Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 18:42
Data zakończenia: 7 czerwca 2025 19:04

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do jakiej sieci jest przypisany host o adresie 172.16.10.10/22?

A. 172.16.8.0

B. 172.16.16.0

C. 172.16.12.0

D. 172.16.4.0

Patrząc na twoje odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich wynikają z braku pełnego zrozumienia działania subnettingu i struktury adresów IP. Każdy adres IP dzieli się na część, która identyfikuje sieć, i część, która identyfikuje samego hosta. To jest kluczowe, żeby dobrze skonfigurować sieć. W przypadku adresu 172.16.10.10 z maską /22, żeby stwierdzić, do której sieci ten host przynależy, trzeba obliczyć adres sieci i rozumieć, jak działa maska podsieci. Ta maska wskazuje na 4 podsieci, a adres 172.16.8.0 to ta, z którą ma się łączyć nasz host. Odpowiedzi takie jak 172.16.4.0, 172.16.12.0 czy 172.16.16.0 są błędne, bo nie mieszczą się w odpowiednich przedziałach dla tej maski. Szczególnie 172.16.4.0 byłoby z innej podsieci, a 172.16.12.0 to tylko koniec zakresu tej samej podsieci, więc nie może być adresem sieciowym dla hosta 172.16.10.10. Często ludzie myślą, że adresy podsieci to po prostu liczby, a w rzeczywistości są one jasno określone przez maskę podsieci, co trzeba mieć na uwadze przy projektowaniu sieci. Dobrze jest też pamiętać, że stosowanie odpowiednich zasad i praktyk w subnettingu, jak CIDR, jest mega ważne dla efektywnego zarządzania adresami IP w nowoczesnych sieciach.

Pytanie 2

Który z poniższych zapisów określa folder noszący nazwę dane, który jest udostępniony na dysku sieciowym urządzenia o nazwie serwer1?

A. C:\dane

B. \dane

C. C:\serwer1\dane

D. \serwer1\dane

Odpowiedzi \dane, C:\serwer1\dane oraz C:\dane są nietrafione z paru powodów. Po pierwsze, \dane nie ma informacji o serwerze, więc nie nadaje się do dostępu do folderu w sieci. W Windowsie zawsze trzeba powiedzieć, na jakim serwerze jest folder, żeby dobrze działało w sieciach lokalnych. Co do C:\serwer1\dane, to brzmi jak lokalna ścieżka, a to jest mylące. Żeby wejść na folder na serwerze, musimy użyć formatu sieciowego. I jeszcze C:\dane, która też wskazuje na lokalny dysk, co znów jest błędne, bo nie odwołuje się do zasobów sieciowych. Widać, że tu panuje zamieszanie między tym, co jest lokalne a co zdalne. Właściwe rozumienie, jakie są ścieżki dostępu, jest kluczowe, żeby efektywnie korzystać z zasobów w sieci. Trzymanie się tych zasad to ważny krok w stronę lepszej współpracy w zespole.

Pytanie 3

IMAP (Internet Message Access Protocol) to protokół

A. transmisji plików w sieci Internet

B. przesyłania tekstów

C. wysyłania wiadomości email

D. odbierania wiadomości email

Wysłanie poczty elektronicznej to proces, który wykorzystuje inne protokoły, takie jak SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), a nie IMAP. SMTP odpowiada za przesyłanie wiadomości e-mail od nadawcy do serwera pocztowego oraz między serwerami pocztowymi. Odpowiedzi dotyczące przesyłania wiadomości tekstowych, takie jak SMS, również są mylące, ponieważ to całkowicie inny typ komunikacji, który wykorzystuje inne technologie i protokoły, jak na przykład SMPP (Short Message Peer-to-Peer). Co więcej, opcje dotyczące transmisji plików przez Internet są związane z protokołami takimi jak FTP (File Transfer Protocol) czy SFTP (Secure File Transfer Protocol), które są stworzone do efektywnego przesyłania dużych plików między serwerami, a nie do zarządzania wiadomościami e-mail. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi protokołami jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niepoprawnych wniosków. Odpowiedzi sugerujące, że IMAP jest używany do wysyłania wiadomości, zniekształcają rzeczywistość funkcji, jakie pełni ten protokół, co może prowadzić do błędnych decyzji w projektowaniu systemów komunikacyjnych. Właściwe zrozumienie IMAP jako narzędzia do odbierania poczty jest kluczowe dla efektywnego zarządzania komunikacją elektroniczną.

Pytanie 4

Do właściwości pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer zalicza się

A. maksymalna objętość pulpitu użytkownika

B. maksymalna objętość profilu użytkownika

C. numer telefonu, na który serwer ma oddzwonić w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez tego użytkownika

D. maksymalna objętość pojedynczego pliku, który użytkownik może zapisać na dysku serwera

Odpowiedzi dotyczące maksymalnej wielkości pojedynczego pliku, maksymalnej wielkości pulpitu użytkownika oraz maksymalnej wielkości profilu użytkownika są niepoprawne w kontekście cech pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer. Pojedyncze konto użytkownika nie ma zdefiniowanej maksymalnej wielkości pliku, którą użytkownik mógłby zapisać na dysku serwera, ponieważ zależy to od ustawień systemowych oraz polityk grupowych, które mogą być zastosowane w danej infrastrukturze IT. Kolejnym błędnym założeniem jest to, iż maksymalna wielkość pulpitu użytkownika jest określona na poziomie konta. W rzeczywistości, pulpit jest przestrzenią roboczą, której rozmiar i wygląd można dostosować indywidualnie przez każdego użytkownika, a nie przez administratorów jako cechę konta. Wreszcie, maksymalna wielkość profilu użytkownika jest kwestią ograniczeń systemowych, a nie cechą przypisaną do konta. Profile użytkowników w Windows Serwer mogą mieć limitowane rozmiary, ale to nie jest właściwość konta samego w sobie. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego założenia, że wszystkie parametry związane z użytkownikiem są sztywno określone przy tworzeniu konta, podczas gdy w rzeczywistości wiele z tych właściwości zależy od polityki IT oraz funkcji zarządzania, które są stosowane w danej organizacji.

Pytanie 5

Jakie narzędzie wirtualizacji stanowi część systemów operacyjnych Windows?

A. HYPER-V

B. ESXI

C. VMWARE

D. QEMU

HYPER-V to natywne narzędzie wirtualizacji opracowane przez firmę Microsoft, które jest integralną częścią systemów operacyjnych Windows Server oraz Windows 10 i nowszych. Umożliwia tworzenie i zarządzanie maszynami wirtualnymi, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych środowisk IT, gdzie efektywność i elastyczność są na wagę złota. HYPER-V obsługuje wiele funkcji, takich jak dynamiczne przydzielanie pamięci, co pozwala na automatyczne dostosowywanie zasobów w zależności od potrzeb uruchomionych maszyn. Dodatkowo, HYPER-V wspiera różne systemy operacyjne gości, co zwiększa jego wszechstronność. Przykładowe zastosowanie HYPER-V obejmuje testowanie aplikacji w izolowanym środowisku, uruchamianie złożonych środowisk serwerowych w ramach jednego hosta, a także disaster recovery dzięki klonowaniu maszyn wirtualnych. W ramach branżowych standardów, HYPER-V spełnia wymagania dotyczące bezpieczeństwa oraz zgodności z technologiami wirtualizacji, takimi jak VDI (Virtual Desktop Infrastructure).

Pytanie 6

Kontrola pasma (ang. bandwidth control) w przełączniku to funkcjonalność

A. umożliwiająca zdalne połączenie z urządzeniem

B. pozwalająca na równoczesne przesyłanie danych z wybranego portu do innego portu

C. umożliwiająca jednoczesne łączenie przełączników przy użyciu wielu łącz

D. pozwalająca ograniczyć przepustowość na wyznaczonym porcie

Wybór odpowiedzi dotyczącej zdalnego dostępu do urządzenia jest nieadekwatny w kontekście zarządzania pasmem. Zdalny dostęp to funkcjonalność, która odnosi się do możliwości administracji i monitorowania urządzeń sieciowych zdalnie, co nie ma bezpośredniego związku z kontrolą przepustowości. Oprócz tego, odpowiedź mówiąca o łączeniu przełączników równocześnie kilkoma łączami odnosi się do technik takich jak link aggregation (802.3ad), które zwiększają przepustowość i redundancję, lecz nie dotyczą ograniczania pasma. Problematyczne jest również stwierdzenie, że zarządzanie pasmem polega na przesyłaniu danych z wybranego portu równocześnie do innego portu; to również nie jest związane z kontrolą pasma, a raczej z routingiem czy switchingiem, co jest odrębną funkcjonalnością. Często takie nieporozumienia wynikają z mylenia podstawowych funkcji sieciowych, co może prowadzić do niewłaściwego zarządzania siecią. Kluczowe jest zrozumienie, że zarządzanie pasmem koncentruje się na efektywnym alokowaniu istniejącego pasma oraz priorytetyzacji ruchu sieciowego, co jest niezbędne w przypadku korzystania z zasobów o różnym zapotrzebowaniu.

Pytanie 7

W systemie Windows narzędzie do zarządzania skryptami wiersza poleceń, które pozwala na przeglądanie lub zmianę konfiguracji sieciowej komputera, który jest włączony, to

A. ipconfig

B. netsh

C. nslookup

D. netstat

Wybór 'ipconfig' jest dość częstym błędem. To narzędzie, co prawda, pokazuje, jakie mamy aktualne ustawienia IP, ale nie da się nimi zarządzać, co może być mylące. Ludzie często myślą, że skoro widzą konfigurację, to mogą ją modyfikować, ale to nie tak działa. Z drugiej strony, 'netstat' to narzędzie do monitorowania połączeń, które jest fajne do diagnostyki, ale też niczego nie zmieni. I jeszcze 'nslookup' – to służy głównie do sprawdzania nazw domen, ale też nie ma opcji modyfikacji. Ważne, żeby zrozumieć, do czego służą te narzędzia, bo jak się pomyli, to można narobić sobie kłopotów i to może być frustrujące. Przy wyborze narzędzi trzeba brać pod uwagę ich funkcje, bo to podstawa w administrowaniu systemami.

Pytanie 8

Zestaw zasad do filtrowania ruchu w routerach to

A. ACL (Access Control List)

B. ACPI (Advanced Configuration and Power Interface)

C. NNTP (Network News Transfer Protocol)

D. MMC (Microsoft Management Console)

Niestety, wybór ACPI, MMC i NNTP nie jest dobry w kontekście pytania o reguły filtrujące ruch sieciowy. ACPI, czyli Advanced Configuration and Power Interface, dotyczy zarządzania energią w komputerach, a nie ma nic wspólnego z kontrolowaniem ruchu w sieci. Jego użycie koncentruje się na oszczędzaniu energii, więc nie pasuje do tematu. Z kolei MMC, czyli Microsoft Management Console, to narzędzie administracyjne w Windowsie, ale też nie ma nic do rzeczy jeśli chodzi o regulację ruchu sieciowego. A NNTP, czyli Network News Transfer Protocol, to protokół do przesyłania wiadomości w Usenet, więc też nie ma związku z bezpieczeństwem dostępu w sieci. Często myli się te wszystkie narzędzia i protokoły z tym, co faktycznie służy do bezpieczeństwa. Pamiętaj, że ACL to konkretny mechanizm do filtrowania i kontrolowania ruchu sieciowego, a nie inne protokoły czy interfejsy, które mogą być używane do innych celów.

Pytanie 9

Rezultatem wykonania komendy ```arp -a 192.168.1.1``` w systemie MS Windows jest przedstawienie

A. fizycznego adresu urządzenia o wskazanym IP

B. wykazu aktywnych zasobów sieciowych

C. parametrów TCP/IP interfejsu sieciowego

D. sprawdzenia połączenia z komputerem o wskazanym IP

Polecenie arp -a 192.168.1.1 jest używane w systemach operacyjnych MS Windows do wyświetlania tabeli ARP (Address Resolution Protocol), która mapuje adresy IP na adresy fizyczne (MAC) urządzeń w sieci lokalnej. W odpowiedzi na to polecenie, system zwraca adres fizyczny urządzenia, które odpowiada podanemu adresowi IP, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce sieci. Na przykład, jeśli administrator sieci chciałby zidentyfikować, do jakiego urządzenia należy dany adres IP, może użyć polecenia ARP, aby uzyskać adres MAC. W praktyce, znajomość adresów MAC jest kluczowa w zarządzaniu siecią, ponieważ pozwala na identyfikację i monitorowanie urządzeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci. Warto również dodać, że ARP jest protokołem stateless, co oznacza, że nie wymaga utrzymywania stanu sesji, co przyspiesza wymianę informacji w sieci. Ogólnie rzecz biorąc, poprawne zrozumienie działania polecenia ARP jest istotne zarówno dla administratorów, jak i dla wszystkich osób zajmujących się zarządzaniem sieciami komputerowymi.

Pytanie 10

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie mogą się nawzajem komunikować. Która z poniższych okoliczności może być prawdopodobną przyczyną tego problemu?

A. Różne bramy domyślne stacji roboczych

B. Inne systemy operacyjne stacji roboczych

C. Tożsame nazwy użytkowników

D. Identyczne adresy IP stacji roboczych

Sytuacje, w których dwa urządzenia nie mogą się komunikować, mogą być mylnie interpretowane, jeśli analiza opiera się na nieprawidłowych założeniach. Posiadanie tych samych nazw użytkowników nie jest przyczyną problemów z komunikacją w sieci komputerowej. Nazwy użytkowników są z reguły używane w kontekście systemów operacyjnych i aplikacji, a nie w odniesieniu do komunikacji sieciowej. Różne systemy operacyjne również nie są przeszkodą w komunikacji, gdyż wiele protokołów komunikacyjnych, takich jak TCP/IP, są standardami branżowymi, które umożliwiają wymianę danych pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi. Różnice w systemach operacyjnych mogą czasami wpływać na zgodność aplikacji, ale nie są przyczyną problemów z komunikacją w sieci lokalnej. Kolejnym błędnym założeniem jest stwierdzenie, że różne bramy domyślne mogą powodować problemy z komunikacją. Choć różne bramy domyślne mogą prowadzić do problemów z dostępem do zewnętrznych zasobów, to w ramach samej sieci lokalnej mogą one funkcjonować poprawnie, o ile urządzenia są poprawnie skonfigurowane. Ważne jest zrozumienie, że do lokalnej komunikacji w sieci wystarczy, aby urządzenia miały poprawnie skonfigurowane adresy IP oraz maski podsieci. Dlatego kluczowe jest unikanie upraszczania problemów sieciowych na podstawie powierzchownych obserwacji, co może prowadzić do błędnych wniosków.

Pytanie 11

Który z protokołów przesyła pakiety danych użytkownika bez zapewnienia ich dostarczenia?

A. HTTP

B. UDP

C. ICMP

D. TCP

Wybór TCP jako odpowiedzi na pytanie o protokół przesyłający datagramy użytkownika bez gwarancji dostarczenia jest nieprawidłowy. TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem zapewniającym niezawodność transmisji poprzez mechanizmy takie jak numerowanie sekwencyjne, potwierdzenia odbioru oraz retransmisje. Oznacza to, że TCP jest zaprojektowany tak, aby dostarczać dane w sposób uporządkowany i gwarantować ich dostarczenie do odbiorcy, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem dla aplikacji wymagających wysokiej niezawodności, takich jak przesyłanie plików czy przeglądanie stron internetowych. Wybór ICMP (Internet Control Message Protocol) również nie jest trafny, ponieważ ten protokół jest używany do przesyłania komunikatów kontrolnych i diagnostycznych w sieciach, a nie do przesyłania datagramów użytkownika. Z kolei HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem warstwy aplikacji opartym na TCP, służącym do przesyłania danych w Internecie, co również nie odpowiada na pytanie. Typowym błędem w tego typu zagadnieniach jest mylenie protokołów transportowych z protokołami aplikacyjnymi, co prowadzi do nieporozumień w kontekście ich funkcjonalności i zastosowań. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego protokołu ma istotne znaczenie dla wydajności i niezawodności komunikacji sieciowej, dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć różnice między nimi.

Pytanie 12

Urządzenie sieciowe typu most (ang. Bridge) działa w:

A. osiemnej warstwie modelu OSI

B. nie ocenia ramki pod względem adresu MAC

C. jest urządzeniem klasy store and forward

D. pierwszej warstwie modelu OSI

Praca w zerowej warstwie modelu OSI odnosi się do warstwy fizycznej, która zajmuje się przesyłaniem bitów przez medium transmisyjne. Mosty, jako urządzenia warstwy łącza danych, operują na ramkach, które zawierają adresy MAC, co oznacza, że nie mogą funkcjonować na poziomie zerowym. Przypisywanie mostów do ósmej warstwy modelu OSI jest błędne, ponieważ model OSI definiuje jedynie siedem warstw, a wszelkie odniesienia do ósmej warstwy byłyby niepoprawne z punktu widzenia standardów sieciowych. Warto również zauważyć, że mosty w rzeczywistości analizują ramki pod kątem adresów MAC, co jest kluczowym elementem ich funkcjonalności. To umożliwia im podejmowanie decyzji o przesyłaniu danych do odpowiednich segmentów sieci, w zależności od ich adresacji. Ignorowanie analizy adresów MAC w kontekście pracy mostów prowadzi do nieporozumień co do ich roli w architekturze sieci. Typowym błędem jest mylenie mostów z urządzeniami, które nie analizują danych na poziomie warstwy łącza, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania ruchem i spadku wydajności sieci. Zrozumienie prawidłowych funkcji mostów jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania nowoczesnymi sieciami.

Pytanie 13

Aby aktywować FTP na systemie Windows, konieczne jest zainstalowanie roli

A. serwera Plików

B. serwera sieci Web (IIS)

C. serwera DNS

D. serwera DHCP

Wybór innych ról, takich jak serwer DHCP, serwer Plików czy serwer DNS, jest błędny, ponieważ każda z tych ról pełni zupełnie inną funkcję w infrastrukturze sieciowej. Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) odpowiada za przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci, co jest kluczowe dla komunikacji, ale nie ma nic wspólnego z transferem plików. Serwer Plików może umożliwiać przechowywanie i udostępnianie plików w sieci, jednak nie obsługuje on bezpośrednio protokołu FTP, co jest istotne, gdyż FTP wymaga dedykowanego serwera do zarządzania połączeniami i transferem. Serwer DNS (Domain Name System) jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co jest niezbędne do lokalizacji zasobów w internecie, ale również nie ma związku z protokołem FTP. Wybierając nieodpowiednie odpowiedzi, można wpaść w pułapkę myślową, gdzie mylimy różne usługi i ich funkcje. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że FTP wymaga specyficznej infrastruktury, która została zaprojektowana do obsługi tego protokołu, a to oferuje jedynie rola serwera sieci Web (IIS), co czyni ją niezbędną w kontekście uruchamiania usług FTP.

Pytanie 14

Jaki port jest używany przez protokół FTP (File Transfer Protocol) do przesyłania danych?

A. 69

B. 53

C. 20

D. 25

Wybór jakiegokolwiek innego portu spośród wymienionych nie jest zgodny z standardami działania protokołu FTP. Port 25 jest powszechnie używany do wysyłania wiadomości e-mail przy użyciu protokołu SMTP (Simple Mail Transfer Protocol). W kontekście FTP wybór portu 25 może prowadzić do błędów, ponieważ nie jest on przeznaczony do transferu plików, a jego użycie w tym celu niepoprawnie sugeruje, że protokół FTP można stosować w kontekście e-maili. Port 69 jest zarezerwowany dla protokołu TFTP (Trivial File Transfer Protocol), który jest uproszczoną wersją FTP; jednakże TFTP nie zapewnia funkcjonalności i kontroli, które oferuje FTP, a jego użycie jest ograniczone do prostych transferów plików w lokalnych sieciach. Port 53 jest zarezerwowany dla protokołu DNS (Domain Name System) i jest wykorzystywany do rozwiązywania nazw domen na adresy IP. Jego mylne przypisanie do FTP świadczy o braku zrozumienia podstawowego działania protokołów sieciowych oraz ich specyfikacji. Zrozumienie, które porty są odpowiednie dla określonych protokołów, jest kluczowe dla efektywnej administracji siecią i zabezpieczeń, dlatego ważne jest, aby zawsze odnosić się do oficjalnych standardów, takich jak RFC (Request for Comments), które regulują te kwestie.

Pytanie 15

Polecenie dsadd służy do

A. przenoszenia obiektów w ramach jednej domeny

B. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usług Active Directory

C. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych do usług Active Directory

D. modyfikacji właściwości obiektów w katalogu

Polecenie dsadd jest kluczowym narzędziem w administracji usługi Active Directory, ponieważ umożliwia dodawanie nowych obiektów, takich jak użytkownicy, grupy, komputery, kontakty oraz jednostki organizacyjne. W praktyce, administratorzy sieci używają tego polecenia do efektywnego zarządzania zasobami w organizacji. Przykładowo, gdy nowy pracownik dołącza do firmy, administrator może szybko utworzyć nowe konto użytkownika przy pomocy dsadd, co pozwala mu na dostęp do zasobów sieci. Dodatkowo, dzięki możliwości tworzenia grup, administratorzy mogą przypisywać różne uprawnienia do grup, co ułatwia zarządzanie dostępem. W kontekście standardów branżowych, stosowanie Active Directory oraz narzędzi takich jak dsadd jest zalecane w celu zapewnienia spójności i bezpieczeństwa w zarządzaniu zasobami IT. Obiektowe podejście do zarządzania użytkownikami i zasobami w Active Directory jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 16

The Dude, Cacti oraz PRTG to przykłady aplikacji wykorzystujących protokół SNMP (ang. Simple Network Management Protocol), używanego do

A. przechwytywania i analizy danych pakietowych

B. udostępniania zasobów w sieci

C. monitorowania oraz zarządzania urządzeniami sieciowymi

D. sprawdzania wydajności sieci

Odpowiedź "monitoringu i zarządzania urządzeniami sieciowymi" jest prawidłowa, ponieważ SNMP (Simple Network Management Protocol) to standardowy protokół używany głównie do zbierania informacji o stanie urządzeń sieciowych, takich jak routery, przełączniki, serwery i inne komponenty infrastruktury IT. Protokół ten pozwala administratorom na monitorowanie wydajności urządzeń, takich jak obciążenie CPU, wykorzystanie pamięci RAM, stan interfejsów sieciowych i wiele innych metryk. Na przykład, oprogramowanie takie jak PRTG Network Monitor wykorzystuje SNMP do regularnego zbierania danych z urządzeń w sieci, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów oraz ich szybsze rozwiązywanie. Dobre praktyki zarządzania siecią zalecają wykorzystanie SNMP do automatyzacji procesów monitorowania, co zwiększa efektywność i niezawodność zarządzania infrastrukturą sieciową. Protokół ten jest również zgodny z różnymi standardami, takimi jak IETF RFC 1157, co zapewnia jego szeroką akceptację w branży.

Pytanie 17

Jakie jest standardowe port do przesyłania poleceń (command) serwera FTP?

A. 21

B. 20

C. 110

D. 25

Wybór portów 25, 20 i 110 jest nie do końca trafiony z kilku przyczyn. Port 25 to port dla SMTP, czyli do wysyłania e-maili. Czasami ludzie mylą go z FTP, ale to zupełnie inna działka – to port do poczty, nie do przesyłania plików. Port 20 natomiast jest używany do przesyłania danych w trybie aktywnym FTP, ale nie służy do łączenia się ani wysyłania poleceń. A port 110 to z kolei dla POP3, który odbiera wiadomości e-mail, a nie transferuje pliki. Jak się wybiera błędne porty, można się pogubić w ich funkcjach, co utrudnia prawidłowe działanie systemów i komunikację sieciową. Ważne jest, żeby dobrze rozumieć, co każdy port robi, bo to jest kluczowe dla zarządzania siecią i zabezpieczania danych.

Pytanie 18

Aby sprawdzić funkcjonowanie serwera DNS w systemach Windows Server, można wykorzystać narzędzie nslookup. Gdy w poleceniu podamy nazwę komputera, np. nslookup host.domena.com, nastąpi weryfikacja

A. obu stref przeszukiwania, najpierw wstecz, a następnie do przodu

B. strefy przeszukiwania wstecz

C. aliasu przypisanego do rekordu adresu domeny

D. strefy przeszukiwania do przodu

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące działania systemów DNS. Strefa przeszukiwania wstecz, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, jest odpowiedzialna za tłumaczenie adresów IP na odpowiadające im nazwy domenowe. Użycie nslookup z adresem IP prowadziłoby do tego rodzaju zapytania, jednak w przypadku podania pełnej nazwy domeny, jak w podanym przykładzie, to strefa przeszukiwania do przodu jest tym, co jest wykorzystywane. Wspomniany alias dla rekordu adresu domeny również może wprowadzać w błąd, ponieważ nslookup nie sprawdza aliasów, gdy głównym celem jest uzyskanie adresu IP z nazwy domeny, ale zazwyczaj można to zrobić za pomocą opcji typu CNAME. Kluczowym błędem jest błędne zrozumienie funkcji narzędzia nslookup oraz roli poszczególnych stref w procesie rozwiązywania nazw. W praktyce, aby skutecznie diagnozować problemy z DNS, należy znać rolę stref przeszukiwania do przodu oraz wstecz, a także umieć korzystać z nslookup, aby odpowiednio testować i weryfikować rekordy DNS, co jest istotne w zarządzaniu infrastrukturą sieciową.

Pytanie 19

Termin hypervisor odnosi się do

A. wbudowanego konta administratora w wirtualnym systemie

B. oprogramowania kluczowego do zarządzania procesami wirtualizacji

C. głównego katalogu plików w systemie Linux

D. wbudowanego konta administratora w systemie Linux

Hypervisor, znany również jako monitor wirtualizacji, to kluczowy element technologii wirtualizacji, który pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. Jego główną rolą jest zarządzanie i alokacja zasobów sprzętowych, takich jak procesory, pamięć RAM, a także przestrzeń dyskowa, pomiędzy różnymi maszynami wirtualnymi. Przykłady zastosowania hypervisorów obejmują centra danych, gdzie umożliwiają one efektywne wykorzystanie sprzętu, co prowadzi do oszczędności kosztów oraz zwiększenia elastyczności operacyjnej. Hypervisory mogą działać w trybie typu 1 (bare-metal), gdzie instalowane są bezpośrednio na sprzęcie, lub w trybie typu 2 (hosted), gdzie działają jako aplikacje na istniejącym systemie operacyjnym. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie hypervisorów jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i optymalizacji zasobów w środowiskach IT.

Pytanie 20

Jaki będzie całkowity koszt brutto materiałów zastosowanych do wykonania odcinka okablowania łączącego dwie szafki sieciowe wyposażone w panele krosownicze, jeżeli wiadomo, że zużyto 25 m skrętki FTP cat. 6A i dwa moduły Keystone? Ceny netto materiałów znajdują się w tabeli, stawka VAT na materiały wynosi 23%.

Materiał		j.m.	Cena jednostkowa netto
Skrętka FTP cat. 6A		m.	3,50 zł
Moduł Keystone FTP RJ45		szt.	9,50 zł

A. 106,50 zł

B. 131,00 zł

C. 119,31 zł

D. 97,00 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, kluczowym błędem jest często nieuwzględnienie całkowitego kosztu netto materiałów lub błędne ich zsumowanie. Na przykład, odpowiedź o wartości 97,00 zł wskazuje na zaniżenie kosztów, co może wynikać z pominięcia jednego z elementów, takich jak skrętka lub moduły Keystone. Z kolei odpowiedź 106,50 zł może sugerować, że respondent dodał jedynie koszt skrętki, nie uwzględniając kosztu modułów. Odpowiedzi takie jak 119,31 zł mogą powstawać na skutek błędnego obliczania wartości podatku VAT, gdzie respondent nieprawidłowo pomnożył lub dodał procent VAT do netto. Te błędy myślowe mogą wynikać z braku zrozumienia procesu kalkulacji cen czy też podstawowych zasad dotyczących obliczania kosztów i podatków. W praktyce, nie tylko należy znać ceny materiałów, ale również umiejętnie operować kalkulacjami finansowymi, aby uniknąć pułapek prowadzących do błędnych wniosków. Zastosowanie się do dobrych praktyk w zakresie obliczeń kosztów projektów instalacyjnych jest niezbędne dla efektywności i przejrzystości finansowej, co jest kluczowe w branży technologii informacyjnej i komunikacyjnej.

Pytanie 21

Jakie polecenie w systemie Windows pokazuje tablicę routingu hosta?

A. netstat -n

B. ipconfig /renew

C. netstat - r

D. ipconfig /release

Wybierając 'ipconfig /renew', użytkownik wprowadza polecenie, które odnawia adres IP przypisany do interfejsu sieciowego za pośrednictwem protokołu DHCP. Choć jest to istotne w kontekście dynamicznego zarządzania adresami IP, nie ma to związku z wyświetlaniem tabeli routingu, gdyż to narzędzie nie dostarcza informacji o trasach, a jedynie odświeża adres IP. Z kolei 'netstat -n' to polecenie, które wyświetla aktywne połączenia sieciowe oraz ich stany, ale nie obejmuje tabeli routingu. Użytkownik może myśleć, że poprzez monitorowanie połączeń uzyska informacje o trasach, co jest błędne, ponieważ informacje te dotyczą jedynie aktualnych sesji komunikacyjnych. Ostatecznie, 'ipconfig /release' również nie dotyczy tabeli routingu, ponieważ jego funkcją jest zwolnienie aktualnie przypisanego adresu IP. Często mylone jest pojęcie zarządzania IP z zarządzaniem trasami, co prowadzi do nieporozumień. Użytkownicy powinni zrozumieć, że polecenia związane z konfiguracją DHCP różnią się od tych, które dotyczą analizy i zarządzania trasami w sieci. W kontekście zarządzania siecią, ważne jest właściwe rozróżnianie funkcji poszczególnych poleceń, aby efektywnie diagnozować i optymalizować działanie sieci.

Pytanie 22

W obiekcie przemysłowym, w którym działają urządzenia elektryczne mogące generować zakłócenia elektromagnetyczne, jako medium transmisyjne w sieci komputerowej powinno się wykorzystać

A. światłowód jednomodowy lub kabel U-UTP kategorii 5e

B. kabel U-UTP kategorii 6 lub fale radiowe 2,4 GHz

C. światłowód jednomodowy lub fale radiowe 2,4 GHz

D. kabel S-FTP kategorii 5e lub światłowód

Zastosowanie światłowodu jednomodowego lub fal radiowych 2,4 GHz nie jest najlepszym rozwiązaniem w kontekście budynku produkcyjnego, w którym występują silne zakłócenia elektromagnetyczne. Światłowód jednomodowy, mimo że jest odporny na zakłócenia elektromagnetyczne, jest w praktyce droższy i bardziej skomplikowany w instalacji. Dodatkowo, w przypadku fal radiowych 2,4 GHz, istnieje wiele ograniczeń związanych z zakłóceniami i interferencjami, szczególnie w gęsto zaludnionych obszarach przemysłowych, gdzie wiele urządzeń może współdzielić to samo pasmo. Wybór kabla U-UTP kategorii 6 również nie jest optymalny, ponieważ nie oferuje wystarczającego ekranowania, aby efektywnie chronić przed zakłóceniami elektromagnetycznymi. Kable te są bardziej podatne na zakłócenia, co może prowadzić do spadku wydajności oraz zwiększenia liczby błędów w przesyłanych danych. W praktyce, niewłaściwy dobór medium transmisyjnego w środowisku produkcyjnym może prowadzić do znacznych problemów z niezawodnością i stabilnością systemów komunikacyjnych. Dlatego kluczowe jest, aby stosować kable o odpowiednich właściwościach ekranowania i wykonania, takie jak S-FTP, które są zgodne z wymaganiami standardów branżowych oraz zapewniają efektywną transmisję danych w trudnych warunkach.

Pytanie 23

Atak DDoS (ang. Distributed Denial of Service) na serwer spowoduje

A. zmianę pakietów transmisyjnych w sieci.

B. przeciążenie aplikacji dostarczającej określone informacje.

C. zatrzymywanie pakietów danych w sieci.

D. zbieranie danych o atakowanej infrastrukturze sieciowej.

Atak DDoS, czyli Zdalne Odrzucenie Usługi, polega na jednoczesnym obciążeniu serwera dużą ilością zapytań przesyłanych z różnych źródeł, co prowadzi do przeciążenia aplikacji serwującej określone dane. Taki atak ma na celu uniemożliwienie dostępności usługi dla legalnych użytkowników. Przykładem może być atak na serwis internetowy, gdzie atakujący wykorzystują sieć botnetów do wysyłania ogromnej liczby żądań HTTP. W rezultacie aplikacja serwisowa nie jest w stanie przetworzyć wszystkich zapytań, co prowadzi do spowolnienia lub całkowitym zablokowaniem dostępu. W praktyce organizacje powinny implementować mechanizmy ochrony przed atakami DDoS, takie jak systemy zapobiegania włamaniom (IPS), a także skalowalne architektury chmurowe, które mogą automatycznie dostosowywać zasoby w odpowiedzi na wzrost ruchu. Przestrzeganie dobrych praktyk, takich jak regularne testowanie odporności aplikacji oraz monitorowanie ruchu sieciowego, jest kluczowe w zapobieganiu skutkom ataków DDoS.

Pytanie 24

Medium, w którym przesyłany sygnał nie jest narażony na wpływ zakłóceń elektromagnetycznych, to

A. kabel typu skrętka

B. fale radiowe

C. światłowód

D. kabel koncentryczny

Kabel typu skrętka, fale radiowe i kabel koncentryczny to media transmisyjne, które mogą być narażone na zakłócenia elektromagnetyczne, co czyni je mniej odpowiednimi w sytuacjach wymagających wysokiej niezawodności transmisji. Kabel skrętka, często używany w sieciach komputerowych, choć zapewnia pewną ochronę przed zakłóceniami dzięki skręceniu par przewodów, nie eliminuje ich całkowicie. Zakłócenia mogą wystąpić w otoczeniu silnych pól elektromagnetycznych, co prowadzi do degradacji sygnału. Fale radiowe, mimo iż są popularnym medium do transmisji bezprzewodowej, są podatne na interferencję ze strony innych fal radiowych, co może wpływać na jakość połączenia. Z kolei kabel koncentryczny, używany często w aplikacjach telewizyjnych i radiowych, ma lepszą odporność na zakłócenia w porównaniu do skrętki, ale nie jest w stanie całkowicie wyeliminować ich wpływu. W przypadku wszystkich tych mediów, podstawowe błędy myślowe wynikają z błędnego założenia, że jedynie struktura fizyczna kabla zapewnia jego odporność na zakłócenia, podczas gdy istotne są również czynniki zewnętrzne oraz właściwości medium transmisyjnego. Dlatego w warunkach, gdzie zakłócenia elektromagnetyczne mogą być problematyczne, światłowód stanowi najbardziej niezawodne rozwiązanie.

Pytanie 25

Jakie ograniczenie funkcjonalne występuje w wersji Standard systemu Windows Server 2019?

A. Brak interfejsu graficznego

B. Obsługuje najwyżej dwa procesory

C. Licencjonowanie na maksymalnie 50 urządzeń

D. Wirtualizacja maksymalnie dla dwóch instancji

Odpowiedź dotycząca wirtualizacji maksymalnie dla dwóch instancji w Windows Server 2019 w wersji Standard jest poprawna, ponieważ ta edycja systemu operacyjnego rzeczywiście ogranicza użytkownika do uruchamiania maksymalnie dwóch instancji systemu wirtualnego na maszynach wirtualnych. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo decyduje się na wdrożenie środowiska testowego oraz produkcyjnego, to z użyciem edycji Standard ma możliwość stworzenia dwóch różnych instancji, co jest wystarczające dla mniejszych środowisk. Warto zaznaczyć, że w odróżnieniu od edycji Datacenter, która pozwala na nieograniczoną wirtualizację, edycja Standard została zaprojektowana z myślą o małych i średnich przedsiębiorstwach, które nie potrzebują rozbudowanej infrastruktury wirtualizacji. To ograniczenie skłania do przemyślenia architektury IT oraz planowania dalszego rozwoju, ponieważ w miarę rozwoju organizacji może być konieczne przeszkalanie na wyższą edycję. Zgodnie z najlepszymi praktykami, przedsiębiorstwa powinny ocenić swoje potrzeby w zakresie wirtualizacji przed podjęciem decyzji o wyborze wersji systemu.

Pytanie 26

Kabel skrętkowy, w którym każda para przewodów ma oddzielne ekranowanie folią, a wszystkie przewody są umieszczone w ekranie z folii, jest oznaczany symbolem

A. F/UTP

B. F/FTP

C. S/FTP

D. S/UTP

Wybór F/UTP, S/UTP lub S/FTP wiąże się z błędnym zrozumieniem różnic w konstrukcji i zastosowaniu kabli ekranowanych. F/UTP oznacza kabel, w którym tylko cała skrętka jest ekranowana, natomiast poszczególne pary przewodów są nieosłonięte. Działa to dobrze w mniej zakłóconych środowiskach, ale w przypadku silnych źródeł zakłóceń, jak urządzenia elektroniczne, wydajność może być znacznie obniżona. Z kolei S/UTP wskazuje na kabel z ekranowanymi przewodami, ale bez dodatkowego zewnętrznego ekranu, co skutkuje mniejszą ochroną przed zakłóceniami. W środowiskach z dużym natężeniem zakłóceń elektromagnetycznych, takie podejście może prowadzić do utraty jakości sygnału. S/FTP z kolei oznacza, że każda para jest ekranowana, ale cały kabel również ma zewnętrzny ekran, co sprawia, że jest to jedna z lepszych opcji w kontekście ochrony przed zakłóceniami. Niemniej jednak, użycie S/FTP w sytuacjach, gdzie F/FTP jest wystarczający, może prowadzić do niepotrzebnych kosztów i komplikacji w instalacji. Zrozumienie różnic jest kluczowe dla prawidłowego doboru kabli w zależności od warunków eksploatacyjnych oraz wymagań dotyczących przesyłu danych.

Pytanie 27

Jakie miejsce nie powinno być używane do przechowywania kopii zapasowych danych z dysku twardego komputera?

A. Płyta CD/DVD

B. Pamięć USB

C. Inna partycja dysku tego komputera

D. Zewnętrzny dysk

Przechowywanie kopii bezpieczeństwa na dysku zewnętrznym jest powszechnie uznawane za dobry praktykę, ponieważ zapewnia fizyczną separację kopii zapasowej od oryginalnych danych. Dyski zewnętrzne są mobilne, co ułatwia ich transport, a także można je łatwo odłączyć, aby uniknąć ryzyka usunięcia danych w wyniku ataku wirusa czy innej awarii systemu. Płyty CD/DVD, choć mogą być używane do archiwizacji danych, mają swoje ograniczenia, takie jak niewielka pojemność, podatność na uszkodzenia oraz długi czas zapisu i odczytu. Warto jednak pamiętać, że są one dobrym rozwiązaniem do długoterminowego przechowywania danych, jeśli są odpowiednio zabezpieczone. Pamięć USB jest również popularnym nośnikiem danych, który łączy w sobie mobilność z możliwością przechowywania większej ilości danych niż tradycyjne płyty optyczne. Użytkownicy często decydują się na nie, nie zdając sobie sprawy, że ich niewłaściwe przechowywanie może prowadzić do utraty danych. Typowym błędem myślowym jest założenie, że kopie zapasowe są zawsze bezpieczne, jeżeli znajdują się na tym samym urządzeniu. W rzeczywistości, w przypadku awarii dysku twardego, cała zawartość, w tym kopie, może zostać utracona, co podkreśla znaczenie zróżnicowanego podejścia do tworzenia kopii zapasowych.

Pytanie 28

Jakie narzędzie należy zastosować do zakończenia kabli UTP w module keystone z wkładkami typu 110?

A. Narzędzia uderzeniowego

B. Zaciskarki do wtyków RJ45

C. Wkrętaka płaskiego

D. Wkrętaka krzyżakowego

Zastosowanie nieodpowiednich narzędzi do zarabiania końcówek kabla UTP w module keystone ze stykami typu 110 może prowadzić do wielu problemów, w tym do słabej jakości połączeń i awarii systemów. Wkrętak krzyżakowy, mimo że jest przydatny w wielu zastosowaniach, nie jest w stanie zapewnić odpowiedniego połączenia pomiędzy przewodami a stykami. Jego głównym przeznaczeniem jest dokręcanie lub odkręcanie śrub, co jest zupełnie inną funkcją niż mechaniczne wciśnięcie żył w styk. Zaciskarka do wtyków RJ45, na którą wielu może pomyśleć, jest narzędziem przeznaczonym do innego rodzaju połączeń, zazwyczaj stosowanych z wtykami RJ45, a nie do modułów keystone. Wkrętak płaski również nie jest odpowiedni, ponieważ nie ma mechanizmu uderzeniowego, który jest kluczowy w tym kontekście. Użycie niewłaściwego narzędzia może prowadzić do problemów z transmisją danych, takich jak zakłócenia sygnału czy niestabilność połączeń, co może negatywnie wpłynąć na całą infrastrukturę sieciową. W związku z tym, dla uzyskania wysokiej jakości i niezawodnych połączeń, kluczowe jest stosowanie narzędzia uderzeniowego zgodnie z ustalonymi standardami branżowymi.

Pytanie 29

W sieci o adresie 192.168.0.64/26 drukarka sieciowa powinna uzyskać ostatni adres z dostępnej puli. Który to adres?

A. 192.168.0.190

B. 192.168.0.94

C. 192.168.0.126

D. 192.168.0.254

Wybór adresów takich jak 192.168.0.94, 192.168.0.190 czy 192.168.0.254 wskazuje na brak zrozumienia zasad subnettingu oraz adresacji IP. Adres 192.168.0.94 znajduje się w innym zakresie adresów, a jego przypisanie do podsieci 192.168.0.64/26 jest niemożliwe, ponieważ nie jest on częścią tej samej podsieci, co oznacza, że nie spełnia wymogów związanych z masą /26. Ponadto, adres 192.168.0.190 leży poza zakresem przydzielonym przez maskę /26, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Z kolei adres 192.168.0.254 jest zarezerwowany dla innego segmentu sieci i nie jest dostępny w podsieci 192.168.0.64/26. Często popełnianym błędem jest nieprawidłowe obliczanie dostępnych adresów hostów i nieznajomość zasad, jakie rządzą przydzielaniem adresów IP. Aby zrozumieć, dlaczego odpowiedzi te są błędne, warto zaznaczyć, że adresacja IP opiera się na regułach, które określają zakresy dla różnych masek podsieci. Użytkownicy często mogą pomylić, jakie adresy IP są dostępne w danej podsieci, co prowadzi do nieporozumień w praktyce. Zrozumienie, które adresy są dostępne do przydziału, jest kluczowe w zarządzaniu siecią i unikanie konfliktów adresowych, dlatego umiejętność subnettingu i czytania maski podsieci jest niezwykle istotna w pracy administratora sieci.

Pytanie 30

Błąd 404, który wyświetla się w przeglądarce internetowej, oznacza

A. nieobecność żądanego dokumentu na serwerze

B. niewłaściwe uprawnienia do dostępu do żądanego dokumentu

C. przekroczony czas oczekiwania na połączenie z serwerem

D. błąd w autoryzacji użytkownika

Błędy związane z autoryzacją użytkownika, czasem połączenia oraz uprawnieniami do dokumentów dotyczą zgoła innych problemów niż te, które wywołują błąd 404. Zgłoszenie błędu autoryzacji, na przykład 401 Unauthorized, występuje, gdy użytkownik nie ma odpowiednich uprawnień do przeglądania zasobu, co nie jest związane z jego dostępnością na serwerze. Analogicznie, błąd 408 Request Timeout informuje o tym, że serwer nie otrzymał kompletnych danych od klienta w odpowiednim czasie, co jest całkowicie odmiennym przypadkiem. Z kolei problemy z uprawnieniami do dokumentów mogą prowadzić do błędu 403 Forbidden, który oznacza, że zasób istnieje, ale dostęp do niego jest zablokowany dla danego użytkownika. Warto zwrócić uwagę, że błędne zrozumienie kodów stanu HTTP może prowadzić do poważnych nieporozumień, a także do frustracji użytkowników, którzy doświadczają trudności w dostępie do poszukiwanych informacji. Kluczowe jest więc, aby zrozumieć, że błąd 404 dotyczy braku zasobu na serwerze, a inne kody statusu mają odmienne znaczenie i wskazują na różne problemy. Wiedza o tym, jak różne kody HTTP wpływają na interakcje z użytkownikami, jest niezbędna do skutecznego zarządzania zasobami w sieci oraz zapewnienia pozytywnego doświadczenia użytkownika.

Pytanie 31

Który z poniższych adresów jest adresem prywatnym zgodnym z dokumentem RFC 1918?

A. 172.16.0.1

B. 172.32.0.1

C. 171.0.0.1

D. 172.0.0.1

Adres 172.16.0.1 jest poprawnym adresem prywatnym, definiowanym przez dokument RFC 1918, który ustanawia zakresy adresów IP przeznaczonych do użytku w sieciach lokalnych. Adresy prywatne nie są routowane w Internecie, co oznacza, że mogą być używane w sieciach wewnętrznych bez obawy o kolizje z adresami publicznymi. Zakres adresów prywatnych dla klasy B obejmuje 172.16.0.0 do 172.31.255.255, zatem 172.16.0.1 znajduje się w tym zakresie. Przykładowo, firmy często wykorzystują te adresy do budowy sieci lokalnych (LAN), co pozwala urządzeniom w sieci na komunikację bez potrzeby posiadania publicznego adresu IP. W praktyce, urządzenia takie jak routery lokalne przydzielają adresy prywatne w ramach sieci, a następnie wykorzystują translację adresów sieciowych (NAT) do komunikacji z Internetem, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność przydziału adresów.

Pytanie 32

Najefektywniejszym sposobem na zabezpieczenie prywatnej sieci Wi-Fi jest

A. zmiana nazwy SSID

B. zmiana adresu MAC routera

C. stosowanie szyfrowania WEP

D. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

Stosowanie szyfrowania WPA-PSK (Wi-Fi Protected Access Pre-Shared Key) jest najskuteczniejszą metodą zabezpieczenia domowej sieci Wi-Fi, ponieważ zapewnia silne szyfrowanie danych przesyłanych między urządzeniami a routerem. WPA-PSK wykorzystuje algorytmy szyfrowania TKIP (Temporal Key Integrity Protocol) lub AES (Advanced Encryption Standard), co znacznie podnosi bezpieczeństwo w porównaniu do przestarzałych metod, takich jak WEP. Aby wprowadzić WPA-PSK, użytkownik musi ustawić hasło, które będzie używane do autoryzacji urządzeń w sieci. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na regularnej zmianie hasła, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo. Warto także pamiętać o aktualizacji oprogramowania routera, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci. W przypadku domowych sieci Wi-Fi, zastosowanie WPA-PSK jest standardem, który powinien być przestrzegany, aby chronić prywatność i integralność przesyłanych danych.

Pytanie 33

Jakie oprogramowanie do wirtualizacji jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019?

A. VMware

B. Hyper-V

C. Virtual Box

D. Virtual PC

Hyper-V to zaawansowane oprogramowanie do wirtualizacji, które jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019. Umożliwia ono tworzenie i zarządzanie wirtualnymi maszynami (VM), co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów serwera fizycznego. Hyper-V obsługuje różne systemy operacyjne, co czyni go elastycznym narzędziem dla administratorów IT. Przykładowo, dzięki Hyper-V można uruchamiać wiele serwerów na jednym fizycznym urządzeniu, co znacząco obniża koszty sprzętowe oraz zmniejsza zużycie energii. Hyper-V wspiera również funkcje takie jak migracja maszyn wirtualnych, co pozwala na przenoszenie VM między hostami bez przerywania ich pracy. W kontekście standardów branżowych, Hyper-V spełnia wymogi wielu organizacji dotyczące efektywności i bezpieczeństwa, oferując mechanizmy izolacji i zarządzania zasobami. Dodatkowo, integracja z powiązanymi technologiami Microsoft, takimi jak System Center, umożliwia zaawansowane zarządzanie infrastrukturą wirtualną, co czyni Hyper-V preferowanym rozwiązaniem dla wielu przedsiębiorstw.

Pytanie 34

Protokół, który komputery wykorzystują do informowania ruterów w swojej sieci o zamiarze dołączenia do określonej grupy multicastowej lub jej opuszczenia, to

A. Internet Message Access Protocol (IMAP)

B. Internet Group Management Protocol (IGMP)

C. Interior Gateway Protocol (IGP)

D. Transmission Control Protocol (TCP)

Protokóły takie jak Internet Message Access Protocol (IMAP), Transmission Control Protocol (TCP) oraz Interior Gateway Protocol (IGP) mają odmienne cele i funkcje w kontekście komunikacji sieciowej. IMAP jest protokołem używanym głównie do zarządzania pocztą elektroniczną. Pozwala użytkownikom na dostęp do wiadomości e-mail przechowywanych na zdalnym serwerze, co jest zgoła innym zadaniem niż zarządzanie grupami multicastowymi. TCP to protokół transportowy, który zapewnia niezawodność przesyłania danych pomiędzy urządzeniami sieciowymi, ale nie ma zastosowania do zarządzania członkostwem w grupach multicastowych. Z kolei IGP odnosi się do protokołów rutowania używanych wewnątrz autonomicznych systemów, ale także nie dotyczy zarządzania grupami multicastowymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów zarządzających różnymi aspektami komunikacji w sieciach komputerowych. Kluczowym różnicą jest to, że IGMP koncentruje się na kwestiach związanych z multicastem, natomiast inne wymienione protokoły operują w różnych domenach. Zrozumienie różnic między tymi protokołami oraz ich zastosowań jest niezbędne dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi, zwłaszcza w kontekście rosnących potrzeb dotyczących wydajności i zarządzania ruchem w sieciach.

Pytanie 35

W jakiej warstwie modelu TCP/IP funkcjonuje protokół DHCP?

A. Łącza danych

B. Aplikacji

C. Transportowej

D. Internetu

Wybór odpowiedzi z warstwą Internetu, łącza danych lub transportową sugeruje, że może być jakieś nieporozumienie odnośnie tego, jak działa model TCP/IP i jakie są role poszczególnych protokołów. Warstwa Internetu, w której działają protokoły takie jak IP, zajmuje się przesyłaniem datagramów przez sieć i kierowaniem ich do odpowiednich adresów, ale nie odpowiada za przydzielanie adresów IP. Protokół DHCP nie działa na tym poziomie, bo nie zajmuje się routowaniem, tylko konfiguracją. Z kolei warstwa łącza danych zapewnia komunikację między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej, używając adresów MAC, a nie IP. Warstwa transportowa to już inna bajka, bo to tam działają protokoły jak TCP i UDP, które odpowiadają za przesyłanie danych i kontrolę błędów, ale nie za konfigurację sieci. Często ludzie mylą funkcje protokołów i ich miejsca w modelu TCP/IP. DHCP jako protokół aplikacyjny tworzy most między aplikacjami a warstwą transportową, ale samo w sobie nie przesyła danych, tylko je konfiguruje, co dobrze pokazuje, czemu należy do warstwy aplikacji.

Pytanie 36

Który z poniższych adresów IPv4 jest adresem bezklasowym?

A. 11.0.0.1/8

B. 162.16.0.1/16

C. 192.168.0.1/24

D. 202.168.0.1/25

Odpowiedzi 11.0.0.1/8, 162.16.0.1/16 oraz 192.168.0.1/24 są związane z tradycyjnymi klasami adresowymi, co wprowadza pewne ograniczenia w elastyczności zarządzania adresami IP. Adres 11.0.0.1 należy do klasy A, co oznacza, że największa część przestrzeni adresowej jest zarezerwowana dla identyfikacji sieci, a tylko niewielka część dla hostów. Ta klasa była odpowiednia w przeszłości, ale dzisiaj, z uwagi na ograniczone zasoby adresowe, nie jest już zalecana. Adres 162.16.0.1/16 to przykład klasy B, gdzie 16 bitów jest przeznaczone na część sieci, co również ogranicza liczbę dostępnych adresów hostów w porównaniu do CIDR. Z kolei adres 192.168.0.1/24 jest częścią klasy C, która jest często używana w lokalnych sieciach, ale również nie korzysta z elastyczności oferowanej przez CIDR. Tego rodzaju adresy mogą prowadzić do marnotrawstwa przestrzeni adresowej, ponieważ wiele z nich nie jest wykorzystywanych w sposób efektywny. Kluczowym błędem jest przywiązywanie się do tradycyjnych klas adresowych, zamiast przystosowywać się do nowoczesnych rozwiązań, które oferują CIDR i umożliwiają bardziej precyzyjne i ekonomiczne zarządzanie adresacją IP.

Pytanie 37

Standardowa sekwencja przetwarzania zasad grupowych w systemie Windows jest następująca:

A. domena – lokacja – jednostka organizacyjna – lokalny komputer

B. jednostka organizacyjna – domena – lokacja – lokalny komputer

C. lokalny komputer – lokacja – domena – jednostka organizacyjna

D. lokacja – domena – jednostka organizacyjna – lokalny komputer

Wszystkie inne przedstawione odpowiedzi nie uwzględniają właściwej hierarchii przetwarzania zasad grupy w systemie Windows, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w zarządzaniu politykami bezpieczeństwa i konfiguracją. Niepoprawne odpowiedzi sugerują, że zasady grupy są przetwarzane w odwrotnej kolejności lub w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistości funkcjonowania systemu. Przykładowo, sugerowanie, że domena lub jednostka organizacyjna mają pierwszeństwo nad zasadami lokalnymi jest fundamentalnym błędem, ponieważ użytkownicy mogą skonfigurować lokalne zasady, które są specyficzne dla danego urządzenia, co powinno być zawsze priorytetem. Taki błąd myślowy prowadzi do sytuacji, w której lokalne wymagania bezpieczeństwa mogą zostać zignorowane na rzecz zasady, która nie jest już zgodna z aktualnymi potrzebami użytkownika. Inny typowy błąd dotyczy mylenia lokacji z jednostkami organizacyjnymi, co może skutkować nieprawidłową aplikacją zasad w sieciach złożonych z wielu lokalizacji. Te nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami IT, zwiększając ryzyko wystąpienia incydentów bezpieczeństwa i złożoności w zarządzaniu systemami. Właściwe zrozumienie hierarchii i kolejności przetwarzania zasad grupy jest kluczowe dla skutecznego administrowania infrastrukturą IT oraz zapewnienia zgodności z politykami organizacji.

Pytanie 38

Aby użytkownicy sieci lokalnej mogli przeglądać strony WWW przez protokoły HTTP i HTTPS, zapora sieciowa powinna pozwalać na ruch na portach

A. 80 i 443

B. 90 i 443

C. 90 i 434

D. 80 i 434

Wybór portów 434, 90 oraz podobnych do 80 i 443 może wynikać z nieporozumień dotyczących standardowych portów przypisanych do protokołów internetowych. Port 434 nie jest standardowym portem do przesyłania danych przez HTTP ani HTTPS, co oznacza, że zapora sieciowa blokując ruch na tym porcie uniemożliwiłaby użytkownikom dostęp do stron internetowych. Z kolei port 90, mimo że może być używany w niektórych aplikacjach, nie jest powszechnie akceptowany jako standardowy port dla protokołu HTTP. Takie podejście może prowadzić do sytuacji, w której użytkownicy doświadczają problemów z łącznością, co może wpływać na efektywność pracy i komunikacji w firmie. Typowym błędem jest mylenie portów specyficznych dla danej aplikacji z portami standardowymi; każdy protokół TCP/IP ma przypisane domyślne porty, które są ustalone przez IANA (Internet Assigned Numbers Authority). Dlatego ważne jest, aby przy konfigurowaniu zapór sieciowych stosować się do tych standardów i upewnić się, że ruch na portach 80 i 443 jest dozwolony, aby umożliwić prace w środowisku internetowym.

Pytanie 39

Aby chronić lokalną sieć komputerową przed atakami typu Smurf pochodzącymi z Internetu, należy zainstalować oraz właściwie skonfigurować

A. skaner antywirusowy

B. oprogramowanie antyspamowe

C. zapory ogniowej

D. bezpieczną przeglądarkę internetową

Wybór oprogramowania antyspamowego, skanera antywirusowego lub bezpiecznej przeglądarki nie jest adekwatnym rozwiązaniem w kontekście ochrony lokalnej sieci przed atakami typu Smurf. Oprogramowanie antyspamowe jest skoncentrowane na blokowaniu niechcianej korespondencji e-mailowej i nie ma wpływu na ruch sieciowy, który jest kluczowy w atakach DDoS, do których należy Smurf. Skanery antywirusowe są skuteczne w wykrywaniu i usuwaniu złośliwego oprogramowania, ale nie zabezpieczają infrastruktury sieciowej przed nadmiernym ruchem. Atak Smurf polega na rozsyłaniu dużej ilości zapytań ping, które mogą prowadzić do przeciążenia sieci, co oznacza, że ochrona przed takim atakiem wymaga odpowiednich mechanizmów kontroli ruchu, które nie są związane z funkcjonalnościami skanera antywirusowego. Bezpieczna przeglądarka stron WWW ma na celu ochronę użytkowników podczas przeglądania internetu, ale nie ma żadnego wpływu na ruch sieciowy wewnętrzny, ani na zabezpieczenie przed atakami, które mogą wykorzystać luki w konfiguracji sieci. Właściwym rozwiązaniem jest wdrożenie zapory ogniowej, która będzie w stanie adekwatnie monitorować i kontrolować ruch w sieci, a także blokować niebezpieczne pakiety, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieciowego.

Pytanie 40

Która z poniższych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że nie jest on obecnie stosowany w budowie lokalnych sieci komputerowych?

A. Koszt narzędzi potrzebnych do montażu i łączenia kabli

B. Maksymalna odległość między stacjami wynosząca 185 m

C. Brak opcji nabycia dodatkowych urządzeń sieciowych

D. Maksymalna prędkość przesyłania danych wynosząca 10 Mb/s

Podane cechy, takie jak maksymalna odległość pomiędzy stacjami wynosząca 185 m, cena narzędzi do montażu oraz brak możliwości zakupu dodatkowych urządzeń sieciowych, mogą na pierwszy rzut oka wydawać się istotne w kontekście wyboru kabla do lokalnych sieci komputerowych. Jednakże, kluczowym czynnikiem, który decyduje o niewłaściwości kabla RG-58 w tej roli, jest jego niska maksymalna prędkość transmisji danych, wynosząca 10 Mb/s. W sieciach komputerowych, wydajność i przepustowość są zdecydowanie bardziej krytyczne niż inne aspekty, takie jak koszt narzędzi czy odległość. W praktyce, kable koncentryczne, takie jak RG-58, mogą być stosowane w określonych, mniej wymagających aplikacjach, ale ich ograniczenia w zakresie prędkości sprawiają, że są one nieodpowiednie dla nowoczesnych rozwiązań, które wymagają szybkiej wymiany danych. Zdecydując się na budowę lokalnej sieci komputerowej, inżynierowie i projektanci sieci powinni kierować się aktualnymi standardami branżowymi, które jasno określają minimalne wymagania dotyczące prędkości transmisji oraz odległości. Dlatego błędem jest ocena kabla koncentrycznego na podstawie jego maksymalnej odległości czy kosztów montażu, gdyż kluczowym czynnikiem powinny być jego właściwości transmisyjne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej