Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Higienistka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
  • Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 09:49
  • Data zakończenia: 7 czerwca 2025 10:01

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakim symbolem powinna być oznaczona kartoteka pacjenta w poradni chirurgii stomatologicznej?

A. Mz_St/260
B. Mz_Ch/16
C. Mz/_1
D. Mz/St-7
Odpowiedź Mz/St-7 to strzał w dziesiątkę! Jak wiadomo, w kartotekach pacjentów w poradniach specjalistycznych trzeba mieć wszystko dobrze opisane, żeby nie było później żadnych niejasności. Mz/St-7 jasno mówi, że to pacjent w poradni chirurgii stomatologicznej, a numer 7 wskazuje konkretnego pacjenta. Taki system to świetny sposób na uporządkowanie dokumentacji, bo dzięki temu personel medyczny może szybko znaleźć potrzebne informacje i zadbać o bezpieczeństwo pacjentów. Warto zauważyć, że każde oznaczenie to praktycznie klucz do bazy danych pacjentów. Dzięki unikalnym identyfikatorom można łatwiej zarządzać historią leczenia każdego pacjenta. To naprawdę przyspiesza pracę i obniża ryzyko pomyłek.
Pytanie 2

W amerykańskim systemie oznaczenie B odnosi się do górnego prawego zęba

A. trzonowy pierwszy mleczny
B. siekacz boczny mleczny
C. trzonowy drugi stały
D. siekacz boczny stały
Symbol B w systemie amerykańskim oznacza ząb górny prawy, a trzonowy pierwszy mleczny jest zębem, który zajmuje to miejsce. Ząb ten jest istotny w procesie narastania zębów i stanowi ważny element uzębienia mlecznego. Trzonowy pierwszy mleczny jest zębem, który często pełni rolę w funkcji żucia, a jego zdrowie ma kluczowe znaczenie dla poprawnego rozwoju zębów stałych. W praktyce dentystycznej, identyfikacja zębów według symboli jest niezbędna do skutecznego planowania leczenia, diagnostyki oraz przeprowadzania procedur stomatologicznych. Przykładowo, w przypadku leczenia endodontycznego, precyzyjne oznaczenie zęba umożliwia lekarzowi szybkie odnalezienie i leczenie dotkniętego zęba, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają jasną komunikację i precyzyjność w dokumentacji medycznej. Warto także zwrócić uwagę, że znajomość systemu oznaczeń zębów jest kluczowa dla współpracy między dentystami a innymi specjalistami, co zwiększa efektywność leczenia pacjentów.
Pytanie 3

Aby stworzyć elektroniczny zapis historii choroby pacjenta po raz pierwszy z wykorzystaniem czytnika, należy użyć

A. dowodu osobistego
B. karty ubezpieczenia zdrowotnego NFZ
C. pasyzportu
D. książeczki zdrowia
Karta ubezpieczenia zdrowotnego NFZ jest dokumentem, który potwierdza prawo pacjenta do korzystania z świadczeń zdrowotnych finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Przy pierwszorazowym zapisaniu historii choroby pacjenta, niezbędne jest zweryfikowanie jego uprawnień do świadczeń zdrowotnych, co można uczynić jedynie za pomocą aktualnej karty ubezpieczenia. W praktyce, podczas wizyty pacjenta, lekarz lub personel medyczny korzysta z czytnika, aby odczytać dane z karty, co pozwala na szybkie i efektywne wprowadzenie informacji do systemu elektronicznego. Dobrą praktyką jest zapewnienie, aby pacjent miał przy sobie tę kartę, co umożliwi bezproblemowe korzystanie z usług medycznych i uniknięcie zbędnych opóźnień. Ponadto, w kontekście e-zdrowia, posiadanie karty NFZ jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania danymi pacjentów oraz zapewnienia ich bezpieczeństwa i poufności w zgodzie z przepisami o ochronie danych osobowych.
Pytanie 4

Szkorbut jest chorobą dotykającą wielu narządów, która rozwija się w wyniku niedoboru witaminy w diecie

A. C
B. PP
C. E
D. K
Szkorbut to choroba wynikająca z niedoboru witaminy C, która jest niezbędna do syntezy kolagenu, kluczowego białka w organizmie. Witamina C, znana również jako kwas askorbinowy, odgrywa fundamentalną rolę w procesach metabolicznych, wspomagając gojenie ran oraz utrzymanie zdrowia skóry, chrząstek i kości. Przykłady żywności bogatej w witaminę C obejmują owoce cytrusowe, paprykę, truskawki oraz kiwi. Niedobór tej witaminy prowadzi do osłabienia struktury kolagenu, co skutkuje objawami szkorbutu, takimi jak krwawienie dziąseł, osłabienie mięśni oraz problemy ze skórą. W kontekście zdrowia publicznego, świadomość o znaczeniu witaminy C oraz jej spożyciu z dietą jest kluczowa. Obowiązujące zalecenia żywieniowe sugerują, aby dorośli spożywali co najmniej 75-90 mg witaminy C dziennie, co można łatwo osiągnąć przez odpowiednie planowanie diety i włączenie do niej produktów bogatych w tę witaminę. Współczesne badania wskazują również na potencjalne korzyści zdrowotne związane z suplementacją witaminą C, zwłaszcza w kontekście wspierania układu odpornościowego.
Pytanie 5

Jakim wskaźnikiem mierzy się grubość osadów nazębnych w rejonie szyjki zęba w czterech strefach dziąsłowych?

A. PI.I.
B. Fuksynowego uproszczonego.
C. OHI.
D. Fuksynowego.
Wskaźnik PI.I. (Plaque Index) jest uznawany za jeden z najważniejszych narzędzi w ocenie grubości złogów nazębnych, zwłaszcza w obszarze szyjki zęba oraz w czterech przestrzeniach dziąsłowych. Jego zastosowanie w praktyce stomatologicznej pozwala na dokładne monitorowanie poziomu higieny jamy ustnej pacjentów, co jest kluczowe dla zapobiegania chorobom przyzębia. PI.I. opiera się na ocenie obecności płytki nazębnej w punktach kontrolnych, co umożliwia określenie skuteczności działań prozdrowotnych. Warto zaznaczyć, że regularne stosowanie tego wskaźnika w praktyce klinicznej pozwala na szybkie identyfikowanie pacjentów, którzy wymagają intensywniejszej edukacji w zakresie higieny jamy ustnej. Standardy i dobre praktyki, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz American Dental Association (ADA), rekomendują rutynowe użycie wskaźników płytki nazębnej w celu oceny skuteczności leczenia oraz monitorowania postępów w terapii. Dzięki temu, PI.I. przyczynia się do lepszego zrozumienia potrzeb pacjenta i dostosowania odpowiednich interwencji stomatologicznych.
Pytanie 6

Aby wykonać amalgamat, należy zastosować

A. pistolet.
B. amalgamator.
C. przenośnik.
D. nakładacz.
Wybór nakładacza, pistoletu lub przenośnika jako narzędzi do przygotowania amalgamatu jest nieadekwatny i oparty na nieprawidłowym rozumieniu procesu wytwarzania tego materiału. Nakładacz jest stosowany do aplikacji materiałów, takich jak kompozyty czy cementy, ale nie służy do mieszania ich składników. Pistolet, podobnie, jest narzędziem do podawania materiału, a nie jego przygotowania. Przenośnik, z drugiej strony, jest używany w kontekście transportowania materiałów, a nie ich mieszania czy przygotowywania. Proces tworzenia amalgamatu wymaga precyzyjnego zmieszania rtęci z proszkami metali, co można osiągnąć tylko poprzez amalgamator, który zapewnia odpowiednie ciśnienie i czas mieszania. Wiele osób mylnie zakłada, że inne narzędzia mogą zastąpić ten proces, co prowadzi do uzyskania niższej jakości wypełnień oraz potencjalnych błędów klinicznych. Właściwe zrozumienie ról poszczególnych narzędzi w praktyce stomatologicznej jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności procedur. Dlatego ważne jest, aby zawsze korzystać z odpowiednich narzędzi zgodnie z normami branżowymi i najlepszymi praktykami.
Pytanie 7

Który środek powinien być użyty do wytrawienia szkliwa w trakcie zabiegu lakowania zęba stałego?

A. Chlorhexydyna w stężeniu 5%
B. Podchloryn sodu w stężeniu 15%
C. Fluorek sodu w stężeniu 2%
D. Kwas ortofosforowy w stężeniu 37%
Kwas ortofosforowy o stężeniu 37% jest najczęściej stosowanym preparatem do wytrawiania szkliwa podczas zabiegu lakowania zębów stałych. Jego działanie opiera się na usuwaniu warstwy organicznej oraz na demineralizacji powierzchni szkliwa, co tworzy odpowiednią mikrozłuszczoną strukturę. Taka struktura znacząco poprawia adhezję materiałów kompozytowych lub laków, co jest kluczowe dla skuteczności zabiegu. Przy zastosowaniu kwasu ortofosforowego należy jednak przestrzegać odpowiednich protokołów, aby uniknąć uszkodzenia sąsiednich tkanek, jak dziąsła czy zębina. W praktyce dentystycznej standardem jest stosowanie kwasu przez około 15-30 sekund, a następnie dokładne spłukanie go wodą. Dodatkowo, materiał do lakowania powinien być aplikowany niezwłocznie po wytrawieniu, aby maksymalnie wykorzystać poprawioną adhezję. Znajomość tych zasad jest kluczowa dla uzyskania długotrwałych efektów terapeutycznych oraz zapobiegania regresji stanu zdrowia zębów.
Pytanie 8

Numeracja zębów w amerykańskim systemie zaczyna się od ostatniego trzonowca po stronie

A. lewej szczęki
B. prawej żuchwy
C. lewej żuchwy
D. prawej szczęki
Numeracja zębów w systemie amerykańskim, znanym także jako system FDI, zaczyna się od prawej szczęki, gdzie ostatni trzonowiec (ząb 1.8) jest oznaczony numerem 1. Następnie zęby są numerowane w kierunku lewym, a następnie po przejściu do żuchwy kontynuowane są od prawej do lewej. Takie podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w stomatologii, co umożliwia łatwe i jednoznaczne identyfikowanie poszczególnych zębów. W praktyce, taka numeracja jest kluczowa podczas dokumentacji medycznej, planowania leczenia oraz w komunikacji między specjalistami. Dzięki temu systemowi, każdy stomatolog jest w stanie szybko zidentyfikować, na którym etapie leczenia znajduje się pacjent oraz jakie zęby wymagają szczególnej uwagi. Warto również zauważyć, że system ten jest szeroko stosowany w edukacji stomatologicznej, co pozwala na ujednolicenie terminologii i praktyk w różnych instytucjach stomatologicznych, zarówno w USA, jak i w innych krajach stosujących ten system.
Pytanie 9

Przed przeprowadzeniem operacji chirurgicznej u sześcioletniej, przestraszonej i zdenerwowanej pacjentki należy wykonać znieczulenie przy użyciu strzykawki ciśnieniowej. W tej sytuacji trzeba

A. usadzić pacjentkę na kolanach opiekuna
B. zaprezentować pacjentce strzykawkę i przeprowadzić rozmowę
C. przygotować znieczulenie w miejscu niewidocznym dla pacjentki i podać bez zapowiedzi
D. podczas zabiegu przytrzymać głowę
Sposoby przygotowania pacjentki do znieczulenia, takie jak posadzenie jej na kolanach opiekuna czy przygotowanie znieczulenia poza jej zasięgiem wzroku, mogą wydawać się praktyczne, jednak mają swoje istotne wady. Umieszczając dziecko na kolanach opiekuna, można na chwilę poczuć się bezpieczniej, jednak nie eliminuje to lęku przed samą procedurą. Dzieci w tym wieku często odczuwają niepewność i mogą negatywnie reagować na znieczulenie, które nie zostało im wcześniej przedstawione. Co więcej, takie podejście może prowadzić do niedoinformowania pacjentki o tym, co dokładnie się wydarzy. Przygotowanie znieczulenia z dala od wzroku dziecka jest również problematyczne; ukrywanie narzędzi może tylko zwiększać lęk, gdyż nie znając ich funkcji, pacjentka może wyobrażać sobie najgorsze scenariusze. To z kolei prowadzi do negatywnego postrzegania zabiegu. Przytrzymywanie głowy w trakcie zabiegu również jest nieodpowiednie, gdyż może to być postrzegane jako przemoc, co dodatkowo pogłębia strach. Właściwe podejście do znieczulenia powinno być oparte na zaufaniu i otwartej komunikacji, co redukuje stres i sprzyja pozytywnym doświadczeniom związanym z medycyną.
Pytanie 10

Aby przeprowadzić wprowadzenie i formowanie wypełnień w ubytkach próchnicowych, należy przygotować

A. łyżeczki zębodołowe, upychadło
B. prostnicę z wiertłami, upychadło
C. nakładacz, upychadło
D. nakładacz, raspator
Odpowiedź 'nakładacz, upychadło' jest poprawna, ponieważ oba te narzędzia odgrywają kluczową rolę w procesie wprowadzania i formowania wypełnień w ubytkach próchnicowych. Nakładacz służy do precyzyjnego umieszczania materiału wypełniającego, co jest kluczowe dla uzyskania właściwej adaptacji wypełnienia do ścianek ubytku. Użycie nakładacza pozwala na kontrolowanie ilości materiału oraz jego równomierne rozmieszczenie, co zmniejsza ryzyko tworzenia szczelin, które mogą prowadzić do nowych ubytków. Upychadło natomiast jest narzędziem, które umożliwia właściwe umiejscowienie oraz zagęszczenie materiału wypełniającego, co jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnej wytrzymałości oraz szczelności wypełnienia. Stosowanie tych narzędzi w praktyce dentystycznej jest zgodne z najlepszymi standardami, co zapewnia długotrwały efekt terapeutyczny oraz zadowolenie pacjentów. Dodatkowo, technika zabiegu wymaga znajomości różnych typów materiałów wypełniających, co wpływa na wybór narzędzi i metod ich aplikacji.
Pytanie 11

Zabieg, który polega na impregnacji zębiny zmienionej próchnicowo, przy użyciu roztworu azotanu srebra oraz strącalnika w postaci 20% roztworu glukozy, to

A. lakierowanie
B. lapisowanie
C. jonizacja
D. jonoforeza
Lapisowanie to proces, w którym używa się roztworu azotanu srebra do impregnacji próchniczo zmienionej zębiny. Jest to skuteczna metoda, która polega na nałożeniu tego roztworu na zainfekowane tkanki zęba, co pozwala na zatrzymanie postępu próchnicy i ochronę reszty zęba przed dalszymi uszkodzeniami. W praktyce stomatologicznej lapisowanie jest stosowane szczególnie w przypadkach zębów mlecznych, gdzie ze względu na ich strukturalne cechy oraz czas funkcjonowania przed wymianą na zęby stałe, nie zawsze wskazane jest stosowanie bardziej inwazyjnych procedur. Roztwór azotanu srebra działa bakteriobójczo, a dodatkowo strącalnik w postaci roztworu glukozy o stężeniu 20% wspomaga proces wnikania składników aktywnych, co przyczynia się do efektywności całego zabiegu. Zgodnie z aktualnymi standardami klinicznymi, lapisowanie jest uznawane za bezpieczne i skuteczne, jeśli jest stosowane zgodnie z zaleceniami i po odpowiedniej diagnostyce. Dobrze przeprowadzone lapisowanie może uratować zęby przed ekstrakcją i pozwolić na ich dalsze funkcjonowanie.
Pytanie 12

O czym mówi opis w ramce dotyczący pobierania wycisku?

Pacjentowi należy pobrać wycisk podstawowy masą o gęstej konsystencji, a po jego odpowiednim opracowaniu należy wykonać na jego bazie wycisk uzupełniający (korekcyjny) z zastosowaniem masy o rzadkiej konsystencji.

A. dwuwarstwowego dwufazowego.
B. czynnościowego silikonowego.
C. orientacyjnego alginatowego.
D. dwuwarstwowego jednofazowego.
Wycisk dwuwarstwowy dwufazowy to metoda, która jest szeroko stosowana w stomatologii do uzyskiwania precyzyjnych wycisków zębów. Proces polega na pobraniu wycisku w dwóch etapach, co pozwala na uzyskanie bardziej dokładnego odwzorowania anatomicznego tkanek. W pierwszym etapie używa się masy o gęstej konsystencji, która zapewnia stabilność i wsparcie dla późniejszej warstwy. Następnie, w drugim etapie, aplikujemy masę o rzadszej konsystencji, która wnika w drobne detale i zapewnia lepsze odwzorowanie tkanek miękkich. Taki sposób postępowania minimalizuje ryzyko zniekształceń wycisku, co jest kluczowe dla dalszego procesu protetycznego czy ortodontycznego. Zastosowanie wycisku dwuwarstwowego dwufazowego wpisuje się w standardy jakościowe branży stomatologicznej, co gwarantuje wysoką jakość wykonania prac protetycznych i ortodontycznych. Takie podejście pozwala także na lepsze dopasowanie przyszłych uzupełnień, co jest istotne dla komfortu pacjenta oraz estetyki.
Pytanie 13

Klasa relacji położenia górnego pierwszego trzonowca stałego w stosunku do dolnego łuku zębowego, przydatna w diagnozowaniu przednio-tylnych wad zgryzu, jest określana jako

A. Bauma
B. Ellisa
C. Blacka
D. Angleʹa
Klasa Angleʹa odnosi się do relacji położenia górnych pierwszych trzonowców stałych względem dolnych łuków zębowych, co jest kluczowe w diagnozowaniu i klasyfikowaniu wad zgryzu. W klasyfikacji Angle'a, zgryz jest klasyfikowany w trzech głównych klasach: klasa I, klasa II i klasa III, w zależności od pozycji górnych i dolnych zębów. Klasa I oznacza prawidłowe położenie górnych trzonowców w stosunku do dolnych, co jest idealnym stanem. Klasa II wskazuje na tyłozgryz, w którym górne zęby są przesunięte do przodu względem dolnych, a klasa III oznacza przodozgryz, gdzie dolne zęby są bardziej wysunięte do przodu. Praktyczne wykorzystanie tej klasyfikacji znajduje zastosowanie nie tylko w diagnostyce, ale również w planowaniu leczenia ortodontycznego, co przekłada się na dobór odpowiednich aparatów ortodontycznych i technik korekcji zgryzu. Klasyfikacja Angle'a jest szeroko uznawana w stomatologii i ortodoncji, co czyni ją istotnym narzędziem w pracy każdego specjalisty."
Pytanie 14

Jakie substancje wywołujące nekrozę miazgi są stosowane w przypadku nieodwracalnych pulpopatii?

A. Hemostatyczne
B. Uszczelniające
C. Kortyzonowe
D. Dewitalizacyjne
Dewitalizacyjne środki wywołujące martwicę miazgi są kluczowe w leczeniu nieodwracalnych pulpopatii, ponieważ ich głównym celem jest usunięcie żywej tkanki miazgi, co pozwala na dalsze leczenie zęba. Środki te zawierają substancje chemiczne, które powodują nekrozę miazgi poprzez denaturację białek i uszkodzenie komórek. Przykładami takich środków są preparaty na bazie formaldehydu czy chlorheksydyny, które są stosowane w praktyce dentystycznej. W przypadku pulpopatii nieodwracalnej, gdzie proces zapalny jest zaawansowany, zastosowanie dewitalizacyjnych środków staje się niezbędne, aby zminimalizować ból pacjenta i przygotować ząb do dalszej obróbki, takiej jak leczenie kanałowe. Stosowanie takich środków jest zgodne z aktualnymi standardami dotyczących leczenia endodontycznego, które zalecają ich użycie w odpowiednich przypadkach. Należy jednak pamiętać o starannym doborze środków oraz o ich właściwym zastosowaniu, aby zminimalizować ryzyko powikłań.
Pytanie 15

Który z materiałów jest wykorzystywany w biologicznym leczeniu miazgi zębowej?

A. Wodorotlenek wapnia
B. Cement fosforanowy
C. Kompomer
D. Glassjonomer
Wodorotlenek wapnia jest uznawany za jeden z najważniejszych materiałów w leczeniu biologicznym miazgi zębów. Jego właściwości alkaliczne sprzyjają regeneracji tkanek oraz stymulują odpowiedź miazgi, co jest kluczowe w przypadkach, gdy miazga została częściowo uszkodzona. Wodorotlenek wapnia działa także jako bariera dla bakterii, co zmniejsza ryzyko infekcji. Materiał ten jest często stosowany w leczeniu stanów zapalnych miazgi oraz w przypadku amputacji miazgi. Przykładem praktycznego zastosowania może być leczenie ubytków, gdzie wodorotlenek wapnia zostaje nałożony na odkryte zakończenia nerwowe miazgi, wspierając procesy gojenia. Zgodnie z wytycznymi American Dental Association, użycie wodorotlenku wapnia w endodoncji jest powszechną praktyką, co potwierdza jego skuteczność i bezpieczeństwo. Dodatkowo, jego właściwości bioaktywne sprawiają, że sprzyja mineralizacji i odbudowie zębiny, co czyni go preferowanym wyborem w terapii zachowawczej.
Pytanie 16

Jakie narzędzie jest używane do wykonania profilaktyki według metody Berggrena-Wellandera?

A. kubek z roztworem NaF.
B. szczoteczka do zębów.
C. szczoteczka.
D. preparat fluorowy.
Szczoteczka do zębów jest kluczowym narzędziem w profilaktyce metodą Berggrena-Wellandera, ponieważ umożliwia skuteczne usuwanie płytki nazębnej i resztek pokarmowych z powierzchni zębów oraz przestrzeni międzyzębowych. Ta metoda skupia się na dokładnym czyszczeniu zębów, co jest niezbędne do zapobiegania próchnicy oraz chorobom przyzębia. Używając szczoteczki, można dotrzeć do trudno dostępnych miejsc, gdzie bakterie gromadzą się i prowadzą do powstawania próchnicy. Warto zaznaczyć, że skuteczność szczotkowania zależy nie tylko od samej techniki, ale także od stosowanej szczoteczki – zarówno manualne, jak i elektryczne mogą być skuteczne, jednak ważne jest, aby szczoteczka miała odpowiednią twardość włosia, które powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Rekomendacje wskazują na szczoteczki z miękkim lub średnim włosiem, które minimalizują ryzyko uszkodzenia dziąseł. Dodatkowo, należy pamiętać o regularnej wymianie szczoteczki co 3-4 miesiące oraz o dokładnym myciu zębów co najmniej dwa razy dziennie, co jest zgodne z rekomendacjami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. Przy odpowiednim użyciu szczoteczki, technika Berggrena-Wellandera może znacząco przyczynić się do poprawy zdrowia jamy ustnej.
Pytanie 17

Jakie narzędzie ręczne używane jest do pionowej kondensacji gutaperki w kanale korzeniowym?

A. lentulo
B. finger
C. spreader
D. plugger
Plugger jest kluczowym narzędziem stosowanym w endodoncji, szczególnie w procesie kondensacji gutaperki w kanałach korzeniowych. Jego główną funkcją jest zapewnienie optymalnego wypełnienia przestrzeni kanałowej, co jest niezbędne dla skutecznego usunięcia bakterii i zapobiegania nawrotom infekcji. Plugger charakteryzuje się wąskim, stożkowatym końcem, który umożliwia precyzyjne wprowadzanie materiału wypełniającego oraz jego kondensację. Dzięki różnym rozmiarom i kształtom, plugger może być dostosowany do różnych średnic i kształtów kanałów korzeniowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w endodoncji. W praktyce, zastosowanie pluggera w połączeniu z odpowiednią techniką kondensacji, taką jak technika termoplastyczna, pozwala na uzyskanie jednolitego, szczelnego wypełnienia, co jest kluczowe dla długotrwałego sukcesu leczenia endodontycznego. Przykładem może być sytuacja, w której dentysta korzysta z pluggera, aby delikatnie kondensować gutaperkę w kanałach korzeniowych po ich oczyszczeniu i przygotowaniu, co w efekcie minimalizuje ryzyko wydostania się bakterii do okolicznych tkanek.
Pytanie 18

Metoda Berggrena-Welandera polega na?

A. płukaniu jamy ustnej 2% roztworem fluorku sodu
B. płukaniu jamy ustnej 0,2÷0,5% roztworem fluorku sodu
C. szczotkowaniu zębów 0,5÷1% roztworem fluorku sodu
D. szczotkowaniu zębów 2% roztworem fluorku sodu
Metoda Berggrena-Welandera jest uznawana za skuteczną technikę profilaktyki stomatologicznej, której celem jest wzmocnienie zębów i zapobieganie próchnicy. Ta procedura polega na szczotkowaniu zębów 0,5÷1% roztworem fluorku sodu, co pozwala na dostarczenie fluoru bezpośrednio do zębów. Fluor działa na zęby, wzmacniając ich strukturę i zwiększając odporność na działanie kwasów produkowanych przez bakterie próchnicotwórcze. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko powstawania ubytków. Praktyczne zastosowanie tej metody obejmuje regularne szczotkowanie zębów w warunkach domowych, co jest zalecane przez dentystów jako uzupełnienie profesjonalnych zabiegów fluoryzacyjnych wykonywanych w gabinetach stomatologicznych. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że stosowanie odpowiednich stężeń fluoru jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które podkreślają znaczenie fluoryzacji w profilaktyce chorób zębów.
Pytanie 19

Podczas wykonywania wycisku anatomicznego szczęki, po umieszczeniu łyżki w jamie ustnej pacjenta należy ją osadzać, rozpoczynając od brzegu

A. bocznego, stopniowo kierując się ku tyłowi
B. przedniego, stopniowo przesuwając się do zębów dolnych
C. przedniego, stopniowo kierując się ku tyłowi
D. tylnego, stopniowo przesuwając się do przodu
Poprawna odpowiedź wskazuje, że łyżkę do pobierania wycisku anatomicznego należy osadzać od tyłu, kierując się ku przodowi. Takie podejście jest kluczowe, ponieważ pozwala na uzyskanie pełnego i dokładnego odwzorowania struktur anatomicznych jamy ustnej pacjenta. Technika ta umożliwia lepsze dopasowanie łyżki do kształtu szczęki oraz zębów, co z kolei wpływa na jakość wycisku. Ponadto, zaczynając od tyłu, można uniknąć nieprzyjemnych odczuć pacjenta, gdyż obszary bardziej wrażliwe są osadzone na końcu. W praktyce, podczas pobierania wycisku, lekarz dentysta powinien zwracać szczególną uwagę na równomierne rozprowadzenie materiału wyciskowego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii. Dzięki temu uzyskuje się wycisk, który dobrze odwzorowuje kontury zębów i tkanek miękkich, co jest istotne w kolejnych etapach leczenia, takich jak przygotowanie protez czy koron. Wyciski są wykorzystywane także w diagnostyce oraz planowaniu leczenia implantologicznego, co podkreśla ich znaczenie w codziennej praktyce dentystycznej.
Pytanie 20

Zgodnie z zasadami ergonomii pacjentkę w zaawansowanej ciąży warto umieścić na fotelu stomatologicznym w pozycji

A. leżenia na prawym boku
B. półsiedzącej
C. płaskiej
D. bocznej ustalonej
Odpowiedź 'półsiedzącej' jest prawidłowa, ponieważ ta pozycja jest zalecana dla pacjentek w zaawansowanej ciąży w kontekście praktyk stomatologicznych. Ułożenie pacjentki w pozycji półsiedzącej (około 30-45 stopni) pozwala na zmniejszenie ucisku na żyły główne, co jest kluczowe w przypadku kobiet w ciąży, ponieważ ich organizm przechodzi przez szereg zmian, które mogą wpływać na krążenie. Pozwolenie pacjentce na siedzenie w tej pozycji zwiększa komfort i bezpieczeństwo, a także ułatwia dostęp do jamy ustnej dla lekarza stomatologa. Ponadto, zachowanie tej pozycji może pomóc w minimalizacji ryzyka omdlenia, które może być wynikiem ucisku na naczynia krwionośne. W praktyce, podczas leczenia pacjentek w ciąży, zaleca się regularne monitorowanie ich samopoczucia oraz dostosowywanie pozycji fotela w zależności od potrzeb i komfortu pacjentki, co jest zgodne z zasadami ergonomii oraz dobrymi praktykami w opiece stomatologicznej.
Pytanie 21

Który wskaźnik służy do oceny grubości osadów nazębnych zlokalizowanych w obrębie szyjki zęba w czterech przestrzeniach dziąsłowych?

A. Fuksynowego uproszczonego
B. Fuksynowego
C. OHI
D. Pl.I
Odpowiedź 'Pl.I.' jest prawidłowa, ponieważ wskaźnik Pl.I. (Plaque Index) jest standardowym narzędziem stosowanym do oceny grubości płytki nazębnej w obszarach przy szyjkach zębów. Wskaźnik ten polega na ocenie obecności płytki nazębnej na różnych powierzchniach zębów, co jest kluczowe dla monitorowania stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta oraz podejmowania decyzji dotyczących leczenia. Pl.I. ocenia obecność płytki nazębnej na czterech powierzchniach zęba: wargowej, językowej, mezjalnej i dystalnej, co pozwala na uzyskanie kompleksowego obrazu. Regularne stosowanie Pl.I. w praktyce stomatologicznej pozwala na identyfikację pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju chorób przyzębia oraz na monitorowanie skuteczności wprowadzonej higieny jamy ustnej. Ponadto, wykorzystanie tego wskaźnika wspiera edukację pacjentów w zakresie dbania o higienę, co jest istotnym elementem profilaktyki chorób jamy ustnej.
Pytanie 22

Która technika szczotkowania zębów efektywnie eliminuje płytkę bakteryjną z dziąsłowych kieszonek?

A. Bassa
B. Roll
C. Hirschfelda
D. Bella
Metoda szczotkowania Bassa, znana również jako technika wibracyjna, jest szczególnie skuteczna w usuwaniu płytki bakteryjnej z kieszonek dziąsłowych. Jej kluczową cechą jest zastosowanie ruchów wibracyjnych w połączeniu ze szczotkowaniem zębów w kierunku od dziąseł ku zębom. Dzięki temu, włosie szczoteczki penetruje głęboko w przestrzenie międzyzębowe oraz kieszonki dziąsłowe, co pozwala na efektywne usunięcie biofilmu bakteryjnego. W praktyce, użytkownicy powinni kierować głowicę szczoteczki pod kątem 45 stopni względem linii dziąseł, co maksymalizuje skuteczność czyszczenia. Istotne jest, aby ta technika była stosowana regularnie, aby zapobiegać chorobom przyzębia. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, metoda ta jest rekomendowana w profilaktyce oraz leczeniu chorób przyzębia, co podkreśla jej znaczenie w codziennej higienie jamy ustnej. Warto również uzupełnić tę metodę o stosowanie nici dentystycznych oraz płukanek antybakteryjnych, aby zapewnić kompleksową ochronę przed próchnicą i innymi schorzeniami.
Pytanie 23

W której strefie współpracy zespołu stomatologicznego stosującego metodę czterech rąk należy przekazywać narzędzia?

A. Operacyjnej
B. Dynamicznej
C. Demarkacyjnej
D. Statycznej
Wybór strefy dynamicznej, operacyjnej lub statycznej w kontekście przekazywania narzędzi w pracy zespołu stomatologicznego metodą na cztery ręce opiera się na nieporozumieniu co do definicji i zastosowania tych pojęć. Strefa dynamiczna, choć rzeczywiście skupia się na interakcji, koncentruje się bardziej na ruchach i działaniach w trakcie zabiegu, a nie na precyzyjnym przekazywaniu narzędzi. Przekazywanie narzędzi w tej strefie byłoby chaotyczne i mogłoby prowadzić do niepotrzebnych przerw w pracy lekarza, co jest sprzeczne z ideą optymalizacji procesu leczenia. Z kolei strefa operacyjna odnosi się do samego wykonywania procedur medycznych, co również nie obejmuje specyfiki przekazywania narzędzi. W tym kontekście, błędne jest też myślenie, że strefa statyczna, która charakteryzuje się brakiem ruchu, mogłaby być odpowiednia do przekazywania narzędzi. Takie podejście mogłoby skutkować opóźnieniami w pracy zespołu i nieefektywnym wykorzystaniem czasu. Kluczowym błędem myślowym jest zrozumienie, że każda z tych stref ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie pokrywa się w kontekście efektywnego przewodzenia narzędzi. Dlatego ważne jest, aby w praktyce stomatologicznej stosować się do podziałów na strefy, które w sposób maksymalnie efektywny wspierają przebieg procedur medycznych.
Pytanie 24

Aby zapewnić prawidłową higienę jamy ustnej, protezę całkowitą po wyjęciu z ust oraz umyciu powinno się przechowywać

A. na sucho, w dedykowanym pojemniku
B. owiniętą w wilgotną ligninę
C. w wodzie
D. w płynie dezynfekcyjnym
Przechowywanie protezy całkowitej na sucho w specjalnym pojemniku jest najlepszą praktyką w zakresie higieny jamy ustnej. Taki sposób przechowywania zapobiega rozwojowi bakterii i grzybów, które mogą prowadzić do infekcji jamy ustnej oraz nieprzyjemnych zapachów. Specjalne pojemniki, zazwyczaj wykonane z materiałów antybakteryjnych, są projektowane tak, aby chronić protezy przed uszkodzeniem, a ich struktura pozwala na odpowiednią cyrkulację powietrza. Ważne jest również, aby po umyciu protezy dokładnie ją osuszyć, aby zminimalizować ryzyko rozwoju mikroorganizmów. Regularne czyszczenie protezy oraz jej właściwe przechowywanie są kluczowe dla zachowania jej funkcji oraz estetyki, co w efekcie wpływa na jakość życia pacjenta. Dodatkowo, konsultacje z dentystą mogą pomóc w ustaleniu indywidualnych potrzeb związanych z pielęgnacją protez. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które zaleca szczególną uwagę na właściwe przechowywanie protez dentystycznych.
Pytanie 25

Przy wykonywaniu lakowania zęba mlecznego u pacjenta, po oczyszczeniu, wypłukaniu oraz osuszeniu bruzd tego zęba, co należy następnie zrobić?

A. naświetlić lampą polimeryzacyjną
B. pokryć lakiem szczelinowym
C. wytrawić 37% kwasem ortofosforowym
D. pogłębić wiertłem
Wytrawienie bruzd zęba mlecznego 37% kwasem ortofosforowym jest kluczowym krokiem przed aplikacją laki szczelinowego. Proces ten ma na celu usunięcie zanieczyszczeń oraz zwiększenie retencji laków. Kwas ortofosforowy działa na zasadzie chemicznego wytrawienia, co powoduje, że powierzchnia zęba staje się bardziej chropowata, co sprzyja lepszemu przyleganiu materiału wypełniającego. W praktyce, po wytrawieniu i spłukaniu kwasu, na zębie tworzy się mikroskalista struktura, która pozwala na optymalne połączenie z lakierem. Stosowanie tego rozwiązania jest zgodne z wytycznymi towarzystw stomatologicznych, które zalecają wytrawianie jako standardową procedurę preparacji zębów przed aplikacją materiałów restauracyjnych. Dzięki temu zęby mleczne, które są bardziej podatne na demineralizację, zyskują dodatkową ochronę przed próchnicą, co jest szczególnie istotne w przypadku młodszych pacjentów, u których ryzyko wystąpienia problemów stomatologicznych jest wyższe.
Pytanie 26

Jakiego zabiegu dokonywanego u pacjenta leżącego metodą na cztery ręce nie wymaga użycia ssaka z uwagi na brak aerozolu wodno-powietrznego?

A. Wypełniania kanałów korzeniowych
B. Piaskowania zębów
C. Ultradźwiękowego skalingu naddziąsłowego
D. Szlifowania zębów przy zastosowaniu turbiny
Wypełnianie kanałów korzeniowych to procedura, w której celem jest usunięcie zainfekowanej miazgi oraz staranne oczyszczenie i wypełnienie systemu kanałów korzeniowych. Podczas tego zabiegu nie generuje się aerozolu wodno-powietrznego, ponieważ stosowane narzędzia, takie jak pilniki endodontyczne, działają na zasadzie mechanicznego usuwania materiału, a nie poprzez działanie płynem czy spryskiwanie. W praktyce klinicznej, wypełnianie kanałów korzeniowych wykonuje się przy użyciu znieczulenia miejscowego, co minimalizuje dyskomfort pacjenta. Stosując odpowiednie techniki, takie jak metoda bocznego kondensowania gutaperki, możemy osiągnąć wysoką szczelność wypełnienia, co jest kluczowe dla zapobiegania nawrotom infekcji. Standardy endodontyczne zalecają również rutynowe stosowanie radiografii w celu oceny jakości wypełnienia oraz identyfikacji ewentualnych nieprawidłowości.
Pytanie 27

Największą korzyścią z mycia zębów techniką Bassa jest

A. możliwość stosowania u dzieci w wieku przedszkolnym
B. skuteczne oczyszczanie przestrzeni międzyzębowych
C. dokładne polerowanie uzupełnień protetycznych
D. usuwanie płytki bakteryjnej z kieszonek dziąsłowych
Metoda Bassa to jedna z najbardziej skutecznych technik szczotkowania zębów, szczególnie w kontekście usuwania płytki bakteryjnej z kieszonek dziąsłowych. Technika ta polega na delikatnym szczotkowaniu zębów pod kątem 45 stopni w stosunku do linii dziąseł, co umożliwia dotarcie do trudno dostępnych miejsc, gdzie może gromadzić się płytka bakteryjna. Dobrze przeprowadzone szczotkowanie w tej metodzie skutkuje zmniejszeniem ryzyka wystąpienia chorób przyzębia, takich jak zapalenie dziąseł czy paradontoza. Przykładowo, pacjenci z istniejącymi problemami w obrębie dziąseł mogą zyskać na poprawie stanu zdrowia jamy ustnej, stosując tę technikę w codziennej higienie. Warto również dodać, że metoda Bassa jest zgodna z zaleceniami wielu organizacji zdrowotnych, takich jak Amerykańska Akademia Stomatologii, co świadczy o jej uznaniu i skuteczności w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 28

Wśród form audytywnych wykorzystywanych w promocji zdrowia w stomatologii znajdują się

A. pogadanki
B. gazetki informacyjne
C. ćwiczenia praktyczne
D. kąciki higieniczne
Pogadanki stanowią skuteczną formę audytywną stosowaną w stomatologicznej promocji zdrowia, ponieważ umożliwiają przekazywanie informacji w sposób bezpośredni i interaktywny. Dzięki nim można łatwo angażować pacjentów, odpowiadać na ich pytania oraz rozwiewać wątpliwości dotyczące zdrowia jamy ustnej. W kontekście promocji zdrowia, pogadanki mogą dotyczyć szerokiego zakresu tematów, takich jak higiena jamy ustnej, profilaktyka chorób stomatologicznych czy uczulenie pacjentów na znaczenie regularnych wizyt kontrolnych u dentysty. Przykładem skutecznej pogadanki może być organizacja spotkania w szkole, gdzie lekarz stomatolog omawia zasady prawidłowej higieny jamy ustnej z dziećmi, wykorzystując wizualizacje, co zwiększa zrozumienie i zapamiętywanie przekazywanych informacji. Warto również zauważyć, że zgodnie z aktualnymi standardami zdrowia publicznego, pogadanki powinny być dostosowane do specyficznych grup demograficznych, aby były jak najbardziej efektywne. W ten sposób, poprzez interaktywne uczestnictwo, możliwe jest nie tylko dostarczenie wiedzy, ale także budowanie świadomości zdrowotnej w społeczności.
Pytanie 29

Realizując profilaktykę grupową u dzieci w wieku 6 lat według podejścia Berggrena i Wellandera, trzeba wykorzystać

A. 2% fluorku sodu na wacie
B. pianki w indywidualnych łyżkach
C. 10 ml fluorku sodu w naczyniu
D. 6-9 kropli aminofluorku na szczoteczce
Odpowiedź 6-9 kropli aminofluorku na szczotce jest prawidłowa, ponieważ w profilaktyce stomatologicznej u dzieci zaleca się stosowanie preparatów fluorkowych w formie, która zapewnia skuteczne nałożenie na zęby. Aminofluorki są szczególnie cenione ze względu na swoje właściwości antybakteryjne oraz zdolność do remineralizacji szkliwa. Zastosowanie ich w formie kropli na szczotce umożliwia równomierne i precyzyjne nałożenie preparatu na powierzchnie zębów, co zwiększa efektywność działania fluoru. Przykładowo, podczas przeprowadzania zabiegu w grupie dzieci, każdy uczestnik może otrzymać odpowiednią ilość kropli na własnej szczoteczce, co minimalizuje ryzyko przypadkowego spożycia dużej ilości preparatu. Metoda ta jest zgodna z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, co podkreśla jej bezpieczeństwo i skuteczność w zapobieganiu próchnicy u dzieci. Ponadto, wprowadzenie takiej formy profilaktyki w praktyce klinicznej sprzyja budowaniu pozytywnych nawyków higienicznych wśród najmłodszych pacjentów.
Pytanie 30

Wewnętrzna indywidualna dokumentacja medyczna pacjenta nie może być udostępniona w czasie jego życia?

A. samemu pacjentowi
B. ustawowemu przedstawicielowi pacjenta
C. nieupoważnionemu współmałżonkowi pacjenta
D. osobie, którą pacjent upoważnił
Wewnętrzna indywidualna dokumentacja medyczna pacjenta rzeczywiście nie może być udostępniona osobom, które nie są do tego upoważnione. W przypadku nieupoważnionego współmałżonka pacjenta, dostęp do takiej dokumentacji jest zabroniony, co wynika z przepisów dotyczących ochrony danych osobowych oraz prawa do prywatności pacjenta. Pacjent ma prawo do ochrony swoich danych medycznych i może decydować, kto ma dostęp do jego informacji. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w działalności placówek medycznych oraz w pracy personelu medycznego, który musi być świadomy obowiązujących regulacji. Na przykład, w kontekście praktyki lekarskiej, lekarze i pielęgniarki muszą być w stanie zidentyfikować osoby upoważnione do wglądu w dokumentację medyczną. To z kolei oznacza, że powinni oni prowadzić odpowiednią dokumentację upoważnień oraz zapewnić, że wszelkie informacje są przechowywane w sposób bezpieczny, zgodnie z zasadami RODO. Warto również zaznaczyć, że naruszenie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz utraty zaufania ze strony pacjentów, co jest kluczowym elementem w pracy w ochronie zdrowia.
Pytanie 31

Jakiego materiału używa się do wypełniania ubytków szczelinowych?

A. Amalgamat z fazą gamma-2
B. Sealer
C. Flow
D. Cement fosforanowy
Sealer, chociaż używany w stomatologii, nie jest dedykowany do wypełniania szczelinowych ubytków. Jest to materiał, który służy głównie do uszczelniania powierzchni zębów oraz zabezpieczania przed dalszymi uszkodzeniami, ale nie ma właściwości wypełniających, które są niezbędne w przypadku szczelinowych ubytków. Jego zastosowanie w tej sytuacji prowadziłoby do niedostatecznego zabezpieczenia ubytku, co może skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi. Cement fosforanowy, z kolei, jest stosowany głównie jako materiał tymczasowy lub do wypełnień w zębach mlecznych. Chociaż jest trwały, nie spełnia wymogów estetycznych i nie jest odpowiedni do zastosowań w ubytkach wymagających precyzyjnej adaptacji i estetyki. Amalgamat z fazą gamma-2, choć wykazuje dobrą trwałość, nie jest rekomendowany w nowoczesnej stomatologii estetycznej ze względu na swoje właściwości, które mogą prowadzić do niepożądanych reakcji w jamie ustnej oraz estetycznych ograniczeń. Wybór odpowiedniego materiału do uzupełnienia ubytków jest kluczowy, a stosowanie niewłaściwych materiałów może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia zębów oraz estetyki uzębienia.
Pytanie 32

Co jest główną przyczyną parodontozy?

A. Nadmierne mycie zębów
B. Nagromadzenie płytki nazębnej i kamienia
C. Zbyt mała ilość śliny
D. Stosowanie pasty bez fluoru
Parodontoza, znana również jako choroba przyzębia, jest poważnym stanem zapalnym dziąseł i tkanek otaczających zęby. Główną przyczyną parodontozy jest nagromadzenie płytki nazębnej i kamienia. Płytka nazębna to miękka, klejąca warstwa bakterii, która tworzy się na zębach, zwłaszcza wzdłuż linii dziąseł. Jeśli nie jest regularnie usuwana poprzez szczotkowanie i nitkowanie, płytka ta może stwardnieć, przekształcając się w kamień nazębny, który jest trudniejszy do usunięcia i może prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych w jamie ustnej. Kamień nazębny stanowi doskonałe środowisko dla bakterii, które wywołują stan zapalny dziąseł, prowadzący do ich cofania się i niszczenia tkanek przyzębia. Regularne wizyty u dentysty oraz profesjonalne czyszczenie zębów są kluczowe w zapobieganiu nagromadzeniu kamienia i płytki nazębnej, co pozwala zachować zdrowie jamy ustnej. Moim zdaniem, zrozumienie znaczenia higieny jamy ustnej jest niezbędne dla utrzymania zdrowia i unikania chorób takich jak parodontoza.
Pytanie 33

Przygotowując pierwszą warstwę silikonowego wycisku o dwóch warstwach w sposób ręczny, należy

A. zmieszać łopatką na papierowym bloczku odcinki pasty i katalizatora o równej długości
B. połączyć w pistolecie do mas silikonowych masę o konsystencji light body
C. zagnieść palcami pastę bazową z katalizatorem, aż uzyska się masę o jednolitej konsystencji
D. zmieszać składniki masy w gumowej misce przy użyciu plastikowego mieszadła
Mieszanie pasty bazowej z katalizatorem palcami to super ważny krok, jeśli chcesz, żeby masa silikonowa miała odpowiednią konsystencję. Ręczne zagniecenie obu składników sprawia, że dobrze się łączą, a to jest kluczowe, żeby później wszystko działało jak należy. W stomatologii i protetyce szczególnie ważne jest, żeby detale w wycisku były odwzorowane jak najwierniej. Z mojego doświadczenia wynika, że jak coś jest źle wymieszane, to może być problem z utwardzeniem, a to prowadzi do uszkodzeń wycisku. Na przykład, jak przygotowujesz wycisk pod korony, to musisz dokładnie odwzorować kształt zęba, żeby potem było dobrze. Dobrze też znać chemię reakcji między tymi dwoma masami, bo to pomaga kontrolować, jak utwardza się silikon. To wszystko jest ważne, żeby produkty były trwałe i dobrze działały.
Pytanie 34

Przed rozpoczęciem leczenia endodontycznego w zębie 25 należy wykonać zdjęcie u pacjenta

A. zgryzowe
B. cefaloometrczne
C. zębowe
D. skrzydłowo-zgryzowe
Robienie zdjęć cefalometrycznych czy zgryzowych przed leczeniem endodontycznym to nie jest standardowa praktyka. Każde z tych zdjęć ma swoją funkcję i używa się ich w innym kontekście. Na przykład zdjęcia cefalometryczne są ważne w ortodoncji do analizy czaszki, a nie w leczeniu kanałowym. Zdjęcia zgryzowe są bardziej po to, żeby sprawdzić, jak zęby się ze sobą układają, co przed leczeniem kanałowym nie jest najważniejsze. Z kolei skrzydłowo-zgryzowe, też nie dostarczają kluczowych informacji o leczeniu endodontycznym. Tak naprawdę bez odpowiedniego zdjęcia zębowego można dojść do błędnych wniosków, co może później wpłynąć na zdrowie pacjenta i skuteczność leczenia. Dobrze, że w stomatologii lekarze przestrzegają zasad i podejmują decyzje na podstawie właściwych zdjęć, bo to naprawdę zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia.
Pytanie 35

W ocenie higieny jamy ustnej za pomocą wskaźnika OHI, kryterium 1 definiuje

A. pokrycie nalotem do 1/3 powierzchni korony zęba
B. zabarwienie obejmujące więcej niż 1/3 powierzchni korony zęba
C. cienką warstwę płytki, która nie jest widoczna gołym okiem, a da się ją stwierdzić zgłębnikiem
D. ząb wolny od nalotu oraz kamienia
Odpowiedź dotycząca pokrycia nalotem do 1/3 powierzchni korony zęba jest poprawna, ponieważ w ramach wskaźnika OHI (Oral Hygiene Index) kryterium to wskazuje na umiarkowany stan higieny jamy ustnej. OHI ocenia obecność i stopień zanieczyszczenia zębów płytką nazębną, co jest kluczowe dla zapobiegania chorobom przyzębia oraz próchnicy. W praktyce, pokrycie do 1/3 powierzchni korony zęba oznacza, że pacjent ma do czynienia z pewnym poziomem zaniedbania w zakresie higieny jamy ustnej, co powinno skłonić do podjęcia działań, takich jak poprawa techniki szczotkowania czy stosowanie nici dentystycznej. Wiedza na temat OHI jest istotna dla dentystów i higienistek stomatologicznych, ponieważ pozwala na ocenę skuteczności zaleceń dotyczących higieny jamy ustnej oraz monitorowanie postępów pacjentów w czasie. Standardy dotyczące oceny higieny jamy ustnej określają również, że regularne wizyty i edukacja pacjentów są kluczowe w utrzymaniu optymalnego stanu zdrowia zębów i dziąseł.
Pytanie 36

W terapii próchnicy zębów mlecznych nie wykorzystuje się

A. okoronowania koronami stalowymi
B. odbudowy ubytków wkładami typu inlay
C. impregnacji roztworem AgNO3
D. remineralizacji preparatem NaF
W kontekście leczenia próchnicy zębów mlecznych, wykorzystanie wkładów typu inlay, mimo że popularne w stomatologii dla zębów stałych, nie jest praktykowane z kilku kluczowych powodów. Zęby mleczne mają specyficzną budowę i pełnią ważną rolę w procesie żucia oraz w poprawnym rozwoju zgryzu u dzieci. Wkłady inlay, które są tworzone na indywidualny wymiar i wymagają precyzyjnego przygotowania ubytku, są zbyt inwazyjne dla tymczasowych zębów, które mają ograniczoną żywotność. W związku z tym, bardziej odpowiednie są metody remineralizacji, które wspierają naturalne procesy odbudowy zęba, minimalizując jednocześnie konieczność jego usunięcia. Impregnacja roztworem AgNO3, chociaż może budzić kontrowersje, jest techniką stosunkowo prostą i skuteczną w zapobieganiu postępom próchnicy. Z kolei okoronowanie koronami stalowymi oferuje solidną ochronę dla zębów z dużymi ubytkami. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla podejmowania właściwych decyzji w leczeniu zębów mlecznych, aby zapewnić pacjentom optymalne rezultaty w zakresie zdrowia jamy ustnej i estetyki.
Pytanie 37

Którego z poniższych zabiegów nie można przeprowadzać, gdy pacjent jest w trakcie noszenia aparatu ortodontycznego stałego?

A. Profesjonalnego oczyszczania zębów.
B. Skalowania.
C. Profesjonalnego wybielania zębów.
D. Polerowania.
Profesjonalne wybielanie zębów jest procedurą, która wiąże się z zastosowaniem silnych środków chemicznych, takich jak nadtlenek wodoru, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie zębów i tkanek miękkich pacjenta noszącego aparat stały ortodontyczny. W trakcie kuracji wybielającej, substancje aktywne mogą nie tylko podrażniać dziąsła, ale także przenikać do miejsc, gdzie aparat przylega do zębów, co może prowadzić do nierównomiernego wybielenia oraz nadwrażliwości. W praktyce, zaleca się wykonanie profesjonalnego wybielania dopiero po zakończeniu leczenia ortodontycznego, aby zapewnić estetyczne i zdrowe rezultaty. Standardy branżowe oraz zalecenia stowarzyszeń ortodontycznych wskazują, że wybielanie zębów powinno być przeprowadzane w odpowiednich warunkach, a bezpieczeństwo pacjenta powinno być zawsze na pierwszym miejscu.
Pytanie 38

Kleszcze ekstrakcyjne powinny być obsłużone zaraz po przyjęciu pacjenta w sposób

A. przepłukać wodą demineralizowaną
B. spakować do foliowego woreczka
C. dokładnie umyć szczoteczką pod wodą
D. zanurzyć w płynie do dezynfekcji
Zanurzenie kleszczy ekstrakcyjnych w płynie dezynfekcyjnym jest kluczowym krokiem w procesie zapewnienia ich sterylności i bezpieczeństwa dla pacjenta oraz personelu medycznego. Płyny dezynfekcyjne, takie jak roztwory na bazie alkoholu lub chlorheksydyny, skutecznie eliminują mikroorganizmy, w tym bakterie i wirusy, które mogą być obecne na powierzchni narzędzi. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowych wytycznych dotyczących dezynfekcji narzędzi medycznych, kluczowe jest, aby każde narzędzie, które ma kontakt z tkankami pacjenta, było odpowiednio zdezynfekowane. Należy pamiętać, że kleszcze ekstrakcyjne, stosowane w procedurach chirurgicznych czy stomatologicznych, mogą być źródłem zakażeń, jeśli nie są odpowiednio przygotowane. Przykładem zastosowania tej praktyki jest protokół w szpitalach, gdzie instrumenty są po każdym użyciu umieszczane w dezynfekcyjnym roztworze, co minimalizuje ryzyko zakażeń szpitalnych i zwiększa bezpieczeństwo zabiegów. Podsumowując, zanurzenie w płynie dezynfekcyjnym to standardowa praktyka medyczna, która ma na celu zapewnienie najwyższej jakości opieki zdrowotnej.
Pytanie 39

Na zlecenie lekarza dentysty, higienistka stomatologiczna w ramach swojej pracy zawodowej może przeprowadzać zabieg

A. szlifowania guzków zębów mlecznych paradontalnego
B. usuwania złogów nazębnych
C. usunięcia zęba
D. zaopatrzenia rany poekstrakcyjnej
Higienistka stomatologiczna ma pełne prawo do przeprowadzania zabiegów, które są w jej zakresie kompetencji, ale też zgodnie z tym, co zaleci lekarz dentysta. Na przykład skaling, czyli usuwanie złogów nazębnych, to jeden z tych podstawowych zabiegów, które są mega ważne w profilaktyce stomatologicznej. Cel tego zabiegu to pozbycie się kamienia nazębnego i osadów, które mogą zaszkodzić zdrowiu zębów, prowadząc do próchnicy czy chorób przyzębia. Higienistki stomatologiczne mają też za zadanie uczyć pacjentów, jak dbać o higienę jamy ustnej, co jest kluczowe. Ich umiejętności w skalingu są naprawdę niezbędne w codziennej praktyce. Moim zdaniem, dobrze wykonany skaling nie tylko poprawia zdrowie zębów, ale też wpływa na ładniejszy uśmiech pacjenta, a to z kolei przekłada się na lepsze samopoczucie. Właściwe przeprowadzanie tego zabiegu opiera się na standardach branżowych, które podkreślają, jak ważna jest profilaktyka w stomatologii.
Pytanie 40

Uczucie suchości w jamie ustnej spowodowane niewłaściwą funkcją gruczołów ślinowych nazywane jest

A. kandydozą
B. aftozą
C. kserostomią
D. hipersaliwacją
Kserostomia to termin medyczny odnoszący się do suchości w jamie ustnej, spowodowanej niewystarczającą produkcją śliny przez gruczoły ślinowe. Jest to stan, który może prowadzić do wielu poważnych problemów zdrowotnych, takich jak trudności w przełykaniu, problemy z mówieniem, a także zwiększone ryzyko wystąpienia próchnicy i chorób przyzębia. Kserostomia może być wynikiem różnych czynników, w tym działania niepożądanych leków, chorób autoimmunologicznych, takich jak zespół Sjögrena, czy radioterapii w obrębie głowy i szyi. Praktyczne podejście do zarządzania kserostomią obejmuje nawadnianie organizmu, stosowanie produktów nawilżających, takich jak sztuczna ślina, a także unikanie alkoholu i kofeiny, które mogą nasilać objawy. Właściwe rozpoznanie i leczenie kserostomii jest kluczowe dla poprawy jakości życia pacjentów oraz zapobiegania powikłaniom związanym z suchością jamy ustnej. Warto również zasięgnąć porady specjalisty w celu określenia najlepszej strategii terapeutycznej.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej