Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 23:37
Data zakończenia: 17 maja 2025 23:38

Egzamin niezdany

Wynik: 0/40 punktów (0,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przeprowadzono orientacyjną ocenę jakości mikrobiologicznej mleka w tak zwanej próbie azotanowej, która zabarwiła się na kolor bladoróżowy, co znaczy, że jakość mleka wziętego do analizy była

Zabarwienie próbki mleka	Ocena jakości próbki Mleko:
bez zmiany barwy	bardzo dobre i dobre
lekko lub wyraźnie różowa	średniej jakości
intensywnie różowa, czerwona lub brunatna	złej jakości

A. zła.

B. bardzo dobra.

C. średnia.

D. dobra.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Próba azotanowa, która zabarwiła się na kolor bladoróżowy, wskazuje na jakość mleka średnią. Taki wynik odzwierciedla umiarkowany poziom zanieczyszczeń mikrobiologicznych, co jest zgodne z przyjętymi normami jakościowymi dla mleka. Zgodnie z normą PN-ISO 707, mleko powinno być poddawane systematycznej ocenie mikrobiologicznej, aby zapewnić jego bezpieczeństwo i jakość. W praktyce, jeśli mleko wykazuje zabarwienie bladoróżowe, oznacza to, że jest ono akceptowalne do dalszej obróbki, lecz wskazuje na konieczność monitorowania jego jakości w przyszłości. Warto podkreślić, że regularne badania mikrobiologiczne są kluczowym elementem systemu HACCP w przemyśle mleczarskim, który ma na celu identyfikację i eliminację zagrożeń dla zdrowia konsumentów. Tak więc, znajomość i umiejętność interpretacji wyników prób azotanowych jest niezbędna dla producentów mleka oraz technologów żywności, aby utrzymać standardy jakościowe oraz zdrowotne w branży.

Pytanie 2

Do chemicznych właściwości wód naturalnych można zakwalifikować

A. mętność

B. barwę

C. zapach

D. odczyn

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odczyn wody jest kluczowym parametrem chemicznym, który wpływa na wiele aspektów jakości wód naturalnych. Mierzy się go za pomocą skali pH, gdzie wartości poniżej 7 oznaczają środowisko kwaśne, 7 to neutralne, a powyżej 7 zasadowe. Odczyn wody jest istotny dla organizmów wodnych, ponieważ różne gatunki mają różne tolerancje na pH. Na przykład, ryby i inna fauna wodna często preferują odczyn zbliżony do neutralnego, co sprawia, że kontrola pH jest ważna w zarządzaniu jakością wód w zbiornikach wodnych i systemach wodociągowych. W praktyce, monitorowanie odczynu wody jest nie tylko standardową procedurą w laboratoriach zajmujących się analizą wód, ale także kluczowym elementem w ochronie środowiska, szczególnie w kontekście zanieczyszczenia i eutrofizacji wód. Standardy, takie jak te ustalone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), definiują akceptowalne poziomy pH dla wód pitnych, co podkreśla znaczenie tego parametru w ochronie zdrowia publicznego.

Pytanie 3

Komplekson III (sól disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego) używana w analizie objętościowej tworzy z metalami kompleksy w stosunku ligandu do metalu

A. 1:1

B. 2:1

C. 1:3

D. 1:2

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1:1 jest poprawna, ponieważ Kompleks III, czyli sól disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego (EDTA), działa jako ligand chelatujący zdolny do tworzenia stabilnych kompleksów z metalami. W przypadku metali przejściowych, EDTA najczęściej tworzy kompleksy o stosunku 1:1, co oznacza, że jeden atom metalu koordynuje z jednym cząsteczką EDTA. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest analiza ilościowa metali w próbkach środowiskowych, gdzie EDTA jest stosowane do wiązania metali, co umożliwia ich pomiar poprzez techniki takie jak spektroskopia UV-Vis. W praktyce, kontrola tego stosunku jest kluczowa, aby uzyskać dokładne wyniki analizy. Ponadto, metody analityczne, które opierają się na użyciu EDTA jako titranta, są szeroko akceptowane w standardach takich jak ISO oraz w laboratoriach analitycznych na całym świecie.

Pytanie 4

Aby określić wartość absorbancji substancji X, zmierzono, przy tych samych długościach fali, absorbancję mieszaniny X i Y oraz osobno substancji Y.
Jeśli A_X+Y = 0,84, a A_Y = 0,56, to jaka jest wartość A_X?

A. 0,84

B. 0,56

C. 1,40

D. 0,28

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby wyznaczyć wartość absorbancji substancji X, wykorzystujemy prawo Lamberta-Beera, które opisuje zależność między stężeniem substancji a jej absorbancją. Wzór ten można zapisać jako A = ε * c * l, gdzie A to absorbancja, ε to molowa absorpcyjność, c to stężenie, a l to długość drogi optycznej. W przypadku mieszanki substancji X i Y, całkowita absorbancja A_X+Y jest sumą absorbancji obu substancji. Z tytułu tego, możemy zapisać równanie: A_X+Y = A_X + A_Y. Znamy wartości A_X+Y = 0,84 oraz A_Y = 0,56. Przy użyciu tego równania obliczamy A_X: A_X = A_X+Y - A_Y = 0,84 - 0,56 = 0,28. W praktyce, takie obliczenia są powszechnie stosowane w laboratoriach chemicznych i biochemicznych do analizy składu mieszanin, co pozwala na określenie stężenia substancji w próbkach. Znajomość prawa Lamberta-Beera jest kluczowa w takich analizach, a także w zgodności z normami jakości, które wymagają precyzyjnych pomiarów absorbancji.

Pytanie 5

Roztwór, w którym uzyskano stan równowagi dynamicznej, powinien być określany jako

A. rozcieńczony

B. stężony

C. nasycony

D. nienasycony

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Roztwór nasycony to taki, w którym rozpuszczona substancja osiągnęła maksymalne stężenie, które może być utrzymane w danej temperaturze i ciśnieniu. W takim stanie rozpuszczalnik i substancja rozpuszczona są w stanie dynamicznej równowagi, gdzie ilość cząsteczek rozpuszczonej substancji, które rozpuszczają się w rozpuszczalniku, jest równa ilości cząsteczek, które wytrącają się z roztworu. Przykładem może być sól kuchenną (NaCl) rozpuszczoną w wodzie; po dodaniu kolejnych kryształków soli do już nasyconego roztworu, nie rozpuszczą się one, a ich obecność będzie wyraźnie widoczna. W praktyce, nasycenie roztworu jest istotne w wielu dziedzinach, takich jak chemia analityczna, gdzie przygotowanie roztworów o znanym stężeniu jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników pomiarów. Nasycone roztwory są także ważne w procesach technologicznych, takich jak produkcja farmaceutyków, gdzie precyzyjne stężenie substancji czynnych ma kluczowe znaczenie dla skuteczności leku.

Pytanie 6

Wzorzec glukozy o stężeniu 0,5 mg/cm3 wykazuje absorbancję 0,150. Jakie jest stężenie glukozy w badanej próbie, jeśli jej absorbancja wynosi 0,450 przy założeniu spełnienia prawa Lamberta-Beera w badanym zakresie stężeń i identycznych warunkach pomiaru?

stężenie glukozy [mg/cm³] = A_p / A_w · c_w

A_p - absorbancja próbki

A_w - absorbancja wzorca

c_w - stężenie wzorca [mg/cm³]

A. 0,075 mg/dm3

B. 7,5 mg/cm3

C. 1,5 mg/cm3

D. 3,0 mg/cm3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1,5 mg/cm3 jest jak najbardziej trafna. To dlatego, że prawo Lamberta-Beera mówi, że absorbancja jest wprost proporcjonalna do stężenia substancji w próbce. W naszym przypadku, wzorzec glukozy o stężeniu 0,5 mg/cm3 ma absorbancję 0,150. Kiedy pomnożymy to stężenie przez 3, dostajemy 0,450, co pokazuje, że stężenie jest trzy razy większe, czyli 1,5 mg/cm3. To prawo jest naprawdę podstawą w analizie spektrofotometrycznej, używanej w laboratoriach do ustalania stężenia substancji chemicznych. W praktyce, znajomość tego prawa daje możliwość precyzyjnych obliczeń, co jest mega ważne w diagnostyce medycznej i chemicznej, gdzie dokładność wyników ma ogromne znaczenie. Dobrze to widać na przykładzie analizy krwi na obecność glukozy, co jest istotne dla monitorowania cukrzycy.

Pytanie 7

Wskaź kationy, które są możliwe do wykrycia poprzez próbę płomieniową?

A. Ag+, Fe3+

B. Al3+, Cu2+

C. Na+, Ca2+

D. Mg2+, Mn2+

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź Na+, Ca2+ jest poprawna, ponieważ oba te kationy można wykryć za pomocą próby płomieniowej, która jest powszechnie stosowaną metodą analizy jakościowej. W trakcie tej próby, próbka jest poddawana działaniu wysokiej temperatury, co powoduje emisję charakterystycznego światła przez jony metali obecne w próbce. Na+ emituje intensywną żółtą barwę, natomiast Ca2+ daje czerwoną barwę. Ta metoda jest wykorzystywana w wielu dziedzinach, takich jak chemia analityczna, biochemia czy mineralogia, ponieważ pozwala na szybkie i efektywne zidentyfikowanie obecności konkretnych kationów. Analiza płomieniowa jest szczególnie przydatna w laboratoriach zajmujących się badaniami próbek gleby czy wody, gdzie określenie zawartości sodu i wapnia może być kluczowe dla oceny jakości środowiska. Ponadto, stosowanie tej metody jest zgodne z normami, takimi jak ISO 11885, która dotyczy analizy metali w próbkach środowiskowych. Praktyczne zastosowanie tej metody w przemyśle, na przykład w produkcji materiałów budowlanych, gdzie istnieje potrzeba kontrolowania zawartości tych kationów, potwierdza jej znaczenie w codziennej pracy chemików.

Pytanie 8

W obecności anionów siarczanowych SO₄^2- w roztworze wodnym, ich obecność można zweryfikować, dodając roztwór

A. BaCl2

B. NaNO3

C. FeCl3

D. HCl

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dodanie roztworu BaCl2 do roztworu zawierającego aniony siarczanowe SO4^2- powoduje powstanie nierozpuszczalnego osadu siarczanu baru (BaSO4). Reakcja ta jest uznawana za klasyczny test wykrywania siarczanów. BaSO4 jest białym, nierozpuszczalnym w wodzie związkiem, co pozwala na łatwe zauważenie osadu w wyniku reakcji. Test ten jest powszechnie stosowany w laboratoriach chemicznych oraz w przemyśle, na przykład w analizach jakości wód, gdzie obecność siarczanów może wskazywać na zanieczyszczenie źródeł wodnych. Warto również zaznaczyć, że metoda ta jest zgodna z międzynarodowymi standardami analizy chemicznej, które zalecają wykrywanie anionów poprzez tworzenie osadów. Przykładem zastosowania tej metody może być kontrola środowiskowa, gdzie monitorowanie siarczanów w wodach gruntowych jest kluczowe dla oceny ich jakości.

Pytanie 9

Na podstawie danych zawartych w tabeli, wskaż zestaw substancji uporządkowanych według rosnącej temperatury topnienia.

Substancja	pirydyna	benzen	etanol
Temperatura wrzenia [°C]	115,5	80,1	78,3
Temperatura topnienia [°C]	-41,6	5,5	-114,1

A. Etanol, pirydyna, benzen.

B. Etanol, benzen, pirydyna.

C. Pirydyna, benzen, etanol.

D. Benzen, pirydyna, etanol.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dobra robota z tą odpowiedzią! Uporządkowanie substancji według ich temperatury topnienia jest bardzo ważne. Dla etanolu to -114,1 °C, pirydyny -41,6 °C, a benzenu 5,5 °C. Wiedza o tym, jak te substancje się ze sobą mają, jest kluczowa, zwłaszcza przy separacji czy oczyszczaniu. Jeśli planujesz jakieś doświadczenia, to znajomość tych temperatur pomoże ustalić, jakie warunki będą najlepsze. Na przykład podczas destylacji różnice w topnieniu ułatwiają oddzielanie składników. A w przemyśle farmaceutycznym czystość substancji aktywnych jest mega ważna, więc ta wiedza naprawdę się przydaje. Dobrze też pamiętać o standardach, jak IUPAC, które mówią o fizycznych właściwościach substancji chemicznych.

Pytanie 10

Rodzaj chromatografii, w której rozdzielanie składników następuje na podstawie różnic w rozpuszczalności osadów formujących się w wyniku reakcji między jonami w roztworze a osadzonym na nośniku reagentem strącającym, określa się mianem chromatografii

A. osadowej

B. żelowej

C. jonowymiennej

D. adsorbcyjnej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Chromatografia osadowa to naprawdę ciekawa metoda! Polega na rozdzielaniu składników w oparciu o różnice w rozpuszczalności osadów, które powstają, gdy reagują jony w roztworze z jakimś odczynnikiem strącającym. W praktyce to super przydatne w analizie chemicznej, zwłaszcza gdy musimy uzyskać czyste próbki substancji. Na przykład w biotechnologii izolowanie białek to jeden z głównych zastosowań. Wykorzystuje się tam różne reagenty, żeby wyodrębnić odpowiednie białka. Chromatografia osadowa ma też swoje miejsce w analizach środowiskowych, gdzie pomaga w identyfikacji i usuwaniu zanieczyszczeń, takich jak metale ciężkie, z wody. Warto pamiętać, żeby stosować odpowiednie odczynniki strącające, bo to zwiększa efektywność separacji – naprawdę to działa!

Pytanie 11

Do technik rozdzielania należy

A. elektroforezę

B. refraktometrię

C. polarymetrię

D. kolorymetrię

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Elektroforeza to technika rozdzielcza, która wykorzystuje pole elektryczne do separacji cząsteczek na podstawie ich ładunku i wielkości. W tej metodzie, cząsteczki, takie jak białka czy kwasy nukleinowe, przemieszczają się w żelu pod wpływem pola elektrycznego, co pozwala na ich rozdzielenie. Przykładem zastosowania elektroforezy jest analiza białek w biologii molekularnej, gdzie technika ta jest wykorzystywana do oceny czystości i wielkości białek w próbce. Dobrą praktyką w laboratoriach jest stosowanie elektroforezy w połączeniu z innymi metodami, takimi jak western blotting, aby potwierdzić wyniki identyfikacji białek. Standardy branżowe, takie jak te określone przez ISO czy IUPAC, zalecają stosowanie elektroforezy w badaniach diagnostycznych i biologicznych, co podkreśla jej znaczenie jako metody rozdzielczej. W kontekście nauki, elektroforeza jest fundamentalną techniką, która przyczynia się do głębszego zrozumienia interakcji biologicznych oraz pozwala na rozwój nowych terapii i diagnostyki.

Pytanie 12

Badanie organoleptyczne wody przeznaczonej do ludzkiego spożycia obejmuje określenie

A. koloru, mętności, smaku oraz zapachu

B. bakterii z grupy coli

C. łącznej liczby mikroorganizmów w temperaturze 22°C

D. stężenia jonów wodoru (pH) i przewodności elektrycznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zauważasz, że odpowiedź o analizie organoleptycznej wody do picia jest jak najbardziej na miejscu. Te cechy, jak barwa, mętność, smak i zapach, to podstawowe rzeczy, które pomagają ocenić jakość wody. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że analiza organoleptyczna to często pierwszy krok w sprawdzaniu czystości wody, a wyniki mogą pokazać, czy mamy do czynienia z jakimiś zanieczyszczeniami. Na przykład, jeśli woda zmienia kolor, to może świadczyć o obecności substancji, które są niebezpieczne. Mętność z kolei sugeruje, że w wodzie mogą być jakieś cząstki stałe. Smak i zapach również mają znaczenie – nikt nie będzie pił wody, która nie smakuje dobrze lub śmierdzi. Warto pamiętać, że standardy jakości wody, takie jak te unijne, nakładają obowiązek regularnego monitorowania tych parametrów, bo to wpływa na bezpieczeństwo konsumentów. Dobre laboratoria, akredytowane, to pewność, że wyniki są wiarygodne.

Pytanie 13

Roztwór, który powstaje z mieszaniny słabego kwasu oraz jego soli z mocną zasadą lub słabej zasady i jej soli z mocnym kwasem, to

A. koloidalny

B. buforowy

C. rzeczywisty

D. odpowiedni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Roztwór buforowy to układ chemiczny, który ma zdolność do utrzymania stabilnego pH mimo dodawania niewielkich ilości kwasów lub zasad. Mieszanina słabego kwasu i soli tego kwasu z mocną zasadą, albo słabej zasady i jej soli z mocnym kwasem, tworzy właśnie taki system. Słaby kwas lub zasada reaguje z dodanym kwasem lub zasadą, zmieniając równowagę chemiczną układu, ale nie wpływając znacząco na pH. Przykładem buforu jest mieszanina octanu sodu i kwasu octowego, która stabilizuje pH w zakresie 4,75. W praktyce buforowe roztwory są niezwykle istotne w laboratoriach, biotechnologii, oraz w procesach przemysłowych, gdzie kontrola pH jest kluczowa dla zachowania jakości i efektywności reakcji chemicznych. Dobre praktyki w zakresie analizy chemicznej wymagają stosowania buforów, aby zapewnić reprodukowalność wyników.

Pytanie 14

W celu identyfikacji cukru przeprowadzono doświadczenia, których wyniki zapisano w tabeli. Identyfikowanym cukrem była

Doświadczenie	Wynik doświadczenia
Próba Trommera	ceglastoczerwony osad
Próba Tollensa	lustro srebrne
Próba z wodą bromową w obecności wodorowęglanu sodu	odbarwienie wody bromowej

A. sacharoza.

B. skrobia.

C. glukoza.

D. fruktoza.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Glukoza to taki specyficzny cukier, monosacharyd, który ma naprawdę ciekawe właściwości. Jest super ważny w różnych próbach chemicznych, jak ta Trommera. Wiesz, co w niej jest fajnego? Jej grupa aldehydowa! Dzięki niej glukoza może redukować jony miedzi(II) do miedzi(I), co prowadzi do powstania ceglastoczerwonego osadu. To, moim zdaniem, świetny sposób na identyfikację glukozy. Dlatego w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym tak ważne jest monitorowanie poziomów cukru w produktach. Poza tym, glukoza to istotny składnik w metabolizmie organizmów. Dodatkowo, można też używać próby Tollensa i reakcji z wodą bromową, które dają jeszcze inne dowody na obecność glukozy, w przeciwieństwie do fruktozy i sacharozy. Te ostatnie nie reagują w taki sposób. Dlatego, żeby dobrze rozumieć temat, ważne jest, żeby chemicy i technolodzy żywności znali te wszystkie reakcje.

Pytanie 15

Bufor amonowy to system kwasowo-zasadowy złożony z wodnego roztworu

A. amoniaku oraz octanu amonu

B. amoniaku i chlorku amonu

C. azotanu(V) amonu i kwasu solnego

D. amoniaku oraz kwasu solnego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Bufor amonowy to układ kwasowo-zasadowy, w którym amoniak (NH3) działa jako zasada, a chlorek amonu (NH4Cl) pełni rolę kwasu. Takie połączenie jest istotne z punktu widzenia chemii analitycznej oraz biologii, gdzie utrzymanie stabilnego pH jest kluczowe dla wielu reakcji biochemicznych. Amoniak, poprzez swoje zdolności do akceptowania protonów, neutralizuje nadmiar kwasów, natomiast chlorek amonu, oddając protony, neutralizuje zasady. Przykładem zastosowania buforów amonowych jest ich użycie w procesach biotechnologicznych, gdzie stabilne pH jest niezbędne do optymalizacji wzrostu mikroorganizmów. W codziennej praktyce laboratoryjnej, rozwiązania buforowe oparte na amoniaku są szeroko stosowane w titracji, gdzie precyzyjna kontrola pH ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wiarygodnych wyników. Warto również zauważyć, że bufor amonowy jest zgodny z normami dotyczącymi analizy chemicznej, takimi jak ISO 17025, które podkreślają znaczenie precyzyjnych metod analitycznych i kontrolowania warunków reakcji.

Pytanie 16

Roztwór tiocyjanianu amonu NH4SCN jest wykorzystywany jako titrant w oznaczaniu bromków przy użyciu metody miareczkowania?

A. bromianometrycznego

B. kompleksometrycznego

C. argentometrycznego

D. jodometrycznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Mianowany roztwór tiocyjanianu amonu (NH4SCN) jest szeroko stosowany w analitycznej chemii jako titrant w metodzie argentometrycznej, która opiera się na reakcji wytrącania się soli srebra. W tej metodzie tiocyjanian amonu reaguje z jonami srebra, tworząc kompleks tiocyjanian srebra [Ag(SCN)]^{-}, co jest podstawą oznaczania stężenia bromków w badanym roztworze. Przykładem zastosowania jest oznaczanie bromków w wodzie pitnej lub w próbkach biologicznych, gdzie precyzyjna analiza zawartości bromków jest kluczowa dla oceny bezpieczeństwa zdrowotnego. Zgodnie z najlepszymi praktykami analitycznymi, użycie tiocyjanianu amonu jako titranta zapewnia dużą dokładność i powtarzalność pomiarów, co jest szczególnie ważne w laboratoriach zajmujących się kontrolą jakości. Warto także zaznaczyć, że metoda argentometryczna jest zgodna z normami ISO dotyczącymi analizy chemicznej, co podkreśla jej wiarygodność i zastosowanie w przemyśle. Dodatkowo, wiedza o tej metodzie jest niezbędna dla chemików analitycznych, którzy często pracują z różnymi halogenkami, w tym bromkami, w celu monitorowania ich stężenia w różnych matrycach.

Pytanie 17

Aby określić gęstość na podstawie siły wyporu działającej na pływak zanurzony w analizowanej cieczy, należy użyć

A. termoanemometru

B. wagi hydrostatycznej

C. piknometru

D. anemometru

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Waga hydrostatyczna to urządzenie, które dokładnie mierzy siłę wyporu działającą na zanurzone ciała, co jest kluczowe w określaniu gęstości cieczy. Zasada działania tego przyrządu opiera się na Archimedesa prawie, które mówi, że każdy obiekt zanurzony w cieczy doświadcza siły wyporu równej wadze wypartej cieczy. W praktyce, waga hydrostatyczna umożliwia bezpośrednie pomiary masy pływaka w powietrzu i w cieczy, a różnice w tych pomiarach pozwalają na obliczenie gęstości cieczy. W laboratoriach chemicznych i fizycznych, takie podejście jest standardem przy badaniach właściwości płynów, a waga hydrostatyczna jest często używana w różnych aplikacjach, od przemysłu petrochemicznego po badania biologiczne. Dobrą praktyką jest regularne kalibracja sprzętu, aby zapewnić dokładność pomiarów, co jest zgodne z normami metrologicznymi. Zrozumienie działania wagi hydrostatycznej i jej zastosowania jest kluczowe dla właściwego przeprowadzenia analiz gęstości cieczy, co jest niezbędne w wielu dziedzinach nauki i przemysłu.

Pytanie 18

Możliwość stwierdzenia obecności jonów żelaza (III) w próbce można uzyskać poprzez dodanie roztworu

A. NH4CN, ponieważ powstaje krwistoczerwony osad

B. kwasu solnego, ponieważ uwalnia się charakterystyczny zapach

C. KSCN, ponieważ powstaje krwistoczerwony roztwór

D. AgNO3, ponieważ powstaje brunatno-czerwony osad

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dodanie KSCN (tiocyjanianu potasu) do próbki zawierającej jony żelaza (III) prowadzi do reakcji, w której powstaje kompleks żelaza z tiocyjanianem, co skutkuje powstaniem charakterystycznego krwistoczerwonego roztworu. Zjawisko to jest często wykorzystywane w laboratoriach analitycznych do jakościowego oznaczania obecności jonów żelaza. Ponadto, metoda ta jest zgodna z normami analizy chemicznej, ponieważ pozwala na wizualne potwierdzenie obecności jonów metali w roztworze. W praktycznych zastosowaniach, takie jak analiza wody, gleby czy surowców mineralnych, stosowanie KSCN jest uznawane za standardową praktykę, co czyni tę reakcję nie tylko efektywną, ale również łatwą do zinterpretowania. Dodatkowo, reakcja ta ilustruje zasady dotyczące kompleksowania jonów metali, co jest istotnym zagadnieniem w chemii analitycznej.

Pytanie 19

BZT₅ to umowny wskaźnik wskazujący na biochemiczne zapotrzebowanie na

A. potas

B. azot

C. tlen

D. fosfor

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Biochemiczne zapotrzebowanie na tlen, określane skrótem BZT₅, to istotny wskaźnik w ocenie jakości wód. Mierzy ono ilość tlenu, jaką mikroorganizmy zużywają do rozkładu materii organicznej w próbie wody w ciągu pięciu dni w temperaturze 20°C. Wynik BZT₅ pozwala zrozumieć, jak zanieczyszczenia organiczne wpływają na ekosystemy wodne oraz na jakość wody pitnej. Wysokie wartości BZT₅ wskazują na duże zanieczyszczenie organiczne, co może prowadzić do niedoboru tlenu w wodzie, a tym samym do śmierci organizmów wodnych, takich jak ryby. Dlatego monitorowanie BZT₅ jest kluczowym elementem zarządzania wodami, szczególnie w kontekście ochrony środowiska oraz zapewnienia odpowiednich standardów jakości wód zgodnych z dyrektywami unijnymi. Przykładem zastosowania BZT₅ jest ocena wpływu ścieków przemysłowych na zbiorniki wodne, co pozwala na podejmowanie działań korygujących i zabezpieczenie zdrowia ekosystemów.

Pytanie 20

Czym są lipidy złożone?

A. fosfolipidy i glikolipidy

B. lipoproteiny i acyloglicerole

C. fosfolipidy i acyloglicerole

D. sfingolipidy i acyloglicerole

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Lipidy złożone, takie jak fosfolipidy i glikolipidy, są naprawdę ważne dla budowy i działania błon komórkowych. Fosfolipidy to te, które mają dwa kwasy tłuszczowe, glicerol i grupę fosforanową. To one tworzą tą dwuwarstwę lipidową, która oddziela wnętrze komórki od świata zewnętrznego, a więc pomagają zachować integralność komórki. A glikolipidy? Te z kolei pomagają w rozpoznawaniu komórek i interakcjach między nimi. Bez tych lipidów wiele procesów biologicznych, jak sygnalizacja komórkowa czy transport różnych substancji, byłoby po prostu niemożliwe. Warto też zauważyć, że badania nad lipidami, według American Society for Biochemistry and Molecular Biology, pokazują jak ważne są one dla zdrowia, metabolizmu i różnych chorób, na przykład miażdżycy. A w przemyśle farmaceutycznym wykorzystuje się je jako nośniki leków, co jest naprawdę ciekawe!

Pytanie 21

W tabeli przedstawiono gęstość wodnych roztworów gliceryny w temperaturze 20°C w zależności od jej stężenia wyrażonego w % wagowych.
Z informacji zawartych w tabeli wynika, że stężenie gliceryny o gęstości 1,10 g/cm³ wynosi

% wagowy gliceryny	10	20	30	40	50	60	70	80	90	100
[g/cm³] gęstość	1,022	1,047	1,072	1,099	1,126	1,153	1,180	1,208	1,235	1,261

A. ok. 60%

B. ok. 40%

C. ok. 50%

D. ok. 30%

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "ok. 40%" jest poprawna, ponieważ analiza tabeli gęstości roztworów gliceryny jednoznacznie wskazuje, że stężenie 40% odpowiada gęstości zbliżonej do 1,10 g/cm³ (konkretnie 1,099 g/cm³). Gęstość roztworów jest kluczowym parametrem w wielu procesach przemysłowych, w tym w produkcji kosmetyków, farmaceutyków czy żywności, gdzie precyzyjne stężenie składników jest istotne dla uzyskania oczekiwanych właściwości fizykochemicznych. Warto pamiętać, że gęstość roztworów zmienia się w zależności od temperatury i stężenia, co jest zgodne z zasadami chemii analitycznej. W praktycznych zastosowaniach, takich jak obliczanie ilości potrzebnych reagentów czy ocena właściwości roztworów, wiedza o gęstości i stężeniu jest niezwykle istotna. Dobrą praktyką jest bowiem posługiwanie się tabelami gęstości, które mogą wspierać procesy decyzyjne w laboratoriach oraz w przemyśle.

Pytanie 22

Rozpuszczono próbkę technicznego chlorku sodu w wodzie, a jony chlorkowe strącono przy pomocy AgNO₃, w postaci AgCl, którego masa po wysuszeniu wyniosła 1,5000 g. Oblicz ilość chloru w analizowanej próbce. Mnożnik analityczny dla chloru w AgCl to 0,2474.

A. 0,3711 g

B. 1,2474 g

C. 0,2474 g

D. 0,4948 g

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć zawartość chloru w badanej próbce, należy zrozumieć, że masa strąconego AgCl jest kluczowa. Mamy 1,5000 g AgCl, a znając mnożnik analityczny dla chloru w AgCl, który wynosi 0,2474, możemy obliczyć masę chloru. Wykonujemy obliczenie: 1,5000 g AgCl × 0,2474 = 0,3711 g Cl. Oznacza to, że z próbki technicznego chlorku sodu uzyskano 0,3711 g chloru, co jest zgodne z wynikami badań analitycznych. Użycie mnożnika analitycznego jest standardową praktyką w chemii analitycznej, co czyni ten proces nie tylko precyzyjnym, ale także niezwykle istotnym w laboratoriach zajmujących się analizą chemiczną. Takie obliczenia są niezbędne w różnych dziedzinach, takich jak kontrola jakości, badania środowiskowe i przemysł chemiczny, gdzie dokładne pomiary są kluczowe dla zapewnienia zgodności z normami oraz bezpieczeństwa produktów. Zrozumienie sposobu obliczania zawartości składników chemicznych umożliwia chemikom podejmowanie świadomych decyzji na podstawie wyników analizy.

Pytanie 23

Urządzenie Orsata jest wykorzystywane do pomiaru

A. zawartości gazów w spalinach

B. stężenia tlenu w wodzie

C. poziomu pyłów w powietrzu

D. gęstości cieczy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aparat Orsata jest specjalistycznym urządzeniem służącym do pomiaru zawartości gazów w spalinach, w tym takich jak dwutlenek węgla (CO2), tlenek węgla (CO) oraz tlen (O2). Pomiary te są kluczowe w monitorowaniu efektywności procesów spalania oraz w ocenie wpływu emisji na środowisko. Przykładowo, w przemyśle energetycznym, regularne analizy spalin za pomocą aparatu Orsata pozwalają na optymalizację procesu spalania w piecach, co prowadzi do oszczędności paliwa oraz redukcji emisji szkodliwych substancji. Zgodnie z normami ISO 10012 oraz ISO 14064, regularne monitorowanie i raportowanie emisji gazów cieplarnianych staje się obowiązkowe dla wielu przedsiębiorstw, a aparat Orsata stanowi jedno z narzędzi umożliwiających spełnienie tych wymogów. Technologia ta znajduje zastosowanie również w diagnostyce silników spalinowych, gdzie analiza spalin pozwala na wczesne wykrywanie problemów eksploatacyjnych oraz ich korekcję, co przekłada się na zwiększenie trwałości i efektywności działania urządzeń.

Pytanie 24

Aby określić całkowitą zawartość żelaza w próbce wody, konieczne jest zredukowanie żelaza(III) do żelaza(II), a następnie wykorzystanie metody analitycznej, która nazywa się

A. analiza strąceniowa

B. redoksometria

C. kompleksometria

D. alkacymetria

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Redoksometria to technika analityczna, która opiera się na reakcjach redoks, czyli reakcjach utleniania i redukcji. W kontekście pomiaru całkowitej ilości żelaza w próbce wody, redukcja żelaza(III) do żelaza(II) jest kluczowym krokiem, który umożliwia dokładniejsze oznaczenie tego pierwiastka. W praktyce, po redukcji żelaza(III), można zastosować titrację redoksową, gdzie żelazo(II) jest utleniane do żelaza(III) przez odpowiedni utleniacz, a zmiana koloru wskaźnika pozwala na określenie końcowego punktu reakcji. Zgodnie z dobrymi praktykami laboratoryjnymi, przed przeprowadzeniem analizy należy zadbać o odpowiednie warunki pH oraz eliminację interferencji, co wpływa na dokładność pomiarów. Redoksometria znajduje zastosowanie nie tylko w analizie wody, ale również w diagnostyce medycznej oraz w przemyśle, gdzie kontrola zawartości metali jest istotna dla jakości produktów.

Pytanie 25

Analiza, która opiera się na kontrolowanym wprowadzaniu roztworu o znanym stężeniu do badanego roztworu, to metoda oznaczeń ilościowych zwana

A. kolorymetryczna

B. polarymetryczna

C. chromatograficzna

D. miareczkowa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Analiza miareczkowa to metoda analityczna, która polega na dokładnym i kontrolowanym dodawaniu roztworu o znanym stężeniu (miareczku) do roztworu badanego, aż do osiągnięcia punktu końcowego reakcji chemicznej. Punkt ten zazwyczaj jest określany za pomocą wskaźników lub technik instrumentalnych. Miareczkowanie jest szeroko stosowane w chemii analitycznej, szczególnie w laboratoriach zajmujących się analizą jakościową i ilościową. Przykładem zastosowania miareczkowania jest oznaczanie stężenia kwasu siarkowego w roztworze poprzez miareczkowanie go zasadowym roztworem NaOH. W wyniku reakcji powstaje sól i woda, a punkt końcowy można zidentyfikować na podstawie zmiany koloru wskaźnika, takiego jak fenoloftaleina. Ponadto, miareczkowanie jest zgodne z wytycznymi norm ISO dotyczących analizy chemicznej, co potwierdza jego znaczenie i uznanie w przemyśle chemicznym oraz farmaceutycznym.

Pytanie 26

Który zbiór zawiera jedynie odczynniki grupowe używane w analizie jakościowej jonów?

A. AgNO3, (NH4)2CO3, KOH

B. H2S, HCl, KOH

C. KI, HCl, NH3aq

D. HCl, AgNO3, BaCl2

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź HCl, AgNO3, BaCl2 jest prawidłowa, ponieważ wszystkie wymienione odczynniki są szeroko stosowane w analizie jakościowej jonów. Kwas solny (HCl) jest silnym kwasem, który może rozpuszczać różne substancje i ułatwia reakcje z wieloma metalami, co jest kluczowe w badaniach chemicznych. Azotan srebra (AgNO3) jest istotnym odczynnikiem w identyfikacji halogenków, a jego reakcja z chlorkiem sodu (NaCl), prowadząca do wytrącenia białego osadu AgCl, jest podstawowym przykładem użycia tego związku. Chlorek baru (BaCl2) również odgrywa ważną rolę, szczególnie w identyfikacji siarczanów, gdzie jego reakcja z siarczanem sodu (Na2SO4) prowadzi do powstania osadu BaSO4. Te odczynniki są zgodne z zasadami analizy jakościowej, gdzie kluczowe jest rozpoznawanie i identyfikacja jonów w roztworach chemicznych. Poprawne posługiwanie się tymi odczynnikami jest zgodne z najlepszymi praktykami stosowanymi w laboratoriach chemicznych.

Pytanie 27

W tabeli przedstawiono charakterystykę

Charakterystyka wybranych metod optycznych stosowanych w analizie instrumentalnej
MetodaObserwowane zjawiskoPomiar
1załamanie światławspółczynnik załamania światła padającego na powierzchnię próbki
2skręcanie płaszczyzny światła spolaryzowanegokąt skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła
3rozproszenie promieniowanianatężenie wiązki światła rozproszonego wychodzącego z kuwety pomiarowej

A. 1 – refraktometrii, 2 – nefelometrii, 3 – polarymetrii.

B. 1 – nefelometrii, 2 – refraktometrii, 3 – polarymetrii.

C. 1 – polarymetrii, 2 – refraktometrii, 3 – nefelometrii.

D. 1 – refraktometrii, 2 – polarymetrii, 3 – nefelometrii.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1 – refraktometria, 2 – polarymetria, 3 – nefelometria jest poprawna, ponieważ każda z wymienionych metod pomiarowych ma swoje unikalne zastosowanie i zasadę działania. Refraktometria jest techniką analityczną, która mierzy współczynnik załamania światła, co pozwala na określenie stężenia substancji w roztworze. Przykładem jej zastosowania jest przemysł spożywczy, gdzie mierzy się zawartość cukru w sokach. Polarymetria, z kolei, służy do badania kąta skręcenia światła polaryzowanego przez substancje optycznie czynne, co jest kluczowe w farmacji i chemii organicznej, gdzie kontrolowane są jakościowo związki takie jak leki czy cukry. Nefelometria jest stosowana do pomiaru rozproszenia światła przez cząsteczki w zawiesinie, co znajduje zastosowanie w diagnostyce medycznej, na przykład w analizach krwi, gdzie ocenia się obecność i stężenie białek. Dlatego znajomość tych metod i ich zastosowania jest niezbędna w wielu dziedzinach nauki i przemysłu.

Pytanie 28

Która z podanych metod analitycznych jest klasyfikowana jako technika łączona?

A. Chromatografia gazowa z zastosowaniem spektrometrii mas

B. Spektroskopia w zakresie widzialnym oraz UV

C. Spektroskopia rezonansu jądrowego w polu magnetycznym

D. Atomowa spektrometria absorpcyjna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Chromatografia gazowa ze spektrometrią mas (GC-MS) jest uznawana za technikę łączoną, ponieważ łączy dwie różne metody analityczne w celu uzyskania bardziej kompleksowych informacji o analizowanych próbkach. Chromatografia gazowa umożliwia separację składników mieszaniny na podstawie ich różnic w lotności, co jest kluczowe w analizie złożonych matryc, takich jak próbki środowiskowe, biologiczne czy petrochemiczne. Po separacji, składniki są kierowane do spektrometrii mas, która dostarcza szczegółowych informacji o masie cząsteczek oraz ich strukturze chemicznej. Praktycznym zastosowaniem GC-MS jest analiza zanieczyszczeń w próbkach wody, umożliwiająca wykrycie substancji toksycznych w stężeniach na poziomie nanogramów. Metoda ta jest szeroko stosowana w toksykologii, na przykład do identyfikacji metabolitów leków w biologicznych próbkach. Zastosowanie technik łączonych, takich jak GC-MS, jest zgodne z najlepszymi praktykami w laboratoriach analitycznych, gdzie dąży się do maksymalizacji wydajności analizy oraz dokładności wyników.

Pytanie 29

Działanie, które ma na celu określenie relacji pomiędzy wartościami mierzonymi dla wzorcowych próbek a odczytami systemu pomiarowego, realizowane w specyficznych warunkach, to

A. normalizacja

B. akredytacja

C. kalibracja

D. certyfikacja

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kalibracja to proces, który ma na celu ustalenie i potwierdzenie zależności między rzeczywistymi wartościami wielkości mierzonej a wskazaniami urządzenia pomiarowego. W ramach kalibracji przeprowadza się pomiary na próbkach wzorcowych, które mają znane i precyzyjnie określone wartości. Przykładowo, w laboratoriach chemicznych kalibracja pipet czy spektrometrów jest kluczowa dla uzyskania wiarygodnych wyników analitycznych. W praktyce, kalibracja ma również zastosowanie w przemyśle, gdzie precyzyjne pomiary są niezbędne do zapewnienia jakości produktów. Stanowi ona konieczny krok w procesie zapewnienia zgodności z normami ISO, które wymagają regularnego weryfikowania dokładności urządzeń pomiarowych. Dobre praktyki kalibracji obejmują użycie wzorców o znanym pochodzeniu, wykonanie pomiarów w kontrolowanych warunkach oraz dokumentację każdej procedury kalibracyjnej, co zapewnia powtarzalność i przejrzystość wyników. Dzięki kalibracji można zminimalizować błędy pomiarowe i zwiększyć zaufanie do wyników pomiarów.

Pytanie 30

Badanie tłuszczów, w tym m.in. ustalenie ilości mg KOH, potrzebnego do neutralizacji wolnych kwasów tłuszczowych znajdujących się w jednym gramie tłuszczu, dotyczy określenia liczby

A. kwasowej

B. nadtlenkowej

C. jodowej

D. zmydlania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "kwasowa" jest poprawna, ponieważ analiza tłuszczów pod kątem liczby mg KOH potrzebnego do zobojętnienia wolnych kwasów tłuszczowych odnosi się do ich kwasowości. Związki tłuszczowe, takie jak oleje czy smary, mogą posiadać różną zawartość wolnych kwasów, co wpływa na ich jakość i zastosowanie. W praktyce przemysłowej, oznaczanie liczby kwasowej jest kluczowe w ocenie jakości tłuszczów, szczególnie w przemyśle spożywczym oraz kosmetycznym. Wartości licznika kwasowego są używane do kontroli procesów produkcyjnych oraz do oceny stabilności i przechowywania produktów. Zgodnie z normami ISO, odpowiednie metody analizy kwasowej są kluczowe dla zapewnienia jakości. Na przykład, w przemyśle olejarskim, wyższe wartości liczby kwasowej mogą wskazywać na procesy utleniania lub degradacji tłuszczu, co może prowadzić do obniżenia wartości odżywczej i organoleptycznej produktów.

Pytanie 31

W ramce przedstawiono równania reakcji zachodzące podczas oznaczania chlorków metodą

Ag⁺ + Cl^- → AgCl ↓

Ag⁺ + SCN^- → AgSCN ↓

Fe³⁺ + SCN^- → Fe(SCN)²⁺

A. grawimetryczną.

B. kompleksometryczną.

C. strąceniową Volharda.

D. strąceniową Mohra.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź strąceniowa Volharda jest prawidłowa, ponieważ wprowadza istotne elementy w procesie oznaczania chlorków. Metoda ta polega na strąceniu chlorków w obecności jonów srebra, co jest zgodne z równaniami reakcji zawartymi w ramce. Po strąceniu chlorków, nadmiar jonów srebra jest titrowany tiocyjanianem potasu, a punkty końcowe tytracji są wyznaczane na podstawie zmiany zabarwienia związanej z jasnoczerwonym kompleksem, który tworzy się z jonami żelaza(III). Stosowanie tej metody jest zgodne z dobrymi praktykami analitycznymi, które podkreślają precyzję i dokładność w określaniu stężenia jonów w roztworach. Na przykład, metoda Volharda jest często wykorzystywana w laboratoriach analitycznych do oznaczania stężenia chlorków w próbkach wody, co ma znaczenie w kontekście monitorowania jakości wód i ochrony środowiska. Dodatkowo, znajomość i umiejętność stosowania tej metody są kluczowe w wielu zastosowaniach przemysłowych, gdzie kontrola jakości surowców i produktów gotowych jest niezbędna.

Pytanie 32

Z danych zawartych w tabeli wynika, że gazem w warunkach standardowych jest związek oznaczony numerem

Wybrane właściwości fizyczne czterech różnych związków organicznych
Związek organiczny	Temperatura topnienia [°C]	Temperatura wrzenia [°C]	Gęstość [g/cm³]	Rozpuszczalność w wodzie
1.	5,5	80,0	0,8765	słaba
2.	-95,0	110,62	0,8623	nie rozpuszczalny
3.	-182,8	- 88,6	0,0012	nie rozpuszczalny
4.	-114,1	78,2	0,7893	miesza się bez ograniczeń

A. 2.

B. 1.

C. 4.

D. 3.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Związek oznaczony numerem 3 jest prawidłową odpowiedzią, ponieważ jego temperatura wrzenia wynosi -88,6°C. W warunkach standardowych, które definiuje się jako 0°C i 1 atm, substancje o temperaturze wrzenia poniżej 0°C istnieją w stanie gazowym. Przykładem substancji gazowych w tych warunkach są głównie gazy szlachetne oraz niektóre związki organiczne, które wykazują niskie temperatury wrzenia. Ważne jest, aby zrozumieć, że właściwości fizyczne substancji, takie jak temperatura wrzenia, mają kluczowe znaczenie w wielu dziedzinach, takich jak chemia, inżynieria chemiczna oraz zastosowania w przemyśle. Zgodnie z normami branżowymi, przy projektowaniu systemów przesyłowych gazów czy aparatów chłodniczych, istotne jest uwzględnienie tych właściwości dla zapewnienia efektywności oraz bezpieczeństwa. Ponadto, znajomość stanów skupienia substancji jest niezbędna przy analizie procesów chemicznych, jak i w ocenie wpływu na środowisko, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 33

Aby uzyskać gaz w wyniku działania cieczy na ciało stałe, konieczne jest zastosowanie aparatu

A. Höplera

B. Kippa

C. Westphala-Mohra

D. Orsata

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aparat Kippa jest używany do otrzymywania gazów w wyniku reakcji chemicznych, w których ciecz działa na ciało stałe. Działa na zasadzie generowania gazu na skutek reakcji chemicznej, co czyni go idealnym narzędziem w laboratoriach chemicznych. W praktyce, Kippa jest często wykorzystywana do produkcji gazu wodoru z reakcji kwasu solnego z metalem, takim jak cynk, co jest powszechnie stosowane w edukacji chemicznej. Aparat ten charakteryzuje się prostą konstrukcją, co ułatwia jego użycie, a także kontrolę procesu wytwarzania gazu. Umożliwia to nie tylko prowadzenie eksperymentów, ale również naukę o właściwościach gazów oraz ich zastosowaniach w różnych procesach chemicznych. Z uwagi na jego funkcjonalność, Kippa jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa chemicznego, co czyni ją popularnym wyborem w laboratoriach edukacyjnych oraz przemysłowych.

Pytanie 34

Wartość mnożnika analitycznego dla żelaza oznaczonego wagowo jako tlenek żelaza(III) wynosi

A. 0,3497

B. 0,7

C. 0,6994

D. 0,7773

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Mnożnik analityczny dla żelaza oznaczonego wagowo jako tlenek żelaza(III) (Fe2O3) oblicza się na podstawie stosunku mas molowych żelaza do mas molowych tlenku żelaza(III). Masa molowa Fe wynosi około 55,85 g/mol, podczas gdy masa molowa Fe2O3 wynosi około 159,69 g/mol. Zatem obliczamy mnożnik analityczny, dzieląc masę molową żelaza przez masę molową tlenku żelaza(III): 2 * 55,85 g/mol / 159,69 g/mol, co daje nam wartość około 0,6994. W praktyce, zrozumienie mnożników analitycznych jest kluczowe w chemii analitycznej, zwłaszcza w kontekście analiz spektroskopowych i określania stężenia metali w próbkach. Taki mnożnik pozwala na dokładne przeliczenie wyników analizy na podstawie wykrytych związków chemicznych. W laboratoriach chemicznych standardy takie jak ISO 17025 wymagają precyzyjnych obliczeń oraz odpowiednich metodologii, co czyni tę wiedzę niezbędną dla analityków chemicznych.

Pytanie 35

Gdzie wykorzystuje się efekt Tyndalla?

A. w polarymetrii

B. w nefelometrii

C. w absorpcjometrii

D. w refraktometrii

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Efekt Tyndalla jest zjawiskiem polegającym na rozpraszaniu światła przez cząsteczki zawieszone w cieczy lub gazie. W nefelometrii, technice pomiarowej wykorzystywanej do analizy stężenia cząstek w roztworach, efekt ten jest kluczowy dla uzyskiwania wyników. Nefelometria pozwala na określenie stężenia zawiesin, takich jak białka, zawiesiny koloidalne czy mikroorganizmy. W praktyce, urządzenie nefelometryczne mierzy intensywność rozproszonego światła pod kątem, co umożliwia określenie ilości cząstek w próbce. Użycie tej techniki ma zastosowanie m.in. w diagnostyce medycznej, kontroli jakości w przemyśle spożywczym oraz badaniach środowiskowych, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe. Standardy ISO 13320 oraz ASTM D6722 wskazują na metodykę przeprowadzania pomiarów nefelometrycznych, co potwierdza ich szerokie uznanie w branży. Efekt Tyndalla jest więc nie tylko teoretycznym pojęciem, ale również fundamentem praktycznych zastosowań w różnych dziedzinach nauki i przemysłu.

Pytanie 36

Część opisu skutków analizy
(...) generuje kation jednowartościowy, a sole powstałe z tym kationem to w przeważającej mierze substancje trudnorozpuszczalne. Większość jego soli jest bezbarwna. Ten bezbarwny jon ma zdolność do tworzenia jonów kompleksowych, na przykład z tiosiarczanem sodowym. Związki tego kationu są wrażliwe na światło (ciemnieją pod jego działaniem), dlatego powinny być przechowywane w pojemnikach z ciemnego szkła (...) Z opisu wynika, że w analizowanym surowcu jakościowo oznaczano kation

A. Pb2+

B. Ag+

C. Mg2+

D. Na+

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź Ag+ jest poprawna, ponieważ kation srebra (Ag+) rzeczywiście tworzy sole, które są w większości substancjami trudno rozpuszczalnymi, co jest zgodne z opisanymi efektami analizy. Większość soli srebra, takich jak AgCl (chlorek srebra) czy AgBr (bromek srebra), jest praktycznie nierozpuszczalna w wodzie. Dodatkowo, związki srebra są zazwyczaj bezbarwne, co również znajduje potwierdzenie w fragmencie opisu. Kation srebra wykazuje zdolność do tworzenia kompleksów, na przykład z tiosiarczanem sodowym, co jest kluczowym aspektem w chemii analitycznej. Srebro jest także znane ze swojej wrażliwości na światło, co oznacza, że jego sole mogą ulegać fotodegradacji – dlatego istotne jest ich przechowywanie w ciemnych pojemnikach, co jest standardową praktyką w laboratoriach chemicznych. Te cechy sprawiają, że srebro jest szeroko stosowane w różnych dziedzinach, takich jak fotografia, elektronika czy medycyna, na przykład w postaci srebra koloidalnego, które ma właściwości antybakteryjne.

Pytanie 37

Która z podanych elektrod może pełnić rolę elektrody wskaźnikowej?

A. Jonoselektywna chlorkowa

B. Nasycona chlorosrebrowa

C. Nasycona kalomelowa

D. Siarczano-rtęciowa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Elektroda jonoselektywna chlorkowa jest powszechnie stosowana jako elektroda wskaźnikowa w pomiarach stężenia jonów chlorkowych w roztworach. Jej konstrukcja opiera się na specjalnej membranie, która selektywnie reaguje z jonami chlorkowymi, co pozwala na dokładne określenie ich stężenia. W praktyce elektrody te są wykorzystywane w różnych aplikacjach, w tym w analizie wody, kontroli jakości w przemyśle spożywczym oraz monitorowaniu procesów chemicznych. Zgodnie z normami ISO i metodami analizy, stosowanie elektrod jonoselektywnych zapewnia wysoką powtarzalność wyników oraz krótki czas reakcji. Dodatkowo, elektrody te charakteryzują się stabilnością i długowiecznością, co czyni je idealnym wyborem do zastosowań laboratoryjnych oraz przemysłowych. Warto również dodać, że elektrody wskaźnikowe są kluczowe w analizie chemicznej, ponieważ ich wybór i zastosowanie mają bezpośredni wpływ na dokładność pomiarów.

Pytanie 38

Analizując dane zawarte w tabeli, można stwierdzić, że w smalcu w wyniku jełczenia

Stadium jełczenia smalcu	Liczba jodowa, LJ	Liczba kwasowa, LK
Smalec świeży	55,9 - 61,0	0,35 - 0,45
Smalec zjełczały	47,8 - 51,0	6,0 - 8,4
Smalec silnie zjełczały	31,9 - 41,1	26,0 - 30,0

A. maleje liczba wiązań podwójnych i wzrasta zawartość wolnych kwasów.

B. maleje liczba wiązań podwójnych i maleje zawartość wolnych kwasów.

C. wzrasta liczba wiązań podwójnych i wzrasta zawartość wolnych kwasów.

D. wzrasta liczba wiązań podwójnych i maleje zawartość wolnych kwasów.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź wskazuje, że w wyniku jełczenia smalcu maleje liczba wiązań podwójnych i wzrasta zawartość wolnych kwasów. Zjawisko jełczenia jest procesem utleniania, który zachodzi w tłuszczach, prowadząc do degradacji ich struktury chemicznej. Liczba jodowa, będąca wskaźnikiem zawartości wiązań podwójnych, zmniejsza się, co sugeruje, że pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak tlen, wiązania te są rozrywane. Przykładowo, w przemyśle spożywczym, zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla oceny trwałości i jakości tłuszczów stosowanych w produktach. Zwiększona zawartość wolnych kwasów, z kolei, może wskazywać na obniżoną jakość smalcu, co jest istotne w kontekście jego przechowywania i użycia. W praktyce, monitorowanie tych wskaźników jest istotne zarówno dla producentów, jak i konsumentów, aby zapewnić, że spożywane produkty są zdrowe i bezpieczne, zgodnie z normami żywnościowymi.

Pytanie 39

Jaką substancję oznacza się metodą Kjeldahla?

A. wodoru

B. siarki

C. żelaza

D. azotu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda Kjeldahla jest powszechnie stosowana w chemii analitycznej do oznaczania zawartości azotu w różnych substancjach, takich jak gleby, materiały organiczne, pasze czy nawozy. Proces ten polega na mineralizacji próbki poprzez jej rozkład w stężonym kwasie siarkowym, co prowadzi do uwolnienia amoniaku. Następnie amoniak można oznaczyć za pomocą różnych technik, w tym titracji. Przykładowo, w analizach żywności metoda ta umożliwia oszacowanie białka, ponieważ azot jest głównym składnikiem aminokwasów. Metoda Kjeldahla jest zgodna z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 5370, co czyni ją uznaną metodą w branży analitycznej. Dzięki swojej precyzji i prostocie, jest szeroko stosowana w laboratoriach na całym świecie, co czyni ją kluczowym narzędziem w badaniach jakościowych i ilościowych.

Pytanie 40

Przedstawione równania reakcji zachodzą podczas oznaczania chlorków metodą

Ag⁺ + Cl^- → AgCl
2Ag⁺ + CrO₄^2- → Ag₂CrO₄

A. strąceniową Mohra.

B. redoksymetryczną.

C. strąceniową Volharda.

D. kompleksometryczną.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda strąceniowa Mohra jest kluczową techniką w analizie chemicznej, szczególnie w oznaczaniu chlorków. Równania reakcji przedstawione na zdjęciu ilustrują proces strącenia chlorków srebrem, co prowadzi do powstania nierozpuszczalnego chlorku srebra (AgCl). Ten osad jest charakterystycznym znakiem, że oznaczenie chlorków zostało rozpoczęte. Zastosowanie metody Mohra ma swoje praktyczne uzasadnienie w laboratoriach, gdzie precyzyjne oznaczanie stężenia chlorków jest niezbędne, na przykład w monitorowaniu jakości wody pitnej, w przemyśle spożywczym czy farmaceutycznym. Kluczowym elementem tej metody jest reakcja wskaźnikowa: kiedy nadmiar jonów srebra reaguje z chromianem potasu, tworzy czerwony osad chromianu srebra (Ag2CrO4), który sygnalizuje zakończenie titracji. To zjawisko umożliwia dokładne określenie momentu, w którym stężenie chlorków jest odpowiednio zmierzone. Metoda ta jest zgodna z dobrymi praktykami analitycznymi, zapewniając dokładność i powtarzalność pomiarów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej