Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik logistyk
- Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
- Data rozpoczęcia: 25 lutego 2025 09:35
- Data zakończenia: 25 lutego 2025 09:48
Egzamin niezdany
Wynik: 15/40 punktów (37,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Jakie działania wchodzą w skład procesu transportowego?
A. rozliczenie wykonanej usługi transportowej
B. określenie trasy transportu
C. zabezpieczenie ładunku na czas przewozu
D. podpisanie umowy dotyczącej transportu
Zabezpieczenie ładunku na czas przewozu jest kluczowym elementem procesu transportowego. Obejmuje ono różnorodne techniki i metody, które mają na celu zapewnienie, że ładunek dotrze do miejsca przeznaczenia w nienaruszonym stanie. Przykłady obejmują użycie odpowiednich materiałów opakowaniowych, takich jak folie stretch, taśmy, palety, oraz technik mocowania, które minimalizują ruch ładunku w trakcie transportu. W branży transportowej stosuje się procedury, które opierają się na standardach takich jak ISO 9001, które promują efektywność oraz bezpieczeństwo procesów. Zgodnie z praktykami branżowymi, właściwe zabezpieczenie ładunku nie tylko chroni towar przed uszkodzeniem, ale również minimalizuje ryzyko wypadków w trakcie transportu, co może prowadzić do strat finansowych, opóźnień, a nawet odpowiedzialności prawnej. Dlatego umiejętność zabezpieczania ładunku jest niezwykle istotna dla zapewnienia skuteczności i bezpieczeństwa całego procesu transportowego.
Pytanie 4
Który akt prawny określa normy pojazdów ogrzewanych, chłodni oraz izoterm w transporcie samochodowym?
| Akt prawny | Charakterystyka | |
| A. | Konwencja ATP | Umowa międzynarodowa o przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych oraz o środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów. |
| B. | Konwencja CMR | Umowa regulująca zasady, prawa i obowiązki stron umowy zarobkowego drogowego przewozu międzynarodowego. |
| C. | Konwencja ADR | Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych. |
| D. | Konwencja AETR | Umowa europejska dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe. |
A. B.
B. A.
C. C.
D. D.
Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ odnosi się do Konwencji ATP, która jest kluczowym dokumentem regulującym wymagania techniczne dla pojazdów transportujących szybko psujące się artykuły żywnościowe. Konwencja ta ustanawia normy dotyczące chłodzenia, ogrzewania oraz izolacji termicznej pojazdów, co jest niezbędne dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa przewożonych produktów. Przykładowo, w przypadku transportu świeżych owoców i warzyw, pojazdy muszą być w stanie utrzymać odpowiednią temperaturę, aby zapobiec ich psuciu się. Dodatkowo, normy te obejmują także wymogi dotyczące certyfikacji pojazdów, co ma istotne znaczenie dla przedsiębiorstw zajmujących się logistyką i transportem. Zrozumienie i przestrzeganie norm ATP jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa oraz dla budowania zaufania w relacjach z klientami, co w szerszej perspektywie wpływa na konkurencyjność na rynku.
Pytanie 5
System Globalnego Pozycjonowania daje możliwość firmom transportowym
A. nadzoru nad pojazdem.
B. zwolnienia z używania tachografu.
C. zapisu danych z tachografów.
D. przeciążenia ruchu pojazdów.
Globalny System Pozycjonowania (GPS) odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu pojazdów, co jest istotne dla przedsiębiorstw transportowych. Dzięki technologii GPS możliwe jest śledzenie lokalizacji pojazdów w czasie rzeczywistym, co pozwala na optymalizację tras, redukcję zużycia paliwa oraz zwiększenie efektywności operacyjnej. Przykładowo, firmy transportowe mogą zdalnie monitorować prędkość, czas pracy kierowców oraz postojów, co przyczynia się do lepszego zarządzania flotą. W praktyce wykorzystanie GPS pomaga w minimalizacji opóźnień w dostawach, zwiększa poziom bezpieczeństwa, a także pozwala na bardziej precyzyjne planowanie i przewidywanie potrzeb klientów. Zastosowanie GPS w logistyce jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie technologii w zwiększaniu konkurencyjności na rynku.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
Jeśli zleceniodawca wynagradza za rzeczywistą lub wyliczoną wagę ładunku, a środek transportu jest wybierany przez spedytora i jego rozmiar nie wpływa na cenę przewozu, to mamy do czynienia z przewozem
A. intermodalnym
B. drobnicowym
C. tranzytowym
D. całopojazdowym
Przewóz tranzytowy odnosi się do sytuacji, w której towar jest transportowany przez terytorium jednego kraju w drodze do innego, a opłaty są związane z tranzytem, a nie specyficznym przewozem towarów. Przewóz całopojazdowy polega na tym, że cały pojazd jest zarezerwowany dla jednego klienta, co nie jest zgodne z opisanym przypadkiem, gdzie zleceniodawca płaci tylko za wagę towaru. Z kolei przewóz intermodalny angażuje różne środki transportu, co również nie ma miejsca w sytuacji, w której pojazd jest wybierany przez spedytora, a waga towaru jest jedynym czynnikiem wpływającym na koszt transportu. Typowe pomyłki w analizie tych opcji często wynikają z braku zrozumienia różnic między nimi oraz ich zastosowania w praktyce. Przewóz drobnicowy jest najczęściej stosowany dla małych ładunków, co czyni go właściwą odpowiedzią, natomiast inne formy przewozu mają swoje specyficzne zasady i warunki, które nie pasują do przedstawionej sytuacji.
Pytanie 8
Jakie są wymiary zewnętrzne kontenera o długości 40 ft?
A. 6,l m x 2,4 m x 2,5 m
B. 6,1 m x 2,4 m x 2,6 m
C. 12,2 m x 2,4 m x 2,5 m
D. 12,2 m x 2,4 m x 2,6 m
Wymiary zewnętrzne kontenera 40-ft, wynoszące 12,2 m x 2,4 m x 2,6 m, są standardem w branży logistycznej i transportowej. Kontenery 40-stopowe, znane również jako kontenery wysokie, są powszechnie stosowane do transportu dużych ilości towarów zarówno drogą morską, jak i lądową. Ich rozmiar umożliwia efektywne załadunek i transport, co jest kluczowe w zglobalizowanej gospodarce. Dzięki odpowiednim wymiarom, kontenery te mogą pomieścić różnorodne ładunki, w tym towary paletowe, maszyny, czy też materiały budowlane. Przykładowo, w transporcie morskim, kontenery te są używane do przewozu towarów na dużą skalę, co pozwala na obniżenie kosztów jednostkowych transportu. Warto również zauważyć, że te wymiary są zgodne z międzynarodowymi standardami ISO, co zapewnia ich kompatybilność z systemami załadunkowymi i magazynowymi na całym świecie, co jest kluczowe w przypadku globalnych łańcuchów dostaw.
Pytanie 9
Firma transportowa zrealizowała usługę przewozu 2 ton towaru przy stawce netto wynoszącej 100 zł za tonę. Usługa ta podlega 23% podstawowej stawce podatku VAT. Jaką kwotę należy zapłacić za tę usługę?
A. 200 zł
B. 223 zł
C. 246 zł
D. 264 zł
Wiele osób może pomylić się w obliczeniach związanych z kosztami usług transportowych, co prowadzi do nieprawidłowych odpowiedzi. Przykładowo, obliczenie 223 zł może wynikać z błędnego założenia, że VAT jest naliczany od innej wartości lub przez pomyłkę w obliczeniach kwoty netto. Inne nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak 264 zł, mogą być wynikiem dodania nadmiernie wysokiego podatku VAT lub pomyłki w stawce netto. Ważnym aspektem jest zrozumienie, że podatek VAT dolicza się do wartości netto, a nie do wartości brutto, co może być mylące. Typowe błędy w myśleniu dotyczą także braków w znajomości przepisów dotyczących VAT w kontekście usług transportowych. Kluczowe jest, aby przy obliczeniach tego typu zawsze najpierw ustalić wartość netto, a następnie prawidłowo obliczyć i dodać VAT, co jest zgodne z zasadami rachunkowości oraz przepisami prawa podatkowego. Bez zrozumienia tych zasad, można łatwo uzyskać nieprawidłowe wyniki, co może wpływać na dokładność księgowości wszelkich usług transportowych.
Pytanie 10
Jakie międzynarodowe porozumienie normuje transport szybko psujących się artykułów spożywczych w drogowym transporcie oraz określa wymagania dotyczące specjalnych urządzeń używanych do ich przewozu?
A. ADN
B. ADR
C. ATP
D. AGC
Niepoprawne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego zakresu i zastosowania poszczególnych regulacji. ADR, czyli Europejska Umowa dotycząca międzynarodowego transportu drogowego towarów niebezpiecznych, koncentruje się na bezpieczeństwie transportu substancji, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia i środowiska, a nie na wymaganiach dotyczących szybko psujących się produktów żywnościowych. Dlatego nie jest ona odpowiednia w kontekście przewozu żywności. Z kolei ADN, czyli Umowa dotycząca międzynarodowego transportu wodnego towarów niebezpiecznych, odnosi się do zasad transportu towarów niebezpiecznych na drogach wodnych, co również nie ma zastosowania do szybko psujących się produktów przewożonych drogą lądową. AGC, z drugiej strony, dotyczy transportu towarów ogólnych i nie zawiera specyfikacji dotyczących szybko psujących się produktów. Wybór odpowiedniej regulacji transportowej jest kluczowy, aby zapewnić zgodność z przepisami oraz bezpieczeństwo i jakość przewożonych produktów. Brak takiej wiedzy może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak utrata jakości towaru, co negatywnie wpłynie na zdrowie konsumentów i reputację firmy. Wiedza na temat ATP jest kluczowa dla wszystkich uczestników łańcucha dostaw w branży spożywczej.
Pytanie 11
Firma transportowa przeciętnie w ciągu miesiąca wykonuje pracę przewozową na poziomie 882 000 tonokilometrów (tkm). Do realizacji przewozów wykorzystuje 7 pojazdów, których ładowność jest wykorzystywana średnio w 70%. Jaką pracę wykona firma w ciągu miesiąca 7 pojazdami, na tych samych trasach, jeśli wykorzystanie ładowności wzrośnie do 80%?
A. 1 008 000 tkm
B. 945 000 tkm
C. 899 000 tkm
D. 1 071 000 tkm
Wybór odpowiedzi, która nie uwzględnia wzrostu efektywności w wykorzystaniu ładowności, mówi dużo o tym, że mogłeś nie zrozumieć, jak zmiany w operacjach wpływają na cały wynik. Na przykład, jeżeli wybrałeś wartość mniejszą niż 1 008 000 tkm, to pewnie źle zastosowałeś wzory albo nie pomyślałeś, jak ładowność wpływa na całkowitą liczbę tonokilometrów. Może skupiłeś się na prostych proporcjach, ale to nie wystarczy. Każda zmiana, jak liczba pojazdów czy wykorzystanie ładowności, wymaga przeliczenia całkowitej pracy przewozowej. Nie można też myśleć, że małe zmiany nie mają znaczenia – nawet drobne różnice mogą mocno wpłynąć na efektywność. Dobrze jest też rozumieć, jak funkcjonuje branża transportowa, bo to klucz do podejmowania mądrych decyzji oraz planowania operacyjnego. Bez zrozumienia całego systemu transportowego ciężko będzie podejmować właściwe decyzje.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Najdłuższy czas ciągłej jazdy jednego kierowcy w dwuosobowej ekipie pojazdu wynosi
A. 9,0 godzin
B. 4,5 godziny
C. 6,0 godzin
D. 5,5 godziny
Czas jazdy kierowców dwuosobowej załogi pojazdu nie powinien być mylony z maksymalnym czasem jazdy pojedynczego kierowcy. Odpowiedzi wskazujące na 5,5 godziny, 9,0 godzin czy 6,0 godzin nie są zgodne z obowiązującymi przepisami. W przypadku dwuosobowej załogi, choć teoretycznie możliwe jest przedłużenie czasu jazdy przy rotacji, każdy kierowca nadal jest zobowiązany do przestrzegania limitu 4,5 godziny jazdy bez przerwy. Przesunięcie tego limitu na dłuższy czas prowadziłoby do niebezpiecznych sytuacji na drodze, z uwagi na zwiększone ryzyko zmęczenia, które negatywnie wpływa na koncentrację i reakcje kierowcy. Warto pamiętać, że przepisy te mają na celu nie tylko regulację czasu pracy, ale przede wszystkim bezpieczeństwo wszystkich uczestników ruchu drogowego. Zdrowy rozsądek oraz znajomość obowiązujących norm i przepisów stanowią klucz do zrozumienia, dlaczego niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, ale w praktyce są błędne. Niezrozumienie zasad dotyczących czasu jazdy i odpoczynku może prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno dla kierowców, jak i dla innych użytkowników dróg.
Pytanie 15
Dokumentem informacyjnym w zakresie wysyłki jest instrukcja wysyłkowa?
A. potwierdzającym zawarcie umowy przewozu
B. precyzującym przedmiot umowy przewozu
C. informującym o zasadach przygotowania towaru do wysyłki
D. potwierdzającym zawarcie umowy spedycji
Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują mylne zrozumienie roli, jaką pełni instrukcja wysyłkowa w kontekście logistyki i dokumentacji transportowej. Odpowiedzi, które twierdzą, że instrukcja precyzuje przedmiot umowy przewozu lub potwierdza zawarcie umowy spedycji czy przewozu, opierają się na błędnym założeniu, że dokument ten ma charakter umowy. W rzeczywistości, instrukcja wysyłkowa jest dokumentem operacyjnym, a nie prawnym, który ma na celu jedynie ułatwienie procesu transportu poprzez dostarczenie praktycznych wskazówek dotyczących przygotowania przesyłek. W kontekście operacyjnym, instrukcja nie zawiera warunków umowy przewozu, które są zwykle regulowane w osobnych dokumentach, takich jak list przewozowy lub umowa spedycyjna. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe, ponieważ może prowadzić do nieporozumień i błędów w procesie transportowym. Często spotykanym błędem jest utożsamianie instrukcji wysyłkowej z dokumentami, które mają charakter formalny, co może prowadzić do niepoprawnych działań w zakresie logistyki. Właściwe zrozumienie roli i funkcji instrukcji wysyłkowej pozwala na skuteczniejsze zarządzanie procesem transportu oraz minimalizację ryzyk związanych z jego realizacją.
Pytanie 16
Jaką masę ładunku należy wskazać w dokumencie przewozowym, jeśli naczepa została załadowana 98 m3 wełny mineralnej, której objętość właściwa wynosi 7 m3/t?
A. 10,0 t
B. 14,0 t
C. 7,0 t
D. 9,8 t
W przypadku obliczania masy ładunku, ważne jest, aby zrozumieć właściwe zastosowanie objętości właściwej, co wyjaśnia, dlaczego niektóre podejścia prowadzą do błędnych wniosków. Obliczenia oparte na objętości ładunku mogłyby sugerować, że ładunek o objętości 98 m³ ma masę poniżej 14 ton, co jest mylnym założeniem. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 9,8 t lub 7,0 t pomijają kluczowy krok w obliczeniach związanym z objętością właściwą. Jeśli ktoś zaproponowałby masę 9,8 t, mógłby błędnie obliczyć, przyjmując inne wartości objętości. Z kolei wybór 7,0 t mógłby wynikać z mylnego założenia, że objętość właściwa to 14 m³/t, co jest niezgodne z rzeczywistością. W transporcie zawsze należy opierać się na sprawdzonych normach oraz zasadach, aby uniknąć nieporozumień i potencjalnych naruszeń prawa. Takie błędy mogą prowadzić do naruszenia limitów masy, co w praktyce skutkuje nie tylko problemami prawnymi, ale także zwiększonym ryzykiem wypadków transportowych. Dlatego tak istotne jest zrozumienie zasad obliczania masy ładunku i stosowanie ich w praktyce, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność w transporcie.
Pytanie 17
Firma zajmująca się produkcją farb dostarcza swoje wyroby z centralnego magazynu, który znajduje się w południowo-zachodniej części kraju, do magazynów regionalnych według przedstawionego schematu. Jaki model organizacji zadań transportowych wykorzystuje ta firma?
A. Sztafetowy
B. Wahadłowy
C. Promienisty
D. Obwodowy
Model promienisty organizacji zadań transportowych charakteryzuje się tym, że transport odbywa się z jednego centralnego punktu (w tym przypadku magazynu centralnego) do różnych punktów odbioru (magazynów regionalnych). W tym modelu, każda trasa transportowa prowadzi promieniście z centrali, co pozwala na efektywne zarządzanie logistyką dostaw. Przykładem może być firma, która dostarcza towary do kilku punktów w regionie, co minimalizuje koszty transportu oraz czas dostawy. Stosując ten model, firma może optymalizować trasy, co w praktyce prowadzi do zmniejszenia zużycia paliwa oraz zwiększenia wydajności pracowników. W branży transportowej oraz logistycznej, standardy takie jak Lean Management często polegają na optymalizacji tras, co bezpośrednio przekłada się na efektywność operacyjną przedsiębiorstwa. Przykładowo, wiele firm transportowych korzysta z narzędzi do planowania tras, aby zautomatyzować i zoptymalizować proces dostaw.
Pytanie 18
Na podstawie zamieszczonych cenników określ, które przedsiębiorstwo transportowe oferuje najniższy koszt za obsługę i przewóz 30 skrzyniopalet na odległość 150 km. Masa brutto każdej skrzyniopalety wynosi 800 kg.
| Przedsiębiorstwo transportowe | Cennik |
|---|---|
| A. | 0,20 zł/tkm |
| B. | do 1 t- 4,00 zł/km 1t÷12 t – 5,00 zł/km powyżej 12 t – 6,00 zł/km |
| C. | 4,50 zł/km + czynności manipulacyjne 2,00 zł/jednostkę ładunkową |
| D. | do 50 km – 400,00 zł 51 ÷ 100 km – 400,00 zł + 5,00 zł za każdy km powyżej 50 km 101 ÷ 200 km – 400,00 zł + 4,00 zł za każdy km powyżej 50 km 201 ÷ 300 km – 400,00 zł + 3,50 zł za każdy km powyżej 50 km powyżej 300 km – 400,00 zł + 3,20 zł za każdy km powyżej 50 km |
A. A.
B. C.
C. B.
D. D.
Wybór innej odpowiedzi niż A może wynikać z kilku typowych błędów w analizie kosztów przewozu. Często zdarza się, że osoby podejmujące decyzje w zakresie transportu skupiają się jedynie na stawkach jednostkowych, nie uwzględniając całkowitych kosztów, które wynikają z masy ładunku oraz dystansu. Zrozumienie, że koszt przewozu zależy nie tylko od stawki, ale również od masy przewożonego towaru, jest kluczowe w podejmowaniu racjonalnych decyzji logistycznych. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą koncentrować się na dodatkowych usługach lub parametrach, które w rzeczywistości nie wpływają na ostateczny koszt, co może prowadzić do mylnych wniosków. Zdarza się również, że analizujący nie dokonują pełnej konfrontacji kosztów z ofertami różnych przedsiębiorstw, co może skutkować wyborem droższej opcji. W praktyce, unikanie analizy kosztów w sposób holistyczny prowadzi do podejmowania decyzji, które są sprzeczne z zasadami efektywnego zarządzania transportem. Wiedza o tym, jak prawidłowo obliczać koszty, może znacząco wpłynąć na efektywność operacyjną i zyskowność firmy transportowej.
Pytanie 19
Mikrojednostką ładunkową jest na przykład
A. karton
B. pojazd kontenerowy
C. skrzynia paletowa
D. paleta z dodatkowymi nadstawkami
Skrzyniopaleta, kontener oraz paleta z nadstawką nie są mikrojednostkami ładunkowymi. Skrzyniopaleta, choć użyteczna w logistyce, jest znacznie większą jednostką ładunkową, zaprojektowaną do transportu większych ilości towarów. Jej rozmiar oraz konstrukcja pozwalają na transportowanie cięższych i większych ładunków, co stawia ją w kategorii makrojednostek ładunkowych. Kontener jest kolejnym przykładem dużej jednostki transportowej, stosowanej głównie w transporcie morskim i intermodalnym, gdzie istotne jest przenoszenie dużych partii towarów. Paleta z nadstawką, chociaż także może służyć do transportu towarów, to jednak jej konstrukcja umożliwia załadunek znacznie większej ilości produktów, co przekracza definicję mikrojednostki. W kontekście logistyki, mikrojednostki ładunkowe powinny być małe i łatwe w obsłudze, co ogranicza ryzyko uszkodzenia towarów i optymalizuje zarządzanie przestrzenią magazynową. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami często wynikają z mylenia rozmiaru jednostki z jej funkcjonalnością. Warto zwrócić uwagę, że w logistyce nie tylko rozmiar, ale także przeznaczenie i sposób użycia jednostki mają kluczowe znaczenie w klasyfikacji jednostek ładunkowych.
Pytanie 20
Na podstawie fragmentu Kodeksu drogowego ustal, ile może wynosić maksymalna masa ładunku załadowanego do przyczepy ciągniętej przez samochód ciężarowy, którego rzeczywista masa całkowita wynosi 7 500 kg, a masa własna przyczepy 900 kg?
| Fragment Kodeksu drogowego – prawo o ruchu drogowym | |
|---|---|
Art. 62. 1. Rzeczywista masa całkowita przyczepy ciągniętej przez: 1) samochód osobowy, samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t lub autobus – nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej pojazdu ciągnącego; 2) samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t – nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej tego samochodu powiększonej o 40%; 3) motocykl lub motorower – nie może przekraczać masy własnej motocykla lub motoroweru, jednak nie może przekraczać 100 kg. | |
A. 12 200 kg
B. 10 500 kg
C. 9 600 kg
D. 7 500 kg
Maksymalna masa ładunku załadowanego do przyczepy ciągniętej przez samochód ciężarowy oblicza się na podstawie rzeczywistej masy całkowitej pojazdu oraz masy własnej przyczepy. W tym przypadku rzeczywista masa całkowita wynosi 7 500 kg. Zgodnie z przepisami Kodeksu drogowego, maksymalna masa całkowita pojazdu z przyczepą nie powinna przekraczać 40% więcej niż masa samego samochodu ciężarowego. Oznacza to, że maksymalna masa ładunku, którą można załadować do przyczepy, wynosi 7 500 kg x 1,4 - 900 kg (masa własna przyczepy). Po obliczeniach otrzymujemy 10 500 kg - 900 kg = 9 600 kg. Przestrzeganie tych regulacji jest niezwykle istotne, ponieważ nadmierne obciążenie może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drodze, zwiększając ryzyko wypadków oraz wpływając na czas reakcji i stabilność pojazdu. W praktyce, kierowcy powinni regularnie kontrolować obciążenie oraz stosować się do zaleceń producentów pojazdów i przyczep, aby zapewnić bezpieczeństwo transportu.
Pytanie 21
Na rysunku przedstawiono naklejkę ADR informującą o przewozie materiałów
A. toksycznego.
B. żrących.
C. zakaźnych.
D. trujących.
Odpowiedź "żrących" jest prawidłowa, ponieważ naklejka ADR z numerem 8 informuje o przewozie materiałów żrących, co jest kluczowe w kontekście transportu niebezpiecznych substancji. Materiały żrące mogą powodować poważne uszkodzenia ciała, w tym obrażenia skóry oraz zniszczenie materiałów, z którymi mają kontakt. Zgodnie z Europejskim Porozumieniem dotyczącym Międzynarodowego Przewozu Towarów Niebezpiecznych Drogą Lądową (ADR), oznaczenie to jest bardzo istotne, ponieważ informuje przewoźników oraz inne osoby znajdujące się w pobliżu o potencjalnym zagrożeniu. Przykłady substancji żrących to kwasy, zasady oraz inne chemikalia, które mogą prowadzić do korozji. W praktyce, stosowanie odpowiednich naklejek oraz ich prawidłowe umiejscowienie na pojeździe transportowym jest kluczowe dla bezpieczeństwa. Przed rozpoczęciem transportu, kierowcy powinni być przeszkoleni w zakresie rozpoznawania takich oznaczeń oraz wiedzieć, jak postępować w przypadku ich kontaktu z materiałami żrącymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży transportowej.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
Czym jest konwencja COTIF?
A. zawiera przepisy dotyczące przewozów tramwajowych
B. dotyczy transportu osób oraz bagażu wodnymi środkami transportu
C. stanowi fundament prawny dla międzynarodowych przewozów kolejowych
D. określa typy prędkości transportu w lotnictwie
Pierwsza odpowiedź, dotycząca przewozów trampowych, jest myląca, ponieważ konwencja COTIF nie koncentruje się na przewozach trampowych, które są zdefiniowane jako przewozy nieplanowane, charakteryzujące się elastycznością w organizacji. COTIF odnosi się do znormalizowanych przewozów, które opierają się na umowach międzynarodowych, co jest przeciwieństwem charakterystyki przewozów trampowych. Z kolei odpowiedź dotycząca transportu lotniczego jest również niewłaściwa, gdyż COTIF dotyczy wyłącznie transportu kolejowego. Transport lotniczy podlega innym regulacjom, takim jak Konwencja montrealska, która dotyczy międzynarodowych przewozów lotniczych. Co więcej, odpowiedź mówiąca o przewozach osób i bagażu transportem wodnym jest całkowicie niezgodna z definicją COTIF, która nie obejmuje transportu wodnego. Transport wodny reguluje inne umowy, takie jak Konwencja o przewozie towarów drogą morską. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z pomylenia różnych rodzajów transportu oraz ich regulacji prawnych. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy rodzaj transportu ma swoje specyficzne regulacje prawne, co podkreśla znaczenie znajomości COTIF w kontekście przewozów kolejowych.
Pytanie 24
W terminalu zmiana środka transportu w systemie "ruchomej drogi" realizowana jest przy użyciu
A. wózków widłowych
B. wozów podsiębiernych
C. suwnic bramowych
D. ramp najazdowych
Rampa najazdowa to naprawdę ważny element w systemie "ruchomej drogi". Dzięki niej można sprawnie zmieniać środki transportu w terminalu. Głównie chodzi o to, żeby towar łatwo przeładować z jednego pojazdu na drugi, jak ciężarówki, wózki widłowe czy kontenery. Rampy są projektowane zgodnie z zasadami bezpieczeństwa, więc wszystko jest na miejscu, żeby praca szła gładko i żeby zminimalizować ryzyko wypadków. Idealna rampa powinna mieć dobry kąt nachylenia, żeby wjazd i zjazd były proste, a do tego dobrze jest, jak jest zrobiona z materiałów odpornych na różne obciążenia i warunki pogodowe. Przykładowo, w terminalu kontenerowym rampy pomagają szybko przemieszczać kontenery z jednych pojazdów na miejsce składowania. To sprawia, że przeładunek działa na czasie, a całe operacje logistyczne są naprawdę efektywne.
Pytanie 25
Jakiego rodzaju działania są realizowane przez wyspecjalizowane jednostki po przekroczeniu przez pojazd wskazanego w instrukcji przebiegu lub czasu eksploatacji?
A. Bieżące naprawy
B. Okresowe usługi techniczne
C. Czynności diagnostyczne
D. Główne naprawy
Czynności, takie jak naprawy bieżące, naprawy główne oraz czynności kontrolne, są istotnymi aspektami utrzymania pojazdów, jednak nie są one równoważne z okresowymi obsługami technicznymi. Naprawy bieżące koncentrują się na rozwiązywaniu problemów, które pojawiają się na bieżąco, często reagując na awarie. To podejście jest mniej systematyczne i nie zapewnia z góry określonej kontroli nad stanem technicznym pojazdu. W przeciwieństwie do tego, naprawy główne dotyczą bardziej skomplikowanych usterek, które wymagają znacznych zasobów i wkładu czasu. Zazwyczaj są one rezultatem zaniedbania regularnych prac konserwacyjnych, co może prowadzić do nieprzewidzianych kosztów oraz przestojów. Czynności kontrolne, choć niezbędne, nie zastępują pełnych przeglądów technicznych, gdyż nie obejmują na przykład wymiany płynów eksploatacyjnych czy regulacji układów. Dlatego kluczowe jest, aby pamiętać, że okresowe obsługi techniczne są zaplanowanym i kompleksowym podejściem do utrzymania pojazdów, które ma na celu nie tylko ich efektywność, ale również bezpieczeństwo użytkowników. Zaniedbanie tych standardowych praktyk może prowadzić do poważnych konsekwencji, a nawet wypadków drogowych.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
Przedstawiony znak manipulacyjny oznacza
A. nie toczyć.
B. nie obejmować.
C. nie owijać.
D. nie zawieszać.
Znak manipulacyjny, który oznacza zakaz toczenia, jest kluczowym elementem w systemie transportu i magazynowania. Oznaczenie to służy do ochrony towarów, które mogłyby ulec uszkodzeniu w wyniku niewłaściwej manipulacji. Przykładowo, paczki zawierające delikatne przedmioty, takie jak szkło lub elektronika, są szczególnie wrażliwe na toczenie, co może prowadzić do ich zniszczenia. W praktyce, zastosowanie odpowiednich znaków manipulacyjnych, takich jak ten, jest zgodne z międzynarodowymi regulacjami, w tym z normą ISO 780, która dotyczy znakowania paczek. Użycie tego znaku w magazynach i podczas transportu pozwala pracownikom i kurierom na szybką identyfikację wymogów dotyczących obsługi towarów, co zwiększa bezpieczeństwo oraz efektywność procesów logistycznych. Zrozumienie tych znaków jest kluczowe dla wszystkich osób zaangażowanych w łańcuch dostaw, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń oraz zapewnić zgodność z regulacjami prawnymi.
Pytanie 29
Jakiego dokumentu przewozowego powinien użyć nadawca, wysyłając towar pociągiem z Polski do Mongolii?
A. MAWB
B. AWB
C. SMGS
D. HAWB
Wybór niewłaściwego dokumentu przewozowego w kontekście transportu kolejowego może prowadzić do licznych problemów logistycznych oraz prawnych. AWB, czyli 'Air Waybill', jest dokumentem używanym w transporcie lotniczym, a jego zastosowanie w transporcie kolejowym jest nieadekwatne. Dokument ten dotyczy przewozu towarów samolotami i nie jest akceptowany w transporcie kolejowym, co może skutkować opóźnieniami oraz komplikacjami w załatwianiu formalności transportowych. HAWB (House Air Waybill) jest pojęciem związanym z przewoźnikiem lotniczym i służy do trasy sub-przewozów. Z kolei MAWB (Master Air Waybill) jest dokumentem wyższego rzędu, również stosowanym w transporcie lotniczym. Zastosowanie tych dokumentów w kontekście transportu kolejowego jest błędne i może prowadzić do zastoju w procedurach celnych oraz problemów w odbiorze towarów. Warto zaznaczyć, że wybór odpowiedniego dokumentu przewozowego jest kluczowy w kontekście skuteczności całego procesu logistycznego. Niezrozumienie zasadności stosowania SMGS w międzynarodowym transporcie kolejowym i stosowanie dokumentów z innych środków transportu, takich jak lotnictwo, może prowadzić do kosztownych błędów w łańcuchu dostaw, które są nieodwracalne i mają wpływ na końcowego odbiorcę.
Pytanie 30
Nadawca wysłał do transportu 800 opakowań zbiorczych na paletach. Maksymalna ilość opakowań zbiorczych na jednej palecie wynosi 8. Oblicz minimalną liczbę naczep potrzebnych do przeprowadzenia transportu, jeśli jedna naczepa może pomieścić maksymalnie 20 paletowych jednostek ładunkowych?
A. 2 naczepy
B. 5 naczep
C. 4 naczepy
D. 3 naczepy
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć typowe błędy w obliczeniach i rozumieniu problemu. Przykładowo, w przypadku obliczenia, które sugeruje, że potrzebne są 3 naczepy, widać, że nie uwzględniono całkowitej liczby palet, co prowadzi do zaniżenia zapotrzebowania. W sytuacji, gdy jedna naczepa pomieści 20 palet, a łączna liczba palet wynosi 100, konieczne staje się zrozumienie, że 3 naczepy nie mogą pomieścić całego ładunku. Z kolei wybór 4 naczep również jest błędny, gdyż po podzieleniu 100 palet przez 20, otrzymujemy wynik 5, a nie 4. Wreszcie, wybór 2 naczep jest zdecydowanie niewłaściwy, ponieważ nie jest możliwe załadowanie 100 palet w takiej konfiguracji. Te błędy mogą wynikać z powierzchownego zrozumienia zasad logistyki i transportu, które wymagają dokładnych obliczeń oraz znajomości ograniczeń związanych z załadunkiem. Każdy krok w procesie, od planowania po realizację, jest kluczowy dla zapewnienia efektywności i minimalizacji kosztów. Właściwe podejście do liczenia jednostek ładunkowych jest fundamentalne w zarządzaniu transportem i może mieć znaczący wpływ na całościowy wynik operacji.
Pytanie 31
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 32
Na której ilustracji jest przedstawiona infrastruktura liniowa transportu kolejowego?
A. Na ilustracji 3.
B. Na ilustracji 2.
C. Na ilustracji 1.
D. Na ilustracji 4.
Analizując pytania testowe dotyczące infrastruktury transportu kolejowego, warto zrozumieć, jakie elementy składają się na tę złożoną strukturę. Kiedy jako odpowiedzi wybierasz inne ilustracje, takie jak ilustracja 1, 2 lub 4, możesz utknąć w powszechnych mylnych przeświadczeniach. Wiele osób myli pojmowanie infrastruktury kolejowej z innymi formami transportu, co prowadzi do błędnych wyborów. Na przykład, jeśli na ilustracji 1 przedstawiony jest most lub stacja, można sądzić, że są to elementy infrastruktury liniowej, jednak nie są one bezpośrednio związane z torowiskiem ani siecią trakcyjną, które są kluczowe dla transportu kolejowego. Ilustracja 2 może przedstawiać pociąg na torze, ale nie pokazuje samej infrastruktury, co jest istotnym błędem w rozumieniu pojęcia infrastruktury liniowej. Natomiast ilustracja 4 może przedstawiać elementy związane z infrastrukturą, ale niekoniecznie dotyczące transportu kolejowego, co może wprowadzać w błąd. Zrozumienie różnicy między infrastrukturą transportu a innymi elementami związanymi z transportem jest kluczowe, aby uniknąć pomyłek w odpowiedziach. Koncentruj się na tym, że infrastruktura liniowa zawiera tory, sieci trakcyjne i inne elementy, które są niezbędne do prowadzenia i zarządzania ruchem kolejowym.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
Środki transportu używane do przewozu towarów pomiędzy różnymi krajami powinny spełniać co najmniej wymagania danej normy
A. EURO 2
B. EURO 3
C. EURO 5
D. EURO 4
Wybór norm EURO 2, EURO 4 lub EURO 5 jako odpowiedzi na to pytanie jest nieprawidłowy z kilku powodów. Normy te różnią się pod względem wymagań dotyczących emisji spalin oraz daty ich wprowadzenia. EURO 2, wprowadzona w 1996 roku, miała znacznie łagodniejsze wymagania niż EURO 3, co sprawia, że nie spełnia oczekiwań dotyczących transportu międzynarodowego, które w coraz większym stopniu skupiają się na ochronie środowiska. Natomiast EURO 4 i EURO 5 to normy nowsze, wprowadzone odpowiednio w 2005 i 2008 roku, które wprowadzają jeszcze surowsze ograniczenia emisji, ale nie są minimalnymi wymaganiami dla usług transportowych pomiędzy państwami, a więc nie mogą być uznane za odpowiedź poprawną. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest pomylenie poziomu zaawansowania norm z ich minimalnymi wymaganiami. W rzeczywistości, przedsiębiorstwa transportowe, aby zyskać dostęp do rynków międzynarodowych, muszą dostosować swoje floty do najbardziej powszechnych przepisów w zakresie emisji, co w praktyce oznacza przynajmniej spełnianie normy EURO 3. Zrozumienie tej hierarchii norm jest kluczowe dla właściwej interpretacji wymagań regulacyjnych oraz dostosowania działalności transportowej do standardów ekologicznych.
Pytanie 35
Zgodnie z przedstawionym fragmentem umowy ADR przewoźnik powinien dostarczyć załodze pojazdu przewożącego materiały niebezpieczne instrukcje pisemne stanowiące pomoc w razie zaistnienia wypadku podczas przewozu. Kierowcy powinni się z nią zapoznać
| Fragment Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR) |
| Tom II Część 5 Procedury nadawcze |
| Dział 5.4 Dokumentacja |
| 5.4.3 Instrukcje pisemne 5.4.3.1 W kabinie kierowcy, w miejscu łatwo dostępnym, powinny być przewożone instrukcje pisemne (...), stanowiące pomoc w razie zaistnienia wypadku podczas przewozu. 5.4.3.2 Przed rozpoczęciem przewozu przewoźnik powinien dostarczyć załodze pojazdu instrukcje sporządzone w języku(-ach), które każdy członek załogi pojazdu może przeczytać i zrozumieć przed rozpoczęciem przewozu. Przewoźnik powinien zapewnić, aby każdy członek załogi pojazdu, którego to dotyczy, rozumiał instrukcje i potrafił je prawidłowo wykonywać. 5.4.3.3 Przed rozpoczęciem przewozu, członkowie załogi pojazdu powinni dowiedzieć się jakie towary niebezpieczne są załadowane oraz sprawdzić w instrukcjach pisemnych, jakie czynności powinny być podjęte w razie zaistnienia wypadku lub zagrożenia. |
A. po zaistniałym wypadku drogowym.
B. przed wyjazdem z ładunkiem w trasę.
C. po dostarczeniu ładunku odbiorcy.
D. przed przekazaniem ładunku odbiorcy.
Wybór odpowiedzi, która sugeruje zapoznanie się z instrukcjami pisemnymi po zaistniałym wypadku drogowym, jest niebezpieczny i niezgodny z praktykami bezpieczeństwa. Tego rodzaju podejście ignoruje kluczowy element prewencji, gdyż wiedza o procedurach powinna być nabyta zanim dojdzie do jakiejkolwiek sytuacji kryzysowej. W momencie wypadku może być zbyt późno na naukę, a brak wcześniejszej wiedzy może prowadzić do chaotycznych reakcji, które mogą nasilić skutki zdarzenia. Odpowiedź sugerująca zapoznanie się z instrukcją po dostarczeniu ładunku odbiorcy jest również nieprawidłowa, ponieważ całkowicie pomija fakt, że incydenty mogą zdarzyć się w trakcie transportu, a nie dopiero po jego zakończeniu. Ignorowanie zagrożeń w trakcie przewozu stawia zarówno kierowcę, jak i innych uczestników ruchu w niebezpieczeństwie. Ponadto, zapoznanie się z instrukcjami dopiero po przekazaniu ładunku odbiorcy odbiega od standardów ADR, które nakładają na przewoźników obowiązek pełnego informowania załogi przed rozpoczęciem transportu. Każdy kierowca odpowiedzialny za materiały niebezpieczne powinien mieć pełne zrozumienie ryzyk i procedur związanych z ich przewozem, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sytuacjami awaryjnymi.
Pytanie 36
Która z międzynarodowych umów dotyczy transportu szybko psujących się produktów spożywczych?
A. ATP
B. AGC
C. ADR
D. ADN
ATP, czyli Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym szybko psujących się artykułów żywnościowych, jest kluczowym dokumentem regulującym zasady transportu tych dóbr. Została ona stworzona, aby zapewnić, że artykuły żywnościowe, które szybko tracą swoje właściwości, są przewożone w odpowiednich warunkach, co jest niezwykle istotne dla zachowania ich jakości. Umowa ta określa wymagania dotyczące temperatury, wentylacji oraz rodzaju pojazdów, które powinny być używane do transportu żywności. Przykładowo, w przypadku transportu mięsa czy produktów mlecznych, ATP wymaga stosowania pojazdów przystosowanych do utrzymania niskiej temperatury przez cały okres przewozu, co jest niezbędne dla zapobieżenia rozwojowi bakterii. Z racji rosnącej globalizacji handlu, znajomość regulacji zawartych w ATP staje się szczególnie ważna dla przedsiębiorstw zajmujących się importem i eksportem żywności, aby uniknąć strat finansowych oraz zagrożeń dla zdrowia publicznego.
Pytanie 37
Firma transportowa ma za zadanie dowieźć ładunek o wartości 50 000,00 zł do klienta oddalonego o 300 km. Stawka netto za wykonanie usługi wynosi 3,00 zł/km. Koszt transportu ładunku jest zwiększony o koszt ubezpieczenia, który wynosi 0,2% wartości ładunku. Jaką wartość brutto ma usługa, jeżeli podlega 23% VAT?
A. 900,00 zł
B. 1 800,00 zł
C. 1 230,00 zł
D. 1 000,00 zł
W przypadku błędnych odpowiedzi, istnieje wiele pułapek, w które można wpaść podczas obliczania wartości brutto usługi transportowej. Na przykład, jeśli ktoś zapomni uwzględnić koszt ubezpieczenia, może zakończyć obliczenia na etapie netto, uzyskując 900,00 zł jako całkowitą wartość usługi. Taki błąd prowadzi do niedoszacowania finalnych kosztów i może negatywnie wpłynąć na rentowność przedsięwzięcia. Podobnie, jeżeli ktoś błędnie obliczy VAT lub całkowicie go pominie, może uzyskać wartość brutto jako 1 000,00 zł, co również jest nieprawidłowe. Często spotyka się również błędne zrozumienie, jak procentowe obliczenia wpływają na całkowity koszt. Na przykład, jeżeli ktoś nie zrozumie, że 23% VAT jest naliczane na wartość netto usługi powiększonej o koszt ubezpieczenia, a nie tylko na podstawową stawkę, może zakończyć z zupełnie błędnym wynikiem. Dlatego ważne jest, aby podczas obliczeń uważnie analizować każdy składnik, stosując się do standardów branżowych, które pomagają w dokładnym ustaleniu kosztów usług transportowych oraz prawidłowym naliczaniu podatków. Użycie kalkulatorów do takich obliczeń, które uwzględniają wszystkie zmienne, może znacznie zredukować ryzyko błędów i zapewnić rzetelne wyniki.
Pytanie 38
Pierwsza kopia międzynarodowego listu przewozowego drogowego jest przeznaczona dla
A. odbiorcy towaru
B. urzędu celnego
C. nadawcy
D. przewoźnika
Niepoprawny wybór odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia roli, jaką odgrywają poszczególne podmioty w procesie przewozu. Przewoźnik, choć kluczowy w realizacji transportu, nie jest bezpośrednim odbiorcą oryginału listu przewozowego. Otrzymuje on kopię dokumentu, co jest zgodne z dobrą praktyką, jednak nie jest to oryginał. Odbiorca towaru z kolei, mimo że ma prawo do informacji o transporcie, również nie dostaje oryginału listu przewozowego, który jest właściwie dokumentem związanym z nadawcą. Urząd celny z kolei wymaga dokumentacji związanej z transportem, jednak jego rola koncentruje się na kontroli towarów w kontekście przepisów celnych, a nie na otrzymywaniu oryginału listu przewozowego. Niezrozumienie tych ról może prowadzić do błędnych założeń o tym, kto powinien otrzymać oryginał dokumentu, co może z kolei wpłynąć na efektywność procesów logistycznych i ewentualne problemy w zakresie zgodności z przepisami. Współpraca pomiędzy nadawcą, przewoźnikiem, odbiorcą a urzędami celnymi jest kluczowa dla sprawnego transportu towarów oraz minimalizowania ryzyka związanych z błędami dokumentacyjnymi.
Pytanie 39
Przewozy międzynarodowe drogowe dla towarów niebezpiecznych regulowane są przez Umowę
A. CMR
B. ADR
C. ATP
D. AETR
Umowa ADR (Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route) jest kluczowym dokumentem regulującym międzynarodowy transport drogowy towarów niebezpiecznych. Została opracowana przez Organizację Narodów Zjednoczonych i jest szeroko stosowana w Europie. ADR definiuje kategorie towarów niebezpiecznych oraz szczegółowe wymagania dotyczące ich pakowania, transportu, oznakowania i dokumentacji. Na przykład, podczas transportu substancji chemicznych, takich jak kwasy czy materiały wybuchowe, pojazdy muszą być odpowiednio oznakowane, a kierowcy powinni przejść specjalne szkolenia. W praktyce, przedsiębiorstwa zajmujące się transportem muszą przestrzegać przepisów ADR, aby zapewnić bezpieczeństwo podczas przewozu, zmniejszyć ryzyko wypadków oraz odpowiedzialność prawną. Zrozumienie ADR jest niezbędne dla wszystkich operatorów transportu drogowego oraz managerów logistyki zajmujących się towarami niebezpiecznymi.
Pytanie 40
Do działań związanych z procesem transportowym realizowanych w miejscu docelowym ładunku należą
A. odbiór ładunku od nadawcy
B. rozładunek
C. załadunek
D. zabezpieczenie ładunku w środku transportu
Załadunek to coś, co robimy jeszcze przed transportem, więc nie ma mowy o tym w kontekście rozładunku, który ma miejsce po przyjeździe towaru. W tym etapie pakujemy towar do transportu, więc nie powinno się mylić tych dwóch rzeczy. Zabezpieczenie ładunku też dotyczy działań w trakcie transportu, jak pakowanie, żeby nic się nie uszkodziło. Odbiór towaru od nadawcy też zachodzi przed transportem i polega na potwierdzeniu, że towar jest gotowy do przewozu, więc znów nie pasuje do rozładunku. Często mylimy te pojęcia i nie rozróżniamy różnych etapów transportu. W logistyce ważne jest, żeby znać różnice między załadunkiem a rozładunkiem i zabezpieczaniem ładunku. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, żeby dobrze zarządzać procesem i żeby wszystko działało jak należy w łańcuchu dostaw.