Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik mechanik
Kwalifikacja: MEC.09 - Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń
Data rozpoczęcia: 14 kwietnia 2025 08:36
Data zakończenia: 14 kwietnia 2025 13:49

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która jednostka miary ciśnienia pochodzi z jednostek układu SI?

A. Atmosfera

B. Bar

C. Paskal

D. Tor

Bar, tor i atmosfera to rzeczywiście jednostki ciśnienia, ale nie są częścią układu SI. Bar to 100000 paskali, więc sporo się go używa w meteorologii i inżynierii, ale SI go nie uznaje. Tor, który wynosi 133,322 pascale, jest stosowany w fizyce, szczególnie w pomiarach w próżni, ale znowu - nie ma go w standardach SI. Atmosfera, która pokazuje ciśnienie powietrza na poziomie morza, to tak około 101325 paskali. Można go stosować, ale w oficjalnych pomiarach lepiej trzymać się jednostek SI. Używanie tych jednostek zamiast paskala może prowadzić do różnych nieporozumień, zwłaszcza w dokumentacji technicznej, gdzie precyzyjne jednostki są naprawdę ważne. Dlatego warto w kontekście profesjonalnym stosować jednostki zgodne z SI, żeby wszystko było jasne i zgodne ze światowymi normami.

Pytanie 2

Oksydacja polega na wytworzeniu na powierzchni stalowych elementów warstwy ochronnej przed korozją z

A. fosforanów żelaza

B. tlenków żelaza

C. siarczków miedzi

D. tlenków miedzi

Odpowiedzi, które wskazują na siarczki miedzi, tlenki miedzi oraz fosforany żelaza, są nieprawidłowe, ponieważ nie spełniają roli ochronnej w procesie oksydowania stali. Siarczki miedzi nie mają zastosowania w ochronie stali, gdyż są to związki, które mogą zwiększać korozję, zwłaszcza w środowisku wilgotnym, gdzie siarczki mogą prowadzić do reakcji z tlenem oraz wilgocią, co zwiększa tempo degradacji materiału. Tlenki miedzi, chociaż mogą tworzyć naturalne powłoki, nie są skuteczne w ochronie stali przed korozją, ponieważ nie tworzą stabilnej, trwałej warstwy ochronnej, jak to ma miejsce w przypadku tlenków żelaza. Z kolei fosforany żelaza, mimo że wykorzystywane w kontekście ochrony stali, nie są produktami oksydowania, lecz stanowią jedynie jedną z metod pasywacji stali, które nie zapewniają tak silnej ochrony, jak tlenki żelaza. Substancje te mogą tworzyć mniej efektywne powłoki, które nie zabezpieczają stali przed działaniem wody i tlenu w taki sam sposób jak tlenki żelaza. Warto przy tym zauważyć, że dobrym podejściem do ochrony stali jest stosowanie systemów wielowarstwowych, które łączą różne metody ochrony, w tym tlenki żelaza, co jest zgodne z zachowanymi standardami i dobrą praktyką w przemyśle. W ten sposób można uniknąć powszechnych pułapek, które wynikają z błędnych przekonań na temat materiałów ochronnych.

Pytanie 3

W przypadku seryjnej produkcji duże półfabrykaty odlewowe najczęściej wytwarza się w formach

A. odśrodkowych

B. piaskowych

C. kokilowych

D. ciśnieniowych

Formy kokilowe, ciśnieniowe i odśrodkowe, mimo że są używane w odlewnictwie, nie są najczęściej wybierane do produkcji seryjnej dużych półfabrykatów. Formy kokilowe, wykonane z metalu, są stosunkowo drogie i wykorzystywane głównie do produkcji małych serii różnorodnych odlewów, gdzie wymagana jest duża precyzja i wysoka jakość powierzchni. Proces odlewania w formach kokilowych nie jest elastyczny pod względem modyfikacji form, a ich zużycie oraz czas produkcji są znacznie wyższe niż w przypadku form piaskowych. Formy ciśnieniowe natomiast stosuje się głównie do odlewania materiałów takich jak aluminium i magnez w procesie, który polega na wtryskiwaniu płynnego metalu pod ciśnieniem do formy - jest to technika bardziej skomplikowana i kosztowna, odpowiednia dla małych i średnich serii produkcyjnych, a nie dla dużych półfabrykatów. Odlewanie odśrodkowe, z kolei, polega na wytwarzaniu odlewów poprzez wirówkę, co świetnie sprawdza się w produkcji rur i elementów cylindrycznych, ale nie jest wydajne w przypadku stopów metali na dużą skalę. Zrozumienie, kiedy stosować dane formy i procesy, jest kluczowe w przemyśle, a błędne wybory mogą prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji oraz obniżenia jakości finalnych wyrobów.

Pytanie 4

Procedura, która pozwala na przywrócenie funkcji użytkowych uszkodzonym ogniwom lub poszczególnym zespołom maszyny poprzez regenerację lub wymianę to

A. inspekcja

B. renowacja

C. naprawa

D. utrzymanie

Odpowiedzi takie jak 'przegląd', 'remont' i 'konserwacja' nie oddają w pełni sensu działań związanych z przywracaniem sprawności uszkodzonym ogniwom lub zespołom maszyny. Przegląd to proces oceny stanu technicznego urządzenia, który ma na celu wczesne wykrycie potencjalnych problemów, jednak nie obejmuje on naprawy uszkodzeń. Jest to proces prewencyjny, który ma na celu utrzymanie maszyn w dobrym stanie, a nie ich naprawę. Remont z kolei dotyczy większych działań związanych z przywracaniem maszyny do stanu roboczego, często wiążąc się z wymianą wielu elementów, natomiast niekoniecznie skupia się na naprawie poszczególnych uszkodzeń. Konserwacja, choć istotna, koncentruje się na regularnych działaniach, takich jak smarowanie, czyszczenie czy wymiana filtrów, które zapobiegają uszkodzeniom, a nie na ich naprawie. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich działań związanych z utrzymaniem ruchu maszyn z ich naprawą, co prowadzi do nieprecyzyjnego zrozumienia procesów technicznych. Aby skutecznie zarządzać maszynami, należy stosować różne podejścia w zależności od stanu ich użytkowania, co jest kluczowe dla zachowania efektywności operacyjnej oraz minimalizacji kosztów eksploatacji.

Pytanie 5

Zespół działań związanych z równoczesną naprawą wszystkich zespołów w maszynie lub ich wymianą określamy mianem

A. przeglądu technicznego maszyny

B. remontu kapitalnego maszyny

C. obsługi okresowej maszyny

D. naprawy średniej maszyny

Remont kapitalny maszyny to kompleksowy proces, który obejmuje jednoczesną naprawę lub wymianę wszystkich kluczowych zespołów maszyny. Celem tego remontu jest przywrócenie maszyny do stanu pierwotnej wydajności oraz zwiększenie jej niezawodności i żywotności. W praktyce, remont kapitalny przeprowadza się zazwyczaj co kilka lat, w zależności od intensywności eksploatacji oraz specyfiki danej maszyny. W trakcie remontu kapitalnego przeprowadza się szczegółową diagnostykę, która może ujawniać ukryte uszkodzenia oraz zużycie poszczególnych komponentów. Przykładem zastosowania remontu kapitalnego może być large-scale overhaul przemysłowej maszyny CNC, gdzie wymienia się nie tylko silniki, ale również prowadnice, łożyska i systemy sterowania, co pozwala na znaczną poprawę wydajności produkcji. Dobrą praktyką jest dokumentowanie każdego etapu remontu, co pozwala na późniejsze analizy i optymalizację procesów serwisowych. W branży przemysłowej, zgodność z normami ISO oraz innymi regulacjami technicznymi jest kluczowa, dlatego tak ważne jest, aby remont kapitalny był przeprowadzany przez wykwalifikowany personel, który stosuje się do standardów branżowych.

Pytanie 6

Półfabrykaty do obróbki skrawaniem dużych korpusów żeliwnych w produkcji masowej powinny być

A. wytłoczki

B. bloki żeliwa

C. odkuwki matrycowe

D. odlewy

Odlewy są idealnym półfabrykatem do obróbki skrawaniem dużych żeliwnych korpusów w produkcji wielkoseryjnej ze względu na swoją strukturę i właściwości materiałowe. Proces odlewania pozwala na uzyskanie skomplikowanych kształtów, co redukuje ilość późniejszej obróbki mechanicznej. Żeliwo, w odróżnieniu od innych materiałów, charakteryzuje się dobrą płynnością w stanie ciekłym, co umożliwia precyzyjne wypełnianie form i uzyskiwanie detali z wysoką dokładnością wymiarową. Dodatkowo, odlewy żeliwne mają korzystne właściwości mechaniczne, takie jak odporność na ścieranie oraz wysoką twardość, co czyni je odpowiednimi do zastosowań w wymagających warunkach. W przemyśle motoryzacyjnym i maszynowym, odlewy często stanowią podstawowe elementy konstrukcyjne, a ich dalsza obróbka skrawaniem pozwala na precyzyjne dopasowanie do finalnych wymagań produkcyjnych. Współczesne normy, takie jak ISO 8062, definiują tolerancje jakości odlewów, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości detali produkcyjnych.

Pytanie 7

W trakcie tworzenia rysunku koła zębatego, średnicę podziałową oznacza się linią

A. grubą

B. punktową

C. ciągłą

D. kreskową

Oznaczenie średnicy podziałowej koła zębatego linią ciągłą, grubą czy kreskową wprowadza zamieszanie i niezgodność z przyjętymi standardami inżynierskimi. Linia ciągła jest zazwyczaj używana do oznaczania konturów obiektów lub wymiarów nominalnych, co nie jest odpowiednie dla średnicy podziałowej, która ma swoje specyficzne znaczenie w kontekście zębatych elementów. Linia gruba, z kolei, jest stosowana do podkreślenia szczególnych elementów w rysunku, takich jak krawędzie lub obszary, które wymagają szczególnej uwagi. Zastosowanie jej do oznaczania średnicy podziałowej mogłoby sugerować, że jest to element o większym znaczeniu w kontekście geometrii zębatki, co jest mylnym odczytaniem. Linia kreskowa jest używana do przedstawiania elementów ukrytych lub tych, które są poza zakresem widoku, co w przypadku średnicy podziałowej również nie ma uzasadnienia. Błędem jest również mylenie funkcji tych linii w rysunku technicznym; każda linia ma swoje ściśle określone zastosowanie i pomijanie tego w kontekście wymiarowania może prowadzić do nieporozumień i błędów w produkcji. Ostatecznie, niewłaściwe użycie linii w rysunkach technicznych może prowadzić do poważnych konsekwencji w konstruowaniu urządzeń mechanicznych, dlatego tak istotne jest przestrzeganie standardów przedstawiania wymiarów w dokumentacji inżynierskiej.

Pytanie 8

Jakie środki należy zastosować do ochrony korpusu tokarki przed korozją w obszarach, które nie mają kontaktu z innymi elementami lub podzespołami?

A. oleju maszynowego

B. farby olejnej

C. wazeliny technicznej

D. farby emulsyjnej

Farba olejna jest idealnym rozwiązaniem do zabezpieczenia korpusu tokarki przed korozją w miejscach, które nie współpracują z innymi częściami. Charakteryzuje się doskonałą przyczepnością do metalu oraz dużą odpornością na działanie czynników atmosferycznych i chemicznych. Farba olejna tworzy trwałą powłokę, która skutecznie izoluje metal od wilgoci i zanieczyszczeń, co jest kluczowe dla utrzymania trwałości i sprawności urządzenia. Przykładem zastosowania farby olejnej mogą być elementy tokarek, które są narażone na gromadzenie się oleju i chłodziwa. Użycie farby olejnej w takich przypadkach nie tylko zapewnia ochronę przed korozją, ale także ułatwia utrzymanie czystości. W branży produkcyjnej stosowanie farb olejnych jest zgodne z normami ISO oraz zaleceniami producentów maszyn, co potwierdza ich skuteczność i znaczenie dla długowieczności sprzętu. Dobrą praktyką jest regularne kontrolowanie stanu powłok zabezpieczających oraz ich odnawianie w razie potrzeby, co dodatkowo podnosi efektywność zabezpieczeń.

Pytanie 9

Bezpośrednia wartość produkcji uwzględnia między innymi wydatki

A. mediów technologicznych i robocizny

B. wydziałowe oraz braków

C. ogólnozakładowe i amortyzacji

D. zobowiązań i ochrony obiektów

Bezpośrednia wartość produkcji to w skrócie koszty, które wprost związane są z tym, co wytwarzamy. Czyli mówimy tu o mediach technologicznych i robociźnie, a to oznacza wydatki na materiały, energię oraz wynagrodzenia dla ludzi, którzy zajmują się przerabianiem surowców na gotowe produkty. Na przykład, w fabrykach sporo kosztuje energia, która napędza maszyny, a też pensje pracowników przy nich. Te rzeczy naprawdę mają spore znaczenie dla całkowitych kosztów produkcji. Warto też wspomnieć o tym, że w zarządzaniu produkcją, na przykład w systemach Lean Manufacturing, bardzo ważne jest, aby optymalizować te koszty. Dzięki temu możemy zwiększyć efektywność i zredukować straty. Dobrą praktyką jest więc regularne sprawdzanie wydatków i wprowadzanie działań, które pomogą obniżyć koszty operacyjne, co na pewno wpłynie na zyski firmy.

Pytanie 10

Uzyskanie trwałego połączenia pomiędzy metalem a tworzywem sztucznym jest możliwe dzięki

A. zgrzewaniu iskrowemu

B. spawaniu łukowemu

C. klejeniu na zimno

D. lutowaniu twardemu

Klejenie na zimno to technika, która umożliwia trwałe połączenie metalu z tworzywem sztucznym poprzez zastosowanie specjalnych klejów, które w temperaturze pokojowej formują mocny związek chemiczny pomiędzy tymi materiałami. Dzięki swojej elastyczności i zdolności do wypełniania mikroskopijnych szczelin, kleje te są idealne do zastosowań, gdzie różne materiały muszą być połączone w sposób, który nie tylko zapewnia wytrzymałość, ale również odporny na różne warunki atmosferyczne. W praktyce, klejenie na zimno znajduje zastosowanie w wielu branżach, takich jak motoryzacja, elektronika czy budownictwo, gdzie często występuje potrzeba łączenia elementów metalowych z plastikowymi. Przykładem może być produkcja obudów urządzeń elektronicznych, gdzie połączenia muszą być estetyczne, ale i odporne na wibracje oraz zmiany temperatury. Zgodnie z normami ISO 4590 i ISO 10444, kleje powinny być dobierane na podstawie analizy materiałów, warunków użytkowania oraz wymagań wytrzymałościowych, co zapewnia niespotykaną trwałość oraz jakość połączeń.

Pytanie 11

Jakie pierwiastki są używane do nanoszenia powłok ochronnych na metale?

A. nikiel

B. wolfram

C. fosfor

D. molibden

Fosfor, choć jest pierwiastkiem chemicznym, nie jest stosowany jako powłoka ochronna dla metali. Zamiast tego, jego główne zastosowania koncentrują się na produkcji nawozów, związków chemicznych i materiałów ogniotrwałych. Powłoki ochronne powinny charakteryzować się zarówno odpornością na korozję, jak i estetycznym wykończeniem, czego fosfor nie zapewnia. W przypadku molibdenu, który jest stosowany głównie w stopach metali ze względu na swoją odporność na wysokie temperatury, jego właściwości nie są wystarczające do stworzenia skutecznej powłoki ochronnej. Molibden nie łączy się z innymi materiałami w taki sposób, aby stworzyć warstwę, która chroniłaby przed korozją. Z kolei wolfram, znany ze swojej wysokiej twardości i odporności na ciepło, również nie znajduje zastosowania w formie powłok ochronnych. Jego zastosowanie ogranicza się do produkcji narzędzi skrawających oraz elementów wymagających dużej wytrzymałości mechanicznej. Zrozumienie właściwości tych pierwiastków i ich zastosowania jest kluczowe dla prawidłowego doboru materiałów w procesach ochrony metali, co często prowadzi do błędów w wyborze, gdyż wiele osób nie zna specyfiki danego materiału i myli jego zastosowanie z innym rodzajem materiału.

Pytanie 12

Aby uzyskać wytrzymałą i odporną na zużycie powłokę na stalowym elemencie (62 HRC), przy zachowaniu elastyczności rdzenia (30 HRC), stosuje się

A. borochromowanie

B. chromowanie

C. tlenoazotowanie

D. węgloutwardzanie

Węgloutwardzanie jest procesem, który polega na wzbogaceniu powierzchni stali w węgiel, co prowadzi do zwiększenia twardości tego materiału. W wyniku tego procesu w materiale stworzona zostaje twarda warstwa o twardości nawet do 62 HRC, co czyni ją odporną na ścieranie. Jednocześnie, kluczowym aspektem węgloutwardzania jest to, że rdzeń stali może pozostać ciągliwy i mieć twardość na poziomie około 30 HRC. Tego rodzaju właściwości są istotne w przypadku elementów, które muszą znosić duże obciążenia mechaniczne, ale jednocześnie wymagana jest ich odporność na zużycie. Przykłady zastosowania węgloutwardzania obejmują obrabiarki, narzędzia skrawające oraz komponenty maszyn, gdzie potrzebna jest kombinacja wysokiej twardości powierzchniowej i ciągliwości rdzenia. Wydajność procesu węgloutwardzania można porównać z innymi metodami, jak np. borochromowanie czy tlenoazotowanie, które nie osiągają takich samych poziomów twardości przy zachowaniu ciągliwości rdzenia. Dobre praktyki w branży obejmują stosowanie węgloutwardzania na elementy, które są narażone na intensywne tarcie oraz zużycie, co zwiększa ich trwałość i zmniejsza koszty eksploatacyjne.

Pytanie 13

Ostatnią operacją w procesie produkcji czopa wału, przy wartości parametru chropowatości powierzchni Ra = 0,16 μm, jest

A. frezowanie obwiedniowe

B. toczenie zgrubne

C. szlifowanie

D. honowanie

Szlifowanie jest operacją, która pozwala osiągnąć bardzo niskie wartości chropowatości powierzchni, co czyni ją idealnym wyborem do wytwarzania elementów o precyzyjnych wymaganiach, takich jak czopy wałów. Przy chropowatości Ra = 0,16 μm, szlifowanie zapewnia gładkość powierzchni, która jest kluczowa dla zmniejszenia tarcia i zwiększenia żywotności elementów w ruchu obrotowym. W praktyce, szlifowanie jest stosowane w produkcji części silników, łożysk oraz w wielu zastosowaniach przemysłowych, gdzie precyzyjne tolerancje i jakość powierzchni są niezbędne. Dobre praktyki w obróbce mechanicznej zalecają stosowanie szlifowania na końcowych etapach produkcji, aby uzyskać pożądane właściwości mechaniczne i estetyczne. W przemyśle, narzędzia szlifierskie są dobierane w zależności od rodzaju materiału, co pozwala na optymalizację procesu oraz wydłużenie żywotności narzędzi. Z tego powodu szlifowanie jest uznawane za kluczową operację w obróbce metali i innych materiałów dla osiągnięcia wysokiej jakości powierzchni.

Pytanie 14

Aby zmierzyć grubość zęba koła zębatego na średnicy podziałowej, które narzędzie powinno być wykorzystane?

A. suwmiarkę

B. suwmiarkę modułową

C. czujnik zegarowy

D. mikrometr

Suwmiarka modułowa jest narzędziem precyzyjnym, które pozwala na dokładne pomiary grubości zębów kół zębatych na średnicy podziałowej. Ta metoda pomiarowa jest zgodna z normami branżowymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów w produkcji i kontroli jakości części mechanicznych. Suwmiarka modułowa składa się z dwóch ramion, które można ustawić wzdłuż zęba koła, co umożliwia dokładne zmierzenie grubości. Dzięki możliwości zastosowania wymiennych końcówek, suwmiarka ta jest bardzo wszechstronna i pozwala na pomiary w różnych miejscach na zębie, co jest kluczowe dla zachowania parametrów geometrycznych. W praktyce, pomiary takie są istotne w przemyśle motoryzacyjnym oraz maszynowym, gdzie precyzja zębów kół zębatych ma bezpośredni wpływ na jakość i niezawodność napędu. Używając suwmiarki modułowej, inżynierowie mogą szybko i skutecznie ocenić stan techniczny elementów, co jest niezbędne do utrzymania ich w odpowiednim stanie eksploatacyjnym.

Pytanie 15

W ciągu miesiąca firma wyprodukowała 2700 sztuk gotowych wyrobów. Norma materiału potrzebnego do wytworzenia jednego wyrobu wynosi 9 kg. Jakie jest dzienne zużycie materiałów do produkcji danego wyrobu, zakładając, że miesiąc ma 30 dni?

A. 81 kg

B. 1810 kg

C. 9 kg

D. 810 kg

Właściwa odpowiedź to 810 kg, co można obliczyć w prosty sposób. Przedsiębiorstwo wyprodukowało w ciągu miesiąca 2700 sztuk wyrobów gotowych. Norma zużycia materiału do produkcji jednego wyrobu wynosi 9 kg. Aby obliczyć całkowite zużycie materiału w ciągu miesiąca, należy pomnożyć liczbę wyprodukowanych sztuk przez normę zużycia: 2700 szt. * 9 kg/szt. = 24300 kg. Aby znaleźć dzienne zużycie materiału, dzielimy całkowite zużycie przez liczbę dni w miesiącu: 24300 kg / 30 dni = 810 kg/dzień. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania produkcją, które zalecają ścisłe monitorowanie zużycia surowców, co może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów w procesie produkcyjnym oraz optymalizacji kosztów. Kontrola zużycia materiałów jest kluczowa, aby uniknąć marnotrawstwa i zapewnić efektywność operacyjną.

Pytanie 16

Cyjanowanie to proces cieplno-chemiczny, który polega na nasyceniu cienkiej warstwy powierzchniowej stalowych elementów

A. manganem i tlenem

B. chromem

C. cyjanem

D. węglem i azotem

Cyjanowanie to proces obróbki cieplno-chemicznej, który polega na nasycaniu stali węglem i azotem, co znacząco poprawia właściwości mechaniczne materiału. W wyniku tego procesu powstaje twarda i odporna na zużycie warstwa powierzchniowa, która chroni stal przed korozją oraz zwiększa jej twardość. Metoda ta jest szeroko stosowana w przemyśle motoryzacyjnym, gdzie części takie jak wały korbowe, zębatki czy elementy silników wymagają wysokiej odporności na ścieranie. Dodatkowo, cyjanowanie pozwala na uzyskanie lepszej odporności na zmęczenie materiału, co jest istotne w przypadku komponentów narażonych na dynamiczne obciążenia. W praktyce, proces cyjanowania odbywa się w kontrolowanych warunkach, co zapewnia homogenność nasycenia i pożądane właściwości mechaniczne. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami ISO, cyjanowanie jest uznawane za jedną z efektywnych metod poprawy trwałości i funkcjonalności części stalowych.

Pytanie 17

Jak powinno się postępować z zużytym olejem maszynowym zgromadzonym w szczelnie zamkniętym pojemniku?

A. Wrzucić do ogólnodostępnych koszy na odpady

B. Trzymać w bezpiecznym miejscu do momentu oddania do utylizacji

C. Przechowywać w szafach z narzędziami lub ubraniami

D. Natychmiast oddać do utylizacji

Odpowiedź 'Przechowywać w bezpiecznym miejscu do momentu przekazania do utylizacji' jest poprawna, ponieważ zużyty olej maszynowy jest materiałem niebezpiecznym, który nie może być wyrzucany do ogólnodostępnych koszy na śmieci ani przechowywany w miejscach, gdzie może dojść do jego przypadkowego uwolnienia. Zgodnie z przepisami dotyczącymi zarządzania odpadami niebezpiecznymi, olej należy gromadzić w szczelnych pojemnikach i przechowywać w suchym, dobrze wentylowanym miejscu, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczenia środowiska. Przykładem dobrego postępowania jest korzystanie z dedykowanych punktów zbiórki, które można znaleźć w okolicy, takich jak stacje serwisowe czy punkty recyklingu. Utylizacja oleju maszynowego w sposób zgodny z przepisami nie tylko chroni środowisko, ale także zmniejsza ryzyko prawnych konsekwencji związanych z niewłaściwym zarządzaniem odpadami. Warto również pamiętać, że niektóre firmy oferują usługi odbioru zużytego oleju, co może ułatwić jego utylizację.

Pytanie 18

Na proces produkcyjny w warsztacie nie wpływają czynniki powiązane

A. ze stanem urządzenia i operatora

B. z technologią realizacji zadań na stanowisku

C. z materiałem poddawanym obróbce

D. z prowadzeniem finansowych rozliczeń z pracownikiem

Wybór odpowiedzi związanej z prowadzeniem rozliczeń finansowych z pracownikiem jako czynnikiem, który nie oddziałuje na proces wytwórczy w warsztacie, jest zasadny. W procesie produkcji kluczowe są aspekty związane z obrabianym materiałem, technologią oraz stanem maszyny i jej operatora. Te elementy mają bezpośredni wpływ na efektywność i jakość produkcji. Prowadzenie rozliczeń finansowych, choć istotne z perspektywy zarządzania ludźmi i kosztami, nie wpływa na sam proces wytwórczy, który opiera się na konkretnych praktykach technicznych i operacyjnych. Przykładowo, dobór odpowiednich narzędzi oraz technik obróbczych przy realizacji danego projektu ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia założonych parametrów jakościowych. W branży produkcyjnej stosuje się różne normy jakości, takie jak ISO 9001, które wskazują na konieczność monitorowania i optymalizacji procesów wytwórczych, tymczasem czynniki finansowe są już bardziej związane z efektywnością organizacyjną niż z samym procesem wytwarzania.

Pytanie 19

Po wyprodukowaniu 1 000 sztuk wyrobu, całkowite koszty materiałów wyniosły 60 000 zł, koszty produkcji 10 000 zł, wydatki na płace 25 000 zł, a pozostałe koszty wyniosły 5 000 zł. Jaki jest koszt własny jednej sztuki gotowego wyrobu?

A. 5 zł

B. 50 zł

C. 100 zł

D. 1 000 zł

Koszt własny 1 szt. wyrobu gotowego obliczamy, sumując wszystkie koszty związane z produkcją, a następnie dzieląc przez liczbę wyprodukowanych sztuk. W tym przypadku mamy następujące koszty: koszty materiałów wynoszące 60 000 zł, koszty wydziałowe 10 000 zł, koszty płac 25 000 zł oraz pozostałe koszty w wysokości 5 000 zł. Suma tych kosztów to 100 000 zł. Dzieląc tę kwotę przez 1 000 wyrobów, otrzymujemy koszt własny 1 szt. wyrobu gotowego równy 100 zł. W praktyce, obliczanie kosztów własnych jest kluczowe dla zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz ustalania cen sprzedaży. W branży produkcyjnej dokładne określenie kosztu jednostkowego pozwala na lepsze planowanie budżetu i podejmowanie decyzji dotyczących zakupów materiałów czy wynajmu maszyn. Stosowanie odpowiednich narzędzi analitycznych, takich jak kalkulacja kosztów, jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu produkcją i kontrolą kosztów."

Pytanie 20

Do metod tymczasowej (krótkotrwałej) ochrony przed korozją zalicza się

A. roztwory wosków

B. warstwy lakierowane

C. powłoki gumowe

D. emalie piecowe

Roztwory wosków są powszechnie stosowane jako środki czasowej ochrony antykorozyjnej, ponieważ tworzą na powierzchni metalowej cienką warstwę, która skutecznie izoluje metal od wilgoci i agresywnych substancji chemicznych. Wosk działa jako bariera, zapobiegając dostępowi wody i powietrza, co jest kluczowe w ochronie przed korozją. Przykładem zastosowania roztworów wosków jest ochrona elementów stalowych w miejscach, gdzie nie są one narażone na intensywne działanie mechaniczne, a ich konserwacja jest sporadyczna. W praktyce, takie rozwiązania są często używane w przemyśle motoryzacyjnym, szczególnie w kontekście zabezpieczania przewodów, podzespołów oraz karoserii pojazdów. Dodatkowo, roztwory wosków są zgodne z normami ochrony środowiska, co czyni je preferowanym wyborem w wielu zastosowaniach. Warto dodać, że wosk ma właściwości samoregenerujące, co oznacza, że może naprawić drobne uszkodzenia na powierzchni powłoki, co przedłuża czas jej działania.

Pytanie 21

Oblicz efektywność linii produkcyjnej wałków stopniowanych, która w ciągu 5 godzin wyprodukowała o 10 sztuk mniej niż przewidywana norma wynosząca 200 sztuk?

A. 100%

B. 75%

C. 80%

D. 95%

Wydajność linii produkcyjnej obliczamy jako stosunek tego, co zrobiliśmy, do tego, co mieliśmy zrobić. W tym konkretnym przypadku norma wynosiła 200 sztuk, ale w ciągu 5 godzin udało się wyprodukować tylko 190 sztuk, więc wychodzi, że zrobiliśmy 10 sztuk mniej. Żeby policzyć wydajność, używamy prostego wzoru: (rzeczywista produkcja / produkcja planowana) * 100%. Czyli mamy tu (190 / 200) * 100% = 95%. Tak naprawdę taki wynik jest całkiem niezły, bo branżowe normy mówią, że wydajność na poziomie 90-95% to już jest bardzo dobra robota. W praktyce, żeby dobrze zarządzać produkcją, trzeba na bieżąco obserwować wydajność i szukać miejsc, gdzie można coś poprawić, żeby być bardziej konkurencyjnym. Nie zapominajmy też o takich rzeczach jak przestoje maszyn czy jakość materiałów, bo to też ma znaczenie dla końcowego wyniku.

Pytanie 22

Jak najbardziej szczegółowo opracowuje się proces technologiczny w przypadku produkcji

A. wielkoseryjnej

B. małoseryjnej

C. jednostkowej

D. masowej

Podejścia związane z produkcją małoseryjną, jednostkową i wielkoseryjną są oparte na różnych założeniach dotyczących procesów technologicznych i organizacyjnych, które nie są najbardziej optymalne w kontekście produkcji masowej. W przypadku produkcji małoseryjnej, procesy technologiczne są często dostosowywane do indywidualnych zleceń, co prowadzi do większej elastyczności, ale i większego ryzyka błędów w zakresie wydajności i jakości. Takie podejście nie sprzyja jednak osiąganiu maksymalnej efektywności operacyjnej, jak w produkcji masowej. Produkcja jednostkowa, z drugiej strony, koncentruje się na tworzeniu unikalnych produktów, co wymaga innego rodzaju przygotowania procesów technologicznych, często bardziej skomplikowanego i czasochłonnego. Natomiast produkcja wielkoseryjna, choć zbliżona do masowej, często nie osiąga poziomu standaryzacji i automatyzacji charakterystycznego dla produkcji masowej, co może wpłynąć na jakość i powtarzalność wyrobów. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie rodzaje produkcji wymagają podobnych procesów technologicznych; w rzeczywistości istnieją znaczące różnice w podejściu do planowania, kontroli jakości oraz zarządzania zasobami. W każdym z tych przypadków, brak precyzyjnego opracowania procesów technologicznych prowadzi do nieefektywności, strat surowców i czasu, co jest sprzeczne z zasadami lean manufacturing, które dążą do eliminacji wszelkich marnotrawstw.

Pytanie 23

Produkcja cylindra z dnem o kształcie krążka jest realizowana w procesie obróbki plastycznej poprzez

A. kucie matrycowe

B. tłoczenie

C. walcowanie

D. kucie swobodne

Tłoczenie to zaawansowana metoda obróbki plastycznej, która polega na formowaniu materiału przez oddziaływanie sił zewnętrznych za pomocą formy. Jest to proces, który najlepiej nadaje się do produkcji elementów o dużych nakładach, gdzie wymagana jest powtarzalność i precyzja. W przypadku produkcji cylindra z dnem w kształcie krążka, tłoczenie umożliwia uzyskanie pożądanych kształtów z materiałów takich jak blachy metalowe, co jest niezbędne w przemyśle motoryzacyjnym, lotniczym czy elektronicznym. Proces ten jest zgodny z normami ISO dotyczącymi jakości wyrobów metalowych, co zapewnia wysoką jakość końcowych produktów. Przykładami zastosowania tłoczenia są produkcja elementów nadwozia samochodowego oraz obudów urządzeń elektronicznych, gdzie precyzyjne kształty są kluczowe dla funkcjonalności i estetyki.

Pytanie 24

Jak nazywa się proces obróbki cieplnej, który ma na celu eliminację naprężeń wewnętrznych powstałych po hartowaniu?

A. wyżarzanie zmiękczające

B. wyżarzanie ujednorodniające

C. umocnienie wydzieleniowe

D. odpuszczanie wysokie

Odpuszczanie wysokie to proces obróbczy stosowany w celu redukcji naprężeń wewnętrznych powstałych w materiałach stalowych po hartowaniu. Proces ten polega na podgrzewaniu stali do temperatury w zakresie 500-700°C, a następnie jej powolnym schładzaniu, co umożliwia relaksację naprężeń bez znacznej utraty twardości. Odpuszczanie jest kluczowym krokiem w obróbce cieplnej, szczególnie dla stali hartowanej, gdzie wysokie naprężenia mogą prowadzić do pęknięć czy deformacji. W praktyce stosuje się je w produkcji elementów konstrukcyjnych, narzędzi oraz części maszyn, które muszą wykazywać wysoką wytrzymałość przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej plastyczności. Zgodnie z zaleceniami norm, takich jak PN-EN 10083, stosowanie odpuszczania po hartowaniu jest standardem, który zapewnia nie tylko trwałość, ale i bezpieczeństwo eksploatacji wyrobów stalowych. Dobrą praktyką jest także monitorowanie temperatury oraz czasu trwania procesu, co wpływa na jakościowe właściwości finalnego produktu.

Pytanie 25

Dokument, który stanowi podstawę do stworzenia procesu technologicznego montażu, to

A. karta technologiczna do montażu

B. instrukcja weryfikacji montażu

C. instrukcja montażu produktu

D. schemat montażu produktu

Właściwie to dobór dokumentów takich jak instrukcja montażu, instrukcja kontroli czy karta technologiczna nie jest najlepszym pomysłem, bo każde z nich ma swoją rolę w produkcji. Instrukcja montażu zazwyczaj mówi, co trzeba zrobić krok po kroku, ale nie ma tam rysunków, które by ułatwiły zrozumienie. Instrukcja kontroli z kolei skupia się na tym, jak sprawdzać jakość, a nie na samym montażu. Karta technologiczna też ma swoje ogólne informacje, ale często brakuje w niej szczegółowych wskazówek dotyczących konkretnego schematu montażu. Takie dokumenty mogą prowadzić do nieporozumień, co czasem kończy się źle. Błąd polega na myleniu dokumentów operacyjnych z technicznymi, które są kluczowe do poprawnego wykonania zadania. Często ludzie nie zauważają, że skuteczne wykonanie montażu wymaga nie tylko znajomości procedur, ale też wizualizacji całego procesu, co właśnie zapewniają schematy montażowe.

Pytanie 26

Jakie narzędzie wykorzystuje się do pomiaru luzów między zazębiającymi się powierzchniami elementów maszyn?

A. suwmiarka

B. szczelinomierz

C. śruba mikrometryczna

D. płytki wzorcowe

Szczelinomierz to narzędzie pomiarowe, które jest specjalnie zaprojektowane do pomiaru luzów i szczelin między współpracującymi powierzchniami części maszyn. Oferuje dużą precyzję, co jest kluczowe w inżynierii mechanicznej, gdzie tolerancje wymiarowe mogą być bardzo małe. Użycie szczelinomierza pozwala na dokładne określenie, czy luz między częściami mieści się w dopuszczalnych granicach, co jest szczególnie istotne w kontekście zapewnienia prawidłowej pracy maszyn oraz ich długowieczności. Przykładem zastosowania szczelinomierza może być przemysł motoryzacyjny, gdzie w silnikach czy skrzyniach biegów precyzyjne ustawienie luzów ma wpływ na ich efektywność i żywotność. Zgodnie z normami branżowymi, takie jak ISO 2768, konieczne jest stosowanie narzędzi o wysokiej dokładności pomiarowej, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo produkowanych wyrobów.

Pytanie 27

Jakie materiały mogą być ponownie wykorzystane w procesie wytłaczania?

A. Termoutwardzalne

B. Fotoutwardzalne

C. Termoplastyczne

D. Chemoutwardzalne

Termoplastyczne tworzywa sztuczne, takie jak polietylen, polipropylen czy polistyren, mają zdolność do wielokrotnego przetwarzania w procesie wytłaczania. W przeciwieństwie do innych typów tworzyw, termoplasty mogą być podgrzewane i formowane, a następnie schładzane, co pozwala na ich ponowne użycie w kolejnych cyklach produkcyjnych. Przykładem może być recykling odpadów z produkcji opakowań plastikowych, które są przetwarzane na granulat i ponownie wykorzystane w procesie wytłaczania do produkcji nowych opakowań lub elementów konstrukcyjnych. W kontekście standardów branżowych, recykling termoplastów jest zgodny z normami ISO 14021, które dotyczą oznaczania produktów pod względem ich przyjazności dla środowiska. Właściwe przetwarzanie tych materiałów przyczynia się nie tylko do oszczędności surowców, ale także do redukcji odpadów i ograniczenia negatywnego wpływu na środowisko. Z tego powodu, termoplasty są preferowane w wielu branżach, które dążą do zrównoważonego rozwoju i efektywności surowcowej.

Pytanie 28

W ocenie zużycia ostrza noża tokarskiego przy użyciu metody pośredniej stosowany jest pomiar

A. zużycia ostrza za pomocą czujnika liniowego

B. przy pomocy sondy dotykowej

C. drgań i hałasu

D. położenia ostrza przy użyciu czujnika dotknięcia

Wybór odpowiedzi związanych z pomiarami za pomocą czujników liniowych, sond dotykowych czy czujników dotknięcia opiera się na powszechnych, ale nieadekwatnych założeniach. Pomiar zużycia ostrza za pomocą czujników liniowych nie jest skuteczny, ponieważ nie uwzględnia dynamicznych zmian, które zachodzą podczas skrawania. Czujniki te są bardziej odpowiednie do pomiaru wymiarów stałych elementów, a nie do analizy zmian stanu narzędzi w czasie rzeczywistym. Z kolei sonda dotykowa, choć może dostarczyć dokładnych informacji o geometrii narzędzia, wymaga bezpośredniego kontaktu z ostrzem, co może prowadzić do jego dalszego zużycia i nie jest metodą pośrednią. Pomiar drgań i hałasu, jak już wcześniej wspomniano, dostarcza cennych informacji o stanie ostrza bez jego uszkadzania. Przykładem błędnego myślenia jest założenie, że pokrycie powierzchni ostrza czujnikiem dotknięcia może dostarczyć wystarczających informacji o jego stanie. Takie podejście nie uwzględnia dynamicznych oddziaływań i zmienności warunków obróbczych, które są kluczowe dla oceny efektywności narzędzia. W praktyce, nowoczesne technologie wykorzystujące analizy akustyczne i drgań zdobijają przewagę nad tradycyjnymi metodami pomiarowymi, co jest zgodne z aktualnymi trendami w automatyzacji i inteligentnych systemach produkcyjnych.

Pytanie 29

W ciągu roku firma zajmująca się naprawą reduktorów zbiera do 50 litrów zużytych olejów maszynowych. Zgodnie z regulacjami, odpady te można

A. spalać w piecach opalanych węglem lub drewnem

B. czasowo przechowywać przed oddaniem do utylizacji

C. wlewać do kanalizacji miejskiej

D. wykorzystać do impregnacji drewna

Odpowiedź dotycząca czasowego gromadzenia zużytych olejów maszynowych przed ich utylizacją jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa w zakresie gospodarki odpadami, odpady te powinny być zbierane i przechowywane w sposób zapewniający ich ochronę przed niekorzystnymi skutkami dla zdrowia ludzi oraz środowiska. Zgodnie z ustawą o odpadach, oleje silnikowe i maszyny muszą być gromadzone w odpowiednich pojemnikach i przekazywane do specjalistycznych firm zajmujących się ich utylizacją. Przykładowo, w przypadku zakładów przemysłowych, które generują tego typu odpady, zaleca się stosowanie systemów zbierania, które pozwalają na segregację olejów przed ich transportem do odzysku lub unieszkodliwienia. Takie praktyki są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i minimalizują negatywny wpływ na ekosystem. Warto również wspomnieć, że zgodnie z normami ISO 14001, organizacje powinny dążyć do ciągłego doskonalenia swoich procesów związanych z zarządzaniem odpadami, aby ograniczyć ich powstawanie oraz promować odpowiednie metody ich przetwarzania.

Pytanie 30

Rysunek przedstawia wszystkie elementy składające się na dane urządzenie

A. złożeniowy

B. wykonawczy

C. czynnościowy

D. operacyjny

Rysunek złożeniowy to dokumentacja techniczna, która przedstawia wszystkie części składające się na dane urządzenie oraz ich wzajemne relacje. W inżynierii mechanicznej oraz produkcji, rysunki złożeniowe są kluczowe, ponieważ umożliwiają projektantom, inżynierom i technikom zrozumienie skomplikowanej struktury urządzenia. Przykładem zastosowania rysunku złożeniowego może być konstrukcja nowego silnika, gdzie każdy komponent, od tłoków po wał korbowy, musi być dokładnie zdefiniowany, aby zapewnić właściwe funkcjonowanie całego systemu. Dobre praktyki inżynieryjne nakazują stosowanie standardów, takich jak ISO 128, które regulują zasady rysunków technicznych i zapewniają ich zrozumiałość oraz jednoznaczność. Zrozumienie dokumentacji złożeniowej jest niezbędne także w procesie serwisowania urządzeń, gdzie technicy muszą wiedzieć, jak zdemontować i złożyć mechanizmy z zachowaniem ich funkcjonalności.

Pytanie 31

Aby uzyskać wydruk rysunku korpusu o wymiarach gabarytowych w rzucie 600 x 400 mm na papierze A3, należy użyć skali

A. 2:1

B. 5:1

C. 1:10

D. 1:2

Wybór podziałki 2:1 mógłby sugerować, że rysunek zostanie powiększony, co w przypadku formatu A3 może prowadzić do zbyt dużych wymiarów. Zmiana wymiarów rysunku z 600 x 400 mm na 1200 x 800 mm przekracza możliwości formatu A3, który ma swoje ograniczenia. Podobnie jest z podziałką 1:10, która nie tylko znacznie pomniejsza wymiar rysunku, ale również utrudnia dostrzeganie szczegółów konstrukcyjnych, co jest kluczowe w dokumentacji technicznej. Tego rodzaju podejście wprowadza również do projektu potencjalne nieścisłości, ponieważ w praktyce trudniej byłoby zrealizować projekt w rzeczywistości, kiedy na rysunku są podane błędne proporcje. Z kolei wybór podziałki 5:1 tworzy wrażenie, że rysunek będzie zbyt mały, co czyni go nieczytelnym i mało użytecznym. Podczas projektowania i tworzenia dokumentacji technicznych istotne jest stosowanie standardowych podziałek, które wspierają klarowność oraz precyzję danych, co jest podstawą efektywnej komunikacji w branży inżynieryjnej. Dobrą praktyką jest również zawsze sprawdzenie, czy wybierana podziałka umożliwia umieszczenie wszystkich niezbędnych informacji na rysunku, w tym wymiarów, notatek i legendy.

Pytanie 32

Do finalnej obróbki otworu na tokarce uniwersalnej należy użyć

A. pilnik obrotowy

B. frez kształtowy

C. wytaczak prosty

D. pogłębiacz walcowy

Wytaczak prosty jest narzędziem skrawającym przeznaczonym do precyzyjnej obróbki otworów. Jego konstrukcja umożliwia usuwanie materiału z wewnętrznych powierzchni otworów w sposób kontrolowany i efektywny. Użycie wytaczaka prostego pozwala na uzyskanie wysokiej dokładności wymiarowej oraz gładkości powierzchni, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach przemysłowych. Przykładowo, w branży motoryzacyjnej, wytaczaki są często stosowane do obróbki cylindrów silnikowych, gdzie wymagana jest precyzyjna tolerancja. Wytaczanie umożliwia również łatwe osiąganie większej średnicy otworu, co jest istotne w konstrukcji elementów maszyn, które muszą spełniać określone normy jakości. Dobre praktyki obejmują również odpowiednie dobieranie parametrów skrawania, takich jak prędkość obrotowa oraz posuw, co ma kluczowe znaczenie dla uzyskania oczekiwanych efektów w obróbce.

Pytanie 33

Jakie jest przeznaczenie nawęglania?

A. polepszenie możliwości spawania stali

B. zwiększenie odporności na korozję

C. uzyskanie delikatnej warstwy zewnętrznej przy twardym wnętrzu

D. uzyskanie twardej warstwy zewnętrznej przy miękkim wnętrzu

Odpowiedź uzyskania twardej warstwy powierzchniowej przy miękkim rdzeniu jest prawidłowa, ponieważ nawęglanie to proces technologiczny, który polega na wprowadzeniu węgla do powierzchni stali, co prowadzi do zwiększenia twardości tej warstwy. W wyniku nawęglania, zewnętrzna część materiału staje się twarda i odporna na zużycie, podczas gdy rdzeń pozostaje miękki i plastyczny, co zapewnia odpowiednie właściwości mechaniczne, takie jak wytrzymałość na rozciąganie i odporność na uderzenia. Tego rodzaju właściwości są niezwykle cenne w zastosowaniach przemysłowych, szczególnie w produkcji narzędzi skrawających, elementów maszyn i złączy, gdzie oczekuje się jednoczesnej twardości i elastyczności. Standardy branżowe, takie jak ISO 683-2 oraz normy dotyczące nawęglania, określają wymagania dotyczące procesu oraz właściwości uzyskanych materiałów, co czyni nawęglanie popularną praktyką w inżynierii materiałowej. W praktyce, nawęglanie jest wykorzystywane w przemyśle motoryzacyjnym, maszynowym i w produkcji narzędzi, gdzie elementy muszą wykazywać wysoką odporność na ścieranie i jednocześnie nie mogą być zbyt kruche.

Pytanie 34

Do wytworzenia gwintu zewnętrznego na wałku nie stosuje się

A. tokarki uniwersalnej

B. gwintownika ręcznego

C. walcarki specjalnej

D. narzynki ręcznej

Wybór odpowiedzi, które sugerują zastosowanie narzędzi takich jak walcarka specjalna, narzynka ręczna czy tokarka uniwersalna, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji narzędzi skrawających oraz ich funkcji. Walcarka specjalna jest narzędziem przeznaczonym do formowania gwintów zewnętrznych poprzez walcowanie, co jest metodą stosowaną dla zwiększenia wytrzymałości gwintu oraz poprawy jego właściwości mechanicznych. Narzynki ręczne, z kolei, są narzędziami używanymi do wykonywania gwintów wewnętrznych, a ich zastosowanie w kontekście gwintu zewnętrznego jest błędne. Tokarka uniwersalna, pomimo że jest narzędziem odpowiednim do obróbki gwintów, nie jest tożsama z gwintownikiem ręcznym, który nie nadaje się do gwintów zewnętrznych. Kluczowym błędem jest mylenie zastosowania narzędzi skrawających i ich przeznaczenia, co może prowadzić do nieefektywnego procesu produkcji oraz obniżenia jakości wyrobów. W obróbce skrawaniem niezwykle ważna jest znajomość narzędzi oraz ich specyfikacji, co jest podstawą prawidłowego wykonania operacji technologicznych. Zrozumienie tych różnic i umiejętność właściwego doboru narzędzi do konkretnego zadania jest kluczowe dla każdego specjalisty w dziedzinie obróbki metali.

Pytanie 35

Jaki metodę obróbki płaskich powierzchni można zastosować, aby uzyskać chropowatość Ra=0,16 µm?

A. Wiercenie

B. Szlifowanie

C. Toczenie

D. Frezowanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Szlifowanie to naprawdę ciekawy proces, który świetnie sprawdza się, gdy chcemy uzyskać niską chropowatość powierzchni, na przykład Ra=0,16 µm. W trakcie szlifowania używamy narzędzi ściernych, które działają tak, że ścierają materiał, co pozwala nam uzyskać gładką powierzchnię. To się przydaje szczególnie w przemyśle, gdzie detale muszą być bardzo precyzyjne, na przykład w częściach maszyn, narzędziach skrawających czy w elementach w branży motoryzacyjnej i lotniczej. Istnieją standardy, jak ISO 1302, które mówią nam, jak powinny wyglądać te chropowatości, dzięki czemu w różnych branżach mamy ujednolicone wymagania. Stosując różne techniki szlifowania, jak na przykład cylindryczne czy płaskie, jesteśmy w stanie uzyskać powierzchnie o odpowiedniej gładkości i wymiarach, co jest kluczowe dla działania różnych mechanizmów. Dlatego właśnie szlifowanie jest najlepszym wyborem, gdy chcemy mieć powierzchnię z minimalną chropowatością.

Pytanie 36

Tworząc proces technologiczny montażu, powinno się uwzględnić, że czas jednostkowy dla poszczególnych operacji powinien wynosić

A. jednostce montażowej

B. normie czasu

C. taktowi montażu

D. cyklowi montażu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Takt montażu to kluczowy wskaźnik w procesach produkcyjnych, który określa maksymalny czas potrzebny na wykonanie określonej operacji w celu zrealizowania założonej produkcji w danym okresie. Zastosowanie taktu montażu pozwala na synchronizację wszystkich operacji w procesie produkcji, co jest niezwykle istotne w kontekście wydajności i jakości. Przykładowo, w linii montażowej samochodów, jeśli takt montażu wynosi 60 sekund, każda operacja musi być zrealizowana w czasie nie przekraczającym jednej minuty. Oznacza to, że czas jednostkowy każdej operacji powinien być ściśle dopasowany do tego parametru, co pozwala na płynne przechodzenie między poszczególnymi etapami produkcji. Ważne jest, aby projektować procesy tak, aby możliwe było ich dostosowywanie w przypadku zmian w zapotrzebowaniu. Dobre praktyki wskazują, że regularna analiza i dostosowywanie taktu montażu do aktualnych potrzeb produkcyjnych jest kluczowe dla optymalizacji efektywności i kosztów produkcji.

Pytanie 37

Na schemacie koła zębatego średnica podziałowa zaznaczona jest za pomocą linii

A. punktowej

B. ciągłej

C. kreskowej

D. grubej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Średnica podziałowa koła zębatego jest istotnym parametrem, który definiuje rzeczywisty rozmiar zęba i jego interakcję z innymi zębatkami w układzie napędowym. Oznaczenie tej średnicy linią punktową jest zgodne z międzynarodowymi standardami, w tym z normą ISO 286, która reguluje oznaczenia geometrów w mechanice i inżynierii. Oznaczenie punktowe wskazuje na miejsce, w którym średnica podziałowa jest mierzona, co ułatwia inżynierom i projektantom precyzyjne określenie wymiarów zębatki. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być projektowanie systemów przeniesienia napędu, gdzie dokładne określenie średnicy podziałowej jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich parametrów współpracy z innymi elementami maszyny, takimi jak wały czy inne koła zębate. Ponadto, korzystanie z oznaczeń zgodnych z normami zapewnia, że projektanci i inżynierowie mogą łatwo komunikować swoje zamierzenia i obliczenia, co jest niezbędne w zespołowej pracy nad skomplikowanymi projektami.

Pytanie 38

Członkowie zespołów ds. jakości, powoływanych w celu rozwiązywania problemów na stanowiskach oraz poprawy standardów produktów, to pracownicy

A. sekcji technologicznej.

B. produkcji na niższych szczeblach.

C. kierownictwa.

D. wszystkich działów i poziomów.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Członkami kół jakości, które mają na celu poprawę jakości wyrobów oraz rozwiązywanie problemów na stanowiskach pracy, są zazwyczaj pracownicy pionu produkcji niższego szczebla. Pracownicy ci mają bezpośredni kontakt z procesem produkcyjnym, co pozwala im na identyfikowanie problemów oraz proponowanie praktycznych rozwiązań. Współpraca w ramach koła jakości sprzyja wymianie doświadczeń i pomysłów, co prowadzi do ciągłego doskonalenia procesów produkcyjnych. Dobre praktyki branżowe, takie jak metodologia Kaizen czy Six Sigma, kładą duży nacisk na zaangażowanie pracowników na różnych poziomach hierarchii, jednak to właśnie osoby bezpośrednio związane z produkcją często wnoszą najcenniejsze spostrzeżenia. W przykładzie wdrażania systemu jakości w małej firmie produkcyjnej, pracownicy niższego szczebla mogą zidentyfikować wąskie gardła w procesie produkcyjnym, co prowadzi do konkretnych zmian technologicznych i organizacyjnych, które ostatecznie wpływają na jakość wyrobów i satysfakcję klientów.

Pytanie 39

Produkcja nie uwzględnia formy

A. stacjonarnej

B. liniowej

C. produktowej

D. potokowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Organizacja produkcji w odniesieniu do formy odnosi się do sposobu, w jaki proces produkcyjny jest zorganizowany w zakładzie. Odpowiedź 'produktowej' jest prawidłowa, ponieważ forma produktowa nie jest określeniem stosowanym w kontekście organizacji produkcji. Zamiast tego, formy takie jak stacjonarna, potokowa i liniowa odnoszą się do konkretnych metod organizacji i układów pracy, które są powszechnie stosowane w przemyśle. Na przykład, linia produkcyjna to klasyczny przykład formy liniowej, która umożliwia efektywną produkcję masową poprzez zautomatyzowany proces, co zwiększa wydajność i ogranicza marnotrawstwo. Z kolei organizacja stacjonarna jest często stosowana w przypadku produkcji jednostkowej lub małoseryjnej, gdzie pracownicy i maszyny są przypisani do konkretnego miejsca, a produkcja odbywa się na miejscu. W praktyce, wybór odpowiedniej formy organizacji produkcji ma kluczowe znaczenie dla optymalizacji procesów, zarządzania kosztami oraz spełniania wymagań klientów. Warto także zaznaczyć, że efektywna organizacja produkcji powinna być dostosowana do specyfiki produkcji oraz strategii przedsiębiorstwa, co znajduje odzwierciedlenie w standardach zarządzania produkcją, takich jak Lean Manufacturing czy Six Sigma.

Pytanie 40

Aby uzyskać twardą powierzchnię odporną na zużycie, przy jednoczesnym zachowaniu plastycznego rdzenia, który nie pęka pod wpływem zmiennych obciążeń, elementy maszyn należy poddać

A. wyżarzaniu odprężającemu

B. hartowaniu na wskroś

C. hartowaniu powierzchniowemu

D. wyżarzaniu zupełnemu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Hartowanie powierzchniowe jest procesem obróbczo-termicznym, który polega na podgrzewaniu powierzchni materiału do odpowiedniej temperatury, a następnie szybkim schłodzeniu, co prowadzi do zwiększenia twardości wierzchniej warstwy przy zachowaniu plastyczności rdzenia. Tego typu obróbka jest szczególnie istotna w przypadku elementów maszyn, które muszą być odporne na ścieranie, ale jednocześnie muszą właściwie reagować na zmienne obciążenia, co jest kluczowe dla ich trwałości i niezawodności. Przykładami zastosowania hartowania powierzchniowego są wały korbowe, tłoki oraz narzędzia skrawające, które wymagają wysokiej twardości na powierzchni, aby skutecznie opierać się zużyciu, a jednocześnie muszą pozostawać wystarczająco elastyczne, aby wytrzymać dynamiczne obciążenia. W praktyce, proces ten może być realizowany poprzez zastosowanie różnych technik, takich jak hartowanie indukcyjne czy hartowanie gazowe, które są dostosowane do specyfikacji materiału oraz wymaganych właściwości mechanicznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej