Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 26 kwietnia 2025 16:56
Data zakończenia: 26 kwietnia 2025 17:17

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Określenie najbardziej efektywnej trasy dla połączenia w sieci to

A. tracking

B. sniffing

C. routing

D. conntrack

Routing, czyli wyznaczanie optymalnej trasy dla połączenia sieciowego, jest kluczowym procesem w zarządzaniu ruchu w sieciach komputerowych. Proces ten polega na określaniu najefektywniejszej drogi, jaką dane powinny przejść od nadawcy do odbiorcy. Przykładem zastosowania routingu jest sieć Internet, gdzie różne protokoły, takie jak OSPF (Open Shortest Path First) czy BGP (Border Gateway Protocol), umożliwiają dynamiczne wyznaczanie tras w zależności od aktualnych warunków sieciowych. Routing nie tylko zwiększa efektywność przesyłania danych, ale także wpływa na niezawodność i wydajność całej infrastruktury sieciowej. Dobrym przykładem praktycznym jest sytuacja, gdy jedna z tras do serwera staje się niedostępna; protokoły routingu automatycznie aktualizują tablice routingu, aby znaleźć alternatywne połączenie. Zrozumienie koncepcji routingu oraz jego implementacji jest niezbędne dla każdego specjalisty w dziedzinie sieci komputerowych, a znajomość standardów branżowych, takich jak IETF, jest kluczowa dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 2

Zidentyfikuj urządzenie przedstawione na ilustracji

A. jest przeznaczone do przechwytywania oraz rejestrowania pakietów danych w sieciach komputerowych

B. jest odpowiedzialne za generowanie sygnału analogowego na wyjściu, który jest wzmocnionym sygnałem wejściowym, kosztem energii pobieranej z zasilania

C. umożliwia konwersję sygnału z okablowania miedzianego na okablowanie optyczne

D. odpowiada za transmisję ramki pomiędzy segmentami sieci z wyborem portu, do którego jest przesyłana

Urządzenie przedstawione na rysunku to konwerter mediów, który umożliwia zamianę sygnału pochodzącego z okablowania miedzianego na okablowanie światłowodowe. Konwertery mediów są kluczowe w nowoczesnych sieciach komputerowych, gdzie konieczne jest łączenie różnych typów mediów transmisyjnych. Przykładowo, jeśli posiadamy infrastrukturę opartą na kablu miedzianym (Ethernet) i chcemy połączyć segmenty sieci na dużą odległość, możemy użyć światłowodu, który zapewnia mniejsze tłumienie i większą odporność na zakłócenia elektromagnetyczne. Urządzenie to pozwala na konwersję sygnałów z miedzianego interfejsu na światłowodowy, często wspierając różne standardy jak 1000Base-T dla miedzi i 1000Base-SX/LX dla światłowodów. Konwertery mogą być wyposażone w gniazda SFP, co umożliwia łatwą wymianę modułów optycznych dostosowanych do wymagań sieci. Dobór odpowiedniego konwertera bazuje na wymaganiach dotyczących prędkości transmisji, odległości przesyłu i rodzaju używanego kabla. Dzięki temu, konwertery mediów pozwalają na elastyczne zarządzanie infrastrukturą sieciową, co jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowania sieci, które rekomendują adaptacyjność i skalowalność.

Pytanie 3

Dane dotyczące błędów w funkcjonowaniu systemu operacyjnego Linux można uzyskać przy użyciu narzędzia

A. grub

B. netstat

C. watch

D. syslog

Odpowiedź 'syslog' jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowy mechanizm logowania w systemach operacyjnych Linux, który gromadzi i przechowuje informacje o zdarzeniach systemowych, błędach oraz innych ważnych informacjach. Syslog jest niezwykle przydatny dla administratorów systemów do monitorowania stanu serwera, analizy problemów oraz audytów. Może on rejestrować komunikaty od różnych usług i aplikacji, co pozwala na centralne zarządzanie logami w systemie. Na przykład, aby przeglądać logi, można użyć komendy `tail -f /var/log/syslog`, co umożliwi śledzenie logów w czasie rzeczywistym. Dobre praktyki w administrowaniu systemem sugerują regularne przeglądanie logów, aby szybko identyfikować i reagować na potencjalne problemy. Dodatkowo, wiele dystrybucji Linuxa domyślnie konfiguruje syslog do zbierania informacji o użytkownikach, aplikacjach oraz błędach systemowych, co czyni go niezastąpionym narzędziem w diagnozowaniu i rozwiązywaniu problemów.

Pytanie 4

Komenda dsadd pozwala na

A. dodawanie użytkowników, grup, komputerów, kontaktów i jednostek organizacyjnych do usługi Active Directory

B. usuwanie użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usługi Active Directory

C. modyfikację właściwości obiektów w katalogu

D. przenoszenie obiektów w ramach jednej domeny

Polecenie dsadd jest kluczowym narzędziem w kontekście zarządzania usługą Active Directory, które umożliwia dodawanie różnych typów obiektów, takich jak użytkownicy, grupy, komputery, kontakty i jednostki organizacyjne. W praktyce, administratorzy IT często używają dsadd do szybkiego i efektywnego wprowadzania nowych użytkowników do systemu, co jest niezbędne w środowiskach korporacyjnych, gdzie zarządzanie tożsamościami jest fundamentalne dla bezpieczeństwa i organizacji. Przykładowo, przy dodawaniu nowego pracownika do systemu, administrator może skorzystać z polecenia dsadd w skrypcie, co pozwala na automatyzację procesu i zminimalizowanie błędów ludzkich. Warto również zaznaczyć, że stosowanie dsadd zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak tworzenie odpowiednich grup zabezpieczeń czy przypisywanie ról, wspiera politykę bezpieczeństwa organizacji. Dzięki temu możliwość centralnego zarządzania użytkownikami i zasobami w Active Directory staje się bardziej zorganizowana i bezpieczna, co jest zgodne z normami branżowymi w zakresie zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 5

Narzędzie używane do przechwytywania oraz analizy danych przesyłanych w sieci, to

A. sniffer

B. viewer

C. spywer

D. keylogger

Wybory takie jak spywer, viewer i keylogger wskazują na nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowań narzędzi w obszarze analizy sieci. Spywer, często mylony z narzędziami monitorującymi, jest typem złośliwego oprogramowania, które szpieguje użytkowników, zbierając ich dane bez ich zgody. Jego celem jest zwykle kradzież informacji osobistych, co jest sprzeczne z zasadami etycznymi związanymi z monitorowaniem ruchu sieciowego. Viewer to z kolei ogólny termin odnoszący się do narzędzi wizualizacyjnych, które służą do wyświetlania danych, ale nie mają one zdolności do przechwytywania ruchu sieciowego, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście tego pytania. Keylogger to inny rodzaj złośliwego oprogramowania, które rejestruje naciśnięcia klawiszy, co również nie ma związku z analizy ruchu sieciowego. Kluczowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie narzędzi do analizy z narzędziami złośliwymi, co prowadzi do niewłaściwych wniosków na temat ich funkcji i potencjalnych zastosowań w sieci. Przy wyborze narzędzi do monitorowania ruchu sieciowego istotne jest rozróżnienie pomiędzy legalnymi narzędziami do analizy oraz złośliwym oprogramowaniem, które może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa.

Pytanie 6

Prezentowany komunikat pochodzi z wykonania polecenia

A. attrib C:Windows

B. subst C:Windows

C. icacls C:Windows

D. path C:Windows

Polecenie icacls jest używane do zarządzania uprawnieniami do plików i folderów w systemie Windows. Umożliwia przeglądanie i modyfikowanie list kontroli dostępu (ACL) dla plików oraz katalogów, co jest kluczowe w kontekście zarządzania bezpieczeństwem danych na komputerze. W przypadku folderu C:Windows polecenie icacls wyświetla listę uprawnień przypisanych do różnych użytkowników i grup, takich jak TrustedInstaller czy BUILTINAdministratorzy. Dzięki icacls można modyfikować uprawnienia, dodając nowe reguły lub zmieniając istniejące, co jest często praktykowanym działaniem w administracji systemami. Przykładowo, można przypisać pełne uprawnienia do folderu dla konkretnego użytkownika lub grupy, co może być konieczne dla instalacji oprogramowania lub w celu zapewnienia dostępu do niezbędnych zasobów systemowych. Narzędzie to wspiera także kopiowanie uprawnień między różnymi zasobami, co ułatwia zarządzanie dużą infrastrukturą IT. Ogólnie, stosowanie icacls zgodnie z najlepszymi praktykami i zasadami bezpieczeństwa pozwala na efektywne zarządzanie dostępem do zasobów systemowych, minimalizując ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 7

Jak wygląda sekwencja w złączu RJ-45 według normy TIA/EIA-568 dla zakończenia typu T568B?

A. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony

B. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy

C. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy

D. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy

Odpowiedź jest zgodna z normą TIA/EIA-568, która definiuje standardy okablowania sieciowego, w tym kolejność przewodów dla zakończenia typu T568B. W tej konfiguracji sekwencja przewodów zaczyna się od biało-pomarańczowego, następnie pomarańczowy, a potem biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy i na końcu brązowy. Zastosowanie właściwej kolejności przewodów jest kluczowe dla zapewnienia poprawnej komunikacji w sieciach Ethernet. Każdy przewód odpowiada za przesyłanie sygnałów w określony sposób, a ich niewłaściwe ułożenie może prowadzić do problemów z transmisją danych, takich jak zakłócenia, utrata pakietów czy zmniejszenie prędkości połączenia. W praktyce, prawidłowe zakończenie kabli RJ-45 według T568B jest standardem w wielu instalacjach sieciowych, co zapewnia interoperacyjność urządzeń oraz ułatwia przyszłe modyfikacje i konserwację sieci. Dodatkowo, znajomość tej normy jest istotna dla specjalistów zajmujących się projektowaniem i wdrażaniem infrastruktury sieciowej, co czyni ją niezbędnym elementem ich kompetencji zawodowych.

Pytanie 8

Jaka licencja ma charakter zbiorowy i pozwala instytucjom komercyjnym oraz organizacjom edukacyjnym, rządowym, charytatywnym na nabycie większej liczby programów firmy Microsoft na korzystnych warunkach?

A. MPL

B. OEM

C. APSL

D. MOLP

Licencja MOLP (Microsoft Open License Program) jest skierowana do instytucji komercyjnych, edukacyjnych, państwowych oraz charytatywnych, umożliwiając im zakup większej liczby licencji na oprogramowanie Microsoft na korzystnych warunkach. Jest to model licencjonowania, który pozwala na elastyczne zarządzanie licencjami oraz dostosowanie ich do potrzeb organizacji. Przykładowo, szkoły i uczelnie mogą zyskać dostęp do oprogramowania Microsoft, takiego jak Windows czy Office, w przystępniejszej cenie, co pozwala im na lepsze wykorzystanie budżetów edukacyjnych. Program MOLP ułatwia również aktualizację i zarządzanie licencjami, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obszarze IT, gdzie efektywność i oszczędność kosztów są kluczowe. Z perspektywy branżowej, MOLP odpowiada na rosnące zapotrzebowanie na elastyczne i skalowalne rozwiązania licencyjne, co czyni go idealnym wyborem dla większych instytucji, które potrzebują dostępu do najnowszych technologii w sposób ekonomiczny i efektywny.

Pytanie 9

Jaki tryb funkcjonowania Access Pointa jest wykorzystywany do umożliwienia urządzeniom bezprzewodowym łączności z przewodową siecią LAN?

A. Repeater

B. Most bezprzewodowy

C. Tryb klienta

D. Punkt dostępowy

Wybór trybu pracy urządzenia sieciowego ma kluczowe znaczenie dla jego funkcjonalności. Odpowiedzi, które nie wskazują na punkt dostępowy, często wynikają z mylnych założeń dotyczących roli różnych trybów pracy. Most bezprzewodowy, na przykład, jest używany do łączenia dwóch segmentów sieci, ale nie zapewnia bezpośredniego dostępu urządzeniom bezprzewodowym do przewodowej sieci LAN. Z kolei tryb klienta jest zaprojektowany do podłączania jednego urządzenia bezprzewodowego do sieci, co nie pozwala na równoczesne podłączenie wielu urządzeń, co jest niezbędne w typowej sieci biurowej. Repeater, z drugiej strony, ma na celu zwiększenie zasięgu sygnału bezprzewodowego poprzez retransmisję sygnału, jednak nie tworzy nowego punktu dostępu do sieci LAN, a jedynie wzmacnia istniejący sygnał. W praktyce błąd w wyborze odpowiedniego trybu może prowadzić do niewłaściwej konfiguracji, co w rezultacie ogranicza możliwości komunikacyjne sieci. Aby w pełni wykorzystać potencjał bezprzewodowych rozwiązań sieciowych, istotne jest zrozumienie funkcji i zastosowania punktów dostępowych oraz ich roli w architekturze sieci. Zastosowanie punktu dostępowego, zgodnie z najlepszymi praktykami, pozwala na efektywne zarządzanie ruchami sieciowymi i zapewnienie wysokiej jakości usług bezprzewodowych.

Pytanie 10

Ikona z wykrzyknikiem, pokazana na ilustracji, która pojawia się obok nazwy sprzętu w Menedżerze urządzeń, wskazuje, że to urządzenie

A. nie działa poprawnie

B. zainstalowane na nim sterowniki są w nowszej wersji

C. działa prawidłowo

D. zostało dezaktywowane

Ikona z wykrzyknikiem przy nazwie urządzenia w Menedżerze urządzeń oznacza, że urządzenie to nie działa poprawnie. Oznaczenie to jest sygnałem, że system operacyjny wykrył problem z urządzeniem, który najczęściej wynika z nieprawidłowo zainstalowanych sterowników lub braku kompatybilności sprzętowej. W praktyce, aby rozwiązać ten problem, należy sprawdzić czy zainstalowane sterowniki są aktualne oraz zgodne z wersją systemu operacyjnego. Często pomocne jest pobranie najnowszych sterowników ze strony producenta urządzenia, które mogą zawierać poprawki błędów lub nowe funkcje poprawiające wydajność i stabilność sprzętu. Ważne jest również upewnienie się, że wszystkie podzespoły komputera są odpowiednio podłączone i spełniają wymagania systemowe. W kontekście dobrych praktyk branżowych, regularne monitorowanie i aktualizacja sterowników jest kluczowe dla utrzymania optymalnej wydajności i długowieczności sprzętu komputerowego. Zarządzanie sterownikami zgodnie z polityką bezpieczeństwa IT zapewnia nie tylko poprawną funkcjonalność urządzeń, ale również minimalizuje ryzyko podatności na ataki wynikające z luk w oprogramowaniu. Dlatego świadomość i umiejętność identyfikacji takich problemów jest fundamentalna dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 11

Program WinRaR pokazał okno informacyjne przedstawione na ilustracji. Jakiego rodzaju licencję na oprogramowanie użytkownik stosował do tej pory?

A. oprogramowanie bezpłatne

B. oprogramowanie reklamowe

C. oprogramowanie trialowe

D. domena publiczna

Licencja shareware pozwala użytkownikowi na wypróbowanie pełnej wersji programu przez ograniczony czas bez ponoszenia kosztów. Po upływie tego okresu użytkownik jest zobowiązany do zakupu licencji, aby dalej korzystać z oprogramowania. Program WinRAR często oferuje 40-dniowy okres próbny, po którym wyświetla komunikaty zachęcające do zakupu licencji. Rozwiązanie to jest powszechne wśród oprogramowania, które chce dać użytkownikom możliwość pełnego sprawdzenia funkcjonalności przed dokonaniem zakupu. Dobrymi praktykami w przypadku oprogramowania shareware są jasne komunikaty dotyczące warunków korzystania oraz możliwość łatwego zakupu licencji, co zwiększa zaufanie do producenta i jego produktów. Dzięki takim rozwiązaniom użytkownicy mogą podejmować świadome decyzje zakupowe, co sprzyja budowaniu lojalności wobec marki. Wiele firm wykorzystuje model shareware jako skuteczną strategię marketingową, umożliwiającą dotarcie do szerokiego grona potencjalnych klientów bez konieczności natychmiastowego zobowiązania finansowego. WinRAR, będąc popularnym narzędziem do kompresji danych, jest przykładem programu, który stosuje tę licencję, pozwalając użytkownikom na dostosowanie się do jego funkcji zanim podejmą decyzję o zakupie.

Pytanie 12

Aby połączyć projektor multimedialny z komputerem, złącze, którego NIEDOZWOLONO użyć to

A. SATA

B. HDMI

C. USB

D. D-SUB

Złącze SATA (Serial ATA) jest standardem zasilania i przesyłania danych, które jest przede wszystkim używane w dyskach twardych i napędach SSD. Nie służy do przesyłania sygnału wideo, co czyni je niewłaściwym wyborem do podłączenia projektora multimedialnego. Standardy HDMI, USB oraz D-SUB są powszechnie wykorzystywane do przesyłania obrazu i dźwięku. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) jest najbardziej popularnym złączem, które obsługuje wysoką jakość obrazu i dźwięku w jednym kablu. USB (Universal Serial Bus) może być także używane w przypadku nowoczesnych projektorów, które potrafią odbierać dane wideo z urządzeń mobilnych. D-SUB, czyli VGA (Video Graphics Array), to starszy standard, który wciąż znajduje zastosowanie w niektórych urządzeniach, szczególnie w starszych projektorach. Wybór odpowiedniego złącza do projektora zależy od specyfikacji urządzenia oraz wymagań dotyczących jakości sygnału. Zrozumienie różnic między tymi złączami jest kluczowe dla prawidłowego połączenia sprzętu i uzyskania optymalnych wyników wizualnych.

Pytanie 13

Który z adresów IPv4 jest odpowiedni do ustawienia interfejsu serwera DNS zarejestrowanego w lokalnych domenach?

A. 192.168.15.165

B. 172.16.7.126

C. 111.16.10.1

D. 240.100.255.254

Adresy IPv4, takie jak 192.168.15.165, 240.100.255.254 oraz 172.16.7.126, nie nadają się do konfiguracji publicznego serwera DNS, co wynika z ich specyficznych właściwości. Adres 192.168.15.165 jest adresem prywatnym, co oznacza, że jest przeznaczony do użytku w zamkniętych sieciach, takich jak sieci lokalne w domach czy biurach. Nie jest on routowalny w Internecie, dlatego serwery DNS skonfigurowane z takim adresem nie będą mogły odbierać zapytań spoza lokalnej sieci. Adres 172.16.7.126 również należy do zakresu adresów prywatnych, co ogranicza jego użycie tylko do lokalnych aplikacji. Z kolei adres 240.100.255.254, chociaż jest w zakresie adresów publicznych, jest częścią zarezerwowanej przestrzeni adresowej i nie jest dostępny do użycia w Internecie. W praktyce, aby serwer DNS mógł skutecznie odpowiadać na zapytania z sieci globalnej, musi być skonfigurowany z poprawnym, publicznie routowalnym adresem IP. Często pojawiające się nieporozumienia dotyczące wyboru adresów IP do serwerów DNS wynikają z braku zrozumienia różnicy między adresami publicznymi a prywatnymi oraz z mylnego założenia, że każdy adres publiczny może być użyty. Warto pamiętać, że konfiguracja serwera DNS wymaga również uwzględnienia dobrych praktyk w zakresie zabezpieczeń oraz zarządzania ruchem sieciowym, co dodatkowo podkreśla znaczenie wyboru odpowiedniego adresu IP.

Pytanie 14

W celu zainstalowania systemu openSUSE oraz dostosowania jego ustawień, można skorzystać z narzędzia

A. Evolution

B. YaST

C. GEdit

D. Brasero

Wybór odpowiedzi innych niż YaST wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania oprogramowania w ekosystemie openSUSE. Brasero, będący narzędziem do nagrywania płyt, nie ma żadnych funkcji związanych z konfiguracją systemu operacyjnego. Jego głównym celem jest ułatwienie użytkownikom tworzenia i nagrywania obrazów dysków oraz danych na nośniki optyczne. Tak więc, jest to narzędzie dedykowane do zadań związanych z obsługą mediów, a nie z instalacją systemu. GEdit to prosty edytor tekstu, który jest używany do edytowania plików tekstowych, kodu źródłowego oraz innych dokumentów. Chociaż GEdit może być użyteczny w wielu kontekstach, nie ma funkcji ani narzędzi do zarządzania konfiguracją systemu operacyjnego. Z drugiej strony, Evolution to aplikacja do zarządzania pocztą elektroniczną, która nie ma zastosowania w kontekście instalacji lub konfiguracji systemu. Takie wybory mogą wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie wymienione aplikacje są związane z administracją systemem, podczas gdy tylko YaST jest dedykowanym narzędziem do tego celu. Stosowanie odpowiednich narzędzi jest kluczowe dla skutecznej administracji systemem, dlatego ważne jest, aby posiadać wiedzę na temat ich przeznaczenia i funkcji.

Pytanie 15

Zastąpienie koncentratorów przełącznikami w sieci Ethernet doprowadzi do

A. redukcji liczby kolizji.

B. potrzeby zmiany adresów IP.

C. zmiany w topologii sieci.

D. rozszerzenia domeny rozgłoszeniowej.

Wymiana koncentratorów na przełączniki w sieci Ethernet prowadzi do znacznego zmniejszenia ilości kolizji. Koncentratory działają na zasadzie rozsyłania sygnału do wszystkich połączonych urządzeń, co zwiększa ryzyko kolizji danych, gdy wiele urządzeń próbuje jednocześnie wysłać dane. Przełączniki natomiast działają na poziomie warstwy drugiej modelu OSI i używają tabel MAC do kierowania ruchu do odpowiednich portów. Dzięki temu, gdy jedno urządzenie wysyła dane do innego, przełącznik przesyła je tylko na odpowiedni port, a nie do wszystkich urządzeń w sieci. To zastosowanie zmniejsza liczbę kolizji, a w efekcie zwiększa wydajność sieci. W praktyce, sieci z przełącznikami mogą obsługiwać większą liczbę jednoczesnych połączeń oraz oferują lepszą kontrolę nad ruchem sieciowym, co jest kluczowe w nowoczesnych środowiskach korporacyjnych, gdzie zasoby takie jak serwery i aplikacje wymagają stabilnych i szybkich połączeń.

Pytanie 16

Jakim adresem IPv6 charakteryzuje się autokonfiguracja łącza?

A. FF00::/8

B. ::/128

C. FE80::/10

D. 2000::/3

Adres IPv6 autokonfiguracji łącza, czyli adres typu Link-Local, zaczyna się od prefiksu FE80::/10. Adresy te są używane do komunikacji w obrębie tej samej sieci lokalnej i są automatycznie konfigurowane przez urządzenia IPv6. Oznacza to, że urządzenia mogą komunikować się bez potrzeby przypisywania im globalnego adresu IP. Prywatność i bezpieczeństwo są ważnymi aspektami tej autokonfiguracji, ponieważ adresy Link-Local nie są routowalne poza lokalną sieć, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu z zewnątrz. W praktyce, adresy te są niezbędne do funkcjonowania protokołów takich jak Neighbor Discovery Protocol (NDP), który pozwala na wykrywanie innych urządzeń w sieci i określanie ich adresów. Warto również zauważyć, że każdy interfejs w systemie operacyjnym, który obsługuje IPv6, automatycznie dostaje przypisany adres Link-Local, co znacząco upraszcza konfigurację sieci. Korzystanie z tych adresów jest zgodne z wytycznymi przedstawionymi w RFC 4862, definiującym zasady dotyczące autokonfiguracji adresów IPv6.

Pytanie 17

Użytkownik systemu Linux, który pragnie usunąć konto innej osoby wraz z jej katalogiem domowym, powinien użyć polecenia

A. userdel nazwa_użytkownika

B. userdel -d nazwa_użytkownika

C. sudo userdel nazwa_użytkownika

D. sudo userdel -r nazwa_użytkownika

Polecenie 'sudo userdel -r nazwa_użytkownika' jest poprawne, ponieważ łączy w sobie możliwość usunięcia konta użytkownika oraz jego katalogu domowego. Opcja '-r' (ang. 'remove') w poleceniu 'userdel' wskazuje, że system powinien usunąć także katalog domowy użytkownika oraz jego pliki w katalogu domowym, co jest kluczowe przy zarządzaniu użytkownikami w systemach Unix/Linux. Użycie 'sudo' wskazuje na to, że operacja wymaga uprawnień administratora, co jest zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, gdyż usuwanie konta użytkownika wiąże się z ryzykiem. W praktyce, administratorzy systemów często korzystają z tego polecenia w celu porządkowania systemu i zarządzania użytkownikami, zwłaszcza w środowiskach wieloosobowych, gdzie nieaktywni użytkownicy mogą zajmować zasoby systemowe. Utrzymanie porządku w kontach użytkowników jest również istotne z perspektywy bezpieczeństwa, ponieważ nieaktywni użytkownicy mogą stwarzać potencjalne zagrożenie, jeśli ich konta pozostaną aktywne, ale nieużywane. W związku z tym, polecenie to jest nie tylko technicznie poprawne, ale również istotne z perspektywy zarządzania systemem.

Pytanie 18

Z powodu uszkodzenia kabla typu skrętka utracono dostęp między przełącznikiem a stacją roboczą. Który instrument pomiarowy powinno się wykorzystać, aby zidentyfikować i naprawić problem bez wymiany całego kabla?

A. Reflektometr TDR

B. Multimetr

C. Miernik mocy

D. Analizator widma

Wybór multimetra jako urządzenia do wykrywania problemów w kablu typu skrętka może prowadzić do nieporozumień. Multimetr jest narzędziem ogólnym, które mierzy napięcie, prąd i opór, ale nie jest przystosowany do lokalizowania uszkodzeń w kablach telekomunikacyjnych. W przypadku uszkodzenia kabel skrętki może wykazywać zmienność w oporze, ale multimetr nie dostarczy informacji na temat lokalizacji problemu. Z kolei miernik mocy, który służy do pomiaru poziomów sygnału w sieciach optycznych i radiowych, nie ma zastosowania w przypadku kabli miedzianych, takich jak skrętka, ponieważ nie mierzy on integralności sygnału w sensie lokalizacji uszkodzeń. Analizator widma, choć potrafi analizować częstotliwości sygnału, również nie jest odpowiednim narzędziem do namierzania fizycznych usterek w kablach. Jego zastosowanie skupia się na ocenie jakości sygnału i wykrywaniu zakłóceń, ale nie dostarcza informacji o miejscu uszkodzenia. Wybierając niewłaściwe urządzenie, można narazić się na niepotrzebne opóźnienia w przywracaniu pełnej funkcjonalności sieci, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami zarządzania infrastrukturą sieciową, które zalecają szybkie i precyzyjne diagnostyki.

Pytanie 19

Czym jest VOIP?

A. protokół przeznaczony do przesyłania materiałów wideo przez Internet

B. protokół do dynamicznego routingu

C. protokół służący do tworzenia połączenia VPN

D. protokół przeznaczony do przesyłania dźwięku w sieci IP

VOIP, czyli Voice over Internet Protocol, to technologia umożliwiająca przesyłanie głosu za pomocą protokołów internetowych. Dzięki VOIP możliwe jest prowadzenie rozmów telefonicznych przez Internet, co często wiąże się z niższymi kosztami w porównaniu do tradycyjnych linii telefonicznych. Przykłady zastosowania VOIP obejmują usługi takie jak Skype, Zoom, czy Google Meet, które umożliwiają zarówno rozmowy głosowe, jak i wideo. VOIP korzysta z różnych protokołów, takich jak SIP (Session Initiation Protocol) i RTP (Real-time Transport Protocol), które są standardami branżowymi zapewniającymi jakość i niezawodność połączeń. W praktyce, aby zapewnić wysoką jakość usług VOIP, ważne jest posiadanie odpowiednich zasobów sieciowych, takich jak odpowiednia przepustowość łącza oraz niskie opóźnienia, co jest kluczowe dla jakości dźwięku. W miarę jak technologia VOIP staje się coraz bardziej powszechna, jej zastosowanie w biznesie i komunikacji osobistej będzie się jeszcze bardziej rozwijać.

Pytanie 20

Na zamieszczonym zdjęciu widać

A. taśmę barwiącą

B. tuner

C. tusz

D. kartridż

Tuner to urządzenie elektroniczne stosowane w systemach audio i wideo do odbioru sygnałów radiowych lub telewizyjnych. Jego funkcją jest dekodowanie sygnałów i ich przetwarzanie na postać zrozumiałą dla reszty systemu. W kontekście druku, tuner nie pełni żadnej roli, a jego użycie w odpowiedzi na pytanie związane z materiałami eksploatacyjnymi jest niepoprawne. Kartridż to pojemnik zawierający tusz lub toner, stosowany w drukarkach atramentowych i laserowych. Jest to element niezbędny do drukowania, jednak różni się znacząco od taśmy barwiącej, zarówno pod względem zasady działania, jak i zastosowań. Kartridże wymagają technologii atramentowej lub laserowej, podczas gdy taśmy barwiące są wykorzystywane w drukarkach igłowych. Tusz to ciecz używana w drukarkach atramentowych, także różni się od taśmy barwiącej, która jest bardziej fizycznym nośnikiem. Typowym błędem jest utożsamianie tuszu z każdym rodzajem materiału barwiącego, co pomija specyfikę technologii druku igłowego. Poprawne zrozumienie materiałów eksploatacyjnych wymaga wiedzy o ich mechanizmach działania i przeznaczeniu w różnych typach drukarek czy urządzeń biurowych. Takie zrozumienie pomaga uniknąć nieporozumień i błędów przy doborze odpowiednich komponentów do urządzeń drukujących.

Pytanie 21

Na rysunku przedstawiono ustawienia karty sieciowej urządzenia z adresem IP 10.15.89.104/25. Co z tego wynika?

A. adres maski jest błędny

B. adres IP jest błędny

C. serwer DNS znajduje się w tej samej podsieci co urządzenie

D. adres domyślnej bramy pochodzi z innej podsieci niż adres hosta

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ adres domyślnej bramy jest z innej podsieci niż adres hosta. Kluczowym elementem jest zrozumienie, jak działają podsieci w sieciach komputerowych. Adres IP 10.15.89.104 z maską 255.255.255.128 oznacza, że sieć obejmuje adresy od 10.15.89.0 do 10.15.89.127. Adres bramy 10.15.89.129 jest poza tym zakresem, co oznacza, że należy do innej podsieci. To jest ważne, ponieważ brama domyślna musi być w tej samej podsieci co host, aby komunikacja wychodząca z lokalnej sieci mogła być prawidłowo przekierowana. W praktyce konfiguracje tego typu są istotne dla administratorów sieci, którzy muszą zapewnić, że urządzenia sieciowe są prawidłowo skonfigurowane. Zgodność adresacji IP z maską podsieci oraz prawidłowe przypisanie bramy są kluczowe dla unikania problemów z łącznością sieciową. Standardowe praktyki branżowe zalecają dokładną weryfikację konfiguracji, aby upewnić się, że wszystkie urządzenia mogą komunikować się efektywnie i bez zakłóceń. Prawidłowa konfiguracja wspiera stabilność sieci i minimalizuje ryzyko wystąpienia problemów związanych z routingiem danych.

Pytanie 22

Jakie jest IPv4 urządzenia znajdującego się w sieci 10.100.0.0/18?

A. 10.100.192.254

B. 10.100.32.254

C. 10.100.128.254

D. 10.100.64.254

Adresy 10.100.64.254, 10.100.128.254 oraz 10.100.192.254 są nieprawidłowe w kontekście podsieci 10.100.0.0/18, ponieważ nie mieszczą się w zdefiniowanym zakresie adresów tej podsieci. Zakres adresów IP dla podsieci 10.100.0.0/18 wynosi od 10.100.0.1 do 10.100.63.254, co oznacza, że adresy, które są większe niż 10.100.63.254, są poza przypisanym zakresem i nie powinny być używane w tej konkretnej sieci. Typowe błędy w myśleniu, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych odpowiedzi, to brak zrozumienia koncepcji maski podsieci, a także mylenie adresów IP z różnymi klasami adresacji. Warto zwrócić uwagę na to, że adresacja IP w modelu TCP/IP jest ściśle związana z maskowaniem i wydzielaniem podsieci, co pozwala na efektywne zarządzanie siecią i optymalizację ruchu. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w obszarze sieci komputerowych. Niewłaściwe przypisanie adresów może prowadzić do problemów z komunikacją, takich jak kolizje adresów czy nieprawidłowe trasowanie pakietów. Dlatego ważne jest, aby przy udzielaniu odpowiedzi na pytania dotyczące adresacji IP, mieć świadomość granic podsieci oraz potrafić je poprawnie określić.

Pytanie 23

Według normy PN-EN 50174 maksymalna długość trasy kabla poziomego kategorii 6 pomiędzy punktem abonenckim a punktem rozdzielczym w panelu krosowym wynosi

A. 110 m

B. 100 m

C. 90 m

D. 150 m

Maksymalne długości kabli poziomych mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości transmisji danych w sieciach LAN. Odpowiedzi 150 m, 110 m i 100 m są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają specyfikacji podanych w normie PN-EN 50174. Wybór dłuższych długości może wydawać się logiczny z perspektywy rozszerzalności infrastruktury, jednak w praktyce prowadzi do znaczących problemów z jakością sygnału. Długości przekraczające 90 m mogą skutkować zwiększoną attenuacją sygnału, co prowadzi do zakłóceń, opóźnień w transmisji oraz spadków wydajności całej sieci. Zbyt długi kabel może także stwarzać trudności w konfiguracji oraz zarządzaniu siecią, co w efekcie zwiększa koszty operacyjne. Warto zrozumieć, że standardy takie jak PN-EN 50174 są wynikiem wieloletnich badań i doświadczeń branżowych, które mają na celu minimalizację problemów związanych z instalacjami kablowymi. Dlatego też, aby uniknąć typowych pomyłek, należy stosować się do wskazanych wytycznych, a także dbać o jakość materiałów i wykonania instalacji, co bezpośrednio przekłada się na niezawodność i efektywność systemów komunikacyjnych.

Pytanie 24

W środowisku Linux uruchomiono skrypt przy użyciu dwóch argumentów. Uzyskanie dostępu do wartości drugiego argumentu z wnętrza skryptu możliwe jest przez

A. %2%

B. %2

C. $2

D. $2$

W systemie Linux, dostęp do parametrów przekazywanych do skryptów odbywa się za pomocą zmiennych specjalnych. Pierwszy parametr przekazywany do skryptu dostępny jest pod zmienną $1, drugi pod zmienną $2, trzeci pod $3 i tak dalej. Zastosowanie tej konwencji jest standardem w powłokach Unixowych, takich jak bash. Przykładowo, jeśli wywołasz skrypt z poleceniem 'bash skrypt.sh param1 param2', w skrypcie będziesz mógł uzyskać dostęp do 'param1' za pomocą $1 oraz do 'param2' za pomocą $2. W praktyce, można wykorzystać te zmienne do dynamicznego przetwarzania danych wejściowych, co jest bardzo przydatne w automatyzacji zadań. Na przykład, skrypt mógłby przyjmować plik jako pierwszy parametr oraz typ operacji jako drugi, umożliwiając wykonanie różnorodnych działań na danych. Dobre praktyki zalecają także walidację przekazanych parametrów, aby uniknąć błędów w czasie wykonania oraz zapewnić stabilność systemu.

Pytanie 25

W którym z rejestrów wewnętrznych procesora są przechowywane dodatkowe informacje o wyniku realizowanej operacji?

A. W akumulatorze

B. W liczniku rozkazów

C. W rejestrze flagowym

D. We wskaźniku stosu

W akumulatorze, wskaźniku stosu oraz liczniku rozkazów nie przechowuje się informacji o dodatkowych cechach wyników operacji w takim samym sensie jak w rejestrze flagowym. Akumulator jest głównie używany do przechowywania tymczasowych wyników obliczeń oraz operacji arytmetycznych, które są wykonywane przez procesor. Choć służy do przetwarzania danych, nie dostarcza informacji o statusie wyników, co ogranicza jego funkcjonalność w kontekście monitorowania stanów operacji. Wskaźnik stosu z kolei odpowiada za zarządzanie stosami danych w pamięci, umożliwiając przechowywanie adresów powrotu oraz lokalnych zmiennych, ale nie jest odpowiedzialny za rejestrowanie dodatkowych informacji o wynikach operacyjnych. Natomiast licznik rozkazów ma za zadanie śledzenie adresu następnej instrukcji do wykonania, co również nie ma związku z analizą wyników operacji. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych niepoprawnych odpowiedzi, to mylenie funkcji przechowywania wyników z funkcjami kontrolnymi. Istotne jest zrozumienie, że rejestr flagowy, jako element architektury procesora, pełni unikalną rolę w monitorowaniu stanów operacji, co jest kluczowe dla prawidłowego działania programów i optymalizacji ich wydajności.

Pytanie 26

Do konserwacji elementów optycznych w komputerach zaleca się zastosowanie

A. izopropanolu

B. oleju wazelinowego

C. smaru

D. żywicy

Izopropanol, znany również jako alkohol izopropylowy, jest powszechnie uznawany za najlepszy środek czyszczący do układów optycznych w sprzęcie komputerowym. Jego właściwości sprawiają, że skutecznie usuwa kurz, odciski palców i inne zanieczyszczenia bez ryzyka uszkodzenia delikatnych powierzchni soczewek. Dzięki szybko parującej formule, izopropanol nie pozostawia smug ani resztek, co jest kluczowe w zachowaniu wysokiej jakości obrazu. W praktyce, czyszczenie za pomocą izopropanolu polega na nasączeniu miękkiej ściereczki lub wacika i delikatnym przetarciu powierzchni optycznych, takich jak obiektywy kamer, soczewki mikroskopów czy układów optycznych w laptopach. Ponadto, zgodnie z zaleceniami producentów sprzętu, warto stosować izopropanol o stężeniu 70-90%, co zapewnia optymalne działanie czyszczące. Regularne czyszczenie układów optycznych za pomocą izopropanolu to nie tylko kwestia estetyki, ale także kluczowy element dbałości o wydajność i trwałość sprzętu. Wprowadzenie tego standardu do praktyki użytkowników sprzętu komputerowego pozwala na utrzymanie jego najwyższej wydajności przez dłuższy czas.

Pytanie 27

Na ilustracji karta rozszerzeń jest oznaczona numerem

A. 6

B. 1

C. 4

D. 7

Na rysunku karta rozszerzeń oznaczona jest numerem 4 co jest istotne ponieważ identyfikacja i zrozumienie różnych komponentów w komputerze jest kluczowe dla każdego profesjonalisty IT Błędna odpowiedź może wynikać z niezrozumienia funkcji i wyglądu karty rozszerzeń która jest kluczowym elementem umożliwiającym rozbudowę funkcjonalności komputera Karta rozszerzeń różni się od innych komponentów takich jak procesor oznaczony numerem 1 który pełni funkcję przetwarzania danych a nie rozszerzania możliwości systemu Pamięć RAM numer 6 jest odpowiedzialna za tymczasowe przechowywanie danych co również różni się od funkcji karty rozszerzeń która dodaje nowe możliwości do systemu jak obsługa sieci czy dźwięku Zasilacz oznaczony numerem 5 dostarcza energii do wszystkich komponentów ale nie wpływa bezpośrednio na zwiększenie funkcjonalności systemu jak karta rozszerzeń Zrozumienie funkcji każdego z tych elementów pozwala na dokładniejszą diagnostykę i rozbudowę systemów komputerowych co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku IT Właściwa identyfikacja komponentów i ich przeznaczenia jest podstawą zarówno dla efektywnego zarządzania sprzętem jak i wdrażania nowych technologii co jest istotne w kontekście dynamicznego rozwoju technologicznego i rosnących wymagań użytkowników

Pytanie 28

Co otrzymujemy po zsumowaniu liczb 33(8) oraz 71(8)?

A. 1001100(2)

B. 1010100(2)

C. 1100101(2)

D. 1010101(2)

Dodawanie liczb w systemie ósemkowym (8) polega na stosowaniu zasad analogicznych do dodawania w systemie dziesiętnym, ale z uwzględnieniem, że każda cyfra w tym systemie może przyjmować wartości od 0 do 7. W przypadku dodawania 33(8) oraz 71(8), najpierw konwertujemy te liczby na system dziesiętny. Liczba 33(8) to 3*8^1 + 3*8^0 = 24 + 3 = 27, a liczba 71(8) to 7*8^1 + 1*8^0 = 56 + 1 = 57. Dodając te wartości, otrzymujemy 27 + 57 = 84 w systemie dziesiętnym. Następnie przekształcamy tę liczbę z systemu dziesiętnego na system binarny. Liczba 84 w systemie binarnym to 1010100(2). Wiedza o konwersji między systemami liczbowymi jest niezwykle istotna w programowaniu, informatyce oraz przy projektowaniu systemów cyfrowych, gdzie często zachodzi potrzeba pracy z różnymi reprezentacjami danych.

Pytanie 29

Jakiej kategorii skrętka pozwala na przesył danych w zakresie częstotliwości nieprzekraczającym 100 MHz przy szybkości do 1 Gb/s?

A. Kategorii 3

B. Kategorii 6

C. Kategorii 5e

D. Kategorii 6a

Wybór Kategorii 3 nie jest trafny, ponieważ ta kategoria obsługuje pasmo do 16 MHz i jest przestarzała w kontekście obecnych potrzeb transmisyjnych. Kategoria 3 może jedynie wspierać prędkości do 10 Mb/s, co jest niewystarczające dla współczesnych aplikacji, takich jak przesyłanie danych w sieciach lokalnych. W przypadku Kategorii 6, mimo że obsługuje pasmo do 250 MHz i prędkości do 10 Gb/s, nie jest odpowiednia dla pytania, które odnosi się do limitu 100 MHz i 1 Gb/s. Ostatecznie Kategoria 6a, choć zdolna do pracy w tym samym zakresie, jest projektowana dla wyższych wydajności do 10 Gb/s w odległościach do 100 metrów i nie jest właściwym wyborem dla określonego limitu. Wybór tych kategorii może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia norm oraz wymagań związanych z infrastrukturą kablową. Użytkownicy często mylą dostępne kategorie, nie zdając sobie sprawy, że niektóre z nich są zbyt stare lub przewyższają wymagania danego zadania, co prowadzi do nieoptymalnych decyzji przy wyborze sprzętu sieciowego. Zrozumienie parametrów różnych kategorii jest kluczowe dla efektywnej budowy sieci komputerowych.

Pytanie 30

Jaką topologię fizyczną charakteryzuje zapewnienie nadmiarowych połączeń między urządzeniami sieciowymi?

A. Siatkową

B. Magistralną

C. Gwiazdkową

D. Pierścieniową

Topologia siatki jest uznawana za jedną z najbardziej niezawodnych struktur w sieciach komputerowych, ponieważ zapewnia nadmiarowe połączenia między urządzeniami. W tej topologii każde urządzenie jest zazwyczaj połączone z wieloma innymi, co pozwala na alternatywne trasy przesyłania danych. Taki układ minimalizuje ryzyko awarii, ponieważ nawet jeśli jedno połączenie przestanie działać, dane mogą być przesyłane inną trasą. Przykłady zastosowań topologii siatki obejmują sieci rozległe (WAN) w dużych organizacjach, gdzie niezawodność i możliwość szybkiego przywrócenia łączności są kluczowe. W praktyce, wdrażając tę topologię, należy przestrzegać standardów takich jak IEEE 802.3 dla Ethernetu, co zapewnia kompatybilność i wydajność. Dobrze zaprojektowana sieć siatkowa zwiększa także wydajność dzięki równoległemu przesyłaniu danych, co jest istotne w aplikacjach wymagających dużej przepustowości. W związku z tym, stosowanie topologii siatki w projektach sieciowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co czyni ją preferowanym wyborem dla krytycznych zastosowań.

Pytanie 31

Podczas wyboru zasilacza do komputera kluczowe znaczenie

A. Ma rodzaj procesora

B. Ma łączna moc wszystkich komponentów komputera

C. Maję specyfikację zainstalowanego systemu operacyjnego

D. Ma współczynnik kształtu obudowy

Zgadza się, poprawna odpowiedź to 'Ma łączna moc wszystkich podzespołów komputerowych'. Wiesz, zasilacz w komputerze musi dawać taką moc, żeby wszystko działało jak trzeba. Każdy element, czyli procesor, karta graficzna, RAM i dyski twarde, potrzebują swojej energii, więc musimy to wszystko zsumować, żeby wiedzieć, jak mocny zasilacz musimy kupić. Rekomenduję wybierać zasilacz z zapasem, tak z 20-30% więcej niż całkowite zapotrzebowanie. Na przykład, jak wszystkie komponenty łącznie biorą 400 W, to lepiej wziąć zasilacz na 500-600 W. A jeśli do tego weźmiesz zasilacz z certyfikatem 80 Plus, to jeszcze zaoszczędzisz na rachunkach za prąd, bo mniej energii się zmarnuje. Czyli dobrze dobrany zasilacz to naprawdę kluczowa sprawa dla stabilności i długiego życia komputera.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju papieru należy użyć, aby wykonać "naprasowankę" na T-shircie z własnym zdjęciem przy pomocy drukarki atramentowej?

A. Photo Glossy

B. samoprzylepnego

C. transferowego

D. Photo Matt

Użycie papieru transferowego jest kluczowe przy tworzeniu naprasowanek na koszulki T-shirt z własnymi zdjęciami. Ten typ papieru jest specjalnie zaprojektowany do przenoszenia atramentowych wydruków na tkaniny. Proces ten polega na nadrukowaniu obrazu na papier transferowy, a następnie nałożeniu go na materiał za pomocą ciepła, najczęściej za pomocą prasy termicznej. Dzięki temu, obraz staje się integralną częścią tkaniny, co zapewnia trwałość i odporność na pranie. Warto zaznaczyć, że papier transferowy może być dostępny w wersjach jasnych i ciemnych, co pozwala na dostosowanie do koloru podstawy, na której będzie umieszczany nadruk. W praktyce, uzyskanie wysokiej jakości naprasowanki wymaga również odpowiedniego ustawienia drukarki oraz dobrania odpowiednich parametrów druku, takich jak jakość i profil koloru. Standardy w branży zalecają korzystanie z papierów transferowych od sprawdzonych producentów, co gwarantuje uzyskanie optymalnych rezultatów.

Pytanie 33

Czynnikiem zagrażającym bezpieczeństwu systemu operacyjnego, który zmusza go do automatycznej aktualizacji, są

A. dziury w oprogramowaniu systemowym

B. niepoprawne hasła użytkowników mających prawa administratora

C. nieprawidłowo zainstalowane sterowniki sprzętowe

D. nieprawidłowo skonfigurowane uprawnienia do plików

Wymienione odpowiedzi dotyczą różnych aspektów bezpieczeństwa systemu operacyjnego, jednak nie prowadzą one bezpośrednio do automatycznej aktualizacji systemu. Niewłaściwie ustawione prawa do plików mogą prowadzić do nieuprawnionego dostępu do danych, ale nie są one bezpośrednim zagrożeniem, które wymuszałoby automatyczne aktualizacje. Z kolei błędnie zainstalowane sterowniki urządzeń mogą powodować problemy z kompatybilnością oraz stabilnością systemu, jednak same w sobie nie stanowią luki, która wymuszałaby pilne działania aktualizacyjne. Błędne hasła użytkowników z prawami administratora, mimo że mogą zagrażać bezpieczeństwu, nie są bezpośrednio związane z lukami w oprogramowaniu systemowym. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie kwestii dostępu z lukami w oprogramowaniu. Automatyczne aktualizacje mają na celu eliminację luk w oprogramowaniu, które mogą być wykorzystane przez atakujących, a nie problemów związanych z innymi czynnikami, które wymieniono. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że zagrożenia z zakresu bezpieczeństwa IT są zróżnicowane i wymagają różnych strategii ochrony.

Pytanie 34

Który z podanych adresów IP należy do klasy A?

A. 192.0.2.1

B. 134.16.0.1

C. 119.0.0.1

D. 169.255.2.1

Adres IP 119.0.0.1 należy do klasy A, ponieważ pierwsza liczba w adresie (119) mieści się w zakresie od 1 do 126. Klasy adresów IP są klasyfikowane w oparciu o pierwsze bity ich wartości. Klasa A, która jest przeznaczona dla dużych sieci, posiada adresy, w których pierwszy bit jest ustawiony na 0, co oznacza, że możliwe wartości zaczynają się od 1. Adresy klasy A mogą obsługiwać ogromne ilości hostów, co czyni je idealnymi dla dużych organizacji lub dostawców usług internetowych. Przykładowe zastosowania adresów klasy A obejmują sieci korporacyjne, w których liczba urządzeń jest znacznie większa niż w typowych sieciach, a także w globalnych systemach zarządzania danymi. W praktyce, przydzielanie adresów IP klasy A powinno być zgodne z zasadami BGP i RFC 791, które regulują sposób rozdzielania i zarządzania przestrzenią adresową w Internecie. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dokładnej dokumentacji przydzielonych adresów, co umożliwia ich efektywne wykorzystanie oraz uniknięcie kolizji.

Pytanie 35

W której fizycznej topologii awaria jednego komputera powoduje przerwanie pracy całej sieci?

A. Drzewa

B. Pierścienia

C. Magistrali

D. Siatki

Fizyczna topologia pierścienia charakteryzuje się tym, że urządzenia sieciowe są połączone w zamknięty obwód, co oznacza, że dane przesyłane są w jednym kierunku z jednego węzła do drugiego. Kluczowym aspektem tej topologii jest to, że każde urządzenie jest bezpośrednio połączone z dwoma innymi, tworząc zamknięty krąg. W przypadku uszkodzenia jednego z węzłów, sygnał nie ma możliwości dotarcia do pozostałych urządzeń, co prowadzi do zatrzymania całej sieci. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko awarii, w systemach opartych na topologii pierścienia często stosuje się mechanizmy redundancji, takie jak podwójny pierścień lub inne technologie, które pozwalają na zrealizowanie alternatywnych tras przesyłania danych. Przykładowo, w sieciach token ring stosuje się token do zarządzania dostępem do medium, co dodatkowo zwiększa niezawodność tej topologii. Topologia pierścienia może być korzystna w zastosowaniach, gdzie stabilność i przewidywalność komunikacji są kluczowe, np. w sieciach lokalnych dla dużych organizacji.

Pytanie 36

Po włączeniu komputera wyświetlił się komunikat "Non-system disk or disk error. Replace and strike any key when ready". Może to być spowodowane

A. uszkodzonym kontrolerem DMA

B. brakiem pliku NTLDR

C. dyskietką umieszczoną w napędzie

D. skasowaniem BIOS-u komputera

Zrozumienie problemu z komunikatem "Non-system disk or disk error" wymaga znajomości podstawowych zasad działania komputerów osobistych i ich BIOS-u. Sugerowanie, że przyczyną problemu może być brak pliku NTLDR, jest błędne, ponieważ ten plik jest kluczowy dla rozruchu systemu Windows, a komunikat wskazuje na problem z bootowaniem z nośnika, a nie na brak pliku w zainstalowanym systemie. Twierdzenie, że uszkodzony kontroler DMA mógłby być odpowiedzialny za ten błąd, również jest mylące. Kontroler DMA odpowiada za przesyłanie danych między pamięcią a urządzeniami peryferyjnymi, a jego uszkodzenie raczej skutkowałoby problemami z wydajnością lub dostępem do danych, a nie bezpośrednio z komunikatem o braku systemu. Skasowany BIOS komputera to kolejna koncepcja, która nie znajduje zastosowania w tej sytuacji. BIOS, będący podstawowym oprogramowaniem uruchamiającym, nie może być "skasowany" w tradycyjnym sensie; może być jedynie zaktualizowany, a jego usunięcie uniemożliwiłoby jakiekolwiek bootowanie systemu. Często w takich sytuacjach występuje brak zrozumienia, że komunikaty o błędach mogą odnosić się do problemów z rozruchem i należy je interpretować w kontekście obecności nośników w napędzie oraz ich zawartości. Warto więc zwracać uwagę na to, co znajduje się w napędach przed uruchomieniem komputera.

Pytanie 37

Jaką wartość ma liczba 5638 zapisana w systemie szesnastkowym?

A. 317

B. 713

C. 371

D. 173

Liczba 5638 w systemie dziesiętnym jest skonwertowana na system szesnastkowy, co daje 173. Aby to zrozumieć, warto zapoznać się z zasadą konwersji między tymi systemami. W systemie dziesiętnym mamy podstawę 10, a w systemie szesnastkowym podstawę 16. Proces konwersji polega na podzieleniu liczby przez 16 i zapisaniu reszt z kolejnych dzielenia. Po pierwszym dzieleniu 5638 przez 16 otrzymujemy 352 z resztą 6. Następnie dzielimy 352 przez 16, co daje 22 z resztą 0. Dalsze dzielenie 22 przez 16 daje 1 z resztą 6, a ostatnie dzielenie 1 przez 16 daje 0 z resztą 1. Zbierając reszty od ostatniego dzielenia do pierwszego, otrzymujemy 173. Ta wiedza jest przydatna nie tylko w programowaniu, ale również w kryptografii czy inżynierii komputerowej, gdzie różne systemy liczbowania są powszechnie używane.

Pytanie 38

Zarządzanie konfiguracją karty sieciowej w systemie Windows 7 realizuje polecenie

A. ipconfig

B. iwconfig

C. ifconfig

D. winipcfg

Odpowiedź 'ipconfig' jest poprawna, ponieważ to narzędzie w systemie Windows 7 umożliwia zarządzanie ustawieniami karty sieciowej. Użycie polecenia ipconfig pozwala na wyświetlenie informacji o konfiguracji IP, takich jak adres IPv4, maska podsieci oraz brama domyślna. Przykładowo, wpisując 'ipconfig /all', użytkownik uzyskuje pełne informacje o wszystkich interfejsach sieciowych, w tym o adresach MAC, DNS oraz DHCP. To narzędzie jest szczególnie przydatne w diagnostyce problemów z połączeniami sieciowymi, pozwalając na szybkie sprawdzenie, czy urządzenie ma przypisany adres IP oraz czy jest poprawnie skonfigurowane. W praktyce, administratorzy często wykorzystują ipconfig w połączeniu z innymi poleceniami, takimi jak ping czy tracert, aby skuteczniej diagnozować i rozwiązywać problemy z siecią, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami komputerowymi.

Pytanie 39

Na ilustracji ukazano narzędzie systemowe w Windows 7, które jest używane do

A. naprawiania problemów z systemem

B. konfiguracji preferencji użytkownika

C. tworzenia kopii zapasowych systemu

D. przeprowadzania migracji systemu

Ten rysunek, który widzisz, to część panelu sterowania Windows 7, a dokładniej sekcja Wygląd i personalizacja. Zajmuje się ona ustawieniami, które mają wpływ na to, jak wygląda nasz system. Możesz dzięki temu zmieniać różne rzeczy, jak kolory okien czy dźwięki. Gdy zmieniasz tło pulpitu, to naprawdę nadajesz swojemu miejscu pracy osobisty charakter – każdy lubi mieć coś, co mu się podoba. Poza tym, ta sekcja pozwala też dostosować rozdzielczość ekranu, co jest ważne, żeby dobrze widzieć, a przy okazji chronić wzrok. Takie opcje są super przydatne, zwłaszcza w pracy, bo kiedy system jest zgodny z naszymi oczekiwaniami, to praca idzie lepiej. Windows, przez te różne funkcje, daje nam sporą kontrolę nad tym, jak wygląda interfejs, co w dzisiejszych czasach jest naprawdę ważne.

Pytanie 40

Aby sprawdzić dysk twardy w systemie Linux na obecność uszkodzonych sektorów, użytkownik może zastosować program

A. defrag

B. scandisk

C. chkdisk

D. fsck

Program fsck, czyli "file system consistency check", jest narzędziem używanym w systemach Unix i Linux do sprawdzania integralności systemu plików oraz naprawy ewentualnych błędów. Główną funkcjonalnością fsck jest analiza dysku twardego w celu zidentyfikowania uszkodzonych sektorów, błędów w strukturze danych oraz problemów z metadanymi. Przykładem jego zastosowania może być uruchomienie polecenia 'fsck /dev/sda1', które sprawdzi system plików znajdujący się na partycji sda1. Warto pamiętać, że korzystanie z fsck w trakcie działania systemu lub z zamontowanymi systemami plików może prowadzić do dodatkowych problemów, dlatego zaleca się uruchamianie go w trybie ratunkowym lub po odmontowaniu partycji. Stosując fsck, użytkownicy mogą zapewnić stabilność i bezpieczeństwo danych na dysku twardym, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami IT.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej