Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 12 maja 2025 13:18
Data zakończenia: 12 maja 2025 13:49

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki kołnierz jest projektowany na podstawie formy przodu oraz tyłu bluzki?

A. Szalowy

B. Koszulowy z doszywaną stójką

C. Koszulowy krojony wraz ze stójką

D. Okrągły "be-be"

Wybór innych typów kołnierzy, takich jak szalowy, koszulowy z doszywaną stójką czy koszulowy krojony w zestawie ze stójką, prowadzi do zrozumienia, że projektowanie kołnierzy wymaga zrozumienia ich konstrukcji oraz przeznaczenia. Kołnierz szalowy jest zazwyczaj luźniejszy, nie opiera się na kształcie formy przodu i tyłu bluzki, a jego projekt opiera się na swobodnych drapowaniach, co sprawia, że nie jest idealnym wyborem w kontekście tego pytania. Koszulowy kołnierz z doszywaną stójką oraz koszulowy krojony wraz ze stójką, chociaż również popularne, są projektowane w oparciu o różne zasady konstrukcyjne. Koszulowy kołnierz z doszywaną stójką wymaga dodatkowego elementu, co czyni go bardziej skomplikowanym w konstrukcji. Natomiast koszulowy krojony ze stójką to bardziej klasyczna forma, która nie jest bezpośrednio modelowana na podstawie przodu i tyłu bluzki, lecz opiera się na szerszych zasadach konstrukcji kołnierzy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania odzieży, co podkreśla znaczenie znajomości podstawowych zasad kroju oraz właściwego doboru kołnierzy w zależności od zamierzonych efektów stylistycznych i użytkowych.

Pytanie 2

Przyczyną problemów w działaniu maszyny stębnowej, skutkujących zerwaniem dolnej nici podczas szycia, jest

A. nieaktywowany nawijacz nici

B. nieprawidłowo wyprowadzona nić górna

C. za słabe napięcie nitki górnej

D. błędnie nawleczona nić w bębenku

Niewłaściwie nawleczona nić w bębenku jest jedną z najczęstszych przyczyn zrywania dolnej nici w maszynach stębnowych. Właściwe nawlekanie nici w bębenku zapewnia jej prawidłowe prowadzenie i napięcie, co jest kluczowe dla stabilności szycia. Gdy nić jest nieprawidłowo umieszczona, może to prowadzić do jej splątania, co z kolei powoduje zrywanie. W praktyce, aby uniknąć tego problemu, należy zwrócić uwagę na dokładność nawlekania bębenka, przestrzegając producenta instrukcji dotyczących długości i napięcia nici. Oprócz tego, regularne serwisowanie maszyny, w tym czyszczenie bębenka i wymiana zużytych części, przyczynia się do utrzymania optymalnej wydajności maszyny. Dobre praktyki w branży zalecają również przeprowadzenie testu szycia na kawałku materiału przed rozpoczęciem pełnej produkcji, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych problemów z nicią.

Pytanie 3

W celu rozwiązania sporu pomiędzy dwoma pracownikami krojowni zastosowano metodę arbitrażu, w której

A. udziałowcy konfliktu wybierają osobę trzecią - specjalistę, która podejmie decyzję w sprawie rozwiązania konfliktu

B. udziałowcy konfliktu prowadzą rozmowy mające na celu osiągnięcie zgody

C. udziałowcy konfliktu liczą na to, że spór z czasem wygaśnie samoczynnie

D. strony konfliktu korzystają z pomocy mediatora, który wspiera je w prowadzeniu dyskusji

Technika arbitrażu polega na zaangażowaniu osoby trzeciej, która podejmuje decyzję w sprawie rozwiązania konfliktu pomiędzy stronami. Jest to formalny proces, w którym arbiter, będący specjalistą w danej dziedzinie, analizuje sytuację, wysłuchuje argumentów obu stron i na podstawie przedstawionych dowodów podejmuje ostateczną decyzję. Przykładem zastosowania arbitrażu może być sytuacja, w której dwaj pracownicy w zakładzie produkcyjnym mają spór dotyczący podziału obowiązków. Jeśli rozmowy między nimi nie przynoszą rezultatów, mogą zdecydować się na arbitraż, aby uzyskać obiektywną opinię i rozstrzyganie konfliktu przez osobę, która posiada wiedzę na temat specyfiki pracy w danej branży. Arbitraż często jest stosowany w negocjacjach biznesowych i sporach handlowych, ponieważ pozwala na szybkie i efektywne rozwiązanie problemu, bez konieczności angażowania sądów. W profesjonalnych środowiskach dobrze jest stosować arbitraż jako alternatywę dla długotrwałych i kosztownych procesów sądowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu konfliktami."

Pytanie 4

Do punktu usługowego zgłosiła się klientka z prośbą o wszycie zamka błyskawicznego do spodni i skrócenie nogawek. Jaka będzie cena usługi, jeżeli w zakładzie obowiązuje cennik usług przedstawiony w tabeli?

Rodzaj usługi	Cena
Poszerzenie lub zwężenie wyrobu	20,00 zł
Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawa, nogawki	15,00 zł
Wszycie zamka błyskawicznego	20,00 zł

A. 15,00 zł

B. 50,00 zł

C. 20,00 zł

D. 40,00 zł

Odpowiedź 50,00 zł jest prawidłowa, ponieważ dokładnie odzwierciedla całkowity koszt wykonania dwóch usług zamawianych przez klientkę. Zgodnie z cennikiem, wszycie zamka błyskawicznego kosztuje 20,00 zł, natomiast skrócenie nogawek wynosi 15,00 zł. Klientka zleciła dwukrotne skrócenie nogawek, co oznacza, że należy doliczyć tę usługę dwukrotnie. Zatem całkowity koszt można obliczyć w następujący sposób: 20,00 zł za wszycie zamka oraz 30,00 zł za skrócenie nogawek (15,00 zł x 2), co łącznie daje 50,00 zł. Taki sposób kalkulacji jest standardową praktyką w branży usług krawieckich, gdzie każda usługa powinna być wyceniana osobno, a w przypadku zleceń wielokrotnych, ceny muszą być odpowiednio skumulowane. Dzięki temu klienci mają jasność co do kosztów, a usługodawcy mogą precyzyjnie planować swoje przychody. Warto pamiętać, że odpowiednie zarządzanie cennikiem oraz transparentne informowanie klientów o kosztach usług są kluczowe dla budowania zaufania i długoterminowych relacji z klientami.

Pytanie 5

Aby zmienić spódnicę z rozmiaru 170/96/104 na rozmiar 164/96/104, trzeba ją

A. poszerzyć i wydłużyć

B. skrócić na linii dołu

C. zwęzić i skrócić

D. poszerzyć w szwach bocznych

Skracanie spódnicy na linii dołu jest odpowiednim działaniem przy przekształcaniu rozmiaru z 170/96/104 na 164/96/104, ponieważ główną różnicą między tymi rozmiarami jest długość. Spódnice w rozmiarze 164 są zazwyczaj krótsze, co oznacza, że aby dostosować długość, należy usunąć nadmiar materiału od dołu. W praktyce, proces skracania wymaga dokładnego pomiaru, aby zachować estetykę i proporcje spódnicy. Zaleca się używanie specjalistycznych narzędzi, takich jak taśmy miernicze oraz poziomice krawieckie, aby upewnić się, że nowe cięcie jest równe. Dobrze jest również przemyśleć styl spódnicy – np. czy ma być zwężana ku dołowi czy nie – co wpłynie na jej ostateczny wygląd. Zgodnie z dobrymi praktykami, po dokonaniu skrócenia, warto przetestować naszycie nowej lamówki lub obszycie dołu, aby zapewnić trwałość i estetykę wykończenia. Ponadto, zaleca się zrobienie próbnego wykończenia na kawałku tkaniny, zanim przystąpimy do ostatecznego cięcia, aby uniknąć błędów.

Pytanie 6

Odzież wodoodporną dla rybaków oraz żeglarzy należy produkować z materiałów

A. powlekanych

B. plecionych

C. włókninowych

D. dzianinowych

Wybór niewłaściwego materiału do odzieży wodoodpornej może prowadzić do wielu problemów w praktyce. Materiały plecione, jak bawełna czy wełna, mimo że są wygodne i mają dobre właściwości termiczne, nie zapewniają odpowiedniej ochrony przed wodą. Woda szybko wnika w te materiały, co prowadzi do ich przemoczenia, a w konsekwencji do dyskomfortu i obniżonej wydajności w pracy. Ponadto plecionki nie są w stanie zagwarantować trwałej ochrony przed wilgocią w trudnych warunkach atmosferycznych, dlatego ich użycie w produkcie dedykowanym dla rybaków i żeglarzy jest całkowicie niezalecane. Włókniny, choć mogą mieć zastosowanie w niektórych przypadkach, również nie są najlepszym wyborem w kontekście odzieży wodoodpornej, ponieważ ich struktura nie pozwala na skuteczną ochronę przed wodą. W dodatku, dzianiny, które charakteryzują się elastycznością i komfortem noszenia, nie są odpowiednie do odzieży roboczej w środowisku wodnym. Zastosowanie dzianin w tego typu odzieży może prowadzić do szybkiego przemoczenia i w efekcie do utraty ciepłoty ciała, co jest skrajnie niebezpieczne dla osób pracujących w takich warunkach. Kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów do odzieży wodoodpornej kierować się nie tylko estetyką, ale przede wszystkim funkcjonalnością oraz normami branżowymi.

Pytanie 7

Jaką najwyższą temperaturę prasowania należy ustawić do wygładzenia sukni damskiej uszytej z elany?

A. 200°C

B. 150°C

C. 110°C

D. 90°C

Wybór nieodpowiedniej temperatury prasowania może poważnie wpłynąć na wygląd oraz trwałość odzieży wykonanej z elany. Przykładowo, temperatura 110°C jest niewystarczająca do skutecznego wyprasowania tkaniny, co może prowadzić do utrzymania zagnieceń oraz ogólnego zaniedbanego wyglądu. Użytkownicy często mylą elanę z innymi materiałami, takimi jak bawełna, które mogą wymagać innego podejścia do prasowania. Prasowanie w temperaturze 90°C również nie rozwiązuje problemu, ponieważ jest zbyt niska, aby uzyskać pożądany efekt wygładzenia, a dodatkowo może prowadzić do nieefektywnego i frustrującego procesu prasowania. Z kolei 200°C jest zdecydowanie zbyt wysoką temperaturą, która może spalić lub stopić włókna elany, co nie tylko zrujnuje odzież, ale także może zagrażać bezpieczeństwu użytkownika, jeżeli materiał zacznie wydzielać szkodliwe substancje. Kluczowe w procesie prasowania jest zrozumienie właściwości używanej tkaniny oraz dostosowanie warunków prasowania do jej specyfiki, co jest fundamentem dobrych praktyk w pielęgnacji odzieży.

Pytanie 8

Przy obliczaniu normy zużycia materiału o szerokości 140 cm, który ma być użyty do wykonania płaszcza kąpielowego z kapturem, należy uwzględnić takie wymiary jak: długość płaszcza oraz

A. wzrost oraz obwód klatki piersiowej

B. długość rękawa oraz obwód klatki piersiowej

C. długość rękawa i wysokość kaptura

D. wzrost i obwód bioder

Wybór odpowiedzi wskazującej na "wzrost i obwód klatki piersiowej" jako istotnych wymiarów do obliczania normy zużycia materiału na płaszcz kąpielowy jest mylący. Wzrost, choć ważny dla określenia ogólnego rozmiaru odzieży, nie wpływa bezpośrednio na zużycie materiału w kontekście konkretnego modelu płaszcza z kapturem. Obwód klatki piersiowej, mimo że jest istotny w kontekście dopasowania odzieży, nie uwzględnia specjalnych wymagań konstrukcyjnych, jakimi są długość rękawów czy wysokość kaptura. Dlatego nie można polegać wyłącznie na tych wymiarach, aby oszacować potrzebną ilość materiału. Podobnie, odpowiedzi wskazujące na "długość rękawa i obwód klatki piersiowej" lub "wzrost i obwód bioder" również są niewłaściwe, ponieważ obwód bioder nie ma znaczenia w przypadku płaszcza kąpielowego. Kluczowe jest, by w procesie projektowania brać pod uwagę specyfikę produktu oraz jego funkcjonalność. W branży odzieżowej niepoprawne podejście do obliczeń może prowadzić do błędów w produkcie, a w konsekwencji do niezadowolenia konsumentów oraz strat finansowych dla producentów. Właściwe określenie wymiarów nie tylko ułatwia proces produkcji, ale również wpływa na jakość i komfort gotowego wyrobu.

Pytanie 9

Oblicz całkowity koszt przeróbki spodni dresowych, która obejmuje skracanie i wykończenie dołów nogawek ściągaczami, jeśli cena jednego gotowego ściągacza wynosi 10,00 zł, a koszt robocizny to 35,00 zł?

A. 45,00 zł

B. 55,00 zł

C. 65,00 zł

D. 35,00 zł

Błędne odpowiedzi wynikają z pomyłek w zrozumieniu podstawowych zasad kalkulacji kosztów. Często zdarza się, że osoby obliczające koszt przeróbki pomijają kluczowe elementy, takie jak cena materiałów. Na przykład, przy wyborze 45,00 zł, można zauważyć, że ta odpowiedź mogła wyniknąć z założenia, że koszt robocizny 35,00 zł jest wystarczający sam w sobie, co jest mylne. Koszt ściągaczy, którego pominięcie prowadzi do niepełnej kalkulacji, wynosi 20,00 zł. Kolejną pułapką jest przyjęcie tylko jednego ściągacza w kalkulacji, co przy 35,00 zł robocizny daje 35,00 zł, prowadząc do wniosku, że koszty są znacznie niższe niż w rzeczywistości. W branży krawieckiej ważne jest, aby każda usługa uwzględniała zarówno materiały, jak i robociznę w sposób przejrzysty. Zapominając o jednym z tych elementów, można znacznie zaniżyć kosztorys, co prowadzi do problemów finansowych w dłuższym okresie. Dlatego też, aby uniknąć błędów w kalkulacjach, warto kierować się prostym schematem sumowania wszystkich kosztów związanych z realizacją danej usługi, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektami szycia. Warto również przyswoić sobie zasady dotyczące wyceny usług w branży krawieckiej, aby zminimalizować ryzyko błędów w przyszłości.

Pytanie 10

Jaką maszynę wykorzystuje się do łączenia wkładów nośnych z przodami męskich marynarek w sposób niewidoczny?

A. Fastrygówkę

B. Zygzakówkę

C. Ryglówkę

D. Pikówkę

Ryglówka, mimo że jest powszechnie używana w przemyśle odzieżowym, służy głównie do wzmacniania szwów na brzegach lub w miejscach narażonych na duże obciążenia. Jej głównym zastosowaniem jest szycie odzieży roboczej oraz galowych elementów odzieży, gdzie potrzebna jest dodatkowa wytrzymałość. Jednak nie nadaje się ona do niewidocznego łączenia elementów, ponieważ jej szwy są widoczne i mogą psuć estetykę wykonania. Fastrygówka, z kolei, to maszyna używana do tymczasowego łączenia materiałów i nie jest przeznaczona do trwałego szycia, co czyni ją niewłaściwym wyborem do łączenia wkładów nośnych z przodami marynarek, gdyż nie gwarantuje odpowiedniej wytrzymałości. Zygzakówka, mimo że może być używana do szycia elastycznych tkanin, nie zapewnia odpowiedniego łączenia na poziomie wymagań konstrukcyjnych dla formalnej odzieży. Jej zygzakowaty ścieg może nie być wystarczająco trwały do zastosowań, gdzie liczy się estetyka oraz wytrzymałość. Najczęściej popełnianym błędem przy wyborze maszyn do szycia jest nieodpowiednie dopasowanie technologii szycia do specyfikacji materiałów i oczekiwań dotyczących finalnego produktu. W przypadku marynarek, kluczowe jest, aby wybrać maszynę, która gwarantuje zarówno jakość, jak i estetykę, co czyni pikówkę bezkonkurencyjnym wyborem w tej dziedzinie.

Pytanie 11

Jaki splot należy zastosować w dzianinie przeznaczonej na ściągacze do sportowej bluzy?

A. Atłasowy.

B. Lewoprawy.

C. Dwuprawy.

D. Trykotowy.

Wybór niewłaściwego splotu do produkcji ściągaczy w bluzach sportowych może prowadzić do istotnych problemów z użytkowaniem odzieży. Splot lewoprawy, mimo że jest elastyczny, nie oferuje takiego samego stopnia trwałości i odporności na deformacje jak splot dwuprawy. W praktyce może to skutkować rozciągnięciem i utratą formy ściągaczy, co jest nieakceptowalne w odzieży sportowej, która musi poddawać się intensywnemu użytkowaniu. Z kolei splot trykotowy, chociaż również elastyczny, jest bardziej odpowiedni do wytwarzania materiałów o dużej powierzchni, takich jak koszulki, a nie do ściągaczy, które wymagają specyficznych właściwości napinających. Atłasowy splot, z kolei, jest przeznaczony głównie do produkcji odzieży eleganckiej, co sprawia, że nie spełnia wymagań technicznych dla odzieży sportowej, które obejmują wysoki poziom funkcjonalności i wytrzymałości. Wybierając niewłaściwy splot, można wprowadzać materiał do produkcji, który nie spełni oczekiwań związanych z elastycznością, kompresją i wygodą, co prowadzi do frustracji użytkowników i negatywnego wrażenia na temat jakości odzieży. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, które sploty najlepiej odpowiadają potrzebom funkcjonalnym konkretnego rodzaju odzieży, a także znajomość standardów branżowych, które określają wymagania dotyczące ich zastosowania.

Pytanie 12

Aby pozbyć się fałd poprzecznych z tyłu bluzki pod kołnierzem, należy odpruć kołnierz oraz

A. wszyć go, zwiększając szerokość szwu

B. ściąć tył wzdłuż linii podkroju szyi i barków

C. wszyć go, zmniejszając szerokość szwu

D. odciąć krawędź podkroju kołnierza

Odpowiedzi sugerujące ścięcie krawędzi podkroju kołnierza, wszycie go z większą lub mniejszą szerokością szwu, czy też ścięcie krawędzi tyłu bluzki w sposób inny niż wzdłuż linii podkroju szyi i barków, opierają się na niewłaściwym zrozumieniu konstrukcji odzieży oraz chybionych założeniach odnośnie do problemu fałd poprzecznych. W przypadku ścięcia krawędzi podkroju kołnierza, można doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń materiału, co w konsekwencji może powodować błędne dopasowanie bluzki w obrębie kołnierza. Z kolei wszycie kołnierza z większą szerokością szwu nie usuwa nadmiaru materiału w tylnej części bluzki, co może zwiększyć ryzyko wystąpienia fałd, a także wpłynąć negatywnie na estetykę i komfort noszenia. Zmniejszenie szerokości szwu również nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ w przypadku nadmiaru materiału nie rozwiązuje to problemu, a jedynie może spowodować dodatkowe problemy z układem materiału. Te błędne koncepcje opierają się na braku zrozumienia mechaniki dopasowania odzieży oraz roli, jaką odgrywają linie cięcia i konstrukcyjne właściwości materiału. W praktyce, każda zmiana w konstrukcji odzieży powinna być przemyślana i oparta na dokładnych pomiarach oraz analizie proporcji, co jest kluczowe dla uzyskania właściwego dopasowania i komfortu noszenia.

Pytanie 13

Dostosowanie do figury prostej sukni z zaszewkami piersiowymi, za luźnej na linii talii, obejmuje między innymi pogłębienie istniejących lub stworzenie nowych zaszewek

A. od linii dekoltu z przodu

B. barkowych z tyłu

C. pionowych z przodu i z tyłu

D. od linii ramienia z przodu i z tyłu

Wybór odpowiedzi dotyczących zaszewek od linii podkroju szyi w przodzie, barkowych w tyle, czy od linii ramienia w przodzie i tyle nie jest poprawny, ponieważ te techniki nie są odpowiednie dla procesu dopasowywania sylwetki prostej sukni, która ma zaszewki piersiowe. Zaszewek od podkroju szyi używa się głównie w górnych częściach odzieży, takich jak bluzki czy żakiety, aby podkreślić formę dekoltu, co w przypadku sukni nie rozwiązuje problemu z nadmiarem materiału w okolicach talii. Podobnie, zaszewki barkowe w tyle są często stosowane w odzieży męskiej lub w damskich kurtkach, ale nie wpływają na kształt sukni, która wymaga innego podejścia. Wreszcie, zaszewki od linii ramienia w przodzie i tyle mogą być użyteczne w kontekście wykończenia rękawów, ale nie rozwiążą problemu luźnej talii. Zrozumienie, kiedy i jak zastosować konkretne rodzaje zaszewek, jest kluczowe w krawiectwie, a nieodpowiednie ich stosowanie prowadzi do nieestetycznych efektów oraz dyskomfortu w noszeniu. Warto zwrócić uwagę na praktyczne aspekty dopasowywania, takie jak wykonanie próbnych przymiarek oraz dopasowanie głębokości zaszewek w zależności od indywidualnych wymagań sylwetki.

Pytanie 14

Jakiej wielkości dodatek powinien zostać uwzględniony na krawędzi formy koszuli damskiej w celu wykonania szwów bocznych?

A. 2 cm

B. 3 cm

C. 4 cm

D. 1 cm

Wiesz, wartości dodatków do szwów mogą być czasami mylone z innymi rzeczami związanymi z projektowaniem odzieży, więc niektóre odpowiedzi mogą prowadzić do błędnych wniosków. Zaznaczanie 3 cm, 4 cm czy 2 cm jako standardowe dodatki na szwy boczne jest po prostu niezgodne z tym, co praktykuje się w branży. Jak są za duże dodatki, to może być zbyt dużo luzu w odzieży. To psuje sylwetkę i komfort, a w krawiectwie damskim często trzeba precyzyjnie dopasować ubranie. Za dużo materiału może prowadzić do brzydkich fałd i zagnieceń. I jeszcze nie zapominaj, że jeśli ktoś zaznacza 3 cm lub więcej, to może faktycznie potrzebować więcej materiału, co wcale nie pomaga w optymalizacji kosztów produkcji. Z doświadczenia wiem, że często ludzie mylą się w ocenie, ile materiału naprawdę potrzebują, co wynika z niezrozumienia szycia. A niewłaściwy dodatek na szwy boczne? To prosta droga do marnotrawienia materiału i obniżania jakości gotowego produktu. Krawcy powinni pamiętać, że każdy projekt to indywidualna sprawa i trzeba znać te branżowe standardy, które są ważne dla efektywności i estetyki.

Pytanie 15

Jaką tkaninę należy wybrać na letnią męską koszulę?

A. Popelinę

B. Flanelę

C. Welwet

D. Etaminę

Popelina to tkanina o gładkiej, mocnej strukturze, która jest szczególnie popularna w produkcji letnich koszul męskich. Charakteryzuje się wysoką przewiewnością i lekkością, co czyni ją idealnym wyborem na cieplejsze dni. W przeciwieństwie do grubszych tkanin, takich jak flanela, popelina pozwala na swobodny przepływ powietrza, co zwiększa komfort noszenia w upalne dni. Tkanina ta jest często wykonana z bawełny lub mieszanki bawełny z innymi włóknami, co zapewnia zarówno wygodę, jak i trwałość. Dobrym przykładem zastosowania popeliny są koszule casualowe, które można nosić zarówno w pracy, jak i podczas weekendowych spotkań. W branży odzieżowej stosuje się popelinę zgodnie z wytycznymi dotyczącymi odzieży letniej, podkreślając jej lekkość i oddychalność jako kluczowe cechy. Dodatkowo, łatwość w pielęgnacji popeliny sprawia, że jest chętnie wybierana przez konsumentów, którzy cenią sobie praktyczność oraz estetykę ubioru.

Pytanie 16

Wielkości dodatków na szwy są uzależnione, między innymi, od

A. wielkości produktu.

B. rodzaju materiału.

C. rodzaju wzoru.

D. kształtu wzoru.

Rozważając inne odpowiedzi, warto zrozumieć, że rodzaj szablonu nie wpływa bezpośrednio na wielkości dodatków na szwy. Szablon służy jako narzędzie do wycinania tkaniny, a jego kształt czy rozmiar nie determinuje, ile materiału należy dodać na szwy. Właściwe wymiary dodatków powinny być zawsze dopasowane do rodzaju tkaniny, a nie do samego szablonu. Ponadto, przyjęcie założenia, że rodzaj tkaniny nie ma znaczenia, prowadzi do potencjalnych błędów w szyciu, ponieważ różne materiały wymagają różnych technik i dodatków. Kształt szablonu również nie jest czynnikiem decydującym w kontekście dodatków, a jedynie może wpływać na estetykę i funkcjonalność wyrobu końcowego. Podobnie, rozmiar wyrobu, choć ważny, nie ma bezpośredniego związku z prawidłowym doborem dodatków, ponieważ każdy materiał, niezależnie od rozmiaru, ma swoje specyficzne wymagania. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu wpływu szablonu i rozmiaru z kwestią wyboru tkaniny, co może prowadzić do niepoprawnych praktyk w procesie szycia i obniżenia jakości wyrobów końcowych.

Pytanie 17

Aby rozpocząć produkcję wykrojów do odzieży w warunkach przemysłowych, konieczne są

A. rysunki układów szablonów

B. rysunki techniczne produktów

C. formy elementów wzorów

D. szablony części produktów

Rysunki układów szablonów są naprawdę ważne, gdy mówimy o produkcji wykrojów odzieży w fabrykach. To one mówią nam, jak najlepiej ułożyć szablony na tkaninie, co jest kluczowe, żeby produkcja była efektywna i żeby nie marnować materiałów. Dzięki tym rysunkom, projektanci i technolodzy mogą dobrze zaplanować użycie materiału, co pozwala uniknąć odpadów. Moim zdaniem, przygotowanie rysunku układu szablonów to pierwszy krok, który warto zrobić po ustaleniu wymagań dotyczących odzieży. W szczególności w większej produkcji, bo tam mniejsze błędy mogą kosztować dużo. Należy też pamiętać, że zgodność z normami takimi jak ISO 9001, które podkreślają jakość, pokazuje, jak istotny jest prawidłowy układ szablonów dla jakości produkcji odzieży. Te rysunki też ułatwiają komunikację między różnymi działami, co wpływa na skuteczność całego procesu.

Pytanie 18

Podaj właściwą sekwencję działań związanych z przygotowaniem wykrojów odzieżowych?

A. Układanie szablonów na materiale, znakowanie, krojenie, wygładzanie wykrojów

B. Układanie szablonów na materiale, dodawanie naddatków na szwy i podwinięcia, krojenie, wygładzanie wykrojów

C. Zdekatyzowanie materiału, układanie form, dodawanie naddatków na szwy i podwinięcia, krojenie

D. Zdekatyzowanie materiału, układanie form, krojenie, obrysowywanie konturów

Analizując zaproponowane odpowiedzi, można zauważyć szereg nieprawidłowości w ich kolejności i metodzie przygotowania wykrojów odzieżowych. Wiele osób może pomylić się, myśląc, że najpierw należy ułożyć szablony na tkaninie, zanim przejdzie się do zdekatyzowania. Takie podejście jest niepoprawne, ponieważ zdekatyzowanie tkaniny jest kluczowe dla uzyskania stabilnych wymiarów materiału. Pominięcie tego kroku może prowadzić do nieprzewidzianych skurczów tkaniny po pierwszym praniu, co może skutkować niezadowoleniem klientów. Kolejny błąd polega na tym, że wielu może sądzić, że dodawanie naddatków na szwy i podwinięcia można wykonać przed krojeniem. W rzeczywistości, naddatki te powinny być dodawane w momencie, gdy tkanina jest już odpowiednio ułożona i oznaczona. To pozwala na dokładniejsze cięcia, które są zgodne z zamierzonymi wymiarami końcowego produktu. Takie nieścisłości mogą prowadzić do zwiększonej ilości odpadów i wyższych kosztów produkcji. W kontekście standardów branżowych, organizacje takie jak ASTM International podkreślają znaczenie precyzyjnego przygotowania i kolejności czynności, aby zapewnić jakość i efektywność produkcji odzieżowej. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każdy etap przygotowania wykrojów odzieżowych ma swoją niezastąpioną rolę i powinien być realizowany w ściśle określonej kolejności.

Pytanie 19

Jaki pomiar krawiecki wykonuje się z punktu ramiennego do bocznego punktu rylcowego?

A. Łuk szerokości barków

B. Łuk długości pleców

C. Łuk długości kończyny górnej

D. Łuk szerokości przodu przez piersi

Wybór odpowiedzi związanej z łukiem szerokości przodu przez piersi, łukiem szerokości barków czy łukiem długości pleców wskazuje na niedostateczne zrozumienie podstawowych pomiarów krawieckich. Łuk szerokości przodu przez piersi odnosi się do pomiaru na szerszej części klatki piersiowej, co jest istotne przy projektowaniu odzieży, ale nie związane jest z pomiarem długości rękawa. Ten pomiar jest kluczowy w kontekście dopasowania odzieży w okolicy piersi, ale nie ma zastosowania w kontekście długości kończyny górnej. Podobnie, łuk szerokości barków jest mierzony od jednego barku do drugiego, co służy do określenia szerokości górnej części odzieży, ale nie obejmuje pomiaru od ramienia do rylca bocznego. Z kolei łuk długości pleców dotyczy pomiaru od podstawy szyi do talii, co jest użyteczne przy projektowaniu pleców odzieży, ale także nie odnosi się do długości rękawów. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z pomylenia różnych obszarów ciała oraz ich zastosowania w kontekście krawiectwa. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych pomiarów ma swoje specyficzne zastosowania, a pomiar długości kończyny górnej jest unikalny w kontekście dokładnego dopasowania rękawów. Właściwe rozróżnienie tych pomiarów jest fundamentalne dla osiągnięcia wysokiej jakości wykonania odzieży, co jest kluczowe w branży odzieżowej.

Pytanie 20

Spódnica prosta zapinana z tyłu na zamek błyskawiczny, która jest wykończona paskiem, ma nadmiar materiału w pasie o 3 cm oraz w biodrach o 4 cm. Jakie kroki należy podjąć, aby dostosować spódnicę do sylwetki klientki?

A. odpruć pasek z tyłu spódnicy, wypruć zamek błyskawiczny, zwężyć spódnicę w szwie środkowym tyłu, przyszyć zamek i pasek do spódnicy

B. odpruć pasek, zwężyć spódnicę w szwach bocznych na całej długości, skrócić pasek i przyszyć pasek do spódnicy

C. odpruć pasek, pogłębić zaszewki z przodu i z tyłu, skrócić pasek, przyszyć pasek do spódnicy

D. odpruć pasek, zwężyć spódnicę w szwach bocznych od linii talii do linii bioder, przyszyć pasek do spódnicy

W przypadku pierwszej niepoprawnej odpowiedzi, pomysł na zwężenie spódnicy w szwach bocznych jedynie na odcinku od linii talii do linii bioder nie jest wystarczający, ponieważ w rezultacie może nie uzyskać się optymalnego dopasowania w całym obwodzie spódnicy. Taki zabieg może prowadzić do nierównomiernego układu tkaniny, co może powodować nieestetyczne fałdy i nieprzyjemne odczucia podczas noszenia. Dodatkowo, w odpowiedziach, które sugerują jedynie pogłębianie zaszewek lub modyfikacje przy zamku błyskawicznym, pomijają kluczowy krok, jakim jest odprucie paska, co uniemożliwia precyzyjne dopasowanie w obszarze talii. Zmiany w zaszewkach mogą nie wystarczyć do skorygowania nadmiaru materiału, zwłaszcza gdy spódnica jest szersza w pasie lub biodrach. Niepoprawne podejście do kwestii skracania paska, które nie bierze pod uwagę zmiany obwodu spódnicy po jej zwężeniu, może prowadzić do dalszych problemów z dopasowaniem. W krawiectwie kluczowe jest, aby każdy element odzieży był harmonijnie zintegrowany, a wszelkie modyfikacje powinny być ze sobą spójne, aby uniknąć dyskomfortu i zapewnić estetyczny efekt finalny.

Pytanie 21

Maszynę do fastrygowania wykorzystuje się do

A. ozdabiania ubrań w dowolnych wzorach

B. ochrony krawędzi materiałów przed strzępieniem

C. tworzenia ściegów zabezpieczających

D. tymczasowego łączenia elementów odzieży

Zastosowanie maszyny fastrygówki do zabezpieczania brzegów elementów przed strzępieniem jest niewłaściwe, ponieważ tego rodzaju maszyny nie są przeznaczone do wykańczania krawędzi. W przypadku zabezpieczania brzegów tkanin, najczęściej stosuje się inne techniki, jak overlockowanie, które tworzy elastyczny i estetyczny brzeg, zapobiegając strzępieniu. Zdobienie odzieży w dowolnym układzie również nie jest funkcją fastrygówki. Zdobienia wymagają precyzyjnych ściegów dekoracyjnych, które są realizowane za pomocą maszyn do haftu lub specjalnych ściegów dekoracyjnych. Wreszcie, wykonywanie ściegów mocujących, które są trwałe i przeznaczone do ostatecznego łączenia elementów, również nie należy do funkcji maszyny fastrygówki. Takie ściegi są projektowane w inny sposób, mając na celu zapewnienie solidności i długotrwałości, co jest sprzeczne z charakterem fastrygi, która jest z definicji tymczasowa. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do tych niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie funkcji różnych rodzajów ściegów oraz brak zrozumienia tempa pracy w krawiectwie, gdzie fastrygówka ma swoje specyficzne zastosowanie. Zrozumienie różnicy między tymczasowymi a trwałymi ściegami jest kluczowe dla skutecznego szycia, a stosowanie nieodpowiednich technik może prowadzić do obniżenia jakości produktu końcowego.

Pytanie 22

Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej powinno się zastosować, aby utrwalić położenie szwu, który został przewinięty na jedną stronę?

A. Dekatyzowanie

B. Rozprasowanie

C. Odparowanie

D. Zaprasowanie

Jeśli nie zaprasujesz, to oczywiście są inne metody, ale żadna nie da takiego efektu jak zaprasowanie. Na przykład, odparowanie tylko usuwa wilgoć, ale nie utrwala kształtu czy położenia szwów. Z mojego doświadczenia, to może prowadzić do tego, że ubrania będą wyglądały kiepsko, bo materiał może się rozciągać albo szwy mogą zmieniać kształt. Dekatyzowanie z kolei stabilizuje materiał przed szyciem, ale nie zastępuje zaprasowania, które jest ważne na końcu. Rozprasowanie też nie spełnia swojej roli, bo skupia się głównie na zagnieceniu, a nie na utrwaleniu szwów. Warto znać te różnice i stosować odpowiednią technikę, żeby ubrania były naprawdę dobrej jakości.

Pytanie 23

Jak należy prasować damski płaszcz z wełnianego flauszu na podszewce?

A. z lewej strony przez mokrą zaparzaczkę, temperatura prasowania 120°C

B. z prawej strony przez mokrą zaparzaczkę, temperatura prasowania 150°C

C. z lewej strony na sucho, temperatura prasowania 110°C

D. z prawej strony lekko nawilżony materiał, temperatura prasowania 200°C

Odpowiedź wskazująca na prasowanie płaszcza damskiego z wełnianego flauszu po prawej stronie przez mokrą zaparzaczkę w temperaturze 150°C jest poprawna. Wełna jest delikatnym włóknem, które wymaga ostrożności podczas prasowania, aby uniknąć uszkodzenia struktury włókien. Prasowanie po prawej stronie pomaga zachować estetyczny wygląd materiału, natomiast użycie mokrej zaparzaczki (czyli specjalnej tkaniny, która jest wilgotna) pozwala na delikatne nawilżenie tkaniny, co zmniejsza ryzyko przypalenia lub zagnieceń. Temperatura 150°C jest optymalna dla wełny, umożliwiająca wygładzenie materiału bez ryzyka jego skurczenia. W praktyce, dobrze jest przed prasowaniem przetestować działanie na mało widocznym miejscu, aby upewnić się, że tkanina reaguje odpowiednio. Korzystanie z pary podczas prasowania również może być korzystne, ponieważ nawilża materiał i ułatwia usunięcie zagnieceń. Pamiętaj, aby przed prasowaniem sprawdzić metkę płaszcza, ponieważ różne tkaniny mogą mieć różne wymagania dotyczące temperatury prasowania. Takie podejście są zgodne z najlepszymi praktykami w pielęgnacji odzieży, co przekłada się na dłuższą żywotność ubrań.

Pytanie 24

Szablon podstawowy to model, w którym uwzględniono elementy dodatkowe?

A. na szwy i podwinięcia

B. technologiczne

C. konstrukcyjne

D. na wielowarstwowość

Wybór odpowiedzi dotyczącej dodatków konstrukcyjnych, na wielowarstwowość lub technologicznych to częsty błąd interpretacyjny. Dodatki konstrukcyjne odnoszą się do elementów, które wpływają na strukturę i nośność odzieży, ale nie uwzględniają one specyfiki wykończeń szwów. Dodatki na wielowarstwowość są również istotne w kontekście projektowania, jednak dotyczą one głównie wyboru materiałów oraz sposobu ich łączenia, a nie wykończenia krawędzi. Odpowiedzi te mogą wprowadzać w błąd, ponieważ skupiają się na aspekcie technologicznym i materiałowym, a nie na praktycznych detalach szycia, takich jak podwijenia czy szwy. Właściwe zrozumienie, że szablon podstawowy ma na celu przygotowanie podstawy do szycia, w tym określenie, ile materiału potrzeba na szwy, jest kluczowe dla każdego projektanta. Stosowanie dobrych praktyk, takich jak te opisane w standardach branżowych, pozwala unikać typowych błędów, takich jak niedoszacowanie ilości materiału potrzebnego na wykończenie, co może prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania odzieży. Właściwe uwzględnienie dodatków na szwy i podwinięcia w szablonach bazowych jest nie tylko istotne dla estetyki, ale także funkcjonalności wyprodukowanej odzieży.

Pytanie 25

Podczas układania form spódnicy podstawowej na wełnianej tkaninie, istotne jest, aby przestrzegać zasady

A. środek przodu wzdłuż nitki wątku, linia talii zgodnie z nitką osnowy

B. środek przodu oraz tyłu wzdłuż nitki osnowy

C. środek przodu wzdłuż nitki osnowy, środek tyłu zgodnie z nitką wątku

D. dolna linia przodu i tyłu zgodnie z nitką osnowy

Układanie form spódnicy podstawowej na tkaninie wełnianej z zastosowaniem nitki wątku lub mieszania kierunków osnowy i wątku może prowadzić do wielu problemów przy szyciu i użytkowaniu gotowego wyrobu. Zastosowanie nitki wątku przy formie przodu lub tyłu spódnicy sprawi, że materiał będzie bardziej podatny na rozciąganie w kierunku wątku, co może skutkować deformacją spódnicy. Wiele osób myli kierunki nitki, co prowadzi do nieprawidłowego układu form. Przykład można zobaczyć w przypadku projektowania bardziej skomplikowanych fasonów, gdzie nieprawidłowe umiejscowienie form może prowadzić do zniekształceń w trakcie noszenia, a także utrudniać właściwe dopasowanie do sylwetki. Dodatkowo, niektóre tkaniny mają różne właściwości w zależności od tego, w jakim kierunku są cięte, co jest kluczowe przy układaniu form. Dobrą praktyką jest zawsze przestrzeganie zasad wynikających z analizy charakterystyki tkaniny oraz wytycznych dotyczących kroju i szycia, co pozwala na uniknięcie problemów z gotowym wyrobem i zapewnia jego estetykę oraz funkcjonalność.

Pytanie 26

Jakie tkaniny odzieżowe oraz akcesoria krawieckie powinny być zakupione do uszycia letniej kobiecej bluzki w stylu sportowym?

A. Adamaszek, guziki z galalitu

B. Satynę, guziki szklane

C. Popelinę, guziki poliestrowe

D. Krepon, guziki perłowe

Krepon to materiał o charakterystycznej, lekko pomarszczonej strukturze, który jest stosunkowo delikatny i może być mniej odpowiedni na letnią bluzkę sportową. Jego miękkość i lekkość sprawiają, że jest on bardziej odpowiedni do miejsc, gdzie istotny jest efekt wizualny, a niekoniecznie funkcjonalność, jak w przypadku sportowej odzieży. Guziki perłowe, choć estetyczne, są często używane w odzieży eleganckiej, a ich zastosowanie w odzieży sportowej może być niepraktyczne, zwłaszcza biorąc pod uwagę ich podatność na uszkodzenia. Adamaszek to materiał o bogatej fakturze i pełnej strukturze, który zwykle jest stosowany w odzieży formalnej lub wieczorowej, a nie w codziennych, sportowych stylizacjach. Guziki z galalitu, mimo że mogą wydawać się funkcjonalne, są materiałem mniej odpornym na działanie wysokich temperatur, co w letnich warunkach może prowadzić do ich uszkodzenia. Satyna, z kolei, jest tkaniną o gładkiej powierzchni, która nie jest przewiewna, co czyni ją mało odpowiednią na gorące dni. Guziki szklane są ciężkie i mogą pękać, co czyni je mniej funkcjonalnymi w codziennym użytkowaniu. Takie pomyłki w doborze materiałów i dodatków mogą prowadzić do nieprzyjemnych doświadczeń związanych z noszeniem odzieży, dlatego istotne jest, aby przy wyborze kierować się nie tylko walorami estetycznymi, ale przede wszystkim praktycznymi zastosowaniami i wymaganiami danej odzieży.

Pytanie 27

Rękawówka – specjalna podszewka używana do wykańczania rękawów, np. w męskich marynarkach, to materiał

A. bawełniana o splocie skośnym łamanym lub skośnym wzmacnianym

B. z elany o splocie płóciennym tkaną w kratę

C. z jedwabiu wiskozowego o splocie płóciennym

D. z jedwabiu wiskozowego o splocie atłasowym, tkaną w białe i czarne paski

Rękawówka to bardzo ważny materiał, szczególnie gdy mówimy o wykańczaniu rękawów w męskich marynarkach. Tkanina z jedwabiu wiskozowego o atłasowym splocie i w biało-czarne paski to naprawdę fajny wybór, bo wygląda elegancko, a do tego jest funkcjonalna. Atłasowy splot sprawia, że materiał jest gładki i przyjemny w dotyku, co ma spore znaczenie w formalnych ciuchach. Wiskoza, jako włókno syntetyczne, dobrze odprowadza ciepło i wilgoć, więc noszenie takiej marynarki będzie komfortowe. Pasiaste wzory dodają całości trochę stylu, co moim zdaniem jest super w męskiej modzie. W branży odzieżowej to standard, żeby używać dobrych jakościowo materiałów, więc w tym przypadku wszystko gra i odpowiedź jest jak najbardziej poprawna.

Pytanie 28

Jak uzyskuje się formę kołnierza koszulowego na stójce?

A. z formy przodu

B. z podkroju szyi

C. z kąta prostego

D. z formy przodu oraz tyłu

Wybór odpowiedzi związanych z formą przodu, podkrojem szyi oraz formą przodu i tyłu opiera się na błędnym zrozumieniu zasad konstrukcji kołnierzy. Forma przodu odnosi się do kształtu, który ma przednia część koszuli, ale nie jest to bezpośrednio związane z tworzeniem stójki kołnierza. Podkrój szyi, z drugiej strony, to linia, która określa, jak materiał koszuli układa się wokół szyi, lecz sama w sobie nie definiuje kąta, który jest kluczowy dla formy stójki. Zastosowanie formy przodu i tyłu również nie jest adekwatne, ponieważ chociaż obie formy współpracują w konstrukcji koszuli, nie mają one bezpośredniego wpływu na kąt, który jest istotny dla stójki kołnierza. Często popełnianym błędem jest mylenie różnych aspektów konstrukcji odzieży, co prowadzi do wniosku, że te elementy są ze sobą ściśle powiązane. W rzeczywistości każdy element konstrukcji odzieżowej pełni niezwykle specyficzną rolę, a zrozumienie tych złożonych relacji jest kluczowe dla projektowania odzieży o wysokiej jakości. Właściwe podejście wymaga zrozumienia technik krawieckich oraz umiejętności analizy proporcji i kąta, co jest niezbędne do uzyskania optymalnego efektu estetycznego oraz funkcjonalnego.

Pytanie 29

Regulację odległości pomiędzy dwoma następującymi przeplotami ściegu maszynowego w maszynie stębnowej wykonuje się przy pomocy regulatora

A. skoku ściegu

B. siły docisku stopki

C. napięcia nici górnej

D. szerokości ściegu

Odpowiedzi dotyczące szerokości ściegu, napięcia nici górnej oraz siły docisku stopki są nieprawidłowe z perspektywy technicznej. Szerokość ściegu odnosi się do odległości pomiędzy skrajnymi punktami ściegu zygzakowego, co jest istotne jedynie w przypadku zastosowania ozdobnych lub zygzakowych ściegów, a nie w kontekście ustawiania odległości między przeplotami ściegu maszynowego, co dotyczy skoku. Napięcie nici górnej jest istotne dla jakości ściegu, gdyż odpowiada za napięcie nitki podczas szycia, ale nie wpływa na długość samego ściegu ani na odległość między przeplotami. Również siła docisku stopki, chociaż ważna dla stabilności materiału podczas szycia, nie ma wpływu na długość czy odległość między poszczególnymi przeplotami. Często popełnianym błędem jest mylenie tych parametrów, co może prowadzić do nieprawidłowego ustawienia maszyny i w efekcie do obniżenia jakości wyrobów. W przypadku szycia, precyzyjne ustawienie skoku ściegu jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego wyglądu i trwałości szwów, dlatego istotne jest, aby zrozumieć różnice między tymi parametrami i ich wpływ na proces szycia.

Pytanie 30

Który wymiar kontrolny powinien być pobrany z figury pochylonej, aby dostosować tylną część bluzki do sylwetki?

A. RvNv

B. SvTt

C. PcPl

D. ZTv

Odpowiedź SvTt jest prawidłowa, ponieważ oznacza 'szerokość w talii tył' i jest kluczowym wymiarem kontrolnym, który należy zdjąć z figury pochylonej, aby uzyskać odpowiednie dopasowanie formy tyłu bluzki do sylwetki. W procesie konstrukcji odzieży, szczególnie w przypadku bluzek, istotne jest, aby forma dobrze przylegała w najwęższej części sylwetki, co ma kluczowe znaczenie dla estetyki i komfortu noszenia. Przykładem zastosowania tego wymiaru może być sytuacja, gdy projektujemy bluzkę na zlecenie klienta o niestandardowych wymiarach. Dokładne zmierzenie SvTt pozwoli na stworzenie wykroju, który będzie uwzględniał indywidualne krągłości figury, co z kolei zapobiegnie ewentualnym problemom z nadmiarem materiału w okolicy talii. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, pomiar ten powinien być wykonywany na osobie w naturalnej pozycji, aby uzyskać jak najdokładniejsze wyniki. Ponadto, taki wymiar powinien być traktowany jako punkt wyjścia do dalszych modyfikacji, co jest niezbędne w przypadku odzieży szytej na miarę.

Pytanie 31

Określ, o ile należy powiększyć długość boku w przodzie i tyle spódnicy dla klientki z bocznym skrzywieniem kręgosłupa, której wymiar ZTv po lewej stronie wynosi 103,5 cm, a po prawej 105,5 cm?

A. 2,5 cm

B. 1,5 cm

C. 1,0 cm

D. 2,0 cm

Wybór innych wartości wydłużenia boku spódnicy, jak 1,0 cm, 2,0 cm czy 2,5 cm, opiera się na błędnym rozumieniu konieczności dostosowania odzieży do wymiarów ciała klientki. Wartości te wynikają z nieprawidłowej interpretacji różnicy w długościach boków spódnicy, co jest istotne w kontekście bocznego skrzywienia kręgosłupa. W przypadku różnicy 2 cm pomiędzy bokiem lewym a prawym, kluczowe jest dostosowanie długości krótszego boku, aby uzyskać równowagę w sylwetce. Propozycje 1,0 cm i 2,0 cm nie uwzględniają pełnej różnicy, co może prowadzić do niewłaściwego układu spódnicy na ciele, a tym samym do dyskomfortu noszenia. Wydłużenie o 2,5 cm może spowodować nadmierne obciążenie krótszej strony, co jest niezgodne z zasadami ergonomii w projektowaniu odzieży. W praktyce, kluczowe jest, aby wydłużenie odpowiadało połowie różnicy, co zapewnia optymalne zrównoważenie. Dostosowanie wymiarów spódnicy do indywidualnych potrzeb klienta, w tym różnic anatomicznych, jest nie tylko standardem w branży odzieżowej, ale również podstawą do stworzenia wygodnej i estetycznej odzieży, co czyni wybór 1,5 cm jedynym słusznym rozwiązaniem.

Pytanie 32

Który z pomiarów krawieckich przeprowadza się na kobiecej sylwetce od siódmego kręgu szyi w kierunku osi pionowej?

A. SySvXpTp

B. RvRv

C. RvNv

D. PcPl

Wybór innych opcji pomiarowych, jak RvRv, RvNv i PcPl, może być mylący w kontekście krawiectwa. Na przykład, pomiar RvRv odnosi się do obwodu ramion, ale nie mówi nic o tym, jak odległość od siódmego kręgu szyi w dół. Chociaż ten pomiar jest ważny, to nie dotyczy kluczowych długości sylwetki. Pomiar RvNv, który dotyczy obwodu bioder, w ogóle nie pasuje do pytania o pomiar od szyi, a to pokazuje, jak ważne jest, żeby wiedzieć, jakie pomiary są najważniejsze. PcPl, czyli obwód klatki piersiowej, też nie jest w porządku, bo skupia się na obwodzie, a nie na długości. Często ludzie wybierają te opcje, bo nie znają systematyki pomiarów krawieckich. W projektowaniu ubrań kluczowe jest zrozumienie, które pomiary są istotne dla dobrego dopasowania. Ignorowanie specyfiki pomiarów w pionie może prowadzić do kiepskich fasonów, które będą niewygodne i zawiodą klientki.

Pytanie 33

Który typ szablonów jest używany do wskazywania miejsc zapięć w produkcie?

A. Pomocniczy

B. Przemysłowy

C. Podstawowy

D. Odzieżowy

Szablon pomocniczy jest kluczowym narzędziem w procesie oznaczania miejsc zapięć w wyrobach, szczególnie w branży odzieżowej. Jego głównym celem jest ułatwienie procesu szycia poprzez precyzyjne wskazanie lokalizacji, w których powinny być umieszczone elementy zapięcia, takie jak guziki, zamek błyskawiczny czy klamry. Zastosowanie szablonów pomocniczych przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji oraz minimalizacji błędów, co prowadzi do poprawy jakości wyrobów. Przykładowo, w produkcji odzieży wierzchniej, szablony pomocnicze pomagają w odpowiednim umiejscowieniu zapięć w odzieży, co jest istotne dla funkcjonalności i estetyki. W branży mody, stosowanie takich szablonów jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowania, gdzie precyzyjne wykonanie i detale mają kluczowe znaczenie.

Pytanie 34

Jaki symbol wskazuje na wymiar kontrolny sylwetki istotny przy projektowaniu tyłu bluzki damskiej dla osoby z problemami postawy?

A. SvTt

B. SvXpTp

C. SySvXp

D. SyTy

Jak nie wybierzesz symbolu SvTt, to omijasz bardzo ważny wymiar, który jest kluczowy przy modelowaniu odzieży dla osób z wadami postawy. Wybierając SyTy, SySvXp czy SvXpTp, możesz zauważyć, że te symbole dotyczą innych kwestii w krawiectwie, które nie mają wiele wspólnego z korekcją tyłu bluzki. SyTy może dotyczyć ogólnych wymiarów, ale nie bierze pod uwagę potrzeb osób z problemami postawy. A SySvXp i SvXpTp to z kolei inne parametry, które dotyczą szerokości i głębokości, ale nie wystarczą do odpowiedniego dopasowania w bardziej zaawansowanym modelowaniu. W praktyce, nie korzystając z wymiaru SvTt w projektowaniu, można napotkać problemy z dopasowaniem, co kończy się tym, że ubranie nie leży tak, jak powinno, a to może prowadzić do dyskomfortu. Wiadomo, że dobre podejście do wymiarowania i modelowania odzieży, zwłaszcza dla osób z problemami posturalnymi, to nie tylko kwestia techniki, ale też etyki, bo chodzi o to, żeby noszona odzież była komfortowa i ładna.

Pytanie 35

Klientka złożyła zamówienie na płaszcz rozkloszowany z rękawem raglanowym. W trakcie przyjmowania zamówienia wykonano pomiary krawieckie, uzyskując dane: opx — 88 cm, długość rękawa — 75 cm, długość płaszcza — 110 cm. Jaka jest norma zużycia tkaniny wełnianej o szerokości 1,50 m, potrzebna do uszycia zamówionego płaszcza?

A. 203,5 cm

B. 324,5 cm

C. 295,0 cm

D. 407,0 cm

Norma zużycia tkaniny na płaszcz rozkloszowany z rękawem raglanowym wynosi 324,5 cm. Aby obliczyć zużycie tkaniny, należy uwzględnić zarówno długość płaszcza, jak i długość rękawa, a także szerokość tkaniny. W przypadku tkaniny o szerokości 1,50 m, istotne jest, aby obliczenia były zgodne z praktyką krawiecką. W przypadku płaszcza, przyjmuje się, że zużycie tkaniny zależy od długości elementów oraz ich krzywizn. Dla wzoru na płaszcz rozkloszowany, należy również dodać zapasy na szwy oraz ewentualne podszewki. W tym przypadku zapotrzebowanie na tkaninę obejmuje dodatkowe 10-15% ze względu na trudności w cięciu i układaniu wzoru. Przykładowo, przy długości płaszcza 110 cm i długości rękawa 75 cm, a także zapotrzebowaniu na elementy dodatkowe, uzyskujemy łączną długość tkaniny wynoszącą 324,5 cm. Obliczenia te są zgodne z normami w branży odzieżowej i powinny być stosowane przy każdym zamówieniu na odzież szytą na miarę.

Pytanie 36

Jaką czynność powinien zrealizować krawiec w pracowni krawieckiej po umiejscowieniu szablonów na materiale?

A. Oznaczyć linie środkowe elementów

B. Oznaczyć rozmiary dodatków na szwy i podwinięcia

C. Naciągnąć materiał

D. Obrysować kontury szablonów na tkaninie

Obrysowanie konturów szablonów na tkaninie jest kluczowym krokiem w procesie szycia, ponieważ pozwala na precyzyjne przeniesienie kształtu szablonu na materiał. To działanie umożliwia następnie dokładne wycinanie elementów odzieży, co jest niezbędne do zapewnienia, że wszystkie części będą odpowiednio pasować do siebie podczas szycia. Dobrą praktyką jest używanie odpowiednich narzędzi, takich jak kreda krawiecka lub znacznik do tkanin, które pozwalają na wyraźne i trwałe oznaczenie linii. Obrysowanie konturów powinno odbywać się z uwzględnieniem dodatków na szwy, co zapewnia miejsce na ostateczne wykończenie i zapobiega problemom przy łączeniu elementów. W praktyce krawieckiej, poprawne obrysowanie szablonów wpływa na estetykę oraz trwałość gotowego wyrobu. Niezależnie od rodzaju odzieży, zastosowanie tej techniki jest zgodne z normami branżowymi i jest niezbędne dla uzyskania profesjonalnego efektu końcowego.

Pytanie 37

Kołnierz szalowy do damskiej bluzki jest modelowany na podstawie

A. krzywej podkroju szyi tyłu

B. formy tyłu i przodu

C. wykreślonego kąta prostego

D. krzywej podkroju szyi przodu

W przypadku pozostałych odpowiedzi, krzywa podkroju szyi tyłu, forma tyłu i przodu oraz wykreślony kąt prosty nie są odpowiednie do modelowania kołnierza szalowego. Krzywa podkroju szyi tyłu ma znaczenie jedynie w kontekście ogólnego dopasowania odzieży, ale nie wpływa na specyfikację kształtu kołnierza szalowego, który jest bardziej uzależniony od krzywej podkroju szyi przodu. Forma tyłu i przodu jest istotna w szerszym kontekście krawiectwa, jednak zastosowanie jej jako punktu odniesienia dla kołnierza szalowego może prowadzić do nieodpowiednich proporcji i kształtów. Kołnierz szalowy, jako element wykończeniowy, wymaga szczególnego podejścia opartego na krzywej przodu, co zapewnia jego naturalne układanie się na ciele. Wykreślony kąt prosty, z kolei, jest narzędziem używanym w różnych aspektach konstrukcji odzieży, ale nie odnosi się bezpośrednio do kształtowania kołnierzy. Często popełnianym błędem jest mylenie tych elementów i przypisywanie im równorzędnej roli w procesie projektowania. W praktyce, stosowanie niewłaściwych punktów odniesienia skutkuje nie tylko estetycznymi, ale również funkcjonalnymi wadami odzieży, co podkreśla znaczenie precyzyjnego podejścia do modelowania kołnierzy w kontekście krawiectwa.

Pytanie 38

Jakie urządzenie wykorzystuje się do wycinania elementów odzieżowych z materiału o grubości 100 mm?

A. Elektryczne nożyce z nożem kołowym

B. Elektryczne nożyce z nożem wielokątnym

C. Ręczna krajarka z nożem pionowym

D. Ręczna krajarka z nożem tarczowym

Krajarka ręczna z nożem pionowym jest urządzeniem dedykowanym do wykrawania elementów odzieży z materiałów o znacznej grubości, do 100 mm. Nożyk pionowy umożliwia precyzyjne cięcie, co jest kluczowe w procesach produkcji odzieży. Dzięki swojej konstrukcji, krajarka ta zapewnia stabilność cięcia i minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału, co jest niezbędne w kontekście zachowania wysokiej jakości produktów. W praktyce, krajarki ręczne z nożem pionowym są wykorzystywane w zakładach szwalniczych oraz warsztatach krawieckich, gdzie wymagane są precyzyjne i czyste cięcia. Dodatkowo, takie urządzenie jest zgodne z normami bezpieczeństwa oraz ergonomii, co wpływa na komfort pracy operatorów. Warto również zwrócić uwagę, że stosując tę metodę, można zredukować odpady materiałowe, co jest korzystne z punktu widzenia efektywności produkcji oraz aspektów ekologicznych.

Pytanie 39

Aby ocenić jakość zwężenia spódnicy zbyt szerokiej w biodrach, należy porównać wymiary spódnicy przed oraz po zwężeniu z wymiarami klientki. Szczególnie istotne jest zmierzenie spódnicy na linii

A. środka tyłu

B. bioder

C. środka przodu

D. talii

Wybór linii 'środka tyłu', 'talii' lub 'środka przodu' jako podstawy do oceny jakości zwężenia spódnicy nie jest trafny. Pomiar w linii środka tyłu może być mylący, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego obwodu bioder, który ma kluczowe znaczenie dla dopasowania. Talia, choć istotna w kontekście sylwetki, nie jest głównym punktem, w którym dokonuje się zwężenia spódnicy, zwłaszcza jeśli spódnica ma krój dopasowany do bioder. Pomiar w tej okolicy nie uwzględnia rzeczywistych proporcji bioder, co może prowadzić do niewłaściwego dopasowania. Natomiast pomiar w linii środka przodu, również, jak w przypadku środka tyłu, nie odnosi się bezpośrednio do najszerszej partii ciała, co jest kluczowe przy dopasowywaniu spódnicy. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest założenie, że inne obwody ciała są równie ważne, co obwód bioder, co nie jest zgodne z zasadami konstrukcji odzieży. W praktyce zaniedbanie pomiaru bioder może prowadzić do spódnic, które źle leżą, co wpływa na ogólny komfort i estetykę odzieży. Aby uniknąć takich błędów, warto skupić się na szczegółowych pomiarach oraz znajomości anatomii ciała, co pozwala na precyzyjniejsze dostosowanie odzieży do indywidualnych potrzeb klientek.

Pytanie 40

Jakim symbolem określa się głębokość krocza?

A. ZUo

B. TvHv

C. ZTv

D. TvUv

Symbol TvUv oznacza głębokość krocza w kontekście projektowania odzieży oraz w przemyśle tekstylnym. Głębokość krocza jest kluczowym wymiarem, który wpływa na dopasowanie spodni oraz innych elementów odzieży dolnej. Pomiar ten wykonuje się od wewnętrznej strony nogawki, zaczynając od miejsca, gdzie nogawka łączy się z ciałem, do punktu, gdzie nogawka ma kończyć się na wysokości stopy. Użycie oznaczenia TvUv w dokumentacji technicznej jest zgodne z międzynarodowymi standardami, które promują spójność i jednoznaczność w komunikacji między projektantami, producentami a klientami. Przykładowo, w przemyśle odzieżowym, poprawne oznaczanie wymiarów, w tym głębokości krocza, ma kluczowe znaczenie dla jakości i komfortu noszenia odzieży. Brak precyzji w tych wymiarach może prowadzić do poważnych problemów z dopasowaniem, co skutkuje nietrafionymi zamówieniami i niezadowoleniem klientów. Dlatego też, znajomość i umiejętność prawidłowego stosowania takich symboli jak TvUv jest niezbędna dla profesjonalistów z branży tekstylnej i mody.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej