Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 01:30
Data zakończenia: 20 maja 2025 01:53

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która edycja systemu operacyjnego Windows Server 2008 charakteryzuje się najmniej rozbudowanym interfejsem graficznym?

A. Enterprise

B. Datacenter

C. Server Core

D. Standard Edition

Wybór wersji Enterprise, Datacenter lub Standard Edition jest nieprawidłowy, ponieważ wszystkie te wersje systemu Windows Server 2008 zawierają pełny interfejs graficzny oraz szereg dodatkowych usług i funkcji, które nie są dostępne w Server Core. Wersja Enterprise oferuje zaawansowane funkcje takie jak wsparcie dla większej liczby procesorów i pamięci, jednak jej interfejs graficzny jest bardziej rozbudowany, co może zwiększać ryzyko ataków oraz skomplikować zarządzanie. Wersja Datacenter, przeznaczona głównie dla rozwiązań wirtualizacji, również korzysta z pełnego interfejsu, co wpływa na większe zużycie zasobów. Standard Edition to wersja przeznaczona dla niewielkich i średnich firm, również posiadająca rozbudowany interfejs graficzny. Często nie docenia się znaczenia optymalizacji środowiska serwerowego poprzez ograniczenie interfejsu graficznego, co prowadzi do nadmiernych wydatków na zasoby oraz zwiększonego ryzyka w zakresie bezpieczeństwa. Kluczem do efektywnego zarządzania serwerem jest wybór odpowiedniej wersji systemu operacyjnego, która odpowiada potrzebom organizacji, co w przypadku Windows Server 2008 najlepiej realizuje Server Core.

Pytanie 2

Na którym z domyślnych portów realizowana jest komunikacja protokołu ftp?

A. 53

B. 21

C. 23

D. 80

Odpowiedzi 23, 53 i 80 są niepoprawne, ponieważ każdy z tych portów jest wykorzystywany przez inne protokoły, co prowadzi do mylnych informacji o ich zastosowaniu w kontekście FTP. Port 23 jest zarezerwowany dla protokołu Telnet, który pozwala na zdalne logowanie do systemów operacyjnych, jednak nie jest on przystosowany do przesyłania plików, co jest kluczową funkcją FTP. Port 53 jest używany przez protokół DNS (Domain Name System), który odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co również nie ma związku z transferem plików. Natomiast port 80 jest standardowym portem dla protokołu HTTP, używanego w komunikacji sieciowej w przeglądarkach internetowych do wyświetlania stron www. Zrozumienie, jakie porty są przypisane do konkretnych protokołów, jest niezbędne dla właściwego konfigurowania usług sieciowych oraz zabezpieczania systemów przed nieautoryzowanym dostępem. Błędne przypisanie portów może prowadzić do problemów z komunikacją w sieciach oraz do trudności w identyfikowaniu i rozwiązywaniu problemów z transferem danych.

Pytanie 3

Płyta główna z gniazdem G2 będzie kompatybilna z procesorem

A. AMD Trinity

B. AMD Opteron

C. Intel Core i7

D. Intel Pentium 4 EE

Gniazdo G2, znane również jako LGA 1156, zostało zaprojektowane z myślą o wspieraniu procesorów Intel, a szczególnie serii Core i7. Procesory te charakteryzują się architekturą Nehalem lub Westmere, co zapewnia ich wysoką wydajność oraz wsparcie dla technologii Hyper-Threading i Turbo Boost. Płyta główna z gniazdem G2 może obsługiwać procesory o wysokiej wydajności, co czyni ją idealnym wyborem dla użytkowników wymagających mocy obliczeniowej, na przykład do gier, obróbki wideo czy aplikacji inżynieryjnych. Dzięki tej architekturze, system może jednocześnie obsługiwać wiele wątków, co przyspiesza wykonywanie skomplikowanych zadań. W praktyce, wybierając płytę główną z gniazdem G2 i procesor Intel Core i7, użytkownik może liczyć na stabilność i doskonałą wydajność, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budowie komputerów osobistych.

Pytanie 4

W środowisku Linux uruchomiono skrypt przy użyciu dwóch argumentów. Uzyskanie dostępu do wartości drugiego argumentu z wnętrza skryptu możliwe jest przez

A. %2%

B. $2$

C. %2

D. $2

Zrozumienie, jak przekazywać parametry do skryptów w systemie Linux, jest kluczowe dla skutecznego programowania w powłoce. Pojęcia takie jak %2, %2% i $2$ są niepoprawne, ponieważ nie są zgodne z konwencjami używanymi w powłokach Unixowych. W przypadku %2 i %2%, znaki procentu są stosowane w kontekście innych języków programowania lub systemów, ale nie w skryptach powłoki, gdzie stosuje się dolary ($) do oznaczania zmiennych. Użycie $2 jest właściwe, ale dodawanie dodatkowych znaków, jak % czy $, zmienia semantykę zmiennej i prowadzi do błędów w interpretacji. Często takie pomyłki wynikają z nieznajomości konwencji i reguł, które rządzą danym językiem. Warto zwrócić uwagę, że nie tylko w przypadku zmiennych, ale również w kontekście innych komponentów skryptów, takich jak funkcje czy pętle, posługiwanie się nieprawidłowymi symbolami może prowadzić do nieoczekiwanych rezultatów oraz problemów z debugowaniem. Dlatego kluczowe jest, aby szczegółowo zrozumieć, jak działa system, w którym pracujemy, oraz stosować się do jego zasad i dobrych praktyk programistycznych.

Pytanie 5

Jaki instrument służy do określania długości oraz tłumienności kabli miedzianych?

A. Reflektometr TDR

B. Omomierz

C. Miernik mocy

D. Woltomierz

Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) jest zaawansowanym przyrządem, który pozwala na precyzyjne pomiary długości oraz tłumienności przewodów miedzianych. Działa na zasadzie wysyłania sygnału elektromagnetycznego wzdłuż przewodu i analizy echa sygnału, które odbija się od różnych punktów wzdłuż linii. Dzięki tej metodzie można nie tylko określić długość przewodu, ale także zdiagnozować problemy, takie jak uszkodzenia czy nieciągłości w instalacji. Reflektometr TDR jest szeroko stosowany w telekomunikacji oraz sieciach komputerowych, gdzie odpowiednie zarządzanie jakością sygnału jest kluczowe dla stabilności i wydajności systemu. Przykładowo, w przypadku kabla Ethernet, TDR może pomóc w identyfikacji miejsc, gdzie może występować spadek jakości sygnału, co jest szczególnie istotne w kontekście utrzymania standardów, takich jak ISO/IEC 11801 dotyczących kabli strukturalnych. Używanie reflektometrów TDR w codziennej praktyce inżynieryjnej nie tylko zwiększa efektywność diagnostyki, ale także przyczynia się do obniżenia kosztów utrzymania infrastruktury sieciowej.

Pytanie 6

Jaką maksymalną ilość GB pamięci RAM może obsłużyć 32-bitowa edycja systemu Windows?

A. 8 GB

B. 12 GB

C. 4 GB

D. 2 GB

Nie wszystkie dostępne odpowiedzi są poprawne, ponieważ wynikają z niedokładnego zrozumienia konstrukcji systemów operacyjnych i architektur komputerowych. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 2 GB lub 8 GB pamięci RAM są mylne, ponieważ ignorują kluczowe ograniczenia związane z architekturą 32-bitową. 32-bitowe procesory mogą adresować maksymalnie 4 GB pamięci, i chociaż w przypadku niektórych systemów operacyjnych ilość dostępnej pamięci może być ograniczona przez różne czynniki, fizycznie nie można przekroczyć 4 GB. Ponadto, niektóre systemy operacyjne mogą mieć swoje własne ograniczenia, ale nie zmienia to fundamentalnego ograniczenia architektury 32-bitowej. Użytkownicy często mylą te liczby z rzeczywistym wykorzystaniem pamięci dzięki różnym technologiom, takim jak PAE (Physical Address Extension), które pozwala na wykorzystanie większej ilości pamięci, ale tylko w specyficznych warunkach i nie w standardowy sposób. Z tego powodu, aby uniknąć błędów w przyszłości, ważne jest zrozumienie, jak różne architektury wpływają na dostęp do pamięci oraz jakie są realne ograniczenia w kontekście konkretnego systemu operacyjnego.

Pytanie 7

W drukarce laserowej do utrwalania obrazu na papierze stosuje się

A. promienie lasera

B. rozgrzane wałki

C. taśmy transmisyjne

D. głowice piezoelektryczne

Pomimo tego, że inne techniki i technologie są stosowane w różnych typach urządzeń drukujących, w kontekście drukarek laserowych wybrane odpowiedzi są niepoprawne. Głowice piezoelektryczne są wykorzystywane w drukarkach atramentowych, gdzie ich zadaniem jest precyzyjne nanoszenie kropli atramentu na papier. Nie mają one zastosowania w laserowym procesie utrwalania, ponieważ mechanizm działania drukarek laserowych opiera się na innej zasadzie. Promienie lasera w rzeczywistości służą do naświetlania bębna, co pozwala na stworzenie obrazu, który następnie jest pokrywany tonerem. Choć jest to kluczowy etap, nie jest to proces utrwalania, a raczej wcześniejszy etap formowania wydruku. Taśmy transmisyjne, z kolei, nie mają związku z procesem utrwalania w drukarkach laserowych. Ich zastosowanie można zaobserwować w starszych rozwiązaniach technicznych, ale nie są one efektywne w kontekście nowoczesnych drukarek. Współczesne urządzenia opierają się na standardach, które wymagają dokładnych i efektywnych metod utrwalania, które nie mogłyby być osiągnięte za pomocą technologii taśmowej. Często błędnie interpretowane są różnice między tymi technologiami, co prowadzi do nieporozumień. Aby poprawnie zrozumieć mechanizmy działania drukarek laserowych, istotne jest zaznajomienie się z każdym etapem procesu, w tym z zasadami utrwalania, które są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 8

W trakcie normalnego funkcjonowania systemu operacyjnego w laptopie zjawia się informacja o potrzebie sformatowania wewnętrznego dysku twardego. Co to oznacza?

A. uszkodzona pamięć RAM

B. nośnik, który nie został zainicjowany lub przygotowany do użycia

C. usterki systemu operacyjnego wywołane złośliwym oprogramowaniem

D. przegrzewanie się procesora

Komunikat o konieczności formatowania wewnętrznego dysku twardego najczęściej wskazuje na to, że nośnik jest niezainicjowany lub nieprzygotowany do pracy. Możliwe, że dysk twardy został usunięty z systemu lub zainstalowany nowy dysk, który nie został jeszcze sformatowany ani zainicjowany. W standardowej praktyce, każdy nowy dysk twardy wymaga sformatowania, aby można było na nim zapisać dane. Formatowanie jest procesem, który przygotowuje nośnik do przechowywania danych poprzez tworzenie systemu plików. Aby zainicjować dysk, można użyć wbudowanych narzędzi w systemie operacyjnym, takich jak 'Zarządzanie dyskami' w systemie Windows czy 'Disk Utility' w macOS. Ważne jest, aby przed formatowaniem upewnić się, że na dysku nie ma ważnych danych, ponieważ ten proces skutkuje ich utratą. Dobrą praktyką jest również regularne sprawdzanie stanu dysków twardych, aby zminimalizować ryzyko utraty ważnych informacji oraz utrzymanie bezpieczeństwa systemu.

Pytanie 9

Jakim elementem sieci SIP jest telefon IP?

A. Terminalem końcowym

B. Serwerem przekierowań

C. Serwerem Proxy SIP

D. Serwerem rejestracji SIP

Wybór serwera rejestracji SIP, serwera przekierowań lub serwera proxy SIP jako odpowiedzi na pytanie o to, czym jest telefon IP, jest niepoprawny z kilku powodów. Serwer rejestracji SIP jest odpowiedzialny za zarządzanie informacjami o dostępności terminali końcowych w sieci. Jego funkcja polega na rejestrowaniu i aktualizowaniu lokalizacji urządzeń, co pozwala na ich identyfikację oraz kierowanie połączeń do właściwego terminalu. Serwer przekierowań, z kolei, działa jako pośrednik w procesie zestawiania połączeń, ale nie pełni funkcji końcowego punktu komunikacji. W przypadku serwera proxy SIP, jego rola polega na przekazywaniu komunikatów SIP między różnymi urządzeniami, a nie na bezpośrednim interfejsie użytkownika. Te elementy są integralnymi składnikami architektury SIP, ale nie stanowią samodzielnych terminali końcowych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie funkcji pośredniczących z rolą urządzeń końcowych, co prowadzi do nieporozumień. Terminal końcowy to zawsze urządzenie, które bezpośrednio uczestniczy w komunikacji, a telefony IP dokładnie spełniają tę definicję, umożliwiając użytkownikowi interakcję w czasie rzeczywistym.

Pytanie 10

Czym jest MFT w systemie plików NTFS?

A. główny plik indeksowy partycji

B. plik zawierający dane o poszczególnych plikach i folderach na danym woluminie

C. tablica partycji dysku twardego

D. główny rekord bootowania dysku

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na główny rekord rozruchowy dysku, nie jest właściwy, ponieważ główny rekord rozruchowy to segment danych, który zawiera instrukcje dotyczące uruchamiania systemu operacyjnego. Zawiera on informacje pozwalające na załadowanie systemu operacyjnego z nośnika bootowalnego, a nie szczegóły dotyczące plików i folderów. Z kolei tablica partycji na dysku twardym to struktura, która definiuje, jak dysk jest podzielony na partycje, co również nie odpowiada funkcji MFT. Tablica ta zawiera informacje o lokalizacji partycji na dysku, ale nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem plikami. W odniesieniu do głównego pliku indeksowego partycji, stwierdzenie to jest mylące – chociaż MFT pełni funkcję indeksu dla plików, nie może być utożsamiane z jednym plikiem indeksowym. MFT jest znacznie bardziej złożonym i wszechstronnym mechanizmem, który obejmuje wiele rekordów, z których każdy reprezentuje pojedynczy plik lub folder. Typowe błędy w myśleniu, które mogą prowadzić do wyboru tych odpowiedzi, obejmują nieprawidłowe zrozumienie ról i struktur systemu plików, co podkreśla znaczenie gruntownej wiedzy o architekturze systemów plików oraz ich funkcjonowania. Aby dobrze zrozumieć NTFS, warto zapoznać się z jego dokumentacją oraz standardami branżowymi, które opisują jego działanie i zastosowanie w praktyce.

Pytanie 11

Które z kont nie jest wbudowanym kontem w systemie Windows XP?

A. gość

B. admin

C. pomocnik

D. administrator

Odpowiedź 'admin' jest poprawna, ponieważ to konto nie jest standardowo wbudowane w system Windows XP. W rzeczywistości, Windows XP oferuje kilka predefiniowanych kont użytkowników, takich jak 'Administrator', 'Gość' oraz 'Pomocnik'. Konto 'Administrator' ma najwyższe uprawnienia i jest używane do zarządzania systemem, a 'Gość' jest bardzo ograniczone i służy do tymczasowego dostępu. Konto 'Pomocnik' jest również specyficzne dla zdalnej pomocy. W przeciwieństwie do nich, 'admin' jest często używane w innych systemach operacyjnych, takich jak Linux, jako skrót do konta administratora, ale nie funkcjonuje jako wbudowane konto w Windows XP. Znajomość tego zagadnienia jest istotna z perspektywy bezpieczeństwa systemów operacyjnych, ponieważ zrozumienie ról kont użytkowników pozwala lepiej zabezpieczyć system przed nieautoryzowanym dostępem. Użytkownicy powinni znać różnice pomiędzy kontami i ich uprawnieniami w celu skuteczniejszego zarządzania dostępem i ochrony danych.

Pytanie 12

Jakie oprogramowanie opisuje najnowsza wersja wieloplatformowego klienta, który cieszy się popularnością wśród użytkowników na całym świecie, oferującego wirtualną sieć prywatną do nawiązywania połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie z wykorzystaniem kluczy, certyfikatów, nazwy użytkownika i hasła, a także dodatkowych kart w wersji dla Windows?

A. Putty

B. TightVNC

C. OpenVPN

D. Ethereal

Putty jest narzędziem wykorzystywanym głównie do bezpiecznego dostępu do zdalnych systemów poprzez protokoły SSH i Telnet, a nie do tworzenia wirtualnych sieci prywatnych. Jego funkcjonalność ogranicza się do umożliwienia interakcji z serwerami przez terminal, co nie jest równoważne z obsługą połączeń VPN. Ethereal, obecnie znany jako Wireshark, to narzędzie służące do analizy ruchu sieciowego, a nie do zestawiania połączeń VPN. Umożliwia ono monitorowanie i analizowanie pakietów przesyłanych w sieci, co jest zupełnie innym zastosowaniem niż tworzenie bezpiecznych połączeń. TightVNC jest natomiast rozwiązaniem do zdalnego dostępu do pulpitu, które pozwala na zdalne sterowanie komputerem, a nie na tworzenie tuneli VPN. Różnice te są kluczowe, ponieważ użytkownicy często mylą te narzędzia, nie rozumiejąc ich podstawowych funkcji i zastosowań. Właściwe zrozumienie ról i możliwości tych programów jest niezbędne do wyboru odpowiednich narzędzi do realizacji konkrentych zadań, co jest fundamentalne w branży IT.

Pytanie 13

Zadania systemu operacyjnego nie obejmują

A. organizacji i przydziału czasu procesora dla różnych zadań

B. zapewnienia mechanizmów synchronizacji zadań oraz komunikacji pomiędzy nimi

C. zarządzania oraz przydziału pamięci operacyjnej dla aktywnych zadań

D. generowania źródeł aplikacji systemowych

System operacyjny nie zajmuje się tworzeniem źródeł aplikacji systemowych, ponieważ jego główną rolą jest zarządzanie zasobami sprzętowymi oraz zapewnienie odpowiednich mechanizmów dla aplikacji. Przykładowo, przydzielanie pamięci operacyjnej lub planowanie czasu procesora to kluczowe funkcje, które umożliwiają efektywne działanie wielu aplikacji jednocześnie. W praktyce oznacza to, że system operacyjny, jak Windows czy Linux, obsługuje różne procesy poprzez zarządzanie ich priorytetami oraz synchronizację, co wpływa na wydajność systemu. Właściwe zarządzanie zasobami jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak stosowanie algorytmów planowania (np. Round Robin, FIFO) oraz mechanizmów synchronizacji (np. semafory, monitory). Dzięki tym funkcjom, programiści mogą skupić się na tworzeniu aplikacji, a system operacyjny dba o ich poprawne działanie w środowisku multi-tasking.

Pytanie 14

Jakie jest rozgłoszeniowe IP dla urządzenia o adresie 171.25.172.29 z maską 255.255.0.0?

A. 171.25.255.255

B. 172.25.0.0

C. 171.25.172.255

D. 171.25.255.0

Aby prawidłowo zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są błędne, warto przyjrzeć się koncepcjom adresowania IP oraz zasadom działania masek sieciowych. Adres 172.25.0.0 to adres sieciowy, a nie rozgłoszeniowy. Adres ten odnosi się do innej podsieci, ponieważ maska 255.255.0.0 wskazuje, że pierwsze dwa oktety są przeznaczone dla identyfikacji sieci (171.25), co wyklucza adres 172.25.0.0 jako poprawny wynik. Adres 171.25.255.0 to również adres, który nie może być użyty jako adres rozgłoszeniowy w tej sieci. Jest to adres używany dla konkretnego segmentu w obrębie sieci, a nie dla wszystkich hostów. W kontekście podziału adresu IP, 171.25.172.255, choć wydaje się być bliski, nie jest również adresem rozgłoszeniowym, ponieważ oznacza to ograniczenie w obrębie podsegmentu 171.25.172.0/24. Takie podejście prowadzi do typowego błędu myślowego, gdzie użytkownicy mylą adresy rozgłoszeniowe z innymi adresami w tej samej sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że adres rozgłoszeniowy zawsze kończy się na same jedynki w części hosta, co w tym przypadku daje 171.25.255.255. Odwołując się do dobrych praktyk, przy ustalaniu adresów rozgłoszeniowych ważne jest także posługiwanie się schematem CIDR oraz znajomością hierarchii adresacji IP, co zapobiega błędnym interpretacjom. Właściwe obliczanie adresów rozgłoszeniowych jest niezbędne w projektowaniu oraz zarządzaniu sieciami komputerowymi.

Pytanie 15

Czym jest kopia różnicowa?

A. kopiowaniem wyłącznie plików, które zostały zmienione od utworzenia ostatniej kopii pełnej

B. kopiowaniem jedynie tej części plików, która została dodana od momentu stworzenia ostatniej kopii pełnej

C. kopiowaniem jedynie tych plików, które zostały stworzone lub zmodyfikowane od momentu wykonania ostatniej kopii pełnej

D. kopiowaniem tylko plików, które powstały od ostatniej kopii pełnej

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na temat kopii różnicowej może wynikać z nieporozumienia dotyczącego tego, jakie dane są faktycznie kopiowane. Odpowiedzi wskazujące jedynie na pliki utworzone lub zmienione, ale w węższym zakresie, jak tylko pliki utworzone lub tylko zmienione, są nieprawidłowe, ponieważ ignorują istotny aspekt działania kopii różnicowej, który opiera się na pełnej ocenie stanu plików od ostatniej kopii pełnej. Warto zrozumieć, że kopia różnicowa nie jest ani kopią pełną, ani kopią inkrementalną, ale stanowi połączenie obu tych metod, co czyni ją najbardziej efektywną w wielu scenariuszach. Ponadto, odpowiedź sugerująca kopiowanie tylko części plików, które zostały dopisane, wprowadza w błąd, ponieważ kopia różnicowa nie koncentruje się na fragmentach plików, lecz na całych plikach, które zostały zmodyfikowane. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do błędnych praktyk przy tworzeniu strategii tworzenia kopii zapasowych, co z kolei może wpłynąć na zdolność organizacji do przywracania danych w przypadku awarii. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe, aby skutecznie zarządzać danymi i minimalizować ryzyko utraty informacji.

Pytanie 16

W metodzie dostępu do medium CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) stacja planująca rozpoczęcie transmisji sprawdza, czy w sieci ma miejsce ruch, a następnie

A. czeka na żeton pozwalający na rozpoczęcie nadawania

B. po zauważeniu ruchu w sieci czeka, aż medium stanie się dostępne

C. oczekuje na przydzielenie priorytetu transmisji przez koncentrator

D. wysyła prośbę o rozpoczęcie transmisji

Zgłoszenie żądania transmisji nie jest odpowiednim krokiem w kontekście metody CSMA/CD, ponieważ ta metoda opiera się na zasadzie detekcji kolizji i samodzielnego zarządzania dostępem do nośnika. W przypadku, gdy stacja usiłuje nadawać bez wcześniejszego nasłuchu na obecność ruchu, istnieje duże ryzyko kolizji, co prowadzi do utraty danych oraz konieczności ich retransmisji, co jest nieefektywne. Ponadto, oczekiwanie na nadanie priorytetu transmisji przez koncentrator nie znajduje zastosowania w tej metodzie, gdyż CSMA/CD nie operuje na zasadzie przypisywania priorytetów, a każda stacja ma równy dostęp do medium. Warto również zauważyć, że mechanizm żetonu, stosowany często w metodzie Token Ring, nie jest zastosowaniem metody CSMA/CD. Takie pomylenie może wynikać z niepełnego zrozumienia zasady działania różnych metod dostępu do medium. Prawidłowe zrozumienie, jak CSMA/CD różni się od innych protokołów, takich jak Token Ring, jest kluczowe dla efektywnego projektowania i diagnozowania sieci. W kontekście praktycznym, omijanie podstawowych zasad detekcji kolizji w CSMA/CD może prowadzić do zwiększenia obciążenia sieci i pogorszenia jakości przesyłanych danych.

Pytanie 17

Aby zobaczyć datę w systemie Linux, można skorzystać z komendy

A. joe

B. awk

C. irc

D. cal

Polecenie 'cal' jest powszechnie używane w systemach Linux do wyświetlania kalendarza, co w praktyce oznacza, że można je także wykorzystać do prezentacji daty w przystępny sposób. Uruchamiając 'cal' w terminalu, użytkownik otrzymuje widok bieżącego miesiąca, co pozwala na szybkie zorientowanie się w aktualnej dacie oraz dniach tygodnia. Dla bardziej zaawansowanych zastosowań, 'cal' może również przyjmować różne argumenty, umożliwiając wyświetlenie kalendarza na inny miesiąc lub rok, co jest użyteczne w planowaniu działań. Dobrą praktyką jest łączenie 'cal' z innymi poleceniami, jak 'grep' czy 'less', by na przykład przeszukiwać lub przeglądać długie kalendarze. Użycie 'cal' jest zgodne z zasadami prostoty i efektywności w administracji systemem, co czyni go narzędziem rekomendowanym przez profesjonalistów w branży IT.

Pytanie 18

Rodzajem złośliwego oprogramowania, którego podstawowym zamiarem jest rozprzestrzenianie się w sieciach komputerowych, jest

A. backdoor

B. trojan

C. robak

D. keylogger

Trojan to rodzaj złośliwego oprogramowania, które podszywa się pod legalne aplikacje, co prowadzi do oszustwa użytkowników. W przeciwieństwie do robaków, trojany nie mają zdolności do samodzielnego rozprzestrzeniania się. Ich głównym celem jest wprowadzenie złośliwego kodu na komputer ofiary, co może prowadzić do kradzieży danych czy instalacji dodatkowych zagrożeń. Efektywne zabezpieczenie przed trojanami wymaga od użytkowników ostrożności przy pobieraniu oprogramowania i korzystaniu z linków, które nie mają potwierdzonego źródła. Backdoor to mechanizm, który umożliwia zdalny dostęp do systemu bez jego wiedzy i zgody, co może być wykorzystywane przez hakerów do przejmowania kontroli nad skonfigurowanym środowiskiem. Keylogger to narzędzie służące do rejestrowania naciśnięć klawiszy, które może być używane do kradzieży haseł i innych poufnych informacji. Każdy z tych terminów odnosi się do różnych rodzajów zagrożeń w cyberprzestrzeni, które są często mylone z robakami, lecz ich mechanizmy działania i cel są zupełnie inne. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznej obrony przed zagrożeniami w sieci.

Pytanie 19

W celu kontrolowania przepustowości sieci, administrator powinien zastosować aplikację typu

A. package manager

B. task manager

C. quality manager

D. bandwidth manager

Odpowiedź 'bandwidth manager' jest poprawna, ponieważ narzędzia tego typu są zaprojektowane specjalnie do zarządzania przepustowością sieci. Bandwidth manager pozwala administratorom monitorować i kontrolować ilość danych przesyłanych przez sieć w danym czasie, co jest kluczowe w środowiskach, gdzie istnieje wiele aplikacji i użytkowników korzystających z zasobów sieciowych. Przykłady zastosowania obejmują sytuacje, w których administratorzy muszą ograniczyć przepustowość dla mniej istotnych aplikacji lub użytkowników, aby zapewnić odpowiednie zasoby dla krytycznych procesów, takich jak VoIP czy transmisje wideo. Dobre praktyki sugerują stosowanie bandwidth managerów w celu uniknięcia problemów z opóźnieniem i przeciążeniem sieci, co ma bezpośredni wpływ na jakość usług w organizacji. Narzędzia te często oferują funkcje analityczne, które pomagają administratorom w podejmowaniu decyzji dotyczących priorytetyzacji ruchu w sieci, co jest zgodne z podejściem do zarządzania jakością usług (QoS).

Pytanie 20

Umożliwienie stacjom roboczym Windows, OS X oraz Linux korzystania z usług drukowania Linuxa i serwera plików zapewnia serwer

A. SAMBA

B. POSTFIX

C. SQUID

D. APACHE

SQUID to serwer proxy, który zajmuje się buforowaniem i udostępnianiem treści internetowych, a jego głównym celem jest zwiększenie wydajności przeglądania sieci, a nie zarządzanie drukowaniem czy udostępnianiem plików. Użycie SQUID w kontekście współdzielenia zasobów pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi prowadzi do nieporozumień, ponieważ nie jest on zaprojektowany do pracy z protokołem SMB/CIFS, który jest kluczowy dla tego typu zadań. APACHE to serwer WWW, który obsługuje protokół HTTP i nie ma zastosowania w kontekście zarządzania drukiem ani plikami w sieci lokalnej. Postfix z kolei to serwer pocztowy, który służy do obsługi wiadomości e-mail i nie ma nic wspólnego z udostępnianiem plików czy usług drukowania. Typowym błędem jest mylenie ról poszczególnych programów i zrozumienie, że każdy z nich pełni specyficzne funkcje, które nie są wymienne. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie zadania spełniają różne komponenty w infrastrukturze IT oraz ich odpowiednie zastosowanie zgodnie z ich przeznaczeniem. Właściwe przypisanie zadań do odpowiednich narzędzi jest fundamentem efektywnego zarządzania systemami informatycznymi.

Pytanie 21

Litera S w protokole FTPS odnosi się do zabezpieczania danych przesyłanych poprzez

A. logowanie

B. szyfrowanie

C. autoryzację

D. uwierzytelnianie

Litera S w protokole FTPS oznacza szyfrowanie, co jest kluczowym elementem zapewniającym bezpieczeństwo danych przesyłanych przez sieci. Protokół FTPS, będący rozszerzeniem FTP, wprowadza mechanizmy szyfrowania za pomocą SSL/TLS, które chronią dane przed nieautoryzowanym dostępem oraz przechwyceniem w trakcie transmisji. Przykładem zastosowania FTPS może być przesyłanie wrażliwych danych, takich jak dane osobowe czy informacje finansowe, w środowisku, które wymaga zgodności z regulacjami prawnymi, na przykład RODO. Szyfrowanie nie tylko zapewnia poufność danych, ale także ich integralność, co oznacza, że przesyłane informacje nie zostały zmienione w trakcie transmisji. Dobrą praktyką jest stosowanie protokołów szyfrowania, takich jak TLS 1.2 czy TLS 1.3, które oferują wyższy poziom zabezpieczeń i są zalecane przez organizacje takie jak Internet Engineering Task Force (IETF). Wiedza na temat szyfrowania w FTPS i innych protokołach jest istotna dla specjalistów IT, ponieważ umożliwia skuteczne zabezpieczanie komunikacji w sieci.

Pytanie 22

Korzystając z programu Cipher, użytkownik systemu Windows ma możliwość

A. przeszukać system w celu wykrycia malware

B. zabezpieczać dane poprzez szyfrowanie plików

C. utworzyć przyrostową kopię zapasową plików systemowych

D. usunąć konto użytkownika wraz z jego profilem oraz plikami

Odpowiedź dotycząca szyfrowania danych za pomocą programu Cipher w systemie Windows jest prawidłowa, ponieważ Cipher to narzędzie umożliwiające szyfrowanie i deszyfrowanie plików oraz folderów z wykorzystaniem systemu plików NTFS. Używając Cipher, użytkownicy mogą zrealizować politykę bezpieczeństwa danych, co jest kluczowe w kontekście ochrony poufnych informacji. Dzięki szyfrowaniu, nawet w przypadku fizycznego dostępu do nośnika, nieautoryzowane osoby nie będą mogły odczytać danych. Praktycznym przykładem zastosowania Cipher może być sytuacja w firmie, gdzie pracownicy mają dostęp do wrażliwych dokumentów, które powinny być chronione przed nieupoważnionym dostępem. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie zarządzania bezpieczeństwem informacji i szyfrowania jako jednego z kluczowych środków ochrony danych. Warto pamiętać, że szyfrowanie jest tylko częścią strategii bezpieczeństwa, a użytkownicy powinni również stosować inne środki zapobiegawcze, takie jak regularne aktualizacje oprogramowania oraz korzystanie z zabezpieczeń sieciowych.

Pytanie 23

Określ rezultat wykonania zamieszczonego polecenia.

A. Wyznaczona data wygaśnięcia konta Test

B. Wymuszona zmiana hasła na koncie Test w ustalonym terminie

C. Zweryfikowana data ostatniego logowania na konto Test

D. Skonfigurowany czas aktywności konta Test

Ustawienie czasu aktywacji konta użytkownika nie jest związane z poleceniem przedstawionym w pytaniu. W rzeczywistości polecenie to dotyczy wygaśnięcia konta, a nie jego aktywacji. Czas aktywacji konta odnosi się do momentu, kiedy konto staje się aktywne i dostępne do logowania. W kontekście systemu Windows, opcja ta nie jest obsługiwana przez polecenie net user, ponieważ domyślnie konta są aktywowane w momencie ich tworzenia, chyba że zostały wprowadzone specjalne ograniczenia. Inna błędna odpowiedź wskazuje na sprawdzenie daty ostatniego logowania. Działanie to również nie jest możliwe za pomocą polecenia net user, które służy do modyfikacji atrybutów konta, a nie do raportowania informacji. Podobnie, wymuszenie zmiany hasła na koncie Test nie jest związane z podanym poleceniem. Wymuszenie zmiany hasła można osiągnąć za pomocą opcji /passwordchg, jednak nie ma to związku z datą wygaśnięcia konta. Wiele osób mylnie interpretuje działanie polecenia, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie funkcji polecenia oraz właściwego zastosowania odpowiednich opcji w kontekście administracji kontami użytkowników w systemie Windows.

Pytanie 24

Narzędzie diagnostyczne tracert służy do ustalania

Wiersz polecenia
_ □ X
C:\>tracert wp.pl
 Trasa śledzenia do wp.pl [212.77.100.101]
 przewyższa maksymalną liczbę przeskoków 30
 1    2 ms    3 ms    2 ms  192.168.0.1
 2    8 ms    8 ms   10 ms  10.135.96.1
 3    *       *       *     Upłynął limit czasu żądania.
 4    9 ms    7 ms   10 ms  upc-task-gw.task.gda.pl [153.19.0.5]
 5   10 ms   14 ms   10 ms  task-tr-wp.pl [153.19.102.1]
 6   91 ms    *      10 ms  zeu.ptr02.sdm.wp-sa.pl [212.77.105.29]
 7   11 ms   10 ms   11 ms  www.wp.pl [212.77.100.101]
 
 Śledzenie zakończone.
 
 C:\>

A. wydajności połączenia w protokole IPX/SPX

B. możliwości analizy struktury systemu DNS

C. poprawności ustawień protokołu TCP/IP

D. ścieżki do miejsca docelowego

Polecenie tracert nie służy do diagnozowania infrastruktury systemu DNS. System DNS (Domain Name System) jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, ale tracert koncentruje się na śledzeniu ścieżki pakietów IP przez różne węzły sieciowe. Próba użycia tracert w celu diagnozy DNS może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie bada on ani poprawności, ani wydajności serwerów DNS. Tracert nie diagnozuje również sprawności połączenia przy użyciu protokołu IPX/SPX, który nie jest nawet kompatybilny z analizowanym protokołem TCP/IP. IPX/SPX był używany w sieciach Novell NetWare i jego funkcjonalność różni się od TCP/IP. Polecenie to także nie służy do weryfikacji poprawności konfiguracji protokołu TCP/IP. Narzędzia takie jak ping czy ipconfig są bardziej odpowiednie do sprawdzania konfiguracji sieci IP. Tracert dostarcza informacji o ścieżce pakietu w sieci, co jest kluczowe dla rozwiązywania problemów z routingiem i identyfikacji miejsc, gdzie połączenie może być ograniczone, ale nie bada konfiguracji TCP/IP jako takiej. Pomylenie funkcji tego narzędzia z innymi można przypisać do zbyt ogólnego podejścia do narzędzi sieciowych i braku zrozumienia ich specyficznych zastosowań. Zrozumienie, kiedy i jak stosować każde narzędzie, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania siecią komputerową.

Pytanie 25

Router przypisany do interfejsu LAN dysponuje adresem IP 192.168.50.1. Został on skonfigurowany w taki sposób, aby przydzielać komputerom wszystkie dostępne adresy IP w sieci 192.168.50.0 z maską 255.255.255.0. Jaką maksymalną liczbę komputerów można podłączyć w tej sieci?

A. 256

B. 255

C. 253

D. 254

Wybierając odpowiedź 256, można mylnie sądzić, że jest to maksymalna liczba adresów IP dostępnych w sieci. Rzeczywistość jest jednak inna; w przypadku sieci z maską 255.255.255.0 co prawda mamy do czynienia z 256 adresami, ale nie wszystkie z nich mogą być przypisane do urządzeń. Pierwszy adres w puli (192.168.50.0) jest adresem identyfikującym sieć i nie może być używany jako adres dla hosta, a ostatni adres (192.168.50.255) to adres rozgłoszeniowy, który również nie może być przypisany do konkretnego urządzenia. Ta zasada dotyczy wszystkich sieci, w których mamy do czynienia z maską podsieci, gdzie dwa adresy są zawsze zarezerwowane. W odpowiedzi 255 również występuje podobne nieporozumienie; nie uwzględnia ona drugiego zarezerwowanego adresu. Natomiast odpowiedzi 254 i 253 są o tyle bliskie, że 254 odnosi się do liczby adresów, które mogą być przypisane, ale nie bierze pod uwagę adresu routera, co w praktyce ogranicza liczbę dostępnych adresów do 253. Kluczowe jest zrozumienie tych zasad podczas projektowania sieci, aby nie tylko prawidłowo przydzielać adresy IP, ale także zapewnić, że każdy z hostów ma unikalny adres w sieci, co jest niezbędne do jej prawidłowego funkcjonowania.

Pytanie 26

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) służy do

A. przydzielania adresów IP, bramy oraz DNS-a

B. odbierania wiadomości e-mail

C. konfiguracji urządzeń sieciowych i zbierania informacji o nich

D. szyfrowania połączenia terminalowego z komputerami zdalnymi

Wybór odpowiedzi dotyczącej odbioru poczty elektronicznej jest błędny, ponieważ protokół SNMP nie ma związku z przesyłaniem wiadomości e-mail. Poczta elektroniczna korzysta z takich protokołów jak SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) do wysyłania wiadomości, POP3 (Post Office Protocol) lub IMAP (Internet Message Access Protocol) do ich odbierania. SNMP natomiast służy do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieci, co jest całkowicie odmiennym zastosowaniem. Z kolei przydzielanie adresów IP oraz konfigurowanie bramy i DNS-a jest realizowane przez protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), który automatycznie przypisuje adresy IP urządzeniom w sieci, co również jest niezwiązane z funkcjonalnością SNMP. Próba powiązania SNMP z szyfrowaniem terminalowego połączenia z komputerami zdalnymi wprowadza dodatkowe nieporozumienia, ponieważ za takie zabezpieczenia odpowiadają protokoły takie jak SSH (Secure Shell). W praktyce, błędne przypisanie funkcji SNMP do zarządzania pocztą czy przydzielania adresów IP wynika z nieznajomości roli, jaką ten protokół odgrywa w architekturze sieciowej. SNMP jest używane do zbierania danych i monitorowania stanu urządzeń, a nie do bezpośredniego zarządzania lub przesyłania informacji użytkowych, jak to ma miejsce w przypadku poczty elektronicznej czy zdalnego dostępu.

Pytanie 27

Wskaź zestaw do diagnostyki logicznych układów elektronicznych umiejscowionych na płycie głównej komputera, który nie reaguje na próby uruchomienia zasilania?

A. B

B. C

C. D

D. A

Zestaw oznaczony literą A przedstawia sondę logiczną, która jest niezbędnym narzędziem przy diagnozowaniu problemów z logicznymi układami elektronicznymi na płytach głównych komputerów. Sonda logiczna umożliwia testowanie i analizowanie stanów logicznych w cyfrowych obwodach elektronicznych takich jak bramki logiczne, układy scalone, czy procesory. Użycie sondy logicznej pozwala na szybkie i precyzyjne zidentyfikowanie miejsc, w których następują zaniki napięcia lub błędne sygnały, co jest kluczowe w przypadku, gdy komputer nie reaguje na próby włączenia zasilania. Poprzez podłączenie do różnych punktów testowych na płycie głównej, technik może określić, które komponenty działają prawidłowo, a które nie. W praktyce, sonda logiczna jest szeroko stosowana w serwisach komputerowych oraz podczas prac związanych z projektowaniem układów cyfrowych, ponieważ pozwala na szybkie zlokalizowanie błędów. Dobrą praktyką jest również stosowanie sondy logicznej w połączeniu z innymi urządzeniami pomiarowymi, co zwiększa dokładność i efektywność diagnozowania usterek.

Pytanie 28

Atak DDoS (ang. Disributed Denial of Service) na serwer doprowadzi do

A. zmiany pakietów przesyłanych przez sieć

B. przechwytywania pakietów sieciowych

C. przeciążenia aplikacji serwującej określone dane

D. zbierania danych o atakowanej sieci

Atak DDoS (Distributed Denial of Service) jest formą cyberataków, której celem jest zablokowanie dostępu do serwera lub usługi poprzez przeciążenie ich nadmierną ilością ruchu sieciowego. W przypadku wybrania odpowiedzi 'przeciążenie aplikacji serwującej określone dane', wskazujemy na istotę działania ataku DDoS, który korzysta z rozproszonych źródeł, jak botnety, aby wysyłać dużą ilość żądań do serwera w krótkim czasie. Praktycznie, może to prowadzić do spadku wydajności serwera, a w skrajnych przypadkach do jego całkowitego unieruchomienia. W branży IT stosuje się różne metody obrony przed takimi atakami, jak load balancing, które pomagają rozłożyć obciążenie na wiele serwerów, oraz systemy wykrywania i zapobiegania atakom (IDS/IPS), które monitorują ruch i mogą blokować podejrzane źródła. Znajomość mechanizmów DDoS i technik obrony przed nimi jest kluczowa dla administratorów sieci oraz specjalistów ds. bezpieczeństwa.

Pytanie 29

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux umożliwia sprawdzenie bieżącej konfiguracji interfejsu sieciowego na komputerze?

A. ipconfig

B. ifconfig

C. ping

D. tracert

Polecenie 'ifconfig' jest kluczowym narzędziem w systemie Linux, które pozwala na wyświetlenie aktualnej konfiguracji interfejsów sieciowych. Umożliwia ono administratorom i użytkownikom systemów operacyjnych monitorowanie i zarządzanie ustawieniami sieciowymi, takimi jak adresy IP, maski podsieci, adresy MAC oraz statystyki przesyłu danych. Przykładowo, wpisanie komendy 'ifconfig' w terminalu wyświetli listę wszystkich dostępnych interfejsów sieciowych oraz ich aktualne parametry, co jest nieocenione w diagnostyce problemów z połączeniem. Dodatkowo, 'ifconfig' może być używane do konfigurowania interfejsów, na przykład do przypisywania nowych adresów IP, co jest częstą praktyką w zarządzaniu serwerami i urządzeniami sieciowymi. Warto zaznaczyć, że w nowszych dystrybucjach Linuxa zaleca się korzystanie z narzędzia 'ip', które oferuje szersze możliwości zarządzania siecią, zwiększając elastyczność i efektywność konfiguracji.

Pytanie 30

W systemie Windows za pomocą komendy assoc można

A. sprawdzić zawartość dwóch plików

B. dostosować listę kontroli dostępu do plików

C. zmienić powiązania dla rozszerzeń plików

D. wyświetlić właściwości plików

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne, ponieważ wykazują fundamentalne nieporozumienia dotyczące funkcji polecenia 'assoc'. Rozpocznijmy od pierwszej niepoprawnej koncepcji, która sugeruje, że 'assoc' służy do wyświetlania atrybutów plików. W rzeczywistości, aby uzyskać informacje o atrybutach plików, użytkownicy powinni korzystać z polecenia 'attrib', które pozwala na wyświetlanie i edycję atrybutów takich jak ukryty, tylko do odczytu czy systemowy. Kolejna propozycja, mówiąca o porównywaniu zawartości dwóch plików, jest zupełnie nieadekwatna, gdyż do tego celu stosuje się polecenie 'fc' (file compare), które jest zaprojektowane specjalnie do analizy różnic między plikami. Z kolei twierdzenie, że 'assoc' pozwala na modyfikację listy kontroli dostępu do plików, również jest błędne; za to odpowiadają narzędzia takie jak 'icacls' lub 'cacls', które zajmują się uprawnieniami dostępu do plików. W konsekwencji, mylenie tych narzędzi prowadzi do błędnych wniosków i może skutkować nieefektywnym zarządzaniem plikami w systemie operacyjnym, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w zakresie administrowania systemem.

Pytanie 31

Aby określić rozmiar wolnej oraz zajętej pamięci RAM w systemie Linux, można skorzystać z polecenia

A. cat /proc/meminfo

B. dmidecode -t baseboard

C. tail -n 10 /var/log/messages

D. lspci | grep -i raid

Użycie polecenia 'lspci | grep -i raid' jest zbieżne z próbą identyfikacji urządzeń PCI, w tym kontrolerów RAID, co jest istotne w kontekście zarządzania sprzętem i konfiguracji systemów. Niemniej jednak, nie ma to żadnego powiązania z monitorowaniem pamięci. W przypadku, kiedy administratorzy systemu koncentrują się na zarządzaniu pamięcią, polecenie to nie dostarczy żadnych informacji na temat wolnej lub zajętej pamięci fizycznej. Również polecenie 'dmidecode -t baseboard' służy do podawania informacji o płycie głównej, takich jak producent, model i wersja, co jest istotne przy diagnozowaniu sprzętowym, ale nie przekazuje żadnych danych dotyczących stanu pamięci. Z kolei 'tail -n 10 /var/log/messages' wyświetla ostatnie 10 linii z logów systemowych, co może być przydatne w kontekście analizy błędów lub zachowań systemu, ale także w żaden sposób nie dotyczy bezpośrednio pamięci fizycznej. Błędnie zinterpretowane cele tych poleceń mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji administracyjnych, co z kolei negatywnie wpływa na wydajność i stabilność systemu. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że każde polecenie związane z zarządzaniem sprzętem lub logami może także dostarczać informacji o stanie pamięci, co jest nieprawdziwe. Należy zrozumieć, że odpowiednie monitorowanie i zarządzanie zasobami systemowymi wymaga wykorzystania właściwych narzędzi i poleceń, które dostarczają precyzyjnych i koncentrujących się na danym zagadnieniu informacji.

Pytanie 32

Jaką liczbą oznaczono procesor na diagramie płyty głównej komputera?

A. 4

B. 1

C. 2

D. 3

Procesor jest centralną jednostką obliczeniową komputera i znajduje się w gnieździe oznaczonym na schemacie cyfrą 2. To oznaczenie jest prawidłowe, ponieważ procesor jest kluczowym komponentem odpowiedzialnym za wykonywanie instrukcji programu poprzez operacje arytmetyczno-logiczne. Procesor łączy się z innymi elementami systemu przy użyciu magistrali systemowej, co umożliwia mu komunikację z pamięcią, urządzeniami wejścia-wyjścia i innymi komponentami. W praktyce, procesor wykonuje setki milionów operacji na sekundę, co czyni go niezbędnym do działania każdego komputera. Zrozumienie lokalizacji i funkcji procesora na płycie głównej jest kluczowe dla techników komputerowych, zwłaszcza gdy rozważamy diagnostykę sprzętu, modernizacje lub rozwiązywanie problemów z wydajnością. Procesory są także projektowane z myślą o efektywności energetycznej i kompatybilności z różnymi systemami chłodzenia, co jest istotne w kontekście budowania optymalnych i trwałych systemów komputerowych. Wiedza o tym, gdzie znajduje się procesor, pozwala na efektywne planowanie przestrzeni i zarządzanie ciepłem w obudowie komputera dostosowując system chłodzenia do jego specyfikacji i potrzeb użytkowych.

Pytanie 33

Zaprezentowany diagram ilustruje zasadę funkcjonowania skanera

A. ręcznego

B. 3D

C. płaskiego

D. bębnowego

Skanery bębnowe, płaskie i ręczne są całkiem różne od skanerów 3D, zarówno jeśli chodzi o działanie, jak i zastosowanie. Skanery bębnowe działają na zasadzie fotopowielaczy, co pozwala na rejestrowanie obrazów w wysokiej rozdzielczości i jest super do digitalizacji dzieł sztuki czy archiwum. Ich zasada działania polega na obracaniu bębna, na którym leży skanowany materiał, co daje szczegółowy efekt odwzorowania kolorów i detali. Skanery płaskie to najczęściej opcja do skanowania dokumentów i zdjęć. Działają pod szklaną powierzchnią, więc skanują tylko płaskie rzeczy. A skanery ręczne to przenośne urządzenia, które przydają się do szybkiego skanowania w podróży. Ale w przeciwieństwie do skanerów 3D, nie potrafią stworzyć modeli trójwymiarowych, a ich użycie ogranicza się do 2D. Dużym błędem jest mylenie tych skanerów z ich 3D odpowiednikami, co może prowadzić do nieporozumień w profesjonalnych zastosowaniach, gdzie precyzja i trójwymiarowość są kluczowe.

Pytanie 34

Ustawienia przedstawione na ilustracji odnoszą się do

A. Skanera

B. Drukarki

C. Karty sieciowej

D. Modemu

Ustawienia przedstawione na rysunku dotyczą modemu, co można zrozumieć poprzez analizę opcji związanych z portem COM oraz użyciem buforów FIFO. Modemy często korzystają z portów szeregowych COM do komunikacji z komputerem. Standard UART 16550 jest używany w komunikacji szeregowej i pozwala na wykorzystanie buforów FIFO, co zwiększa efektywność transmisji danych. Bufory FIFO umożliwiają gromadzenie danych w kolejce, co minimalizuje przerwy i zwiększa płynność transmisji. Dzięki temu modem może obsługiwać dane w bardziej zorganizowany sposób, co jest kluczowe dla stabilności połączenia. Użycie buforów FIFO oznacza większą odporność na zakłócenia i mniejsze ryzyko utraty danych. W kontekście praktycznym, umiejętność konfiguracji takich ustawień jest ważna dla zapewnienia optymalnej wydajności i niezawodności komunikacji modemowej. Dobre praktyki zakładają dobór odpowiednich wartości buforów w zależności od specyfiki połączenia i wymagań sieciowych, co jest kluczowe dla profesjonalnej konfiguracji urządzeń komunikacyjnych.

Pytanie 35

Jakie urządzenie powinno być użyte do podłączenia komputerów, aby mogły działać w różnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Regeneratora

B. Rutera

C. Mostu

D. Koncentratora

Podłączenie komputerów do koncentratora nie rozwiązuje problemu pracy w różnych domenach rozgłoszeniowych, ponieważ koncentrator działa na warstwie fizycznej modelu OSI i nie ma zdolności do rozdzielania ruchu na podstawie adresów IP. W rzeczywistości, wszystkie urządzenia podłączone do koncentratora są częścią tej samej domeny rozgłoszeniowej, co oznacza, że każde wysłane przez jedno z urządzeń ramki będą docierały do wszystkich pozostałych, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania pasma i potencjalnych kolizji. Z kolei regenerator, który służy do wzmacniania sygnału w sieciach Ethernet, również nie jest w stanie rozdzielić ruchu na różne domeny, a jego główną funkcją jest po prostu retransmisja sygnału w obrębie tej samej sieci. Most, będący urządzeniem łączącym dwie lub więcej segmentów sieci lokalnej, działa na warstwie drugiej, co oznacza, że nie może kierować pakietów na podstawie adresów IP, a jego działanie dotyczy tylko adresów MAC. W przypadku, gdyby komputery pracowały w różnych domenach rozgłoszeniowych, most nie mógłby prawidłowo przekazywać danych między tymi segmentami. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru nieodpowiedniego urządzenia, polegają na myleniu funkcji warstwy fizycznej i drugiej warstwy modelu OSI z funkcjami warstwy trzeciej, co skutkuje brakiem zrozumienia, jak działają różne typy urządzeń sieciowych i ich wpływ na architekturę sieci.

Pytanie 36

Narzędzie przedstawione do nadzorowania sieci LAN to

A. konfigurator sieci

B. konfigurator IP

C. skaner portów

D. zapora sieciowa

Żaden z wymienionych elementów, poza skanerem portów, nie pełni funkcji monitorowania otwartych portów w sieci LAN. Konfigurator IP jest narzędziem służącym do ustawiania adresów IP na urządzeniach sieciowych i nie dostarcza informacji na temat stanu portów czy usług działających na hostach. Jego podstawowa rola to zarządzanie adresacją IP, co jest kluczowe dla poprawnego działania sieci, ale nie dotyczy monitorowania ruchu czy identyfikacji otwartych portów. Zapora sieciowa, inaczej firewall, jest z kolei mechanizmem zabezpieczającym, który kontroluje i filtruje ruch sieciowy w oparciu o zdefiniowane reguły. Choć rzeczywiście ma zdolność do blokowania lub zezwalania na dostęp do portów, jej głównym zadaniem jest ochrona przed nieautoryzowanym dostępem do sieci, a nie monitorowanie portów. Z kolei konfigurator sieci odnosi się do narzędzi umożliwiających ustawienia sieciowe urządzeń, zarządzanie topologią sieci oraz jej segmentacją, ale nie dostarcza wglądu w usługi czy porty na urządzeniach. Wybór nieodpowiednich narzędzi do monitorowania otwartych portów w sieci LAN może prowadzić do błędnych założeń dotyczących bezpieczeństwa i stanu sieci. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć specyfikę i zakres działania poszczególnych narzędzi, co pozwala na ich właściwe zastosowanie w praktyce administracji sieciowej.

Pytanie 37

Zainstalowanie gniazda typu keyston w serwerowej szafie jest możliwe w

A. patchpanelu FO

B. patchpanelu załadowanym

C. patchpanelu niezaładowanym

D. adapterze typu mosaic

Instalacja gniazda typu keyston w patchpanelu niezaładowanym jest poprawną odpowiedzią, ponieważ takie gniazda są zaprojektowane do montażu w panelach, które nie zawierają jeszcze zainstalowanych modułów. W przypadku patchpaneli niezaładowanych, technik ma możliwość dostosowania ich do specyficznych potrzeb sieciowych, co pozwala na elastyczne zarządzanie połączeniami i ich konfigurację. W praktyce, instalacja gniazda keyston w takim panelu umożliwia szybkie wprowadzanie zmian w infrastrukturze sieciowej, co jest kluczowe w dynamicznych środowiskach, gdzie często zachodzi potrzeba modyfikacji połączeń. Ponadto, stosowanie standardów takich jak TIA/EIA 568A/B zapewnia, że instalacje są zgodne z wymaganiami branżowymi, co przekłada się na niezawodność i jakość wykonania systemu okablowania.

Pytanie 38

Jakie pasmo częstotliwości definiuje klasa okablowania D?

A. 500 MHz

B. 250 MHz

C. 100 MHz

D. 10 MHz

Wybór innych pasm częstotliwości, takich jak 500 MHz, 10 MHz czy 250 MHz, jest niepoprawny, ponieważ nie odpowiadają one wymaganiom standardu klasa D. Pasmo 500 MHz jest charakterystyczne dla wyższej klasy okablowania, takiej jak klasa F, używanej w aplikacjach, które wymagają dużej przepustowości, co wykracza poza możliwości okablowania klasy D. Z kolei 250 MHz i 10 MHz również nie są adekwatne, ponieważ 250 MHz odnosi się do klasy E, która obsługuje bardziej zaawansowane technologie, a 10 MHz jest zbyt niską częstotliwością, która nie spełnia standardów dla współczesnych sieci. Często mylenie klas okablowania i ich odpowiadających częstotliwości wynika z braku zrozumienia różnic między poszczególnymi standardami oraz ich zastosowaniem w praktyce. Aby poprawnie dobierać okablowanie do specyfiki projektu, ważne jest, aby mieć na uwadze wymagania dotyczące przepustowości, odległości oraz rodzaju przesyłanych danych. Właściwy dobór klas okablowania pozwala na optymalne wykorzystanie infrastruktury oraz zapewnia stabilność i wydajność sieci.

Pytanie 39

Wartość wyrażana w decybelach, będąca różnicą pomiędzy mocą sygnału przekazywanego w parze zakłócającej a mocą sygnału generowanego w parze zakłócanej to

A. poziom mocy wyjściowej

B. przesłuch zbliżny

C. przesłuch zdalny

D. rezystancja pętli

Przesłuch zbliżny to miara, która opisuje różnicę mocy sygnału przesyłanego w parze zakłócającej i sygnału wytworzonego w parze zakłócanej, wyrażoną w decybelach. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe w kontekście inżynierii telekomunikacyjnej oraz projektowania systemów transmisyjnych, gdzie zakłócenia mogą znacząco wpływać na jakość sygnału. Przesłuch zbliżny pojawia się w sytuacjach, gdy dwa sygnały są przesyłane blisko siebie w tym samym medium, co prowadzi do niepożądanych interakcji między nimi. W praktyce, inżynierowie zajmujący się projektowaniem kabli lub systemów audio muszą analizować i kontrolować przesłuch zbliżny, aby zapewnić wysoką jakość transmisji. Standardy, takie jak IEC 60268, wskazują na metody pomiaru i redukcji przesłuchów, co jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnej wydajności systemów. W kontekście praktycznym, zrozumienie przesłuchu zbliżnego pozwala na projektowanie bardziej odpornych systemów, co przekłada się na lepsze doświadczenia użytkowników oraz wyższą niezawodność komunikacji.

Pytanie 40

Podaj polecenie w systemie Linux, które umożliwia określenie aktualnego katalogu użytkownika.

A. cls

B. mkdir

C. path

D. pwd

Odpowiedź 'pwd' (print working directory) jest poprawna, ponieważ jest to polecenie w systemie Linux, które wyświetla bieżący katalog roboczy użytkownika. Umożliwia ono użytkownikowi łatwe zlokalizowanie, w jakim katalogu się znajduje, co jest kluczowe w administracji systemem oraz podczas pracy z plikami i folderami. Na przykład, wykonując polecenie 'pwd' w terminalu, użytkownik otrzyma pełną ścieżkę do katalogu, w którym aktualnie pracuje, co jest niezwykle pomocne w kontekście skryptów lub programowania, gdzie dostęp do odpowiednich katalogów jest często wymagany. Dobre praktyki w zarządzaniu systemem operacyjnym obejmują regularne sprawdzanie bieżącego katalogu roboczego, aby uniknąć nieporozumień związanych z lokalizacją plików. Ponadto, polecenie to jest często używane w połączeniu z innymi komendami, takimi jak 'cd' (zmiana katalogu) i 'ls' (listowanie plików), co czyni je istotnym narzędziem w codziennej pracy w systemach opartych na Unixie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej