Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 27 maja 2025 15:06
Data zakończenia: 27 maja 2025 15:20

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Określ temperaturę graniczną, powyżej której plemniki buhaja mogą ulec znacznemu uszkodzeniu, np. podczas wyjmowania nasienia z pojemnika.

A. –170 °C

B. –150 °C

C. –190 °C

D. –130 °C

Wybór nieprawidłowych temperatur, takich jak –170 °C, –150 °C czy –190 °C, może wynikać z błędnego zrozumienia specyfiki przechowywania plemników buhaja. W rzeczywistości, chociaż tak niskie temperatury wydają się korzystne z perspektywy teoretycznej, w praktyce mogą prowadzić do niepożądanych efektów. Plemniki, gdy są wystawione na ekstremalne warunki, mogą doświadczać stresu osmotycznego, co prowadzi do ich uszkodzenia. Ponadto, zbyt niskie temperatury mogą powodować szok termiczny, który wpływa na ich zdolność do zapłodnienia. Warto również zauważyć, że temperatura –190 °C jest poza zakresem, w którym przechowuje się nasienie, ponieważ wymaga to zastosowania specjalnego sprzętu, który nie jest standardowo dostępny w warunkach inseminacji zwierząt. Ta mylna koncepcja może prowadzić do nadmiernych inwestycji w sprzęt, który nie jest konieczny, a także do nieefektywnego zarządzania nasieniem, co ma kluczowe znaczenie dla sukcesu reprodukcji. Wiedza o optymalnych warunkach przechowywania jest fundamentalna dla zapewnienia wysokiej jakości nasienia, dlatego tak istotne jest zrozumienie, że temperatura graniczna –130 °C to punkt, który należy respektować w praktyce hodowlanej.

Pytanie 2

Która z pasz zalicza się do tych o wysokiej zawartości białka?

A. Śruta poekstrakcyjna rzepakowa

B. Wysłodki buraczane

C. Śruta jęczmienna

D. Kiszonka z kukurydzy

Śruta poekstrakcyjna rzepakowa jest uznawana za wysokobiałkowy składnik pasz dla zwierząt, ponieważ jej zawartość białka wynosi przeciętnie około 36-38%. Jest to produkt uboczny powstający w wyniku ekstrakcji oleju z nasion rzepaku, co sprawia, że poza białkiem dostarcza również cennych aminokwasów, które są istotne dla prawidłowego wzrostu oraz rozwoju zwierząt. W przypadku zwierząt ruminujących, takich jak bydło, śruta ta może być stosowana jako dodatek do paszy w celu zwiększenia wartości odżywczej diety i poprawy produkcji mleka oraz przyrostów masy ciała. W praktyce, jej zastosowanie w mieszankach paszowych powinno być zgodne z zaleceniami dotyczącymi bilansowania pasz, tak aby zapewnić odpowiedni stosunek białka i energii. Dodatkowo, stosowanie wysokobiałkowych pasz, takich jak śruta poekstrakcyjna rzepakowa, jest również zgodne z trendami zrównoważonego rozwoju w przemyśle paszowym, ponieważ rzepak jest uprawą, która może być produkowana lokalnie, zmniejszając tym samym ślad węglowy związany z transportem pasz.

Pytanie 3

Podmiot, który stosuje zarodki w hodowli zwierząt gospodarskich, po wykonaniu zabiegu przeniesienia zarodków wydaje

A. zaświadczenie o przeniesieniu zarodków

B. świadectwo przeniesienia zarodków

C. zaświadczenie hodowlane

D. świadectwo kwalifikacji

Jak wiesz, każdy, kto zajmuje się hodowlą zwierząt, ma obowiązek wystawić zaświadczenie o przeniesieniu zarodków, kiedy robi taki zabieg. To ważne, bo przepisy prawa i standardy w branży mówią, że musimy wszystko dokumentować. Dzięki temu mamy pewność, że wszystko odbywa się zgodnie z regułami, a także możemy śledzić, co się dzieje z genotypami i zdrowiem naszych zwierzaków. W praktyce, to zaświadczenie powinno zawierać datę zabiegu, informacje o dawcy i biorcy zarodków oraz ich numery identyfikacyjne. Na przykład, w przypadku przenoszenia zarodków bydła, warto, żeby dokument był zgodny z wymaganiami Unii Europejskiej, bo to pomaga utrzymać wysoki poziom hodowli.

Pytanie 4

W przypadku krzyżowania dwurasowego wstecznego, knura rasy należy wykorzystać do pokrycia loszki będącej mieszańcem PBZ x WBP

A. PBZ

B. Pietrain

C. WBP

D. Duroc

Odpowiedź PBZ jest poprawna, ponieważ przy krzyżowaniu dwurasowym wstecznym, celem jest poprawa cech użytkowych prosiąt poprzez wykorzystanie genotypów rodzicielskich, które najlepiej odpowiadają wymaganiom hodowlanym. W przypadku mieszania PBZ (Polska Biała Zasobna) z WBP (Wielka Biała Polska), krycie knurem rasy PBZ ma na celu uzyskanie potomstwa o lepszej jakości mięsa, lepszej wydajności oraz poprawionej zdrowotności dzięki genotypowym walorom rasy PBZ. Użycie knura PBZ przyczynia się do stabilności cech użytkowych oraz do osiągnięcia pożądanej homogennych cech w potomstwie, co jest kluczowe w produkcji zwierzęcej. W praktyce, taki wybór knura sprzyja również efektywnemu zarządzaniu stadem oraz zwiększeniu opłacalności hodowli. Współczesne standardy hodowlane kładą nacisk na efektywność genetyczną, co czyni wybór knura PBZ jeszcze bardziej uzasadnionym.

Pytanie 5

Aby poprawić skład mikroflory jelitowej oraz ograniczyć rozwój patogennych bakterii, do karmy wprowadza się

A. minerały

B. antyoksydanty

C. witaminy

D. probiotyki

Probiotyki to żywe mikroorganizmy, które przynoszą korzyści zdrowotne, gdy są stosowane w odpowiednich ilościach. Ich dodawanie do paszy ma na celu wspieranie zdrowej flory bakteryjnej w przewodzie pokarmowym zwierząt. Probiotyki konkurują z patogennymi bakteriami o miejsce w jelitach, co hamuje ich rozwój. Dodatkowo, mogą wspierać układ odpornościowy, poprawiać wchłanianie składników odżywczych oraz wspierać procesy trawienne. W praktyce, stosowanie probiotyków jest szeroko zalecane w hodowli zwierząt, zwłaszcza w intensywnych systemach produkcji, gdzie ryzyko wystąpienia chorób jest wyższe. Przykłady probiotyków to szczepy Lactobacillus oraz Bifidobacterium, które są powszechnie stosowane w paszach dla bydła, świń i drobiu, co potwierdzają liczne badania naukowe. W branży zootechnicznej, zastosowanie probiotyków stało się standardem, wspierającym zarówno zdrowie zwierząt, jak i optymalizującym produkcję żywności.

Pytanie 6

Rozmnażanie nasienia bydła mlecznego w sposób seksualny przeprowadza się przez 40-45 sekund w kąpieli wodnej o temperaturze

A. 35-37°C

B. 29-31°C

C. 38-40°C

D. 32-34°C

Wybór innych opcji temperatury, takich jak 38-40°C, 32-34°C czy 29-31°C, nie jest odpowiedni w kontekście inseminacji bydła mlecznego. Temperatura 38-40°C może być zbyt wysoka, prowadząc do uszkodzenia komórek plemnikowych. W temperaturach przekraczających 37°C istnieje ryzyko denaturacji białek oraz obniżenia motoryki plemników, co znacznie zwiększa ryzyko niepowodzenia inseminacji. Z kolei zbyt niska temperatura, jak 32-34°C i 29-31°C, również stanowi problem, ponieważ plemniki mogą nie osiągnąć odpowiedniego poziomu aktywności, co obniża ich zdolność do zapłodnienia komórki jajowej. W praktyce, zbyt niska temperatura może prowadzić do wydłużonego czasu reakcji plemników, co w przypadku inseminacji sztucznej jest krytyczne. Zrozumienie wpływu temperatury na jakość nasienia jest kluczowe dla hodowców, aby skutecznie planować i przeprowadzać inseminację. Standardy branżowe jasno wskazują, że utrzymanie odpowiedniego zakresu temperatury jest niezbędne, aby osiągnąć wysoką skuteczność rozrodu, co jest priorytetem w nowoczesnej hodowli bydła mlecznego.

Pytanie 7

Mały gruczoł hormonalny znajdujący się w centralnej części czaszki, w zagłębieniu kości klinowej, który pełni nadrzędną rolę między innymi dla gruczołów płciowych, to

A. przysadka

B. grasica

C. tarczyca

D. szyszynka

Przysadka mózgowa, znana również jako gruczoł przysadkowy, znajduje się w środkowej części czaszki, w wgłębieniu kości klinowej. Jest to kluczowy gruczoł wydzielania wewnętrznego, który pełni rolę nadrzędną w stosunku do wielu innych gruczołów hormonalnych, w tym gruczołów płciowych. Przysadka produkuje hormony regulujące wiele funkcji organizmu, w tym wzrost, metabolizm oraz funkcje reprodukcyjne. Działa na zasadzie sprzężenia zwrotnego, co oznacza, że jej wydzielanie jest kontrolowane przez hormony produkowane przez podwzgórze oraz przez hormony wydzielane przez inne gruczoły. Przykładowo, hormon luteinizujący (LH) i hormon folikulotropowy (FSH) są kluczowe dla regulacji cyklu menstruacyjnego u kobiet oraz produkcji plemników u mężczyzn. Zrozumienie funkcji przysadki jest istotne w medycynie, szczególnie w endokrynologii, gdzie zaburzenia w jej działaniu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak niedobór hormonów czy hiperplazja.

Pytanie 8

Głównym minerałem stosowanym w żywieniu bydła, mającym na celu uzupełnienie braków wapnia, jest

A. kreda pastewna

B. sól pastewna

C. melasa

D. mocznik pastewny

Kreda pastewna jest kluczowym dodatkiem mineralnym, który dostarcza wapnia, niezbędnego do prawidłowego rozwoju bydła, zwłaszcza u młodych zwierząt oraz podczas laktacji. Wapń odgrywa istotną rolę w wielu procesach biologicznych, w tym w mineralizacji kości, funkcjonowaniu mięśni oraz w procesach krzepnięcia krwi. Niedobór wapnia może prowadzić do poważnych schorzeń, takich jak krzywica u cieląt czy choroby metaboliczne u bydła mlecznego. Kreda pastewna jest powszechnie stosowana w praktyce hodowlanej, gdyż jej stosunek kosztów do korzyści jest korzystny. Zaleca się, aby kreda pastewna była podawana w odpowiednich proporcjach, co powinno być zgodne z zaleceniami żywieniowymi, które można znaleźć w krajowych normach dotyczących żywienia zwierząt. Na przykład, w przypadku bydła mlecznego, ilość wapnia powinna wynosić około 0,7-1,0% suchej masy paszy, co można osiągnąć dzięki dodaniu kredy pastewnej.

Pytanie 9

Siano, owies oraz marchew to pasze wykorzystywane głównie w żywieniu

A. świń

B. koni

C. kóz

D. owiec

Siano, owies i marchew to pasze stosowane głównie w żywieniu koni, ponieważ te zwierzęta mają specyficzne potrzeby żywieniowe, których zaspokojenie jest kluczowe dla ich zdrowia i wydajności. Siano, szczególnie lucernowe lub łąkowe, jest bogate w błonnik, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego koni. Owies, jako źródło łatwostrawnych węglowodanów, dostarcza energii niezbędnej do wykonywania intensywnej pracy, co czyni go idealnym pokarmem dla sportowych koni. Marchew, natomiast, jest doskonałym źródłem witamin i składników odżywczych, które wspierają ich ogólne zdrowie. Warto zaznaczyć, że odpowiednie żywienie koni zgodnie z ich wymaganiami energetycznymi i zdrowotnymi jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli tych zwierząt i jest kluczowe dla zapobiegania problemom zdrowotnym, takim jak otyłość czy choroby metaboliczne.

Pytanie 10

Co pokrywa kość od strony zewnętrznej?

A. okostna

B. materiał gąbczasty

C. omięsna

D. materiał zbity

Okostna, znana również jako periosteum, to cienka warstwa tkanki łącznej pokrywająca zewnętrzną powierzchnię kości. Jej główną funkcją jest ochrona kości oraz zapewnienie miejsca przyczepu dla mięśni i ścięgien. Okostna odgrywa również kluczową rolę w procesie regeneracji tkanki kostnej, ponieważ zawiera komórki osteoprogenitorowe, które mogą różnicować się w osteoblasty odpowiedzialne za tworzenie nowej kości. Na przykład, podczas leczenia złamań, okostna jest niezwykle ważna, ponieważ wspomaga proces gojenia, a komórki osteogenne mogą przyczynić się do odbudowy uszkodzonej tkanki. Ponadto okostna jest bogato ukrwiona, co sprzyja dostarczaniu substancji odżywczych do kości oraz odgrywa rolę w odczuwaniu bólu. W praktyce medycznej i ortopedycznej, zrozumienie funkcji okostnej ma kluczowe znaczenie w kontekście chirurgii ortopedycznej, gdzie często zachodzi potrzeba rekonstrukcji lub naprawy kości, a także w rehabilitacji pacjentów po urazach.

Pytanie 11

Kto prowadzi księgi hodowlane świn?

A. Polski Związek Hodowców Trzody Chlewnej

B. Polski Związek Producentów Trzody Chlewnej "POLSUS"

C. Polski Związek Hodowców Świń

D. Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej "POLSUS"

Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej, czyli POLSUS, odpowiada za księgi hodowlane świń w Polsce. Ich zadanie to nie tylko rejestrowanie i kontrolowanie hodowli, ale również promowanie najlepszych praktyk w branży. Księgi hodowlane to istotny element w produkcji zwierzęcej. Dzięki nim można dokładnie monitorować pochodzenie zwierząt, ich zdrowie i cechy użytkowe. Na przykład, prowadzenie tych ksiąg pozwala hodowcom śledzić linie genetyczne, co jest super ważne przy selekcji i poprawie ras. Moim zdaniem, dobre praktyki hodowlane, oparte na informacjach z ksiąg, mogą naprawdę podnieść wydajność produkcji i poprawić dobrostan zwierząt, co staje się coraz bardziej kluczowe w zrównoważonym rolnictwie.

Pytanie 12

Cyfra zero w etykietowaniu jajek spożywczych 0-PL12345678 wskazuje, że są one z hodowli

A. wolnowybiegowej

B. ściółkowej

C. klatkowej

D. ekologicznej

Oznaczenie ekologiczne, reprezentowane przez cyfrę zero w oznakowaniu jaj (0-PL12345678), wskazuje, że jaja pochodzą z chowu ekologicznego. W systemie rolnictwa ekologicznego zwraca się szczególną uwagę na dobrostan zwierząt oraz jakość ich paszy, która również musi spełniać określone normy. W tym przypadku kury mają zapewnione odpowiednie warunki życia, w tym dostęp do przestrzeni na świeżym powietrzu oraz ekologicznych środków żywienia. Dobrą praktyką w hodowli ekologicznej jest również unikanie stosowania antybiotyków oraz sztucznych dodatków do paszy, co przekłada się na jakość końcowego produktu. Wybierając jaja ekologiczne, konsumenci wspierają zrównoważony rozwój i świadome rolnictwo, co ma pozytywne skutki dla środowiska oraz zdrowia ludzi. Zdecydowanie warto zwracać uwagę na certyfikaty ekologiczne, które zapewniają o najwyższej jakości produktów.

Pytanie 13

Podmiot zajmujący się punktem kopulacyjnym ogierów ma obowiązek przechowywać kopię świadectwa pokrycia przez okres

A. roku od daty pokrycia

B. trzech lat od daty pokrycia

C. dwóch lat od daty pokrycia

D. pięciu lat od daty pokrycia

Nieprawidłowe odpowiedzi dotyczące okresu przechowywania świadectwa pokrycia często wynikają z błędnego zrozumienia wymogów prawnych oraz praktyk branżowych. Trzyletni okres archiwizacji jest zbyt krótki, co może prowadzić do braku dostępnych informacji o pokryciach w przypadku konieczności przeprowadzenia analizy genetycznej, co jest kluczowe w hodowli. Z kolei jeden rok z pewnością nie zapewni wystarczającej dokumentacji, zwłaszcza w sytuacjach, gdy wystąpią problemy zdrowotne u źrebiąt. W przypadku dwuletniego okresu przechowywania, również występuje ryzyko, że kluczowe dane mogą zostać utracone, co może negatywnie wpłynąć na dalsze działania hodowlane. Hodowcy, którzy nie przestrzegają wymogów dotyczących archiwizacji dokumentów, mogą również napotkać trudności związane z kontrolami weterynaryjnymi oraz z zasadami odpowiedzialności prawnej w przypadku reklamacji dotyczących zdrowia zwierząt. Warto również zwrócić uwagę, że wiele instytucji hodowlanych oraz organizacji zrzeszających hodowców koni zaleca przechowywanie dokumentacji przez minimum pięć lat, aby zachować pełną historię hodowli i ułatwić wszelkie analizy oraz kontrole. Posiadanie długoterminowej dokumentacji jest nie tylko kwestią zgodności z przepisami, ale także praktyką, która wspiera transparentność i odpowiedzialność w branży.

Pytanie 14

W przypadku lochy, która została pokryta 1 kwietnia, kiedy przewiduje się poród?

A. 24 lipca

B. 7 sierpnia

C. 2 września

D. 30 czerwca

Planowany termin porodu lochy pokrytej 1 kwietnia przypada na 24 lipca. Czas trwania ciąży u świń wynosi średnio około 114 dni, co odpowiada około 3,8 miesiąca. Licząc od 1 kwietnia, dodajemy 114 dni, co prowadzi nas do daty 24 lipca. To ważne z punktu widzenia praktyk hodowlanych, ponieważ umiejętność dokładnego przewidywania dat porodów jest kluczowa dla zarządzania cyklem produkcyjnym. W przypadku hodowców, właściwe obliczenie terminu porodu pozwala na lepsze przygotowanie się do przyjęcia nowego potomstwa, co związane jest z odpowiednim zapewnieniem miejsca dla lochy oraz nowo narodzonych prosiąt. Warto także pamiętać, że w praktyce mogą wystąpić niewielkie odchylenia od tego terminu, dlatego należy uwzględnić obserwacje zachowań lochy oraz jej stan zdrowia, co może wpłynąć na dokładność przewidywań. Dobrą praktyką jest także prowadzenie dokumentacji dotyczącej cykli rozrodczych zwierząt, co ułatwia prognozowanie przyszłych zdarzeń.

Pytanie 15

Posługując się kalendarzem, określ termin porodu lochy unasienionej 17 lipca.

Kalendarz pokryć i oproszeń loch
Pokrycie	Wyproszenie	Pokrycie	Wyproszenie	Pokrycie	Wyproszenie
10.04	02.08	30.05	21.09	01.07	23.10
20.04	12.08	01.06	23.09	10.07	01.11
30.04	22.08	10.06	02.10	20.07	11.11
10.05	01.09	20.06	12.10	30.07	21.11
20.05	11.09	30.06	22.10	10.08	02.12

A. 23 października.

B. 8 listopada.

C. 22 sierpnia.

D. 2 grudnia.

Poprawna odpowiedź to 8 listopada, ponieważ termin porodu lochy unasienionej można obliczyć, dodając 114 dni do daty unasienienia, czyli 17 lipca. W praktyce, ustalanie terminu porodu jest kluczowym elementem zarządzania hodowlą świń, ponieważ umożliwia planowanie opieki nad lochą oraz przygotowanie odpowiednich warunków dla nowonarodzonych prosiąt. W przypadku świń, okres ciąży wynosi średnio 114 dni, co zostało potwierdzone przez wiele badań i praktyk hodowlanych. Dla porównania, jeśli locha byłaby unasieniona 10 sierpnia, termin porodu przypadałby na 2 grudnia. Obliczenia takie mają ogromne znaczenie dla efektywności produkcji w chowie trzody chlewnej, ponieważ pozwalają na lepsze zarządzanie zasobami i planowanie działań związanych z opieką nad lochami oraz ich potomstwem. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe obliczenie terminu porodu wpływa na zdrowie zarówno lochy, jak i prosiąt, co jest kluczowe w hodowlach komercyjnych.

Pytanie 16

Cechy prawidłowego wymięcia krowy to

A. zawieszenie sromowo-brzuszne i kształt skrzynkowaty

B. zawieszenie sromowo-brzuszne i kształt kulisty

C. zawieszenie brzuszne i kształt kulisty

D. zawieszenie sromowe i kształt miskowaty

Prawidłowe wymię krowy charakteryzuje zawieszenie sromowo-brzuszne oraz kształt skrzynkowaty. Zawieszenie sromowo-brzuszne oznacza, że wymię jest podparte tak, że jego dolna część jest nieznacznie uniesiona, co sprzyja prawidłowemu odpływowi mleka i zmniejsza ryzyko stanów zapalnych. Kształt skrzynkowaty jest preferowany, ponieważ pozwala na efektywne gromadzenie mleka oraz ułatwia dojenie ręczne lub mechaniczne. Wymiona o tym kształcie są bardziej wydajne, co jest istotne zarówno dla dobrostanu zwierząt, jak i dla ekonomiki produkcji mleka. W praktyce, zwierzęta z takimi wymionami wykazują lepsze wyniki w zakresie wydajności mlecznej oraz zdrowotności. Dobrą praktyką hodowlaną jest wybór buhajów, których potomstwo charakteryzuje się zadowalającymi cechami anatomicznymi wymion, co można monitorować przy użyciu standardów oceny zwierząt, takich jak wskaźniki cech pokarmowych i morfologicznych.

Pytanie 17

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. gotowanych kiszonych.

B. suszonych.

C. surowych.

D. gotowanych.

Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.

Pytanie 18

Gdy zajdzie potrzeba użycia leków klasycznych w gospodarstwie zajmującym się produkcją żywności metodami ekologicznymi, to czas karencji wydłuża się w porównaniu do obowiązującego?

A. pięciokrotnie

B. dwukrotnie

C. czterokrotnie

D. trzykrotnie

Wybór odpowiedzi, która sugeruje znacznie dłuższy okres karencji, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasadności i praktycznych aspektów stosowania leków konwencjonalnych w produkcji ekologicznej. Odpowiedzi sugerujące pięciokrotne, trzykrotne czy czterokrotne wydłużenie okresu karencji są błędne, ponieważ nie mają podstaw w regulacjach dotyczących ekologicznych praktyk rolniczych. Okres karencji jest krytycznym elementem w zarządzaniu ryzykiem, jednak jego wydłużenie do tak ekstremalnych wartości nie jest uzasadnione w kontekście zdrowia publicznego ani ochrony środowiska. Przykładowo, jeżeli standardowy okres karencji wynosi 7 dni, to rozsądne wydłużenie do 14 dni (dwukrotnie) pozwala na skuteczne usunięcie pozostałości chemicznych z roślin, co jest zgodne z zasadami ekologii. W praktyce, rolnicy, którzy podejmują decyzje o użyciu konwencjonalnych środków, muszą ścisłe przestrzegać tych regulacji, aby uniknąć kontaminacji produktów ekologicznych. Ignorowanie tych zasad prowadzi do poważnych konsekwencji zarówno w kontekście prawnym, jak i reputacyjnym gospodarstw ekologicznych. Ważne jest zrozumienie, że każdy przypadek i zastosowanie leków powinny być rozważane indywidualnie, z uwzględnieniem wpływu na całe środowisko i zdrowie konsumentów.

Pytanie 19

Jaką ilość zielonki, wyrażoną w kilogramach, powinno się podać krowie ważącej 620 kg w ciągu jednego dnia?

A. 76 kg

B. 31 kg

C. 62 kg

D. 84 kg

Dzienna dawka zielonki dla krowy jest uzależniona od wielu czynników, w tym od jej masy ciała oraz specyficznych potrzeb żywieniowych. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, krowy powinny otrzymywać od 1,5% do 2,5% swojej masy ciała w postaci zielonki. Dla krowy o masie 620 kg, odpowiada to wartości od 9 do 15,5 kg dziennie. Przyjmuje się, że optymalna dawka zielonki dla krowy mlecznej powinna wynosić około 10% masy ciała, co w tym przypadku daje 62 kg. Taka ilość zielonki dostarcza niezbędnych składników odżywczych, wspomagając produkcję mleka oraz zdrowie zwierzęcia. W praktyce, odpowiednia ilość zielonki wpływa na kondycję krowy, a także na jakość mleka. Utrzymując krowy w zdrowiu i dobrej kondycji, zwiększamy efektywność produkcji mleka oraz zmniejszamy ryzyko chorób, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli bydła.

Pytanie 20

Lochy, które wychowują liczne mioty, często nie są w stanie spożyć wystarczającej ilości paszy. W związku z tym należy

A. karmić je 'do woli' paszą balastową

B. karmić je częściej paszą objętościową

C. zmniejszać wielkość dawki, a zwiększać jej wartość odżywczą

D. zmniejszać wielkość dawki i obniżać jej wartość odżywczą

Odpowiedź 'zmniejszać objętość dawki, a zwiększać jej wartość pokarmową' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku loch odchowujących liczne mioty, ich zdolność do przyjmowania pokarmu może być ograniczona. Zmniejszenie objętości dawki pokarmowej pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia i wydajności loch. Wartość pokarmowa paszy odnosi się do jej zdolności do zaspokajania potrzeb żywieniowych zwierząt. W tym przypadku, poprzez zwiększenie wartości energetycznej i zawartości białka, możemy wspierać zdrowy rozwój potomstwa oraz produkcję mleka. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt, którzy sugerują, aby dieta loch była dostosowana do ich aktualnych potrzeb, szczególnie w okresach laktacji. Na przykład, zamiast podawania dużej ilości paszy objętościowej, lepiej jest zastosować skoncentrowane mieszanki paszowe, które dostarczą niezbędnych składników odżywczych w mniejszych porcjach, zwiększając tym samym efektywność żywienia.

Pytanie 21

Zgodnie z Zasadami Wzajemnej Zgodności dotyczących dobrostanu, minimalny okres, w którym prosięta powinny pozostawać z lochą, przy braku zagrożenia dla życia i zdrowia zarówno lochy, jak i prosiąt, wynosi

A. 21 dni

B. 14 dni

C. 35 dni

D. 28 dni

Odpowiedzi 14 dni, 21 dni oraz 35 dni są po prostu niepoprawne z różnych powodów. Czas spędzany przez prosięta z lochą wynoszący 14 dni to za mało. W takim młodym wieku prosięta nie mają szans na samodzielne adaptowanie się do nowego otoczenia, a to zwiększa ryzyko stresu czy problemów zdrowotnych. Gdyby prosięta były odłączane w tym czasie, mogłyby nie dostać wystarczająco dużo naturalnych przeciwciał, a to źle wpływa na ich odporność. Z kolei 21 dni to też nie to, czego potrzebują – to za krótko, by mogły w pełni korzystać z mleka i uczyć się od matki. Krótszy czas z matką może później prowadzić do różnych problemów behawioralnych. A 35 dni, no cóż, to już przesada w standardowych praktykach hodowlanych. Zbyt długie przebywanie prosiąt z lochą może wprowadzać dodatkowy stres, zwłaszcza w dużych hodowlach, gdzie miejsca dla matek jest mniej. Niektóre normy hodowlane mówią, że trzeba je oddzielać w odpowiednim momencie, by nie rywalizowały o zasoby z matką. Dlatego ten minimalny czas 28 dni jest tak istotny, bo wspiera dobrostan zwierząt i ogólną efektywność hodowli.

Pytanie 22

Kto jest odpowiedzialny za wydanie duplikatu zaświadczenia unasienniania krowy w przypadku jego zgubienia?

A. osoba prowadząca księgę hodowlaną krowy

B. osoba prowadząca księgę hodowlaną buhaja

C. podmiot, który dostarczył nasienie do przeprowadzenia zabiegu

D. podmiot, który wykonał zabieg unasienniania

Wybór podmiotu, który dostarczył nasienie do wykonania zabiegu, jako odpowiedzi na pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ ten podmiot nie ma wglądu w szczegóły dotyczące konkretnego zabiegu inseminacji, a tym samym nie jest odpowiedzialny za dokumentację związana z tym procesem. Nie prowadzi on dokumentacji dotyczącej wykonania zabiegu ani nie ma dostępu do informacji, które są kluczowe do wydania duplikatu zaświadczenia. Kolejną niewłaściwą odpowiedzią jest prowadzący księgę hodowlaną krowy, który odpowiedzialny jest za rejestrację oraz monitorowanie stanu zdrowia i pochodzenia zwierząt, ale nie jest bezpośrednio zaangażowany w sam proces inseminacji. Prowadzący księgę hodowlaną buhaja również nie ma kompetencji do wydawania takich duplikatów, ponieważ jego rola ogranicza się do dokumentacji związanej z danym buhajem, a nie z inseminacją krowy. Często spotykanym błędem myślowym jest utożsamianie różnych ról w procesie hodowli, co prowadzi do nieporozumień w kontekście odpowiedzialności za dokumentację. Właściwe zrozumienie, kto jest odpowiedzialny za dany element w procesie hodowli, jest kluczowe, by uniknąć problemów związanych z dokumentacją oraz zapewnić przejrzystość w zarządzaniu informacjami o zwierzętach.

Pytanie 23

Przy wywozie bydła, owiec lub kóz z Polski, a także ich zarodków, nasienia oraz komórek jajowych, jakie dokumenty są wymagane?

A. dowód sprzedaży

B. księga rejestracji

C. świadectwo zdrowia

D. dowód zakupu

Dowód sprzedaży, zakupu czy księga rejestracji raczej nie są tymi dokumentami, które potrzebujesz przy wywozie zwierząt z Polski, a to może przynieść poważne problemy. Wiesz, dowód sprzedaży to tylko potwierdzenie transakcji między sprzedawcą a kupującym, więc nie ma nic wspólnego ze zdrowiem zwierząt. Kiedy wysyłasz zwierzęta, musisz mieć pewność, że są zdrowe, a to zapewnia tylko świadectwo zdrowia. Dowód zakupu też nic nie da w kontekście wymogów weterynaryjnych, więc lepiej go nie stosować. Księga rejestracji, którą używasz w hodowli, też nie jest wymagana przez władze celne czy weterynaryjne. Takie podejście może prowadzić do nieprzestrzegania przepisów unijnych, co może skończyć się zatrzymaniem transportu czy nawet karami finansowymi. Najważniejsza sprawa to zrozumienie, jakie dokumenty są kluczowe przy wywozie zwierząt, bo jesteś odpowiedzialny za ich zdrowie i bezpieczeństwo.

Pytanie 24

Wysoka zawartość mocznika w mleku krowim wskazuje na błąd w żywieniu związany z

A. niedoborem węglowodanów w paszy

B. nadmiarem węglowodanów w paszy

C. niedoborem białka w paszy

D. nadmiarem białka w paszy

Niedobór białka w paszy nie prowadzi do wysokiego poziomu mocznika w mleku krowim. W rzeczywistości, jeśli krowy są karmione paszą ubogą w białko, ich organizm nie ma wystarczających zasobów do produkcji odpowiednich ilości białka, co skutkuje zmniejszeniem produkcji mleka oraz obniżeniem jego jakości. W przypadku niedoboru białka, organizm krowy zaczyna wykorzystywać rezerwy białkowe, co nie powoduje wzrostu poziomu mocznika, a wręcz przeciwnie, zmniejsza jego stężenie. Typowym błędem myślowym jest mylenie objawów nadmiaru i niedoboru białka, co może prowadzić do błędnych decyzji żywieniowych. Niedobór węglowodanów w paszy również nie wpływa bezpośrednio na poziom mocznika. Węglowodany są kluczowym źródłem energii, a ich niedobór może skutkować utratą masy ciała i obniżeniem wydajności mlecznej, ale nie prowadzi do podwyższenia mocznika. Z kolei nadmiar węglowodanów w paszy, mimo że może prowadzić do innych problemów zdrowotnych, nie skutkuje zwiększeniem stężenia mocznika w mleku. Każda decyzja dotycząca żywienia bydła powinna być oparta na solidnych podstawach naukowych i dostosowana do indywidualnych potrzeb zwierząt, co jest kluczowe dla optymalizacji produkcji i zdrowia stada.

Pytanie 25

Dokumentem, który potwierdza przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasienniania bydła, jest

A. zaświadczenie sztucznego unasienniania krowy

B. zaświadczenie unasienniania krowy/jałówki

C. świadectwo inseminacji krowy

D. świadectwo inseminacji krowy albo jałówki

Niektórzy mogą uważać, że świadectwo inseminacji krowy albo jałówki jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym wykonanie zabiegu sztucznego unasienniania. W rzeczywistości świadectwo to może obejmować tylko wybrane aspekty inseminacji, ale nie zawsze spełnia wymogi formalne dotyczące pełnej dokumentacji. Z podobnych powodów zaświadczenie sztucznego unasienniania krowy również może być mylnie traktowane jako dokument pełnoprawny, ograniczając się do jednego aspektu hodowli, a nie uwzględniając konieczności pełnej identyfikacji i dokumentacji wszystkich zwierząt poddawanych inseminacji. Poprzez nieprawidłowe postrzeganie tych dokumentów, hodowcy mogą wprowadzać w błąd siebie oraz inne osoby związane z produkcją zwierzęcą. Ważne jest, aby zrozumieć, że każde inseminowanie powinno być odpowiednio udokumentowane i zgodne z normami branżowymi, które mają na celu zapewnienie zdrowia i dobrostanu zwierząt. Ponadto, brak odpowiednich dokumentów może prowadzić do problemów z legalnością zabiegów, a także komplikacji w przypadku audytów. Niezrozumienie znaczenia właściwej dokumentacji może prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno prawnych, jak i praktycznych, co podkreśla konieczność stosowania się do standardów w hodowli bydła.

Pytanie 26

Wskaż rodzaj paszy, która ma najniższą zawartość białka w 1 kg.

A. Siano

B. Otręby

C. Zielonka

D. Ziemniaki

Otręby, siano i zielonka to pasze, które mają więcej białka niż ziemniaki, co czasami wprowadza w błąd odnośnie ich wartości odżywczej. Otręby, jako odpad z przemysłu zbożowego, mają białka 12-15%. To dobre źródło błonnika i minerałów, ale ważne, żeby patrzeć na całą dietę. Siano, czyli suszona trawa, ma białko w granicach 8-12%, więc też jest opcją dla zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Zielonka, jako świeża pasza, potrafi mieć nawet 15% białka, w zależności od rośliny i etapu wzrostu. Ludzie często mylą te pasze z ziemniakami, bo mają różne zastosowanie w żywieniu zwierząt. Kluczowe jest, żeby nie zakładać, że wszystkie pasze są równe pod względem jakości białka. Dlatego warto robić analizy składników odżywczych, by dostosować diety zwierząt do ich potrzeb. Niezrozumienie różnic w białku może prowadzić do problemów ze zdrowiem zwierząt.

Pytanie 27

Jaja pochodzące z hodowli na wolnym wybiegu powinny być oznaczone kodem odpowiadającym systemowi chowu

A. 3

B. 1

C. 0

D. 2

Jaja pochodzące z chowu z wolnego wybiegu oznaczone są kodem '1' zgodnie z regulacjami Unii Europejskiej dotyczącymi oznakowania jaj. W tym systemie oznaczenie '1' wskazuje, że kury miały dostęp do wolnego wybiegu, co oznacza, że spędzają czas na świeżym powietrzu oraz mają dostęp do naturalnych warunków. Praktyka ta jest zgodna z rosnącymi oczekiwaniami konsumentów dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Zwiększenie przestrzeni życiowej kur oraz możliwość poruszania się na zewnątrz przyczynia się do ich lepszego samopoczucia oraz zdrowia, co w rezultacie wpływa na jakość jaj. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest oznakowanie produktów w sklepach, co pozwala konsumentom dokonywać świadomych wyborów. Kluczowe jest również przestrzeganie zasad dobrostanu zwierząt, co jest udokumentowane w standardach takich jak European Union Animal Welfare Regulations.

Pytanie 28

Krew, która opuszcza serce, jest rozprowadzana po całym organizmie zwierzęcia przez

A. tętnice

B. naczynia włosowate

C. żyły

D. naczynia chłonne

Tętnice to naczynia krwionośne, które transportują krew z serca do różnych części ciała. Ich ściany są grubsze i bardziej elastyczne niż te w żyłach, co pozwala im radzić sobie z wyższym ciśnieniem krwi, które jest generowane podczas skurczu serca. W przypadku zwierząt, tętnice odgrywają kluczową rolę w układzie krwionośnym, ponieważ dostarczają tlen i substancje odżywcze do komórek. Przykładem może być tętnica aorta, największa tętnica w organizmie, która rozprowadza natlenioną krew do całego ciała. Zrozumienie funkcji tętnic jest istotne w medycynie i biologii, ponieważ wiele schorzeń, takich jak miażdżyca, polega na zwężeniu i uszkodzeniu tych naczyń, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Dlatego w praktyce klinicznej monitorowanie stanu tętnic oraz ich zdrowia jest kluczowe dla zapobiegania chorobom serca i układu krążenia.

Pytanie 29

Wzrost młodego organizmu oraz prawidłowa budowa i regeneracja nabłonków błon śluzowych są wspomagane przez witaminę

A. B12

B. E

C. A

D. K

Witamina A to naprawdę ważny składnik, który wspiera nasz wzrost i rozwój, a także pomaga w regeneracji błon śluzowych. Bez niej nasz układ odpornościowy może mieć trudności z działaniem, a skóra może nie wyglądać zbyt dobrze. Z moich obserwacji wynika, że dzieci, które są w fazie intensywnego wzrostu, potrzebują jej więcej. Jest to niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Warto zwrócić uwagę na jedzenie, bo witaminę A znajdziemy w takich produktach jak marchew, wątróbka czy różne liściaste warzywa. Jeśli będziemy monitorować jej poziom, możemy uniknąć problemów ze wzrokiem czy osłabioną odpornością, więc na pewno warto dbać o jej odpowiednią ilość w diecie.

Pytanie 30

Krowa została pomyślnie unasienniona 15 stycznia. Jaki jest przewidywany termin porodu?

A. 15 sierpnia

B. 15 października

C. 1 sierpnia

D. 1 września

Odpowiedź 15 października jest poprawna, ponieważ typowy cykl ciążowy krowy trwa około 280 dni, co przekłada się na 9 miesięcy. Licząc od daty unasiennienia, czyli 15 stycznia, dodajemy 280 dni, co daje nam termin porodu przypadający na 15 października. To podejście jest zgodne z praktykami weterynaryjnymi i hodowlanymi, które wskazują na konieczność monitorowania cyklu reprodukcyjnego zwierząt, aby przewidzieć datę porodu. Umożliwia to nie tylko odpowiednie przygotowanie się do przyjęcia nowego cielęcia, ale także zapewnia właściwą opiekę zdrowotną krowie w okresie ciąży. Warto również pamiętać, że różne czynniki, takie jak zdrowie matki i warunki hodowlane, mogą wpływać na dokładność przewidywania terminu porodu, stąd ważne jest, aby hodowcy posiadali doświadczenie oraz korzystali z narzędzi do monitorowania cykli płodowych zwierząt. Dobre praktyki w hodowli bydła mlecznego zakładają regularne konsultacje z lekarzem weterynarii w celu oceny stanu zdrowia i monitorowania ciąży."

Pytanie 31

W dniu 15 maja buhaj rasy limousine ma być użyty jako reproduktor w stacji produkcji nasienia. Na podstawie przepisu określ, kiedy najwcześniej może być zrealizowane badanie kliniczne buhaja.

§ 5.1 Zwierzęta mogą być wprowadzane do stacji produkcji nasienia tylko, jeśli były badane w okresie do 30 dni przed ich wprowadzeniem i posiadają orzeczenie weterynaryjne, które stwierdza, że są zdrowe i nadają się do rozrodu.

A. 15 marca

B. 15 kwietnia

C. 15 czerwca

D. 15 lutego

Odpowiedź 15 kwietnia jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisem określonym w § 5.1, buhaj rasy limousine musi być zbadany w okresie do 30 dni przed jego wprowadzeniem do stacji produkcji nasienia. Skoro buhaj ma być wykorzystany jako reproduktor 15 maja, to badanie kliniczne powinno zostać przeprowadzone najpóźniej 30 dni przed tą datą, co oznacza, że termin ten przypada na 15 kwietnia. W praktyce oznacza to, że lekarz weterynarii musi przeprowadzić badanie, a następnie wystawić orzeczenie o stanie zdrowia zwierzęcia, które potwierdzi, że jest ono zdolne do rozrodu. Wprowadzenie zwierząt bez odpowiednich badań może prowadzić do ryzyka wprowadzenia chorób do stacji, co jest niezgodne z dobrymi praktykami w hodowli oraz standardami bioasekuracji. Należy zatem zawsze zapewniać odpowiednie dokumenty i badania zdrowotne przed wprowadzeniem zwierząt do stacji produkcji nasienia, aby chronić dobrostan zwierząt oraz jakość produkcji nasienia.

Pytanie 32

W hodowli zwierząt w duchu ekologicznym nie wykorzystuje się

A. leków opartych na homeopatii.

B. preparatów pochodzenia roślinnego.

C. probiotyków.

D. szczepionek, które nie są wymagane przez przepisy.

W kontekście ekologicznego chowu zwierząt istnieje wiele błędnych przekonań dotyczących stosowania różnych substancji wspomagających zdrowie zwierząt. Preparaty ziołowe, probiotyki oraz leki homeopatyczne to metody, które mogą być stosowane w tym systemie produkcji, ponieważ są zgodne z zasadami ekologicznymi, które promują naturalne podejścia do zdrowia zwierząt. Często myli się ich działanie z konwencjonalnymi metodami leczenia, które często opierają się na chemicznych substancjach aktywnych. Preparaty ziołowe są szeroko akceptowane, ponieważ wspierają naturalne procesy obronne organizmu zwierząt, a ich stosowanie jest zgodne z filozofią ekologicznego chowu. Probiotyki natomiast pomagają w utrzymaniu zdrowej flory bakteryjnej, co jest kluczowe dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt. Leki homeopatyczne, mimo że ich skuteczność jest często kwestionowana, również znajdują zastosowanie w praktykach ekologicznych, oferując alternatywne metody wsparcia zdrowia. Dlatego też, pomimo iż pewne metody są stosowane w chowie ekologicznym, kluczowe jest zrozumienie, że to właśnie nieprzestrzeganie zasad dotyczących szczepień niewymaganych urzędowo stanowi trzon ekologicznej produkcji, co ma na celu maksymalne ograniczenie interwencji w naturalne procesy zdrowotne zwierząt.

Pytanie 33

Kolor sierści brunatno-żółty, ogon oraz grzywa w tej samej lub jaśniejszej tonacji, skóra ciemna.
Jaki to opis konia maści?

A. gniadej

B. bułanej

C. kasztanowatej

D. dereszowatej

Opis konia maści kasztanowatej charakteryzuje się brązowożółtą barwą sierści, co pasuje do wskazanej cechy. Kasztanowate konie mają ogon i grzywę w kolorze zbliżonym do reszty ciała, często jaśniejsze, co również znajduje potwierdzenie w opisie. Dodatkowo, skóra ciemna jest cechą typową dla tej maści. W praktyce, konie kasztanowate są często wykorzystywane w różnych dyscyplinach jeździeckich, takich jak skoki przez przeszkody czy ujeżdżenie, co wynika z ich zrównoważonego temperamentu i atrakcyjnego wyglądu. Warto również zauważyć, że maść kasztanowata występuje w różnych odcieniach, co sprawia, że jest to jeden z bardziej rozpoznawalnych typów maści w hodowli koni. Dobre praktyki w hodowli koni uwzględniają selekcję na podstawie nie tylko maści, ale i indywidualnych cech psychicznych oraz fizycznych zwierzęcia, co wpływa na jakość i osiągnięcia w sporcie jeździeckim.

Pytanie 34

Witamina, która bierze udział w procesie tworzenia krwi i zapobiega anemii u zwierząt, to witamina

A. E

B. B12

C. D

D. H

Witamina E jest istotna, ale głównie działa jako przeciwutleniacz, a nie pomaga w tworzeniu krwi. Jest to witamina rozpuszczalna w tłuszczach, która dba o zdrowie komórek, zwłaszcza w kontekście ochrony przed szkodliwymi działaniami oksydacyjnymi. Jej rola w produkcji czerwonych krwinek jest dość ograniczona, co czasem myli ludzi, którzy myślą, że może zapobiegać anemii. A witamina H, znana jako biotyna, to głównie temat związany z metabolizowaniem tłuszczów, węglowodanów i białek. Jej brak może prowadzić do kłopotów ze skórą, ale nie wpłynie na produkcję krwi. Witamina D z kolei jest mega ważna dla kości i odporności, ale nie ma zbyt dużego wpływu na tworzenie krwi. To wszystko pokazuje, jak łatwo jest pomylić różne witaminy, bo każda ma swoje unikalne funkcje. Warto znać rolę każdej z nich, bo niedobory mogą prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. Dlatego regularne wizyty u weterynarza i badania krwi to dobry pomysł, żeby sprawdzić, czy nie brakuje jakichś witamin.

Pytanie 35

Wskaź gatunek zwierząt, który posiada kość prącia?

A. Pies

B. Koń

C. Kaczka

D. Świnia

Koń, kaczka i świnia, mimo że są to zwierzęta domestykowane, nie posiadają kości prącia w taki sposób, jak pies. U koni występuje struktura zwana 'os clitoris', która jest bardziej związana z samicami tego gatunku. Koń jest typowym przedstawicielem ssaków kopytnych, które posiadają swoje unikalne adaptacje anatomiczne, ale ich układ rozrodczy różni się od psów. Z kolei kaczki, będące ptakami wodnymi, nie posiadają kości prącia. U ptaków zamiast kości występują inne adaptacje, takie jak przejrzystość i miękkość narządów płciowych, co jest wynikiem ich specyficznego sposobu rozmnażania, zwanego zapłodnieniem zewnętrznym. W przypadku świń również nie występuje kość prącia, a ich anatomia układu rozrodczego jest przystosowana do konkretnych potrzeb rozmnażania. Często mylenie gatunków i ich cech anatomicznych prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zachowań i biologii. W praktyce weterynaryjnej, a także w hodowli zwierząt, rozumienie różnic w anatomii i fizjologii różnych gatunków jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ich zdrowiem oraz rozmnażaniem. Z tego powodu, błędne kojarzenie zwierząt z obecnością kości prącia może prowadzić do nieadekwatnych wniosków dotyczących ich potrzeb i zachowań.

Pytanie 36

Technika segregacji plemników oraz ich podział na gamety "Y" i gamety "X" to

A. embriotransfer

B. transgeneza

C. seksowanie

D. kriokonserwacja

Seksowanie plemników to technologia, która umożliwia rozdzielenie plemników na te niosące chromosom X oraz te niosące chromosom Y. Jest to ważne w kontekście hodowli zwierząt, gdzie istnieje potrzeba selekcji płci potomstwa, na przykład w przypadku bydła czy koni. Metoda ta bazuje na różnicach w masie i ładunku elektrycznym plemników, co pozwala wykorzystać techniki takie jak cytometria przepływowa. W praktyce, po rozdzieleniu plemników, można je wykorzystać do sztucznego zapłodnienia, co zwiększa kontrolę nad płcią przyszłego potomstwa. Przykładem zastosowania seksowania plemników jest zwiększenie liczby samic w hodowli bydła mlecznego, co jest korzystne dla produkcji mleka. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują precyzyjne pomiary oraz zastosowanie właściwych protokołów, co wpływa na efektywność i wyniki hodowli.

Pytanie 37

Jak nazywa się dziedzina medycyny, która bada budowę, funkcje fizjologiczne, diagnostykę oraz leczenie żeńskiego układu płciowego?

A. położnictwo

B. andrologia

C. ginekologia

D. inseminacja

Ginekologia jest dziedziną medycyny, która koncentruje się na strukturze, funkcji oraz zdrowiu żeńskiego układu płciowego. Obejmuje szereg praktycznych działań, jak diagnostyka, leczenie schorzeń i przeprowadzanie zabiegów. Na przykład, ginekolog może diagnozować i leczyć choroby takie jak endometrioza, zespół policystycznych jajników czy nowotwory układu rozrodczego. Ginekologia ma również kluczowe znaczenie w opiece nad kobietami w różnych etapach życia, od młodzieńczej fazy menstruacyjnej, przez ciążę, aż po menopauzę. W ramach tej specjalizacji ginekologowie stosują nowoczesne techniki diagnostyczne, takie jak ultrasonografia, badania cytologiczne oraz testy laboratoryjne, co pozwala na wczesne wykrywanie i skuteczne leczenie schorzeń. Ponadto, ginekologia współpracuje z innymi dziedzinami medycyny, co sprawia, że jest niezbędna w zintegrowanym podejściu do zdrowia kobiet. Standardy dobrych praktyk w ginekologii opierają się na rekomendacjach towarzystw medycznych, promujących regularne badania kontrolne oraz edukację pacjentek w zakresie profilaktyki i zdrowego stylu życia.

Pytanie 38

Rolnik ma obowiązek używać w diecie cieląt paszy zawierającej włókniste komponenty dla zwierząt po ukończeniu

A. 2 tygodnia życia

B. 4 tygodnia życia

C. 6 tygodnia życia

D. 8 tygodnia życia

Wybór odpowiedzi dotyczący 4, 6 czy 8 tygodnia życia sugeruje nieprawidłowe zrozumienie faz rozwoju cieląt oraz ich potrzeb żywieniowych. W okresie do 4 tygodnia życia cielęta powinny być głównie karmione mlekiem, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest jeszcze w pełni przystosowany do trawienia pasz włóknistych. Opóźnienie w wprowadzeniu paszy włóknistej może prowadzić do niedostatecznego rozwinięcia mikroflory jelitowej, co skutkuje problemami z trawieniem i zwiększa ryzyko wystąpienia schorzeń metabolicznych. Wybór 8 tygodnia życia jest jeszcze bardziej nieadekwatny, ponieważ cielęta powinny już w tym czasie być przyzwyczajane do pełnoporcjowej diety, w której pasze włókniste odgrywają kluczową rolę. W praktyce, zwlekanie z wprowadzeniem włóknistych składników diety może prowadzić do osłabienia organizmu, a także opóźniać proces prawidłowego wzrostu i rozwoju cieląt. Dlatego istotne jest, aby rolnicy ściśle przestrzegali zaleceń dotyczących żywienia, aby zapewnić zdrowie oraz optymalny rozwój swoich zwierząt.

Pytanie 39

Który organ nadzoruje, czy gospodarstwo realizuje produkcję zwierzęcą z zachowaniem Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej?

A. Wydział Ochrony Środowiska

B. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi

C. Inspekcja Weterynaryjna

D. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

Wydział Ochrony Środowiska, Inspekcja Weterynaryjna i Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi mają różne zadania w rolnictwie, ale nie są odpowiedzialne za kontrolowanie przestrzegania Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej w produkcji zwierzęcej. Wydział Ochrony Środowiska głównie zajmuje się regulacjami ochrony środowiska, a to obejmuje kontrolę wpływu rolnictwa na ekosystemy, ale nie monitorują praktyk hodowlanych. Inspekcja Weterynaryjna koncentruje się na zdrowiu zwierząt, ich leczeniu, co jest oczywiście bardzo ważne. Niemniej jednak, nie zajmuje się praktykami rolniczymi w szerokim sensie, jak metody hodowli. Minister Rolnictwa, mimo że ma wpływ na politykę rolną, to jednak nie prowadzi kontroli w gospodarstwach. Wiele osób myli się, myśląc, że różne instytucje mają te same kompetencje, co prowadzi do różnych nieporozumień. Każda z tych instytucji działa w swoim zakresie, co jest kluczowe dla zrozumienia, jak działa system kontroli w rolnictwie. Ważne jest, żeby wiedzieć, że to ARiMR zajmuje się kompleksowo praktykami produkcji zwierzęcej, żeby nie wyciągać błędnych wniosków i lepiej rozumieć regulacje w rolnictwie.

Pytanie 40

Jakie elementy kostne wspomagają funkcjonowanie mięśni?

A. więzadła

B. kaletki

C. powięzi

D. trzeszczki

Trzeszczki, będące małymi, kostnymi strukturami, odgrywają kluczową rolę w usprawnianiu pracy mięśni. Ich głównym zadaniem jest zwiększenie dźwigni, co wpływa na efektywność siły generowanej przez mięśnie. Trzeszczki działają jako punkty podporowe, co pozwala na optymalizację ruchów stawów. Przykładem trzeszczek są rzepki w stawie kolanowym, które poprawiają biomechanikę prostowania nogi, umożliwiając większą siłę i zakres ruchu. W praktyce, zrozumienie roli trzeszczek jest szczególnie istotne w rehabilitacji oraz w sportach, gdzie precyzyjne ruchy i siła mają kluczowe znaczenie. W kontekście standardów medycznych i sportowych, uwzględnienie trzeszczek w ocenie biomechaniki ruchu jest podstawą skutecznych programów treningowych oraz terapii fizycznej. Korzystanie z tej wiedzy pozwala na lepsze dostosowanie protokołów rehabilitacyjnych oraz programów treningowych, co przekłada się na efektywniejsze osiąganie wyników przez sportowców oraz pacjentów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej