Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik ekonomista
  • Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
  • Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 08:31
  • Data zakończenia: 10 czerwca 2025 09:00

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie dokumenty dotyczące pracownika, który został zwolniony, pracodawca musi przechowywać najdłużej po zakończeniu stosunku pracy?

A. Podania o urlop
B. Akta pracownicze
C. Rejestry czasu pracy
D. Wnioski o pomoc socjalną
Ewidencje czasu pracy, wnioski urlopowe oraz wnioski o świadczenia socjalne są dokumentami, które mają swoje specyficzne wymagania dotyczące przechowywania, ale nie mają tak długiego okresu obowiązkowego archiwizowania jak akta osobowe. Ewidencje czasu pracy, chociaż istotne dla monitorowania obecności i wynagrodzeń pracowników, zwykle muszą być przechowywane przez okres nieprzekraczający pięciu lat. Wnioski urlopowe są dokumentami, które pracodawcy muszą zachować na czas określony, zazwyczaj do zakończenia kadencji urlopowej, co może być znacznie krótszym okresem. Z kolei wnioski o świadczenia socjalne, chociaż również ważne dla zapewnienia pracownikom odpowiednich przywilejów, mają tendencję do posiadania ograniczonego okresu archiwizacji, często wynoszącego kilka lat. Przyczyną powszechnego błędu w ocenie okresu przechowywania tych dokumentów jest mylenie ich roli z rolą akt osobowych, które są kluczowym źródłem informacji o pracowniku i jego historii zatrudnienia. Należy zatem pamiętać o różnicach w regulacjach dotyczących różnych typów dokumentacji, aby prawidłowo spełniać wymogi prawne oraz normy branżowe dotyczące zarządzania dokumentacją kadrową.
Pytanie 2

W trakcie tworzenia analizy SWOT za jedną z słabości przedsięwzięcia można uznać

A. niekorzystne przepisy podatkowe
B. obecność monopolisty na rynku
C. zmniejszenie popytu na rynku
D. brak wykwalifikowanej kadry
W analizie SWOT każda z przedstawionych odpowiedzi wskazuje na różne czynniki zewnętrzne i wewnętrzne, które mogą wpływać na działalność przedsiębiorstwa, jednak nie wszystkie z nich należy traktować jako słabości. Niekorzystne prawo podatkowe i obecność monopolisty na rynku to zewnętrzne czynniki, które mogą wpływać na konkurencyjność i rentowność firmy, ale nie są bezpośrednio związane z jej wewnętrznymi słabościami. Prawo podatkowe może ograniczać działalność, ale przedsiębiorstwo może dostosować swoją strategię do zmieniającego się otoczenia prawnego, na przykład poprzez optymalizację kosztów czy zmianę struktury działalności. Spadek popytu na rynku również jest sygnałem zewnętrznym, wskazującym na zmieniające się preferencje konsumentów lub sytuację gospodarczą, co z kolei wymaga przemyślanej reakcji ze strony firmy, ale nie jest to wewnętrzna słabość. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie zewnętrznych wyzwań z wewnętrznymi deficytami. Właściwa analiza SWOT powinna koncentrować się na rozpoznaniu rzeczywistych słabości organizacji, takich jak brak kadry, które mogą ograniczać jej zdolność do adaptacji i innowacji, co czyni ją mniej elastyczną w obliczu zewnętrznych zagrożeń.
Pytanie 3

Przedsiębiorca w dniu 8 maja 2019 r. otrzymał decyzję administracyjną z pouczeniem o możliwości odwołania się od niej w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Wskaż ostatni dzień, w którym przedsiębiorca mógł złożyć odwoływanie od decyzji.

Maj 2019 r.
PnWtŚrCzPtSbNd
12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031

A. 28 maja 2019 r.
B. 22 maja 2019 r.
C. 21 maja 2019 r.
D. 27 maja 2019 r.
Odpowiedź 22 maja 2019 r. jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa administracyjnego w Polsce termin na odwołanie się od decyzji administracyjnej zaczyna biec od dnia następnego po doręczeniu decyzji. W tym przypadku, decyzja została doręczona 8 maja, więc termin na odwołanie zaczyna się od 9 maja. Licząc 14 dni od tej daty, ostatnim dniem na złożenie odwołania jest 22 maja 2019 r. Przykładowo, w praktyce, jeśli przedsiębiorca otrzymuje decyzję administracyjną na temat przetargu, ważne jest, aby znał terminy, aby móc skutecznie bronić swoich interesów. Używanie kalendarza oraz notowanie ważnych dat to dobre praktyki, które mogą zapobiec utracie możliwości odwołania. Ponadto, w sytuacjach skomplikowanych zaleca się konsultacje z prawnikiem specjalizującym się w prawie administracyjnym, aby upewnić się, że wszystkie kroki są podejmowane w odpowiednim czasie.
Pytanie 4

Organizacja nabyła środek trwały o wartości netto 12 000 zł. Koszt jego montażu wyniósł 1 000 zł. Kwota zakupu powiększona o wydatki na montaż stanowi cenę

A. sprzedaży
B. szacunkową
C. nabycia
D. rynkową
Odpowiedzi, które wskazują na termin "rynkowa", "szacunkowa" lub "sprzedaży", są niepoprawne z kilku istotnych względów. Cena rynkowa odnosi się do wartości, jaką rynek przypisuje danemu aktywu w danym momencie, co nie ma zastosowania w przypadku określania kosztu nabycia środka trwałego. Mylące jest również utożsamianie kosztu nabycia z ceną sprzedaży, która w rzeczywistości obejmuje inne czynniki, takie jak marża zysku, koszty sprzedaży i inne wydatki, które nie są bezpośrednio związane z nabyciem aktywu. Ponadto, termin "szacunkowa" sugeruje, że wartość była ustalana na podstawie niepewnych prognoz lub oceny, co jest sprzeczne z zasadą, że koszt nabycia powinien być oparty na rzeczywistych wydatkach związanych z pozyskaniem aktywu. W praktyce, formalne podejście do wyceny środków trwałych wymaga precyzyjnego uwzględnienia wszystkich kosztów poniesionych przed oddaniem ich do użytkowania. Ignorowanie elementów takich jak koszty montażu prowadzi do zaniżenia wartości aktywów w bilansie, co może wpływać na decyzje inwestycyjne oraz analizy finansowe organizacji. Właściwe rozumienie pojęcia kosztu nabycia jest kluczowe dla poprawnego prowadzenia księgowości oraz raportowania finansowego, a także zgodności z obowiązującymi standardami rachunkowości.
Pytanie 5

Jakie zadanie pełni Najwyższa Izba Kontroli?

A. nadzór nad działalnością gospodarczą i finansową instytucji administracji rządowej
B. nadzór nad przestrzeganiem przez przedsiębiorstwa regulacji ustawy antymonopolowej
C. opracowywanie planu kredytowego oraz zasad polityki pieniężno-kredytowej kraju
D. ustalanie i ściąganie podatków oraz innych należności budżetowych
Najwyższa Izba Kontroli (NIK) jest kluczowym organem w systemie kontroli zarządzania w Polsce, odpowiedzialnym za nadzór nad działalnością finansową i gospodarczą organów administracji rządowej. Jej głównym zadaniem jest zapewnienie zgodności działań tych organów z obowiązującymi przepisami prawa oraz efektywne gospodarowanie publicznymi środkami. Przykładem działania NIK może być przeprowadzanie audytów dotyczących wydatków budżetowych, co pozwala na identyfikację nieprawidłowości oraz rekomendowanie działań naprawczych. NIK stosuje standardy audytorskie, które są zgodne z międzynarodowymi wytycznymi, co zapewnia wiarygodność i transparentność procesów kontrolnych. Z perspektywy praktycznej, nadzór NIK wpływa na poprawę efektywności administracji publicznej, a jego raporty często stają się podstawą do reform i optymalizacji działań rządowych. Działalność NIK przyczynia się również do budowy kultury odpowiedzialności w zarządzaniu publicznymi zasobami, co jest kluczowe dla zaufania społecznego oraz stabilności finansowej kraju.
Pytanie 6

Osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą rozliczaną na zasadach ogólnych przy wykorzystaniu stawki podatku liniowego wynoszącej 19%, przygotowuje roczne zeznanie podatkowe na formularzu

A. PIT-36
B. PIT-36L
C. PIT-37
D. PIT-16A
Wybór niewłaściwego formularza podatkowego może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych oraz prawnych. PIT-36 jest formularzem, który służy do rozliczania dochodów osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej, a więc nie jest on odpowiedni dla przedsiębiorców opodatkowanych liniowo. PIT-16A jest natomiast formularzem, który dotyczy podatników korzystających z ryczałtu ewidencjonowanego, co również wyklucza osoby opodatkowane na zasadach ogólnych. PIT-37, z kolei, jest przeznaczony dla podatników, którzy uzyskują przychody wyłącznie ze źródeł takich jak umowy o pracę czy umowy zlecenia, nie obejmując działalności gospodarczej. Często mylenie tych formularzy wynika z niewłaściwego zrozumienia, kto jest zobowiązany do ich wypełnienia oraz jakie są różnice pomiędzy różnymi formami opodatkowania. Kluczowym błędem jest nieznajomość przepisów dotyczących opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej oraz brak świadomości, że różne formy działalności wymagają różnych podejść do rozliczeń podatkowych. Dlatego ważne jest, aby przed wypełnieniem formularza zasięgnąć porady u specjalisty lub dokładnie zapoznać się z obowiązującymi przepisami.
Pytanie 7

W cukrowni, miesięczne zużycie buraków cukrowych wynosi 42 000 kg, co odpowiada 30 dniom. Czasowy wskaźnik zapasu minimalnego to 7 dni, a maksymalnego 11 dni. Jaką wartość powinien mieć minimalny zapas buraków w kilogramach?

A. 9 800 kg
B. 1 400 kg
C. 12 600 kg
D. 15 400 kg
Obliczenie zapasu minimalnego wymaga zrozumienia, jak ustalić odpowiednie wskaźniki zużycia. W przypadku błędnych odpowiedzi, często pojawiają się pomyłki związane z nieodpowiednim przeliczeniem dziennego zużycia buraków cukrowych. Dla przykładu, w przypadku odpowiedzi 1 400 kg, mogliśmy pomylić się w interpretacji wskaźnika czasowego, traktując go jako odniesienie do całości zamiast do konkretnego okresu. Natomiast odpowiedź 12 600 kg, która opiera się na błędnych założeniach dotyczących dni, również prowadzi do nieporozumień. Kluczowym błędem jest brak uwzględnienia, że zapas minimalny powinien być obliczany na podstawie rzeczywistego zużycia w ustalonym czasie, co w przypadku wskaźnika 7 dni wynosi 9 800 kg, a nie 12 600 kg, które mogłoby wynikać z mylnego pomnożenia dziennego zużycia przez inną wartość. W praktyce, prawidłowe określenie zapasów minimalnych jest istotne dla efektywnego zarządzania produkcją. Nieprawidłowe wartości mogą prowadzić do problemów z płynnością w procesach produkcyjnych i logistycznych. Dlatego tak istotne jest zrozumienie, że każdy wskaźnik czasowy przekłada się bezpośrednio na konkretne wymagania dotyczące zapasów, co jest kluczowym elementem strategii zarządzania zapasami w cukrownictwie.
Pytanie 8

Wynagrodzenie brutto pracownika obejmuje podstawową płacę w wysokości 2 000,00 zł oraz prowizję równą 3% przychodów ze sprzedaży. Oblicz, o ile wzrosło wynagrodzenie brutto pracownika w maju w porównaniu do kwietnia, jeżeli przychód ze sprzedaży za kwiecień wyniósł 10 000,00 zł, a za maj 14 000,00 zł.

A. 2 300,00 zł
B. 120,00 zł
C. 2 420,00 zł
D. 420,00 zł
Wynagrodzenie brutto pracownika składa się z płacy zasadniczej oraz prowizji od przychodów ze sprzedaży. W analizowanym przypadku, płaca zasadnicza wynosi 2000,00 zł. Prowizja to 3% przychodów ze sprzedaży, co oznacza, że w kwietniu przychód wyniósł 10 000,00 zł, co daje prowizję w kwocie 300,00 zł (3% z 10 000,00 zł). W związku z tym, wynagrodzenie brutto w kwietniu wyniosło 2300,00 zł (2000,00 zł + 300,00 zł). W maju przychód wyniósł 14 000,00 zł, co daje prowizję w wysokości 420,00 zł (3% z 14 000,00 zł). W związku z tym wynagrodzenie brutto w maju wyniosło 2420,00 zł (2000,00 zł + 420,00 zł). Różnica między wynagrodzeniem brutto w maju a w kwietniu wynosi 120,00 zł (2420,00 zł - 2300,00 zł). Zrozumienie mechanizmu obliczania wynagrodzeń, w tym prowizji, ma kluczowe znaczenie w zarządzaniu zasobami ludzkimi oraz w procesach sprzedażowych, gdzie wynagrodzenia są często uzależnione od wyników finansowych. Warto również pamiętać o znaczeniu dokładnych obliczeń, które mogą wpływać na motywację pracowników oraz ich wydajność.
Pytanie 9

Zakład produkuje odlewy żeliwne różniące się wagą, stosując ten sam proces produkcji i materiały. Księgowy powinien wykonać kalkulację kosztu wytworzenia stosując metodę kalkulacji

A. doliczającej.
B. prostej podziałowej.
C. zleceniowej.
D. współczynnikowej podziałowej.
Odpowiedzi jak "metoda doliczeniowa", "podziałowa prosta" czy "zleceniowa" nie pasują do tematu kalkulacji kosztów odlewów żeliwnych. Metoda doliczeniowa polega na dodawaniu kosztów bezpośrednich do pośrednich na poziomie poszczególnych zleceń, co nie wystarcza, gdy mamy do czynienia z różnorodnymi odlewami o różnych wagach. Bez szczegółowego rozróżnienia, przypisywanie kosztów może prowadzić do błędnych obliczeń. Z kolei podziałowa prosta to po prostu podzielenie kosztów produkcji na jednostki produkcyjne, co w wypadku różnorodnych odlewów też nie oddaje rzeczywistego obrazu kosztów. A metoda zleceniowa sprawdzi się przy produkcji jednostkowej lub małoseryjnej, gdzie każdy produkt ma własne zlecenie. Natomiast przy odlewach żeliwnych, które są produkowane na większą skalę i w różnych wagach, ta metoda raczej nie jest efektywna. Często ludzie myślą, że każda metoda kalkulacji może być uniwersalna, co prowadzi do nieprecyzyjnych danych finansowych i utrudnia podejmowanie decyzji w zarządzie. Dobór odpowiedniej metody kalkulacji kosztów to kluczowa sprawa dla efektywności finansowej firmy.
Pytanie 10

Zgodnie z zasadą memoriału, usługi obce wykonane dla hurtowni w grudniu 2008 roku, które zostały zafakturowane w styczniu 2009 roku, powinny być uwzględnione w księgach rachunkowych hurtowni jako

A. koszty roku 2008
B. przychody roku 2008
C. przychody roku 2009
D. koszty roku 2009
Wybierając odpowiedź, która przypisuje koszty do roku 2009, można wpaść w pułapkę, polegającą na myleniu momentu wystawienia faktury z faktycznym momentem powstania zobowiązania. Często występuje przekonanie, że faktura powinna definiować moment ujęcia kosztów czy przychodów, co jest niezgodne z zasadą memoriału. Takie podejście prowadzi do zniekształcenia obrazu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ koszty związane z działalnością powinny być ujmowane w okresie, do którego się odnoszą, a nie w momencie zafakturowania. Przykładem tego błędnego myślenia jest sytuacja, w której przedsiębiorstwo, które korzystało z usług w grudniu, nie ujmuje ich w księgach za ten miesiąc, co doprowadza do zaniżenia kosztów roku 2008 oraz zawyżenia kosztów roku 2009. W praktyce, takie błędy mogą wpływać na analizy finansowe, w tym na rentowność i płynność finansową firmy, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do podejmowania niewłaściwych decyzji zarządczych. Zgodnie z najlepszymi praktykami rachunkowości, należy ściśle przestrzegać zasad memoriału, aby zapewnić rzetelność i prawidłowość sprawozdań finansowych oraz utrzymać zaufanie interesariuszy. Rachunkowość opiera się na precyzyjnym odwzorowaniu rzeczywistości gospodarczej, co sprawia, że błąd w klasyfikacji kosztów może mieć poważne konsekwencje.
Pytanie 11

W tabeli kalkulacyjnej podano koszty dotyczące dwóch zleceń produkcyjnych. Zlecenie 1 obejmuje wytworzenie 100 sztuk wyrobów A, natomiast zlecenie 2 wytworzenie 200 sztuk wyrobu B Jednostkowy techniczny koszt wytworzenia wyrobu A i wyrobu B wynosi odpowiednio

Pozycje kalkulacyjneZlecenie 1Zlecenie 2
Koszty bezpośrednie4 000,008 000,00
Koszty pośrednie2 000,004 000,00
Techniczny koszt wytworzenia6 000,0012 000,00

A. 60 złotych i 60 złotych.
B. 60 złotych i 120 złotych.
C. 40 złotych i 40 złotych.
D. 20 złotych i 80 złotych.
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, często występuje mylne zrozumienie pojęcia jednostkowego kosztu wytworzenia. Niektórzy mogą przyjąć, że jednostkowy koszt jest stały, ignorując fakt, że jest on obliczany na podstawie całkowitych kosztów produkcji podzielonych przez liczbę wyprodukowanych jednostek. Tego rodzaju rozumowanie może prowadzić do błędnych wniosków, na przykład do założenia, że koszt wytworzenia wyrobu A i B powinien być taki sam niezależnie od liczby produkowanych sztuk. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że koszty są wyższe lub niższe z powodu nieprawidłowego uwzględnienia kosztów stałych i zmiennych. W rzeczywistości, gdy analiza kosztów jest prawidłowo przeprowadzona, można zauważyć, że wyroby wytwarzane w różnych ilościach niekoniecznie powinny mieć różne jednostkowe koszty, jeżeli całkowity koszt produkcji jest podzielony na właściwą liczbę wytworzonych jednostek. Ważne jest, aby przy podejmowaniu decyzji o kosztach produkcji opierać się na rzetelnych danych oraz zrozumieć, że błędne założenia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych dla firmy. W celu uniknięcia takich pomyłek, warto regularnie aktualizować wiedzę na temat metod kalkulacji kosztów oraz stosować się do aktualnych standardów branżowych.
Pytanie 12

Przedsiębiorca nabył 1 000,00 euro po kursie 4,20 zł/euro, a następnie sprzedał je po kursie 4,40 zł/euro. W wyniku tej transakcji

A. poniósł stratę w wysokości 200,00 zł
B. poniósł stratę w wysokości 20,00 zł
C. osiągnął zysk w wysokości 200,00 zł
D. osiągnął zysk w wysokości 20,00 zł
Przedsiębiorca dokonał transakcji zakupu 1 000,00 euro po kursie 4,20 zł/euro, co oznacza, że wydał 4 200,00 zł (1 000,00 euro * 4,20 zł/euro). Następnie sprzedał te euro po kursie 4,40 zł/euro, uzyskując 4 400,00 zł (1 000,00 euro * 4,40 zł/euro). Zysk z transakcji obliczamy, odejmując koszt zakupu od przychodu ze sprzedaży: 4 400,00 zł - 4 200,00 zł = 200,00 zł. Warto zwrócić uwagę, że takie transakcje są typowe dla przedsiębiorców zajmujących się handlem walutami, gdzie różnice kursowe mogą prowadzić do zysków lub strat. W praktyce, umiejętność zarządzania ryzykiem walutowym oraz analiza trendów na rynku walutowym są kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w takiej działalności. Dobrą praktyką jest także stosowanie hedgingu, czyli zabezpieczania się przed niekorzystnymi zmianami kursów, co może pomóc w minimalizacji ryzyka finansowego.
Pytanie 13

Jakie zadanie nie należy do kompetencji Narodowego Banku Polskiego?

A. prowadzenie obsługi bankowej dla przedsiębiorstw
B. wydawanie znaków pieniężnych
C. zarządzanie rezerwami dewizowymi
D. prowadzenie obsługi bankowej budżetu państwa
Zrozumienie kompetencji Narodowego Banku Polskiego wymaga rozróżnienia między rolą banku centralnego a działalnością banków komercyjnych. Wszelkie odpowiedzi, które sugerują, że NBP może świadczyć usługi bankowe dla przedsiębiorstw, są błędne, ponieważ banki centralne nie prowadzą działalności komercyjnej w tradycyjnym znaczeniu. Emisja znaków pieniężnych i gospodarowanie rezerwami dewizowymi są fundamentalnymi zadaniami NBP, które mają na celu stabilizację systemu finansowego i przeciwdziałanie inflacji. W kontekście dobrych praktyk, banki komercyjne są odpowiedzialne za obsługę klientów, w tym małych i dużych przedsiębiorstw, co oznacza, że ich usługi są skierowane na zaspokajanie potrzeb gospodarki, takich jak kredyty czy lokaty. Sugerowanie, że NBP wykonuje te funkcje, może prowadzić do mylnych interpretacji dotyczących podziału ról w systemie bankowym. Kluczową rolą NBP jest regulacja i nadzór nad całym sektorem bankowym, a nie prowadzenie działalności bankowej, co czyni go instytucją nadrzędną w zakresie polityki monetarnej i stabilności finansowej, a nie bezpośrednim dostawcą usług finansowych dla przedsiębiorstw.
Pytanie 14

Oblicz wartość zapasu materiałów, jeżeli firma dla zapewnienia ciągłości produkcji przechowuje zapas surowców równy 10 - dniowemu zużyciu, dzienne zużycie wynosi 2 tony, a koszt 1 tony to 300 zł?

A. 2 000 zł
B. 6 000 zł
C. 7 000 zł
D. 3 000 zł
Aby obliczyć wartość zapasu produkcyjnego, musimy najpierw określić, ile materiału przedsiębiorstwo utrzymuje jako zapas. W tym przypadku zapas jest równy 10-dniowemu zużyciu surowca. Dziennie zużycie wynosi 2 tony, co oznacza, że przez 10 dni zużycie wyniesie 20 ton (2 tony/dzień * 10 dni). Następnie, aby obliczyć wartość tego zapasu, należy pomnożyć ilość zapasu przez koszt jednej tony. Koszt jednej tony wynosi 300 zł, więc wartość zapasu wynosi 20 ton * 300 zł/tona = 6 000 zł. Utrzymywanie odpowiedniego zapasu jest kluczowe dla ciągłości produkcji, ponieważ pozwala na uniknięcie przestojów spowodowanych brakiem materiałów. W praktyce wiele przedsiębiorstw stosuje różne metody zarządzania zapasami, takie jak metoda Just-in-Time (JIT), aby zoptymalizować koszty i zasoby, jednak utrzymanie minimalnego zapasu, jak w tym przypadku, jest standardową praktyką, która zapewnia bezpieczeństwo produkcji.
Pytanie 15

Firma pracuje nad wprowadzeniem nowej technologii produkcyjnej. W ciągu trzech miesięcy zamierza przeszkolić wszystkich pracowników zaangażowanych w produkcję. Jaki dokument powinien zostać przygotowany, aby skutecznie zorganizować szkolenia?

A. Plan strategiczny
B. Scenariusz
C. Plan biznesowy
D. Harmonogram
Wybór dokumentów do przeprowadzenia szkoleń w przedsiębiorstwie wymaga zrozumienia ich funkcji oraz celu. Biznes plan, choć istotny w kontekście ogólnej strategii przedsiębiorstwa, nie jest narzędziem bezpośrednio związanym z organizacją szkoleń. Obejmuje on szczegółowe analizy finansowe, marketingowe oraz operacyjne, które są ważne dla rozwoju firmy, ale nie skoncentruje się na harmonogramach ani procedurach szkoleniowych. Scenariusz, z drugiej strony, może odnosić się do planu działania w przypadku kryzysów lub konkretnych sytuacji, ale jego zastosowanie w kontekście szkoleń jest ograniczone, ponieważ nie dostarcza struktury czasowej ani szczegółowego planu działania. Plan strategiczny, chociaż ważny dla długofalowego rozwoju organizacji, także nie odpowiada na potrzeby operacyjne związane z organizacją szkoleń, które wymagają konkretnego podejścia do zarządzania czasem i zasobami. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą wynikać z nieodpowiedniego rozumienia celów szkoleniowych i znaczenia planowania. Uznanie harmonogramu za podstawowy dokument w tym kontekście jest kluczowe, ponieważ to on pozwala na systematyzację działań, przypisanie odpowiedzialności oraz monitorowanie postępów. Bez tego narzędzia, proces szkoleniowy może być chaotyczny i nieefektywny, co jest nie do przyjęcia w nowoczesnym zarządzaniu produkcją.
Pytanie 16

Jakim stylem kierowania posługuje się przełożony, który wspólnie z pracownikiem rozwiązuje trudności oraz wspiera w podejmowaniu wyborów?

A. Przekazywanie uprawnień
B. Współuczestnictwo
C. Szkolenie
D. Motywowanie
Współuczestnictwo to styl kierowania, który polega na aktywnym zaangażowaniu przełożonego w proces podejmowania decyzji razem z podwładnymi. Taki styl jest szczególnie efektywny w sytuacjach, gdy zespół potrzebuje wsparcia w analizie problemów i generowaniu rozwiązań. Przykładem zastosowania tego podejścia może być organizowanie regularnych spotkań zespołowych, na których pracownicy mogą dzielić się pomysłami oraz wspólnie oceniać różne opcje. Współuczestnictwo sprzyja budowaniu zaufania i zaangażowania w zespole, co przekłada się na lepszą komunikację i większą efektywność pracy. W kontekście dobrych praktyk zarządzania, takie podejście jest zgodne z zasadami inkluzywności i partycypacji, które są kluczowe w nowoczesnym zarządzaniu zasobami ludzkimi. Tego rodzaju styl kierowania nie tylko wzmacnia poczucie odpowiedzialności wśród pracowników, ale również przyczynia się do rozwoju ich umiejętności decyzyjnych.
Pytanie 17

W bieżącym miesiącu pracownik spędził na pracy 168 godzin. Jego stawka godzinowa, wynikająca z indywidualnego zaszeregowania, wynosi 10 zł/h, dodatek za staż pracy to 320 zł, a motywacyjny dodatek stanowi 10% podstawowego wynagrodzenia. Jakie będzie miesięczne wynagrodzenie pracownika w tym miesiącu?

A. 1 848 zł
B. 2 000 zł
C. 2 168 zł
D. 2 120 zł
Wynik nieprawidłowy można wyjaśnić poprzez analizę błędów w obliczeniach związanych z wynagrodzeniem. Niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pominięcia istotnych składników wynagrodzenia, takich jak dodatek motywacyjny czy dodatek za staż pracy. Na przykład, w przypadku odpowiedzi wskazujących kwoty 2000 zł lub 1848 zł, mogły one powstać w wyniku błędnego obliczenia podstawowego wynagrodzenia bez uwzględnienia dodatkowych elementów. Pracownicy często koncentrują się tylko na stawce godzinowej i przepracowanych godzinach, co prowadzi do ignorowania dodatków, które mogą znacząco wpływać na finalną kwotę wynagrodzenia. Również, nieobliczenie dodatku motywacyjnego, który wynosi 10% płacy zasadniczej, jest typowym błędem, ponieważ wiele osób nie jest świadomych, że ten dodatek jest częścią całkowitego wynagrodzenia. Ważne jest, aby pamiętać, że obliczanie wynagrodzenia powinno uwzględniać wszystkie dodatkowe składniki, aby uniknąć nieporozumień i błędów obliczeniowych, które mogą wpływać na wynagrodzenie pracownika i jego zadowolenie z pracy.
Pytanie 18

Jakie sankcje, według Kodeksu pracy, może nałożyć pracodawca na pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, który złamał obowiązki służbowe?

A. Upomnienie, naganę lub karę pieniężną
B. Upomnienie, karę pieniężną lub pracę w godzinach nadliczbowych
C. Naganę, upomnienie lub wstrzymanie wypłaty wynagrodzenia
D. Skrócenie wymiaru urlopu, karę pieniężną lub naganę
Odpowiedź 'Upomnienie, naganę lub karę pieniężną' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Kodeksem pracy, pracodawca ma prawo nakładać na pracowników te formy kar za naruszenie obowiązków pracowniczych. Upomnienie i nagana to kary porządkowe, które mają na celu poprawę zachowań pracownika i są stosowane w sytuacjach, gdy naruszenia mają charakter mniej poważny. Z kolei kara pieniężna może być zastosowana w przypadku poważniejszych naruszeń, które wpływają na efektywność pracy lub bezpieczeństwo w firmie. Na przykład, jeśli pracownik wielokrotnie spóźnia się do pracy, pracodawca może zastosować najpierw upomnienie, a w przypadku braku poprawy, naganę. W sytuacji, gdy naruszenie skutkuje szkodą finansową dla pracodawcy, możliwe jest nałożenie kary pieniężnej. Ważne jest, aby każda z tych kar była odpowiednio udokumentowana i zgodna z regulaminem pracy, co stanowi dobrą praktykę w obszarze zarządzania zasobami ludzkimi.
Pytanie 19

W zakładzie produkcyjnym w maju 2014 roku wytworzono 2 500 sztuk wyrobów gotowych. W trakcie produkcji pozostało 2 000 sztuk wyrobów, które zostały wykonane w 50%. Jaką liczbę jednostek umownych należy przyjąć, aby obliczyć koszt jednostkowy?

A. 3 500
B. 1 000
C. 4 500
D. 2 500
Wybór 2 500 jednostek umownych ignoruje istotny element analizy kosztów w przedsiębiorstwie produkcyjnym, którym jest uwzględnienie produktów w toku. Odpowiedź ta sugeruje, że tylko wyroby gotowe mają znaczenie w ustalaniu kosztu jednostkowego, co jest uproszczeniem. W praktyce, wyroby w toku, nawet jeśli nie są ukończone, mają realną wartość, która powinna być brana pod uwagę. Z kolei odpowiedź 1 000 jednostek umownych całkowicie pomija wyroby gotowe, co prowadzi do błędnej analizy. Obydwie odpowiedzi 2 500 oraz 1 000 nie uwzględniają zasady sumowania, która jest kluczowa przy obliczaniu jednostek umownych w kontekście całkowitych kosztów produkcji. Odpowiedź 4 500 również opiera się na mylnym założeniu, że do wyrobów gotowych należy doliczyć wszystkie wyroby w toku bez ich przeliczenia na pełne jednostki, co jest niewłaściwe. W praktyce rachunkowości kosztów, aby uzyskać rzetelny koszt jednostkowy, należy dokładnie określić, ile z produktów w toku można uznać za pełne jednostki, co w tym przypadku wynosi 1 000 szt. Pełne zrozumienie tych zasad umożliwia prawidłowe zarządzanie kosztami, co jest kluczowe dla efektywności ekonomicznej przedsiębiorstwa.
Pytanie 20

Która z metod amortyzacji aktywów trwałych prowadzi do szybkiego i przyspieszonego rozliczania amortyzacji w początkowych latach ich użytkowania?

A. Progresywna
B. Naturalna
C. Liniowa
D. Degresywna
Metoda amortyzacji liniowej, naturalnej i progresywnej nie daje możliwości szybkiego odpisywania w pierwszych latach, co jest nieco problematyczne. Metoda liniowa, która jest najczęściej używana, rozkłada wartość środka trwałego równomiernie przez cały czas jego użytkowania. To może być korzystne dla firm, które lubią mieć stabilne i przewidywalne odpisy, ale nie daje możliwości na szybką amortyzację. Metoda naturalna, co prawda stosowana rzadziej, uzależnia amortyzację od faktycznego zużycia, czyli także nie za bardzo sprzyja szybkim odpisom. Metoda progresywna, która zwiększa odpisy w miarę używania, też nie jest zbyt popularna i nie przyspiesza amortyzacji na początku. Często ludzie myślą, że te metody są lepsze od degresywnej, ale nie biorą pod uwagę specyfiki środka trwałego i sytuacji finansowej firmy. Ważne jest, żeby dobrze zrozumieć, kiedy która metoda jest najlepsza, bo to klucz do podejmowania mądrych decyzji finansowych.
Pytanie 21

Zgodnie z Kodeksem pracy, w momencie śmierci pracodawcy, jeżeli nie doszło do przejęcia pracownika przez nowego pracodawcę, umowa o pracę z pracownikiem

A. traci ważność
B. wygasa
C. ulega wstrzymaniu
D. ulega rozwiązaniu
Odpowiedzi "ulega rozwiązaniu" oraz "traci ważność" sugerują, że umowa o pracę wymaga formalnego działania ze strony pracodawcy, co jest błędne. W rzeczywistości umowa o pracę wygasa automatycznie z dniem śmierci pracodawcy, bez potrzeby podejmowania jakichkolwiek dodatkowych kroków. Inna nieprawidłowa odpowiedź, "ulega wstrzymaniu", wprowadza w błąd, ponieważ sugeruje, że umowa o pracę może być tymczasowo zawieszona. W polskim prawie pracy nie przewiduje się takiej sytuacji w przypadku śmierci pracodawcy. Typowym błędem myślowym jest zatem przyjęcie, że umowa może istnieć w jakiejkolwiek formie po śmierci osoby, która ją zawarła. W praktyce prawniczej kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy rozwiązaniem umowy a jej wygaśnięciem. Rozwiązanie umowy wiąże się z aktywnym działaniem, które wymaga złożenia wypowiedzenia, natomiast wygaśnięcie umowy następuje automatycznie, co ma swoje odzwierciedlenie w zasadach prawa cywilnego i pracy. W związku z tym, odpowiedzi sugerujące inny proces końca umowy są niezgodne z obowiązującymi przepisami.
Pytanie 22

Zakład krawiecki otrzymał zlecenie na 500 sztuk jedwabnych apaszek. Norma zużycia materiału na jedną apaszkę wynosi 0,5 m.b. jedwabiu. W magazynie firmy znajduje się 100 m.b. jedwabiu. Ile metrów bieżących jedwabiu należy dokupić, aby zrealizować to zlecenie?

A. 150 m.b.
B. 400 m.b.
C. 250 m.b.
D. 300 m.b.
Kiedy chcemy zrealizować zamówienie na 500 jedwabnych apaszek, musimy najpierw policzyć, ile materiału w sumie potrzebujemy. Każda apaszka wymaga 0,5 metra jedwabiu, więc dla 500 sztuk wychodzi nam 500 razy 0,5, co daje 250 metrów. Z tego, co wiem, w magazynie mamy 100 metrów, więc musimy kupić 150 metrów więcej. W praktyce, planowanie zapasów jest naprawdę istotne, bo wpływa na to, jak szybko zrealizujemy zamówienia i ile pieniędzy wydamy na magazynowanie. Moim zdaniem, monitorowanie zapasów to klucz do sukcesu – trzeba wiedzieć, jakie materiały nam się kończą i przewidywać, co będzie potrzebne w przyszłości. W branży krawieckiej zarządzanie materiałami to podstawa, jeśli chcesz być konkurencyjny i nie tracić na jakości.
Pytanie 23

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli wskaż, które przedsiębiorstwo osiągnęło najlepszą dynamikę sprzedaży.

PrzedsiębiorstwoWskaźnik dynamiki w %
AXA115
KLIK120
DRU90
ORA85

A. Przedsiębiorstwo DRU
B. Przedsiębiorstwo AXA
C. Przedsiębiorstwo ORA
D. Przedsiębiorstwo KLIK
Wybór innego przedsiębiorstwa zamiast KLIK może wynikać z niepełnego zrozumienia wskaźnika dynamiki sprzedaży. Wiele osób podejmuje decyzje na podstawie subiektywnych wrażeń lub błędnych interpretacji danych. Na przykład, przedsiębiorstwo AXA mogło osiągnąć wysoki wolumen sprzedaży, co niekoniecznie przekłada się na wysoką dynamikę wzrostu. Zrozumienie różnicy między wartością sprzedaży a dynamiką jest kluczowe, ponieważ wartość sprzedaży nie zawsze odzwierciedla tempo wzrostu. Często można spotkać się z sytuacjami, w których przedsiębiorstwo o stabilnej sprzedaży nie wykazuje dynamicznego wzrostu, podczas gdy inne, mniejsze firmy mogą osiągać znacznie większe przyrosty procentowe, mimo mniejszych całkowitych wyników sprzedaży. Warto również zwrócić uwagę na kontekst rynkowy oraz historyczne dane sprzedażowe, które pozwalają na dokonanie właściwej analizy. Często błędne wybory wynikają z pomijania kluczowych czynników, takich jak sezonowość rynku, zmiany w zachowaniach konsumenckich czy nowo wprowadzone innowacje, które mogą znacząco wpłynąć na dynamikę sprzedaży. Dlatego też, kluczowe jest, aby przy ocenie wyników sprzedaży kierować się rzetelnymi danymi i ich właściwą analizą.
Pytanie 24

Za opracowanie projektów uchwał gminnych, realizację uchwał gminnych oraz zarządzanie mieniem komunalnym w gminie odpowiedzialny jest

A. wojewoda
B. wójt
C. starosta
D. sołtys
Wybierając inne odpowiedzi, można niepoprawnie interpretować rolę poszczególnych organów w samorządzie gminnym. Starosta, na przykład, pełni funkcję nadzorczą w powiecie, co oznacza, że jego odpowiedzialność koncentruje się na działaniach o szerszym zasięgu niż sprawy gminne. Starosta nie jest odpowiedzialny za przygotowanie uchwał rady gminy ani za zarządzanie mieniem gminnym, co jest kluczowe w kontekście lokalnego zarządzania. Sołtys, natomiast, jest przedstawicielem sołectwa i odpowiada głównie za sprawy lokalne wsi, nie mając kompetencji do podejmowania decyzji na poziomie gminy. Jego rola jest bardziej reprezentacyjna i doradcza w zakresie potrzeb mieszkańców wsi. Wojewoda z kolei działa na poziomie administracji rządowej w regionie i jego zadania obejmują nadzór nad działalnością samorządów, ale nie mają one charakteru wykonawczego w kontekście gminy. Często mylnie zakłada się, że te organy mają zbliżone kompetencje do wójta, co prowadzi do błędnych wniosków. Zrozumienie tych ról jest kluczowe dla efektywnego funkcjonowania samorządu i prawidłowego podejmowania decyzji na poziomie lokalnym.
Pytanie 25

Technika rozwiązywania sporów opierająca się na wzajemnych ustępstwach dokonywanych przez uczestników konfliktu to

A. mentoring
B. kompromis
C. współdziałanie
D. konfrontacja
Kompromis to metoda rozwiązywania konfliktów, która polega na wzajemnych ustępstwach stron, co prowadzi do osiągnięcia porozumienia, które każda ze stron może zaakceptować. W praktyce oznacza to, że obie strony konfliktu muszą zrezygnować z części swoich pierwotnych żądań, aby dojść do wspólnego rozwiązania. Kompromis jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdzie czas jest czynnikiem ograniczającym, a zbyt długie negocjacje mogą prowadzić do dalszych napięć. Przykładowo, w miejscu pracy może wystąpić konflikt między działami marketingu i sprzedaży dotyczący strategii promocji. W sytuacji, gdy dział marketingu chce inwestować w reklamy online, a dział sprzedaży preferuje tradycyjne metody, osiągnięcie kompromisu może polegać na zaplanowaniu części budżetu na reklamy online, a części na tradycyjne działania. W standardach zarządzania projektami, takich jak PMBOK, kompromis jest uznawany za jedną z technik negocjacyjnych, co podkreśla jego znaczenie w efektywnym zarządzaniu konfliktem.
Pytanie 26

Firma wyprodukowała 300 sztuk wyrobów gotowych oraz 100 sztuk wyrobów przerobionych w 60%. Całkowite koszty produkcji wyniosły 36 000 zł. Jaka jest jednostkowa cena wytworzenia wyrobu gotowego?

A. 360 zł
B. 120 zł
C. 90 zł
D. 100 zł
Wiele osób może skusić się na obliczenia, które prowadzą do niewłaściwych wartości jednostkowych kosztów wytworzenia. Często błędy te wynikają z pominięcia kluczowych elementów lub niewłaściwego zrozumienia danych wejściowych. Na przykład, w przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 90 zł, 360 zł czy 120 zł, można zauważyć, że nie uwzględniono w pełni wpływu wszystkich wyrobów na całkowity koszt. Odpowiedź 90 zł mogła powstać w wyniku podzielenia kosztów przez 400 sztuk (300 gotowych + 100 przerobionych), co prowadzi do nieprawidłowego wniosku, ponieważ nie wszystkie wyroby przerobione są gotowe do sprzedaży. Analogicznie, wybór 360 zł może być wynikiem błędnego pomysłu, że 36 000 zł to koszt jednostkowy bez podziału na sztuki. Ostatnia odpowiedź, 120 zł, pomimo że zbliżona, również nie jest prawidłowa, ponieważ sugeruje, że wszystkie wyroby przerobione są gotowe, co nie jest zgodne z treścią zadania. Kluczowym elementem w analizie kosztów jest zrozumienie, jakie elementy składają się na całkowity koszt i na jakiej podstawie dokonujemy kalkulacji jednostkowych. Przy obliczaniu jednostkowych kosztów wytworzenia zawsze należy brać pod uwagę tylko te wyroby, które są gotowe do sprzedaży, co jest zgodne z dobrą praktyką w zarządzaniu kosztami i produkcją.
Pytanie 27

Właściciel warsztatu samochodowego stara się o kredyt obrotowy na finansowanie codziennej działalności. Gdzie powinien złożyć swoje podanie o kredyt?

A. W kasie prywatnych przedsiębiorców
B. W banku komercyjnym
C. W banku centralnym
D. W kasie zapomogowo-pożyczkowej
Złożenie wniosku o kredyt obrotowy w kasie zapomogowo-pożyczkowej, banku centralnym czy kasie prywatnych przedsiębiorców jest niewłaściwym podejściem, które nie uwzględnia specyfiki potrzeb finansowych przedsiębiorstwa. Kasa zapomogowo-pożyczkowa zazwyczaj oferuje wsparcie finansowe głównie dla osób prywatnych lub pracowników danej instytucji, co nie odpowiada potrzebom profesjonalnej działalności gospodarczej. Z kolei bank centralny pełni inną rolę w systemie finansowym, koncentrując się na stabilności waluty i polityce monetarnej, a nie na udzielaniu kredytów bezpośrednio przedsiębiorcom. Przykład tych instytucji ilustruje błędne zrozumienie, że można uzyskać kredyt obrotowy w każdym miejscu, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania czasu oraz zasobów przez przedsiębiorcę. W przypadku kas prywatnych przedsiębiorców, brak regulacji oraz transparentności w procesie przyznawania pożyczek może wiązać się z wysokim ryzykiem finansowym oraz brakiem wsparcia w zakresie doradztwa finansowego. Właściwe podejście wymaga zrozumienia struktury rynku finansowego oraz wyboru instytucji, która najlepiej odpowiada na potrzeby przedsiębiorstwa, co w praktyce oznacza złożenie wniosku w banku komercyjnym, który jest w stanie dostarczyć nie tylko środki finansowe, ale i profesjonalne wsparcie w zakresie zarządzania finansami.
Pytanie 28

Wysokie stężenie ozonu w powietrzu biurowym, spowodowane działaniem drukarek laserowych, może prowadzić do wystąpienia u pracowników

A. uszkodzenia układu kostno-mięśniowego
B. dolegliwości związanych z kręgosłupem i plecami
C. podrażnienia błony śluzowej oczu, nosa i krtani
D. dolegliwości o charakterze psychicznym
Odpowiedź wskazująca na podrażnienia śluzówki oczu, nosa i krtani jest poprawna, ponieważ duże stężenie ozonu w pomieszczeniach biurowych, szczególnie w wyniku działania drukarek laserowych, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Ozon jest silnym utleniaczem, który w stężeniach typowych dla pomieszczeń może podrażniać błony śluzowe. U osób narażonych na takie stężenia często obserwuje się objawy takie jak swędzenie oczu, pieczenie w nosie oraz chrypkę, a w dłuższym okresie mogą wystąpić również problemy z oddychaniem. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), normy dotyczące jakości powietrza wewnętrznego powinny być ściśle przestrzegane w celu minimalizacji ryzyka zdrowotnego. Dlatego w biurach zaleca się monitorowanie stężenia ozonu oraz wdrażanie systemów wentylacyjnych, które mogą pomóc w redukcji jego obecności. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje również regularne przeglądy urządzeń biurowych i ich konserwację, co może przyczynić się do zmniejszenia emisji szkodliwych substancji. Warto także promować świadome użycie drukarek laserowych oraz alternatyw, takich jak drukarki atramentowe, które emitują znacznie mniej ozonu.
Pytanie 29

Zamieszczona tabela zawiera informacje dotyczące zatrudnienia pracowników w instytucji ubezpieczeniowej w grudniu 2016 r. wg rodzaju umowy. Osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych stanowiły w tej instytucji

Rodzaj umowyLiczba zatrudnionych
Umowa o pracę na czas nieokreślony32
Umowa o pracę na czas określony8
Umowa agencyjna4
Umowa zlecenia6
Razem50

A. 20% ogółu zatrudnionych.
B. 80% ogółu zatrudnionych.
C. 36% ogółu zatrudnionych,
D. 12% ogółu zatrudnionych.
Zgadza się, poprawna odpowiedź to 20% ogółu zatrudnionych. Żeby to policzyć, musimy podzielić liczbę pracowników na umowach cywilnoprawnych przez łączną liczbę zatrudnionych i pomnożyć przez 100%. Ważne, żeby mieć pewność, że dane, które używamy, są dokładne, bo to wpływa na wiarygodność obliczeń. Poza tym, warto zrozumieć, jak te różne formy zatrudnienia wpływają na całą strukturę firm, zwłaszcza w branżach, jak ubezpieczenia. Umowy cywilnoprawne mogą być super dla pracodawców, bo dają większą elastyczność, ale z drugiej strony, jeśli są nadużywane, to mogą zaszkodzić pracownikom, bo brakuje im wtedy zabezpieczeń socjalnych. Kluczowe jest, żeby znaleźć równowagę między elastycznością a bezpieczeństwem, bo to ułatwia podejmowanie mądrych decyzji dotyczących kadr.
Pytanie 30

W bilansie firmy, oprogramowanie komputerowe, zakupione licencje oraz prawo do używania znaku towarowego są klasyfikowane jako

A. długoterminowe inwestycje
B. aktywa obrotowe rzeczowe
C. wartości niematerialne i prawne
D. aktywa trwałe rzeczowe
Odpowiedź 'wartości niematerialne i prawne' jest prawidłowa, ponieważ oprogramowanie komputerowe, nabyte licencje oraz prawo do używania znaku towarowego są klasyfikowane jako aktywa, które nie mają fizycznej postaci, ale przynoszą korzyści ekonomiczne przedsiębiorstwu. Wartości niematerialne i prawne odzwierciedlają prawa autorskie, patenty, znaki towarowe oraz inne formy własności intelektualnej, które są zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości (KSR). Przykładami wartości niematerialnych mogą być licencje na oprogramowanie, które pozwalają przedsiębiorstwu na korzystanie z określonych technologii, czy też znak towarowy, który zwiększa rozpoznawalność marki. Z perspektywy praktycznej, prawidłowe klasyfikowanie tych aktywów jest kluczowe dla oceny sytuacji finansowej firmy oraz jej zdolności generowania przychodów w dłuższym okresie. Ponadto, ich amortyzacja jest istotnym elementem kosztów operacyjnych, co wpływa na rentowność firmy.
Pytanie 31

Spółka akcyjna wyemitowała i sprzedała 2-letnie obligacje. Ich równowartość w bilansie tej spółki, to

A. długoterminowe papiery wartościowe
B. inwestycje długoterminowe
C. kapitał akcyjny
D. zobowiązania z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
Wybór odpowiedzi związanej z inwestycjami długoterminowymi lub długoterminowymi papierami wartościowymi jest błędny i wynika z niepełnego zrozumienia roli obligacji w bilansie spółki. Obligacje, które spółka emituje, nie są klasyfikowane jako inwestycje, ponieważ nie stanowią aktywów, lecz zobowiązania, które spółka musi spłacić. W kontekście rachunkowości, inwestycje długoterminowe dotyczą aktywów, które spółka nabywa z zamiarem ich długoterminowego utrzymania, takie jak udziały w innych firmach czy nieruchomości. Z kolei długoterminowe papiery wartościowe obejmują instrumenty finansowe, które mogą być przechowywane jako aktywa, ale nie odnoszą się bezpośrednio do zobowiązań powstałych w wyniku emisji obligacji. Często mylenie tych kategorii wynika z niewłaściwego postrzegania struktury finansowej spółki, w której zobowiązania powinny być wyraźnie oddzielane od aktywów. W rzeczywistości, każde długoterminowe zobowiązanie, w tym obligacje, powinno być traktowane jako koszt kapitału, który spółka musi uwzględnić w swoich prognozach finansowych i analizach ryzyka. Właściwe zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla oceny zdrowia finansowego spółki oraz dla podejmowania świadomych decyzji inwestycyjnych.
Pytanie 32

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wskaźnik rotacji zapasów w dniach dla każdego kwartału.

WyszczególnienieI kwartałII kwartał
Przychody ze sprzedaży towarów600 000,00 zł800 000,00 zł
Liczba dni9090
Przeciętny stan zapasów towarów120 000,00 zł240 000,00 zł

A. I kwartał 18 dni; II kwartał 27 dni.
B. I kwartał 5 dni; II kwartał 3 dni.
C. I kwartał 3 dni; II kwartał 5 dni.
D. I kwartał 27 dni; II kwartał 18 dni.
Niepoprawne odpowiedzi sugerują różne błędne obliczenia lub interpretacje wskaźnika rotacji zapasów. Przykładowo, odpowiedzi wskazujące na 3 dni dla I kwartału lub 5 dni dla II kwartału mogą wynikać z mylnego założenia, że wskaźnik ten oblicza się na podstawie jednostkowych sprzedaży lub nieprawidłowego zrozumienia wartości zapasów. Kluczowym błędem jest nieodróżnienie pojęcia rotacji zapasów od czasu realizacji sprzedaży. W rzeczywistości, rotacja zapasów w dniach wskazuje, ile dni potrzeba na wyprzedanie obecnych zapasów, a zbyt niskie wartości mogą sugerować, że firma nie wykorzystuje swojego potencjału sprzedażowego lub zarządza swoimi zapasami nieefektywnie. Ponadto, pomijanie obliczeń związanych z kosztami sprzedanych towarów prowadzi do niewłaściwych wniosków o kondycji finansowej przedsiębiorstwa. W praktyce, rotacja zapasów w dniach powinna być analizowana w kontekście całej strategii zarządzania zapasami, a jej obliczenia powinny być dokładne i uwzględniać wszelkie czynniki wpływające na popyt i podaż. W tym przypadku, niepoprawne zrozumienie tych aspektów doprowadziło do wskazania błędnych wartości.
Pytanie 33

Kiedy dostawca ekskluzywnego towaru wybiera tylko jeden określony punkt sprzedaży w danym rejonie, oznacza to, że zastosował on dystrybucję

A. wybiórczą
B. selektywną
C. wyłączną
D. intensywną
Wiesz, dystrybucja intensywna to taka strategia, gdzie dostawcy starają się wsadzić swoje produkty w jak największą ilość punktów sprzedaży. To ma swoje minusy, bo przy takim podejściu ciężko jest utrzymać kontrolę nad marką i jej wizerunkiem. To dokładnie przeciwieństwo wyłącznej dystrybucji, gdzie chodzi o to, żeby mieć mniej punktów sprzedaży. A dystrybucja wybiórcza to coś pośredniego, czyli dostawca wybiera kilka punktów, ale nie wszystkie. Można by to pomylić z selektywną dystrybucją, która bierze pod uwagę jakość punktów sprzedaży. Sporo ludzi myli te terminy, bo różnice są na pierwszy rzut oka niezbyt wyraźne. Często błędnie myśli się, że im więcej punktów sprzedaży, tym większa sprzedaż, ale w przypadku towarów luksusowych to nie zawsze działa. Ekskluzywność i kontrola nad dystrybucją są mega ważne dla zachowania dobrego wizerunku marki. Zrozumienie tego jest kluczowe, jeśli chodzi o skuteczne planowanie strategii marketingowych i sprzedażowych.
Pytanie 34

W części B teczki z aktami osobowymi pracownika znajdują się

A. umowa o pracę zawarta z pracownikiem
B. kwestionariusz osobowy aplikanta do pracy
C. umowa o zakazie konkurencji po zakończeniu umowy o pracę
D. świadectwo pracy wydane przez poprzedniego pracodawcę
Umieszczenie w części B teczki akt osobowych dokumentów takich jak umowa o zakazie konkurencji, kwestionariusz osobowy czy świadectwo pracy jest błędne ze względu na ich specyfikę oraz funkcjonalność. Umowa o zakazie konkurencji, chociaż istotna, nie jest częścią podstawowej dokumentacji pracowniczej i zazwyczaj dotyczy tylko pracowników zajmujących kluczowe stanowiska w firmie. To zaś może prowadzić do mylnego przekonania, że każdy pracownik powinien takie dokumenty posiadać w swoich aktach, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Kwestionariusz osobowy kandydata do pracy jest dokumentem, który gromadzi dane przed zatrudnieniem, a zatem nie powinien być umieszczany w aktach już zatrudnionego pracownika. Świadectwo pracy, natomiast, jest dokumentem związanym z zakończeniem stosunku pracy i powinno być przechowywane w innej części dokumentacji, gdyż dotyczy poprzednich miejsc pracy, a nie aktualnych warunków zatrudnienia. Takie błędne rozumienie struktury teczki akt osobowych może skutkować problemami z dokumentacją i niewłaściwym zarządzaniem informacjami o pracownikach, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w obszarze ZZL (zarządzania zasobami ludzkimi). Utrzymanie klarownej i zgodnej z regulacjami struktury dokumentacji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania kadrami oraz ochrony praw pracowników.
Pytanie 35

Wynagrodzenie godzinowe pracownika na danym stanowisku wynosi 6,50 zł, a norma produkcji to 2 sztuki na godzinę. Jaką wartość ma jednostkowa cena akordowa?

A. 3,25 zł
B. 32,50 zł
C. 13,00 zł
D. 0,13 zł
Jednostkowa cena akordowa to kluczowy wskaźnik w systemie wynagradzania akordowego, który pozwala na efektywne obliczenie wynagrodzenia w zależności od wydajności pracy. W przypadku stawki godzinowej wynoszącej 6,50 zł oraz normy wyrobu wynoszącej 2 sztuki na godzinę, jednostkowa cena akordowa oblicza się według wzoru: jednostkowa cena akordowa = stawka godzinowa / norma wyrobu. Zatem 6,50 zł / 2 szt. = 3,25 zł za sztukę. Dzięki temu systemowi, pracownicy są motywowani do większej wydajności, co może prowadzić do wzrostu produkcji oraz poprawy efektywności. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w wielu branżach, w tym w przemyśle wytwórczym, gdzie wynagrodzenie jest związane z ilością wyprodukowanych jednostek. Warto zwrócić uwagę, że takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania zasobami ludzkimi, które promują uczciwe wynagradzanie oraz wzmacniają motywację pracowników.
Pytanie 36

Największy wkład w dochody budżetu państwowego stanowią

A. przychody z prywatyzacji majątku publicznego
B. zyski z Narodowego Banku Polskiego
C. cła na towary przywożone z zagranicy
D. podatki
Podatki stanowią główne źródło dochodów dla budżetu państwa, co jest zgodne z zasadami ustroju fiskalnego. W Polsce dochody budżetowe z podatków obejmują różnorodne formy, takie jak podatki dochodowe (PIT i CIT), VAT, akcyzę oraz inne opłaty. Ich znaczenie wynika z faktu, że są one stabilnym i przewidywalnym źródłem finansowania wydatków publicznych, co jest kluczowe dla planowania gospodarki państwowej. Na przykład, podatki dochodowe mogą być wykorzystywane do finansowania programów socjalnych, edukacji oraz infrastruktury. W świetle dobrych praktyk w zarządzaniu finansami publicznymi, kluczowe jest prowadzenie polityki, która sprzyja efektywności systemu podatkowego oraz jego sprawiedliwości. Warto również dodać, że w wielu krajach na świecie, w tym w Polsce, istnieją programy mające na celu uproszczenie systemu podatkowego i zwiększenie jego przejrzystości, co z kolei przekłada się na wyższe wpływy do budżetu.
Pytanie 37

Rynek papierów wartościowych, który obejmuje transakcje już istniejącymi papierami wartościowymi, nazywamy rynkiem

A. wtórnym
B. pierwotnym
C. równoległym
D. podstawowym
Rynek wtórny to segment rynku papierów wartościowych, na którym odbywają się transakcje papierami wartościowymi, które zostały już wcześniej wyemitowane. Głównym celem rynku wtórnego jest umożliwienie inwestorom kupowania i sprzedawania papierów wartościowych w celu uzyskania zysku oraz płynności. Przykładem zastosowania rynku wtórnego może być giełda, gdzie akcje spółek są przedmiotem obrotu. Dzięki rynkowi wtórnemu, inwestorzy mogą reagować na zmiany w sytuacji rynkowej, co wpływa na wycenę aktywów. Ponadto, rynek wtórny przyczynia się do ustalenia ceny papierów wartościowych, co jest kluczowe zarówno dla inwestorów, jak i dla emitentów. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, inwestorzy powinni regularnie analizować rynek wtórny, aby podejmować świadome decyzje inwestycyjne, a także zrozumieć mechanizmy działania tego segmentu rynku, co pozwala na lepsze prognozowanie przyszłych trendów. Zrozumienie rynku wtórnego jest kluczowe dla każdej osoby zaangażowanej w inwestycje na rynkach finansowych.
Pytanie 38

Maszyna wytwórcza w czasie 100 godzin wyprodukowała 1 600 sztuk produktów. Czas pracy potrzebny do wyprodukowania 1 sztuki wynosi 0,1 godziny. Jaką część normy czasowej udało się zrealizować w procentach?

A. W 60%
B. W 180%
C. W 160%
D. W 140%
Aby obliczyć, w ilu procentach została wykonana norma czasu pracy, należy najpierw obliczyć całkowity czas pracy, jaki został poświęcony na produkcję 1 600 sztuk wyrobów. Skoro norma czasu na wykonanie jednej sztuki wynosi 0,1 godziny, to całkowity czas produkcji wynosi 1 600 sztuk * 0,1 godziny/sztuka = 160 godzin. Maszyna pracowała przez 100 godzin, co oznacza, że w ciągu tego czasu zrealizowała tylko część normy. Aby obliczyć stopień realizacji normy, dzielimy czas pracy maszyny przez czas wymagany do wyprodukowania 1 600 sztuk, a następnie mnożymy przez 100%: (100 godzin / 160 godzin) * 100% = 62,5%. Aby zrozumieć, dlaczego otrzymujemy 160%, warto zauważyć, że w przypadku, gdyby maszyna pracowała przez 160 godzin, oznaczałoby to, że wykonała normę w 100%. W naszym przypadku, ponieważ czas pracy był krótszy, mamy do czynienia z przekroczeniem normy, co oznacza, że maszyna była zdolna do wykonywania pracy w szybszym tempie, co mogłoby wynikać z optymalizacji procesów produkcyjnych lub zastosowania wydajniejszych technologii. Z perspektywy standardów branżowych, efektywność produkcji jest kluczowym wskaźnikiem, a monitorowanie norm czasu pracy jest istotne dla osiągnięcia maksymalnej wydajności.
Pytanie 39

Nabyte oprogramowanie komputerowe dla działu księgowości zostanie uwzględnione w bilansie jako

A. produkt gotowy
B. środek trwały
C. wartość niematerialna i prawna
D. inwestycja długoterminowa
Klasyfikowanie oprogramowania komputerowego jako inwestycji długoterminowej jest nieprecyzyjne, ponieważ termin ten odnosi się głównie do fizycznych aktywów, takich jak nieruchomości czy maszyny, które mają długoterminowy charakter użytkowania i są trwałymi składnikami majątku. W przypadku oprogramowania, kluczowym aspektem jest jego niematerialny charakter oraz to, że jest to aktyw, który nie ma formy fizycznej. Z kolei klasyfikowanie oprogramowania jako produktu gotowego jest również błędne, ponieważ odnosi się to do towarów lub produktów, które są gotowe do sprzedaży, co nie ma zastosowania w kontekście oprogramowania używanego wewnętrznie w firmie. Także zakwalifikowanie oprogramowania jako środka trwałego nie jest właściwe, gdyż środki trwałe to aktywa materialne, które można dotknąć i które są wykorzystywane w działalności gospodarczej, co wyklucza oprogramowanie komputerowe. Te błędne klasyfikacje prowadzą do mylnych wniosków w zakresie wartości aktywów, co może mieć negatywne skutki dla sprawozdawczości finansowej oraz zarządzania majątkiem firmy. Wartości niematerialne i prawne, do których należy oprogramowanie, powinny być odpowiednio zarządzane, co wpływa na transparentność i rzetelność sprawozdań finansowych.
Pytanie 40

Aby ustalić średnią liczbę dni, które firma potrzebuje na zaktualizowanie zapasu materiałów w magazynie, konieczne jest obliczenie wskaźnika

A. rotacji zapasów w dniach
B. kompletności dostaw
C. terminowości dostaw
D. rotacji zapasów w razach
Rotacja zapasów w dniach to kluczowy wskaźnik, który pozwala określić, ile dni średnio zajmuje przedsiębiorstwu odnowienie zapasów materiałów w magazynie. Oblicza się go, dzieląc liczbę dni w danym okresie (np. w roku) przez wskaźnik rotacji zapasów, który z kolei oznacza liczbę razy, kiedy zapas został sprzedany lub wykorzystany w określonym czasie. Dzięki temu wskaźnikowi przedsiębiorstwa mogą lepiej optymalizować swoje stany magazynowe, co prowadzi do zmniejszenia kosztów przechowywania i minimalizacji ryzyka przestarzałych lub zepsutych towarów. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo ma rotację zapasów na poziomie 12, oznacza to, że średnio co miesiąc odnawia zapasy. Wskaźnik ten jest szczególnie istotny w branżach, gdzie szybkość dostaw i rotacja zapasów mają kluczowe znaczenie dla utrzymania konkurencyjności. Praktyczne zastosowanie tego wskaźnika umożliwia również prognozowanie przyszłych potrzeb magazynowych oraz planowanie zakupów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania łańcuchem dostaw.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej