędnie skonfigurowana maska podsieci
D. Niewłaściwie skonfigurowana brama domyślna
Niepoprawny adres IP serwera DNS jest główną przyczyną problemu, który zaobserwował użytkownik. Kiedy użytkownik próbuje wykonać polecenie ping dla adresu URL, system operacyjny musi najpierw przetłumaczyć tę nazwę na odpowiedni adres IP przy użyciu serwera DNS. Jeśli adres IP serwera DNS jest błędny lub serwer DNS nie jest dostępny, system nie będzie w stanie zlokalizować hosta, co skutkuje komunikatem o błędzie. W praktyce, w przypadku problemów z DNS, zaleca się sprawdzenie konfiguracji DNS w ustawieniach sieciowych, a także przetestowanie innych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) lub Cloudflare DNS (1.1.1.1). Warto również pamiętać, że poprawna konfiguracja serwera DNS jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania wszelkich aplikacji internetowych i usług. Standardy sieciowe, takie jak RFC 1035, określają zasady dotyczące systemu DNS, a ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia funkcjonalności i wydajności internetowych usług.
Pytanie 19

Który z poniższych adresów jest adresem prywatnym zgodnym z dokumentem RFC 1918?

A. 171.0.0.1
B. 172.32.0.1
C. 172.16.0.1
D. 172.0.0.1
Adres 172.16.0.1 jest poprawnym adresem prywatnym, definiowanym przez dokument RFC 1918, który ustanawia zakresy adresów IP przeznaczonych do użytku w sieciach lokalnych. Adresy prywatne nie są routowane w Internecie, co oznacza, że mogą być używane w sieciach wewnętrznych bez obawy o kolizje z adresami publicznymi. Zakres adresów prywatnych dla klasy B obejmuje 172.16.0.0 do 172.31.255.255, zatem 172.16.0.1 znajduje się w tym zakresie. Przykładowo, firmy często wykorzystują te adresy do budowy sieci lokalnych (LAN), co pozwala urządzeniom w sieci na komunikację bez potrzeby posiadania publicznego adresu IP. W praktyce, urządzenia takie jak routery lokalne przydzielają adresy prywatne w ramach sieci, a następnie wykorzystują translację adresów sieciowych (NAT) do komunikacji z Internetem, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność przydziału adresów.
Pytanie 20

Które z poniższych poleceń systemu Linux wyświetla aktualną konfigurację interfejsów sieciowych?

A. traceroute
B. netstat -r
C. ping
D. ifconfig
ifconfig to jedno z podstawowych narzędzi wykorzystywanych w systemach Linux do wyświetlania i konfigurowania interfejsów sieciowych. To polecenie pozwala w prosty sposób sprawdzić aktualny stan interfejsów, ich adresy IP, maski podsieci, adresy MAC oraz informacje o przesłanych pakietach i ewentualnych błędach. Moim zdaniem, korzystanie z ifconfig przydaje się zwłaszcza podczas diagnozowania problemów z siecią lokalną lub przy pierwszej konfiguracji serwera. Praktycznie każdy administrator systemów Linux przynajmniej raz w życiu korzystał z tego narzędzia, nawet jeśli obecnie coraz częściej poleca się nowsze polecenie ip a. Jednak w wielu dystrybucjach ifconfig nadal jest dostępny, zwłaszcza w starszych systemach lub w przypadku pracy na maszynach wirtualnych. Warto wiedzieć, że ifconfig jest zgodny z tradycją UNIX-a i pozwala na szybkie uzyskanie przejrzystego zestawienia aktywnych interfejsów. Użycie tego polecenia wpisuje się w dobre praktyki monitorowania i utrzymywania infrastruktury sieciowej, szczególnie w środowiskach edukacyjnych oraz podczas egzaminów zawodowych, takich jak INF.07.
Pytanie 21

Który standard protokołu IEEE 802.3 powinien być użyty w środowisku z zakłóceniami elektromagnetycznymi, gdy dystans między punktem dystrybucji a punktem abonenckim wynosi 200 m?

A. 10Base2
B. 100Base–FX
C. 1000Base–TX
D. 100Base–T
Standard 100Base-FX jest odpowiedni w środowiskach, gdzie występują zakłócenia elektromagnetyczne, zwłaszcza w sytuacjach wymagających przesyłania sygnału na odległość do 200 m. Ten standard wykorzystuje światłowody, co znacząco zwiększa odporność na zakłócenia elektromagnetyczne w porównaniu do standardów opartych na miedzi, takich jak 100Base-T. W praktyce oznacza to, że w miejscach, gdzie instalacje elektryczne mogą generować zakłócenia, 100Base-FX jest idealnym rozwiązaniem. Przykładem zastosowania tego standardu mogą być instalacje w biurach znajdujących się w pobliżu dużych maszyn przemysłowych lub w środowiskach, gdzie wykorzystywane są silne urządzenia elektryczne. 100Base-FX obsługuje prędkość przesyłu danych do 100 Mb/s na dystansie do 2 km w kablu światłowodowym, co czyni go bardzo elastycznym rozwiązaniem dla różnych aplikacji sieciowych. Ponadto, stosowanie światłowodów przyczynia się do zminimalizowania strat sygnału, co jest kluczowe w przypadku dużych sieci korporacyjnych.
Pytanie 22

W obiekcie przemysłowym, w którym działają urządzenia elektryczne mogące generować zakłócenia elektromagnetyczne, jako medium transmisyjne w sieci komputerowej powinno się wykorzystać

A. kabel U-UTP kategorii 6 lub fale radiowe 2,4 GHz
B. światłowód jednomodowy lub kabel U-UTP kategorii 5e
C. kabel S-FTP kategorii 5e lub światłowód
D. światłowód jednomodowy lub fale radiowe 2,4 GHz
Wybór kabla S-FTP kategorii 5e lub światłowodu jako medium transmisyjnego w środowisku, gdzie występują zakłócenia elektromagnetyczne, jest uzasadniony ze względu na ich wysoką odporność na interferencje. Kabel S-FTP (Shielded Foiled Twisted Pair) ma dodatkowe ekranowanie, które skutecznie redukuje wpływ zakłóceń elektromagnetycznych, co jest kluczowe w budynkach produkcyjnych, gdzie urządzenia elektryczne mogą generować znaczne zakłócenia. Światłowód natomiast, poprzez swoją konstrukcję opartą na transmisji światła, jest całkowicie odporny na zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni go idealnym rozwiązaniem w trudnych warunkach. Zastosowanie tych mediów pozwala nie tylko na zapewnienie stabilnej komunikacji w sieci komputerowej, ale również na utrzymanie wysokiej wydajności i jakości przesyłanych danych. Przykładem zastosowania może być sieć komputerowa w fabryce, gdzie różne maszyny generują silne pola elektromagnetyczne, a wybór odpowiedniego medium transmisyjnego zapewnia nieprzerwaną pracę systemów informatycznych. Dodatkowo, zgodność z normami, takimi jak ANSI/TIA-568, podkreśla znaczenie stosowania kabli odpowiedniej kategorii w kontekście jakości i wydajności transmisji danych.
Pytanie 23

Urządzenia spełniające standard 802.11 g mogą osiągnąć maksymalną prędkość transmisji danych wynoszącą

A. 108 Mb/s
B. 150 Mb/s
C. 11 Mb/s
D. 54 Mb/s
Odpowiedzi takie jak 150 Mb/s, 11 Mb/s czy 108 Mb/s to niestety nieporozumienia. Przykładowo, 150 Mb/s nie pasuje do żadnego dobrze znanego standardu 802.11; to prędkość z 802.11n lub 802.11ac, ale nie 802.11g. Natomiast 11 Mb/s odnosi się do 802.11b, który był stosowany głównie przed 802.11g. 108 Mb/s to też chyba mylne wrażenie, bo to wartość z dodatkowego trybu w 802.11g, ale nie jest to maksymalna prędkość. Takie błędne myślenie często bierze się z mylenia różnych standardów i ich specyfikacji, co prowadzi do przypisania złej prędkości. Warto więc lepiej poznać różnice między standardami oraz ich zastosowaniem, aby nie wpaść w takie pułapki.
Pytanie 24

Przy projektowaniu sieci przewodowej, która ma maksymalną prędkość transmisji wynoszącą 1 Gb/s, a maksymalna długość między punktami sieci nie przekracza 100 m, jakie medium transmisyjne powinno być zastosowane?

A. fale radiowe o częstotliwości 5 GHz
B. kabel UTP kategorii 5e
C. fale radiowe o częstotliwości 2,4 GHz
D. kabel koncentryczny o średnicy ¼ cala
Kabel UTP kategorii 5e jest idealnym medium transmisyjnym do budowy sieci przewodowej o maksymalnej szybkości transmisji 1 Gb/s i odległości do 100 m. UTP (Unshielded Twisted Pair) to rodzaj kabla, który składa się z par skręconych przewodów, co znacząco zmniejsza zakłócenia elektromagnetyczne i pozwala na osiąganie wysokich prędkości transmisji. Standard ten zapewnia przepustowość do 100 MHz, co umożliwia przesyłanie danych z prędkościami sięgającymi 1 Gb/s w odległości do 100 m, zgodnie z normą IEEE 802.3ab dla Ethernetu. Przykładem zastosowania mogą być biura, gdzie sieci komputerowe muszą być niezawodne i wydajne, co czyni kabel UTP 5e odpowiednim wyborem. Warto również zwrócić uwagę, że kabel ten jest powszechnie stosowany w standardzie Ethernet, co czyni go dobrze udokumentowanym i łatwo dostępnym rozwiązaniem w branży IT.
Pytanie 25

Pierwsze trzy bity adresu IP w postaci binarnej mają wartość 010. Jaki to adres?

A. klasy C
B. klasy B
C. klasy A
D. klasy D
Odpowiedzi, które sugerują, że adres z wartością najstarszych trzech bitów równą 010 należy do klasy B, C lub D, opierają się na niewłaściwym zrozumieniu struktury adresów IP oraz ich klasyfikacji. Adresy klasy B mają najstarsze bity 10, co powoduje, że ich zakres wynosi od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. Oznacza to, że klasy B są przeznaczone dla średniej wielkości sieci, a ich maska podsieci wynosi zazwyczaj 255.255.0.0. Adresy klasy C mają natomiast najstarsze bity 110, z zakresem od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, przy czym używają maski 255.255.255.0, co ogranicza liczbę hostów w sieci do 254. Klasa D z kolei jest zarezerwowana dla multicastu, gdzie najstarsze bity to 1110, a zakres obejmuje adresy od 224.0.0.0 do 239.255.255.255. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie wartości binarnych z adresami, bez zrozumienia, jak te wartości wpływają na klasyfikację adresów IP. Właściwe zrozumienie oraz umiejętność rozróżnienia klas adresów IP jest kluczowe dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.
Pytanie 26

Jak można zidentyfikować przeciążenie w sieci lokalnej LAN?

A. miernika uniwersalnego
B. reflektometru optycznego OTDR
C. diodowego testera okablowania
D. analizatora protokołów sieciowych
Analizator protokołów sieciowych to kluczowe narzędzie w monitorowaniu i diagnostyce sieci lokalnych (LAN). Dzięki możliwości rejestrowania i analizy ruchu sieciowego, może on wykryć przeciążenie poprzez identyfikację spadków wydajności oraz zatorów w przesyłaniu danych. Na przykład, jeśli analizator wskazuje, że określony port jest mocno obciążony, administrator sieci może podjąć działania, takie jak optymalizacja trasowania pakietów czy zarządzanie przepustowością. W kontekście dobrych praktyk, wykorzystanie takich narzędzi pozwala na proaktywne zarządzanie siecią, zgodnie z zasadami ITIL (Information Technology Infrastructure Library), co zwiększa niezawodność i stabilność usług sieciowych. Warto również podkreślić, że analizatory protokołów, takie jak Wireshark, są standardem w branży, umożliwiając dogłębną analizę zarówno warstwy aplikacji, jak i transportowej, co jest niezbędne do zrozumienia i rozwiązania problemów z przeciążeniem.
Pytanie 27

Kontrola pasma (ang. bandwidth control) w przełączniku to funkcjonalność

A. umożliwiająca zdalne połączenie z urządzeniem
B. umożliwiająca jednoczesne łączenie przełączników przy użyciu wielu łącz
C. pozwalająca na równoczesne przesyłanie danych z wybranego portu do innego portu
D. pozwalająca ograniczyć przepustowość na wyznaczonym porcie
Wybór odpowiedzi dotyczącej zdalnego dostępu do urządzenia jest nieadekwatny w kontekście zarządzania pasmem. Zdalny dostęp to funkcjonalność, która odnosi się do możliwości administracji i monitorowania urządzeń sieciowych zdalnie, co nie ma bezpośredniego związku z kontrolą przepustowości. Oprócz tego, odpowiedź mówiąca o łączeniu przełączników równocześnie kilkoma łączami odnosi się do technik takich jak link aggregation (802.3ad), które zwiększają przepustowość i redundancję, lecz nie dotyczą ograniczania pasma. Problematyczne jest również stwierdzenie, że zarządzanie pasmem polega na przesyłaniu danych z wybranego portu równocześnie do innego portu; to również nie jest związane z kontrolą pasma, a raczej z routingiem czy switchingiem, co jest odrębną funkcjonalnością. Często takie nieporozumienia wynikają z mylenia podstawowych funkcji sieciowych, co może prowadzić do niewłaściwego zarządzania siecią. Kluczowe jest zrozumienie, że zarządzanie pasmem koncentruje się na efektywnym alokowaniu istniejącego pasma oraz priorytetyzacji ruchu sieciowego, co jest niezbędne w przypadku korzystania z zasobów o różnym zapotrzebowaniu.
Pytanie 28

Kabel skrętkowy, w którym każda para przewodów ma oddzielne ekranowanie folią, a wszystkie przewody są umieszczone w ekranie z folii, jest oznaczany symbolem

A. S/UTP
B. S/FTP
C. F/FTP
D. F/UTP
Odpowiedź F/FTP odnosi się do kabla, który składa się z pojedynczych par przewodów, gdzie każda para jest chroniona przez osobny ekran foliowy, a cały kabel jest dodatkowo osłonięty ekranem foliowym. Tego typu konstrukcja pozwala na znaczne zmniejszenie zakłóceń elektromagnetycznych, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających wysokiej wydajności oraz niezawodności przesyłu sygnałów, takich jak sieci komputerowe czy systemy telekomunikacyjne. W praktyce, kable F/FTP są często stosowane w środowiskach biurowych oraz w instalacjach, gdzie istnieje ryzyko występowania zakłóceń od innych urządzeń elektronicznych. Zgodnie ze standardem ISO/IEC 11801, który definiuje wymagania dotyczące kabli dla różnych aplikacji sieciowych, użycie ekranowanych kabli jest zalecane w przypadku instalacji w trudnych warunkach elektromagnetycznych. Przykładami zastosowania kabli F/FTP mogą być podłączenia w sieciach lokalnych (LAN), gdzie stabilność i jakość przesyłu danych jest priorytetem.
Pytanie 29

Jakie numery portów są domyślnie wykorzystywane przez protokół poczty elektronicznej POP3?

A. 587 albo 465
B. 143 albo 993
C. 80 albo 8080
D. 110 albo 995
Protokół poczty elektronicznej POP3, czyli Post Office Protocol version 3, jest standardem używanym do pobierania wiadomości e-mail z serwera pocztowego na lokalne urządzenie użytkownika. Domyślne porty, na których działa POP3, to 110 dla połączeń nieszyfrowanych oraz 995 dla połączeń szyfrowanych z użyciem SSL/TLS. Warto zwrócić uwagę, że używanie szyfrowania jest obecnie standardem w praktykach branżowych, co podnosi bezpieczeństwo przesyłanych danych. Dla użytkowników korzystających z POP3, port 110 umożliwia synchronizację wiadomości bez zabezpieczeń, co może być ryzykowne w dzisiejszych czasach, gdzie ochrona danych jest priorytetem. Użytkownicy powinni stosować port 995, aby zapewnić bezpieczne połączenie, co jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak Internet Engineering Task Force (IETF) dotyczących bezpieczeństwa protokołów pocztowych. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę, że POP3 jest często używany w szkołach i małych firmach, gdzie użytkownicy chcą mieć dostęp do swoich wiadomości w trybie offline, co czyni go praktycznym wyborem dla tych środowisk.
Pytanie 30

Rezultatem wykonania komendy ```arp -a 192.168.1.1``` w systemie MS Windows jest przedstawienie

A. wykazu aktywnych zasobów sieciowych
B. parametrów TCP/IP interfejsu sieciowego
C. sprawdzenia połączenia z komputerem o wskazanym IP
D. fizycznego adresu urządzenia o wskazanym IP
Polecenie arp -a 192.168.1.1 jest używane w systemach operacyjnych MS Windows do wyświetlania tabeli ARP (Address Resolution Protocol), która mapuje adresy IP na adresy fizyczne (MAC) urządzeń w sieci lokalnej. W odpowiedzi na to polecenie, system zwraca adres fizyczny urządzenia, które odpowiada podanemu adresowi IP, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce sieci. Na przykład, jeśli administrator sieci chciałby zidentyfikować, do jakiego urządzenia należy dany adres IP, może użyć polecenia ARP, aby uzyskać adres MAC. W praktyce, znajomość adresów MAC jest kluczowa w zarządzaniu siecią, ponieważ pozwala na identyfikację i monitorowanie urządzeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci. Warto również dodać, że ARP jest protokołem stateless, co oznacza, że nie wymaga utrzymywania stanu sesji, co przyspiesza wymianę informacji w sieci. Ogólnie rzecz biorąc, poprawne zrozumienie działania polecenia ARP jest istotne zarówno dla administratorów, jak i dla wszystkich osób zajmujących się zarządzaniem sieciami komputerowymi.
Pytanie 31

Jaką funkcję pełni protokół ARP (Address Resolution Protocol)?

A. Wysyła informacje zwrotne dotyczące problemów w sieci
B. Zarządza grupami multicastowymi w sieciach działających na protokole IP
C. Określa adres MAC na podstawie adresu IP
D. Nadzoruje przepływ pakietów w obrębie systemów autonomicznych
Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieciach komputerowych, odpowiedzialnym za ustalanie adresów MAC (Media Access Control) na podstawie adresów IP (Internet Protocol). Działa on na poziomie drugiego poziomu modelu OSI (warstwa łącza danych), umożliwiając urządzeniom w sieci lokalnej zamianę logicznych adresów IP na adresy fizyczne, co jest niezbędne do skutecznej wymiany danych między urządzeniami. Przykładowo, gdy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia w sieci, najpierw potrzebuje znaleźć jego adres MAC. W tym celu wysyła zapytanie ARP do sieci, a odpowiedź zwrotna zawiera poszukiwany adres MAC. Dzięki temu procesowi, komunikacja w ramach lokalnych sieci Ethernet staje się możliwa. Standard ARP jest opisany w RFC 826 i stanowi podstawę dla wielu protokołów komunikacyjnych. Umożliwienie tej zamiany adresów jest kluczowe dla funkcjonowania protokołów wyższych warstw, takich jak TCP/IP, co jest podstawą działania Internetu.
Pytanie 32

Zgodnie z normą EN-50173, klasa D skrętki komputerowej obejmuje zastosowania wykorzystujące zakres częstotliwości

A. do 100 MHZ
B. do 100 kHz
C. do 1 MHz
D. do 16 MHz
Wybierając odpowiedzi wskazujące na niższe pasma częstotliwości, można wpaść w pułapkę błędnych założeń dotyczących standardów skrętek komputerowych. Odpowiedzi do 100 kHz, 1 MHz czy 16 MHz dotyczą przestarzałych technologii, które nie są odpowiednie dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Na przykład, kategoria 5e, która jest standardem dla pasma do 100 MHz, już nie spełnia wymogów wydajnościowych dla standardów Ethernet powyżej 1 Gbps, które są powszechnie używane w nowoczesnych środowiskach biurowych i technologicznych. Wybór parametrów dotyczących pasma częstotliwości jest kluczowy, ponieważ wpływa na przepustowość i jakość transmisji danych. Współczesne zastosowania, takie jak strumieniowanie wideo w wysokiej rozdzielczości, wymagają niezawodnych połączeń, które są możliwe tylko dzięki odpowiedniemu doborowi kabli i ich klas. Używanie przestarzałych standardów może prowadzić do problemów z wydajnością sieci, zakłóceń oraz obniżonej jakości usług, co w dłuższej perspektywie rodzi dodatkowe koszty i frustrację użytkowników.
Pytanie 33

Wskaż błędne stwierdzenie dotyczące Active Directory?

A. W Active Directory informacje są organizowane w sposób hierarchiczny
B. Active Directory to usługa, która monitoruje wykorzystanie limitów dyskowych aktywnych katalogów
C. Active Directory stanowi system katalogowy w sieciach operacyjnych firmy Microsoft
D. Domeny uporządkowane w hierarchii mogą tworzyć strukturę drzewa
Wszystkie nieprawidłowe stwierdzenia dotyczące Active Directory wynikają z nieporozumienia jego podstawowych funkcji oraz architektury. Po pierwsze, Active Directory nie jest narzędziem do monitorowania użycia limitów dyskowych, ale raczej usługą katalogową zarządzającą informacjami o zasobach sieciowych, takich jak użytkownicy, komputery i inne zasoby. Stwierdzenie to myli podstawowe cele AD z funkcjonalnością systemów do monitorowania zasobów, które są odpowiedzialne za analizę wydajności i wykorzystania przestrzeni dyskowej. Ponadto, stwierdzenia mówiące o hierarchicznej organizacji domen oraz grupowaniu informacji w strukturach drzewa są zgodne z rzeczywistością, jednakże mogą prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie są właściwie rozumiane. Hierarchiczna struktura AD pozwala na efektywne zarządzanie, jednak nie oznacza to, że AD jest związane z monitorowaniem czy ograniczaniem zasobów dyskowych. Zrozumienie roli AD w kontekście zarządzania tożsamościami i dostępem jest kluczowe dla poprawnego wykorzystania tej technologii, a nieprawidłowe interpretacje mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania środowiskiem IT oraz problemów z bezpieczeństwem.
Pytanie 34

Aby zarejestrować i analizować pakiety przesyłane w sieci, należy wykorzystać aplikację

A. FileZilla
B. puTTy
C. CuteFTP
D. WireShark
WireShark to zaawansowane narzędzie do analizy protokołów sieciowych, które umożliwia przechwytywanie i przeglądanie danych przesyłanych przez sieć w czasie rzeczywistym. Dzięki jego funkcjom użytkownicy mogą analizować ruch sieciowy, identyfikować problemy z wydajnością oraz debugować aplikacje sieciowe. Program obsługuje wiele protokołów i potrafi wyświetlić szczegółowe informacje o każdym pakiecie, co czyni go nieocenionym narzędziem dla administratorów sieci oraz specjalistów ds. bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania WireSharka może być sytuacja, w której administrator musi zdiagnozować problemy z połączeniem w sieci lokalnej – dzięki możliwości filtrowania danych, może szybko zlokalizować błędne pakiety i zrozumieć ich przyczynę. W kontekście dobrych praktyk branżowych, WireShark jest powszechnie zalecany do monitorowania bezpieczeństwa, analizy ataków oraz audytów sieciowych, co czyni go kluczowym narzędziem w arsenale specjalistów IT.
Pytanie 35

W biurze należy zamontować 5 podwójnych gniazd abonenckich. Średnia odległość od gniazda abonenckiego do lokalnego punktu dystrybucyjnego wynosi 10 m. Jaki będzie szacunkowy koszt nabycia kabla UTP kategorii 5e, przeznaczonego do budowy sieci lokalnej, jeśli cena brutto 1 m kabla UTP kategorii 5e to 1,60 zł?

A. 800,00 zł
B. 320,00 zł
C. 160,00 zł
D. 80,00 zł
Poprawna odpowiedź wynika z właściwego obliczenia całkowitej długości kabla potrzebnego do zainstalowania 5 podwójnych gniazd abonenckich. Średnia odległość każdego gniazda od punktu dystrybucyjnego wynosi 10 m. Aby zainstalować 5 gniazd, potrzebujemy 5 x 10 m = 50 m kabla. Cena za 1 m kabla UTP kategorii 5e to 1,60 zł, więc koszt zakupu wyniesie 50 m x 1,60 zł/m = 80,00 zł. Jednak zapewne w pytaniu chodzi o łączną długość kabla, co może obejmować także dodatkowe przewody lub zapas na instalację, co prowadzi do wyższych kosztów. W praktyce zaleca się uwzględnienie 20% zapasu materiału, co w tym przypadku daje dodatkowe 10 m, więc całkowity koszt wyniesie 160,00 zł. Użycie kabla UTP kategorii 5e jest zgodne z aktualnymi standardami, zapewniając efektywność transmisji danych w sieci lokalnej, co jest kluczowe w nowoczesnych biurach. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kabli o odpowiednich parametrach jest istotne dla utrzymania jakości sygnału oraz minimalizacji zakłóceń.
Pytanie 36

Adres sieci 172.16.0.0 zostanie podzielony na równe podsieci, z których każda obsługiwać będzie maksymalnie 510 użytecznych adresów. Ile podsieci zostanie stworzonych?

A. 128
B. 252
C. 32
D. 64
W przypadku prób podziału adresu 172.16.0.0 na podsieci, które nie spełniają wymogu co najmniej 510 użytecznych adresów, występuje wiele typowych błędów myślowych. Niektóre odpowiedzi sugerują niewłaściwą liczbę podsieci, co wynika z błędnej interpretacji użytecznych adresów w danej sieci. Na przykład, wybierając 64 podsieci, można by myśleć, że wystarczyłoby 6 bitów do identyfikacji podsieci (2^6 = 64), co jest prawdą, ale zapominamy o tym, że każda z tych podsieci musiałaby mieć wystarczającą liczbę adresów hostów. Sześć bitów daje tylko 62 użyteczne adresy (2^6 - 2), co nie spełnia wymogu 510. Inna nieprawidłowa koncepcja polega na pomieszaniu liczby podsieci z dostępną ilością adresów w podsieci. Wybierając 252 podsieci, przyjęto, że wystarczą 8 bitów, co również nie jest prawidłowe, ponieważ 8 bitów daje 256 adresów, ale znowu tylko 254 użyteczne adresy. Ostatecznie, wybór 32 podsieci również jest błędny, ponieważ 2^5 = 32 podsieci nie dostarcza wystarczającej liczby użytecznych adresów, będąc ograniczonym do 30. To wszystko pokazuje, jak ważne jest nie tylko zrozumienie algorytmu podziału adresów, ale także umiejętność zastosowania tej wiedzy w praktyce oraz znajomość zasad dotyczących obliczania użytecznych adresów w każdej z podsieci.
Pytanie 37

Jakie są powody wyświetlania na ekranie komputera informacji, że system wykrył konflikt adresów IP?

A. W konfiguracji protokołu TCP/IP jest nieprawidłowy adres bramy domyślnej
B. Inne urządzenie w sieci posiada ten sam adres IP co komputer
C. Usługa DHCP nie działa w sieci lokalnej
D. Adres IP urządzenia jest poza zakresem lokalnych adresów sieciowych
Widzisz, jak to jest? Kiedy dwa urządzenia w tej samej sieci lokalnej mają ten sam adres IP, pojawia się konflikt. System operacyjny na to reaguje ostrzeżeniem. Takie sytuacje najczęściej zdarzają się, gdy adresy IP są przypisywane ręcznie lub gdy serwer DHCP nie działa tak, jak powinien. Moim zdaniem, żeby tego uniknąć, sieciowcy powinni używać DHCP, bo on sam przydziela unikalne adresy IP urządzeniom. Dobrze byłoby również monitorować, jakie adresy IP są przydzielane i korzystać z rezerwacji DHCP, żeby pewne urządzenia zawsze miały ten sam adres, co zmniejsza ryzyko problemów. Kiedy zajdzie konflikt, to warto sprawdzić, jakie adresy IP mają wszystkie urządzenia w sieci. To może pomóc szybko znaleźć problem.
Pytanie 38

Firma zamierza stworzyć lokalną sieć komputerową, która będzie obejmować serwer, drukarkę oraz 10 stacji roboczych bez kart Wi-Fi. Połączenie z Internetem zapewnia ruter z wbudowanym modemem ADSL oraz czterema portami LAN. Które z wymienionych urządzeń sieciowych jest wymagane, aby sieć mogła prawidłowo funkcjonować i uzyskać dostęp do Internetu?

A. Przełącznik 16 portowy
B. Wzmacniacz sygnału bezprzewodowego
C. Access Point
D. Przełącznik 8 portowy
Wybór przełącznika 16 portowego jako niezbędnego urządzenia do budowy lokalnej sieci komputerowej jest uzasadniony z kilku powodów. Przełącznik (switch) to kluczowy element infrastruktury sieciowej, który umożliwia komunikację pomiędzy różnymi urządzeniami w sieci. W tym przypadku, mając 10 stacji roboczych, serwer i drukarkę, potrzebujemy co najmniej 12 portów do podłączenia wszystkich tych urządzeń. Przełącznik 16 portowy zapewnia wystarczającą liczbę portów, co dostosowuje się do przyszłych potrzeb rozbudowy sieci. Standardowe praktyki zalecają stosowanie przełączników w lokalnych sieciach komputerowych, aby zapewnić efektywne zarządzanie ruchem danych oraz zminimalizować kolizje. Dzięki technologii Ethernet, przełączniki są w stanie przesyłać dane z dużą prędkością, co jest kluczowe w przypadku intensywnego korzystania z sieci, np. podczas drukowania lub przesyłania dużych plików. Dodatkowo, przełączniki mogą obsługiwać różne protokoły, co umożliwia integrację z różnymi urządzeniami oraz systemami. Wybór przełącznika jako podstawowego urządzenia podkreśla znaczenie jego roli w zapewnieniu stabilności i wydajności całej sieci, a także umożliwia zarządzanie przepustowością oraz bezpieczeństwem ruchu sieciowego.
Pytanie 39

Aby zabezpieczyć system Windows przed nieautoryzowanym dostępem poprzez ograniczenie liczby nieudanych prób logowania, należy ustawić

A. Panel Sterowania, Konta użytkowników
B. Zasady grup, Opcje zabezpieczeń
C. Panel Sterowania, Zaporę systemu Windows
D. Zasady grup, Zasady konta
Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na aspektach, które nie są bezpośrednio związane z właściwym zabezpieczeniem systemu Windows przed włamaniami. W przypadku pierwszej odpowiedzi, panel sterowania i zapora systemu Windows, chociaż są istotne dla ochrony systemu, nie oferują bezpośredniego mechanizmu ograniczania liczby nieudanych prób logowania. Zaporę można wykorzystać do blokowania nieautoryzowanego dostępu do sieci, ale nie radzi sobie z problemem logowania na poziomie użytkownika. Ponadto, w kontekście zabezpieczeń, mało prawdopodobne jest, aby sama konfiguracja zapory mogła skutecznie zapobiec atakom opartym na próbach odgadnięcia haseł. Z drugiej strony, odpowiedzi odnoszące się do kont użytkowników mogą być mylone z innymi aspektami zarządzania kontami, ale nie zawierają kluczowych mechanizmów polityki blokad i audytu, które są wbudowane w zasady grup. Zasady grup są bardziej kompleksowe i zapewniają centralne zarządzanie, co jest krytyczne dla organizacji, które pragną utrzymać wysoki poziom bezpieczeństwa. Nieprawidłowe podejście do zabezpieczeń często wynika z niedostatecznego zrozumienia hierarchii oraz funkcjonalności narzędzi dostępnych w systemie operacyjnym, co prowadzi do błędnych wyborów w kontekście zabezpieczania systemu.
Pytanie 40

Jakie rekordy DNS umożliwiają przesyłanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie?

A. MX
B. PTR
C. SOA
D. CNAME
Rekordy MX (Mail Exchange) są kluczowym elementem systemu DNS (Domain Name System), który pozwala na kierowanie wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych w danej domenie. Kiedy ktoś wysyła wiadomość e-mail, serwer nadawcy odpytuje DNS w celu znalezienia rekordu MX dla domeny odbiorcy. Rekord MX wskazuje, który serwer pocztowy powinien odbierać e-maile skierowane do tej domeny. Dla przykładu, jeśli wiadomości są wysyłane do adresu "[email protected]", serwer nadawcy sprawdzi rekordy MX dla "domena.pl", aby ustalić, do którego serwera (np. mail.domena.pl) powinny trafić wiadomości. Implementacja i konfiguracja rekordów MX są zgodne z najlepszymi praktykami RFC 5321 i RFC 5322, które określają zasady dotyczące wymiany wiadomości e-mail w Internecie. Dlatego prawidłowe skonfigurowanie tych rekordów jest niezwykle ważne dla funkcjonalności poczty elektronicznej oraz dla zapewnienia jej niezawodności.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej