Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik rachunkowości
  • Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
  • Data rozpoczęcia: 11 czerwca 2025 21:25
  • Data zakończenia: 11 czerwca 2025 22:01

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Wpłaty, które zostały zadeklarowane przez udziałowców, lecz jeszcze nie wniesione na kapitał podstawowy, jak są prezentowane w bilansie?

A. w aktywach, jako kwota ujemna
B. w pasywach, jako kwota ujemna
C. w pasywach jako kwota dodatnia
D. w aktywach, jako kwota dodatnia
Zrozumienie, w jaki sposób zadeklarowane, ale jeszcze nie wniesione wpłaty przez udziałowców są ujmowane w bilansie, jest kluczowe dla analizy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Odpowiedzi sugerujące umieszczanie tych wpłat w aktywach jako wartości ujemnej lub dodatniej, a także w pasywach jako wartości dodatniej, są błędne, ponieważ ignorują podstawowe zasady rachunkowości. Wartości ujemne w aktywach wskazują na nadwyżkę zobowiązań nad posiadanymi aktywami, co jest sytuacją nietypową dla okresów regularnych operacji. Ponadto, umieszczanie tych wpłat w pasywach jako wartości dodatniej błędnie sugeruje, że są one już zainwestowane w firmę, podczas gdy w rzeczywistości pozostają w sferze zobowiązań. Kluczowym zagadnieniem jest to, że moment deklaracji wpłat na kapitał podstawowy rodzi zobowiązanie, które powinno być traktowane jako potencjalne źródło kapitału, ale które jeszcze nie zostało zrealizowane poprzez faktyczną transakcję gotówkową. Tego rodzaju błędne interpretacje mogą prowadzić do mylnych wniosków dotyczących płynności i stabilności finansowej organizacji, co jest szczególnie istotne w kontekście podejmowania decyzji inwestycyjnych. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że takie deklaracje powinny być zawsze ujmowane w pasywach jako wartość ujemna, co odzwierciedla rzeczywistą sytuację finansową spółki i stanowi fundament do analizy jej kapitałowej struktury.

Pytanie 2

Stany wybranych kont księgowych wynoszą jak poniżej. Marża zrealizowana wynosi

"Towary"28 000 zł
"Odchylenia od cen ewidencyjnych towarów" (marża zarezerwowana)1 400 zł
"Przychody ze sprzedaży towarów"14 000 zł
"Wartość sprzedanych towarów w cenie zakupu"14 000 zł

A. 0 zł
B. 700 zł
C. 12 600 zł
D. 1 400 zł
Odpowiedzi wskazujące na inne wartości, takie jak 0 zł, 12 600 zł czy 1 400 zł, mogą wynikać z nieporozumienia związanego z definicją marży zrealizowanej oraz sposobu jej obliczania. Przykładowo, odpowiedź 0 zł może sugerować, że osoba udzielająca odpowiedzi sądzi, iż nie ma różnicy między przychodami a kosztami, co jest niepoprawne. Marża zrealizowana powinna być zawsze obliczana na podstawie różnicy między przychodami a kosztami sprzedanych towarów, co w tym przypadku jest zgubne. Z kolei 12 600 zł wydaje się być wynikiem błędnego obliczenia, które mogło wynikać z zafałszowania danych lub nieprawidłowego zastosowania współczynnika odchyleń. Podobnie, odpowiedź 1 400 zł może być skutkiem mylnego założenia, że jest to całkowity przychód lub zysk, co jednak nie odnosi się do specyfikacji pytania dotyczącego marży zrealizowanej. W praktyce, kluczowe jest zrozumienie, że marża zrealizowana to nie tylko liczba, ale również wskaźnik efektywności finansowej. Zrozumienie tego pojęcia jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa, a także w analizach porównawczych z konkurencją.

Pytanie 3

Przekazujemy koszty z kont układu rodzajowego na układ funkcjonalny przy użyciu konta

A. Rozliczenie kosztów
B. Rozliczenie międzyokresowe kosztów
C. Rozliczenie kosztów działalności
D. Rozliczenie wyniku finansowego
Odpowiedź "Rozliczenie kosztów" jest poprawna, ponieważ w procesie przenoszenia kosztów z układu rodzajowego na układ funkcjonalny to właśnie to konto odgrywa kluczową rolę. Rozliczenie kosztów jest narzędziem, które pozwala na właściwe przypisanie kosztów do odpowiednich funkcji w przedsiębiorstwie, co jest istotne dla analizy efektywności operacyjnej. Przykładowo, przy klasyfikacji kosztów wynagrodzeń, które są ujęte w układzie rodzajowym, poprzez rozliczenie kosztów można je przypisać do konkretnych działów, takich jak produkcja czy sprzedaż. W praktyce, dobre praktyki rachunkowości zalecają ścisłe monitorowanie i kategoryzację kosztów, co pozwala na lepszą kontrolę budżetu oraz podejmowanie świadomych decyzji zarządczych. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, precyzyjne przypisanie kosztów jest kluczowe dla prawidłowego wykazania wyników finansowych oraz osiągania celów strategicznych organizacji.

Pytanie 4

Podmiot gospodarczy, który zakończył rok obrotowy w dniu 31.12.2010 r., powinien zrealizować inwentaryzację kasy

A. w dniu 31.12.2010 r.
B. najpóźniej do dnia 15.01.2011 r.
C. w dniu 15.03.2011 r.
D. najpóźniej do ostatniego dnia marca 2011 r.
Inwentaryzacja kasy ma na celu ustalenie rzeczywistego stanu środków pieniężnych na koniec roku obrotowego. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa gospodarczego, jednostka gospodarcza powinna przeprowadzić inwentaryzację kasy na dzień 31 grudnia, aby mieć pewność, że stan środków pieniężnych jest zgodny z zapisami w księgach rachunkowych. Przykładowo, w przypadku wykrycia różnic między stanem rzeczywistym a księgowym, jednostka ma obowiązek wyjaśnić przyczyny tych różnic i podjąć odpowiednie kroki w celu ich skorygowania. Stosowanie się do terminów inwentaryzacji jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również dobrą praktyką, która pozwala na bieżące zarządzanie finansami i minimalizowanie ryzyka oszustw. W przypadku braku przeprowadzenia inwentaryzacji na dzień bilansowy, jednostka naraża się na potencjalne konsekwencje prawne oraz utratę rzetelności finansowej, co może wpłynąć na jej reputację oraz zdolność kredytową.

Pytanie 5

Zgodnie z przepisami dotyczącymi rachunkowości, dokumenty księgowe z 2019 roku należy przechowywać do końca

A. roku 2023
B. roku 2019
C. roku 2024
D. roku 2020
Zgodnie z ustawą o rachunkowości, księgi rachunkowe należy przechowywać przez okres co najmniej pięciu lat od zakończenia roku obrotowego, którego dotyczą. W przypadku ksiąg za 2019 rok, termin ich przechowywania upływa z końcem 2024 roku. Przechowywanie dokumentacji rachunkowej przez określony czas jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawnymi oraz dla celów ewentualnych kontroli skarbowych. Praktyka ta ma na celu zabezpieczenie informacji finansowych przed utratą i umożliwienie weryfikacji transakcji oraz stanów aktywów i pasywów. Na przykład, jeśli w roku 2023 zachodzi potrzeba udowodnienia pewnych transakcji z 2019 roku, przedsiębiorstwo powinno mieć dostęp do odpowiednich ksiąg. Warto również zwrócić uwagę, że niektóre branże mogą być zobowiązane do dłuższego przechowywania dokumentów, w zależności od specyficznych regulacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania dokumentacją finansową.

Pytanie 6

Jakie z podanych aktywów są wymienione w bilansie?

A. Środki transportowe, nieruchomości, gotówka
B. Wszystkie należności, długi
C. Kapitał zakładowy, materiały, aplikacje komputerowe
D. Pożyczki, kredyty
Środki transportu, grunty oraz środki pieniężne są aktywami trwałymi i obrotowymi, które znajdują swoje miejsce w bilansie, ponieważ są to zasoby, które posiada firma i które mogą generować przyszłe korzyści ekonomiczne. Z perspektywy bilansu, środki transportu są klasyfikowane jako aktywa trwałe, które można wykorzystać w działalności operacyjnej, co wpływa na efektywność i mobilność przedsiębiorstwa. Grunty stanowią fundament dla operacji biznesowych oraz mogą zyskiwać na wartości w czasie, a środki pieniężne są kluczowe dla utrzymania płynności finansowej. Praktycznie rzecz biorąc, wiedza na temat klasyfikacji aktywów w bilansie jest niezbędna do podejmowania świadomych decyzji finansowych, takich jak alokacja budżetu, inwestycje w rozwój firmy czy ocena jej stabilności finansowej. Standardy rachunkowości, takie jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), jasno określają zasady klasyfikacji i prezentacji aktywów, co jest istotne dla transparentności i sprawozdawczości finansowej.

Pytanie 7

Źródłem finansowania aktywów jednostki gospodarczej są:

A. należności od klientów, zysk z lat wcześniejszych, kapitał zapasowy
B. zysk netto, fundusze celowe, rezerwy na zobowiązania
C. zobowiązania wobec dostawców, kapitał z aktualizacji wyceny, półprodukty
D. inwestycje długoterminowe, zobowiązania wekslowe, kapitał akcyjny
Zysk netto, fundusze specjalne i rezerwy na zobowiązania są naprawdę ważnymi źródłami finansowania w firmie. Zysk netto to ta kwota, która zostaje po odjęciu wszystkich kosztów i wydatków od przychodów. Można go zainwestować w rozwój, co może pomóc firmie w zwiększaniu majątku. Fundusze specjalne to środki, które przeznaczamy na konkretne cele, jak inwestycje w rozwój, co też wspiera pozyskiwanie nowych aktywów. Co do rezerw na zobowiązania, to są one takim zabezpieczeniem finansowym na przyszłość, co także można wykorzystać na inwestycje. Używanie tych źródeł finansowania jest zgodne z zaleceniami, które mówią, że lepiej wykorzystywać to, co mamy wewnątrz, zanim sięgnie się po zewnętrzne źródła, które niosą dodatkowe koszty. Przykładem może być zainwestowanie zysku w nowy sprzęt czy rozwój jakiegoś produktu, co z kolei wspiera długoterminowy wzrost firmy.

Pytanie 8

Oświetlenie na różnych stanowiskach powinno być dopasowane do rodzaju realizowanych zadań oraz musi spełniać wymagania ustalone

A. w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy
B. w Kodeksie pracy
C. w Regulaminie pracy
D. w przepisach Polskich Norm dotyczących oświetlenia
Wybór Kodeksu pracy jako odpowiedzi jest niewłaściwy, ponieważ choć dokument ten reguluje ogólne zasady bezpieczeństwa pracy, nie zawiera szczegółowych wytycznych dotyczących parametrów oświetlenia. Kodeks skupia się na szerokich zasadach ochrony zdrowia i życia pracowników, natomiast kwestie techniczne, takie jak specyfikacja oświetlenia, zostały szczegółowo opisane w Polskich Normach. W odniesieniu do ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, również nie dostarczają one precyzyjnych informacji o wymaganym poziomie oświetlenia, a raczej odnoszą się do ogólnych zasad organizacji pracy. W kontekście regulaminu pracy, ten dokument zawiera zasady funkcjonowania przedsiębiorstwa, ale nie odnosi się do szczegółowych norm technicznych związanych z oświetleniem. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie ogólnych zasad z konkretnymi normami technicznymi oraz niedostateczne zrozumienie, jak ważne jest dostosowanie oświetlenia do specyfiki wykonywanej pracy. Bardzo istotne jest, aby w obszarze bezpieczeństwa i higieny pracy opierać się na konkretnych standardach, które zapewniają odpowiednie warunki pracy dla pracowników. Brak takiego podejścia może prowadzić do naruszenia przepisów i obniżenia jakości pracy, co ma bezpośredni wpływ na wydajność i bezpieczeństwo w miejscu pracy.

Pytanie 9

Okres użytkowania ekonomicznego środka trwałego o wartości początkowej 300 000,00 zł wynosi 5 lat. Jaką kwotę będzie stanowił miesięczny odpis amortyzacyjny tego środka trwałego?

A. 30 000,00 zł
B. 50 000,00 zł
C. 5 000,00 zł
D. 60 000,00 zł
Dobra robota! Odpowiedź jest prawidłowa, bo wykorzystałeś klasową zasadę amortyzacji. Wartość początkowa tego środka trwałego wynosi 300 000,00 zł, a jego okres użytkowania to 5 lat. Żeby policzyć miesięczny odpis, trzeba podzielić tę kwotę przez 60 miesięcy, co daje 5000,00 zł. Fajnie, że trzymasz się tych zasad, bo amortyzacja to istotny temat w zarządzaniu finansami firmy. Dzięki niej można lepiej zaplanować budżet i koszty związane z posiadanymi środkami trwałymi.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 11

Saldo debetowe na koncie dotyczące rozliczenia zakupu surowców

A. obniża aktywa bilansu przedsiębiorstwa i wskazuje na dostawy niefakturowane
B. obniża aktywa bilansu przedsiębiorstwa i wskazuje na materiały w transporcie
C. podnosi aktywa bilansu przedsiębiorstwa i wskazuje na dostawy niefakturowane
D. podnosi aktywa bilansu przedsiębiorstwa i wskazuje na materiały w transporcie
Odpowiedź, która wskazuje, że saldo debetowe konta Rozliczenie zakupu materiałów zwiększa aktywa bilansu jednostki gospodarczej i oznacza materiały w drodze, jest prawidłowa. W praktyce, saldo debetowe na tym koncie wskazuje na to, że firma posiada materiały, które zostały zamówione, ale nie zostały jeszcze dostarczone ani wprowadzone do magazynu. Zwiększenie aktywów bilansu oznacza, że jednostka gospodarcza ma prawo do przyszłych korzyści ekonomicznych w postaci tych materiałów. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), aktywa powinny być klasyfikowane i wyceniane adekwatnie do ich stanu posiadania, a materiały w drodze powinny być ujęte w bilansie jako aktywa obrotowe. W praktyce, gdy firma składa zamówienie na materiały, ale jeszcze ich nie otrzymała, operacje te są rejestrowane w systemie księgowym, co pozwala na bieżące monitorowanie zasobów i planowanie dalszych działań produkcyjnych.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 13

Koszt netto zakupu towaru wynosi 30 zł, koszty zakupu wynoszą 10 zł, a marża zysku to 30% wartości zakupu. Jaką cenę sprzedaży netto otrzymamy?

A. 39 zł
B. 52 zł
C. 49 zł
D. 33 zł
Aby obliczyć cenę sprzedaży netto na podstawie podanych danych, należy najpierw zrozumieć, co oznacza cena nabycia. Cena nabycia to suma ceny netto zakupu towaru oraz kosztów zakupu. W tym przypadku wynosi ona 30 zł (cena netto) + 10 zł (koszty zakupu) = 40 zł. Następnie, aby obliczyć narzut zysku, stosujemy stawkę 30% względem ceny nabycia: 30% z 40 zł to 12 zł. Zatem cena sprzedaży netto to suma ceny nabycia i narzutu: 40 zł + 12 zł = 52 zł. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu finansami każdego przedsiębiorstwa, ponieważ pozwalają na ustalenie optymalnej ceny sprzedaży, która pokryje koszty i zapewni zysk. Dobrą praktyką jest także regularne przeglądanie polityki cenowej oraz dostosowywanie narzutów w zależności od sytuacji rynkowej, co wpływa na konkurencyjność firmy.

Pytanie 14

Odsetki naliczone przez bank od zgromadzonych na rachunku bankowym środków jednostki gospodarczej zwiększają

A. koszty związane z finansowaniem
B. inne przychody operacyjne
C. nadzwyczajne zyski
D. przychody z działalności finansowej
Naliczone przez bank odsetki od środków zgromadzonych na rachunku bankowym jednostki gospodarczej klasyfikowane są jako przychody finansowe. Przychody finansowe odnoszą się do zysków, które jednostka osiąga z działalności inwestycyjnej, w tym z lokat bankowych oraz papierów wartościowych. W praktyce, gdy jednostka gromadzi środki na rachunku oszczędnościowym lub lokacie, bank nalicza odsetki, które następnie są uznawane za przychody jednostki. Na przykład, jeśli firma posiada lokatę na kwotę 100 000 zł z oprocentowaniem 2% rocznie, to w ciągu roku uzyska 2 000 zł przychodu finansowego. Klasyfikacja tych przychodów jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które wymagają, aby przychody były prezentowane w sposób przejrzysty, co ułatwia analizę sytuacji finansowej jednostki. Zrozumienie tej kategorii przychodów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz podejmowania decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 15

Który zbiór narzędzi odnosi się wyłącznie do analizy finansowej firmy?

A. Analiza bilansu, analiza zatrudnienia i płac, analiza wyniku finansowego
B. Analiza produkcji, wstępna analiza bilansu, analiza rachunku zysków i strat
C. Analiza wyniku finansowego, wstępna analiza bilansu, analiza rachunku przepływów pieniężnych
D. Analiza rachunku przepływów pieniężnych, analiza zatrudnienia i płac, analiza płynności finansowej
Właściwy zestaw instrumentów do analizy finansowej przedsiębiorstwa obejmuje analizę wyniku finansowego, wstępną analizę bilansu oraz analizę rachunku przepływów pieniężnych. Analiza wyniku finansowego pozwala na zrozumienie rentowności firmy, oceniając przychody i koszty, co jest kluczowe dla podejmowania decyzji o dalszym rozwoju. Wstępna analiza bilansu daje obraz sytuacji majątkowej przedsiębiorstwa, ukazując jego aktywa i pasywa, co jest niezbędne dla oceny stabilności finansowej. Z kolei analiza rachunku przepływów pieniężnych pozwala na monitorowanie płynności finansowej, co jest niezbędne do zapewnienia ciągłości działalności operacyjnej. Przykłady zastosowania tych narzędzi obejmują przygotowanie prognoz finansowych, ocenę inwestycji oraz analizę zmian w strukturze kapitału. Zastosowanie tych instrumentów jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (IFRS), które promują przejrzystość i rzetelność raportowania finansowego.

Pytanie 16

Co możemy określić jako wtórny dowód księgowy?

A. Pz – Dokument przyjęcia zewnętrznego
B. Raport kasowy
C. faktura dotycząca zakupionego towaru
D. asygnata KP – Kasa przyjmie
Raport kasowy to dokument księgowy, który stanowi dowód księgowy wtórny. Jego główną funkcją jest podsumowanie operacji gotówkowych w danym okresie, w tym przyjęć i wypłat gotówki. W kontekście księgowości, raport kasowy jest kluczowym narzędziem, które pozwala na kontrolowanie przepływów finansowych oraz zapewnienie zgodności z obowiązującymi przepisami prawa. Przykładem praktycznego zastosowania raportu kasowego jest jego częste wykorzystywanie w firmach do codziennego monitorowania stanu gotówki w kasie. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, raport kasowy powinien być sporządzany na koniec każdego dnia roboczego, co pozwala na bieżące śledzenie operacji kasowych oraz szybką identyfikację ewentualnych nieprawidłowości. Warto również zaznaczyć, że raport kasowy jest często podstawą do dalszych analiz finansowych oraz budżetowania, co czyni go niezbędnym elementem skutecznego zarządzania finansami w organizacji.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 19

W której spółce wskaźnik bieżącej płynności finansowej osiągnął optymalną wartość?

Nazwa spółkiWielkość wskaźnika bieżącej płynności finansowej
ALFA0,5
BETA0,8
GAMA1,0
OMEGA1,6

A. W spółce ALFA.
B. W spółce GAMA.
C. W spółce OMEGA.
D. W spółce BETA.
Spółka OMEGA osiągnęła optymalną wartość wskaźnika bieżącej płynności finansowej wynoszącą 1,6. Wskaźnik ten, będący stosunkiem bieżących aktywów do bieżących zobowiązań, jest kluczowy dla oceny zdolności firmy do regulowania swoich zobowiązań w krótkim okresie. Optymalny zakres dla tego wskaźnika, mieszczący się pomiędzy 1,2 a 2,0, wskazuje, że przedsiębiorstwo jest w stanie efektywnie zarządzać swoimi płynnościami. Wartości poniżej 1,2 mogą sugerować, że firma ma trudności w pokrywaniu swoich zobowiązań, co może prowadzić do problemów finansowych, natomiast wartości powyżej 2,0 mogą wskazywać na nieefektywne wykorzystanie aktywów. Wartości te są zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu finansami, które promują utrzymywanie odpowiedniego balansu między aktywami a zobowiązaniami. Przykładem praktycznego zastosowania tego wskaźnika może być analiza przez inwestorów i analityków finansowych, którzy oceniają stabilność i bezpieczeństwo finansowe przedsiębiorstwa przed podjęciem decyzji o inwestycjach.

Pytanie 20

Podczas inwentaryzacji w magazynie artykułów biurowych zauważono niedobór niezawinionej liczby 150 sztuk białych kopert w cenie 1,00 zł/szt. oraz nadwyżkę 100 sztuk żółtych kopert w cenie 1,20 zł/szt. Wszystkie artykuły w magazynie są kontrolowane przez tę samą osobę odpowiedzialną materialnie. Kierownik organizacji podjął decyzję o zrównoważeniu niedoboru z nadwyżką. Oblicz wartość tej kompensaty?

A. 180,00 zł
B. 100,00 zł
C. 120,00 zł
D. 150,00 zł
Wartość kompensaty niedoboru z nadwyżką została obliczona jako różnica w wartościach poszczególnych artykułów biurowych. W przypadku kopert białych, niedobór wyniósł 150 sztuk, a ich cena jednostkowa to 1,00 zł, co oznacza stratę równą 150,00 zł. Z drugiej strony, nadwyżka kopert żółtych wyniosła 100 sztuk przy cenie 1,20 zł za sztukę, co daje wartość nadwyżki równą 120,00 zł. Kompensacja polega na odjęciu wartości niedoboru od wartości nadwyżki, co w tym przypadku prowadzi do obliczenia: 150,00 zł (niedobór) - 120,00 zł (nadwyżka) = 30,00 zł. Jednakże, w kontekście odpowiedzi na pytanie, kierownik podjął decyzję o kompensacji w taki sposób, że wartość wynikająca z nadwyżki, która jest dozwolona do pokrycia niedoboru, nie przekracza samego niedoboru. Dlatego suma 100,00 zł odpowiada wartości kompensacji z nadwyżki, co jest kluczowym punktem. Przykładowo, w praktyce, identyfikacja i kompensacja niedoborów i nadwyżek jest istotnym elementem zarządzania zapasami w przedsiębiorstwie, co pozwala na efektywne gospodarowanie zasobami. Właściwe zrozumienie procesów inwentaryzacyjnych i ich konsekwencji finansowych jest niezbędne dla utrzymania płynności finansowej."

Pytanie 21

Aby określić należny podatek dochodowy, odlicza się od naliczonego podatku dochodowego od osób fizycznych składkę na ubezpieczenie

A. rentowe
B. wypadkowe
C. zdrowotne
D. chorobowe
Odpowiedź 'zdrowotne' jest poprawna, ponieważ składka na ubezpieczenie zdrowotne jest jedynym rodzajem ubezpieczenia, który obniża podstawę opodatkowania w kontekście podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z przepisami prawa podatkowego w Polsce, podatnik ma prawo do pomniejszenia naliczonego podatku dochodowego o kwotę zapłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne. Przykładowo, jeśli podatnik osiąga roczny dochód w wysokości 100 000 zł i zapłacił 9 000 zł składki na ubezpieczenie zdrowotne, to kwotę tę można odjąć od wyliczonego podatku dochodowego, co może znacząco wpłynąć na końcową wysokość zobowiązania podatkowego. Taka regulacja ma na celu wspieranie obywateli w dostępie do usług zdrowotnych i zmniejszenie obciążeń fiskalnych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie polityki społecznej. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki na ubezpieczenia społeczne, takie jak ubezpieczenie chorobowe, wypadkowe czy rentowe, nie wpływają na obliczenie podatku dochodowego w taki sam sposób, co potwierdza znaczenie ubezpieczenia zdrowotnego w tym kontekście.

Pytanie 22

Kiedy obliczamy wynik finansowy przy użyciu metody porównawczej, a koszt sprzedanych towarów jest niższy od całkowitych kosztów według rodzaju, co wtedy następuje?

A. zmniejszenie zapasu towarów
B. zwiększenie zapasu towarów
C. planowany koszt produkcji
D. rzeczywisty koszt produkcji
Odpowiedź 'zwiększenie stanu produktów' jest jak najbardziej trafna. Jak się okazuje, jeśli koszt sprzedanych produktów jest niższy niż koszty według rodzaju, to znaczy, że firma wyprodukowała więcej, niż sprzedała. W takiej sytuacji te dodatkowe produkty lądują na magazynie jako wzrost zapasów. To wszystko zgadza się z zasadami rachunkowości, które nakazują, żeby koszty wytworzenia były ściśle związane z zapasami. W praktyce to się zdarza, kiedy firma zwiększa produkcję, żeby sprostać przyszłym potrzebom klientów lub gdy sprzedaż różni się w zależności od sezonu. Warto pamiętać, że standardy rachunkowości, takie jak MSSF i KSR, podkreślają, jak ważne jest dokładne przedstawienie zapasów w bilansie, bo ma to wpływ na analizę rentowności i strategię zarządzania zapasami. Dlatego ten wzrost stanu produktów jest kluczowy nie tylko w kwestiach technicznych, ale też w analizach finansowych i operacyjnych firmy.

Pytanie 23

Do papierów wartościowych o charakterze wierzytelnościowym, które są przeznaczone na długi okres, zalicza się

A. akcje spółek notowanych na giełdzie
B. obligacje emitowane przez Skarb Państwa
C. udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością
D. udziały w spółkach cywilnych, jawnych i komandytowych
Obligacje emitowane przez Skarb Państwa są długoterminowymi papierami wartościowymi o charakterze wierzytelnościowym, co oznacza, że inwestorzy pożyczają środki państwu w zamian za obietnicę zwrotu kapitału oraz płatności odsetek. Obligacje te są uważane za jedne z najbezpieczniejszych inwestycji na rynku, ponieważ są wspierane przez rząd. Przykładem praktycznego zastosowania obligacji jest ich wykorzystanie w portfelach inwestycyjnych jako sposób na stabilizację ryzyka, szczególnie w trudnych warunkach rynkowych. Dzięki swoim cechom, takim jak stały dochód oraz możliwość sprzedaży na rynku wtórnym, obligacje stanowią doskonałe narzędzie do zróżnicowania portfela inwestycyjnego. Długoterminowe obligacje mogą mieć różne terminy wykupu, co pozwala inwestorom na dostosowanie strategii inwestycyjnej do swoich potrzeb i preferencji. W branży finansowej często korzysta się z rankingów wiarygodności kredytowej, które oceniają ryzyko związane z obligacjami, co dodatkowo wspiera podejmowanie decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 24

Przedsiębiorstwo w okresie sprawozdawczym wytworzyło:
- 100 szt. wyrobów gotowych,
- 50 szt. produktów niezakończonych, przerobionych w 50%.

Ile wynosi jednostkowy koszt wytworzenia produktu niezakończonego?

Koszty wytworzenia przedstawiały się następująco
Lp.WyszczególnienieWartość w zł
1.materiały bezpośrednie2 500,00
2.płace bezpośrednie wraz z narzutami2 000,00
3.uzasadnione koszty wydziałowe500,00

A. 100,00 zł
B. 40,00 zł
C. 50,00 zł
D. 20,00 zł
Zgadza się, 20,00 zł to właściwa odpowiedź. Wynika to z tego, jak liczymy jednostkowy koszt wytwarzania tych niezakończonych produktów. Na początku trzeba spojrzeć na całkowity koszt wytworzenia, który wynosi 5 000,00 zł. Potem ważne jest, żeby uwzględnić, jak dużo wyprodukowano. W tym przypadku te niezakończone produkty są przerobione w połowie, co w praktyce oznacza 50% z 50 sztuk, a to daje nam 25 sztuk gotowych wyrobów. Jak dodamy te gotowe 100 sztuk do 25 sztuk z niezakończonych, to mamy razem 125 sztuk. Dzieląc 5 000,00 zł przez 125, dostajemy 40,00 zł za sztukę, a koszt jednostkowy dla produktu niezakończonego to połowa tej kwoty, czyli 20,00 zł. To podejście jest w porządku, bo uwzględnia nie tylko gotowe wyroby, ale też to, co jeszcze jest w produkcji.

Pytanie 25

W firmie wyprodukowano 5 000 sztuk wyrobów gotowych oraz 1 000 sztuk produktów w trakcie produkcji o stopniu wykończenia 60%. Jaka jest łączna ilość jednostek umownych produkcji?

A. 6 000
B. 6 600
C. 5 600
D. 3 600
Aby obliczyć ilość jednostek umownych produkcji, należy uwzględnić zarówno wyroby gotowe, jak i produkty niezakończone, przekształcone na jednostki gotowe. W tym przypadku wyprodukowano 5000 sztuk wyrobów gotowych. Produkty niezakończone mają stopień wykończenia wynoszący 60%, co oznacza, że tylko część z nich jest gotowa do sprzedaży lub dalszej obróbki. Przeliczając 1000 sztuk produktów niezakończonych na jednostki gotowe, otrzymujemy 1000 * 60% = 600 sztuk. Suma jednostek umownych to 5000 + 600, co daje 5600 sztuk. To podejście jest zgodne z praktykami stosowanymi w zarządzaniu produkcją, w tym z metodą ABC (Activity-Based Costing), która pozwala na lepsze zrozumienie kosztów wytwarzania i efektywności procesów produkcyjnych. Warto zauważyć, że dokładne obliczenia jednostek umownych są kluczowe w planowaniu produkcji oraz ocenie wydajności zakładu.

Pytanie 26

Do przychodów finansowych wlicza się:

A. odsetki z udzielonych pożyczek, przychody ze sprzedaży środków trwałych
B. otrzymane dywidendy, odsetki od posiadanych obligacji obcych
C. odszkodowania, kary umowne, grzywny
D. przychody ze zbycia towarów, przychody z inwestycji
Otrzymane dywidendy oraz odsetki od posiadanych obcych obligacji są klasyfikowane jako przychody finansowe, gdyż dotyczą one wpływów pochodzących z inwestycji w papiery wartościowe. Dywidendy to część zysku, którą spółki wypłacają swoim akcjonariuszom jako nagrodę za inwestycję w ich kapitał. Odsetki od obligacji są wynagrodzeniem za pożyczanie kapitału emitentowi tych papierów wartościowych. Przychody finansowe są istotne dla analizy rentowności inwestycji oraz płynności finansowej przedsiębiorstwa. Przykładowo, firma posiadająca portfel obligacji może regularnie otrzymywać odsetki, co wpływa na jej przychody i cash flow. W kontekście standardów rachunkowości, przychody finansowe są klasyfikowane w rachunku zysków i strat według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) jako odrębna kategoria, co umożliwia dokładną analizę źródeł przychodów. Uwzględnienie tych przychodów w raportowaniu jest kluczowe dla inwestorów i analityków, którzy oceniają stabilność finansową oraz zdolność do generowania zysków przez dany podmiot.

Pytanie 27

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, księgi rachunkowe jednostki kontynuującej działalność rozpoczyna się na

A. dzień poprzedzający moment postawienia jednostki w stan likwidacji
B. dzień przed dokonaniem zmiany formy prawnej
C. początek każdego kolejnego roku obrotowego
D. koniec każdego roku obrotowego
Zgodnie z ustawą o rachunkowości, księgi rachunkowe jednostki kontynuującej działalność otwiera się na początek każdego następnego roku obrotowego. Oznacza to, że nowy rok obrotowy to moment, w którym jednostka musi zaktualizować swoje księgi, z uwzględnieniem wszelkich zmian, które mogły wystąpić w ciągu roku. Przykładowo, gdy jednostka zakończyła rok obrotowy, wszelkie transakcje, które miały miejsce do końca tego okresu, są zamykane. Następnie, na początku nowego roku, otwierane są nowe konta księgowe, które będą używane do rejestrowania transakcji w nadchodzącym okresie. Ponadto, zgodnie z przepisami prawa, takie podejście umożliwia jednostkom właściwe zarządzanie finansami i zapewnia zgodność z przepisami. Ważne jest, aby jednostki prowadziły księgi rachunkowe w sposób systematyczny i rzetelny, aby zapewnić przejrzystość oraz umożliwić dokładne sprawozdania finansowe. Zastosowanie tej praktyki sprzyja także lepszemu planowaniu i podejmowaniu decyzji biznesowych, w oparciu o dokładne dane finansowe.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 29

W tabeli przedstawiono wyniki inwentaryzacji w przedsiębiorstwie handlowym. Na podstawie danych w tabeli ustal wartość różnic inwentaryzacyjnych.

L.p.Nazwa towaruCenaStan według
spisu z naturyzapisów księgowych
1.Koszula męska45 zł20 szt.21 szt.
2.Bluzka damska50 zł15 szt.14 szt.
3.Spódnica60 zł17 szt.15 szt.

A. Niedobór koszul 45 zł, nadwyżka bluzek 50 zł, nadwyżka spódnic 120 zł
B. Nadwyżka koszul 45 zł, niedobór bluzek 50 zł, nadwyżka spódnic 60 zł
C. Niedobór koszul 45 zł, nadwyżka bluzek 50 zł, niedobór spódnic 60 zł
D. Niedobór koszul 45 zł, niedobór bluzek 50 zł, nadwyżka spódnic 120 zł
Poprawna odpowiedź wskazuje, że w przedsiębiorstwie wystąpił niedobór koszul w wysokości 45 zł, nadwyżka bluzek wynosząca 50 zł oraz nadwyżka spódnic, która wynosi 120 zł. Aby dokonać rzetelnej analizy inwentaryzacyjnej, kluczowe jest porównanie stanu faktycznego z zapisami w księgach rachunkowych. Ustalając różnice inwentaryzacyjne, używamy metody polegającej na obliczeniu różnic między stanem rzeczywistym a stanem zapisanym, co pozwala na precyzyjne określenie wartości strat i nadwyżek. W przypadku wykrycia różnic, ich klasyfikacja jako niedobór czy nadwyżka jest kluczowa dla dalszych działań, takich jak korekty księgowe. Dobrą praktyką w zarządzaniu inwentaryzacją jest regularne przeprowadzanie inwentaryzacji, co umożliwia szybką identyfikację problemów oraz optymalizację stanów magazynowych. Warto również zaznaczyć, że właściwe zarządzanie różnicami inwentaryzacyjnymi ma ogromne znaczenie dla zachowania płynności finansowej przedsiębiorstwa oraz jego reputacji na rynku.

Pytanie 30

Kapitał rezerwowy oraz kapitał zapasowy tworzą kapitały własne

A. przedsiębiorstwa państwowego
B. spółdzielni
C. spółki akcyjnej
D. spółki jawnej
Kapitał zapasowy i rezerwowy to dwie różne rzeczy, ale obie są ważne dla spółek akcyjnych. Kapitał zapasowy to taki bufor, który chroni firmę w razie nieprzewidzianych strat. To znaczy, że jeśli coś pójdzie nie tak, to dzięki niemu firma ma na czym oprzeć swoje finanse, żeby się ustabilizować. Kapitał rezerwowy z kolei jest przeznaczony na przyszłe inwestycje albo na pokrycie wydatków w kryzysowych sytuacjach. Ciekawe jest to, że spółki akcyjne mogą tworzyć kapitał zapasowy z zysku, co pomaga im być bardziej elastycznymi w trudnych czasach. Moim zdaniem, to całkiem sprytne, bo regularne analizowanie potrzeb kapitałowych może się przydać każdej firmie, by dostosować się do zmian na rynku. Rozumienie różnic między tymi kapitałami jest naprawdę kluczowe, jeżeli chodzi o zarządzanie finansami firmy.

Pytanie 31

Jaką kategorię aktywów powinno się przypisać do nabytych przez firmę 3-letnich obligacji Skarbu Państwa?

A. Inwestycje krótkoterminowe
B. Należności długoterminowe
C. Inwestycje długoterminowe
D. Należności krótkoterminowe
Klasyfikacja aktywów inwestycyjnych w bilansie jednostki wymaga zrozumienia terminów długoterminowych i krótkoterminowych, co może prowadzić do nieporozumień. Należności długoterminowe dotyczą sytuacji, w której jednostka oczekuje spłaty zobowiązania w okresie dłuższym niż rok, co nie ma zastosowania do obligacji, które są instrumentami dłużnymi, a nie należnościami. Należności krótkoterminowe obejmują aktywa, które mają być spłacone w krótszym okresie, zazwyczaj do roku. Stąd klasyfikowanie obligacji jako należności jest błędne, ponieważ obligacje są instrumentami finansowymi emitowanymi przez dłużników, które są inwestycjami, a nie należnościami. Inwestycje krótkoterminowe dotyczą aktywów, które są przeznaczone do sprzedaży lub konwersji na gotówkę w ciągu roku, co również nie odnosi się do 3-letnich obligacji, które są trzymane przez dłuższy czas. Często mylenie tych kategorii prowadzi do błędnych decyzji inwestycyjnych i niewłaściwego zarządzania portfelem. Kluczowym jest, aby zrozumieć, że klasyfikacja ma znaczenie nie tylko dla sprawozdawczości finansowej, ale także dla analizy ryzyka i płynności jednostki. Błędne przypisanie aktywów do niewłaściwych grup może wprowadzać w błąd zarówno zarząd, jak i inwestorów oraz może prowadzić do nieodpowiednich strategii zarządzania kapitałem.

Pytanie 32

Saldo konta Umorzenie środków trwałych to

A. wartość środków trwałych, które pozostały do umorzenia
B. wartość brutto środków trwałych
C. wartość dotychczasowego zużycia środków trwałych
D. aktualna wartość środków trwałych
Saldo konta Umorzenie środków trwałych rzeczywiście odnosi się do wartości dotychczasowego zużycia środków trwałych. Umorzenie to proces, który pozwala na stopniowe odzwierciedlanie w księgach rachunkowych spadku wartości aktywów trwałych na przestrzeni ich użytkowania. W praktyce, umorzenie środka trwałego polega na systematycznym odpisywaniu jego wartości w czasie, co w efekcie wpływa na obniżenie wartości księgowej tego aktywa. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo nabywa maszynę do produkcji za kwotę 100 000 zł, a jej przewidywany okres użytkowania wynosi 10 lat, to co roku będzie odpisywać 10 000 zł jako koszt umorzenia. Dzięki temu na koniec okresu użytkowania maszyna będzie miała zerową wartość w księgach rachunkowych, co jest zgodne z zasadą współmierności kosztów i przychodów. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz dla przeprowadzania analiz ekonomicznych dotyczących aktywów trwałych.

Pytanie 33

Podział kosztów z użyciem współczynników będzie stosowany do określenia rzeczywistego kosztu produkcji

A. w zakładach maszyn górniczych
B. w cementowni
C. w stoczni
D. w wytwórni opakowań do jaj
Podstawowe błędy w analizie kosztów w kontekście różnych branż mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zastosowania kalkulacji podziałowej ze współczynnikami. W przypadku cementowni, produkcja jest złożonym procesem wykorzystującym duże ilości surowców oraz energii, gdzie koszty są często stałe i związane z wydajnością urządzeń. Dlatego kalkulacja podziałowa nie byłaby wystarczająco precyzyjna, aby dokładnie określić koszty produkcji cementu. Z kolei w stoczniach i zakładach maszyn górniczych mamy do czynienia z projektami, które są często unikalne i oparte na długotrwałych umowach, co wymaga innych metod kalkulacyjnych, takich jak kosztorysowanie. W tych przypadkach, projektowanie i budżetowanie są bardziej złożone i wymagają indywidualnego podejścia, które nie może być dokładnie odzwierciedlone przez prostą kalkulację podziałową. Warto zauważyć, że błędne przypisanie metod kalkulacji do niewłaściwego kontekstu branżowego często wynika z braku zrozumienia specyfiki procesów produkcyjnych oraz różnic w strukturze kosztów. Stąd kluczowe jest, aby przy wyborze metody kalkulacji, brać pod uwagę charakterystykę branży oraz typ produktów, co pozwoli na skuteczniejsze zarządzanie finansami oraz lepsze podejmowanie decyzji.

Pytanie 34

Tabela przedstawia stan kosztów przedsiębiorstwa produkcyjnego przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych na koniec miesiąca. Przedsiębiorstwo wyprodukowało w ciągu miesiąca 1 000 szt. wyrobów gotowych. Produkcja niezakończona nie występuje. Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi

WyszczególnienieKwota w zł
Materiały bezpośrednie55 000,00 zł
Płace bezpośrednie40 000,00 zł
Koszty wydziałowe3 000,00 zł
Koszty zarządu2 000,00 zł

A. 100,00 zł
B. 200,00 zł
C. 50,00 zł
D. 10,00 zł
Stwierdzenie, że jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi 200, 50 lub 10 zł, sugeruje błędne zrozumienie procesu kalkulacji kosztów produkcji. Każda z tych odpowiedzi bazuje na mylnym założeniu, które nie uwzględnia prawidłowego podejścia do obliczeń. Przykładowo, wybór 200 zł wskazuje na nadmierne rozbicie całkowitych kosztów na jednostki, co prowadzi do zawyżenia wartości. Powinno się wyraźnie oddzielić koszty stałe od zmiennych, a także uwzględnić wszystkie elementy kosztów produkcji, w tym koszty pośrednie, co często bywa pomijane w uproszczonych obliczeniach. Wybór 50 zł może wynikać z niepoprawnego założenia o zmniejszeniu całkowitych kosztów bez zrozumienia ich rzeczywistego charakteru. Z kolei odpowiedź na poziomie 10 zł może wskazywać na całkowite zignorowanie kluczowych aspektów finansowych, jakimi są koszty stałe, które powinny być adekwatnie rozłożone na wyprodukowane jednostki. W praktyce, stosowanie uproszczonych założeń w kalkulacji kosztów może prowadzić do poważnych błędów strategicznych, a decyzje podejmowane na ich podstawie mogą być niekorzystne dla przedsiębiorstwa. Każda decyzja finansowa powinna być oparta na rzetelnych danych, a kalkulacja kosztów jednostkowych powinna być przeprowadzana z uwzględnieniem wszystkich aspektów działalności produkcyjnej, aby zapewnić dokładność i efektywność w zarządzaniu finansami.

Pytanie 35

Usługi obce to rodzaj konta kosztów w układzie

A. rodzajowym
B. kalkulacyjnym
C. podmiotowo-funkcjonalnym
D. funkcjonalnym
Usługi obce klasyfikowane są w układzie rodzajowym, co oznacza, że są one grupowane według ich charakterystyki i rodzaju. W rachunkowości, układ rodzajowy kosztów jest szczególnie ważny, ponieważ pozwala na łatwe śledzenie wydatków związanych z różnymi rodzajami usług, które firma nabywa od zewnętrznych dostawców. Przykładem zastosowania tego układu może być rozdzielenie kosztów związanych z usługami transportowymi, usługami doradczymi czy usługami marketingowymi. Dzięki temu menedżerowie mogą dokładniej analizować, które obszary działalności generują największe koszty, a co za tym idzie, podejmować lepsze decyzje strategiczne. W praktyce, korzystanie z układu rodzajowego umożliwia także porównanie wydatków z lat ubiegłych, co jest nieocenione w budżetowaniu i planowaniu finansowym. Dobre praktyki w rachunkowości wskazują, że klasyfikacja kosztów powinna być przejrzysta i dostosowana do specyfiki działalności firmy, co umożliwia efektywne zarządzanie zasobami.

Pytanie 36

Operacja finansowa polegająca na uregulowaniu kredytu poprzez przelew z konta bankowego skutkuje

A. wzrostem aktywów i pasywów oraz sumy bilansowej o tę samą wartość
B. wzrostem i spadkiem różnych składników aktywów
C. wzrostem i spadkiem różnych elementów pasywów
D. spadkiem aktywów i pasywów oraz sumy bilansowej o tę samą wartość
Odpowiedź wskazująca na zmniejszenie aktywów i pasywów oraz sumy bilansowej o taką samą wartość jest poprawna, ponieważ operacja spłaty kredytu przelewem z rachunku bankowego skutkuje wyłączeniem środków pieniężnych z aktywów przedsiębiorstwa. Zmniejsza to wartość aktywów, ponieważ gotówka, będąca składnikiem aktywów obrotowych, jest przekazywana na spłatę zobowiązań. Z drugiej strony, następuje również zmniejszenie pasywów, ponieważ kwota kredytu, która była wcześniej zobowiązaniem, ulega redukcji o wartość spłaconej raty. W praktyce, spłata kredytu prowadzi do zmiany w bilansie, gdzie aktywa i pasywa zmieniają się w równym stopniu, co jest zgodne z zasadą równowagi bilansowej. Przykład praktyczny: spłacając kredyt w wysokości 10 000 zł, przedsiębiorstwo zmniejsza stan gotówki o tę samą kwotę i jednocześnie redukuje swoje zobowiązania o 10 000 zł, co prowadzi do zmniejszenia sumy bilansowej o 10 000 zł. Tego rodzaju transakcje są kluczowe dla zarządzania płynnością finansową przedsiębiorstwa oraz utrzymania zdrowej struktury kapitału.

Pytanie 37

Klient zakupił towar za kwotę brutto 492 zł. Wartość podatku VAT przy stawce 23%, która powinna być podana na fakturze, wynosi

A. 92,00 zł
B. 113,16 zł
C. 605,16 zł
D. 400,00 zł
Wybór odpowiedzi 113,16 zł wynika z błędnego obliczenia podstawy podatku VAT. W tym przypadku można zauważyć nieprawidłowe stosowanie wzoru do obliczeń, co prowadzi do zawyżenia kwoty VAT. Obliczenia te mogą być efektem przypisania błędnej wartości do stawki VAT lub nieprawidłowego zrozumienia, jak funkcjonuje system podatkowy. Odpowiedzi takie jak 605,16 zł oraz 400,00 zł również opierają się na błędnych założeniach. Pierwsza z tych kwot to całkowita kwota brutto powiększona o VAT, co sugeruje, że taka suma jest wynikiem niewłaściwego przeliczenia. Z kolei kwota 400,00 zł odnosi się do wartości netto, ale nie zawiera wartości podatku VAT, co prowadzi do mylnego wniosku, gdyż na fakturze zawsze powinien być widoczny zarówno VAT, jak i cena netto. Te pomyłki często wynikają z niepełnego zrozumienia konstrukcji faktury VAT oraz podziału na wartości brutto, netto i kwotę podatku. Praktyka pokazuje, że przedsiębiorcy muszą być szczególnie ostrożni przy wystawianiu faktur, aby uniknąć nie tylko błędów w obliczeniach, ale także problemy z organami podatkowymi, które mogą skutkować nałożeniem kar finansowych z powodu niewłaściwych rozliczeń.

Pytanie 38

Różnice inwentaryzacyjne ujawnione w jednostce gospodarczej dotyczące zapasów towarów są rejestrowane w księgowości

A. według wartości nominalnej
B. w cenach ewidencyjnych
C. według kosztów wytworzenia
D. w cenach zakupu
Ujawnione różnice inwentaryzacyjne w zapasach towarów powinny być ujmowane w księgach rachunkowych w cenach ewidencyjnych. Ceny ewidencyjne są wartościami, które odzwierciedlają rzeczywisty koszt zakupu towarów, włączając wszelkie koszty związane z nabyciem, takie jak transport i inne wydatki. Z punktu widzenia standardów rachunkowości, takich jak Krajowe Standardy Rachunkowości (KSR), poprawne ujmowanie różnic inwentaryzacyjnych w cenach ewidencyjnych jest kluczowe dla rzetelnego obrazu sytuacji finansowej jednostki. Przykładem może być sytuacja, w której podczas inwentaryzacji stwierdzono brak towarów, które były uprzednio ewidencjonowane. Ujęcie tej różnicy w cenach ewidencyjnych pozwala na właściwą korektę stanu zapasów oraz na prawidłowe odzwierciedlenie kosztów w raportach finansowych, co ma bezpośrednie przełożenie na wskaźniki rentowności i zarządzania zapasami.

Pytanie 39

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wskaźnik rentowności netto aktywów ogółem.

WyszczególnienieKwota w zł
Aktywa trwałe72 000,00
Aktywa obrotowe128 000,00
Zysk netto36 000,00
Zysk brutto48 000,00
Pasywa ogółem200 000,00

A. 0,18
B. 0,50
C. 0,28
D. 0,24
Poprawna odpowiedź to 0,18, co odpowiada wskaźnikowi rentowności netto aktywów ogółem wynoszącemu 18%. Wskaźnik rentowności netto aktywów ogółem jest kluczowym wskaźnikiem używanym do oceny efektywności wykorzystania aktywów przez przedsiębiorstwo. Oblicza się go jako stosunek zysku netto do aktywów ogółem. Im wyższy wskaźnik, tym lepsza rentowność, co oznacza, że firma efektywnie generuje zyski z posiadanych aktywów. W praktyce, wskaźnik ten jest istotny dla inwestorów, którzy chcą ocenić, jak dobrze firma wykorzystuje swoje zasoby do generowania zysków. Wartości wskaźnika mogą się różnić w zależności od branży, dlatego ważne jest porównanie wyników z firmami w tej samej branży. Ponadto, analiza trendów w czasie pozwala na identyfikację zmian w efektywności operacyjnej firmy, co jest istotne dla podejmowania decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 40

W grudniu 2011 roku firma uiściła roczną składkę na ubezpieczenie majątkowe na rok 2012 w wysokości 6 000 zł. Jakie saldo konta "Rozliczenie międzyokresowe kosztów" pozostanie na koniec maja 2012 roku?

A. 3 000 zł
B. 2 500 zł
C. 3 500 zł
D. 500 zł
W odpowiedzi na pytanie dotyczące salda konta "Rozliczenie międzyokresowe kosztów" na koniec maja 2012 r., kluczowe jest zrozumienie, jak działa rozliczenie wydatków związanych z ubezpieczeniem. Przedsiębiorstwo opłaciło roczną polisę ubezpieczeniową w wysokości 6 000 zł w grudniu 2011 r., co oznacza, że koszt ten powinien być rozliczany za pomocą konta rozliczeń międzyokresowych. Polisa ta pokrywa cały rok 2012, czyli 12 miesięcy. W związku z tym miesięczny koszt ubezpieczenia wynosi 500 zł (6 000 zł / 12 miesięcy). Po pięciu miesiącach 2012 r. (styczeń-maj) całkowity koszt wyniesie 2 500 zł (500 zł x 5 miesięcy), co oznacza, że na koncie "Rozliczenie międzyokresowe kosztów" pozostało 3 500 zł (6 000 zł - 2 500 zł). Praktycznym zastosowaniem tego typu rozliczeń jest utrzymanie przejrzystości kosztów oraz zgodności z zasadą współmierności przy księgowaniu kosztów. Takie podejście jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, które podkreślają znaczenie prawidłowego rozliczania kosztów w czasie.